μετάφραση του Α.Π. από τον ιστότοπο: https://teroganian.livejournal.com/324685.html
Ο Λιμόνωφ συνόψισε σε ένα σύντομο άρθρο μια αμφίσημη εννοιολόγηση του φασισμού/εθνικοσοσιαλισμού και παρουσίασε μια θεωρητική του προσέγγιση στην σχέση του Χίτλερ με τον Ρομαντισμό. Η προσέγγιση του Λιμόνωφ προς τον εθνικοσοσιαλισμό/φασισμό είναι αμφίσημη, αν σκεφτούμε ότι ο Λιμόνωφ έγινε ο αρχηγός ενός ιδεολογικά συγγενούς κόμματος στην Ρωσία. Αμφίσημη γιατί ενώ φαίνεται ότι γοητεύεται από τον Ρομαντισμό από την άλλη δεν διστάζει να αποδώσει και αρνητικά γνωρίσματα στα πολιτεύματα που εγκαθίδρυσε η φασιστική ιδεολογία. Ωστόσο η αμφισημία γίνεται πολύ μικρότερη αν δούμε την προσέγγιση του Λιμόνωφ ως άρθρο ενός διανοητή. Ο Λιμόνωφ έγραψε το συγκεκριμένο άρθρο περισσότερο ως διανοητής παρά ως εθνικιστής ηγέτης.
Ωστόσο, ακόμη και υπό αυτή την προϋπόθεση, το κείμενο έχει μια μεθοδολογική αδυναμία. Ο Λιμόνωφ στο συγκεκριμένο άρθρο δεν διάκρινε τον νεαρό επαναστάτη Χίτλερ από τον πανίσχυρο φύρερ του Τρίτου Ράιχ, ούτε από τον μερικώς μετανοημένο ηγέτη των τελευταίων μηνών πριν την πτώση. Περιέγραψε τον Χίτλερ ως γνήσιο εκφραστή του Ρομαντισμού, εστιάζοντας μονοδιάστατα στον συναισθηματικό του ρεβανσισμό για τα βιώματα της εθνικής ταπείνωσης του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
Κατά τον ίδιο μονοδιάστατο τρόπο ερμήνευσε ο Λιμόνωφ, στο συγκεκριμένο άρθρο, και τον φασισμό συνολικά ως ρομαντική επανάσταση μιας αέναης εφηβείας γαλουχημένης στο ατσάλι, το αίμα και την στρατιωτική κουλτούρα του Α Παγκοσμίου Πολέμου, που επέστρεφε κατά τον μεσοπόλεμο θριαμβεύτρια για να σαρώσει τον κόσμο των αστών του κεφαλαίου. Αν ο Λιμόνωφ διευκρίνιζε ότι αυτή η περιγραφή αφορά μόνο την πολιτική κουλτούρα του φασισμού θα ήταν ολόσωστος. Γιατί, πράγματι, στο πεδίο της πολιτικής κουλτούρας ο φασισμός ήταν ακριβώς αυτό. Μια αέναη εφηβεία διαποτισμένη σε ιδέες, αισθητικές και αξίες του Ρομαντισμού, με ιστορικό προορισμό να ανατρέψει τα θεμέλια της φιλελεύθερης νεωτερικότητας. Όμως, στο πεδίο της ιδεολογικής ταυτότητας ο φασισμός δεν διατήρησε σε όλες τις περιόδους μια αντίστοιχη σταθερότητα. O φασισμός/εθνικοσοσιαλισμός ήταν σοσιαλιστικός και ρομαντικός στις απαρχές της κινηματικής του περιόδου. Μετατοπίστηκε ιδεολογικά σε πιο συμβατικές και λιγότερο σοσιαλιστικές εκδοχές όταν επιβλήθηκε ως καθεστώς στην Ιταλία και την Γερμανία, για να αναζητήσει και πάλι την ταύτιση με τις ρομαντικές του καταβολές ως ύστατη ασπίδα και ηθική εξιλέωση λίγο πριν καταρρεύσει.
Αντιστοίχως ο Χίτλερ ήταν αυτός ακριβώς που περιέγραψε ο Λιμόνωφ στις απαρχές της πολιτικής του διαδρομής. Ωστόσο, όσο πλησίαζε προς την εξουσία, άφηνε πίσω του τις ρομαντικά εξεγερσιακές ιδεολογικές καταβολές και καταλάγιαζε σε εμφανώς πιο συμβατικές με τις απαιτήσεις της γερμανικής μεγαλοαστικής τάξης θέσεις. Όταν εκφώνησε την ιστορική ομιλία στο σύνδεσμο των βιομηχάνων του Ντίσελντορφ, κατά τον Ιανουάριο του 1932, ο μεγάλος συμβιβασμός είχε επέλθει. Ο ρομαντικός σοσιαλισμός είχε υποχωρήσει και την θέση του στον λόγο και το πολιτικό πρόγραμμα του Χίτλερ είχε πάρει ένας αντιρομαντικός δαρβινισμός. Ο Χίτλερ δεχόταν ότι η ελεύθερη αγορά αποδεικνύει υποτιθέμενες φυσικές ανισότητες τις οποίες αντιστοίχισε με φυλετικές ιεραρχήσεις βασισμένες στον κοινωνικό δαρβινισμό (https://archive.org/details/HitlerAdolfAddressToTheIndustryClubInDuesseldorfOn27thJanuary1932EN24S.Text/mode/2up). Στην ουσία εκείνη την μέρα έγινε σαφές ότι ο Χίτλερ είχε μετατρέψει τον εθνικοσοσιαλισμό από εθνικιστικό και σοσιαλιστικό κίνημα με ιδεολογικές καταβολές στον Ρομαντισμό σε μια συμβιβαστική φόρμουλα κυβέρνησης με τις προθέσεις της καπιταλιστικής Δεξιάς, η οποία είχε τις ιδεολογικές της καταβολές στον υλιστικό φιλελεύθερο Διαφωτισμό.
Ο Λιμόνωφ έκανε το λάθος να ταυτίσει τον Χίτλερ με τον εθνικοσοσιαλισμό. Ωστόσο μετά την ομιλία στο Ντίσελντορφ ο Χίτλερ δεν εκπροσωπούσε την ρομαντική εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. Ο αυθεντικός εθνικοσοσιαλισμός ζούσε ως ιδέα στην σκέψη του Γ. Στράσσερ και άλλων αγωνιστών του κινήματος. Όχι πάντως στην σκέψη της ηγεσίας του κόμματος η οποία είχε καταλήξει σε μια ρέπλικά της. Η ηγεσία αντιλήφθηκε λίγο πριν το τέλος το λάθος του ιδεολογικού μετασχηματισμού, που προήλθε από εκείνο τον πολιτικό συμβιβασμό με αστικές δυνάμεις. Όμως ο Λιμόνωφ δεν έκανε αυτές τις διακρίσεις στο παρακάτω άρθρο. Παρόλα αυτά πέτυχε να δώσει μια ουσιαστική μια ευσύνοπτη περιγραφή του κουλτούρας και της ουσίας του φασισμού ως κινηματικού καρπίσματος της ρομαντικής πολιτικής σκέψης.
Ποιος γέννησε τον Χίτλερ; Η Μητέρα Γερμανία! Συνηθίζεται να θεωρούμε τον Χίτλερ ένα είδος διαβόλου με ανθρώπινη σάρκα, έναν εκφυλισμένο ξένο στη Γερμανία. Αλλά στο έδαφος της Γερμανίας υπήρξαν ιστορικά γεγονότα και προσωπικότητες κοντά τόσο στον Χίτλερ όσο και στον εθνικοσοσιαλισμό. Όλοι (υποθέτουν ότι) γνωρίζουν τέτοιους προδρόμους του ναζισμού όπως ο μεγάλος συνθέτης Βάγκνερ και ο μεγάλος φιλόσοφος Νίτσε. Στην πραγματικότητα, ακόμη και πριν από αυτά τα δύο κακά πνεύματα, ο Χίτλερ είχε προκατόχους. Και μάλιστα πολλούς!
Η πρώτη μεγάλη γερμανική εθνική επανάσταση έγινε το 1517 από τον πατέρα της Μεταρρύθμισης, τον μεγάλο ιερέα Μαρτίνο Λούθηρο. Όχι μόνο μετέφρασε τη Βίβλο σε υπέροχα γερμανικά, όχι μόνο έστρεψε τη Γερμανία μακριά από την εξουσία του Ρωμαιοκαθολικισμού, αλλά κατάφερε επίσης να συσπειρώσει τους Γερμανούς φεουδάρχες. Στην ομιλία του προς τους χριστιανούς ευγενείς του γερμανικού έθνους, ο Λούθηρος δήλωσε ότι ο αγώνας κατά της Ρώμης ήταν υπόθεση ολόκληρου του γερμανικού έθνους. Ο Λούθηρος ήταν ένας από τους πρώτους Γερμανούς θεωρητικούς του αντισημιτισμού. Γνωστός για το έργο του Ενάντια στους Εβραίους και τα ψέματά τους. Ο μελετητής του Λούθηρου, Daniel Grubber, έχει αναφερθεί στον Λούθηρο ως «θεολόγο του ολοκαυτώματος». Ο Λούθηρος ζήτησε την εκδίωξη των Εβραίων από τη Γερμανία και την καταστροφή των συναγωγών τους. Δεν είναι περίεργο που η Kristallnacht ονομάστηκε από τους ναζί τα γενέθλια του Λούθηρου.
Ο Λούθηρος αποκάλεσε τον πρώην συμπολεμιστή του, υποστηρικτή του μεσαιωνικού κομμουνισμού, Thomas Müntzer, «Σατανά». Το μίσος του Χίτλερ για τον «ευρωπαϊκό μαρξισμό» είναι γνωστό. Ωστόσο, εδώ είναι το ενδιαφέρον. Τα έτη 1534-1535 στην πόλη Μύνστερ (Βεστφαλία), ως αποτέλεσμα της θρησκευτικής επανάστασης των Αναβαπτιστών, δημιουργήθηκε η θεοκρατική κομμούνα Μύνστερ - ένα αδιανόητο κοινοβιακό κράτος που επιβίωσε δεκατέσσερις μήνες. Η κομμούνα πραγματοποίησε δήμευση εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, κατάργηση χρεών και χρημάτων, εισήγαγε ισότιμη διανομή καταναλωτικών αγαθών και πολυγαμία. Όχι τόσο στη ριζοσπαστική κοινωνική της πολιτική, όσο στη συγκέντρωση του εξτρεμισμού, η Κομμούνα του Münster προσδοκά απτά το αδιανόητο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος του Αδόλφου Χίτλερ, το οποίο διήρκεσε δώδεκα χρόνια.
Θυμάμαι ότι μόλις είδα για πρώτη φορά τις ακουαρέλες του Χίτλερ, με εξέπληξε το ρομαντικό τους μοτίβο. Στον μελλοντικό Φύρερ άρεσε να απεικονίζει ερειπωμένους ναούς, ερείπια πανίσχυρων αρχιτεκτονικών κατασκευών. Ο ρομαντισμός, θυμηθείτε, είναι μια τάση στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την ευρωπαϊκή σκέψη του 18ο-19ο αιώνα. Ο ρομαντισμός ήταν μια αντίδραση στη βιομηχανική επανάσταση, στην εμφάνιση ατμομηχανών, ατμόπλοιων, εργοστασίων και παραγκουπόλεων για εργάτες -μια αντίδραση στον νεαρό καπιταλισμό. Ο ήρωας του ρομαντισμού είναι ένας νεαρός επαναστάτης. Ας το θυμόμαστε αυτό. Σε αντίθεση με το νικηφόρο τέρας του καπιταλισμού, ο ρομαντισμός προέβαλε τα αμυντικά ιδανικά του, με αυτόν τον τρόπο ο ρομαντισμός ήρθε στον εθνικισμό. Στη φιλοσοφία του ρομαντισμού, οι Γερμανοί ήταν οι πιο δυνατοί. Αρκεί να απαριθμήσουμε τον λαμπρό αστερισμό του Καντ, του Χέγκελ, του Σέλινγκ και ιδιαίτερα των δύο τελευταίων μεγάλων στοχαστών του δέκατου ένατου αιώνα, του Σοπενχάουερ και του Νίτσε. Υπάρχουν πολλά επώνυμα στη λογοτεχνία: Tieck, Novalis, Hoffmann, Hölderlin, von Kleist. Ειδικά ο von Kleist, το δράμα του Robert Guiscard (μόνο ένα μέρος του, εντυπωσιακό με τρομερή δύναμη, έχει διατηρηθεί) εξυψώνει τον πρώιμο μεσαιωνικό Γερμανό πολεμιστή-κατακτητή.
Όταν γεννήθηκε ο Χίτλερ, ο Νίτσε ήταν ακόμα ζωντανός. Είναι αλήθεια ότι ήταν ήδη σε ψυχιατρείο. Οι ακουαρέλες του Χίτλερ θα μπορούσαν να απεικονίσουν τον Robert Guiscard. Ο ίδιος ο Αδόλφος, στις 30 Απριλίου 1945, επανέλαβε παράξενα τη διπλή αυτοκτονία του φον Κλάιστ (τον Νοέμβριο του 1811, κοντά στο Πότσνταμ, ο Κλάιστ σκότωσε τη Μάργκαρετ Φόγκελ και μετά αυτοκτόνησε) - ενός Πρώσου υπολοχαγού, ιδιοφυούς και εθνικιστή.
