Συνέντευξη με τον Γιάννη και τον Κώστα Μανόπουλο

του Ανδρέα Σκαμανδρώνυμου

    Οι Vice Human αποτελούν το πρώτο ολοκληρωμένο σχήμα της ελληνικής heavy metal σκηνής. Μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, στο πρόσωπο του Κώστα Μανόπουλου παρελαύνουν οι πρωτογενείς  ηρωικές προσπάθειες των ανθρώπων που με πενιχρά μέσα έπρεπε να ανταπεξέλθουν έναντι της δεικτικής ελληνικής κοινωνίας των αρχών της δεκαετίας του '80, η οποία κατέτασσε συνολικά το πεδίο της rockκουλτούρας κάπου ανάμεσα στο περιθώριο και την αλητεία. Εμείς θα τονίσουμε ότι η ακούσια ή εκούσια προσπάθεια του μεγαλύτερου μέρους της τότε ελληνικής κοινωνίας να «καταστείλει» την δημιουργικότητα των «μουσικών κινημάτων του δρόμου», υπήρξε απόρροια ενός αστικού καθωσπρεπισμού ανθρώπων που αδυνατούσαν να συλλάβουν τον παραδοσιοκρατικό χαρακτήρα του heavy metal και τα ηρωικά πρότυπα που εκφράζει και αποπνέει. Θα θυμίσω στο σημείο αυτό ότι ο Αλήτης (the wanderer - περιπλανώμενος), - υιός του Ηρακλείδη Ιππότη (the rider) - οδήγησε μια ομάδα Δωριέων στην κατάληψη της Μυκηναϊκής Κορίνθου, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας την στρατηγική του επιτοιχισμού στην Σολυγεία κι εξαναγκάζοντας έτσι τους υπερασπιστές να παραδοθούν...
 
 
Ερωτήσεις προς τον Κώστα Μανόπουλο

1. Κώστα, θα σε ρωτήσω τι σε ώθησε να ασχοληθείς με το heavy metal ως μουσικός διότι γνωρίζω ότι το πάθος σου για τοrock/blues  ήταν και είναι μεγάλο, και μάλιστα επέλεξες αυτό το μουσικό ιδίωμα σε μια εποχή όπου στη χώρα κινδύνευες να είσαι δακτυλοδεικτούμενος για την επιλογή σου αυτή.
   
 Όταν πρωτοάκουσα heavy metal δεν το εξέλαβα ως ξεχωριστό ιδίωμα αλλά ως παράμετρο του rock. Οι μουσικές του δομές δεν μου φάνηκαν άγνωστες. Γοητεύθηκα από τον «τσαμπουκά» του ήχου και αποφάσισα να εντρυφήσω στο είδος. Το ερέθισμα ήταν ο ήχος και ήταν τόσο δυνατό ώστε να ξεπεράσω τον κίνδυνο να γίνω δακτυλοδεικτούμενος.

 
2. Πως προέκυψε η δημιουργία των Vice Human; Έμεινες ικανοποιημένος από την συνεργασία αυτή; Σίγουρα εκείνη η προσπάθεια σε κατέταξε στο Πάνθεον των Ηρώων του ελληνικού heavy metal και σε κατέστησε πρωτοπόρο. Υπήρξαν κάποιες εσωτερικές σκιές που δυσκόλεψαν το όλο εγχείρημα ;

 To σχήμα ξεκίνησε από το Νίκο τον Παπακώστα, έψαχνε για μέλη καθώς είχε τα ίδια ερεθίσματα, και μέσω ενός φίλου πέρασα μια οντισιόν η οποία ήταν σε blues μοτίβα. Αυτό που άκουσε ο Παπακώστας του άρεσε και μου πρότεινε να φτιάξουμε τους Vice Human. Οdrummer του, ο Νίκος ο Γεραρής, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το heavy metal και έτσι δημιουργήθηκε η μαγιά για έναν σκληρό ήχο. Αρχικά, υπήρξε μεγάλη δυσκολία στο να προσαρμοστεί στον ήχο του distortion, αλλά του άρεσε και έδεσε. Εσωτερικές σκιές δεν υπήρξαν ανάμεσα στα μέλη αλλά κάποια στιγμή διαφωνήσαμε ως προς την μουσική κατεύθυνση του σχήματος, καθώς εγώ ήθελα να παίζω σκληρότερα. Έτσι, όταν ο Παπακώστας πρότεινε στο δεύτερο δίσκο να ακολουθήσουμε το ίδιο μοτίβο, διαφώνησα και αποχώρησα....
  

3. Μίλησε μας για τον πειραματισμό σου με τον ακραίο ήχο των Οbduction.

 Πάντα γοητευμένος από τον ήχο, την ταχύτητα, και την μαθηματική ακρίβεια, συμμετείχα στους Wrath of God και στους Vaal του Τσιμπινουδάκη, παίζοντας κλασσικό heavy metal. Αχόρταγος, όμως, στο τέλος πέρασα στο death metal πείραμα των Obduction, οι οποίοι ήταν και παιδιά της γειτονιάς. Μερικές δοκιμές με τους Deviser δεν ευοδώθηκαν για καθαρά πρακτικούς λόγους και λόγω του βάρος που έπρεπε να ρίξω στην οικογένεια εκείνη τη χρονική περίοδο.

