του Σταμάτη Μαμούτου
Ο Αργύρης Χριστομάγνος είναι ένα δικό μας παιδί. Συγγραφέας που εστιάζει στα οικεία μας θεματικά πεδία και αγαπά την λογοτεχνία του φανταστικού. Έκανε τα πρώτα του βήματα με μικρότερα κείμενα και αυτοεκδοτικές προσπάθειες πριν λίγα χρόνια ώσπου ήρθε η στιγμή της πρώτης ολοκληρωμένης κυκλοφορίας έργου του. Το Έγκατον 1 είναι το πρώτο αυτοτελές απόσπασμα από ένα μεγάλο μυθιστόρημα του Αργύρη, που θα κυκλοφορήσει σε επόμενους τόμους από τις εκδόσεις Κονιδάρη.
Ο Αργύρης είναι ένας συγγραφέας που περιβάλει με λεπτομερή φροντίδα τα κείμενα, την αισθητική τους υποστήριξη (όντας γραφίστας) αλλά και κάθε κίνηση που επιλέγει να κάνει στο εκδοτικό στερέωμα. Η παρουσίαση του βιβλίου του, η οποία πραγματοποιήθηκε στο γνωστό rock bar Intrepid Fox (δίπλα από την Τεχνόπολη στο Γκάζι), αποτέλεσε ένα ακόμη παράδειγμα της καλλιεπούς επιμέλειας που συνοδεύει τις επιλογές του Αργύρη εντός του βιβλιογραφικού σύμπαντος που πρόσφατα εισήλθε. Προσκλήσεις που αποπνέουν αρχοντιά παλαιού τύπου σε φακέλους σφραγισμένους με βουλοκέρι, ένας χώρος παρουσίασης ταιριαστός αισθητικά στο δυστοπικό στυλ επιστημονικής φαντασίας του μυθιστορήματός του, καταγραφή της συζήτησης που ακολούθησε την παρουσίαση. Αυτά ήταν μόνο μερικά από τα κύρια γνωρίσματα του τρόπου με τον οποίο οργάνωσε ο Αργύρης την παρουσίαση που φανερώνουν την οργανωτική φροντίδα και την ταιριαστή αισθητική υποστήριξη της παρουσίασης.
Έφτασα στο Intrepid Fox, λίγο πριν την έναρξη της παρουσίασης, το απόγευμα της Κυριακής που μας πέρασε μαζί με τον Διαμαντή από τα παιδιά της λέσχης. Ομιλητές ήταν ο Αργύρης και ο ιδιοκτήτης των εκδόσεων Κονιδάρη. Πρώτος τον λόγο πήρε ο εκδότης. Σύντομα και συνοπτικά εστίασε στο ενδιαφέρον του που κέντρισε το βιβλίο και στην εκδοτική του προοπτική. Ακολούθησε ο Αργύρης, που πραγματοποίησε μια περιγραφή του πώς έφτασε να γράψει το ¨Εγκατον. Στην συνέχεια στάθηκε σε ορισμένα πρόσωπα που τον ενέπνευσαν και συνέχισε ξεδιπλώνοντας τις ιδέες του για την συνέχεια του βιβλίου που θα κυκλοφορήσει σε επόμενους τόμους. Στο τέλος έκανε μια σύντομη αναφορά στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την λογοτεχνία και στο κατά πόσο αυτός ο τρόπος αντίληψης είναι ή δεν είναι συμβατός με επικρατούσες τάσης της εποχής μας.
Ακολούθησε διάλογος με τους θεατές. Μετά τις πρώτες τυπικές ερωτήσεις βρήκα την ευκαιρία να πάρω την σκυτάλη ρωτώντας τον Αργύρη κατά πόσο ήταν επηρεασμένος από ηλεκτρονικά παιχνίδια όταν έγραφε το μυθιστόρημα, αν αντλούσε επιρροές από το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Μπέρτζες (τελικά είχα δίκιο) στον τρόπο που διαμόρφωσε την αργκό των κακών χαρακτήρων του βιβλίου και αν η ηρωίδα του έργου βίωνε μια ιδιότυπη μυητική εμπειρία προς τα βάθη του εαυτού της μέσα από διαδοχικά περιστατικά πεζοδρομιακής βίας. Ακολούθησε ο Διαμαντής που ρώτησε τον συγγραφέα ποιο ήταν το πρόσωπο το οποίο τον ενέπνευσε να πλάσει τον χαρακτήρα της λογοτεχνικής του ηρωίδας και με ποιον τρόπο τον είχε επηρεάσει.
Η συζήτηση συνεχίστηκε για λίγο ακόμη μέχρι που οι ερωτήσεις ολοκληρώθηκαν και ο Αργύρης ήρθε ανάμεσα στους θεατές για να συζητήσει και να υπογράψει βιβλία. Από την μεριά μου οφείλω να ευχαριστήσω τον Αργύρη για την φιλία του και για την εκτίμηση που τρέφει προς την συγγραφική και επιστημονική μου εργασία. Διαβάζω το Έγκατον 1 και σύντομα θα το ολοκληρώσω ώστε να έχω την πλήρη εικόνα του πρώτου μέρους και να κάνουμε μια περισσότερο αναλυτική συζήτηση επί του βιβλίου. Προς το παρόν μπορώ να αναφέρω συνοπτικά ότι η υπόθεση ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα του (όχι και πολύ μακρινού) μέλλοντος γύρω από μια κοπέλα που ενώ πραγματοποιεί τακτικά περιπετειώδη ταξίδια για να διατηρεί την πνευματική της διαύγεια σε οξύτητα, χάνει την μνήμη της αμέσως μόλις ξεκινά το ταξίδι που περιγράφει ο Αργύρης. Με αποτέλεσμα να βρίσκεται εμπλεκόμενη σε ένα κύκλο αδυσώπητης πεζοδρομιακής βιαιότητας ο οποίος κατακλύζει ένα κλειστοφοβικό δυστοπικό περιβάλλον στο βάθος του οποίου κρύβονται πολιτικές στοχεύσεις και καλά κρυμμένα μυστικά.
Μέχρι να ολοκληρώσω την ανάγνωση του Έγκατον 1 εύχομαι να είναι καλοτάξιδο και να διαβαστεί από το ελληνικό κοινό της λογοτεχνίας του φανταστικού. Για τα περαιτέρω θα επανέλθω σύντομα.
Σχόλια:
Τώρα, δεν ξέρω πώς θα εκληφθεί αυτό που θέλω να πω, αλλά θα το πω όπως το νιώθω. Από τότε που γνωρίστηκα με την Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ., ξανακοιτώντας τα έργα μου τα ζυγίζω με άλλο μάτι. Πέρα από τον υψηλό καλλιτεχνικό πήχη που θέτουν ο Σταμάτης και τα άλλα μέλη, εμπνέουν και μια σοβαρότητα απέναντι στο όλο θέμα της Λογοτεχνίας. Δεν είναι μόνο η ευρυμάθεια του (όλων, δηλαδή), αλλά κι η όλη στάση συμπεριφοράς απέναντι στην Τέχνη. Την αντιμετωπίζουν με όρους εκατονταετιών. Συγνώμη, δεν ξέρω να εξηγήσω με λόγια την τιμή που νιώθω άπαξ κι ήρθαν στην παρουσίαση. Οι ερωτήσεις τους μπροστά σε όλους ήταν τόσο καίριες, μες απ' το βιβλίο, που εξήψαν την περιέργεια ( που κάποιοι μετά με ρωτούσαν πάνω σ' αυτές). Το ανέδειξαν περισσότερο κι από μένα που το παρουσίαζα. Σας ευχαριστώ, Σταμάτη και Διαμαντή, μες απ' την καρδιά μου. Και πιο πολύ για τη φιλία σας.
Η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. θα συνεχίσει να αναπτύσεται, να μεγαλώνει (με συγγραφείς ανώτερους από μένα, φυσικά, που ήδη έχει), και από μεριάς μου θα κάνω το παν για να αξιώσω τη συμμετοχή μου σ' αυτήν.
Ας στηρίξουμε τις συγγραφικές προσπάθειες ατόμων που φαίνεται να το αξίζουν. Ελπίζω να περάσατε καλά Σταμάτη.
Γνωρίζουμε ότι αποτελεί μεγάλη του επιθυμία να γράφει στο ιστολόγιο της λέσχης. Δεν τα καταφέρνει και βολεύεται με κατεβατά στα σχόλια.