Η χθεσινή συγκέντρωση των εργατικών σωματείων για την πρωτομαγιά ήταν η μεγαλύτερη όλων των προηγούμενων ετών της μετά τον covid περιόδου. Θυμάμαι τις συγκεντρώσεις των αμέσως προηγούμενων ετών που, στον χώρο όπου καλούσε σε συγκέντρωση η ΓΣΕΕ, υπήρχαν περιπτώσεις στις οποίες οι συγκεντρωμένοι δεν ξεπερνούσαμε τα 1000-1500 άτομα. Ήταν ακόμη η περίοδος της επικοινωνιακής και δημοσκοπικής κυριαρχίας του Μητσοτάκη. Τώρα, όμως, μέχρι και στις εργατικές συγκεντρώσεις δείχνουν ότι όλα αλλάζουν μέρα την μέρα και ολοκληρώνεται οριστικά η περίοδος κυβερνητικής χάριτος.
Δεν εννοώ, ασφαλώς, ότι πλέον υπάρχει μια ελπιδοφόρα κοινωνική εγρήγορση ή κάποια εθνική ανάταση, πολιτική συνειδητοποίηση ή κάτι σχετικό. Εκείνο που αναδύεται ως κοινωνική τάση είναι μια αργή αλλά εμφανής αλλαγή των ισορροπιών δύναμης στο ελλαδικό πολιτικό στερέωμα. Η περίοδος ανοχής για το σύστημα Μητσοτάκη παρήλθε. Ακόμη και με όλα τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, περισσότερο ή λιγότερο, σε επαφή με την κυβερνητική γραμμή, ακόμη και με την «Ομάδα Αλήθειας» και τις ορδές των εβραιοκινούμενων κυβερνητικών trolls να οργιάζουν σε κάθε διαδικτυακό πεδίο, η υποχώρηση της αποδοχής του Μητσοτάκη είναι εμφανής σε κάθε πεδίο κοινωνικής πραγματικότητας.
Φρονώ ότι η χθεσινή συγκέντρωση των εργατικών σωματείων αποτέλεσε μια αντανάκλαση αυτής της κοινωνικής τάσης. Η μαζικότητα της συγκέντρωσης πρέπει να ήταν εικοσαπλάσια της περυσινής. Όταν η κεφαλή της πορείας της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ περνούσε την πλατεία Συντάγματος και κατέβαινε την οδό Πανεπιστημίου στο ύψος του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια, τα τελευταία μπλοκ των συγκεντρωμένων δεν είχαν ξεκινήσει από την πλατεία Κλαυθμώνος. Η ακρίβεια, η κυβερνητική χυδαιότητα μιας θεσμικά συγκεκαλυμμένης νεοφιλελεύθερης οικογενειοκρατικής δικτατορίας, η τριτοκοσμική πολιτική κουλτούρα περιτυλιγμένη με γυαλιστερό «ευρωπαϊσμό», η κοινωνική διάλυση που παρατηρείται σε κάθε πεδίο του δημόσιου βίου έχουν, σαφώς, κουράσει τον μέσο Έλληνα.
Ωστόσο, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα άρθρα, ο μέσος Έλληνας της εποχής μας είναι τόσο απονευρωμένος πολιτικά και διανοητικά ώστε όλα αυτά δεν θα αρκούσαν για να τον ξυπνήσουν από τον λήθαργο στον οποίο τον έχει ωθήσει η πολιτική αλχημεία του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Έπρεπε να προκύψει η απρόβλεπτη για τα πολιτικά δεδομένα μέχρι τώρα πρακτική του Τραμπ για να ενεργοποιηθούν οι αφανείς μηχανισμοί που βοηθούν σημαντικά ώστε να διαμορφωθεί, αργά αλλά σταθερά, μια εκκολαπτόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια κατά του συστήματος Μητσοτάκη. Μολονότι το ανδρείκελο που γεύεται τον ελλαδικό πολιτικό θώκο χρησιμοποιεί ακόμη και την γεωπολιτική δυναμική με την εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους για να προσκολληθεί στο κράτος του Ισραήλ και την κυβέρνησή του, προκειμένου να οικοδομήσει έναν δίαυλο υποτέλειας προς τον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ δείχνει ακόμη δύσπιστος να δεχτεί την φιλία ενός πολιτικού του δικτύου Μπάιντεν.
Φαίνεται ότι αυτή η ρευστή πολιτική κατάσταση θα συνεχιστεί ακόμη στην Ελλάδα, αν δεν προκύψει κάτι απρόοπτο. Το καλοκαίρι πλησιάζει, συνήθως η θερινή ραστώνη χαμηλώνει τις πολιτικές εντάσεις, ο Μητσοτάκης γνωρίζει ότι αν χειριστεί με επιδεξιότητα και χωρίς προκλητικό τρόπο τους δικαστικούς και πολιτικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στην υπόθεση των Τεμπών θα έχει μπροστά του ένα χρονικό διάστημα αρκετών ήσυχων μηνών. Μέχρι τότε εμείς θα συνεχίσουμε να βιώνουμε την καθημερινότητα της μητσοτακικής εκδοχής του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Και η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη καθημερινότητα.
Γυρνώντας από την συγκέντρωση για την εργατική πρωτομαγιά ένα θραύσμα αυτής της καθημερινότητας τραυμάτισε την καρδιά μου, καθώς και τις καρδιές άλλων πέντε έξι ανθρώπων που βρέθηκαν κατά τύχη γύρω μου. Τραυμάτισε, όμως, και το ταλαιπωρημένο σώμα μιας γυναίκας. Όταν αποβιβάστηκα από το λεωφορείο στην πλησιέστερη προς το σπίτι μου στάση, είδα στο απέναντι πεζοδρόμιο της οδού Χαροκόπου μια κυρία σωριασμένη στην άσφαλτο. Δίπλα της στέκονταν δυο αστυνομικοί, ένας πιτσιρικάς και δυο ηλικιωμένοι.
Πλησίασα και ρώτησα τι συνέβαινε. Ο πιτσιρίκος με ενημέρωσε ότι η γυναίκα είχε παραπατήσει καθώς περπατούσε στην άκρη του πεζοδρομίου, με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία της και να βρεθεί στο έδαφος. Επειδή η πτώση ξεκίνησε από την άκρη του πεζοδρομίου το σώμα της είχε βρεθεί στον δρόμο. Τα τροχοφόρα περνούσαν δίπλα της και οι αστυνομικοί στέκονταν μπροστά, αναγκάζοντας τα διερχόμενα οχήματα να κάνουν μια μικρή παράκαμψη για να αποφύγουν το κορμί της.
