του Σταμάτη Μαμούτου
Μάλλον δεν είναι συνηθισμένο γεγονός οι συντάκτες ενός περιοδικού να παρουσιάζουν και να προτείνουν έντυπα παρόμοιων θεματικών με εκείνες του δικού τους. Ωστόσο είναι πλέον γνωστό στους αναγνώστες μας ότι κάποιοι τρόποι σκέψης, που λοξοδρομούν από την ανταγωνιστική και αγοραία κανονικότητα των καιρών μας, θα βρίσκουν πάντοτε εύφορο έδαφος στο περιβάλλον της Φοιτητικής Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας. Αυτή την φορά το έντυπο που θα παρουσιάσω είναι το Πολάρ, του οποίου το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό κι εγώ είχα την τύχη να διαβάσω πρόσφατα.
Το Πολάρ είναι ένα περιοδικό που θεματικά εστιάζει εξολοκλήρου στην αστυνομική λογοτεχνία. Ενδεχομένως σε κάποιους αναγνώστες να γεννηθεί η απορία πως είναι δυνατόν ένα έντυπο να αποφύγει την μονοτονία εφόσον τα άρθρα του πρέπει να ικανοποιήσουν αυτή την πολύ συγκεκριμένη και αυστηρή προϋπόθεση. Δεν κρύβω, μάλιστα, ότι κάποια στιγμή αυτή η σκέψη πέρασε κι απ’ τον δικό μου νου. Εντούτοις, η απάντηση ήρθε με το πρώτο ξεφύλλισμα, καθώς οι τίτλοι των άρθρων και οι θεματικές ενότητες του τεύχους φάνηκαν πολύ ενδιαφέρουσες.
Όταν, δε, ολοκλήρωσα την ανάγνωσή του, συμπέρανα ότι πρόκειται για ένα ποιοτικό περιοδικό, το οποίο φιλοξενεί εξαιρετικά κείμενα που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα. Συγκριτικές αναλύσεις αστυνομικών μυθιστορημάτων, εγκυκλοπαιδικές αναδρομές στην ιστορία της αστυνομικής λογοτεχνίας και στις ρομαντικές της απαρχές, κοινωνιολογικές προσεγγίσεις της αστυνομικής νουβέλας, ερμηνευτικές αναλύσεις κλασικών και νεώτερων ρευμάτων του αστυνομικού μυθιστορήματος, άρθρα για κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων με αστυνομικές υποθέσεις, σύντομα αστυνομικά διηγήματα, συνεντεύξεις δημιουργών κι εκδοτών και αφιερώματα στις σχολές του σκανδιναβικού και του βαλκανικού νουάρ. Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει ένας αναγνώστης από το εξαιρετικό αυτό περιοδικό.
Το Πολάρ είναι ένα έντυπο που αναδεικνύει εναργώς το θεωρητικό υπόβαθρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Μάλιστα, ακόμη κι αν πέσει στα χέρια κάποιου αναγνώστη που δεν είναι εξοικειωμένος με αυτό το λογοτεχνικό ρεύμα, η ύλη του είναι τόσο πλούσια και άρτια οργανωμένη ώστε να βοηθήσει τον αναγνώστη να συγκροτήσει μια ικανοποιητική εικόνα και να αντιληφθεί τα κύρια χαρακτηριστικά του αστυνομικού νουάρ.
Η μορφή που έχουν επιλέξει να δώσουν οι συντελεστές του στο περιοδικό είναι αυτή της επιθεώρησης. Πολλές σελίδες, λίγες εικόνες και γκρίζες χρωματικές αποχρώσεις στο αισθητικό του «στήσιμο», καθιστούν το Πολάρ κάτι ανάμεσα σε βιβλίο και σε τυπικό περιοδικό. Ενδεχομένως, η τιμή του να είναι οριακή για ένα μέρος των νεότερων σε ηλικία αναγνωστών, όπως είναι οι φοιτητές, που δεν έχουν οικονομική ευχέρεια και αυτοτέλεια. Ωστόσο, σε όλα τα υπόλοιπα πεδία δύσκολα μπορεί να βρει κανείς κάτι αρνητικό.
Κατά συνέπεια, συνιστώ ανεπιφύλακτα το πρώτο τεύχος του Πολάρ όχι μόνο στους φίλους του αστυνομικού μυθιστορήματος ή σε εκείνους της λογοτεχνίας του φανταστικού, αλλά σε κάθε αναγνώστη που θέλει να διαβάσει ένα πολύ καλό περιοδικό. Και, ασφαλώς, περιμένω να διαβάσω με ανυπομονησία το δεύτερο τεύχος, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες.