Τρεις του Σεπτέμβρη σήμερα και σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα ιδιότροπο case study σε μια θρυλική πολιτική στιγμή της δεκαετίας του '80.
Είμαστε στα 1988. Ο Πρόεδρος της καρδιάς των νεοελλήνων έχει ξεπεράσει προ πολλού την φρασεολογία του μαρξιστικού ρεφορμισμού και υιοθετεί σταδιακά το προφίλ του ελληνικού προ-μπερλουσκονισμού. Ταυτόχρονα διατηρεί στην ρητορική του σχήματα ενός λαϊκιστικού πατριωτισμού, που σε ορισμένα σημεία απορροφούν μοτίβα πολιτικού Ρομαντισμού.
Τα στελέχη του Κινήματος βιώνουν το απόγειο της δόξας τους στο πρώτο μισό του 1988. Μπουζούκια και λαϊκή υποστήριξη. Λεφτά στον κόσμο, έστω και αν ήταν ύποπτης προέλευσης. Το κακό σπυρί στους κόλπους του Κινήματος που ονομάζεται Κώστας Σημίτης είναι ακόμη υπό έλεγχο. Ώσπου ο Πρόεδρος αποφασίζει να κάνει την μεγάλη κίνηση στην πολιτική σκακιέρα.
Παλιός πολιτικός αντιλαμβάνεται ότι οι εφημερίδες της κεντροαριστερής παράταξης ανήκουν σε mediάρχες που συνδέονται με συμφέροντα τα οποία μπορούν ανά πάσα στιγμή να τον χτυπήσουν. Ως γνήσιος θιασώτης της χαρισματικής ηγεσίας θεωρεί ότι είναι ανεπίτρεπτο εκδότες και εφοπλιστές να μεσολαβούν ανάμεσα σε αυτόν και τον Λαό του. Αποφασίζει να βοηθήσει έναν δικό του άνθρωπο, τον Γιώργο Κοσκωτά, να αναρριχηθεί στον κόσμο των ΜΜΕ και του θεάματος, με σκοπό να στηρίξει μια φιλοπροεδρική mediaκή γραμμή, που δεν θα επηρεάζεται από πρεσβείες και αλλότρια συμφέροντα. Μια mediακή γραμμή που θα είναι μόνο ΔΙΚΗ ΤΟΥ (άρχοντα, γι' αυτό σε αγαπάμε και ας είμαστε διαφορετικών ιδεολογιών).
Το σύμπλεγμα εφοπλιστών και πρεσβειών βλέπει ότι ο Πρόεδρος αποκτά προσωπικό έρεισμα που υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια. Αμέσως, το σύμπλεγμα της αφανούς εξουσίας, βοηθά τον άνθρωπο για όλες τις βρώμικες δουλειές, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, να θέσει τα θεμέλια για το βρώμικο '89. Οι γκόμενες, τα μπουζούκια, η ζωή rock star του Προέδρου και των συνεργατών του αρχίζει να βγαίνει στα πρωτοσέλιδα (και μάλιστα στα πρωτοσέλιδα των κεντροαριστερών κραταιών εφημερίδων). Πριν ξεσπάσει, όμως, η μπόρα, του βρώμικου '89, λαμβάνουν χώρα δυο κομβικά γεγονότα. Ο Πρόεδρος αρρωσταίνει στην αγκαλιά της ερωμένης -και μετέπειτα συζύγου του- και ο Γιώργος Κοσκωτάς τίθεται στο στόχαστρο των εφοπλιστών και των πρεσβειών. Ο Πρόεδρος δεν καταφέρνει να σώσει τον Κοσκωτά. Αναρρώνει, όμως, σε βρετανικό νοσοκομείο (της αντιπάλου του Μ. Θάτσερ!!!) και επιστρέφει ακμαίος στην πρωθυπουργία.
Την 22η ημέρα του Οκτωβρίου, κατά το Σωτήριο έτος 1988, λαμβάνει χώρα η τελετή της επιστροφής στην πατρίδα του Μεγάλου Παλαιού. Παρακολουθήστε το παρακάτω video και γελάστε με την καρδιά σας ή ανατριχιάστε από συγκίνηση, αναπολώντας τα θρυλικά μας 80's. Όσοι είστε εθνικιστές δώστε έμφαση σε μερικά σημεία που λατρεύουμε.
-Η διάκριση κράτους, κόμματος και δημόσιας τηλεόρασης έχει καταργηθεί. Όλα είναι ένα. Κι εμείς γουστάρουμε τρελά....
-Η περιγραφή του Σπύρου Χατζάρα αποτελεί ενδιαφέρον παράδειγμα για αυτά που θα ακολουθήσουν όταν η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. έρθει στην εξουσία. Πρόκειται για ένα εκφωνητικό κρεσέντο που αξίζει να ακούσουμε από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά ιδίως η αρχή στην οποία μας εισάγει (σε δελτίο ειδήσεων δημόσιας τηλεόρασης, υπενθυμίζουμε) με την φράση "η Μεγάλη Στιγμή της Επιστροφής σήμανε στις 4 και 10.", η επισήμανση ότι το πλήθος φωνάζει "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά" στο 1:02, "είναι και πάλι ανάμεσά μας ο πρωθυπουργός της αλλαγής" στο 1:16 και "κοντά στο Ζάππειο υπήρχε ένα πανό που έγραφε σήμερα αρχίζει η τρίτη τετραετία, το οποίο φάνηκε να προσέχει ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός" στο 9:23 και τέλος η σύνδεση με την ορθόδοξη παράδοση που επιτυγχάνεται στην υπενθύμιση ότι "την ώρα που ο πρωθυπουργός περνούσε από την Λεωφόρο Συγγρού, στον Άγιο Σώστη χτυπούσαν χαρμόσυνα οι καμπάνες" στο 10:10. αποτελούν αναμφίβολα τα δημοσιογραφικά του magmum opus, τα οποία κάποιος Δημήτρης Αργασταράς ή άλλος δημοσιογράφος της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. θα λάβει σίγουρα υπόψη του στην εκφώνηση των ειδήσεων όταν η ρομαντική επανάσταση βρεθεί στην εξουσία.
-Η λυσσαλέα προσπάθεια του Κίμωνα, να ανοίξει δρόμο ανάμεσα στο πλήθος για να περάσει το αυτοκίνητο του Προέδρου, στο 7:58.
