O Σταμάτης Μαμούτος και ο Γιάννης Παπαδημητρόπουλος συζητούν για τις απαρχές της Φοιτητικής Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας, για τον Ρομαντισμό, για την φανταστική λογοτεχνία ως έννοια και ως τέχνη, για την έννοια του Shared Universe και το Star Wars, ακούγοντας αυθεντικό heavy metal.
Συνέντευξη με τον εκπρόσωπο του συλλόγου ιστορικών ευρωπαϊκών πολεμικών τεχνών «Marxbrueder Guild Hellas» Τάσο Τριανταφύλλου
του Σταμάτη Μαμούτου
Σε αρκετούς από εμάς, που απολαμβάνουμε να διαβάζουμε έργα της επικής φανταστικής λογοτεχνίας, οι πολεμικές τέχνες γίνονται αντιληπτές ως ένα πεδίο το οποίο όχι μόνο σχετίζεται με τα γενικότερα ενδιαφέροντά μας αλλά και συνιστά μέρος της νεορομαντικής μας κουλτούρας. Ιδίως, μάλιστα, όταν οι πολεμικές τέχνες περιλαμβάνουν και την μελέτη της σπαθασκίας αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στην συνέντευξη που ακολουθεί ο Τάσος Τριανταφύλλου απαντά στα σχετικά ερωτήματα, ως εκπρόσωπος του συλλόγου ευρωπαϊκής οπλομαχητικής «Marxbrueder Guild Hellas»
1) Πότε ξεκίνησε να δραστηριοποιείται ο σύλλογος Marxbrueder Guild Hellas;
O σύλλογος ξεκίνησε την δραστηριότητά του το καλοκαίρι του 2016, αλλά νομικά και τυπικά άρχισε να λειτουργεί τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους.
2) Μπορείς να μας περιγράψεις το στυλ της σπαθασκίας που διδάσκετε; Από ποιες πηγές αντλείτε την γνώση σας;
Η μελέτη που γίνεται στον σύλλογο αφορά ένα χρονικό φάσμα περίπου έξι αιώνων: από τα τέλη του 13ου αιώνα εώς τα τέλη του 19ου. Το ίδιο ισχύει και για τα συστήματα οπλομαχητικής, αλλά και για τα είδη των αγχέμαχων όπλων που μελετάμε. Ουσιαστικά ξεκινάμε από την εποχή που έχουμε τον πρώτο εγχειρίδιο οπλομαχητικής , το περίφημο Ι33 που αφορά σπαθί για ένα χέρι και μικρό ασπίδιο, μέχρι την στιγμή που η ξιφασκία ξεκίνησε να λαμβάνει αμιγώς αθλητικό χαρακτήρα. Όταν ανεφερόμαστε σε εγχειρίδια εννοούμε πάντα μονομαχία και όχι μάχη μεταξύ στρατών. Ως Marxbrueder Guild Hellas δίνουμε έμφαση στην λεγόμενη «Γερμανική» σχολή του longsword/messer/dussack, αλλά μελετάμε επίσης rapier, backsword, saber καθώς και μακριά όπλα. Το ότι βέβαια διατηρούμε μια βάση μελέτης δεν μας αποτρέπει από το να επεκτείνουμε το εύρος των γνώσεών μας ανά διαστήματα: για παράδειγμα ένα βασικό μας σύστημα για την νέα περίοδο θα είναι η Ισπανική Destreza.
3) Πόσο απαιτητική είναι η προπόνηση; Μπορεί κάποιος ενδιαφερόμενος που δεν είναι νεαρός αλλά μεγαλύτερης ηλικίας να συμμετάσχει;
O σύλλογος απευθύνεται σε μελετητές, συνεπώς σε όλους αρκεί να έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους. Όποιος ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με το αθλητικό κομμάτι της τέχνης μπορεί μέσω του συλλόγου μας να ενταχτεί στον αθλητικό σύλλογο «ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ» και αφού αποκτήσει δελτίο αθλητή να παρευρεθεί στις συναντήσεις του συλλόγου μας, αλλά και στις προπονήσεις του ΑΣ ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ.
4) Ποιο θεωρείς ότι είναι το χρονικό διάστημα που απαιτείται ώστε ένας «μέσος» εκπαιδευόμενος να αποκτήσει την ικανότητα να συμμετάσχει σε αγώνες;
Αν και το συγκεκριμένο κομμάτι δεν άπτεται του συλλόγου μας, μπορώ να σου απαντήσω σε αυτό γιατί μέλη μας αναπτύσσουν παράλληλα και αθλητική δραστηριότητα μέσω αθλητικών σωματείων: Θα μπορούσα λοιπόν να σου πω ότι σε έξι με οκτώ μήνες μπορεί να συμμετάσχει σε αγώνες αρχαρίων. Βέβαια, αυτό εξαρτάται από τον προπονητή του, την συνέπεια του ιδίου στις προπονήσεις, την αφοσίωσή του, το ταλέντο του κ.α.
5) Ο σύλλογός σας, λοιπόν, είναι αφιερωμένος στην μελέτη και διάδοση των Ιστορικών Ευρωπαϊκών πολεμικών τεχνών. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια;
Οι Ιστορικές Ευρωπαϊκές Πολεμικές Τέχνες αποτελούν μέρος της πολιτιστκής μας κληρονομιάς. Η μελέτη και διάδοση τους είναι το πρώτο μας μέλημα. Ο μέσος άνθρωπος αγνοεί ότι υπήρχαν ολοκληρωμένα συστήματα άοπλης και ένοπλης μάχης στο παρελθόν στην Ευρώπη και η γνώση του περιορίζεται στα συστήματα των Ασιατικών χωρών. Προσδοκούμε να αλλάξουμε αυτή την παγιωμένη κατάσταση και να γνωστοποιήσουμε τις Ιστορικές Ευρωπαϊκές Πολεμικές Τέχνες (Historical European Martial Arts στα αγγλικά) στο ευρύ κοινό. Μέσω διαλέξεων, συζητήσεων, παρουσιάσεων και εκδηλώσεων ο συμμετέχων έρχεται σε επαφή με τις πολεμικές τέχνες του ύστερου Μεσαίωνα και της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης απευθείας από τα κέιμενα των αναλόγων δασκάλων της εποχής. Τα εγχειρίδια, δηλαδή, οπλομαχητικής. Υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία, κυρίως στα γερμανικά και ιταλικά, αλλά και στα ισπανικά, γαλλικά και αγγλικά. Δυστυχώς, στα ελληνικά δεν έχει βρεθεί κάτι ακόμα, εκτός από κάποια κείμενα του 19ου αιώνα.
6) Μίλησέ μας και για τις εκδοτικές δραστηριότητες του συλλόγου σας.
Ο σύλλογος μας έχει εκδοτική δραστηριότητα είτε απευθείας για τα μέλη του, είτε μέσω εκδοτικών οίκων όπου αναλαμβάνει την επιμέλεια της έκδοσης. Πρόσφατα κυκλοφόρησε την μελέτη «ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ ΤΗΣ ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ» του Philipp Müller που χρονολογείται το 1847 και αφορά την στρατιωτική σπάθη. Είναι ένα από τα ελάχιστα εγχειρίδια στην γλώσσα μας. Ο Philipp Müller ήταν οπλοδιδάσκαλος της Σχολής Αξιωματικών επί της βασιλείας του Όθωνα. Θα ακολουθήσουν και άλλες εκδοτικές προσπάθειες, καθώς και μεταφράσεις εγχειριδίων στα ελληνικά.
7) Παρατηρώντας το πολιτιστικό πεδίο στο οποίο εντάσσονται οι δραστηριότητες του συλλόγου σας, θα ήταν βάσιμο να υποθέσω ότι ανάμεσα στα αναγνώσματα που ενδιαφέρουν εσένα ή και τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου, συγκαταλέγονται και τα κείμενα της λογοτεχνίας του φανταστικού; Αν ναι, ποιοι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς από το πλαίσιο της φανταστικής λογοτεχνίας;
Δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τον κύκλο μας οι λάτρεις του Arthur Machen, του Tolkien, του Lovecraft ή του Moorcock. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι ένας από τα ιδρυτικά μας μέλη κι από τους παλαιότερους σπαθομάχους της σχολής μας, εξέδωσε πρόσφατα την πρώτη του συλλογή κειμένων. Περισσότερα μπορεί να βρει κάποιος στην σελίδα μας καθώς και στον σύλλογό μας, όπου διαθέτουμε και το εξαιρετικό περιοδικό της Λέσχης σας.
