στους Ανδρέα Σκαμανδρώνυμου και Σταμάτη Μαμούτου
Οι Angelo Perlepes’ Mystery αποτελούν ένα από
τα πλέον σημαντικά συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής του heavy metal. Εκκινώντας από τα
μισά της δεκαετίας του ’80 και κάνοντας την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική
τους εμφάνιση το 1991, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να μας κεντρίζουν το
ενδιαφέρον με τις ποιοτικές μουσικές συνθέσεις που παρουσιάζουν. Η συντακτική
ομάδα της «Φανταστικής Λογοτεχνίας» ευχαριστεί τον δημιουργό, κιθαρίστα και
επικεφαλής τους Άγγελο Περλεπέ για την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που
παραχώρησε στον Ανδρέα Σκαμανδρώνυμο (ο οποίος παρέθεσε πέρα από τις δικές του
και τις ερωτήσεις του Σταμάτη Μαμούτου).
Ερωτήσεις Σταμάτη Μαμούτου
Άγγελε σε χαιρετώ.
Η πρώτη μου ερώτηση αφορά την αρχή της διαδρομής σου στο περιβάλλον του heavy metal και
του ευρύτερου σκληρού ήχου. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η αγαπημένη
μας μουσική διέθετε στην χώρα μας ένθερμους υποστηρικτές. Ωστόσο, οι εγχώριες μπάντες
δεν υπήρξαν πολλές ούτε κατάφερναν να αναγνωριστούν εύκολα στο εξωτερικό. Πόσο
δύσκολο ήταν για έναν μουσικό με σπουδαία τεχνική και μουσική καλλιέργεια όπως
εσύ να περάσει με το συγκρότημά του από το επίπεδο της τοπικής μπάντας στην
πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική κυκλοφορία;
Ήταν πολύ δύσκολο από την άποψη ότι εκείνη την εποχή δεν
υπήρχε κόσμος με κινητά τηλέφωνα, δεν υπήρχε YouTube, δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι
προώθησης παρά ο παραδοσιακός. Δηλαδή, «οργανώνω μια συναυλία - ελάτε να μας
δείτε». Θα έπρεπε να παρίστασαι εκεί για να γνωρίσεις τη μουσική των Mystery. Ωστόσο.
προσωπικά πάντα πίστευα ότι ένα ακροατήριο πρέπει να δημιουργείται σταδιακά. Όχι
να έχεις 100.000 χτυπήματα στο YouTube, αλλά να δημιουργείς πραγματική σχέση με
τον ακροατή και εκείνος να σου το ανταποδίδει με το χειροκρότημα (που είναι η
πρώτη σχέση) ή με την αγορά ενός άλμπουμ. Οργανώσαμε πολλές συναυλίες διότι
αυτό αποτελεί για εμένα την πεμπτουσία του Heavy Metal. Εκεί, συντελείται μυσταγωγία....
Το έχω βιώσει αυτό. Οι συναυλίες βέβαια ήταν κάτι το δύσκολο εφόσον και
προβλήματα υπήρχαν με την υλικοτεχνική υποδομή, αλλά και πάρα πολλές πρόβες
έπρεπε να γίνουν ώστε να παρουσιάσεις ένα καλό αποτέλεσμα. Πολλές πρόβες εκείνη
την εποχή, με ένα σχήμα στο δικό μας ύφος και προσέγγιση, με τις ενορχηστρώσεις
και τις ατμόσφαιρες των Mystery, σε μια χώρα που
όλα αυτά θεωρούνταν... «κάπως», ήταν κάτι που επίσης παρουσίαζε δυσκολίες.
Επιπλέον, η παρουσία και η εμφάνιση των μελών ήθελα να ανταποκρίνεται πλήρως
στη μουσική και στις ατμόσφαιρες, καθώς θεωρώ ότι αποτελεί δρώμενο. Αν κάποιος
σε πληρώνει για να παρακολουθήσει ένα δρώμενο θα πρέπει να τον ανταμείψεις. Για
να το επιτύχεις θα πρέπει να καταβάλεις ιδιαίτερη προσπάθεια. Βέβαια, τα
προβλήματα υλικοτεχνικής φύσης μερικές φορές ξεπερνιούνται και είναι
αναμενόμενα. Αυτό που δεν ξεπερνιέται εύκολα είναι το πρόβλημα στο μυαλό
κάποιων...
