Ο Νίκος Βλαντής είναι ένας από τους πρώτους ανθρώπους του «χώρου» που υποστήριξε με αταλάντευτη βεβαιότητα ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει προς το καλύτερο για την ελληνική φανταστική λογοτεχνία και ότι τα πρώτα δείγματα αυτής της αλλαγής θα γίνονταν ορατά στο άμεσο μέλλον. Ως πρώτη επιβεβαίωση της άποψης του Νίκου ήρθε η επιλογή των εκδόσεων «Κέδρος» (ενός εκ των μεγαλυτέρων εκδοτικών οργανισμών της Ελλάδος), να στρέψουν την προσοχή τους στο ελληνικό δυναμικό των λογοτεχνών του φανταστικού. Μια επιλογή την οποία επιβεβαίωσε κι ο υπεύθυνος του γραφείου τύπου των εκδόσεων, Θανάσης Μήνας, σε πρόσφατη συνάντησή που είχε με τον πρόεδρο της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Σταμάτη Μαμούτο.
Μια ευτυχής περίπτωση επιλογής, λοιπόν, Ελληνίδας συγγραφέως φανταστικής λογοτεχνίας αποτελεί εκείνη της πρωτοεμφανιζόμενης Ελίζας Πολιτσοπούλου και του βιβλίου της που φέρει τον τίτλο ‘‘Σμαράγδια με Ασήμι’’. Πρόκειται για τον πρώτο τόμο μιας εφταλογίας με τον γενικότερο τίτλο ‘‘Ουροβόρος Κρίνος’’ (όπου ‘‘Κρίνος’’ ονομάζεται από τη συγγραφέα ο πλήρης μεταμορφωμένος λυκάνθρωπος - μια όντως παράξενη ονομασία- λόγω της βίαιας μετατροπής). Είχα την ευκαιρία και την τύχη να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο πριν από λίγες ημέρες και οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν γενικά πολύ θετικές, οπότε θα δοκιμάσω παρακάτω μια μικρή παρουσίασή του.
Η Μόριγκαν Κρόου είναι μία νεαρή Κέλτισα, με μακριά κόκκινα μαλλιά και εντυπωσιακά, στο χρώμα του σμαραγδιού, μάτια, με ασημένιες αποχρώσεις, που ζει μόνη της στην προγονική της έπαυλη μέσα σε ένα δάσος. Την μεγάλωσε η γιαγιά της, μέχρι που χάθηκε ξαφνικά και δεν την ξαναείδε (αργότερα μαθαίνουμε πως στην πραγματικότητα ήταν το πνεύμα της γιαγιάς της εκείνο που την ανέθρεψε). Μια μέρα η Μόριγκαν γνωρίζει την Ελεονόρα, μια σχεδόν συνομήλική της κοπέλα, η οποία όμως πάσχει από τον επιδημικό ιό R.i.P. που μαστίζει την ανθρωπότητα. Λόγω της αρρώστιάς της, η Ελεονόρα απομακρύνεται από τους γονείς της και τελικά πηγαίνει να ζήσει μαζί με την περίεργη φίλη της. Στην παρέα προστίθεται κι ο Πάτρικ, ένας ορφανός λυκάνθρωπος, που ζει επίσης στο δάσος. Τα τρία παιδιά περνούν τις μέρες τους μαζί, κάνοντας εκδρομές, κατασκηνώνοντας στο δάσος και παίζοντας παιχνίδια. Όμως, ενώ ανάμεσα στην Ελεονόρα και τον Πάτρικ αρχίζει να αναπτύσσεται ένα αμήχανο φλερτ, η Μόριγκαν συναντά περίεργα σημάδια, βλέπει ανεξήγητα οράματα, και τελικά πέφτει άρρωστη μετά από ένα σοκ που φαίνεται να προκαλεί μια μυστηριώδης εισβολή στο σπίτι της. Παρόλο που ο γιατρός που επισκέπτονται τους συστήνει την ευθανασία ως μόνη διέξοδο για να μην υποφέρει το νεαρό κορίτσι, η Μόριγκαν δείχνει να είναι πιο σίγουρη για τον εαυτό της. Και πράγματι, με την επιστροφή τους στο σπίτι, οι τρεις νέοι θα αρχίσουν να ανακαλύπτουν την περίεργη φύση τους, θα σκοτώσουν τον πρώτο τους Δαίμονα, και η Μόριγκαν θα ελευθερώσει ένα αρχαίο βαμπίρ, που βρισκόταν σε λήθαργο στο υπόγειο του σπιτιού της και ο οποίος θα γίνει ο προσωπικός της δάσκαλος. Τελικά, όλες τις αναπάντεχες