του Flammentrupp
Ο Ηλίας Κυριαζής γεννήθηκε το 1978 και ζει στην Αθήνα. Από το 2001, συγγράφει και σχεδιάζει κόμικς. Κέρδισε το πρώτο βραβείο στον 1ο διαγωνισμό που διοργάνωσε η πρώτη σε πωλήσεις τότε καθημερινή εφημερίδα σε συνεργασία με τη σχολή ΑΚΤΟ. Έκτοτε ξεκίνησε η συνεργασία του με το εν λόγω έντυπο, και συγκεκριμένα με το κυριακάτικο ένθετό του «9», όπου δημοσιεύτηκαν σε σειρές (και αργότερα σε ολοκληρωμένη συλλογή σε soft ή hard cover) έργα του όπως «Manifesto», «Blood Opera», «Blockbuster» κ.α. Έπειτα συνεργάστηκε με τον εκδοτικό οίκο Giganto Books ο οποίος και εξέδωσε διάφορα έργα του, ενώ ως ελεύθερος επαγγελματίας είχε διάφορες άλλες συνεργασίες. Από το 2007 εργάζεται για Αμερικανούς εκδότες, με έργα όπως τα «Melody» (DC/Zuda, υποψήφιο για το βραβείο καλύτερου γυναικείου χαρακτήρα στα βραβεία LULU), «Falling for Lionheart» (IDW Publishing),έκανε τα σχέδια στο «Secret Identities» (Image Comics) κ.α.
Το 2013 και μέσω διαδικασίας crowdfunding της ιστοσελίδας indiegogo.com, εκδόθηκε στην αγγλική γλώσσα το έργο «Elysium», online. Από τον Απρίλιο του 2016 και μέσω της εταιρείας Webcomics, κυκλοφορεί και στα ελληνικά. Όπως διαβάζουμε στα εισαγωγικά κείμενα του βιβλίου: «To Elysium είναι ένα επαναστατικό κοινωνικό δίκτυο. Εκεί θα μπορείς να έρχεσαι σε επαφή με τους νεκρούς αγαπημένους σου που πλέον υπάρχουν σε έναν ψηφιακό παράδεισο. Είναι Οκτώβριος του 2021 και όλος ο κόσμος περιμένει με ανυπομονησία την κυκλοφορία του. Αλλά τίποτα δεν θα πάει όπως το περίμεναν».
Στον κόσμο του comic όλοι είναι συνδεδεμένοι με το διαδίκτυο, όχι απλώς σε κοινωνικά δίκτυα ή online games αλλά γενικότερα αφού μέσω αυτού ελέγχουν τις ηλεκτρονικές λειτουργίες ενός σπιτιού, μεταφορικού μέσου, επιχείρησης κλπ. Μέσω του κινητού τηλεφώνου ή του tablet μπορεί κάποιος π.χ. να εκκινήσει τη μηχανή του αυτοκινήτου του ή να ελέγξει τις προμήθειες στο ψυγείο του πριν πάει στο σούπερ μάρκετ. Σε αυτό το δίκτυο, ο Παύλος ένας νεαρός προγραμματιστής, καταφέρνει μέσω ενός προγράμματος που ανέπτυξε ο Δρ. Μπάνταμ, να ανεβάσει την προσωπικότητα και τις αναμνήσεις ενός ανθρώπου σε ένα ιδανικό μέρος που δημιούργησε ο ίδιος, έναν Παράδεισο. Έτσι, μετά το θάνατο του ανθρώπου αυτού οι οικείοι του θα μπορούν να συνδεθούν με το Elysium, το πρόγραμμα, βλέποντας τον κι επικοινωνώντας μαζί του. Οι νεκροί, όμως, παρότι οι ίδιοι επέλεξαν όσο ήταν εν ζωή το ανέβασμα της συνείδησής τους στο πρόγραμμα, αλλάζουν γνώμη.