4.  Πως αισθάνεσαι για την «μεταλλική» συνέχεια των πεπραγμένων σου από τον γιο σου Γιάννη; Τι βλέπεις για το μέλλον της μπάντας του, τους Thelemite;

Για το Γιάννη είμαι πολύ περήφανος. Το γεγονός ότι παίζει heavy metal μου αποπνέει υπέροχα συναισθήματα αλλά γενικότερα είναι δύσκολο να υπάρξει ευοίωνο μέλλον για τα νέα συγκροτήματα. Φοβάμαι ότι στον κόσμο δεν υπάρχει πλέον η ίδια φλόγα που υπήρξε στη δεκαετία του ‘80...

5.   Θα ήταν ενδιαφέρον να μας αναφέρεις τις βασικές σου επιρροές από το χώρο του heavy metal; Ποια θα επέλεγες ως τα κορυφαία σχήματα και γιατί;

 Ως επιρροές αλλά και ως κορυφαίους θα αναφερόμουν στους Judas Priest, στους πρώιμους Maiden του Dianno, και στους Saxon λόγω των συνθετικών ικανοτήτων αυτών των σχημάτων. Από το χώρο του thrash, είναι μεγάλο το εύρος των επιρροών και των προτιμήσεων.....από Venom έως και...Voivod.
   
 
6.   Kώστα, η τετραμελής οικογένειά σου είναι μια heavy metal οικογένεια. Η σύζυγος Μαίρη «Therion» Ioρδανίδου βρίσκεται στις επάλξεις του χώρου εδώ και τριάντα χρόνια, ο Γιάννης έπιασε την κιθάρα και τη σύνθεση από πολύ νωρίς και η κόρη σου Πολύμνια είναι μια υποσχόμενη μπασίστρια και ορκισμένη οπαδός του χώρου. Υπάρχει κάτι που υπό αυτές τις συνθήκες θα μπορούσε να σε κάνει έναν ευτυχέστερο «μεταλλά»

 Xα, χα! Όχι Ανδρέα, έτσι είμαι όσο ευτυχισμένος θα ήθελα ποτέ να είμαι.....

7.   Έχω παρατηρήσει ότι διακριτικά αλλά επίμονα παρακολουθείς την πορεία της ΦΛΕΦΑΛΟ και των εντύπων της. Θα ήθελες να μας συμβουλέψεις σε κάτι ή και να στείλεις το δικό σου μήνυμα στα μέλη και στους αναγνώστες σαν προσεκτικός παρατηρητής που ξέρω ότι είσαι;

 Nα συνεχίσετε με αγάπη αυτό που κάνετε και πρεσβεύετε, γιατί θεωρώ ότι κινείστε σε αξιόλογο επίπεδο, σε μια ατραπό με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεματολογία, και παρατηρώ ότι σας χαρακτηρίζει και μια ανοδική πορεία.... Σας ευχαριστώ όλους για την συνέντευξη αυτή......

Δισκογραφία Κώστα Μανόπουλου
Με τους Vice Human
Vice Human 1984
Set me Free 2003
Beyond this Life 2004
Με τους Vaal
Συμμετοχές σε ζωντανές εμφανίσεις

Με τους Obduction
Near Death Experience 1998

 
Ερωτήσεις προς τον Γιάννη Μανόπουλο

1.  Γιάννη, μετά την εξαιρετική κυκλοφορία του «Slave to Desire», το οποίο και αποτελεί μία δέηση στον πρωτογενή ήχο του '80, ισορροπώντας ανάμεσα στο κλασσικό heavy metal και τις hard αποχρώσεις, αναμένουμε με ανυπομονησία τη νέα κυκλοφορία των Thelemite, του ενισχυμένου πλέον σχήματος σου. Είχα την τύχη να ακούσω τις προπαρασκευαστικές ηχογραφήσεις και θεωρώ ότι παραμένουν πιστές στις μεταλλικές σου αναφορές. Τι είναι για σένα το αληθινό heavy metal;

Για εμένα αποτελεί κάτι κλασσικό, συμβολίζει αξίες και ιδεώδη τα οποία παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο, εμπεριέχει αμφίπλευρα στοιχεία, συνδυάζει συναισθήματα, ήχους και καταστάσεις. Όλα αυτά με συντροφεύουν σε ένα αέναο ταξίδι το οποίο ακολουθώ με θρησκευτική ευλάβεια και όλη μου την πίστη.
   

2.   Θεωρείς ότι το heavy metal υπερβαίνει την μονομερώς μουσική έκφραση, αποτελώντας ίσως μέρος μίας ευρύτερης φιλοσοφικής πρότασης;

 Αυτό είναι σίγουρο....Χωρίς να έχει απαραίτητα πολιτικές προεκτάσεις, το heavy metal μπορεί να εκφράζει το άναρχο πνεύμα αλλά και την απόλυτη ελευθερία, όσο αυτά  δεν σχετίζονται με βία αλλά με ουσιώδη πνευματική δραστηριοποίηση. Είναι μια μουσική που απαιτεί την ανάλογη ωριμότητα και εκφράζει τα προσωπικά ιδεώδη του καθενός που επιζητεί την αφύπνιση του πνεύματος μέσα από την ενέργεια και τη δύναμη της μουσικής αυτής.

3. Μίλησέ μας για τη νέα κυκλοφορία. Τι μπορεί να αναμένει το ελληνικό κοινό από αυτή τη δουλειά αλλά και από τις επόμενες.

 Η κυκλοφορία αυτή αποτελεί για εμάς ένα τεράστιο βήμα σε τρείς διαστάσεις..... Προσθέσαμε δεύτερο κιθαρίστα και δεύτερο τραγουδιστή. Πλέον,  προσεγγίζουμε πιο δραστικά τον πυρήνα του ήχου και της εικόνας των Thelemite. O ήχος γίνεται περισσότερο πλούσιος και βαρύς και η ποικιλία των επιρροών θεωρώ ότι δρα υπέρ μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η μουσική μας χάνει την ομοιογένειά της.