Ξεκινώντας από τον Σίλερ, τον νονό και πρόδρομο του γερμανικού ρομαντισμού, ο ρομαντισμός ήθελε να ξεφύγει από την περιρρέουσα χυδαιότητα του καπιταλισμού και βρήκε καταφύγιο σε «ληστές». Τόσο στα έργα τους όσο και στις μη τυποποιημένες προσωπικές τους ζωές, οι ρομαντικοί συνέτριψαν τον αστικό κόσμο. Ένα ρομαντικό άτομο αντιλαμβανόταν τη ζωή ως παιχνίδι ρόλου, ως θεατρική παράσταση στη σκηνή της ιστορίας. Τον εικοστό αιώνα η πιο αυστηρή κριτική στον αστικό κόσμο προήλθε από τα τελευταία εθνικιστικά κινήματα. Μισθωτοί, στρατιώτες και αξιωματικοί του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου -η "τέταρτη τάξη" - πήραν το λάβαρο που είχαν κάποτε υψώσει οι ρομαντικοί. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι, έχοντας κερδίσει, δημιούργησαν τόσο φρικτά καθεστώτα, αυτοί οι νέοι επαναστάτες, οι απόγονοι των ληστών του Σίλερ, που όλος ο κόσμος πάγωσε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Τα ιδανικά τους; Το όνειρο μιας απλής, φυσικής παγκόσμιας τάξης, μιας αδελφότητας μοναχικών ελεύθερων εφήβων επαναστατών και νεαρών ανδρών, κυρίευσε εξίσου τόσο τους ρομαντικούς όσο και τους εθνικοσοσιαλιστές. Όνειρα για συλλογικές τολμηρές περιπέτειες και κατορθώματα. Ο Χίτλερ και οι συμπολεμιστές του, που πέρασαν από τη σχολείο φιλίας νεαρών ανδρών που ονομάζεται πολεμικό μέτωπο, έβλεπαν το ιδανικό κράτος ως κράτος-στρατώνα. Όπως ήταν φυσικό, έχοντας καταλάβει την εξουσία, ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός έκαναν πράξη το ρομαντικό τους ιδανικό για το κράτος - ένα στρατόπεδο για νεαρούς άνδρες στρατιώτες. Οι αντάρτες που ήρθαν στην εξουσία με τον Χίτλερ στη Γερμανία ως αποτέλεσμα της «επανάστασης του μηδενισμού» (όπως αποκάλεσε τη νίκη τους ο Hermann Rauschning) ήταν απόγονοι και κληρονόμοι των νεαρών ηρώων του ρομαντισμού. Το μίσος τους για τους κυρίους με τις γραβάτες και τους κολλαρισμένους γιακάδες που ήταν υπεύθυνοι για τη σφαγή του κόσμου ήταν μεγάλο. Στους βίαιους, μοχθηρούς εθελοντές των SA, όπως ακριβώς και στην ψυχρή υπεράνθρωπη μανία των ξανθών SS, αποτυπώνεται η εκδικητική απάντηση της νεαρής Γερμανίας για τα δεκάδες εκατομμύρια πτώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Με όλα τα παραπάνω, θέλω να επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι στη Γερμανία στις αρχές του εικοστού αιώνα, νεορομαντικοί, νέοι, όλοι ποτισμένοι με το αίμα του πολέμου, ήρθαν στην εξουσία. Ως εκ τούτου, το Τρίτο Ράιχ του δεκανέα Χίτλερ έγινε αναπόφευκτα ένα κράτος σκληρών παιδιών που μόλις είχαν μεγαλώσει. Και οι έφηβοι που επέστρεψαν από την κρεατομηχανή του πολέμου είναι τέρατα. Από τα αυτοκτονικά μαρτύρια του νεαρού Βέρθερου και του υπολοχαγού Kleist μέχρι τα στρατόπεδα θανάτου, από τους γραφικούς ληστές μέχρι τους παγερούς δολοφόνους των SS, η απόσταση του δρόμου ήταν μόνο ένας αιώνας. Ο Χίτλερ είναι ο νόμιμος γιος της Γερμανίας, αυτό θέλω να πω. Ο Αδόλφος Χίτλερ είναι ο τελευταίος Γερμανός ρομαντικός.
Σχόλια:
Σε ευχαριστούμε εκ καρδίας Α.Π για τις υπέροχες μεταφράσεις σου. Όσο περισσότερο διαβάζουμε Λιμόνωφ τόσο το καλύτερο για εμάς!