-Η ανατριχιαστικά συγκινητική στιγμή του αυτοκινήτου που ραίνεται με γαρίφαλα (ως φόρος τιμής στην κουλτούρα των κέντρων της νυχτερινής ζωής, που υιοθέτησε ο Πρόεδρος), να περνά ανάμεσα σε πλήθη μαινόμενα από τον ενθουσιασμό, πνιγμένο στις ελληνικές, τις βυζαντινές και τις σημαίες του Κινήματος, και ιδίως η στιγμή κατά την οποία η γιαγιά με το καφετί παλτό βγαίνει στην μέση του δρόμου για να αγκαλιάσει το αυτοκίνητο του Προέδρου, στο 8:41.
-Τέλος ο ανεπανάληπτος συλλογικός ενθουσιασμός του λαού που γεμίζει τους δρόμους από το Ελληνικό μέχρι το Μαξίμου και η ακόλουθη κατάληψη των Αθηνών από τα πράσινα εκατομμύρια, που αλωνίζουν μαινόμενα στους δρόμους της πρωτεύουσας σε τζιπ, φορτηγά, λεωφορεία και αυτοκίνητα, δείχνοντας σε όλους τι σημαίνει λαϊκό κράτος και ποιος είναι ο τρόπος για να καταλυθεί η τυραννία του νεοφιλελευθερισμού σε μελλοντικούς
επαναστάτες.
Οι νεορομαντικοί εθνικιστές βλέπουμε το παραπάνω video, αντλούμε ενέργεια και προετοιμαζόμαστε για την στιγμή που θα φωνάξουμε τα δικά μας «Μαζί σου Αχιλλέα για μια Ελλάδα νέα», «Όταν οι άλλοι θα ψάχνουν για αρχηγό, Σταμάτη θα διαβάζουμε εμείς Ρομαντισμό», «Flammentrupp έβγα να δεις, την War Flag της αλλαγής», «Νίκιτς-χαβιάρι-Χριστοφοράκη Άρη», «Ο λαός δεν ξεχνά του ιππέα την πουστιά» και «Ανδρέας-Ανδρέας-Ανδρέας Σκαμανδρώνυμος».
https://youtu.be/EjWQi0JzHNk?si=FbDU9bgciapNiZqk
Υποτίθεται πως ο αμερικανόθρεφτος Ανδρέας θα κυβερνούσε σοσιαλιστικά σύμφωνα με το "πράσινο βιβλίο" του Καντάφι στην Λιβύη, οποίος φέρεται να είχε ασκήσει κάποια γοητεία ακόμα και σε μερίδα των Απριλιανών;
https://www.kathimerini.gr/politics/103416/o-andreas-papandreoy-den-itan-antiamerikanos/
Είναι παράξενο πως αριστεροί ηγέτες Παπανδρέου όπως και ο Τσίπρας αρχικά, πέρα από την συνεργασία με τον Καμμένο, έχουν ασκήσει κάποια γοητεία και συμπάθεια σε μερίδα εθνικιστών, λόγω του αντιδυτικού και αντικαπιταλιστικού τους προφίλ.
50 χρόνια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (το ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ της Πολιτικής μας)
"Προσθέτει λίγους, αφαιρεί πολλούς, πολλαπλασιάζει τα προβλήματα και διαιρεί το κόμμα." Αυτή ήταν η άποψη του Γεωργίου Παπανδρέου για τον κανακάρη του, τον Ανδρέα, στην προδικτατορική Ένωση Κέντρου. Σαν σήμερα, αυτός ο εξπέρ των 4 πράξεων της αριθμητικής όπως τον βόλευαν, ίδρυσε το μεγαλύτερο εκμαυλιστήριο συνειδήσεων της σύγχρονης ιστορίας μας, παράγοντας ανεξάντλητες στρατιές από λαμόγια, μιζαδόρους, κρατικοκηφήνες, θολοκουλτουριάρηδες του φραπέ, μαρξιστές του Κολωνακίου, επαναστάτες της Εκάλης, "αντιστασιακούς" που στην Κατοχή ήταν 5 ετών, διεθνιστές της πάρτης τους, συνδικαλιστές της λούφας, επιχειρηματίες του υποκόσμου και εκατομμύρια δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε τον νέο, παρακμιακό Έλληνα, ως πρότυπο: κρατικοδίαιτο, τεμπέλη, εφετζή, βολεψάκια, φιλοτομαριστή, κοσμοφοβικό, αμόρφωτο, απολίτιστο, ανήθικο. Το ΠΑΣΟΚ ανήγαγε την απραξία σε ιδανικό, την αργομισθία σε μαγκιά, την εξαπάτηση σε ιδεολογία, τη χυδαιότητα σε αισθητική, την κρατική σύνταξη στα 40 σε πανεθνικό όραμα, την κλοπή (των Ελλήνων και των Ευρωπαίων φορολογουμένων) σε πολιτική πεμπτουσία.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν το Τσερνομπίλ της πολιτικής μας. Μόλυνε το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του δημιουργώντας αμέτρητες τερατογενέσεις. Τόσο πολλές, που τελικά να θεωρείται φυσιολογική η τερατομορφία και αφύσικη η πολιτική υγεία. Παραλλαγές του ΠΑΣΟΚ μας κυβερνούν έκτοτε: μπλε, κόκκινες και ροζουλί. Πολιτική ΠΑΣΟΚ, επιδομάτων και διορισμών μαζί με υπερφορολόγηση εφαρμόζει η ΝΔ. Ακόμα και η προπασοκική ΝΔ, του "Εθνάρχη", πολιτική ΠΑΣΟΚ επέβαλε: κρατικοποιήσεις σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και κρατικό νταβατζιλίκι με ασφυκτική υπερρύθμιση της αγοράς σε όσες απέμειναν. Για τα 50 χρόνια ΠΑΣΟΚ, εύχομαι εξαφάνιση και μόνιμη τοποθέτηση στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (κι αυτή πασοκική έκφραση...) σε όλες τις μεταλλάξεις των πασοκικών τεράτων:
- Στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ (με άλλο ΑΦΜ) που έχει 100 φερέλπιδες αρχηγούς αλλά ούτε μία κυβερνητική πρόταση.
