του Φιλίππου Βαβουλάκη
Μία εβδομάδα μετά την ραδιοφωνική παρουσίαση των Dream Weaver στην εκπομπή «Ατσάλινο Ρόδο», ανανεώθηκε η επόμενη συνάντηση μας στο Club Modu, που βρίσκεται στο κέντρο των Αθηνών και συγκεκριμένα στην περιοχή του Μεταξουργείου. Μετά από δυο χρόνια οι Dream Weaver θα επανέρχονταν στην σκηνή για να παρουσιάσουν παλιά και αγαπημένα τραγούδια, καθώς και νέο υλικό από την επερχόμενη δουλειά τους.
Η προσέλευση του κοινού άρχισε λίγο πριν τις 20:00, όταν και εμφανίστηκαν στην σκηνή οι Metal Rise ζεσταίνοντας μας με ένα σετ διασκευών από τον ευρύτερο power metal χώρο κι ένα δικό τους κομμάτι, που θα συμπεριληφθεί στο νέο τους Ep. Η εν λόγω μπάντα μολονότι αποτελείται από πολύ νέα παιδιά ήταν τεχνικά άρτια και απέδωσε εξαιρετικά. Αξίζει μνείας ο τραγουδιστής με τις φωνητικές του ικανότητες και το περίσσευμα ψυχής που κατέθεσε πάνω στην σκηνή.
Και αφού γίνεται λόγος για περίσσευμα ψυχής εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να περάσω στο επόμενο συγκρότημα που εμφανίστηκε στην σκηνή, δηλαδή τους Upon Revival. Πρόκειται για άλλο ένα σχήμα αποτελούμενο από νεαρά μέλη με μουσικές επιρροές από τους Disturbed, τους νεότερους Within Temptetion και το κιθαριστικό στυλ συγκροτημάτων του κλασικού heavy metal και ιδίως των Iron Maiden. Οι Upon Revival ξεκίνησαν πολύ δυνατά και από την πρώτη στιγμή έδειξαν ότι έχουν τα φόντα να κερδίσουν την προσοχή ενός κοινού, που όπως σωστά υπενθύμισε ο Σταμάτης Μαμούτος στο χθεσινό ραδιοφωνικό «Ατσάλινο Ρόδο», δεν ήταν εξολοκλήρου συμβατό με το μουσικό ύφος του συγκεκριμένου συγκροτήματος. Πράγματι οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι είχαν έρθει για να δουν τους Dream Weaver, πράγμα που σημαίνει ότι το κοινό αποτελείτο, κατά κύριο λόγο, από παλαιούς (και εν πολλοίς γνωστούς στην ελληνική μεταλλική κοινότητα) metalheads οι οποίοι εστιάζουν στο κλασικό, true heavy metal και συνήθως δείχνουν επιφυλακτικοί σε σχήματα με neo-metal επιρροές. Ωστόσο, όπως εύστοχα παρατήρησε κι ο Σταμάτης στο «Ατσάλινο Ρόδο» της Κυριακής, οι Upon Revival κέρδισαν ένα μεγάλο στοίχημα. Έπαιξαν εξαιρετικά, έκαναν ένα καταπληκτικό μπάσιμο και συνέχισαν ως το τέλος με την ίδια άψογη απόδοση, καταθέτοντας ψυχή στην σκηνή και κερδίζοντας τελικά το κοινό.
Εντυπωσιακή η frontwoman που, εκτός του ότι απέδειξε πως διαθέτει εξαιρετικές φωνητικές δυνατότητες, είχε αστείρευτη ενέργεια και εξαιρετική σκηνική παρουσία που μου θύμισε κάτι από την εικόνα των Jess And The Ancient Ones. Το ίδιο και ο lead κιθαρίστας, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη. Το set τους, που διήρκεσε γύρω στα σαράντα λεπτά, αποτέλεσαν αρκετές διασκευές και τρία δικά τους τραγούδια, τα «Blindfold», «Erase the Fear» και «Never Enough». Συμπερασματικά, οι Upon Revival έκαναν μια εξαιρετική εμφάνιση και μας άφησαν με την προσδοκία της αναμονής για την πρώτη τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία.