Έσκυψα δίπλα της. Έδειχνε να είναι εβδομήντα με εβδομήντα πέντε ετών. Το αριστερό της μάτι είχε μελανιάσει και ήταν πρησμένο. Στο αριστερό μήλο του προσώπου της υπήρχε ένα σκίσιμο, όπως αυτά που «κληρονομούσα» όταν αγωνιζόμουν ως πυγμάχος. Θα χρειαζόταν ένα-δυο ράμματα, οπωσδήποτε. Τα ρουθούνια και το στόμα της ήταν γεμάτα ξερό αίμα. Δίπλα της, στην άσφαλτο, είχε αρχίσει να ξεραίνεται μια λιμνούλα αίματος. Για μια στιγμή μου φάνηκε ότι άσπρισαν οι κόρες των ματιών της. Άρχισα να της μιλώ ενστικτωδώς, λέγοντας ό,τι μου ερχόταν στο νου. Ευτυχώς, η γυναίκα επανήλθε. Μπορούσε να με κοιτάξει και να μου μιλήσει.
Ένας άλλος μεσήλικας έσκυψε δίπλα μου και την ρώτησε αν ήθελε νερό. Απάντησε θετικά και εκείνος της έβρεξε τα χείλη με ένα μπουκάλι. Κοίταξα το σωριασμένο της κορμί και η ματιά μου κατέγραψε τα κοινωνικά γνωρίσματα της εύτακτης, συντηρητικής ζωής των μικροαστών ηλικιωμένων της διπλανής πόρτας. Το κινητό τηλέφωνο κρεμόταν από μια θήκη, μια τσαντούλα με μικροψώνια της ημέρας, ένα διακοσμητικό λουλουδάκι που μάλλον είχε αγοράσει για να τιμήσει την πρωτομαγιά. Καημένη κυρία.
Παρατηρούσα την τακτοποιημένη ζωή της να έχει ανατραπεί από την κακοτυχία της στιγμής κι ενώ της χαμογελούσα η καρδιά μου είχε γεμίσει δάκρυα. Ένα απλό παραπάτημα, ένα τυχαίο συμβάν, όχι μόνο την είχε φέρει αντιμέτωπη με την προαιώνια αδυσώπητη μοίρα της ανθρώπινης σωματικής υπόστασης να βρίσκεται στο έλεος της σκληρής φύσης των πραγμάτων, της υλικής φθοράς, του πόνου, του τραύματος -και κάπου στο βάθος, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, του βαρκάρη με την μαύρη μπέρτα- αλλά και την είχε αφήσει στο έλεος των ανθρώπων που οργανώνουν τον δημόσιο βίο, λατρεύοντας να αντιγράφουν τους μηχανισμούς (και όχι το ζωοποιό Πνεύμα) της φύσης. Τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τα πάντα σαν αριθμούς, σαν λογιστικά κατάστιχα, και θεωρούν ότι εφόσον η φύση οργανώνεται αυτοτελώς με νόμους της ζούγκλας πρέπει και οι άνθρωποι, μετά από τέσσερις χιλιάδες χρόνια πολιτισμού, να προσαρμοστούν σε αυτούς (με αρχική προϋπόθεση αυτή η προσαρμογή να δίνει προτεραιότητα στην αυτονόμηση της οικονομίας από την κοινωνική ζωή, την εθνική παράδοση και την όποια ηθική ιεράρχηση).
«Θες να τηλεφωνήσω σε κάποιον συγγενή σου;» την ρώτησα.
«Άστο καλύτερα. Δεν ξέρουμε αν έχει τραυματίσει κάποιο οστό. Δεν θα μπορέσουν να την βοηθήσουν οι συγγενείς της. Καλύτερα να περιμένουμε το ΕΚΑΒ» μου είπε ο ένας αστυνομικός.
«Ρε παιδιά, τόση ώρα κάνει το ασθενοφόρο;» ρωτούσαν οι δυο περαστικοί που στέκονταν δίπλα μου.
«Τι το ‘θελα και βγήκα από το σπίτι;» ψιθύρισε εκείνη και ένιωσα σαν ένα σπασμένο γυαλί να χάρασσε την ψυχή μου.
«Θα έρθει τώρα το ασθενοφόρο. Δεν έχεις τίποτα. Τέτοια πρηξίματα στο μάτι είχα κάθε εβδομάδα όταν ήμουν αθλητής. Θα περάσει μόνο του. Μην του βάλεις πάγο. Δεν πρέπει να έρθει σε επαφή με κρύο η πρησμένη περιοχή του ματιού», της απάντησα, αν και ήμουν σίγουρος ότι δεν άκουγε τίποτα.
«Πόση ώρα έχετε καλέσει το ασθενοφόρο;» ρώτησα τον έναν ηλικιωμένο κύριο που στεκόταν δίπλα μου.
«Πριν μια ώρα», απάντησε αυτός.
«Σήμερα που είναι και αργία, με την έλλειψη προσωπικού και οχημάτων που υπάρχει, μάλλον θα περιμένουμε άλλη τόση» του απάντησα.
