Το 1996 ήταν μια χρονιά που, από μια άποψη, είχε πολλά κοινά στοιχεία με την φετινή. Στο πολιτικό στερέωμα είχε αναδυθεί το "σύστημα Σημίτη". Γερμανο-αμερικανο-κίνητο, με όλα τα τηλεοπτικά Μ.Μ.Ε να το υποστηρίζουν (τα ιδιωτικά με πρωτόγνωρη ένταση και τα δημόσια με την γνωστή κομματική συνταγή, εφόσον τότε το ΠΑΣΟΚ ήταν στην κυβέρνηση), ακραιφνώς φανατικό υπέρ της παγκοσμιοποίησης, άπλωνε στην ελλαδική κοινωνία μια αγοραία κουλτούρα νεοφιλελεύθερης εξαγοράς και διασκέδασης (έχοντας ως πρωταγωνιστές τύπους σαν τον Πέτρο Κωστόπουλο, τον Νίκο Ευαγγελάτο κλπ) την ίδια ώρα που η Τουρκία γκρίζαρε το Αιγαίο στα Ίμια, σκότωνε τους Σολωμό-Ισαάκ στην Κύπρο και έλυνε το θέμα Οτσαλάν. Εκείνη την χρονιά, όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει την "σοβαρότητα", την "υπευθυνότητα" και τον "ρεαλισμό" των διεθνιστών και φιλοευρωπαίων, γερμανοτραφών του συστήματος Σημίτη, αντιμετωπιζόταν ως περιθωριακός.
Κάποια μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. μαζί με άλλα παιδιά, τότε που ήταν μαθητές, δεν φοβούνταν αυτούς τους χαρακτηρισμούς κι έγραφαν το κατεστημένο που συγκροτούσαν οι καθηγητάδες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με τους προοδευτικούς αγαπημένους τους μαθητές, στις σόλες των αρβυλών τους. Έτσι, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1996, στον αγιασμό του 5ου Λυκείου Καλλιθέας, τέσσερα παιδιά, έκαψαν εμπρός στους εμβρόντητους συμμαθητές, ιερείς και καθηγητές τους μια τουρκική σημαία και φώναξαν "ΙΣΑΑΚ-ΣΟΛΩΜΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ!" και άλλα συνθήματα εναντίον της τότε κυβέρνησης. Επειδή, μάλιστα, ήταν προεκλογική περίοδος, ακολούθησαν επιπλέον δράσεις της μικρής ομάδας αυτών των παιδιών, με εθνοκεντρικό περιεχόμενο, στους δρόμους της Καλλιθέας.
Ασφαλώς, λίγοι έδωσαν σημασία σε εκείνα τα παιδιά. Ποιος είχε χρόνο για σύνθετους προβληματισμούς, την εποχή που ολόκληρη η χώρα φιλούσε τις παλάμες των πορτιέρηδων της παραλιακής για μια καλή θέση στα night clubs, ζώντας το ευρωπαϊκό της όνειρο; Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, ήρθε ο λογαριασμός. Και τα χαϊβάνια, που κάποτε ξεφάντωναν, κατάλαβαν τις συνέπειες της πολυπολιτισμικότητας, των Ιμίων και του ορθολογικού ρεαλισμού, μέσα απ΄ τα μνημόνια.
Σήμερα, τα Μ.Μ.Ε έχουν πείσει τον μέσο Έλληνα να ξεχάσει για μια ακόμη φορά. Η τάση της "ορθολογιστικής υπευθυνότητας", του "σεβασμού των θεσμών" και της νεοφιλελεύθερης κανονικότητας, με την πλάγια βοήθεια της προηγούμενης κυβέρνησης, έχει επιβληθεί με τρόπο που θυμίζει την εποχή Σημίτη. Όλα κινούνται στους ρυθμούς της ευρωπαϊκής, φιλελεύθερης, οικουμενιστικής και αστικής πολιτικής αντίληψης της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα ιδιωτικά και τα δημόσια τηλεοπτικά δίκτυα είναι και πάλι ολοκληρωτικά στραμμένα υπέρ της.
Και σε λίγα χρόνια θα έρθει πάλι ο λογαριασμός. Κι ο ανόητος μέσος ψηφοφόρος θα κληθεί να αντιμετωπίσει ξανά τις συνέπειες. Αλλά εμείς δεν θα του δώσουμε σημασία. Όπως κάνουμε πάντα. Θα συνεχίσουμε απλά να εκφράζουμε τον παραδοσιοκρατικό μας λόγο για την τιμή των όπλων και για να "την σπάμε" στην εξουσία της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.