του Σταμάτη Μαμούτου
1) Accept - Too Mean to Die (2021)
Οι μεγάλοι άρχοντες του γερμανικού heavy metal επέστρεψαν με το δέκατο πέμπτο album τους που φέρει τον τίτλο Too Mean to Die. Ασφαλώς οι Accept αποτελούν εγγύηση και κάθε κυκλοφορία τους παρουσιάζει ενδιαφέρον. Το νέο album κινείται στα συνηθισμένα πολύ καλά επίπεδα. Η γερμανική μηχανή δουλεύει ασταμάτητα και ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά της σαν τεθωρακισμένο του σκληρού ήχου. Γρήγορες ταχύτητες, αυθεντικό heavy metal και ωραία ρεφρέν σε συνθέσεις που κινούνται σε ικανοποιητικό επίπεδο. Κοντολογίς η επιτυχημένη συνταγή επαναλαμβάνεται (καθόλου καλό αυτό για όσους αναζητούν νεωτερισμούς).
Πρώτο τραγούδι το «Zombie Apocalypse» που ακούγεται σα να βγήκε από το Painkiller των Judas Priest. Ακολουθεί το σχετικά καλό ομώνυμο. Αλλά από εκεί και πέρα έπονται τραγουδάρες. Όπως το «Overnight Sensation» που ακούγεται σα να βγήκε από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, το νεοκλασικών σολαρισμάτων «No Ones Master», το επικό mid-tempo «The Undertaker», το επίσης ‘80’s influenced «Sucks to Be You», το priest-ικό (της εποχής British Steel) «Symphony of Pain», το αρχετυπικά true metal «How Do We Sleep» και, εν γένει, τα υπόλοιπα τραγούδια. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια κυκλοφορία που θα ικανοποιήσει τους true metalheads.
2) Wotan-Τhe Song of the Nibelungs (2019)
Πρόκειται για ένα εκτενές concept album που περιλαμβάνει δέκα οκτώ τραγούδια, με θέμα το έπος των Νιμπελούνγκεν. Οι Ιταλοί ετοίμαζαν καιρό αυτή την κυκλοφορία και σαφώς ανταποκρίθηκαν στην δυσκολία του εγχειρήματος. Η μουσική τους είναι ποιοτική και συνθέσεις όπως τα «Balmung» και «Alberich the Dwarff» αποδεικνύουν την σπουδαία κλάση τους. Το ανεπανάληπτο «In the Land of the Nibelungs» αν είχε κυκλοφορήσει κατά τις δεκαετίες του ’80 ή του ’90 σήμερα οι Wotan θα γέμιζαν στάδια με χιλιάδες ακροατές. Ανεπανάληπτο το «Fateful Love», τρομερό το «Untamed Queen», πολύ ωραίο και το «Brunhild».
Το θέμα που τίθεται προς συζήτηση είναι η έντονη επιρροή του ήχου των ύστερων Manowar, που παρατηρείται σε αρκετές συνθέσεις αυτού του album των Wotan. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το The Song of The Nibelungs περιλαμβάνει ορισμένα εκπληκτικά τραγούδια και θα μπορούσα να γράψω ότι πρόκειται για μια σημαντική κυκλοφορία της συνολικής ιστορίας του heavy metal, αν δεν υπήρχε αυτό το θέμα συζήτησης. Δηλαδή, η ομοιότητα κάποιων τραγουδιών με εκείνα των Manowar στο rhythm section και στην ερμηνεία των φωνητικών.
Νομίζω ότι οι Wotan θα μπορούσαν να μετριάσουν αυτό το γνώρισμα αν έδιναν μια folk διάσταση, με τον τρόπο που το έκαναν παλαιά progressive rock συγκροτήματα, σε τραγούδια που βασίζονται σε μεσαιωνικού απόηχου μελωδίες, όπως τα «Kriemhild’s Dream» και «Siegfried’s Journey». Κάτι τέτοιο θα τους απομάκρυνε από την manowarική επιρροή και δεν θα στερούσε τίποτε από το επικό τους στοιχείο.
