του Αριστείδη Χριστοφοράκη
«One Piece», τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό το anime; Ένα anime που μας έχει χαρίσει αμέτρητες ώρες ψυχαγωγίας, χαράς, λύπης, και δακρύων, ένα anime που θα συνεχίσει να μας τα χαρίζει όλα αυτά, μάλλον για όσο ζει ο δημιουργός του, καθώς η ιστορία προχωράει πολύ αργά. Όπως αντιλαμβάνεστε από την διαβάζοντας την εισαγωγική αυτή παράγραφο, το ερώτημα του τίτλου έχει ήδη απαντηθεί. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με μια εισαγωγή στον κόσμο του «One Piece».
Το εν λόγω anime ξεκίνησε το 1999 στην Ιαπωνία αποτελώντας τηλεοπτική μεταφορά του manga που δημιούργησε ο Eiichiro Oda. Η εταιρία παραγωγής του anime είναι η Toei Animation ενώ το πρόβαλε και η ελληνική τηλεόραση για ενάμιση περίπου χρόνο. Ο πλανήτης που διαδραματίζεται η ιστορία του ονομάζεται Sekai που στην κυριολεξία σημαίνει κόσμος. Ο πλανήτης αυτός έχει έξι δορυφόρους και είναι παρόμοιος σε σχήμα, μέγεθος και τροχιά με την γη. Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αυτού καλύπτεται από θάλασσα, στην οποία υπάρχει μια τεράστια αλυσίδα από νησιά που ονομάζεται Grand Line, κοινώς μεγάλη γραμμή. Ο ηπειρωτικός κόσμος είναι μια μεγάλη λωρίδα γης που απλώνεται ως χερσαία λωρίδα γύρω από τον του κόσμο. Συνεπώς ο κόσμος χωρίζεται από τέσσερις θάλασσες, τις North Blue, SouthBlue, East Blue και West Blue.
Τον κόσμο κυβερνά μια παγκόσμια κυβέρνηση που δημιουργήθηκε με την ένωση είκοσι βασιλείων οκτακόσια χρόνια πριν τα δρώμενα που πραγματεύεται το anime. Υπάρχουν όμως και βασίλεια τα οποία είναι ανεξάρτητα από την παγκόσμια κυβέρνηση με δικούς τους βασιλιάδες. Το ναυτικό, που επιτελεί χρέη στρατού και η αστυνομίας αυτής της παγκόσμιας κυβέρνησης, υπάρχει σε κάθε νησί το οποίο διοικείται από την κυβέρνηση για να διαφυλάττει την επικρατούσα τάξη. Όλοι μιλούν και γράφουν την ίδια γλώσσα, παρόλο που υπάρχει και μία αρχαία γλώσσα την οποία λίγοι ξέρουν να διαβάζουν και την οποία κρατάνε μυστική από τον λαό. Στον κόσμο του «One Piece» δεν υπάρχει κάποιο είδος οργανωμένης θρησκείας ωστόσο βλέπουμε σε ορισμένα νησιά εκκλησίες, σταυρούς, ιερείς να ντύνονται και να προσεύχονται όπως οι χριστιανοί αλλά υπάρχουν και νησιά με παγανιστικές και πολυθεϊστικές θρησκείες. Γενικά ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του φιλοσοφία και τρόπο ζωής και τον δικό του τρόπο να καθορίζει τι είναι λάθος και τι σωστό. Σε αυτό τον κόσμο όμως δεν υπάρχουν μόνο άνθρωποι με πολιτισμό και λογική αλλά και γίγαντες, γοργόνες, άνθρωποι που είναι μισοί ψάρια και ζουν κάτω από το νερό αλλά και πάνω από το νερό, άνθρωποι που ζουν στον ουρανό, αμαζόνες που για να κάνουν παιδιά δεν χρειάζονται άντρες αλλά παρόλα αυτά μπορούν να ερωτευτούν άντρες, και πολλά ακόμα που μάλλον θα δούμε τα επόμενα χρόνια. Οι άνθρωποι συνήθως είναι φτωχοί και συχνά καταπιέζονται από τις κυβερνήσεις τους με αποτέλεσμα να γίνονται πειρατές, ζώντας ελεύθερα, βιώνοντας καθημερινά περιπέτειες και κερδίζοντας τα προς το ζην λεηλατώντας πόλεις ή βασίλεια ενώ πολεμούν συνεχώς με το ναυτικό.
Στον κόσμο υπάρχουν κάποια φρούτα που προσφέρουν υπερδυνάμεις και τα οποία εμφανίζονται τυχαία. Οι δυνάμεις είναι διαφορετικές μεταξύ τους και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Τα Paramecia, τα οποία δίνουν ικανότητες όπως μετατρέψει ένας άνθρωπος όποιο μέρος του σώματός του θέλεις σε όπλο, να αιωρεί αντικείμενα ή ακόμα και να μετατρέπει ανθρώπους σε παιχνίδια. Τα Zoan, τα οποία επιτρέπουν σε έναν άνθρωπο να μετατραπεί σε κάποιο ζώο υπαρκτό ή ακόμα και μυθικό όπως ο δράκος ή ο φοίνικας, και τέλος τα Logia, τα οποία είναι και πιο σπάνια και προσφέρουν την δυνατότητα μετατροπής των ανθρώπων σε κάποιο στοιχείο της φύσης όπως η φωτιά, ο ηλεκτρισμός, το φως, το σκοτάδι και άλλα. Όμως αυτή η δύναμη…έχει και μία αδυναμία... Όποιος είναι κάτοχός της δεν μπορεί να κολυμπήσει στο νερό και όταν έρχεται σε επαφή με αυτό καθίσταται αδύναμος σωματικά και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του μέχρι να στεγνώσει. Όταν κάποιος που έχει φάει κάποιο τέτοιο φρούτο πεθάνει, το φρούτο αυτό εμφανίζεται ξανά και ο νέος κάτοχος μπορεί να φάει μόνο ένα αλλιώς θα πεθάνει. Υπάρχουν πολλοί θρύλοι γύρω από τα φρούτα, όπως ότι αποτελούν μετενσάρκωση του διαβόλου της θάλασσας, δηλαδή SeaDevil σύμφωνα με την ορολογία του έργου.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικά στοιχεία των χαρακτήρων του «One Piece» που το κάνουν ως έργο τόσο ξεχωριστό. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας δεκαεπτάχρονος ο οποίος ονομάζεται Monkey D. Luffy και είναι (τι άλλο θα μπορούσε;) πειρατής. Η καλυτέρα, ο «Άντρας που θα γίνει ο Βασιλιάς των Πειρατών». Ο Luffy είναι ιδιόρρυθμος χαρακτήρας και έχει απλό τρόπο σκέψης, μπορεί να τον συναρπάσει οτιδήποτε, όμως στο πεδίο της μάχης μετατρέπεται σε εντελώς διαφορετικό άνθρωπο. Όταν πολεμάει βασίζεται στα ένστικτά του που μοιάζουν με αυτά ενός άγριου ζώου και συνήθως χαμογελάει μαχόμενος. Μεγαλώνοντας δεν γνώρισε καμία οικογένεια, πέρα από τους φίλους που θεώρησε αδερφούς του (Sabo, Ace). Αλλά και το πλήρωμά του το αισθάνεται σαν οικογένειά του και θέλει να το υπερασπιστεί με κάθε κόστος, όπως συνέβη όταν πηγαίνοντας στο Enies Lobby για να πάρει πίσω την Robin και δεν φοβήθηκε να ξεκινήσει πόλεμο με την παγκόσμια κυβέρνηση καθώς έκαψε την σημαία της ή ακόμα θυμόμαστε την απάντησή του σε ένα ζόμπι: «πες στον ηλίθιο Moria... αν το πλήρωμά μου πάθει το παρά μικρό... θα ισοπεδώσω το νησί του». Επίσης δεν δίστασε να χτυπήσει έναν από τους άρχοντες του κόσμου και μέλος της παγκόσμιας κυβέρνησης, όταν εκείνος πυροβόλησε κάποιον φίλο του, ενώ ήξερε τις τρομακτικές συνέπειες της πράξης του. ΟLuffy δεν ξεχνά ποτέ τους εκείνους που θεωρεί εχθρούς του σε τέτοιο βαθμό που α μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί έναν μνησίκακο χαρακτήρα. Ωστόσο διαθέτει στοιχεία τιμής και μεσαιωνικού ιπποτισμού, καθώς θέλει όλες οι μάχες μεταξύ ισχυρών να είναι δίκαιες και πάντα ένας εναντίων ενός.
Ο Luffy κυνηγάει τα όνειρά του όσο τρελά και αν είναι, υποστηρίζοντας ότι: «αν καταφέρω να γίνω ο βασιλιάς των πειρατών τότε είναι εντάξει, αν πάλι πεθάνω προσπαθώντας είναι πάλι εντάξει». Δεν θέλει τίποτα να μπει ανάμεσα σε αυτόν και το όνειρό του καθώς δεν δίστασε ακόμα και να αρνηθεί πρόταση γάμου από «την ποιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο» γιατί θα στεκόταν εμπόδιο στο όνειρο αυτό. Μάλιστα είναι τόσο προσηλωμένος στον στόχο του που όταν βρήκε τον Rayleigh, ο οποίος ήξερε να του δώσει πληροφορίες για το τι θα συναντήσει και πού να πάει για να το βρει, αποκρίθηκε: «όχι, δεν ρωτάμε που είναι κριμένος ο θησαυρός ή αν υπάρχει καν θησαυρός! Δεν είμαι σίγουρος, αλλά... όλοι βγαίνουν στη θάλασσα, ρισκάροντας την ζωή τους για να ψάξουν για αυτόν! Αν ρωτήσει κανείς σας αυτόν τον γέρο οτιδήποτε εδώ και τώρα.. τότε εγώ θα σταματήσω να είμαι πειρατής! Δεν θέλω να πάω σε μία βαρετή περιπέτεια». Προσωπικά εκτιμώ ως συνεπή με τον ιδιότροπα ηρωικό χαρακτήρα του Luffy αυτή την στάση αλλά και διδακτική για όλους εμάς τους ρομαντικούς γιατί ποιο το νόημα να ταξιδέψεις και να κυνηγήσεις το όνειρό σου όταν έχεις ήδη βρει τις απαντήσεις σου και τον τρόπο για να το πετύχεις και μάλιστα χωρίς καν να το πετύχεις μόνος σου.
Δεν θα ήταν λάθος το να υποστηρίξει κανείς ότι σε αυτό το έργο ο Luffy αποτελεί τνη προσωποποίηση του αρχηγού. Διαθέτοντας μια μεγαλοφυή αφέλεια και ταυτόχρονα μια αφελή μεγαλοπρέπεια είναι ιδανικός ηγέτης, πιστός στο πλήρωμά του, σεβόμενος ακόμη και τα μυστικά των εχθρών του. Χαρακτηριστικό περιστατικό το ότι πήδηξε στην πλάτη των αδελφών γοργόνων για να καλύψει το σημάδι που είχαν στο συγκεκριμένο σημείο επειδή εκείνες δεν θελαν να αποκαλυφθεί, μολονότι οι ίδιες είχαν προσπαθήσει να τον σκοτώσουν λίγο πιο πριν.
Πέρα από τον πρωταγωνιστή θα ήθελα να αναφερθώ και στα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος. Ξεκινώ με τον Roronoa Zoro μιας και αποτελεί το δεύτερο μέλος του πληρώματος μετά τον Luffy. Ο Zoro είναι σοβαρός και απομακρυσμένος, δεν ανοίγεται σε κανέναν, κάποιες φορές δείχνει χαλαρός ενίοτε και κωμικός, αλλά τις περισσότερες φορές φαίνεται ότι το μόνο συναίσθημα που τον κυριεύει είναι ο θυμός. Σπάνια γελάει. Χαμογελάει μόνο όταν βρίσκει κάποιον αρκετά άξιο αντίπαλο. Σε όλη την σειρά τον έχουμε δει να κλαίει μόνο δύο φορές, όταν έχασε από τον Mihawk και όταν πέθανε η Kuina η μοναδική φίλη που είχε όταν ήταν μικρός. Ακόμα και όταν το πλήρωμα είναι στεναχωρημένο ή σε απόγνωση ο Zoro παραμένει ψύχραιμος γιατί πιστεύει ότι τα συναισθήματά του μπορεί να επηρεάσουν την κρίση του ως ξιφομάχο. Ωστόσο νοιάζεστε πολύ για το πλήρωμα και το αγαπάει.
Ο Zoro είναι γεννημένος δολοφόνος. Έχει σκοτώσει στο παρελθόν και πριν γίνει πειρατής ήταν κυνηγός καταζητούμενων. Όνειρό του είναι να γίνει ο μεγαλύτερος ξιφομάχος όλων των εποχών, διαθέτει ένα βαθύ αίσθημα τιμής, ανδρισμού και αξιοπρέπειας ενώ όταν παλεύει με κατώτερους αντιπάλους χτυπάει με το πίσω ή το κάτω μέρος του σπαθιού για να μην τους τραυματίσει σοβαρά. Παρόλο που δεν είναιsamurai παραμένει bushido, που είναι ο τρόπος ζωής του παραδοσιακού πολεμιστή που της Ιαπωνίας, και ποτέ δεν επιτίθεται σε κάποιον ο οποίος έχει γυρίσει την πλάτη του σε αυτόν επειδή θεωρεί την ουλή στην πλάτη την μεγαλύτερη ντροπή ενός ξιφομάχου.
Ο Zoro είτε συμφωνεί είτε όχι με τις αποφάσεις του Luffy τις ακολουθεί και επεμβαίνει μοναχά όταν μια απόφαση έχει παραβλεφθεί από τα υπόλοιπα μέλη ή ακόμα και από τον ίδιο τον καπετάνιο. Χαρακτηριστικά, μετά την μάχη του Luffy με τον Usopp, όταν όλοι ήθελαν να γυρίσει πίσω ο Usopp παρόλο που ο ίδιος είχε φύγει από το πλήρωμα, ο Zoro απείλησε ότι θα έφευγε αν γυρνούσε ο Usopp, επειδή ο καπετάνιος πρόδωσε την πίστη του. Στις μάχες του είναι απρόσεκτος και άλλες φορές τραυματίζετε σοβαρά ενώ άλλες εσκεμμένα, όπως μετά την μάχη με τον Mihawk στον οποίο επέτρεψε να του κάνει μια ουλή για να θυμάται την ήττα του. Ο ίδιος είναι πολύ περήφανος όμως δεν έχει διστάσει να σκύψει το κεφάλι και να παρακαλέσει τον Kuma να σκοτώσει τον ίδιο παρά τον καπετάνιο του αλλά και τον Mihawk να τον εκπαιδεύσει. Ο Zoro δεν συγχωρεί και δεν εμπιστεύεται κάποιον εύκολα. Ιδίως την Nami που τους έκλεψε το πλοίο και την Robin με τον Usopp οι οποίοι έφυγαν από το πλήρωμα.
Η Nami με την Nico Robin αποτέλεσαν τις μόνες γυναίκες στο πλήρωμα του Luffy. Η Nami είναι μια από τους πιο έξυπνους χαρακτήρες στο «One Piece» και συνέχεια την βλέπουμε να διαβάζει κάποιο βιβλίο, όπως και η Nico Robin. Αρχικά η Nami μισούσε όλους τους πειρατές και τους θεωρούσε ένα μάτσο αχρείους γιατί της είχαν στερήσει την θετή μητέρα της. Όμως αυτή την άποψη της την άλλαξε ο Luffy όταν συναντήθηκαν.. Η Nami είναι άπληστη και θα έκανε τα πάντα για τα λεφτά εκτός από το να προδόσει κάποιον φίλο της και συχνά επικαλείται το γεγονός ότι ο Luffy και ο Zoro της χρωστάνε λεφτά για της κάνουν τις χάρες. Η ίδια διαχειρίζεται τα λεφτά του πληρώματος. Πολλές φορές είναι δειλή αλλά συχνά έχει σταθεί για να προστατέψει το πλήρωμα ή κάτι που πιστεύει ότι είναι σωστό. Νιώθει συμπόνια όταν ακούει τραγικές ιστορίες κάποιου και δεν διστάζει να συγχωρέσει ακόμα και κάποιον που την πλήγωσε. Είναι πολύ συναισθηματική αλλά και συγκρατημένη. Η μόνη φορά που έκλαψε, όπως αφηγήθηκε η αδερφή της, ήταν όταν πέθανε η θετή μητέρα της. Της αρέσει η ενδυματολογία και ποτέ δεν φοράει τα ίδια ρούχα. Η Nami είναι η πλοηγός του πληρώματος και μάλιστα πολύ καλή. Όνειρό της είναι να χαρτογραφήσει τον κόσμο φτιάχνοντας τον πρώτο παγκόσμιο Χάρτη. Από μικρή μαθημένη στις δυσκολίες, αναγκάστηκε να γίνει μέλος ενός πληρώματος πειρατών έτσι ώστε να μην σκοτώσουν τους ανθρώπους του χωριού της και μάλιστα έκλεβε άλλους πειρατές για να πληρώνει λύτρα προκειμένου να μην καταστραφεί ο τόπος καταγωγής της. Είναι πολύ καλή στη χειραγώγηση ανθρώπων επειδή είναι πολύ όμορφη και συχνά χρησιμοποιεί την ομορφιά της για να το πετύχει.
Ο Usopp είναι ο σκοπευτής του πλοίου και είναι κι αυτός φοβητσιάρης, όχι όμως σαν τη Nami η οποία θέλει απλά να μένει ζωντανή. ΟUsopp φοβάται λόγω της της ανασφάλειάς του όταν αντιμετωπίζει το απρόσμενο. Είναι ο πιο συναισθηματικός ανάμεσα στο πλήρωμα και συχνά κλαίει ή χάνει την ψυχραιμία του σε στιγμές κρίσης, όμως είναι ικανός να αφήσει στην άκρη τους φόβους του για το καλό των φίλων του και παλεύει, όσο μπορεί, για να τους προστατέψει. Γενικά, ο Usopp συμβολίζει τον άνθρωπο που πολεμάει και αντιμετωπίζει τις φοβίες του με σκοπό να τις υπερβεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που αραδιάζει ψέματα με σκοπό να ανεβάσει τον εαυτό του στα μάτια ξένων και πολλές φορές αυτά τα ψέματα βοηθούν ώστε να εμπνευστεί κάποιος και να βοηθήσει το πλήρωμα στο σκοπό του. Είναι πολύ καλός σκοπευτής, αν όχι ο καλύτερος από αυτούς που έχουμε δει ως τώρα, και πολύ καλός εφευρέτης. Ο Usopp αγαπάει του φίλους του και θα έκανε τα πάντα να τους βοηθήσει παρόλο δεν είναι γενναίος πολεμιστής.
Ο Sanji είναι ο μάγειρας του πλοίου και πολλοί πιστεύουν ότι στο πρόσωπό του ενσαρκώνονται τα πρότυπα της βορειοευρωπαϊκής αριστοκρατικής παραδοσιοκρατίας, και μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανιχνεύουν στον χαρακτήρα αυτό στοιχεία της θεωρίας του αρειανισμού όπως αυτά προβάλλονταν από τον Βάγκνερ, τον Τσάμπερλεην τον Γκουίντο φον Λιστ και τους υπόλοιπους θεωρητικούς του εθνικιστικού φυλετισμού από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Sanjii είναι ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης, με αίσθημα ιπποτισμού και σεβασμό για τις γυναίκες. Είναι πάντοτε σοβαρός, εκτός από όταν βρίσκετε δίπλα σε μία γυναίκα, και πολύ έξυπνος. Αποτελεί σαφώς τον πιο καλλιεργημένο, εγκρατή και εξυπνότερο ανάμεσα στο πλήρωμα του Luffy. Φορά κοστούμι και γραβάτα ενώ καπνίζει συνεχώς. Μάχεται μόνο με τις κλοτσιές, καθώς όπως λέει έχει καθαρά τα χέρια του για να μπορεί να υπηρετεί τις κυρίες. Είναι ψύχραιμος ακόμη κι όταν μάχεται ενώ όταν τραυματίζεται συνεχίζει να πολεμά χωρίς να δείχνει τον πόνο του. Διαθέτει αυτογνωσία και αντιλαμβάνεται τις αδυναμίες του όπως και τους αντιπάλους που δεν μπορεί να νικήσει. Ωστόσο βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από όλους. Ο Sanji αρνείται να χτυπήσει μια γυναίκα ακόμα κι αν αυτή απειλεί να τον σκοτώσει. Ως μάγειρας πιστεύει ότι η δουλειά του είναι ιερή, την αντιλαμβάνεται με καλλιτεχνικούς όρους και δεν αρνείται να προσφέρει φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη ή το ζητήσει. Δεν διστάζει να σώσει φίλους, αγνώστους, αθώους ή ακόμα και εχθρούς αν βρίσκονται σε κίνδυνο.