8) Που μπορεί να σας βρει και πως μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σας κάποιος αναγνώστης που ενδέχεται να ενδιαφερθεί προκειμένου να γίνει μέλος του συλλόγου;
Μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί μας στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο marxbruderhellas@gmail.com, από την σελίδα μας στο facebook: https://www.facebook.com/marxbruderguildhellas/ ή απευθείας να μας επισκεφθεί στην Μυκάλης και Κενταύρων γωνία, στα Καμίνια του Πειραιά, κάθε Τρίτη –Πέμπτη 21:30 με 23:00 και Κυριακές 19:00 με 21:00.
9) Ευχαριστώ θερμά για την συνέντευξη. Τα τελευταία λόγια δικά σου.
Εμείς ευχαριστούμε για την φιλοξενία!
Rock’ n’ Roll επαναστάτες
του Σταμάτη Μαμούτου
Ο Μάρλον Μπράντο αποτελεί αναμφίβολα έναν θρύλο της υποκριτικής, που συνέδεσε το όνομά του με σημαντικές κινηματογραφικές παραγωγές και θεατρικές παραστάσεις. Ωστόσο για τους ακροατές των ρευμάτων του σκληρού ήχου, καθώς επίσης και για τους κοινωνικούς επιστήμονες, ο συγκεκριμένος ηθοποιός παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μεταξύ των άλλων, και λόγω του γεγονότος ότι πρωταγωνίστησε σε μια κινηματογραφική ταινία, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς του rock κινήματος από την δεκαετία του 1950 μέχρι και σήμερα. Ασφαλώς αναφέρομαι στην ταινία «The Wild One», που στην χώρα μας προβλήθηκε υπό τον τίτλο «Ο Ατίθασος».
«Ο Ατίθασος» είναι ένα κινηματογραφικό έργο του 1953, σκηνοθετημένο από τον Λάζλο Μπένεντεκ, με πρωταγωνιστές τον Μάρλον Μπράντο και τον Λι Μάρβιν. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα να αποτυπωθεί στην μεγάλη οθόνη η κουλτούρα και ο τρόπος ζωής των μηχανόβιων συμμοριών της βόρειας Αμερικής. Το σενάριο της ταινίας βασίστηκε στο διήγημα του Φρανκ Ρούνεϊ, το οποίο φέρει τον τίτλο «The Cyclists Raid».
Ο Ρούνεϊ είχε εμπνευστεί την υπόθεση του διηγήματος διαβάζοντας ανταποκρίσεις των κεραυνοβολημένων αμερικανικών media από την εμφάνιση των πρώτων μηχανόβιων συμμοριών, τον Ιούλιο του 1947, στο Χούλιστερ της California. Η αρρενωπά άγρια συμπεριφορά των μοτοσικλετιστών, φωτογραφίες που τους έδειχναν σε αλήτικες πόζες με τα χέρια κρεμασμένα από τους αντίχειρες σε τσέπες στενών παντελονιών, το ντύσιμο με τα ξεφτισμένα δερμάτινα μπουφάν, με μαντήλια στους λαιμούς και με σκονισμένες αρβύλες, καθώς και η φημολογούμενη τάση τους να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοολούχων ποτών, έφερε την «καθωσπρέπει» αστικοφιλελεύθερη αμερικανική κοινωνία ενώπιον ενός ανησυχητικού για εκείνη φαινομένου που θα συνέχιζε να αναπαράγεται μέχρι τις μέρες μας.
Είναι γεγονός ότι η μηχανόβια κουλτούρα έχει συνδεθεί σε πολλές περιπτώσεις με παραβατικές συμπεριφορές του οργανωμένου εγκλήματος. Εντούτοις, δεν απώλεσε ποτέ ως τώρα την ουσία του πυρήνα της. Δηλαδή, τις ιδέες που προδιαγράφουν τον προσανατολισμό προς έναν ρομαντικά άγριο, ανδροπρεπή και επαναστατικό rock τρόπο ζωής.
Κατά την δεκαετία του ’50, όταν και προβλήθηκε στην μεγάλη οθόνη η ταινία «The Wild One», η μηχανόβια κουλτούρα συνδέθηκε με τηνRock’n’Roll μουσική. Ο σκληρός ήχος, από τις απαρχές του κιόλας, ήταν εμφανές ότι θα αποτελούσε την μουσική έκφραση μιας νεολαιίστικης πολιτιστικής εξέγερσης. Μιας εξέγερσης που, μολονότι στρεφόταν κατά του αστικού τρόπου ζωής δεν σχετιζόταν με τα αριστερά κοινωνικά κινήματα, τα οποία εκείνη την εποχή άρχιζαν να εκκολάπτονται. Μιας εξέγερσης με αναφορές σε αισθητικά και ηθικά πρότυπα. Μιας επανάστασης χωρίς αιτία, όπως μαρτυρούσε και ο τίτλος της άλλης ιστορικής κινηματογραφικής ταινίας εκείνης της εποχής στην οποία πρωταγωνίστησε ο Τζέημς Ντην, αλλά με αισθητικές αναφορές, με ηθικές αναζητήσεις και με κοινωνικές εκδηλώσεις. Κοντολογίς, μιας επανάστασης νεορομαντικής.
Στην δομή των μηχανόβιων συμμοριών μπορούν να ανιχνευθούν γνωρίσματα προνεωτερικών, παραδοσιακών οργανωτικών τύπων και συμπεριφορών. Καταρχάς η υιοθέτηση μιας αδιαπραγμάτευτα σεβαστής «φυσικής» ιεραρχίας, που θέλει τους αρχηγούς της συμμορίας να είναι οι γενναιότεροι, οι ικανότεροι και οι οργανωτές της. Επίσης, η ομαδική ζωή υπό αντίξοες συνθήκες, με έντονο το στοιχείο της δράσης και με την απαίτηση απόδειξης της συντροφικότητας εμπρός σε οποιονδήποτε κίνδυνο, που αντλεί γνωρίσματα από τις παραδοσιακές φατρίες. Επιπλέον, η φαντασίωση της μοτοσικλέτας ως μιας μηχανοκίνητης εκδοχής του ίππου, η εξ ολοκλήρου αντρική σύνθεση της ομάδας, η έφεση προς την περιπέτεια και την περιπλάνηση, αυτά και αρκετά ακόμη γνωρίσματα συνομολογούν την επικράτηση μιας ρομαντικά παραδοσιοκρατικής απόχρωσης στην κουλτούρα των μηχανόβιων συμμοριών –και ιδίως σε εκείνων της δεκαετίας του ’50.
Αλλά και η γένεση της Rock’n’Roll μουσικής έγινε αντιληπτή από τους αστούς ως μια επιστροφή στην «βαρβαρότητα». Με έντονους και σκληρούς μουσικούς δρόμους που βασίζονταν στην παραδοσιακή αμερικανική μουσική και χορεύονταν σε επιθετικούς ρυθμούς. Με υφολογικές επιλογές οι οποίες απέπνεαν μια αίσθηση άγριας ελευθερίας. Με τον συνδυασμό της νεανικής δύναμης, της άγριας αρρενωπότητας και των μελωδιών, το Rock’n’Roll σηματοδότησε την έλευση της νεορομαντικής μουσικής επανάστασης που θα ισοπέδωνε το μουσικό στερέωμα για τον υπόλοιπο αιώνα.
Ο Μάρλον Μπράντο πρωταγωνίστησε σε πλήθος ταινιών άξιων να μείνουν για πάντα στην μνήμη των θαυμαστών της μεγάλης οθόνης. Αλλά και ως προσωπικότητα διέθετε πνευματική καλλιέργεια που του επέτρεψε να κατακτήσει μια υψηλή θέση στην εκτίμηση των απανταχού εραστών της τέχνης. Ωστόσο με το να υποδυθεί τον αρχηγό εκείνης της συμμορίας των μηχανόβιων στην ταινία «Τhe Wild One», συνδέθηκε με το νεορομαντικό εξεγερσιακό ρεύμα της εποχής και κατέστη διαχρονικό σύμβολο του αντρικού προτύπου που εξέφρασε ο ανυπότακτος rock’n’roll επαναστάτης της δεκαετίας του ’50.
