του Δημήτρη Αργασταρά
Από όλα τα είδη της λογοτεχνίας του φανταστικού, ο συγγραφέας που καλλιεργεί το είδος του fantasy –ή του επικού (epic)– μυθιστορήματος αισθάνομαι τελικά πως είναι εκείνος που καλείται να διεκπεραιώσει την πιο δύσκολη και ιδιαίτερη εργασία. Γιατί πρέπει να γίνει ο οραματικός ταξιδευτής άλλων κόσμων –κόσμων διαφορετικών από τον δικό μας–, πρέπει να φανταστεί φυλές, πολιτεύματα, κοινωνικές δομές, συγγένειες και συγκρούσεις, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε ο αναγνώστης να μένει με εκείνη την ξεχωριστή αίσθηση πως όλα όσα διαβάζει μπορεί να μην είναι πραγματικά γύρω του, αλλά μπορεί να είναι εξίσου αληθινά, ένας εξίσου αληθινός, πειστικός κόσμος.
Η συγγραφή ενός fantasy μυθιστορήματος, δηλαδή, μπορεί να είναι μια πολύ λεπτεπίλεπτη και εκκεντρική εργασία. Ένα δύσκολο έργο αλλά ταυτόχρονα και αρκετά μαγευτικό… Μέχρι στιγμής, είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις που έχει τύχει να απολαύσουμε ένα τέτοιο έργο γραμμένο από Έλληνα συγγραφέα. Συνήθως οι νεαρής ηλικίας συγγραφείς που καταπιάνονται με αυτό δεν έχουν κατορθώσει να τιθασεύσουν ακόμη επαρκώς τις επιρροές τους ή δεν γνωρίζουν ακόμη καλά τον τρόπο γραφής και ανάπτυξης ενός μυθιστορήματος.
Ωστόσο, το πρώτο μυθιστόρημα της –νεαρότατης ηλικιακά– Ηλιάνας Κλεφτάκη ‘‘Οι Ψιθυριστές: Το Κάλεσμα της Φλόγας’’, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Momentum, αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα fantasy μυθιστορήματος, που διαβάζεται ολόκληρο, από την αρχή μέχρι το τέλος, και παρακολουθείται με ενδιαφέρον από τον αναγνώστη.
Σύμφωνα με την υπόθεση, η Δημιουργία περιλαμβάνει επτά Κόσμους, οι οποίοι μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους μέσα από κάποια συγκεκριμένα σημεία, και διάφορα πλάσματα που τους κατοικούν. Ο πρώτος κόσμος, η Γη, με κέντρο του το Στόουνχετζ, συνδέεται με τον δεύτερο κόσμο, τον Ομπλίβιον και το κέντρο του, την ακαδημία Ντρόκοα Θέριον, εκεί όπου γίνεται η εκπαίδευση των Ψιθυριστών – ανώτερων πολεμιστών που μπορούν να ελέγχουν τα στοιχεία της φύσης: γη, νερό, αέρας, φωτιά. Όμως, ο πρώτος τόπος που πήρε υπόσταση είναι το νησί Άλβιον στην Θαντέρια, τον τρίτο κόσμο, που κατοικείται από τους Πρωταρχικούς –όντα που ζουν πολλά χρόνια και είναι γενικά πιο ανθεκτικοί από τους θνητούς– και γι’ αυτό αποτελεί το Κέντρο, που με την πυρηνική ενέργειά του, την Φλόγα της Ζωής, τροφοδοτεί με ενέργεια όλους κόσμους.
Όσον αφορά στις φυλές, υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν να διαφυλάξουν την ισορροπία των κόσμων και έχουν υπό την προστασία τους την Φλόγα της Ζωής, οι λεγόμενοι Φωτοφόροι, και εκείνοι που θέλουν να κερδίσουν με κάθε κόστος αυτή την δύναμη, οι λεγόμενοι Αβυσσαίοι, για να την χρησιμοποιούν για τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς. Ανάμεσα στα δύο αυτά στρατόπεδα στέκονται οι Ζοφεροί, βαμπιρικά όντα, που δεν θέλουν η δύναμη της Φλόγας να πέσει στα χέρια των Αβυσσαίων, αλλά, από την άλλη, την θέλουν για δικό τους λογαριασμό.