ανακαλύψεις και τα ερωτηματικά των ηρώων θα έρθει να βάλει σε κάποια τάξη ο δρ. Τζων Ντι, που θα τους προτείνει να τον ακολουθήσουν στην σχολή του, το Μυστικό Σχολείο της Γνώσης, όπου θα μπορέσουν να μάθουν περισσότερα για τις ικανότητές τους και την περίεργη φύση του κόσμου που ξεδιπλώνεται μπροστά τους. Κι έτσι η ζωή των τριών ηρώων θα αλλάξει ολοκληρωτικά. Μέσα από τα μαθήματά τους, την συναναστροφή με τους άλλοτε μυστηριώδεις κι άλλοτε γοητευτικούς καθηγητές τους, την γνωριμία με ένα τάγμα λυκανθρώπων και βρικολάκων που φαίνεται να έχει σκοτεινές προθέσεις, και την σταδιακή ανακάλυψη της περίεργης φύσης τους, θα μπλέξουν σε διάφορες περιπέτειες, θα κληθούν να δώσουν πολλές μάχες, και κυρίως να διατηρήσουν την φιλία τους σε ένα σκοτεινό Λονδίνο με σύγχρονες (όσον αφορά στους ανθρώπους) και fantasy/μεσαιωνικές (όσον αφορά στα απέθαντα πλάσματα) αποχρώσεις…Το βιβλίο της Πολιτσοπούλου, παρόλο που αποτελεί το πρώτο εκδοθέν δείγμα γραφής μιας νεαρότατης συγγραφέως, είναι ιδιαίτερα καλογραμμένο, με αφήγηση που κερδίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, συνδυάζοντας την συναρπαστική γραφή με τις γρήγορες εικόνες που διαδέχονται η μία την άλλη, και την ευχάριστη γλώσσα με τα συνεχή ευρήματα και τις ανατροπές. Σε ορισμένα σημεία, μάλιστα, όπου κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες μας αφηγούνται στοιχεία της δικής τους ιστορίας, η συγγραφέας περνάει με ευχέρεια από το ένα στυλ γραφής σε ένα άλλο, από την κύρια φωνή της αφήγησης σε μια άλλη φωνή, συμβάλλοντας ακόμη περισσότερο στην απόλαυση του αναγνώστη.
Ωστόσο, αν θα έπρεπε να αναζητήσουμε κάποιες αδυναμίες αυτές θα τις εντοπίζαμε κυρίως σε κάποια ελαφρότητα με την οποία χρωματίζονται οι κεντρικοί ήρωες, δίνοντας εκείνη την στιγμή την αίσθηση πως το βιβλίο απευθύνεται σε μικρότερους αναγνώστες. Άλλωστε, δεν θα ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε τις ομοιότητες μεταξύ του ‘‘Σμαράγδια με Ασήμι’’ και του ‘‘Χάρρυ Πότερ’’ (οι τρεις νεαροί μαθητές, το ερωτικό παιχνίδι ανάμεσα στους δύο, τα μαθήματα στην σχολή, κι η εμφάνιση ενός καθηγητή που περιβάλλεται με σκοτεινά χρώματα), στοιχεία που δείχνουν πως η Πολιτσοπούλου ‘‘πάτησε’’ συνειδητά πάνω στο διεθνές best seller. Επιπλέον, η ερωτική σχέση ανάμεσα στην κεντρική ηρωίδα και τον βρικόλακα καθηγητή της μοιάζει να απηχεί τον ρομαντικό συναισθηματισμό της Στέφανι Μέγιερ, της συγγραφέας της saga του Λυκόφωτος.Η Πολιτσοπούλου, όμως, δεν μένει στις όποιες εύλογες επιρροές της. Χειρίζεται άρτια το υλικό της, εισάγει καινούρια στοιχεία στον μύθο των βαμπίρ και των λυκανθρώπων, και τελικά μας δίνει ένα από τα λίγα αξιόλογα ολοκληρωμένα fantasy μυθιστορήματα Ελλήνων συγγραφέων. Έτσι, αυτό το πρώτο δείγμα γραφής προοιωνίζει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια για την νεαρή συγγραφέα. Δεν μένει λοιπόν παρά να μας την επιβεβαιώσει στο μέλλον…
Δημήτρης Αργασταράς, ε. μέλος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
- Σχόλια σε αυτήν την ανάρτηση :
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Συγνώμη που το σχόλιο δεν αφορά την ανάρτηση.