Ο Chopper, ο γιατρός του πλοίου, είναι αφελής και συνεσταλμένος και συμπεριφέρεται σαν παιδί. Για την ακρίβεια ο Tony Tony Chopperείναι τάρανδος(!) ο οποίος όταν ήταν μικρός έτυχε να καταναλώσει ένα φρούτο του διαβόλου κατηγορίας Zoan και απέκτησε την δυνατότητα να αλλάζει την μορφή του είτε σε τάρανδο είτε σε άνθρωπο και να καταλαβαίνει όλες τις γλώσσες ανθρώπινες αλλά και ζωικές. Το γεγονός αυτό τον έκανε να μην είναι αποδεκτός από το κοπάδι του αλλά ούτε από τους ανθρώπους, που τον έβλεπαν ως τέρας και του επιτίθονταν. Αυτό έκανε τον Chopper να μισεί τους ανθρώπους αλλά η γνωριμία με τον Luffy τον έκανε να αναθεωρήσει την στάση αυτή. Όταν κινδύνευσε να πεθάνει, τον βρήκε ένας γιατρός, τον περιέθαλψε και τον δίδαξε ιατρική, κάνοντας τον έναν από τους καλύτερους γιατρούς που έχουμε δει ως τώρα στη σειρά. Ο Chopper είναι και αυτός δειλός ώρες-ώρες, όμως η δείλια του πηγάζει όχι στην θέληση για επιβίωση όπως της Nami ή στην ανασφάλεια του Usopp, αλλά στην έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνατότητές του. Ο μόνος λόγος που ξεκίνησε το ταξίδι του είναι για να βρει τον εαυτό του. Όνειρό του είναι να γίνει μεγάλος γιατρός που μπορεί να θεραπεύσει όλες τις ασθένειες και δεν διστάζει να βοηθήσει φίλους και εχθρούς.
Η Nico Robin είναι η δεύτερη γυναίκα μέλος του πληρώματος. Είναι μια αρχαιολόγος και ιστορικός που ψάχνει να ξεκλειδώσει τα μυστήρια του κόσμου. Είναι σιωπηλή και σπάνια βλέπουμε κάποιο συναίσθημα από πλευρά της, μιλάει πολύ ήρεμα και έχει μια «ενήλικη γοητεία», όπως λέει ο Sanji. Στην ουσία η Robin είναι κάτι σαν μητέρα στο πλοίο, μιας και είναι αρκετά μεγάλη σε ηλικία σε σχέση με το υπόλοιπο πλήρωμα. Είναι πολύ σκεπτικίστρια και ορθολογίστρια και πάντα θα πει την αρνητική πλευρά σε ότι δει.
Ο Franky αποτελεί το ναυπηγό του πλοίου και είναι cyborg,δηλαδή μισός άνθρωπος μισός μηχανή, που του αρέσουν οι κατασκευές και οι εφευρέσεις. Έχει ισχυρή θέληση, εκκεντρικότητα και πολλές φορές κάνει ό,τι θέλει όποτε το θελήσει. Παρόλη την περίεργη συμπεριφορά του είναι από τα πιο αξιόπιστα μέλη. Ανάλογα με την περίσταση και τα άτομα με τα οποία συναναστρέφεται μπορεί να γίνει αλτρουιστής τρέχοντας να υπερασπιστεί πρόσωπα που εκτιμά.. Λόγο της συμπεριφοράς του αυτής δημιουργεί εύκολα φιλίες αλλά και συμμαχίες με τους πιο περίεργους τύπους, όπως πειρατές ή ληστές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και ο ίδιος είναι περίεργος ως cyborg και πολλοί τον φοβούνται για αυτό.
