του Σταμάτη Μαμούτου
Χλωμοί εορτασμοί..
Φαντάζομαι ότι θα διαβάσατε τα ρεπορτάζ των δημοσιογραφικών παπαγάλων που έδωσαν τα εύσημα στον Κώστα Μπακογιάννη για τον χριστουγεννιάτικο στολισμό των Αθηνών. Η αλήθεια ήταν, βέβαια, κάπως διαφορετική. Την γενική εικόνα της αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο η εξαδέλφη μου, η Έλενα, που επισκέφθηκε από την επαρχία την Αθήνα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, κατά την ίδια περίοδο. «Μου φαίνεται ότι φέτος υπάρχουν λιγότερα στολίδια και φώτα σε σχέση πέρυσι», διαπίστωσε και δεν έκανε λάθος. Πράγματι, η πλατεία Συντάγματος και οι γύρω δρόμοι είχαν λιγότερη λάμψη και μειωμένο στολισμό. Οι δωρεάν θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν από τον δήμο των Αθηναίων ήταν κι αυτές μειωμένες σε σύγκριση με την περασμένη χρονιά. Αλλά θεωρώ ότι αυτά μάλλον θα έπρεπε να τα περιμένουμε εφόσον ο δήμαρχος ήταν απερχόμενος.
Εκείνο που φρονώ ότι έκανε χλωμές τις φετινές εορτές δεν ήταν τόσο τα λιγότερα στολίδια του κέντρου. Ήταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κοινωνικής ζούγκλας που έχει διαμορφώσει η νεοφιλελεύθερη αλητεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σε συνδυασμό με τις παγκόσμιες πολιτισμικές επιταγές των κέντρων εξουσίας του δυτικού κόσμου. Οι πολιτικές της παγκοσμιοποίησης αλλάζουν οριστικά την μορφή της πατρίδας μας. Οι μη σχετιζόμενοι με την ελληνική εθιμοτυπία μετανάστες δείχνουν στους δρόμους ότι είναι περισσότεροι από τους Έλληνες. Η εγκληματικότητα δεν αποτελεί πλέον ανατριχιαστική είδηση αλλά κανονικότητα καθημερινού τρόμου. Διαβάζουμε στις ειδήσεις για δολοφονίες αδελφών και γονέων. Παρατηρούμε την φάρα των Τουρκαλβανών κακοποιών να αλωνίζει οργανώνοντας δίκτυα μαφίας (με τις πλάτες της πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών, ασφαλώς) και τα μέλη της να πυροβολούν αδιακρίτως στους δρόμους, άνευ σοβαρών συνεπειών. Ληστές βιάζουν γυναίκες μέσα στα σπίτια τους, ημίτρελοι μαχαιρώνουν όποιον βρίσκουν μπροστά τους σε κέντρα νυχτερινής διασκέδασης, «κατατρεγμένοι Ρομά» ισοπεδώνουν εμπορικά κέντρα, γαζώνουν με ριπές αυτομάτων τυφεκίων τον αέρα και όποιον πάρει ο χάρος. Το ψηφιδωτό του χάους συμπληρώνει η εικόνα των νεανικών πολυεθνικών εφηβικών αγελών που κατακλύζουν τους δρόμους των Αθηνών, με τα μέλη τους να αναζητούν την παραμικρή αφορμή για το «ντου της ημέρας».
Οι αστυνομικοί, άλλοτε βολεμένοι στην δημοσιοϋπαλληλική τους ραστώνη και άλλοτε λέγοντας όντως την αλήθεια, έχουν μόνιμα στα στόματά τους την δικαιολογία ότι όσους από τους προαναφερθέντες κι αν συλλάβουν σύντομα οι δικαστές θα τους έχουν αφήσει ελεύθερους. Έχω γράψει και στο παρελθόν ότι ο θεσμός της ελλαδικής δικαιοσύνης είναι ένα αθόρυβο αλλά επικίνδυνο εγχώριο δεκανίκι της παγκοσμιοποίησης. Οι αστυνoμικοί φαίνεται ότι δεν υπερβάλουν. Οι νόμοι διαμορφώνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση υπό τις οδηγίες της Ε.Ε., της πρεσβείας των ΗΠΑ, ενδεχομένως και του Ισραήλ, έτσι ώστε να βολεύουν, ανάμεσα στους μεγαλοαστούς επιχειρηματίες, και τα δίκτυα της μαφίας. Οι περισσότεροι δικαστές εφαρμόζουν με ζήλο τις επιταγές της τοξικής νομοθεσίας με αποτέλεσμα οι εγκληματίες να δρουν ασύδοτα. Αν κάποιοι μπάτσοι παλαιάς κοπής δοκιμάσουν να σπάσουν τον τσαμπουκά των κακοποιών, αναλαμβάνουν δράση τα πρακτόρικα δίκτυα των «κοινωνικών κινημάτων» για να τους θέσουν στο στόχαστρο και να προστατεύσουν τα δικαιώματα των μαφιόζων.
Αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα» συμπληρώνει η αναπτυσσόμενη απώλεια της αγοραστικής δύναμης, η ακρίβεια και οι δύσκολες συνθήκες εργασίας. Ο μέσος Έλληνας ανέχεται να τον πυροβολούν και να τον μαχαιρώνουν οι μετανάστες, να τον κλέβει ο Μητσοτάκης και η μεγαλοαστική μαφία, να τον κοροϊδεύουν οι δημοσιογράφοι και να τον απειλούν με ξυλοδαρμό οι έφηβοι κάγκουρες. Όσο η συγκεκριμένη πραγματικότητα αναπαράγεται τόσο το κοινωνικό χάος εντείνεται. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι εφικτό να υπάρξουν χαρμόσυνοι χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί, μολονότι ο καιρός είναι σχεδόν φθινοπωρινός και ευνοεί τις εξόδους.
Το συναισθηματικό κλίμα είναι βαρύ. Η κοινωνία βρίσκεται υπό κατοχή τοξικών δυνάμεων. Το σκοτάδι της εποχής μας αντανακλάται στην καθημερινότητα με ένα γενικευμένο μούδιασμα. Το αισθάνεται κανείς περπατώντας στους δρόμους. Και, ιδίως, σε εκείνους του κέντρου των Αθηνών. Κάθε χρόνος της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς τα έγκατα του χάους. Η διαφορά προς το χειρότερο είναι άμεσα εμφανής ακόμη και μέσα σε μερικούς μήνες.
Μια εμπειρική σφυγμομέτρηση του κέντρου των Αθηνών δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για την ορθότητα των παραπάνω συμπερασμάτων. Το Σύνταγμα, η Βουκουρεστίου, τα bar ανάμεσα στο κέντρο και το Μοναστηράκι είχαν φέτος εμφανώς λιγότερο κόσμο. Αν εξαιρέσουμε τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς και την προηγούμενη ημέρα, σε γενικές γραμμές, η ατμόσφαιρα ήταν υποτονική. Ίσως να ευθύνεται σε κάποιο βαθμό και η μεγάλη διασπορά της εποχιακής γρίπης, που κράτησε πολλούς στα κρεβάτια τους για ημέρες. Ίσως να ήταν αρκετοί εκείνοι που έφυγαν για διακοπές στην επαρχία. Το σίγουρο είναι ότι οι ορδές των πεζοπόρων επισκεπτών που βούλιαξαν πέρυσι την περιοχή, φέτος ήταν απούσες. Δεν ξέρω αν ήταν καλό ή κακό. Ήταν σίγουρα κακό για τα καταστήματα, τα θέατρα και τους κινηματογράφους. Ακόμη και οι πωλήσεις των εκδοτικών οίκων ήταν αισθητά χαμηλότερες. Ωστόσο το γεγονός ότι υπήρχε χώρος για άνετο φλανάρισμα, καθώς και το ότι αποφεύχθηκε η πίεση του παλαιού συνωστισμού, πέρα από την δεδομένα αρνητική έχει και μια θετική ανάγνωση. Οι εραστές του κέντρου των Αθηνών απολαύσαμε τις βόλτες μας με μεγαλύτερη ησυχία.
..με τρεμουλιαστή μυσταγωγία
Η περίοδος των Χριστουγέννων φαίνεται ότι διαθέτει ακόμη στον πυρήνα της μια μυσταγωγική δυναμική. Μια απόκρυφη φλόγα που φωτίζει γλυκά τους δρόμους του κέντρου των Αθηνών και παρέχει την απαραίτητη θερμότητα στις αρτηρίες της καρδιάς του έθνους μας. Τις πρώτες μέρες της εορταστικής περιόδου το επελαύνον χάος τούτης της εποχής, έχοντας την κεκτημένη ταχύτητα των προηγούμενων μηνών, κάλυψε σαν μαύρο σύννεφο το κέντρο της πόλης. Λίγος κόσμος στους δρόμους, κίνηση χωρίς ένταση και ησυχία που απέπνεε έλλειψη συναισθημάτων. Έφηβοι τσόγλανοι σε παρέες πολυεθνικής σύνθεσης που περιέφεραν την κακόγουστη καγκουριά τους και μετέτρεπαν τους εορταστικούς χώρους σε προέκταση του «νταλαβεριού» της american ghetto κουλτούρας τους. Διμοιρίες αλλοφύλων που καταλάμβαναν θορυβωδώς σημεία του κέντρου και εξαπέλυαν ολόγυρα απειλητικές ματιές. Αυτή ήταν η σύνθεση των κοινωνικών ομάδων που συναντούσε κανείς στην πλατεία Συντάγματος και στους γύρω δρόμους, κατά τις πρώτες ημέρες των εορτών. Α, υπήρχαν και κάποιοι Έλληνες! Μπορούσε να τους δει κανείς στο Public, στα καταστήματα της Ερμού και, κυρίως, στην οδό Βουκουρεστίου. Όμως η όλη εικόνα απέπνεε κάτι το υποτονικά μελαγχολικό. Πράγμα που άλλαξε σταδιακά με το πέρασμα των ημερών.
Από τα Χριστούγεννα και μετά μάλλον οι κάγκουρες κατάλαβαν πως η ψυχή των δρόμων του κέντρου τους μήνυε ότι αποτελούν ξένο σώμα. Οι εορτασμοί δεν περιελάμβαναν αυτά που ενδεχομένως να τους είχαν υποσχεθεί τα ΜΜΕ και οι «προμηθευτές» τους, ούτε εκείνα που ίσως είχε υποθέσει το λιγοστό τους μυαλό. Το σίγουρο είναι ότι τις μέρες κοντά στην πρωτοχρονιά σαν να ξεβρώμισε κάπως το Σύνταγμα και οι γύρω δρόμοι από δαύτους. Η θορυβώδης υποκοσμική παρουσία των αλλοφύλων, επίσης, καταλάγιασε. Να το γύρισαν οι βορειοαφρικανοί και οι Πακιστάνοι στον προβληματισμό για το παλαιστινιακό ζήτημα; Ποιος ξέρει; Ευχής έργο θα ήταν κάτι τέτοιο. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι από τους δρόμους του κέντρου άρχισε να αναδύεται η γλυκιά μυσταγωγία της εορταστικής ατμόσφαιρας και να διαλύεται το μαύρο σύννεφο της προηγούμενης επώδυνης καθημερινότητας.
Περπάτησα στους αγαπημένους δρόμους του κέντρου τόσο το προηγούμενο Σάββατο όσο και το πρωινό της παραμονής της πρωτοχρονιάς. Είναι μια συνήθεια που επαναλαμβάνω εδώ και χρόνια. Η πλατεία Συντάγματος είχε μετατραπεί σε εργοτάξιο τοποθέτησης της μεγάλης σκηνής για την βραδινή συναυλία. Την πιο εορταστική μέρα οι επισκέπτες έβλεπαν γύρω τους σίδερα και γερανούς. Υπήρχαν τουλάχιστον το δέντρο, το χρυσοστόλιστο ντόμινο από κάτω του και λίγοι περαστικοί που έδιναν σημασία στα στολίδια. Μπήκα για λίγο στον προθάλαμο της Μεγάλης Βρετάνιας για να δω το τεράστιο στολισμένο δέντρο που βρίσκεται κάθε χρόνο στην είσοδο του café bar και να ψαχουλέψω στο κατάστημα δώρων του ξενοδοχείου. Αρκεί, ασφαλώς, η περιήγηση και δεν συνιστώ την αγορά προϊόντων, καθώς οι τιμές είναι απαγορευτικές για εργαζόμενους, μικροαστούς και μεσοαστούς.
Έπειτα ανέβηκα στο Κολωνάκι. Οι παλιοί κολωνακιώτες πίνουν τον πρωινό τους καφέ εδώ και χρόνια στο «Φίλιον». Θα συναντήσει κανείς εκεί ακαδημαϊκούς, συγγραφείς, σκηνοθέτες. Εγώ συναντώ έναν-δύο παλιούς σιωπηλούς συναγωνιστές, που μολονότι δεν ζουν στο Κολωνάκι έχουν καταφέρει, παραδόξως, να τρυπώσουν στο συγκεκριμένο στέκι. Είναι ενδιαφέρον χώρος, πάντως. Ένα παλιό μπιστρό που δεν έχει αλλάξει τίποτα στην αισθητική του και παραμένει αναλλοίωτο εδώ και πολλά χρόνια. Μια παρένθεση παλαιότητας ανάμεσα στα καταστήματα διασκέδασης με την post modern αισθητική. Αφού είπα δυο κουβέντες με τους συναγωνιστές και αντάλλαξα ευχές, πέρασα από τον Άγιο Διονύση να ανάψω ένα κερί. Είναι μια από τις αισθητικά εντυπωσιακές εκκλησίες του κέντρου. Μια υπέροχη δημιουργία του Αναστάσιου Ορλάνδου (1887-1979).
Βγαίνοντας από την εκκλησία σταμάτησα στην διασταύρωση των οδών Σκουφά και Δημοκρίτου και κοίταξα για λίγο προς τον Λυκαβηττό. Αυτός ήταν ο δρόμος που οδηγούσε στο παλιό σπίτι του συγγραφέα και εκδότη Νίκου Βλαντή. Εκεί που πριν χρόνια απολαμβάναμε την παρέα του Νίκου, της Μαρίας και του συμβόλου της λέσχης μας Ραφαήλ, κάνοντας διαδοχικά «πολεμικά συμβούλια» για το μέλλον της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. με την συνοδεία παγκοσμίως άγνωστων σερβικών και βουλγαρικών χύμα μπυρών που έβρισκε ο Νίκος σε κάβες της περιοχής. Όμορφες θύμησες από τα περασμένα αναδύθηκαν στην μνήμη μου. Πόσο μας λείπουν τα τρία παιδιά και οι γνώσεις του Νίκου για τον χώρο του βιβλίου σήμερα..
Έχοντας το νου μου πλημμυρισμένο με αυτό το αμάλγαμα αναμνήσεων και συναισθημάτων, προχώρησα μερικά βήματα και λίγο πιο κάτω στάθηκα για να θαυμάσω την διαχρονικά όμορφη βιτρίνα του καταστήματος δώρων «Le Shop». Το «Le Shop» είναι ίσως το πρώτο κατάστημα που διαμόρφωνε την βιτρίνα του με μια κινηματογραφική σκηνογραφία, χρησιμοποιώντας ξωτικά με βελούδινα ρουχαλάκια, ξύλινα έπιπλα και υπέροχα χριστουγεννιάτικα στολίδια πριν ακόμη αυτά αρχίσουν να παράγονται μαζικά στην Κίνα και κατακλύσουν την ελληνική αγορά.
Έπειτα κατευθύνθηκα προς τις οδούς που φιλοξενούν τα γνωστά στέκια του Κολωνακίου. Τσακάλωφ και Μηλιώνη. Η δεύτερη βρίσκεται σε παρακμή εδώ και κάποια χρόνια. Στην Τσακάλωφ γινόταν ο αναμενόμενος χαμός. Λέω συχνά σε φίλους ότι το να βλέπω ανθρώπους να κάθονται έξω, σε ακάλυπτους χώρους, για καφέ, μέσα στο καταχείμωνο είναι μια ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά σε μια κοινωνία. Αν το έβλεπαν οι παππούδες μας θα καταλάβαιναν ότι έχουμε να κάνουμε με μια ομαδική παράκρουση. Τουλάχιστον την περασμένη Κυριακή ήταν ο καιρός τέτοιος ώστε να το επιτρέπει. Στα καταστήματα διασκέδασης της οδού Τσακάλωφ χτυπά ο σφυγμός της ελίτ του τόπου. Πολιτευτές, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, αθλητές, εν γένει άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις. Ο αέρας αποπνέει την αύρα της εξουσιαστικής νομενκλατούρας. Το σημείο βρίθει πληροφοριών που χρειαζόμαστε, αν θέλουμε να συγκροτήσουμε κάποτε ένα πολιτικό αντιδιαφωτιστικό κίνημα. Αλλά προς το παρόν οι μόνες προσβάσεις μου στα μαγαζιά της περιοχής είναι ο γιατρός της στρατιωτικής μοίρας που υπηρέτησα και οι γονείς μου, που πίνουν συχνά τον καφέ τους εκεί. Αμφότεροι ασχολούνται περισσότερο με την ψυχαγωγία παρά με την πολιτική.
Είμαι περίεργος να δω πώς θα αντιδράσουν οι θαμώνες της πλατείας Κολωνακίου όταν σε λίγο καιρό ο σταθμός του metro που οικοδομείται, θα ξεβράζει μέσα στο στέκι της ελίτ κάθε κάγκουρα και κάθε τουρκαλβαναριό που θα κάνει κέφι να σουλατσάρει ως εκεί. Μέχρι σήμερα η κοινωνικά αστική αλλά και αισθητικά αριστοκρατική ταυτότητα της περιοχής έχει διατηρηθεί λόγω της δύσκολης πρόσβασης με τα μέσα συγκοινωνίας ή με τα πόδια. Στο Κολωνάκι συχνάζουν οι Κολωνακιώτες και όσοι γνωρίζουμε την περιοχή λόγω επαγγελματικών δραστηριοτήτων ή σπουδών στο κτίριο της Νομικής Σχολής. Όταν η έλευση του metro στην περιοχή συνοδευτεί από τις προαναφερθείσες μάζες των επιβατών του, εικάζω ότι οι Κολωνακιώτες θα πάρουν ένα μάθημα του τι σημαίνει να ζει κανείς άμεσα την καθημερινότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Όχι να την υποστηρίζει ζώντας την εξ αποστάσεως σε μια ασφαλή και με αισθητικό ενδιαφέρον περιοχή, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.
Με αυτές τις σκέψεις στο νου επέστρεψα από την οδό Σκουφά προς τα Εξάρχεια. Σταμάτησα μπροστά από τις βιτρίνες των bar στα οποία πέρασα πολλές ώρες της προπτυχιακής φοιτητικής μου ζωής. Έχουν κλείσει εδώ και χρόνια. Η κρίση έχει χτυπήσει για τα καλά την περιοχή. Το «Σκουφάκι» αποτελούσε στέκι των αριστερών και των ψαγμένων στα καλλιτεχνικά θέματα φοιτητών. Ήταν ένα ατμοσφαιρικό και ζεστό cafe. Δίπλα του βρισκόταν το bar «Eau de Vie». Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα ότι οι τελικές αποφάσεις για την ίδρυση της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. πάρθηκαν σε εκείνο το μπαράκι, κάπου στα 2006. Πλέον η περιοχή παρουσιάζει εικόνα ερήμωσης. Το ίδιο και τα υπόλοιπα πρώην μαγαζιά στα οποία σύχναζαν οι ΔΑΠίτες και οι ΠΑΣόκοι. Υπάρχουν ακόμη ορισμένα café στην Σκουφά αλλά είναι σαφές ότι η οικονομική κρίση τσάκισε τα bar της περιοχής. Ευτυχώς που η εορταστική αύρα των Χριστουγέννων με συνόδευσε σαν παρηγορητικό κατευόδιο καθώς αναπολούσα εποχές που η περιοχή έσφυζε από φοιτητική ζωή κι εγώ ήμουν νέος, υγιής και απόλυτα πεπεισμένος ότι σύντομα η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. θα γινόταν μαζική φοιτητική δύναμη. Μέχρι το 2009 όλα έδειχναν να πηγαίνουν κατ’ ευχήν και το σχέδιο να εκπληρώνεται. Ακόμη δεν έχω καταλάβει τι στην ευχή συνέβη έκτοτε και ήρθαν έτσι τα πράγματα. Εκτός και αν αρχίσω να πιστεύω στην αστρολογία.
