Είναι προχωρημένο απόγευμα Κυριακής στο ενετικό λιμάνι των Χανίων. Ο ανίκητος ήλιος του Νότου χρωματίζει χρυσαφένια τις κεραμοσκεπές και τα αναπαλαιωμένα και μη κτίρια της παλιάς πόλης. Αυτή η υπέροχη ώρα, λίγο πριν το σούρουπο ξετυλίξει τα μαγευτικά του πέπλα πάνω από το παραθαλάσσιο αυτό μέρος, με βρίσκει να απολαμβάνω ζεστό καφέ στο μοναδικό σταθερό «μεταλλικό» στέκι της πόλης και το παλαιότερο μπαρ-καφέ ολόκληρης της Κρήτης.
Ο λόγος γίνεται για το Avalon. Τόσο το χαρακτηριστικό όνομα όσο και ο θυρεός στην είσοδο προϊδεάζουν τον επισκέπτη για τη μουσική αλλά και το εσωτερικό περιβάλλον. Ο θολωτός χώρος, με τα σπαθιά και την ασπίδα αλλά και το σκοτσέζικο κιλτ να δεσπόζουν, φαίνεται να είναι ο ιδανικός για να απολαύσει κανείς (με τα απαραίτητα, βοηθητικά, αλκοολικά πνεύματα) μουσική επική και φαντασιακή. Η ατμόσφαιρα είναι κατάλληλη για να ηχήσουν μεταλλικοί παιάνες και ύμνοι μάχης, ήχοι που μετουσιώνουν τους λίθινους τοίχους ενός μπαρ σε μεσαιωνική μυσταγωγία.
Όταν λοιπόν ένας τέτοιος τόπος προσφέρει έμπνευση, διεγείρει τη φαντασία και ξεφεύγει από το μέσο μοντερνιστικό ύφος, δε μπορεί παρά αναρωτηθεί κανείς για τον ιθύνοντα νου πίσω από τις εικόνες και τους ήχους. Μπορεί ένα μπαρ να είναι κάτι πέρα από ένα μπαρ; Να είναι ένας τόπος μυστηριακής φαντασιακής φλόγωσης; Μπορεί ένας dj να μην είναι απλά αυτός που βάζει τραγούδια στη σειρά, αλλά αυτός που δημιουργεί ατμόσφαιρα – σαν άλλος μάγος, η οποία αγκαλιάζει τους επισκέπτες και τους επιτρέπει το ταξίδι;
Δίπλα μου έχω τον Λευτέρη, υπεύθυνο του heavy metal bar Avalon. Ξεφυλλίζει το όγδοο τεύχος του περιοδικού «Φανταστική Λογοτεχνία», καθώς ακούμε τους κιθαρισμούς του Ritchie Blackmore στο Wasted Sunsets να ταξιδεύουν μέσα στο λυκόφως της μπλε ώρας, της μαγικής ώρας, και μιλάμε για μουσική και σφυριά, σπαθιά και μπύρα, ήχους και εικόνες. Τέτοια δειλινά μόνο χαμένα δεν είναι…
Λευτέρη, είσαι υπεύθυνος ενός καταστήματος – μοναδικού στην πόλη – με όνομα βγαλμένο από τους ευρωπαϊκούς μύθους και διακόσμηση που παραπέμπει στον μεσαίωνα και τις εποχές του σπαθιού. Τί σημασία έχουν οι μύθοι για εσένα ως άτομο αλλά και επιχειρηματία; Θεωρείς πως μπορεί να υπάρχει σύγκλιση ανάμεσα στην επιχειρηματικότητα και το φαντασιακό;
Πρωτίστως ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία στην πανέμορφη και πέρα από τα κοινότυπα προσπάθεια σας. Πάντα με συνάρπαζε η έννοια του μυθικού. Από παιδί και μέχρι σήμερα, εκτός από καταφύγιο από την πραγματικότητα, θεωρώ τους μύθους πηγή έμπνευσης σε πάμπολους τομείς της ζωής, ακόμα και του επιχειρηματικού. Το Άβαλον δείχνει χαρακτηριστικά τη μεγάλη τους επιρροής στον τρόπο σκέψης μου, αφού πιστεύω πως συνέδεσα επιτυχημένα το μυθικό νησί με πραγματικό μαγαζί! Θεωρώ ότι συστατικό απαραίτητο του επιτυχημένου επιχειρηματία είναι η οξυμμένη φαντασία.