Η γυναίκα συνέχιζε να μένει σωριασμένη στο έδαφος ενώ ο ηλικιωμένος κύριος άρχισε να εξακοντίζει καυστικά σχόλια για το σύστημα υγείας και την κυβέρνηση, όσο το ασθενοφόρο δεν έλεγε να φανεί. Συζήτησα για λίγο μαζί του. Εξέφραζε την δικαιολογημένη οργή που θα έπρεπε να διαπνέει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας όσο η κυβέρνηση παραμένει σε χέρια μνημονιακών καθαρμάτων και εκφραστών του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Μου είπε ότι είχε κατέβει στην συγκέντρωση για τα θύματα των Τεμπών και αισθανόταν απογοητευμένος που δεν είχε αλλάξει κάτι. Του εξήγησα ότι κάθε εξουσία δεν θα μας άνοιγε την θύρα του σαλονιού της επειδή αποφασίσαμε να διαμαρτυρηθούμε μια φορά για ένα θέμα. Χρειαζόταν συνεχής πίεση για να επιτευχθούν κοινωνικές νίκες. Και πάνω απ’ όλα, να καταπατήσουμε με μανία την προπαγάνδα των ΜΜΕ και των καθώς πρέπει αφηγημάτων που θέλουν να μας κάνουν να αισθανθούμε άσχημα επειδή είμαστε φασίστες, ανορθολογικοί, παρωχημένοι, αντιευρωπαϊστές και εκτός πολιτικής μόδας όσοι αμφισβητούμε την ηγεμονία του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Ο συνομιλητής μου συμφωνούσε. Λίγο ήθελε ακόμη για να του προσφέρω φυλλάδιο της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
Κι όσο εμείς συζητούσαμε, η ώρα περνούσε. Και ξαναπερνούσε. Περνούσαν και διαβάτες από την πολυσύχναστη οδό. Στέκονταν, έβλεπαν την κυρία στο έδαφος, ρωτούσαν τι συνέβη. «Δεν είναι από την γειτονιά, δεν την ξέρουμε» έλεγαν κάποιοι που προφανώς διέμεναν κάπου εκεί κοντά. Η ακινητοποιημένη τραυματίας συνέχιζε να παραμένει έρμαιο της σκληρότητας των φυσικών νόμων. Είχαμε μόνο την συναισθηματική μας συγκίνηση να της προσφέρουμε αλλά αυτή δεν αρκούσε. Χρειαζόταν και η ιατρική περίθαλψη. Ένα από τα αποτελέσματα των κόπων του ανθρώπινου πνεύματος επί χιλιετίες. Όμως, το αποτέλεσμα αυτό των κόπων του ανθρωπίνου πνεύματος έχει παραχωρηθεί στο σύστημα των θιασωτών της αγοράς. Αυτοί το οργανώνουν σε προσφερόμενο αγαθό βάσει των δικών τους όρων, των δικών τους προτεραιοτήτων. Μια περαστική ρώτησε τους αστυνομικούς γιατί δεν προσέφεραν στην τραυματία τις πρώτες βοήθειες. Εκείνοι της απάντησαν ότι δεν γνώριζαν τίποτε σχετικό με πρώτες βοήθειες.
Και η ώρα συνέχιζε να περνά. Θα ήμουν δίπλα στην γυναίκα κοντά στα πενήντα λεπτά. Είχε προηγηθεί και άλλη μια ώρα από τον τραυματισμό της. Όταν τελικά έφτασε στο σημείο -ασφαλώς όχι ασθενοφόρο, αλλά- ένας μοτοσικλετιστής του ΕΚΑΒ. Άρχισε να της προσφέρει τις πρώτες βοήθειες. Ευτυχώς, η τραυματίας μπορούσε να κινηθεί. Τα πόδια της ήταν εντάξει. Θα χρειαζόταν μερικές εξετάσεις στο νοσοκομείο για να εξακριβωθεί ότι ήταν εντάξει και ο κορμός της.
Οι παρευρισκόμενοι μαζέψαμε τα πράγματα της και της τα περάσαμε στα χέρια. Ο μοτοσικλετιστής ειδοποίησε και από τον δικό του ασύρματο το ασθενοφόρο. Υποθέτω ότι μετά από μερικές ώρες πρέπει να έφτασε κι αυτό. Δεν μπορώ, όμως, να το επιβεβαιώσω γιατί μετά από μια ώρα παραμονής στο σημείο έπρεπε να αποχωρήσω. Θα είχαν αρχίσει να ανησυχούν και οι δικοί μου. Και εις ανώτερα, Ελλάς!! Όπως λέει και ο αρμόδιος υπουργός, με την προσφάτως εμφυτευμένη τριχοφυΐα κεφαλής, μια ακόμη ημερήσια μάχη για την δημόσια υγεία κερδήθηκε.
Σχόλιο:
Όσο για την ιστορία με την ηλικιωμένη κυρία, δύο σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου. Η μία ήταν, το ότι όντως υπήρξε κάποιο ατύχημα ή κάποιο πρόβλημα υγείας. Η δεύτερη, το ότι κάποιος λήστεψε την ηλικιωμένη. Οι ληστείες από καλόπαιδα - τα οποία νιώθουν ότι θα πάρουν «γαλόνια» εάν χτυπήσουν κάποιον στον δρόμο - έχουν ανέβει κατακόρυφα. Ας όψεται η «Panic Records» και ο «κύριος» Κασιδόκωστας – Λάτσης.
Τελικά, ίσχυε το πρώτο. Διαβάζοντας, λοιπόν, το άρθρο θυμήθηκα την συζήτηση που είχα με έναν απίστευτο τύπο αυτήν την εβδομάδα. Όταν ο Μπωντλαίρ ανέφερε ότι, «…οι μοναδικές πραγματικές εργασίες είναι αυτή του ποιητή, του στρατιώτη και του ιερέα. Όλοι οι άλλοι είναι για το μαστίγιο…» μάλλον ήταν απίστευτα επιεικής. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο γιάπης με τον οποίο μίλησα είπε ότι, «…δεν στηρίζω τη Νέα Δημοκρατία, αλλά ποιους να στηρίξω; Τους κομμουνιστές;! Να μην έχουμε ένα καρβέλι ψωμί να φάμε; Άσε που γουστάρω και πολύ τον Άδωνη και τον Πορτοσάλτε (sic!!)… Πάντα με λογική!» και συνέχισε λέγοντας «…δεν υπάρχει φτώχεια, η φτώχεια είναι ένα ψέμα (sic!!). Ο μίζερος ο Έλληνας που γεμίζει τα ξενοδοχεία τα τριήμερα και κρύβει λεφτά κάτω απ’ το στρώμα! Αυτά μας κατέστρεψαν!!» Πέραν του ότι ο συγκεκριμένος πιστεύει ότι υπάρχει κάποιο κόμμα κομμουνιστών στην Βουλή - και δη ότι με κάποιον (μαγικό) τρόπο αποτελούν και ενεργή αντιπολίτευση – ο ίδιος ήταν και «αρνητής φτώχειας». Ήξερα ότι οι Φιλελεύθεροι μίλαγαν για «ψεκ», για «αρνητές εμβολίων» κλπ. αλλά ότι θα κατέληγαν οι ίδιοι να γίνουν «αρνητές φτώχειας» δεν το περίμενα.
