του Ίωνος Φιλίππου
Με τον Ίωνα Φιλίππου έχουμε διαφωνήσει στην ερμηνεία ιστορικών περιόδων και προσωπικοτήτων του παρελθόντος. Ωστόσο όταν πρόκειται να δοθεί έμφαση στον Ρομαντισμό οι διαφορές παρακάμπτονται. Ο Ρομαντισμός είναι η θεωρητική βάση των πολιτικών ιδεών που υιοθετούμε όλοι οι παραδοσιοκράτες. Και ο Τζιανμπατίστα Βίκο (1668- 1744) αποτέλεσε έναν από τους προδρόμους του Ρομαντισμού. Ο Βίκο προανήγγειλε την έλευση του Ρομαντισμού εξαπολύοντας την επίθεση του ιστορισμού στην καρτεσιανή ορθολογιστική φιλοσοφία. Ας δούμε μια σύνοψη της σκέψης του που επιχείρησε ο Ίων Φιλίππου.
Απέναντι στον ρασιοναλιστικό Διαφωτισμό και την αισιόδοξη θεωρία της ευθύγραμμης προόδου της Ιστορίας της ανθρωπότητος που ανέπτυξαν οι Γάλλοι philosophes με επικεφαλής τον Βολταίρο, η οποία θεμελιώθηκε στο νεωτερικό δόγμα των φυσικών δικαιωμάτων που εισήγαγαν οι πολιτειολόγοι του Δυτικού πολιτισμού Χομπς, Γκρότιους, Πούφεντορφ και Λοκ, η ανάδυση της Οντολογίας στους νεότερους χρόνους εγκυμονεί ένα αντίρροπο κίνημα, αυτό της κυκλικής ή οργανικής θεώρησης της ιστορικής ζωής των λαών, που θεμελιώνεται στην σκέψη τριών πρωτοπόρων χριστιανών στοχαστών, του καθολικού Ιταλού Βίκο και των Γερμανών λουθηρανών Χάμαν και Χέρντερ. Στην ρίζα της ευθύγραμμης προόδου της ιστορίας βρίσκεται το ιδεολόγημα της ανθρωπότητας και της ισότητας. Στην ρίζα της κυκλικής ή οργανικής θεώρησης των πολιτισμών βλαστάνει το βίωμα της πατρίδας και της ταυτότητας.
Το νεωτερικό δόγμα των λεγομένων φυσικών δικαιωμάτων επί του οποίου θεμελιώθηκε ο Δυτικός πολιτισμός είναι βασισμένο στο αφελές ιδεολόγημα που εισήγαγε ο Χομπς και αναπροσάρμοσε ο Λοκ: “Οι άνθρωποι γεννώνται ως εκ της φύσεως τους ελεύθεροι και ίσοι”. Στο αφελές αυτό δόγμα της νεωτερικότητος έχει απαντήσει πριν δύο χιλιετίες ο μέγιστος πολιτειολόγος των αιώνων, ο Πλάτων με την σημαντικότερη και συμπαντικότερη αλληγορία που συνέλαβε ποτέ το κοσμικό αντηχείο του Όντος: Τον Μύθο του Σπηλαίου. Ο άνθρωπος γεννάται δεσμώτης και ταυτός δηλονότι δεσμώτης του Σπηλαίου που είναι η μήτρα της Πόλεως καθότι αγνοεί την Αλήθεια, αφού γεννάται μέσα στην Λήθη του Εγώ που είναι το τίμημα της μετάβασης από την Ύπαρξη στην Ζωή. Εν τούτοις το αφελές δόγμα των φυσικών δικαιωμάτων δεν πάσχει μόνο οντολογικά, αλλά πάσχει εξ ίσου γνωσιολογικά και δεοντολογικά, διότι επιχειρεί να εισαγάγει μια φυσική, δηλαδή προ-πολιτική τάξη επικαλούμενο πολιτικούς όρους. Πράγματι τόσο η ελευθερία όσο και η ισότητα προϋποθέτουν ορισμό δηλονότι κανόνα θέσμισης, ο οποίος είναι προδήλως πολιτικός και όχι φυσικός: Οι άνθρωποι δεν γεννώνται ως άτομα της φύσεως, αλλά ως μέλη της κοινότητας, ώστε η Ελευθερία και η Ισότητα να μη υφίστανται καθαυτές, παρά μόνον ως συνιστώσες της Ταυτότητας.
Ο στοχαστής που κονιορτοποίησε με την δριμεία σκέψη του το ιδεολόγημα των φυσικών δικαιωμάτων κατά τους νεότερους χρόνους στην ανατολή του Δυτικού πολιτισμού είναι ο Τζιανμπατίστα Βίκο. Με το πληθωρικό έργο του Το Πνεύμα της Νέας Επιστήμης ο Βίκο επανέφερε στο προσκήνιο την ελληνική θεωρία της ιστορικής ανακύκλησης ή των οργανικών πολιτισμών. Το έργο του περιλαμβάνει έξη βιβλία που περιγράφονται ως: «Αποκατάσταση Αρχών», «Αποκατάσταση Αξιωμάτων», «Αποκατάσταση Ποιητικής Σοφίας», «Αληθινός Όμηρος», «Πορεία των Λαών», «Επανεμφάνιση των Λαών μέσα από την επανάκαμψη των ανθρώπειων θεσμών». Έπεται ένας εξαίρετος «Επίλογος». Ο Βίκο δεν είναι τίποτε περισσότερο από οξυδερκής παρατηρητής της φυσικής ζωής των λαών και των φυσικών νόμων δια μέσου των οποίων αυτή μεταστοιχειώνεται σε ιστορική ζωή. Καίτοι χριστιανός διαχωρίζει την χριστιανική από την παγανιστική ιστορία της οποίας σε αντίθεση με τους απορριπτικούς χριστιανούς στοχαστές αναδεικνύεται δεινός μελετητής. Αναδεχόμενος την πίστη ότι οι παγανιστικοί μύθοι αντανακλούν την υπεριστορική αλήθεια, ότι η μαντική τέχνη αποτελεί απαρχή θείων θεσμών για τους παγανιστικούς λαούς και ότι οι καλούμενοι οιωνοί είναι πράγματι ουράνιες διοσημίες αναιρεί την ευθύγραμμη εσχατολογική χριστιανική αντίληψη και προτείνει θαρραλέα την θεωρία της ανακύκλησης, καθιστάμενος έτσι ο πρώτος ιστοριοφιλόσοφος.
Οι αρχαίοι θρύλοι της φυλής περιέχουν απόκρυφες αλήθειες και δεν είναι παραμύθι επιβεβλημένο από τις ατιθάσευτες δυνάμεις της φύσης. Η φυλή είναι ρεύμα της υπάρξεως και η ιδεολογική απαλλοτρίωση της, ασέβεια προς την σοφία της φύσεως. Η πύλη προς το παρελθόν είναι η γλώσσα δηλονότι ο μύθος των χειλέων, η μυθολογία είναι η πρώτη επιστήμη που πρέπει να διδαχθεί. Οι γίγαντες είναι οι γιοί της γης και θεοί των δύο φύλων από τον σεξουαλικό συγχρωτισμό των οποίων υπό την επίδραση του Ηλίου και της Σελήνης προκύπτουν οι Φυλές. Ο χθόνιος διάδοχος των θεών είναι ο θεός που αναγραμματίζεται σε έθος: Ο θεός έγινε το έθος της αγέλης, δηλαδή το έθιμο. Ο αχαλίνωντος σεξουαλικός συγχρωτισμός κάτω από τον ουρανό μετέτρεψε το Σπήλαιο όπου ο άνδρας έσυρε βιαίως την γυναίκα σε αρχέγονο Οίκο όπου έλαβε χώρα ο Γάμος, δηλαδή η μεταρσίωση της κτηνώδους σεξουαλικότητας σε μονογαμική ερωτική σχέση. Από τον οίκο γεννήθηκε η πατριά και το γένος εντός του οποίου το έπος των κλειστών χειλέων δηλαδή ο μύθος, έθρεψαν και έδρεψαν την ταυτότητα, η διαιώνιση και κληρονομιά της οποίας μετέτρεψε την αγέλη σε κοινότητα. Μέσα στην κοινότητα του αίματος, που αποκτώντας συνείδηση της ετερότητας της προβιβάζεται σε λαό, η ταυτότητα μεταστοιχείωσε το έθος σε έθνος και τον μύθο σε ήθος, τουτέστιν πρωτοβάθμια θέσμιση της πόλεως. Πρώτοι θεσμοί είναι ο γάμος και η ταφή, έτσι η εστία και ο βωμός θεμελιώνουν το θείο. Η γη είναι συστατικό στοιχείο της ταυτότητας, καθώς τα ιχνηλατούμενα από τον οιστρηλατούμενο άνδρα τιθασευτή της όρια δημιουργούν δια της χρησικτησίας την πρώτη κυριότητα, που κτηθείσα φυσικώ τω τρόπω, εξελίσσεται σε ιδιοκτησία: Γη ποτισμένη με ιδρώτα και ρανίδες αίματος. Ο Βίκο αποδεικνύει ότι το ανθρώπινο ον δεν είναι ερημικό άτομο ατάκτως ερριμένο στην φύση, αλλά γεννάται στην μήτρα της κοινότητας ως μέλος της οποίας και μόνον αποκτά ταυτότητα και εκείθεν ιστορία. Ο Βίκο συναντά τους Έλληνες: Η φυλή είναι το βιολογικό αποτύπωμα της φύσεως στην ιστορία και το έθνος το ιστορικό αποτύπωμα του λαού στον πολιτισμό, που είναι ο λόγος της Πόλεως.
Στην αρχή του κόσμου υπάρχουν οι Εβραίοι και τα ομόγνια Έθνη, δηλαδή οι παγανιστές. Στην ζωή των εθνών ο Βίκο διακρίνει τρεις αλληλοδιάδοχους κύκλους όπου ο καθένας γεννά τον άλλο: Τον Θείο ή Κυκλώπειο, τον Ηρωικό ή Ηράκλειο και τον Ανθρώπειο. Η σύμπτωση της θέασης του με την Αρία φυλετική κοσμοθέαση εκπλήσσει: Ο θείος κύκλος δεν είναι παρά η επίγεια παρουσία της Αιθερίας φυλής, που γεννά την Υπερβορεία ή Ηρωική φυλή και αυτή, την Ανθρώπεια ή Αρία. Οι Σκύθες είναι οι Υπερβόρειοι και η Θράκη είναι η πατρίδα των αγρίων Άρεων ήτοι των Αρίων. Η φυλετική ενδογαμία είναι ευγενής, η εξωγαμία είναι βδελυρή σύμμειξη. Οι οικοπατέρες δημιουργούν τις οικογένειες που είναι η σιταποθήκη των πολιτειών, η οντογένεση είναι φυλογένεση όπου η ενδοφυλετική ανάμειξη οδηγεί στις κλάσεις ή κάστες ώστε οι ήρωες δεν είναι παρά οι κύριοι των οίκων. Στις τρεις φυλές αντιστοιχούν τρεις γλώσσες, η ιερογλυφική, η συμβολική ή ιδεογραφική και η επιστολική ή λογία καθώς και τα τρία γένη: Eίναι η γραφή που προηγήθηκε της ομιλίας. Η γλώσσα διαμορφώνει τον χαρακτήρα, τον μύθο ως λόγο των κλειστών χειλέων, που γίγνεται έπος και είναι ο λόγος της ύπαρξης προ της ζωής. Ο Ζευς είναι η γλώσσα της Φύσεως και η Φύση η γλώσσα του Διός. Ζευς, η Ζωή που ζέει, Δίας το Διάστημα που ρέει (εκ Κρόνου ήτοι Κρουνού και Ρέας) δηλονότι η Ύπαρξη. Είναι του Διός, το Διάιον, που γίνεται δικόν και Δίκαιον. Η εξέλιξη της γλώσσας προάγεται από την άναρθρη κραυγή στα άρθρα, τα μόρια, τις προθέσεις, τα ονόματα, τα ρήματα και τέλος τις κλίσεις. Ομολόγως στις τρεις φυλές αντιστοιχούν η μυστική θεολογία, η ηρωική επιστήμη και η φυσική ισότητα. Ο έσχατος Ορφέας είναι ο πρώτος θεολογών ποιητής περί το 1200πΧ, ο Όμηρος ο πρώτος ηρωικός ποιητής και ο Λυκούργος ο πρώτος νομοθέτης περί το 900πΧ όπου το Κλέος καθίσταται ο αρωγός του ανθρώπειου γένους, διότι καθιστά τους πληβείους Ικέτες των Ευγενών, ώστε να καθορίσει ριζικά την ενδοφυλετική διαστρωμάτωση δημιουργώντας την Κοινότητα. Η Θεϊκή εποχή διαρκεί 900 έτη, ενώ η Ηρωική μόνο 200. Εκείθεν εκκινούν οι Ανθρώπειοι δηλονότι οι ιστορικοί χρόνοι. Οι ποιητικοί χαρακτήρες είναι αρχέτυπα λαών όπου οι μύθοι διαφυλάττουν το κύρος των νόμων: Τα έπη είναι τα θησαυροφυλάκια του φυσικού δικαίου όπου οι ιεροπραξίες των θεών μετατρέπονται σε ηρωοπραξίες και εκείθεν σε δικαιοπραξίες. Ο νομοθέτης Δράκων συμβολίζει τα δόντια του δράκου δηλονότι τα δόντια του αρότρου και την γεωργία. Μέσα από τις αυλακιές του οργώματος γεννιούνται οπλισμένοι άνδρες και οι πόλεμοι γίνονται για να διασφαλίσουν την ειρήνη των λαών εντός των ορίων της γης τους δηλονότι της πατρίδας.
Ο Βίκο είναι νομοδιδάσκαλος του ρωμαϊκού δικαίου, στιβαρός μελετητής της ρωμαϊκής ιστορίας που με την ιστορικοφιλοσοφική του μέθοδο δεν θεμελιώνει μια επιστήμη αλλά μια σπουδή ήτοι την ιστορική ερμηνεία και όχι την επιστημονική ανάλυση των γεγονότων. Αρνούμενος την επιστημονική μεθοδολογία στην ιστορία προβαίνει σε διάκριση των φυσικών και των ανθρωπιστικών σπουδών. Οι γενικοί κανόνες των πρώτων οδηγούν στην επιστήμη, αλλά οι ειδικές συνθήκες των δεύτερων άγουν στην ερμηνεία. Η επιστήμη εξηγεί την ζωή, αλλά δεν ερμηνεύει την ύπαρξη. Ο Βίκο διακηρύσσει ότι δεν υπάρχει γενική ιστορία της ανθρωπότητος αλλά εθνικοί οργανικοί πολιτισμοί, που διαγράφουν μέσα στον χρόνο τα ίδια στάδια με την ζωή, δηλαδή διέρχονται από την γέννηση, την ανάπτυξη, την ωριμότητα, την παρακμή και οδεύουν προς τον θάνατο. Η ιστορική ανακύκληση είναι η αιώνια ιδεϊκή ιστορία, η storia ideale eterna, που καθοδηγείται από τη Πρόνοια. Κλειδί ερμηνείας των πολιτισμών είναι η διάκριση μεταξύ verum και certum, αλήθειας και βεβαιότητας. Το αληθές verum και το γεγονός factum είναι εναλλάξιμα αλλά όχι ταυτόσημα, διότι το γεγονός ανήκει στην ζωή, ενώ το αληθές ανήκει στην ύπαρξη. Τα έθνη άπαξ και δημιουργήθηκαν δεν καταργούνται και στην ζωή τους, είναι ο ήρωας που πλάθει την ιστορία και αυτή τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος κατανοεί τους πολιτισμούς γιατί είναι τα δημιουργήματα του, ωστόσο το πνεύμα ενώ κατανοεί τον εαυτό του, επειδή δεν τον δημιουργεί, τελεί εν αγνοία του τρόπου μέσω του οποίου τον κατανοεί. Έτσι η ουσία της ανθρώπινης φύσης διαλύεται εντός των ιστορικών διαδικασιών.
Ο Βίκο είναι πιστός καθολικός προσχηματικά ωστόσο προσηλωμένος στην Παλαιά Διαθήκη την αποκαλυπτική αξία της οποίας ερμηνεύει: o σκοπός του θεού αποκαλύφτηκε στον Μωυσή και τους Προφήτες που μόνοι αυτοί εξαιρούνται από τον κοσμικό τροχό. Η προσχηματική του προσήλωση είναι το άλλοθι προς την Ιερά Εξέταση, ώστε να επιδοθεί απερίσπαστος πέραν του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού στην σπουδή του παγανιστικού κόσμου. Η Βίβλος είναι η φυλετική ιστορία των Εβραίων και οι Πατριάρχες, ταγοί που δια της θρησκείας παρωθούν άγρια νομαδικά πλάσματα να γίνουν ανθρώπεια. Η ιουδαιοχριστιανική θεολογία αποκλείεται εξ ίσου με τα δόγματα της από την φύση που είναι βάναυση, σκληρή, αγαθή, τρυφηλή, έκλυτη. Αντίθετα η οιωνοσκοπία ορίζει το προ-ιστορικό πεπρωμένο της κοινότητας, το οποίο ελλείπει ολοτελώς από τον χριστιανισμό. Το πεπρωμένο είναι η συνάντηση της ειμαρμένης με την βούληση, αλλά η ειμαρμένη ως κοσμική ανάγκη στην οποία υπόκεινται οι παγανιστικοί θεοί και ήρωες, αφίσταται ολοσχερώς από την Πρόνοια της Χάριτος. Επειδή στον χριστιανισμό δεν υπάρχει πεπρωμένο, γι’ αυτό δεν μπορεί να υπάρξει και Τραγωδία. Η Τραγωδία είναι το αποκλειστικό προνόμιο του Μύθου και του Παγανισμού. Η Σωτηρία είναι το αποκλειστικό προνόμιο του Λόγου και του Χριστιανισμού. Το σύνολο της ιστορίας είναι μυθολογικό και μέσω της ιστορικής συνείδησης, ο άνθρωπος δημιουργεί τον εαυτό του.
Μέσω της γένεσης των ηρωικών βασιλείων ο Βίκο εισάγει μια φεουδαλική θεώρηση της ιστορίας όπου οι πολιτείες γεννώνται από τα φέουδα. Από την πατριά στο φέουδο, οι προσερχόμενοι είναι ικέτες που εκχωρούν την ελευθερία τους χάριν της ασφάλειας. Οι Βασιλείς είναι οι αρχηγοί των φυλετικών κλάσεων που προέκυψαν μέσω των ικετών, οι οποίοι αναζήτησαν την προστασία και την ασφάλεια υπό την σκέπη των ηρώων, δηλαδή των οικοπατέρων κάθε γένους. Έτσι κάθε ήρωας αποκτά τους βασάλους του, που αποτελούν την πληβειακή τάξη των ηρωικών λαών. Οι οιωνοί δεν ανήκουν στους πληβείους, οι οποίοι έχουν την επικαρπία των κτημάτων που καλλιεργούν αλλά όχι την ψιλή κυριότητα. Συν τω χρόνω οι πληβείοι αποκτούν το γαμικό δικαίωμα. Οι βασιλείς δεν είναι μονάρχες, διότι διέπονται από φρόνηση, εγκράτεια, γενναιότητα και μεγαλοψυχία είναι δηλαδή οικοπατέρες, έως ότου η ισχύς κατατεμαχίζεται και εκχωρείται στους υπέρμαχους των ελευθεριών. Πηγή της ελευθερίας είναι η απεξάρτηση από την αναγκαιότητα του σώματος. Τότε όσοι επαναστατούν εναντίον των φεουδαρχών κερδίζουν την δημοκρατία αλλά, ανίκανοι να την διαχειριστούν την επιστρέφουν στον Άνακτα. Τοιουτοτρόπως η μοναρχία αναδύεται από την ασύδοτη ελευθερία του λαού όταν αυτός την επιστρέψει πολλαπλώς στον μονάρχη. Εάν αυτός κάνει κακή χρήση της εξουσίας, τότε οι πληβείοι εκχωρούν την ελευθερία τους στον Ξένο. Έπεται εμφύλιος πόλεμος, που από την ασυδοσία απολήγει σε τέλεια τυραννίδα. Οι λαοί που δεν μπορούν να αυτοκυβερνηθούν, κατακτώνται και κυβερνώνται από άλλους καλύτερους λαούς.
Ο Βίκο εκθειάζει τον Λυκούργο και την Σπάρτη για το πνεύμα των ελάχιστων αλλά απαρέγκλιτων νόμων της. Το πρότυπο της Σπάρτης ιχνηλατεί στην Ρωμαϊκή πολιτεία, όπου το μικτό πολίτευμα ισορροπεί εν μέσω της αριστοκρατικής Συγκλήτου, των δημοκρατικών Δημάρχων και των ανακλητών Δικτατόρων. Οι δήμαρχοι προστατεύουν τους πληβείους από την αυθαιρεσία των πατρικίων μέσω νόμων καθολικής ισχύος που θεσπίζονται δίχως την έγκριση τους. Οι Δικτάτορες αποκαθιστούν την πολιτειακή ισορροπία, νομοθετώντας με απόλυτη ισχύ για περιορισμένο χρόνο. Στην Ρώμη, ελευθερία και λαός δεν έχουν δημοκρατική, αλλά αριστοκρατική σημασία. Ο Βίκο απορρίπτει ριζικά τους θιασώτες των φυσικών δικαιωμάτων ως ορθολογιστές που αντικαθιστούν το βίωμα με το δόγμα. Ο ορθολογισμός μέσω της ιδεολογικής και αντιφυσικής υπόθεσης για την ύπαρξη σταθερής και αναλλοίωτης στον χρόνο ανθρώπινης φύσης θέτει καθολικούς σκοπούς στην ανθρωπότητα, απο-ανθρωποποιώντας τον άνθρωπο, διότι η φύση των θεσμών έχει χώρο και χρόνο. Γνωρίζουμε την πολιτεία επειδή την κατασκευάζουμε, έτσι το ρωμαϊκό δίκαιο είναι το αληθινό φυσικό δίκαιο των ρωμαϊκών λαών. Ο Βίκο χλευάζει τον ορθολογικό εγωισμό του Σπινόζα που οδηγεί σε ένα έθνος καταστηματαρχών και εμπόρων, διερευνώντας την αρχέγονη πηγή του φυσικού δικαίου, στην οποία ο Χομπς δεν έφτασε ποτέ.
Σχόλια:
Ως μελετητής της φιλοσοφίας ο Ίων δίνει μια εμπεριστατωμένη εικόνα της φυσικής και ανθρωπολογικής φιλοσοφικής σκέψης του πραγματικά μεγάλου Ιταλού διανοητή, προδρόμου του Χάμαν, του Χέρντερ και του Χέγκελ.
Πέρα, όμως, από την αναμφισβήτητα εξέχουσα θέση του Βίκο στην ιστορία της φιλοσοφίας, πρέπει να θυμόμαστε και την εξίσου σημαντική συμβολή του στην ιστορία της Αισθητικής, διότι και εκεί υπήρξε πρόδρομος του Ρομαντισμού.
Στην παρακάτω παράγραφο από το λήμμα "Ιστορία της λογοτεχνικής κριτικής", στη Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια (Литературная энциклопедия) του 1931, που φέρει την υπογραφή του A. V. Lunacharsky, συνοψίζονται οι θέσεις του Βίκο ως προς την Τέχνη και τη λειτουργία της:
"Η επόμενη γιγάντια κορυφή στη θεωρία της λογοτεχνίας ήταν ο στοχαστής του 18ου αιώνα Ιωάννης-Βαπτιστής Βίκο [1668-1744]. Το κύριο έργο του «Scienzia nuova» δημοσιεύτηκε το 1725, 10 χρόνια πριν από το έργο του μαθητή του Λάιμπνιτς, Baumgarten, ο οποίος θεωρήθηκε ο ιδρυτής της αισθητικής. Ταυτόχρονα, οι ιδέες του Βίκο είναι ασύγκριτα ανώτερες από τις ιδέες όλων των συγχρόνων του. Χαρακτηριστικό του Βίκο είναι η ιστορική προσέγγιση του προβλήματος. Ο Βίκο θεωρεί την ποίηση και την ποιητική σκέψη ως εποχή του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι άνθρωποι, λέει, πρώτα αισθάνονται, αντιλαμβάνονται με προσοχή, μετά αντιλαμβάνονται με ταραγμένη και αόριστη ψυχή και μόνο στο τέλος καταλαβαίνουν με καθαρή λογική. Αλλά ενώ στον Λάιμπνιτς και, μετά από αυτόν, στο Baumgarten, αυτή η νόηση της ταραγμένης ψυχής είναι απλώς κάτι κατώτερο, που δεν έχει ακόμη αναδειχθεί στο φως της λογικής, ο Βίκο έχει την άποψη ότι η μυθική κατανόηση, η ποιητική κοσμοθεωρία, έχει τη δική της γοητεία και σε καμία περίπτωση δεν είναι κατώτερη από την ορθολογική. Τονίζει έντονα ότι η λογική δεν έχει καμία σχέση με την ποίηση, αποκλίνοντας έτσι ριζικά από τάσεις όπως αυτές του κλασικιστή-ορθολογιστή Boileau. Η μεταφυσική σκέψη, σύμφωνα με τον Βίκο, αγωνίζεται για το καθολικό, και η τέχνη είναι μέρος αυτού του αγώνα. Οι επιστήμες είναι φυσικά αντίθετες με τις τέχνες, γιατί διαλύουν κάθε λογής προκαταλήψεις, κάθε τι παιδικό στο μυαλό, και μειώνουν τη σημασία της εικόνας. Αυτές οι ιδέες είναι παρόμοιες με αυτές του Μαρξ στο γνωστό ημιτελές κεφάλαιο της εισαγωγής του στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας. Ο Βίκο μάλιστα πιστεύει ότι το μυθικό έπος είναι βαθύτερο από το ιστορικό, γιατί η συμβολική λαβή του μύθου είναι πολύ ευρύτερη. Η κρίση του Βίκο για τη γλώσσα είναι πως δημιουργήθηκε σε εποχές μύθου και είναι διεξοδικά εμποτισμένη με την ποίηση. Αυτές οι εξαιρετικά γόνιμες ιδέες αναβιώνουν ξανά σε κάθε μεγάλο κριτικό της Ιταλίας και γενικά έχουν εξαιρετική σημασία στην ιστορία της λογοτεχνικής κριτικής σκέψης."
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Λαός στρατός ρομαντισμός!
Ο Α. Π. είπε...Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει το απόσπασμα από το "Die Zerstoerung der Vernunft" του Λούκατς (1954) σελ. 126-128, για την επιρροή του Βίκο στη διαμόρφωση της ιδεαλιστικής διαλεκτικής.
"Δεν αποτελεί ουσιαστική διαφορά το ότι ο Γκαίτε ενδιαφερόταν κυρίως για την ιστορία της φύσης ενώ ο Βίκο, ο Ρουσώ ή ο Χέρντερ για την ιστορικότητα όλων των κοινωνικών γεγονότων, ούτε το ότι ο Θεός παίζει πολύ πιο θετικό ρόλο στην παγκόσμια εικόνα των περισσότερων από αυτούς τους στοχαστές παρά στον Γκαίτε. Πάρτε, για παράδειγμα, την ιστορική λειτουργία της «πρόνοιας» στο έργο του Βίκο. Ο Βίκο περιέγραψε την Πρόνοια ως ένα πνεύμα «που παράγει από τα πάθη των ανθρώπων (που όλοι προσκολλώνται μόνο στο προσωπικό όφελος και επομένως θα ζούσαν στις άγριες περιοχές σαν άγρια θηρία) τους αστικούς κώδικες μέσω των οποίων μπορούν να ζήσουν στην ανθρώπινη κοινότητα». Και όταν ο Βίκο συνοψίζει με σαφήνεια αυτή την ιδέα στο τέλος του βιβλίου του, σχεδόν προμηνύει τον Χέγκελ: «Γιατί μόνο οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει αυτόν τον κόσμο των εθνών - αυτή ήταν η πρώτη αδιαμφισβήτητη αρχή αυτής της επιστήμης, αλλά αναμφίβολα προήλθε από ένα πνεύμα που συχνά διαφέρει από τους συγκεκριμένους στόχους των ανθρώπων, μερικές φορές τους αντιτίθεται και είναι πάντα ανώτερο από αυτούς. Αυτό το πνεύμα έχει υποτάξει τους περιορισμένους στόχους στους ανώτερους, χρησιμοποιώντας τους συνεχώς για να διατηρήσει την ανθρώπινη φυλή στη γη». Εδώ, βεβαίως, όπως και στη μεταγενέστερη περίπτωση της «πονηρίας του Λόγου» (List der Vernunft) του Χέγκελ, έχουμε να κάνουμε με μυστικιστικές εκφράσεις που καταγράφουν ζωντανά μια σύνδεση που δεν γίνεται αντιληπτή στις τελικές επιπτώσεις της, αλλά εικάζεται έξοχα, εισχωρώντας έτσι σε νέα διαλεκτική βασίλεια, αλλά και μυστικοποιώντας αυτές τις συνδέσεις ιδεαλιστικά. Αλλά θα είναι προφανές σε κάθε ανοιχτόμυαλο αναγνώστη του Βίκο ότι εδώ αναφέρεται σε μια αυτόνομη ιστορία που φτιάχτηκε από τους ίδιους τους ανθρώπους, άρα κατανοητή και λογική. Παρόλο που ο Βίκο εισάγει τον μυστικιστικό όρο «πρόνοια», τον ορίζει έτσι στις συγκεκριμένες αφηγήσεις του που αυτοί οι ορισμοί εξαλείφουν κάθε υπερβατική δύναμη από ένα διαλεκτικό ιστορικό πλαίσιο που είναι ορθολογικό, όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό, ακόμα και πράγματι παράδοξο στην κατανόηση. Και δεδομένης αυτής της βασικής τάσης, δεν θα μας εκπλήξει το γεγονός ότι ο Βίκο -ο ομολογημένος αντίπαλος της καρτεσιανής γνωσιολογίας- πλησιάζει εξαιρετικά τον υλιστή Σπινόζα όσον αφορά τα κρίσιμα βασικά ζητήματα της θεωρίας των κατηγοριών του. Η θέση του Βίκο «Η διάταξη των ιδεών πρέπει να προχωρήσει σύμφωνα με τη διάταξη των αντικειμένων» διαφέρει από τον Σπινόζα μόνο στο ότι ο Βίκο, σύμφωνα με τις ιστορικές του προσπάθειες, ερμηνεύει αυτή την υλιστική άποψη των κατηγοριών με πιο ζωντανή, πιο δυναμική έννοια από τον Σπινόζα. Έτσι τροποποίησε και οικοδόμησε τη φιλοσοφία της τελευταίας προς την ίδια κατεύθυνση που ακολούθησε η γερμανική ιδεαλιστική διαλεκτική, κυρίως στο έργο του Χέγκελ."
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για παραίτηση Τσίπρα.
Δεν ήμουν ποτέ οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ και δε νομίζω ότι μπορώ να έχω κάποια ειδική άποψη για τον Αλέξη Τσίπρα ως κομματικό αρχηγό.
Οι πολιτικοί των οποίων η σημασία ξεπερνά τα κομματικά όρια είναι πολύ λίγοι και δεν νομίζω ότι ο Τσίπρας ήταν ένας από αυτούς (εγώ δεν ξέρω κανέναν εκτός του Α. Παπανδρέου μετά το 1974).
Ένα όμως πράγμα που θεωρώ πολύ άδικο απέναντί του είναι ότι χρεώθηκε προσωπικά το "δίπλωμα" στο Eurogroup. Κανένα πολιτικό πρόσωπο στην σύγχρονη Ελλάδα δεν θα έκανε κάτι διαφορετικό, και βεβαίως τα άλλα αριστερά κόμματα φρόντισαν να μην έρθουν σε αυτή τη θέση και να παραμείνουν στην πολύ ασφαλέστερη της "διαμαρτυρίας." Το ζήτημα του συμβιβασμού με το ευρωκεφάλαιο ήταν δομικό και όχι προσωπικό. Μια χώρα ενταγμένη στην ΕΕ και τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ δεν είχε άλλο δρόμο. Και φυσικά, πίσω από το κοινοβουλευτικό σκηνικό βρίσκονται τάξεις, και η άρχουσα τάξη δεν είχε καμία διάθεση να ρισκάρει τις διεθνείς συμμαχίες της και δε θα το επέτρεπε σε κανέναν πολιτικό.
Τώρα, την εκτίμηση ότι τώρα θα αναγκαστούν άλλοι να δείξουν τι μπορούν να κάνουν δεν την συμμερίζομαι. Έδειξαν όλοι ότι ούτε μπορούν ούτε θέλουν να κάνουν κάτι εκτός από ομιλίες στη Βουλή και συνεντεύξεις ήδη πριν το 2015. Δε θα μάθουμε κάτι καινούργιο τώρα.
Τέλος, σωστή η παραίτηση ως τέτοια, ο κύκλος που ξεκίνησε με την ανάδειξη του Τσίπρα στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ εμφανώς έχει κλείσει.
Αυτά.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Για το δίπλωμα στο eurogroup υπάρχει μια μεγάλη ένσταση. Μπορεί κανένας συστημικός πολιτικός να μην έκανε κάτι διαφορετικό. Όμως αυτός είχε εκλεγεί με το προφίλ του αντισυστημικού. Αν δεν το χρεωθεί τότε δεν έχει νόημα να συζητάμε για πολιτικές ανατροπές. Άρα να πάμε όλοι στα σπίτια μας και να αφήσουμε την χώρα στις πρεσβείες, στην μαφία των εκσυγχρονιστών και των μεγαλοαστών τους. Έχει μεγάλη ευθύνη για την κατάρρευση του αντιμνημονιακού μετώπου. Την μεγαλύτερη, ίσως.
Κατά τα άλλα έχουν ενδιαφέρον αυτά που γράφεις υπό την έννοια ότι όλα δείχνουν πως θα γίνει απομποδιαίος. Άσε που υπάρχει η πιθανότητα να περάσει και ο ΣΥΡΙΖΑ ως τρίτο κόμμα στον έλεγχο του Κώστα Σημίτη.
Ωστόσο αν κρατήσουμε κάτι από την περίπτωση του Τσίπρα είναι ότι ο εχθρός δεν θα σε βάλει στην παρέα του αν γίνεις περίπου φίλος του. Θέλει να σε ελέγχει πλήρως.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κατέρρευσε το ψευτοαριστερό μόρφωμα της Κουμουνδούρου.
Στον ανώνυμο που εστιάζει στο πρόσωπο του αρθρογράφου και στην αντιμετώπισή του από την λέσχη.
Πρώτον δεν ήταν στο "εστιατόριο". Σε (άλλα) κόμματα του χώρου ήταν ή τα είχε υποστηρίξει. Από τα οποία έχει αποστασιοποιηθεί αλλά αυτό έχει δευτερεύουσα σημασία.
Δεύτερον, αναφέρουμε στο εισαγωγικό τις διαφορές μας.
Τρίτον και σημαντικότερο. Εφόσον εστιάζει στον Ρομαντισμό και γράφει αξιόλογο κείμενο, γιατί να μην δημοσιευθεί; Για τον Ρομαντισμό γράφει. Τι σε πείραξε; Γράψε και εσύ κάτι σχετικό και στείλε το.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Και τώρα, με ποιον θα ασχολούνται 24/7 οι νεοδημοκράτες;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Θεωρείτε τα γεγονότα του 1848 μια πανευρωπαϊκή επανάσταση του εθνικισμού ή καμία σχέση; Οι συρράξεις εκείνης της εποχής είναι συνυφασμένες με την ιστορία των ιδεών μας;
Κάπου υπήρχε ένα εθνικό αίτημα και κάπου ένα φιλελεύθερο. Εξαρτάται τι ρομαντικός είσαι.
Αν είσαι αντιδιαφωτιστής εθνικιστής, όχι.
Αν είσαι ελευθεριακός, μπορεί.
Τώρα σε μεταγενέστερα κινήματα που αντλούν και από τις δύο παραδόσεις του πολιτικού Ρομαντισμού ( αντιδιαφωτιστική και ελευθεριακή) όπως ο εθνικομπολσεβικισμός, είναι αμφίρροπη η εκτίμηση.
Θα βρεις αμφίρροπες εκτιμήσεις ακόμη και στον χιτλερισμό. Αλλά λόγω πολιτικής σκοπιμότητας που ενοποιουσε σε κομματικές αφηγήσεις όλο το γερμανικό παρελθόν που είχε πατριωτικό περιεχόμενο.
Η ουσία είναι ότι αν είσαι αντιδιαφωτιστής ρομαντικός δεν μπορείς να είσαι αναφανδόν υπέρ του 1848 (για Γερμανία μιλάμε ,για Γαλλία δεν το συζητάμε καν).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Βεβαίως δεν ήταν μόνο γαλλικό και γερμανικό το 1848.
Είναι και Ουγγρικό, και Ρουμάνικο, και Ιταλικό, και Πολωνικό, και Σέρβικο.
Όλα αυτά τα κινήματα ήταν εθνικά.
Όσο για το γαλλικό 1848, αυτό έχει δύο φάσεις. Η πρώτη φάση, του Φεβρουαρίου 1848, είναι αστική, μεταξύ φιλελεύθερων (δημοκράτες φιλελεύθεροι από τη μια, μοναρχικοί φιλελεύθεροι από την άλλη). Η δεύτερη φάση είναι τα γεγονότα του Ιουνίου του 1848 στο Παρίσι, όπου έχουμε την κατάπνιξη του πρώτου μαζικού εργατικού κινήματος από τη φιλελεύθερη μπουρζουαζία. Στα οδοφράγματα του Ιουνίου, ο ρομαντικός -κάθε ρομαντικός- δεν γίνεται να μην παίρνει θέση, και η θέση του είναι με τους εργάτες.
Γενικά, ας μην τα βλέπουμε όλα άσπρο-μαύρο, "από εδώ οι διαφωτιστές από εκεί οι αντιδιαφωτιστές και στη μέση μια γραμμή που δεν αφήνει τίποτα να περάσει από το ένα στρατόπεδο στο άλλο". Στη Γερμανία, ριζοσπάστες εθνικιστές όπως ο Ernst Moritz Arndt ήταν ρεπουμπλικάνοι, ο Arndt συμμετείχε στο Κοινοβούλιο της Φρανκφούρτης του 1848 και θεωρείται με τον Φίχτε ο πατέρας του γερμανικού εθνικισμού. Και σημαντικό μέρος της ριζοσπαστικής εθνικιστικής σκέψης που στον Μεσοπόλεμο γέννησε τον Ε/Σ, δεν προέρχονται από τους γραφιάδες των Πρώσων και Αυστριακών μοναρχών, τους διάφορους υπερσυντηρητικούς Χάλερ, Γκεντς και Μέτερνιχ (των οποίων η σχέση με την ιδέα του έθνους ήταν μάλλον εχθρική αφού θεωρούσαν ότι πήγαινε κόντρα στην ελέω Θεού μοναρχία), αλλά από ριζοσπάστες εθνικιστές, όπως τους αντιμοναρχικούς ποιητές των Απελευθερωτικών Πολέμων του 1813-15, τον Βάγκνερ, τον Hoffmann von Fallersleben ή τον Wilhelm Marr
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Πρέπει να κάνεις ένα φιλτράρισμα σε πρόσωπα, ιδεολογικές αντιστοιχίες και χρόνους. Ο Βάγκνερ για παράδειγμα δεν ήταν αντιμοναρχικός εθνικιστής. Ήταν αρχικά ελευθεριακός και δεν είχε καμία σχέση με τον εθνικισμό. Σε μεγαλύτερη ηλικία στράφηκε στον εθνικισμό και έγινε αντι-ελευθεριακός και αντιδιαφωτιστής. Δεν ήταν σε κάθε ιστορική περίοδο ένα παγιωμένο ιδεολογικά πρόσωπο. Μην πέφτεις στην παγίδα που παλαιότερα (εσύ ή άλλο παιδί) κατηγόρησε σωστά την επίσημη αφήγηση ότι κάνει. Ότι δηλαδή γενικεύει, αποσιωπά αλλαγές ή και αντιφάσεις, και ομογενοποιεί.
Ο Μέττερνιχ πάλι ήταν αντιδραστικός και αντιδιαφωτιστής. Αλλά δεν ήταν ρομαντικός. Ρομαντικός εθνικιστής και αντιδιαφωτιστής ήταν ο Μύλλερ, για παράδειγμα. Και ο Κλάιστ στο τέλος της ζωής του (όχι στα νιάτα του).
Για να μην πλατιάζουμε, άλλο ο ρομαντικός εθνικιστικός συντηρητισμός και άλλο ο "ταξικός συμφεροντολογικα συντηρητισμός" των γαιοκτημόνων. Στην ουσία δεν είχαν κανονική πολιτική θεωρία με αξιώσεις βάθους οι "ταξικοί συντηρητικοί " της παρέας του Μέττερνιχ. Τον Μύλλερ και τους ρομαντικούς καλούσαν να τους την φτιάξουν. Δεν ταυτίζονταν όμως οι ιδέες τους. Περισσότερο στρατηγική ήταν η συμμαχία τους.
Στα του μεσοπολέμου το αναφέραμε προηγουμένως. Υπήρχε επίσημη χιτλερική θέση θετικής ερμηνείας του 1848. Εφόσον υπήρχε εκεί δεν πρέπει να προκαλεί απορία ότι θα βρεθούν Γερμανοί εθνικιστές της Συντηρητικής Επανάστασης να έχουν παρόμοιες θέσεις.
Στην Γαλλία οι συσχετισμός των ρομαντικών με τους εργάτες θέλει και πάλι προσοχή. Στην γαλλική επανάσταση ο Ντε Μαιστρ και ο Μποναλ ήταν εναντίον ενώ οι επίγονοι του Διαφωτισμού υπέρ. Ο Ουγκώ στην αρχή εναντίον και μετά υπέρ. Είναι περίπλοκα τα πράγματα. Συμφωνούμε ότι δεν χρειάζεται μια τομή/ μαχαίρι, αλλά τουλάχιστον μία βασική διάκριση να δίνει έναν μπουσουλα για όσους θέλουν να έχουν μια εγκυκλοπαιδική γνώση και δεν έχουν διάθεση ή χρόνο να ψάξουν τις λεπτομέρειες σε επιστημολογικό βάθος.
Υπό αυτή την έννοια όσον αφορά το σύνολο της Ευρώπης μπορεί η κάθε περίπτωση να είχε εθνικές ή τοπικές ιδιαιτερότητες. Ωστόσο το κεντρικό, ας πούμε, πρόσημο, ήταν φιλελεύθερο ιδεολογικά.
"Ένα όμως πράγμα που θεωρώ πολύ άδικο απέναντί του είναι ότι χρεώθηκε προσωπικά το "δίπλωμα" στο Eurogroup. Κανένα πολιτικό πρόσωπο στην σύγχρονη Ελλάδα δεν θα έκανε κάτι διαφορετικό"
Η κριτική που εστιάζει αποκλειστικά στα ιουλιανά του '15 είναι όντως ανούσια ή έστω υπερβολικά ανολοκλήρωτη, και δυστυχώς εκεί είναι που την πατάνε μέχρι σήμερα οι ακόλουθοι των πρώην ζαίων, και νυν "αντισυστημικών", που αποσκίρτησαν μετά την "προδοσία".
"Πολύ άδικη" όμως δεν είναι. Γιατί με την ίδια λογική κάθε κριτική σε ΓΑΠ, Σαμαρά και Βενιζέλο είναι εξίσου άδικη καθώς και οι συγκεκριμένοι "δεν είχαν άλλο δρόμο" στα πλαίσια των δεδομένων δεσμεύσεων της χώρας. Φαντάζομαι δεν άλλαξε κάτι ξαφνικά το '15 που να αθωώνει διά ελαφρυντικών μόνο τον Τσίπρα και όχι τους προγενέστερους.
Και η προέκταση αυτού του συλλογισμού βγάζει λάδι και τον Κούλι. Αυτός κι αν είναι σήμερα το απόλυτο ενεργούμενο ενός προτεκτοράτου χωρίς την παραμικρή άνεση κινήσεων (όχι ότι τον χαλάει βέβαια, ίσα ίσα για αυτό προετοιμάζονταν μια ζωή). Ντάξει, δεν πάει έτσι. Τα εν λόγω περιτρίμματα (και οι κλίκες/παρατρεχάμενοι/τσιράκια τους) προσωποποιούν την βαθιά παρακμή και σαπίλα ενός εξαρτημένου βασάλου με μηδενικές ελπίδες ανάκαμψης. Αυτό που κάποτε προσωποποιούσε ο Παπάγος, η Φρειδερίκη, ο Τριανταφυλλίδης κτλ. Αναφερόμενοι σε ονόματα πολλές φορές ξεφεύγουμε από τα ίδια τα άτομα και τις προθέσεις τους και στοχεύουμε σε ευρύτερα κοινωνικά φαινόμενα. Ποιητική αδεία, λοιπόν, δικαίως το πολιτικό προσωπικό περιλαμβάνεται στο κάδρο της γενικότερης κραξιματικής, είτε με την μορφή απολιτίκ συνθημάτων είτε σε πιο διανοουμενίστικες εκδοχές πολεμικής. Εν προκειμένω, αν ο Κούλις εκπροσωπεί την οριστική νίκη της αλητείας, ο Τσίπρας συμβολίζει την εκ προοιμίου αποτυχία κάθε θεσμικής/μεταρρυθμιστικής απάτης και τελικά την -τραβάτε με κι ας κλαίω- αποδοχή του "there is no alternative".
Ξαναγυρνώντας στα Τσιπρικά, το πρόβλημα με την φιλοατλαντική Αριστερά ξεκινάει με το καλημέρα σας, αμέσως μετά το Καστελόριζο. Η απρονοησία (;) ήταν η συνειδητή διασπορά ψεύτικης ελπίδας και το χαιδολόγημα ότι και καλά υφίσταται εναλλακτική χωρίς ξυλίκι, ιδρώτα και ρίσκο.. ΠΟΛΥ ρίσκο.
Φυσικά αν δεν τό 'παιζαν έτσι και μιλούσαν την τίμια γλώσσα της εξόδου από υπερεθνικούς οργανισμούς και της αλλαγής ριζωμένων συνηθειών, σχεδόν συνυφασμένων με τον, διαπαιδαγωγημένο σε συγκεκριμένα πρότυπα, ελ λαό, λογικά δεν θα γινόταν καν αξ αντιπολίτευση πόσο μάλλον κυβέρνηση. Δεν είναι μόνο εκείνο το 30-40% των βολεμένων, που προσιδιάζει στις λατινοαμερικάνικες μεσαίες τάξεις, αλλά και σημαντικότατα τμήματα των "από κάτω" που δυστυχώς δεν δύνανται να φανταστούν κάτι άλλο από την αιώνια/καθολική ισχύ του δυτικού φιλελευθερισμού, τον οποίον και αποδέχονται περίπου ως φυσικό νόμο παρά τις διαψεύσεις που γεύονται κατά καιρούς.
Όμως στην εποχή μας, και με δεδομένες τις τρομακτικά αντίξοες συνθήκες σε όλα τα επίπεδα, το θέμα δεν είναι να βγάλεις κυβέρνηση, είναι αστείο και να το συζητάμε. Το θέμα είναι να πεις Αλήθειες, όσο επώδυνες και "αντιδημοφιλείς" και αν είναι, προκειμένου τουλάχιστον να υπάρξει μια παρακαταθήκη για το βαθύ μέλλον. Αυτό ο Τσίπρας/ΣΥΡΙΖΑ δεν το έκανε. Και οι παροικούντες είμαστε βέβαιοι ότι συνειδητά δεν θέλησε να το κάνει. Νομίζω κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι μια πιο to the point κριτική.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...«Δεν υπάρχει τίποτα πιο υποκριτικό από έναν χοντρό, καλοχορτασμένο πολίτη που παραπονιέται ενάντια στην προλεταριακή σκέψη για την ταξική πάλη. Πέρασες τον χειμώνα σου μία χαρά. Εσύ ο ίδιος αποτελείς ένα ερέθισμα για την ταξική πάλη. Τι σου δίνει το δικαίωμα να ξεφυσάς από το «εθνικιστικό» σου στήθος και να παραπονιέσαι για την ταξική πάλη του προλεταριάτου;....Δεκαεπτά εκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν την ταξική πάλη ως την μόνη τους ελπίδα γιατί αυτό έμαθαν εδώ και 60 χρόνια από την δεξιά. Δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να παραπονιόμαστε για την ταξική πάλη, αν πρώτα δεν καταστρέψουμε ριζικά το αστικό ταξικό κράτος και δεν το αντικαταστήσουμε με μία νέα Γερμανική Σοσιαλιστική Κοινότητα!...
...Τότε θα αποδείξουμε ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι κάτι παραπάνω από μία άνετη ηθική θεολογία του αστικού πλούτου και του καπιταλιστικού κέρδους. Ένα νέο πνεύμα εθνικισμού θα αναδυθεί μέσα από τα ερείπια, επιδεικνύοντας την πιο ριζοσπαστική μορφή εθνικής αυτοάμυνας, συνδεδεμένο με έναν νέο σοσιαλισμο που θα θέσει τα απαραίτητα θεμέλια!»
Πηγή: https://mavreslegeones.blogspot.com/2023/06/blog-post_19.html
Φοβερά λόγια από τον μάγιστρο του εθνικοσοσιαλισμού, Γιόσεφ Γκέμπελς. Ας τα εμπεδώσουν καλά μες στο μυαλό τους οι εθνικόφρονες. Αλλά δυστύχως στις μέρες μας έχουμε τους νεοφιλελεύθερους κλόουν του Στίγκα και τους ακροδεξιούς των εθνικών μετώπων.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Και μάλιστα πολλές φορές η κριτική των Ε/Σ στον γερμανικό ρομαντισμό συμπίπτει επακριβώς με αυτή των φιλελεύθερων Γερμανών εθνικιστών του 1848.
Τόσο οι μεν όσο και οι δε, βλέπουν αρνητικά την Ιένα, ως περίοδο κυριαρχίας θολών απολίτικων ατομικιστών εστέτ, σαν ένα κίνημα "χαμένο στο διάστημα" και ακατάλληλο για πρακτική δράση. Ενώ αντίθετα και οι δύο εκτιμούν τη Χαϊδελβέργη, τον Φίχτε και το 1813-15 ως γειωμένους, πρακτικούς εθνικιστές.
Ο φιλελεύθερος εθνικόφρων Kuno Francke και ο ριζοσπάστης εθνικοσοσιαλιστής Moeller van den Bruck συμφωνούν απόλυτα σε αυτό το σημείο: ότι ο "κολεκτιβιστικός σοσιαλισμός" της δεύτερης γενιάς ρομαντικών έκανε καλό στη Γερμανία της εποχής, ενώ η "μποέμικη φυγή" της πρώτης γενιάς όχι.
