Είναι χαρακτηριστικό ότι πουθενά αλλού στην Νότια Ελλάδα, με εξαίρεση ίσως κάποια νησιά, δεν συναντάμε τους Τραγόμορφους Κουδουναραίους με τις προβιές, να τριγυρίζουν τα στενά και τα σοκάκια των χωριών, χτυπώντας τα κουδούνια τους και τραγουδώντας τα σατυρικά τους τραγούδια. Ωστόσο, παρόμοια πλάσματα συναντάμε στη Θράκη και σε μερικά χωριά της Μακεδονίας. Θεωρείται πιθανό, οι κουδουναραίοι να έφτασαν στο Δίστομο από κάποια Θρακικά φύλα, που εγκαταστάθηκαν στον χώρο και συνέχισαν τις Ορφικές Μυσταγωγίες. Σύμφωνα με άλλες εκδοχές, ξεπήδησαν από αυτόχθονα τελετουργικά των αρχαίων Αμβρυσσέων(1), που μαζί με τους Κώρυκες οργάνωναν πάνω από τους Δελφούς βακχικές λατρείες προς τιμήν του θεού Πάνα. Τέτοιες ενδείξεις υπάρχουν στο Κωρύκειο άντρο, το οποίο βρίσκεται στον Παρνασσό. Εν τέλει, εκείνο που μπορεί να ειπωθεί με κάποια σιγουριά είναι ότι περιπλανώμενοι άνθρωποι από το Δίστομο, οι οποίοι “είδαν αστέα και νόον έγνωσαν”, ανακάλυψαν μυστικές διόδους που οδηγούν στον ιερό βωμό όπου καίει η άσβεστη φλόγα της ζωής του Κόσμου, τις οποίες και άνοιξαν κατά την συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου για να καλέσουν τις θορυβώδεις ορδές των κουδουναραίων. Ο τρόπος για να βρεθούν αυτές οι μυστικές δίοδοι μεταδόθηκε από κύρη σε γιο και έφτασε ως τις μέρες μας. Κανένας χάρτης δεν οδηγεί στις πύλες αυτές και τα πεδία τους είναι ομιχλώδη. Γιατί βρίσκονται στο βαθύτερο επίπεδο της ψυχής του καθενός μας. Γι’ αυτό η πορεία προς αυτές είναι μια πορεία μύησης, ένα πρωτογενές βίωμα.
Τα κουδούνια που ζώνουν οι κουδουναραίοι γύρω από τη μέση είναι διαφόρων ειδών και σχημάτων (κόμπορες, κουδούνες, κύπρια, πάφλα), και πέφτουν πάνω από τις προβιές ζώων (κατσικιών η κριαριών). Στο χέρι κρατούν ραβδί που στην κορυφή του είναι δεμένο ένα κλωνάρι ελιάς, απομεινάρι του αρχαίου θυρσού και συμβολισμός της πλούσιας καρποφορίας, ενώ τα πρόσωπα καλύπτονται από ζωώδες δέρμα ή από στάχτη. Κάπου εκεί ο παλιός επιδερμικός εαυτός, ο δεσμευμένος στα στεγανά της νεωτερικότητας, μεταρσιώνεται βουτώντας προς τα έσω. Αναγεννημένος, πλέον, αισθάνεται μια αρχέγονη δύναμη που φαντάζει ακατανίκητη, να τον πλημμυρίζει και να τον καθοδηγεί...
Οι κουδουναραίοι εμφανίζονται αρχικά στο νεκροταφείο του χωριού για να σημάνουν με τα κουδουνίσματά τους πρώτα εκεί το χαρμόσυνο μήνυμα της ανάστασης της φύσης. Μετά, κι ενώ τα κουδούνια βροντούν ακατάπαυστα αντηχώντας την πανήχεια ελπίδα του ανθοφόρου οργασμού σωμάτων, πνευμάτων και ψυχών, εξορμούν σε όλο το χωρίο τραγουδώντας “Καλώς τη την Σαρακοστή με σκόρδα με μαρούλια, Καλώς τα και τα ξώλαμπρα με γέλια και τραγούδια”, πειράζοντας τους περαστικούς και κάνοντας στάσεις σε σπίτια, όπου οι κάτοικοι τους κερνούν και τραγουδούν μαζί τους... Αυτό γίνεται κάθε μέρα ως και την Καθαρά Δευτέρα.
