του Χρήστου Νάστου
Έχει ιδιαίτερη σημασία να γράφω μία κριτική προσέγγιση –ενός comic στην παρούσα περίπτωση– έχοντας περάσει κάποιο επαρκές χρονικό διάστημα από την πρώτη φορά που το διάβασα, έτσι ώστε να είμαι ιδανικά αποστασιοποιημένος από τον αρχικό μου ενθουσιασμό ή την αρχική μου απογοήτευση. Και με τον «Τετρακοσάρη» των Νίκου Νικολαϊδη στο σενάριο και Κώστα Φραγκιαδάκη στο σκίτσο, το δεύτερο ήταν αυτό που με κυρίευσε (μερικώς) όταν διάβαζα τις τέσσερις σελίδες του ανά μήνα στον «Νέο Μπλεκ». Δυστυχώς, για εμένα!
Η αρχική μου εντύπωση εστιαζόταν στη πιθανή έλλειψη στοχευμένου σεναρίου. Το διάβαζα μάλλον μηχανικά λόγω των συντελεστών του – μα και για έναν ακόμη λόγο που θα αναφέρω παρακάτω! Όταν όμως, για συλλεκτικούς αρχικά λόγους, απέκτησα την ολοκληρωμένη έκδοση του «Τετρακοσάρη», αποφάσισα να τον διαβάσω ξανά ως μία αυτοτελή ιστορία. Και κάπως έτσι, η αλήθεια είναι ότι η άποψη μου μεταστράφηκε εντυπωσιακά!
Το σενάριο που αρχικά μου έδινε την εντύπωση του ασθενικού, τώρα φαινόταν πειστικότερο και, παρά την φαινομενικά απλή του δομή, περιείχε μία εσωτερική δυναμική και μία οικεία οπτική του σημερινού γίγνεσθαι. Εξακολούθησα να ανιχνεύω βέβαια ορισμένες προσεγγίσεις με τις οποίες είμαι επιφυλακτικός, ωστόσο μπορώ να πω ότι ο στόχος των δημιουργών του επιτυγχάνεται. Χιούμορ υπάρχει σε ελάχιστα σημεία, εκεί όπου φαντάζει καλοδεχούμενο. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας από εμάς. Απλός, ανώνυμος (ούτε καν όμορφος!), ατελής, μα με τη δική του ιδιαίτερη –και σε σημεία πικρή– ιστορία, που αξίζει να αναγνώσουμε. Το πολύ δυνατό φινάλε με κάνει ακόμη να αναρωτιέμαι… ή μήπως όχι;
Ο λόγος λοιπόν, που διάβαζα τον «Τετρακοσάρη» στον «Μπλεκ», μα και ο λόγος που επέλεξα να του δώσω μία ακόμη ευκαιρία στα χέρια μου, ήταν το σχέδιο. Προσωπικά θεωρώ τον Κώστα Φραγκιαδάκη τον κορυφαίο Έλληνα σχεδιαστή comics. Εκτιμώ και αγαπώ ιδιαιτέρως τη–σε σημεία άγουρη, μα γοητευτικότατη– τέχνη του στον «Μύθο» και έκτοτε παρακολουθώ ανελλιπώς με ότι καταπιάνεται. Και θεωρώ ειλικρινά, πως ο «Τετρακοσάρης» αποτελεί την πληρέστερη και ομορφότερη σχεδιαστική του προσφορά ως τώρα!
Το σχέδιο του Φραγκιαδάκη γεμίζει έξοχα τους χώρους με πληθώρα λεπτομερειών και λοιπών αναφορών. Σε πολλά από τα καρέ του «Τετρακοσάρη» ο προσεκτικός αναγνώστης μπορεί να σταθεί και να διακρίνει σχεδιαστικές παραπομπές σε κινηματογραφικές ταινίες, κλασικά comics και ήρωες, ακόμη και καταστήματα του χώρου (βλ. Solaris!). Για αυτό ακριβώς τον λόγο, στην ολοκληρωμένη του έκδοση των ογδόντα οκτώ σελίδων, υπάρχει ένα δισέλιδο που καταγράφει όλες αυτές τις αναφορές, ανά σελίδα και καρέ. Ωραία έμπνευση! Και για να μην ξεχνιόμαστε: o Κώστας Φραγκιαδάκης ζωγραφίζει τα ομορφότερα και τα πιο σέξι θηλυκά εκ των Ελλήνων δημιουργών. Αδύνατο να μη το αναφέρω, επιτέλους!
Το μικρό αυτό graphic novel αποτελεί ένα πρωτότυπο και επιτυχημένο αποτέλεσμα της συνεργασίας δυο ξεχωριστών δημιουργών της σκηνής του ελληνικού φανταστικού και των comics. Είναι μία δυνατή βουτιά στο ελληνικό σήμερα, γεμάτη άγχη, διλήμματα, πάμπολλες στιγμές αλήθειας, διακριτικές ατέλειες και ενίοτε το απαραίτητο –λεπτεπίλεπτο– χιούμορ. Ποτέ μέχρι τώρα η φυγή από την πραγματικότητα μέσω ενός εγχώριου comic, δεν ήταν κοντύτερα στην ίδια την πραγματικότητα της βιωματικής κρίσης.
Σχόλια:
Comic, και μάλιστα ελληνικό!
Ποιο θα μπορούσε να είναι το ιδανικότερο ανάγνωσμα για το καλοκαίρι..;
Ποιο θα μπορούσε να είναι το ιδανικότερο ανάγνωσμα για το καλοκαίρι..;
Ο Δημήτρης Αργασταράς είπε...
Καταπληκτική δημιουργία!