του Αριστείδη Χριστοφοράκη
Όλοι γνωρίζουν ότι η Κέρκυρα, πέρα από ένα πανέμορφο νησί, είναι και ένας από τους καλύτερους προορισμούς για μια εαρινή εκδρομή. Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της πόλης, μαζί με τα ήθη και έθιμα του νησιού, συνδυάζονται άψογα και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που ταιριάζει με την άνοιξη και προσδίδει ένα κατανυκτικό αποτέλεσμα ιδίως αν τύχει να βρεθεί κανείς στο νησί των Φαιάκων κατά τις ημέρες των Αναστάσιμων εορτασμών.
Βρέθηκα στην Κέρκυρα πριν λίγο καιρό, κατά τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Οι ξένοι τουρίστες ήταν τουλάχιστον τριπλάσιοι σε σχέση με τους Έλληνες. Να ήταν άραγε η διαφορά αισθητικών κριτηρίων; Ή μήπως η διαφορά οικονομικών δυνατοτήτων; Ή πάλι η εδώ και δυο αιώνες ενστάλαξη της ταξιδιωτικής νοοτροπίας στους δυτικοευρωπαίους, ο λόγος που έκανε την διαφορά; Το πιθανότερο είναι να ισχύουν και τα τρία.
Μόνο εκτός της Κέρκυρας έγινε εφικτό να βρούμε διαθέσιμα δωμάτια σε λογική τιμή ενώ και το ταξίδι ήταν κουραστικό και μόνο όταν φτάσαμε στα δωμάτια τελείωσε η περιπέτεια του ταξιδιού. Η πραγματική περιπέτεια, όμως, θα ξεκινούσε την επόμενη ημέρα.
Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής μεταβήκαμε στην πόλη, για βόλτα και εξερεύνηση. Εκεί συναντήσαμε πολύ κόσμο, γεγονός που προδιέθετε τον «πανζουρλισμό» που θα αντιμετωπίζαμε αργότερα μέσα στη μέρα. Τριγυρίζοντας μέσα στα καντούνια νιώθαμε ότι είχαμε βρεθεί σε κάποια άλλη πόλη ή εποχή, καθώς μαγεμένοι όπως ήμασταν από την αρχιτεκτονική των κτιρίων, τους πανέμορφους ναούς των καθολικών και των ορθοδόξων κατοίκων του νησιού, τα πολλαπλά αγάλματα των ηρώων και των εθνεγερτών, η παρουσία τόσου κόσμου δεν μας επηρέαζε και τόσο.
Δυστυχώς δεν καταφέραμε να επισκεφτούμε το Βυζαντινό και το Ενετικό φρούριο της πόλης, όμως επισκεφτήκαμε το αρχαιολογικό και το βυζαντινό μουσείο. Στη συνέχεια, με δυσκολία λόγω κόσμου, καταφέραμε να δοκιμάσουμε τοπικά φαγητά και εδέσματα. Καθώς έφτανε η νύχτα η κατάσταση γινόταν όλο και περισσότερο αποπνικτική, με όλο και περισσότερο κόσμο να καταφτάνει με ορμή, προκειμένου να καταφέρει να βρει μια καλή θέση, έτσι ώστε να παρακολουθήσει τις λειτουργίες και να ακολουθήσει κάποιον επιτάφιο. Οι φιλαρμονικές ορχήστρες της πόλης, ήδη είχαν ξεκινήσει να πηγαίνουν προς τα σημεία συνάντησής τους.
Γενικότερα, οι επιτάφιοι κάθε εκκλησίας έχουν συγκεκριμένη ώρα που ξεκινούν την περιφορά τους, ακολουθούμενοι είτε από κάποιο σχολείο, πρόσκοπους, χορωδιών, διαφόρων μουσικών σωμάτων αλλά και στρατιωτικά σώματα, κυρίως του Πολεμικού Ναυτικού. Η Κέρκυρα είναι πραγματικά στο πόδι τέτοιες μέρες. Το θρησκευτικό βίωμα συνοδεύεται από λαϊκή πλημμυρίδα και αισθητική ποιότητα. Μια ολιστική προσέγγιση με παραδοσιοκρατικά γνωρίσματα είναι προφανώς εγγεγραμμένη στην κουλτούρα του τόπου.
