20 Ιουλίου του 1974 οι τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Κύπρο. Καθοδηγούμενες από τα κέντρα εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α. και των Βρετανών, και υπό την σιωπηλή συναίνεση του "διεθνούς" παράγοντα, οι Τούρκοι πέτυχαν έναν σημαντικό γεωστρατηγικό στόχο, προκαλώντας στον νεότερο Ελληνισμό την δεύτερη μεγαλύτερη καταστροφή μετά από εκείνη της μικράς Ασίας.
Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή έπαιξαν αμερικανόφιλοι, και ξεπουλημένοι στα νατοϊκά συμφέροντα, γραικύλοι στρατιωτικοί, τους οποίους η μεταπολίτευση επιβράβευσε για τις υπηρεσίες τους στα γεωπολιτικά αφεντικά της περιοχής. Ασφαλώς, τεράστια ευθύνη φέρουν και αφελείς αξιωματούχοι του στρατιωτικού καθεστώτος, που άργησαν να αντιληφθούν τους σχεδιασμούς των Αμερικανών κι έμειναν προσκολλημένοι στις δυτικόφιλες αγκυλώσεις τους, μέχρι την στιγμή που οι τουρκικές ορδές πατούσαν το πόδι τους στο νησί.
Αν μπορέσουμε να μελετήσουμε με προσοχή, κάποτε, τον φάκελλο της Κύπρου, θα ήμαστε σε θέση να εξάγουμε περισσότερα συμπεράσματα για τις ευθύνες των προσώπων, που πρωταγωνίστησαν σε εκείνα τα γεγονότα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, σήμερα, το κυπριακό βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της εξωτερικής μας πολιτικής, λόγω της εισβολής των τουρκικών ερευνητικών σκαφών στα χωρικά ύδατα της Κύπρου. Κι ενώ όλες οι ενδιαφερόμενες δυνάμεις διαθέτουν στην επίμαχη περιοχή ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις (Η.Π.Α, Βρετανία, Γαλλία, Ισραήλ, Τουρκία) η μόνη που απουσιάζει είναι η Ελλάδα.
Μια Ελλάδα παραδομένη στις "καλές προθέσεις" των δυτικών, που ζητιανεύει διπλωματική κάλυψη από αυτούς που διαχρονικά την αποψιλώνουν, αδυνατώντας να ασκήσει υποτυπωδώς ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, έχοντας απολέσει την όποια πίστη στην ισχύ των δυνάμεών της και αναμασώντας τις φιλελεύθερες και διεθνιστικές πομφόλυγες περί διεθνούς δικαίου.
Η ελλαδική ελίτ ξεχνά ότι το διεθνές δίκαιο πρέπει να επιβληθεί δια της ισχύος. Και αντί να καλλιεργεί τις εθνικές δυνάμεις που θα αποδώσουν ισχύ, προτιμά, εδώ και χρόνια, να αναπαράγει το τρυφηλό μοντέλο του καταναλωτικού φιλελευθερισμού, του άκαπνου φιλειρηνισμού και του δήθεν προοδευτικού ορθολογισμού.
Ένα μοντέλο που, σαν το ναρκωτικό στο σώμα ενός ανθρώπου, οδηγεί σταδιακά στην διάλυση του έθνους, όπως μας έδειξαν και τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών….