Κάτω απ’ το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Εμπρός απ’ την αρχή.
Μυσταγωγία.
Τέλη Δεκέμβρη. Ένα βελούδινο απογευματινό ημίφως που απλώνεται ανάμεσα στο παλαιό και το νέο, ανάμεσα στο περιβάλλον της καθημερινότητας και τον κόσμο του αρχετυπικού Παντός. Λίγες ημέρες κατά τις οποίες το Θείον σταλάζει γλυκά στο πεδίο της υλικής εμπειρίας για να δημιουργήσει μια σύντομη περίοδο Μύθου. Χριστούγεννα-Εορτασμοί-Αρχή του έτους. Μια αλληλουχία αιθέρια. Μια διαδοχή αστραφτερών αισθαντικών στροβιλισμών.
Η πόλη των Αθηνών εδώ και χρόνια δείχνει να έχει χάσει τα περισσότερα από τα θέλγητρα που παλαιότερα έκαναν μόνιμους κι εφήμερους κατοίκους να ονειροβατούν στις δαιδαλώδεις οδικές της φλέβες.
Είναι, όμως, έτσι; Ή μήπως χρειάζεται να τραβήξει κανείς το σκονισμένο πέπλο της εποχής μας, προκειμένου να έρθει σε οπτική επαφή με το αστέρι που λάμπει μόνιμα στα έγκατα της ψυχής των Αθηνών; Άραγε, υπάρχουν ακόμη αλαφροΐσκιωτοι που δύνανται να ανακαλύπτουν ξεχασμένα μυστικά της πόλης; Μυστικά που, αν ακούσουμε τον άνεμο να τα ψιθυρίσει, ανοίγουν πύλες υπέρβασης των κοινών μέτρων και υπόσχονται βιώματα συναισθηματικής πλήρωσης…;
Για όποιον μπορεί να νιώσει, για όποιον μπορεί να αντιληφθεί, είναι σαφές πως στο κέντρο των Αθηνών, κάτω από την επιδερμική ματιά των αποπροσανατολισμένων, κρύβεται μια πόλη μαγική. Προπύλαια, Ακαδημίας, Κολωνάκι, Λυκαβηττός, Εξάρχεια…και στον γυρισμό Πανεπιστημίου, Πλάκα, Μοναστηράκι, Θησείο. Πύλες μετάβασης αχνοφαίνονται σε προσόψεις κτιρίων, σε πολυσύχναστους δρόμους και σε σαλόνια σπιτιών. Αρκεί να βρεθείς μπροστά τους την κατάλληλη στιγμή, διαθέτοντας τα απαραίτητα εφόδια. Εφόδια ψυχής και πνεύματος.
Κατά την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων, όταν τα φώτα του ουρανού κατεβαίνουν χαμηλά και στέκονται σαν αιωρούμενα λυχνάρια πάνω απ’ τα κεφάλια των ανθρώπων, έχει ο καθένας μας –ακόμη και οι αποπροσανατολισμένοι– την ευκαιρία να διαβεί το κατώφλι της τυποποιημένης καθημερινότητας για να γνωρίσει κάτι απ’ την κρυμμένη μαγική πλευρά της πόλης. Η πληκτική λειτουργικότητα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, με τις λιτές φόρμες και την χρήση αδιάφορων υλικών[1], χάνει την κλινική της ψυχρότητα καθώς οι χώροι ζωογονούνται από γυαλισμένα ξύλινα έπιπλα, διακοσμητικά κλαδιά με σκουροπράσινα φύλλα, Άγιους Βασίληδες με χιονάτες γενειάδες και ξωτικά με βελούδινα ρουχαλάκια.
Οι Ρομαντικοί του παρόντος ατενίζουμε με παιδικό δέος τις μικρές στραφταλιστές καμπάνες και τα χρυσά κουκουνάρια που αιωρούνται σε βιτρίνες καταστημάτων κι αισθανόμαστε τον γλυκό απόηχο των εορταστικών κουδουνιών να αγκαλιάζει τις ψυχές μας. Είναι το σινιάλο για το άνοιγμα των μυστικών περασμάτων. Έπειτα, το μόνο που μένει είναι να ακολουθήσουμε τα ίχνη της χριστουγεννιάτικης αστερόσκονης για να διαβούμε τις πύλες του ονείρου και να βρεθούμε από τις μαγικές πτυχές των Αθηνών στην αρχή του νέου έτους.
Οφείλουμε, όμως, να πορευτούμε κρατώντας αναμμένο τον πυρσό της ιστορικής μνήμης. Για να θυμόμαστε πως οι χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί υφίστανται σήμερα χάρη στο βρετανικό Ρομαντικό κίνημα του 1841-43. Η δράση εκείνων των πνευματικών μας προδρόμων, που βασικός τους εκφραστής υπήρξε ο Κάρολος Ντίκενς, αποτελεί μια απ’ τις σημαντικότερες αφηγήσεις του χριστουγεννιάτικου Μύθου. Κι εμείς δεν πρέπει να λησμονούμε ότι στους παραδοσιοκράτες του κινήματος εκείνου οφείλουμε όχι μόνο το σώσιμο της μνήμης των χριστουγεννιάτικων εορτασμών μα και την μύηση στην τέχνη του να αντιλαμβανόμαστε ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων φωτίζει το μαγικό υπόβαθρο των αστικών κέντρων κατά την εορταστική περίοδο, όταν τα όρια μεταξύ του καθημερινού και του όντως Αληθινού χαλαρώνουν.
Φέτος, στην χριστουγεννιάτικη Αθήνα, μπορεί κανείς να αντιληφθεί με ευκολία τα σημάδια της φτωχοποίησης. Τα φώτα έχουν λιγοστέψει. Τα ρούχα έχουν ξεθωριάσει. Τα χαμόγελα αναζητούνται. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά ο δήμαρχος φρόντισε να αφήσει το κέντρο της πόλης σχεδόν γυμνό και προτίμησε να εστιάσει την εορταστική του φροντίδα στο Γκάζι. Χριστουγεννιάτικη σκηνογραφία σε έναν χώρο με «industrial» (βιομηχανική) αρχιτεκτονική! Νομίζω πως η κακογουστιά των νεωτεριστών ανταγωνίζεται με αξιώσεις την αντιπάθειά τους για την παράδοση και τις εθνικές αξίες.
Κόντρα στο ρεύμα, η λέσχη μας συνεχίζει να αφήνει τα ίχνη του σύγχρονου ελληνικού Ρομαντισμού ελπίζοντας ότι θα γίνουν ανιχνεύσιμα από τους δυνάμει πραγματιστές των Μύθων, που σαν άλλοι μάγοι θα βρουν τον δρόμο προς τον νεογέννητο βασιλιά. Με την έγνοια μας σε συμπολίτες οι οποίοι βιώνουν όσα κατήγγειλε ο Ντίκενς διακόσια χρόνια πριν, με το νου μας βαπτισμένο στα νάματα της ρομαντικής παραδοσιοκρατίας και με την φαντασία μας ελεύθερη να ρίχνει γέφυρες στον κόσμο των ιδεών αποκαλύπτουμε τα κρυφά περάσματα στην επικράτεια του Μύθου.
Κι εγώ, βρισκόμενος στο μπαλκόνι ενός κατασκευασμένου υψώματος, εισπνέω βαθιά το γλυκό σκοτάδι του αττικού ουρανού. Κοιτάζω τα φώτα της μαγικής πολιτείας να πετούν προς το βάθος του ορίζοντα, αφήνω την καρδία μου να γεμίσει χριστουγεννιάτικες μελωδίες και συνεχίζω να περπατώ στους δρόμους. Απολαμβάνω την αιώνια παιδικότητα που γυροφέρνει στα καρουζέλ. Ακούω το γέλιο του Άγιου Βασίλη να ταξιδεύει στον αέρα της πλατείας Συντάγματος κι αναπολώ τον θεόρατο Καρυοθραύστη που φρουρούσε πέρυσι την είσοδο της στοάς στον πεζόδρομο της οδού Βουκουρεστίου.