Αυτό το οποίο θα ήθελα να κάνω ως παρατήρηση είναι ότι η ιδεολογία του NSDAP από την νύχτα των «Μεγάλων μαχαιριών» και μετά, προφανώς, πήρε την κατιούσα. Πιστεύω ότι είναι, πλέον, ηλίου φαεινότερων το ότι το μίγμα νιτσεϊκής και δαρβινικής σκέψης μας πάει πέρα από τον Ρομαντισμό. Η επιβολή του δυνατότερου επειδή είναι "δυνατότερος" -αν αποδεσμευτεί από την σορελική πρωταρχική ανατρεπτική δυναμική της- μπορεί να αποβεί καταστροφική για έναν λαό, έχει καταστρέψει και το Συντηρητικό weltanschauung. Δεν στέκει βέβαια και φιλοσοφικά, σε περίπτωση που κάποιος προσπαθήσει να την χρησιμοποιήσει και ως δόγμα για να επιφέρει αλλαγή. Εννοώ ότι εάν κάποιοι δεχτούν το φιλοσοφικό presupposition ενός Ragnar Redbeard, ότι "Might is Right" (το Δίκαιο είναι το Δίκαιο του Ισχυρού) πολύ απλά ΔΕΝ θα πρέπει να συνδικαλίζονται, να παραπονούνται, να προσπαθήσουν να "προχωρήσουν" το ρου της ιστορίας. Οι θιασώτες του δαρβινικού ντετερμινισμού εκ των άνω θα πρέπει, βάσει της δικής τους λογικής, να δεχθούν a priori την θέση τους στην "τροφική αλυσίδα" και απλά να περιμένουν να...καταναλωθούν. Προφανώς κάτι τέτοιο όχι απλά αντιτίθεται στην ελεύθερη βούληση αλλά είναι και τελείως αντίθετο με τους φιλοσόφους που αγαπάμε ή με τους λογοτεχνικούς μας ήρωες οι οποίοι όχι απλά δεν δέχονται ότι το δίκαιο είναι το δίκαιο του ισχυρού αλλά πολεμούν μανιωδώς για την Αλήθεια (βλέπε του χαρακτήρες του Howard και του Tolkien). Ο δαρβινισμός έχει νόημα μόνο αν πυροδοτεί ανατρεπτική πολιτική στάση (υπό την προϋπόθεση ότι ο δυνατότερος έχει βρεθεί ύπουλα δεσμευμένος από τις πονηρές δυνάμεις της λογικής και οφείλει να επαναστατήσει με την πρωτόγονη δύναμή του). Ήταν αρκετά ενδιαφέρον και ότι ο λόγος του Χίτλερ, τον οποίο διάβασα, ήταν αντιδραστικότατος και γεμάτος από έναν, κακοχωνεμένο, ελιτισμό.
Θα υπήρχε ένας τελείως διαφορετικός εθνικοσοσιαλισμός εάν οι Στράσσερ είχαν αναλάβει τα ηνία του κόμματος αλλά φευ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τι σημασία έχει τι λέει ο Λιμόνοφ αφού σύμφωνα με τα γκαρσόνια ήταν "εβραίος". Άσχετα που στις γερμανικές στρατιές του β ΠΠ συμμετείχαν 150.000 εβραίοι βέβαια.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Λογοκρίθηκε το καυστικό σχόλιο για τον εστιάτορα. Έχουμε ένα πολύ ωραίο άρθρο να σχολιάσουμε. Δεν θα ανοίξουμε τρολοσυζήτηση για τα... φρύδια μας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η οικονομική πολιτική της αριστερής τάσης του εθνικοσοσιαλισμού πιστεύετε θα είχε την ίδια εκρηκτική ανάπτυξη με αυτή που τελικά εφαρμόστηκε; Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι υπήρξε συμβιβασμός με την αστική τάξη επί Χίτλερ αλλά ανεργία, πείνα και άλλα προβλήματα του λαού είχαν εκμηδενιστεί. Θέλω να πω, τι παραπάνω μπορούσε να καταφέρει η τάση του κινήματος που ηττήθηκε; Το θαύμα στην οικονομία του 33-39 είναι ιστορικά πρωτόγνωρο. Όλα αυτά χωρίς να δικαιολογώ φυσικά τον κανιβαλισμό της νύχτας των μεγάλων μαχαιριών. Αλλά η αλήθεια να λέγεται.
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Κοίταξε ανώνυμε είναι σαφώς δύσκολο να απαντηθεί το οποιοδήποτε υποθετικό ερώτημα. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική απάντηση στο ερώτημά σου. Ό,τι και να πούμε μια εικασία θα είναι.
Στο θέμα της ανεργίας, της ανάπτυξης και της αύξησης των εισοδημάτων προφανώς και έγιναν αυτά που περιγράφεις (οι αντιφασίστες βέβαια θα μας πουν ότι αν κλείνεις ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας σε γκέτο είναι πιο εύκολο να μοιραστούν καλύτερα οι οικονομικοί πόροι στο υπόλοιπο). Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα πιο σοσιαλιστικό κράτος θα φρόντιζε να ικανοποιήσει τέτοια αιτήματα με περισσότερη συνέπεια. Συνεπώς, υποθετικά μιλώντας πάντα, σε αυτό το πεδίο το πιθανότερο είναι να είχαν περισσότερες επιτυχίες οι στρασερρικοι. Το κομβικό ερώτημα είναι το εξής: Ακόμη και αν οι στρασερρικοι είχαν την διάθεση και την ιδεολογική τάση να θεραπεύσουν καλύτερα την ανεργία και τις οικονομικές ανισότητες κατά πόσο θα μπορούσαν να πετύχουν την ανάπτυξη που προσδοκούσαν, εφόσον η μεγαλοαστική τάξη είτε θα κοντράριζε τον στρασερρικοι σοσιαλισμό είτε θα την έκλειναν ο Στρασσερ με τον Ερμή και τους υπόλοιπους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί είναι το κρίσιμο ερώτημα. Τι ανάπτυξη θα μπορούσε να πετύχει η Γερμανία με μια οικονομία βασισμένη στο κράτος, στους μεσαίους και μικρομεσαίους επιχειρηματίες που θα λειτουργούσαν υπό συντεχνιακή δομή και στο εργατικό δυναμικό. Αν και το παράδειγμα της Ανατολικής Γερμανίας έδειξε ότι αυτό το έθνος δεν καταλαβαίνει τίποτα και κάνει κάθε σύστημα να δουλεύει ρολόι και να πετυχαίνει στόχους. Ωστόσο δεν έχουμε απτό παράδειγμα για να απαντήσουμε με αριθμητικά δεδομένα. Μένει όμως η προοπτική μιας κοινωνίας σαφώς καλύτερης από εκείνη του Χίτλερ, του καπιταλισμού και των λοιπών συστημάτων.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ενδιαφέρον άρθρο! Μπράβο στο μεταφραστή!