Μετά τους Upon Revival η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Τέσσερα χρόνια πέρασαν από την τελευταία δισκογραφική αφήγηση των DreamWeaver με το «Mythreal» και τρία από την κοπή του σε βινυλιακή μορφή. Το «Mythreal» είναι ένας εκπληκτικός δίσκος, που καταξίωσε τους Dream Weaver τόσο ψηλά στις συνειδήσεις των ακροατών του κλασικού heavy metal στην εγχώρια μεταλλική σκηνή, ώστε να υφίσταται η μεγάλη πρόκληση για την ίδια την μπάντα, προκειμένου να αποδείξει αν θα μπορέσει να το ξεπεράσει. Είναι βέβαιο πως αν η διανομή του δίσκου και οι συγκυρίες ήταν καλύτερες οι Dream Weaver θα είχαν πετύχει να κάνουν το μεγάλο άνοιγμα και να γίνουν ευρύτερα γνωστοί στο εξωτερικό.
Στην σκηνή η μπάντα ηχεί, θα τολμούσα να πω, ακόμη καλύτερα απ’ ότι στο studio! Η εμφάνιση των «Weaver» διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα και η απόδοσή τους ήταν -όπως αναμενόταν- εξαιρετική. Κιθάρες, φωνητικά και τύμπανα δέθηκαν σε μια μεταλλική αρμονία ενώ το εξάχορδο μπάσο κάλπαζε καλύπτοντας τα μετόπισθεν. Η παρέα του Γιώργου, του Δημήτρη και των υπολοίπων παιδιών απέδωσε το μεγαλύτερο μέρος του «Mythreal», δύο νέα κομμάτια και -όπως πάντα- δεν μας στέρησε την ευκαιρία για ένα όμορφο ταξίδι πίσω στον χρόνο και στις ημέρες του demo «Dream Within a Dream».
Το set τους περιελάμβανε τα τραγούδια «Four» «Velvet Shadows», «Atlantis», «Father Sun Mother Dawn», «Wither Away», «AuroraBorealis», τα «The White Ship» και «Burn The Sun» από το «Worlds Carved Within», το «Hands on the White» από το Εp «FantasyReveald», δυο νέα τραγούδια εκ των οποίων το ένα φέρει τον τίτλο «Library of Life» ενώ τον τίτλο του δεύτερου δεν τον άκουσα καλά, και το ομώνυμο «Dream Weaver» από το demo «Dream Within a Dream» του 1995 (αν ξέχασα κάποιο κομμάτι παιδιά απολογούμαι εκ των προτέρων, τα πυρά σας στον Σταμάτη που σημείωνε στο τσαλακωμένο χαρτί -το οποίο έγινε σημείο αναφοράς της βραδιάς- το set σας).
Αν υπάρχει κάτι που οφείλω να γράψω ως συμπέρασμα για ότι μας προσέφερε η ζωντανή εμφάνιση των Dream Weaver είναι πως ως αθεράπευτος νεορομαντικός της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ αισθάνθηκα ότι εισήλθα στα βασίλεια του ανόθευτου ατσαλιού, του ατσαλιού που σφυρηλατήθηκε λες στα αμόνια των παλαιών θεών, δίπλα σε ονειρικά ακρογιάλια ενός αλλόκοσμου υφασμένου από την αμεσότητα των παλαιών τρόπων της heavy metal κοινότητας. Εκμεταλλευόμενος την αναφορά στην παλιά μεταλλική κοινότητα οφείλω να σημειώσω ότι το παρόν στην συγκεκριμένη συναυλία έδωσαν πλήθος παλαιών γνωστών Ελλήνων metalheads.