- Στο ροζουλί ΠΑΣΟΚ, που μάζεψε τη χυδαιότερη μούργα του Αντρεϊκού ΠΑΣΟΚ την οποία επιμόλυνε, επιπλέον, με το σταλινικό DNA των γκρουπούσκουλων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που θεωρούν καθοδηγητή τον Κουφοντίνα.
- Στο μπλε ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζει την πολιτική του "Τσοβόλα δώστα όλα" και στα οικονομικά και στα εθνικά, απλώς, αντί για ζιβάγκο ή αμπέχονο, φοράει κοστούμι.
Θα ευχόμουν να επιστρέψουν, όλα τα ΠΑΣΟΚ, αυτά που χρωστούν, και εμμέσως τα φεσώθηκαν οι ιδιώτες, μέτοχοι τραπεζών και φορολογούμενοι, αλλά ποτέ κανένας εγκληματίας αυτού του βεληνεκούς δεν αποζημίωσε τα θύματά του. Άλλωστε, αν κατοικηθεί ξανά το Τσερνομπίλ, θα είναι μετά από πολλές-πολλές γενιές. Δυστυχώς, αυτό θα συμβεί, αν συμβεί ποτέ, και στο ΠΑΣΟΚΙΚΟ ελληνικό πολιτικό σύστημα. Μέχρι τότε και η χώρα και οι πολίτες της θα είναι εκτεθειμένοι στη θανατηφόρα "ακτινοβολία" του.
Σε πιο βαθμό υφίσταται στο σημερινό πολιτικό σύστημα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας η απόλυτη διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, και ελεγκτική: ανεξάρτητες αρχές και ανεξάρτητη δημοσιογραφία;
Υπήρξε ποτέ διάκριση, είτε με τους φιλελεύθερους δεξιούς, είτε με τους σοσιαλιστές, είτε με τους νεολίμπεραλς της παγκοσμιοποίησης;
Το wikipedia αναφέρει:
Η διάκριση των εξουσιών είναι θεμελιώδης αρχή του κράτους δικαίου βεβαίως και της δημοκρατίας. Ο όρος αποδίδεται στον Γάλλο φιλόσοφο τον Μοντεσκιέ. Ο Αριστοτέλης και ο Όμηρος έχουν αναφερθεί στο θέμα αυτό. Ο Αριστοτέλης στο έργο του Πολιτικά, ο Όμηρος στην Ιλιάδα.
Ο Αριστοτέλης κάνει αναφορά σε τρία στοιχεία κάθε πολιτεύματος, τα οποία αν λειτουργούν σωστά, τότε και το πολίτευμα λειτουργεί σωστά.[1] "Κάθε πολίτευμα διαθέτει τρία στοιχεία των οποίων τη σκοπιμότητα για τα καθένα οφείλει να εξετάζει ο σπουδαίος νομοθέτης. Αν αυτά λειτουργούν σωστά, και το πολίτευμα οπωσδήποτε λειτουργεί σωστά. Στο βαθμό, πάλι, που παρατηρούνται διαφορές στο καθένα από αυτά, διαφέρουν και τα πολιτεύματα μεταξύ τους. Από τα τρία αυτά στοιχεία το πρώτο διαβουλεύεται για τα κοινά, το δεύτερο αφορά τις αρχές (ποιες πρέπει να είναι, ποιες αρμοδιότητες να έχουν και με ποιον τρόπο να γίνεται η εκλογή τους), και το τρίτο να απονέμει δικαιοσύνη".[2] Υπάρχει συγγένεια όρων με τη διαίρεση του Γαλλικού διαφωτισμού, αλλά όχι ταύτιση.
https://en.wikipedia.org/wiki/Separation_of_powers
Τα υπόλοιπα που θέτεις θέλουν μεγάλη συζήτηση.
Όμως απαντήσεις επί της ουσίας των ζητημάτων γιατί συνήθως δεν δίνεται; Τι ελιγμοί είναι τοιούτοι;
Λογική και επιστήμη ή δοξασίες και προλήψεις;
Ο Τούρκος σε αυτό βασίζει την κουτοπονηριά του και την ξιπασιά του. Αν γίνει δεκτός στους ΜΠΡΙΚΣ, θα μοιάζει με κλαμπ λυκοφιλίας η φάση.
Λογική για την επεξήγηση των δεδομένων και των φαινομένων του επιστητού. Φαντασία για την διανοητική υπέρβαση του κόσμου της υλικής εμπειρίας και την τέχνη/λογοτεχνία.
Άγνωστοι οι παραπάνω συνδυασμοί για δεξιά σκουπίδια, όπως εσύ.
ο ήλιος π' ανατέλλει
μας οδηγεί εμπρός στον Αγώνα
για μια Ελλάδα λεύτερη σοσιαλιστική
ο ήλιος ο μαύρος
ο ήλιος π' ανατέλλει
μας οδηγεί
ο ήλιος του Sun Knight
μας οδηγεί,
ομπρός στον αγώνα για μια Ελλάδα ελεύθερη
εθνικοσοσιαλιστική
Τηλέμαχος Χυτήρης
ΧΟΡΟΣ 2
(Από τη συλλογή "ΘΕΜΑ")
δεν
δεν το φύλλο δεν
δέν-τρο
δεν η άνοιξη
δεν η επιθυμία
δεν ο δόλος δεν
δεν-τρο
δεν η λάμψη
δεν η μανία
δεν το κόκκινο το κόκκινο δεν
δεν-τρο
δεν ω
δεν α
δεν αγωνία
δεν η κρύπτη δεν η κρύπτη δεν η κρύπτη
δεν
δεν το φύλλο δεν
ΔΕΝΤΡΟ
Αν υιοθετείς την ερμηνεία της ερωτικής πράξης, εμάς δεν μας πέφτει λόγος. Δεν μας απασχολεί η ερωτική σας ζωή.
Αν υιοθετείς την συμβολική ερμηνεία του όρου και θεωρείς ότι ο ιππέας αντιπαρατέθηκε με τον εστιάτορα θα απαντήσουμε:
πότε ρε σκουπίδι της πουστιάς τόλμησες να κάνεις κάτι αντρικό και εθνικιστικό στην ζωή σου; Πότε τα έβαλες με τα εστιατόρια, παλιοβρωμιάρη; Ίσα ίσα που υπερηφανευόσουν ότι εσύ υπήρξες ο ιδρυτής της ταβέρνας που έδωσε το όνομα στο ιστολόγιο του κυπατζή.
