Ο οπλουργός Jozsef Fazekas



Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί αναγνώστες της λογοτεχνίας του φανταστικού που μένουν ασυγκίνητοι από την εικόνα ενός σπαθιού. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα πραγματικό σπαθί, με την ατσάλινη λεπίδα του να γυαλίζει γλυκά αντανακλώντας το φως των αναμμένων κεριών.

Δεν θα διαφωνήσω ότι η αγορά ενός καλού σπαθιού μπορεί να είναι τσουχτερή για τα πιεσμένα οικονομικά όλων μας. Εντούτοις, όποιος είναι διατεθειμένος να πληρώσει το απαραίτητο ποσό για να αγοράσει ένα τέτοιο όπλο, καλό θα ήταν να ενημερωθεί για τη δουλεία του Jόzsef Fazekas.Ο Ούγγρος οπλουργός Jόzsef Fazekas αποτελεί έναν πραγματικό καλλιτέχνη που με περισσή μαεστρία κατασκευάζει σπαθιά, μαχαίρια και πολεμικά εξαρτήματα -και μάλιστα κατά παραγγελία- χρησιμοποιώντας μόνο μέταλλα και είδη ξύλων (όχι νεωτερικά/βιομηχανικά υλικά), όπως ακριβώς έκαναν και οι οπλουργοί του μεσαίωνα.

Εγώ είχα την τύχη να γνωριστώ μαζί του και κάποια από τα όπλα που κατασκεύασε κοσμούν δωμάτια του σπιτιού μου. Πρόκειται για εξαιρετικά όπλα δουλεμένα από έναν τεχνίτη-καλλιτέχνη, όπως αυτούς που οραματίζονταν ο Γουίλιαμ Μόρρις και τα υπόλοιπα μέλη της Προ-ραφαηλιτικής Αδελφότητας.

Οι τιμές των δημιουργιών του καταπληκτικού αυτού οπλουργού ξεκινούν από τα 150 ευρώ και φτάνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Εκτιμώ, πάντως ότι οι δουλειές του που φέρουν τις χαμηλότερες τιμές μπορούν να προσεγγισθούν από τον καθένα μας.

H ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία μπορείτε να ενημερωθείτε για τα σπαθιά του Fazekas είναι pyraster.hu και εκείνη του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου pyrous@pyraster.hu

Eγώ, απολαμβάνοντας την ηδονική αίσθηση που δημιουργεί το σφίξιμο του ρωμαϊκού σπαθιού που μου κατασκεύασε και ακολουθώντας με τη ματιά μου τις θολές αντανακλάσεις του φωτός πάνω στην κοφτερή του λεπίδα…προετοιμάζω το επερχόμενο ταξίδι μου στην Ουγγαρία και ανυπομονώ για την επόμενη συνάντηση μαζί του.

Xάρης Παπαϊωάννου, μέλος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ
Δάσκαλος Πολεμικών Τεχνών,

7ος Ολυμπιονίκης (1996-Ατλάντα, 2004-Αθήνα) στο Judo.

ΥΓ. Για την ιστορία της Λέσχης πάντως, το σημαντικότερο από τα όπλα που μου κατασκεύασε ο Fazekas είναι εκείνο που αντιστοιχεί στην εποχή των μαμούθ. Πρόκειται για το όπλο που χρησιμοποιεί ο Μαμούτος για να κυνηγά το Γιαννάκη τον Παπαδημητρόπουλο, όταν εκείνος καθυστερεί να στείλει τα άρθρα του στο περιοδικό μας!!!

Μία ακόμη δημιουργική περίοδος για την Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας



Η έλευση του Αυγούστου σηματοδοτεί το κλείσιμο μιας ακόμη δημιουργικής περιόδου για τη Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας. Μιας περιόδου κατά την οποία η έντονη δραστηριοποίηση των μελών της απέδωσε γλυκύτατους καρπούς.

