Όσο περνούν τα χρόνια κάποιες αναμνήσεις του παρελθόντος γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Κι ενώ θα νόμιζε κανείς ότι αυτές οι εικόνες της μνήμης θα γίνονταν ξεθωριασμένα νήματα από τη φορεσιά του χρόνου της ζωής μου, η μυστική φωτιά του ονειρευτή συνέχισε να ρίχνει επάνω τους τις γλυκές της ανταύγειες, κρατώντας τες, διαυγείς και ευδιάκριτες, στην επιφάνεια της συνείδησης.
Μια σειρά από τέτοιες αναμνήσεις συνδέονται με την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων και κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, καταλαμβάνουν το νου και γεμίζουν το πεδίο της «εσωτερικής» μου όρασης. Η δύναμη της φαντασίας αρχίζει το αγαπημένο της ταξίδι προς τα πίσω ανασυγκροτώντας στιγμές απ’ τα παλιά, εικόνες φωτεινές και ήχους γλυκούς.
Ατενίζοντας τα περασμένα από το λόφο των τριάντα και ένα ετών της ζωής μου, μπορώ να διακρίνω στο βάθος του προσωπικού μου χρόνου έναν αρνητή του κόσμου της υλικής πραγματικότητας και εμπειρίας να εισέρχεται στο φιλόξενο παλάτι των Χριστουγέννων, αναζητώντας στις πτυχές της εορταστικής περιόδου τις ατραπούς που θα τον οδηγήσουν στα μυστικά δώματα της εσωτερικής πλήρωσης... της ηθικής ανάτασης… της υπερβατικής εμπειρίας.
Ένα παιδί σε τάξη δημοτικού σχολείου που στολίζει τους τοίχους με σχήματα ελάτων τα οποία έχει δημιουργήσει από γυαλιστερό χαρτόνι. Ένα παιδί που αδιαφορεί για το μάθημα και στέκεται απορροφημένο από το στολισμένο δέντρο. Ένα παιδί που στην καθιερωμένη σχολική γιορτή με την κλήρωση των δώρων, η οποία λαμβάνει χώρα την τελευταία ημέρα πριν τις δεκαπενθήμερες διακοπές, κερδίζει το παιχνίδι «Στρατέγκο». Ένα παιδί που «λέει» τα κάλαντα στους κρύους δρόμους του χωριού του και επιστρέφει γελαστό στις αγκαλιές των γονιών και των συγγενών του. Ένα παιδί που βυθίζεται στους επικούς κόσμους του παιχνιδιού «Κάστρα και Πολιορκητές(1)» και αγκαλιάζει πανευτυχές το δώρο που του άφησε ο Άγιος-Βασίλης κάτω από το στολισμένο δέντρο. Ένα παιδί που ακούει μαγεμένο ιστορίες για τους καλικάντζαρους και για το δέντρο της γης. Ένα παιδί που διαρρηγνύει με ασυνείδητη ορμή τους νόμους της ύλης ενός σύμπαντος που το πιέζει ασφυκτικά για να μετατρέψει τις μέρες των χριστουγεννιάτικων εορτών σε παραμύθι.
Και το ταξίδι συνεχίζεται…
Στα μάτια μου εμφανίζεται πια η εικόνα ενός εφήβου. Ενός εφήβου που έχοντας διανύσει δεκαέξι χρόνια ζωής, νιώθει το βάρος του υλικού κόσμου να τον πιέζει περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν, εγκλωβίζοντάς τον στον φθαρτό κόσμο της πραγματικότητας κι εμποδίζοντάς τον να βιώσει στην πλήρη της έκταση τη μαγική εμπειρία, που εκείνος γνωρίζει ότι υπάρχει στην ψυχή του ως παρόρμηση, προϊδέαση και έμφυτη δυνατότητα, από την πρώτη στιγμή που θυμάται τον εαυτό του.Όμως αυτός δεν εγκαταλείπει τη μάχη. Τώρα τα όπλα του είναι διαφορετικά (αν και υπάρχουν στιγμές που ψηλαφίζει, στα κρυφά, τα ελάχιστα απομεινάρια των παιχνιδιών της παιδικής του ηλικίας). Comics με πρωταγωνιστές βάρβαρους πολεμιστές και (υπερ)ήρωες. Συμμετοχή σε οπαδικά δρώμενα, (με αποκορύφωμα το ιεροτελεστικό, κυριακάτικο, λαϊκό προσκύνημα που λαμβάνει χώρα στο στάδιο «Καραϊσκάκη» μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90), και μεθύσι με το κρασί του ιερού φανατισμού που παράγει ο συλλογικός εκστασιασμός της Θύρας 7. Μακριά μαλλιά, στενό jean παντελόνι, ψηλές αρβύλες, μαύρο δερμάτινο μπουφάν (perfecto, σύμφωνα με την ορολογία της εποχής) ή χακί flight jacket(2) με ραμμένη ελληνική σημαία. Οι πρώτες πολιτικές ανησυχίες. Η αρχή της πολιτικής θεμελίωσης του πατριωτικού συναισθήματος. Και πάνω απ’ όλα, η μουσική. Το όχημα που τον μεταφέρει καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο στους κόσμους της φαντασίας του εδώ και τέσσερα χρόνια. Το Heavy Metal!