Μετά σου φταίνε οι φιλελεύθερες καταβολές, ο ορθολογισμός, και ο αείμνηστος Ρασσιάς. Έλεος.
Αν έχει κάποιος κάτι να πει με επιχειρήματα με σοβαρότητα ή γλαφυρότητα για τα ζητήματα της διάστασης Ρομαντισμού και διαφωτισμού, συντηρητισμού και φιλελευθερισμού, εθνικισμού και διεθνισμού, φασισμού και ριζοσπαστισμού, της κοινωνίας και της πολιτικής, ας το ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ να δημοσιεύεται, αλλιώς ΔΙΕΓΡΑΦΕ ΤΟ.
Δεν έχεις συνειδητοποιήσεις την εχθροπάθεια και τον σνομπισμό που σας έχει προκαλέσει όλη αυτή η ανούσια διαμάχη;
Το ότι υπάρχουν ακόμη δίποδα που πιστεύουν ότι μπορεί να στηθεί ξανά ως κόμμα μη υποκινούμενο από τις μυστικές υπηρεσίες η Χρυσή Αυγή, δεν σε προβληματίζει;
Το ότι υπήρχε (μέχρι να στείλουμε στον αγύριστο το ιστολόγιό του) τόσα χρόνια ο εστιάτορας ως εγκάθετος της Νέας Δημοκρατίας να αλλοιώνει την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία σε σαλάτα του Αβέρωφ και του Μητσοτάκη, δεν σε πείραξε;
Το ότι αναπνέουν τον ελληνικό αέρα εκφέροντας λόγο για τον χώρο οι υπάνθρωποι του Στόχου δεν σε προβληματίζει;
Το ότι υπάρχουν ακόμη οι μαθητές του Δάκογλου που έχουν γλείψει όλες τις ουρές της Δεξιάς και της ΝΔ για να κρατήσουν τα χρεωμένα μαγαζάκια τους και συνεχίζουν να εκφέρουν λόγο ως παράγοντες του χώρου δεν σε ενοχλεί;
Το ότι στήνονται νεοεθνικιστικά εστιατόρια που διαπληκτίζονται με τα ψευτοχιτλερικά εστιατόρια αλλά στο τέλος όλα μαζί στηρίζουν Νέα Δημοκρατία, Ισραήλ και ΗΠΑ δεν σε κάνει να υποπτεύεσαι κάτι;
Το ότι εμφανίζονται μαρξιστές, αντιφασίστες, φιλελεύθεροι και άλλοι, να κάνουν τους καθοδηγητές των εθνικιστών, δεν το έχεις αντιληφθεί;
Ποιοι, λοιπόν, νομίζεις ότι σχολιάζουν τα άρθρα μας; Μόνο τα παιδιά που θέλουν να συζητήσουμε για τον Ρομαντισμό και την πολιτική θεωρία; Όλοι οι παραπάνω δεν σχολιάζουν; Αν τους διαγράψουμε στο τέλος θα παρουσιαστεί μια πλασματική εικόνα εξυγείανσης του χώρου που στην πραγματικότητα δεν θα υπάρχει. Δεν θες να δεις τι πραγματικά υφίσταται ώστε να καταπολεμηθεί; Θες να μείνουμε σε μια διανοητική νιρβάνα συζητήσεων ανάμεσα σε κλειστές πόρτες; Στρουθοκαμηλισμός θα είναι αυτό.
Αν λοιπόν έχετε θέμα με αυτούς τους σχολιαστές και τις ιδέες τους σταματήστε να υπεκφεύγετε. Χτυπήστε τους κατά μέτωπο. Σχολιάστε μαζί με εμάς και κυρίως σαρώστε τους (μαζί μας) από τον χώρο. Φτύστε τους κατάμουτρα στην καθημερινότητα, όπου τους βρείτε. Αυτή είναι η πολιτική συμπεριφορά που έχει ανάγκη ο χώρος ακόμη περισσότερο και από τις ωραίες θεωρητικές συζητήσεις. Η θεωρία να συνοδεύεται από πράξεις.
ΗΗ
Το μόνο που μπορείς να κάνεις, στην δεινότερη περίπτωση, είναι να καταδεικνύεις και να καταδικάζεις με επιχειρήματα τέτοιες δημοσιευμένες απόψεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Κάτι άλλο δεν μπορείς να κάνεις. Πρέπει να κρατάς το κάστρο σου ορθό και καθαρό. Αν βουτήξεις στην βρομιά θα βρομίσεις και εσύ, αν ανακατευτείς με την παραφροσύνη θα παρανοήσεις κι εσύ. Πρέπει να το συνειδητοποιήσεις αυτό.
Κάποιος που ενδιαφέρεται για τέτοια ζητήματα όπως προανέφερα, όπως η αναξιότης μου, χωρίς να είμαι κατασταλαγμένος παρόλο την σχετική γνώση μου, βλέποντας την κατάσταση αυτή με την χυδαιότητα και τον χουλιγκανισμό, την εχθροπάθεια και τον σνομπισμό, θα τραβηχτεί. Κάποιος χωρίς σχετική γνώση για την θεωρία ή την κατάσταση θα νιώσει αηδία και αποστροφή, και για την προσπάθεια σου και για τις ιδέες.
Το ότι κάποιος μπορεί να αμφιβάλλει ή να διαφωνεί με θέσεις ή ζητήματα δεν σημαίνει ότι είναι κακόβουλος, επιτήδειος ή εντεταλμένος.
Έχω ακούσει πολύ χειρότερα και πιο ύπουλα πράγματα από τις χοντράδες που αναφέρεις. Ο καθείς παίρνει ότι του ταιριάζει.
Επαναλαμβάνω, αν έχει κάποιος κάτι να πει με επιχειρήματα με σοβαρότητα ή γλαφυρότητα, ας το ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ να δημοσιεύεται, αλλιώς ΔΙΕΓΡΑΦΕ ΤΟ.