Έστριψα στην οδό Δελφών. Κάποιο μαγαζί υπάρχει εκεί που παλαιότερα ήταν το bar «Εν Δελφοίς». Είχα περάσει όμορφες βραδιές με φίλους και θυμάμαι γνωστές γκόμενες να με προσεγγίζουν για να μου πουν ότι με γούσταραν ως παιδί αλλά τους την έσπαγε το ότι ήμουν εθνικιστής, χρόνια πριν σε εκείνο το bar. Ακλόνητος μένει λίγο πιο πέρα ο «Ιπποπόταμος». Το ημιυπόγειο rock bar που προτιμούσαν οι ΕΑΑΚίτες. Συνέχισα την πορεία μου προς τα Εξάρχεια.
Κάπου εκεί, ανάμεσα στα Εξάρχεια και στο Κολωνάκι, ακούω χρόνια τώρα τους σφυγμούς της καρδιάς του έθνους να χαϊδεύουν το έδαφος ερχόμενοι από κάποιο απροσδιόριστο βάθος. Εκεί γεφυρώνουν και οι χριστουγεννιάτικοι μύθοι το βασίλειό τους με την πραγματικότητα της υλικής εμπειρίας. Ή, μάλλον, το έκαναν κάποτε. Γιατί φαίνεται πως ούτε και στα Χριστούγεννα αρέσει η ερήμωση. Πολλά μαγαζιά και σημεία αισθητικού ενδιαφέροντος ανάμεσα στην Ασκληπιού, την Ιπποκράτους και την Χαριλάου Τρικούπη, που κάποτε τραβούσαν την προσοχή των ρομαντικών και των αλαφροΐσκιωτων, έχουν πάψει πλέον να υπάρχουν. Ωστόσο εγώ συνέχισα να περπατώ κοιτάζοντας βιτρίνες καταστημάτων με αντίκες, με παιδικά παιχνίδια και με χριστουγεννιάτικα στολίδια που βρίσκονται εδώ και χρόνια στην περιοχή. Υπάρχουν ακόμα πύλες μετάβασης προς τον κόσμο στον οποίο πλάθεται ο μύθος των Χριστουγέννων, που παραμένουν ορθάνοικτες. Αρκεί οι περιπατητές να τις διακρίνουν πίσω από το γκρίζο πέπλο της άχαρης (μετα)νεωτερικής καθημερινότητας.
Επιστρέφοντας προς το κέντρο κατέβηκα την οδό Αραχώβης. Έριξα μια ματιά στα café των Εξαρχείων και διαπίστωσα ότι σε αυτή την γειτονιά συνάντησα τουλάχιστον τους περισσότερους Έλληνες. Σταμάτησα στην οδό Σόλωνος και μπήκα στο «Comiconshop» για να αγοράσω το πρωτοχρονιάτικο δώρο στον εαυτό μου. Ένα comic που θα παρουσιάσω προσεχώς. Πέρυσι, παραμονή της πρωτοχρονιάς, στο απέναντι ουζερί «Λέσβος» μια παραδοσιακή ορχήστρα είχε ξεσηκώσει την περιοχή παίζοντας στο πεζοδρόμιο, μπροστά από την είσοδο του καταστήματος, δημοτικά τραγούδια. Φέτος όλα ήταν υποτονικά. Οι θαμώνες του καταστήματος απολάμβαναν τα εδέσματα άνευ μουσικής συνοδείας. Λίγα λεπτά αργότερα ήμουν στην Ομόνοια. Παρατήρησα για λίγο τις βιτρίνες των καταστημάτων με τα εποχιακά είδη δώρων. Μικροσκοπικές φανταστικές πολιτείες Χριστουγέννων απλώνονταν μπρος στα μάτια μου αλλά σαφώς λιγότερο πλούσιες από εκείνες τις περσινής χρονιάς. Να είναι άραγε μόνο η οικονομική στενότητα που μαστίζει την Αθήνα ο λόγος της φετινής εορταστικής υποτονικότητας ή και κάποια άνωθεν οδηγία των εξουσιαστών προκειμένου να προσαρμοστούμε στην νεοφιλελεύθερη λιτότητα; Ποιος ξέρει;
Ακολουθώντας τα χνάρια της νεότερης ελληνικής παράδοσης κατευθύνθηκα προς την οδό Αιόλου. Εκεί που πριν πολλά χρόνια γινόταν το μεγάλο αθηναϊκό παζάρι μικροπραγμάτων, ψιλικών ειδών και φτηνών παιχνιδιών κατά την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Διαβάζοντας τα λαογραφικά βιβλία του Δημήτριου Λουκάτου (1908-2003), τα οποία περιγράφουν με λεπτομέρειες τα παλαιά αθηναϊκά χριστουγεννιάτικα έθιμα και το παζάρι της Αιόλου, διαπιστώνει κανείς με την πρώτη ματιά την σημερινή παρακμή κάνοντας τις συγκρίσεις. Πέντε-έξι πάγκοι μικροπωλητών έχουν απομείνει και απλώνονται από το σημείο που η Αιόλου διασταυρώνεται με την οδό Σταδίου μέχρι την πλατεία Κοτζιά. Ο κόσμος ελάχιστος, τα προϊόντα λίγα. Μόλις ένας πάγκος με παιχνίδια. Μάλλον είναι δύσκολο για τους πλανόδιους και τους μικροπωλητές να ανταγωνιστούν τις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων παιχνιδιών, ακόμη και τα κεντρικά βιβλιοπωλεία που πωλούν όλα τα επιτραπέζια παιχνίδια ενηλίκων.
Τουλάχιστον υπάρχει ακόμη το περίπτερο στην συμβολή των οδών Αιόλου και Λυκούργου, που πουλά δεκάδες καζαμίες και μικρά ημερολόγια. Ο καζαμίας είναι ένα cult φτηνό έντυπο που περιλαμβάνει ημερολογιακές πληροφορίες και μικρά συνοδευτικά κείμενα, τα οποία συνθέτουν ένα απλοϊκά γνήσιο λαϊκό πολιτιστικό αποτύπωμα. Τα κείμενα είναι διαφόρων ειδών. Από ξόρκια για την βασκανία μέχρι μαγειρικές συνταγές. Από ιστορικές αναδρομές μέχρι επιδερμικές γεωπολιτικές αναλύσεις. Από αστρολογικές προβλέψεις μέχρι εγκυκλοπαιδικά άρθρα. Ο καζαμίας αποπνέει μια αύρα περασμένων εποχών και διαθέτει εξώφυλλα με μάγους που χειρίζονται αστρολάβους, αρχαίους θεούς ή βιβλικές εικόνες. Οι εναπομείναντες ρομαντικοί περιεργαζόμαστε με συμπάθεια αυτά τα έντυπα της απλοϊκής αυθεντικής λαϊκότητας.
Επιστρέφοντας προς το Σύνταγμα από την Σταδίου κατευθύνθηκα στην στοά της οδού Βουκουρεστίου. Είναι το πιο στολισμένο, εορταστικό και φροντισμένο σημείο της πόλης. Το μοναδικό, επίσης, σημείο του κέντρου στο οποίο συγκεντρώθηκε και φέτος αρκετός κόσμος. Τα λαμπιόνια που σχημάτιζαν τον αριθμό 2024, το μικρό fantasy κατάστημα που πουλά ποπ κορν και καραμέλες, τα ακριβά εστιατόρια με τις βελούδινες κουρτίνες, το εντυπωσιακά στολισμένο ταβάνι της στοάς, όλα είχαν την τιμητική τους και τραβούσαν τα βλέμματα των εκατοντάδων επισκεπτών.
Η περιγραφή αφορά την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Τις προηγούμενες μέρες ακόμη και αυτή η στοά ήταν άδεια. Εγώ και ο Σκαμανδρώνυμος γυρνούσαμε μόνοι μας ανάμεσα στα στολίδια σαν τα ξωτικά.
Στην μικρή σκηνή που βρίσκεται στην μέση της στοάς, την παραμονή της πρωτοχρονιάς, ένας γνωστός συστημικός ηθοποιός με μια νεαρή τραγουδίστρια σκότωναν το «Last Christmas» των Wham, έκαναν χιούμορ κι ερμήνευαν κάπως πιο ικανοποιητικά ελληνικά εορταστικά άσματα.
Αλλά την προσοχή μου τράβηξε η ίδια παρέα που συναντώ κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, να κάθεται στα δυο τελευταία τραπέζια του café «Clemente», εκεί που η στοά αρχίζει συναντώντας την οδό Βουκουρεστίου. Πρόκειται για έξι-επτά μεσήλικες άντρες, με ντύσιμο που παραπέμπει σε Βρετανούς αριστοκράτες. Ο ένας, μάλιστα, ντύνεται με αισθητικές επιρροές βικτωριανής εποχής. Ημίψηλο καπέλο, γιλέκο, ημίπαλτο και πουκάμισο με πληθωρικό γιακά ήταν οι ενδυματολογικές του επιλογές κατά την παραμονή της πρωτοχρονιάς ενώ οι φίλοι του φορούσαν σκούρα σακάκια, πουλόβερ πάνω από τα πουκάμισα, τραγιάσκες, μεγάλα ασημένια δαχτυλίδια και κάπνιζαν χοντρά πούρα.
Κάθε φορά που βλέπω την συγκεκριμένη παρέα αισθάνομαι την περιέργεια να με γεμίζει με ανάλαφρα ερωτήματα. Ποιοι να είναι άραγε αυτοί οι τύποι; Κάποιοι πλούσιοι Κολωνακιώτες ή μια παρέα cult τύπων που αρέσκονται να ντύνονται σαν Άγγλοι αριστοκράτες; Και τι να συζητούν καθώς καπνίζουν τα πούρα τους και χασκογελούν εύθυμα; Για την φροντίδα των αλόγων στην αγγλική ύπαιθρο; Για το μέλλον της οικογένειας των Γκλύξμπουργκ; Για την παρακμή των μεταμοντέρνων εικαστικών τεχνών; Για το κρίκετ ή για το γαλλικό μπιλιάρδο; Τα ερωτήματα αυτά θα μείνουν μάλλον αναπάντητα. Εκείνο που σίγουρα δεν χωρά αμφιβολία είναι ότι το ντύσιμο κάθε μέλους αυτής της παρέας πρέπει να κοστίζει μερικές χιλιάδες ευρώ
Ήταν πια απομεσήμερο όταν άφησα το γιορτινό κέντρο της Αθήνας για να επιστρέψω στην Καλλιθέα. Ακόμη και τα λεωφορεία ήταν μισοάδεια. Δείγματα κι αυτά της υποτονικής φετινής εορταστικής περιόδου.
Πριν γυρίσω στο σπίτι πέρασα μια βόλτα από το πρακτορείο τυχερών παιχνιδιών που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Χαροκόπου και Θησέως, στο οποίο γνωρίζω ότι συχνάζουν «μεγάλοι παλαιοί» της Καλλιθέας, που στα νιάτα τους αποτελούσαν θαμώνες της ιστορικής καφετέριας «Αριάννα». Όταν με είδαν έγινε ένας μικρός χαμός. Θυμηθήκαμε όλοι μας κάτι κάτι από τα late 80’s, όταν με είχαν γνωρίσει. Ασπρισμένα μαλλιά, αφρόντιστα γένια, οδοντοστοιχίες με εμφανείς ελλείψεις αλλά πάντοτε κοκκινισμένα μάγουλα από την αγάπη στο καλό ποτό και καλή διάθεση, παρά την αδιάλειπτη χασούρα στα τυχερά παίγνια. Οι παλιοί φίλοι αγωνίζονται να μείνουν απαράλλακτοι στο πέρασμα του χρόνου. Έστω και αν μοιάζουν με μουσειακές φυσιογνωμίες ενός παρελθόντος νοσταλγικού, που ακροβατούν πλέον ανάμεσα στην παραδοξότητα και στην ολοκληρωτική ασυμβατότητα με τους όρους του παρόντος.
Έπαιξα, για το καλό, ένα ξυστό, όπως κάνω κάθε χρόνο. Κέρδισα ένα μικρό ποσό. Αν θυμάμαι καλά, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια. Χαιρέτησα τους φίλους και επέστρεψα στο πατρικό μου σπίτι. Το φαγητό της μαμάς κόντευε να κρυώσει.
Να είμαστε καλά και του χρόνου παιδιά! Με υγεία και κάθε καλό για όλους τους φίλους της λέσχης μας.
ΥΓ . Μια παραμυθένια πύλη
Το café «Little Kook» στου Ψυρρή αποτελεί σημείο αναφοράς, όλων των εορταστικών περιόδων, λόγω της κινηματογραφικά σκηνογραφημένης του διακόσμησης. Φέτος τα Χριστούγεννα, όπως έκανε και τα προηγούμενα χρόνια, μοιάζει με έναν μαγικό παραμυθόκοσμο που ξεπροβάλει ανάμεσα σε σκοτεινά παρακμιακά στενά τα οποία βρωμούν ούρα και μούχλα.
Εξίσου όμορφο είναι και το δίδυμο (νομίζω της ίδιας ιδιοκτησίας) «Kings Theater Wine Bar», που βρίσκεται λίγα βήματα πιο δίπλα. Όποιος εισέρχεται σε αυτά αισθάνεται σαν να επισκέπτεται σαλόνια μεσαιωνικών πύργων ή σκηνικά κινηματογραφικής ταινίας του Τιμ Μπάρτον.
Κι, όμως, η φετινή υποτονικότητα ήταν εμφανής και στην οδό Καραϊσκάκη, όπου φιλοξενούνται τα δύο καταστήματα. Ο περσινός χαλασμός, οι ορδές των επισκεπτών που είχαν αποκλείσει την περιοχή, οι ουρές των πελατών που περίμεναν στις εισόδους των δυο καταστημάτων προκειμένου να αδειάσει κάποιο τραπέζι, είναι φέτος «ένδοξες αναμνήσεις». Τα συγκεκριμένα καταστήματα είχαν κόσμο αλλά σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε ο μαζικός αποκλεισμός της περιοχής που είχε πραγματοποιηθεί την περασμένη χρονιά.
ΥΓ2. Η άκομψη μπουρζουαζία
Θα γράψω ένα σχόλιο για την πολυδιαφημισμένη χριστουγεννιάτικη διαμόρφωση του ιδρύματος Νιάρχου. Με προβληματισμό, μάλιστα, μαθαίνω ότι έρχεται κόσμος από την επαρχία για να δει τον περίφημο στολισμό. Επισκέφθηκα το συγκεκριμένο κτίριο στις Τζιτζιφιές, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, για να παρακολουθήσω μια εκδήλωση με θέμα τον Ερνέστο Ρενάν. Είχα έτσι την ευκαιρία να δω από κοντά τον στολισμό.
Αν εξαιρέσουμε κάποιες ατμοσφαιρικά όμορφες μεν, αλλά μεταμοντέρνες δε, εικαστικές φωτιζόμενες κατασκευές που έχουν τοποθετηθεί σε ανοιχτούς φυσικούς χώρους, όλος ο υπόλοιπος πολυδιαφημισμένος στολισμός είναι τα λαμπιόνια με τα οποία έχει στολιστεί η στοιχισμένη σειρά των δέντρων που βρίσκεται έξω από την είσοδο του κτιρίου. Είναι ωραία ως θέαμα, δεν αντιλέγω. Όμορφο είναι και το κυματιστό εκτινασσόμενο νερό του φωτιζόμενου σιντριβανιού. Αλλά ως εκεί.
Η μπουρζουάδικη μοντερνίλα φάνηκε αναμενόμενα κακόγουστη εφόσον δίπλα στα δέντρα με τα φωτισμένα λαμπιόνια δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά ένας γκρίζος, πανάσχημος, τσιμεντένιος τοίχος που κουκουλώνει με τον ομοιόμορφα άδειο όγκο του τον επίσης άσχημο τσιμεντένιο διάδρομο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει οικονομική στενότητα στους ιδιοκτήτες του ιδρύματος που τους εμποδίζει να κάνουν το αυτονόητο. Δηλαδή, να στολίσουν κάπως τον τεράστιο, τσιμεντένιο, γκρίζο διάδρομο. Πόσο δύσκολο θα ήταν να έβαζαν μια διαδοχή από σιδερένια αψιδωτά κιγκλιδώματα, που θα ήταν ντυμένα με χριστουγεννιάτικες τρέσες και θα έδειχναν σαν ανθισμένος, δασώδης μαγικός λαβύρινθος ή κάτι άλλο σχετικό, για να καλύψουν την εικόνα κλινικής νοσοκομείου -ενδεχομένως και διαδρόμου γκαράζ- που αποπνέει ο άχαρος διάδρομος;
Δεν νομίζω ότι θα ήταν δύσκολο. Αρκεί οι υπεύθυνοι του κτιρίου να μην ήταν δέσμιοι της μπουρζουάζικης λογικής και κουλτούρας η οποία είναι εγγενής στην ύπαρξη των φιλελευθέρων και των καπιταλιστών. Καταθέτω τις παραπάνω σκέψεις, στέλνοντας ουράνιους χαιρετισμούς σε δυο εφηβικούς μου φίλους. Τον Γιαννάκη τον Ράσκιν και τον Περικλή τον Γιαννόπουλο.
ΥΓ3. Εν κατακλείδι
Η εκσυγχρονιστική, αντεθνική και νεοφιλελεύθερη ελίτ εξουσίας που καταδυναστεύει την πατρίδα μας εδώ και δεκαετίες, έκανε πράξη μια υπόσχεσή της. Οφείλω να το παραδεχτώ! Υποσχέθηκαν ότι θα μας κάνουν δυτική Ευρώπη και το κατάφεραν. Μετά το απόγευμα, όταν ολοκληρώνονται τα εργασιακά ωράρια των περισσότερων από εμάς, δεν κυκλοφορεί στους δρόμους της πρωτεύουσας άνθρωπος. Εννοώ σοβαρός άνθρωπος. Γιατί οι αγέλες της πολυεθνικής καγκουριάς και των γυρολόγων αλλοφύλων είναι πάντα έξω. Όσον αφορά τους Έλληνες στα κεντρικά σημεία της πόλης επικρατεί ερήμωση που θα ζήλευαν ακόμα και οι πόλεις του Βελγίου. Και, μάλιστα, μέσα στην εορταστική περίοδο. Enjoy capitalism, Ευρωπαϊκή Ένωση και γκλομπαλισμό!! Τα καταφέρατε καλά, φιλελεύθερα αθύρματα….
Η Αθήνα δεν παλεύεται παιδιά.Και λόγω συνθηκών που πολύ σωστά περιγράφει το αρθρο κ κυρίως λόγω απίστευτου υπερπληθυσμού,χώρια την κίνηση κ τα υπόλοιπα που συνεπάγεται.Ζηλεύω όσους έχουν άκρες για σπίτι κ δουλειά στην επαρχία,διάβασα την περιγραφή της τωρινής κατάστασης κ μελαγχόλησα ακόμα περισσότερο με τη κατάσταση .
Εξέγερση και μελαγχολία!!
Καλή χρονιά με υγεία και δύναμη
Η βίαιη και ανεξέλεγκτη έλευση της Τεχνικής, μαζί με την δημιουργία του μαζανθρωπου, αποτελέσματα του στυγνού καπιταλισμου, έφερε αυτά τα αποτελέσματα. Δεν χρειάζεται να πει κάποιος πολλά για αυτό που εισπράττει από γύρω του. Θα πω μόνο ότι έλεγε ο Drieu la Rochelle, που την παρακμή την ανακοίνωσε πολλές δεκαετίες πριν:
"Για μένα αυτό το μέλλον είναι το τέλος, αφού δεν παρατείνει τίποτα από αυτό που λέμε ανθρώπινο. Όλες οι αξίες με τις οποίες ζούμε εξαφανίζονται. Αυτό το παγκόσμιο σύστημα που συνεχίστηκε στα νοητικά σπλάχνα του ανθρώπου θα εκμηδενιστεί."