Βλέπω τον υψηλόσωμο έφηβο να αποτελεί «φόβητρο» για τους καθηγητές του και λατρεμένο μοναχοπαίδι των γονιών του. Βλέπω τον υψηλόσωμο έφηβο να περιμένει το χριστουγεννιάτικο μποναμά της μητέρας του για να εξορμήσει στο Rock City και στο Μοναστηράκι, προκειμένου να προμηθευτεί τα αγαπημένα του βινύλια. Βλέπω τον υψηλόσωμο έφηβο ξαπλωμένο στο πάτωμα ενός σκοτεινού σαλονιού να απορροφάται από τις παιχνιδιάρικες αντανακλάσεις των λαμπιονιών που σπινθηρίζουν και να απολαμβάνει χριστουγεννιάτικα φανταστικά ταξίδια επάνω στα «μεταλλικά» ηχοχρώματα και μέσα στις πολύχρωμες σελίδες των comics. Βλέπω τον υψηλόσωμο έφηβο να βρίσκεται ανάμεσα στον κόσμο και να πνίγεται από τη μοναξιά. Παρέες-συμμορίες, επιθετικότητα και βία. Το γόητρο του κυρίαρχου των πεζοδρομίων. Τα πρώτα επικίνδυνα ξενύχτια.
Mπορώ ακόμη να δω τον υψηλόσωμο έφηβο, εν μέσω χριστουγεννιάτικων διακοπών, να δέχεται επίθεση στον ηλεκτρικό σταθμό του Ταύρου από τρεις (υποτιθέμενους) πολιτικούς αντιπάλους. Επικεφαλής τους είναι ένας μικρόσωμος, σημαδεμένος στο πρόσωπο, εικοσάχρονος νεαρός, ο «Νικολάκης». Πρόκειται για γνωστό «κακό» του κοινωνικού υπο-χώρου που συμπυκνώνει σε έναν ενιαίο τρόπο ζωής την οπαδική προσήλωση, τις ριζοσπαστικές (incorrect) πολιτικές απόψεις/δράσεις, τα κακόφημα στέκια και το Heavy Metal, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα θα καταλήξει στη φυλακή. Η μάχη είναι επική! Οι τρεις επιτιθέμενοι ορμούν στον έφηβο μανιωδώς, προσπαθώντας να τον ρίξουν κάτω και να σκίσουν τη ραμμένη σημαία από το μπουφάν του. Γροθιές, κλοτσιές, βρισιές. Ο έφηβος ευχαριστεί τη μητέρα του που τον προίκισε με τη σωματική διάπλαση του γένους της, τον πατέρα του που τον μεγάλωσε με την ηθική του ένστολου άντρα, τους Θεούς που του δώρισαν το ένστικτο του πολεμιστή και την τύχη του…γιατί οι αντίπαλοι δεν έχουν επάνω τους κάποιο σουγιά.Καθώς οι περαστικοί έχουν γίνει πολλοί βρίσκουν το θάρρος και μπαίνουν στη μέση για να χωρίσουν τους εμπλεκόμενους. Ο έφηβος κρατά στα χέρια του τη σημαία που οι αντίπαλοι έσκισαν αλλά δεν κατάφεραν να αποσπάσουν. Είναι γεμάτος αίμα στο μπουφάν, στα χέρια, παντού. Όμως το αίμα δεν είναι μόνο δικό του. Στα πρόσωπα των αντιπάλων έχουν ήδη αρχίσει να πρήζονται οι μώλωπες κι ο ένας τους εξακολουθεί να αιμορραγεί από τη μύτη. Το κατόρθωμα του γίνεται γνωστό στα μαγαζιά ηλεκτρονικών παιχνιδιών και στα άλλα στέκια του υπο-χώρου. Η φήμη του γίνεται ένα αστικό (μικρο)έπος της εν λόγω χριστουγεννιάτικης περιόδου.