Βέβαια εδώ στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. έχουμε εκπαιδευτεί στα σκληρά χαρακώματα του τρόλινγκ και της διαδικτυακής παράνοιας, οπότε αυτές οι συζητήσεις είναι πλέον βούτυρο στο ψωμί μας. Αφού χαμογέλασα και περί των δέκα λεπτών του τράβηξα κάποια διαλεκτικά «χαστούκια», το μοναδικό το οποίο είχε να αντιπαραθέσει ήταν ότι «…είσαι κομμουνιστής!!». Ξέρω ότι θα χαρεί (πολύ) κάποιος συγκεκριμένος σχολιαστής με αυτή την ατάκα του Φιλελεύθερου συνδαιτημόνα του. Φυσικά γέλασα, του είπα ότι δεν γνωρίζει τίποτα από ιστορία των ιδεών και πολιτική θεωρία και τελείωσα τον «διάλογό» μας με ένα συναισθηματικά φορτισμένο επιχείρημα λέγοντάς του ότι, «… έχει στα χέρια του το αίμα κάθε ανθρώπου που πεθαίνει επειδή δεν έχει να πληρώσει για την κούρα του καρκίνου του ή για κάποιο χειρουργείο του…» και ότι «…τελικά, σκ@τοψυχιά και Φιλελευθερισμός πάνε χέρι-χέρι» καθώς «δεν γίνεται όλοι τους να είναι τόσο απίστευτα άθλιοι σαν προσωπικότητες». Κάτι μου λέει βέβαια ότι μετά από όλα τα παραπάνω δεν θα μου ξαναμιλήσει ο συγκεκριμένος (χα χα!!) αλλά η αθλιότητα εξακολουθεί να υπάρχει και να ζει ανάμεσά μας. Με κάποιον περίεργο τρόπο υπάρχουν ακόμη δίποδοι κάδοι σκουπιδιών όπου επειδή δεν τους έχει αντιμετωπίσει επικοινωνιακά κάποιος, νομίζουν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο.
Όσο για την ηλικιωμένη, ελπίζω να είναι καλύτερα. Τα χτυπήματα σε μεγάλες ηλικίες δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα και ο οργανισμός κάνει υπέρπολλαπλάσιο χρόνο για να επανέλθει, αλλά είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο ότι εκ πρώτης όψεως ο τραυματιοφορέας δεν διαπίστωσε κάποιο σπάσιμο. Ας ευχηθούμε ό,τι καλύτερο.
Όσον αφορά τα τρολς, κάποιο πολύ γνωστό θα είναι σίγουρα πιο μαζεμένο. Η άτυχη γυναίκα ήταν περίπου στην ηλικία του.
Πάντως η εμπειρία μου, δικαιώνει το συνομιλητή σου.
Όποιος θέλει να ξεφύγει απο τη φτώχεια, μπορεί.
Η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι ολες οι ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται στη ζωή ουτως ώστε να υπερβείς τη φτώχια , αφορούν ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και όχι ανθρώπους.
Κατά την άποψη μου έχει να κάνει με την σύγχρονη κοινωνική δομή που ζούμε. 100% παρασιτισμός και αποικιοποιημενη σκέψη.
Οσν
Γεγονότα όπως η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Αραφάτ στην Αθήνα (14/12/1981), η αναβάθμιση της αντιπροσωπείας της PLO στο ίδιο επίπεδο με τη διπλωματική αποστολή του Ισραήλ, η καμπάνια αλληλεγγύης στους πολιορκημένους Φενταγίν της Βηρυτού το καλοκαίρι του 1982, η μαζική περίθαλψη τραυματιών και ανήλικων προσφυγόπουλων σε ελληνικά ιδρύματα, η αποστολή ελληνικών πλοίων για την παραλαβή του Αραφάτ και των οπαδών του από την Τρίπολη του Λιβάνου έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη, ως «κορυφαίες πράξεις αντίστασης στη δυτική ορθοδοξία»
Σκεφτείτε ότι μόλις στην 32η μέρα κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (20/11/1981), είχαμε ολόκληρο βέτο του ΥπΕξ Γιάννη Χαραλαμπόπουλου στην ΕΟΚ υπέρ των Παλαιστινίων!
Και την επομένη, η κυβέρνηση ματαιώνει την επίσκεψη Χέιγκ (ΥπΕξ ΗΠΑ) και αναγγέλλει επίσκεψη Αραφάτ!
Και στην 57η μέρα, 14/12/1981, φέρνει τον Αραφάτ στην Αθήνα.
- «Η Ελλάδα θα γίνει γέφυρα Ευρώπης και Μέσης Ανατολής», υπόσχεται ο Ανδρέας.
-
Η δημόσια αναγνώριση αυτής της προσφοράς από την ηγεσία της PLO ήταν άλλωστε αδιαμφισβήτητη: επιλέγοντας την Αθήνα ως πρώτο σταθμό του μετά την έξωση από τη Βηρυτό, ο Αραφάτ δε θα παραλείψει να εξηγήσει στην τουρκική "Τζουμχουριέτ" (31/08/1982) ότι αυτό συνέβη επειδή "κατά τις πιο δύσκολες μέρες της δοκιμασίας, η ελληνική κυβέρνηση επέδειξε το πιο ζωηρό ενδιαφέρον από όλους" για την τύχη των πολιορκημένων τρομοκρατών σφαγέων στη λιβανέζικη πρωτεύουσα.
1. Απόσπασμα Κώστα Τσίμα (μέλος ΠΑΚ, από το βιβλίο "Το ΠΑΚ και η Αντίσταση στη Δικτατορία"):
«Οι Παλαιστίνιοι του Αραφάτ μας παρείχαν βασική εκπαίδευση στη χρήση όπλων και εκρηκτικών στα στρατόπεδά τους στο Λίβανο. Δεν υπήρχε επίσημη συμφωνία, υπήρχε αδελφικότητα στον κοινό μας αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την αποικιοκρατία.»
2. Δήλωση Βάσου Λυσσαρίδη (μεσολαβητής ΠΑΚ–PLO, από τα "Απομνημονεύματα"):
«Ήταν δική μου φροντίδα να συστήσω το ΠΑΚ στους Παλαιστίνιους συντρόφους. Είδα στον Ανδρέα Παπανδρέου έναν άνθρωπο που μπορούσε να ενώσει τον αγώνα των λαών της Μεσογείου για ελευθερία και αξιοπρέπεια.»