Πώς αντιλαμβάνεσαι το hard rock/heavy metal σαν έννοια; Μπορεί να είναι και κάτι πέρα από τη συμβατικά εννοούμενη μουσική; Θεωρείς πως έχει σήμερα χάσει κάτι από την αίγλη και τη μαγεία του παρελθόντος; Πες μου τα 5 ενδεικτικότερα αγαπημένα σου συγκροτήματα.
Καταρχάς τις αποσυνδέω λίγο. Το Ηeavy Metal δεν το συσχετίζω άμεσα με το σκληρό ροκ αν και μοιάζουν λίγο ηχητικά, για μένα είναι ανεξάρτητο μουσικό είδος, πληρέστερο από όλες τις απόψεις, πολυπλοκότερο, και το πιο βασικό, πρεσβεύει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη πραγμάτων και στάση ζωής από την ροκ. Δεν είναι απλά ένα παρακλάδι της ως είθισται να κατατάσσεται. Επιρροές από ροκ μουσική σίγουρα θα βρούμε, όπως και από τη blues, την κλασσική μουσική και άλλες, αλλά αυτό συμβαίνει λόγω μεταγενεστέρου χρόνου εμφάνισης του από αυτές, όχι συγγένειας πρώτου βαθμού. Καταλυτική διάφορα της Metal από ΟΛΑ τα υπόλοιπα είναι ότι κουβαλάει μέσα στη μουσική και στους στίχους της σε υπέρμετρο βαθμό, ιδέες, ιδανικά, πρότυπα, εμπειρίες, μαγικά ταξίδια, μηνύματα, συναισθήματα, και δεν αρκείται μόνο στο να μας διασκεδάζει επιφανειακά. Είναι μια μουσική που το αυτί από μόνο του δεν μπορεί να αντιληφθεί την πλήρη έκτασή της, χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια και ενέργεια. Αυτό εξηγεί την ακατανίκητη έλξη και πάθος για το METAL όλων αυτών που ξεκινάνε το συγκλονιστικό ταξίδι μέσα σε αυτό. Μπορεί σήμερα να μην είναι τόσο δημοφιλές όσο στην δεκαετία του ’80 και του ’90, αλλά για τους «μυημένους» φίλους του δεν έχει χάσει τίποτα από την λάμψη του. Το αέναο συναρπαστικό ταξίδι μέσα από τους ήχους του είναι το ίδιο συγκλονιστικό όπως και τότε. Όσον αφορά τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, δεν μπορώ να απαντήσω χωρίς να αδικήσω άλλα 20 μέσα μου. Τα «ιερά τέρατα» Iron Maiden, Judas Priest, Black Sabbath, Metallica από μόνα τους είναι 4. Περισσότερο ενδεικτικά λοιπόν, και εξαιρώντας τα παραπάνω: Sacred Reich, Tool, Manowar, Slayer, Death.
H Αθήνα πρωτοστατεί στις μεταλλικές εξελίξεις και η Θεσσαλονίκη είναι αναγνωρισμένη μεταλλομάνα. Ποια είναι η πορεία της μεταλλικής Κρήτης όπως τη θυμάσαι εσύ και ποια η θέση των Χανίων στο μεταλλικό γίγνεσθαι της Ελλάδας;
Στα Χανιά και στην Κρήτη γενικότερα, υπήρχε και υπάρχει μεγάλη δυναμική γύρω από την metal μουσική. Πολύς ο κόσμος και διψασμένος για αυτήν, και παρά πολλές αξιόλογες μπάντες, που αν και λόγω της απόστασής μας από τα κέντρα των εξελίξεων δεν έχουν την ευκαιρία να αναδειχτούν εύκολα, δεν το βάζουν κάτω. Σημάδι ότι η «μεταλλική» μουσική ζει και βασιλεύει και μακριά από το κέντρο, είναι ότι κάθε χρόνο βλέπω πάρα πολλά καινούρια πρόσωπα, νέα παιδιά, που ανακαλύπτουν τη μαγεία αυτής της μουσικής να έρχονται να προστεθούν στον μεγάλο κατάλογο των παλαιοτέρων. Το γεγονός ότι στα Χανιά πραγματοποιείται κάθε χρόνο το πολύ επιτυχημένο και μοναδικό σε όλη τη νότιο Ελλάδα Chania Rock Festival, με ονόματα όπως οι Paradise Lost, Grave Digger, W.A.S.P, Anathema, Rotting Christ κ.α. σίγουρα δεν είναι τυχαίο.