Η εξωτερική εμφάνιση του γοητευτικού νεαρού με την ατημέλητη, μακριά μπροστινή τούφα των μαλλιών και τις μεγάλες φαβορίτες επηρέασε υφολογικά τα άλλα δυο ανδρικά πρότυπα της εποχής, που λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησαν σε δημοφιλία τον Μπράντο. Δηλαδή, τον Τζέημς Ντην και τον Έλβις Πρίσλεϊ. Με απαρχή τον Μάρλον Μπράντο και άμεσους συνοδοιπόρους τον Ντην και τον Έλβις, το στυλ του άγριου μηχανόβιου νεαρού με τις μακριές περιγναθίδες και το μακρύ μπροστινό τσουλούφι -ή «κοκοράκι», όπως ονομάστηκε αργότερα στην rock κοινότητα- κατέστη πρότυπο εμφάνισης των ανά τον κόσμο εκφραστών της πρώτης rock επανάστασης εκείνων των ετών.
Όπως ήταν αναμενόμενο «Ο Ατίθασος» επηρέασε και τις μουσικές εξελίξεις στο rock κίνημα. Μάλιστα, δυο συγκροτήματα επέλεξαν τα ονόματά τους από τoυς μηχανόβιους της ταινίας. Το όνομα της συμμορίας στην οποία ηγήθηκε ο Μάρλον Μπράντο ήταν Black Rebels Motorcycle Club και με αυτό έκανε την εμφάνισή του στο μουσικό στερέωμα το ομώνυμο συγκρότημα. Επίσης το όνομα της μηχανόβιας συμμορίας του Λι Μάρβιν ήταν Beetles, κι εκείνη την εποχή μια παρέα Βρετανών νεαρών μουσικών επηρεάστηκε τόσο πολύ από το «TheWild One» ώστε κάποια χρόνια αργότερα, όταν βρισκόταν σε αναζήτηση ονόματος για το συγκρότημά της, κάνοντας λογοπαίγνιο άλλαξε απλώς το ένα «e» σε «a» και το ονόμασε Beatles!
Είναι ενδεικτικό ότι «Ο Ατίθασος» απαγορεύτηκε για πολλά χρόνια στην Βρετανία και η πρώτη του προβολή στις αίθουσες της χώρας έγινε το 1968. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Παραμένει όμως στο αισθητικό σύμπαν όλων εμάς των νεορομαντικών χαραγμένη ανεξίτηλα η αρχετυπικά rock μορφή του μηχανόβιου Johnny Strabler, όπως εκφράστηκε κινηματογραφικά μέσω της εξαιρετικής ερμηνείας του Μπράντο.
Μελαγχολικός, λιγομίλητος, απότομος και οργισμένος, με σκυθρωπό ύφος και μια σκοτεινιασμένη ματιά -η οποία στεκόταν με αργή αρχοντιά στους άδειους χώρους, σα να απέφευγε να συγκρατήσει τα απτά αντικείμενα του υλικού κόσμου, λες και βυθιζόταν ενδοσκοπικά στο απέραντο βάθος του ανθρωπίνου εγώ δοκιμάζοντας να συλλάβει εκεί κάτι απ’ την ουσία του κόσμου- ο «μεγάλος παλαιός» της υποκριτικής συνέλαβε αισθητικά και απέδωσε κινηματογραφικά ένα αρχέτυπο ανδρός, ένα διαχρονικό σημείο αναφοράς για εμάς τους εναπομείναντες ρομαντικούς επαναστάτες.
Σχόλια:
Καλησπέρα. Ίσως θα πρέπει να σκεφτείτε το ενδεχόμενο κάποια άρθρα να ξαναμπαίνουν στο περιοδικό. Δηλαδή το "Μουσική ενάντια στον κόσμο της εποχής μας" ή το "Δεσποινίς Ντ’ Ις. Η γυναικεία ωραιότητα κατά του φεμινισμού" που είναι και από τα ποιο παλιά (το δεύτερο) πιστεύω πως θα έπρεπε να ξαναδημοσιεύονται. Σίγουρα υπάρχουν νέοι αναγνώστες και από τον "κύκλο" μου έχω καταλάβει πως οι περισσότεροι προτιμούν να διαβάζουν κανονικά και όχι σε υπολογιστή. Επίσης νομίζω πως ευκολότερα θα το διαβάσει (και θα το κατανοήσει ή θα δώσει την απαραίτητη προσοχή)και κάποιος που θα του το δώσεις έντυπο πάρα από ένα λινκ που θα του στείλεις, που θα το ανοίξει μαζί με άλλες 8 καρτέλες. Αν είναι δυνατόν βέβαια. Καλή συνέχεια.
Αγαπητέ φίλε, η πρότασή σου είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Άλλος φίλος είχε προτείνει όχι την επαναδημοσίευση αλλά την κυκλοφορία ενός θεματικού εντύπου (περιοδικού ή βιβλίου) που θα συμπεριελάμβανε παλαιότερα άρθρα.
Όλα αυτά τα σκεπτόμαστε και είναι πιθανό κάποια στιγμή να πραγματοποιηθούν. Το μεγαλύτερο εμπόδιο προκειμένου να εστιάσουμε σε τέτοιες κυκλοφορίες είναι το οικονομικό. Ενδεχομένως να το υπερβούμε τώρα που υπάρχει και ο εκδοτικός μας οίκος.
Άλλος φίλος είχε προτείνει όχι την επαναδημοσίευση αλλά την κυκλοφορία ενός θεματικού εντύπου (περιοδικού ή βιβλίου) που θα συμπεριελάμβανε παλαιότερα άρθρα.
Όλα αυτά τα σκεπτόμαστε και είναι πιθανό κάποια στιγμή να πραγματοποιηθούν. Το μεγαλύτερο εμπόδιο προκειμένου να εστιάσουμε σε τέτοιες κυκλοφορίες είναι το οικονομικό. Ενδεχομένως να το υπερβούμε τώρα που υπάρχει και ο εκδοτικός μας οίκος.
Ραδιοφωνική συνέντευξη μέλους του αθηναϊκού fan club της West Ham στον Σταμάτη Μαμούτο
Ο Σταμάτης Μαμούτος φιλοξενεί τον εκπρόσωπο
του αθηναϊκού συνδέσμου φίλων της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομάδας West Ham και
συζητούν για το παλιό βρετανικό οπαδικό κίνημα και την σχέση του με τα μουσικά
ρεύματα του heavy metal και του Oi!, καθώς επίσης και για τις τρέχουσες
εξελίξεις στο ποδοσφαιρικό τμήμα αλλά και στα firms της West Ham.
Αυθεντικό Heavy Metal Εν Έτει 2016
του Σταμάτη Μαμούτου
Όταν πριν από λίγα χρόνια ενημερώθηκα για την γέννηση ενός καινούργιου ρεύματος μέσα στους κόλπους της heavy metal μουσικής σκηνής, στόχος του οποίου ήταν η αναβίωση του παραδοσιακού, κλασικού «μεταλλικού» ήχου της δεκαετίας του ’80, η αλήθεια είναι ότι με κατέλαβε ένας αρχικός ενθουσιασμός. Ξεκίνησα τότε να παρακολουθώ τα συγκροτήματα αυτού του μουσικού ρεύματος, που γρήγορα έγινε γνωστό ως New Wave Of Traditional Heavy Metal (προκαλώντας νοητικούς συνειρμούς με το αξεπέραστο New Wave Of British Heavy Metal, το μαγικό μουσικό πεδίο στο οποίο -όπως αρέσκομαι να λέω συχνά- συνδέθηκαν ο αυθεντικός heavy metal ήχος, η πεζοδρομιακή κουλτούρα της αριστοκρατικής αλητείας και η λογοτεχνία του φανταστικού).