3. Ανδρέας Παπανδρέου (ομιλία στη Βουλή, 1982, μετά την άφιξη Αραφάτ στην Αθήνα):
«Η Ελλάδα αναγνωρίζει το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση και στη δημιουργία του δικού του κράτους. Ο παλαιστινιακός λαός δεν είναι τρομοκράτης· είναι λαός μαχόμενος για την ελευθερία του.»
4. Απόσπασμα άρθρου στο περιοδικό "Αντί" (1975):
«Στελέχη του ΠΑΚ συναντήθηκαν στη Βηρυτό με αντιπροσώπους του PLO. Η συνάντηση αυτή κατέληξε σε συμφωνία για αλληλοϋποστήριξη στον διεθνή στίβο, ενώ δεν αποκλείστηκε η πρακτική εκπαίδευση μελών του ΠΑΚ σε στρατόπεδα εκπαίδευσης.»
5. Απόρρητο τηλεγράφημα Υπουργείου Εξωτερικών ΗΠΑ (1973)
(πηγή: αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του US State Department)
«Το ελληνικό εξόριστο κίνημα ΠΑΚ διατηρεί επαφές με παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες, κυρίως τη Φατάχ. Υπάρχουν πληροφορίες για πιθανή περιορισμένη εκπαίδευση ακτιβιστών της ελληνικής αντιπολίτευσης μέσω Βηρυτού.»
6. Έκθεση CIA για την Ελλάδα (1974)
(τίτλος: "Greece: Political opposition groups and their international ties")
«Το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) έχει λάβει υλικοτεχνική υποστήριξη από παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες, στο πλαίσιο ευρύτερων δικτύων αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης μεταξύ κινημάτων της Μεσογείου.)»
7. Αδημοσίευτο υπόμνημα Βάσου Λυσσαρίδη προς το ΠΑΚ (1972 (αποσπάσματα έχουν διαρρεύσει σε συνεντεύξεις):
«Η κοινή μοίρα Ελλάδας, Κύπρου και Παλαιστίνης έναντι του ιμπεριαλισμού, καθιστά αναγκαία τη συντονισμένη δράση. Συνιστώ ενεργή σύμπραξη με την ΟΑΠ (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης).»
8. Λόγια Γιάσερ Αραφάτ στην Αθήνα (1981) (μη επίσημο πρακτικό συνάντησης με Παπανδρέου)
«Ο ελληνικός λαός και ο παλαιστινιακός είναι αδέρφια στον ίδιο αγώνα. Το ΠΑΚ υπήρξε για εμάς φάρος αντίστασης κατά της καταπίεσης.»
«Ο ελληνικός λαός και ο παλαιστινιακός είναι αδέρφια στον ίδιο αγώνα. Το ΠΑΚ υπήρξε για εμάς φάρος αντίστασης κατά της καταπίεσης.»
Είναι αδέρφια γενικώς
«Εμείς οι Παλαιστίνιοι καταγόμαστε από την Κρήτη. Φύγαμε από την Κρήτη και πήγαμε στην Παλαιστίνη. Ξαναγυρίσαμε στην Κρήτη και ξαναφύγαμε από την Κρήτη και ξαναπήγαμε και εγκατασταθήκαμε μονίμως στην Παλαιστίνη…»
Γιασέρ Αραφάτ, Αθήνα 15 Δεκεμβρίου 1981
"ελληνική κυβέρνηση επέδειξε το πιο ζωηρό ενδιαφέρον από όλους" για την τύχη των πολιορκημένων τρομοκρατών σφαγέων στη λιβανέζικη πρωτεύουσα."
Αν και εβραιόπουλα του Μητσοτάκη σαν εσένα σε έχουμε γραμμένους στα ριπαπα μας , μπορώ ωστόσο να σου εγγυηθώ ότι θα εισηγηθώ στην Κεντρική Επιτροπή της ΦΛΕΦΑΛΟ ( επί κυβερνήσεως της) την αλλαγή του εθνικού ύμνου. Ο υπάρχων είναι εξαιρετικός και τον τιμούμε, αλλά το έθνος αντιμετωπίζει διαφορετικές προκλήσεις σε σχέση με τον 19ο αιώνα. Άλλωστε εσείς οι φιλελεύθεροι είστε υπέρ της "προόδου" οπότε δε νομίζω να έχει αντιρρήσεις το μαντρί σου :
https://youtu.be/tcGxdMVmIX0?si=g1ythvdwISnlp_9n
Καθεστώς που απαγορεύει το Π.Ε. του Σικελιανού = ανθελληνικό καθεστώς, εχθρός του ελληνικού πολιτισμού και λαού
https://scontent.fmci2-1.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/464185266_10230515500929995_3383888539381423600_n.jpg?_nc_cat=102&ccb=1-7&_nc_sid=9eae26&_nc_ohc=i0aOtjCWFcoQ7kNvwGWVreg&_nc_oc=Admb_TQofPNSPL7APt9ge80Ij0wniJmHy4oY7GTQm2S33A5UUIyB-QZH8q5nB3ucBJo&_nc_zt=23&_nc_ht=scontent.fmci2-1.fna&_nc_gid=sXnm9Wk0WW1rhBvgtjo1tg&oh=00_AfFzOuW8CMUNBr8ocW5msxe0e3TXx4wljcJI0QKQ7DGHDA&oe=681984FB
Υ.Γ. ΜΑΜΟΥΤΕΕΕΕ, ΑΦΟΥ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΖΩ ΕΔΩ ΠΕΡΑ...ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΗΣ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΣ ΜΟΥ!
-Λεμουριος τρολιστας
Ροχάλες στη γριά λούγκρα.
Τέλη είσαι το αντίθετο του εθνικοσοσιαλισμού.
https://genesoftheancients.wordpress.com/2024/01/20/what-is-the-dna-of-the-cypriots/
Για να χρησιμοποιήσω και γερμανική ορολογία είναι το ανατολικό τμήμα του Ελληνικού Volk όντες πιο κοντά γενετικά με Δωδεκανήσιους. Η μόνη ειδοποιός διαφορά είναι ότι σε κάποιες ανατολικές περιοχές όπως Λάρνακα (αρχαίο Κίτιον) υπάρχουν ποσοστά σημιτικού DNA (J1 απλότυπος) που φθάνουν το 15%, απομεινάρι αρχαίων φοινικικών - Καναανιτικών εγκαταστάσεων. Πέραν τούτου, κατά τα άλλα καμία διαφορά με την κυρίως Ελλάδα, ειδικά νότια.