Όπως επίσης συμπίπτει πλήρως η -λανθασμένη κατ' εμέ- κριτική του Καρλ Σμιτ (1919), ότι ο ρομαντισμός είναι ανίκανος για σοβαρή πολιτική δράση, με την κριτική του αριστερού δημοκράτη Χέρμαν Χέτνερ (1848, από τα οδοφράγματα έγραφε).
Δεν λέω ότι είχαν δίκιο. Να μην παρεξηγηθώ, έτσι; Απλά, τα κινήματα που προτάσσουν ως πρώτη ανάγκη την πολιτική ανατρεπτική δράση, είτε κινήματα φιλελεύθερα (Γερμανοί του 1848) είτε εθνικιστικά (Συντηρητική Επανάσταση και Ε/Σ Μεσοπολέμου) είναι λογικό να προτιμούν τον "ρομαντισμό της δράσης" του 1806-15 από τον "ρομαντισμό της θεωρίας" του 1797-1806.
Δική μου γνώμη βεβαίως είναι ότι χωρίς πρώτα να υπάρχει σωστή και αποκρυσταλλωμένη θεωρία, δεν μπορεί να υπάρξει επιτυχημένη δράση. Ως εκ τούτου, οι κριτικές όλων των "actionists" (θιασωτών της δράσης για τη δράση), τόσο φιλελεύθερων όσο και Ε/Σ, προς τον ρομαντισμό, με βρίσκουν αντίθετο.
Σύμφωνοι αλλά Ρομαντισμός της δράσης ήταν και εκείνος των αντιδιαφωτιστών Μύλλερ και Κλάιστ.
Επίσης δεν ήταν μόνο δύο οι εσωτερικές τάσεις και οι σχολές του γερμανικού Ρομαντισμού. Ιένα, Χαϊδελβέργη, Βερολίνο και άλλες μικρότερες.
''Ωστόσο αν κρατήσουμε κάτι από την περίπτωση του Τσίπρα είναι ότι ο εχθρός δεν θα σε βάλει στην παρέα του αν γίνεις περίπου φίλος του. Θέλει να σε ελέγχει πλήρως''
μαρτυρια αστυνομικου που ηταν παρων, μού το μετεφερε γνωστος μου που εχει διαφορες ακρες στα σωματα ασφαλειας: 4ετια συριζα, σε παρκιν μετα απο την καθιερωμενη δεξιωση για την ''αποκατασταση της δημοκρατιας''. μεγαλοσχημος οικονομικος παραγοντας (πιο μεγαλοσχημος δεν γινεται..) σε εξαλη κατασταση πλησιαζει μαζι με τους μπραβους του τον εν ενεργεια Πρωθυπουργο της χωρας, τον αρπαζει απο τα πετα και σχεδον φτυνοντας τον στο προσωπο του λεει: ''εμενα πουστη δεν θα μου ξαναγυρισεις την πλατη. οταν σου μιλαω θα στεκεσαι κλαρινο''. κανενας απο τους παρισταμενους, αστυνομικοι μπραβοι λιγοι επισημοι, δεν τολμησε να πει ή να κανει το παραμικρο, τιποτα, μιση κουβεντα. ο ''πρωθυπουργος της χωρας'' σοκαρισμενος μπορεσε μονο να ψελισει ενα ξεψυχισμενο ''οκ, ενταξει''.
μπορει να ειναι και αστικος μυθος, ποιος ξερει; οπως και να χει, (και) αυτο το σκηνικο δειχνει ποιοι πραγματικα κυβερνουν αυτο τον τοπο, ποιοι κανουν κουμαντο, ποιοι ειναι τα αφεντικα. ολα τα υπολοιπα ειναι παραμυθια για τον οχλο..
'
Μόνο μια μικρή παρέμβαση: υπήρχαν εκείνη την εποχή και κάποιοι διανοητές προερχόμενοι από αριστοκρατικά στρώματα, που ήταν αντίθετοι στον καπιταλισμό με κριτική ρομαντική, αλλά ταυτόχρονα ήταν υπέρ των λαϊκών, αγροτικών και εργατικών κινημάτων.
Τέτοια παραδείγματα είναι στην Αγγλία ο Σέλλεϋ, με το περίφημο ποίημα Men of England, στη Γερμανία η Bettina von Arnim (αδελφή του Μπρεντάνο και σύζυγος του Άρνιμ), στη Γαλλία ο Σαιν-Σιμόν (Κόμης ήταν ο πρώτος σύγχρονος ουτοπικός σοσιαλιστής, μην το ξεχνάμε), στη Ρωσία ο Χέρτσεν και ο Μπακούνιν.
Στα παιδιά της Λέσχης έχω στείλει και ένα δικό μου κείμενο με τον τίτλο "αριστοκρατική λαϊκότητα", που εξετάζει αυτά τα φαινόμενα.
Κάπως άσχετο με την όλη συζήτηση, αλλά χθες έκανε πρεμιέρα ο νέος δίσκος των Virgin Steele, "The Passion of Dionysus". Μια σύντομη ανάλυση του δίσκου από το επίσημο site τους: At a time when cultural innovation is being side-lined as never before and many unusual forms of music are succumbing to the temptation of the commercially more lucrative mainstream, Virgin Steele are the shining silver lining. For over 40 years, mastermind David DeFeis has kept one of the most imaginative bands in the power metal genre on track with his excellent songwriting and charismatic voice. At the same time, DeFeis has never stopped evolving as a composer, musician and producer, updating his symphonic-tinged sound with exciting new influences. He has already accomplished this many times over with classics like ‘Invictus’ (1998), ‘The House Of Atreus I & II’ (1999/2000) or ‘Visions Of Eden’ (2006). In his current album ‘The Passion Of Dionysus’, DeFeis surpasses himself in his unbridled creativity. Eight years after the acclaimed studio opus ‘Nocturnes Of Hellfire & Damnation’ (2015), DeFeis` brilliant signature maneuvers the album through a gripping parable about control and freedom, creating another highlight of the Virgin Steele career.
As usual, David DeFeis has chosen a downright epic theme that delves deep into the annals of human history, while maintaining a concrete reference to the present: „The album deals with the concept of duality. Where something is both one thing and its opposite simultaneously“, he explains the underlying message of the new record. „It obviously has to do with Dionysus and, as the title suggests, his “Passion” or suffering, and his coming to Thebes to avenge the slander of his mother, as well as punish the King of Thebes for denying his worship there. But that being said, more is going on.“ In ‘The Passion Of Dionysus’ DeFeis tells the epic struggle between the twin forces of control/restraint and freedom/release, as well as dealing with the question of “whether or not there is room in society for the irrational, the wild, the letting-go aspects of ourselves.”
There is no doubt that David DeFeis is not only an ingenious composer and musician, but also a true visionary who – with his band – has the perfect medium at his disposal to evolve both humanly and culturally: „I see Virgin Steele as a way of life. The band is my vehicle with which I traverse vast oceans of experience. We are always doing things our own way, on our own specific terms.“ Looking at the grandiose ‘The Passion Of Dionysus’, it’s no wonder at all that his fans accept this approach unconditionally!
Σαν σήμερα 2 Ιουλίου 1949 πέθανε ο Γκεόργκι Δημητρόφ.
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τις συμβουλές του ενάντια στον εθνομηδενισμό:
"Εμείς οι κομμουνιστές είμαστε οι άσπονδοι, οι κύριοι αντίπαλοι του αστικού εθνικισμού σε όλες του τις παραλλαγές. Αλλά δεν είμαστε οπαδοί του εθνικού μηδενισμού και δεν πρέπει να παρουσιαζόμαστε σαν τέτοιοι. Το καθήκον της διαπαιδαγώγησης των εργατών και όλων των εργαζόμενων στο πνεύμα του προλεταριακού διεθνισμού, είναι ένα από τα θεμελιώδη καθήκοντα κάθε Κομμουνιστικού Κόμματος. Αλλά αυτός που πιστεύει, ότι το γεγονός αυτό του επιτρέπει ή τον προτρέπει, να μη δίνει δεκάρα για τα εθνικά αισθήματα των πλατιών εργαζόμενων μαζών, αυτός απέχει πολύ από τον πραγματικό μπολσεβικισμό, αυτός δεν έχει καταλάβει τίποτα από τη διδασκαλία του Λένιν και του Στάλιν για το εθνικό ζήτημα. Πιστεύω σύντροφοι, ότι δεν έκανα λάθος στη δίκη της Λειψίας, που στην προσπάθεια των φασιστών να βρίσουν το βουλγάρικο λαό σα βάρβαρο λαό, υπερασπίστηκα την εθνική τιμή των εργαζόμενων μαζών του βουλγάρικου λαού, που αγωνίζεται με αυταπάρνηση ενάντια στους φασίστες σφετεριστές, τους πραγματικούς άγριους και βάρβαρους, και όταν δήλωνα ότι δεν έχω κανένα λόγο να ντρέπομαι που είμαι βούλγαρος, αλλά αντίθετα είμαι περήφανος που είμαι παιδί της ηρωικής βουλγάρικης εργατικής τάξης."
Να συμπληρώσουμε ότι αθωώθηκε και από το δικαστήριο του 3ου Ράιχ για την υπόθεση εμπρησμού του Ράιχσταγκ.
Αλλά, όπως και να έχει, ένας κομμουνιστής πατριώτης μπορεί να είναι συμπαθής. Δεν είναι όμως εθνικιστής. Δεν είναι ούτε εθνικομπολσεβίκος.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σταμάτη ελπίζω να πήγαν όλα καλά με το διδακτορικό σου που έλεγες ότι ολοκληρώνεται το καλοκαίρι. Καλό μήνα και σε όλους τους συναγωνιστές της λέσχης. Συνεχίστε την καλή δουλειά!
Το έχω παραδώσει. Το διαβάζει η τριμελής αυτή την περίοδο και όταν το ολοκληρώσουν οι καθηγητές που την συγκροτούν θα το παρουσιάσω.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καραμπελιάς - Νατσιός
https://www.facebook.com/christos.kefalis/posts/pfbid0oxfHowqEq2PPRoj3CC4byT14918DdEY2ewg79KbcyLcq96yoVu22X4wRv6zjw311l
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ 4η ΙΟΥΛΙΟΥ.
Για εμάς τους Ε/Μ και φίλους της Νοβορωσίας, που παρακολουθούμε από το 2014 τον αγώνα των Ρώσων εθνικιστών για μια Ρωσική Άνοιξη στο Ντονμπάς, η μέρα που ξημερώνει έχει τη δική της ιστορία. Είναι η μέρα που ο διοικητής Ιγκόρ Στρελκόφ με νυχτερινό ελιγμό έσπασε τον κλοιό των μπαντερικών στρατευμάτων στο πολιορκημένο Σλαβιάνσκ, και ξέφυγε επιτυχώς, μαζί με όλη την Πολιτοφυλακή και τον οπλισμό της, προς το Ντονέτσκ, όπου οχυρώθηκε.
Ο ελιγμός αυτός έσωσε τις ΛΔ του Ντονμπάς, γιατί μπορεί να χάθηκε η πόλη του Σλαβιάνσκ αλλά αποφεύχθηκε η καταστροφή της πολιτοφυλακής, που πηγαίνοντας στο Ντονέτσκ μετατράπηκε στον αξιόμαχο στρατό που αργότερα πέτυχε τις λαμπρές νίκες κατά των μπαντερικών σε Ιλοβάισκ και Ντεμπάλτσεβο. Τη σημασία του ελιγμού για τη σωτηρία των ΛΔ επιβεβαίωσε και ο αναπληρωτής ΑΓΕΕΘΑ της Ουκρανίας.
Αντιγράφω αναγκαστικά από την αγγλική Βικιπαίδεια, καθώς οι αφηγήσεις από την πλευρά των Ρώσων εθνικιστών είναι όλες στα ρωσικά. Το άρθρο, φυσικά, της wiki είναι μεροληπτικό υπέρ των μπαντερικών, αλλά παρουσιάζει σημαντικά ιστορικά στοιχεία για εκείνη τη μέρα:
RETREAT FROM SLOVIANSK TO DONETSK
On the night of 4–5 July 2014, Girkin led the Sloviansk People's Militia to an orderly retreat out of Ukrainian encirclement and made it to Donetsk, which they started fortifying on 7 July. Sloviansk was then captured by Ukrainian forces, thus ending the separatist occupation of the city which had started on 6 April. According to Girkin, 80-90 percent of his men had escaped from Sloviansk.
The ultimately successful withdrawal of a considerable force of separatists from the besieged Sloviansk to the large industrial center of Donetsk caused backlash in Ukraine against the army leadership. General Mykhailo Zabrodskyi, then the commander of the besieging army who was criticized for having allowed Girkin's columns to move out of the city unopposed (and as of 2023 the Deputy Chief of the General Staff of Ukraine), said in 2020 that Girkin's successful escape had longtime consequences for the war, unfavorable for Ukraine:
"The feeling of annoyance that if they [the separatists] had been done away with in Sloviansk, then, perhaps, events would have developed completely differently, for example, in Donetsk. Because now we know that everything that happened in Donetsk received a completely new impetus after the arrival of a group of militants there together with Girkin. There was a rather unique chance to complete the anti-terrorist operation then [in Sloviansk] once and for all. That chance was lost."
On 11 July spokesman for the National Security and Defense Council of Ukraine Andriy Lysenko claimed Ukrainian security forces had not destroyed the retreating military column because they had received information that the separatists were using human shields.
Shortly before the withdrawal, a video was posted on YouTube in which Girkin desperately pleaded for military aid from Russia for "Novorossiya" and said Sloviansk "will fall earlier than the rest".
Other rebel leaders denied Girkin's assessment that the people's militia were on the verge of collapse, implying that his seemingly desperate message was a deliberate act of maskirovka (military deception). One of them, the self-proclaimed People's Governor of Donetsk Pavel Gubarev, compared Girkin to the 19th century Russian general Mikhail Kutuzov, claiming that both Strelkov and Kutuzov would "depart only before a decisive, victorious battle". Others compared Girkin's orderly withdrawal from Sloviansk that allowed the separatists to strengthen their presence in Donetsk to Voroshilov's and the Fifth Red Army's fighting retreat from Luhansk in spring 1918 (during the Russian Civil War) that allowed the army to escape German encirclement and prepare the successful defense of Tsaritsyn.
Δεν ξεχνάμε τις ηρωικές στιγμές του αγώνα μας.
Ιγκόρ Ιβάνοβιτς, κάθε αντινατοϊκός σου είναι ευγνώμων για τη σπίθα που άναψες εκείνο το καλοκαίρι.
Η ΝΙΚΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ!
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Με το καλό η νίκη. Αλλά δεν είναι ελληνική ή ελληνικά εθνικιστική ώστε να παθιάζεστε τόσο.
Οι διαγραφές φοιτητών είναι συχνές κατά την εμπειρία σας ως φοιτητές; Το ν+2 εφαρμόζεται ή είναι μια μόνιμη απειλή της Νέας Δημοκρατίας για να πουλήσει "εκσυγχρονισμό" στο τυφλά αντικομμουνιστικο κοινό της που το ταιζει καταστολή και ραφαλ;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Μέχρι στιγμής, στα τμήματα που έχουμε παιδιά, μάλλον το δεύτερο. Σε αυτό φάνηκε πιο μνημονιακός εκσυγχρονιστής ο Σαμαράς από τον Μητσοτάκη.
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ 4η ΙΟΥΛΙΟΥ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ 4η ΙΟΥΛΙΟΥ. Η ΓΝΗΣΙΑ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ, Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ..
η ελληνικη εθνικη ομαδα ποδοσφαιρου στεφεται πρωταθλητρια ευρωπης, η μεγαλυτερη επιτυχια στην ιστορια του ελληνικου αθλητισμου, η μεγαλυτερη εκπληξη ολων των εποχων στην ιστορια του παγκοσμιου ποδοσφαιρου. το πειρατικο.. (''σηκωσε το, το γα.., δεν μπορω-δεν μπορω να περιμενω''. for the record, αυτο ητανε συνθηματακι των οπαδων της μπαοκαρας στον ιστορικο τελικο κυπελου που ειχε διεξαχθει στο γηπεδο της τουμπας τον μαιο του 2003, 1-0 την κιτρινομαυρη ομαδα των αστων του Πανοραματος με αψογο πλασεδακι του γιωργου γεωργιαδη του χαραλαμπους).
επισης, η συγκεκριμενη επικη νικη, ο συγκεκριμενος μυθικος αθλος, σηματοδοτησε και μια ιστορικα χαμενη ευκαιρια, μια τεραστιων διαστασεων ηττα (οπως συμβαινει διαχρονικα σε αυτο το αθλιο γουπατο οπου ανθει η φαιδρα πορτοκαλεα, το παραξενο και το παραδοξο θα ηταν να συνεβαινε κατι διαφορετικο), η δυνατοτητα που περασε εντελως ανεκμεταλλευτη για μια θεμελιακη επανασταση στις υποδομες, στην νοοτροπια, στην αισθητικη και στον τροπο λειτουργιας του ελ αθλητισμου, και κυριως του ελ ποδοσφαιρου.20 χρονια αργοτερα, η ελλαδιτσα, χωρις καμια υπερβολη, θα μπορουσε να αποτελει μια ευρωπαικη ποδοσφαιρικη υπερδυναμη σε επιπεδο συλλογων και εθνικων ομαδων, ενα φυτωριο ταλεντων προς εξαγωγη, με δικη της ποδοσφαιρικη ταυτοτητα, κουλτουρα και παραδοση (''greek defence and stamina''), και γιατι οχι; μια σταθερη πηγη εθνικου εισοδηματος και αναπτυξης. απο ''αθλητικο τουρισμο'' και τουρνουα under-17 ακαδημιων μεχρι σεμιναρια προπονητικης και franchise αθλητικου υλικου και τεχνογνωσιας. κατι αντιστοιχο με τα ''καλυτερα κλασικα λυκεια της ευρωπης'' για τα οποια εγραφε καποτε ο χρ γιανναρας στις επιφυλλιδες του και που φυσικα (τι πιο ''λογικο''..) δεν εγιναν ποτε.
αυτη η χωρα μονο λαμογια, απατεωνες, καθαρματα και ρουφιανους βγαζει. σε ολα τα επιπεδα, σε ολους τους χωρους. ειναι ιστορικα διαπιστωμενο, ολα τα αλλα να χαμε να λεγαμε..
Ο Αχιλλέας είπε...Έχει δίκιο ο admin παιδιά. Δεν θα είναι ελληνική η νίκη. Όντως υπάρχει μία έντονη κίνηση εθνικομπολσεβικισμού και Τέταρτης πολιτικής θεωρίας στο ρωσικό κομμάτι της Ουκρανίας, το οποίο είναι εξαιρετικό, καθώς το τελευταίο που θα θέλαμε θα ήταν η Ρωσία να πνιγεί από τον ιμπεριαλισμό της Ε.Ε, του ΝΑΤΟ και της Αμερικής αλλά ας μην παθιαζόμαστε κιόλας... Η Ρωσία δεν παύει να είναι μία καπιταλιστική χώρα με έναν Πούτιν ο οποίος φυλακίζει οτιδήποτε "χαλάει" ή απειλεί την ηγεμονία του. Ακόμη υπάρχουν οι φωτογραφίες των Ε/Μ στις φυλακές της Ρωσίας. Το Ρωσικό καθεστώς είναι πρακτικότατο και coldly calculating. Μην περιμένετε κανέναν συναισθηματισμό από πλευράς τους. Και αυτοί, στο τέλος της ημέρας, την δουλειά τους κάνουν. Ξέρω ότι στην εποχή μας επειδή ζούμε καθιστικές ζωές και είμαστε για δέκα ώρες πίσω από μία οθόνη στις δουλειές μας διψάμε για δράση, αλλά ας μην καταλήξουμε όπως οι «πειρατές των σαλονιών» της Βικτοριανής εποχής. Ο Ρομαντισμός με εκφράζει, αλλά άλλο ο Ρομαντικός και άλλο ο αιθεροβάτης. Έχω δει ανθρώπους που ασχολούνται καθημερινά με τον συγκεκριμένο πόλεμο από το 2014 μέχρι σήμερα. Κάθε μέρα! Ε, δεν είναι κάπως γραφικό αυτό; Σε τελική ανάλυση εάν κάποιος έχει τόση ανάγκη για δράση ας συμμετάσχει. Δεν γίνεται παιδιά να περιμένουμε το πιτόγυρο από το efood από την μία και από την άλλη να το παίζουμε μάχιμοι πεζοναύτες στο Twitter. Χα χα!!!
Παρενθετικά σε καμία περίπτωση δεν έγραψα το σχόλιο για το παιδί που ανέβασε τον σχολιασμό στα αγγλικά και έκανε αναφορά στην Novorussia. Το σχόλιο είναι γενικό για τα κακώς κείμενα του "χώρου".
Στην Νοβορωσία Εθνικιστές και Κομμουνιστές δείχνουν τον δρόμο του κοινού αντινατοικού μετώπου που πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί αν θέλουν να αντισταθούν με αξιώσεις στον καπιταλιστικό Λεβιάθαν.
Σαν λέσχη είστε ανοιχτοί στο να χειροτερέψουν τα πράγματα, κατά την φράση του Λένιν, για να ευνοηθεί η ιδεολογία μας από τις κακες κοινωνικές συνθήκες, ή είναι αντίθετο στον πατριωτισμό των παραδοσιοκράτη το να εύχεται εντός εισαγωγικων την καταστροφή της χώρας του; Με αφορμή και με τα γεγονότα της Γαλλίας όπου οι εθνικιστές ενσυνείδητα απέχουν από τα επεισόδια πλην εξαιρέσεων...
Όχι ρε φίλε. Αν είναι να νικήσουμε πρέπει να το κάνουμε με την ιδεολογία μας κυρίαρχη στην κοινωνία. Αν εμφανιστούμε ως λύση ανάγκης,ως σανίδα σωτηρίας της κοινωνίας σε μια καταρρέουσα συνθήκη, θα έχουμε χτίσει σε αδύναμα θεμέλια. Προφανώς εκμεταλλευομαστε τις ευκαιρίες προκειμένου να πιέσουμε τις αντίπαλες κυβερνήσεις. Δεν το συζητάμε. Αλλά όχι και να ευχηθούμε την εθνική καταστροφή. Γιατί πολύ απλά θα γίνουμε και εμείς μέρος από τα συντρίμμια. Το έθνος και η κοινωνία είμαστε εμείς.
Ο εθνικισμός αν δεν είναι αντικαπιταλιστικός,δεν είναι παρά μια βρωμερή ουρά της Δεξιάς και των αγορών.Σήμερα με τα "μέτωπα" που δηλώνουν υπέρ των ανοιχτών επαγγελμάτων και τους "κοινωνικά νεοφιλελεύθερους" του Ιλάι,ας θυμηθούμε πως είναι να είσαι αληθινός εθνικιστής στις μέρες μας:
https://xrisiavgi.com/2023/07/06/15/158049/
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ο εθνικισμός αν δεν είναι αντικαπιταλιστικός δεν είναι εθνικισμός.
https://www.youtube.com/watch?v=ZRWbTRI55Lo
οι μεταμοντερνοι αριστερητζιδες ειναι τοσο χαμενοι στις εμμονες τους, τοσο πορωμενοι και τοσο ηλιθιοι που δεν ειναι σε θεση να αντιληφθουν και να καταλαβουν το γελοιο, το ατοπο, το ανυποστατο, το ιδεοληπτικο, το αδιανοητο ΤΙΠΟΤΑ ορισμενων εξαιρετικα προβληματικων καταστασεων που μονιμα τους απασχολουν. εντελως ξεκομενοι απο την πραγματικη ζωη, εντελως αποκομενοι απο τα πραγματικα προβληματα του κοσμου. και ''γυναικοκτονια'' (το φεμινιστικο αποτυπωμα της ολης υποθεσης..), και ''μεταναστρια'' (το πολυπολιτισμικο και το diversity στοιχειο) και ''τρανς'' (το πολυχρωμο και lgtb), 3 σε 1 δηλ. τα κατ εξοχιν χαρακτηριστικα της φιλελεφτ/αριστεροστροφης μεταπολιτικης σε συνθηκες παγκοσμιοποιητικου εκσυγχρονισμου
για να μην αρχισουν οι ''παρεξηγησεις'' οφειλω να ξεκαθαρισω οτι σε καμια περιπτωση δεν επιχαιρω, δεν επικροτω ουτε επιδοκιμαζω την ασκηση ασκοπης βιας εναντια σε κανεναν συνανθρωπο μας. ξεκαθαρα πραγματα. στην πολιτικη και ιδεολογικη εργαλειποιηση ορισμενων καταστασεων απο την σημερινη μεταμοντερνα αριστερα, απο τους κατεστημενους φιλελεφτ, εστιαζω. εκει ειναι το προβλημα
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν ξεχνάμε το μητσοτακικό πραξικόπημα σαν σήμερα πριν 58 χρόνια.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η ελληνόφωνη στρατιωτική ηγεσία. Θαυμάστε τη.
Για μια καρέκλα σε μια περιφέρεια κάνει γαργάρα το ξεπούλημα του Αιγαίου, ο κομάντο με τη βατραχοπουλάδα
https://twitter.com/AlkisStefanis/status/1679864548885504003
Ο Σταμάτης είπε...Όσο μεγαλώνουν τα γαλόνια, μικραίνουν τα φρύδια, μου έλεγε ο πατέρας μου.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σαν λέσχη ποιος είναι ο λόγος που θεωρείτε ότι ένα σωρό χώρες της Ευρώπης εντάσσονται εθελοντικά στο ΝΑΤΟ και μάλιστα άλλες πόσες είναι στην αναμονή για την αποδοχή τους; Αν είναι τόσο κακό και βλαβερό για τα έθνη γιατί έχει γίνει τόσο περιζήτητη μια θέση εντός συμμαχίας; Θα ρωτούσα το ίδιο για την ΕΕ αλλά εκεί υπάρχει η ψευδαίσθηση του οικονομικού πλούτου που έχουν αρκετές φτωχές χώρες των Βαλκανίων πχ
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Καταρχάς θεωρούμε ότι πρέπει να μάθουν καλύτερα τα ελληνικά όσοι υποστηρίζουν την διατήρηση των υπαρχουσών σχέσεων με τις ΗΠΑ. "Ως λέσχη" είναι το σωστό και όχι "σαν λέσχη". Δεν είμαστε παροιμία για να μπει το "σαν".