Ο/Η Α. Π. είπε...Να 'σαι καλά αδερφέ Αχιλλέα. Τα άρθρα σου και τα σχόλιά σου να ξέρεις ότι τα εκτιμώ βαθιά και συνήθως συμφωνώ κατά το 99%.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αν εφαρμόζονταν οι πολιτικές Ρεμ και Στράσσερ θα γινόταν η Γερμανία Βενεζουέλα. Άλλο η συνεργασία των τάξεων του ΕΣ, και άλλο ο λαικίστικος σοσιαλισμός κάποιων τριτοκοσμικών εθνικιστών αντιιμπεριαλιστών(που πολλοί από αυτούς ήταν και καθαροι κομμουνιστές μάλιστα).
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Αν και είναι παρακινδυνευμένο να συζητάμε υποθετικά, το παράδειγμα της Ανατολικής Γερμανίας σε διαψεύδει. Εκεί δεν είχαμε στρασερικό σοσιαλισμό αλλά καθαρό κομμουνισμό. Με καθαρό κομμουνισμό η Ανατολική Γερμανία ήταν η οικονομικά και διοικητικά ισχυρότερη χώρα του ανατολικού μπλοκ. Ο παραγωγικός και οικονομικός αρμός του κομμουνισμού της ανατολικής Ευρώπης ήταν η Γερμανία. Και μάλιστα μια μικρή Γερμανία με ελάχιστα εδάφη. Συνεπώς το γερμανικό έθνος έχει αποδείξει ότι ξέρει να κάνει τον σοσιαλισμό παραγωγικό. Εξάλλου αυτή είναι η χώρα που ουσιαστικά τον γέννησε (με λίγη γαλλική συμμετοχή).
Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΠΕΔΙΩΞΕ ΕΝΑΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ "ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ" ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.......ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΤΣΑΚΙΣΕ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ........Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΜΕΝ ΑΡΓΟΣ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΧΙΤΛΕΡ ΑΛΛΑΞΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ,ΑΛΛΑ ΔΙΟΤΙ ΕΘΕΣΕ ΤΙΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΚΕΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ......ΕΠΕΔΙΩΞΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΠΡΟΣ ΑΝΑΤΟΛΑΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΥΤΑΡΚΗ ΣΕ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ......ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΝΑ ΙΔΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΤΙΜΕΣ-ΜΙΣΘΟΥΣ-ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.......ΥΠ'ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΠΩΛΕΣΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ (ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ) ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ ΕΚΦΥΛΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΛΟ ΜΕΓΑΛΟΜΕΡΙΔΙΟΥΧΟ.....ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΗΤΑΝ ΠΛΗΡΩΣ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ) ,ΕΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.......
Καλά τώρα μην κάνουμε ανίερες συγκρίσεις. Δεν γίνεται να συγκρίνεις ένα ιστορικό μέγεθος όπως αυτό της εθνικοσοσιαλιστικής (έστω και ατελώς και υπό συνθήκη συμβιβασμού) Γερμανίας με την καρικατούρα κράτους της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Δεν χωράει πουθενά και για κανένα λόγο τέτοια σύγκριση ανόμοιων μεγεθών.
Στα υπόλοιπα που παραθέτεις, εντάξει αυτή είναι η αφήγηση από την μεριά εκείνων που βλέπουν τον Χίτλερ ως συνεπή ηγέτη (με τις οποίες αποκλίσεις από την ιδεολογία που φέρνει αναγκαστικά η άνοδος στην εξουσία). Και είναι πολλοί αυτοί. Δεν είναι μόνο οι χιτλερικοί. Πολλοί ιστορικοί του φασισμού, γνωστοί ακαδημαϊκοί όπως ο Πέιν, θεωρούν ότι ο Χίτλερ έκανε αυτό που γράφεις και πως ήταν συνεπής.
Δεν είναι εντελώς λάθος προσέγγιση. Περιλαμβάνει μεγάλη δόση αλήθειας. Αλλά είναι και λίγο τραβηγμένη. Οι ιστορικοί κάνουν συχνά το λάθος του Λιμόνωφ, να ταυτίζουν το πρόσωπο του Χίτλερ με όλο το κίνημα και την ιδεολογία του.
