Η «Αιώνια Παιδικότητα» αποτελεί έναν από τους μυστικούς προορισμούς του Ρομαντισμού. Ένα όραμα, που ο Ρομαντικός Άνθρωπος επιδιώκει να κάνει πράξη. Ένα ταξίδι προς την ανεύρεση του μαγικού αυτού βασιλείου, με τελικό σκοπό την απόκτηση μιας θέσης μέσα από τα διάφανά του τείχη -αυτός είναι ο νόστος κάποιων ρομαντικών.
Η Μεγάλη Επιστροφή στα νάματα της πρώτης αρχής.
Ο εσωτερικός κόσμος του Καθαρού Παιδιού είναι αγνός. Αμόλυντος και ανεπηρέαστος από τη φθορά της εμπειρίας του υλικού κόσμου. Απρόσβλητος από τις παγίδες της λογικής. Εκεί βασιλεύει το αγαθό πρωταρχικό Εγώ των εκλεκτών, που αγκαλιάζει όλο τον Κόσμο. Εκεί δεν έχει θέση η μηχανοποιημένη οντότητα του επιμέρους ατόμου.
Ο δρόμος για το βασίλειο αυτό είναι ομιχλώδης. Άγνωστος στα άτομα της Νεωτερικότητας. Ο πανάρχαιος οδηγός εμφανίζεται μόνο στους ρομαντικούς και με το ροζιασμένο του ραβδί χαράσσει στο δροσερό έδαφος της γης των Πατέρων μια λέξη.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Μόνο εκείνοι που θα καταφέρουν να αρπαχτούν από τα φτερά της, θα μπορέσουν να αρχίσουν το ταξίδι της Μεγάλης Επιστροφής προς το βασίλειο της Αιώνιας Παιδικότητας. Αν φτάσουν στον προορισμό τους, θα έχουν νικήσει. Θα έχουν αγαλλιάσει. Θα έχουν αφήσει το Αγαθό να λούσει με το χρυσό του φως τα πέρατα της ύπαρξής τους. Μιας ύπαρξης, τραυματισμένης από την υλική εμπειρία αλλά και πανίσχυρης, λόγω της γνώσης και της τελικής υπέρβασης.
Στην επικράτεια αυτού του βασιλείου υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Τα παιδιά και οι εκλεκτοί. Από τους εκλεκτούς προέρχονται και οι φρουροί του. Ένας φρουρός στέκεται πάντοτε στις επάλξεις, πάνω στα τείχη και ανάμεσα απ’ τις πολεμίστρες. Το περιεχόμενο της ύπαρξής του, δεν μπορεί παρά να είναι φορτισμένο και έντονο.
Μια ακροβασία είναι η οντότητά του. Ακροβασία εξωτερική (εφόσον ανήκει στο βασίλειο της Αιώνιας Παιδικότητας αλλά στέκεται στο απώτερο άκρο του με την πλάτη στην επικράτειά του και το βλέμμα στραμμένο μόνιμα προς τα έξω, προς τον εχθρό) αλλά και ακροβασία εσωτερική (γιατί μπορεί η ψυχή του να είναι πλημυρισμένη από το φως του Καθαρού Παιδιού, ωστόσο η πρακτική του είναι δεδομένο ότι θα περιλαμβάνει για πάντα τη βία και την πολεμική αδιαλλαξία, προκειμένου να προστατεύσει το βασίλειο από τις εξωτερικές προσβολές). Ένας φρουρός βρίσκεται πάντα μέσα στο βασίλειο της Αιώνιας Παιδικότητας και βλέπει πάντοτε τον κόσμο των εχθρών..τον κόσμο που αρνήθηκε..τον κόσμο που υπερέβη. Ένας φρουρός έχει την ψυχή του Καθαρού Παιδιού, τη σοφία του γέροντα, την πειθαρχία του πολεμιστή και την όψη του γίγαντα.
