του Σταμάτη Μαμούτου
Πραγματοποιήθηκε κατά το τριήμερο 16,17,18 Μαΐου, στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων στο Γκάζι, το 19ο Comicdom Con. Παραβρέθηκα στους χώρους της εκδήλωσης το πρωί της περασμένης Κυριακής. Η δωρεάν είσοδος ήταν μια σωστή επιλογή των διοργανωτών που θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι φάνηκε από αρκετά μακριά. Για την ακρίβεια, τουλάχιστον από τα φανάρια της οδού Πειραιώς αν όχι και σε πιο μακρινά σημεία, φαίνονταν μεγάλες ομάδες θεατών να προσεγγίζουν τους χώρους της Τεχνόπολης. Η πρώτη εικόνα ήταν τέτοια που προϊδέαζε για την επιτυχία της εκδήλωσης σε ό,τι είχε να κάνει με την προσέλευση. Ωστόσο, αποδείχτηκε ότι ακόμη και σε μια τόσο εδραιωμένη και ιστορική εκδήλωση μπορεί να προκύψουν ζητήματα οργανωτικής αρτιότητας. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Οι διοργανωτές εκμεταλλεύτηκαν εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους της Τεχνόπολη. Στους εξωτερικούς χώρους πέρα από τους εκθέτες με τα περίπτερα υπήρχαν μεγάλοι κενοί χώροι, στους οποίους μπορούσαν οι θεατές να περπατήσουν άνετα και να απολαύσουν τον ανοιξιάτικο ήλιο. Στα της φιλοξενίας των θεατών εκτός από την καφετέρια και την καντίνα που υπάρχουν μόνιμα στην Τεχνόπολη, στο Comicon Dom φιλοξενήθηκαν επιπλέον καντίνες που πωλούσαν αθηναϊκές μπύρες και γλυκίσματα. Η πρώτη γενική πρώτη εικόνα της διοργάνωσης ήταν πολύ καλή.
Ωστόσο, αναδύονταν κάποια ερωτηματικά όταν ο επισκέπτης έπρεπε να σταθεί στα περίπτερα των εκθετών για να δει τα comics και τα βιβλία. Σε ορισμένα από τα περίπτερα υπήρχε χώρος και άνετη πρόσβαση. Σε κάποια άλλα, όχι. Συγκεκριμένα, σε ορισμένα περίπτερα που βρίσκονταν σε στενούς πεζόδρομους της Τεχνόπολης η κίνηση ήταν πυκνή, με αποτέλεσμα να γίνει σχεδόν αδύνατη η επαφή με τα εκθέματα.
Αυτή η διαπίστωση έγινε σχεδόν οδυνηρή όταν χρειάστηκε να εισέλθω στους εσωτερικούς χώρους των κτιρίων που φιλοξενούνταν ορισμένοι εκθέτες. Εκεί γινόταν πραγματικά το αδιαχώρητο. Ο θεατές ήμασταν σε ορισμένα σημεία στοιβαγμένοι κυριολεκτικά, λόγω της λανθασμένης τοποθέτησης από τους διοργανωτές των τραπεζιών που φιλοξενούσαν τους εκθέτες. Το παράδοξο είναι ότι υπήρχαν ορισμένοι κενοί χώροι οι οποίοι δεν χρησιμοποιήθηκαν όπως θα έπρεπε. Αντιθέτως, στο σημείο που γινόταν η πρώτη στροφή προς τα δεξιά για να περάσουμε στα ενδότερα της αίθουσας, οι επισκέπτες βιώσαμε ένα αληθινό ανθρώπινο μποτιλιάρισμα που θύμιζε αποχώρηση από παλιό ελληνικό γήπεδο ποδοσφαίρου. Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν αδύνατο να σταθώ και να δω εκθέματα και σκίτσα.