Οι κουδουναραίοι διαλαλούν την έγερση των υπνωτισμένων δυνάμεων της Άνοιξης μέσα από το βαρύ χειμώνα, το ξύπνημα των ζωογόνων και καρποφόρων ιδιοτήτων της γης και της ζωής. Υμνούν και λατρεύουν το χλόισμα του σταριού, το ροδάμισμα του πουρναριού, το μπουμπούκιασμα των δέντρων, το φούσκωμα κάθε φλέβας της ζωής. Βοηθούν τον άνθρωπο να σκίσει όλα τα προσωπεία και τις μάσκες, να ντυθεί σφαιρικά και χοϊκά την όψη του για να φέρει το χαρμόσυνο μήνυμα της “φιλότητας” του Εμπεδοκλή μέσα από το γόνιμο “νείκος” των στοιχείων της δημιουργίας.
Η εισβολή των κουδουναραίων στα πλαίσια της πραγματικότητας κλονίζει τις βεβαιότητες του εργαλειακού ορθολογικού νου, πράγμα που μας δίνει τη δυνατότητα ως παρατηρητές να σταθούμε σ’ ένα ύψωμα απ’ όπου μπορούμε να εποπτεύσουμε τον αδιάκοπο αγώνα του νεωτερικού ανθρώπου, που από τη μια ο ίδιος είναι ως οντότητα μέρος της φύσης και από την άλλη αποτελεί το δημιουργό ενός πολιτισμού, ο οποίος είναι μεν δικός του αλλά, εν πολλοίς, βρίσκεται έξω από την φύση του. Τα σατυρικά τραγούδια των κουδουναραίων, που για τον μη μυημένο θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως “αισχρά” και “πρόστυχα, εκφράζουν πέρα έως πέρα τη λυτρωτική και καθαρτήρια δύναμη του διονυσιακού πνεύματος, καθώς επίσης και τη μέθεξη στα μύχια αινίγματα της φύσης, που συμπίπτουν με τα αινίγματα της ανθρώπινης ψυχής. Ο ήχος των κουδουνιών, που πανηγυρικά γλαφίζουν στη δύση του χειμώνα, προαναγγέλλει την Ανάσταση του Ορφέα- του Άδωνη- του Χριστού, τη γονιμοποίηση του Σπόρου της Νέας Ζωής, την αναγέννηση των ορμών και των φωτεινών ροών της φύσης, την αποτίναξη της απελπισίας του νεωτερικού ανθρώπου, τον συντονισμό των ρυθμών της ανθρώπινης ζωής με την αρμονία του Κόσμου μέσω της καταστροφής των αποστεωμένων κοινωνικών συμβάσεων, την απελευθέρωση όλων των ενεργειακών πηγών του κόσμου σε μια νέα ανώτερη και πιο άπειρη ζωηπλασία, σε μιαν ερωτική και παλίντονη αρμονία.
Εισπνέοντας τον μεθυστικό αέρα της μαγικής γης του Διστόμου ακούω τους ψιθύρους των πνευμάτων της γης, νιώθω τους παλμούς της ζώσας φύσης να δονούν απαλά το υγρό έδαφος, βλέπω τα τραγόμορφα μυθικά όντα να απλώνουν ένα πέπλο αρχέγονης ζωτικότητας στην ατμόσφαιρα και κοιτάζω στα βάθη του χρυσού ορίζοντα αιωρούμενα γράμματα, που υλοποιούνται μέσα από τους κυματισμούς μιας γαλανής φλόγας, να σχηματίζουν μια φράση που μου είχε πει κάποτε ένας παλιός φίλος: «Καμιά δεοντολογία δεν μπορεί με τα άκαμπτα σχήματά της να αποτυπώσει τη νομοτέλεια της ρέουσας ζωής. Μόνο η φαντασία το μπορεί (2)».