Πρόκειται για ένα άτομο διαφορετικό. Προικισμένο. Δεν είναι σαν εσάς. Η εικόνα του είναι άψογη, έχει δε αναλύσει και εξαντλήσει την σημασία της φωτογραφίας σε ειδικό άρθρο που αναδημοσιεύθηκε μέχρι και από τους αναρχικούς.
Το να τον αποκαλείτε ομοφυλόφιλο δεν είναι προσβολή. Δεν είναι χούι να είσαι ομοερωτικό αρσενικό κατασταλλαγμένο. Χούι είναι να στερείσαι αισθητικής.
...είπε ο ηλικιωμένος άντρας μπροστά στον καθρέφτη και ξέσπασε σε λυγμούς στην θέα του προσώπου του.
Το διαδίκτυο και τα σχόλια δεν είναι απλώς πάθος για αυτόν, είναι καθημερινότητα, είναι ζωή, είναι νοητική άσκηση, είναι νόημα βίου. Εκτίθεσθε ανεπανόρθωτα και δίνετε μάχες τις οποίες είστε καταδικασμένοι να χάσετε εξ αρχής. Το ίντερνετ είναι το πεδίο του, δεν γλυτώνετε από το Κράκεν.
κοπριτης (εκπαιδευτικα) εδω...να μην γελας καθολου γιατι ο εθνικιστικος χωρος ειναι για κλαματα, οχι απο ατομα σαν εσενα που δικαιολογημενα ρωτανε επειδη αγνοουν τα αυτονοητα, αλλα απο φλεφαλιους και μαυρους θρηνους που κομμουνιστοποιουν τον εθνικισμο προπαγανδιζοντας τον αποτυχημενο και αυτοκαταστροφικο σοσιαλισμο οπου και αν εμφανιστηκε απαξιωνοντας ολοι αυτοι τα φυλετικα θεματα προς οφελος αντιφαδων και αντιρατσιστων...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗ ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΕΝΟΣ:
Ο γενάρχης των Ελλήνων ήταν ο ΕΛΛΗΝ, γιος του Δία και της Πύρρας ή της Δορίπης, ή του Δευκαλίωνα, γιου του Προμηθέα, και της κόρης του Επιμηθέα, Πύρρας. Ο Δευκαλίων και η Πύρρα εκτός από τον Έλληνα είχαν και τρία ακόμη παιδιά τον Αμφικτύωνα, την Πρωτογένεια και την Μελανθώ. Ο Απολλόδωρος ο Ρόδιος (στο βιβλίο Α’), αναφέρει ότι ο ΕΛΛΗΝ με τη νύμφη Ορσηίδα απέκτησε τρεις γιους, τον Δώρο, τον Ξούθο και τον Αίολο. Αυτό είναι καταγεγραμμένο και στους καταλόγους των ΗΟΙΩΝ 4 (7)2 του Ησιόδου όπου και διαβάζουμε: «Ἓλληνος δε ἐγένοντο φιλοπτολέμου βασιλῆος Δῶρος τε Ξοῦθος τε και Αἴολος ἱιππιοχάρμης» (=κι από τον Έλληνα, το φιλοπόλεμο το βασιλιά, γεννήθηκαν ο Δώρος και ο Ξούθος και ο Αίολος που από τ’ άρματα επολέμα). Απ’ αυτούς τους τρεις κατάγονται οι Δωριείς, οι Αιολείς και οι Ίωνες με τους Αχαιούς.
Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΥΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ (ΠΡΙΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΕΘΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ):
https://dfgqnxw68q7cxp.archive.ph/554zI/9b435e0f0923dce0f3580f962ae54124a7d6d786.jpg
ΤΟΝ ΕΙΔΕΣ ΚΑΛΑ;
Υ.Γ. μην περιμενεις απο τον ''διδακτορα΄΄ Μαμουτο ή τη ΦΛΕΦΑΛΟ και καθε μαυρο θρηνο ή λεγεωνα να ασχοληθει ποτε με τετοια θεματα...η επιβολη του κομμουνισμου ειναι το μονο που τους ενδιαφερει για αυτο και ασχολουνται μονιμως με σοσιαλιστικα θεματα και καθολου με φυλετικα!
Υ.Γ. 2 Μαμουτε θα το δημοσιευσετε το σχολιο ή θα το κρυψτε στην τρυπα σου για να μην εκτεθειτε ανεπανορθωτα;;;
-Λεμουριος τρολιστας
Αχ αυτός ο δικαιωμένος Ιάκωβος φίλτατε, αχ αυτοί οι φωτοδότες αρχαίοι, αχ αυτοί οι ανελλήνιστοι γραικύλοι και αχ αυτό το βάθος της βιοθεωρητικής σου σκέψεως. Δεν επαναλαμβάνεσαι ποτέ, φιλοσοφείς και μαστιγώνεις. Αλύγιστος, αδάμαστος, πυρηνικός.
A horseman I'll be till I die
Scorching the face of the earth
Bringing the Platonism to life
Flying high like a bird
Nothing can ever shoot down
National Socialism is dead so I've heard
But not while I'm still above ground
Dig me no grave FLEFALO
Υπήρχαν κι άλλοι, όπως έγραψα στο άρθρο, δίπλα μου. Ευτυχώς ή δυστυχώς.
Ευτυχώς, γιατί σε καθημερινά περιστατικά όπως αυτό αναδύεται λίγη από την παλιά Ελλάδα του συναισθήματος, του ενδιαφέροντος για τον συνάνθρωπο, της αφιλοκερδούς βοήθειας.
Δυστυχώς, γιατί ανακατεμένες με τα ζωντανά γνωρίσματα της παλιάς Ελλάδας, στα ίδια περιστατικά, εμφανίζονται και οι βλακώδεις φοβικές, καθώς πρέπει νοοτροπίες της σύγχρονης. Συνήθως, εκπεφρασμένες από τα χείλη των νεότερων ηλικιών και των κοριτσιών (πχ, ενώ η γυναίκα ήταν σωριασμένη στο έδαφος χωρίς να μπορεί να κινηθεί, καθώς στεκόμουν δίπλα της άκουγα συμβουλές του τύπου "μην τις λέτε ότι έχει πρηστεί το μάτι της" , "πείτε της ότι δεν έχει τίποτα" κλπ, λες και μιλούσα σε ανήλικο παιδί).