Γι’ αυτόν ακόμη και η πιο οδυνηρή πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία ανάτασης του ηθικού και αποσύνδεσης από τα στενά όρια του κόσμου που τον πνίγει. Υπερηφάνεια, Νίκη. Τα δεσμά του φθαρτού κόσμου της υλικότητας έχουν χαλαρώσει ελαφρώς. Ωστόσο, ο έφηβος αντιλαμβάνεται ενστικτωδώς ότι αυτή δεν είναι η νίκη που επιδιώκει… ότι αυτή δεν είναι η μαγική πύλη των Χριστουγέννων που αναζητά. Το αίσθημα της ανεκπλήρωτης προσδοκίας εξακολουθεί να απλώνεται σα μαύρο αβυσσαλέο κενό στα βάθη της ψυχής του.Μα τώρα η ματιά μου έχει φτάσει στο χτες…
Μπορώ πια να δω ότι η αναζήτηση αναβλύζει από την πηγή μιας ευρείας κοσμοθέασης. Αισθητική, πολιτική, ηθική, φανταστική λογοτεχνία και μουσική, παιδικά παιχνίδια και πολεμική εκγύμναση, διανόηση και ενστικτώδης γνώση, αποτελούν πλέον μια ενιαία σφαίρα. Ιδέες, βιώματα, ενοράσεις.
Και να που οι καρποί της αναζήτησης είναι πικροί και γλυκοί…
<br>
Τώρα είναι γνωστό ότι ο κόσμος της φθοράς έχει αποκτήσει τη μέγιστη βαρύτητά του στα πλαίσια της εποχής/κατάστασης που ιστορικά αποκαλούμε Νεωτερικότητα(3). Τώρα είναι γνωστό ότι ο υλιστικός θόλος της Νεωτερικότητας έχει δομηθεί από τα ξόρκια δυο βλοσυρών μάγων, του Διαφωτισμού και του Μοντερνισμού. Τώρα είναι γνωστό ότι τα πονηρά πνεύματα που διατρέχουν τις συνειδήσεις προκειμένου να αλυσοδέσουν τον άνθρωπο στα δεσμά της (ηθικής κι αισθητικής) παρακμής είναι ο εργαλειακός ορθολογισμός, ο υλιστικός οικουμενισμός, ο αποδομισμός. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι οι δαίμονες που τα συνοδεύουν γενούν την ολική απώλεια της αίσθησης του Ιερού, την αντιστροφή των αξιών, την οικοδόμηση νόθων ιεραρχιών, το λογιστικό τρόπο ζωής, τον ανταγωνιστικό ατομικισμό (σε αντίθεση με τον πρωτογενή εγωισμό), την αρρωστημένη τέχνη…
Κανείς δεν ξέρει αν κάπου εκεί έξω από τα κυρτά τοιχώματα αυτού του θόλου υπάρχει ακόμη ο Κόσμος της Αυθεντικότητας. Οι μυημένοι, όμως, που πιστεύουν στην ύπαρξή του, γνωρίζουν ότι ο Αυθεντικός Κόσμος στον οποίο προσβλέπουν υπήρξε κάποτε, πριν την αυγή της ιστορίας. Μάρτυρας αδιάψευστος η κατάφαση της ψυχής τους και τα μνημεία που φέρει ως κληρονομιά ο τόπος της Μυθολογίας. Όπλο των μυημένων ο Πολιτισμός(4)… και η περίοδος των Χριστουγέννων πύλη μαγική που οδηγεί στην καρδία των Αγίων Τόπων του Μύθου.