Κατά τα άλλα μετά τον ΒΠΠ και έπειτα από την πτώση της ΕΣΣΔ οι πολιτικές ηγεσίες των ευρωπαϊκών χωρών διορίζονται στην κυριολεξία από τον αμερικανικό παράγοντα. Για αυτό ακριβώς, με την βοήθεια των επίσης ελεγχόμενων ΜΜΕ, κάνουν τέτοιες επιλογές όπως αυτές που περιγράφεις και διαμορφώνουν προς αυτή την κατεύθυνση την κοινή γνώμη των ευρωπαϊκών χωρών.
Είναι τέτοια η προπαγανδιστική αποχαύνωση ώστε ακόμη και η πρόφαση της υποτιθέμενης ασφάλειας εντός του ΝΑΤΟ έχει ξεχαστεί. Το πολύ πολύ να επηρεάζει κάποιες χώρες που συνορεύουν με την Ρωσία αυτό το επιχείρημα. Προφανώς ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι υπερβολικό. Η Ρωσία δεν απειλεί κανένα. Απειλείται από το ΝΑΤΟ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ακαδημαϊκός Αμερικανός τα λέει σωστά.
https://slpress.gr/diethni/o-mirschaimer-gia-to-poy-odigei-o-polemos-stin-oykrania-ekto-meros/
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μεγάλος Mearsheimer.
Έχει ο αμερικάνικος λαός μια έστω μειοψηφική αλλά ιστορικά πάντα υπαρκτή παράδοση ηρωικών ανθρώπων που πάνε κόντρα στα αφηγήματα του παντοδύναμου τραπεζικού-στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος και στον προπαγανδιστικό του μηχανισμό των ελεγχόμενων από τις μυστικές υπηρεσίες ΜΜΕ.
Τέτοιοι είναι δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί όπως ο Daniel Ellsberg, o Norman Finkelstein, ο Michael Parenti, o Seymour Hersh, o Chomsky, o Mearsheimer, πολιτικοί όπως ο WJ Bryan, o Huey Long, o William Z. Foster, o Debs, o Wallace, o RFK Jr., και μαζί μεγάλοι λογοτέχνες όπως ο London, o Steinbeck, o Asimov.
Οι εν Ελλάδι φιλοαμερικάνοι, στην πλειοψηφία τους βρωμερά κοπρόσκυλα που απλά ορέγονται ένα ψίχουλο από την πρεσβεία, δεν έχουν ιδέα γι' αυτή την πτυχή της αμερικάνικης ιστορίας. Είναι όμως αυτή η πτυχή που αξίζει τον σεβασμό μας. Εκείνοι οι Αμερικανοί πολίτες που από πραγματική πίστη στο περιεχόμενο του συντάγματος, από ιδεαλιστική αφοσίωση στις διακηρύξεις του περί ατομικής ελευθερίας, από αγάπη για την αλήθεια, δηλαδή δρώντας ως ιδανικοί αστοί (ναι, όλοι αυτοί δεν ήταν και δεν είναι κομμουνιστές, αντίθετα, είναι οι πραγματικοί κληρονόμοι των "ηρωικών ψευδαισθήσεων" του Φραγκλίνου και του Τζέφερσον), ήρθαν σε σύγκρουση με το τέρας που λέγεται αμερικανικός Λεβιάθαν.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ξεχνάς έναν εκ των σπουδαιότερων Αμερικανών του Νότου, ο οποίος στο δοκίμιο "Πόσα οφείλει το έθνος στο Νότο" προσέγγισε την νότια κοσμοθεώρηση με εντελώς μη αστικό και αυθεντικά παραδοσιοκρατικό ρομαντικό περιεχόμενο. Ρόμπερτ Χάουαρντ τον έλεγαν.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ναι. Αυτόν και τον Λάβκραφτ. Επιτηδευμένα δεν τους έβαλα, γιατί συμπεριέλαβα αστούς, άτομα πιστά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αστική ιδεολογία. Αυτοί δεν ήταν ιδεολογικά αστοί. Ίσως σε αυτούς να πρέπει εύφημος μνεία και στους Τόλκιν, Μένκεν και Σανταγιάνα.
Παραδοσιοκράτες πολιτικούς, τώρα, η Αμερική στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα δεν έβγαλε, παρά μόνο τον Russell Kirk. Οι άλλοι όλοι που αυτοαποκαλούνταν conservatives ή ακόμα και paleoconservatives κυμαίνονται από ρουφιάνους της CIA όπως ο Whittaker Chambers, αποστάτες του τροτσκισμού όπως ο James Burnham, ακροφιλελέδες όπως ο Goldwater, Στραουσιανούς αμερικανοϊμπεριαλιστές όπως ο Buckley, ή συντηρητικο-φιλελεύθερα ρηγκανοειδή όπως... ...πρακτικά όλοι μετά το 1980. Βασιζόμενοι, όλοι αυτοί, πάνω στην ψευδο-φιλοσοφία του πραγματισμού (αληθινό είναι ό,τι με συμφέρει), το μοναδικό "φιλοσοφικό" κατασκεύασμα του αμερικάνικου καπιταλισμού, και αποκομμένοι από την ευρωπαϊκή παραδοσιοκρατική σκέψη του 19ου αιώνα. Τουλάχιστον ο Kirk ήταν έντιμος, βάσιζε τη σκέψη του στον Burke και τον Carlyle και καταδίκαζε εγκλήματα όπως η Χιροσίμα και ο πόλεμος στο Βιετνάμ.
Εύφημο μνεία ως έντιμος συντηρητικός Αμερικάνος στοχαστής αξίζει και ο Peter Viereck επίσης.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η Ρωσία είναι ένα σπουδαίο λευκό έθνος που πάλευε ιστορικά πάντα ενάντια στους Μογγόλους.Ξυδάκι στους ουκρανολάγνους του "χώρου"
https://antepithesi.gr/2023/07/tainia-21-7.html/
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σαν σήμερα πριν έναν αιώνα,
δολοφονείται στο Μεξικό ο Pancho Villa,
αιώνιος ληστής και αιώνιος αντάρτης,
έζησε τη ζωή του σαν ήρωας ρομαντικής νουβέλας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ψήφος Αποδήμων: Made in USA «κοπτοραπτική» εκλογικού σώματος
Πρόκειται για τη δημιουργία ενός «αμερικανικού κόμματος» που θα μπορεί να επηρεάζει την ελληνική πολιτική, υπέρ όποιου κόμματος θέλει η Ουάσιγκτον.
https://kosmodromio.gr/2023/07/19/%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CF%89%CE%BD-made-in-usa-%CE%BA%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BA%CE%BB/?fbclid=IwAR3rqoKpXTva5fK3fVT-lslyVrKBqI62yayWbJQ1QrDYhRPiMIYHIZsi0As
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Θυμάμαι που ωρυόταν ο C την επαύριο των Τεμπών (με αφορμή ένα αρνητικό σχόλιο του ινδυμεδιακού εσκομπαρολάτρη για τους Έλληνες εν γένει), ότι στον ελληνισμό της ομογένειας δεν θα βρεις εθνομηδενισμό.
Χαίρω πολύ, Χαιρόπουλος.
Εθνομηδενισμό με την έννοια που του δίνουμε εδώ, δεν θα βρεις στους ομογενείς όντως.
Θα βρεις όμως εκείνο το εμετικό μίγμα, που συνδυάζει ζητωπατριωτιλίκι επιπέδου Γκας Πορτοκάλος μαζί με προσκόλληση στα συμφέροντα της Μαμάς Αμερικής (άρα, έμπρακτο μηδενισμό των ελληνικών εθνικών συμφερόντων).
Αυτό ο Κούλης το ξέρει, και ο Μπλίνκεν επίσης. Γι' αυτό θέλουν σαν τρελοί να βρουν ένα παραθυράκι να τους βάλουν να ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές.
Καμία εξιδανίκευση της ομογένειας. Ο νόστος της πατρίδας είναι φυσιολογικότατο και το πιο ανθρώπινο συναίσθημα. Αλλά δεν θα εξιδανικεύσουμε ποτέ τον μέσο νουδούλο ελληνοαμερικάνο ομογενή νοικοκυραίο, επειδή απλά τυχαίνει να μην είναι ζαίος.
Χίλιες φορές καλύτερα να ψηφίζει στις ελληνικές εκλογές ο Ντράγκαν και ο Όλεγκ που γεννήθηκαν Ελλάδα, παρά ο Πορτοκάλος που γεννήθηκε Νιου Γιορκ και θα το ρίξει Κούλη επειδή του το είπε ο Μενέντες που τα παίρνει από τον Λάτση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πιάσανε τον Στρελκόφ.
Δεν πρόκειται να κινδυνεύσει, προστατεύεται από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα στην FSB, αλλά κάποιος (δεν ξέρω ποιος προς το παρόν. Ο Πούτιν; Ο Σοϊγκού;) θέλει να στείλει ένα μήνυμα σε όσους κριτικάρουν τις πολεμικές επιχειρήσεις από εθνικιστική σκοπιά.
Αν θυμούμαι καλώς, μια συντομότατη αποστροφή της μισής γραμμής ήταν εκείνο με την "ομογένεια", καμία σχέση με όσα διημείφθησαν στο εν λόγω θρεντ. Ούτε ήταν κάποιο "αρνητικό σχόλιο" για τους Ελ που ενόχλησε. Επίσης, την "εξιδανίκευση επειδή δεν είναι ζαίοι" (!) πού την βρήκες; Φαντάζομαι όχι σε μένα, έτσι;
Εντάξει, συμφωνώ ότι το ν/σ για τους απόδημους ήταν σκέτη μικροπολιτική της ΝΔ. Όμως δεν ξέρω τι νόημα έχει το νταβαντούρι για λίγες χιλιάδες ψήφους. Συνολικά εψήφισαν 15.000 νοματαίοι (στις δε ΗΠΑ μόλις 800), και, αντίθετα με τον αστικό μύθο, τα ποσοστά στο εξωτερικό όχι μόνο δεν είχαν μεγάλη απόκλιση από αυτά της επικράτειας αλλά ευνόησαν και κάποιους -και καλά- "αντισυστημικούς". Συγκεκριμένα έλαβον ΝΔ 43,2%, ΣΥΡΙΖΑ 16,6%, ΜΕΡΑ 12% και ΚΚΕ 11.9%. Πλάκα πλάκα, οι έξω αποδείχθηκαν πιο.. ζαίοι (ΣΥΡΙΖΑ+ΜΕΡΑ=29%) από τους μένουμε Ελλάντα. Η δε μπατσοκάρα εξαφανισμένη (yes!). Άσε που αν ψήφιζαν μερικές δεκάδες χιλιάδες παραπάνω, τώρα ο Μπαρούφ θα ήταν μέσα.
Κοίτα πως έχουν τα πράματα. Οι περισσότεροι "παλιοί" (και σίγουρα οι απόγονοί τους) έχουν πάρει υπηκοότητα, οπότε το πολύ να ψηφίζουν straight-ticket R, αλλά για αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Μη σε τρομάζει εκείνο το "3 million Greek Americans" που διαβάζεις στην wikipedia. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ξέρω γω από J Aniston μέχρι Ted Sarandos. Η μεγάλη μάζα των εν δυνάμει ομογενών ψηφοφόρων αποτελείται από τα παιδιά της κρίσης που έφυγαν το '10-'14 σε Κεντρική Ευρώπη και Σκανδιναβία, τα οποία, εντάξει τώρα, σκληροπυρηνικούς Κουλιστές δεν τα λες.
Ξαναγυρνάμε στο Αμέρικα. Πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο κάθε μεμονωμένος Πιτ Παπαθεοφιλόπουλος των 5 φαστφουντάδικων στην Βαλτιμόρη (που λογικά μετά από τόσες δεκαετίες θα είναι πολιτογραφημένος Αμερικανός), αλλά η οργανωμένη/(κωλο)λομπίστικη μούργα των επιμελητηρίων και των ομοσπονδιών, η οποία επηρεάζει καταστάσεις στο εσωτερικό με χίλιους δυο άλλους αποτελεσματικότερους τρόπους, πέραν της αστειότητας των 800 ψηφαλακίων.
Τέλος πάντων, ενώ έχεις δίκιο, θεωρώ ότι για επικοινωνιακούς λόγους το θέμα δεν μπορεί να τεθεί εύκολα. Θα περάσει στα νδούλικα ΜΜΕ ως επίθεση στον "συνολικό Ελληνισμό" ή κάτι τέτοιο, και οι περισσότεροι τηλεθεατές θα μασήσουν...
Ο/Η Ανώνυμος είπε..."Η αγαθοεργία εκείνων που ζουν από ξένη εργασία στην επίγεια ζωή είναι μια πολύ φτηνή δικαίωση για όλη την εκμεταλλευτική τους ύπαρξη... είναι το εισιτήριό τους σε συμφέρουσα τιμή για την επουράνια μακαριότητα."
- Λένιν για Μαριάννα
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δύο διορθώσεις στον Λένιν:
Α) Κανένα εισιτήριο για την επουράνια μακαριότητα δεν θα δεχτεί να "κόψει" ο Θεος στους γκάνγκστερς του καπιταλισμού και της εκμετάλλευσης του δημοσίου πλούτου.
Β) Από την άλλη, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, μπορεί όντως τα χρήματα της οικογένειας να πηγάζουν από αντεθνικά ολιγοπώλια που στηρίζονται στους σχεδιασμούς της αμερικανικής πρεσβείας. Αλλά και όλοι οι υπόλοιποι της συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης των μεγαλοαστών της Ελλάδας με τον ίδιο τρόπο έχουν χτίσει τις οικονομικές τους αυτοκρατορίες. Η εκλιπούσα, τουλάχιστον, έστω και για τους ευνόητους λόγους, έχτισε κάποιες δομές υγείας. Εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες ή τουλάχιστον τις περισσότερες από τις υπόλοιπες οικογένειες που διαθέτουν ανάλογη οικονομική ισχύ. Προφανώς και διαφωνούμε εκ βάθρων με αυτό το σύστημα αλλά αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι μπορούμε να της πιστώσουμε κάποιες δράσεις με κοινωνικό περιεχόμενο σε σύγκριση με τις άλλες αντίστοιχες κυράτσες των μεγαλοαστικών σαλονιών.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...ναι καλα.. ''εταιρικη κοινωνικη ευθυνη'' λεγεται η φαση, ''υπευθυνη επιχειρηματικοτητα'', προωθημενες Δημοσιες Σχεσεις για φοροαπαλλαγες και ενα καποιο κοινωνικο αλλοθι, μια καλη εξωθεν μαρτυρια ισα-ισα για να σωθουν τα προσχηματα, για να καλυφθουν τα χοντρα νταλαβερια της φαμιλιας, απο εμποριο οπλων και μονο ενας Θεος ξερει τι αλλο μπορει να παιζει στο σκοταδι (εκεινον τον δυσμοιρο τον κοινοταρχη ποιος τον θυμαται 37 καλοκαιρια μετα;;)
και με τι χρηματα εκανε τις ''φιλανθρωπιες'' της η εν λογω μεγαλοκυρατσα; με ποιανου τα λεφτα εκανε την ''φιλανθρωπο'' και την ''ευαισθητη'' (μη γνωτω η αριστερα τι ποιει η δεξια, αυτο το ξεχασαμε τελειως, ετσι;). απο την ''τσεπη της'' τα εβαζε; απο το 1995 θυμαμαι τους ετησιους τηλεμαραθωνιους του muga για τον ''καλο σκοπο'', ελα τωρα.. ελα τωρα.. ολη η λματ στο γιολαντα κρατικοδιαιτη ειναι, με φραγκα του ελ δημοσιου και με τις πλατες των αμερικανων γινανε ολοι αυτοι απο το 1945 και μετα. εεεεεελα τωρα..... για να μην πουμε τα υπονοουμενα και το inside story των ΒΠ που ξεδιπλωνει η κορη του νασιουτζικ στις σελιδες των αισθηματικων ''μυθιστορηματων'' της. ας το
και μια αλλη μεγαλοκυρατσα της εκαλης εχει φτιαξει την δικη της φασουλα. και τι με αυτο; θα ξεχασουμε τον γερο της που ητανε λαδεμπορας στην κατοχη; θα ξεχασουμε τα νταλαβερια με τους αττιλες, θα συγχωρησουμε τους σακατεμενους και τους απανθρακωμενους στα κατεργα του ασπροπυργου επειδη η ανθρωπινη ζωη ''κοστιζει'' και τυχον μετρα ασφαλειας προσμετρουνται ως ''διαφυγοντα κερδη''. ελα τωρα..
εδω ο αλλος σκοτωσε στο ξυλο την γυναικα του και σημερα υπαρχει ιδρυμα με το ονομα του. πολιτιστικο μαγαζακι οπου οι διαφοροι φεμινιστουληδες ανεβαζουν τις προχω παραστασεις τους και του κωλου τα 9μερα. υ-πο-κρι-σι-α, υποκρισια ''και των γονεων''. εεεεεεεελα τωρα......
τα φιλανθρωπικα γκαλα των μεγαλομαφιοζων και των μεγαλοαστων ειναι το αλλοθι της ''κοινωνικης ευαισθησιας'' τους, οπως αλλοι αγοραζουν και συντηρουν παε για ξεπλενουν τα φραγκακια τους και να αγοραζουν επιρροη στα μαζικα ακροατηρια και στον οχλο.
Πολύ σωστά μας το θυμίζεις, ανώνυμε. Είναι και ο Βλαδίμηρος ο Α' στην κατηγορία των μουμιοποιημένων μαζί με τον ωφελιμιστή Τζέρεμυ Μπένθαμ και την Εύα Περόν. Δεν ξέρουμε αν εδώ έχουμε εκβιασμό για μια θέση στην αιωνιότητα (με την αμιγώς μεταφυσική έννοια μάλλον όχι) όμως αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης απομάγευση των πάντων, τουλάχιστον όχι όπως την είχαν στο τσερβέλο τους οι πρώιμοι υλιστές/αθειστές. Ο ορθός λόγος δεν είναι παρά ένα ακόμη πνευματικό προιόν συγκεκριμένης εποχής και γεωγραφικού χώρου, οπότε αφενός δεν κουμπώνει παντού και πάντα ως παγκόσμια καθολική "Αλήθεια", αφετέρου δεν εφαρμόζει απόλυτα χωρίς "περίεργες" παρεκτροπές...
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Έτσι όπως τα γράφεις είναι ανώνυμε σε θέμα γενικής ανάλυσης αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε γονείς καρκινοπαθών παιδιών που έχουμε δει με τα μάτια μας να πίνουν νερό στο όνομά της. Όποιος έχει χρόνια θέματα υγείας καταλαβαίνει αλλιώς τα πράγματα. Και δικαιολογημένα μέχρι ενός βαθμού. Ένας νταβατζής που συμπεριφέρεται καλύτερα στις εκδιδόμενες κοπέλες είναι για αυτές προτιμότερος από έναν αντίστοιχο που τους συμπεριφέρεται βάναυσα. Και οι δύο είναι για το σίδερο. Όμως έχουν και διαφορές μεταξύ τους. Εφόσον αυτή έφτιαξε κάποιες δομές υγείας σε ένα υπό διάλυση ΕΣΎ ας τις το πιστώσουμε. Δεν σημαίνει ότι θα αλλάξει εκ μέρους μας η πολιτική αντιμετώπιση των προδοτών της μεγαλοαστικής αλητείας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ποιο πολλά καρκινοπαθή παιδιά, btw, είχε σώσει ο Παυλάρας ο Εσκομπάρ. Το ζήτημα είναι να έχεις κοινωνικό κράτος που να κάνει τη δουλειά του ώστε να μην είναι δυνατό να αναδυθούν Παυλάρες και Μαριάννες, ούτε με την ιδιότητα του νταβά, ούτε με αυτή του φιλάνθρωπου.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σαν σήμερα πριν 70 χρόνια ξεσηκώθηκε ο κουβανέζικος λαός.
Fidel, Che, Cienfuegos, PRESENTES!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο Τράκης πού τα βρήκε ξαφνικά τα λεφτά και φέρνει και Χουάντσο Ερνανγκόμεθ;
Άλλοι λένε από Λάτσηδες μέσω Κασιδόκωστα, άλλοι από Πούτιν. Ακραία συνωμοσιολογία φαντάζει το δεύτερο, αλλά ο τύπος όλο επαινεί τους Ρώσους και έχει και τον ρωσικό θυρεό πάνω στο γραφείο του δίπλα στην εικόνα της Παναγίας (!).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν ξεχνάμε ότι:
Βαρδής = δερβέναγας αμερικάνικων συμφερόντων σε ανατολική Μεσόγειο
Μαριάννα = υπάλληλος στην αμερικάνικη πρεσβεία δούλευε όταν γνώρισε τον Βαρδή
https://twitter.com/a_eras_/status/1684065534197878784
Η εικασία ότι η κουλτούρα της μεγαλοαστικής "φιλανθρωπίας" θα τεθεί εκτός παιδιάς από την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται εμπειρικά. Που σιγά την φιλανθρωπία δλδ, στα πλαίσια αυστηρών επιχειρηματικών ισολογισμών γίνονται όλα, κουκιά μετρημένα.
Για του λόγου το αληθές, στην κοινωνική Β Ευρώπη συνυπάρχουν charitable trusts κεφαλαιοποίησης δισεκατομμυρίων με το κάτσε καλά κράτος πρόνοιας (και εδώ δεν συμπεριλαμβάνω καν τις αναρίθμητες NGOs, μόνο στα ιδρύματα των λεφτάδων περιορίζομαι), για να μην αναφερθούμε στα πεσκέσια και τις υποτροφίες που μοιράζει σαν στραγάλια ο χορός των Κινέζων μεγιστάνων στους συμπατριώτες τους (ολόκληρες επαρχίες της Κίνας ζουν από δαύτα) ή στις δωρεές Ρώσων ολιγαρχών σε φιλανθρωπικά σωματεία και πανεπιστήμια των.. ΗΠΑ (!) https://www.washingtonpost.com/business/2022/03/07/russian-oligarchs-donate-american-charities/.
Δυστυχώς, εδώ έχουμε έναν βαθιά ριζωμένο νεωτερικό/βιομηχανικό θεσμό που δρα και θα συνεχίζει να δρα παράλληλα με το όποιο κοινωνικό κράτος. Στο κάτω κάτω, όση υγεία/παιδεία/επιδόματα και να μοιράζει το γκοβέρνο, πάντα θα υπάρχουν μεγαλοεταιρίες και κοτζαμπάσηδες που θα επιδιώκουν να διαφημιστούν, να κατασκευάσουν προφίλ, να δημιουργήσουν σχέσεις εξάρτησης, να συμβάλουν στην επάνοδο της ομαλότητας σε περιόδους κρίσης, κτλ, δίνοντας το κάτι τις παραπάνω. Και δεν ανοίγω καν τον φάκελο woke capitalism, που εν μία νυκτί την είδαν όλοι προστάτες των πάσης φύσεως μειονοτήτων και γελάει ο κόσμος...
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
δεν ξερω γιατι, αλλα η φαση με τη συγκεκριμενη φαμιλια μού θυμιζει παρα πολυ τον Νονο.. ισως να φταιει ο νεοπλουτισμος τους και η φεουδαρχικη ''αισθητικη'' και νοοτροπια, η ραγδαια οικονομικη και κοινωνικη τους ανελιξη κυριολεκτικα απο το τιποτα, απο το πουθενα και σε χρονο dt. μιλαμε για πατενταρισμενους μαφιοζους, καραχωμενους σε λαθρεμπορια και νυκτες και ο,τι αλλο μπορει να φανταστει κανεις. και αυτους τους τυπους πρεπει να τους τρωμε στην μαπα ως σεβασμιους ''αστους'' ενω ειναι δερβεναγες του αμερικανικου παραγοντα στην νοτιοανατολικη μεσογειο.
ψαξτε λιγο για τα ποσα που χρωσταει (και..) η συγκεκριμενη φαμιλια στο ελ δημοσιο. ψαξτε για τις εξωφρενικες τους φοροπαραλλαγες και τις διαγραφες χρεων (δηλ προς στον ελληνικο λαο, προς ολους εμας) με φωτογραφικες διαταξεις και νομοθετηματα της ''βουλης των ελληνων''. υπαρχει μια βρωμα που λεει οτι στο υπουργειο εμπορικης ναυτιλιας, στο εθνικης αμυνης και στο αρχηγειο του πολεμικου ναυτικου διοριζονται αποκλειστικα ατομα της προσωπικης αρεσκειας του πατερ φαμιλιας. ειναι αγραφος νομος, κατι σαν εθιμικο δικαιο..