Το 1991, κι ενώ στα
δρώμενα της «μεταλλικής σκηνής» το παραδοσιακό heavy metal είχε υποχωρήσει
εμπρός στην ώθηση που έδινε η μουσική βιομηχανία στο thrash, στο death και στα λοιπά
επερχόμενα ρεύματα του ακραίου ήχου, οι Mystery
κάνατε την πρώτη σας εμφάνιση με τον ομώνυμο δίσκο. Έναν δίσκο αυθεντικού heavy metal, με
ωραίες μελωδίες, με ρεφραίν που έμεναν στη μνήμη του ακροατή και με μια αύρα
επικού ύφους η οποία απέπνεε ατμόσφαιρα μουσικής αισθητικής των ’80’s. Έναν δίσκο που τόσο εγώ όσο και πολλοί υποστηρικτές
του κλασικού heavy metal θεωρούμε ως τον πλέον αγαπημένο μας από τους Mystery. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτόν. Πως νιώσατε όταν τον
είδατε να κυκλοφορεί; Ποια η ανταπόκριση του κοινού;
Ένιωσα πολύ όμορφα, πολύ παράξενα, γιατί δεν ήταν και λίγο
το να κρατάει ένα ελληνικό heavy metal σχήμα εκείνης της εποχής το άλμπουμ του στα χέρια.
Ως άνθρωπος είμαι αρκετά επίμονος και προσκολλημένος στα ιδεώδη μου. Ποτέ δεν
ακολούθησα τις τάσεις της μουσικής βιομηχανίας. Είχα ένα πολύ σαφές όραμα για
το πώς θα πρέπει να παίζουμε, να ηχούμε, το ποιά θα είναι η λυρική μας
προσέγγιση και η γενικότερη εμφάνισή μας. Στο όραμα αυτό δεν έκανα ποτέ καμία
έκπτωση. Ακόμα κι όταν κάποιοι με προέτρεψαν να αλλάξουμε ύφος ή όταν άλλοι το
έκαναν. Δεν παρέκλινα ούτε μία μοίρα από τα ιδεώδη μου από την πρώτη ημέρα που
αποφάσισα για την δημιουργία των Mystery
Έχω την εντύπωση
ότι στον ήχο του πρώτου album ανιχνεύω επιρροές
από την μουσική παρακαταθήκη του Jack Starr, του Malmsteen, του Blackmore, του
NWOBHM αλλά και της
κλασικής μουσικής. Έχω δίκιο ή όχι; Ποιες οι βασικές μουσικές επιρροές που θεωρείς
ότι σε βοήθησαν να αποκρυσταλλώσεις τον ήχο που χαρακτήριζε την μπάντα εκείνη
την εποχή;
Ως παιδί που ξεκίνησε να παίζει στα τέλη της δεκαετίας του ’70,
και μάλιστα στην Ευρώπη -και το τονίζω αυτό, κιθαρίστες όπως ο Hendrix, o
Blackmore, o Uli John Roth, o Michael Schenker, o Gary Moore, o Brian May, οι
άνθρωποι δηλαδή που είχαν ένα συγκεκριμένο κιθαριστικό όραμα και κοίταγαν
μπροστά, αποτέλεσαν για εμένα δάσκαλους αλλά και φάρους. Μου έδειξαν την
κατεύθυνση, το δύσβατο μονοπάτι, το οποίο όμως είναι και το πιο ουσιαστικό....
Όχι τον εύκολο δρόμο που ίσως μου έδινε μια πρόσφατη ικανοποίηση και τίποτα
παραπάνω. Ο αντισυμβατικός ήχος αυτών των δημιουργών αλλά και η αντισυμβατική
τους προσέγγιση σε αυτόν τον ήχο με έκαναν να αισθάνομαι και να σκέφτομαι κατά
αυτόν τον τρόπο. Να δημιουργώ, δηλαδή, μουσική που με ικανοποιεί, και όχι
μουσική μετά συνεννοήσεως με τη βιομηχανία επάνω σε ένα «industrial plan».
