Το «Doctor Who» είναι μια βρετανική τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας, που γυρίστηκε και προβλήθηκε από το BBC. Για πρώτη φορά προβλήθηκε στη Βρετανία το 1963 και σταμάτησε το 1989. Το 1996 δημιουργήθηκε και μια ταινία από το Hollywood, ενώ από τον Μάρτιο του 2005 άρχισε να προβάλλεται ξανά τηλεοπτικά, με νέα επεισόδια σε 42 χώρες. Ανάμεσα στις χώρες αυτές είναι και η Ελλάδα, όπου η σειρά προβάλλεται από το κανάλι ΣΚΑΙ.
Το «Doctor Who» έχει καταχωρηθεί στο βιβλίο Γκίνες ως η μακροβιότερη σειρά στην ιστορία της τηλεόρασης. Αρχικά είχε πολύ μικρό προϋπολογισμό, αλλά λόγω της απήχησής της διατέθηκαν με τον χρόνο μεγαλύτερα χρηματικά ποσά. Σήμερα χαρακτηρίζεται ως η πιο cult τηλεοπτική σειρά της Βρετανίας.
Τη δεκαετία του ’80 η σειρά ήταν εγκεκριμένη πλέον και για τα παιδιά, μιας και κόπηκαν κάποιες τρομαχτικές σκηνές και βελτιώθηκαν τα σενάρια. Στην Βρετανία κυκλοφόρησε σε comic, ενέπνευσε ανέκδοτα και γενικά πέρασε στη καθημερινότητα των βρετανών. Τιμήθηκε με πλήθος βραβείων. Δημιουργοί της σειράς ήταν οι Sydney Newman και Donald Wilson. Παραγωγός ήταν ο Verity Lambert και σεναριογράφος ο Anthony Coburn. Τη μουσική έγραψαν οι Ron Greiner και Delia Derbyshire. Ως συνέχεια της σειράς, ή μάλλον ως παράλληλη ιστορία, δημιουργήθηκε και η τηλεοπτική σειρά «Touchwood», με κεντρικό ήρωα τον Captain Jack, σύντροφο στα ταξίδια και τις περιπέτειες του Δόκτορα, ο οποίος είναι ο κεντρικός χαρακτήρας του «Doctor Who». Πρόκειται για σκληρό και άφοβο πολέμιο των εξωγήινων απειλών και υπερασπιστή της Γης.
Στις περιπέτειές του ο Δόκτορας αντιμετωπίζει συνεχώς επικίνδυνες συνθήκες και πολλές φορές βρίσκεται κοντά στον θάνατο ή και σκοτώνεται. Όμως δεν χάνεται, αλλά αναγεννιέται λόγω της μετάλλαξής του. Αναγεννιέται σ’ ένα νέο σώμα κι έτσι κατά καιρούς, αλλάζει και ο πρωταγωνιστής της σειράς. Εγώ, βέβαια, μεγάλωσα με τον 4ο και τον 5o Δόκτορα, τον Tom Baker και τον Peter Davison αντίστοιχα, όμως η σειρά έχει αλλάξει έντεκα ηθοποιούς. Έτσι έχουμε:
William Hartnell (1963–1966), Patrick Troughton (1966–1969), Jon Pertwee (1970–1974), Tom Baker (1974–1981), Peter Davison (1981–1984), Colin Baker (1984–1986), Sylvester McCoy (1987–1989, 1996), Paul McGann (1996), Christopher Eccleston (2005), David Tennant (2005–2010), Matt Smith (2010 - ).