Η γενιά μου, έχει «ψύχολογικοποιήσει» τα πάντα. Δεν μπορεί κάποιος απλά να δρα, να λειτουργεί (έστω και ενστικτωδώς), να συναισθάνεται, να ζει (!!). Όχι! Όλα είναι απόρροια τραυμάτων. Όλα – και όλοι – πετάγονται στην μαρμίτα του φροϋδισμού και του λακανισμού, με τα γνωστά αποτελέσματα. Οι άνθρωποι παλαιότερα είχαν να αντιμετωπίσουν ζεστά καλοκαίρια και παγωμένους χειμώνες, θεομηνίες, λειψυδρίες, 50% παιδικής θνησιμότητας, αλλά μέχρι και μεταφυσικούς αντιπάλους (ξέρω ότι για αριστερούς και φιλελεύθερους το τελευταίο δεν σημαίνει τίποτα, αλλά για κάποιον άνθρωπο που παίρνει την θρησκευτικότητά του στα σοβαρά υπάρχει και αυτό το πεδίο «μάχης»). Τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν την αθλία, αποξενωτική κατάσταση του Φιλελευθερισμού την οποία την έχουν καταστήσει (φαινομενικά) αήττητη, επειδή έπεσαν θύματα του ψυχολογικού της πολέμου!!
Έτσι κι αλλιώς, η συγκεκριμένη γενιά βιώνει σαν την μεγαλύτερη των προσβολών την λέξη «φασίστα». Εδώ μίλησα με συνομήλικό μου όπου όταν τον ρώτησα ποιο πιστεύει ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αυτή την περίοδο μου είπε, «Την ρητορική μίσους!» Οι άνθρωποι είναι μόνο για να μαζεύουν Funko Pop φιγούρες, να γκρινιάζουν σε όλους - και για όλα - χωρίς να λαμβάνουν ποτέ δράση και να ζουν με έναν woke μπάτσο, όλη την ημέρα, στο κεφάλι τους.
Εγώ πιστεύω ότι, οι περισσότεροι, θα έχουν και κάποιο φραγγέλιο στο σπίτι τους όπου σε περίπτωση όπου σκεφτούν κάτι «μη πολιτικά ορθό» - ή κάτι εναντίον της «φιλελεύθερης προόδου» - θα το χρησιμοποιούν μέχρι να εξιλεωθούν οι «αμαρτίες» τους. Και επειδή έχει πέσει και πολύ συσσωρευμένο μίσος εναντίον της γενιάς των μπούμερς (ηλίθιος αμερικάνικος όρος που αναφέρεται στην γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν, περίπου, μεταξύ 1946 και 1964) ας κοιτάξει η δική μας η γενιά τα μούτρα της στον καθρέπτη και έπειτα ας κρίνει. Ναι, έκαναν τέρατα σε ότι έχει να κάνει με την πολιτική και οικονομική διαχείριση ολόκληρων χωρών και έκαναν ακόμη χειρότερα πράγματα σε ότι αφορά τις οικογένειές τους - σε αυτό το κομμάτι θα έπρεπε να δίνει πολύ μεγαλύτερο βάρος η δική μας γενιά, γιατί αυτές οι μαζικά διαλυμένες οικογένειες είναι που παρήγαγαν και άτομα ανίκανα να διαχειριστούν την πραγματικότητα – αλλά είχαν κάτι που δεν έχει η συγκεκριμένη μίζερη και καθώς πρέπει γενιά. Ήταν διεκδικητικοί, θρασείς και είχαν και τσαγανό. Δεν έκρυβαν το τι πίστευαν. Το στήριζαν.
Ας μείνουμε εμείς στο διαδίκτυο και στις καφετέριες. Και όταν μας θάψουν, ας βάλουν για σύμβολα πάνω από την ταφόπλακά μας ένα κινητό κι ένα φρέντο εσπρέσο. Επειδή, έτσι κι αλλιώς, γύρω από αυτά τα δύο πράγματα κινείται το 95% της ζωής ενός Έλληνα 25 με 35 ετών.
Θα μπορούσες να πεις ότι κάνουμε κάτι παρόμοιο αλλά σε ένα εντελώς underground πεδίο, με πολύ πιο radical και πεζοδρομιακή υφή (άρθρα για νεορομαντικά ρεύματα της μαζικής κουλτούρας πχ heavy metal, φανταστική λογοτεχνία, μάχες πρώτης γραμμής με το κυπατζιδοσυνάφι στον σχολιασμό των άρθρων), εμείς με έναν μόνο διδάκτορα, μερικούς μεταπτυχιακούς και κάποιους πτυχιούχους ακαδημαϊκών τμημάτων ενώ αυτοί όλοι ακαδημαϊκού status και με πρόσβαση σε μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα κλπ. Εμείς συνεπείς στην πρωταρχική ρομαντική αντιδιαφωτιστική παράδοση αυτοί πιο ψαγμένοι και ανοιχτοί σε μεταπολεμικές εκδοχές σκέψης.
Υπάρχουν κάποια βασικά κοινά αλλά και μεγάλες διαφορές.
Everyone and everything belongs to this man who is king
With arms of steel the archers they stand protect the ruler of this land
Riding high the king's banner flies hold the king's flag to the sky
Greet with lances the charging foe the rebel FLEFALO colors we shall bestow
For the king!
Gather arms and make a stand a war is sown in his own land
To win the battle we all must try tis not our choice to live or die
Beneath the castle university students they lie can't you hear their stifled cries
The FLEFALO traitors heads will be taken the ruler's words are not mistaken
Stamatis don't you know you'll have to pay for what you write or what you say
betray the king to serve your right reconcile your dying plight
-Αποκαλούν τον Μεταξά "κιοφτέ" και "μπαρμπα-πιόνι".
-Πιστεύουν ότι η Ελλάδα ευθύνεται για την εισβολή των Ιταλών γιατί υποτίθεται υπήρχαν αγγλικά υποβρύχια και πλοία στην Ελλάδα.
-Θεωρούν τεκμηριωμένη την έκθεση Καθενιώτη.