Ο συμβιβασμός στον οποίο αναφέρεσαι δεν ήταν απλά θεωρητικός. Έγινε μια πολιτική συμμαχία στην πράξη. Προφανώς με τον Χίντενμπουργκ ζωντανό, πράγμα κομβικό για την κατανόηση του όλου ιστορικού πλαισίου.
Όταν πήρε την εξουσία ο Χίτλερ τους φιλελεύθερους τους τσάκισε και πολύ καλά έκανε. Δεν τσάκισε όμως τους καπιταλιστές. Μην ταυτίζουμε τον καπιταλισμό με τον φιλελευθερισμο. Ναι, ο φιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία που τροφοδοτεί με επιχειρήματα και αξίες τον καπιταλισμό αλλά ο καπιταλισμός είναι το παραγωγικό μέρος του συγκεκριμένου διπόλου. Μπορεί να λειτουργήσει και λουφαγμενος κάτω από αυταρχικά σχήματα. Ο Πινοσέτ για παράδειγμα δεν ήταν κλασικός φιλελεύθερος στις πολιτικές του απόψεις. Ήταν αυταρχικά φιλελεύθερος Δεξιός και νεοφιλελεύθερος στην οικονομία. Προφανώς ο Χίτλερ δεν είχε καμία σχέση με κάτι τέτοιο. Αλλά το γράφουμε ως διευκρίνιση. Μια μάχη κατά του φιλελευθερισμού δεν σημαίνει ότι είναι ταυτόχρονα και μάχη κατά του καπιταλισμού.
Προφανώς και διατήρησε αρκετά σοσιαλιστικά στοιχεία το πολίτευμα του Χίτλερ. Αλλά δεν ήταν αυτά των αρχών του κινήματος. Εν γένει ο Ρομαντισμός παραμερίστηκε μαζί με τον Στρασερ για να μπολιαστουν σχήματα κοινωνικού δαρβινισμού στην ιδεολογία του κόμματος όσο ήταν στην εξουσία, τα οποία δυστυχώς είχαν φιλελεύθερες θεωρητικές απαρχές. Συνεπώς ακόμη και αν τσάκισε τους φιλελεύθερους ο Χίτλερ υιοθέτησε ορισμένα επιχειρήματα που είχαν τις καταβολές τους στον φιλελευθερισμό. Αυτό είναι γεγονός.
Τώρα στο θέμα της σταδιακής εφαρμογής του σοσιαλισμού. Εντάξει έγινε αυτό. Αλλά μην ξεχνάμε ότι προκειμένου να επιτευχθεί η αργή προσαρμογή υπήρχε ως προϋπόθεση η προηγούμενη ιμπεριαλιστική εξάπλωση προς την ανατολή. Και χρησιμοποιούμε τον όρο ιμπεριαλιστική γιατί δεν έμεινε στα εδάφη που είχαν γερμανικούς πληθυσμούς. Ως εκεί ήταν συνεπής ρομαντικός. Όμως για να βρει ζωτικό χώρο έθεσε σε δεύτερη μοίρα λαούς της ανατολικής Ευρώπης. Εκεί πέρασε από τον ρομαντικό εθνικισμό στον καθαρό ιμπεριαλισμό. Ακόμη δηλαδή και αν το επιχείρημα που παραθέτεις ήταν σωστό και δεχτούμε ότι ήταν ιδεολογικά συνεπής ως δυνητικος σοσιαλιστής, χάνει την ιδεολογική συνέπεια στο δεύτερο σκέλος της ρομαντικής ιδεολογίας, στον εθνικισμό.
Ωραία πάντως η παρέμβαση που έκανες. Μπαίνει σε λεπτά ζητήματα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για τους τριτοκοσμικούς αντι-ιμπεριαλιστές πρέπει, σαν πολιτικοί επιστήμονες, να αντιλαμβανόμαστε όταν ήταν οι εθνικιστές των εθνών τους. Οι λόγοι που ακολούθησαν κάποιες φορές κομμουνιστικά κοινωνικά μοντέλα είναι γιατί 1) στον ψυχρό πόλεμο η δύναμη που στήριζε την εθνικά ανεξάρτητη οικονομική ανάπτυξη των εθνών του τρίτου κόσμου ήταν η ΕΣΣΔ, ενώ η "εναλλακτική" που πρότεινε το στρατόπεδο της Δύσης σε αυτά τα έθνη ήταν η οικονομική αφαίμαξη του τρίτου κόσμου από το δυτικό κεφάλαιο. Οπότε, λογικό είναι ένας Ασιάτης ή Αφρικανός εθνικός ηγέτης να στραφεί στην ΕΣΣΔ, και 2) γιατί ο σοσιαλισμός - και αυτό σε όλες τις μορφές του - είναι το κατάλληλο φάρμακο για την ανάπτυξη μιας εθνικής οικονομίας που κάνει τα πρώτα της βήματα ως τέτοια - ειδικά όταν υπήρχαν ακόμα, στις χώρες αυτές, ισχυρά κατάλοιπα προ-νεωτερικών θεσμών που τραβούσαν πίσω την οικονομία και εκμεταλλεύονταν τους φτωχούς.