Το χρονικό διάστημα
ανάμεσα στο 1992 έως το 1996 αποτέλεσε την περίοδο κατά την οποία το heavy metal
κλονίστηκε από μια κρίση που θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ως «κρίση
ταυτότητας». Το αυθεντικό heavy metal ήταν σχεδόν εξαφανισμένο, τα ακραία ρεύματα που
κυριαρχούσαν αφορούσαν εκ των πραγμάτων λίγο κόσμο, ενώ καινούργιες εκφράσεις
του σκληρού ήχου που η μουσική βιομηχανία προωθούσε έντονα, όπως για παράδειγμα
το grunge, το funk metal, το rap metal κλπ,
αποσπούσαν υποστηρικτές μετακινώντας το μουσικό εκκρεμές της εποχής προς την
πλευρά τους. Ευτυχώς, το τέλος εκείνης της εποχής βρήκε το heavy metal
ζωντανό. Η επιστροφή στις ρίζες του αποτέλεσε και τον βασικό λόγο αυτής της
εξέλιξης. Ωστόσο, μολονότι ζωντανό, συνέχισε σε νέες ατραπούς. Οι τεχνολογικές
εξελίξεις και η χρήση του υπολογιστή αποτυπώθηκαν στον νέο του ήχο. Μέσα σε
αυτό το κλίμα έλαβε χώρα και η κυκλοφορία του «Tales…»,
του δεύτερου album σας, το 1999, και μάλιστα με νέα σύνθεση. Ενός album που απέδειξε ότι ως συγκρότημα παρακολουθούσατε με
ευκολία τις εξελίξεις της διεθνούς «μεταλλικής» σκηνής και ταυτόχρονα δεν
απεμπολούσατε στοιχεία της μουσικής σας παράδοσης προς χάριν της οποιασδήποτε
μόδας. Το «Tales…» είχε έναν power metal
προσανατολισμό, αποτύπωνε περισσότερο έντονα το επικό σας ύφος αλλά η παραγωγή
του ήταν τέτοια που κρατούσε την μπάντα συνδεδεμένη με την παράδοση του
αυθεντικού heavy metal και του πρώτου δίσκου. Θύμισέ μας τις επιλογές εκείνης
της εποχής. Νομίζω ότι ήταν προσωπική σου απόφαση να γίνει η παραγωγή έτσι ώστε
να διατηρήσει ο ήχος σας γνωρίσματα του παλαιού metal. Πως
το είχες πετύχει; Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι το «Tales…» ήταν ο δίσκος που επηρέασε την μουσική ταυτότητα που
θα αποτύπωναν οι Mystery για τα επόμενα
χρόνια;
Ναι, θα μπορούσα να πω ότι ισχύει αυτό. Το «Tales...» ήταν
το κατώφλι στο οποίο ο νεαρός συνθέτης ανδρώνεται. Αν δηλαδή το πρώτο άλμπουμ
ήταν το αποτέλεσμα μιας «συνθετικής εφηβείας», το «Τales...» είναι η «άνδρωση».
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά...Τεχνολογικά είχαμε διαφοροποιήσεις,
περνάγαμε μία μεταβατική περίοδο σε ότι αφορά την υλικοτεχνική υποδομή,
αλλά... το σχήμα - σχήμα! Ήταν αδιαπραγμάτευτο. Αν εξαιρέσεις την τεχνολογική
υποστήριξη σε σχέση με την εποχή της πρώτης κυκλοφορίας, δεν άλλαζε κάτι... Και
ως εκ τούτου, δεν μπορούσε παρά να υποστηρίζει τα ιδεώδη των απαρχών του.