Ωστόσο, σύντομα ο ενθουσιασμός μου μετριάστηκε. Και τούτο γιατί μπορεί τα περισσότερα από αυτά τα συγκροτήματα να ακολουθούσαν την κατάλληλη μουσική ατραπό και να κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες, αντιλαμβανόμουν όμως ότι το αποτέλεσμα που έφτανε στα αυτιά των ακροατών δεν συνιστούσε, στις περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις, αναγέννηση του παραδοσιακού heavy metal ήχου αλλά μια προσομοίωσή του. Τόσο οι σύγχρονες παραγωγές έδειχναν ότι αποτελούσαν ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθεια να επενδυθούν οι μουσικές συνθέσεις των New Wave Of Traditional Heavy Metal συγκροτημάτων με τον μεγαλειώδη και βιταλιστικά ατσάλινο ήχο της δεκαετίας του ’80, όσο και η εύθραυστη γέφυρα που οδηγεί στην γνήσια ανανέωση ενός μουσικού ιδιώματος έδειχνε να αιωρείται επικίνδυνα πάνω από την άβυσσο της απλής ανακύκλωσης και συρραφής παλιότερων ιδεών. Αυτές οι διαπιστώσεις με είχαν ωθήσει να εξάγω το συμπέρασμα πως το New Wave Of Traditional Heavy Metal αποτελούσε απλά έναν φόρο τιμής στο παλιό αυθεντικό heavy metal χωρίς περαιτέρω αξιώσεις. Ώσπου έφτασε το έτος 2016 και η ελπίδα έριξε ξανά τις χρυσές ακτίνες της στον ουρανό του «μεταλλικού» ορίζοντα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένες από τις κυκλοφορίες των συγκροτημάτων του New Wave Of Traditional Heavy Metal ήταν εξαιρετικές κατά τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, εντός του 2016 οι σημαντικές κυκλοφορίες ήταν τόσες πολλές, που υπό άλλες συνθήκες θα συνιστούσαν την βάση ενός ολόκληρου μουσικού κινήματος. Αναφέρομαι σε δισκογραφικές κυκλοφορίες που κατάφεραν να διατηρήσουν αναλλοίωτο τον παραδοσιακό heavy metal ήχο και συνάμα να καταθέσουν νέες ιδέες, να διεγείρουν την φαντασία μας με αναφορές στους κόσμους της λογοτεχνίας του φανταστικού και να τιμήσουν τον αξιακό κώδικα της νεορομαντικής «μεταλλικής» κουλτούρας, μέσα από παραγωγές που μπόρεσαν να γεμίσουν την ακοή μας με τα συνηθισμένα από τις παλιές καλές εποχές αγαπημένα «ατσάλινα ηχοχρώματα». Έχοντας κατά νου όλα τα παραπάνω μπορώ να δηλώσω ότι το 2016 αποτέλεσε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ένα έτος σταθμό για την σκηνή του New Wave Of Traditional Heavy Metal.
Ανατρέχοντας στις κυκλοφορίες του περασμένου έτους, πριν εστιάσω στα νέα συγκροτήματα, καλό θα ήταν να θυμίσω ότι ορισμένες από τις σπουδαιότερες μπάντες του παρελθόντος κυκλοφόρησαν δίσκους στους οποίους πρέπει να σταθούμε. Πρώτη εξ αυτών δεν ήταν άλλη από εκείνη των Quartz. Οι θρύλοι του New Wave Of British Heavy Metal κυκλοφόρησαν το «Fear No Evil», ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς. Με εμπνευσμένες συνθέσεις, γεμάτο ήχο, τύμπανα που ακούγονται όπως παλιά (ένα εύγε στην παραγωγή γι αυτό) και αισθητική σχετιζόμενη με την λογοτεχνία φαντασίας και τρόμου, οι Quartz όντας σαν το παλιό καλό κρασί μας προσέφεραν μια επιστροφή που οι μύστες του αυθεντικού heavy metal απολαύσαμε.
Με μια ακόμη καλή κυκλοφορία προίκισαν την δισκογραφία τους το 2016 και οι Pretty Maids. Πρόκειται για το «Kingmaker» που ηχητικά κινείται ανάμεσα στο παραδοσιακό heavy metal και το (neo) hard rock. Για άλλη μια φορά οι Maids κινήθηκαν σε αρκετά καλά επίπεδα, με το ομώνυμο «Kingmaker» να είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι.
Παρόμοια γνωρίσματα είχε και ο δίσκος που κυκλοφόρησαν οι Diamond Head. Με καλή παραγωγή που χάρισε στα τραγούδια στιβαρό ήχο, με μικτές επιρροές από το New Wave Of British Heavy Metal και το hard rock, οι Βρετανοί μπορεί να απέχουν από τις σπουδαίες στιγμές του παρελθόντος τους αλλά δεν παύουν να κυκλοφορούν αξιόλογες δισκογραφικές δουλειές. Από τον ομώνυμο δίσκο τους ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Bones», «Speed», «Set My Soul On Fire» και «Diamonds».
Το 2016 αποτέλεσε χρονιά επιστροφής και για τους Omen με τον δίσκο «Hammer Damage». Μολονότι οι Omen έχουν απολέσει την παλιά πολεμική τους ορμητικότητα, ο δίσκος έχει στιβαρό ήχο και κάποιες ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Μάλιστα, μια από αυτές αφορά την χώρα μας και φέρει τον τίτλο «Hellas». Σε παρόμοια επίπεδα κινήθηκε και η επιστροφή των Running Wild με τον δίσκο «Wild Rapid Foray», ο οποίος βασίστηκε στην παλιά γνωστή τους μουσική συνταγή.
Περνώντας στις κορυφαίες επιστροφές για το 2016 δεν θα μπορούσα παρά να σταθώ στο πεδίο του hard rock και να εστιάσω αρχικά στον Joe Lynn Turner. Ο παλιός τραγουδιστής των Rainbow, των Deep Purple και τόσων άλλων κυκλοφόρησε με το συγκρότημά του, τους Sunstorm, το εκπληκτικό «Edge Of Tomorrow». Ο εν λόγω δίσκος αποτέλεσε το απαστράπτον διαμάντι της χρονιάς που πέρασε ικανοποιώντας τόσο τους rockers όσο και τους metalheads. Η βελούδινη φωνή του Turner δείχνει να μεστώνει στο πέρασμα του χρόνου και τραγούδια όπως τα «The Darkness Of This Dawn», «Burning Fire», «Heart Of The Storm» και «Edge Of Tomorrow» (με το video clip του τελευταίου να έχει γυριστεί στο φαράγγι του Βίκου) αποτελούν ύμνους του σκληρού ήχου.
Εξίσου υπέροχος ήταν και ο δίσκος «Sacred Blood Divine Lies» των Magnum. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες δουλειές της παρέας των Clarkin και Catley και δεν θα ήταν υπερβολή αν την θεωρούσαμε εξίσου ποιοτική με εκείνες της θρυλικής τους τριετίας 1982-85. Ήχος που αν και βασίζεται στις φόρμες των ‘80’s ακούγεται σύγχρονος, εξώφυλλο με αισθητική fantasy από τον Rodney Matτhews, hard rock ύμνοι που αποπνέουν την αύρα της ρομαντικής πνευματικότητας τραγούδια όπως τα «Princess In Rags», «A Forgotten Conversation» και «Afraid Of The Night».
Τέλος, την περασμένη χρονιά έλαβε χώρα και η επιστροφή ενός ακόμη «Μεγάλου Παλαιού», του Graham Bonnet με το διπλό cd «The Book» (τα μισά τραγούδια αποτέλεσαν επανεκτελέσεις παλαιότερων). Πρόκειται για μια δυνατή επιστροφή που έχει και κάποιες άνισες συνθέσεις. Ωστόσο, όπως ήταν αναμενόμενο, το «The Book» περιλαμβάνει και υπέροχα τραγούδια όπως το «California Air».
Στην Γηραιά Αλβιόνα
Περνώντας από το μουσικό προγεφύρωμα των προαναφερθέντων κορυφαίων συγκροτημάτων στο καθαυτό θέμα του άρθρου μου, που είναι το New Wave Of Traditional Heavy Metal κατά το έτος 2016, θα ξεκινήσω από την Βρετανία. Οι Βρετανοί, μετά την πτώση του New Wave Of British Ηeavy Metal και κατά την εποχή της σκληρής παγκοσμιοποίησης (από το 1992 και μετά), δέχτηκαν μια ανηλεή επίθεση από το κυρίαρχο, αγοραίο, αστικοφιλελεύθερο life style με αποτέλεσμα όχι μόνο τον παραγκωνισμό του heavy metal αλλά και το βούλιαγμα της βρετανικής νεολαίας σε θηλυπρεπή μεταμοντέρνα σχήματα κουλτούρας. Κατά τις δεκαετίες του ’90 και του 2000 ακουγόταν μάλλον σαν καυστικό αστείο το να μιλά κανείς για σκηνή νέων συγκροτημάτων του αυθεντικού heavy metal σε αυτή την χώρα. Κι όμως, μετά από τόσα χρόνια πίεσης από τους μηχανισμούς της συστημικής κουλτούρας, εν έτει 2016 αποδείχτηκε ζωντανό στην Γηραιά Αλβιόνα.