Voodoo Child, μέλος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
- Σχόλια σε αυτήν την ανάρτηση :
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε... Τύφλα να έχει ο παλαβο-Στάθης!!!
Πέρα από τα πειράγματα, θεωρώ ότι το εν λόγω άρθρο είναι ένα από τα καλύτερα που έχει δημοσιευθεί στα έντυπα της ΦΛΕΦΑΛΟ. Πέμπτη, 11 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η Guardian Lord είπε... Η Βοιωτία μου πέφτει λίγο μακριά, αλλά ο Voodoo Child με ταξίδεψε σε υπέροχα αναίσχυντες, μαγικές και υπερβατικά φυσιολατρικές καταστάσεις.
Έχετε όλοι τις ευχές μου για απολαυστικά σατυρικά πειράγματα και Διονυσιακή Μέθη το ακόλουθο διήμερο... Παρασκευή, 12 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η Ακρίτας είπε... Voodoo, δεν πιστεύω να είσαι εσύ στις εικόνες με τις προβιές...;;;; Παρασκευή, 12 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η voodoo child είπε... Χα!χα!χα! Το αστείο είναι ότι τις βρήκα τυχαία από το net και ή είμαι εγώ μικρός ( και χωρίς τη μαλούρα) ή είναι ένας ξάδερφός μου (δεν μπορώ να καταλάβω με τη μάσκα). Πάντως κάθε χρόνο ήμουνα στα κουδούνια και πάντα ήταν απολαυστικά! Είναι μια μέθεξη που ικανοποιεί το όλον του εαυτού σου...
Δυστυχώς σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποί είναι πολύ "νηφάλιοι" ώστε να μεθύσουν την ψυχή τους... Το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν υπολογισμούς... Παρασκευή, 12 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η FarFromHere είπε... Κι ενώ γλάρωνα (στις 6:54 το πρωί) βρέθηκα εδώ και πολύ το φχαριστήθηκα το κείμενο. Με αναζωογώνησε αν κρίνω από το ότι κάθε διάθεση ύπνου εξαφανίστηκε. Μπράβο.
«Δυστυχώς σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποί είναι πολύ "νηφάλιοι" ώστε να μεθύσουν την ψυχή τους... Το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν υπολογισμούς...» Μεγάλη αλήθεια αυτό ;) Παρασκευή, 12 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η Psycho είπε... "Καμίλα: Κι εσείς, κύριε, οφείλεται να βγάλετε τη μάσκα.
Ξένος: Ναι;
Κασίλντα: Ναι, είναι ώρα. Όλοι βγάλαμε τα προσωπεία μας εκτός από σας.
Ξένος: Δε φοράω μάσκα.
Καμίλα:(τρομοκρατημένη, πλάι στην Κασίλντα). Δε φοράτε μάσκα; Δε φοράτε μάσκα!
"Ο Βασιλιάς με τα κίτρινα: Πράξη Ι-Σκηνή 2 (Ρόμπερτ Τσέημπερς). Σάββατο, 13 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η Skull είπε... Voodoo, τρομερό άρθρο. Παλιό και αγαπημένο.
Ρsycho... είσαι όντως! Σάββατο, 13 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η Σταμάτης Μαμούτος είπε... "Δεν ειρωνευόμαστε τους τρελούς, η τρέλα τους διαρκεί πολύ περισσότερο από τη δική μας... Ιδού η όλη διαφορά"
Ρ.Γ.Τσέημπερς, Ο Βασιλιάς με τα κίτρινα (Αποκαταστάεις Υπολήψεων). Σάββατο, 13 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η Psycho είπε... Ha, ha, ha!! Κυριακή, 14 Φεβρουάριος, 2010
Ο/Η voodoo child είπε... Μαμούτε πάλι έγραψες! no comments... Τα πες όλα!
Ευχαριστώ πολύ, FarFromHere.
Skull k psycho, οι "μάσκες" είναι για αυτούς που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους. Και οι Απόκριες είναι η εποχή για να πετάξουμε όλοι τις "μάσκες"... Κυριακή, 14 Φεβρουάριος, 2010