Η τελευταία δουλειά
των Mystery ήταν η διασκευή στο «Child of the Damned» των θρυλικών Warlord, η
οποία και στολίζει την κυκλοφορία του «Sons of a Dream Compilation - A tribute
to Warlord». Αφού σου δώσω τα συγχαρητήριά μου για την εξαιρετική διασκευή η
οποία χαρακτηρίζεται από έναν ιδιαίτερα επιθετικό ήχο με την κιθάρα σου να
παίρνει στην κυριολεξία φωτιά, θα σε ρωτήσω τι να περιμένουμε στο μέλλον από
τους Mystery; Να υποθέσουμε ότι αυτή η διασκευή αποτελεί ένα σημείο από το
οποίο θα επαναπροσδιορίσετε τον ήχο σας προς τον ήχο των 70's - 80's σε σχέση
με την power metal προσέγγιση του «Destiny»;
Δεν θα ήθελα να ορίσω το που κατευθύνονται οι Mystery βάση
ετικετών της μουσικής βιομηχανίας. Ως μουσικός επηρεάζομαι πολύ από τα μέλη του
σχήματος. Διυλίζω, συλλέγω, παραμερίζω ή και συνθέτω πράγματα από τα άλλα μέλη.
Αντλώ επιρροές από τον τρόπο που ηχούν, που σκέπτονται, που ζουν. Πιθανώς
η ηχογράφηση του «Child of the Damned» όντως να δείχνει προς μία κατεύθυνση,
ειδικά σε συνάρτηση με την θεματολογία του επόμενου άλμπουμ η οποία και θα
είναι πράγματι πολύ τραχιά. Τολμώ να πω ότι θα πρόκειται για πολιτική
θεματολογία - όχι βέβαια κομματική- και θα αποπνέει πολιτικό θυμό....
Ερωτήσεις Ανδρέα Σκαμανδρώνυμου
Τι είναι για εσένα
το heavy metal ; Τι είναι για το παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι
; Πιστεύεις ότι η μουσική σου και το καλό heavy metal γενικότερα, πέρα από το
να προσφέρει τέρψη στους ακροατές, μπορεί να συμβάλει στην προσπάθεια μιας
αισθητικής κάθαρσης του σύγχρονου ανθρώπου από υλιστικές και αγοραίες
αντιλήψεις που του επιβάλει η πολιτισμική συνθήκη της Νεωτερικότητας;
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος της ερώτησης σε
παραπέμπω στους στίχους του «Never Ending Flame» από το «Fatal Passion». Εκεί,
με έναν δειλά ποιητικό και αλληγορικό τρόπο, αναφέρουμε το τι είναι το heavy metal για εμάς. Θα
μπορούσα επίσης να προσθέσω ότι είναι τα... νιάτα μου - ένας τρόπος εντός
εισαγωγικών να «επαναστατήσω», να αντιτάξω κάτι απέναντι σε άλλες εκφάνσεις της
τέχνης, της έκφρασης και της μουσικής. Προσπάθησα να αποδείξω ότι το heavy metal είναι μουσική
και τέχνη, και όχι ένα συνονθύλευμα κραυγών και άγριων ήχων όπως κάποτε
λέγανε...
Σε σχέση τώρα με το παγκόσμιο πολιτιστικό
γίγνεσθαι, με γεμίζει το ότι στο «κύτταρο» του heavy
metal υπάρχουν περίπου 600 χρόνια μουσικής ιστορίας. Αυτό με εξιτάρει! Το να
μπορώ να χρησιμοποιήσω αναφορές στην αναγεννησιακή μουσική, στο μπαρόκ, στο
ροκοκό, στην κλασική για να δημιουργήσω... Για παράδειγμα, άκου το «Smoke on
the Water», η τεχνική του έχει αναφορές σε «ανάποδες τέταρτες» βαρδικού
τύπου... Αν λοιπόν μπορώ να χρησιμοποιήσω τόσα χρόνια μουσικής κληρονομιάς,
τότε έχω όλη την ιστορία στα χέρια μου... αυτό με γεμίζει στο heavy metal.
Και για να απαντήσω και στο τελευταίο
υποερώτημα, ναι! Το heavy metal μπορεί να αποτελέσει αισθητική κάθαρση μέσα στη
σύμβαση της Νεωτερικότητας, αλλά υπό μία προϋπόθεση... να πεθάνει... και να
αναγεννηθεί, γιατί αυτή τη στιγμή κρατιέται στη ζωή με μηχανική υποστήριξη. Αν
κάποιοι νομίζουν ότι heavy metal είναι το να βάλεις μια κιθάρα σε έναν ενισχυτή με
ασύλληπτη ένταση και παραμόρφωση κάνουν λάθος. Η αγαπημένη μας μουσική είναι
πολύ περισσότερα από το να κάνεις φασαρία. Επειδή έχουμε φθάσει σε αυτό ακριβώς
το σημείο, για αυτό και κατέθεσα την αιρετική άποψη περί θανάτου και αναγέννησης...