Ο συγγραφέας και σχεδιαστής αναπτύσσει το προσωπικό του όραμα μέσω μιας γνωστής ιδέας με πολλές ηθικές και συναισθηματικές προεκτάσεις, καλώντας μας να στοχαστούμε και να προβληματιστούμε πάνω σε αυτήν. Είναι η ιδέα της υπερτεχνολογίας που υποκαθιστά σιγά-σιγά τον πραγματικό κόσμο και τις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς επίσης και η σχέση της τεχνολογίας αυτής με τη σύγχρονη αλλά και τη διαχρονική Ηθική. Ιερωμένοι, επιστήμονες και απλοί άνθρωποι έχουν σοβαρές αντιρρήσεις τόσο από την θρησκευτική πλευρά και το κατά πόσο υποκαθίσταται η έννοια του Ανώτερου Θείου που αποφασίζει να τερματίσει μια ανθρώπινη ζωή με την απληστία του ανθρώπου για αθανασία, όσο και από την επιστημονική πλευρά και το ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης επέμβασης στη Φύση.
Η ιστορία κυλά με κινηματογραφικούς ρυθμούς, κάνοντας και τα λεγόμενα flashback στο παρελθόν των χαρακτήρων για την ολοκλήρωση της εικόνας τους. Στο έργο είναι επίσης παρόντα το κοινωνικό δράμα, το θρίλερ, η αγωνιώδης δράση, ο τρόμος και η εναλλαγή συναισθημάτων. Το σχέδιο έχει καθαρές γραμμές κι έντονα χρώματα, φέρνοντας στο μυαλό σύγχρονες δημιουργίες, όπως τα Preacher, Spawn κλπ.
Το αρνητικό σημείο, κατά τη γνώμη μου, είναι η μικρή ανάπτυξη. Στις 96 σελίδες του τεύχους δεν δίνονται, έστω και ψευδοεπιστημονικές, λεπτομέρειες για την ψηφιοποίηση της συνείδησης, δεν παρουσιάζεται εκτενώς η «ζωή» των νεκρών μέσα στον παράδεισο του Elysium, ενώ το τέλος έρχεται απότομα δίνοντας την εντύπωση ότι για κάποιο απροσδιόριστο λόγο το βιβλίο στριμώχνεται για να ολοκληρωθεί σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Αν είχε δοθεί μεγαλύτερη προσοχή σε αυτό το σημείο, ναι μεν θα μπορούσε να είναι ακόμη και διπλάσιο σε μέγεθος επιβαρυνόμενο οικονομικά το όλο concept, σίγουρα όμως θα ήταν ολοκληρωμένο και κατά πάσα πιθανότητα μέσα στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
Παρόλα αυτά, το εν λόγω comic πήρε καλές κριτικές από ανθρώπους της αμερικανικής βιομηχανίας, ενώ και στην Ελλάδα απέσπασε τα βραβεία Καλύτερου Κόμικ, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερου Σχεδίου και Καλύτερης Αυτοέκδοσης στα Comicdom Awards.
Είναι ελπιδοφόρο πως σε μια δύσκολη ιστορική συνθήκη, σε μια χώρα που δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι προσφέρει ευκαιρίες σε πεδία που προϋποθέτουν ποιοτική δημιουργικότητα, σε μια χώρα τέλος που το κοινωνικό της σύστημα έχει οργανωθεί έτσι ώστε -όπως εύστοχα λέει και η παλιά παροιμία- να «τρώει τα παιδιά της», υπάρχουν άνθρωποι που δημιουργούν αξιόλογα έργα στον χώρο της εικονογραφημένης λογοτεχνίας. Έχω την αίσθηση πως στο μέλλον, με την απόκτηση της απαραίτητης εμπειρίας και με ενδεχόμενη υποστήριξη κάποιου ισχυρού εκδοτικού οργανισμού που δραστηριοποιείται στο περιβάλλον των comics, ο Ηλίας Κυριαζής θα χαρίσει στους αναγνώστες σπουδαία έργα.