Με επιμονή στο συμφιλιωτικό ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ (που πρότεινε ο Ρήγας -άρθρο 37 στο Σύνταγμα- EΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ στις 3 πρώτες εκλογές και ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ στα 3 πρώτα ελληνικά Συντάγματα, την Ελβετία και από ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ), μπορούμε να βελτιώσουμε την κοινωνία, με κυβερνήσεις αλληλεγγύης, χωρίς λαμόγια, μίζες και διχόνοια.Μπορεί να αρχίσει πριν νομοθετηθεί, από πρωτοβουλίες ανά δήμο, βάζοντας ανεπίσημη κάλπη πριν τις εκλογές για να ψηφίζουν όσοι θέλουν, όσους από τους υποψήφιους θέλουν να αποτελούν το ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ, ώσπου να καταλάβουν όλοι πόσο καλύτερα είναι!Το εφάρμοσαν στη Μελίβοια Αγιάς το 2002:μαζεύτηκαν και έβαλαν σε ένα ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ τα ονόματα όσων ήθελαν να γίνουν δημοτικοί σύμβουλοι. Ύστερα ψήφισε ο καθένας όσους είχε δικαίωμα, σύμφωνα με τους κανόνες των επίσημων εκλογών.Και όσους βγήκαν πρώτοι σε ψήφους, ανεξάρτητα από ένταξη σε κόμμα ή όχι, τους έβαλαν στο μοναδικό ψηφοδέλτιο των επίσημων εκλογών, και αποτέλεσαν το δημοτικό συμβούλιο που ήθελε το χωριό και όχι οι γραφειοκράτες!
http://enieopsifodeltio.wordpress.comhttp://apps.facebook.com/causes/61685http://antipariafwni.blogspot.com/2009/01/niki.htmlhttp://www.kpad.gr/text/thesis/enieo1.htmhttp://edrana.blogspot.com/2007/06/blog-post_05.htmlhttp://troktiko.blogspot.com/2009/05/blog-post_5788.html
Σάββατο, 16 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Morgoth είπε...
Το διάβασα και εγώ. Ωραίο είναι.
Κυριακή, 17 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η farfromhere είπε...
John Dee υποθέτω. Πολύ ενδιαφέρον και ακούγεται αρκετά συναρπαστικό για να το διαβάσω :)
Κυριακή, 17 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Το έχω πάρει κι εγώ. Δεν πρόλαβα όμως να το διαβάσω. Εύχομαι πάντως, ως Ελληνίδα λογοτέχνης, να λάβει την πρέπουσα προσοχή από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό της λογοτεχνίας του φανταστικού.
Τρίτη, 19 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Ακρίτας είπε...
Μπράβο ρε παιδιά για την όλη σας προσπάθεια και για τον τρόπο που προβάλετε το φανταστικό στο ελληνικό κοινό.
Όσον αφορά την παρουσίαση και την κριτική των βιβλίων απλά δείχνετε πως πρέπει να γίνονται, σε κάποιους γελοίους που με το πρόσχημα της αυστηρότητας (στο ελληνικό fantasy βρήκαν να βγάλουν όλα τα κόμπλεξ από το ξύλο που έτρωγαν μικροί) πέφτουν σαν τα κοράκια πάνω σε κάθε δημιουργική προσπάθεια, την ώρα που στο πίσω μέρος του μυαλού τους βρίσκεται συνεχώς το πως θα κάνουν κάποιο cone για να εκδόσουν κι εκείνοι τις σαχλαμάρες που δημοσιεύουν στα "τραγικά" τους site. Συγχαρητήρια κύριε Αργασταρά για αυτή την παρουσίαση.
ΥΓ. Διάβαζα παλιότερες αναφορές του κυρίου Μαμούτου για τέτοια θέματα και τότε τις θεωρούσα υπερβολικές. Με τον καιρό κατάλαβα πόσο δίκιο είχε....
Πέμπτη, 21 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Όσον αφορά το πρώτο σχόλιο του φίλου ανώνυμου, θα πω ότι κάτι ανάλογο συνέβη για κάποια χρόνια και στο πρώτο πανεπιστήμιο από το οποίο αποφοίτησα. Όντως, τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλύτερα.
Αντιθέτως, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού που σπουδάζω σήμερα, η γυφτο-μπουρζουάδικη, αστική (αλλά με χαρακτήρα χοντροκομμένου επαρχιωτισμού) κομματοκρατία κυριαρχεί....
Και οι "επαναστατικές" νομενκλατούρες άφρονων συρριζέων, πανηγυρίζουν για τις εκλογικές τους πρωτιές, που στηρίζονται στις προλεταριακές μάζες των...30 εξαθλιωμένων από την εκμετάλευση (του πατρικού τους εισοδήματος, εννοώ) μεταπτυχιακών φοιτητών!
Πέμπτη, 21 Ιανουάριος, 2010
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Ακρίτα,η λογοτεχνία του φανταστικού προορίζεται για τους Ρομαντικούς.
Οι βέβηλοι δεν έχουν μέλλον...
Παρασκευή, 22 Ιανουάριος, 2010