4.  Ανήκεις, ίσως, στην ιστορικότερη heavy metal οικογένεια της χώρας. Τι συναισθήματα αναβλύζουν μέσα σου εξαιτίας προερχόμενα από αυτή την συγκυρία; 

 Ίσως και να είναι πλεονέκτημα το να μην επηρεάζομαι από την οικογενειακή καθημερινότητα. Ισχύει το ότι η οικογένειά μου είναι από τις πιο ιστορικές στο χώρο, αν όχι η πιο ιστορική, τουλάχιστον για τη γενιά μου. Και τούτο, διότι πλέον έχουν αυξηθεί οι «μεταλλικές» οικογένειες της Ελλάδος. Δεν θα ήθελα, όμως, σε καμία περίπτωση να δημιουργηθεί η λανθασμένη εντύπωση ότι τα μουσικά γούστα της οικογένειάς μου επισκιάζουν την πειθαρχία και την σοβαρότητα που απαιτούν οι καθημερινές οικογενειακές υποχρεώσεις. Κάναμε μεγάλο αγώνα να αποδείξουμε ο ένας στον άλλο, αλλά και στους γύρω μας, ότι είμαστε πραγματικό κοινωνικό κύτταρο κι όχι ένα απείθαρχο εντροπικό άθροισμα ανθρώπων που απλά συμβιώνουν.


5.  Οι μεγαλύτερές σου επιρροές; Ποια τα αγαπημένα σου σχήματα;

 Απερίφραστα σου λέω Ανδρέα, οι Black Sabbath, ο Malmsteen και οι Μanowar. Aυτές οι μπάντες καθόρισαν κυρίως τον ήχο και το όραμά μου για τους Thelemite.

6.  Η οικογενειακή φιλία με τον Βασίλη Τσάμη και τον Αγγελο Περλεπέ τι σε έχει διδάξει;

 Θεωρώ τιμή μου τον χρόνο και τη σημασία που μου αφιερώνουν. Η σπάνια και καταλυτική αυτή συγκυρία λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα σε δύο γενεές «μεταλλικής δημιουργίας» και αποδεικνύει περίτρανα ότι η φλόγα της αγαπημένης μας μουσικής δεν θα σβήσει ποτέ.

7. Πως αντιλαμβάνεσαι την προσπάθεια της ΦΛΕΦΑΛΟ να αναδείξει πολιτισμικά πρότυπα τα οποία για τον πολύ κόσμο θεωρούνται παρωχημένα στο πλαίσιο της Νεωτερικής εποχής;

 Πιστεύω στην υστεροφημία ως καθολική αξία του ελληνικού πολιτισμού και θεωρώ αυτονόητη την προσδοκία των ελεύθερων ανθρώπων να αναζητούν ιστορική διακαίωση και να εκτιμάται το έργο τους. Η ιστορία δεν θα ήταν η ίδια εάν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που, ο περίγυρος μπορεί να θεωρούσε παράκαιρους αλλά εν γένει, άλλαζαν τον ρου της και υπερασπίζονταν τον πολιτισμό αποτυπώνοντας τις ιδέες τους. Με ικανοποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από διάφορους φορείς όπως η ΦΛΕΦΑΛΟ με στόχο την ανάδειξη αφανών ηρώων και καθολικών πολιτισμικών προτύπων, μεταλαμπαδεύοντας έτσι σοφία από την παλαιά γενιά στη νέα μέσα από τα γραπτά τους. Τέτοιες προσπάθειες αποκτούν ιδιαίτερη αξία την στιγμή κατά την οποία τα πολιτιστικά πρότυπα της νέας εποχής είναι κατά την γνώμη μου εκτός από ευτελή, προπαρασκευασμένα και κατευθυνόμενα..


Σχόλια:
Ανώνυμος Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά για την συνέντευξη.
Ελληνικό Heavy Metal για πάντα!
Σάββατο, 20 Δεκεμβρίου, 2014
 Διαγραφή
Ανώνυμος Ο/Η Δημήτρης Αργασταράς είπε...
Μια πολύ καλή παρουσίαση των Μανόπουλων
-και πολύ όμορφες απαντήσεις- από τον Σκαμανδρώνυμο
που... ο δημοσιογραφικός ρόλος
φαίνεται να του πηγαίνει πολύ.

Χαιρετισμούς στους Wanderers! Stay Heavy guys...
Τρίτη, 23 Δεκεμβρίου, 2014
 Διαγραφή
Blogger Ο/Η tzortzadams είπε...
Ένα μεγάλο μπράβο στον Ανδρέα για τη πραγμάτωση αυτής της συνέντευξης. Ενδιαφέρουσες απαντήσεις, Ελληνικό Heavy Metal για πάντα!
Πέμπτη, 25 Δεκεμβρίου, 2014
 Διαγραφή
Ανώνυμος Ο/Η Ανδρέας Σκαμανδρώνυμος είπε...
Ευχαριστώ όλους σας για τα ενθαρρυντικά σας σχόλια. Πολύ σημαντική η αναφορά του Γιάννη στην οικογένεια ως ένα πειθαρχημένο - πλην ελεύθερο σύνολο, καταπέλτης για ανόητα στερεότυπα.
Σάββατο, 27 Δεκεμβρίου, 2014
 Διαγραφή

Ηλιάνα Κλεφτάκη,
''Ψυθιριστές: Το Κάλεσμα της Φλόγας''