Οι φιλαρμονικές ορχήστρες της Κέρκυρας έπαιζαν η κάθε μια τα δικά της κλασικά έργα σε διασκευές. Η Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας («Παλαιά ή οι Κόκκινοι, λόγω της στολής τους»), έπαιζε το Adagio του Albinoni, η Φ. Ε. Μάντζαρος («Μπλε») έπαιζε τη Marcia Funebre του Verdi καθώς και την πένθιμη ελεγεία, Sventura του Mariani και τέλος η Φ. E. Καποδίστριας έπαιζε το Πένθιμο Εμβατήριο του Chopin. Τελικός προορισμός όλων των επιταφίων είναι η πλατεία Ενώσεως και η πλατεία Σπανιάδα που βρίσκονται μπροστά από το Παλαιό Φρούριο, στο λιμάνι. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι στην Κέρκυρα κάθε χρόνο το Ορθόδοξο με το Καθολικό Πάσχα, εορτάζονται πάντα από κοινού την ημέρα του Ορθόδοξου Πάσχα, ως κλίμα ενότητας μεταξύ των Ελλήνων του νησιού, ασχέτως της θρησκείας τους.
Προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε την περιφορά του επιταφίου που ακολουθούνταν από τους Κόκκινους, επειδή βρισκόμασταν κοντύτερα σε αυτούς. Όμως δεν καταφέραμε να κρατήσουμε την απόσταση που θέλαμε, λόγω της μαζικής συμμετοχής των συμμετεχόντων στο θρησκευτικό τελετουργικό. Παρόλα αυτά απολαύσαμε την μουσική, η οποία υπήρχε παντού γύρω μας και η ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική και μυσταγωγική. Ένα υπερθέαμα που παρέπεμπε σε άλλες εποχές. Το σχεδόν συντονισμένο αργό βήμα του κόσμου, σε συνδυασμό με την μουσική, τη μυρωδιά του λιβανιού και των ανθών, και το απαλό σκοτάδι που έσφιγγε τα στενά σοκάκια της Αρχόντισσας του Ιονίου, συνέθεταν ένα κλίμα που δεν θα φύγει ποτέ από τις αναμνήσεις μας.
Την επόμενη ημέρα, του Μεγάλου Σαββάτου, βρεθήκαμε πάλι νωρίς στην πόλη, για να βρούμε μια καλή θέση, έτσι ώστε να παρακολουθήσουμε από κοντά το έθιμο των Μπότηδων. Χάσαμε, βέβαια, το έθιμο του Σεισμού μετά την Ανάσταση του Κυρίου, που πραγματοποιείται στον Ι.Ν. Υπεραγίας Θεοτόκου Φανερωμένης (ή αλλιώς Παναγία των Ξένων), στην Πλακάδα του Αγίου, διότι γίνεται στις 6:00 το πρωί. Στις 9:00 ξεκινάει η Λιτάνευση του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος και η περιφορά του Επιταφίου του Ιερού Ναού Του. Πρόκειται για την αρχαιότερη λιτανεία του Αγίου, που πραγματοποιείται σε ανάμνηση της θαυματουργικής απαλλαγής του νησιού από τη σιτοδεία, πιθανόν το έτος 1553. Κατά την παλαιότατη παράδοση, επειδή το πρωί του Μ. Σαββάτου συνεχίζεται το πένθος της Μ. Παρασκευής, περιφέρεται και ο Επιτάφιος του Ι.Ν., ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι ο Άγιος Σπυρίδων λιτανεύεται σε θέση προεξάρχοντος Επισκόπου, δηλαδή προηγείται του Επιταφίου, ακολουθώντας τη βυζαντινή λατρευτική τάξη και ιδιαίτερα εκείνη της Βασιλεύουσας. Στην περιφορά συμμετέχουν οι μπάντες και των τριών Φιλαρμονικών της πόλης, οι οποίες αποδίδουν τη διασκευή του πένθιμου εμβατηρίου από την όπερα Amleto του Ιταλού συνθέτη Franco Faccio, από την Παλαιά ορχήστρα, το πένθιμο εμβατήριο Calde Lacrimae του επίσης Ιταλού συνθέτη de Michellis από την Μπλε ορχήστρα και τη διασκευή του πένθιμου εμβατηρίου από την Ηρωική Συμφωνία του Beethoven από την ορχήστρα Καποδίστριας.