Καλή συνέχεια και όποιος αντεξει
Ο Σταμάτης είπε...Ωραίο απόσπασμα! Καλή χρονιά Κώστα.
Με υγεία να αντέξουμε διότι ακόμη έρχονται τα χειρότερα. Ας κρατήσουμε το Πνεύμα μας καθαρό, ας γίνουμε οι αντάρτες του πνεύματος ενάντια στην παρακμη
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πώς τα φέρνει έτσι η ρημάδα η Ιστορία...
Πριν ακριβώς 5 αιώνες (μισή χιλιετία!), στις 8 Ιανουαρίου 1524 ξεκινούσε η μεγαλύτερη αγροτική επανάσταση του Μεσαίωνα, ο Πόλεμος των Χωρικών στη Γερμανία.
Και σήμερα, 8 Ιανουαρίου 2024, οι αγρότες βρίσκονται ξανά σε μαζικό ξεσηκωμό σε Γερμανία και Γαλλία. Κάτι για το οποίο τα δικά μας κανάλια δεν λένε τίποτα.
Ένα μεσαιωνικο ιστορικό γεγονός το οποίο καπηλευτηκε η κλίκα του ζωγράφου που επιθυμούσε η Ανατολική Ευρώπη να μετατραπεί σε γερμανικές ''Ινδιες".
https://youtu.be/T_Qr_r-BbSs?si=EuVIU1H4vQrKSshx
Ωραίο το κείμενο με πολυ σημαντικό υστερόγραφο που μάλλον σηκωνει πολυ κουβεντα δυστυχως., Στο little cook πηγαινω τις γιορτες με τον γιο μου που επιμενει να παει .Οταν τον ρωτησα γιατι μου απαντησε"" Γιατι εχει φως ρε μπαμπά!"Εκει σκεφτηκα οτι την παιδικοτητα με την καλη έννοια δεν πρεπει να την χασει καποιος με τιποτα ούτε να μας πεισουν οι μετανοντερνοι να ειμαστε " ώριμοι"" μεχρι σαπίσματος.Να μπορει η ψυχη μας να νοιωθει ανάταση και η καρδια να σκιρταει ειναι ενδειξη οτι τιποτα δεν έχει χαθεί.
Ο Σταμάτης είπε...Αν και δεν είμαι αισιόδοξος για το το μέλλον, τουλάχιστον οι γονείς που έχετε γνώση του δρόμου και υπήρξατε μάχιμοι ως έφηβοι/ νέοι κλπ, σώστε αν μπορείτε τα παιδιά από το καγκουριλίκι. Είναι ένα πρώτο βήμα.
Το δεύτερο θα γίνει όταν ένα κοινωνικό κίνημα καταφέρει να ισοπεδώσει τα έφηβα σκουπίδια του λούμπεν καπιταλισμού και φέρει τους νέους ξανά στον δρόμο της αντίδρασης στα εξουσιαστικά σχέδια και γιατί όχι της επανάστασης. Αλλά μέχρι τότε θα περάσει πολύς καιρός. Αν γίνει ποτέ....
Καλή χρονιά ρε φίλε! Υγεία και ό,τι καλύτερο για εσένα και τους ανθρώπους που αγαπάς.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σταμ πιστευεις ότι με αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του Ολυμπιακού θα επανέλθετε στους τίτλους;Βλέπω ότι το μητσοτακέικο περνάει πριονοκορδέλα τον κρητικό εφοπλιστή ενώ στην πρώτη τετραετία του ήταν στα μέλια.
Ο Σταμάτης είπε...Α) Είναι δύσκολο να αλλάζει ιδιοκτησιακό καθεστώς στις ΠΑΕ παράλληλα με τις εναλλαγές των κυβερνήσεων. Δεν ξέρω αν υπάρχει και κανείς πρόθυμος να τον αγοράσει. Αλλά και μόνο το ότι φτάνουμε σε σημείο να κάνουμε τέτοια συζήτηση καταδεικνύει γιατί πρέπει να αντιμετωπίζουμε το σύγχρονο ποδόσφαιρο (όχι μόνο για αυτό τον λόγο αλλά ΚΑΙ για αυτόν) ως ανέκδοτο.
Β) Είναι πλέον σαφές ότι η πολιτική της οικογένειας των καταραμένων ήταν να δώσουν για μερικά χρόνια αβάντα στον Μαρινάκη και για κάποια άλλα στον Μελισσανίδη. Ακόμη και στην περίοδο Τσίπρα ο Μελισσανίδης ήταν στην πρώτη επιλογή. Ο Μαρινάκης ήταν στα κάτω του πάλι. Το ίδιο και την περίοδο Σαμαρά. Ιδίως τότε ο Μελισσανίδης είχε το Μαξίμου για εξοχικό αλλά δεν ήταν η ΑΕΚ στην σημερινή ετοιμότητα.
Ο Μελισσανίδης είναι ένα επιχειρηματικό κατασκεύασμα των ΗΠΑ. Εξολοκλήρου. Ο Μαρινάκης είναι εταίρος τους. Έχει ΚΑΙ δικό του υπόβαθρο.
Πάντως επαναλαμβάνω το γεγονός ότι συζητάμε τέτοια θέματα καταδεικνύει την αθλιότητα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Υποτίθεται ότι έγινε το ποδόσφαιρο επαγγελματικό για να μείνουν πίσω οι διαδοχικές απόπειρες χρηματισμού των αντιπάλων αμυντικών και τερματοφυλάκων (η μέθοδος στησίματος μέχρι το 1979). Όταν μπήκε στο κόλπο ο εφοπλιστικός κόσμος (αυτό το "καμάρι" της Ελλάδος) το στήσιμο απέκτησε μορφή οργανωμένου συστήματος εγκληματικής εξουσίας. Έλεγχος της διαιτησίας και της ΕΠΟ.
Αυτό είναι το έργο από την εποχή Βαρδινογιάννη. Απλά όσο προχωράμε γίνεται όλο και πιο απροκάλυπτο, με άμεση συμμετοχή των κυβερνήσεων, ακόμη και του διεθνούς παράγοντα (σε συνθήκες μνημονίων).
Γ) Πέρα πάντως από τα στησίματα του Μελισσανίδη και του κράτους, ευθύνη για την κακή εικόνα του Ολυμπιακού έχει πρωτίστως ο Μαρινάκης. Ο Μαρινάκης είναι της σχολής Βαρδινογιάννη. Πολλές ομάδες στην κατοχή του και μοιρασμένα λεφτά στην κάθε μία.
Είναι σαφές πόσο έχει υποβαθμιστεί το έμψυχο ποδοσφαιρικό δυναμικό του Ολυμπιακού την εποχή Μαρινάκη από εκεί που βρισκόταν στα μέσα της περιόδου Κόκκαλη, ακόμη και επί εποχής Σαλιαρελη (ασχέτως αν άφηνε τελικά απλήρωτους τους παικταραδες που έφερνε, τους έφερνε πάντως) για να μην κάνουμε σύγκριση με την περίοδο Κοσκωτά. Από μια ομάδα με δυναμικό παικτών μέσα στις καλύτερες είκοσι με τριάντα ομάδες της Ευρώπης ο Ολυμπιακός έχει γίνει σχεδόν Πανιώνιος. Δεν είναι δικαιολογία ότι μας πάει κόντρα η διαιτησία. Ας είχαμε καλή ομάδα και ας μας πήγαινε κόντρα η διαιτησία. Αν ο Μαρινάκης δεν έβαζε τόσα χρήματα για να συντηρεί μια από τις πιο ιστορικές ομάδες της Πρέμιερ λιγκ σίγουρα θα μπορούσαν να διοχετευτούν κάποια από αυτά στον Ολυμπιακό. Δεν υπάρχει δηλαδή η δικαιολογία ότι πλέον είναι πολύ ακριβό το ποδόσφαιρο και απαιτεί δυσθεώρητους προϋπολογισμούς. Αυτό θα ίσχυε αν δεν πλήρωνε άλλες ομάδες που έχει στην ιδιοκτησία του. Τώρα πάει να πάρει και τρίτη.
Η στρατηγική του Μαρινάκη φαίνεται ότι ήταν η εξής: Έχει ο Μελισσανίδης την διαιτησία άρα δεν κάνω σοβαρή ομάδα. Η Ευρώπη είναι δύσκολη, στην Ελλάδα είναι χαμένος οποίος δεν έχει την διαιτησία. Δεν περίμενε όμως ο Μαρινάκης ότι με την συγκεκριμένη τακτική θα του έβγαιναν πολλές στραβές και παίκτες που δεν έπιασαν καθόλου, με αποτέλεσμα να διασύρεται (πεντάρες στην Ευρώπη και διαδοχικά στραβοπατηματα στην Ελλάδα). Σήκωσε έτσι τους τόνους και έβγαλε στην σέντρα τον Μητσοτάκη με τον Μελισσανίδη. Πυροδότησε και τις αντιδράσεις της 7, θέλοντας να ασκήσει πίεση και να πάρει κάποια σφυριγματα για να μείνει μέχρι το τέλος μέσα στην διεκδίκηση και να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Δεν περίμενε όμως ότι θα είχαμε τον νεκρό αστυνομικό που του χάλασε το σενάριο. Έκτοτε κατέφυγε στην λύση Κούγια για να παίξει με πιο έλεγκαν και νομικά προσεγμένο τρόπο το χαρτί της διαιτητικής αδικίας. Κερδίζει έτσι χρόνο στρέφοντας την προσοχή του κόσμου σε μια όντως άθλια κατάσταση, η οποία όμως τον βολεύει για να κρύψει κάτω από το χαλί τις τεράστιες δικές του ευθύνες για την αγωνιστική ποιότητα της ομάδας.
Και περνά ο χρόνος, κυλούν οι μέρες, περνά η ζωή, ξεχνιούνται όλοι, και ζουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα.
Επεμβαίνω ως άκυρος με το ποδόσφαιρο για να επισημάνω κάτι
ο Μελ μπορεί να είναι "δυτικός" γενικά επιχειρηματίας αλλά έχει ισχυρή σύνδεση με το σινορώσικο κεφάλαιο
μην ξεχνάμε τον ρόλο του στην εξαγορά του ΟΠΑΠ από τους κολλητούς των ρώσων μονοπωλιστών τσέχους, αλλά και τις άριστες εμπορικές του σχέσεις με τον κρατικοκαπιταλιστικό κινέζικο γίγαντα.
μην υποτιμάτε την διείσδυση του ανατολικού σοσιαλιμπεριαλισμού στην πατρίδα μας και στην ευρώπη γενικότερα.
οι BRICS είναι εχθροί του έθνους μας και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Εχθροί δεν ξέρουμε αν είναι. Σίγουρα πάντως δεν είναι κατακτητές της χώρας μας όπως οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. Επίσης, δεν νομίζουμε ότι υπάρχει και κάποια μεγάλη αντιπαλότητα ή ότι έχει υποφέρει κάτι η Ελλάδα από χώρες όπως η Βραζιλία, το Ιράν και η Ινδία ή η Αίγυπτος και η Ρωσία. Μην είμαστε υπερβολικοί.
Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να προβληματίζει έναν δικό μας είναι το γεγονός ότι μιλάμε και πάλι για μια πολυεθνική ένωση κρατών. Κατά τα άλλα δεν είναι εχθρική προς την Ελλάδα. Το αντίθετο μάλιστα. Αποτελεί μια εναλλακτική στην μονοκρατορία των δυνάμεων του δυτικού φιλελεύθερου Διαφωτισμού.
Όσον αφορά τους ιδιότητες των ΠΑΕ, δεν είναι μόνο ο Μελισσανίδης που μπορεί να έχει επαφές με μη Αμερικανούς παίκτες. Ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος και άλλοι έχουν ακουστεί κατά καιρούς. Είναι όμως διαφορετικό το να κάνουν ένα deal εμπορικής διάστασης με αντιπάλους των ΗΠΑ (αυτό το επιτρέπει και η πρεσβεία) και άλλο να αποτελούν επιχειρηματικά οργανικό γέννημα μιας χώρας. Ο Μελισσανίδης πήγε ως μόλις αποφυλακισμενος (μάλλον με λεφτά του Κόκκαλη για να έρθει ο Μπάγεβιτς στον Ολυμπιακό) στις ΗΠΑ και ένας θαμώνας των φυλακών Κορυδαλλού έγινε μεγιστάνας μέσω κινήσεων στο χρηματιστήριο των ΗΠΑ. Πιστεύει κανείς ότι ο άνθρωπος που δεν ξέρει να γράψει το όνομά του βρήκε τις τεχνικές μεθόδους ανάλυσης των χρηματοπιστωτικών αγορών της Αμερικής και κατάφερε να γίνει μεγιστάνας μέσα σε λίγα χρόνια; Πρόκειται για κανονικό επιχειρηματικό κατασκεύασμα με αποστολή να παίξει συγκεκριμένο ρόλο στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Αυτό έχει σημασία. Για ποιον δουλεύει η μεγαλοαστική μούργα της Ελλάδας. Η απάντηση είναι μάλλον γνωστή.
Αυτός ο εστιατορικός με κόπυ πέηστ εκφράσεις της ΟΑΚΚΕ νομίζει ότι μπορεί να κρύψει τον αντιρωσσισμό του πίσω από χαζές δήθεν γεωπολιτικές αναλύσεις κάτι γραφικών μαοικών;Όσο ο χώρος έχει ρητορική Ρήγκαν,Φον ντεν Λάιεν και Μπάιντεν μην απορείτε που οι "εκπρόσωποι" των ιδεών μας ήταν για δεκαετίες αυτοί οι άνθρωποι.
Πολύ περίεργο..."Η κλίκα του ζωγράφου" να θέλει να τους μετατρέψει σε γερμανικές Ινδίες και αυτοί 80 μετά, να επιμένουν ναζιστικά! (Όρα Ουγγαρία, Βαλτικές Χώρες και Ουκρανία, έστω κι αν δυστυχώς ο Αντι-Σλαβισμός κατισχύει του δικαιολογημένου από την μακρόχρονη κατοχή οργίλου Αντι-Μπολσεβικισμού τους...)
Που ακριβώς επιμένει ναζιστικά η Ουγγαρία; Ο "ναζισμός" της Ουκρανίας και των Βαλτικών ένας φιλελεύθερος ψευτοχιτλερισμός είναι λόγω αντιρωσισμού και μόνο. Εξάλλου σήμερα αυτές οι χώρες πρωτοστατούν σε ΕΕ,ΝΑΤΟ και άλλες δυτικές γεωπολιτικές συμμαχίες. Αυτές τις προβοκάτσιες που σας έμαθε ο Νικολάκης, που εκφυλίζουν την ιδέα σε ένα διαφωτιστικό παράγωγο του κοινωνικού δαρβινισμού κ του χυδαίου ρατσιστικού καπιταλισμού να τις λέτε αλλού.Μια χαρά τα λέει ο φίλος απο πάνω,οι Γερμανοί του τρίτου ράιχ θέλανε να υποδουλώσουν τη μισή Ευρώπη (την ανατολική που την θεωρούσαν γη "υπάνθρωπων") και να γενοκτονήσουν τους σλάβους.ΕΣ δεν είναι η 63η σουηδική μεραρχία και ο "ινδοάριος μύθος" αλλά πολλά παραπάνω που η γενιά σας δεν κατάλαβε ποτέ.
Παράκληση για ανταλλαγή επιχειρημάτων χωρίς άσκοπη ένταση. Συζήτηση γίνεται και μάλιστα ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Ας αποφευχθούν δηκτικά σχόλια.
Ανώνυμε, "ρωσικά" και "κινεζικά" κεφάλαια μετέχουν κανονικότατα στο παζάρι της παγκόσμιας αγοράς, οπότε φυσικό είναι να μπασταρδεύονται στην μεγάλη χοάνη του Μαμωνά και να βλέπεις τέτοιες "αντιφάσεις". Φυσικά και υπάρχουν καραβοκύρηδες που τους έκανε μάγκες η Gazprom και η Novatek και που νοικιάζουν δεξαμενόπλοια LNG ακόμα στην... Τουρκία. Μέχρι και εμπλουτισμένο ουράνιο στο Ιράν θα κουβάλαγαν, αν ήταν σίγουροι ότι θα απέφευγαν το ματσούκι. Να μην μιλήσουμε για τις δυτικές Big Tech/Pharma και τα κολλητιλίκια τους με Κίνα γιατί θά 'ναι σαν να κλέβουμε εκκλησία.
Ναι, αλλά όλοι αυτοί οφείλουν την παρουσία τους στην διεθνή αγορά αντλώντας προστασία από ένα καλοκουρδισμένο δίκτυο νομικών, αστυνομικών και (παρα)στρατιωτικών αρχών με κορωνίδα το MIC της Ουάσινγκτον. Σε τελική ανάλυση το δυτικό στρατόπεδο θα τους καλύψει αν αύριο οι φρουροί της επανάστασης τους αρπάξουν κάνα σαπάκι ή αν η Χ τριτοκοσμική κυβέρνηση δεν τους αποπληρώσει τα κρατικά ομόλογα. Εκεί θα καταφύγουν όλοι στο τέλος της ημέρας αν κάτι στραβώσει.
Εκτός των άλλων, είναι αδόκιμο να χρησιμοποιούνται εθνοτικοί προσδιορισμοί για να περιγραφούν οι δραστηριότητες του εκάστοτε επιχειρηματικού ομίλου. Δεν υπάρχει τέτοιο πράμα όπως ελληνικό/ρωσικό/βραζιλιάνικο κεφάλαιο (ή και αν "υπάρχει", δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα), δεν ζούμε στον μερκαντιλισμό του Λουδοβίκου και του Κολμπέρ.
Την μεγαλύτερη γενοκτονία λευκών δεν την διέπραξε κανένας Μουγκάμπε ή Μαντέλα αλλά ο αποτυχημένος σχεδιαστής καρτ ποσταλ από την Βιέννη. Εκατομμύρια Ρώσοι Ουκρανοί Λευκορωσοι Τσέχοι και Πολωνοί έχασαν την ζωή τους όχι στις πολεμικές επιχειρήσεις αλλά εκτελέστηκαν όντας άμαχοι ( ακόμη και γυναικόπαιδα) από τους αλήτες των αποσπασμάτων των SD .
Ο " φασιστής" Παβελιτς και ο " εθνικιστής" Μπαντέρα με την ανοχή του 3ου Ράιχ πόσες εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους ο μεν και Ρώσους και Πολωνούς ο δε γενοκτονησαν; Ο αξιότιμος Ίων Φιλίππου γνωρίζει για το Γιασενοβατς; Αλλά κάπου στο βάθος ο κάθε νεοναζί υποστηρίζει Ουστασι και UPA UNSO γιατί είναι Δύση ( καθολικοί και Ουνίτες) και όχι ανατολίτες Ορθόδοξοι.
Κάποτε πρέπει να τελειώσει η λαγνεία με τα SS τον Αδόλφο και το 3ο Ράιχ. Μια μεγάλη γερμανική Ευρώπη ονειρευόταν ο Αδόλφος με τους Σλάβους να έχουν τον ρόλο του δούλου και τους Έλληνες να είναι τα γκαρσονια της Νέας ( γερμανικής) Ευρώπης. Και αν χρησιμοποίησαν το '41 την ευρωπαϊκή ιδέα το έκαναν γιατί χρειάζονταν φρέσκο κρέας για τα κανόνια του ανατολικού μετώπου. Για αυτό χρησιμοποίησαν τους εκατοντάδες χιλιάδες ρομαντικούς νέους ιδεαλιστές της Ευρώπης που έστειλαν στην Ρωσία!
Άντε γιατί κατάντησε γελοίο το 2024 να υπάρχουν εθνικιστές ακόμη και εθνικοσοσιαλιστές που έχουν ακόμα butthurt για την πτώση του Βερολίνου.
C.Φ Ελληνο-Σέρβος " Ανατολίτης" εθνικομπολσεβικος ( κατά τα γνωστά γκαρσονια).