Ασφαλέστερη επιβεβαίωση των όσων υποστηρίζω προκύπτει αρχικά από την ακρόαση του δίσκου «Lost In Space» των Άγγλων Fury. Πρόκειται για το δεύτερο album του εν λόγω συγκροτήματος (είχε προηγηθεί το «The Lighting Dream» του 2014), στο οποίο ακούμε ατόφιο heavy metal γεμάτο μελωδίες που μένουν στο νου. Η απόχρωση της φωνής του Julian Jenkins είναι καλή, η κιθάρα του Beasley σαρώνει και τα ρυθμικά μέρη συμπληρώνουν με στιβαρότητα. Η αισθητική του εξωφύλλου και η θεματολογία του δίσκου έχουν να κάνουν με την λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας. Εκτίμησή μου είναι πως αν το «Lost In Space» είχε κυκλοφορήσει την δεκαετία του ’80, οι Fury θα έπαιζαν στις συναυλίες τους μπροστά σε πολλές χιλιάδες οπαδούς.
Εξίσου σημαντικός είναι και ο δίσκος «Prelude» των Wytch Hazel. Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία ενός συγκροτήματος που ο ήχος του ισορροπεί ανάμεσα στο επικό hard rock και το New Wave Of British Heavy Metal(NWOBHM). Ενδεχομένως να ήταν σωστή μια περιγραφή των Wytch Hazel βάσει του μουσικού τους ύφους ως ευήκοο αμάλγαμα των επιρροών από τους Dust, τους Rainbow της εποχής του Dio, τους Ashbury και σχημάτων του NWOBHM. Ακούστε το «Prelude» και απολαύστε ένα λυρικό ταξίδι στους επικούς κόσμους της ευρωπαϊκής παράδοσης.
Αξιόλογο θα χαρακτήριζα και το «And Now We Ride» των Sellsword. Οι Sellsword έχουν εμπνευστεί το όνομά τους από λογοτεχνικά έργα επικής φανταστικής λογοτεχνίας του συγγραφέα Ρ. Α. Σαλβατόρε. Ο ήχος τους είναι αυθεντικά επικός, με ρυθμικά μέρη που ισορροπούν ανάμεσα στο κλασικό heavy metal και το ιταλικό power, και διακρίνεται για τις ωραίες του μελωδίες και τα καλά ρεφρέν. Η φωνή του τραγουδιστή της μπάντας Stuart Perry έχει ιδιαίτερη χροιά η οποία προικίζει το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα με επική έμφαση.
Αλλά και οι Άγγλοι Dark Forest, που παίζουν power metal με αρκετές όμως true επιρροές, κυκλοφόρησαν τον αξιόλογο τέταρτο δίσκο τους υπό τον τίτλο «Beyond The Veil». Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα δουλειά που διαθέτει ήχο μεστωμένο με επικά γλυκές μελωδίες και στίχους που αφορούν τους μύθους και την φανταστική λογοτεχνία -κάποιοι εκ των οποίων έχουν και πατριωτικό περιεχόμενο.
Τέλος, οι Σκωτσέζοι Farseer παρουσίασαν την πρώτη τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Πρόκειται για το «Fall Before The Dawn», έναν συμπαθητικό power metal δίσκο με επική ατμόσφαιρα και στίχους εμπνευσμένους από τα πεδία της λογοτεχνίας του φανταστικού.
Vive La France!
Αν πάντως καταλαμβανόμαστε από το συναίσθημα της ευχάριστης έκπληξης παρατηρώντας την αναγέννηση του αυθεντικού heavy metalστην Βρετανία κατά το έτος 2016, τότε τι θα μπορούσαμε να πούμε για την περίπτωση της Γαλλίας! Οι Γάλλοι, μολονότι δεν διέθεταν εξίσου ισχυρή heavy metal σκηνή με τους Βρετανούς και τους Γερμανούς κατά την θρυλική δεκαετία του ’80, τα τελευταία χρόνια αποδεικνύουν ότι οργανώνουν μια συνολική πνευματική αντεπίθεση στο ευρωπαϊκό βίο και η «μεταλλική μουσική» δεν θα μπορούσε παρά να βγει ωφελημένη από αυτή την εξέλιξη. Το 2016 η γαλλική σκηνή του αυθεντικού heavy metal μας χάρισε εξαιρετικά δείγματα.
Αρχικά θα σταθώ στο Ep «Burn Out» των πολλά υποσχόμενων Electric Shock. Το «Burn Out» τοποθετείται υφολογικά κάπου ανάμεσα στο κλασικό metal και στο αμερικανικό heavy metal των 80’s. Χαρακτηριστικά του αποτελούν ο ρυθμός και η δύναμη που θυμίζουν τις παλιές καλές μέρες της αγαπημένης μας μουσικής, οι ωραίες συνθέσεις (κάποιες εξ αυτών παραπέμπουν στο ανόθευτο NWOBHM ενώ άλλες εκφράζουν ένα όμορφο κράμα heavy metal και rock ‘n’ roll) κι ένα εξώφυλλο που παραπέμπει στους Wishbone Ash του «Twin Barrels Burning». Κοντολογίς, ακούστε το Ep των Electric Shock γιατί αποτελεί μια εξαιρετική κυκλοφορία.
Πολύ ενδιαφέρουσα υπήρξε και η πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία των Loraine Cross, που φέρει τον τίτλο «Army Of Shadows». Με την μουσική τους ταυτότητα κάπου ανάμεσα στο true και το power metal, και διαθέτοντας πολύ ενδιαφέροντα κιθαριστικά μέρη, οι Loraine Cross αφήνουν με την σειρά τους πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
Πολύ καλός ήταν ο δίσκος «Return Of The Warlord» των Rising Steel. Αυθεντικός heavy metal ήχος, τραχιά φωνητικά και επική ατμόσφαιρα συνιστούν το τρίπτυχο της μουσικής πρότασης των Rising Steel, κι εμείς οι νεορομαντικοί προσυπογράφουμε.
Τέλος, ιδιαίτερης αναφοράς χρίζει και το album «Break The Rock» των Existance. Είναι το δεύτερο του συγκεκριμένου συγκροτήματος, που παίζει μουσική με αναφορές στο αμερικανικό heavy metal των 80’s. Οι συνθέσεις του δίσκου είναι ενδιαφέρουσες, τα riffs δυνατά και τα φωνητικά του Izard πολύ καλά.
Τευτονικό Ατσάλι
Αφήνοντας την γαλλική σκηνή δεν θα μπορούσαμε να πάμε αλλού παρά στην γειτονική Γερμανία. Όπως ήταν αναμενόμενο, και κατά το 2016, στην Γερμανία κυκλοφόρησαν ενδιαφέρουσες μουσικές δουλειές. Μια από αυτές ήταν και το album «King Is Rising» των HammerKing. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με αυθεντικό, τευτονικό «μέταλλο», επικό, με υμνικά ρεφρέν, που θυμίζει Primal Fear στις καλές τους στιγμές και ερεθίζει την ακοή μας με τίτλους τραγουδιών (που αρέσουν σ’ εμάς τους νεορομαντικούς) όπως «Reichshammer» και «For The God And The King».
Συμπαθητικός ήταν και ο δίσκος «The Relic» των Skullwinx. Με βάση το επικό power και με περάσματα true metal, οι Skullwinxπαρουσίασαν μια ενδιαφέρουσα δουλειά. Χρειάζεται, όμως, να δώσουν λίγη προσοχή στα φωνητικά. Παρόμοια χαρακτηριστικά είχε και ο δίσκος «Hell Rider» των Metal Law. Ωστόσο, εξαιρετικά ενδιαφέρον ήταν το «The Lizzard Rider» των Booze Control. Πρόκειται για τον τρίτο δίσκο του συγκροτήματος, ο οποίος διαθέτει καλές συνθέσεις, στίχους εμπνευσμένους από τους κόσμους της λογοτεχνίας του φανταστικού κι εξώφυλλο με θεματολογία επιστημονικής φαντασίας.