Το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος, μετά τη λιτάνευσή Του στην πόλη, τοποθετείται στη θύρα για τριήμερο προσκύνημα. Πρόκειται για μια επίσης παλαιότατη παράδοση, που πιθανότατα έχει τις ρίζες της στην Κωνσταντινούπολη, όταν ακόμη βρισκόταν το σκήνωμα του Αγίου στον εκεί Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων. Μάλιστα, στα χρόνια της Βενετοκρατίας, οι μέρες που ήταν «ο Άγιος στη θύρα», θεωρούνταν μέρες ασυλίας.
Στις 11:00 μετά το πέρας της λιτανείας, τελείται ο Εσπερινός της Αναστάσεως στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό και κανονικά, όταν ο Μητροπολίτης ψάλλει τον στίχο «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν» οι καμπάνες όλων των εκκλησιών της πόλης σημαίνουν χαρμόσυνα και από τα μπαλκόνια των σπιτιών οι κάτοικοι ρίχνουν τα παλιά πήλινα δοχεία. Πρόκειται για το έθιμο της Πρώτης Ανάστασης με τη ρίψη των Μπότηδων. Οι ρίζες αυτής της συνήθειας είναι πολύ παλιές. Ίσως με τον κρότο από το σπάσιμο να συμβολίζεται η νίκη της ζωής επί του θανάτου. Οι Κερκυραίοι σε αυτήν την τοπική παράδοση αποδίδουν χριστιανικό περιεχόμενο, αναπαριστώντας αλληγορικά τον Αναστάσιμο λόγο του προφήτη «ἵνα συντρίψω αὐτούς, ὡς σκεύη κεραμέως».
Ταυτόχρονα, όπως μας πληροφόρησαν κάτοικοι του νησιού, στην περιοχή της Πίνιας, στο παλαιό εμπορικό κέντρο της πόλης, τα τελευταία χρόνια αναβίωσε το έθιμο της Μαστέλας. Σ’ ένα στολισμένο με μυρτιές και κορδέλες βαρέλι γεμάτο νερό, οι περαστικοί ρίχνουν κέρματα, κάνοντας μια ευχή. Με την αναγγελία (κωδωνοκρουσίες) της πρώτης Ανάστασης, ο πρώτος που βουτάει στη Μαστέλα λαμβάνει και το περιεχόμενό της, δηλαδή τα κέρματα.
Μετά το πέρας των εκδηλώσεων, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Αχίλλειο Ανάκτορο. Αν και για κακή μας τύχη, το κτίριο δεν ήταν επισκέψιμο λόγω εργασιών συντήρησης που γίνονται τα τελευταία χρόνια, αρκεστήκαμε στην επίσκεψη του γύρω χώρου, όπου είναι απαράμιλλής ομορφιάς και γεμάτο περίτεχνα αγάλματα των Μουσών καθώς και διαφόρων άλλων από την μυθολογία μας. Φυσικά, ξεχωρίζει το γιγάντιο άγαλμα 15μ του Αχιλλέα, καθώς και ο Αχιλλέας Θνήσκων.
Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο ετοιμαστήκαμε για την Ανάσταση. Για ακόμα μια φορά βρεθήκαμε από νωρίς στην πόλη προκειμένου να παρακολουθήσουμε από κοντά την αναστάσιμη λειτουργία, αλλά αυτή τη φορά αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και να παρακολουθήσουμε την Καθολική λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό των Καθολικών (Duomo), παρουσία εκκλησιαστικού οργάνου και πολυφωνικής χορωδίας. Αν και ήταν ξένη σε μας αυτή η τελετή, την απολαύσαμε δεόντως καθότι ήταν και αυτή εξίσου κατανυκτική και μυσταγωγική. Στα μέσα του μυστηρίου, έγινε διακοπή, διότι κατέφτασε το άγιο φως και ο καθολικός Μητροπολίτης το παρέλαβε από τον Ορθόδοξο αντίστοιχό του. Μετά την παραλαβή του φωτός, ακολουθήσαμε την Ορθόδοξη πομπή προς το Πάλκο της Πάνω Πλατείας. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί οι 3 Φιλαρμονικές Ορχήστρες και καθώς ο Μητροπολίτης έψελνε το Χριστός Ανέστη, αυτές έπαιζαν το εμβατήριο Γραικοί.
Την επόμενη ημέρα προσπαθήσαμε να δούμε λίγες ακόμη από τις φυσικές και τις καλλιτεχνικές ομορφιές του νησιού, καθώς οι περισσότεροι ντόπιοι και τουρίστες τιμούσαν δεόντως το έθιμο σουβλίσματος του αρνιού. Πέρα από το παραδοσιακό ψήσιμο, γενικότερα το φαγητό της Κέρκυρας ήταν εξαιρετικό και μοναδικό στην Ελλάδα και, παρά τις τσιμπημένες τιμές, δεν μετανιώσαμε γι’ αυτή μας τη δαπάνη. Αν είχαμε μερικές ακόμη μέρες στην διάθεσή μας θα ήταν πολύ καλύτερα. Η γιορτή της Ανάστασης δεν ενδείκνυται ως μέρα εξερεύνησης φυσικών και αισθητικών θεαμάτων. Όμως, αυτή ήταν μια πολυτέλεια που δεν διαθέταμε.
Η εμπειρία του ταξιδιού στην Κέρκυρα αποτέλεσε μοναδική εμπειρία που θα μείνει αξέχαστη. Παρά την μεγάλη κούραση και ταλαιπωρία της μεγάλης απόστασης και κυρίως του άπειρου κόσμου, όπου όσο και να σε προειδοποιούν για την ύπαρξη συνωστισμού, κανένας δεν μπορεί να σου μεταφέρει την πραγματική εικόνα αυτής της έννοιας. Σαφώς σκοπεύω να επισκεφθώ ξανά το νησί, ίσως σε μια εποχή που δεν θα υπάρχει υπερτουρισμός, γιατί δεν μπόρεσα να απολαύσω στο μέγιστο ό,τι μπορεί να προσφέρει και, δυστυχώς, δεν κατάφερα να επισκεφθώ όλους τους ιστορικούς χώρους και τα μουσεία.
Σχόλια:
https://www.youtube.com/watch?v=83ccQelYC7Y
Που σημαίνει πως ορθότερος τίτλος θα ήταν "τι φοβούνται από την τέχνη οι δεξιοί" ή "οι παπάδες", παρά "οι φασίστες".
Ο πιο σοβαρός από τους ομιλητές ήταν ο Καλοφωλιάς (από 1 ώρα και 32 ως 1 ώρα και 43) που μιλά για ιστορικές καταβολές και αναφέρει και Ρομαντισμό και Κλασικισμό και τη διαμάχη Γκαίμπελς-Ρόζενμπεργκ.