''αν δεν ειχαν ερθει οι αμερικανοι θα ειχε χαθει αυτος ο τοπος''. μαντεψτε σε ποιον ανηκει αυτη η ιστορικη ατακα. εχει ειπωθει μεσα σε αιθουσα δικαστηριου και ειναι καταχωρημενη στα πρακτικα. αυτο ειναι το ''ηθος'', αυτη ειναι η ιστορια της σημερινης λματ που λυμαινεται τον τοπο. και αυτη ειναι η ιστορια της μεταπολεμικης ελλαδας στην τελικη, απο τον μαυραγοριτισμο και την πρωταρχικη συσσωρευση της κατοχης, απο την αμερικανοκρατια, την ''δεξια του αιματος'' (ρενος αποστολιδης) και την χουντα στην γ ελληνικη δημοκρατια των χρηματιστηριων, των μνημονιων και των εθνοπροδοσιων.
δεν υπαρχει αστικη ταξη σε αυτη την κατεχομενη χωρα, μονο οργανωμενο εγκλημα. ουτε κρατος, θεσμοθετημενο παρακρατος που υποδυεται το αστικο/φιλελευθερο νεωτερικο κρατος του εργαλειακου ορθου λογου. δεν μετατραπηκαμε σε κολομβια των βαλκανιων τοσο ''τυχαια'' ή τοσο ξαφνικα..
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι γενικά παγκόσμιο γνωρίσμα των μεγαλοαστών αυτό που αναφέρεις. Ο πλουτισμός με σκοτεινούς τρόπους, το βρώμικο υπόβαθρο και η ταυτόχρονη πίστη στον αμερικανικό καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό.
Επιπλέον, το ίδιο περίπου έχει συμβεί και με τις υπόλοιπες μεγαλοαστικές οικογένειες της Ελλάδας.Ποιοι από τους πρωταγωνιστές της οικονομικής ζωής της χώρας έκαναν κάτι διαφορετικό. Ο Μελισσανίδης; Οι Λάτσηδες; Οι Αλαφούζοι;
Σε μια φτωχή και υπόδουλη χώρα όπου δεν υπήρχαν γαιοκτήμονες με την ισχύ των Γερμανών ή των Άγγλων, ήταν αναμενόμενο να εξελιχθούν σε οικονομικούς ταγούς οι μπαταχτσήδες, οι τυχοδιώκτες και οι πράκτορες του μεγάλου εμπορίου.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΓΚΑΡΛΙΤΣΚΙ, ΕΝΑ ΘΕΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Μεταφρασμένο από εδώ:
http://communist-ml.ru/archives/36669
Χτες η FSB συνέλαβε τον κοινωνιολόγο Μπορίς Καγκαρλίτσκι ως πράκτορα ξένης χώρας και τρομοκράτη. Αυτό αναφέρει το TASS επικαλούμενο δικηγόρο. Ο Καγκαρλίτσκι είναι τροτσκιστής, γνωστός από τη δεκαετία του 1980 ως Σοβιετικός αντιφρονών, υποστήριξε την εξέγερση στο Χονγκ Κονγκ, τους φιλελεύθερους φασίστες στη Λευκορωσία, τώρα υποστηρίζει τους Ουκρανούς Ναζί. Το εγχειρίδιό του για τον μαρξισμό είναι γεμάτο σκουπίδια, που ακρωτηριάζουν τα μυαλά των νεαρών αριστερών. Η εξουδετέρωση τέτοιων χαρακτήρων αντικειμενικά βοηθά εμάς τους κομμουνιστές, καθαρίζοντας τον χώρο της αντιπαράθεσης ιδεών από επικίνδυνους ΕΧΘΡΟΥΣ. Η ιδεολογία του "ρωσικού κόσμου" (Russkiy mir), την οποία η κυβέρνηση Πούτιν προσπαθεί να προωθήσει στις μάζες, είναι τόσο ιδεολογικά αδύναμη και παράλογη που δεν είναι ικανή να ανταγωνιστεί σοβαρά τους κομμουνιστές, σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό και τον τροτσκισμό, που έχουν πλούσια εμπειρία στην καταπολέμηση του κομμουνισμού και επικαλούνται τους Orwell, Arendt, Popper, Brzezinski, Conquest, Soros. Γι' αυτό, οι φιλελεύθεροι και οι τροτσκιστές ιδεολόγοι, όπως ο Καγκαρλίτσκι, είναι επικίνδυνοι για εμάς. Αντίθετα, οι θιασώτες του "Russkiy mir", στο ιδεολογικό τους οπλοστάσιο έχουν μόνο εθνικο-πολιτιστικές εικασίες και το σύνθημα «είμαστε Ρώσοι, ο Θεός είναι μαζί μας!».
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Καταρχάς δεν υπάρχουν "φασίστες φιλελεύθεροι". Δεύτερον φαίνεται ότι το Κρεμλίνο δίνει έμφαση στην στερέωση του πολιτικού του συστήματος και χτυπάει όποιον πάρει η μπάλα (εθνικιστή, φιλελεύθερο, κρυφοφιλελευθερο όλο). Τρίτον καλά όλα αυτά αλλά δεν γίνονται στην Ελλάδα ώστε να μας απασχολούν τόσο. Είπαμε έχει δίκιο η Ρωσία και πρέπει να νικήσει τον πόλεμο. Από εκεί και πέρα τι γίνεται στο εσωτερικό της δεν ξέρουμε αν έχει τόσο νόημα να μας παθιάζει σε τέτοιο βαθμό. Ιδίως αν την πληρώνουν και εθνικιστές.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Μεγάλη κουβέντα για το αν υπάρχουν ή όχι φιλελεύθεροι φασίστες. Οι πατέρες του ιταλικού φιλελευθερισμού Τζιολίτι και Κρότσε είδαν τον φασισμό ως μια ακραία μορφή φιλελευθερισμού χωρίς δημοκρατία. Ο Μίζες (της Αυστριακής σχολής) το 1927 είχε εκφραστεί υπέρ του Μουσολίνι ως σωτήρα του συστήματος της μεγάλης ατομικής ιδιοκτησία από τον "μπολσεβικισμό". Σήμερα στη μεταμοντέρνα εποχή, σε κάτι Βαλτικές, κάτι Ουκρανίες και κάτι αντιπολιτεύσεις Λευκορωσίας, ο ακραίος οικονομικός φιλελευθερισμός πάει πάντα πακέτο με εξύμνηση των συνεργατών του Χίτλερ σε αυτές τις χώρες (των οποίων οι εν λόγω φιλελεύθεροι πολιτικοί αποτελούν τα βιολογικά εγγόνια).
Μάλλον το σωστό είναι "φιλελεύθεροι φιλοφασίστες", πάντως.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Δεν νομίζω, ρε φιλαράκε, να τρομάζουν οι μεγαλοαστοί με ανώνυμα σχόλια σε ιστολόγια. Αλλά και να τους τρομάξεις, εσένα τι σε κόφτει; Τόσο το καλύτερο.
Στα υπόλοιπα άλλαξε στάση σώματος και είσαι κομπλέ. Διόρθωσε δλδ αυτό το μυθολογικό και διαχρονικά ατελέσφορο "από τα κάτω" σε "από τα πάνω" και είσαι μέσα. Αν μία στο τρις είναι γραφτό να γίνει η δουλειά, αυτή θα αποτελέσει έργο μιας ισχνής μειοψηφικής και επί του παρόντος αόρατης ελίτ, που για τους δικούς της λόγους θα έχει κάθε συμφέρον να διασωθεί το "παρωχημένο" κόνσεπτ του έθνους-κράτους και να μην διαλυθεί η Χ εθνογλωσσική οντότητα στην χαβούζα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Απελπιστικά μεσσιανικό, αλλά έτσι είναι.
Βέβαια, ρόλο παίζουν και οι περιβόητοι αντικειμενικοί παράγοντες. Μόνο σε πυρηνικοποιημένες και σχετικά πολυπληθείς κοινωνίες με άφθονες πρώτες ύλες και μακριά από το hardcore φιλελέδικο παράδειγμα μπορεί να ευδοκιμήσει η υπεροχή της κρατικής/πολιτικής εξουσίας έναντι της οικονομικής (γιατί στην ουσία για αυτό μιλάμε). Βέβαια, το κατά πολύ πιθανότερο είναι να μας προλάβει ο Αρμαγεδδών (όχι με την μεταφυσική έννοια).
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Σε τι κράτος Mad Max ζούμε ρε;
Σε τρεις μέρες πέφτει γέφυρα, συντρίβεται Καναντέρ του '70 με τους πιλότους μέσα, σκάνε πυρομαχικά του στρατού σε καιρό ειρήνης, ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΣΑ όλα αυτά.
Τα ΜΜΕ δείχνουν Πέτρο Φιλιππίδη και Αλέξη Γεωργούλη.
Ας γίνει λοιπόν κατανοητό τι εννοούμε όταν λέμε ότι ο μητσοτακισμός είναι το ανώτατο στάδιο του τραμπισμού.
Φανταστείτε την Αμερική με Τραμπ, αλλά να ήλεγχε ο Ντόναλντ όλα τα ΜΜΕ αυτός. Όχι να έχει μόνο το Φοξ και οι άλλοι να τον κράζουν. Να τα έχει όλα δικά του λέμε.
Ή σκεφτείτε Βραζιλία με το ψυχοπαίδι της wall street, τον Μπολσονάρο, τότε που έκαιγε τον Αμαζόνιο και ξεκλήριζε εκατομμύρια κόσμο με την ανοσία της αγέλης στον κόβιντ, αλλά να ΜΗΝ έχει αντιπολίτευση. Να μην έχει η Βραζιλία συνδικάτα, να μην έχει κινήματα. Να είναι με λίγα λόγια όπως η Ελλάδα.
Αυτό το πράγμα λοιπόν είναι ο Μητσοτακισμός.
Μίγμα ακραίο. Κρατικοδίαιτος νουδουλικός κοτζαμπασισμός και ταυτόχρονη λεηλασία του κράτους από τις 5-10 οικογένειες μαφιοζοκαπιταλιστών (σε αγαστή συνεργασία τους με την οικογενειακή υπόθεση που λέγεται κυβέρνηση), μηδενική αντιπολίτευση, πεθαμένη κάθε μορφή συλλογικής κινηματικής δράσης, και τα ΜΜΕ ολοκληρωτικά στον έλεγχο της μαφίας.
ΑΥΤΟ ΖΟΥΜΕ.
Το μόνο που με παρηγορεί (δεν με παρηγορεί καθόλου, αλλά θα έχει ενδιαφέρον αν βγούμε ζωντανοί και φτάσουμε ως τότε) είναι ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μελετήσουν κάποτε αυτό που ζούμε τώρα ως το πρώτο ιστορικό παράδειγμα εφαρμογής κατά γράμμα λατινοαμερικάνικου μοντέλου μπανανίας σε ευρωπαϊκό "διαφωτισμένο" κοινό. Θα μας γράψει δηλαδή η ιστορία ως τα πειραματόζωα της δεύτερης φάσης του νεοφιλελευθερισμού, όπως ήταν οι Χιλιανοί επί Πινοσέτ τα πειραματόζωα της πρώτης.
Ναι. Δεν με παρηγορεί καθόλου, τώρα που το ξανασκέφτομαι.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
''Καταρχάς δεν υπάρχουν φασίστες φιλελεύθεροι''
χαχαχαχαχαχ μην παιρνεις και ορκο. ο πινοτσετ τι σκατα ηταν; ''αστικη ακροδεξια'' θα μου πεις.. οκ.. so what? και οι χουνταιοι του '67 στον ονομα της δημοκρατιας κανανε ο,τι κανανε, επιβαλανε δικτατορια για να ''σωθει'' η αστικη δημοκρατια και το φιλελευθερο καθεστως. για να μην παμε πιο πισω, στην μεσοπολεμικη δεκαετια του '20 και στις εκλεκτικες συγγενειες και συμπαθειες της βρετανικης αριστοκρατιας και του ακαδημαικου estamblisment προς την φασιστικη ιταλια. υπηρχαν καθηγηταδες στην οξφορδη που παροτρυναν τους φοιτητες τους να γινουν ''φιλελευθεροι φασιστες'', ενα ιδιοτυπο radical chic της εποχης κατα μιαν εννοια και κατα εναν τροπο.
το θεμα ειναι οτι καθε φορα που απειλειται η αστικη νομιμοτητα και το αστικο καθεστως, η φιλελευθερη hyper-class μια χαρα τα βρισκει με τις λαικατζες που ουρλιαζουν για φυλετικη καθαροτητα και τους λουμπεν προκειμενου να σωθει η ''δημοκρατια'' και το ''εθνος'' απο τον ''εσωτερικο εχθρο''. στην κατοχικη ελλαδα το κολωνακι εκανε μπιζνες με τους γερμανους, εκλεινε το ματι στους βρετανους ενω την ιδια στιγμη οι εθνικοφρονες της βασης επαιρναν τα οπλα απο τους ναζι ''για την πατριδα''. στην ελλαδα των μνημονιων η ραγδαια ανοδος της χα προμοταριστικε απο το φιλελευθερο συστημα ποικιλοτροπως, ετσι κι αλλιως επιχειρησιακος βραχιωνας και προεκταση του φιλελευθερου/αστικου κρατους ηταν η συγκεκριμενη ομαδουλα, ετοιμη παντα για να κανει την βρωμικη δουλεια.
τεσπα... ας ειναι ελαφρυ το καστανοχωμα που θα σκεπαζει την αγαπημενη μας μαριαννα, την ελληνιδα βασιλισσα των φτωχων. η σκεψη και η συμπονια ολων μας βρισκεται στην φαμιλια της που τοσα πολλα εχει προσφερει σε αυτον τον πολυπαθο τοπο....
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Δεν εννοούσα τους μεγαλοαστούς, ρε φιλαράκι, που δεν νομίζω να διαβάζουν και ΦΛΕΦΑΛΟ. Εν τέλει όπως εσύ καλά το λες, το από τα πάνω μπορεί να γίνει σε Κίνα και Ρωσία μόνο, το από τα κάτω πουθενά, όπως πάλι εσύ λες, οπότε καταλήγουμε πάλι -ως κάτοικοι της ελληνικής ζούγκλας- στο ο σώζων εαυτόν σωθήτω, αφού για συλλογική σωτηρία ούτε από τα πάνω υπάρχει μέλλον ούτε από τα κάτω. Κι η ατομική αλληλεγγύη μια χαρά είναι, αρκεί όμως να γίνεται με πράξεις κι όχι με σχόλια σε μπλογκ. Οπότε πάρε μια μάνικα, να πάρω κι εγώ άλλη μία, να πάμε στα καμμένα να σώσουμε κανέναν παππού και κανένα ζωάκι, όσο είναι καιρός.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Καλά δεν ήταν και τόσο φυλετιστικος ο λόγος της δικτατορίας, όσο υποστηρίζεις. Επίσης όπλα και λίρες από τους Άγγλους πήρε και το ΕΑΜ. Η ΧΑ ότι ήταν ανόητη δεν χωράει αμφιβολία. Ότι προμοταριστηκε από το φιλελεύθερο σύστημα εξουσίας είναι μια βλακωδης διαπίστωση. Δεν θα ήταν στην φυλακή τώρα αν ίσχυε αυτό που υποστηρίζεις. Με τον Κασιδιάρη γίνεται μια προσπάθεια να εφαρμοστεί αυτό που γράφεις αλλά και πάλι δεν δουλεύει. Το σύστημα δεν θέλει κάτι που να του θυμίσει εθνικισμό. Ακόμα και αν είναι κούφιο από μέσα.
Στο θέμα της Αγγλίας οι συντηρητικοί ήταν πιο κοντά στον ιταλικό φασισμό και όχι οι φιλελεύθεροι. Καθόλου παράξενο αν εξετάσουμε την ιστορία των πολιτικών ιδεών.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Όλο αυτό που περιγράφεις απέχει πολύ από την σύγχρονη πολιτική επιστήμη και ιστορία των ιδεών. Αγνοεί την ρομαντική ρίζα του όλου κινήματος και δεν αποτελεί τίποτα περαιτέρω από μια επιφανειακή ταύτιση της ιδεολογίας του φιλελευθερισμού με ένα κίνημα που προήλθε από μια άλλη ιδεολογία, όπως ήταν ο φασισμός.
Τα περί εγγονών μην τα γενικεύεις γιατί και η Μέρκελ με τον Γέλτσιν παιδιά και εγγόνια των κομμουνιστών ήταν.
Εδώ θα λέμε τα πράγματα όπως έχουν από κάθε σκοπιά. Οι θεωρίες περί πανφασισμού, φασισμού ως (τάχα) μόνιμης δυνατότητες του αστικού κράτους και τα λοιπά είναι απλές μαρξιστικές ανοησίες. Κάθε μορφή αυταρχικού νεωτερικού κράτους δεν είναι ντε και καλά φασισμός. Ο φασισμός μπορεί να ήταν αυταρχικός αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Δεν νομίζουμε ότι είναι της στιγμής να κάνουμε ξανά τις διακρίσεις ανάμεσα στο τι είναι ολοκληρωτισμός και τι αυταρχισμός των δευτεροετών πολιτικών επιστημόνων. Τα ξέρετε πολύ καλά κι εσείς. Δεν έχει κανένα νόημα να μένουμε σε ξεπερασμένες μαρξιστικές αναλύσεις.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Στην πολιτική επιστήμη υπάρχουν όντως οι πραγματείες που γενεαλογούν τον φασισμό από τον ρομαντικό αντιδιαφωτισμό (Zeev Sternhell). Όπως υπάρχουν όμως και εκείνες που τον γενεαλογούν από τα ιδεολογήματα του β' μισού του 19ου αιώνα (ιμπεριαλισμός, ευγονική, σοσιαλδαρβινισμός) του κυρίαρχου φιλελευθερισμού, τέτοια μελέτη είναι του Losurdo "Liberalism a Counter-History", και δεν είναι λιγότερο σοβαρή από του Sternhell.
Στην ουσία είναι αμάλγαμα των δύο. Ούτε ο ρομαντισμός από μόνος του θα μπορούσε να παράξει φασισμό, ούτε ο φιλελευθερισμός από μόνος του. Και γεωγραφικά ακόμα να το δει κανείς, ο φασισμός ευδοκίμησε σε χώρες που, λόγω του ανισομερούς βαθμού νεωτερικοποίησής τους, δεν κυριάρχησε αποκλειστικά ένα ιδεολογικό παράδειγμα (ούτε το διαφωτιστικό, όπως σε Αγγλία-Γαλλία, ούτε το αντιδιαφωτιστικό όπως στην τσαρική Ρωσία), αλλά ακριβώς στις χώρες που τα δύο αυτά αντίθετα παραδείγματα συνυπήρχαν σε ανάπτυξη και διαπάλη. Δηλαδή στη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία.
Μεταφορικά, θα μπορούσε να λεχθεί ότι σε ένα δωμάτιο όπου πάλευαν ο διαφωτισμός με τον αντιδιαφωτισμό, αλλά δεν υπήρχαν οι συνθήκες για να συντρίψει ο ένας τον άλλο όπως στα άλλα δωμάτια, από αυτό το δωμάτιο βγήκε ο φασισμός.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Επίσης, η Μέρκελ και η οικογένειά της δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό: ο πατέρας της ήταν πάστορας, που τον έστειλε το 1950 ο επίσκοπος Αμβούργου από τη Δύση στην Ανατολή (τα σύνορα ακόμα ήταν ανοιχτά) για να ενισχύσει τη λουθηρανική εκκλησία της ΛΔΓ που τότε είχε έλλειψη προσωπικού. Η ίδια η Μέρκελ ανήκε πάντα στο ανατολικογερμανικό CDU (χριστιανοδημοκράτες), η μόνη σχέση της με το ΚΚ ήταν η (υποχρεωτική για όλους) συμμετοχή της στη νεολαία ως γραμματέας ενός τμήματος ενός τοπικού πανεπιστημίου. (Στη ΛΔΓ υπήρχαν πολλά κόμματα αλλά μόνο μία νεολαία, οπότε και τα μέλη του CDU αναγκαστικά έπρεπε να συμμετέχουν στη νεολαία του ΚΚ).
Αλλά, το παράδειγμα της Μέρκελ θα ήταν άστοχο ακόμα κι αν όλοι της οι πρόγονοι είχαν υπάρξει κομμουνιστές. Γιατί 1) η Μέρκελ ηγήθηκε ενός κόμματος στα ανώτατα κλιμάκια του οποίου οι καταγόμενοι από τη ΛΔΓ ήταν ισχνή μειοψηφία (βασικά μόνο η Μέρκελ ήταν από εκεί), και 2) η Μέρκελ ως καγκελάριος ουδέποτε επιχείρησε να κάνει την αποκατάσταση του κομμουνισμού πολιτική του κράτους. Αντίθετα, στα φιλελεύθερα κόμματα των Βαλτικών και της Ουκρανίας, οι καταγόμενοι από κατοχικούς δοσίλογους είναι πλειοψηφία (οι απόγονοι κομμουνιστών έχουν μαζευτεί στα σοσιαλδημοκρατικά), και, κυρίως, η αποκατάσταση των δοσιλόγων παππούδων τους ως "εθνικών ηρώων" είναι επίσημη πολιτική των κομμάτων τους και πλέον και κρατική.
Καλό είναι να μπαίνουν οι σωστές αναλογίες και τα σωστά παραδείγματα. Δεν γίνεται συζήτηση με συνθηματολογία στυλ "έλα μωρέ κι η Μέρκελ γκουμούνι ήτανε ξέρω γω ρε φιλαράκι να πούμε".
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Στην Ιταλία πόσο ισχυρός ήταν ο αντιδιαφωτισμός; Δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα.
Στην Ισπανία πόσο ισχυρός ήταν ο φασισμός; Ακόμα και η Φάλαγγα δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί με ακρίβεια ως φασιστική. Για τον Φράνκο δεν το συζητάμε. Είναι αστείο και μόνο να γίνει νοητός ως φασίστας. Ούτε ο Sternhel, ούτε ο Πέιν στην τυπολογία του, ούτε κανένας σοβαρός ιστορικός ή ιστορικός των ιδεών δέχεται κάτι τέτοιο. Αυταρχικό συντηρητικό συνήθως τον παρουσιάζουν.
Στις άλλες χώρες που υπήρχε ισχυρό φασιστικό κίνημα, όπως η Ρουμανία για παράδειγμα, υπήρχε ισχυρή νεωτεριστική και φιλελεύθερη τάση στην κοινωνική δομή ή στις κυρίαρχες τάξεις; Ασφαλώς όχι.
Η ταξική διαστρωμάτωση θύμιζε Αγγλία και το συνολικό ιστορικό παράδειγμα ως εκδοχή αντιδιαφωτισμου θύμιζε Ρωσία στην περίπτωση της Ρουμανίας. Και όμως ο φασισμός ήταν πανίσχυρο κίνημα.
Τί θέλουμε να πούμε. Αποφεύγετε τις γενικεύσεις που έχουν μαρξιστικό υπόβαθρο. Δεν ισχύει καμία θεωρία πανφασισμού και τα γνωστά. Ο Φασισμός ήταν ένα κίνημα που οι θεμελιώδεις του ιδεολογικές αρχές ήταν ρομαντικές και αντινεωτερικες. Με εξαίρεση την τελευταία (θεμελιώδη αρχή) η οποία ήταν κληρονομιά του νεορομαντικου κινήματος της γενιάς του 1890, δεν είχε σχέση με τον φιλελεύθερο Διαφωτισμό αλλά απλώς διέθετε το γνώρισμα να "εκμοντερνιζει την ρομαντική οπτική επί των πραγμάτων". Να βάζει δηλαδή τον Ρομαντισμό μέσα σε ιδέες προερχόμενες από άσχετες με αυτόν πεδία, να τις φέρνει στα μέτρα του και να καθίσταται έτσι επίκαιρος μέσα από την επίκληση και τις στεβλώσεις διαφορετικών ιδεών.
Αυτό είναι το μυστικό του Ρομαντισμού (και όχι μόνο του φασισμού), το ότι δηλαδή μπορεί να "τρυπώνει" σε ξένα διανοητικά περιβάλλοντα και να τα χρησιμοποιεί με τρόπο παραγωγικό για τις ιδέες του. Ο φασισμός είναι απλά μια αντανάκλαση αυτής της ρομαντικής δυνατότητας. Οτιδήποτε μοντέρνο εξέφρασε ο φασισμός ήταν αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής.
Χρειάζεται άρθρα για να εξηγηθεί περαιτέρω αυτή η ιδέα. Αυτό είναι κατανοητό.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα για την Μέρκελ. Για τον Γέλτσιν ποια δικαιολογία υπάρχει; Ήταν μέχρι τη μέρα που πρόδωσε την ιδεολογία του και εφάρμοσε τον νεοφιλελευθερισμό ένα υψηλότατο στέλεχος του κομμουνιστικού κόμματος. Όπως και τόσοι άλλοι που τον στήριξαν.
Σε πιο light εκδοχές να πάμε στην μεταπολεμική Ιταλία ή ακόμα περισσότερο στην γαλλική Αριστερά και τον Μάη του '68; Αν μη τι άλλο δείχνουν μια πολύ προβληματική μετάβαση από τον μαρξισμό στον φιλελευθερισμό. Και μάλιστα γενικευμένη.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Μα εγώ τα περί Γέλτσιν και 68ers δεν τα αρνήθηκα.
Την ειδοποιό διαφορά ότι οι συγκεκριμένοι φιλελεύθεροι (Βαλτικής και Ουκρανίας) κάνουν συστηματική αποκατάσταση μη-φιλελεύθερων, ναζιστικών χαρακτήρων μέσα στην ιστορική μνήμη των χωρών τους, ανέφερα.