του Δημήτρη Αργασταρά
 
 
Από όλα τα είδη της λογοτεχνίας του φανταστικού, ο συγγραφέας που καλλιεργεί το είδος του fantasy –ή του επικού (epic)– μυθιστορήματος αισθάνομαι τελικά πως είναι εκείνος που καλείται να διεκπεραιώσει την πιο δύσκολη και ιδιαίτερη εργασία. Γιατί πρέπει να γίνει ο οραματικός ταξιδευτής άλλων κόσμων –κόσμων διαφορετικών από τον δικό μας–, πρέπει να φανταστεί φυλές, πολιτεύματα, κοινωνικές δομές, συγγένειες και συγκρούσεις, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε ο αναγνώστης να μένει με εκείνη την ξεχωριστή αίσθηση πως όλα όσα διαβάζει μπορεί να μην είναι πραγματικά γύρω του, αλλά μπορεί να είναι εξίσου αληθινά, ένας εξίσου αληθινός, πειστικός κόσμος.
 
Η συγγραφή ενός fantasy μυθιστορήματος, δηλαδή, μπορεί να είναι μια πολύ λεπτεπίλεπτη και εκκεντρική εργασία. Ένα δύσκολο έργο αλλά ταυτόχρονα και αρκετά μαγευτικό… Μέχρι στιγμής, είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις που έχει τύχει να απολαύσουμε ένα τέτοιο έργο γραμμένο από Έλληνα συγγραφέα. Συνήθως οι νεαρής ηλικίας συγγραφείς που καταπιάνονται με αυτό δεν έχουν κατορθώσει να τιθασεύσουν ακόμη επαρκώς τις επιρροές τους ή δεν γνωρίζουν ακόμη καλά τον τρόπο γραφής και ανάπτυξης ενός μυθιστορήματος.
 
Ωστόσο, το πρώτο μυθιστόρημα της –νεαρότατης ηλικιακά– Ηλιάνας Κλεφτάκη ‘‘Οι Ψιθυριστές: Το Κάλεσμα της Φλόγας’’, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Momentum, αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα fantasy μυθιστορήματος, που διαβάζεται ολόκληρο, από την αρχή μέχρι το τέλος, και παρακολουθείται με ενδιαφέρον από τον αναγνώστη.
   
 
Σύμφωνα με την υπόθεση, η Δημιουργία περιλαμβάνει επτά Κόσμους, οι οποίοι μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους μέσα από κάποια συγκεκριμένα σημεία, και διάφορα πλάσματα που τους κατοικούν. Ο πρώτος κόσμος, η Γη, με κέντρο του το Στόουνχετζ, συνδέεται με τον δεύτερο κόσμο, τον Ομπλίβιον και το κέντρο του, την ακαδημία Ντρόκοα Θέριον, εκεί όπου γίνεται η εκπαίδευση των Ψιθυριστών – ανώτερων πολεμιστών που μπορούν να ελέγχουν τα στοιχεία της φύσης: γη, νερό, αέρας, φωτιά. Όμως, ο πρώτος τόπος που πήρε υπόσταση είναι το νησί Άλβιον στην Θαντέρια, τον τρίτο κόσμο, που κατοικείται από τους Πρωταρχικούς –όντα που ζουν πολλά χρόνια και είναι γενικά πιο ανθεκτικοί από τους θνητούς– και γι’ αυτό αποτελεί το Κέντρο, που με την πυρηνική ενέργειά του, την Φλόγα της Ζωής, τροφοδοτεί με ενέργεια όλους κόσμους.
 
Όσον αφορά στις φυλές, υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν να διαφυλάξουν την ισορροπία των κόσμων και έχουν υπό την προστασία τους την Φλόγα της Ζωής, οι λεγόμενοι Φωτοφόροι, και εκείνοι που θέλουν να κερδίσουν με κάθε κόστος αυτή την δύναμη, οι λεγόμενοι Αβυσσαίοι, για να την χρησιμοποιούν για τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς. Ανάμεσα στα δύο αυτά στρατόπεδα στέκονται οι Ζοφεροί, βαμπιρικά όντα, που δεν θέλουν η δύναμη της Φλόγας να πέσει στα χέρια των Αβυσσαίων, αλλά, από την άλλη, την θέλουν για δικό τους λογαριασμό.
 
 
Το βιβλίο ξεκινά με μία επική μάχη στο κάστρο του Άλβιον, όπου οι συνασπισμένες δυνάμεις προσπαθούν να απωθήσουν για άλλη μια φορά τους Αβυσσαίους. Η Κρίστα Κόννορ, πριγκίπισσα του Δασωμένου Βασιλείου και μάγισσα Δεύτερης Γενιάς, παίζει κεντρικό ρόλο σε αυτή την μάχη, καθώς αγωνίζεται μέχρι το τέλος, ενώ βοηθιέται από την συνδέσμιά της, την δίδυμη αδερφή της Ντάρια, και την Ούρσα, την γριά μάγισσα με τα τρία πρόσωπα και εκπαιδεύτρια των Ψιθυριστών.
 
Κι ενώ μια ακόμη πύρρειος νίκη εναντίον των Μαύρων Μάγων επιτυγχάνεται, οι ισορροπίες φαίνεται να αλλάζουν : η Κρίστα, μετά την τελευταία μάχη, κερδίζει τον θρόνο του Άλβιον και γίνεται επισήμως η προστάτιδα της Φλόγας. Η Μοργκάνα, μια πανίσχυρη Ζοφερή μάγισσα Πρώτης Γενιάς, ανυπομονεί πλέον να ελέγξει η ίδια την δύναμη της Φλόγας και τα περάσματα των κόσμων. Και ο Βολφ, ο βασιλιάς των Ζοφερών και άρχοντας του Αράν, ετοιμάζει μια δική του επιδρομή εναντίον του Άλβιον για να γίνει εκείνος κύριος του ενεργειακού Κέντρου.
 