Είσαι ο βασικός dj του Avalon. Από τις δικές μου μέρες σαν dj διατηρώ την πεποίθηση ότι το έργο του dj είναι τέχνη. Ποια είναι η δική σου θέση; Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί έναν πετυχημένο dj από τους περισσότερους;
Σίγουρα δεν συγκρίνεται ο ρόλος του με αυτών που γράφουν και παίζουν τη μουσική, αλλά θα συμφωνήσω μαζί σου. Το να καταφέρνεις να συνδυάζεις επιτυχημένα, όμορφα μουσικά κομμάτια μεταξύ τους, είναι και αυτό τέχνη, και σίγουρα όχι τόσο εύκολο όσο νομίζει πολύς κόσμος. Η άριστη γνώση και κατανόηση της μουσικής που παίζει ένας dj, καθώς και η καλή αντίληψη του για τα μουσικά γούστα του εκάστοτε κοινού που τον ακούει, είναι κυρίως αυτά που θα τον ξεχωρίσουν. Όπως επίσης η ικανότητα του να μεταφέρει θετική διάθεση και ενέργεια στον ακροατή. Ο βαθμός που τα συνδυάζει όλα αυτά είναι το κριτήριο μου για να χαρακτηρίσω κάποιον dj κακό, μέτριο ή εξαιρετικό.
Πώς αντιλαμβάνεσαι το φαινόμενο του downloading στις μέρες μας; Κατά ποιον τρόπο διαφοροποιείται ο φίλος του heavy metal στα 80’s – κατά την έκρηξη του ιδιώματος δηλαδή – από αυτόν των ημερών μας;
Με πολλά πλεονεκτήματα, όπως η εύκολη και γρήγορη πρόσβαση στη μουσική από όλο τον κόσμο, αλλά δυστυχώς αυτή η απρόσωπη υπερκατανάλωση μουσικής μας στερεί όλο το συναίσθημα και τη μαγεία της χειροπιαστής επαφής με τη μουσική και τους καλλιτέχνες που υπήρχε μέσω των cd και των βινυλίων. Μπορεί τώρα να είναι ευκολότερο να αναζητήσει και να βρει κανείς αυτό που αληθινά τον ενδιαφέρει, αρκεί βέβαια να ξέρει τι τον ενδιαφέρει. Ακριβώς για αυτόν τον τελευταίο λόγο, η νέα γενιά οπαδών, νομίζω έχει στερηθεί κάπως, τον φανατισμό και την προσήλωση που επιδείκνυαν οι παλιότερες.
Αν κρίνω από τα τατουάζ στο αριστερό σου χέρι με την κεφαλή ενός Βίκινγκ και το σφυρί του Θωρ, θα πρέπει να εκτιμάς ιδιαίτερα τη βόρεια μυθολογία. Tι πρεσβεύουν οι Βίκινγκς και οι τρόποι τους για σένα; Πιστεύεις ότι μπορεί τόσους αιώνες μετά ο μέσος νους να ερεθιστεί από τα μυστικά των Σκανδιναβών; Θεωρείς πως μπορούν ακόμα να ανοίξουν οι πύλες της Βαλχάλλα; Μπορεί ένα χτύπημα του θρυλικού Mjonlir να προσφέρει την ποθητή μετάβαση σε προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο;
Ναι, είμαι φοβερά επηρεασμένος από τη σκανδιναβική μυθολογία, όπως και από την αρχαία ελληνική. Όχι στο μέτρο του υπερφυσικού βέβαια, αλλά πιστεύω ότι οι αρχές και τα ιδεώδη που και οι δυο πρεσβεύουν είναι και επίκαιρα και σαφώς πιο ευγενή από τα σημερινά. Σίγουρα ο μέσος νους και τώρα μπορεί να τα κατανοήσει , αρκεί να θέλει να απελευθερωθεί από φτηνές προκαταλήψεις και στερεότυπα που τον κρατάνε δέσμιο. Μεταφορικά πάντα, ένα χτύπημα του Mjonlir, ναι, μπορεί να ισοπεδώσει «βουνά» στην καθημερινή ζωή και η επιδίωξη της εισόδου μας στη Βαλχάλλα, μας λυτρώνει, μας δίνει κίνητρα να επιτυγχάνουμε τους στόχους μας και σαφώς μας εξυψώνει σε καλύτερους ανθρώπους, μας βγάζει προς τα έξω τον καλύτερό μας εαυτό.