H όλη υπόθεση έχει ως εξής. Εν αρχή ήταν ο πλανήτης Gallifrey (Γκάλλιφρεϋ), ο πλανήτης των Times Lords (Αρχόντων του Χρόνου). Ένας πολιτισμένος πλανήτης, πατρίδα ενός λαού εξαιρετικά εξελιγμένου τεχνολογικά. Οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη ήταν όμοιοι εξωτερικά με τους ανθρώπους, μα είχαν τελείως διαφορετική ψυχοσύνθεση. Ανέπτυξαν τον πολιτισμό τους στο έπακρο, ενώ η δύναμή τους προήλθε από την τεχνολογική ικανότητα να ελέγχουν τον χρόνο.
Οι Time Lords μπορούσαν να ελέγχουν τον χρόνο κι επομένως ν’ αλλάζουν την φυσική ροή της ιστορίας του σύμπαντος. Ήταν σε θέση να εποπτεύουν τα γεγονότα σε κάθε παράλληλη διάσταση και σε όλες τις εποχές. Αυτή η τεχνολογία τους έκανε πανίσχυρους κι έτσι κληρονόμησαν την ευθύνη για τη διαφύλαξη της κοσμικής ισορροπίας. Γι’ αυτό δημιουργήθηκε το Ανώτατο Συμβούλιο που στεγάζονταν στην Ακρόπολη, το οποίο έλεγχε και διατηρούσε την τάξη. Το Συμβούλιο ήταν σχεδόν Αθάνατο. Ο ανώτατος ήταν ο Racelon και μετά ο Omega. Αυτοί οι δύο υπερεξέλιξαν τον πολιτισμό του Γκάλλιφρεϋ (με την δημιουργία του Tardis (Τάρντις) και όχι μόνο). Δημιούργησαν μια ασύλληπτη τεχνολογία, μα δεν επιτρέπονταν η χρήση της αλόγιστα. Η δύναμη αυτή δεν έπρεπε να εξυπηρετεί προσωπικά συμφέροντα και όσοι προσπάθησαν να την χρησιμοποιήσουν για τέτοιο σκοπό ή το έκαναν, εξορίστηκαν ή στην εσχάτη των περιπτώσεων, εξαϋλώθηκαν. Απαγορευτική από τους Άρχοντες του Χρόνου ήταν και η αλλαγή της ιστορίας, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο προϋπέθετε την σωτηρία εκατομμυρίων ζωών.
Από μικρά παιδιά οι κάτοικοι του Γκάλλιφρεϋ προετοιμάζονταν, λαμβάνοντας εκπαίδευση και περνώντας δοκιμασίες, που θα τους έκαναν ικανούς να φτάσουν στα ανώτερα επίπεδα. Λίγοι τα κατάφερναν. Στην ηλικία των 7 ετών λάμβανε χώρα η μέγιστη δοκιμασία. Έπρεπε να κοιτάξουν μέσα στην δύνη του χρόνου, όπου η ιστορία του σύμπαντος έρεε σαν υγρό φως. Όσοι περνούσαν αυτή τη δοκιμασία, μετουσιώνονταν και έπαιρναν άλλο όνομα. Όμως, δεν άλλαζε μόνο το όνομα και η γνώση τους, αλλά και η ίδια η βιολογία τους, ώστε να αντέχουν στα ταξίδια στον χρόνο και στον ρόλο τους ως φύλακες, ως Άρχοντες του Χρόνου. Το Tardis βοήθησε σημαντικά σε αυτή την αλλαγή. Οι Άρχοντες του Χρόνου απέκτησαν δυο καρδιές, για να αντέχουν στα χρονικά τους ταξίδια και απέκτησαν την ιδιότητα της αναγέννησης, αν τραυματίζονταν σοβαρά. Μπορούσαν ακόμη να αναπλάθουν τα τραυματισμένα μέλη του σώματός τους. Σε μια ολοκληρωτική αναγέννηση έπαιρναν άλλο πρόσωπο, αλλάζοντας ηλικία, φωνή, πολλές φορές ακόμη και προσωπικότητα. Με αυτές τις αλλαγές γίνονταν πλέον κατάλληλοι για φύλακες του χωροχρόνου. Εντούτοις, κάποιοι δεν τα κατάφερναν και τρελαίνονταν ή πάθαιναν ακόμη χειρότερα. Ο Master ήταν ένας από αυτούς που τρελάθηκαν με αποτέλεσμα να καταστεί το αντίπαλο δέος του Δόκτορα, μιας και παρότι τρελός εξακολούθησε να παραμένει ιδιοφυής.