Το βιβλίο ξεκινά με μία επική μάχη στο κάστρο του Άλβιον, όπου οι συνασπισμένες δυνάμεις προσπαθούν να απωθήσουν για άλλη μια φορά τους Αβυσσαίους. Η Κρίστα Κόννορ, πριγκίπισσα του Δασωμένου Βασιλείου και μάγισσα Δεύτερης Γενιάς, παίζει κεντρικό ρόλο σε αυτή την μάχη, καθώς αγωνίζεται μέχρι το τέλος, ενώ βοηθιέται από την συνδέσμιά της, την δίδυμη αδερφή της Ντάρια, και την Ούρσα, την γριά μάγισσα με τα τρία πρόσωπα και εκπαιδεύτρια των Ψιθυριστών.
Κι ενώ μια ακόμη πύρρειος νίκη εναντίον των Μαύρων Μάγων επιτυγχάνεται, οι ισορροπίες φαίνεται να αλλάζουν : η Κρίστα, μετά την τελευταία μάχη, κερδίζει τον θρόνο του Άλβιον και γίνεται επισήμως η προστάτιδα της Φλόγας. Η Μοργκάνα, μια πανίσχυρη Ζοφερή μάγισσα Πρώτης Γενιάς, ανυπομονεί πλέον να ελέγξει η ίδια την δύναμη της Φλόγας και τα περάσματα των κόσμων. Και ο Βολφ, ο βασιλιάς των Ζοφερών και άρχοντας του Αράν, ετοιμάζει μια δική του επιδρομή εναντίον του Άλβιον για να γίνει εκείνος κύριος του ενεργειακού Κέντρου.
Έτσι, η Κρίστα εγκαταλείπει το νησί της Θαντέρια και δέχεται την πρόταση του βασιλιά των Φωτοφόρων για προστασία, αφού πρώτα έχει κρύψει την Φλόγα της Ζωής στο ασφαλέστερο μέρος που μπορεί, μέσα στην ψυχή της, καθιστώντας την Φλόγα ξενιστή της. Θα ακολουθήσουν διάφορες περιπέτειες και ένα ρομαντικό ειδύλλιο ανάμεσα στην Κρίστα και τον Έρικ, τον πρίγκιπα των Φωτοφόρων, με αποτέλεσμα η Κρίστα να γεννήσει δίδυμα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι… Τελικά, για να σώσει την ζωή των παιδιών της και την Φλόγα της Ζωής από τις απειλές της Μοργκάνα, η νεαρή βασίλισσα θα μεταβιβάσει την Φλόγα στην κόρη της, την μικρή Ιζαντόρα, η οποία και θα σταλθεί στην Γη, μέχρι να μπορέσει να μεγαλώσει και να βρει τρόπο η Μοργκάνα να της αποσπάσει την Φλόγα…
Στην πραγματικότητα, όπως αντιλαμβανόμαστε από ένα σημείο κι έπειτα, η πρωταγωνίστρια της σειράς των Ψιθυριστών είναι η Ιζαντόρα, που καλείται να ανακαλύψει την πραγματική της φύση και να δώσει την τελική μάχη για την προστασία της Φλόγας. Έτσι, ενώ η μάγισσα Μοργκάνα κερδίζει όλο και περισσότερους συμμάχους και ελέγχει απόλυτα την θετή οικογένεια της μικρής πολεμίστριας, πέντε Ψιθυριστές στέλνονται στην γη για να την προστατέψουν και να την πάρουν μαζί τους – ο Στέφεν, ο φύλακας της Φωτιάς, η Μπριάννα της Γης, ο Ζένο του Αέρα, ο Κόναν του Νερού, και ο Μπρόουν, που ως Πεμπτουσιωτής ελέγχει και τα τέσσερα στοιχεία, γίνονται οι φύλακες της Ιζαντόρα και οι περιπέτειες για την διεκδίκηση και την προστασία της Φλόγας της Ζωής, που τροφοδοτεί τους κόσμους, συνεχίζεται…