Την δική μας παρέα πλαισίωναν ο Σταμάτης Μαμούτος, ο αγαπημένος μου φίλος ο Σταύρος –(ένας εκ των εκλεκτότερων και αγνότερων παραδοσιακών ακροατών του heavy metal με μια δισκοθήκη που αριθμεί κοντά στα 5000 βινύλια!), ο εξίσου αγαπητός Γιάννης (που εκτέλεσε χρέη φωτογράφου της βραδιάς!), ο συνοδοιπόρος στις πνευματικές αναδρομές στα πεδία του παραδοσιακού ευρωπαϊκού πνεύματος Καλλίμαχος και ο συμπαραγωγός του Σταμάτη στον rockmachine.gr Παναγιώτης Μπουρδάκος.
Και βέβαια, ανάμεσα στις υπόλοιπες παρέες βρίσκονταν παλαιοί γνωστοί της ελληνικής μεταλλικής κοινότητας όπως ο Γιώργος ο Omen (που πέρα από συντάκτης του μακροβιότερου heavy metal fanzine της Ελλάδος είναι φίλος και οπαδός από τις πρώτες κιόλας ημέρες των DreamWeaver, τότε που ακόμη λέγονταν Infection), ο οποίος ανέβηκε στην σκηνή και τραγούδησε δίπλα στον Δημήτρη Μάρκου το «Burn the Sun», ο «Ζυγός» και πολλοί ακόμη. Μοναδική απουσία από τους «μεγάλους παλαιούς» της ελληνικής heavy metal κοινότητας ήταν εκείνη της Μαίρης «Therion» Ιορδανίδου (Μαίρη πως και έγινε αυτό; Δεν γίνεται live στην Αθήνα χωρίς εσένα!)
Όσον αφορά την γενική προσέλευση θα τολμούσα να πω ότι ήταν αρκετά ικανοποιητική για τα δεδομένα της εποχής, καθώς ξεπέρασε κατά πολύ τα εκατό άτομα. Ανησυχητικό, βέβαια, παραμένει το γεγονός ότι o μέσος όρος ηλικίας που στηρίζει την heavy metal σκηνή είναι σαφώς άνω των τριάντα. Όπως και να χει, αποτελεί γεγονός ότι οι συναυλίες της εγχώριας σκηνής ανανεώνουν τους δεσμούς φιλίας μεταξύ των μελών της κοινότητας και αποτελούν ένα άτυπο τελετουργικό προς την διαιώνιση της αλησμόνητης εφηβικής λάμψης.
Dream Weaver, Upon Revival και Metal Rise σας ευχαριστούμε για την μουσική βραδιά που μας χαρίσατε !!!
Ο Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Μεγάλες στιγμές όσον αφορά την μουσική τέρψη, την θέρμη της παρέας και βέβαια την αρθρογραφική δεινότητα του ρεπόρτερ, που είναι παράλληλα και άτυπος "manager" των Dream Weaver!!
Υπέροχη μουσικοί.
Καταπληκτική παρέα.
Τέλεια βραδιά..
Υπέροχη μουσικοί.
Καταπληκτική παρέα.
Τέλεια βραδιά..
Ο Eustratios Sarris είπε...
Μπράβο Φίλιππε!
Ο Φίλιππος Βαβουλάκης είπε...
Old School βραδιά- Β'Πειραιά!
Ο Ανώνυμος είπε...
Παρότι ο χώρος φιλοξένησε πολλούς παλιούς, κανείς δεν θυμήθηκε να κάνει ένα ολικό back to the future, δίνοντας γραμμή για να φωνάξουμε το αλησμόνητο σύνθημα της παλιάς φρουράς των νεορομαντικών: "Κα-ρα-ο-λίδη, είσαι μεγάλο...φρύδι!"
Ο Ανώνυμος είπε...
Αν και δεν ειμαι του power metal πολυ καλη μπαντα θα παω να αγορασω την τελευταια τους δουλεια οποτε βρω ευκαιρια.
Epic
Epic