Συμβολικές δυνάμεις της Αιώνιας Παιδικότητας ενδέχεται να συντροφεύουν το φρουρό στην παγερή φύση της αποστολής του αλλά και τον ρομαντικό άνθρωπο που έχει ξεκινήσει την αναζήτηση. Είναι συνήθως μικρές αλλά εξαιρετικά σημαντικές παρουσίες. Αντανακλάσεις της ουσίας του Καθαρού Παιδιού. Υπενθυμίσεις του προορισμού την ώρα της κούρασης. Δείκτες φωτός όταν τα πάντα σκεπάζονται από πυκνή αχλή. Είναι οι Προστάτες των μάγων του Χόγκουαρντς, τα δαιμόνια των χαρακτήρων του Πούλμαν. Είναι ο φασκολώμυας του Γκάμπριελ Ντάντε Ροσέττι.
Εδώ και κάποια χρόνια αναγνώρισα την ύπαρξη τέτοιας συμβολικής σε ωδικά πτηνά. Μικρά, λεία και στρογγυλά κεφαλάκια, καλυμμένα από μαλακά πούπουλα. Αστεία μάτια, ακίνδυνα ράμφη. Πλάσματα μουσικά. Χαριτωμένες υπάρξεις που σφυρίζουν παιχνιδιάρικα, αγνοώντας το κακό.
Όντας τυχερός, είχα κι εγώ την τιμή να πλαισιωθώ από τέτοιους υπέροχους συντρόφους. Μια πτέρυγα αγαθών συνοδών δημιούργησε για μεγάλες χρονικές περιόδους αόρατες ασπίδες φωτός, που με προφύλαξαν από τις δηλητηριώδεις αιχμές επικίνδυνων αντιπάλων.
Τρία περίπου χρόνια πριν, και συγκεκριμένα την ημέρα των γενεθλίων μου, είδα ένα τέτοιο χαριτωμένο πλασματάκι να ψάχνει πεινασμένο για τροφή στο μπαλκόνι μου και να προσγειώνεται πάνω στην ανοικτή μου παλάμη. Έκτοτε, αποτέλεσε μέρος του σμήνους προστασίας και συντροφιάς μου. Αν και συνήθιζα να δίνω αρχαιοελληνικά ονόματα στους πτερωτούς μου φίλους, εκείνον τον ονόμασα «δώρο», λόγω του ότι είχε εμφανιστεί στα γενέθλιά μου. Ήταν σχετικά μικρόσωμος και ταυτόχρονα πολύ ζωηρός κι ευκίνητος, μολονότι του έλλειπε ένα δάκτυλο από το ένα του πόδι!
Τις πρώτες μέρες του φετινού Μάρτη, όταν ο διαβολεμένος χιονιάς έπληττε τη χώρα, βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα πλήθος δυσκολιών και προκλήσεων. Κάποια στιγμή φάνηκε ότι οι αντοχές μου έφταναν στα όριά τους. Ξυπνώντας ένα πρωί, όντας ασθενής και με το βάρος μιας ακόμη δύσκολης μέρας να κρέμεται από πάνω μου, η μητέρα μου με ενημέρωσε ότι το «δώρο» είχε ταξιδεύσει αθόρυβα στη σκιερή γη του θανάτου ενώ μέχρι την προηγούμενη μέρα ήταν το πιο ζωηρό και υγιές από τα μέλη της πτέρυγας.
«Κάποιο μεγαλύτερο κακό που ήταν να σε βρει, ίσως ξέσπασε πάνω του» μου είπε, και μάλιστα βρισκόμενη σε πλήρη άγνοια για το βασίλειο της Αιώνιας Παιδικότητας, το ρόλο των φρουρών, τη ρομαντική αναζήτηση και των συμβολικών μορφών του βασιλείου.