Πλέον, ναι. Όταν πρωτοξεκίνησα είχα προσλαμβάνουσες
από την «παλαιά μουσική» όπως την ονομάζω εγώ. Οι γονείς μου στο σπίτι ακούγανε
και κλασική και ροκ. Με τον όρο «παλαιά μουσική» αναφέρομαι κυρίως στο διάστημα
1450-1820. Μεγαλώνοντας και με τα δύο είδη, θεώρησα φυσιολογικό το να συγκεράσω
Ροκ με κλασική. Ταυτόχρονα, έβλεπα τους αγαπημένους μου συνθέτες και κιθαρίστες
να κάνουν ακριβώς αυτό.
Στιχουργικά έχεις
πολλές αναφορές στην Ηρωική Φαντασία και ειδικά στον ήρωα του Μάικλ Μούρκοκ,
Έλρικ. Διαβάζεις λογοτεχνία του φανταστικού; Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σου
λογοτέχνες ;
Μπορεί να γράψω στίχους για το οτιδήποτε
τύχει να ερεθίσει τη φαντασία μου αλλά και διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία με
τα οποία θα μπορούσα να χτίσω γύρω τους μουσική και στίχους. Και η Ηρωική
Φαντασία μου δίνει ερεθίσματα, αλλά και η πραγματική Ιστορία, η ίδια η ζωή
και η Συμπαντική Νομοτέλεια. Έχω διαβάσει από παλιά πολλά έργα της λογοτεχνίας του
φανταστικού, και ιδιαίτερα Μούρκοκ, Λάβκραφτ και Χάουαρν
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την όποια
στάση των εμπλεκομένων απέναντι στο ελληνικό heavy
metal, εάν το ίδιο το ελληνικό heavy metal
δεν ήταν ακόμη
σε... εφηβική φάση. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως παραμένει στην εφηβεία
τριάντα
χρόνια! Έπρεπε πρώτα να «ενηλικιωθεί», να ωριμάσει η ελληνική σκηνή και
μετά να
πάμε παρακάτω... Οι δε εμπλεκόμενοι επιθυμούν τα χρήματα ενώ δεν
αμείβονται οι... ίδιοι οι μουσικοί! Αυτό το θεωρώ ανήθικο... Έχω
σταματήσει να ακούω heavy metal από τις αρχές
του 2000. Δεν παρακολουθώ τη σκηνή με τον ίδιο τρόπο όπως παλαιότερα. Ακούω
άλμπουμ από φίλους, αλλά «ακούω - δεν ακούω». Είμαι πολύ απορροφημένος με τις
δικές μου δημιουργίες, και ίσως πράγματα που μου άρεσαν να μην πρόλαβα να τα
αφομοιώσω όπως όταν ήμουν μικρότερος. Μεγαλώνοντας, αφιερώνω όλη την
προσοχή στην προσωπική μου δουλειά. Δεν έχω ξεχωρίσει τελευταία κάποια δουλειά
ελληνικού σχήματος. Δεν μου αρέσει πάντως αυτό που βλέπω στην Ελλάδα αλλά και
παγκοσμίως στο χώρο του heavy metal αυτή την εποχή. Πιστεύω ότι χάθηκε ένα
σημαντικότατο στοιχείο της παλαιάς έκφρασης της μουσικής αυτής, το οποίο και
είναι πολύ δύσκολο να επανέλθει λόγω εποχής. Αναφέρομαι στο ρομαντικό στοιχείο
που είχαν τα πρώιμα κομμάτια.... Σήμερα δεν μπορείς να επιδείξεις ρομαντισμό
διότι έτσι θα πρέπει να ρίξεις τις άμυνες σου σε μια εποχή όπου αυτό είναι
ανεπίτρεπτο, ασυγχώρητο, και σε καθιστά αυτομάτως ευάλωτο μέσα σε μία συμπλεγματική
περιρρέουσα ατμόσφαιρα εντός ενός «μοντερνιστικού» μοντέλου.