Ο ΙΩΝ ΦΙΛΙΠΠΟΥ είπε...Προς Ανώνυμο. Φίλε, με μένα μιλάς και όχι με τον Νικολάκη. Έχω γράψει τέσσερα βιβλία, δύο χιλιάδες σελίδες, είκοσι αναρτήσεις στο ΑΡΜΑ και διπλάσιες στο ΠΑΝΤΑΧΟΥ για τον εθνικοσοσιαλισμό. Επομένως άσε στην άκρη τα περί "διαφωτιστικού παράγωγου του κοινωνικού δαρβινισμού" και "χυδαίου ρατσιστικού καπιταλισμού" και αν σε ενδιαφέρει, διάβασε να μάθεις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Να συμμετάσχω και εγώ στην συζήτηση λέγοντας τα εξής. Αρχικά Ίωνα διάβασα το άρθρο το οποίο ανέβασες και θα ήθελα να μου εξηγήσεις κάτι. Χρησιμοποιείς τις λέξεις φιλελεύθερος και ΚΚΕ. Στα υπόλοιπα σχόλιά σου μιλάς για την Φύρερ Πριντσίπ και πως, κατά τα δικά σου λεγόμενα, αυτή βρίσκει την ιδανική της μορφή στο πρόσωπο του επιχειρηματία.
Η αρχική ερώτηση. Γιατί ασχολείσαι με το ΚΚΕ; Το ΚΚΕ εδώ και δεκαετίες βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με την Δεξιά. Συγκεκριμένα υπάρχει Μαρξιστική-Λενινιστική ομάδα στο εξωτερικό η οποία τους καθυβρίζει για το ότι μιλάνε ανοιχτά κατά του Πούτιν και υπέρ του ΝΑΤΟ. Με λίγα λόγια ένας Δεξιός που σέβεται τον εαυτό του ας το ρίξει δαγκωτό ΚΚΕ να τελειώνει. Εκτός κι εάν σκέφτεσαι με όρους του 1940. Μιλάς για το ΚΚΕ του τότε; Δεν νομίζω.
Επίσης έγραψες στο άρθρο σου "ένας φιλελεύθερος δημοσιογράφος". Γιατί έκανες αναφορά και δει μη αρνητική στο ότι είναι φιλελεύθερος; Από πότε μας ενδιαφέρει η πολιτική ανάλυση των φιλελεύθερων; Έχουμε κάτι κοινό; Είμαστε υπέρ του Διαφωτισμού;
Και να τελειώσω τις ερωτήσεις μου. Δεν θεωρείς ότι το να βλέπεις την εκπλήρωση του Φύρερ Πριντσίπ στο πρόσωπο ενός καπιταλιστικού, αδηφάγου γουρουνιού, υποσκάπτει την εθνικοσοσιαλιστική κόσμοθέαση; Όλοι έχουμε δουλέψει ή δουλεύουμε σε εταιρίες. Αυτά τα φιλελεύθερα, δίποδα ζώα με το μόνικερ του CEO από εμάς ζούνε. Όχι εμείς από αυτούς. Εάν δεν υπήρχαμε εμείς, οι εταιριούλες τους πολύ απλά δεν θα μπορούσαν να παράγουν τίποτα και θα κατέληγαν εκεί που τους αξίζει. Να μας πουλάνε τσιγάρα και τσίχλες. Και αυτό δουλειά είναι. Το να κάθεσαι όμως επάνω σε έναν πακτωλό χρημάτων επειδή ο πατέρας του πατέρα σου ή και εσύ ο ίδιος πάτησες επί πτωμάτων (γιατί έτσι γίνονται οι μεγάλες εταιρείες) και να πηδάς ότι φοράει φούστα ενώ κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα πας στις εκκλησίες του παπαδαριού για να κάνεις μεγάλους σταυρούς (για να φαίνονται από μακριά) σε καθιστά ενσαρκωμένο Φύρερ; Γιατί εμένα για άθλιο εκμεταλλευτή μου κάνει.
Σου ακούγεται εσένα ένας τέτοιος άνθρωπος να συντάσσεται με κάποια από τις επιταγές του Ρομαντισμού;
Αγαπητοί αναγνώστες, υπάρχει ένα (ακόμα) ωραίο κείμενο του Σταμάτη στο οποίο περιγράφεται η αθλιότητα των καιρών μας, η Αθήνα όπως τη ζούμε καθημερινά και πολλά σημεία αναφοράς της πόλης. Ακόμα και αν δεν είναι κάποιος αναγνώστης Αθηναίος, διαβάζοντας το άρθρο του Σταμάτη λαμβάνει μια ακριβή εικόνα της εορταστικής Αθήνας με τα ωραία της και με τα άσχημά της. Σίγουρα ο λόγος του Σταμάτη ανοίγει (όπως πάντα) θέματα συζήτησης σχετικά με τη Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ., τον Ρομαντισμό και τον εθνικισμό. Έχουμε ένα από τα πολλά άρθρα του Στάμου στο οποίο μπορούν να βρεθούν δεκάδες θέματα συζήτησης.
Μήπως με το να απλώνουμε νήματα για το "ζωγράφο της Βιέννης", για το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, για την ΕΣΣΔ, για τα SS και όλα αυτά, κάπου χάνουμε την ουσία; Τουλάχιστον συμφωνούμε με αυτά που γράφει ο Σταμάτης; Τα βλέπουμε να συμβαίνουν; Έχουμε καταλάβει που βρίσκεται η Ελλάδα και οι ζωές μας; Αν υπάρχουν καταφατικές απαντήσεις στα μόνα ουσιαστικά ερωτήματα που είναι τα παραπάνω, έχουμε αντιπροτάσεις; Είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε κάτι για να οργανωθούν σοβαρά οι όποιες αντιπροτάσεις έχουμε;
Με το να μένουμε στο μεσοπόλεμο και να πριονίζουμε τα πριονίδια της ιστορίας, πιστεύετε ότι μπορεί να βγει κάτι; Αν δεν είχαν γίνει ξανά τέτοιες συζητήσεις θα το καταλάβαινα. Όμως νομίζω ότι έχουν ειπωθεί πολλές φορές αυτά. Έχει έναν και πλέον αιώνα ιστορίας πριν τον μεσοπόλεμο η ιδεολογία μας και άλλο τόσο μετά. Τώρα αν κάποιοι παλιοί συναγωνιστές που μεγάλωσαν με τα μεταπολεμικά πρότυπα πιστεύουν ότι εμείς θα το γυρίσουμε υπέρ του βιολογικού ντετερμινισμού ή θα γίνουμε προσωπολάτρες του Χίτλερ και αν κάποιοι δικοί μας πιστεύουν ότι οι παλιοί συναγωνιστές θα διαφοροποιηθούν από τις παλιές τους θέσεις, μάλλον όλοι θα καταλήξουμε στο τέλος να ψάχνουμε το χαμένο χρόνο του Προυστ. Οι παλιοί συναγωνιστές πιστεύουν αυτά που πίστευαν πάντα και δεν θα αλλάξουν ποτέ. Εμείς υποστηρίζουμε αυτά που θεωρούμε ορθά και κατάλληλα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Στο μεταξύ, όμως, ο (κάθε) Μητσοτάκης και οι πρεσβευτές των ΗΠΑ (με τα τσιράκια της Ε.Ε., του Ισραήλ κλπ) θα συνεχίσουν το έργο τους. Είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε κάτι για να τους σταματήσουμε ή θα συνεχίσουμε την αποτίμηση του ΒΠΠ; Θα βοηθήσουμε τον κάθε έναν από τους ελάχιστους Σταμάτηδες που βγαίνουν μπροστά ή θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τον οριστικό ακρωτηριασμό και εκφυλισμό της πατρίδας μας από τις δυνάμεις της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, συζητώντας για το φυλετικό, το ιστορικό και άλλα σχετικά ζητήματα, την ώρα που οι πράκτορες της εξουσίας ετοιμάζουν τους Βορίδηδες για να παραλάβουν την σκυτάλη από τους Κασιδιάρηδες στον χώρο;
Ας σκεφτούμε λίγο όλα τα παραπάνω και ο καθένας ας ψάξει τις απαντήσεις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κανείς δεν "επιμένει ναζιστικά" κύριε Φιλίππου,εξαιρουμένης βέβαια της χολιγουντιανής βιομηχανίας του θεάματος.Εξεφρασα απλώς μια γνώμη για αυτό που θεωρώ σαν "κλίκα του ζωγράφου",εννοώντας το Στρατιωτικο-Βιομηχανικο-Τραπεζικο σύμπλεγμα που έδωσε το πράσινο φως στο ζωγραφο να κυβερνήσει,με μεσάζοντα τον Φραντς Φον Παπεν.
Στον ζωγράφο,αυτόν που άφησε το βρετανικο εκστρατευτικό σώμα να διασχίσει ανενόχλητο τη Μάγχη πίσω στο Νησί, ενώ είχε τη δυνατότητα να το συντρίψει ολοσχερώς το 1940 στη Γαλλια.Στον ζωγράφο,αυτον που έστειλε τον Ες αλεξιπτωτιστή στην Αγγλία μήπως και μπορέσει να κάνει χωριστή συνθήκη ανακωχης με τις "δυτικές δημοκρατίες",ώστε να αφιερωθει ολοψυχα στην "συντριβή της μπολσεβικικης απειλής" δηλαδή στην Επέκταση προς Ανατολας κατά το πρότυπο των μεσαιωνικών Τευτονικων Ιπποτικων Ταγμάτων.
Πάντως οφείλω να ομολογήσω σε αυτό το σημείο ότι οι Σοβιετικοί είχαν προειδοποιήσει τους Γερμανούς μέσω της επίσημης προπαγάνδας τους σχετικά με το τι θα επακολουθούσε σε περίπτωση που η ρωσική επικράτεια δεχόταν εισβολή.Αναφερομαι φυσικά στον "Αλέξανδρο Νιεφσκυ",την αριστουργηματική ταινία του Αϊζενστάιν,του 1936 νομίζω.
Αυτά.
Το ξέρεις ότι ο Νέφσκι ήταν υποτελής στο χαγανάτο των Μογγόλων,έτσι;
Αυτή είναι η "Αγία Ρωσσία" σας;
Χώρια την καταγωγή του εν λόγω σκηνοθέτη..
Γνωριζω πολύ καλά την καταγωγη του σκηνοθετη Αιζενσταιν και εκφραζω το ΘΑΥΜΑΣΜΟ μου σε έναν άνθρωπο που κατόρθωσε να υπερβεί τις οποιες εσωτερικες αντιδρασεις του υπαγορευε η θρησκεία του,δημιουργωντας ενα ΕΠΟΣ,χωρίς το παραμικρό ιχνος...λενινιστικών- μαρξιστικών ιδεολογηματων.Επιπροσθετως,με δεδομένο ότι αυτός ο ιστότοπος είναι αφιερωμένος στη λογοτεχνία του Φανταστικού,υπάρχουν επιρροές,ω,ναι,επιρροές της συγκεκριμένης ταινίας που αγγίζουν τον..Κόναν του Τζων Μίλιους.Το εξασκημένο αυτί μπορεί να διακρίνει τις πολλές ώρες που αφιέρωσε ο μακαρίτης ο Πολυδούρης στην ακρόαση του Prokofiev.
Ο Νέφσκι όντως υπήρξε υποτελής στο Χανάτο,βρέθηκε ο λαός του τρόπον τινά στην ίδια θέση με τον Τεύτονα ήρωα Ζίγκφρηντ,του οποίου το μυθικό έπος των Νιβελουγγκιων ολοκληρώνεται με αιματηρα γεγονότα σφαγής των Βουργουνδών που λαμβανουν χώρα στην αυλή του βασιλέως Έτζελ,δηλαδή του ΑΤΤΙΛΛΑ."Η ΚΡΥΜΧΙΛΔΗ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ ΠΕΝΘΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΖΙΓΚΦΡΗΝΤ,ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΥΖΥΓΟΝ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΕΤΣΕΛ (ΑΤΤΙΛΑ).
Ησαν δε κυρίως οι ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ που έδωσαν μια σχεδόν θεία υπόσταση στον Ούννο βασιλιά"ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ","ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ,ΠΟΥ ΟΜΟΙΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΠΟΤΕ".
Αυτά τα ολίγα,προσωπική γνώμη εκφράζω,δεν είμαι κομματική ντουντούκα.
1. Δεν ζήτησα από κανένα εθνικιστή, εθνικοσοσιαλιστή, εθνικομπολσεβίκο κλπ. να γίνει αυτό που είμαι εγώ. Είμαι Χιτλερικός, όπως κάποιος είναι Χριστιανός. Πιστεύω όμως ότι στον Πατριωτισμό όλοι χωράνε, από τα Κόκκινα Γαρύφαλλα μέχρι τους Μαύρους Κρίνους.
2. Έχω πολλές φορές ερμηνεύσει και αρνηθεί την ιστορική οπισθοβασία. Αλλά για να πάμε μπρος πρέπει να ακουμπήσουμε πίσω. “Δος μοι πα στώ”. Δεν μπορείτε να πάτε πουθενά, αν δεν ξεκαθαρίσετε πού στέκεστε ιστορικά. Ή με τον Φύρερ και την Ευρώπη ή με τον Ατλαντικό Καπιταλισμό και τον δίδυμο ιουδαϊκό αδελφό του, τον Σοβιετικό Μπολσεβικισμό. Το δίλημμα απαιτεί: Ή με το Μπούνκερ στο Βερολίνο ή με την Γέφυρα στον Έλβα. Λάβετε καθαρή θέση.
3. Ή με την Πατριωτική Ευρώπη ή με την Ατλαντική Δύση. Η Ευρώπη περιλαμβάνει την Ρωσία και αποκλείει τις ΗΠΑ, ενώ η Δύση περιλαμβάνει τις ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ ως τον εναπομείναντα δυνάστη της με δύο σιδηρούς βραχίονες και αποκλείει (περισφίγγοντας…) την Ρωσία.
4. Ή με την Αναδιανομή του Πλούτου ή με την Ανάπτυξη. (Η Αναδιανομή προηγείται πάσης Ανάπτυξης).
5. Δεν ξέρω ποιος είναι ο Γιασένοβατς ούτε με ενδιαφέρει η ονοματολογία. Μπορείς να βρεις εκατοντάδες δημίους ένθεν και ένθεν. Μιλάμε όμως για ήρωες. Εσύ ξέρεις ποιος είναι ο Όσβαλντ Ταϋχμύλλερ; Ξέρεις ποιος είναι ο Πάσκουαλ Γιόρνταν, ο πατέρας της FuehrerPrinzip, την οποία δεν εφηύρε ο Χίτλερ, αλλά την ανακάλυψε η Φυσική και η Βιολογία;
6. Την FuehrerPrinzip Σταμάτη δεν την έχει ο Επιχειρηματίας, αλλά αυτός που έχει την Απόφαση, όπως ορίζει ο Σμιττ. Εκτός κι αν νομίζεις ότι στην Γερμανία την Απόφαση την είχαν ο Τύσσεν και ο Κρουπ και όχι ο Φύρερ, οπότε δεν υπάρχει αντικείμενο συζήτησης, διότι τότε φουμάρουμε Πουλαντζά.
7. Ξέρω πολύ καλά τους Επιχειρηματίες, διότι κάθομαι δίπλα τους ως Σύμβουλος Διοίκησης και όχι ως υπάλληλος, 30 έτη. Είναι πράγματι προτεσταντικού τύπου καπιταλιστές, αλλά καμιά επιχείρηση από όσες ξέρω και πίστεψε με ξέρω καλά πολλές, όχι μια και δύο αλλά δεκάδες, δεν θα υπήρχε δίχως αυτούς. Οι περισσότεροι τους βέβαια με έδιωξαν το 2013 όταν εκτέθηκα στην δημοσιότητα. Αλλά και αυτούς ακόμα, τους εκτιμώ ως Επιχειρηματίες.
8. Την Απόφαση όμως, την FuehrerPrinzip Σταμάτη, σε ένα Πατριωτικό Καθεστώς δεν θα την έχουν αυτοί αλλά Εμείς. Αυτό είναι που ΔΕΝ καταλαβαίνετε. Εμείς θα τους βάλουμε να δουλέψουν για εμάς, διότι όπως είπε ο Φύρερ, αλλιώς την “δουλειά” θα την κάνουμε μόνοι μας.
9. Στους Εθνικομπολσεβίκους που θα εξεγερθούν συνιστώ να διαβάσουν την εισήγηση του Λένιν στο 11ο Συνέδριο των Μπολσεβίκων εν όψει της ΝΕΠ. Ο Λένιν, ήταν πέντε κλάσεις πάνω από τον δεύτερο Μπολσεβίκο, που ασφαλώς ήταν ο Τρότσκι.
10. Κλείνω επί του παρόντος με μια από τις διατάσεις του ΠΟμ, δηλαδή ενός Πατριωτικού Οικονομικού Μοντέλου. Αν προκύψει, μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση περί αυτού. ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΜΕΣΩ ΔΑΣΜΟΛΟΓΗΣΗΣ. ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ! Κάθε εισερχόμενο ή εξερχόμενο Κεφάλαιο (ανεξάρτητα από το είδος του αγαθού που αφορά, ύλες, προϊόντα, υπηρεσίες, συνάλλαγμα, δάνειο, επένδυση) δασμολογείται με 50%. Το Ταμείο Συνοχής εποπτεύει την Αναδιανομή του συσσωρευόμενου Πλούτου.
Γεια σου Γιάννη. Στα πρώτα 3 μάλλον συμφωνούμε χοντρικά οι περισσότεροι.
Στο 4 σαφώς με την αναδιανομή, αν και δεν αποκλείεται η αναδιανομή να συνοδευτεί με ανάπτυξη.
Στο 5 είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Χίτλερ από τον Καρλάιλ και τις μεταγενέστερες σχολές σκέψης της χαρισματικής ηγεσίας επηρεάστηκε για να διαμορφώσει και να εφαρμόσει την αρχή του ηγέτη.
Στο 6 μάλλον ήταν πιο διαλεκτική η σχέση και όχι τόσο κάθετη, ασχέτως του τι μπορεί να σκεπτόταν ένας κοινωνικός επιστήμονας που έχει διαψευστεί από την ιστορία όπως ο Πουλαντζάς. Ασφαλώς ήταν σημαντικό το ότι οι καπιταλιστές είχαν χάσει μέρος της αυτονομίας δράσης τους την περίοδο του Χίτλερ. Αλλά το πρόγραμμα του Χίτλερ με την επεκτατική πολεμική πολιτική (πέρα από τις αυτονόητες διεκδικήσεις μέχρι τα πολωνικά εδάφη, ό,τι είχε κατακτήσει πριν και την Αλσατία) προσδιόριζε και το πώς θα έπρεπε να οργανωθεί η παραγωγή. Όλοι είχαν μπει σε έναν χώρο από τον οποίο δεν γινόταν να βγουν. Το επίσης σημαντικό ερώτημα είναι όχι μόνο τι συνέβη όταν ανέβηκε ο Χίτλερ στην καγκελαρία και όταν μετά έγινε φύρερ. Αλλά πώς ανέβηκε. Οι συμφωνίες των ετών 193-32-33, που τον ξεμπλοκαρισαν από το αδιέξοδο του εκλογικού νόμου είχαν διαμορφωθεί και με την σύμφωνη γνώμη των Γερμανών μεγαλοαστών. Έχουμε αναφερθεί εκτενώς στο παρελθόν στο τι συνέβη εκείνη την περίοδο, πώς εκπαραθυρωθηκε ο Σλάιχερ, ποιες ήταν οι κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες της περιόδου και πώς πλήρωσε τα σπασμένα ο Στράσερ.
Στο 7 σεβαστή η θέση σου αλλά διαφωνούμε. Οι Ρομαντικοί συνήθως σεβόμαστε τους μεγάλους άντρες της ιστορίας των εθνών, τους ήρωες, τους καλλιτέχνες, τους ποιητές, τους στρατιώτες, συλλογικά σώματα όπως ο λαός, τους ιδαλγους της Χίμαιρας. Όχι τους κερδοσκόπους. Τους ανεχόμαστε κάποιες φορές. Αλλά δεν τους εκτιμούμε.
Στο 8 συμφωνούμε απόλυτα. Αν και θα προτιμούσαμε αυτό το "ειδάλλως" του Χίτλερ να είχε γίνει πράξη.