Ίσως αυτή να ήταν μια δήλωση με αξία χρησμού. Η συναισθηματική ένταση του μητρικού βιώματος και η αυθορμησία της άγνοιας, που συνόδευσαν αυτή τη φράση, ενδέχεται να αποτέλεσαν κωδικοποιημένη πληροφόρηση για το θάνατο του «δώρου» και μυστική επιβεβαίωση για την αξία του πολέμου, προκειμένου να προστατευθεί το Αγαθό στον κόσμο της ύλης.
Πένθιμο… αλλά και υποσχόμενο συνέχεια είναι το τραγούδι μας. Γιατί όπως είχε πει ένας άλλος πτερωτός σύντροφος κάποιοι παλιού Μαύρου Ιππότη.
«Δεν είναι θάνατος αν τον αρνηθείς.
Είναι αν τον αποδεχτείς..»[1]
Ο Πόλεμος συνεχίζεται...
Σταμάτης Μαμούτος, πρόεδρος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
[1] J. O. Barr, Το κοράκι, Βιβλίο 3, εκδόσεις Metal Comics/ Παρά πέντε 1997
Εικόνες: 2) Oliver Wetter, Guardian of the legend. 3) Εικαστική σύνθεση του William Morris, που κοσμεί το βιβλίο «Το μαγικό πηγάδι στο τέλος του κόσμου», τόμος 3, από τις εκδόσεις Μαγικό Κουτί. 4) Δώρο. 5) Σκίτσο από «Το κοράκι» του J.O Barr, τεύχος 3, εκδόσεις Metalcomics/Παρά πέντε, 1997...
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
Ο/Η Χάρης Παπαϊωάννου είπε... Άλλο ένα κορυφαίο άρθρο... και κυρίως μια πολύ σωστή επιλογή χωρίου για την επέτειο. Πέμπτη, 24 Μάρτιος, 2011
Ο/Η Δημήτρης Αργασταράς είπε... Πράγματι πολύ δυνατό το καινούριο κείμενο του Σταμάτη. Είναι σπάνιος ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζει την βαθιά συναισθηματική ένταση με την ποιοτική, μεστή έκφραση του λόγου.
Με λογισμό και μ' όνειρο συνεχίζει η λέσχη... Παρασκευή, 25 Μάρτιος, 2011
Ο/Η Ανώνυμος είπε... Εξαιρετικό κείμενο Σταμάτη. Πολύ δύσκολος -αλλά και τιμητικός- ο ρόλος του Φρουρού.
ΚΙΜΜΕΡΙΟΣ, Παρασκευή, 25 Μάρτιος, 2011
Ο/Η Arkon είπε... Σ' ευχαριστώ. Ανθρώπινο κι αληθινό. Σάββατο, 26 Μάρτιος, 2011
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε... Αγαπητοί φίλοι, με τιμούν τα σχόλιά σας.... Τετάρτη, 30 Μάρτιος, 2011
Ο/Η Ανώνυμος είπε... Είναι αναγκαίο ο κάθε άνθρωπος να κάνει χρήση αυτού του εργαλείου που λέγεται φαντασία του νου...
Είναι αναγκαία προϋπόθεση, για να γνωρίζει κανείς ότι βαίνει εντός της τροχιάς του, η ξαφνική και μη επιδιωκόμενη απομάκρυνση από όλους αυτούς που υποστηρίζουν την πραγματικότητα... Είναι αναγκαίο να ακούσει κανείς το κάλεσμα... την αδυσώπητη ανάγκη για ελευθερία... για μάχη...αφύπνιση και ένωση... Τα εξωτερικά δεν είναι παρά αντανακλάσεις των εσωτερικών... Όλα είναι Νους...
Χαίρε Σταμάτη. Το σεληνόφως μας καλεί... το βασίλειο βρίσκεται μέσα μας...
GUARDIAN LORD, Πέμπτη, 31 Μάρτιος, 2011
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε... Guardian, στόχος μας.. η διάχυση του "εσωτερικού" μας προς τα έξω και η αναβίβαση του εξωτερικού προς το εσωτερικό μας. Παρασκευή, 01 Απρίλιος, 2011
