του Χρήστου «Kane» Νάστου
Έτος 1975. H κραταιά πλέον Marvel Comics, διανύει την κορυφαία –από κυκλοφοριακή, μα και από αισθητική άποψη– δεκαετία της, χαρίζοντας στο αναγνωστικό κοινό δεκάδες συναρπαστικούς τίτλους αρκετοί εκ των οποίων έμελλε να μείνουν κλασικοί στο πέρασμα του χρόνου. Το «Master of Kung Fu», των Doug Moench (σενάριο) και Paul Gulacy (σχέδιο), είναι –κατά την προσωπική μου άποψη– ίσως το κορυφαίο δημιούργημα της ιστορικής αμερικάνικης εταιρίας.
Η υπόθεσή του έχει ως εξής. Ο Shang-Chi μεγαλώνει εσώκλειστος στον επιβλητικό και δαιδαλώδη πύργο του απόμακρου πατέρα του, αποκτώντας πλατιά μόρφωση καθώς και την τελειότερη εκπαίδευση στις κορυφαίες των ανατολικών πολεμικών τεχνών, αγνοώντας όμως πως ο προγονός του είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή εγκληματίας του κόσμου! Όταν ο έκπληκτος νεαρός μαθαίνει την φρικτή αλήθεια, αποφασίζει να εναντιωθεί στα σχέδια του πατέρα του για παγκόσμια κυριαρχία και τάσσεται στην υπηρεσία της British Intelligence (η επιρροή από τα έργα με πρωταγωνιστή τον James Bond είναι σαφής), ανοίγοντας έτσι έναν αδυσώπητο πόλεμο με την μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση του πλανήτη. Οι επικές αυτές αναμετρήσεις αποτελούν την σεναριακή βάση για ένα από τα καλλιτεχνικά κομψοτεχνήματα της Marvel και των κόμικς γενικότερα...
Ένα εξαίσιο, ακαταμάχητα γοητευτικό, κολάζ από γοητευτικούς «κακούς», από κινηματογραφικό James Bond της δεκαετίας του '60, από Bruce Lee, κλασικά adventure serials της –χρυσής για το είδος– δεκαετίας του '30, Sherlock Holmes (όσον αφορά τους πνευματώδεις διαλόγους) και φυσικά Sax Rohmer (εξαίρετος Pulp συγγραφέας!), κάποιοι χαρακτήρες του οποίου (Fu Manchu, Sir Denis Nayland Smith, Dr Petrie) παρουσιάζονται αυτούσιοι στο εξαίσιο αυτό κόμικ. Tα λεπτοδουλεμένα όσο και πρωτότυπα σενάρια του Moench μοιάζουν να ξεπηδούν μέσα από τα κορυφαία pulp περιοδικά της χρυσής τους εποχής (με μία αδιαμφισβήτητη αίσθηση ανωτερότητας όμως!), κρατώντας προσηλωμένο ακόμη και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Οι χαρακτήρες φαντάζουν ολοζώντανοι, απόλυτα ταυτισμένοι στο πνεύμα της εποχής τους, παλλόμενοι από ενέργεια και πάθη, ψυχολογικά δουλεμένοι και με δυνατές συναισθηματικές εκφάνσεις-δίχως να αφαιρείται στο ελάχιστο η απαιτούμενη δράση. Το πνεύμα του πολεμιστή, του Ενός στη μάχη ενάντια στους πολλούς, διακατέχει το ύφος της μοναδικής αυτής σειράς. Το ερωτικό στοιχείο είναι και αυτό έντονο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο τίτλο της Marvel την περίοδο εκείνη.
Ωστόσο, ακόμη κι αν έλειπαν όλα τα παραπάνω, η σειρά ήταν μοιραίο να γίνει κλασική λόγω του ανυπέρβλητου (ακόμη και σήμερα κατ' εμέ) Paul Gulacy! Αρκεί η ματιά μας να διατρέξει οποιαδήποτε σελίδα του έργου του για να μας καθηλώσει με την πλαστικότητα και τον παλμό των σωμάτων, τις καθαρές γραμμές, τις άψογα χορογραφημένες σκηνές δράσης, την εμμονή του στη παραμικρή εικαστική λεπτομέρεια και την μοναδική στιλιστική του προσήλωση. Η λεπτομερέστατη σχεδιαστική απεικόνιση των χώρων με την έντονη ανατολίτικη οπτική, δίνει μία περαιτέρω επική χροιά στο τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν τα εξώφυλλα, πραγματικά έργα τέχνης του μεγάλου αυτού δημιουργού και σχεδιαστή.
H συνεργασία των Moench-Gulacy διήρκησε από το τεύχος 18(Ιούνιος 1974) ως και το τεύχος 50 (Μάρτιος 1977), δημιουργώντας ένα αξεπέραστο πρότυπο στο χώρο των αμερικανικών κόμικς. Η –πολλές φορές ανηλεής– αναμέτρηση του υιού Shang-Chi με τον πατέρα του Fu Manchu γοήτευσε και εξακολουθεί να γοητεύει πλατιές μάζες αναγνωστών. Το 2002 οι Moench και Gulacy ξανασυνεργάστηκαν για έξι τεύχη πάνω στο ίδιο θέμα. Μοιραία συνέπεια μιας καλλιτεχνικής φαντασμαγορίας...
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Αν και μυημένος σε ιαπωνικές καθώς επίσης και σε ευρωπαϊκές πολεμικές τέχνες, όντας ταυτόχρονα υποστηρικτής των "κακών" του κόμικ κι ενάντιος στις αγγλικές υπηρεσίες, απευθύνω στον Χρήστο έναν πολεμικό χαιρετισμό έστω κι αν επιλέγει το κινέζικο Κουνγκ Φου!
Κυριακή, 07 Δεκεμβρίου, 2014
Ο/Η SUN W KNIGHT είπε...
Ένα από τα καλύτερα κόμικς όλων των εποχών...
Hail!
Κυριακή, 07 Δεκεμβρίου, 2014
Ο/Η Δημήτρης Αργασταράς είπε...
Ένα πολύ ωραίο άρθρο από το πλούσιο αρχείο του Χρήστου!
Δευτέρα, 08 Δεκεμβρίου, 2014
Ο/Η tzortzadams είπε...
Σταμάτη συμφωνώ-και το ξέρεις!-με ότι υποστηρίζεις, μα αυτό το κόμικ αποτελεί μία ανυπέρβλητη προσωπική μου λατρεία....θα επανέλθω κ με άλλα....Hail! Χρήστος
Τετάρτη, 10 Δεκεμβρίου, 2014