Ωστόσο όλα αυτά είναι εικασίες. Οι Wotan παίζουν true epic metal και οι ακροατές το απολαμβάνουν. Το The Song.. αποτελεί μια κυκλοφορία ορισμό του ανδροπρεπούς, αυθεντικού heavy metal.
3) Mortticia - A Light In The Black (EP) (2020)
Μολονότι δεν είμαι από εκείνους που συμπαθούν ιδιαιτέρως το progressive metal λατρεύω ορισμένους ιστορικούς δίσκους του συγκεκριμένου ρεύματος, όπως το Seventh Son… και το Operation Mindcrime. Όταν, λοιπόν, ξεκίνησα να ακούω το A Light In The Black των Βραζιλιάνων Mortticia ήμουν σχετικά επιφυλακτικός. Ωστόσο, από τις πρώτες κιόλας μελωδίες οι επιφυλάξεις διαλύθηκαν στην αιθέρια αστερόσκονη που αποπνέει η μουσική αυτού του συγκροτήματος. Εξαιρετικές συνθέσεις, άρτια τεχνική κατάρτιση και ωραίες μελωδίες, που προσφέρονται στον ακροατή μέσα από προσεκτικά ισορροπημένα ηχητικά κύματα, τα οποία δεν κουράζουν με ανούσιες τεχνικές επιδείξεις.
Πρώτο τραγούδι το ωραίο και maidenικό «Limiar». Ακολουθεί το εκπληκτικό «Hear My Words». Πρόκειται για έναν μεταλλικό ύμνο (που κάπου θυμίζει Queensryche της εποχής του Empire), με επική αύρα και εξαιρετικό ρεφρέν. Εξίσου δυνατό και το «Violence», όπως και τα υπόλοιπα τρία τραγούδια. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κυκλοφορία. Το ντουέτο των μουσικών που αποτελεί τον πυρήνα αυτού του σχήματος πρέπει να δημιουργήσει μια σταθερή σύνθεση. Εκτιμώ ότι αν τους δοθεί η ευκαιρία να κυκλοφορήσουν ένα ολοκληρωμένο album θα καταφέρουν να ικανοποιήσουν στο έπακρο τα αυστηρά κριτήρια των ακροατών αυτού του «μεταλλικού ρεύματος».
4) Konquest - The Night Goes On (2021)
Οι Konquest αποτελούν ένα συγκρότημα της αγαπημένης ιταλικής σχολής του αυθεντικού και επικού heavy metal. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν το πρώτο ολοκληρωμένο τους album, που φέρει τον τίτλο The Night Goes On. Πρόκειται για μια μπάντα που χαρακτηρίζεται από την ιταλική φινέτσα και την γνωστή μουσική αρτιότητα. Το συγκεκριμένο album περιλαμβάνει οκτώ τραγούδια αληθινού heavy metal τα οποία συνδυάζουν το επικό ύφος, την πεζοδρομιακή ανδροπρέπεια, την τεχνική αρτιότητα των μουσικών και τις ατόφιες «μεταλλικές» μελωδίες.
Ακούστε το The Night Goes On και απολαύστε ένα επιτυχημένο κράμα από επιρροές που περιλαμβάνουν τους Holocaust, τους Maiden, τους Uriah Heep των ‘70’s και την σκηνή του ιταλικού epic metal. Οι επιρροές αφομοιώνονται επιτυχημένα, ισορροπούν σε ένα λιτό και ταυτόχρονα στιβαρό συνθετικό στυλ και οι Konquest σφυρηλατούν με φροντίδα την ιδιαίτερη μουσική τους ταυτότητα. Οι απανταχού true epic metalheads οφείλουμε να τους λάβουμε υπόψη.