Ξέρεις -όπως ξέρουν άπαντες στον χώρο- ότι υπάρχουν. Ξέρεις επίσης ότι δοκιμάζουν καθημερινά την στρατηγική μας για τον χώρο που θα τους δώσω και για τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουμε. Δυστυχώς, πέρα από τους νέους αναγνώστες υπάρχουν αυτά τα καρκινώματα στον πολιτικό χώρο που υπερασπιζόμαστε και η μέριμνα για την αντιμετώπισή τους είναι ανάμεσα στις υποχρεώσεις μας.
"Το μόνο που μπορείς να κάνεις, στην δεινότερη περίπτωση, είναι να καταδεικνύεις και να καταδικάζεις με επιχειρήματα τέτοιες δημοσιευμένες απόψεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Κάτι άλλο δεν μπορείς να κάνεις".
Μήπως αυτή η πρακτική τους απαλλάξει από μια έγνοια και τον φόβο του διαρκούς εξευτελισμού; Και πόσο εφικτό είναι να συμβεί αυτό που γράφεις εφόσον υπάρχουν κάποιοι εξ αυτών που γράφουν όλη την ημέρα στα blogs του χώρου ανώνυμα προβοκατόρικα σχόλια λόγω ψυχικής ανισορροπίας;
"Αν βουτήξεις στην βρομιά θα βρομίσεις και εσύ, αν ανακατευτείς με την παραφροσύνη θα παρανοήσεις κι εσύ."
Μέχρι στιγμής στο δεύτερο τα καταφέρνω μια χαρά. Όσον αφορά την βρωμιά σκέψου το εξής. Αν υπάρχει μια μάχη αγγέλων και δαιμόνων στην μεθόριο παραδείσου και κόλασης, οι άγγελοι υπερασπίζονται το βασίλειο του Θεού αλλά οφείλουν να το κάνουν συντρίβοντας δαίμονες. Δεν γίνεται να το πετύχουν αποφεύγοντάς τους. Πρέπει να τους κοιτάζουν κατάματα. Μπορεί να πατούν στο βασίλειο του Θεού αλλά η οπτική τους βρίσκεται απέναντι. Ελέγχει λεπτομερώς και γνωρίζει με ακρίβεια την ασχήμια και το χάος του κακού. Για να μπορέσει να το νικήσει. Η νίκη έρχεται από τον πόλεμο όχι από την απόσυρση.
"Ο καθείς παίρνει ότι του ταιριάζει." Πολύ θα το ευχόμουν. Μακάρι να είναι έτσι.
"Επαναλαμβάνω, αν έχει κάποιος κάτι να πει με επιχειρήματα με σοβαρότητα ή γλαφυρότητα, ας το ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ να δημοσιεύεται, αλλιώς ΔΙΕΓΡΑΦΕ ΤΟ."
Οι περισσότερες προβοκάτσιες ξεκινούν με τον τρόπο που περιγράφεις. Δήθεν άγνοια, δήθεν απορία, ήπια αρχική προσέγγιση, μέχρι να έρθει η συζήτηση εκεί που θέλουν τα εστιατόρια των υπηρεσιών. Δεν είναι απλή η διαχείριση ενός δημόσιου διαλόγου. Αν διαγράφονται τόσο γρήγορα και άμεσα τα σχόλια δεν θα γίνει διάλογος. Και είναι τόσο χρήσιμος, για πολλούς λόγους. Αποκαλύπτει μεγάλες αλήθειες.
Τώρα, για όσους δεν καταλαβαίνουν και δεν μπορούν να διακρίνουν τους ανθρώπους που κοπιάζουν για να υπερασπιστούν την ιδέα, βάζοντας σε δοκιμασία τις ζωές τους και σε πίεση την καθημερινότητά τους, από τους μισθοφόρους των υπηρεσιών που μοχλεύουν τον πολιτικό μας χώρο, απλά μας περισσεύουν. Δεν χρειαζόμαστε ανθρώπους ανίκανους να διακρίνουν τα βασικά στην παρούσα φάση. Δεν είμαστε κόμμα για να αναζητάμε ψήφους.
Παρομοίως δεν χρειαζόμαστε και αυτούς που το πολυσκέφτονται. Το "να έρθω, το να μην έρθω, να ασχοληθώ με τον χώρο ή να μην ασχοληθώ, είμαι με τον κανονικό εθνικισμό ή είμαι με τις μεταμοντέρνες παραποιήσεις του, είμαι εθνικιστής αλλά γουστάρω και την Αλβανίδα γειτόνισσα", όλα τα παιδιά που ταλανίζονται από τέτοια ερωτήματα δεν μας πολυενδιαφέρουν. Αν μας διαβάζουν έχει καλώς. Αλλά δεν έχουμε χρόνο και διάθεση να ασχοληθούμε με την απορρόφησή τους στον χώρο. Κουραστήκαμε από τέτοιες περιπτώσεις τόσα χρόνια. Το πρόβλημα είναι εσωτερικά δικό τους. Δεν είναι μόνο του "χώρου" και της πολιτικής του επικοινωνίας.
Όποιος καταλαβαίνει και θέλει να συμμετάσχει στην λέσχη ή να ενταχθεί στον χώρο, καλοδεχούμενος. Όποιος το σκέφτεται ας συνεχίσει να το κάνει μέχρι να πεθάνει η Ελλάδα. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία για τους όσους ζωντανούς.
Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής σε όλα τα παραπάνω; Ο φόβος του να μην είναι κάποιοι άνθρωποι αρεστοί. Και η ερώτηση είναι από ποιους; Προς τι όλη αυτή η ατελείωτη ανάγκη του να είναι κάποιος αρεστός σε όλους (δηλαδή στην πραγματικότητα σε κανέναν); Κάποτε οι άνθρωποι είχαν ως παράσημο το ότι διαφωνούσαν. Είχαν ως παράσημο το ότι δεν είχαν αλλοιωθεί. Είχαν ως παράσημο το ότι οι ίδιοι έπαιρναν την ζωή τους στα σοβαρά (μία ζωή έχουμε, τι να κάνουμε), ενώ ένιωθαν ότι το περιβάλλον τους δεν έκανε κάτι τέτοιο.