Η έκδοση και η δωρεάν διανομή της «Φανταστικής Λογοτεχνίας» -ενός εκ των ποιοτικότερων περιοδικών που έχουν εμφανιστεί ποτέ στη χώρα μας, σύμφωνα με τον κριτικό λογοτεχνίας Φίλιππο Πανταζή- συνεχίστηκε, φέρνοντας εξέχοντα μέλη της ελληνικής λογοτεχνικής κοινότητας σε επαφή με τη Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Η πρώτη εκδήλωση της Λέσχης που έλαβε χώρα στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» και αφορούσε το έργο του Γουίλιαμ Μόρρις, ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη. Η παρουσία των μελών της Λέσχης σε άλλες εκδηλώσεις, που είχαν να κάνουν με τη λογοτεχνία του φανταστικού, ήταν συνεχής και αξιοσημείωτη. Αναμφίβολα, η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας προώθησε με τον πιο ποιοτικό και συντονισμένο τρόπο τη διάδοση της λογοτεχνίας του φανταστικού και τη συσπείρωση των αναγνωστών που συγκροτούν την ελληνική της κοινότητα.

Ωστόσο, η αξία της κάθε προσπάθειας κρίνεται (και) βάσει των εμποδίων που ορθώνονται και των αντιπάλων που την υπονομεύουν. Αυτά, λοιπόν, που ως μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ μας κάνουν υπερήφανους, είναι το ασυμβίβαστο μας πνεύμα που μας έφερε σε σύγκρουση με όσους δοκίμασαν ποικιλοτρόπως να εμποδίσουν την αίσια έκβαση των προσπαθειών μας, αλλά και η ατσάλινη μας θέληση που μας ανέδειξε νικητές στο τέλος του κάθε εγχειρήματος.

Ανατρέχοντας, λοιπόν, στα γεγονότα της περιόδου που αφήνουμε πίσω μας, μπορούμε ανεπιφύλακτα να δηλώσουμε ότι δρώντας με συνέπεια και σοβαρότητα ήρθαμε σε αντίθεση (και μάλιστα ξεπερνώντας τις θεσμικές δυσκολίες της φοιτητικής ιδιότητας) με τους «ακαδημαϊκούς κύκλους» και τις καθεστηκυίες πνευματικές δομές, που έχουν αντιμετωπίσει τη λογοτεχνία του φανταστικού με υποτίμηση κι έχουν φροντίσει να την εξοστρακίσουν από το πνευματικό γίγνεσθαι του τόπου μας. Η αντιπαράθεση αυτή δεν έλαβε χώρα μοναχά μέσω του διαδικτύου και εξ αποστάσεως. Τούτη είναι μια πρακτική που μπορεί να υιοθετήσει ο καθένας γιατί η ανωνυμία της τον προφυλάσσει από τις όποιες δυσάρεστες συνέπειες.

Αντιθέτως, εμείς δραστηριοποιηθήκαμε επώνυμα, ως μέλη της κοινότητας των ελληνικών πανεπιστημίων, μη φοβούμενοι να εκθέσουμε απόψεις και αισθητικές που μας κάνουν υπερήφανους και δίνοντας, με την κίνησή μας αυτή, την ιδιαίτερη ταυτότητα και το απαραίτητο κύρος στα όσα προβάλλουμε ως Λέσχη.

Με αποφασιστικότητα και θάρρος αντιμετωπίσαμε τις ομάδες της Avant Garde και των μοντερνιστών, θρυμματίζοντας την αίσθηση ότι αυτές έχουν αναλάβει μονοπωλιακά την προβολή μορφών τέχνης που διαφοροποιούνται από το κυρίαρχο πολιτιστικό πρότυπο.

Παράλληλα διεκδικήσαμε, για τη φανταστική λογοτεχνία και για την κοσμοαντίληψη του Ρομαντισμού, την ταυτότητα του πνευματικού χώρου που απορρίπτει την κυρίαρχη «πολιτιστική νομιμότητα», αντιπροτείνοντας διαφορετικά πρότυπα αισθητικής.Με σοβαρότητα, και χάρη σε κοπιαστικές προσπάθειες πνευματικής τριβής, αναδείξαμε το θεωρητικό υπόβαθρο της λογοτεχνίας του φανταστικού και παρουσιάσαμε τη διαχρονική ενότητα που χαρακτηρίζει τα έργα των διαφόρων εποχών της. Καταφέραμε έτσι να ανατρέψουμε τις ανιστόρητες απόψεις που την ήθελαν ως κάτι παροδικό, ξενικό και νεόφερτο.