Στο 9 ας απαντήσουν τα παιδιά που είναι εθνικομπολσεβικοι.
Στο 10 πολλές προτάσεις μπορούν να υπάρξουν σε αυτή την κατεύθυνση. Τις ακούω όλες με πολύ ενδιαφέρον. Αλλά αν είμαστε ρεαλιστές πρέπει να δούμε πώς θα μπορούσε να κινηθεί ένα πατριωτικό σύστημα από την στιγμή που θα αναλάμβανε την εξουσία υπό τις υπάρχουσες συνθήκες. Εκ των πραγμάτων το πρώτο πράγμα που πρέπει να συζητηθεί για την Ελλάδα είναι ο τρόπος της κατάλληλης μετάβασης στο εθνικό νόμισμα χωρίς οικονομικές αναταράξεις.
Ο Ίων δεν γνωρίζει για την γενοκτονία των Σέρβων αμάχων στο Γιασενοβατς.https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%BF_%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%84%CF%82
Τώρα το έμαθε . Λογικά δεν το ήξερε γιατί τόσα χρόνια ασχολήθηκε με αβαταρες Θουλες Καλκι και βρυλ. Επίσης ο Ίων, νεότερος ,θα άκουγε Παβελιτς και Ουστασε και θα αισθανόταν ρίγη συγκίνησης. Τι; Οχι;
C.Φ.
Χωρίς ίχνος υπεράσπισης του Φιλίππου,όταν ο Ίων ήταν νεότερος στη Χρυσή Αυγή η γραμμή του κόμματος ήταν φιλοσερβική (και φιλορωσική) .Δεν νομίζω να αισθανόταν "ρίγη συγκίνησης" με Πάβελιτς και Ουστάσε. Πιο πολύ για ρομαντικό χιτλερικό μοιάζει,έστω και αν τον διδάχτηκε λάθος από το περιβάλλον Μιχαλολιάκου στα 80s.
Κάνεις λάθος. Πριν γίνει σερβόφιλη η ΧΑ στις αρχές της δεκαετίας του '90 ήταν κανονικό φιλοκροατικό εστιατόριο την προηγούμενη δεκαετία. Όπου φυσάει ο άνεμος ήταν ο Νικόλας. Δεν έχει καμία σχέση ο Φιλίππου με τις κυβιστήσεις του αρχηγού.
αγγιξε το ηρεμα, βαλε του δυο δαχτυλα μεσα, αν ειναι φαρδυ βαλε τρια δαχτυλα, σιγουρεψου οτι ειναι υγρο και τριψε το πανω κατω...ετσι πλενουν τα φλυτζανια Μαμουτε!
Υ.Γ. εγω σας ειπα οτι με τη νεα χρονια θα σας στελνω καραφλους για κουρεμα με αυτα που θα διαβαζετε απο μενα, αλλα δεν με πιστευατε...
-Λεμουριος τρολιστας
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν γινόταν να μείνει αδημοσίευτη μια τέτοια παρέμβαση!! Είναι σχετική με τα περιεχόμενα των συζητήσεων εφόσον το άρθρο του Σταμάτη έχει αναφορές σε στέκια πώλησης ροφημάτων.
ΥΓ.Αφεψήματος εννοούμε. Όχι από αυτά που σου αρέσει να ρουφάς εσύ.
επειδη σαν Λεμουριο φαντασμα ειμαι παντου και πουθενα Μαμουτε, ο Νικολας σας ξεγελασε ολους και δεν πηρατε χαμπαρι ακομα το πως:
https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/02/2006-04-06.jpg
- Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, 06/04/2006
μαθετε να ελισσεστε σαν τα φιδια για να επιβιωσετε. μαθετε και απο τον Λεμουριο δεν ειναι ντροπη...
Υ.Γ. οι κομμουνιστες του Μαυρου Θρηνου ειχαν ανεβασει φιλοκροατικο δημοσιευμα απο τευχος του περιοδικου της Χρυσης Αυγης
-Λεμουριος τρολιστας
Ο/Η Ανώνυμος είπε...ξεχασα να ρωτησω: ο Ιων Φιλιππου μηπως ανηκε στους Ταγους; Γιατι εγω ημουν ιπποτης:
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/02/28/xa-omologei-paraplanisi/#jp-carousel-3214
ρωτηστε τον για να να αρχισουμε να γνωριζομαστε επιτελους. δεν θα παιζουμε τις κουμπαρες...
-Λεμουριος τρολιστας
Ο ΙΩΝ ΦΙΛΙΠΠΟΥ είπε...Ευχαριστώ για το Γιασένοβατς, δεν το γνώριζα. Αλλά και τώρα η απάντηση μου είναι η ίδια. Γνωρίζετε τί έγινε στο Μέμελ; Γνωρίζετε τί προέτρεπε ο Ελία Έρεμπουργκ τους μπολσεβίκους της ασιανής στέπας; Όπως οι δήμιοι, έτσι και οι γενοκτονίες ένθεν και ένθεν. Εν τούτοις, δεν καταλαβαίνω πού το πάτε. Μισείτε τους Γερμανούς και αγαπάτε τους Σέρβους; Υπερασπίζετε την Ορθοδοξία; Να σας πω λοιπόν τούτο. Εγώ ο Χιτλερικός πρεσβεύω και γράφω στα βιβλία μου, ότι οι Τεύτονες παρήκμασαν και η σωτηρία της Ευρώπης θα έλθει από τους Σλάβους, την έκτη Αρία Φυλή. Ώστε μισώ τον εθνικισμό των Σέρβων εναντίον των Κροατών, των Ουκρανών εναντίον των Ρώσων, των Ελλήνων εναντίον των Αλβανών και αντιστρόφως. Μισώ τους ευρωπαϊκούς εθνικισμούς, διότι απεργάζονται εκ νέου την καταστροφή της Ευρώπης. Ζούμε ήδη τις τραγικές συνέπειες ενός τέτοιου εθνικισμού στην Ουκρανία. Οι εθνικισμοί είναι το βούτυρο στο ψωμί του Δυνάστη! Πώς ξεπερνιούνται οι εθνικισμοί; Μόνο με την αναγωγή τους σε μια υπερκείμενη αξία αναφοράς, την Φυλή. Και πώς ενώνονται και πάλι τα μέλη της Φυλής σε κοινό όραμα; Μόνο μέσα από την λατρεία του Συμβόλου. Ποιο είναι το Σύμβολο; Ο Φύρερ. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να μπορεί να μας ενώσει, διότι κάθε τί άλλο δεν έχει ιστορική δηλονότι βιωματική παρά μόνο ιδεολογική αναφορά. Οι ιδεολογίες δεν ενώνουν, χωρίζουν. Ενώνουν μόνο τα Σύμβολα. Υπάρχουν οι ολίγοι που ομνύουν στον Φύρερ και οι πολλοί που θα ομώσουν στο μέλλον. Αλλιώς δεν υπάρχει σωτηρία, παρά μόνο λέξεις, σαν αυτές που γράφουμε εδώ πέρα. Ο Όσβαλντ Ταϋχμύλλερ, λαμπρός Μαθηματικός στο Γκέττινγκεν, παράτησε την έδρα του και πήγε να πεθάνει στον Βιστούλα για τον Φύρερ στα 30 του. Και οι Ταϋχμύλλερ ήταν μυριάδες. Δίχως νέους Ταϋχμύλλερ η Ευρώπη δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον.
Συμφωνώ τέλος με την οξυδερκή παρατήρηση του Ανωνύμου. Ναι, ο πόλεμος δεν χάθηκε στο Στάλινγκραντ, αλλά στην Δουνκέρκη. Ο Φύρερ του Ελέους λύγισε ενώπιον του αρίου αίματος που ΟΦΕΙΛΕ να σπαταλήσει. Βλέπετε και οι Αγγλοσάξονες είναι Γερμανοί. Γι' αυτό, Εκείνον που αν τους εξόντωνε θα τον λάτρευαν ως Θεό, επειδή εφείσθη τότε του αρίου αίματος των, τον ξορκίζουν σήμερα ως Σατανά.
Ο ΙΩΝ ΦΙΛΙΠΠΟΥ είπε...Και κάτι ακόμη. Εθνικοποίηση του Κεφαλαίου δεν σημαίνει Εθνικοποίηση των Τραπεζών και του Νομίσματος, ιδέες που αποτελούν στενό και παρωχημένο εθνικισμό, που άγει σε νέο κατακερματισμό της Ευρώπης, αλλά Δασμολόγηση της Διακίνησης του, δηλαδή φραγμό στην ανεξέλεγκτη κυκλοφορία του. Το Ευρώ αποτελεί το μοναδικό μέγα επίτευγμα της ΕΕ, ο μόνος αντίπαλος του ατλανιτκού Δολαρίου και της Λίρας και του κινεζικού Γουάν δεν θα το καταργήσουμε! Υπάρχουν οικονομικά εργαλεία για την ορθή διαχείριση του, αν ως Ευρωπαίοι Πολίτες έχουμε την Πατριωτική Βούληση. Μιλώντας για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, προσφέρουμε στους αντιπάλους μας πεδίο δόξης λαμπρό διότι οπισθοβατούμε ανελέητα και κανείς δεν μας παίρνει στα σοβαρά. Ευτυχώς, κάποιοι ομοϊδεάτες άρχισαν να το κατανοούν.
Επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι ανάλογη με το αίτημα επιστροφής στον Κορπορατισμό ή τον Σοβιετισμό, δηλαδή εφιαλτική οπισθοβασία σε άκαμπτα γραφειοκρατικά οικονομικά μοντέλα που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν παταγωδώς να πλήξουν τον καπιταλισμό. Τον καπιταλισμό θα τον σκοτώσουμε με τα όπλα του, όχι με τις οπλές μιας παρωχημένης ιδεοληψίας. Ως εργαλείο της Επανάστασης, ο προλετάριος των Σοβιέτ είναι εξ ίσου άχρηστος με τον κορπορατιστή της Συντεχνίας και ο πρώτος που το κατάλαβε ήταν ο Λένιν, γι' αυτό έφτιαξε τον κομισάριο. Το κατάλαβε κι ο Μουσσολίνι στο Σαλό, αλλά ήταν πια αργά.
Παιδιά καλησπέρα. Ενδιαφέρουσα συζήτηση (το άρθρο ακόμη καλύτερο), απλά μία μικρή παρατήρηση.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει θυμός με την γενιά των «εθνικιστών του Πολυτεχνείου» και είναι λογικό. Οι νεότεροι αισθανόμαστε ότι έγιναν τόσα λάθη από τους παλιούς όπου εμείς ως “νέοι” δεν έχουμε μέλλον. Πολλά μπορούν να ειπωθούν. Ακόμη περισσότερα μπορούν να γραφούν. Και έχουν γραφτεί, έτσι; Χιλιάδες επί χιλιάδων σελίδων υπέρ και κατά μεγάλων ιστορικών προσωπικοτήτων, αλλά η ερώτηση είναι η εξής…Εμείς τι κάνουμε; Συγχωρούμε τους καλοπροαίρετους παλιούς; Φτιάχνουμε εμείς κάτι καινούργιο; Είμαστε δημιουργικοί; Προωθούμε την διαλεκτική μας; Δεν έχουν νόημα τέτοιου είδους συγκρούσεις όταν είμαστε λίγοι και όταν η Ελλάδα δεν θα υπάρχει σε δέκα με δεκαπέντε χρόνια από τώρα. Αφήστε τα λάθη του παρελθόντος (ειδικά εάν έχουν περάσει παραπάνω από 80 χρόνια!) και ας ασχοληθούμε με το, πολύ φλέγον, παρών.
Θορυβήθηκα απίστευτα πολύ με το σχόλιο του admin περί Βορίδη. Ελπίζω αυτά τα οποία ακούγονται περί νέου “εθνικιστικού”(ακροδεξιού) κόμματος από τα σπλάχνα της ΝΔ να μην είναι αλήθεια. Εάν στηθεί τέτοιο ακροδεξιό μαγαζί αφήστε και τους καβγάδες και τα debate και όλα!
Η εθνικιστική κοσμοθέαση θα υπάρχει για πάντα επειδή θα υπάρχουν πάντα πραγματικοί εθνικιστές. Ακόμη κι εάν είναι πενήντα σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο “αλλά”… Φανταστείτε ένα εστιατόριο το οποίο θα μαζέψει όλες τις ψήφους του Νατσιού, του Βελόπουλου και του Κασιδιάρη. Εκεί πλέον θα έχουμε έναν ασφυκτικότερο κλοιό γύρω από τον εθνικισμό.
Μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό; Ένα τέτοιο κόμμα θα έχει πολύ κόσμο, παρουσία στον δρόμο, δικηγόρους και το κυριότερο πράγμα το οποίο χρειάζεται ένα κόμμα, λεφτά. Και επειδή μιλάμε για Δεξιούς (δηλαδή ΗΠΑ και Ισραήλ) μιλάμε για πάρα πολλά λεφτά…
Η μοναδική μας απάντηση; Να έρθετε σε επαφή με την ομάδα. Στείλτε email. Στηρίξτε με την φυσική παρουσία σας σε εκδηλώσεις ή με αρθρογραφία το ιστολόγιο. Πάρτε θέση παιδιά. Δεν κάνουμε κάτι παράνομο. Ο εθνικισμός δεν είναι παράνομος και για αυτό δημιουργούνται αυτά τα εστιατόρια, επειδή προφανώς υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον για αυτόν. Εξού και η ανάγκη των υπηρεσιών να προλάβουν τα “χειρότερα”. Ενεργοποιηθείτε ουσιαστικά. Επειδή στον κόσμο που έρχεται, εάν γίνει και αυτό, κανένας μας δεν θα έχει μέλλον. Ούτε οι παλιοί, ούτε οι νέοι.
Να θυμίσω για τελευταία φορά ότι η πολιτική πράξη δεν έχει ως αρχή και τέλος της το διαδίκτυο. Εθνικιστές είμαστε, όχι μετά-μοντέρνοι έτσι ώστε η πολιτική μας Παράδοση να μας επιτρέπει να αναλύουμε την κατάσταση αφ’ υψηλού χωρίς να συμμετέχουμε ενεργά. Ακόμη κι εάν έχουμε περιορισμένα μέσα.
Συγκεντρωθείτε στην πραγματική απειλή παιδιά. Πλέον παίζεται η επιβίωση της Ελλάδας. Εάν ο πραγματικός εθνικισμός σβήσει, σε δέκα χρόνια, η Ελλάδα ΔΕΝ θα υπάρχει.
Ποιοι να παρουσιαστούν και ποιοι να δώσουν πολιτική μάχη ρε Αχιλλέα; Να πούμε ότι συμφωνούμε μαζί σου; Να το πούμε. Αν και ο καθένας μας θα ήθελε να ενισχυθεί με αυτούς τους υποτιθέμενους συναγωνιστές που καλείς η δική του οργάνωση και όχι μόνο η ΦΛΕΦΑΛΟ. Το ζήτημα είναι ποιους καλείς σε εγρήγορση; Εδώ υπάρχουν ακόμα άτομα που επιμένουν ότι το παν ιδεολογικά είναι ο Χίτλερ. Άτομα που πιστεύουν ότι με ένα αστροδιαστημικό τρόπο μεταφέρθηκε η αρχαία Σπάρτη στη μεσοπολεμική Γερμανία. Άτομα που θέλουν τους Κοσοβάρους ουτσεκάδες ανάμεσά μας γιατί έχουν νορδικούς ανθρωπολογικούς τύπους. Μη νομίζεις ότι έχουν ιδέα περί ρομαντισμού. Διάβασαν αυτά που γράφετε στα άρθρα σας, είδαν ότι πέρασε σαν τάση στο χώρο να αυτοπροσδιορίζονται όλοι σχεδόν οι αυτόνομοι σαν ρομαντικοί και τότε ήρθαν να χρησιμοποιήσουν τον ρομαντισμό σαν ετικέτα. Αν αρχίσουν να συζητούν ελεύθερα πάλι για τους Άβαταρ, τη Θούλη, την αρχαία Σπάρτη και το Λογγίνο Παξινόπουλο θα σου πουν. Αφού υπάρχουν ακόμα νέα παιδιά που τους ακολουθούν εσύ τι περιμένεις συναγωνιστή Αχιλλέα; Είναι ξεκάθαρα ποιο κοντά στη Νέα Δημοκρατία του Βορίδη παρά στον εθνικιστικό σοσιαλισμό. Τετέλεσται η Ελλάς. Τετέλεσται ο εθνικιστικός χώρος. Πάντα τελειωμένος ήταν μόνο που τώρα γίνεται οριστικό το τέλος. Μπαίνει ταφόπλακα.
Ο Αχιλλέας είπε...Θα σου πω το εξής ΑΑ. Συμφωνώ σε πολλά. Αρχικά, όντως, εφόσον υπάρχουν κι άλλες ομάδες οι οποίες είναι ιδεολογικά ακμαίες πρέπει να στελεχωθούν από συναγωνιστές και αυτές. Από τότε που μπήκα στην ΦΛΕΦΑΛΟ θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Σταμάτη να λέει στην φόρμα σχολιασμού «Στελεχώστε και άλλες πραγματικές εθνικιστικές ομάδες, και όχι μόνον την ΦΛΕΦΑΛΟ, εφόσον δεν θέλετε να μπείτε στην Λέσχη».
Σε ότι έχει να κάνει με τους παλιούς, βλέπεις και εσύ ότι κρίνονται. Και μάλιστα σε μεγάλη ηλικία. Βλέπεις λοιπόν ότι κανένας δεν ξεφεύγει από την κριτική. Τελικά ούτε σε αυτή την ζωή. Και σίγουρα όχι στην επόμενη. Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω για αυτό.
Τώρα για το κομμάτι της ταφόπλακας, θα διαφωνήσω χρησιμοποιώντας την δική σου επιχειρηματολογία. Είπες ότι (παραφράζω), «…λένε ότι είναι Ρομαντικοί επειδή έτσι πέρασε πλέον στον χώρο». Είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι αυτό.
Μία ομάδα με ανθρώπους που εργάζονται και, αρκετοί από αυτούς, έχουν και οικογένειες κατάφεραν μέσα από ένα ιστολόγιο να περάσουν την Ρομαντική “γραμμή” του εθνικισμού (τις βασικές ιδεολογικές του καταβολές δηλαδή). Και μάλιστα χωρίς καμία οικονομική ή άλλη βοήθεια. Πως γίνεται αυτό; Πως γίνεται υπηρεσίες να σπαταλούν χρήματα για να περάσουν “γραμμές” αλλά στο τέλος κάτι, μόνον και μόνον επειδή είναι αληθές, καταλήγει να πείθει; Μήπως τελικά η αλήθεια (με την μεταφυσική της έννοια) είναι ισχυρότερη όλων; Μήπως αυτό από μόνο του δείχνει ότι εφόσον υπάρξουν καλοπροαίρετοι συναγωνιστές που θέλουν να βοηθήσουν αυτό μπορεί να γιγαντωθεί ουσιαστικά;
Μην ξεχνάς ότι άλλοι λαοί, αλλά και θρησκευτικές γκρούπες, έχουν περάσει πολύ μεγαλύτερα συλλογικά τραύματα. Οι Ιρλανδοί και οι Αφρικανοί στην Αμερική και στην Αγγλία, όπως και οι Χριστιανοί πριν την διάδοση του Χριστιανισμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Και δες πως μέσα στο ρου της ιστορίας (για άπειρους λόγους τους οποίους δεν γίνεται να αναλύσουμε σε φόρμα σχολιασμού) κατάφεραν και όχι απλά επέζησαν, αλλά εν μέρει(ή εν όλω) επιβλήθηκαν. Το να πιστεύει κάποιος ότι «όλα τελείωσαν» ή «ότι η νίκη είναι δεδομένη» είναι ακριβώς αυτό, “πίστη”. Είναι υπερβατικό συναίσθημα και τίποτα παραπάνω. Ανάλογα με την προσωπικότητά μας καταλήγουμε να πιστεύουμε είτε το πρώτο είτε το δεύτερο κάνοντας μία συναισθηματική, και μόνο, επιλογή. Εγώ θέλω να πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται στη μέση των παραπάνω και ότι στο τέλος της ημέρας ας κάνει ο καθένας από εμάς ότι μπορεί ανάλογα με τις δυνατότητές του, έτσι ώστε να είμαστε καλά με εμάς. Ακόμη και εάν δεν βγει τίποτα. Μόνο και μόνο το κομμάτι του αγώνα είναι απελευθερωτικό για το «Είναι».