Ίσως επειδή σε αυτές τις χώρες δεν είχε υπάρξει ποτέ εγχώρια φιλελεύθερη παράδοση, οπότε οι φιλοευρωπαϊστές ψάχνουν να βρουν προγόνους, και οι μόνοι υπαρκτοί είναι οι εγχώριοι φιλοναζί του 1940, που ήταν "φιλοευρωπαϊστές" (με το Γ' Ράιχ), και αντιρώσοι.
Στην Πολωνία και την Τσεχία πχ οι φιλελεύθεροι είναι εξίσου αντιρώσοι και φιλοευρωπαίοι, αλλά μνημονεύουν Βαλέσα, Μάσαρικ κλπ., δηλαδή τους φιλελεύθερους του μεσοπολέμου και του ψυχρού πολέμου. Σε Βαλτική και Ουκρανία δεν υπάρχουν φιλελεύθεροι "παππούδες", οπότε τα εγγόνια μνημονεύουν τους φασίστες.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Δεν διαφωνούμε σε αυτό. Υποθέτουμε βέβαια ότι σε λίγα χρόνια θα μνημονεύουν τον Ζελένσκι. Τουλάχιστον σε μια περίπτωση θα έχουν βρει το φιλελεύθερο σημείο αναφοράς τους.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
''δεν ήταν και τόσο φυλετιστικος ο λόγος της δικτατορίας''
δεν ισχυριστηκα κατι τετοιο, δεν υποστηριξα οτι επροκειτο για σκληρους εθνοφυλετιστες. μια εκτρωματικη, παραληρηματικη και γκροτεσκα σκατοκατασταση ητανε, η συνεχιση του εμφυλιου μεσα σε συνθηκες σκληρου ψυχροπολεμικου κλιματος και μεσανατολικης ασταθειας, το παρακρατος που αυτονομηθηκε και εγινε κρατος με την επινευση των αμερικανων, κατι ταγματαλητες που θελησαν να παραστησουν τους εθνοσωτηρες. η πρωτη λατινοαμερικανικου τυπου στρατιωτικη δικτατορια σε ευρωπαικο εδαφος μετα τον β παγκοσμιο πολεμο, ενας λαος κοτα και σταρχιδιστης οπως παντα, μια ακομα τυπικα ελληνεζικη σκατοξεφτιλα. πολυ νεοελληνικα μου ακουγονται ολα αυτα..
''Επίσης όπλα και λίρες από τους Άγγλους πήρε και το ΕΑΜ''
true story. so what? και ποιος χεστηκε; μεχρι φθινοπωρο '44 κρατησε ο μηνας του μελιτος, ισα-ισα για να γινει η δουλιτσα στα πλαισια του ''συμμαχικου αγωνα''. μετα αρχισε ο κυνισμος της βρετανικης αποικιοκρατιας, ξεχασες να αναφερεις τα μακρα τηλεγραφηματα του ουινστον (εκεινου του φιλελευθερου/συντηρητικου μπεκρουλιακα που στα 1926 δηλωνε ''αν ημουνα ιταλος θα γινομουν φασιστης'') σχετικα με το μελλει γενεσθαι στην μετα-κατοχικη αθηνα (''μην διστασετε να ενεργησετε ωσαν να βρισκοσασταν σε κατεχομενη πολη στην οποια εχει ξεσπασει τοπικη εξεγερση'' διεταζε, μεταξυ αλλων, τον σκομπυ). θα τα λεμε ολα, οχι μισες αληθειες
η χα μεχρι χεινοπωρο 2013 προμοταριστηκε τεζα απο το κρατος και το πολιτικο συστημα. θυμησου δηλωσεις λοβερδου, θυμησου δηλωσεις μπαμπη του σκαι, θυμησου χρηματοδοτησεις απο μεριδα του εφοπλιστικου κεφαλαιου. αλλα επειδη ο κυπατζης νομιζε οτι μπορει να αυτονομηθει και να παιξει δικο του ρολο τα σκατωσε. το σημειο καμπης αποτελεσε η δολοφονια στην αμφιαλη. εκει πραγματικα ξεφυγε το πραγμα και τους εκοψαν τον κωλο (και πολυ καλα τους εκαναν)
''Δεν θα ήταν στην φυλακή τώρα αν ίσχυε αυτό που υποστηρίζεις''
στην μπουζου δεν βρισκονται λογω καποιας πολιτικης σκευωριας, ουτε επειδη ειναι νεοναζιδια ή θελουν να δηλωνουν ''ελληνες εθνικιστες'' (και 2 αυγα τουρκιας). δικαιωμα τους να ειναι και να δηλωνουν και να αυτοπροσδιοριζονται οπως γουσταρουν. στην μπουζου βρισκονται για συσταση εγκληματικης συμμοριας και διαπραξη συγκεκριμενων ανθρωποκτονιων. και στα πολυ μαλακα επεσαν αν θελεις την προσωπικη μου αποψη. το (παρα-)δικαστικο συστημα αυτης της γαμημενης χωρας τους φερθηκε με το γαντι. ο κλασιδιαρης σε εναν χρονο θα βρισκεται σπιτακι του, αλλοι τοσοι ηδη βρισκονται στα σπιτακια τους. και καλα κανουν οι ανθρωποι, εγω φυσει και θεσει με την Ελευθερια ειμαι, η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ειναι το πολυτιμοτερο αγαθο και αφορα τους παντες. αλλα ''ηρωες'' και ''μαρτυρες'' οι χα δεν ειναι και δεν θα γινουν ποτε. συνοικιακοι μπραβοι και πολυ τους ειναι
''Στο θέμα της Αγγλίας οι συντηρητικοί ήταν πιο κοντά στον ιταλικό φασισμό και όχι οι φιλελεύθεροι''
ΟΛΟ το πολιτικο συστημα της αγγλιας προμοταριζε φασισμο με τα μπουνια. για τον ιδιο λογο που ενας πατενταρισμενος ακροφιλελες της εποχης του οπως ο μιζες γουσταρε μουσολινι ως το εσχατο αναχωμα της ατομικης ιδιοκτησιας και του φιλελευθερου/αστικου συστηματος απεναντι στην ''κτηνωδια'' του μπολσεβικισμου και της ερυθρας απειλης. το αυτο ισχυει και για τζολιτι και κροτσε. συγκροτηση (φιλελευθερου) εθνικου μετωπου απεναντι στον εσωτερικο εχθρο.
περα απο τις ρομαντικες εμμονες υπαρχει κατι που λεγεται παλη των ταξεων, ειδικα αυτο καλο ειναι να μην μας διαφευγει. και η μονη ταξη που εχει πληρη αισθηση των ταξικων της συμφεροντων και καθηκοντων ειναι η αστικη. τα βασικα μαθηματικα της πολιτικης ειναι αυτα.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
Στα περί δικτατορίας συμφωνούμε πλήρως. Απλά εσύ υποστήριξες ένα επιχείρημα που θέλει τον φασισμό να ταυτίζεται με κάθε εκδοχή αυταρχισμού. Είναι μεθοδολογικό και ουσιαστικό λάθος ανάλυσης αυτό. Εκεί έγκειται η διαφωνία. Δεν είναι φασισμός ο φιλελεύθερος αυταρχισμός.
Και στο θέμα της χρηματοδότησης του ΕΑΜ συμφωνούμε. Αλλά δεν είναι και τόσο "so what " ώστε να προσπεράσουμε αυτή την παραδοχή. Ιδίως αν έχει προηγηθεί μια τοποθέτηση που θέλει να δικαιολογήσει ένα επιχείρημα του τύπου ο "φασισμός είναι προέκταση του φιλελευθερισμού" επειδή τον υποστήριξαν στην Ιταλία οι Άγγλοι. Οι Άγγλοι υποστήριξαν τον Μουσολίνι για έναν απλό λόγο. Επειδή ήθελε την Ιταλία στο πλευρό τους στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρχε και ο σύνδεσμος των βασιλικών οίκων και έτσι φτιάχτηκε το καλό κλίμα. Δεν ήταν η ιδεολογία του φασισμού αυτή που τους γοήτευσε. Είδαμε πως συμπεριφέρθηκε το πολιτικό σύστημα της Βρετανίας στις αγγλικές φασιστικές οργανώσεις. Οι οποίες μάλιστα δρούσαν ως κινήματα όντας εγγύτερα στις ιδεολογικές τους αρχές, χωρίς τις εκπτώσεις που έκανε ο Μουσολίνι πριν το Σάλο
Στο θέμα της ΧΑ. Πιστεύεις ότι ο φόνος του Φύσσα άλλαξε άρδην μια σχέση που υποτίθεται ότι ήταν όσο καλή περιγράφεις; Αν ήταν έτσι τα πράγματα θα είχαν βρει τρόπο να παρακάμψουν και τον μακαρίτη τον Φύσσα. Σιγά που συγκινήθηκε ο μέσος αστός της Ελλάδας. Το γνωρίζεις εξίσου καλά με εμάς αυτό. Η αλήθεια είναι ότι η ΧΑ έπαιζε το ρόλο του σκιάχτρου. Ο ηλίθιος κυπατζής (όπως γράφεις) δέχτηκε αυτό τον ρόλο διαχρονικά. Το να σε βρίζουν από το πρωί ως το βράδυ στα κανάλια και να σε αποκαλούν μόρφωμα δεν είναι προμοτάρισμα. Είναι κατασκευή ενός πολιτικού και κοινωνικού σκιάχτρου. Όταν το σκιάχτρο έγινε συνηθισμένη εικόνα, έγινε "χαριτωμένα άσχημο", άρχισε να αποκτά οικειότητα με το εκλογικό κοινό της Νέας Δημοκρατίας και αποφασίστηκε το κάψιμο του. Αυτό ήταν όλο. Αν δεν ενοχλούσε εκλογικά την εγκληματική οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας και τους Ισραηλινούς φίλους της ακόμη στα έδρανα της Βουλής θα ήταν. Ένας κατασκευασμένος κακός που έπαψε να τρομάζει εκείνους τους οποίους προοριζόταν να τρομάξει και άρχισε να τρομάζει τους κατασκευαστές του. Αυτό ήταν η ΧΑ.
Τέλος, δεν ξέρουμε αν είναι εμμονή ο Ρομαντισμός. Μπορεί και να είναι. Ακόμα και έτσι πάντως διαθέτει μια κριτική θεωρία που παραμένει επίκαιρη και επικίνδυνη για το σύστημα εξουσίας μέχρι σήμερα. Ενώ ο μαρξισμός έχει διαψευστεί σε πολλά πεδία.
Η ταξική πάλη υπάρχει. Και παίζει ιστορικό ρόλο. Δεν διαφωνούμε. Αλλά λέμε ότι καλό είναι να διαβαστεί από την ρομαντική σκοπιά και μεθοδολογία.
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
''Δεν είναι φασισμός ο φιλελεύθερος αυταρχισμός''
συμφωνω. προκειται για βασικες εννοιες πολιτικης τυπολογιας. αλλο πραγμα ο ολοκληρωτισμος και το ολοκληρωτικο συστημα, αλλο ο αυταρχισμος, αλλο η απολυταρχια, αλλο η δικτατορια, αλλο η πεφωτισμενη δεσποτεια κτλ κτλ προφανως το καθεστως πινοσετ δεν ηταν ''φασισμος'' με την κλασικη και μεσοπολεμικη διασταση ακριβως επειδη δεν πληρουσε ορισμενα πολυ συγκεκριμενα χαρακτηριστικα. φιλελευθερος αυταρχισμος ηταν ή μια πολυ ακραια και πολυ πρωιμη εκδοχη εθνικοφιλελευθερισμου. τυχαιο που η δεσπονις μαργαριτα στηριζε τοσο εμμονικα τον πινοσετ ακομα και μετα το '90, την εποχη που υπηρχε θεμα παραπομπης του σε ειδικο διεθνες δικαστηριο για εγκληματα κατα της ανθρωποτητας;;..
η ελληνεζικη χουντα μια απο τα γιδια, αστικη φιλελε ακροδεξια. ενα ασθενικο, αμορφο και ανερματιστο καθεστως ημι-αυταρχικης γραφειοκρατικης/στρατιωτικης δικτατοριας σε συνθηκες πολιτικης μεταβασης και ''ομαλοποιησης''. αλλα τα προσωπα που πρωταγωνιστησαν και συμμετειχαν ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ φασιστες και μαλιστα φασιστες με πολυ σκληρο και σκοτεινο παρελθον.
οι αγγλοι δεν γουσταραν μουσολινι αποκλειστικα και μονο λογω της στασης του στην ανθρωποσφαγη του α παγκ πολεμου (απο το 1916 επαιρνε χαρτζηλικια απο την ΜΙ6 και υπηρχαν πολυ συγκεκριμενες προσωπικες διασυνδεσεις με τις βρετανικες υπηρεσιες, γεγονος που μαλλον εξηγει και το εξευτελιστικο του τελος, ισως καποιοι στο νησι δεν ηθελαν επ ουδενι να μαθευτουν οι εν λογω επαφες, στα πλαισια μιας ακροαματικης διαδικασιας ισως εβγαιναν παρα πολλα στην φορα και μαλλον δεν ''επρεπε'' να βγουν....). η φασιστικη ιταλια του 1922 αποτελεσε την απαντηση των ''λευκων'' απεναντι στους ''ερυθρους'', η αστικη/φιλελευθερη προταση μεσα σε συνθηκες κοινωνικης κρισης και οξυνσης των κοινωνικων αντιθεσεων και της ταξικης αντιπαραθεσης. το ιταλικο/λευκο 1922 ηταν η απαντηση στο ρωσικο/ερυθρο 1917. ηταν η απαρχη του ευρωπαικου εμφυλιου πολεμου που κρατησε μεχρι το 1989, ηταν ''η εποχη των ακρων'', η εποχη των ιδεολογιων και των κοσμοσυστηματων. οποτε, ο μεκρουλακιας ο ουινστον οταν ελεγε αυτα που ελεγε στα 1926 ηξερε παρα πολυ καλα τι ελεγε και γιατι τα ελεγε...
στα της χα θα συμφωνησω, αυτος ηταν ο ρολος που της ανατεθηκε σε θεαματικο/μιντιακο επιπεδο, το σκιαχτρο, ο χρησιμος και αναλωσιμος κακος. η μνημονιακη/κλεπτοκρατικη/τραπεζιτικη/εθνοπροδοτικη democracy vs ναζι/φασιστες/χουνταιοι. αυτο ητανε το βασικο σεναριο. σε επιχειρησιακο επιπεδο ειχε αλλο ρολο, επρεπε να κυριαρχησει στο πεζοδρομιο, το ηθελε και το επιδιωξε. αν ξεσπουσε εξεγερση θα επαιζε τον ρολο των ''αγανακτισμενων πολιτων'' μονο που αυτη την φορα αντι για ροπαλα και στυλιαρια οι επιχειρησιακοι της θα κρατουσαν οπλοπολυβολα και καραμπινες. μην ξεχνας τα στρατιωτικα γυμνασια και τα διαφορα σκηνικα που αποκαλυφθηκαν μετα το 2013.
και φυσικα αν τα πραγματα ζοριζαν και η εγκληματικη οργανωση της νδ τα βρισκε σκουρα, μια ''σοβαρη'' και ''κυριλε'' χα (ορα μπαμπης παπαδ) θα μπορουσε να παιξει τον ρολο του κυβερνητικου εταιρου στα πλαισια ενος ''εθνικου μετωπου'', στα πλαισια μιας προσπαθειας προσεταιρισμου και εξημερωσης απο πλευρας φιλελευθερου κατεστημενου. οπως 1922...
''Η ταξική πάλη υπάρχει. Και παίζει ιστορικό ρόλο. Δεν διαφωνούμε. Αλλά λέμε ότι καλό είναι να διαβαστεί από την ρομαντική σκοπιά και μεθοδολογία''
ο μαρξ απο την πλευρα της ριζοσπαστικης δεξιας {του ρομαντισμου}, ο εβολα απο την πλευρα της ακρας αριστερας. ταδε εφη αλαιν ντε μπενουα. προσωπικα θα συμφωνησω και με τον μπενουα και με εσενα φιλτατε διαχειριστη.
καλο βραδυ και καλη συνεχεια
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
"Καλά δεν ήταν και τόσο φυλετιστικος ο λόγος της δικτατορίας"
Σωστό κι αυτό. Οι θρυλικές αντιναζιστικές ταινίες του Τζέιμς Πάρις, με Καζάκο, Αγγελόπουλο και Πρέκα να καθαρίζουν γερμαναράδες με ημιαυτόματα (ποιος Ράμπο των 80s τώρα), επί 7ετίας γυρίστηκαν. Όπως τότε ήταν που καθιερώθηκε και ο όρος μαύρος (και κόκκινος) φασισμός. Επίσης, φυλετισμός δεν υπήρχε ούτε στον λόγο του καθεστώτος ούτε προφανώς στην κοινή γνώμη. Ήμουν 14 όταν έπεσε η χουντάρα και τα ψιλοθυμάμαι. Κιτσαριό, βλαχομπαρόκ, ελληνοβυζαντινός χυλός, εξύμνηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, γλείψιμο στους Αμερικάνσκι κτλ υπήρχαν, αλλά "ναζιστιλίκια", "καθαρότητες", "χιλιόχρονες δόξες" όχι. Με την καμία όμως. Btw, ούτε οι Πινοσέτ και Βιδέλα είχαν τέτοια. Αυτά τα ολίγα ιστορικά από μένα.
Ερχόμενοι στα του σήμερα, είναι φανερό ότι οι από πάνω στην δύση (το τονίζω "στην δύση", δεν μιλάμε φυσικά για Βαλτική και Ουκρανία) δεν παίζουν με οποιουδήποτε τύπου "νεοναζί" (με ή χωρίς εισαγωγικά). Και να ήθελαν δλδ δεν έχει νόημα δεδομένου ότι όσοι αυτοταμπελιάζονται ως τέτοιοι είναι κατά βάση μοναχικά παιδιά στο φάσμα της μανιοκατάθλιψης και κυρίως είναι απειροελάχιστοι. Είναι γελοίος ο ισχυρισμός ότι τα λαικά στρώματα εμφορούνται από τις ιδέες του.. Ρόζενμπεργκ και του Φράνσις Γκάλτον. Όπως, επίσης, ακροκεντρώα χυδαιότητα είναι και τα συνεχή reductio ad hitlerum, κατά τα οποία όστις αντιτίθεται σε μπόλια, πρωτο-social credit, μνημόνια, παρακμή και σαπίλα ή whatever χαρακτηρίζεται με συνοπτικές διαδικασίες επίγονος των ναζιστών.
Βασικά μέχρι στιγμής τουλάχιστον (τι μέλει γενέσθαι ουδείς γνωρίζει) οι μόνοι που κατέβηκαν στο πεζοδρόμιο -σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και Τέλους της Ιστορίας- προκειμένου να υπερασπιστούν στρατηγικές επιλογές των ελίτ (και όχι δλδ για να πουλήσουν mainstream χουλιγκανιλίκι και λούμπεν τρομοκρατία) ήταν οι λεγόμενοι "αντίφα" στις ΗΠΑ (προσοχή: μιλάμε για την χαλαρό δίκτυο στο οποίο αποδόθηκε αυτό το όνομα, όχι για το σύνολο των αντιφασιστών) και γενικότερα ορισμένοι woke ακτιβιστές και SJWs. Αυτοί έκαναν καθεστωτικό σαματά και μανούρες τόσο υπέρ της καραντίνας και των μπολιών όσο και για την δημόσια επιβολή της νέας σεξουαλικής ηθικής αλλά και σε πάμπολλες άλλες περιπτώσεις. Βάλε και τους τριτοκοσμικούς "παραιτηθείτε" ακροφιλελέδες με τα κατσαρολικά τους και δένει το γλυκό.
Τώρα το τι θα γίνει αν οι δυτικές ελίτ απειληθούν από κάτι (αλήθεια από τι;) αγγίζει τα όρια της sci-fi εικοτολογίας. Αλλά πες πως όντως κάτι στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών τσινάει επικίνδυνα και απειλεί τους έτσι με 3ο γύρο (είπαμε sci-fi), ε δεν φαντάζομαι ότι σε αυτήν την περίπτωση θα εργαλειοποιηθούν οι μοναχικοί incels με τις σβάστικες και το μάιν κάμπφ παραμάσχαλα που την βγάζουν στο παιδικό δωμάτιο παίζοντας call of duty και total war. Είναι αστείο και ως σκέψη. Προφανώς το σύστημα θα βρει αποτελεσματικότερο ιδεολογικό αφιόνι (αν χρειαστεί και δεν αρκεστεί μόνο στο μαρούλι) για να ντοπάρει τους υποστηρικτές του. Προφανώς και δεν θα ανατρέξει σε αρχαιολογίες. Όλα τα άλλα είναι για να γραφτεί καμιά γκόμενα στην ΚΕΕΡΦΑ.
Τώρα αν όντως κάποια στιγμή κατέβουν, εδώ στο δυτικό ημισφαίριο, συγκροτημένα τάγματα δηλωμένων ναζιστών προς υποστήριξη του καθεστώτος, αλλάζει το αφήγημα. Εννοείται. Μένει όμως να το δούμε. Προς το παρόν μόνο ποινικά εγκλήματα και γυμναστηριακές μαγκιές βλέπουμε από δαύτους.
Τι θέλω να είπω και πού θέλω να καταλήξω; Παρακαλώ, να μην αφήσουμε χώρο στους "υπεύθυνους φιλελέδες" να ξαναρχίσουν την φάμπρικα των χαρακτηρισμών κατά όποιου θεωρούν ότι παρεκκλίνει από τις νόρμες τους. Εδώ και δυο δεκαετίες τώρα η καραμέλα είναι η ίδια "σκάσε, είσαι φασίστας/χουντικός/ακροδεξιός". Κάπου κούρασε αυτή η ρετσέτα...
Πέμπτη, 27 Ιουλίου, 2023
"Ερχόμενοι στα του σήμερα, είναι φανερό ότι οι από πάνω στην δύση (το τονίζω "στην δύση", δεν μιλάμε φυσικά για Βαλτική και Ουκρανία) δεν παίζουν με οποιουδήποτε τύπου "νεοναζί" (με ή χωρίς εισαγωγικά)."
Θα ίσχυε στο εκατό τοις εκατό μέχρι πριν ένα χρόνο.
Σήμερα, όμως, είμαστε στην εποχή που οι Αζόφ (οι ίδιοι οι Αζόφ) καλούνται για διάλεξη στο Stanford ενώ κόβονται από εκεί οι (συστημικοί) αντίφες, είμαστε στην εποχή που ο Φουκουγιάμα (ο ίδιος ο Φουκουγιάμα) προσυπογράφει αυτό εδώ το άρθρο για τον "ανδροπρεπή πατριωτισμό των Αζόφ που λείπει από τους αποφυλετικοποιημένους δυτικούς" (!!!):
Stanford:
https://www.sfgate.com/politics/article/fukuyama-senior-fellow-stanford-far-right-group-18193614.php
Φραγκίσκος
https://twitter.com/MarkAmesExiled/status/1683095518069547009
(βλέπω ότι και στο Stanford ο Φ. ήταν αυτός που τους κάλεσε).
Κοινώς, το 2023 δεν είναι 2020. Η εποχή που οι Δημοκρατικοί έφτιαχναν το BLM για να έχουν τα καημένα τα μαυράκια ένα παιχνιδάκι να παίζουν για να μην γκρινιάζουν, να τα ελέγχει το σύστημα και να πέσει και ο Τραμπ, έχει περάσει. Μπορεί σε εμάς που είμαστε μακριά, να φαίνεται κοντινή, αλλά ο Λένιν έλεγε ότι μπορεί σε ολόκληρες δεκαετίες να μην γίνει τίποτα, και σε τρία χρόνια να γίνουν τα πάντα. Τέτοια τριετία είναι αυτή από το είκοσι ως φέτος.
Ο ιμπεριαλισμός κλείνει τις γραμμές του και βάζει μέσα όλους τους πρόθυμους για τη σταυροφορία που ετοιμάζει. Και τον Μπέρνι με την Κορτέζ απ' τη μια, και τον Ben Shapiro με τον Richard Spencer από την άλλη. Όλοι στο αζοφικό μαντρί. Δεν είναι το normality πλέον στο Αμέρικα *μόνο* ο Λεμπρόν. Για την ακρίβεια, είναι ΚΑΙ ο Λεμπρόν, αλλά είναι και ο Τζον Μπόλτον.
Αυτά πρέπει να παρατηρούμε για να μη μείνουμε σε αναλύσεις ξεπερασμένες, που θα ήταν ορθές για το 2020 αλλά όχι για σήμερα.
Εν τέλει, το να ξαναπάει η Δύση σε κεϋνσιανισμό και νιου ντηλ στον Β' Ψυχρό Πόλεμο δεν πρόκειται. Στον Α' μπόρεσε, επειδή η αναλογία ισχύος κράτους-πολυεθνικών ήταν ακόμα σε λελογισμένα επίπεδα. Σήμερα οι πολυεθνικές έχουν τέτοια δύναμη που απλά δεν θα το δεχτούν, κι αν το κράτος πάει να τους το επιβάλλει, θα πάνε στον Κινέζο (που δεν είναι Σοβιετικός να τις διώχνει μετά βδελυγμίας). Οπότε τι της μένει της Γηραιάς Εσπερίας; Κλείσιμο γραμμών, Μακαρθισμός, διατήρηση του νεοφιλελευθερισμού με αστυνομικό κράτος και πολύς άρτος και θεάματα για να νομίζει το πόπολο ότι είναι ελεύθερο. Τον άρτο και τα θεάματα θα τα δώσουν οι λίμπεραλ, στο ρόλο καλοπληρωμένων γελωτοποιών του καθεστώτος. Την άλλη δουλειά, τη σοβαρή, της καταστολής, θα την αναλάβουν όσοι έχουν τον "ανδροπρεπή πατριωτισμό των Αζόφ" που λέει ο Φράνσις.