5) Blackslash - Gladiators of Rock/The Power [Single] (2020)
Οι Γερμανοί Blackslash είναι ένα συγκρότημα που τιμά την παράδοση του αυθεντικού heavy metal της δεκαετίας του ’80 και ιδίως εκείνη του New Wave Of British Heavy Metal, τόσο στο μουσικό όσο και στο αισθητικό πεδίο των κυκλοφοριών του. Το 2020, μετά από τρία albums και άλλες κυκλοφορίες, επέστρεψαν με το single Gladiators of Rock/The Power.
Ο τίτλος του single αποτελεί σύνθεση του τίτλου των δυο τραγουδιών που περιλαμβάνει η εν λόγω κυκλοφορία. Το «Gladiators of Rock» είναι ένα γρήγορο τραγούδι καλοπαιγμένου New Wave Of Traditional Heavy Metal, με maidenικά riffs και ωραίο ρεφρέν. Το «The Power» είναι εξίσου ωραίο, πιο αργό, με φωνητικά που θυμίζουν έναν heavy metal Jon Bon Jovi και κιθάρες που παραπέμπουν στους Savatage της εποχής του In the Hall of the Mountain King. Πρόκειται για μια πολύ συμπαθητική κυκλοφορία. Το κλασικά «μεταλλικό» εξώφυλλο, που αναμιγνύει της θεματικές της αρχαίας στρατιωτικής ιστορίας με την ρομαντική αισθητική του τρόμου, είναι ένα ακόμη θετικό στοιχείο.
6) Tower Hill - Fighting Spirits [Demo] (2021)
Οι Tower Hill είναι το προσωπικό σχήμα του Καναδού μουσικού R.F. Traynor, που πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το πρώτο του demo σε κασέτα. Παραδοσιακός heavy metal ήχος, επική αισθητική και DIY νοοτροπία. Αν μη τι άλλο, ιδανική συνθήκη για τους λάτρεις του cult true metal. To Fighting Spirits είναι ένας τίτλος που συμβολίζει με τον καλύτερο τρόπο όλα όσα εμείς, οι λάτρεις του αυθεντικού heavy metal, αγαπάμε.
Όσον αφορά το καθαρά μουσικό πεδίο αυτής της κυκλοφορίας η γενικότερη εντύπωση είναι πολύ θετική. Το Fighting Spirits περιλαμβάνει τρία τραγούδια γρήγορου new wave of traditional heavy metal, με εμφανείς maidenικές επιρροές, ωραίες μελωδίες και πολύ καλά ρεφρέν. Τα «The Claw is the Law» και «Fighting Spirits» αντλούν περισσότερες επιρροές από το N.W.O.B.H.M. ενώ στο «Antigone» οι επιρροές αυτές αναμιγνύονται με εκείνες της σχολής του επικού γερμανικού power metal. Ασφαλώς και μόνο το γεγονός ότι ο Traynor έγραψε τους στίχους του ωραίου αυτού τραγουδιού εμπνεόμενος από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό με κάνει να συμπαθώ ακόμη περισσότερο την μουσική του. Ελπίζω το δυνατό αυτό ξεκίνημα να έχει και συνέχεια.
7) Fortress - Waiting for the Night (1984-88/2021)
Ο μοναδικός δίσκος των Καλιφορνέζων είχε γραφτεί κατά την δεκαετία του ’80 αλλά κυκλοφόρησε επεξεργασμένος πριν από λίγο καιρό. Πρόκειται για ένα album που ικανοποιεί τις απαιτήσεις των νοσταλγών του αληθινού heavy metal. Απλό, ευθύ, δυνατό, με ωραίες μελωδίες και παιγμένο από άρτιους μουσικούς. Αυτό είναι το heavy metal που οι true metalheads αγαπήσαμε και οι Fortress μα το προσφέρουν «κατά ριπάς».
