Πυρκαγιές και «ασύμμετρες απειλές»

Κάποτε, το να μιλούσε κανείς για τη συνειδητή πρόκληση πυρκαγιών από εμπρηστές -και μάλιστα όχι από απλούς επίδοξους καταπατητές γης, αλλά από πράκτορες εγχώριων ή ξένων μυστικών υπηρεσιών-, ήταν αρκετό προκειμένου να καταταγεί από τους συνομιλητές του στην κατηγορία των συνωμοσιολόγων.

Από την εποχή της κυβέρνησης του Καραμανλή (του 2ου!!) και την πανθομολογούμενη ανάμιξη πρακτόρων (υπό τις ευλογίες της πρεσβείας των Η.Π.Α) στις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 προκειμένου να εκβιαστεί η εν λόγω κυβέρνηση να διακόψει τις σχέσεις της με την Ρωσία, αποδείχτηκε ότι κάποιες από τις ερμηνείες που παλαιότερα θεωρούνταν θεωρίες συνωμοσίας φάνηκαν τελικά αληθινές.

Σήμερα, ακούμε τον πρωθυπουργό να μιλά ανοιχτά για «παράξενα φαινόμενα», για «ασύμμετρες απειλές»  και για «ανεξήγητα πολλά μέτωπα» των καταστροφικών πυρκαγιών της Αττικής. Τον βλέπουμε, ακόμη, να καλεί τον επικεφαλής της ΕΥΠ στις συνεδριάσεις για την αντιμετώπιση και τη διερεύνηση του ζητήματος των πυρκαγιών. Σήμερα, δηλαδή, η συνωμοσία πίσω από τέτοια γεγονότα τείνει να θεωρηθεί αυτονόητη.


Ασφαλώς υπάρχουν μεγάλοι και αλλά και τοπικοί γεωπολιτικοί παίχτες που θα είχαν συμφέρον να προκαλέσουν αυτή την καταστροφή, προκειμένου να στείλουν τα μηνύματά τους σε έναν ακόμη απαράδεκτο και υποχωρητικό Έλληνα πρωθυπουργό. Ωστόσο, επειδή προς το παρόν δεν έχουμε τα απαραίτητα στοιχεία προκειμένου να καταλήξουμε σε ένα τέτοιο οριστικό συμπέρασμα, θα αρκεστούμε να θυμίσουμε κάτι που είχαμε γράψει και στο παρελθόν.


Ένας από τους πλέον επικίνδυνους αντιπάλους για τους χαφιέδες των μυστικών υπηρεσιών που δυνητικά θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια καταστροφική πυρκαγιά κι ένας από τους σημαντικότερους φύλακες των ελληνικών δασών, ήταν το σώμα της Ελληνικής Αγροφυλακής. Ας θυμηθούμε ποιος ήταν ο πολιτικός αλιτήριος που αποφάσισε την διάλυσή του. Μα, βέβαια, ο Κώστας Σημίτης! Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι δεν ήταν τυχαίο πως οι μεγάλες πυρκαγιές στην Αττική ξέσπασαν αμέσως μετά από εκείνη την απόφαση.


Για τον κάθε Τσίπρα, λοιπόν, που με υποκριτική θλίψη και με τον φόβο να του κόβει τα γόνατα τολμά να ψελλίζει δυο υπονοούμενα για τον ρόλο των πρακτόρων, οι οποίοι καίγοντας τα δάση πιέζουν τις κυβερνήσεις για λογαριασμό ξένων χωρών ή αφανών επιχειρηματικών συμφερόντων, ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι ασφαλώς η ανασύσταση του σώματος της Ελληνικής Αγροφυλακής. Με την παλιά ή με νεώτερη μορφή (ασφαλώς εμείς θα προτιμούσαμε μια σοβαρή, νέα και παραδοσιοκρατική εκδοχή του σώματος), πρέπει να επιστρέψουν στις θέσεις δράσης τους οι φύλακες των ελληνικών αγρών και δασών.

Οι παλαιότεροι ας θυμηθούμε και οι νεότεροι ας μάθουν κάτι για τους παλιούς αγροφύλακες μέσα από την ταινία «Η Εαρινή Σύναξις Των Αγροφυλάκων» του Δήμου Αβδελιώδη