Παρασκευή, 28 Ιουλίου, 2023
"Ο ιμπεριαλισμός κλείνει τις γραμμές του και βάζει μέσα όλους τους πρόθυμους για τη σταυροφορία που ετοιμάζει. Και τον Μπέρνι με την Κορτέζ απ' τη μια, και τον Ben Shapiro με τον Richard Spencer από την άλλη."
Μαστακουνίες. O "δυο κλικ δεξιότερα των generic repubicans" συντηρητισμός των φάμιλυ βάλιους και του "εγώ θα κάτσω με τους hillbillies", που επί σόσιαλ μετεξελίχθηκε στην τουιτερική διεθνή των owners και της alt lite, παίζει μπάλα τουλάχιστον από τα 60s/70s. Νομίζω το θίξαμε και σε προηγούμενο θρεντ, ο λευκός κηποπροαστικός -ως προς την απεύθυνση- cultural συντηρητισμός των ΗΠΑ με την αντισυστημική/λαικίστικη εσάνς ομοιάζει ως προς τις υπόγειες στοχεύσεις του με την (πάλαι ποτέ) ευρωπαική Αριστερά, δλδ αποτελεί τον φυσικό χώρο των δυσαρεστημένων πρωτοκοσμικών μαζών, μοχλεύοντας και καναλιζάροντας την όποια γνήσια αντισυστημικότητα σε νομιμόφρονες ατραπούς. Πχ μπορεί να φαίνεται παράδοξο στους απ' έξω (και ιδίως στους Ευρωπαίους), αλλά ο υπερκαπιταλιστής Ρον Πολ του '08 και του '12 έβγαινε ως ο τέρμα anti-establishment της υπόθεσης (ο "ακροαριστερός" θα λέγαμε συνεκδοχικά στην ελ πολιτική διάλεκτο). Άσε που ο κυρ Σπένσερ το γύρισε κανονικά και δηλώνει επισήμως λίμπεραλ, επομένως δεν είναι ένας ακροδεξιός υπέρ Ζελέ αλλά ένας weirdie φιλελές υπέρ Ζελέ.
Εγώ στην περίπτωση των κανονικών νεοναζί αναφέρθηκα και είχα λόγο που το έκανα (δες παρακάτω). Στις άκρως ολιγομελείς, περιθωριακές ομάδες με όλα τα σύμβολα και τα τελετουργικά. Να σοβαρευτούμε, αυτούς δεν πρόκειται να τους αξιοποιήσει κανείς. Δεν νομίζω ο μεταπολεμικός δυτικός κόσμος να θυσιάσει τον αντιφασιστικό ιδρυτικό του μύθο έτσι εύκολα, μόνο για να παρατάξει μερικές δεκάδες κεφάλια ακόμα στο πεζοδρόμιο εναντίον της όποιας απειλής. Δλδ ακόμα κι αν βρεθούν (οι ελίτ ντε) στον έσχατο κίνδυνο, το ισοζύγιο κέρδους-ζημιάς βγαίνει υπερβολικά αρνητικό. Τα δε realpolitiks με τον "αποκαθαρμένο" πλέον Αζόφ είναι στο όριο, αλλά όχι εκτός των κόκκινων γραμμών. Εντάξει, συναισθηματικά και εγώ θα ήθελα να αρχίσω τα "ΟΥΥΥΥ σιξ χάντρεντ σίξτυ σιξ, οι demoncrats είναι οι real nazis, δηαδόσται!!!1!" αλλά ο ωμός παραλογισμός κρύβει τεράστιες παγίδες και μακροπρόθεσμα γυρίζει μπούμερανγκ.
"Κλείσιμο γραμμών, Μακαρθισμός, διατήρηση του νεοφιλελευθερισμού με αστυνομικό κράτος και πολύς άρτος και θεάματα για να νομίζει το πόπολο ότι είναι ελεύθερο."
Πάνω κάτω, ναι. Με έναν αστερίσκο: αυταρχισμός μεν (και μάλιστα σε δυσθεώρητα ύψη που ούτε ένας Όργουελ ή ένας Χάξλευ δεν θα τολμούσαν να διανοηθούν), μη μακαρθικός δε. Δεδομένου ότι το αντίπαλο δέος συγκροτείται στο φαντασιακό της δυτικής κοινής γνώμης ως η "τελευταία παραδοσιακή κοινωνία", ο δυτικός αστυνομοκρατούμενος αυταρχισμός λογικά θα έχει αντιπαραδοσιοκρατικό-αντιεθνοτικό πρόσημο- ή τέλος πάντων εναντίον της συγκεκριμένης παράδοσης και εθνότητας-, παρά πούρο αντικομουνιστικό. Βασικά δεν υφίστανται οι αιτίες και οι αφορμές μιας αντικομουνιστικής υστερίας σήμερα. Χωρίς να είμαι απόλυτος εδώ, για πολλούς λόγους.
"ιμπεριαλισμός κλείνει τις γραμμές του και βάζει μέσα όλους τους πρόθυμους για τη σταυροφορία που ετοιμάζει."
Αυτά να τα βλέπουν όσοι επιμένουν να βλέπουν σε ταμπέλες και σύμβολα μια μεταφυσικού τύπου ισχύ που γεννά από μόνη της αξίες, πρότυπα και ηθικά συστήματα. Καθρεφτάκια για ιθαγενείς στο μεγάλο παζάρι του θεάματος...
(συνεχίζεται...)
Σάββατο, 29 Ιουλίου, 2023
(συνέχεια...)
Επιμύθιο. Ο σημερινός άκαιρος "αντιφασισμός" χρησιμοποιείται στον δυτικό κόσμο σε πέντε περιπτώσεις:
1) Για να δηλώσουμε ό,τι δεν μας αρέσει σε πολιτικό, και όχι μόνο, επίπεδο. Enough said.
2) Ως σκιάχτρο και αρχινέμεσις της "καλής μας" της φιλελέδικης της δημοκρατίας "μας", που "δεν είναι τέλεια η κακομοίρα, αλλά τινακανουμετώρα".
3) Ως βασικό εργαλείο εξόντωσης και οστακισμού αντιφρονούντων, τουτέστιν cancel culture σε στεροειδή.
4) Ως cultist slang περιθωριακών αντιφών με χουλιγκάνικη λογική γαύρος-βάζελος.
5) Ως χονδροειδής προβοκάτσια εναντίον της Ρωσίας στο Ουκρανικό. Εδώ εξηγούμαι. Το να ερμηνεύει κάποιος τον Ρωσονατοικό πόλεμο ως προαιώνια, μεταφυσική σύγκρουση "φασισμού-αντιφασισμού", το να χαρακτηρίζει τους Ζελέ-Μπιντέ-Σολτς νεοναζί και να ιστοριογραφεί τον Πούτιν ως αποναζιστικοποιητή είναι σαν να θεωρεί τους συνομιλητές του νοητικά ανάπηρους. Ο μέσος νόρμης μπορεί να μην σκαμπάζει πολλά από ιδεολογικοπολιτικά σανσκριτικά και γεωπολιτικά κορακίστικα, αλλά μια στοιχειώδη ορθολογική σκέψη την έχει, τουλάχιστον εδώ στην δύση. Τον χάνεις αυτοστιγμεί με τέτοιους τερατώδεις παραλογισμούς.
Τουτέστιν, αυτού του είδους ο "αντιφασισμός" να μας λείπει.
Σάββατο, 29 Ιουλίου, 2023
Γενικά σωστός, από την άλλη, αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι κι οι Αζόφ πριν δέκα χρόνια μια περιθωριακή γκρούπα πρεζοχουλιγκάνων ήταν, αρκούσε όμως ένα ευρωατλαντικό πραξικόπημα για να τους μετατρέψει σε μαχητές με γκάνια και από εκεί σε poster boys της Εσπερίας. Να μην αποκλείουμε λοιπόν (αλλά ούτε και να προεξοφλούμε) ότι στο μέλλον δεν θα βρεθεί και σε μια άλλη χώρα κάποια νεοναζιστική γκρούπα, νυν περιθωριακή, που θα αποκτήσει τα εν λόγω στοιχεία.
Πουτινικό "αντιφασισμό" σε δικό μου σχόλιο δε θα βρεις, ούτε κανενός άλλου στη λέσχη, νομίζω.
Σάββατο, 29 Ιουλίου, 2023
Κατά τα άλλα, αν πρέπει να λογίζεται μεταξύ των φιλελέδων ο Σπένσερ (δεν υπάρχει αντίρρηση εκ μέρους μου σε αυτό), αυτό ενισχύει το δικό μου επιχείρημα λίγο παραπάνω. Διότι σημαίνει ότι ο φιλελευθερισμός έχει φτάσει στην αυτοσυνειδησία ότι δεν μπορεί να πείσει το λευκό πόπολο με αφηγήματα περί φιλελέ δημοκρατίας και τα σχετικά, και πλέον πάει σε borderline επιχειρηματολογία δυτικής φυλετικής ανωτερότητας. Σίγουρα αυτή η επιχειρηματολογία πάντα υπήρχε (κραχτά παραδείγματα ο ρατσιστής ακροδεξιός Niall Ferguson που πλασάρεται για δεκαετίες ως ο μεγάλος ιστορικός του φιλελευθερισμού, με το κατάπτυστο ρατσιστικό πόνημα "civilization the west and the rest" και ο Χάντιγκτον). Αλλά, αν φτάσαμε στο σημείο ο Φουκουγιάμα να γράφει για "deracinated Westerners" και ο Σπένσερ να είναι ο ουρανοκατέβατος οργανικός ιδεολόγος του βαθέος μπαϊντενικού neocon-ισμού, τότε πράγματι δεν είμαστε στο 2020, αλλά μάλλον πιο κοντά στη μετατροπή της Εσπερίας (πρακτικά και ιδεολογικά) σε ένα μεγάλο Ισραήλ, με homonationalism και femonationalism. (Είναι και υπέρ των γκέι ο μπαγάσας ο Σπένσερ, πανάθεμά τονε, tailor-made για ιδεολόγος του λίμπεραλ νεοεθνικισμού είναι ο άτιμος!)
Σάββατο, 29 Ιουλίου, 2023
Ἔστω καὶ καθυστερημένως ἕνεκα πυκνῶν ὑποχρεώσεών μου κατ᾿ αὐτὴν τὴν περίοδον, ὅπως ἴσως θὰ ἐγνώριζε καὶ ὑπέθετεν ὁ ἀναγνώστης τῆς ἱστοσελίδος τοῦ Ἅρματος
(πρβλ. https://www.armahellas.com/2023/07/12/%e1%bd%81-povl-h-riis-knudsen-%cf%83%cf%84%e1%bd%b4%ce%bd-%e1%bc%91%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1/ ), θὰ ἤθελα νὰ συγχαρῶ τὸν φίλο μου Σταμάτη καὶ ὅλους ἀκόμη ὅσους συνέβαλαν στὴν ὅλως ἐξαιρετικὴν αὐτὴν διοργάνωσι - ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς εὐχαριστήσω ἐγκαρδίως γιὰ τὴν πρόσκλησιν ποὺ μοῦ εἶχαν ἀπευθύνει.
Δυστυχῶς ἡ σχετικῶς μακρόχρονος φιλοξενία καὶ ὑπὸ τὴν ἐπιμέλειάν μου περιήγησις τοῦ προσκεκλημένου μας ὁμιλητοῦ Povl Heinrich Riis-Knudsen, ἐπὶ πλέον τῆς δεδομένης μου ἐργασίας καὶ ἐν συνδυασμῷ πρὸς τὴν γεωγραφικὴν ἀπόστασιν, δὲν μοῦ ἐπέτρεψαν τὴν κάθοδον, παρ᾿ ὅτι θὰ τὸ ἐπεθύμουν διακαῶς.
ΤΕΤΟΙΑ χρειαζόμαστε - κι ὄχι ξελαρυγγιασμένους "πατριῶτες" τῶν ὁποίων τὸ ψυχοπνευματικὸ στῖγμα διακυμαίνεται κάπου σ᾿ ἕνα λίγο-πολὺ καταγώγιο χῶρο, ποὺ ὁριοθετεῖται ἀπὸ τὰ μετροσεξουαλικὰ σύγχρονα σαχλὰ ἀκούσματα διαφόρων ὑποδιαιρέσεων, "λαϊκότροπα" σκυλαδ-ὑλακίσματα, ἀφρικανόρρυθμα γρυλίσματα, μαιναδόπληκτα θηλυπρεπῆ σαλιαρίσματα καί, ἀκόμη ἐπίσης, γαρύοντα δῆθεν "ἡρωικότροπα" εὐτελῆ κακοτεχνήματα καὶ ἐξαλλοιωτικοὺς ὑποβιβασμοὺς τῆς Παραδὀσεως στὴν καλλίτερη περίπτωσι.
Ἐκεῖνος ποὺ τὴν μέρα παριστάνει τὸν ἐθνικὸ πρόμαχο καὶ τὸ βράδυ λικνίζεται ὡς λατίνος ... "δεσποινίδος" ἢ καταπιεσμένο χανουμάκι ἐκφράζοντας τὸν πραγματικό του βαθύτερο χαρακτῆρα, ἁπλῶς φέρει τὴν μέρα μιὰν ἀστικὴ μάσκα γιὰ νὰ κερδίζῃ ἐπιφανειακὲς ἐντυπώσεις ἢ καὶ ψήφους.
ΟΜΩΣ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΑΣΚΕΣ - ἀλλὰ ἀπὸ Αἷμα καὶ Πνεῦμα, ποὺ ἐκτρέφουν καὶ ζυμώνουν καὶ ἐνζυμώνουν τὴν ψυχὴν καὶ τὴν Βούλησιν τῶν Μαχητῶν!
Οἱ δὲ Μαχηταὶ εἶναι μέσα στὸν χρόνο τους ἀλλὰ καὶ ὑπεράνω ἀκείνου ἐπίσης, ὑπέρχρονοι κι ἔγχρονοι ἐν ταὐτῷ, διαθραύοντες τὸ παροδικὸ καὶ τὸ θνητὸ μὲ τὴν ἀκατασίγαστον ἐντός τους ἀχωρικότητα κι ἀδιαχωρητότητα τοῦ αἰωνίου, τοῦ θείου, τοῦ πρὸς πάντα κατωφερῆ "ἀνθρωπισμὸν" ξένον ὑπερανθρωπίνου, ἀκαθέκτως ἐπελαύνοντος...
Δὲν θὰ ἀπαντήσω σὲ κανένα ἀστεῖο μπαρμπαδέλι ποὺ αἰσθάνεται τὴν ἀστομοδάτην του εἰκονικὴν καὶ ἀμέτρως καὶ κάπου αὐτιστικῶς αὐτοδιαλαλητήν του ἐκτιθεμένην "ἡρωικότητα"· ἄλλα μὲν παγωνιῶν ἄλλα δὲ ἀετῶν ἤθεα καὶ νομοί!!!
Ὣς ἐδῶ μὲ τοὺς "πολεμιστὰς" ἀπὸ τὰ γαριδάκια! Τοὺς παραχορτάσαμε...
>>[Συνεχίζεται]>>
Κυριακή, 30 Ιουλίου, 2023
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είπε...
>>>
ΠΡΟΤΕΙΝΩ λοιπὸν τὴν δημιουργίαν (καὶ κατ᾿ ἀντιπαραβολὴν πρὸς στειρότητας τοῦ παρελθόντος, ποὺ κυρίως καμένα μυαλὰ καὶ ἀθεραπεύτως παιδομόρφους χαρακτῆρας ἔχουν παραγάγει - κάποτε μὲν 15 καὶ 20, τώρα δὲ ἤδη ἀπελπιστικῶς καὶ στασίμως 50 ἢ 60 ἐτῶν...) ἑνὸς μεσαιωνικῶς ἐρριζωμένου Οἴκου τῶν Ἱπποτῶν (RITTERHAUS/REITERHAUS) - ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΩΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΗΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΤΟΝ ΥΜΝΟΝ ΤΟΥ:
ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ τὸ ΑΡΜΑ: τὸ Τραγοῦδι τῶν Ἱπποτῶν
Ἐμπρός! Στὸ Ἅρμα τῆς Μάχης ἐμπρός!
Μὲ τοὺς ἵππους ἐμπρὸς στὰ πεδία·
τῆς Δουλείας ἐκεῖ ὡς τρίζει ὁ ἁρμός
μετριέτ᾿ ἡ καρδιά κι ἡ ἀνδρεία.
Τὸν Ἄνδρα ὡς μονάχο στ᾿ ἁλώνια καλεῖ
τῆς Αλήθειας ἡ Ὥρα, γυμνὴ εἶν᾿ ἡ ψυχή…
Τὸ λεύτερο ἔχ᾿ ἀπ᾿ τὸν κόσμο χαθῆ
τὸ Πνεῦμα· οἱ ἀφέντες κι οἱ δοῦλοι
περίτεχνη ὑφαίνουν μὲ Ψέμμα πλοκή
δολεροί, δειλοί, ῥαδιοῦργοι:
Στὰ μάτια νὰ ἰδῇ ποὺ τὸν Χάρο τολμᾷ
᾿νογάει ὁ Μαχητής, μοναχά, Λευτεριά!
Σκοτούρα δὲν στρέχω νὰ στεριωθῇ
ἐλαφρὺς στῆς Μάχης τὸν Δρόμο,
στῆς Μοίρας καλπάζω τὴν ἄγρια καμπή,
ποὺ σήμερα ἢ αὔριο ἀνταμώνω:
κι ἂν αὔριο μ᾿ εὕρῃ, τ᾿ ἀτίμητο ἂς πιῶ
τοῦ χρόνου τ᾿ ἀπόπιωμα τώρα κι ἐδῶ!
Τ᾿ Οὐρανοῦ εἶν᾿ ὁ κλῆρος χαρᾶς τιμή,
χωρὶς ἀγκομάχη καὶ ψόγο,
ἐλαφριά· τ᾿ ἀγκομάχου ἡ δούλα ψυχή
γιὰ πλούτη ἀνασκάπτει μὲ μόχθο:
Φτυαρίζει, σκάβει φωλιὲς στὴν Γῆ
ὣς ὅτου ὁ ἴδιος στὸν λάκκο του μπῇ!
ὁ Ἱππότης καὶ τ᾿ ἄτι του τὸ γοργό
φοβέρα καὶ τρόμος στὶς φιέστες·
στὸ μέγαρο ὡς μπαίνουν τὸ γιορτινό
ἀπρόσκλητοι εἶν᾿ ἐπισκέπτες!
Χωρὶς γλυκόλογα, δίχως φλουριά
τὴν κόρη ἁρπάζει καὶ πάει στὰ βουνά!
Γιατί κλαψουρίζει ἡ ἑταίρα γοερά;
Νὰ φύγουμε ἔφθασ᾿ ἡ ὥρα!
Δὲν ἔχει ὁ ἱππότης γι᾿ ἀγάπη καρδιά
μιὰ μόνη, μὰ οὔτε μιὰ χώρα:
τῆς μοίρας τροπὲς ᾿πὸ κεῖ κι ἀπὸ ᾿δῶ
ἡ ἀνδρεία βουλή του δὲν ἔχει χωριό!
Μεταίχμιο τοῦ Κόσμου τοῦ Ξίφους ἡ ἀκμή,
χαρῆτε τοῦ Ξίφους οἱ ἀρχόντοι.
Ὁποὺ συμπαγὴς κι ἀταλάντευτη ἀλκή
᾿μπροστά του ὑποκλίσεων βρόντοι.
Κορῶν᾿ ουδεμιὰ εἶναι τόσο ὑψηλή
στὸν εὔτολμο ἀνέφικτη Μαχητή!
Συντρόφοι στοὺς ἵππους, λοιπόν, χαλινά,
προτᾶξτε τά στήθη στὴν Μάχη!
Ἡ Ζωή ἀφρίζει, ἡ Νιότη αψηφᾷ
ἀκόμα ὡς τὸ Πνεῦμά μας ἄρχει…
Ἐμπρός! Κι ἂν δὲν ῥίξτε στὴν Μάχ᾿ τὴν ζωή
ποτέ δὲν θὰ νοιῶστε σὲ σᾶς νἄχῃ ᾿ρθῆ!
Στίχοι-Μελωδία: Κατὰ τὸ «Reiterlied» τοῦ Friedrich Schiller.
https://www.youtube.com/watch?v=dZlYU_WvPTc
https://www.youtube.com/watch?v=EfY7R-GXh3g
Στέφανος Γκέκας
Κυριακή, 30 Ιουλίου, 2023
Κύριε Γκέκα υπάρχει ένας σύλλογος αναβίωσης μεσαιωνικών δρώμενων με το όνομα Ritter Hellas.
https://www.facebook.com/groups/ritterhellas/
Κυριακή, 30 Ιουλίου, 2023
Γεια σου Στέφανε. Η ιδέα της οργάνωσης μιας ομάδας αναβίωσης τέτοιων δρώμενων είναι ωραία. Απαιτεί βέβαια αρκετές προϋποθέσεις. Χρήματα για εξοπλισμό (είναι από ακριβά ως απλησίαστα τα κόστη για στολές, ιδίως αν μιλάμε για μεταλλικές πανοπλίες, πχ. η η ολόσωμη μεταλλική πανοπλία του ιππέα που φορούσε το παιδί το οποίο φαίνεται στην φωτογραφία κοστίζει περίπου 4000 ευρώ), τεχνογνωσία (η οποία ξεκινά από την γνώση χρήσης σπαθιού μέχρι την αναβίωση σκηνογραφημένων μαχών - αυτό ακόμη δεν είναι εφικτό να γίνει στην Ελλάδα γιατί χρειαζόμαστε καλή εικόνα του τι γίνεται στην Βαυαρία και ικανότητα αντίστοιχων σκηνογραφιών προσαρμοσμένων στους ελληνικούς χώρους που είναι μικρότεροι και διαφορετικοί) και καλή γνώση της ιστορίας (αυτό είναι το ευκολότερο). Θα πρέπει να καταβληθούν συντονισμένες και συνεχείς προσπάθειες για να επιτευχθεί αυτή η πρόταση. Δεν είναι εύκολο. Αλλά δεν είναι και ανέφικτο. Βούληση χρειάζεται και επιμονή.
Υπάρχουν όμως προγενέστερα στάδια που είναι σίγουρα ευκολότερο να πραγματοποιηθούν. Είσαι πολύ καλός γνώστης της παραδοσιακής ελληνικής και ευρωπαϊκής μουσικής. Πείσε τα παιδιά της ομάδας σου να ασχοληθούν και αυτά με το συγκεκριμένο πεδίο και οργάνωσε μια προσπάθεια συλλογική που θα εστιάσει σε αυτό ακριβώς. Βρείτε επαφές με μουσικούς που παίζουν παραδοσιακή μουσική ή πρότεινε σε κάποια απ'τα δικά σου παιδιά να εξασκηθούν σε παραδοσιακά όργανα. Αν μπορέσετε να φτιάξετε έναν πυρήνα που θα γνωρίζει και - ακόμη καλύτερα - θα παίζει παραδοσιακή μουσική (ελληνική, κέλτικη, γερμανική, ρωσική κλπ) όχι μόνο θα προκύψει άλλη μια ομάδα ικανή να προσφέρει σε μελλοντικά φεστιβάλ αλλά και θα υπηρετηθεί άμεσα και καίρια ο πολιτισμός της πατρίδας μας. Γνώμη μας παραμένει αυτή που εξέφρασε ο Σταμάτης στην τελευταία συνάντηση. Αν κάνετε κάποια απόπειρα εστίασης σε πολιτιστικές θεματικές, κράτα την πολιτική ιδεολογία στο βάθος, μην την κάνεις προμετωπίδα και δώσε μεγαλύτερη έμφαση στην αισθητική και την τέχνη. Μια τέτοια επιλογή θα ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με ανθρώπους που μπορεί να είναι εξίσου παραδοσιοκράτες με εμάς αλλά να έχουν άλλες πολιτικές απόψεις ή να μην δίνουν τόση έμφαση στην πολιτική. Αυτό όμως δεν τους καθιστά λιγότερο ενδιαφέροντες ως προσωπικότητες.
Για την πολιτική, τον χώρο και τους τύπους που κραυγάζουν στα μικρόφωνα δεν έχει κανένα νόημα να συζητήσουμε. Μας βγάζουν εκτός θέματος, υποβιβάζουν την αισθητική, δεν έχουν θέση σε θέματα που αφορούν τον πολιτισμό. Οι άνθρωποι είναι για τα μπάζα.
Κυριακή, 30 Ιουλίου, 2023
Από το δράμα "Βαλενστάιν" είναι το τραγούδι του Σίλερ, Στέφανε.
Για τον Βαλενστάιν, μια από τις πραγματικά πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητας της μεταβατικής περιόδου από τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα στους νέους χρόνους, συνοψίζει ίσως καλύτερα από όλους τους Γερμανούς ιστορικούς ο Franz Mehring:
"Albrecht Wallenstein (1583-1634) followed in Germany the same aim as did Richelieu at the same time in France: the creation of a purely secular monarchy, that was to raise itself, free of religious differences, over the heads of the quarrelling princes, soften the internal class differences and turn the whole energy of the nation outwards. Wallenstein subordinated the Catholic estates no less than the Protestant ones to the Imperial authority. He was no fanciful politician but had a very clear goal which, as the French example showed, was not only attainable but was in line with historic progress. Wallenstein failed because the sovereignty of the Imperial Estates was far too deeply rooted in the economic conditions of the Germany of the day for him to tear them loose. Not only the princes, Catholic or Protestant, opposed him, but so did the towns. The Hansa towns refused to provide him with ships to dominate the Baltic, and while Wallenstein was already full of the most farsighted plans for conquering Constantinople and driving the Turks out of Europe, the town of Stralsund victoriously opposed him when he demanded they should accept an Imperial garrison. At the very time that Wallenstein was brought up short at the walls of Stralsund, Richelieu, after a 14=month siege, took the fortress of La Rochelle, the centre of French Protestantism (the Huguenots). From now on he had his hands free for his foreign policy, and undertook an extensive fight against the house of Habsburg to ensure the French monarchy’s predominance in Europe.