Παρκάρει κάποιος σε πεζοδρόμιο; «Φασίστας». Μπερδεύει ο ντελιβεράς την παραγγελία σου; «Φασίστας!» Πόσο να εξαντλήσουμε το μαύρο χιούμορ μας; Πόση γραφικότητα να αντέξουμε; Τόσο πολύ τους τρομάζουν τα πολιτικά κινήματα της δεκαετίας του ’30; Αυτοί πρέπει να βλέπουν μαύρες στολές και στον ύπνο τους. Τι μανία καταδιώξεως είναι αυτή; Τώρα να μου πείτε υπάρχουν «αριστεροί» όπου ονομάζουν εαυτόν «αντί-φα». Δηλαδή, εάν με κάποιον μαγικό τρόπο εξαφανίζονταν εν μία νυκτί ο - ήδη πολύ μικρός – εν Ελλάδι εθνικιστικός χώρος, μάλλον δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης. Ας συνεχίσουν, λοιπόν, να λειτουργούν – έστω και άθελά τους – ως το μακρύ χέρι της Δεξιάς. Και μιλάω αποκλειστικά για αντιφάδες. Δεν είναι έτσι όλοι οι Μαρξιστές-Λενινιστές. Ούτε καν όλοι οι αναρχικοί.
"Δείξε μου έναν καπιταλιστή και θα σου δείξω μια αιμορουφήχτρα."
Επίσης ο Χο Τσι Μινχ το 1890, ίδια μέρα.
"Ο πατριωτισμός ήταν αυτό που με ενέπνευσε."
σ' έχουνε διαγράψει
σίστες και νεοναζί.
Έχεις παρουσία μόνο κωμική
με μπογιά των τοίχων
βάφεις το μαλλί,
Όλοι σ' έχουν κράξει
στο 'χω ξαναγράψει
μα στ' αρχίδια σου εσύ.
Μη μιλάς, μη γελάς,
κινδυνεύει η Ελλάς
πορτμπαγκάζ βομβιστές κουβαλάς.
Μη μιλάς, μη γελάς
θα σε ψάχνει η ΕΛ.ΑΣ.
και στο Ζάππειο πώς θα πας;
Κοκκινοπροβίτες
έχουν πια σωπάσει
απ' τη Μαύρη Διεθνή.
Έχεις παρουσία διαδικτυακή
Τέλος η Ιταλία,
μόνο Ουκρανοί.
Κοκκινοπροβίτες
δεν είστε φασίστες,
είστε Αμερικανοί.
Μη μιλάς, μη γελάς,
κινδυνεύει η Ελλάς
Ιταλούς βομβιστές κουβαλάς.
Μη μιλάς, μη γελάς
θα σε ψάχνει η ΕΛ.ΑΣ.
και στο Ζάππειο πώς θα πας;
Ο Πόλεμος των Χωρικών στη Γερμανία (1524–25) αποτελεί ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά ιστορικά παραδείγματα της προνεωτερικής ταξικής πάλης στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία. Χιλιάδες αγρότες, τεχνίτες και φτωχοί αστοί εξεγέρθηκαν ενάντια στη φεουδαρχική τάξη, ζητώντας κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία και μεταρρυθμίσεις, σε μια εποχή κατά την οποία το φεουδαρχικό σύστημα αποσυντίθετο υπό την πίεση κοινωνικών, οικονομικών και θρησκευτικών αλλαγών.
Τα 12 Άρθρα αποτελούσαν μέρος των αιτημάτων των χωρικών προς την Σουηβική Ένωση κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Χωρικών στη Γερμανία το 1525. Θεωρούνται το πρώτο προσχέδιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών στην ηπειρωτική Ευρώπη μετά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι συνελεύσεις κατά τη διαδικασία σύνταξής τους θεωρούνται η πρώτη συντακτική συνέλευση σε γερμανικό έδαφος.
Τα 12 Άρθρα
1. Κάθε πόλη και χωριό έχει το δικαίωμα να εκλέγει και να παύει τον ιεροκήρυκά του, εφόσον αυτός συμπεριφέρεται ανάρμοστα. Ο ιεροκήρυκας οφείλει να κηρύττει το Ευαγγέλιο απλά, ευθεία και καθαρά, χωρίς ανθρώπινες προσθήκες, διότι είναι γραμμένο ότι μπορούμε να φτάσουμε στον Θεό μόνο μέσω της αληθινής πίστης.