Έτσι, η Κρίστα εγκαταλείπει το νησί της Θαντέρια και δέχεται την πρόταση του βασιλιά των Φωτοφόρων για προστασία, αφού πρώτα έχει κρύψει την Φλόγα της Ζωής στο ασφαλέστερο μέρος που μπορεί, μέσα στην ψυχή της, καθιστώντας την Φλόγα ξενιστή της. Θα ακολουθήσουν διάφορες περιπέτειες και ένα ρομαντικό ειδύλλιο ανάμεσα στην Κρίστα και τον Έρικ, τον πρίγκιπα των Φωτοφόρων, με αποτέλεσμα η Κρίστα να γεννήσει δίδυμα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι… Τελικά, για να σώσει την ζωή των παιδιών της και την Φλόγα της Ζωής από τις απειλές της Μοργκάνα, η νεαρή βασίλισσα θα μεταβιβάσει την Φλόγα στην κόρη της, την μικρή Ιζαντόρα, η οποία και θα σταλθεί στην Γη, μέχρι να μπορέσει να μεγαλώσει και να βρει τρόπο η Μοργκάνα να της αποσπάσει την Φλόγα…
 
Στην πραγματικότητα, όπως αντιλαμβανόμαστε από ένα σημείο κι έπειτα, η πρωταγωνίστρια της σειράς των Ψιθυριστών είναι η Ιζαντόρα, που καλείται να ανακαλύψει την πραγματική της φύση και να δώσει την τελική μάχη για την προστασία της Φλόγας. Έτσι, ενώ η μάγισσα Μοργκάνα κερδίζει όλο και περισσότερους συμμάχους και ελέγχει απόλυτα την θετή οικογένεια της μικρής πολεμίστριας, πέντε Ψιθυριστές στέλνονται στην γη για να την προστατέψουν και να την πάρουν μαζί τους – ο Στέφεν, ο φύλακας της Φωτιάς, η Μπριάννα της Γης, ο Ζένο του Αέρα, ο Κόναν του Νερού, και ο Μπρόουν, που ως Πεμπτουσιωτής ελέγχει και τα τέσσερα στοιχεία, γίνονται οι φύλακες της Ιζαντόρα και οι περιπέτειες για την διεκδίκηση και την προστασία της Φλόγας της Ζωής, που τροφοδοτεί τους κόσμους, συνεχίζεται…
 
 
‘‘Οι Ψιθυριστές: Το Κάλεσμα της Φλόγας’’ περιέχει ορισμένα βασικά προτερήματα που το καθιστούν ένα ελληνικό fantasy μυθιστόρημα άξιο προσοχής. Καταρχήν, διαθέτει μια καλά δουλεμένη και στιβαρή κοσμοπλασία, αρμονικά ενταγμένη στην αφήγηση της ιστορία, χωρίς η συγγραφέας να δείχνει άγχος ή αμηχανία στο ξεδίπλωμά της προς τον αναγνώστη. Έτσι αυξάνεται ο ρεαλισμός και η απρόσκοπτη αναγνωστική απόλαυση, ενώ το ενδιαφέρον διατηρείται ζωντανό καθώς τα κομμάτια του πάζλ συνδυάζονται σταδιακά μεταξύ τους.
 
Ένα ακόμη στοιχείο που μας άρεσε στο βιβλίο είναι ότι η Κλεφτάκη δείχνει επηρεασμένη από κλασικά στοιχεία των fantasy μυθιστορημάτων, χωρίς οι επιρροές της να έχουν έναν μεταβλητά πρόσκαιρο χαρακτήρα. Για παράδειγμα, οι Ζοφεροί είναι μεν βρικόλακες, όμως τα βαμπιρικά τους στοιχεία δεν προβάλλονται ιδιαίτερα, με εκείνον τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει σε πληθώρα ανάλογων vampire-novels. Στην αρχή, παρακολουθούμε την περιπέτεια της βασίλισσας Κρίστα να σώσει τον κόσμο της, και το ρομαντικό της ειδύλλιο με τον πρίγκιπα Έρικ, ενώ έπειτα η Ιζαντόρα έρχεται αντιμέτωπη με την κακιά θετή της μητέρα, Άννα Ρίβενς και τον άντρα της Μαξ – στοιχεία που παραπέμπουν, με αρκετά έμμεσο τρόπο είναι η αλήθεια, ακόμη και σε κλασικά παραμυθιακά μοτίβα.
 
 
Γενικά, η γραφή κυλά ομαλά και στρωτά, με μία οικονομία στα επιμέρους στοιχεία της – δράση, περιγραφές, πρόσωπα, εξέλιξη της πλοκής – που δείχνει πως η Κλεφτάκη διαθέτει το σωστό συγγραφικό ένστικτο για την ανάπτυξη ενός μυθιστορήματος. Από την άλλη, ως χαρακτηριστική αδυναμία θα μπορούσαμε να αναφέρουμε το γεγονός ότι η υπόθεση μοιάζει να ακολουθεί πολύ πιστά τις συμβάσεις του είδους και ότι τα πρόσωπα είναι πολύ τυποποιημένα στους ρόλους τους.
 