Αντιθέτως ο Δόκτορας απέκτησε την μεγάλη γνώση κι έτσι πήρε τον τίτλο του Doctor. Ωστόσο, αναγκάστηκε πολλές φορές να καταπατήσει τους όρκους του προκειμένου να υπερασπιστεί τη δικαιοσύνη βοηθώντας άλλους πολιτισμούς. Οι παρεμβάσεις του αυτές σηματοδότησαν την αλλαγή του μέλλοντος. Όμως αυτό ήταν κάτι απαγορευμένο και ανεπίτρεπτο στον πλανήτη Γκάλλιφρεϋ. Έτσι, ο Δόκτορας εξορίστηκε κλέβοντας το Tardis, για να επιστρέψει αργότερα και να βοηθήσει τον λαό του στον Πόλεμο του Χρόνου. Στις περιπέτειές του ο Δόκτορας πέθανε πολλές φορές, φτάνοντας τελικά να ζει την ενδέκατή ζωή του. Στην 13η θεωρητικά θα πεθάνει οριστικά ή, κάτω από ορισμένες συνθήκες, θα γίνει αθάνατος, όπως κάποιοι εκ των μελών του Ανώτατου Συμβουλίου του Γκάλλιφρεϋ. Ο Πόλεμος του Χρόνου διεξήχθη σε όλα τα σύμπαντα και σε κάθε διάσταση. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο πόλεμο που έγινε ποτέ. Από την μια πλευρά οι Ντάλεκ στο απόγειο της δύναμής τους. Ένας πολιτισμός φτιαγμένος με έναν μόνο στόχο. Την καταστροφή κάθε ζωντανής ύπαρξης ή την υποδούλωση της. Αρχηγός και δημιουργός τους ο Ντάβρος, ο οποίος μετασχημάτισε τους Ντάλεκ από την αρχική τους μορφή και άλλαξε σχεδόν κάθε στοιχείο τους, για να δημιουργήσει μια πανίσχυρη φυλή με καταστροφική δύναμη. Από την άλλη, ως μοναδικός ουσιαστικός αντίπαλος στάθηκε ο πανίσχυρος και πιο εξελιγμένος πολιτισμός του Γκάλλιφρεϋ, με ηγέτες τα μέλη του Συμβουλίου της Ακρόπολης και τους Άρχοντες του Χρόνου. Ο πόλεμος ήταν αδυσώπητος. Οι Ντάλεκ σκόρπισαν τον θάνατο στο διάβα τους. Ο πλανήτης Γκάλλιφρεϋ αντιστάθηκε. Ο Δόκτωρ κατάφερε να νικήσει τους Ντάλεκ, αλλά με το εγχείρημά του εξαφάνισε και τους δικούς του. Ελάχιστοι σώθηκαν και ένας εξ’ αυτών ήταν ο Master. Το θέμα είναι, πως εξαφάνισε τους Ντάλεκ και τον Γκάλλιφρεϋ, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Τους έσβησε από κάθε εποχή, διάσταση και χρόνο. Χρησιμοποιώντας την δύναμη του Χρόνου έκανε το παράδοξο πραγματικότητα. Όμως τελικά η θυσία του λαού του για την σωτηρία του κόσμου απέβη άτυχη, αφού κάποιοι Ντάλεκ και ο αυτοκράτοράς τους Ντάβρος, όπως αποκαλύφθηκε μετέπειτα, κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Αυτός ο πόλεμος δεν παρουσιάστηκε τηλεοπτικά, λόγω αδυναμίας κάλυψης των πόρων. Υπάρχουν πάντως περιγραφές του σε βιβλία και σε Ραδιοφωνικές Αναμεταδόσεις.