Σε πολύ υψηλό επίπεδο κινήθηκαν οι Αυστριακοί Liquid Steel, κυκλοφορώντας τον δεύτερο δίσκο τους που φέρει τον τίτλο «MidnightChaser». Οι Liquid Steel μας χάρισαν αληθινό heavy metal, σε εμπνευσμένες συνθέσεις που τραγουδήθηκαν με μελωδικά φωνητικά οι αποχρώσεις των οποίων ζωντάνεψαν την αίσθηση της άγουρης εφηβείας των 80’s. Οι στίχοι περιέχουν αναφορές σε ρομαντικούς ποιητές και σε θεματικές της λογοτεχνίας του φανταστικού ενώ το εξώφυλλο του δίσκου συνδυάζει την πεζοδρομιακή αριστοκρατική αλητεία με τηνfantasy αισθητική, εκφράζοντας τις βασικές αισθητικές γραμμές της αυθεντικής «μεταλλικής ταυτότητας». Αναμφίβολα, το «Midnight Chaser» αποτελεί μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2016.
Ιταλική Σχολή
Η περίπτωση της Ιταλίας διαφέρει τόσο από την γαλλική όσο κι από εκείνη της Γερμανίας. Και τούτο γιατί (σε αντίθεση με τους Γάλλους) οι Ιταλοί διέθεταν κατά την δεκαετία του ’80 αρκετά σπουδαία heavy metal συγκροτήματα αλλά (σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στην Γερμανία) δεν αποκόμισαν την υποστήριξη που τους άξιζε, με αποτέλεσμα η ιταλική σκηνή να παραμείνει στην αφάνεια (από την οποία εξήλθε κατά την δεκαετία του ’90). Το 2016, πάντως, στην γειτονική χώρα ήρθαν στο προσκήνιο πολύ ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες για τους ακροατές του αυθεντικού heavy metal.
Πρώτη από αυτές ήταν το «Aita's Sentence» των Etrusgrave. Το συγκρότημα του αγαπητού μας φίλου Fulberto Serena μας χάρισε έναν δίσκο στον οποίο κυριαρχούν οι «ατσάλινες κιθάρες», που έχει στιβαρά και «ξερά» ρυθμικά μέρη και αποτελείται από εμπνευσμένες truemetal συνθέσεις με επικά doom γνωρίσματα.
Άλλη μια ενδιαφέρουσα ιταλική κυκλοφορία ήταν αυτή των Silverbone. Οι «Ιταλοί Running Wild» προσέφεραν στο «μεταλλικό ακροατήριο» τον πολύ καλό δίσκο «Wild Waves», κύρια γνωρίσματα του οποίου υπήρξαν οι επικές μελωδίες, τα δυνατά ρυθμικά μέρη και το μπάσο που καλπάζει, σε συνθέσεις που εύστοχα θα χαρακτήριζε κανείς ως πειρατικούς heavy metal ύμνους.
Τέλος, οι Tytus κυκλοφόρησαν το «Rises». Πρόκειται για έναν δίσκο που σαρώνει κυριολεκτικά και αποτίνει φόρο τιμής στο αληθινό heavymetal, αποτελώντας μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2016.
Ιβηρική Επίθεση
Περνώντας στην ιβηρική χερσόνησο θα σταθώ αρχικά στην Ισπανία, όπου και κατέγραψα άλλες δυο σημαντικές κυκλοφορίες στον χώρο του New Wave Of Traditional Heavy Metal. Πρώτη και καλύτερη είναι το Ep «Lethal Protector» των Frenzy (καμιά σχέση με την παλαιότερη ομώνυμη βρετανική μπάντα). Είναι η παρθενική δουλειά των Ισπανών, που περιλαμβάνει πέντε τραγούδια εξαίσιου true metal σε απόηχους που διαλέγονται και με το αμερικανικό heavy metal των 80’s. Οι στιχουργικές του αναφορές παραπέμπουν στα comics και την λογοτεχνία του φανταστικού. Το ίδιο και η αισθητική του εξωφύλλου. Ακούστε τους Frenzy και απολαύστε μουσικούς δυναμίτες όπως τα «Sin City Calls» και «Change To Green».
Ωστόσο, και οι Hitten κυκλοφόρησαν τον εξίσου ενδιαφέρον δίσκο «State Of Shock». Υπέροχο true metal με εμφανείς speed και powerαποχρώσεις. Αυτή είναι η συνταγή των Ισπανών κι εμείς προσυπογράφουμε.
Αλλά και οι γείτονές τους Πορτογάλοι μπορούν να υπερηφανεύονται για τον δίσκο «The Cycle Never Ends» που κυκλοφόρησε το συγκρότημα Ravensire. Οι Ίβηρες παίζουν το απόλυτο epic metal, επενδυμένο με φωνητικά που σε ορισμένα σημεία παραπέμπουν στον παλιό καλό Paul Di Anno ενώ το ασπρόμαυρο εξώφυλλο συμπληρώνει αισθητικά την επική αυθεντικότητα της πρότασής τους.
Κρύο Σουηδικό Μέταλλο
Μια χώρα με σεβαστή «μεταλλική παράδοση» και ηχηρές παρουσίες στο πεδίο του New Wave Of Traditional Heavy Metal είναι αναμφίβολα η Σουηδία. Κατά το έτος που μας πέρασε εντόπισα δυο αξιόλογες κυκλοφορίες αυτού του ύφους στην σκανδιναβική χώρα. Πρώτη εξ αυτών, ο ομώνυμος δίσκος των Narnia. Με όνομα εμπνευσμένο από τον λογοτεχνικό τόπο του σπουδαίου συγγραφέα φανταστικής λογοτεχνίας Κ.Σ. Λιούις, οι Narnia μας χάρισαν ένα πολύ ενδιαφέρον δίσκο χριστιανικού heavy metal. Εξίσου καλός ήταν και ο δίσκος των Scarblade που κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο «The Cosmic Wrath». Η εν λόγω κυκλοφορία περιέχει τραγούδια αυθεντικού heavy metal, με ωραία ρεφρέν τα οποία τραγουδά η Ελληνίδα Αλίκη Κωστοπούλου.
Η Ευχάριστη Έκπληξη της Πολωνίας
Ευχάριστη έκπληξη για την σκηνή του New Wave Of Traditional Heavy Metal αποτελεί η Πολωνία. Με συγκροτήματα όπως οι Divine Weepκαι οι Lux Perpetua οι Πολωνοί έχουν εισέλθει δυναμικά στο πεδίο του νεότερου αυθεντικού heavy metal. Συγκεκριμένα, κατά το 2016, η κυκλοφορία που αξίζει μνείας είναι το Ep «Casus Belli» των Savager. Πρόκειται για μια εκπληκτική δουλειά! Ο ήχος των Πολωνών μοιάζει να βγήκε απ’ το αμόνι του NWOBHM. Οι κιθάρες είναι τραχιές, τα φωνητικά γρέντζα αλλά και μελωδικά συνάμα, και τα τραγούδια του Ep όλα ανεξαιρέτως σε κορυφαίο επίπεδο. Αν μη τι άλλο, το «Casus Belli» συγκαταλέγεται αναμφίβολα ανάμεσα στα καλύτερα albums της χρονιάς που πέρασε.
Η Ελβετική Κορυφή
Ένας ακόμη από τους κορυφαίους δίσκους της περσινής χρονιάς κυκλοφόρησε από το ελβετικό συγκρότημα Sin Starlett φέροντας τον τίτλο «Digital Overlord». Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα «μεταλλικό κόσμημα», που ο ακροατής απολαμβάνει από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να ανιχνεύει καμιά άνιση στιγμή. Οι Sin Starlett παρουσίασαν συνθέσεις έξοχου, αυθεντικού heavy metal, με γρήγορους ρυθμούς που θυμίζουν τους Judas Priest της εποχής του «Defenders Of The Faith» και τους παλιούς Accept, δίχως όμως να χάνουν την μουσική τους ταυτότητα. Η φωνή του Elias Felber διαθέτει μια ιδιαίτερη χροιά και παραπέμπει στον Shelton (όντας όμως πιο μελωδική). Τέλος, η αισθητική του album συνδέεται άρτια με το πεδίο της επιστημονικής φαντασίας. Συμπερασματικά, το «Digital Overlord» αποτελεί σημείο αναφοράς για το πώς πρέπει να παίζεται το σύγχρονο heavy metal.