‘‘Οι Ψιθυριστές: Το Κάλεσμα της Φλόγας’’ περιέχει ορισμένα βασικά προτερήματα που το καθιστούν ένα ελληνικό fantasy μυθιστόρημα άξιο προσοχής. Καταρχήν, διαθέτει μια καλά δουλεμένη και στιβαρή κοσμοπλασία, αρμονικά ενταγμένη στην αφήγηση της ιστορία, χωρίς η συγγραφέας να δείχνει άγχος ή αμηχανία στο ξεδίπλωμά της προς τον αναγνώστη. Έτσι αυξάνεται ο ρεαλισμός και η απρόσκοπτη αναγνωστική απόλαυση, ενώ το ενδιαφέρον διατηρείται ζωντανό καθώς τα κομμάτια του πάζλ συνδυάζονται σταδιακά μεταξύ τους.
Ένα ακόμη στοιχείο που μας άρεσε στο βιβλίο είναι ότι η Κλεφτάκη δείχνει επηρεασμένη από κλασικά στοιχεία των fantasy μυθιστορημάτων, χωρίς οι επιρροές της να έχουν έναν μεταβλητά πρόσκαιρο χαρακτήρα. Για παράδειγμα, οι Ζοφεροί είναι μεν βρικόλακες, όμως τα βαμπιρικά τους στοιχεία δεν προβάλλονται ιδιαίτερα, με εκείνον τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει σε πληθώρα ανάλογων vampire-novels. Στην αρχή, παρακολουθούμε την περιπέτεια της βασίλισσας Κρίστα να σώσει τον κόσμο της, και το ρομαντικό της ειδύλλιο με τον πρίγκιπα Έρικ, ενώ έπειτα η Ιζαντόρα έρχεται αντιμέτωπη με την κακιά θετή της μητέρα, Άννα Ρίβενς και τον άντρα της Μαξ – στοιχεία που παραπέμπουν, με αρκετά έμμεσο τρόπο είναι η αλήθεια, ακόμη και σε κλασικά παραμυθιακά μοτίβα.
Γενικά, η γραφή κυλά ομαλά και στρωτά, με μία οικονομία στα επιμέρους στοιχεία της – δράση, περιγραφές, πρόσωπα, εξέλιξη της πλοκής – που δείχνει πως η Κλεφτάκη διαθέτει το σωστό συγγραφικό ένστικτο για την ανάπτυξη ενός μυθιστορήματος. Από την άλλη, ως χαρακτηριστική αδυναμία θα μπορούσαμε να αναφέρουμε το γεγονός ότι η υπόθεση μοιάζει να ακολουθεί πολύ πιστά τις συμβάσεις του είδους και ότι τα πρόσωπα είναι πολύ τυποποιημένα στους ρόλους τους.
Συνολικά, πάντως, οι Ψιθυριστές μας άφησαν πολύ θετικές εντυπώσεις. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα, κερδίζοντας το ενδιαφέρον και την συμπάθεια του αναγνώστη. Η δημιουργική φαντασία της Ηλιάνας Κλεφτάκη μας αφήνει με τις καλύτερες προσδοκίες για το μέλλον και, όπως διαβάζουμε στο ''αυτί'' του βιβλίου, μετά το ''Κάλεσμα της Φλόγας'' ήδη ετοιμάζεται και το δεύτερο μέρος ''Η Αθάνατη Νύχτα''. Θα περιμένουμε λοιπόν!
- Σχόλια σε αυτή την ανάρτηση :
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο της Ηλιάνας.
Στηρίζουμε την ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού
Στηρίζουμε την ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού
Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου, 2014