Λευτέρη από εδώ και στο εξής το Avalon θα αποτελεί τον τόπο για την πόλη των Χανίων και την Κρήτη γενικότερα, από τον οποίο θα μπορεί κανείς να προμηθευτεί τα μελλοντικά τεύχη του περιοδικού «Φανταστική Λογοτεχνία». Πώς βλέπεις το περιοδικό και την λέσχη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.; Πιστεύεις πως η ρομαντική κοσμοθέαση θα βρει ποτέ πάτημα στην ελληνική πραγματικότητα; Θεωρείς πως μπορεί ο μέσος Έλληνας – ή πως του μέλλει – να στραφεί προς τον Ρομαντισμό σαν αληθινό τρόπο ζωής και δράσης;
Nομίζω ότι ο Έλληνας, και κατ’ επέκταση ο κάθε Ευρωπαίος, θα πρέπει να επιστρέψει στην παράδοση και τις αξίες που θα τον λυτρώσουν από την εργαλειακή τυποποίηση της σύγχρονης πραγματικότητας. Η ρομαντική κοσμοθέαση ενδείκνυται για μια τέτοια εξέλιξη και πιθανώς αποτελεί το μοναδικό κατάλληλο μονοπάτι. Στη Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. είναι φανερό πως υπάρχει αληθινή αγάπη για τη φαντασία, τη μουσική, την τέχνη γενικότερα. Επικροτώ το όλο εγχείρημα και χαίρομαι που θα μπορούν φίλοι να προμηθεύονται το περιοδικό από το Avalon.
Paladin, ε. μέλος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Πολλή μπύρα ρε μάγκες....!
Βρισκόμενος στην πρωτεύουσα σας συντροφεύω φαντασιακά στις περιπλανήσεις κάτω από τις αψίδες του Avalon των Χανίων.
Δευτέρα, 22 Απριλίου, 2013
Ο/Η P A L A D I N είπε...
Σπαθί κα ασπίδα, μπύρα και δερματοντυμένη γροθιά υψωμένη κάτω από λίθινες αψίδες.... με τους απαραίτητους συνοδευτικούς παιάνες των Manowar!
Ατελείωτες συζητήσεις για το μέταλ και τον Έλρικ και τον Κόναν και τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών κατά τα μοναχικά απογεύματα του Χειμώνα αλλά και ανελέητο κυνήγι όταν ανοίγει η περίοδος της Σκανδιναβής Ξανθιάς! Κάπου εδώ ανκαλύπτει κανείς το δικό του Εξκάλιμπερ....
Χαιρετώ και αναμένω τους φίλους από τη Λέσχη στο μυθικό νησί!!!
Δευτέρα, 22 Απριλίου, 2013
Ο/Η Γιώργος Doomsword είπε...
Άντε φτιάξτε και στην Αθήνα κανένα metal στέκι παιδιά.
Τετάρτη, 24 Απριλίου, 2013
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Γιώργο, όλα στην ώρα τους!
Τετάρτη, 24 Απριλίου, 2013
Ο/Η Δημήτρης Αργασταράς είπε...
Συγχαρητήρια για την συνέντευξη, αλλά και για το στέκι και την παρέα που έχετε εκεί κάτω.
Όντως, κάποια στιγμή θα πρέπει να οργανώσουμε μια εξόρμηση στην λεβεντομάνα Κρήτη.. :)
Stay heavy, guys...
Παρασκευή, 26 Απριλίου, 2013