Το παιδί και ο έφηβος του παρελθόντος έχουν γίνει πια άντρας. Ένας άντρας που γελώντας βροντερά στέκεται στις επάλξεις του κάστρου που περικλείει τη γη του Πολιτισμού. Ένας άντρας που κοιτάζει δίπλα του και αντικρίζει συμφύλακες. Λίγους μα και πολλούς συνάμα. Η αριθμητική είναι ανίκανη να τους προσδιορίσει. Ένας άντρας που με όχημα τη μουσική, τη γυμναστική, τη ρομαντική φιλοσοφία και κυρίως τη λογοτεχνία του φανταστικού, ταξίδεψε στο βάθος του εαυτού του για να βρει τον Αυθεντικό Κόσμο.
Τον βρήκε; Ποιος μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα; Τα ξόρκια του θόλου είναι ισχυρά και σκοπό έχουν τη γείωση.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι συνάντησε Ομοίους του με τους οποίους υπερασπίζεται τη γη του Πολιτισμού και μοιράζεται την χαρά του πολέμου.
Είθε ο ερχομός των Χριστουγέννων να ανοίξει τις πύλες των ονείρων για όλους εμάς… τα Ζώπυρά μας να ευφρανθούν από τους γλυκούς ήχους της ουράνιας σάλπιγγας… η γέννηση του Φωτός να διαυγάσει το νου μας… και το μαγικό αστέρι να μας οδηγήσει με ακρίβεια στον προορισμό μας…
Υγεία, ευτυχία και καλές γιορτές σε όλα τα μέλη της Λέσχης μας.Χρόνια καλά και πολλές νίκες (που τόσο λείπουν) σε όλους τους Έλληνες.
Σταμάτης Μαμούτος, πρόεδρος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
Υποσημειώσεις
1) Επρόκειτο για ένα καταπληκτικό παιχνίδι το οποίο έδινε τη δυνατότητα στους παίκτες να συμμετάσχουν σε μια πλήρη επιτραπέζια μεσαιωνική μάχη! Αποτελούταν από πολλά εξαρτήματα (κάποια ήταν συμπληρωματικά, πχ ο Μινώταυρος, ο Κύκλωπας, ο Δούρειος Ίππος, ο Δράκος της φωτιάς) ανάμεσα στα οποία υπήρχαν τείχη, επιτραπέζιοι στρατοί και καταπέλτες που εξαπέλυαν πούλια. Το «Κάστρα και πολιορκητές» είχε κυκλοφορήσει στα μέσα της δεκαετίας του ’80 από την εταιρία «El Greco».
2) Μπουφάν της Πολεμικής Αεροπορίας.3) Η εποχή της Νεωτερικότητας συμβατικά θεωρείται ότι έχει τις αφετηρίες της στον 18ο αιώνα. Αποτελεί ιστορικό τέκνο του δυτικού κόσμου και ως συμβολικά γεγονότα που αναγγέλλουν την έλευσή της προκρίνονται η Αμερικανική (1776) και κυρίως η Γαλλική Επανάσταση (1789). Ουσιαστικά, η είσοδος του δυτικού κόσμου στα ιστορικά πλαίσια της νεωτερικής εποχής πραγματοποιήθηκε κατά τον 19ο αιώνα. Πατέρας της Νεωτερικότητας είναι ο Διαφωτισμός. Σχήμα που ζυμώθηκε μέσα στα πλαίσια της νεωτερικής εποχής είναι ο Μοντερνισμός. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Νεωτερικότητας είναι ο αστικός/καταναλωτικός τρόπος ζωής, ο ορθολογικός ατομικισμός, ο ανταγωνισμός, οι μαζικές κοινωνίες, η βιομηχανική παραγωγή, η κυριαρχία του διεθνιστικού πολιτικού ιδεώδους, ο καπιταλισμός και ο μαρξισμός, ο ξηρός επιστημονισμός που αντικατέστησε την ιερή θέληση για σοφία. Η Νεωτερικότητα, δηλαδή, είναι η εποχή στην οποία ζούμε.Υπάρχουν ορισμένοι διανοητές που υποστηρίζουν ότι κάποια χαρακτηριστικά της Νεωτερικότητας έχουν αποδυναμωθεί (πχ. το αστικό κράτος που παραχωρεί τη θέση του σε υπερεθνικές οντότητες όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η αποδυνάμωση της βιομηχανίας και η διόγκωση του τομέα των υπηρεσιών, όπως οι τραπεζικές) με συνέπεια να βιώνουμε σήμερα τη μετάβαση στη Μετα-νεωτερικότητα. Εκτιμώ ότι οι εξελίξεις αυτές δεν αλλοιώνουν τα νεωτεριστικά χαρακτηριστικά, απλά τα μετασχηματίζουν. Γι’ αυτό και δεν συμμερίζομαι την πίστη τους για την έλευση της νέας εποχής. Όπως και να έχει, πάντως, Νεωτερικότητα ή Μετα-νεωτερικότητα αποτελούν εξίσου αρρωστημένες καταστάσεις για έναν ρομαντικό μύστη του Φανταστικού.