Τελευταίο μέλος του πληρώματος είναι ο Brook. Πρόκειται για ένα εκκεντρικό χαρακτήρα με ανεπτυγμένη λογοτεχνικά προσωπικότητα, όπως και τα υπόλοιπα μέλη. Του αρέσουν τα απλά πράματα όπως μια ένδειξη καλοσύνης ή να του κρατάνε παρέα μέχρι και μια απλή βόλτα στον ήλιο. Είναι ο μουσικός του πλοίου και του αρέσει να ψυχαγωγεί το πλήρωμα. Στην πραγματικότητα είναι σκελετός και έχει πεθάνει αλλά διατηρείται στην ζωή χάρη στο φρούτο του που του έδωσε μια δεύτερη. Ο Brook, παρόλα αυτά, είναι κι αυτός φοβητσιάρης μόνο που ο φόβος του είναι πιο λογικός επειδή πηγάζει μόνο από ό,τι δεν είναι φυσιολογικό, όπως τα φαντάσματα ή τα ζόμπι. Είναι πολύ υπομονετικός και πιστεύει ότι καλά πράματα έρχονται σε αυτούς που περιμένουν. Επίσης στον Brook δεν αρέσει όταν κάποιος σπαταλάει τη ζωή του άσκοπα, μιας και ο ίδιος έχει πεθάνει και ξέρει ποιες είναι οι συνέπειες του θανάτου. Ακόμα δίνει μεγάλη έμφαση στο να κρατάει υποσχέσεις και φιλίες όσα χρόνια και αν περάσουν. Γενικότερα στο «One Piece» υπάρχουν πολλά νοήματα και η σειρά δίνει βάση σε αξίες οι οποίες στις μέρες μας είτε έχουν χαθεί είτε είναι μικρή πλέον η σημασία τους, όπως για παράδειγμα η αγάπη, η φιλία, τα όνειρα και ο ηρωισμός. Το κυνήγι ενός ονείρου είναι η βάση όλων καθώς όλοι οι πειρατές έχουν ένα όνειρο, το οποίο προσπαθούν να πραγματοποιήσουν με κάθε κόπο ακόμα και αν χρειαστεί να πεθάνουν. Άλλο ένα χαρακτηριστικό είναι τα σύμβολα όπως η σημαία της παγκόσμιας κυβέρνησης, η σημαία του ναυτικού και οι σημαίες των πειρατών. Μάλιστα οι σημαίες αυτές είναι τόσο σημαντικές που μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος για κάποια από αυτές. Για παράδειγμα όταν ο Luffy έκαψε την σημαία της παγκόσμιας κυβέρνησης αυτό σήμαινε ανοιχτό πόλεμο ενάντια στον Luffy. Επίσης όταν έκλεψε την σημαία των Foxy Pirates απαγορεύοντάς τους να ταξιδέψουν ξανά κάτω από αυτήν, στην ουσία έκλεψε την τιμή τους. Η σημαία πρεσβεύει την τιμή και τα ιδανικά κάθε πληρώματος.
Ένα ιδιαίτερο γνώρισμα του κόσμου του «One Piece» είναι η σκλαβιά. Σε πολλά νησιά έχουμε δει τους πλούσιους ή τους βασιλιάδες να συμπεριφέρονται άσχημα στους υπηκόους τους και να τους καταπιέζουν γι αυτό οι περισσότεροι γίνονται πειρατές προκειμένου να ξεφύγουν από αυτή την καταπίεσή. Οι ελίτ αυτού του κόσμου, που είναι και μέλη της παγκόσμιας κυβέρνησης, έχουν στην διάθεσή τους σκλάβους τους οποίους φέρονται με τον πιο άσχημο τρόπο. Υπάρχουν και σκλαβοπάζαρα στα οποία πωλούνται σκλάβοι σε οποιονδήποτε.
Σε ορισμένες πόλεις μισούν τους ψαρανθρώπους επειδή δεν θεωρούνται άνθρωποι και τους σκοτώνουν, τους διώχνουν ή τους πουλούν ως σκλάβους. Ο διαχωρισμός των τάξεων σε μεγάλο σημείο είναι κάτι αξιοσημείωτο επειδή σε πολλές πόλεις απαγορευόταν άτομα διαφορετικής τάξης να ζουν μαζί, να έχουν επαφές ή ακόμα και να παντρεύονται.
Το «One Piece» έχει εμπνευστεί από πολλούς μύθους, θρύλους και χαρακτήρες όχι μόνο της ευρωπαϊκής αλλά και παγκόσμιας ιστορίας και λογοτεχνίας, όπως είναι ο μύθος του El Dorado ή ο Δον Κιχώτης και πολλά άλλα που το κάνουν να αποτελεί πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα νεορομαντικής δημιουργικότητας.