2. Οι ιεροκήρυκες θα πληρώνονται από την μεγάλη δεκάτη. Οποιοδήποτε πλεόνασμα θα χρησιμοποιείται για τη βοήθεια των φτωχών του χωριού και για την πληρωμή του πολεμικού φόρου. Η μικρή δεκάτη να καταργηθεί, διότι είναι ανθρώπινη επινόηση, ενώ ο Κύριος, ο Θεός μας, δημιούργησε τα ζώα ελεύθερα για την ανθρωπότητα.
3. Μέχρι τώρα μας φέρονται σαν δουλοπάροικους, κάτι που είναι κατακριτέο, διότι ο Χριστός λύτρωσε όλους μας με το πολύτιμο αίμα Του — και τον βοσκό και τον ευγενή — χωρίς εξαιρέσεις. Συνεπώς, δηλώνουμε πως είμαστε ελεύθεροι και θέλουμε να παραμείνουμε ελεύθεροι.
4. Είναι αντιχριστιανικό και αντίθετο με τον λόγο του Θεού το ότι ο φτωχός άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να κυνηγά θηράματα ή πτηνά ή να ψαρεύει. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του έδωσε εξουσία πάνω σε όλα τα ζώα, τα πτηνά του ουρανού και τα ψάρια του νερού.
5. Οι ευγενείς έχουν καταλάβει αποκλειστικά τα δάση. Όταν ο φτωχός έχει ανάγκη από κάτι, πρέπει να το αγοράσει στη διπλάσια τιμή. Συνεπώς, όλα τα δάση που δεν αγοράστηκαν (δηλαδή τα παλιά κοινοτικά δάση που ιδιοποιήθηκαν οι άρχοντες) πρέπει να επιστραφούν στο χωριό, ώστε ο καθένας να μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες του σε ξυλεία και καυσόξυλα.
6. Οι υπερβολικές καταναγκαστικές εργασίες που μας επιβάλλονται και αυξάνονται καθημερινά πρέπει να περιοριστούν στο μέτρο που εργάζονταν οι γονείς μας, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.
7. Η αριστοκρατία δεν πρέπει να μας αναγκάζει να εκτελούμε περισσότερες αγγαρείες απ’ όσες έχουν συμφωνηθεί (Ήταν σύνηθες οι άρχοντες να αυξάνουν μονομερώς τις υποχρεωτικές εργασίες των δουλοπάροικων).
8. Πολλά χωράφια δεν μπορούν να αποδώσουν αρκετά ώστε να καλύψουν το ενοίκιο που ζητείται. Τίμιοι άνθρωποι πρέπει να τα επιθεωρούν και να ορίζουν δίκαιο ενοίκιο, ώστε οι αγρότες να μην εργάζονται τζάμπα, διότι κάθε εργασία αξίζει την αμοιβή της.
9. Νόμοι θεσπίζονται συνεχώς για την επιβολή νέων προστίμων. Οι ποινές δεν επιβάλλονται ανάλογα με το αδίκημα αλλά με αυθαίρετο τρόπο. Κατά την άποψή μας, πρέπει να κρινόμαστε σύμφωνα με τον παλαιό γραπτό νόμο και τη φύση της υπόθεσης, και όχι κατά το δοκούν.
10. Πολλοί ευγενείς έχουν ιδιοποιηθεί λιβάδια και χωράφια που ανήκουν στις πόλεις (κοινοί χώροι που ανήκαν σε όλους τους κατοίκους). Ζητούμε να επιστραφούν και να ανήκουν ξανά σε όλους μας από κοινού.
11. Ο «φόρος θανάτου» (κληρονομικός φόρος) να καταργηθεί εντελώς, και ποτέ ξανά να μην λεηλατούνται ντροπιαστικά οι χήρες και τα ορφανά, αντίθετα προς τον Θεό και την τιμή.