4) Χρησιμοποιώντας τη λέξη «Πολιτισμός» κάνω μια αντιστοίχιση, όχι με την αγγλική λέξη civilization, αλλά με την culture (=σύνολο αντιλήψεων, στάσεων, συμπεριφορών που έχουν μια ιδιαίτερη σημασία και χαρακτηρίζουν μια κοινωνία), προσθέτοντας μια προσωπική σημασιοδότηση που εμπεριέχει το συνολικό Έργο που δομεί η έμφυτη, αδιαμεσολάβητη, αυθεντική δημιουργικότητα του ανθρώπου. Διστάζω, όμως, να χρησιμοποιήσω την ελληνική μετάφραση και τη λέξη «κουλτούρα».
Ο/Η Γιώργος Doomsword είπε...
Έξοχο -συγκινητικό- βαθυστόχαστο!!!
Με διαφορά το καλύτερο κείμενο που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό.
Κυριακή, 27 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Guardian Lord είπε...
Μπορείς να καταλάβεις τί αναμνήσεις μου ξύπνησε και πόση νοσταλγία μου προξένησε το κείμενο...
Κάστρα και πολιορκητές και αργότερα το Hero Quest έθεσαν θεμέλια για τα μελλούμενα... ...το θρίαμβο του ατσαλιού...
Χαιρετώ τη ΦΛΕΦΑΛΟ
Κυριακή, 27 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Χρήστος 'Eddie'Μπαλτζής είπε...
Ο πραγματικός διαφωτισμός είναι η αγάπη, ο Ρομαντισμός και η ανιδιοτέλεια που τόσο πολύ λείπουν στον καιρό μας, μα πάνω από όλα η αυθεντικότητα όπου μόνο αυτή δημιούργησε και δημιουργεί μεγάλους και προπάντων ελεύθερους στοχασμούς και στοχαστές.
Σταμάτη, μου θύμισες ένα χαμένο μου παλιό εαυτό και οφείλω τα σέβη μου για αυτό.
Θερμά συγχαρητήρια από καρδιάς, keep on rocking,
INTO GLORY RIDE!!!
Δευτέρα, 28 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Swordmaster είπε...
Μιλάμε για κείμενο που κάνει τα μάτια να γεμίζουν δάκρυα... όχι αστεία!
Δείτε νόθα όντα του φανταστικού τί σημαίνει Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ, τί σημαίνει αρθρογραφική ποιότητα και ποιος είναι ο Πολέμαρχος!
Δείτε φίλοι αναγνώστες τι σημαίνει Φανταστικό για εμάς!!
Καλές γιορτές σε όλους τους συμπολεμιστές, υγεία και ευτυχία.
Δευτέρα, 28 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Ίων Αλβέριχος είπε...
Στο κέλευσμα του Αρχηγού το σύνολο γίνεται Σώμα, η επιθυμία Καρδιά,ο σκοπός Ιδέα και η ζωή Θύελλα και Ορμή, ευλογημένα αφηνιασμένη για να προστατέψει τα αναλλοίωτα αρχέτυπα.
Χαίρε ΦΛΕΦΑΛΟ
Δευτέρα, 28 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Δημήτρης Αργασταράς είπε...