Συνολικά, πάντως, οι Ψιθυριστές μας άφησαν πολύ θετικές εντυπώσεις. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα, κερδίζοντας το ενδιαφέρον και την συμπάθεια του αναγνώστη. Η δημιουργική φαντασία της Ηλιάνας Κλεφτάκη μας αφήνει με τις καλύτερες προσδοκίες για το μέλλον και, όπως διαβάζουμε στο ''αυτί'' του βιβλίου, μετά το ''Κάλεσμα της Φλόγας'' ήδη ετοιμάζεται και το δεύτερο μέρος ''Η Αθάνατη Νύχτα''. Θα περιμένουμε λοιπόν!
 
 
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
 
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο της Ηλιάνας.
Στηρίζουμε την ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού
Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου, 2014
 
Διαγραφή

Master of Kung Fu, The Hands Of Shang-Chi

του Χρήστου «Kane» Νάστου
 
 
Έτος 1975. H κραταιά πλέον Marvel Comics, διανύει την κορυφαία –από κυκλοφοριακή, μα και από αισθητική  άποψη– δεκαετία της, χαρίζοντας στο αναγνωστικό κοινό δεκάδες συναρπαστικούς τίτλους αρκετοί εκ των οποίων έμελλε να μείνουν κλασικοί στο πέρασμα του χρόνου. Το «Master of Kung Fu», των Doug Moench (σενάριο) και Paul Gulacy (σχέδιο), είναι –κατά την προσωπική μου άποψη– ίσως το κορυφαίο δημιούργημα της ιστορικής αμερικάνικης εταιρίας.
 
Η υπόθεσή του έχει ως εξής. Ο Shang-Chi μεγαλώνει εσώκλειστος στον επιβλητικό και δαιδαλώδη πύργο του απόμακρου πατέρα του, αποκτώντας πλατιά μόρφωση καθώς και την τελειότερη εκπαίδευση στις κορυφαίες των ανατολικών πολεμικών τεχνών, αγνοώντας όμως πως ο προγονός του είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή εγκληματίας του κόσμου! Όταν ο έκπληκτος νεαρός μαθαίνει την φρικτή αλήθεια, αποφασίζει να εναντιωθεί στα σχέδια του πατέρα του για παγκόσμια κυριαρχία και τάσσεται στην υπηρεσία της British Intelligence (η επιρροή από τα έργα με πρωταγωνιστή τον James Bond είναι σαφής), ανοίγοντας έτσι έναν αδυσώπητο πόλεμο με την μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση του πλανήτη. Οι επικές αυτές αναμετρήσεις αποτελούν την σεναριακή βάση για ένα από τα καλλιτεχνικά κομψοτεχνήματα της Marvel και των κόμικς γενικότερα...
 
 
Ένα εξαίσιο, ακαταμάχητα γοητευτικό, κολάζ από γοητευτικούς «κακούς», από κινηματογραφικό James Bond της δεκαετίας του '60, από Bruce Lee, κλασικά adventure serials της –χρυσής για το είδος– δεκαετίας του '30, Sherlock Holmes (όσον αφορά τους πνευματώδεις διαλόγους) και φυσικά Sax Rohmer (εξαίρετος Pulp συγγραφέας!), κάποιοι χαρακτήρες του οποίου (Fu Manchu, Sir Denis Nayland Smith, Dr Petrie) παρουσιάζονται αυτούσιοι στο εξαίσιο αυτό κόμικ. Tα λεπτοδουλεμένα όσο και πρωτότυπα σενάρια του Moench μοιάζουν να ξεπηδούν μέσα από τα κορυφαία pulp περιοδικά της χρυσής τους εποχής (με μία αδιαμφισβήτητη αίσθηση ανωτερότητας όμως!), κρατώντας προσηλωμένο ακόμη και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Οι χαρακτήρες φαντάζουν ολοζώντανοι, απόλυτα ταυτισμένοι στο πνεύμα της εποχής τους, παλλόμενοι από ενέργεια και πάθη, ψυχολογικά δουλεμένοι και με δυνατές συναισθηματικές εκφάνσεις-δίχως να αφαιρείται στο ελάχιστο η απαιτούμενη δράση. Το πνεύμα του πολεμιστή, του Ενός στη μάχη ενάντια στους πολλούς, διακατέχει το ύφος της μοναδικής αυτής σειράς. Το ερωτικό στοιχείο είναι και αυτό έντονο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο τίτλο της Marvel την περίοδο εκείνη.
 
 
Ωστόσο, ακόμη κι αν έλειπαν όλα τα παραπάνω, η σειρά ήταν μοιραίο να γίνει κλασική λόγω του ανυπέρβλητου (ακόμη και σήμερα κατ' εμέ) Paul Gulacy! Αρκεί η ματιά μας να διατρέξει οποιαδήποτε σελίδα του έργου του για να μας καθηλώσει με την πλαστικότητα και τον παλμό των σωμάτων, τις καθαρές γραμμές, τις άψογα χορογραφημένες σκηνές δράσης, την εμμονή του στη παραμικρή εικαστική λεπτομέρεια και την μοναδική στιλιστική του προσήλωση. Η λεπτομερέστατη σχεδιαστική απεικόνιση των χώρων με την έντονη ανατολίτικη οπτική, δίνει μία περαιτέρω επική χροιά στο τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν τα εξώφυλλα, πραγματικά έργα τέχνης του μεγάλου αυτού δημιουργού και σχεδιαστή.
 
H συνεργασία των Moench-Gulacy  διήρκησε από το τεύχος 18(Ιούνιος 1974) ως και το τεύχος 50 (Μάρτιος 1977), δημιουργώντας ένα αξεπέραστο πρότυπο στο χώρο των αμερικανικών κόμικς. Η –πολλές φορές ανηλεής– αναμέτρηση του υιού Shang-Chi με τον πατέρα του Fu Manchu γοήτευσε και εξακολουθεί να γοητεύει πλατιές μάζες αναγνωστών. Το 2002 οι Moench και Gulacy ξανασυνεργάστηκαν για έξι τεύχη πάνω στο ίδιο θέμα. Μοιραία συνέπεια μιας καλλιτεχνικής φαντασμαγορίας...
 