12. Είναι απόφασή μας και τελική μας άποψη ότι, αν κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω άρθρα έρχονται σε αντίθεση με τον λόγο του Θεού, θα τα αποσύρουμε, εφόσον αυτό μας εξηγηθεί με βάση τη Γραφή.
στου Αζαθωθ τα δώματα,μήπως κατασταλάξεις.
Χαλβά,τσουτσεκι,μασκαρα,
λακε χαρτογιακαδων,
που τρως τις φάπες σύννεφο,
στη μνήμη των Αγάδων.
Λεμουριε που σε κράζουνε τσατσόνι της 'Μαρίνας",
βούλιαξε η προπαγάνδα σου
στη θάλασσα της Κίνας.
Σε κάθε βόθρου σήμανση, κάτω απ'το καπάκι,
θα δεις μια φάτσα αλλιωτικη,Λεμούριο το σαπάκι.
Δεν είναι άνθρωπος θνητός,ήρθε απο άλλα αστέρια,
μαλλί βαμμένο κορακι, πλοκάμια
αντί για χέρια.
Στα πατημένα τα κακά,σε "χώρο" που λιμνάζει,
σπιτωθηκε ο Λεμούριος, βατράχους τακιμιαζει.
Συκοφαντει ο πραιποζιτος με χίλιες δυο παπατζες,
ως και οι οπαδοί του απηυδησαν σαν κάψανε τις φλάντζες.
Στου Κθούλου τα βαθιά νερά,κρύβεται,σουλατσαρει,
εδω όμως που σχολιαζουμε,
μούρη δεν θα μοστραρει:
-(Ψεύτης, Νενέκος, φιλελες, κοιλιοδουλος, μουχρίτσας,
φλουφλης,χλεχλες,αναρχιδος, τσατσόνι μιας νυφιτσας).
Πισσα,φτερά και πουπουλα,η ένδυση
που αξίζει,
στον κάθε προύχοντα δεξιό,
το πόμολο γυαλίζει.
Ζήτα συγνώμη Αναρχιδε,γιατί στραβά αρμενιζεις,
αλλιώς σύρε στο Θόδωρο,τα πάνελ να στολίζεις.
Πληκτρολογούν διπλοπενιές
Έλα κοντά μας Τέλη για να δεις
Τα κείμενα μας και να τρελαθείς
Ελα κοντά μας Τέλη για να δεις
Στα της ιδέας μας να διασυρθείς
Ελα να νιώσεις πως είναι η ζωή και ολα τα ωραία με τους νεοναζί
Ελα να νιώσεις πως είναι η ζωή και ολα τα ωραία έξω απ' το κελί!
Οι Κένταυροι ήταν διασταύρωση ζώου με άνθρωπο.
Δες κάτι αστεία τσιτάτα!
Και ποιος σου ζήτησε να... ηγηθείς!!!!
Ούτε του εαυτού σου δεν είσαι ικανός να ηγείσαι ονειροπαρμένε σαυροκένταυρε!
Οι Κένταυροι ανηκαν στα πρωτόγονα είδη. Ήταν υβριδικά, ημιανθρώπινα πλάσματα χωρίς ισορροπία στην ιδιοσυγκρασία τους. Καμμία σχέση με το Άριο - ηλιακό πάνθεο λοιπόν, μια και αναφέρεται συχνά πυκνά ο κοπρίτης - σταβλίτης για Αρίους.
Rape another postgraduate, before the break of light
Trample down the ashes, grind the Romantics with your hate
Take another helpless life, before it's too late
[Chorus]:
Death rider, you've taken FLEFALO by storm
Death rider, from Ixion and Nephele you were born
We all know the reason, you haven't any soul
None can fight your power, the key to hell you stole
Upon a flaming steed you ride, bow tight in hand
In darkness you were born, in darkness you make your stand