In summer 1630 King Gustavus Adolphus of Sweden (1594-1632) landed with an army on the Pomeranian coast. Long cajoled by France, he had hesitated for a long time before daring to commit the resources of tiny Sweden, which in those days counted no more than 1.5 million inhabitants, to an attack on the great empire of Germany. It is a gross falsification of history to say that he finally got involved in the difficult undertaking to save the Gospel, the Protestant faith, in Germany. On the contrary, he was historically completely justified in being solely motivated by the economic and political interests of the Swedish monarchy, which would have been most severely threatened had Wallenstein’s plan to spread Imperial dominion over the Baltic succeeded. He can, however, lay no claim to the dubious reputation of having been a knight errant of Lutheranism. The Emperor was much wiser in recalling Wallenstein to the supreme command than he was in his unsuccessful efforts to obtain the Papal blessing. With amazing speed Wallenstein put a new army onto a warlike footing and drove the Swedish King out of South Germany onto the Saxon plain, where Gustavus died at the battle of Lützen on November 16, 1632.
His death changed nothing in the general course of events. He had long passed the peak of his career as a conqueror. The setback that the Swedish army suffered lay in the very nature of things. Sweden could not defeat Germany, and Gustavus could not have changed that even if he had lived much longer. But nor could the Imperial authority be restored. When the Emperor once again failed Wallenstein in his plans, and Wallenstein tried to pursue his political goals on his own, the mighty instrument that he thought he had created in his army broke him. His Generals and Colonels deserted him and he fell to the daggers of the Emperor’s assassins."
Ξέρω Στέφανε ότι δεν συμπαθείς τις αγγλικές μεταφράσεις, γι' αυτό παραθέτω και το πρωτότυπο:
https://sites.google.com/site/sozialistischeklassiker2punkt0/mehring/mehring-preussische-geschichte/mehring-deutsche-geschichte/mehring-vom-ausgange-des-mittelalters/erster-abschnitt
Δευτέρα, 31 Ιουλίου, 2023
Καλημέρα Στέφανε. Ευχαριστώ εκ μέρους όλων των παιδιών της λέσχης για τα καλά σου λόγια.
Μιας και το έφερε η συζήτηση θυμήθηκα το εξής. Κάποτε είχα γνωρίσει ένα παιδί που παλαιότερα ήταν μέλος σε Oi! συγκρότημα και μετά παράτησε το punk και άρχισε να παίζει γκάιντα σε σχήματα ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Που να βρίσκεται άραγε σήμερα; Μπορεί να είναι χρήσιμος σε μελλοντικές εκδηλώσεις.
Δευτέρα, 31 Ιουλίου, 2023
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είπε...
Σταμάτη καὶ λοιποὶ φίλοι,
Εὐχαριστῶ γιὰ τὴν εὐγενῆ σας κρᾶσιν καὶ στάσιν - τοσούτῳ δὲ μᾶλλον, καθ᾿ ὅσον ὁ "χῶρος" ἔχει καταληφθῆ ὑπὸ χυδαίων ἕως καὶ μυσαρῶν καὶ κηβδίλων «τραβεστὶ» τοῦ ἐθνικισμοῦ, τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ κ.λπ., πρᾶγμα διευκολυνόμενον καὶ ὑπὸ τῆς τραγικῶς κυριαρχούσης κακογουστιᾶς καὶ ἀδυναμίας στοιχειώδους διακρίσεως· κατὰ παλαιοτέρας ἐποχὰς οἱ τοιοῦτοι οὔτε ἐκ τῆς ἐξωτερικῆς ὁδοῦ τοῦ προθαλάμου θὰ ἐπετρέπετο νὰ διέλθουν – νῦν δὲ παριστάνουν μέντορας καὶ πρωτοστάτας…
Κατ᾿ ἀρχὴν μᾶλλον παρενοήθη ἡ περὶ συμπήξεως «ἑνὸς μεσαιωνικῶς ἐρριζωμένου Οἴκου τῶν Ἱπποτῶν (RITTERHAUS)» πρότασίς μου, καθὼς δὲν σκέφτομαι ἀποκλειστικῶς ἀναβιώσεις καὶ παραστάσεις πού, καθὼς ὀρθῶς παρατηρεῖτε, προϋποθέτουν πανάκριβον ἐξοπλισμὸ καὶ τεχνογνωσία. Χωρὶς ἐκ προοιμίου ν᾿ ἀποκλείωνται αὐτά, σκέφτομαι κάτι μᾶλλον βιωματικὸ κι ὁλιστικὸ παρὰ μουσειακοῦ κι ἀναβιωματικοῦ ἁπλῶς χαρακτῆρος. Τὸ πνεῦμα, ἡ ψυχὴ κι ἡ οὐσία στὸ κέντρο - ὄχι ὁ ἐξοπλισμός. Ἡ μεσαιωνικὴ καὶ ἱπποτικὴ παράδοσις ὡς σκαλοπάτι καὶ οὐδός (κατῶφλι) ἀναβιβάσεως στὴν Παράδοσι καὶ τὴν οὐσίαν της, μὲ πολλαπλᾶ μέσα, ἐργαλεῖα καὶ πλαίσια ἀνθοβολίας. Ὅπου θὰ καλλιεργεῖται ἡ μεσαιωνικὴ ἑλληνικὴ καθ᾿ αὑτὴν ἀλλὰ κι ὡς βατῆρα πρὸς τὴν ἐμβιωτικὴν ἀφομοίωσιν τῆς ἀρχαίας καὶ ἀρχαϊκῆς Ἑλληνικῆς, τοῦ Αἰσχύλου καὶ τοῦ Πινδάρου, τοῦ Ἡρακλείτου καὶ τοῦ Ὁμήρου. Ὅπου θὰ τρέχουν στὰ ἱερὰ βουνά μας οἱ πεζοπόροι καὶ δρομεῖς διὰ τῶν ἐνσυνειδήτων κρούσεων κοινωνοῦντες μὲ τὰ ἐνδότερα τῆς Γῆς καὶ τοὺς πεσόντας ἥρωας καὶ μὲ τὴν λεπτοϋφῆν των πνευματικότητα συνδεόμενοι πρὸς τὰ οὐράνια ὕψη ποὺ ἀγγίζουν τὶς κορφές μας καὶ μᾶς μεταγγίζονται δι᾿ ἐκείνων.
Ὅπου θὰ καθίσταται ἁπτὸς ὁ ἀγών, ἡ πάλη, ἡ μάχη, ἡ ἀναρρίχησις, ἡ εὐγενὴς ἅμιλλα.
Ὅπου ἰδεῶδες θὰ εἶναι τὸ τέλειον καὶ μόνον αὐτό. Τὸ δὲ τέλειον ταὐτοποιεῖται ἐκ κι ἐπιτυγχάνεται διὰ τῆς αὐθεντικότητος: ὄχι μὲ τά/τοὺς «δῆθεν» καὶ τὶς εἰκονικότητες!
Εἶναι τόσον ἀπελπιστικῶς θλιβερὰ ἡ αὐθάδης αὐταρέσκεια συγχρόνων πού, δικαιολογώντας τὴν χιλιόπωρη διατρητότητα τῆς εὐτελείας ποὺ ἐκπροσωποῦν, ἀντὶ ν᾿ ἀπολογηθοῦν καὶ εἴτε διορθωθοῦν εἴτε ἐξαφανισθοῦν, προτάσσουν τὸ παραπλανητικώτατον «ἐσεῖς τὶ κάνετε»! Ἄρα νὰ παράγουμε, λοιπόν, πατσαβοῦρες καὶ γλωσσικὰ καὶ νοηματικὰ ἐκτρώματα – περιμένοντας ἀπὸ τοὺς πνευματικοὺς πυγμαίους καὶ πληβείους τοῦ «χώρου» νὰ τοὺς δοξάσουν (ἢ καὶ πλουτίσουν)!!!
>>>[Συνεχίζεται]
Τετάρτη, 02 Αυγούστου, 2023
>>>
Κάποτε ἕνας παλαιὸς Δανὸς συναγωνιστής, προσκεκλημένος τοῦ Ἅρματος, ἀπετύπωσε μιὰν ἀποκρουστικὴ γιὰ τοὺς ὡς ἄνω ἀλήθειαν ὡς ἑξῆς:
«Ἐμεῖς οἱ ἐθνικοσοσιαλισταὶ ὀφείλουμε σ᾿ ὅλα νὰ βάζουμε πολὺ ψηλὰ τὸν πῆχυ: ὅ,τι φτιάχνουμε, ὅτι δημιουργοῦμε πρέπει νὰ στοχεύῃ σὲ τίποτε λιγώτερο ἀπὸ τὸ τέλειο!»
Ἀντ᾿ αὐτοῦ ἔχουμε τὴν συνεχῆ καταστροφὴ μιᾶς ἤδη ὁλικῶς ἀλλοιωμένης γλώσσης – καὶ τὴν πλήρη καταστροφὴ νοημάτων, σαφηνείας, πολυσχιδοῦς διακρίσεως, βάθους, εὕρους…
Κατεστραμμένοι ἐγκέφαλοι, εἰκονικὲς (ἀντι-)νοήσεις κι ἁπτή, διὰ τῆς καθολικῆς «παιδείας» ἀναπαραγομένη δοκησίσοφος ἡμι-greeklish ἀνοησία ἔχουν καταπλημμυρίσει τὸ σύμπαν – καὶ τὸν χῶρον.
Δέχομαι ἀτελεῖς ποὺ εἶναι διατεθειμένοι ν᾿ ἀνορθωθοῦν, νὰ ἐξελιχθοῦν καὶ τελειωθοῦν. Δοκησισόφους στραπατσαδόρους τοῦ λόγου καὶ τῆς σκέψεως τοὺς παραπέμπω στὸ εἰκονικὸ σύμπαν τῶν κατὰ φαντασίαν στελεχῶν καὶ μαχητῶν.
Ἂν μπορέσω νὰ φτιάξω εἴκοσι ἀληθῆ στελέχη, θὰ πῶ ὅτι δὲν ἀπέβησαν ὅλα μάτην. Τὶς χιλιάδες παραφουσκωμένων μηδενικῶν δὲν θέλω οὔτε νὰ τὶς γνωρίζω. Εὐτυχῶς οἱ πατσαβουρολάγνοι συνήθως τὸ καταλαβαίνουν αὐτὸ τοὐλάχιστον - ἐνστικτωδῶς· οἱ πιὸ δηλητηριώδεις ἐξ αὐτῶν ἐπιδίδονται καὶ στὴν εὐκαιριακὴ ἢ καὶ συστηματικοί (οἱ κορυφαῖοι καλλικάντζαροι) κατασυκοφάντησίν μου - ἀλλά, σὰν τὸν Ζαρατούστρα, δὲν πολυκαταγίνομαι μὲ τὶς «μύγες τῆς πλατείας»…
Μὲ κατατρώγει τὸ παραμικρὸ λάθος μου, ἀκόμη καὶ τυπογραφικό – καὶ δὲν δικαιοῦμαι καμμίαν δικαιολογίαν. Ἐπαναλαμβάνω λοιπὸν ἐδῶ ἕνα συμπυκνωτικὸν ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ προηγουμένου μου ἐνθέματος - ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ διορθώνοντας καὶ 2 τυπογραφικὰ λάθη ποὺ περιεῖχε:
«ΟΜΩΣ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΑΣΚΕΣ - ἀλλὰ ἀπὸ Αἷμα καὶ Πνεῦμα, ποὺ ἐκτρέφουν καὶ ζυμώνουν καὶ ἐνζυμώνουν τὴν ψυχὴν καὶ τὴν Βούλησιν τῶν Μαχητῶν!
Οἱ δὲ Μαχηταὶ εἶναι μέσα στὸν χρόνο τους ἀλλὰ καὶ ὑπεράνω ἐκείνου ἐπίσης, ὑπέρχρονοι κι ἔγχρονοι ἐν ταὐτῷ, διαθραύοντες τὸ παροδικὸ καὶ τὸ θνητὸ μὲ τὴν ἀκατασίγαστον ἐντός τους ἀχωρικότητα κι ἀδιαχωρητότητα τοῦ αἰωνίου, τοῦ θείου, τοῦ πρὸς πάντα κατωφερῆ "ἀνθρωπισμὸν" ξένου ὑπερανθρωπίνου, ἀκαθέκτως ἐπελαύνοντος...»
Ἔχει πρωταρχικὴν ἀξίαν ἡ διάδρασις στὸν φυσικὸ χῶρο – κι ἔχω ἐδῶ νὰ δηλώσω τὴν ἀρίστην εἰκόνα ποὺ ἀπεκόμισα ἐξ ὅσων ἐκ τῆς Λέσχης ἔχω συναντήσει· ἐξαιρετικὰ ἄτομα, μοιραίως πρωτευουσιάνοι μὲ κάποια παρεπόμενα στοιχεῖα λεκτικῆς πληθωρικότητος, ἤδη καὶ ἐκ τοῦ γραπτοῦ λόγου ἀναγνωρίσιμα. Ἐντὸς τοῦ δεδομένου χώρου (λεκανοπεδίου), τοῦτο δύναται νὰ ἔχῃ καὶ θετικὲς ὄψεις - ὅπως κι ἐγὼ ὁ ἀγροῖκος δὲν θὰ μποροῦσα νὰ ζήσω μέσα σ᾿ ἐκείνην τὴν ζούγκλα.
ΔΙΑΔΡΑΣΙΣ, λοιπόν, εἶναι τὸ κλειδί – κι ἡ εἴσοδος στὴν ἐκτεταμένην ἴσως δρᾶσιν.
Ἡ ὁμὰς ΦΒ (Ritter Hellas) ποὺ ἀνεφέρθη ἐξόχως συμπαθής!
Καὶ ναί, ὁ ἔξοχος ὕμνος τῶς Ἱπποτῶν τοῦ Σίλλερ ἀποτελεῖ τὸ τελείωμα τοῦ ἱστορικοῦ του δράματος Wallenstein.
Ἔρρωσθε!
Στέφανος Γκέκας
Τετάρτη, 02 Αυγούστου, 2023
Στέφανε, μιλούσα πριν λίγες μέρες με έναν φίλο που έχει στρατευθεί από την εφηβεία του σε αριστερά σχήματα. Είναι πλέον κοντά στα πενήντα. Μου είπε τα εξής:
"Έμαθα πριν κάποια χρόνια την ΦΛΕΦΑΛΟ από συζητήσεις στα Εξάρχεια. Έκανε εντύπωση σε παλιούς αναρχικούς και αριστερούς η αντρίκια στάση της σε μια σειρά ζητημάτων."
Όταν ήρθε η κουβέντα σε εσένα μου είπε ότι στα Εξάρχεια θεωρούν ότι ακόμα και αν έχει πέσει στο έδαφος ολόκληρη η περιφρούρηση μιας εθνικιστικής συγκέντρωσης αυτός ο τύπος (εννοούσε εσένα) θα συνεχίσει να μάχεται μέχρι τελευταίας ρανίδας. Πράγμα άξιο σεβασμού γιατί φανερώνει ειλικρινή ανιδιοτέλεια.
Φρονώ ότι όταν οι πολιτικά στρατευμένοι άντρες αντιπάλων πολιτικών χώρων, με εμπειρία δεκαετιών στην πολιτική πάλη, αντιλαμβάνονται τα παραπάνω (και πολλά άλλα ουσιαστικότερα) η όποια συζήτηση για το τσίρκο του καθημερινά εκφυλιζόμενου "χώρου" χάνει κάθε νόημα.
Όσον αφορά τις οργανωτικές ιδέες που μπορεί να έχεις, όταν θελήσεις να τις συζητήσουμε τηλεφώνησέ μου (ή κατεύθυνε στον Κώστα να τις συζητήσει μαζί μου σε περίπτωση που θεωρείς ότι πρέπει να συζητηθούν από κοντά). Μετά την ερχόμενη Τρίτη θα έχω μία εβδομάδα άδεια. Συνεπώς θα μπορώ να μιλήσω και με περισσότερο χρόνο στην διάθεσή μου.
Τετάρτη, 02 Αυγούστου, 2023
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είπε...
Σταμάτη, οἱ ἀναρχικοὶ μ᾿ ἔχουνε μεταξὺ πολλῶν ἄλλων φάσεων δεῖ πρὸ ἐτῶν σὲ μιὰ νυκτερινὴ σύγκρουσι (αὐτοὶ μᾶς ἐπετέθησαν) νὰ μένω τελευταῖος ἔξω ἀπὸ τὸ ΑΠΘ καὶ νὰ τοὺς ἐπιτίθεμαι ἀντὶ νὰ διαφεύγω· μ᾿ ἔχουνε δεῖ ὡς ἐπὶ κεφαλῆς τῆς μεγάλης ἐκδηλώσεώς μας τὴν 20ὴν Ἀπριλίου 2002 χαμηλὰ στὴν πλατεῖα Ἀριστοτέλους, τὸ πιὸ ἔκθετο κεντρικὸ σημεῖο τῆς Θεσσαλονίκης, νὰ τοὺς συνθλίβω μαζὶ μὲ τοὺς γενναίους μου συναγωνιστάς, παρ᾿ ὅτι ἐπετέθησαν ἕνα ἡμίωρο πρὸ τῆς ἐνάρξεως ὑπὸ τὴν βεβαίαν σιωπηρὰν συνέργειαν τῆς Ἀστυνομίας, ποὺ εἶχε κατακλύσει τὸ κέντρο τῆς πόλεως καὶ τοὺς ἄφησε νὰ κατεβοῦν ἀπὸ τὰ παν/μια, μιὰ ὁλόκληρη ἑκατοντάδα περίπου κρανοφόρων ῥοπαλοφόρων μὲ σάκκους γεμάτους λιθάρια καὶ μὲ δεκάρες πρόκες καρφωμένες στὰ ἄκρα τῶν ῥοπάλων τους - ἔχοντας δὲ καὶ μεγάλην ἀριθμητικήν ὑπεροχή, λόγῳ τῆς ὥρας…
Ἀμέσως μετὰ τὸν θρίαμβον ἐκεῖνον καὶ τὴν πανωλεθρία τοῦ δολοφονικοῦ ἀναρχικοῦ ὄχλου ὁ πονηρὸς ἀρχηγὸς τοῦ Ἠλία Κασιδιάρη μοῦ μετέφερε διὰ τοῦ τελευταίου τὴν «ἐντολὴν» νὰ ματαιώσουμε καὶ νὰ μὴ διεξαγάγουμε τὴν συγκέντρωσιν καὶ νὰ διαλυθοῦμε ἡσύχως - ἀφοῦ εἴχαμε στείλει τὰ ἀναρχικὰ καλόπαιδα τοῦ Συστήματος στὰ πέριξ νοσοκομεῖα (ὅπου καὶ ἀνέτως θὰ μποροῦσαν νὰ τοὺς ἐντοπίσουν καὶ συλλάβουν τὰ «ὄργανα τῆς τάξεως» ἂν ἤθελαν!) καὶ τὸ μαχητικό μας πνεῦμα εἶχε πιάσει κόκκινο!!! Διότι ὁ πονηρὸς χονδρὸς ἐφοβεῖτο, ἔτρεμε θριάμβους ποὺ ἔφεραν τὴν ὑπογραφήν μου – καὶ ἦσαν ἀπανωτοὶ ἐκεῖνα τὰ χρόνια…
Φυσικὰ καὶ δὲν ἔλαβα κἂν ὑπ᾿ ὄψιν μου τὴν γελοίαν ὑπόδειξιν ἐκ τοῦ λιπαροῦ καναπὲ τῆς Πεύκης. Καὶ ὁ θρίαμβος ὡλοκληρώθη… Ὅμως ἡ ἔνδοθεν ὑπόσκαψις συνεχίσθη ἀμέσως, κατόπιν ἀναδιπλώσεως καὶ ἀναπροσαρμογῆς της εἰς τὰ νέα δεδομένα – δὲν συνεχίζω.
Γνωρίζω ἕνα Γερμανὸ ἀναρχικό, ὁ ὁποῖος βιώνει τὴν πίστιν του στὴν αὐτονομία καὶ αὐτάρκεια ζώντας ὡς ἀγρότης στὴν ὕπαιθρο – καὶ ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζει τὰ θορυβώδη ἀναρχίζοντα καλλικαντζαρόπουλα τῶν γερμανικῶν καὶ τῶν ἑλληνικῶν πόλεων ὡς γελοῖα συγκεχυμένα ἀνδράποδα τοῦ Συστήματος, τοῦ ὁποίου μάλιστα καὶ ἀποτελοῦν τὴν πρωτοπορία: Ἡ δῆθεν «ἀντίστασίς» των εἶναι στὴν πραγματικότητα ἡ ἀπαίτησις παραλυμένου κι ἐκ τῆς σκωληκοβρότου οὐσίας τοῦ Συστήματος πλήρως ἁλωμένου βαμπὶρ τοῦ ὁλικοῦ ἐκφυλισμοῦ νὰ προχωρήσῃ ἡ ὁλικὴ καταβαράθρωσις καὶ Ἀντιστροφὴ ἀκόμη ταχύτερα, βαθύτερα κι εὐρύτερα, συνθλίβοντας καὶ ὅσα τελευταῖα ἴχνη ἐλευθερίας εἶναι ἀκόμη τυχὸν ἐφικτά: ἐνσαρκώνουν δηλαδὴ τὸ πιὸ βρόμικο alter ego τοῦ Συστήματος – ποὺ γι᾿ αὐτὸ καὶ τοὺς προστατεύει, ἔστω κι ἂν ἀτομικῶς εἶναι «ἀναλώσιμοι» γιὰ τὸ Σύστημα, κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς στιμμένης λεμονόκουπας· παράδειγμα παρατηρήσιμο καὶ στὸν δικό μας καὶ παλαιόθεν ἐκ τοῦ Συστήματος ἰσχυρότατα διαβεβρωμένο χῶρο…
Μ᾿ ἕναν τέτοιον «ἀναρχικὸ» πραγματικὰ δυσκολεύομαι νὰ ἐντοπίσω σημεῖα διαφωνίας!
Τὶς ἑπόμενες ἡμέρες, κι ἀφοῦ παίρνω μιὰν ἀνάσα ἀπὸ ἀπανωτὲς ὑποχρεώσεις (μόλις ἔκαμα καὶ τὴν τελευταίαν μου ἀνάρτησιν ΒΣ https://www.youtube.com/watch?v=5kf9irxJoK8) θὰ παρευρεθῶ σὲ κάποια αὐθεντικὰ φολκλορικὰ δρώμενα στὴν Ἤπειρο, Σαρακατσάνικα Ἀνταμώματα κ.ο.κ. – καὶ κάποιες διασχίσεις τῆς Βορείας Πίνδου· τόσα χρόνια ἔξω, μοῦ ἔχουν λείψει αὐτὰ δραματικῶς… Θὰ χαιρόμουν πολὺ ἂν μποροῦσες νὰ ἀνηφορίσῃς πρὸς τὰ ἐκεῖ ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς ἀδείας σου – καὶ νὰ ἀντικρύσῃς/βιώσῃς ἕνα κόσμο πού, εἶμαι βέβαιος, σοῦ εἶναι ἄγνωστος! Ὁ ὑπέροχος Μεσαίων βρίσκεται ἀκόμη ἀνάμεσά μας – κι ἀντὶ ἁπλῶς νὰ τὸν ἀναβιώσουμε, μποροῦμε καὶ νὰ τὸν βιώσουμε!
Θὰ μιλήσουμε.
Ἔρρωσθε!
Στέφανος Γκέκας
Πέμπτη, 03 Αυγούστου, 2023
Με τιμά ιδιαιτέρως η πρότασή σου. Θυμάμαι ακόμη ότι η Ήπειρος αποπνέει μεταφυσική δυναμική στα τοπία και την μουσική της, αν και έχω χρόνια να την επισκεφθώ. Φέτος οι διαθέσιμες ημέρες της άδειας είναι μόλις τρεις. Βέβαια, θα τις χρησιμοποιήσω σε συνδυασμό με το Σαββατοκύριακο και την αργία του δεκαπενταύγουστου για να απλώσω κάπως το χρονικό διάστημα που θα έχω ελεύθερο. Αλλά, και πάλι, δείχνει μικρό εφόσον μάλιστα πρέπει να κατέβω και στην Ανδραβίδα προκειμένου να δω συγγενείς και να συντονίσω την Οργανωτική Ομάδα του Μεσαιωνικού Φεστιβάλ. Αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς πως θα κυλήσει ο χρόνος και πότε θα μείνει ελεύθερο κάποιο διάστημα. Σε περίπτωση που προκύψει κάποιο τέτοιο θα σου τηλεφωνήσω άμεσα.
Σίγουρα, όταν επιστρέψω στην εργασία, θα ανέβω για έλεγχο στα παραρτήματα της Θεσσαλονίκης προς το τέλος του μήνα. Αλλά δεν ξέρω αν θα έχεις επιστρέψει.
Όπως και να έχει, θα μιλήσουμε τηλεφωνικά.
Παρασκευή, 04 Αυγούστου, 2023