Οι πρώτες αναμνήσεις, η μαγεία της παιδικής ηλικίας, τα πρώτα παιχνίδια, οι πρώτες εκφράσεις τέχνης που μας επηρέασαν, κι αργότερα οι μορφές της δράσης μέσα στην ζωή…
Η αυτοπραγμάτωση είναι το μεγάλο θέμα της ανθρώπινης ύπαρξης. «Πρέπει να γίνεις αυτό που είσαι !» αναφώνησε κι ο Νίτσε.
Αυτό το μονοπάτι ακολουθεί ο Σταμάτης… Αυτό ακολουθεί ο καθένας μας (κάθε συνειδητός κι ελεύθερος άνθρωπος)… Αυτό ακολουθούμε κι όλοι μαζί στην ΦΛΕΦΑΛΟ !
Δευτέρα, 28 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Για το κείμενο απλά θα πω πως είναι πολύ εμπνευσμένο και συμφωνώ πως δάκρυα στα μάτια φέρνει..
Όσων αφορά τα τρία άχρηστα αντικείμενα, που επιτέθηκαν στον νέο έφηβο, γιατί απλά πίστευε στις ιδέες του... "φωτιά και τσεκούρι" θα τους βρει σαν το σπαθί απ' το θηκάρι ελευθερωθεί.. ας έρθει εκείνη η ώρα και όλοι μαζί σαν γροθιά θα τσακίσουμε κάθε αμφιβολία, είμαστε αυτοί που ελευθερώθηκαν απ' τον ζυγό και ραγιάδες ποτέ ξανά δεν θα γίνουμε.
"Καλύτερα μιας ώρας ελέυθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή".
Και αν είναι δυνατόν Κάστρα και πολιορκητές? Που το θυμήθηκες ρε Σταμάτη? Τέλειο ήτανεΑς συγχωρεθώ για την σκληρή μου γλώσσα, θύμα κι εγώ είμαι της κοινωνίας.
Πέμπτη, 31 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Guardian Lord είπε...
Λίγες ώρες πριν αλλάξει το έτος...
We're fighting by the dawn
We're fighting after sunrise
We fighting for a chance to see our life to be
And you won't take us alive
We're fighting in the dark
We're fighting after midnight
We're fighting for a fantasy reality
In case our dreams are right
On we fight!
Καλή νέα χρονιά σε όλους μας!
Πέμπτη, 31 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Χάρης Παπαϊωάννου είπε...
Σταμάτη, δεν χρειάζεται να πω τίποτα για το κείμενο. Τα λεέι όλα αυτό..
Συμπολεμιστές, χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και πάνω απ' όλα τύχη. Γιατί υγεία είχαν και στον Τιτανικό, τύχη δεν είχαν.
Ας έρθει φέτος η θεά τύχη με τους άξιους. Ας έρθει μαζί μας..
Χαίρε Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
Πέμπτη, 31 Δεκέμβριος, 2009
Ο/Η Skull είπε...
Κορυφαίο για άλλη μια φορά το κείμενο του Σταμάτη.
Καλή χρονιά σε όλους μας.
Ζήτω η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ!
Παρασκευή, 01 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Συμπολεμιστές,
We are the guardians of the flame...
Εύχομαι να έχουμε όλοι μια καλή κα δημιουργική χρονιά!
Ψηλά τα μέτωπα... η Νίκη πλησιάζει...
Παρασκευή, 01 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Έίναι σαφές πως ακόμη δεν έχουν φύγει οι καλικάντζαροι και οι δαίμονες των πληκτρολογίων... μου "φάγανε" το (ι) από το "και" του προηγούμενου σχολίου..#@**
Σάββατο, 02 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Ωραίο κείμενο και όμορφο blog. Μπράβο παιδιά!
Τρίτη, 05 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Morgoth είπε...
Βάλε και λίγο Accept στις εικόνες των 80's ρε Σταμάτη. Αφού ξέρω ότι σου αρέσουν!
Παρασκευή, 08 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Ανώνυμε, σε ευχαριστούμε πολύ.
Μοrgoth, ξέρεις τι μου λεέι ο Χρήστος 'Eddie' Μπαλτζής, από δίπλα; Accept...FLEFALO or die!
Πέμπτη, 14 Ιανουάριος, 2010