Το τραγούδι που ανοίγει το album είναι το μέτριο «Fire Burning In Me». Αλλά από εκεί και πέρα ακολουθούν «μεταλλικοί» ύμνοι όπως τα «When Will The Fighting End», «Waiting For The Night», «Feel Your Touch» και «Never Look Away». Φανταστείτε έναν συνδυασμό από τους πρώιμους Virgin Steele, την μπάντα του Dio, το σχήμα του Ozzy κατά την εποχή του Jake E. Lee και τους Queensryche των πρώτων album, να απορροφούν δημιουργικά επιρροές ποιοτικών hard rock συγκροτημάτων. Κάπου εκεί θα ανακαλύψετε την μουσική ταυτότητα των Fortress. Εκτιμώ ότι το Waiting for the Night θα είναι ένα από τα δώρα του 2021 στην «μεταλλική κοινότητα».
8) Blazon Rite - Dulce Bellum Inexpertis [EP] (2020)
Οι Blazon Rite είναι ένα αμερικανικό συγκρότημα που έκανε την πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση με το ΕΡ Dulce Bellum Inexpertis. Η γενικότερη αισθητική και οι στίχοι τους συνδέονται με το πεδίο του αυθεντικού epic metal. Ωστόσο η μουσική τους ταυτότητα περιλαμβάνει επιπλέον στοιχεία.
Το ΕΡ ξεκινά με το «The Warriors Choice (Take Me Away)», που αποτελεί ένα ωραίο τραγούδι το οποίο ακολουθεί την μουσική παράδοση των Manilla Road. Το «Diamond Daggyr» που έπεται είναι πιο κοντά στην σχολή του αμερικανικού hard rock ενώ, κάπου στο βάθος των κιθαριστικών μπουκωμάτων, ένα υποψιασμένο αυτί ενδέχεται να συλλάβει επιρροές ακόμη και από το rock’n’roll και το punk. Το «Into The Expanse (Solar Portals and Celestial Holes)» είναι ένα πολύ δυνατό τραγούδι που παραπέμπει στις epic στιγμές του New Wave Of British Heavy Metal. Τέλος, το «Udug Hul (Summons You)» με το οποίο κλείνει το ΕΡ, είναι επικά μελωδικό, με progressive δομή και speed metal περάσματα.
Σε γενικές γραμμές οι Blazon Rite είναι μια, ιδιότροπη υφολογικά, epic metal μπάντα. Το Dulce Bellum Inexpertis αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα πρώτη κυκλοφορία. Αναμένουμε με ενδιαφέρον την συνέχεια.
9) Destral - No Hay Vuelta Atrás [EP] (2020)
Πρώτη κυκλοφορία για τους Ισπανούς Destral το ΕΡ No Hay Vuelta Atrás που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες. Το ΕΡ περιλαμβάνει πέντε τραγούδια. Αν και δεν καταλαβαίνω τους στίχους, οι οποίοι είναι γραμμένοι στην εθνική γλώσσα του συγκροτήματος, οφείλω να τους συγχαρώ για την επιλογή τους αυτή. Οι ισπανικοί στίχοι δεν αποτρέπουν τον ακροατή από το να απολαύσει τον αυθεντικό heavy metal ήχο των Destral.
Όλα τα τραγούδια αποπνέουν επιρροές του New Wave Of British Heavy Metal. Τα ρυθμικά και ορισμένα κιθαριστικά solos πατούν στην παράδοση των Iron Maiden της εποχής DiAnno και του Number Of The Beast. Τα φωνητικά, ωστόσο, ακούγονται πιο κοντά σε εκείνα της ιταλικής σχολής (αναμενόμενο λόγω της εθνικής προφοράς) ενώ η απόχρωση της χροιάς του τραγουδιστή θυμίζει λίγο τον Bach του Slave to the Grind. Σε γενικές γραμμές το No Hay Vuelta Atrás είναι μια πολύ ελπιδοφόρα πρώτη κυκλοφορία. Ελπίζω ότι σύντομα οι Ισπανοί θα επανέλθουν με μια ολοκληρωμένη δουλειά.