 
 
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :

ΑνώνυμοςΟ/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Αν και μυημένος σε ιαπωνικές καθώς επίσης και σε ευρωπαϊκές πολεμικές τέχνες, όντας ταυτόχρονα υποστηρικτής των "κακών" του κόμικ κι ενάντιος στις αγγλικές υπηρεσίες, απευθύνω στον Χρήστο έναν πολεμικό χαιρετισμό έστω κι αν επιλέγει το κινέζικο Κουνγκ Φου!
Κυριακή, 07 Δεκεμβρίου, 2014
 
Ο/Η SUN W KNIGHT είπε...
Ένα από τα καλύτερα κόμικς όλων των εποχών...
Hail!
Κυριακή, 07 Δεκεμβρίου, 2014
 
Ένα πολύ ωραίο άρθρο από το πλούσιο αρχείο του Χρήστου!
Δευτέρα, 08 Δεκεμβρίου, 2014
 
Ο/Η tzortzadams είπε...
Σταμάτη συμφωνώ-και το ξέρεις!-με ότι υποστηρίζεις, μα αυτό το κόμικ αποτελεί μία ανυπέρβλητη προσωπική μου λατρεία....θα επανέλθω κ με άλλα....Hail! Χρήστος
Τετάρτη, 10 Δεκεμβρίου, 2014
Διαγραφή



Reflections of H. P. Lovecraft στο Death Disco club

 
του Δημήτρη Αργασταρά 

 
Την περασμένη Πέμπτη 20 Νοεμβρίου, στο goth club ‘‘Death Disco’’ στου Ψυρρή, πραγματοποιήθηκε μια αφιερωματική εκδήλωση πάνω στο έργο του σπουδαίου συγγραφέα του φανταστικού και του τρόμου Χάουαρντ Φίλλιπς Λάβκραφτ.
 
Φέτος συμπληρώνονται 124 χρόνια από την γέννηση του μεγάλου συγγραφέα και –όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά οι διοργανωτές της εκδήλωσης– 95 χρόνια από την πρώτη δημοσίευση του "Dagon" στο περιοδικό Vagrant (Νοέμβριος 1919, τεύχος 11), το οποίο ξεκινά με τις φράσεις : «I am writing this under an appreciable mental strain, since by tonight I shall be no more. Penniless, and at the end of my supply of the drug which alone makes life endurable, I can bear the torture no longer; and shall cast myself from this garret window into the squalid street below…».
 
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την συνεργασία των βιβλιοπωλείων Ars Nocturna και Cube, ενώ στα decks ήταν ο Γιώργος Σαφελάς.
 

Θρυλικός χάρη στο παράξενο στυλ της γραφής του, ο Λάβκραφτ μπόλιασε τα έργα του με ένα γοητευτικά αξεδιάλυτο μίγμα φαντασίας και πραγματικότητας, γεμάτο με αναφορές για μια αλλόκοτη και τρομερή μυστική παράδοση που διατρέχει σαν υπόγειο ρεύμα ολόκληρη την ανθρωπότητα, από τις αρχές ακόμη της γέννησης της μέχρι τις μέρες μας.
 
Έτσι, το πρόγραμμα της βραδιάς ξεκίνησε με μια σύντομη παρουσίαση του λογοτεχνικού έργου αυτού του σκοτεινού πρίγκιπα του Φανταστικού από δύο μέλη της λέσχης μας, τον Flammentrupp και τον Χρήστο ‘‘Kane’’ Νάστο.
 
 
O Flammentrupp ανέφερε ορισμένα βιογραφικά στοιχεία και μίλησε για την πρώιμη δημιουργική περίοδο του Λάβκραφτ, η οποία φέρει έντονη την επιρροή του Λόρδου Ντάνσανυ και περιλαμβάνει διηγήματα όπως τα ‘‘Beyond the Wall of Sleep’’, ‘‘Celephais’’, ‘‘The Dream Quest of Unknown Kadath’’ κ.α. Τα έργα αυτά διαποτίζονται από μία διάθεση ονειρικής περιπλάνησης και γνωριμίας με τόπους πέρα από την άκρη του γνωστού μας κόσμου, τόπους φτιαγμένους από μια παραμυθένια και ονειρικά εξωτική ατμόσφαιρα. Σε αυτά τα ονειρικά τοπία, ο Λάβκραφτ αναπτύσσει μια ολόκληρη φανταστική μυθολογία με μαγικές χώρες και θεούς, ανθρώπους και ήρωες, που ζουν και κινούνται μέσα στην φαντασμαγορία μιας εναλλακτικής πραγματικότητας.
 
Ο Χρήστος, από την άλλη, έθιξε περισσότερο εκείνα τα έργα του Λάβκραφτ που εντάσσονται στην κατηγορία της ‘‘Μυθολογίας Κθούλου’’ ενώ αναφέρθηκε και στον μεγάλο όγκο των επιστολών του. Έργα όπως τα ‘‘The Shadow Over Innsmouth’’, ‘‘At The Mountains of Madness’’, ‘‘The Dunwich Horror’’ κ.α. αποτυπώνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την ιδιαίτερη συμβολή του Λάβκραφτ στο είδος του τρόμου, καθώς σε αυτά ανανέωσε τις θεματικές και ατμοσφαιρικές συνιστώσες του φανταστικού, αποτελώντας ένα κομβικό σημείο για όσα έργα θα ακολουθούσαν.
 