Θα είναι συγκρουσιακή μία τέτοια ζωή; Ναι θα είναι. Αλλά η εναλλακτική ποια είναι; Αφού έτσι κι αλλιώς η καθημερινότητα θα σου δείξει κάποια στιγμή το σκληρό της πρόσωπο, γιατί να μην ζεις αυθεντικά έτσι κι αλλιώς; Και βέβαια η ισχύς εν τη ενώσει. Οι άνθρωποι είναι δυνατοί (εννοώ και ψυχικά δυνατοί) ως ομάδα. Όχι μόνον ως άτομα. Έτσι κι αλλιώς η κοσμοαντίληψη ότι ο άνθρωπος αποτελεί μεμονωμένο άτομο (ή ιδιώτη) είναι απολύτως παράλογη.
Τι στο διάολο σκατά έχει μέσα το κεφάλι σου ρε ιππέα (αν είσαι εσύ, αν είσαι ο εστιάτορας άκυρο το ερώτημα, είναι γνωστό ότι εκτός από ρουφιάνος των υπηρεσιών είσαι και ηλίθιος);; Που τα βρίσκεις όλα αυτά και τα γράφεις;
Αρχικά θα ασχοληθώ με το κομμάτι της μέταλ και του χριστιανισμού. Είναι εμφανές ότι είσαι ο ίδιος που έγραψες το σχόλιο τώρα και περί Maiden. Πέραν του ότι, συνήθως, παρουσιάζεσαι ως χριστιανός για να κάνεις αυτές τις ερωτήσεις (πράγμα το οποίο είναι πηγαία σιχαμερό και δείχνει ότι δεν έχεις καμία μορφή πίστης σε κάτι ανώτερο) θα σου πω ότι και αυτό έχει απαντηθεί. Επειδή είσαι τελείως εκτός εκκλησίας, και εκκλησιάσματος, δεν γνωρίζεις ότι αυτές οι συζητήσεις έχουν γίνει (και μάλιστα σε εξαντλητικό σημείο). Και θα σου στείλω και τις ανάλογες συζητήσεις.
Αρχικά δεν θα βρεις εγκυκλίους της Εκκλησίας να ασχολείται με το μέταλ… Ακόμη κι εάν βρεις θα είναι εγκύκλιοι ιερέων οι οποίοι μην έχοντας καμία σχέση με την πραγματικότητα της νεολαίας (είναι σχεδόν πάντα και συγκεκριμένων ηλικιών) οι «εγκύκλιοί» τους δεν είναι τίποτα παραπάνω από απλές απόψεις. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Σύσσωμη η Ορθόδοξη Εκκλησία ανάθεμα για το μέταλ δεν έχει βγάλει!
Ταυτόχρονα αυτή η στάση σου δείχνει (ξανά) ότι δεν έχεις (και δεν είχες) καμία σχέση με τον χριστιανισμό. Ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, Επίσκοπος Σταυρουπόλεως, είχε γράψει στο βιβλίο του με τον τίτλο «Αρένα» ότι, εάν ένας λαϊκός ζήσει, ή προσπαθήσει να ζήσει, σαν μοναχός, θα πεθάνει! Και δεν εννοούσε απλά τον ψυχικό θάνατο, αλλά και τον σωματικό. Δηλαδή, ένας μοναχός μπορεί να μην πρέπει να ακούει μέταλ, όπως και οποιοδήποτε άλλο είδος μουσικής, επειδή όλα τα είδη μουσικής μας διεγείρουν με κάποιο τρόπο. Ισχύει το ίδιο για έναν λαϊκό; Αυτή είναι βασική κατήχηση που κάνουν σε παιδιά του δημοτικού. Εάν δούμε κι άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, αυτή των μοναχών Ζεν για παράδειγμα, θα ήταν σαν να λέγαμε ότι ο μοναχός του Ζεν (Μαχαγιάνα βουδιστής) πρέπει να ζει σαν έναν σαμουράι ή σαν τον τοπικό άρχοντα οι οποίοι ήταν επίσης θρησκευόμενοι βουδιστές Ζεν. Ή και το αντίστροφο. Βλέπεις πόσο παράλογο ακούγεται; Οι ζωές είναι διαφορετικές και τα καθήκοντα είναι επίσης διαφορετικά. Είναι το γνωστό τρίπτυχο του «αγρότη, ιερέα, ιππότη». Με τον αγρότη να τους «ταΐζει όλους», τον ιερέα να «προσεύχεται για όλους» και τον ιππότη να τους «προστατεύει όλους».
Είσαι μέλος καμίας περίεργης σέκτας; Μόνο η Λουκά, ο τρελός που είναι ντυμένος παππάς και βλέπει παντού το 666 και διάφοροι νευρωτικοί τα λένε αυτά. Αυτή είναι η επαφή που έχεις με τον χριστιανισμό; Διαδικτυακές περσόνες σχιζοφρενών;
Το να λες ότι ένας λαϊκός δεν μπορεί να είναι πολιτικά εθνικιστής, θρησκευόμενος χριστιανός και ταυτόχρονα να αγαπά και τον σκληρό ήχο είναι ξεκάθαρα προσωπική σου (και τελείως αβάσιμη) άποψη. Ναι υπάρχουν και κάποιοι ορθόδοξοι που μπορεί να έχουν κοινή άποψη. Ας μην ακούν λοιπόν αυτή την μουσική εφόσον πιστεύουν ότι τους κάνει κακό. Ας γίνουν κοσμοκαλόγεροι. Πράγμα που θα τους κάνει βέβαια και πηγαία δυσλειτουργικούς. Και ποιος ξέρει; Μπορεί και ψηφοφόρους της ΝΙΚΗΣ.
(Συνεχίζεται)
Και τώρα για να τελειώνουμε.
Βίντεο του πατέρα Μωυσή Μακφέρσον με τίτλο: Orthodox men and metal (with Father Moses McPherson) https://www.youtube.com/watch?v=3vpzs_mUcm8
Ο πατέρας Μωυσής πέραν από ιερέας της ROCOR (Russian Orthodox Church Οutside of Russia) εδώ και έντεκα έτη, κάνει και πρωταθλητισμό στο powerlifting.
Συζήτηση ανάμεσα σε ορθόδοξους χριστιανούς, που πέρασαν πολύχρονη κατήχηση για να βαπτιστούν και να τους δεχτούν στην ROCOR, με τίτλο: Christian & Spiritual Themes in Rock & Metal (ft. Brother Augustine) https://www.youtube.com/watch?v=2B3ADuDZu2s
Ενδεικτικά κάποια σχόλια κάτω από το δεύτερο βίντεο:
“There's a Christian metal band called Seventh Servant, with ex Iced Earth singer John Greely, they have three great songs so far, all with lyrics from the Book of Revelation.”