Με υπομονή και ατσάλινη θέληση αποκρούσαμε τα χτυπήματα μιας παρακμιακής ομάδας ατόμων που δραστηριοποιείται στο χώρο της ελληνικής κοινότητας του φανταστικού, η οποία θέλησε να εγκλωβίσει το αναγνωστικό κοινό στα πλαίσια της χονδροειδούς αμορφωσιάς της και να το προσαρμόσει στο χαμηλό επίπεδο εκδόσεων που είναι γνωστές για την παροιμιώδη ακαλαισθησία τους.

Αδιαφορώντας για κάθε κίνδυνο, μετατρέψαμε το Πολιτικό τμήμα της Νομικής Αθηνών σε φρούριο της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Προβάλαμε στον φοιτητικό κόσμο τη λογοτεχνία του φανταστικού και τη φιλοσοφία του Ρομαντισμού με επιτυχημένες παρεμβάσεις και κάναμε τις πανίσχυρες μάζες των φοιτητικών παρατάξεων, οι οποίες δύνανται να ισοπεδώσουν ολόκληρες πόλεις ύστερα από τη λήψη μιας σχετικής απόφασης, να αδυνατούν να μας κοιτάξουν κατάματα.

Έχοντας τη δυνατότητα να εποπτεύσουμε την περίοδο που κλείνει δυνάμεθα να χαμογελάσουμε ικανοποιημένοι και να ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Κι αυτό, γιατί είμαστε μια Λέσχη που καταφέρνει νίκες εναντίον όλων όσων υπονομεύουν τη διάδοση ενός νέου (όσο και παλιού) πολιτισμικού σχήματος στην χώρα μας. Ενός πολιτισμικού σχήματος, στο οποίο η αιχμή θα είναι η λογοτεχνία του φανταστικού και ο κορμός το πνεύμα του Ρομαντισμού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι μέρες που έρχονται θα είναι έντονες. Ωστόσο, προς το παρόν υπάρχει ένα μεσοδιάστημα ανάπαυλας το οποίο μπορεί να αποτελέσει τον χρόνο ανάπαυσης των «πολεμιστών». Καλές διακοπές, λοιπόν, σε όλα τα μέλη της Λέσχης μας και στους φίλους της λογοτεχνίας του φανταστικού. Είθε η γλυκιά αύρα των θαλασσινών ανέμων να γαληνέψει για λίγο τις μεθυσμένες απ’ το κρασί του πολέμου ψυχές μας.


Σταμάτης Μαμούτος, πρόεδρος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ


ΥΓ. Σύσσωμη η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας στέλνει τους χαιρετισμούς της στο «θρυλικό» της μέλος Πάνο (γατιά-σκυλιά κομμένα) Κολοβό, που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στη Μυτιλήνη. Πάνο, το νου σου στην πατρίδα κι όχι μόνο στις παραθερίστριες από τη βόρεια Ευρώπη!!

Μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. ο Νίκος και η Μαρία Βλαντή


Ήταν τέλη Ιανουαρίου, γύρω στις πέντε το απόγευμα. Είχα μόλις εξεταστεί σε ένα από τα μαθήματα της σχολής όπου σπούδαζα. Βρισκόμουν στον πεζόδρομο της οδού Μασσαλίας, έξω από το κτίριο της Νομικής Αθηνών. Ο χειμωνιάτικος ήλιος είχε αρχίσει να αποχωρίζεται τον αττικό ουρανό και το ημίφως, στιγμή τη στιγμή, άπλωνε το βελούδινο πέπλο του στο κέντρο της πόλης. «Είναι αλήθεια πως χρειάζεται μια επιτήδεια κατανομή φωτός, χρώματος και σκιάς για να αποκαλυφθεί το κρυμμένο μεγαλείο του ορατού κόσμου», έλεγε κάποτε ένας σοφός φίλος(1) και για μια ακόμη φορά αντιλαμβανόμουν το πόσο δίκιο είχε.

Μπορεί τα οικονομικά μου να μην ήταν ανθηρά, ωστόσο η επιτυχία στην εξέταση του μαθήματος, η οποία με έφερνε πολύ κοντά στο πτυχίο, θα μπορούσε να δικαιολογήσει ένα μικρό δώρο στον εαυτό μου. Μετά από σύντομη σκέψη, η απόφαση είχε ληφθεί.