 
Μετά από ένα κατάλληλα ατμοσφαιρικό μουσικό διάλειμμα, τον λόγο πήρε ο συγγραφέας Γιώργος Μπελαούρης διαβάζοντας το σύντομο διήγημα του Λάβκραφτ ‘‘Οι γάτες της Ουλθάρ’’. Ο Αμερικανός συγγραφέας έτρεφε μια φανερή προτίμηση για αυτά τα μικρά αιλουροειδή και στο εν λόγω διήγημα οι κάτοικοι μιας πόλης μαθαίνουν να σέβονται τις γάτες και νομοθετούν σχετικά με αυτό.
«Λένε ότι στην Ουλθάρ, που βρίσκεται πέρα από τον ποταμό Σκάι, δεν επιτρέπεται σε κανένα να σκοτώσει γάτα. Το πιστεύω απόλυτα αυτή τη στιγμή, που κοιτάζω το γάτο μου να γουργουρίζει κουλουριασμένος μπροστά στη φωτιά. Η γάτα είναι ζώο απόκρυφο. Συγγενεύει με παράξενα πράγματα που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν. Η γάτα είναι η ψυχή της αρχαίας Αιγύπτου. Υπάρχουν μέσα της θρύλοι απ’ τις ξεχασμένες πόλεις Μερόη και Οφίρ. Συγγενεύει επίσης με τους άρχοντες της ζούγκλας, είναι η κληρονόμος των μυστικών της πανάρχαιης, μαγικής Αφρικής. Η Σφίγγα είναι ξαδέρφη της και τη δική της γλώσσα μιλάει. Η γάτα όμως είναι αρχαιότερη απ’ αυτήν, γι’ αυτό και θυμάται πράγματα που εκείνη έχει λησμονήσει...



Ένα ακόμη μουσικό κομμάτι ακολούθησε και στην συνέχεια ήταν η σειρά του σκηνοθέτη Γιάννη Τσουβελέκη να προλογίσει την προβολή της μικρού μήκους ταινίας του ‘‘Shadow Beyond Time’’.  Η ταινία είναι βασισμένη στα διηγήματα «Shadow Out Of Time» και «Shadow Over Innsmouth», γυρίστηκε τον Ιούνιο του 2010 σε Αθήνα, Ναύπλιο, Πόρτο Χέλι και Χανιά, και προβλήθηκε στα φεστιβάλ Athens SciFi and Fantasy Film Festival, στο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας και σε άλλα φεστιβάλ του εξωτερικού.
 
Σύμφωνα με την υπόθεση : «Ο Nathaniel Wingate Peaslee είναι μαθηματική ιδιοφυΐα από 10 χρονών. Όταν στα 22 του γίνεται καθηγητής του Πανεπιστημίου της πόλης του Arkham πέφτει σε κώμα από το οποίο ξυπνά 16 ώρες μετά. Αυτός που ξυπνά όμως, δεν είναι ο Nathaniel. Αφήνοντας πίσω τον πατέρα και το σπίτι του, ταξιδεύει στον κόσμο έχοντας μυστηριώδεις σκοπούς και αναζητώντας ύποπτα πράγματα. Όταν θα επανέλθει 5 χρόνια μετά, θα προσπαθήσει να καταλάβει τι συνέβη και ποιος κατοικούσε τόσον καιρό στο σώμα του, βασανιζόμενος παράλληλα από περίεργα όνειρα και οράματα...»
 
Η ταινία του Τζουβελέκη, κινηματογραφικά άρτια και υποβλητική, κατόρθωσε να καθηλώσει και να λάβει στο τέλος το θερμό χειροκρότημα του κοινού. 
 

Κλείνοντας, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την ευχαρίστηση μας αλλά και τον σεβασμό που μας αποπνέουν τέτοιες ωραίες βραδιές-εκδηλώσεις, που έρχονται να ενώσουν πολλές δυνάμεις από τον χώρο της ελληνικής κοινότητας του φανταστικού και να προβάλουν το αγαπημένο μας πεδίο μέσα από διάφορες μορφές τέχνης. Ευχόμαστε ο ‘‘θεσμός’’ των Reflections Of στο ‘‘Death Disco’’ να συνεχιστεί και να τύχει ακόμη ευρύτερης αποδοχής…
 
 
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
 
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Συγχαρητήρια στον Γιώργο Σαφελά, στην Λία Δαβράδου και στους υπόλοιπους συντελεστές της εκδήλωσης.
 
YΓ. Forza Flammentrupp και Νάστος!
Τρίτη, 25 Νοεμβρίου, 2014
 
Ήταν όντως μια πολύ ωραία βραδιά!
Μπράβο και στα παιδιά που ανταποκρίθηκαν άψογα στην παρουσίαση!
Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου, 2014
 
Ο/Η tzortzadams είπε...
Ελπίζουμε και σε άλλες τέτοιες αξιόλογες βραδιές. Η Φανταστική λογοτεχνία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής, των Ιδεών και της Αισθητικής μας....Ευχαριστώ προσωπικά όλους όσους ήταν εκεί...μα κυρίως το Σταμάτη...ξέρεις το γιατί!
Χρήστος Νάστος.
Πέμπτη, 27 Νοεμβρίου, 2014
 
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Χρήστο, πορευόμαστε σταθερά για την χώρα των θαυμάτων, προσδοκώντας την αιώνια επιστροφή!
Κυριακή, 30 Νοεμβρίου, 2014
 
Διαγραφή