Πατρώα Γη
Άφησα ως τελευταίο ευρωπαϊκό σταθμό την χώρα μας. Η Ελλάδα διαθέτει σήμερα μια αξιόλογη «μεταλλική σκηνή» και το σημαντικότερο είναι ότι υπάρχουν αρκετά συγκροτήματα που εστιάζουν στο αυθεντικό heavy metal. Ένα από αυτά είναι και οι Dexter Ward. Με όνομα εμπνευσμένο από τους λογοτεχνικούς κόσμους του Lovecraft το ελληνικό συγκρότημα επέστρεψε το 2016 με το album «Rendevouz WithDestiny». Με ήχο «ατσάλινο» και ταυτόχρονα μελωδικά γλυκό, το «Rendevouz With Destiny» αποτέλεσε άξια συνέχεια του υπέροχου πρώτου δίσκου τους. Το 2016 επέστρεψε και το ιστορικό συγκρότημα των Marauder με το album «Bullethead». Πρόκειται για μια δυνατή δισκογραφική δουλειά αυθεντικού heavy metal με power αποχρώσεις και «μεταλλικούς ύμνους» όπως το «Dark Legion» και το The Fall.
Εξαιρετικός ήταν ο δίσκος «Fireborn» των Crimson Fire. Μολονότι διαφωνώ με τις πολιτικές τοποθετήσεις που αποκαλύπτει το εν λόγω συγκρότημα στους στίχους του, ομολογώ ότι το νέο του album διαθέτει ένα ηχόχρωμα που συνδυάζει αρμονικά επιρροές από το true, τοpower και το pop metal της δεκαετίας του ’80. Οι Crimson Fire μας χάρισαν ένα διαμάντι του ελληνικού heavy metal, το οποίο χαρακτηρίζουν οι εμπνευσμένες συνθέσεις και τα μελωδικά ρεφρέν. Πολυαναμενόμενη ήταν ωστόσο και η επιστροφή των Dark Nightmare με το album«Tortured Souls», το οποίο αποτελεί ένα σπουδαίο ακόμη δείγμα επικού heavy-power metal που μας χάρισαν οι βορειοελλαδίτες.
Άξιες αναφορών είναι και ορισμένες ακόμη κυκλοφορίες. Το συγκρότημα σύμβολο της παλιάς «μεταλλικής φρουράς» της μακεδονικής γης, δηλαδή οι Sarissa, κυκλοφόρησαν το «Nemesis». Το μονομελές σχήμα των Validor συνέχισε να τιμά το πολεμόχαρο επικό heavy metalκυκλοφορώντας τον πολύ καλό τρίτο του δίσκο του, που φέρει τον τίτλο «Hail to Fire». Το επίσης μονομελές σχήμα Hercules έκανε την παρθενική του εμφάνιση με τον δίσκο «Metal Pounding». Ο νεαρός οργανωτής του ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα μουσική ατραπό αλλά του προτείνω να ακούσει τις συμβουλές που του είχα δώσει στο παρελθόν προκειμένου να διορθώσει τις ατέλειες του παρόντος.
Στον Υπόλοιπο Κόσμο
Οι ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες στον χώρο του New Wave Of Traditional Heavy Metal δεν περιορίστηκαν όμως στην γηραιά ήπειρο. Στην Αυστραλία, οι Elm Street, ένα συγκρότημα που υιοθετεί συνειδητά όλα τα κλισέ των 80’s που μας αρέσουν, κυκλοφόρησαν το «Knock EmOut With A Metal Fist». Το album αυτό είναι αρκετά καλό και κινείται μουσικά κάπου ανάμεσα στο κλασικό heavy metal, το power και τοthrash.
Η.Π.Α
Αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες καταγράφηκαν κάποιες από τις κορυφαίες κυκλοφορίες στον χώρο του σύγχρονου αυθεντικού heavymetal. Πρώτη εξ αυτών το «Other World» των Ancient Empire. Ο εν λόγω δίσκος περιέχει οκτώ υπέροχα τραγούδια. Με κιθάρες που κεντούνmaidenικές ηχοκλωστές, με πολύ καλά φωνητικά, με στιβαρά ρυθμικά μέρη που αντλούν επιρροές από τους παλιούς Judas Priest καιAccept και με αισθητικές παραπομπές στην λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας, οι Αμερικανοί μας χάρισαν έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2016.
Εξίσου σπουδαία ήταν και η παρθενική εμφάνιση των Moros Nyx. Με όνομα εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία και λαογραφία, το συγκρότημα αυτό μέσω του εκπληκτικού album «Revolution Street» μας χάρισε συνθέσεις έξοχου epic metal, με στιχουργικές αναφορές τόσο στην λογοτεχνία του φανταστικού όσο και στην πολιτική, και με ρεφρέν που θα χαρακτήριζα απλά ως..ισοπεδωτικά!
Τρίτη, και ισάξια με τις προηγούμενες αμερικανική κυκλοφορία, το «The Armor Of Ire» των Eternal Champion. Το συγκρότημα που εμπνεύστηκε το όνομά του από το λογοτεχνικό σύμπαν του Michael Moorcock κληροδότησε την «μεταλλική κοινότητα» με έναν δίσκο ορισμό του αυθεντικού, εμπνευσμένου, επικού heavy metal, ο οποίος συγκαταλέγεται αναμφισβήτητα ανάμεσα στους καλύτερους του περσινού έτους.
Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν και η ομώνυμη δισκογραφική πρόταση των Hellion Prime, που κυκλοφόρησε με ένα εξώφυλλο sci-fi θεματικής παρόμοιο με τα καλαίσθητα comics της δεκαετίας του ’50. Οι Hellion Prime αντλούν επιρροές από το power και το true metal αλλά τα γυναικεία φωνητικά τους προσδίδουν και έναν neo-metal απόηχο.
Άλλη μια εξαιρετική παρουσία ήταν και εκείνη των Gygax. Το εν λόγω συγκρότημα δημιουργήθηκε από πρώην μέλη των Gypsy Hawk και μουσικά κινείται κάπου ανάμεσα στο αυθεντικό heavy metal και το hard rock. Ο δίσκος τους φέρει τον τίτλο «Critical Hits» και περιέχει ωραίες συνθέσεις, fantasy στιχουργικές θεματικές και ρεφρέν που μένουν στο μυαλό, κάνοντας τα τραγούδια «hits».
Αξιόλογη περίπτωση αποτελεί και το album «Mists Of Time» των Legendry. Οι Legendry είναι επικοί μέχρι το κόκκαλο και κύρια μουσική επιρροή τους είναι προφανές ότι αποτελούν οι Manilla Road. Ο δίσκος τους πρέπει οπωσδήποτε να ακουστεί από κάθε ακροατή του αυθεντικού epic metal. Ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει και ο δίσκος «Night Hides The World» των Spellcaster, που ηχητικά αποτελεί μίγμα επιρροών του New Wave Of British Heavy Metal και νεότερων ήχων. Άξιο αναφοράς και το «Hellfriends» των Demon Bitch, το οποίο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της «underground» επικής αυθεντικότητας.
Καναδικά «Μεταλλεία»
Ο Καναδάς υπήρξε άλλη μια χώρα που τα συγκροτήματά του συνέβαλλαν στην ανάπτυξη του «μεταλλικού κύματος» το οποίο σάρωσε τον κόσμο κατά το 2016. Συγκεκριμένα, οι Axxion κυκλοφόρησαν το «Βack In Time» και η αλήθεια είναι ότι μουσικά τίμησαν τον τίτλο του albumστο έπακρο. Το «Βack In Time» αποτελεί έναν heavy metal θησαυρό, που αν οι πληροφορίες του booklet του δεν μας ενημέρωναν ότι κυκλοφόρησε την χρονιά που μας πέρασε, θα νόμιζε κανείς ότι αποτελεί κάποιο ξεχασμένο «πολύτιμο μέταλλο» του New Wave Of BritishHeavy Metal.
Ωστόσο, εκτός από τους Axxion η καναδική σκηνή για το 2016 έχει να υπερηφανεύεται και για τους Striker, οι οποίοι επέστρεψαν με το «Stand In The Fire». Πρόκειται για μια δυνατή δισκογραφική δουλειά που βασίζεται στις γρήγορες ταχύτητες και γεμίζει τα αυτιά μας με αυθεντικό «μεταλλικό ήχο». Εξαιρετικά τραγούδια του συγκεκριμένου δίσκου τα «Too Late» και «Phoenix Lights».