Περιπλανώμενος φύλακας…
Σκουριασμένου κλέους κι ονείρων κληρονόμος…
Σταμάτης Μαμούτος, πρόεδρος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
Σκουριασμένου κλέους κι ονείρων κληρονόμος…
Σταμάτης Μαμούτος, πρόεδρος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
[1] Την οποία ο Μισέλ Ουελμπέκ περιγράφει εύστοχα στο δοκίμιο που αφιέρωσε στον Χ.Φ. Λάβκραφτ και φέρει τον τίτλο «Εναντίον του κόσμου, Εναντίον της ζωής».
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
Ο/Η Γιώργος Doomsword είπε...
Μαγικό άρθρο, μαγικό τραγούδι
μεγάλη μπάντα
Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου, 2013
Ο/Η Χάρης είπε...
Απορούσα πως και δεν είχες αναφερθεί σε αυτή την μπάντα τόσα χρόνια.
Χρόνια Πολλά σε όλους
Δευτέρα, 23 Δεκεμβρίου, 2013
Ο/Η Δημήτρης Αργασταράς είπε...
Μαγικό και εμπνευσμένο το κείμενο του Σταμάτη, μας μεταδίδει το Πνεύμα των Χριστουγέννων που η λέσχη τιμά κάθε χρόνο...
Τρίτη, 24 Δεκεμβρίου, 2013
Ο/Η P A L A D I N είπε...
Μυσταγωγικός ο Σταμάτης.
Χαιρετώ και εύχομαι καλή δύναμη στους φίλους της λέσχης.
Φυσικά, αν δεν ακούσουμε εμείς τα μυστικά καμπανάκια δε θα τα κούσει κανείς.
Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα δικά μας...
Χαιρετώ και εύχομαι καλή δύναμη στους φίλους της λέσχης.
Φυσικά, αν δεν ακούσουμε εμείς τα μυστικά καμπανάκια δε θα τα κούσει κανείς.
Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα δικά μας...
Σάββατο, 28 Δεκεμβρίου, 2013
Ο/Η P A L A D I N είπε...
ΦΛΕΦΑΛΟ, οι αληθινοί βασιλείς του Χειμώνα! (αναφέρομαι στο νέο logo)
Πολυαναμενόμενο το νέο τεύχος!
Καλή νέα χρονιά παίδες! Υγεία και καλή δύναμη σε όλους!
Πολυαναμενόμενο το νέο τεύχος!
Καλή νέα χρονιά παίδες! Υγεία και καλή δύναμη σε όλους!
Τετάρτη, 01 Ιανουαρίου, 2014
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Καλή χρονιά με Έμπνευση και Αναζήτηση. Συγχαρητήρια για το νέο τεύχος!
Κιμμέριος
Τετάρτη, 01 Ιανουαρίου, 2014
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Ακολουθώντας την ροή του χρόνου προς το τέλος και των εφετινών εορτών,
αγωνιζόμενος μάταια να μεγαλώσω τις ώρες για να κρατήσουν περισσότερο οι στιγμές,
δεν έχω παρά να καταθέσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά της ρομαντικής φρουράς, που κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τις όσες δυσκολίες έκρυβε το σακί του γεράκου ο οποίος μόλις μας άφησε φορώντας το στέμμα με τον αριθμό 2013,
διατηρώντας την φλόγα αναμένη και την λέσχη συνεπή στο όραμά της.
αγωνιζόμενος μάταια να μεγαλώσω τις ώρες για να κρατήσουν περισσότερο οι στιγμές,
δεν έχω παρά να καταθέσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά της ρομαντικής φρουράς, που κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τις όσες δυσκολίες έκρυβε το σακί του γεράκου ο οποίος μόλις μας άφησε φορώντας το στέμμα με τον αριθμό 2013,
διατηρώντας την φλόγα αναμένη και την λέσχη συνεπή στο όραμά της.
Είθε το τέλος του νέου χρόνου να μας βρει το ίδιο -κι ακόμη πιο- ισχυρούς.
Ευχές για υγεία και χαρά σε όλους τους ανθρώπους.
Ευχές για νίκες στο έθνος των Ελλήνων.
Ευχές για νίκες στο έθνος των Ελλήνων.
Τετάρτη, 01 Ιανουαρίου, 2014