“@36:16 As a big power metal guy the one theme I see reflected time and time again, regardless of whether it's Helloween, Gamma Ray, Rhapsody, Dragonforce, Domine etc. is the heroism of good conquering evil or at least the promise of it. Loyalty to friends and family, faith in something higher.
Blind Guardian is one band in particular with quite a few songs with overtly Christian lyrics. Another Holy War, Precious Jerusalem and Punishment Divine.
Another Holy War:
"Sooner or later you must understand, my words bring freedom and rescue for man What else, to call me your Messiah? Oh, I wish there could be another way. Cross and nails are already prepared. My sellout waits 'til I'm crucified. I will die before my vision ends."
Punishment Divine is interesting because it's about Friedrich Nietzsche grappling with reality internally as he is about to die, desperately trying to convince himself that what he's seeing and hearing is not real. (Το Punishment Divine έχει ενδιαφέρον ως τραγούδι καθώς αφορά το πως ο Φρίντριχ Νίτσε παλεύει με την εσωτερική του πραγματικότητα όσο πεθαίνει, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί, απεγνωσμένα, να πείσει τον εαυτό του ότι αυτό που βλέπει, και ακούει, δεν είναι αληθινό(!!))
"From far beyond I can hear them sing, I hear angels sing songs of innocence. I hear the angels sing! Despite the facts are clear, it cannot be what we can't see! I must admit it sounds so sweet... Joyful it seems but then suddenly By one false move it's blown away Joyful it seems but then suddenly Their voices cease they've gone away Vanished to the point of no return"
Άλλο σχόλιο από το ίδιο βίντεο: “Zakk Wylde is apparently a devout Roman Catholic and was doing the sign of the cross and performing behind a large crucifix during the Black Label Society show I saw.”
Και όλα αυτά με ένα απλό google search έτσι; Μην σε πιάσει ο Σταμάτης τώρα με το βαθύ lore των μέταλ τραγουδιών. Δεν έχει η ΝΙΚΗ φόρμα σχολιασμού για να πας να γράψεις; Εκεί όλο και κάποιος βλαμμένος δεξιός θα σου απαντήσει. Αλλά μήπως αυτούς δεν χρειάζεται να τους κοντράρετε; Μήπως δεν είναι και τόσο επικίνδυνοι αυτοί; Που όταν μπαίνεις στο site τους το πρώτο πράγμα το οποίο πετάγεται είναι η φράση «Εμείς δεν έχουμε ιδεολογία…»
Όσον αφορά το Moonchild, θεωρείται απο τα metal έντυπα , οτι είναι μεταφορά από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Κρόουλι, αν δεν ισχύει και είναι από άλλο συγγραφέα, να αναφέρετε ποιος συγγραφέας είναι. Αν και οι στίχοι του συγκεκριμένου τραγουδιού, όπως και του Fallen angel δεν νομίζω οτι έχουν σχέση με την Παράδοση και τον Ρομαντισμό. Αν ισχύει κάτι διαφορετικό ας το αναφέρετε για να το μάθουμε.
https://issuu.com/flefalo/docs/synolo_teyxous7_gia_blog
Συνεχίστε να μας προκαλείτε και θα συνεχίσουμε να σας ξεφτιλίζουμε χωρίς έλεος. Ευχαριστούμε για την φήμη που μας χαρίζετε στον χώρο.
Όσον αφορά το τεύχος της ΦΛΕΦΑΛΟ με το 1ο μέρος του αφιερώματος στο "7th Son..." του Γιώργου Ματσαγγούρα, αναφέρεται ξεκάθαρα στη σελ. 8 ότι το Moonchild έχει επιρροές από το μυθιστόρημα του Κρόουλι. Μάλιστα παρατίθεται και το εξώφυλλο του μυθιστορήματος. Μπορεί ο Oscar Scott Card να αποτελεί επιρροή για το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου και γενικότερα για τον δίσκο αλλά το Moonchild έχει επιρροή (και) από Κρόουλι.
Στους υπόλοιπους δίσκους παραθέτουν πολλά αποσπάσματα από την Αγία Γραφή. Τι ψάχνεσαι τώρα και τι σε προβληματίζει;
Καταρχάς, είσαι χριστιανός;
Όσον αφορά την εκδοχή για την χρήση του συγκεκριμένου μυθιστορήματος, σεβαστή η άποψη...
Η ορθόδοξη θρησκεία είναι ο δρόμος που ακολούθησε τελικά κατά την ιστορική του διαδρομή το ελληνικό έθνος για να προσεγγίσει το Θείο και να συγκροτήσει τους γενικούς ηθικούς του κώδικες.
Αν σε ενοχλεί κάτι που θεωρείς ότι είναι ασύμβατο με την ορθοδοξία μην το ακούς ή μην το διαβάζεις. Αλλά στην περίπτωση που θέσεις τέτοια προτεραιότητα ίσως και να περνάς από τον εθνικισμό στην θεοκρατία. Πας για ιδεολογίες τύπου Νίκη μετά.
Για παράδειγμα η Ιλιάδα περιλαμβάνει μια υποτιμητική συμπεριφορά στην Βρυσηίδα ως γυναίκα και ως αιχμάλωτη. Μάλιστα στην μετάφραση του Καζαντζάκη αναφέρεται ότι ο Αγαμέμνωνας λέει ότι ο Αχιλλέας μπορεί να την ξεπατώσει αν το θέλει. Προφανώς και η φρασεολογία αυτή ήταν συμβατή με τις κυρίαρχες αντιλήψεις της ομηρικής εποχής αλλά παράλληλα εντελώς ασύμβατη με τον χριστιανισμό. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα σταματήσεις να διαβάζεις Όμηρο επειδή είσαι χριστιανός ή ότι θα συνεχ.ισεις να τον διαβάζεις αξιολογώντας τον λαμβάνοντας υπόψη τις αντιλήψεις της εποχής του στο θέμα των ηθών ; Αν σταματήσεις να τον διαβάζεις, επαναλαμβάνουμε, πας προς την χριστιανοδημοκρατία ή την θεοκρατία και απομακρύνεσαι από τον εθνικισμό.
