Η κεντρική πολιτική απόφαση των τελευταίων ημερών που είχε ως επίκεντρο τα εκπαιδευτικά ζητήματα ήταν αυτή της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου από την νέα κυβέρνηση. Κάποιοι συντηρητικοί χαμογέλασαν ικανοποιημένοι από αυτή την απόφαση. Ασφαλώς, για ακόμη μια φορά ξεγελάστηκαν από την Νέα Δημοκρατία. Και δεν θα αργήσουν να το αντιληφθούν, όπως συμβαίνει συνήθως με τις αποφάσεις του εν λόγω φιλελεύθερου κόμματος, που κρατά όμηρο μια, ιδεολογικά απαίδευτη, συντηρητική εκλογική πλειοψηφία.
Η κυβερνητική παράταξη βρίσκεται στην εξουσία εδώ και δεκαετίες κι έχει κεντρική ευθύνη για φαινόμενα που αφορούν την κακή χρήση του ακαδημαϊκού ασύλου. Αυτό γίνεται εμφανές ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι η φοιτητική της πτέρυγα, δηλαδή η ΔΑΠ, (εκμεταλλευόμενη χρήματα αγνώστου προελεύσεως) έχει την πλειοψηφία εδώ και τριάντα χρόνια στα περισσότερα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά κι αν σκεφτούμε πως το ποσοστό των ακαδημαϊκών που στηρίζουν την Ν.Δ δεν είναι ευκαταφρόνητο. Όπως, επίσης, και το ότι νόμοι υπήρχαν ανέκαθεν, βούληση δεν υπήρχε ώστε να θεραπευθούν παθογένειες των ελληνικών πανεπιστημίων.
Η πραγματικότητα είναι η εξής. Η Νέα Δημοκρατία, όπως και τα άλλα κόμματα, αντιμετωπίζουν το πανεπιστήμιο (όπως και το υπόλοιπο ελλαδικό δημόσιο τομέα) ως πεδίο άσκησης της κομματικής τους επιβολής. Επειδή, λοιπόν, η μαχητικότητα των αριστερών φοιτητικών μειοψηφιών αντισταθμίζει την εκλογική πλειοψηφία της νεοδημοκρατικής ΔΑΠ, όλα αυτά τα χρόνια, σε πολλά ιδρύματα, είναι η Aριστερά εκείνη που καθιερώνει την δική της ιδεολογική επιβολή. Αυτόν ακριβώς τον συσχετισμό θέλει να ανατρέψει η Νέα Δημοκρατία με τον νέο νόμο. Κατά τα άλλα, γνωρίζουμε άπαντες πως αδιαφορεί επιδεικτικά για την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Και ως γνήσια αστικοφιλελεύθερη Δεξιά, προκειμένου να πετύχει τους κομματικούς της στόχους, χρησιμοποιεί το κράτος απροκάλυπτα (σε αυτή την περίπτωση την Αστυνομία) σαν να είναι ιδεολογικός της βραχίονας.
Τον χειμώνα θα δούμε πως θα εφαρμοστεί ο συγκεκριμένος νόμος. Όπως και να έχει, πάντως, εμείς ως Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ γελάμε σαρκαστικά με τα χάλια του κράτους και του παρακράτους. Ασφαλώς και δεν θέλαμε να αλλάξει ο νόμος. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να ιδρύσουμε την λέσχη μας και να υπηρετήσουμε ως Έλληνες παραδοσιοκράτες τον πολιτισμό στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, απέναντι σε αφιονισμένες και χρηματοδοτούμενες ορδές δεξιών και αριστερών, εκεί που πολλοί δεν μπορούν να περάσουν ούτε απ’ έξω.