Όμως, υπήρχε και κάτι χειρότερο. Η έξοδος του κλειστού χώρου οδηγούσε στο artist alley. Εκεί τα τραπέζια των εκθετών ήταν τοποθετημένα σε πολύ κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους, όπου μετά βίας χωρούσαν δυο τρεις άνθρωποι. Φανταστείτε τι συνέβη όταν «έσκαγαν» πάνω στον συγκεκριμένο χώρο σαν τα κύματα όλοι οι επισκέπτες που εξέρχονταν μαζικά από τον ασφυκτικά γεμάτο εσωτερικό χώρο. Όποιος είχε όρεξη να χάσει μια ώρα από την ζωή του σε ακίνητη ορθοστασία μπορεί να είχε βρει τον κατάλληλο τόπο.
Αλλά σίγουρα δεν ήμουν εγώ ένας από αυτούς. Προτίμησα να γυρίσω προς τα μέσα στην κλειστή αίθουσα και βλέποντας ότι υπήρχαν πέντε έξι ακόμη θεατές που σκέφτονταν το ίδιο με εμένα πήγαμε σε μια φραγμένη με μεταλλικό κιγκλίδωμα έξοδο κινδύνου. Αφού διαπιστώσαμε ότι τα σώματά μας χωρούσαν να περάσουν ανάμεσα από τον τοίχο και το δεξιό άκρο του κιγκλιδώματος, ξετρυπώσαμε από εκείνο το περιβάλλον ασφυξίας και βγήκαμε στον καθαρό αέρα.
Θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος αναγνώστης ότι ενδεχομένως να γκρινιάζω άδικα και να είμαι υπερβολικά αυστηρός. Δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν ακυρώνω τα θετικά σημεία της διοργάνωσης που ήταν εμφανή. Πολύς κόσμος, ελεύθερη είσοδος, σημαντικοί δημιουργοί από τα εξωτερικό προσκεκλημένοι. Αλλά το πρόβλημα της χρήσης των χώρων σε σχέση με τις τοποθετήσεις των τραπεζιών και των περιπτέρων στα οποία εκθέτουν οι δημιουργοί τα έργα τους είναι κάτι που επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χρονιά σε αυτή την διοργάνωση.
Καλή η βόλτα, ωραία η αίσθηση της μαζικής συμμετοχής αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το επίκεντρο της διοργάνωσης είναι τα comics, τα βιβλία και οι δημιουργοί τους. Αν στο κύριο comic φεστιβάλ της χώρας είναι πολύ δύσκολο, επί σειρά ετών, να έρθουν σε επαφή οι επισκέπτες με τους δημιουργούς και να δουν τα έργα τους με μια αυτονόητα υποτυπώδη προσοχή τότε σίγουρα υπάρχει ένα ζήτημα που οι διοργανωτές πρέπει να βρουν την λύση του στα επόμενα φεστιβάλ.
Μέχρι τότε, πρώτα ο Θεός, να είμαστε όλοι καλά για να τα ξαναπούμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι στους μαγικούς χάρτινους κόσμους των εικονογραφημένων ιστοριών.
ΥΓ. Στην τέταρτη φωτογραφία με δυο φίλους. Τον digital artist Κώστα Νικέλλη και έναν εκ των σχεδιαστών του περιοδικού Epifany, Άγγελο Μάνη.
Σχόλια:
Α, και μην ξεχνάμε τον Κωνσταντίνο Παππά και την εκδίωξή του από το Artist's Alley λόγω των πεποιθήσεών του και των ιστορικών έργων του. Ίσως αν είχε φτιάξει τον Αθανάσιο Διάκο drag queen να ήταν και ο Τιμώμενος Καλλιτέχνης εκείνη τη χρονιά. Αφού λένε ότι άτομα και καλλιτέχνες σαν τον Κ. Παππά δεν έχουν θέση εκεί, μάλλον δεν έχουμε θέση ούτε κι εμείς.
ΥΓ. Με τέτοια σχόλια κατά του woke θα εκνευρίσεις τον Λεμούριο.
Προτιμώ να δώσω το χρόνο μου (και σε κάποιες περιπτώσεις τα χρήματα που βγάζω από την εργασία μου) για να πάω σε μια μικρή εκδήλωση, με συγκεκριμένους ομιλητές, που θα αναλυθεί ένα θέμα που με ενδιαφέρει και θα μπορέσει να γίνει μια συζήτηση και όταν θα φύγω θα έχω αποκομίσει κάτι πνευματικό ή και υλικό αλλά που να είναι στο γούστο μου, παρά στο χάος και σε ένα μέρος που με χλευάζουν. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του και είναι σεβαστές. Για μένα και για όποιον άλλον το επιλέξει, υπάρχει ο δρόμος του Ρομαντισμού, ο δρόμος του μοναχικού περιπατητή, που περπατάει ανάμεσα στα θραύσματα του Ωραίου και προσπαθεί να το ανασυστήσει στο νου του με την Δημιουργική Φαντασία του, ενώ δίπλα του "οι πόρνες και οι αργυραμοιβοί παίζουν ζάρια πάνω στις αρχαίες πέτρες".
Αλλά δεν πρέπει να μας διαφύγει ότι αν ακολουθηθεί συνολικά από την λέσχη αυτή η ατραπός τότε για να κρατηθεί ο εκδοτικός και να δυναμώσει η λέσχη θα πρέπει, εκτός από το να γράφετε, να μάθετε και να ζωγραφίζετε, να κάνετε γραφιστική δουλειά και άλλα εικαστικά που βλέπουμε στις διοργανώσεις. Μας χρειάζονται και αυτά, μας χρειάζονται οι ιδέες που ακούμε συζητώντας με τους δημιουργούς. Κοντολογίς, μας χρειάζεται η πρακτική της ενημέρωσης και συλλογής πληροφοριών.
Όπως βλέπεις, δεν πάει χαμένη η εμπειρική γνώση που μας χαρίζει καθημερινά η παρουσία του Τέλη στα σχόλια.
Και από τότε που βγήκε σπέρνει αντί για βόμβες ξερατά, συκοφαντίες, δολοπλοκίες, διαβολές κλπ.
Η μεγαλύτερη απόδειξη της ουσιαστικής ανυπαρξίας του χώρου είναι ότι δεν τον έχει καθερέσει εδώ και δεκαετίες.
Έτσι όπως έχουν τα πράγματα, χωρίς δηλαδή να υπάρχει σοβαρός πολιτικός χώρος, αυτός μετά από τους διαλόγους που έχει αναπτύξει τόσα χρόνια στον σχολιασμό της λέσχης και του ΜΚ, πλέον προσφέρει ψυχαγωγία και διασκέδαση, δύο σε ένα. Χώρος δεν υπάρχει, υπάρχει αυτός όμως με τα shows του να προσφέρει ψυχαγωγία δωρεάν.
Ευθύνη φέρει και το ιστολόγιο για οποιαδήποτε ενέργεια θέσει σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα του συγκεκριμένου προσώπου καθώς επέτρεψε πληθώρα ανυπόστατων συκοφαντιών και στοχοποιητικών σχολίων κατά του συναγωνιστή. Τρέξτε τώρα να κρυφτείτε θρασύδειλα ρεμάλια για να αποφύγετε τις μηνύσεις που θα χρεωθείτε εξ αιτίας του μάγκα του Βορρά.
Σταμάτη Μαμούτε πάρε την σκούπα και άρχισε να σβήνεις σχόλια και αναρτήσεις.
Εις μάτην όμως κακόμοιρε ρέμπελε αφού τα κέρατά σου έχουν σωθεί όλα σε στιγμιότυπα οθόνης και αποσταλεί ήδη εκεί που πρέπει. Βεβαιώσου ότι έχεις αποθηκεύσει το ιστολόγιο αλά Μακαρούν και κλείσε θέση στην Αντικαθεστωτική.
Σε κανονικούς πολιτικούς χώρους δεν θα είχες θέση με τέτοιες συμπεριφορές που επιδεικνύεις επί σειρά ετών, ώστε να χρειαζόταν καθαίρεση. Εξαρχής θα είχες βρει κλειστή την πόρτα ή θα είχες αποβληθεί άμεσα.
Ο ιππέας ο Μαγυάρος
Να απευθυνθείς για το πρόβλημά σου στην Εταιρεία Προστασίας Σπανίων Ερπετών (ΕΠΡΟΣΕΡΠ).