Εσύ επιλέγεις βέβαια. Αλλά να γίνει κάποτε κατανοητό το τι είναι ο Ρομαντισμός και συνεπώς ο εθνικισμός.
άρθρο μαρινακικού ΜΜΕ για τον "αριστερό συντηρητισμό" του κόμματος της Βάγκενκνεχτ στη Γερμανία.
https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2024/09/blog-post_8.html
Ο αθεόφοβος βρήκε έναν συνονόματό του που διαπρέπει στον αθλητισμό και προσπαθεί να τον οικειοποιηθεί. Αφήνει να εννοηθεί ότι πρόκειται για συγγενή του, ενώ δεν έχουν καμμία σχέση !
Ο συγχωρεμένος εκτιμούσε βαθιά τον Δραγούμη, ενώ στο ζήτημα του Εθνικού Διχασμού αρνήθηκε να λιβανίσει το Βενιζέλο (δεν τον πολυπήγαινε γενικά) και διατείνεται ότι και οι αντίπαλοι του Βενιζέλου είχαν εύλογα επιχειρήματα και ότι εντέλει νοιάζονταν περισσότερο για τη ζωή του Έλληνα και δεν τον θυσίαζαν στις κρεατομηχανές των μαχών για χάρη της Αντάντ.
Αν ζούσε ο Β. Ρ. σήμερα μάλλον θα τον έκραζε ο βενιζελοταλιμπάν Αγτζίδης.
Οτιδήποτε συνδέεται με τον Ρομαντισμό, το διαβάζουμε.
Αυτονόητα είναι αυτά.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα λογοτέχνη που παραθέτεις δεν εξαιρείται από τον παραπάνω "κανόνα". Επειδή, βέβαια, έχει αποτελέσει περίπτωση εργαλειοποίησης από τα ελλαδικά εστιατόρια της Δεξιάς στον εθνικιστικό χώρο είναι εύλογο ότι θα αντιμετωπιστεί με επιφυλακτικότητα. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι διαβάζουμε οτιδήποτε κινεί το ενδιαφέρον. Ούτε και αντιστρόφως αναιρεί το γεγονός ότι η σύνδεση της πολιτικής σκέψης του με υπερφυσικο-μεταφυσικές θεωρίες αγγίζει τα όρια της κωμικοτραγικής γραφικότητας.
Το βιβλίο που παραθέτεις δεν ξέρω ποιος από την λέσχη ή άλλος αναγνώστης το έχει διαβάσει. Όποιος το έχει ας κάνει μια αποτίμηση.
Ο Ρομαντισμός στην φανταστική λογοτεχνία του ευνοεί την παράθεση περιγραφών υπερφυσικών φαινομένων, υπερφυσικού τρόμου κλπ. Τι σχέση έχει η μεταφυσική με το υπερφυσικό στην λογοτεχνία;
Ο Ρομαντισμός αφομοίωσε τον ανορθολογισμό στην πολυσύνθετη ενότητα της πολιτικής του σκέψης. Μάλλον αυτό εννοείς.
Η 17Ν θυμίζω είχε υπογράψει ως "Κομάντο Θεόφιλος Γεωργιάδης" την προκήρυξή της για τη δολοφονία των Τούρκων πρακτόρων στα μέσα της δεκαετίας του '90, που σημαίνει ότι ο Θ.Γ. ήταν τουλάχιστον αντι-ιμπεριαλιστής και αυτοί που έπρεπε να το γνωρίζουν το γνώριζαν.
BTW ο Φαήλος ήταν δικηγόρος του Οτσαλάν, ο οποίος ήταν αντισιωνιστής και συμπολεμούσε με την PLO στην Κοιλάδα Μπεκάα του Ανατολικού Λιβάνου. Τα 'χει ξεχάσει τώρα αυτά το κινούμενο κρανιδιώτικο λίπος που κάνει θηλασμούς στο σιωνισμό.
Ο φασισμός είναι ένας από τους κληρονόμους του ρομαντισμού, όχι όμως (μόνο) επειδή διακρίνεται από ανορθολογικότητα και πίστη στις ελίτ - πολλά κινήματα είχαν και έχουν αυτές τις ιδιότητες. Ο λόγος για τον οποίο ο φασισμός συνδέεται με τον ρομαντισμό είναι η ιδέα της απρόβλεπτης βούλησης, είτε της ομάδας είτε του ατόμου, η οποία προχωρεί χωρίς να είναι δυνατόν να εκλογικευτει, να οργανωθεί, να προβλεφθεί. Αυτή είναι η ουσία του φασισμού. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το θα πει αύριο ο ηγέτης, με ποιον τρόπο θα μας κατευθύνει το πνεύμα, που θα πάμε, τι θα κάνουμε. (Οι ρίζες του Ρομαντισμού, Scripta, β έκδοση, μτφ Γιάννης Παπαδημητρίου, Αθήνα, σελ 224.)
Αν θες την γνώμη μου είναι γενικολογη και χωρίς μεγάλη ανάλυση αυτή η ερμηνεία του Μπερλίν. Πάντως, σε ό,τι αφορά το ερώτημα που θέτεις, η απάντηση είναι ότι ο Μπερλίν είδε μια στενή σχέση, μια σχέση γενεαλογίας, ανάμεσα στον Ρομαντισμό και το. Φασισμό και σε αυτό είχε δίκιο.
Οι νεότεροι μαρξιστές μπορεί να πριονίζουν τα πριονίδια για να βρουν τρόπο να αποδεσμεύσουν τον Ρομαντισμό από τον φασισμό για τους ευνόητους λόγους. Όμως η ιστορία των ιδεών δεν αφήνει πολλά περιθώρια αμφιβολίας . Ο φασισμός είναι παιδί του αντιδιαφωτιστικού πολιτικού Ρομαντισμού. Μια κινηματική εκδοχή του. Ασχέτως αν όντως ο Ρομαντισμός δεν είχε σχέση με τον βιολογικό ντετερμινισμό και τον δαρβινισμό. Η εμπλοκή των ρευμάτων αυτών με τον πολιτικό Ρομαντισμό έγινε από την νεορομαντικη γενιά των διανοητών του 1890. Αυτή υπήρξε συνέχεια του Ρομαντισμού αλλά ως δεύτερο κύμα, με διάφορες από τον παραδοσιακό Ρομαντισμό του 18ου-19ου αιώνα.