Πως βλέπεις το
μέλλον του επονομαζομένου και «True Metal»; Μπορεί να είναι ελπιδοφόρο;
Εξαρτάται από το ποιός το οργανώνει... Επαναλαμβάνω,
είμαι υπέρ της αιρετικής άποψης ότι το metal
σε αυτή τη φάση πρέπει να πεθάνει, ώστε να καθαρθεί, και να δούμε τι μπορεί να
προκύψει από την αναγέννησή του. Υπάρχουν εξαιρέσεις, οι οποίες όμως και
επιβεβαιώνουν τον κανόνα λόγω του μικρού τους αριθμού...
Να ακούτε heavy
metal με τα αυτιά και την ψυχή σας... Όχι με
τα μάτια!
Δισκογραφία των Angelo
Perlepes’ Mystery:
Angelo
Perlepes’ Mystery (1991)
Tales (1999)
Fatal
Passion (2001)
Into
the realms of Chaos
-single- (2002)
Destiny (2004)
Mysterology (2005)
Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
Ο/Η P A L A D I N είπε...
Άγγελε ευχαριστούμε για όλα αυτά τα χρόνια μεταλλικής μελωδικής μουσικής!
Τρίτη, 22 Απριλίου, 2014
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Πράγματι, πρόκειται για έναν "guitar" ήρωα της ελληνικής "μεταλλικής" σκηνής, που διαθέτει παγκόσμια κλάση.
Τρίτη, 22 Απριλίου, 2014
Ο/Η Ανδρέας Σκαμανδρώνυμος είπε...
Χαιρετώ και παραθέτω ορισμένα από τα σχόλια για τη συνέντευξη που γράφτηκαν στον τοίχο μου στο facebook..
Τετάρτη, 30 Απριλίου, 2014
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
φοβερός και τρομερός!!!
Τετάρτη, 30 Απριλίου, 2014
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Ἀντρέα, εὖγε, γαμῶ τὶς ἐρωτήσεις
Τετάρτη, 30 Απριλίου, 2014
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Ανδρέα, πολύ ενδιαφέρουσες οι ερωτήσεις σου αλλά και οι
απαντήσεις που δόθηκαν από το ...μεγαλύτερο Έλληνα κιθαρίστα. To ομώνυμο
και το "Tales..." αποτελούν σημεία αναφοράς για την ιστορία της
μουσικής μας. Το heavy metal ως μια "προσπάθεια αισθητικής κάθαρσης του
σύγχρονου ανθρώπου από υλιστικές και αγοραίες αντιλήψεις που του
επιβάλει η πολιτισμική συνθήκη της Νεωτερικότητας"... πολύ στοχευμένη
προσέγγιση και όλοι μας, νομίζω, συμφωνούμε.
Τετάρτη, 30 Απριλίου, 2014
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Παιχτούρα, καὶ τὸ σημαντικότερο, ἔγραψε φοβερὰ κομμάτια. Πολλοὶ
θὰ γυρίσουν νὰ ποῦν ὅτι πρόκειται γιὰ μίμο τοῦ Malmsteen ἢ δὲν ξέρω κι
ἐγὼ ποιανοῦ ἄλλου. Δὲν δίνω δεκάρα, ἄλλωστε οὔτε ὁ ἴδιος τὸ κρύβει
νομίζω. Μεγάλη ὑπόθεση νὰ εἶσαι ὡραῖος παίχτης καὶ ταυτόχρονα καὶ ὡραῖος
συνθέτης, ὁπότε νομίζω ὅτι δὲν σηκώνει καὶ πολλὴ ἀνάλυση τὸ πρᾶγμα.
Προσωπικός μου ἀγαπημένος δίσκος παραμένει τὸ Destiny (θέλω ἐπειγόντως
κόπια), ἀλλὰ καὶ τὰ ὑπόλοιπα εἶναι τὸ λιγότερο ἐξαιρετικά.
Τετάρτη, 30 Απριλίου, 2014
Ο/Η Ανδρέας Σκαμανδρώνυμος είπε...
Ευχαριστώ, αλλά μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά συμβαίνουν χάρις σε όλους εσάς
Τετάρτη, 30 Απριλίου, 2014
