Ο ρόλος των ανδρών

                                                                     του Αχιλλέα

Τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί συγγραφείς, ακτιβιστές και καθηγητές πανεπιστημίων έχουν προσπαθήσει να δώσουν μια ερμηνεία στην έννοια του άνδρα. Καταστάσεις που κάποτε θεωρούνταν φυσικά αυτονόητες, πλέον, στην μεταμοντέρνα παραζάλη της εποχής μας, τίθενται υπό αμφισβήτηση. Κονστρουκτιβιστές, αριστεροί και δεξιοί μεταμοντέρνοι, ακαδημαϊκοί που εκπροσωπούν κοινωνιολογικές σχολές τις οποίες διαβάζουν μόνο οι ίδιοι και που τα πορίσματά τους μετατρέπονται σε λαϊκή ιδεολογία από τα Μ.Μ.Ε, συγκροτούν τον πυρήνα από τον οποίο εξέρχονται απόψεις που, λόγω του ένθερμου διεθνισμού τους, φτάνουν στο σημείο να θεωρούν τα φύλα ως κοινωνικές κατασκευές. Κατά την διάρκεια της παραπάνω προσπάθειας έχουν υπάρξει παράλληλες ερμηνείες οι οποίες είναι φαινομενικά αντιφατικές, αλλά ταυτόχρονα συνυπάρχουν. Έτσι, οι άντρες στην σκέψη του τρίτου κύματος φεμινισμού έχουν τα ηνία της κοινωνίας και αποτελούν «δαιμονικά αρσενικά» (όρος ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί για την ανταγωνιστικότητα μεταξύ των ανδρών από φεμινιστικούς κύκλους) αλλά παράλληλα, σύμφωνα πάντα με την παραπάνω θεωρία, αποτελούν υποχείρια του καπιταλιστικού, υπερκαταναλωτικού, υλιστικού κόσμου στον οποίο ζούμε.


Ασχέτως, πάντως, του τι υποστηρίζουν οι φιλελεύθεροι, τα αριστερά κινήματα και οι μεταμοντέρνοι, εμείς, αν ως παραδοσιοκράτες αναλογιστούμε τις διαφορές στις κοινωνικές δομές οι οποίες παρουσιάζονται παραδοσιακά ανάμεσα σε μητριαρχικές και πατριαρχικές κοινωνίες, θα αντιληφθούμε καλύτερα τον κόσμο στον οποίο ζουμε οι σημερινοί άντρες. Στην μακρινή μας Αμερική, του τρίτου κύματος φεμινισμού, των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών φύλου (gender studies), οι άνδρες καταλήγουν να αποτελούν το 93% των εργασιακών θανάτων, το 97% των θανάτων πολέμου, το 79% των θυμάτων βίαιων εγκλημάτων που επιφέρουν θάνατο. Σχεδόν οι μισοί άνδρες γονείς, οι οποίοι δεν έχουν δυνατότητα να δουν τα παιδιά τους μετά από ένα διαζύγιο, εξακολουθούν και στηρίζουν οικονομικά τα παιδιά τους. Οι άνδρες αποτελούν το 80% των αυτοχείρων και το 75% των αστέγων.

Αν μη τι άλλο, πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα των μετασχηματισμών της εποχής μας. Όλα τα παραπάνω μόνο θετικά δεν μπορούν να είναι για τους άνδρες, οι οποίοι τα έχουν δεχθεί ως δεδομένα και μάλιστα όχι μόνο δεν παραπονιούνται για αυτά αλλά τα έχουν δεχθεί και ως αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας. Εν κατακλείδι, η λύση των παραπάνω προβλημάτων μπορεί να είναι πολύπλοκη, αλλά το να αντιληφθούμε τον σημαντικό και δύσκολο ρόλο των ανδρών στην κοινωνία μας είναι απαραίτητο.