Κατεβαίνοντας την οδό Ακαδημίας, δεν άργησα να βρεθώ στο σημείο όπου στεγαζόταν το βιβλιοπωλείο ‘‘Cube’’ (Εμμ. Μπενάκη), πριν μεταφερθεί στη νέα του διεύθυνση. Είχα στο νου μου να αγοράσω το βιβλίο του Γουίλιαμ Μόρρις, που έφερε τον τίτλο «Το πηγάδι στο τέλος του κόσμου» και κυκλοφορούσε από τις εκδόσεις Μαγικό Κουτί.

Γνώριζα τον Μόρρις ως συγγραφέα από κείμενά του στην αγγλική γλώσσα, είχα αντιληφθεί το σημαντικό ρόλο που έπαιξε στη διαμόρφωση της νεότερης λογοτεχνίας του φανταστικού και από τη στιγμή που είδα το βιβλίο του μεταφρασμένο στα ελληνικά δεν έπαψα να δηλώνω ότι η κίνηση αυτή -και μάλιστα από ένα νέο εκδοτικό οίκο- ήταν κάτι το εξαιρετικό κι ελπιδοφόρο. Ήταν καιρός, το ελληνικό αναγνωστικό κοινό της ηρωικής φανταστικής λογοτεχνίας να ενημερωνόταν και για το ιστορικό βάθος του αγαπημένου του λογοτεχνικού πεδίου.

Εισερχόμενος στο βιβλιοπωλείο χαιρέτησα από μακριά την αγαπητή μου φίλη Λία (που τότε εργαζόταν ακόμη σ' αυτό κατάστημα), η οποία εξυπηρετούσε κάποιους πελάτες στο ταμείο και αναζήτησα με τη ματιά μου το βιβλίο που έψαχνα. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, το ράφι όπου βρισκόταν το βιβλίο πριν λίγες ημέρες ήταν κενό!

«Προφανώς, ο εκδότης του θα έχει ενημερωθεί για την επικείμενη μετακόμιση και θα μάζεψε τα βιβλία του», σκέφτηκα. Και όντως, έτσι είχε γίνει. Ωστόσο, όταν πλησίασα στο ταμείο αντιλήφθηκα ότι το ζευγάρι με το μικρό παιδί που εξυπηρετούνταν ήταν ο Νίκος και η Μαρία Βλαντή με τον γιο τους Ραφαήλ, οι εκδότες δηλαδή του βιβλίου που αναζητούσα! Τους πρόλαβα κυριολεκτικά τη στιγμή που έπαιρναν τα βιβλία τους από το κατάστημα.

Χωρίς να χάσω χρόνο τους πλησίασα και γεμάτος ενθουσιασμό τους έδωσα τα συγχαρητήριά μου για την επιλογή τους να εκδώσουν το έργο του Μόρρις και τους παρότρυνα να συνεχίσουν να εκδίδουν λογοτέχνες της Προραφαηλιτικής Αδελφότητας και του Ρομαντισμού εν γένει.

Αφού συζητήσαμε για λίγη ώρα και ανταλλάξαμε τηλέφωνα για να κανονίσουμε μια μελλοντική συνάντηση, ο Νίκος μου χάρισε το πρώτο μέρος του έργου που είχα πάει να αγοράσω και μου υποσχέθηκε ότι την επόμενη μέρα θα περνούσε από το βιβλιοπωλείο που βρισκόμασταν να μου αφήσει και το δεύτερο.

Όποιος γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα του εκδοτικού κόσμου και το είδος των ανθρώπων που σήμερα -κατά πλειοψηφία- «κάνουν το επάγγελμα του εκδότη», μπορεί να καταλάβει πως ένιωσα όταν είδα το Νίκο να προβαίνει σε αυτή την κίνηση. Όντας συνηθισμένος να συναντώ εκδότες που σκαρφίζονται κάθε λογής τέχνασμα προκειμένου να αφαιμάξουν τα χρήματα των αγοραστών, που προσφέρουν βιβλία σε κακής ποιότητας χαρτί ή σε πανάκριβες τιμές, που δεν ακούνε καμία γνώμη και συμβουλή από ανθρώπους οι οποίοι γνωρίζουν απείρως περισσότερο από αυτούς τον χώρο του φανταστικού με αποτέλεσμα να προσφέρουν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό μετριότατα βιβλία, ένιωσα έκπληκτος πραγματικά όταν βρέθηκα να συζητώ με έναν άνθρωπο που χάριζε τα βιβλία του σε κάποιον που μόλις είχε γνωρίσει, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να έχουν κοινήλογοτεχνική αισθητική ! Και το πλέον απίστευτο ήταν το γεγονός ότι όντως την επόμενη μέρα είχε αφήσει και το δεύτερο μέρος του έργου στο βιβλιοπωλείο, όπως μου είχε υποσχεθεί.

Από τη μέρα εκείνη είχαν τεθεί οι βάσεις μιας γνήσιας φιλίας. Με το πέρασμα του καιρού ο Νίκος, η Μαρία και φυσικά ο αγαπημένος μας Ραφαήλ, γνωρίστηκαν με τα περισσότερα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. για να ξεκινήσει μια περίοδος συνεργασίας των εκδόσεων του Μαγικού Κουτιού με τη Λέσχη μας. Το επιστέγασμα αυτής της σχέσης ήταν η προσχώρηση του Νίκου και της Μαρίας στις τάξεις της Φοιτητικής Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας με την ιδιότητα των επίτιμων μελών, που έλαβε χώρα λίγες ημέρες πριν.

Αν εξετάσουμε το ζήτημα εστιάζοντας στη λογοτεχνική δυναμική της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. θα αντιληφθούμε ότι η προσχώρηση του Νίκου και της Μαρίας στην παρέα μας είναι ιδιαιτέρως σημαντική, εφόσον εκτός από εκδότες αποτελούν εξαιρετικούς συγγραφείς με εκδοθέντα έργα, μεγάλη αναγνώριση και συνεργασίες με ορισμένους από τους σημαντικότερους εκδοτικούς οργανισμούς της χώρας.

Ωστόσο, εμείς δεν μένουμε σε αυτό το επίπεδο. Όντας ρομαντικοί, αντιλαμβανόμαστε τις ανθρώπινες σχέσεις σε πιο βαθιά, πιο έντονα και πιο ζωντανά πεδία. Ο Αριστοτέλης στο όγδοο και στο ένατο βιβλίο των «Ηθικών Νικομαχείων» είχε παρουσιάσει τη φιλία ως μια ανωτέρας μορφής ανταποδοτικότητα συναισθημάτων κι ως μια κοινωνική λειτουργία που οδηγεί στην πληρότητα. Δηλαδή, ως μια γνήσια αρετή που μέσα στα πλαίσιά της μπορούν να εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις για την κατάκτηση ανωτέρων σχημάτων ζωής.

Από την άλλη, οι συγγραφείς των μυθιστορημάτων επικής λογοτεχνίας δίνουν διαχρονικά έμφαση στον χαρακτήρα του «φίλου» και στην έννοια της «φιλίας», προβάλλοντας τη βοήθεια και την αλληλεγγύη που γεννά αυτή η κατάσταση ως εξόχως σημαντικό έργο, προκειμένου να εκπληρωθεί ο εκάστοτε ηρωικός σκοπός.

Έχοντας όλα αυτά κατά νου και μειδιώντας αυτάρεσκα εμπρός στη θέα των κινδύνων της καθημερινότητας που πότε με θυελλώδη ορμητικότητα και πότε με πανούργες προσεγγίσεις εμφανίζονται ως εμπόδια στο δρόμο μας, εμείς τα μέλη της Φοιτητικής Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας δεν έχουμε να κάνουμε τίποτε άλλο, παρά φωνάξουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, αφήνοντας την ηχώ της φωνής μας να ταξιδέψει με τα φτεράτων ανέμων που μας συντροφεύουν προς κάθε γωνιά του κόσμου, ότι είμαστε υπερήφανοι για τους πραγματικούς μας φίλους, καλωσορίζοντάς τους στην παρέα μας... δεχόμενοι τη συντροφιά τους στην πορεία μας... και δίνοντάς τους μια υπόσχεση για επερχόμενες πραγματικές μάχες... μέχρι την τελική μας νίκη.

Σταμάτης Μαμούτος, πρόεδρος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.

(1) Νοβάλις, «Η προσδοκία», Εκδόσεις Σμίλλη


επισκεφτείτε το προσωπικό site του Νίκου Βλαντή.