Ο Σταμάτης είπε...Επιτέλους, Γιάννη άρχισες να μιλάς πολιτικά. Πράγμα που καταδεικνύει όχι μόνο τις διαφορές στην ιδεολογία μας αλλά και τις σαθρές βάσεις στις οποίες επιχειρήθηκε να οικοδομηθεί το κίνημα του πολιτικού μας χώρου από τους εθνικιστές της γενιάς της μεταπολίτευσης.
Καταρχάς αν αποκαλείς παρωχημένο τον εθνικισμό τότε εμείς πρέπει να αποκαλέσουμε ανύπαρκτο (ίσως και κωμικό) έναν γυμνό φυλετισμό άνευ εθνικισμού, με σημείο αναφοράς όλους τους λευκούς. Γιατί πολύ απλά δεν έχει υπάρξει ποτέ πριν τα τέλη του 19ου αιώνα στην ανθρώπινη ιστορία μια τέτοια (ανόητη κατά την αντίληψή μου) θεώρηση. Στην κλασική αρχαιότητα όταν μιλούσαν για φυλές, ως πυλώνες της πολιτικής κοινότητας, εννοούσαν τα γένη των τοπικών κοινοτήτων ή των πόλεων. Σε καμία περίπτωση όλη την λευκή φυλή. Η μοναδική αναφορά για μια κάποια φυλετική κοινότητα που υπάρχει στα Πολιτικά του Αριστοτέλη δεν συνοδεύεται από πρόταση για ύπαρξη κοινής φυλετικής πολιτικής κοινωνίας και περιλαμβάνει την συνηθισμένη εθνική υποτίμηση των αρχαίων Ελλήνων για τους άλλους λαούς, δυτικούς ή ανατολικούς.
Η όλη σύλληψη περί λευκής κοινότητας με πολιτικές προεκτάσεις είναι καθαρά φιλελεύθερης προέλευσης και πηγάζει από τον Διαφωτισμό. Δεν την οργάνωσαν όμως σε θεωρία ο Βολταίρος και οι υπόλοιποι ομοϊδεάτες του (φιλελεύθεροι ρατσιστές) αλλά θεωρητικοί του ύστερου 19ου αιώνα. Την απορρόφησε ο χιτλερικός εθνικοσοσιαλισμός και την ανακάτεψε με τις παραδοσιακές ρομαντικές θέσεις. Και αυτό το πρόσφατο κατασκεύασμα που διαλύθηκε κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο θες να το χρησιμοποιήσουμε ως πυξίδα της πολιτικής μας δράσης, αποκαλώντας μάλιστα τον εθνικισμό παρωχημένο...
Έλα όμως Γιάννη μου που ο παρωχημένος εθνικισμός (είναι λάθος ο όρος εθνικισμός σε αυτή την περίπτωση, το σωστό θα ήταν να λέγαμε ότι το έθνος είναι το κύριο ιστορικό υποκείμενο βάσει του οποίου διαμορφώνεται η ανθρώπινη ιστορία) είναι η βάση της διαμόρφωσης του κοινωνικού ανθρώπινου βίου. Έλα που επιβεβαιώνεται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα αυτή η αξία του έθνους ως πρώτου ρυθμιστικού παράγοντα της ανθρώπινης ζωής ενώ αυτή η πολιτεία του "λευκού φυλετισμου" ήταν μια ουτοπία που ποτέ δεν έγινε αυθεντικό μαζικό αίτημα και ξέμεινε στην ιστορία ως κάτι ανεφάρμοστο όπως και η δικτατορία του παγκόσμιου προλεταριάτου. Σε αυτό το κομμάτι έχετε περισσότερα κοινά με τον μαρξισμό (ενδεχομένως όχι τόσο με τον ίδιο τον Μαρξ) από τους στρασερικους και όσους ρομαντικούς σοσιαλιστές κατηγορείται ως μαρξιζοντες..
Η μοναδική περίπτωση στην ιστορία που είχε κάπως παρόμοια γνωρίσματα με όσα οραματίζεται ένας αντιεθνικιστης φυλετιστης "χιτλερικός" ήταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ήταν εκείνη που υποδούλωσε την Ελλάδα και της έδωσε την πρώτη κλωτσιά στην μαύρη μοίρα που ακολούθησε για το μεγαλύτερο διάστημα της ιστορικής παρουσίας του έθνους μας σε αυτή την μάταιη ζωή. Θα ήθελα να έβλεπα πώς θα αντιδρούσε ο Χίτλερ αν του έλεγαν ότι σε μια λευκή πανάρια κοινότητα οι Γερμανοί θα ήταν υπόδουλοι ή θα έπαιζαν δευτερεύοντα ρόλο ενώ οι Ρωμαίοι ή κάποιος άλλος λαός θα είχε τα ηνία. Για να κάνουμε τις συγκρίσεις με την ευκολία που παραχωρείτε εθνικές δυνατότητες οι εν Ελλάδι "χιτλερικοί" και να δούμε τελικά ποιοι είναι περισσότερο διεθνιστές, εσείς ή οι αντιφασίστες;
Ο Σταμάτης είπε...Αλλά και αν εξετάσουμε το έθνος ως στοιχείο ή αναφορά των ιδεολογιών (και όχι ως συλλογικό σώμα που έπαιξε συγκεκριμένο ρόλο στην διαμόρφωση του πολιτικού βίου των κοινωνιών της ανθρώπινης ιστορίας) θα διαπιστώσουμε Γιάννη ότι και πάλι προηγείται του "παναριου φυλετισμου". Ο Φίχτε, ο Χέρντερ, ο Μύλλερ και οι υπόλοιποι μεγάλοι παλαιοί της πολιτικής θεωρίας του αντιφιλελευθερισμου τον εθνικισμό διαμόρφωσαν πρώτιστα ως ιδεολογική απάντηση της από εδώ πλευράς. Δεν διαμόρφωσαν τον "παναριου διεθνισμό". Πρώτα τον εθνικισμό, μετά τον κοινοτικό (κορπορατικο ή σοσιαλιστικό) αντιφιλελευθερο προσανατολισμό στην οικονομία, μετά την ρομαντική παραδοσιοκρατία ως απάντηση στις μοντέρνες ηθικές και κοινωνικές ιδέες του φιλελευθερισμού και στην συνέχεια την αρχή του χαρισματικού ηγέτη. Όσον αφορά την "πανάρια φυλετική κοινότητα" ήταν ένα ιδεολογικό μπιχλιμπίδι που προστέθηκε κατά τον 20ο αιώνα ως στοιχείο σύνδεσης της ιδεολογίας με τα τρέχοντα ρεύματα της τότε εποχής.
Αυτό το μπιχλιμπίδι θες να καταστήσουμε κεντρική αρχή της πολιτικής μας δράσης; Ούτε σε επίπεδο πολιτικής θεωρίας στέκει αλλά κυρίως ούτε στο πεδίο της εμπειρικής ανάλυσης των πολιτικών συνθηκών.
Κοντολογις, ή θα χρειαστεί η γενιά των παλιών χιτλερικών να επιστρέψει στα θρανία για να μάθει την πολιτική θεωρία της ιδεολογίας ή θα παραδεχτεί ότι η ιδεολογία που υποστηρίζει αποτελεί μια μικρή και ασήμαντη αίρεση του φιλελευθερισμού. Έστω και αν δεν το καταλαβαίνει.
Ή με την Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. ή με την (μετά) μοντέρνα νεωτερικότητα. Να το ουσιώδες ερώτημα λοιπόν.
Ο Εθνικισμός είναι όλα αυτά που γράφεις και δεν διαφωνούμε περί αυτού πουθενά, πλην του γεγονότος, ότι σήμερα είναι ιστορικά αδιέξοδος Σταμάτη. Πέθανε το 43 στο Στάλινγκραντ μαζί με τα Waffen SS. Το κατάλαβε και ο ύστερος ρομαντικός εθνικιστής, ο Σαρλ Μωρράς, γι' αυτό προτίμησε στα 80 του το Βισύ και μετά τα μπουντρούμια του Ντε Γκωλλ. Είναι δηλαδή ιστορικά αδιέξοδος, διότι είτε μας αρέσει είτε όχι, εξέβαλε στην κοίτη του ναζισμού, αυτό είναι Ιστορία και όχι Ιδεολογία. Γι' αυτό οι Αριστεροί όταν ακούν "εθνικιστής" απαντούν "ναζιστής" και έχουν δίκιο. Είναι ζήτημα ιστορικού βηματισμού και όχι πολιτικής θεωρητικολογίας. Γι' αυτό εγώ επικαλούμαι τον Πατριωτισμό σαν κοινή συνισταμένη και όχι τον Χιτλερισμό μου, ο οποίος αφορά εμέ και ίσως ελάχιστους ακόμη. Αλήθεια, που βρίσκεται για σένα η Πατρίδα; Η Πατρίδα είναι η βιωματική πραγματικότητα δηλαδή η ρίζα και ο κορμός και το Έθνος το πολιτιστικό νέφος της, δηλαδή τα άνθη και ο καρπός. Δίχως Πατρίδα δεν υπάρχει Έθνος. Ή μήπως υπάρχει; Ο Έκτορας, ο Σωκράτης, ο Λεωνίδας, ο Παλαιολόγος και ο Κολοκοτρώνης δεν μιλούν για έθνος, αλλά μόνο για πατρίδα. Εν τούτοις παρά την ριζική διαφωνία μας, δεν είναι αυτό το κύριο πρόβλημα.
Είπες να μιλήσουμε πολιτικά. Πες μου σε παρακαλώ ποιος είναι για σένα ο συνδετικός ιστός όλων των Ευρωπαϊκών Εθνών σήμερα, ώστε να προσανατολιστούν στον κοινό σκοπό. Ποιος είναι ακόμη ακόμη ο κοινός σκοπός; Ποιο Ιστορικό Σύμβολο ενώνει τους Ευρωπαίους υπεράνω των εθνικισμών τους; Πως οι Ρώσοι θα μονιάσουν με τους Ουκρανούς; Οι Σέρβοι με τους Κροάτες; Πώς θα πείσω τους Ούγγρους ότι το πρόβλημα της Ευρώπης είναι η Κύπρος, ώστε να πολεμήσουν γι' αυτήν; Πώς θα τους πείσω ότι η Ευρώπη πρέπει να δώσει ξανά ενωμένη την μάχη εναντίον του Δυνάστη της; Με το "παραμύθι" της Αρίας Φυλής, ο Χίτλερ το κατάφερε αυτό στο Στάλινγκραντ έστω κι αν ηττήθηκε. Σήμερα, ποιο "παραμύθι" θα μας ενώσει;
Η Ελλάδα δίχως αυτή την προϋπόθεση της Ευρώπης απλώς δεν υπάρχει.
Και κάτι τελευταίο: Πιστεύεις πραγματικά στην επιστροφή στο Εθνικό Νόμισμα;
Ο ΙΩΝ ΦΙΛΙΠΠΟΥ είπε......Για ποιον και για τί θα πολεμήσουμε από κοινού, Έλληνες, Σέρβοι, Κροάτες, Γερμανοί, Σουηδοί, Ούγγροι, Εσθονοί, Ρώσοι, Γάλλοι, Ιταλοί και όλοι οι άλλοι; Εγώ προτείνω: Για τον Φύρερ. Ποιος μας εμπνέει να πολεμήσουμε τον Δυνάστη, περισσότερο από Εκείνον που τον πολέμησε μέχρι τέλους και συμβολίζει γι' αυτόν το Απόλυτο Κακό; Εσύ ποιον προτείνεις; Tον Χριστό ίσως; Παρωχημένος, στην Κόλαση του ΚΑ' αιώνα.
Με ιδιαίτερη ικανοποίηση θα απαντήσω στα ερωτήματα που θέτεις, τα οποία φρονώ ότι καταδεικνύουν αυτό που έχω επαναλάβει πολλές φορές. Ότι, δηλαδή, ξεκινάτε την συζήτηση από λάθος προϋποθέσεις, γεγονός που έχει να κάνει με την εσφαλμένη ιδεολογική τοποθέτηση και κατανόηση.
Καταρχάς ο πατριωτισμός είναι ένα συναίσθημα. Ο εθνικισμός είναι ένα ιδεολογικό σχήμα. Ως πατριωτισμό θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το συναίσθημα της αγάπης για την πατρίδα. Σαφώς η πατρίδα έχει να κάνει με πρόσωπα, συγγενείς, καταγωγή, αλλά έχει να κάνει και με τον χώρο. Για αυτό λέμε ότι το τάδε χωριό είναι η "ιδιαίτερη πατρίδα" ενός ανθρώπου. Η έννοια πατρίδα είναι συνδεδεμένη όχι μόνο με την καταγωγή αλλά και με τον χώρο. Συνεπώς προκύπτει το ερώτημα τι είδους πατριωτισμό θα αναπτύξει ένας Έλληνας για χώρους που δεν έχει δει ποτέ και με τους οποίους δεν τον συνδέει καμία καταγωγή (παρά μόνο μια αμυδρή έως ανύπαρκτη στο νου και το αίμα του φυλετική ομοεθνια) όπως εκείνους των Ολλανδών, των Πορτογάλων, των οποιονδήποτε λευκών και το αντίστροφο;
Πατρίδα σημαίνει και εξοικείωση με τον χώρο που προσλαμβάνεται ως τέτοιος. Αντιθέτως έθνος είναι το συλλογικό σώμα που διαθέτει κοινή ιστορική προέλευση, συνείδηση και πεπρωμένο. Στο ελληνικό έθνος υπάγεται και ένας Έλληνας που μπορεί να ζει στις ΗΠΑ, την Ρωσία ή οπουδήποτε αλλού. Μπορεί επίσης να είναι και πατριώτης έστω και αν δεν βλέπει τον χώρο που ζει ιστορικά το ελληνικό έθνος, αρκεί να αγωνίζεται για το "καλό" του. Για παράδειγμα ένας ελληνικής καταγωγής πράκτορας των ΗΠΑ που έδινε στους Έλληνες στοιχεία των ΗΠΑ για την Τουρκία προκειμένου να προστατεύσει τον χώρο που αναπτύχθηκε ιστορικά το ελληνικό έθνος και τους ανθρώπους του. Για να πούμε όμως ότι είναι αυτός ο άνθρωπος και εθνικιστής θα πρέπει να ασπάζεται τις προτάσεις της εθνικιστικής ιδεολογίας για την οργάνωση του δημοσίου βίου (έξω οι μετανάστες, έλεγχος του δημοσίου στην οικονομία, έμφαση στην παράδοση και στις ιδέες/ αισθητικές του Ρομαντισμού κόντρα στις αντίστοιχες του φιλελευθερισμού ή του κομμουνισμού κλπ). Αν δεν υιοθετεί αυτές τις ιδέες όσο ένθερμος πατριώτης και αν είναι δεν είναι εθνικιστής.
Πάμε τώρα στις εμπειρικές διαπιστώσεις. Είναι δυνατόν να θεωρείς ότι ο εθνικισμός κατέρρευσε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο; Δεν υπήρξαν εθνικιστικά κινήματα στον λεγόμενο τρίτο κόσμο μετά τον πόλεμο; Στην Ευρώπη δεν υπήρξαν τα εθνικιστικά νεοφασιστικά κινήματα (με κάποια εξ αυτών να γίνονται εξαιρετικά μαζικά και πανίσχυρα); Τι κράτησαν και τι πέταξαν όλα αυτά τα κινήματα; Κράτησαν τον εθνικισμό, τον σοσιαλισμό και την παραδοσιοκρατία. Πέταξαν τον βιολογικό ντετερμινιστικό ρατσισμό και την διακήρυξη υπέρ της δικτατορίας. Έζησε δηλαδή ο πρωταρχικός ρομαντικός εθνικιστικός αντιδιαφωτισμός και πέθανε ο χιτλερισμός και ο ρατσισμός. Με εξαίρεση μικρές ομάδες και οργανώσεις που τα διατήρησαν, τα σοβαρά νεοφασιστικά κινήματα απέρριψαν αυτά που θεωρείς ότι επέζησαν και κράτησαν όσα θεωρείς ότι χάθηκαν στον πόλεμο. Το ότι ο διεθνιστής ταυτίζει τον χιτλερισμό με τον εθνικισμό σημαίνει είτε ότι δεν ξέρει την ιστορία των ιδεών είτε ότι παίζει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι. Δεν πρέπει να μας απασχολεί αυτό. Αντίπαλος είναι θα κάνει αυτό που θα τον ευνοήσει.
Ο Σταμάτης είπε...Προφανώς ο Έκτορας δεν μιλάει για έθνος πρώτον γιατί ο όρος δεν είχε την μεταγενέστερη χρήση του εκείνη την εποχή και δεύτερον γιατί ο τρωικός πόλεμος ήταν εμφύλιος. Εμείς όμως γνωρίζουμε με τα σημερινά επιστημονικά εργαλεία ότι οι Έλληνες ήταν προενεωτερικο έθνος (τουλάχιστον σύμφωνα με ορισμένες πολύ σοβαρές σχολές κοινωνικών ανθρωπολόγων και ιστορικών). Ο Σωκράτης - Πλάτωνας ασφαλώς και μιλούσε για έθνος. Μπορεί να μην χρησιμοποίησε τον όρο αλλά αυτό ακριβώς περιέγραψε όταν υποστήριζε ότι δεν πρέπει να αποκαλούν οι Έλληνες τις εσωτερικές συγκρούσεις εμφυλίους πολέμους αλλά στάσεις, για να μην διαρρήξουν την εθνική τους ενότητα ενώ την λέξη πόλεμος πρότεινε να την χρησιμοποιήσουν μόνο όταν συγκρούονταν οι Έλληνες στρατιωτικά με αλλοεθνείς. Στην εποχή του Παλαιολόγου και αρκετά νωρίτερα, ήδη στην περίοδο των Κομνηνών, επίσης υπάρχουν αναφορές που καταδεικνύουν συλλογική αυτοσυνείδηση ξεχωριστής ελληνικής εθνότητας. Ο Κολοκοτρώνης αν θυμάμαι καλά μιλά για γένος, ενδεχομένως και έθνος. Δεν το θυμάμαι ακριβώς αλλά αν χρειαστεί να ψάξω θα το βρω. Πέρα πάντως από τον όρο και την χρήση του, οι κοινωνικές επιστήμες καταγράφουν ότι το συλλογικό υποκείμενο στο οποίο διαμορφώθηκε ως επί το πλείστον ο ιστορικός ανθρώπινος βίος είναι το έθνος. Αυτή είναι η βασική τομή και μετά ακολουθεί η κρατική , η ταξική, η τοπική. Η φυλετική (με την έννοια της ομοεθνιας) είναι μακράν η τελευταία και με την λιγότερη ιστορική δυναμική.