-Πιστεύουν ότι ο Χίτλερ διαφωνούσε γενικά με την ιταλική εισβολή, ενώ διαφωνούσε στο χρονικό πλαίσιο που αυτή εκδηλώθηκε τον Οκτώβριο του 1940.
-Πιστεύουν ότι η μασονία έβαλε την Ελλάδα στον πόλεμο.
-Πιστεύουν σε μπακαλίστικες αναχρονιστικές φυλετικές θεωρίες του 19ου αιώνα περί ξανθών αρχαίων Ελλήνων και αρμενοειδών Μικρασιατών.
-Θεωρούν τον Δραγούμη κομμουνιστή και φιλότουρκο.
-Πανηγύριζαν για τις διώξεις των εθνικιστών.
-Που κάθονται και μαλώνουν αν ο Ρωμανός είναι αγωνιστής
Για εμένα, "Ανώνυμε" περιορίζεσαι σε πρακτικίστικη αισιοδοξία. Πιστεύεις δηλαδή ότι αρκούν καλές συνεργασίες και "σωστές θέσεις" για να προκύψει ένα κίνημα. Ένα πολιτικό "κίνημα" δεν είναι μηχανική κατασκευή: χρειάζεται ένα συνεκτικό αφήγημα, κοσμοθεώρηση, εσωτερική συνοχή και ιδεολογική ηγεμονία. Όταν διάφορες ομάδες ενώνονται γύρω από "θέσεις", χωρίς κοινή θεωρητική βάση, το αποτέλεσμα είναι εύθραυστο. Η ιστορία το δείχνει: συνασπισμοί χωρίς βάθος καταρρέουν με την πρώτη κρίση. Κινήματα δεν γεννιούνται μόνο από "θέσεις", αλλά και από αισθητική συνοχή, σύμβολα, ύφος, ήθος και συναισθηματική γλώσσα. Αν ο ένας μιλάει με όρους "Αβαταρικού Ιερατείου"/ Κοινωνικοδαρβινισμούς και Αίματα, ενώ ο άλλος με όρους ταξικού αγώνα και σοσιαλιστικές επιθυμίες, δεν αρκεί να λένε και οι δύο "είμαστε κατά της ΕΕ". Συνεπώς όλα αυτά περί "ποιοτικού" κινήματος δεν τα θεωρώ σοβαρά (πόσο μάλλον το αν έχουν την δυνατότητα να το μαζικοποιήσουν) αλλά ευχολόγιο.
κοπριτης (συμβουλευτικα) εδω...ενω καποιοι αλλοι κανουν κατι αλλο που αποτρεπει την οποιαδηποτε ''μαζικοτητα'' που απαιτει δηλαδη μαζικη συμμετοχη του κοσμου, αλλα ΠΟΙΟΥ κοσμου;;; αυτου που δεν δινει πανω απο 10% σε ψηφους ουτε καν σε πατριωτικα κομματα σαν του Βελοπουλου, δηλαδη οχι πανω απο 5 αν εκλαβουμε το 50% της αποχης, ή αυτου που χωνει μηλα στον πρωκτο του ξεχνωντας να βγαλει το κοτσανι τουλαχιστον;
Τpόμος για νέο άντρα: Στα επείγοντα με μήλο στον πpωκτό του μετά από ατύχημα
Πρόκειται για ένα συνηθισμένο περιστατικό ωστόσο, καθώς στο νοσοκομείο του Πύργου έχουν μεταφερθεί στο παρελθόν και άλλοι «απρόσεκτοι» άνδρες οι οποίοι είχαν την ατυχία να «πέσουν» πάνω σε καρότο ακόμα και σε καρεκλοπόδαρο.
https://www.tilestwra.com/tromos-gia-neo-antra-sta-epeigonta-me-milo-ston-ppokto-toy-meta-apo-atychima/?fbclid=IwY2xjawKIM1pleHRuA2FlbQIxMABicmlkETF2Vzl4TVRWWVdyaURNaHVaAR458Z2-tYbnTyaw_yXaW2IuDcPoAPtwuOztcnaI0Bt3h1-Y0CKKaMv1NuIWFA_aem_-cy5XaRpwWQb-dMfzedzLw
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΞΕΦΛΟΥΔΙΣΜΕΝΟ (ΟΜΩΣ) ΑΓΓΟΥΡΙ ΡΕ ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ...
Υ.Γ. και ετσι ερχομαστε στη μνημειωδη εκπομπη του Χαρη με καλεσμενο τον Τελη στο αναζητωντας τον αιωνιο Ελληνα, οταν ο Τελης εδωσε το κλειδι για να κατανοησουμε τη ''μαζικοτητα'' ξεκινωντας με το φιλοσοφικο ερωτημα: ΑΠΟ ΤΙ ΛΑΟ κατοικειται αυτη η χωρα;;;; αν δεν ξεκαθαρισουμε πρωτα αυτο, τοτε η μαζικοτητα θα καταληξει με τον ιδιο καταστροφικο τροπο οπως σε καθε πολυεθνικο κρατος! για αυτο και ξαναλεω: να διαβαζετε Λεμουριο εδω περα και να ακουτε τον Τελη...για οποιον ψαχνει πραγματικες λυσεις σε καθε προβλημα!
-Λεμουριος τρολιστας
Οι απόγονοι της Λεμουρίας χάνουν εδώ και χιλιάδες χρόνια τον πόλεμο, διότι η φυλετική αριστοκρατία που συνιστά τους εναπομείναντες Θούλειους, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα μαζικά κινήματα των βερβερο-πρωσοασιατών Φασιστών. Από την άλλη ο Θούλειος πολιτισμός ξαναχτυπήθηκε από ένα νέο είδος φυλετικού τύπου από την Κεντρική Ασία και την Άπω Ανατολή, αυτόν του Μπολσεβίκου (επίσης μαζικό κίνημα). Υπό αυτές τις συνθήκες κρίνεται αμφίβολη η επιβίωση του Λεμούριου Δόγματος με το φάντασμα του επίσης Ιουδαίου Χέγκελ, να εμφανίζεται ως Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια των Τελευταίων Πιστών της Υπερβορείας.
Εν ολίγοις (προς Λέσχη) δεν πρέπει να ομιλούμεν περί Ελλήνων αλλά για μία ελίτ Λεμουρίων που θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος στον αγώνα εναντίον των εγχώριων φυλετικών αποβρασμάτων.