Η εκφραστικότητα του Δόκτορα είναι πλούσια και εκκεντρική, όπως και το ντύσιμό του. Σύμφωνα με πολλούς, η λυπητερή του ιστορία αποτελεί το πιο δυνατό σημείο της σειράς. Στο τέλος πάντα απομένει μόνος, με φίλους και αγαπημένες χαμένους. Αλλά και ο χαρακτήρας εκπέμπει συνεχώς μια υπαινικτική θλίψη.
Η ευσπλαχνία είναι η μεγαλύτερη αρετή του. Ακόμη και στον χειρότερο εχθρό αφήνει το περιθώριο να σταματήσει ότι κακό έργο επιτελούσε μέχρι εκείνη την στιγμή, αρκούμενος στον λόγο και μόνο πως δεν θα συνεχίσει να το κάνει. Πάντοτε έχει την θέληση να πιστέψει και να συγχωρήσει. Όπως έκανε και όταν ο Master, ενώ είχε καταστρέψει σχεδόν τον σύγχρονο πολιτισμό της Γης, επέβαλλε για έναν χρόνο την δική του τυραννία, εξολοθρεύοντας χιλιάδες. Στο τέλος, μετά από έναν χρόνο φυλάκισης του Δόκτορα, ο Master ηττήθηκε από τον ιδιοφυή αντίπαλό του κι από τους Γήινους Συντρόφους και Σύμμαχούς του. Στο σημείο εκείνο ο Δόκτωρ θέλησε να συγχωρέσει τον Master και τον παρακάλεσε, να έλθει μαζί του για να διορθώσουν τον κόσμο. Οι δυο τους στο Σύμπαν, δύο Άρχοντες του Χρόνου μαζί. Οι τελευταίοι ίσως. Όμως ο Master αρνήθηκε και προτίμησε τον θάνατο. Με δάκρυα στα μάτια ο Δόκτορας τον αγκάλιασε και σπάραξε απ’ τον χαμό του. Ήταν πλέον μόνος του στον κόσμο, ως ο τελευταίος Άρχοντας του Χρόνου. Εκείνη ήταν μια από τις λίγες φορές που στην πολύχρονη ζωή του έκλαψε, μα δεν θα είναι η τελευταία, αφού πάντα αγωνίζεται για να λυτρώσει τους άλλους, μα ποτέ τον εαυτό του.
Δημήτρης Σιάββας, ε. μέλος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Από τις πιο αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές.
Σάββατο, 09 Απρίλιος, 2011
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Tom Baker, η κορυφαία μορφή της σειράς
Κυριακή, 10 Απρίλιος, 2011
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
εμείς οι νταλεκ καταβάθως θαυμάζουμε τον Δόκτωρα, γιατί μας έδειξε τις αδυναμίες μας
Δευτέρα, 11 Απρίλιος, 2011
Ο/Η Χάρης Παπαϊωάννου είπε...
Από τις καλύτερες σειρές που έπαιξε η κρατική τηλεόραση τη δεκαετία του '80. Τα νεότερα επεισόδια δεν τα έχω παρακολουθήσει. Πολύ "μοντέρνοι" και "trendies" μου κάνουν όμως οι πρωταγωνιστές..
Ντάβρος και πάλι Ντάβρος
Τετάρτη, 13 Απρίλιος, 2011
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Και τί δε θα έδινα να μπω μέσα στο θάλαμο...
GUARDIAN LORD
Τετάρτη, 13 Απρίλιος, 2011
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Αγαπημένη σειρά. Βλέπω να παίρνουν φωτιά τα torrent μου λίαν συντόμως...
ΚΙΜΜΕΡΙΟΣ
Πέμπτη, 14 Απρίλιος, 2011