Πάμε τώρα στην λάθος απαρχή της σκέψης σου. Ποιος είπε ότι η συζήτηση ξεκινά από το τι πρέπει να ενώσει τους Ευρωπαίους; Αυτό προϋποθέτει ότι έχουμε αποδεχτεί την βλακεία του ντετερμινιστικου φυλετισμου στην καλύτερη (ή του φιλελεύθερου καπιταλισμού στην χειρότερη). Συνδετικός ιστός ανάμεσα στους Ευρωπαίους υπάρχει. Είναι προαιώνιος. Είναι η κοινή καταγωγή, μια κοινή ή παρόμοια πολιτισμική βάση. Αυτό όμως δεν προϋποθέτει σε καμία περίπτωση κοινό πολιτικό σκοπό. Είναι μεγάλη η απόκλιση ανάμεσα στο κοινό ή παρόμοιο πολιτιστικό υπόβαθρο και στον κοινό πολιτικό σκοπό. Είναι δυνατόν να έχουμε άρρηκτα και απόλυτα δεδομένο κοινό πολιτικό σκοπό τόσες εθνικές κοινότητες απλωμένες στα πέρατα της Ηπείρου επειδή κάπου, κάποτε, ενδεχομένως στην προϊστορία, είχαμε κοινή φυλετική προέλευση, στην αρχαιότητα (η οποία δεν ήταν χρονικά κοινή για όλα τα έθνη μάλιστα) παρόμοια θρησκευτικά πάνθεον και στον μεσαίωνα χριστιανικό υπόβαθρο; Άσε που κάποια παραδείγματα τα οποία παραθέτεις είναι εκ των πραγμάτων προβληματικά. Για παράδειγμα οι Ούγγροι δεν είναι φυλετικά εξολοκλήρου Ευρωπαίοι. Αλλά το σημαντικότερο είναι να καταλάβουμε ότι όλη αυτή η φιλολογία για κοινό ευρωπαϊκό σκοπό είναι ένα δημιούργημα συγκεκριμένων κύκλων με σαφείς γεωπολιτικές επιδιώξεις (οι οποίες δεν είναι καθόλου αθώες και παν- άριες). Δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα αίτημα των ευρωπαϊκών εθνών. Για ποιον λόγο και για ποιον σκοπό πρέπει να πολεμήσει η Ευρώπη ενωμένη; Ποιον αντίπαλο; Οι Βρετανοί δεν είναι Ευρώπη; Ή από την άλλη, οι Ιάπωνες και άλλοι Μογγόλοι που είναι σε γεωπολιτική συμμαχία κατά της Κίνας, πώς αξιολογούνται; Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι το σενάριο του φυλετικού πολέμου είναι μια γελοιογραφία. Δεν υφίσταται. Είναι ψέμα. Πόσο πιο απλά να το γράψω;
Η πολιτική σύγκρουση γίνεται για δύο λόγους.
Α) Για το απτό εθνικό συμφέρον και για Β) λόγους ιδεολογικούς.
Α)Για το απτό εθνικό συμφέρον θα πολεμήσεις και με κάποιον συγγενικό σου λαό. Οι Έλληνες για απτό εθνικό συμφέρον θα μπορούσαμε να πολεμήσουμε είτε με κάποιους που απειλούν σημεία της πατρίδας και της ιστορίας μας (Τούρκοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί, Εβραίοι κλπ) είτε με κάποιους που απειλούν τον ίδιο τον πυρήνα της εθνικής μας ύπαρξης (ΝΑΤΟ, Ε.Ε. ως δυνάμεις κατοχής ή μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας).
Β) Για λόγος ιδεολογικούς θα μπορούσαμε να πολεμήσουμε ως ρομαντικοί αντιδιαφωτιστες εθνικιστές με τις δυνάμεις που προωθούν διεθνιστικές και αγοραιες ή υλιστικές θεωρίες. Στις σημερινές συνθήκες ο μεγάλος ιδεολογικός αντίπαλος είναι οι δυνάμεις που προωθούν την παγκοσμιοποίηση. Αν ένα ιαπωνικό εθνικιστικό κίνημα στραφεί εναντίον της παγκοσμιοποίησης εμείς θα το απορρίψουμε επειδή δεν είναι λευκοί οι υποστηρικτές του; Αν ένα βραζιλιάνικο ή ένα χιλιανό παραδοσικρατικο εθνικιστικό κίνημα στραφεί εναντίον της παγκοσμιοποίησης, εμείς θα το απορρίψουμε επειδή στις τάξεις του θα έχει νέγρους και Ινδιάνους; Δηλαδή για όνομα....
Ο Σταμάτης είπε...Να λοιπόν ποιος είναι ο ιστός που μπορεί να συνδέσει τους Έλληνες εθνικιστές με ξένους συναγωνιστές (αν πρέπει ντε και καλά να γίνει αυτό). Η ιδεολογία. Η πολιτική πρόταση για την διαμόρφωση του δημοσίου βίου και τη διαχείριση των ζωών μας. Είναι τόσο απλό. Πολύ απλό.
Αν υπάρχει ένας λόγος για την "ένωση" με ξένους συναγωνιστές είναι σήμερα η δομή της παγκοσμιοποίησης που προϋποθέτει παγκόσμιο αγώνα. Παλαιότερα ήταν επίσης κάποιοι άλλοι ιδεολογικοί και πολιτικοί λόγοι (πχ η Ιερά Συμμαχία κατά της ανόδου του φιλελευθερισμού και υπέρ της υπεράσπισης του ancient regime).
Και ασφαλώς η "ένωση" μπορεί να γίνει μόνο με όρους πολιτικής σοβαρότητας (όσο σοβαρός είναι ο κίνδυνος της παγκοσμιοποίησης) και όχι με όρους Μεσσιανισμου. Δεν χρειάζεται κανένα τοτέμ.
Προσπαθήστε να μην μπλέκετε την ιδεολογική σύγκρουση με την γεωπολιτική αντιπαράθεση (όταν μάλιστα το κάνετε με όρους φυλετισμου γίνεται η κατάσταση απερίγραπτα άστοχη).
Όσον αφορά το ευρώ, ασφαλώς και υποστηρίζω την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Όπως ήταν αναμενόμενο και συνεπές για κάποιον που πιστεύει στην εθνική ανεξαρτησία και θέλει να υπερασπιστεί το έθνος του. Αν το δούμε πρακτικά (πριν ακόμη περάσουμε στην ιδεολογική προσέγγιση της οικονομίας) προφανώς θεωρώ καλύτερο για ένα έθνος και ένα κράτος να διαθέτει την δυνατότητα τόσο της νομισματικής όσο και της δημοσιονομικής πολιτικής. Χωρίς εθνικό νόμισμα δεν έχουμε νομισματική πολιτική. Και αυτό τόσο απλό είναι.
Για ακόμη μία φορά αποδείχθηκε αυτό που ξέραμε όλοι. Πέρα από τις βιτρίνες του Χιτλερισμού, των Άβαταρ, των εσωτερικών και εξωτερικών μονοπατιών του Ινδουισμού, του πολυτονικού, της καθαρεύουσας και του εσωτερισμού (με εμφανής Μασονικές καταβολές) κρύβεται ο σκληροπυρηνικός ακροδεξιός πυρήνας των παλιών. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να περνάνε όλοι τους από εδώ και απλά να έρχονται προ των πυλών με την αλήθεια. Με την αλήθεια του τι έχουν δημιουργήσει. Με την αλήθεια του ότι πέραν της δήθεν αντισυμβατικότητας τους και του μασκαρέματος τους σε Νιτσεϊκούς Μάγους, οι ίδιοι αποτελούσαν τις καλύτερες ουρές της Δεξιάς. Της ίδιας Δεξιάς που όταν δεν τους είχε ανάγκη τους πέταξε από δουλειές, τους έκλεισε πόρτες και τους έβαλε και φυλακή. Τι να πει κανείς.
Κοιμάσαι Χιτλερικος από την Υπερβόρεια Θούλη και ξυπνάς φιλελεύθερος δεξιός. Α ...και κάποιες φορές εθνικοκαπιταλας.
C.Φ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Να συμφωνήσω κύριε Ίωνα Φιλίππου ότι στους δύο παγκόσμιους πολέμους χάθηκε ο ανθός της Ευρωπαϊκής νεολαίας. Και είμαι από αυτούς που πιστεύει το " no more brothers' wars" αλλά αυτό πρέπει να δουλεύει και από τις δύο πλευρές. Δλδ αν έρθει ο " Άριος" αδελφός να με σφάξει τι πρέπει να κάνω;
Προσωπικά θα το ανταποδώσω με τόκο.
Θα ήθελα πραγματικά να γίνει πραγματικότητα το όνειρο του Jean Thiriart για μια Ευρώπη των εθνών από το Λισαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ αλλά αυτό μέχρι στιγμής δείχνει ανέφικτο. Μια Ευρώπη των Εθνών όμως όχι ένα πολυεθνικό White superstate όπως το θέλουν τα γνωστά εστιατόρια. Όσο για το γνωστό περιούσιο κτήνος τον Ελία Ερενμπουργκ ελπίζω να σαπίζει στην κόλαση παρέα με τον ορνιθοτροφο Ραιχσφυρερ, τον Ντιρερβαγκνερ, τον Παβελιτς τον Μπαντέρα και τον Τίτο. Αντιγερμανος δεν υπήρξα ποτέ ούτε θα υπάρξω. Άλλο φιλογερμανος άλλο γερμανοδουλος. Άλλωστε δεν νομίζω ότι υπάρχει Τριτοθεσίτης που είναι αντιγερμανος.
Το Τρίτο Ράιχ δεν ήθελε μια Ευρώπη των εθνών που θα κυριαρχούσε ο εθνικοσοσιαλισμός σαν ιδεολογία αλλά μια ιμπεριαλιστική Γερμανική Ευρώπη. Στις περισσότερες χώρες υπό κατοχή οι Γερμανοί είχαν τοποθετήσει αστούς πολιτικούς γιατί πίστευαν ότι θα τους έκαναν την δουλειά καλύτερα από τους ομοϊδεάτες τους. Πιστεύω ότι γνωρίζετε ότι Ρουμάνοι Λεγεωνάριοι και οι Ούγγροι από τα Σταυρωτά Βέλη σάπιζαν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί ο Αδόλφος ήθελε να κάνει το χατίρι στα ακροδεξιά φιλαράκια του τον στρατηγό Αντωνεσκου και τον Ναύαρχο Χορτυ. Βέβαια όταν και οι δύο πούλησαν τους Γερμανούς τότε αυτοί τους έβγαλαν από την φυλακή και τους έστειλαν στο μέτωπο.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός πέθανε την νύχτα των μεγάλων μαχαιριών όταν δολοφονήθηκε οι αγωνιστές από την δεξιά πτέρυγα του κόμματος. Το μαχαίρι το κρατούσε ο ζωγράφος αλλά την εντολή την έδωσαν οι γαιοκτήμονες, οι τραπεζίτες και οι μεγαλοβιομηχανοι. Λυπάμαι πολύ που δεν έχω στην Αγιολόγιο μου έναν άνθρωπο που ξεπούλησε και πρόδωσε αυτούς που μάτωσαν για αυτόν.
C.Φ.
Λοιπόν για να τελειώσει το παραμύθι του Ευρωπαϊκού στρατού των Waffen SS που πολέμησε για το ιδανικό της Μεγάλης Ευρώπης και του θείου Αδόλφου ας δούμε πώς κατέληξαν οι άνδρες της λεττονικης μεραρχίας των Waffen SS. Όπως μπορείτε να δείτε στο σύνδεσμο (https://historum.com/t/how-waffen-ss-soldiers-became-guards-at-the-nuremberg-war-crimes-trials-starting-in-1946.187219/ ) οι δυτικοί σύμμαχοι τους χρησιμοποίησαν ως δεσμοφύλακες Γερμανών αξιωματούχων που ήταν υπόδικοι για εγκλήματα πολέμου. Πάντως θα έχει πλάκα αν οι πατεράδες των Λεττονων SS άνηκαν στις μονάδες της ΤσεΚα του Φήλιξ Ντζερζινσκι που ήταν διάσημες για την αγριότητα τους απέναντι στους Ρώσους του Λευκού Στρατού. Ουκρανοί και Βαλτικοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν πήγαν στα SS όχι για ήταν εθνικοσοσιαλιστές αλλά γιατί μισούσαν τους Ρώσους. Όλη αυτή ιστορία περί Ευρωπαϊκού στρατού και αντιμπολσεβικικης σταυροφορία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα κοκκινοπροβιτικο παραμύθι για να μαζεύει χρήσιμους ηλίθιους τους οποίους θα τους χρησιμοποιούσε για προβοκατορικες ενέργειες ( βλ. Gladio). Άλλωστε οι καλύτεροι πράκτορες των δυτικών μυστικών υπηρεσιών ήταν οι νεοναζί και οι τροτσιστες!
C.Φ.
8. Υπερκείμενη αξία Αναφοράς της Ευρώπης αποτελεί μόνον το βιολογικό της θεμέλιο, που οσημέραι διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο αφανισμού: Η Αρία Φυλή.
Ο Σταμάτης είπε...Κατανοητή και συνεπής η θέση σου. Διαφορετική όμως και σχεδόν ενάντια στην δική μας. Καθώς και σαφώς διαφορετική με τον ρομαντικό αντιδιαφωτισμό, συνολικά.
Δεν θέλω να κάνω δασκαλίστικες παρεμβάσεις. Κατανοώ ότι μπορεί να γίνεται κουραστικό. Ωστόσο καθίσταται αναγκαίο να καταλάβουν οι νεότεροι τι συνέβη και γιατί είχε αυτή την τύχη το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα τα τελευταία πενήντα και πλέον χρόνια. Όπως επίσης και να καταλάβετε οι παλαιότεροι ότι ενδεχομένως να είναι μη ορθό να υιοθετείτε ακόμη και τον όρο εθνικοσοσιαλιστής για να αυτοπροσδιοριστείτε.
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι βαρύ αυτό που γράφω αλλά ειλικρινά δεν το γράφω ούτε για να σας υποτιμήσω ούτε για κανέναν άλλο λόγο που συνδέεται με οποιαδήποτε μορφή αιχμής. Το κάνω για να μπορέσει κάποτε ο χώρος να καταλάβει ουσιαστικές ιδεολογικές συντεταγμένες και να συνεννοηθεί.
Τρέφω σεβασμό για την οποιαδήποτε ιδεολογική σου κατεύθυνση. Απλά οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι δεν είναι εθνικοσοσιαλιστική. Ούτε καν χιτερική. Όπως συμβαίνει και με πάρα πολλούς της γενιάς σου, ιδίως εκείνους που πέρασαν από την Χρυσή Αυγή και είχαν πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Αυτό παιδιά είναι ένας λευκός ευρωπαϊκός διεθνισμός, με καθαρά φιλελεύθερες επιρροές στην οικονομική σας σκέψη, με επιδερμική και σποραδική παραδοσιοκρατικη συνθηματολογία και φορτωμένος με μια ισχυρή πίστη στην αυταρχική διοίκηση ενός χαρισματικού ηγέτη. Σε μια πιο κατανοητή γλώσσα, κάνατε ιδεολογία σας όχι τον εθνικοσοσιαλισμό αλλά την εξωτερική πολιτική του Τρίτου Ράιχ (όπως διάφορες κομμουνιστικές οργανώσεις έκαναν ιδεολογία τους όχι τον μαρξισμό αλλά την εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ, της μαοικής Κίνας κλπ και όπως οι φιλελεύθεροι κάνουν διαχρονικά ιδεολογία τους τα συμφέροντα του παγκόσμιου κεφαλαίου και των ΗΠΑ), πασπαλισμένη με αρκετό φιλελεύθερο καπιταλισμό.
Ακόμη και ο "χιτλερισμός" σας είναι αιρετικός. Δεν έχει μεγάλη σχέση με την αντίληψη που είχε ο Χίτλερ για τον εαυτό του και την ιδεολογία του (τουλάχιστον εκείνος ήταν εθνικιστής μέχρι τέλους).
Όταν μετά από τέτοια ανταλλαγή επιχειρημάτων που έχει προηγηθεί απαντάς αυτό που απάντησες στο τελευταίο σχόλιο, μπορούν όλοι νομίζω να αντιληφθούν τι συμβαίνει. Σε εκτιμώ, σε σέβομαι αλλά δεν γίνεται να δεχτώ ότι φίλοι ή αναγνώστες που υιοθετούν τέτοιες ιδέες μπορούν να είναι συναγωνιστές μας. Αναγνώστες, συνομιλητές, φίλοι και πολλά άλλα ναι. Συναγωνιστές δεν είστε, όμως, παιδιά. Δεν είστε εθνικιστές, δεν είστε Ε/Σ, Ε/Μ και κανένα αρκτικόλεξο γενικά, δεν είστε τίποτα σχετιζόμενο με όλα αυτά. Ούτε χιτλερικοί, ούτε τίποτα.
Ας μην κοροιδευομαστε άλλο. Είστε μιας ιδιαίτερης εκδοχής Δεξιοί και πολιτικά στέκεστε απέναντί μας. Τέλεια και παύλα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για δύο πράγματα απορώ. Για την υπομονή του Σταμάτη και για το ότι υπάρχει ακόμα εθνικισμός στην Ελλάδα με τέτοιους εκπροσώπους που είχε επί δεκαετίες.
Επιτέλους η λέσχη πήρε ξεκάθαρη θέση απέναντι στον Φιλίππου και την "ιδεολογική τάση" που αυτός πρεσβεύει.Δεν γινόταν να συνεχιστεί αυτή η "ευγένεια" μόνο και μόνο επειδή "έκανε την τιμή" να σχολιάζει στο μπλογκ.Διάβαζα τόσους μήνες με τι κλίμα συνδιαλεγόσασταν (τσάι κ συμπάθεια) κ απορούσα αν είχε γίνει κάποιο λάθος σε αυτά που ήξερα για τους αβαταρολόγους που κυρίευσαν τον ελληνικό εθνικισμό δεκαετίες τωρα.
Ο Σταμάτης είπε...Κοίταξε φίλε έχει μεγάλη σημασία η καλή προαίρεση. Αν ένας σχολιαστής γράψει αυτό που σκέφτεται καλοπροαίρετα, γιατί να μην γίνει η συζήτηση με τσάι και χαλαρότητα; Διαφωνείς αλλά δεν μαλλιοτραβιεσαι με κάποιον που θέλει να συζητήσει. Είναι βασικός κανόνας της ανθρώπινης επικοινωνίας και συνεννόησης αυτός. Δεν έβρισε κανέναν μας ο Γιάννης. Δεν προσέβαλε κανέναν συνομιλητή. Για ποιο λόγο να τον αντιμετωπίσουμε επιθετικά; Από εκεί και πέρα όλη η εξέλιξη των συζητήσεων έχει να κάνει με το εκάστοτε θέμα. Όταν έρθει η ώρα συζήτησης των κατάλληλων θεμάτων θα υπάρξουν και οι αντίστοιχες τοποθετήσεις.
Ο συγκεκριμένος που έγραψε για ''τσάι και συμπάθεια'', είναι κακοπροαίρετος εκ φύσεως. 72 χρόνια και μυαλό δεν έβαλε.
Διαπράττεις το απόλυτο λάθος Σταμάτη, εσύ και όλοι οι Εθνικιστές, βλέποντας τον Εθνικοσοσιαλισμό ως την γερμανική εκδοχή του Εθνικισμού. Αυτό μας δίδασκε ο
Πλεύρης το 1973 στην Κ4Α. Αλλά ο Χίτλερ δεν ήταν Εθνικιστής, μα αυθεντικός Άριος. Αν ήταν εθνικιστής θα είχε κερδίσει τον πόλεμο από το 1940, πετσοκόβοντας τους ομοαίματους Αγγλοσάξονες στην Δουνκέρκη. Εφείσθη όμως του Αρίου αίματος των και τους άφησε να διαφύγουν. Και όχι μόνον αυτό, αλλά αμετανόητος για το λάθος, έστειλε και τον Έςς να διαπραγματευτεί ειρήνη. Άλλωστε η Πολιτική του Διαθήκη τα λέει όλα. Το λάθος όλων των εθνικιστών, μεταξύ αυτών και του Πλεύρη, ο οποίος δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής αλλά εθνικιστής είναι το αφελές επιχείρημα, ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι συμβεβηκός του εθνικισμού. Το αντίθετο συμβαίνει. Ο Εθνικισμός εξέβαλε στην κοίτη του Εθνικοσοσιαλισμού και εκεί ιστορικά εξέπνευσε.
Ο Σταμάτης είπε...Γιάννη μου έχω κάθε καλή διάθεση να συζητάμε για αυτά τα ζητήματα όσο χρειαστεί. Το κακό είναι ότι τα βλέπουν όσοι θέλουν και έχουν όρεξη να ασχοληθούν με τα του χώρου. Έτσι η κατάρρευση της όποιας εικόνας είχε διαμορφωθεί για την γενιά σου θα γίνεται διαρκώς όλο και πιο εκκωφαντική.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, την αποδόμηση και αυτών των επιχειρημάτων που παραθέτεις. Δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο, εξάλλου.