Κράτησα το καλύτερο για το τέλος. Αναφορικά με το καναδικό metal το 2016 θα μείνει στην μνήμη μας για την κυκλοφορία του δίσκου «ForNone And All» των Spell. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό, λυρικά ρομαντικό album, που ο ήχος του μας θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των BlueOyster Cult και που το εξώφυλλο του αντιστοιχεί στην μουσική ποιότητα του εν λόγω συγκροτήματος και γεμίζει με αισθητική αγαλλίαση τις ματιές όλων εμάς των ρομαντικών.
Λατινική Αμερική
Σε αυτή την «βαρυμεταλλική παλινόρθωση» του 2016 δεν θα μπορούσε να μην συμβάλει και η λατινική Αμερική. Μια εκπληκτική κυκλοφορία καταγράφηκε στην Κολομβία, όπου οι Steel Hammer παρουσίασαν την πρώτη και ομώνυμη δουλειά τους. Πρόκειται για έναalbum που πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για όσους προτιμούν το επικό heavy metal. Με ασπρόμαυρο εξώφυλλο, που απεικονίζει έναν σιδερά στο αμόνι του και αποπνέει την αύρα του πιο cult, epic underground, οι Steel Hammer παίζουν το απόλυτα γνήσιο heavy metal, επιλέγοντας maidenικές αποχρώσεις για τις κιθαριστικές τους δισολίες, ρυθμικά μέρη που παραπέμπουν τους Judas Priest της εποχής του «Screaming For Vengeance» και φωνητικά σε στυλ Udo, καταφέρνοντας να διατηρήσουν όλες τις συνθέσεις του δίσκου σε κορυφαίο επίπεδο.
Αλλά και στην Βραζιλία κυκλοφόρησαν εξίσου σημαντικά albums. Οι Sweet Danger έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση με το στιβαρό «Women, Leather and Hell». Ακόμη, ο Yuri Fulone συγκέντρωσε σε έναν ολοκληρωμένο δίσκο τα τραγούδια από τα τρία Ep του. Πρόκειται για άλλη μια καταπληκτική κυκλοφορία για τους λάτρεις του απόλυτου, του αυθεντικού epic metal. Τίτλος της, η εμφατική για την κουλτούρα του γνήσιου heavy metal φράση «In Steel You Can Trust».
Τέλος, οι Grey Wolf μας χάρισαν τον τρίτο δίσκο τους που φέρει τον τίτλο «Glorious Death» και περιέχει τραγούδια απολαυστικού και γνήσιου επικού true metal, με στιχουργικές αναφορές στο έργο του σπουδαίου συγγραφέα επικής φανταστικής λογοτεχνίας Robert Howard.
Επίσης, στην Χιλή, δυο συγκροτήματα ξεχώρισαν, χαρίζοντας στους υπερασπιστές του αυθεντικού heavy metal δυο δισκογραφικά διαμάντια. Το τριμελές συγκρότημα Lucifers Hammer με την πρώτη full length κυκλοφορία του, δηλαδή το album «Beyond The Omens», κατάφερε να συνθέσει εμπνεύσεις αυθεντικού επικού heavy metal ήχου, ισορροπώντας δημιουργικά τις επιρροές από τους Iron Maiden, τους Manowar, τους Judas Priest και τους Omen.
Εξίσου ενδιαφέρουσα και η κυκλοφορία του δίσκου «Electric Conjuring» από τους Iron Spell. Είναι ο πρώτος των Χιλιανών και στα τραγούδια του αποτυπώνονται οι επιρροές των Μaiden, των Riot και των The Rods, δίχως όμως να θέτουν σε κίνδυνο την ιδιαίτερη μουσική ταυτότητα του νέου αυτού συγκροτήματος ενώ και σε αυτή την δισκογραφική δουλειά υπάρχουν στιχουργικές αναφορές σε έργα της λογοτεχνίας φαντασίας και τρόμου.
Επίμετρο
Όσα γράφτηκαν παραπάνω δεν αφήνουν περιθώρια για αμφιβολίες. «Οι σάλπιγγες ήχησαν τους οξείς ήχους[1]» της ανασύνταξης των μουσικών «μεταλλικών λεγεώνων». «Παντού γύρω βροντούν τα σφυριά και οι καπνοί πνίγουν τον αέρα, καθώς όλοι οι φούρνοι και όλα τα αμόνια δουλεύουν[2]», παράγοντας στιλπνά πνευματικά όπλα για τις αισθήσεις και τις ψυχές των νεορομαντικών. Κι ενώ «τα παλαιά άνθη πέφτουν και στολίζουν με ευγνωμοσύνη το έδαφος που καλύπτει τις ρίζες από τις οποίες τράφηκαν και στέλνουν ακόμα το άρωμά τους με χαρά και νοσταλγία προς τον κορμό που τα έθρεψε[3]», η νεκρική ερημιά αυτής της έρημης γης που πατούμε, γεννά από την μήτρα της σιωπής ένα αμείλικτο ερώτημα. Υπάρχουν άραγε ακόμη αρκετοί από τους συμπολεμιστές της παλιάς Φρουράς; Βλέπετε γύρω σας κάποιους νεότερους κληρονόμους τους; Ποιοι είναι αυτοί που θα ανταποκριθούν σήμερα στο κάλεσμα της μεταλλικής σάλπιγγας; Χωρίς ελπίδα αλλά με την χαρά μιας άλογης εσωτερικής ζωτικότητας να θερμαίνει την καρδιά, και τον «γάργαρο ήχο από τις παντιέρες που πλαταγιάζουν[4]» να ανεβαίνει ως τα ουράνια, σκύβω κι αφουγκράζομαι τους παλμούς, την μυστική βουή του πολιτισμικού μας παρελθόντος, κι απ τα «μπουμπούκια, τις στεφάνες και τους κάλυκες θέλω να σας πλέξω τώρα ένα ιερό στεφάνι[5]». «Όσοι ζωντανοί, προσέλθετε[6]»!
[1] Τζ. Ζ. Ρ. Τόλκιν, «Ο Άρχοντας Των Δακτυλιδιών».
[2] R. A. Salvatore, «Ο Μοναχικός Ντρόου».
[3] Φρειδερίκος Σλαϊερμάχερ, «Λόγοι Περί Θρησκείας».
[4] Ρέι Μπράντμπερι, «Κάτι Κολασμένο Έρχεται Προς τα Εδώ».
[5] Φρειδερίκος Σλαϊερμάχερ, «Λόγοι Περί Θρησκείας».
[6] Ίων Δραγούμης, «Όσοι Ζωντανοί»
Σχόλια:
Μεταλλας μεχρι το τελος της ζωη μου.
Epic fantasy
Epic fantasy
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Φιλαρακι ολα καλα τα λες, αλλα η Γαλλια στα 80s ειχε ΤΡΟΜΕΡΗ ΣΚΗΝΗ. Σιγουρα μεσα στις πρωτες 3-4 στην Ευρωπη, μαζι με τις γνωστες... Σε πιανω αδιαβαστο...
Ο Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Epic, metalheads και ρομαντικοί.
Ανώνυμε, αν μαζί με τις γνωστές σκηνές (όπως αναφέρεις) προσθέσουμε και 3-4 ακόμη (όπως επίσης αναφέρεις), δεν θα διαφωνήσω καθόλου με τα γραφόμενά σου.
Προσωπικά θεωρώ, όπως και οι περισσότεροι άλλωστε, ότι η Βρετανική, η Γερμανική και η Αμερικανική σκηνή ήταν πανίσχυρες και δύσκολα συγκρίσιμες, κατά τη δεκαετία του '80.
Ανώνυμε, αν μαζί με τις γνωστές σκηνές (όπως αναφέρεις) προσθέσουμε και 3-4 ακόμη (όπως επίσης αναφέρεις), δεν θα διαφωνήσω καθόλου με τα γραφόμενά σου.
Προσωπικά θεωρώ, όπως και οι περισσότεροι άλλωστε, ότι η Βρετανική, η Γερμανική και η Αμερικανική σκηνή ήταν πανίσχυρες και δύσκολα συγκρίσιμες, κατά τη δεκαετία του '80.
Ο Ανώνυμος είπε...
Heavy metal ρομαντισμός και Ελλάδα
Epic fantasy
Epic fantasy
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)