Πρώτα απ'όλα δεν είδε κανείς από εμάς, ούτε εγώ ασφαλώς, τον εθνικοσοσιαλισμό ως ΤΗΝ γερμανική εκδοχή του εθνικισμού. Τον είδαμε όπως ήταν στην πραγματικότητα. Δηλαδή, ως ΜΙΑ από τις εκδοχές του γερμανικού εθνικισμού. Για την ακρίβεια ως ένα κίνημα, ως ένα πολιτικό φαινόμενο του μεσοπολέμου, που αναπτύχθηκε στην Γερμανία από συγκεκριμένα πρόσωπα.
Ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν ένα πολιτικό φαινόμενο που εκδηλώθηκε ως κίνημα και εξελίχθηκε σε σύστημα εξουσίας. Αντιθέτως ο εθνικισμός είναι ένα ιδεολογικό ρεύμα. Να η πρώτη διαφορά.
Ο εθνικοσοσιαλισμός ως κίνημα και μετέπειτα ως εξουσία διέθετε α) ιδεολογικό υπόβαθρο, β) οργανωτική δομή και γ) θεσμική υπόσταση. Το ιδεολογικό του υπόβαθρο ήταν ο αντιδιαφωτιστικός ρομαντικός εθνικισμός με όλα όσα έχουμε εξηγήσει κατά καιρούς, σε μια από τις εκδοχές που έλαβε (ο αντιδιαφωτιστικός ρομαντικός εθνικισμός) στην Γερμανία του μεσοπολέμου και όντας προδιαμορφωμένος στον προορισμό που πήρε, μπαίνοντας στον 20ο αιώνα, από το νεορομαντικό κίνημα της γενιάς του 1890. Από εκεί κι έπειτα (από την γενιά των νεορομαντικων του 1890, δηλαδή) προστέθηκαν τα μπιχλιμπίδια του αποκρυφισμού, του βιολογικού ντετερμινισμού και τα συναφή που εσύ και οι λοιποί της πρώιμης Χρυσής Αυγής μπορεί να νομίζετε για πρότυπες εμπνεύσεις του Χίτλερ και των συνεργατών ή των υποστηρικτών του.
Το μόνο που προσέφερε ο Χίτλερ και οι συνεργάτες του στην ιδεολογία του εθνικοσοσιαλιστικού φαινομένου, σε σχέση με τις απαρχές του, ήταν αποκλίσεις προς τον αυταρχικό φιλελευθερισμό και ορισμένους συμβολισμούς με αισθητικές του κλασικιστικού Διαφωτισμού κλπ. Αντιφάσεις, δηλαδή. Αλλά όχι τόσο μεγάλες αντιφάσεις ώστε να θεωρήσουμε ότι έστρεψαν αποφασιστικά το κίνημα προς την φιλελεύθερη, αυταρχική Δεξιά. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.
Αυτά για την ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού και τα περί των εκβολών του εθνικισμού που παρέθεσες. Για την οργάνωση και την θεσμική υπόσταση είναι διαφορετική η συζήτηση που μπορεί να γίνει και θα μας βγάλει εκτός θέματος.
Πάμε τώρα στο αν ο Χίτλερ ήταν εθνικιστής ή αν ήταν στοργικός πανΆριος ανθρωπιστής, όπως υποστηρίζεις. Ασφαλώς και ήταν εθνικιστής. Αυτή η βλακεία για την Δουνκέρκη που παρατίθεται ως επιχείρημα έχει ήδη απαντηθεί. Αλλά νομίζω ότι η καλύτερη απάντηση είναι οι πολιτικές του πράξεις. Ο Χίτλερ, ως γνήσιος εθνικιστής και μεγαλοιδεάτης, πριν ρίξει το επικοινωνιακό τέχνασμα της ενωμένης Ευρώπης στο πολιτικό παιχνίδι, είχε φροντίσει να ενσωματώσει στο γερμανικό κράτος όλους τους αμιγώς γερμανικούς (αληθινά γερμανικούς και όχι Άριους ομοφύλους και κουραφεξαλα) πληθυσμούς. Για αυτό ενσωμάτωσε την Αυστρία, κατέλαβε πληθυσμούς στην Τσεχία, απελευθέρωσε πληθυσμούς στην Πολωνία και, κυρίως, πήρε πίσω την Αλσατία.
Αν ήταν να ήθελε την ένωση της Ευρώπης σε ένα φυλετικά Άριο κράτος χωρίς την πρωτοκαθεδρία του γερμανικού εθνικισμού δεν χρειαζόταν να κάνει όλα τα παραπάνω. Θα άφηνε την Αλσατία στην Γαλλία και τις υπόλοιπες περιοχές στα κράτη που τις είχαν καταλάβει και όταν θα έμπαινε στις επικράτειες των συγκεκριμένων κρατών ο γερμανικός στρατός, μολονότι θα αναλάμβανε την διοίκηση, δεν θα άλλαζε τα σύνορά τους, όπως δεν άλλαξε τα ελληνικά σύνορα για παράδειγμα απ' τα οποία δεν προέκυπταν γερμανικές διεκδικήσεις.
Όμως όχι μόνο τις ενσωμάτωσε τις γερμανικές επαρχίες αλλά ξεκίνησε ο πόλεμος ακριβώς επειδή έφερε σε πέρας αυτό το εθνικιστικό όραμα. Επιπλέον έδωσε το πράσινο φως για επιμέρους τροποποιήσεις συνόρων σε άλλα εθνικά κράτη (Ρουμανία). Αν δεν πίστευε στις εθνικές διαφορές και στην αναγκαιότητα των εθνικών κρατών δεν θα συναινούσε σε τέτοια παζάρια και θα απαντούσε ότι θα ήταν ανώφελα εφόσον θα ενσωματώνονταν όλα τα κράτη στο υποτιθέμενο ενωμένο κράτος των Αρίων.
Είναι πραγματικά στα όρια του κωμικού να υπάρχετε τέτοιας ηλικίας άνθρωποι που πιστεύετε σε έναν ιστορικά ανύπαρκτο Χίτλερ τον οποίο περιγράφετε σαν "χιπη του λευκού ρατσισμού". Το γεγονός επίσης ότι διαμορφώθηκε κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70 αυτός ο διεθνιστικός Δεξιός αχταρμάς ως ερμηνεία του εθνικοσοσιαλισμού και ως υπόβαθρο πολιτικών κινήσεων κάνει τις υπόνοιες για ενεργό δάκτυλο ανθρώπων με αμερικανική προέλευση να γίνονται όλο και πιο ισχυρές. Δεν είναι τυχαίο ίσως ότι αναπτύχθηκαν στην Ιταλία της κόκκινης προβιάς αρχικά τέτοιες παραχαράξεις. Είναι ξεκάθαρο το new age υπόβαθρο της όλης σύλληψης.
Κλείνοντας, για να κάνω και λίγο μαύρο χιούμορ, αν ήμουν εγώ κυβερνήτης της Ελλάδας και ενσωμάτωνα την Βόρειο Ήπειρο στην Ελλάδα, εκτελούσα τα 2/3 των Αλβανών κι έκανα το υπόλοιπο αλβανικό κράτος δεκανικι του ελληνικού, αν ενσωμάτωνα το Μοναστήρι, απαγόρευα στους Σκοπιανούς την χρήση του όρου Μακεδονία κι έκανα το υπόλοιπο κράτος τους δεκανικι του ελληνικού, αν ενσωμάτωνα και την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε θα είχα όλη την καλή διάθεση να συζητήσω μια ομοσπονδιακή ένωση των λαών της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Με την Ελλάδα να έχει τα κλειδιά εξουσίας μιας αυτοκρατορίας ή Ένωσης (και τα υπόλοιπα κράτη να αποτελούν νομαρχίες της στην πραγματικότητα), θα συζητούσα κι εγώ το ενδεχόμενο της αδελφοποίησης των λευκών λαών ενός μεγάλου μέρους της Ευρώπης. Δεν ξέρω αν θα υπήρχαν κάποιοι σαν εσένα μελλοντικά να με ερμηνεύσουν ως διεθνιστή.. χαχαχα!! Πάντως το σωστό θα ήταν να με διάβαζαν ως αναβιωτη μιας σύγχρονης εκδοχής της Μεγάλης Ιδέας του ελληνικού ρομαντικού εθνικισμού. Άλλο τόσο μεγάλη ήταν και η ιδέα του γερμανικού ρομαντισμού εθνικισμού που έκανε πραγματικότητα ο αγαπημένος σου πολιτικός.
Παρασκευή, 12 Ιανουαρίου, 2024
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αν και γνωρίζουμε εννοείται ότι ως λέσχη είστε κάθετα αντίθετοι των ιδιωτικών πανεπιστημίων που πάει να περάσει η ΝΔ,θα θέλαμε να διαβάσουμε και μια πιο βαθιά οπτική σας με άρθρο για το ζήτημα ως οι πλέον ειδικοί και έχοντες σαφή γνώση κ άρα γνώμη του αντικειμένου (αν δεν κάνω λάθος τα περισσότερα μέλη σας είναι μεταπτυχιακοί φοιτητές).
Είναι καταθλιπτικό το πόσο αβουλη είναι η κοινωνία και δεν αντιδρά ούτε σε αυτό,εκτός από κάποιες λίγο μαζικές πορείες της αριστεράς.
Θα ανεβάσουμε σχετικό άρθρο στις προσεχείς δημοσιεύσεις του ιστολογίου. Το ζήτημα είναι ότι είτε ανεβάσουμε είτε όχι οι δεξιές ρίζες είναι βαθιά χωμένες στο χώμα του εθνικιστικού χώρου και θα χρειαστεί πολύς ακόμη καιρός για να ξεραθούν. Χρόνο τον οποίο δεν έχει η ελληνική κοινωνία.
Μπορεί και να έχει δίκιο ο σχολιαστής που συζήτησε στο παραπάνω νήμα με τον Αχιλλέα. Ίσως να είναι υπερβολή ότι όλα τελείωσαν. Ωστόσο είμαστε πολύ κοντά στο να συμβεί αυτό στο άμεσο μέλλον. Το τέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όποτε και αν έρθει, θα έχει οδηγήσει τα πράγματα σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Εκτός και αν κάνουμε κάποιο θαύμα...
Για την θαλάσσια πειρατεία τι άποψη έχετε; Την δικαιολογείτε όταν στρέφεται κατά των πλουτοκρατικών συμφερόντων;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σπάνια στρέφεται κατά των πλουτοκρατών έχοντας ιδεολογικό πρόσημο. Κλέφτες και εγκληματίες είναι συνήθως οι πειρατές, μόνο που δρουν εξωθεσμικά, σε αντίθεση με τους μεγαλοαστούς οι οποίοι διαμορφώνουν τους νόμους στα μέτρα τους. Μην το μπερδεύεις με τις τωρινές επιθέσεις των Χούτι. Η πειρατεία για γυμνό οικονομικό όφελος είναι εγκληματική δράση απατεώνων. Με σασπένς και δράση που ενδεχομένως να μας αρέσει. Αλλά ηθικά απαράδεκτη.
Προς τον σχολιαστή που έστειλε το link με την συνέντευξη του "πατριάρχη":
Υπάρχουν άλλα βίντεο που δείχνουν ξεκάθαρα αυτό που θες να πεις. Στο συγκεκριμένο θα βρουν αντίλογο οι υποστηρικτές του. Δεν είναι ξεκάθαρο αν ειρωνεύεται ή αν μιλά σοβαρά. Και, κυρίως, δεν θα κάνουμε διαφήμιση στο κανάλι ενός πορωμένου Εβραίου.
Δεν ξέρω να το ερώτημα αφορμάται από το εν λόγω περιστατικό, πάντως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "θαλάσσια πειρατεία" το πρόσφατο ρεσάλτο στο "ελληνό"κτητο τάνκερ σημαίας νήσων Μάρσαλ και (σχεδόν) χωρίς ίχνος Ελλήνων υπηκόων στο πλήρωμα, που κουβάλαγε φορτίο στην Τουρκία και το οποίο και κατασχέθηκε από τις επίσημες Ιρανικές αρχές (και όχι από "ιδιώτες" πειρατές) ως αντίποινα στην κατάσχεση ιρανικού αργού που μετέφερε το ίδιο πλοίο τον Απρίλιο του 2023.
Αλλά εκτός αυτού, είναι γεγονός ότι οι αντιπαραθέσεις σήμερα περιλαμβάνουν και μισθοφορικά τάγματα, εργαλειοποίηση δικτύων εγκληματιών, κατσαπλιάδες, "τρομοκρατία" κτλ. Είναι και αυτά μες στο παιχνίδι...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μέσα στην μποχα η ψευτοελληνική ναυτιλία.Εθνικοποίηση χθες.
Ο/Η Αμάραντος είπε...Διάβαζα τα ρεπορτάζ της είδησης των τελευταίων ημερών για τις ανήλικες εκδιδόμενες. Αναφέρουν ότι οι προαγωγοί των εφήβων πεταλούδων είχαν τα ονόματα Αριστοτέλης, Στέφανος, Σταύρος και Σταμάτης. "Τι διάολο, κύκλωμα παράνομων είναι αυτό ή ο αυτόνομος εθνικιστικός χώρος", σκέφτηκα; Ευτυχώς, μετά διαπίστωσα ότι ήταν απλή συνωνυμία.
https://edolio5.blogspot.com/2024/01/31-310-sms-15.html
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Που την βρίσκεις την όρεξη για χαβαλέ όλη την ώρα, ρε άτιμε;
Σε ποιον αναφέρεστε;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σε εσάς τον Λεμούριο, κύριε.
<>
κοπριτης εδω. αν και δεν σχολιασα τιποτα τη μερα που μας περασε και με μπερδεψατε με αλλον ή καποιος αλλος χρησιμοποιησε το Λεμουριο ψευδωνυμο μου, παρολο αυτα εχετε δικιο και συμπληρωνω λεγοντας πως οταν η μπανανα θα ειναι αυτη που θα τρωει την μαϊμου, τοτε θα κοπει και η ορεξη αυτη απο τον Λεμουριο!
Υ.Γ. Μαμουτε σημειωσε την ωρα: 3 παρα τη νυχτα και εγω σχολιαζω στη ΦΛΕΦΑΛΟ! ουτε πρακτορας να ημουν.
-Λεμουριος τρολιστας
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Είναι γνωστό ότι συχνάζεις τα βράδια σε κακόφημα στέκια.
Δεν ακούς, δεν ακούς,
κι όλο κάνεις παρέα μ' αυτούς..
https://iskra.gr/politiki-dioxi-lafazani-katadikastike-18-mines-fylaki-gia-diasosi-proton-katoikion-apo-pleistiriasmous/
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Στηρίζουμε όσους διώκονται από το κατοχικό καθεστώς. Ωστόσο ας μην κάνουμε διαφήμιση άλλων ιστοσελίδων. Το έχουμε επαναλάβει αυτό. Αν θέλετε να γράψετε ένα σχόλιο επί του θέματος και να το συνοδεύσετε με link, κάπως πάει κι έρχεται. Σκέτο link δεν έχει νόημα. Θα έβαζε ο Λαφαζάνης ανάλογο σχόλιο που να διαφημίζει την Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.;
Βλέπω με μεγάλο ενδιαφέρον την εθνικοανεξαρτησιακή πατριωτικη στροφή Λαφαζάνη( με αστερισκο στον δουλιπρεπη φιλορωσισμο) αν και πιστεύω οτι το θυμηθηκε τόσο αργά που δεν ξερω τι χρησιμοτητα έχει πέραν του να σώσει την ψυχή του.Ο Λαφαζανης ήταν πάντα,ενας τίμιος άτολμος γραφειοκράτης και ετσι νομιζω θα παραμείνει.Κραταω πάντως την αξιοπρεπή του σταση στην ιστορια των πλειστηριασμών και σκεφτομαι οτι αν την ειχαν κρατησει και άλλοι θα υπηρχαν θετικές εξελιξεις πριν κάποια χρόνια.Για να μην κανω διαφημιση προσφατα σε σταθμο της βορειας Ελλαδας ο Λαφαζανης αναφερθηκε στην μανα και στον πατερα ως στηριγμα της κοινωνιας παιρνοντας αποσταση απο woke αποψεις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Οκ παιδιά. Απλά ήθελα να μεταφέρω την είδηση. Έχετε δίκιο.
Προς τον κύριο Φιλίππου: υπάρχει κάποιο μέιλ για επικοινωνία μαζί σας;
Το μέιλ μου είναι διαθέσιμο στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ, η οποία μπορεί να σας το στείλει διά μέσου μέιλ σας προς την Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
Εντάξει, ο Laughαζάνης ανέκαθεν ήταν ό,τι πιο εθνολαικό/αντιδυτικό/παλαιοφλωρακικό μπορούσες να βρεις εντός του μικρόκοσμου της ελ Αριστεράς. Η διαφορά είναι ότι από το '15 και εντεύθεν, δλδ μετά την οριστική εκμηδένιση της μεταπολιτευτικής αριστερής μυθολογίας και την κατάρρευση του "ηθικού πλεονεκτήματος", επιχειρεί συνειδητά να ντερλικώσει κάνα ψίχουλο από την διαρκώς αυξανόμενη πίτα της λαικίστικης ακροδεξιάς.
Απευθύνεται και αυτός (όπως και οι περισσότεροι αντισυστημικοί πλέον) στο κοινό που κείται μεταξύ Βελόπουλου-Καμμένου-ΧΑ του '12, με ότι αυτό συνεπάγεται σε ρητορικό επίπεδο (εγκατάλειψη του ΜΛ μανδύα, άρθρα επιπέδου Μακελειό του Χίου, στραβοστόμικες "γεωπολιτικές" αναλύσεις τίγκα στην παραπληροφόρηση, φιδεμπορία κτλ). Καλώς ή κακώς, μέχρι τούδε δεν του βγαίνει πάντως, όπως δεν βρήκε και σε άλλους πρώην, πχ Τ Φωτόπουλος, Καζάκης, προμητσοτακικός Καραμπελιάς και ούτω καθεξής. Κατά την γνώμη μου, ο Λαφαζάνης μετά τις ευρωεκλογές θα καταλήξει "συνεργαζόμενος" του ΚΚΕ (το οποίο αρχίζει σιγά σιγά να επαναφέρει το ΑΑΔΜ) εκτός και αν βγει σύνταξη μέχρι τότε...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο πατέρας του σοσιαλισμού πάντως,ο Μαρξ,δεν εκφραζόταν σε καμία περίπτωση ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Είναι και αυτή η περίπτωση που ρομαντικοί εθνικιστές,κομμουνιστές και αναρχικοί,φαινομενικά εχθροί μεταξύ τους υπερασπίζονται με θέρμη τον νόμο ενός ακροδεξιού,νατοικού στρατιωτικού καθεστώτος.Μιλάω για την Χούντα (άρθρο 16).
Ας μην ξεχνάμε πως ο σοσιαλισμός αφορά μέσα παραγωγής,και τα πανεπιστήμια δεν παράγουν προιόντα,αλλά εκπαιδεύουν ανθρώπινο δυναμικό.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Αυτό μπορείς να το εκθέσεις ως επιχείρημα στους μαρξιστές. Όχι σε εμάς. Ο ρομαντικός (παραδοσιοκρατικος) σοσιαλισμός δεν εστιάζει στην παραγωγή. Υποστηρίζει κάτι πιο ευρύ (λιγότερο ορισμένο βέβαια σε σχέση με τον μαρξικό σοσιαλισμό). Ότι δηλαδή το οικονομικό πρέπει να υποτάσσεται και να ενσωματώνεται στο κοινωνικό. Αν στο κοινωνικό και το ευρύτερο πολιτικό πεδίο δεν είναι κυρίαρχη η ιδεολογία της αγοράς, θα μπορούσε να γίνει συζήτηση για μη δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα (πχ στην αρχαία Ελλάδα φιλοσοφικές σχολές). Στις συνθήκες της μεταμοντέρνας νεωτερικότητας, ωστόσο, με την αγορά να κυριαρχεί ανεξέλεγκτη σε κάθε πεδίο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, η υποστήριξη μιας ιδέας όπως αυτής που παραθέτεις είναι νομοτελειακό ότι θα καταλήξει στην "συμμαχία Κασσελακη- Άδωνι". Συνεπώς μόνο η αντίθεση στην ιδιωτική τριτοβάθμια είναι η σοσιαλιστική απάντηση.