Παίρνοντας υπόψη αυτά, θα ήταν κανείς βλαξ - σχεδόν σε γκαρσονικό επίπεδο βλακείας - αν του κακοφαίνεται ότι αυτοί οι ηγέτες ήταν, λέει "λαϊκιστές σοσιαλιστές" ή κομμουνιστές. Μιλάμε για εθνικιστές που τους έκλεισε την πόρτα η Δύση, και στράφηκαν αναγκαία στην Ανατολή. Τέτοιος ήταν ο Κάστρο. Ο Κάστρο μέχρι το 1959 ζητούσε βοήθεια από την Αμερική. Και τι του έδωσαν οι γιάνκηδες; Ένα εμπάργκο μόλις αυτός εθνικοποίησε τα καζίνο των μαφιόζικων παρασίτων. Ε, τι πιο λογικό μετά για τον Κάστρο από το να στραφεί στην ΕΣΣΔ και να γίνει και ο ίδιος πια συνειδητός κομμουνιστής (δεν ήταν ως τότε). Τέτοιος ήταν και ο Λουμούμπα, ο οποίος το καλοκαίρι του 1960 πήγε σε Νέα Υόρκη και Ουάσινγκτον για να ζητήσει βοήθεια, και του είπαν ότι αν θέλει βοήθεια πρέπει να παραδώσει τον ορυκτό πλούτο του Κονγκό στους πρώην αποικιοκράτες Βέλγους, αυτός δεν το δέχτηκε, ζήτησε βοήθεια από τους Σοβιετικούς, του σκάρωσε η CIA ένα πραξικόπημα και δολοφονήθηκε. Ακόμα και ο Χο Τσι Μινχ είχε πάρει Κομφουκιανή παιδεία και ταυτόχρονα θαύμαζε τα Συντάγματα της Δύσης (το Βιετναμέζικο Σύνταγμα του 1945 είναι αντιγραφή του Αμερικάνικου του 1776).
Το αν αυτοί οι ηγέτες έγιναν σοσιαλιστές, κομμουνιστές ή φιλοσοβιετικοί, αντί να μας κάνει να τους αποφεύγουμε ιδεολογικά, θα πρέπει, ίσα-ίσα, να μας κάνει να τους τιμάμε και να γίνουν και πυξίδα για εμάς, γιατί και στο μέλλον, οποιαδήποτε εθνική επανάσταση θα έχει να αντιμετωπίσει 1) τον πολυεθνικό δυτικό παγκοσμιοποιητικό ιμπεριαλισμό και 2) τους εγχώριους ολιγάρχες λακέδες του. Και για να πετύχει μια τέτοια επανάσταση την εθνική ανεξαρτησία, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να εφαρμόσει σοσιαλισμό. Πλέον δεν είμαστε στο 1776 ούτε στο 1789. Είμαστε σε μια εποχή όπου ο καπιταλισμός-φιλελευθερισμός-παγκοσμιοποίηση είναι ο εχθρός της ανάπτυξης των κοινωνιών σε εθνικά ανεξάρτητη βάση, και άρα, η ΑΡΝΗΣΗ του καπιταλισμού (δηλαδή ο οποιασδήποτε μορφής σοσιαλισμός) είναι ο μόνος δυνατός τρόπος να σταθεί ένα έθνος ολοκληρωτικά στα πόδια του τη σήμερον ημέρα. Όποιος δεν το βλέπει αυτό απλά στρουθοκαμηλίζει.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εντάξει τριτοκοσμικός ηγέτης από περίπτωση σε περίπτωση διαφέρει. Φυσικά και είμαστε με τον Καντάφι, αλλά όχι με τον Τσαουσέσκου. Είμαστε με τον Χουσείν, αλλά όχι με τον Πολ Ποτ. Μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο ρομαντικός σοσιαλισμός είναι αντικομμουνιστικός και ο τρίτος δρόμος είναι τελείως ξεχωριστή πολιτική ιδέα από τον κομμουνισμό (και φυσικά από τον φιλελευθερισμό).
Ελάχιστους μαρξιστές ηγέτες και προσωπικότητες θα ήθελα να μοιραστώ ως πρότυπα σαν τριτοθεσίτης φασίστας, πχ Τσε Γκεβάρα, αλλά ως εκεί.
Θεωρείτε σαν λέσχη το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, της περιόδου 1981-1989 σοσιαλιστικό και πατριωτικό; Αν όχι, γιατί το διαχωρίζετε πάντα από τις περιόδους του με Κινέζο και ΓΑΠ; Αν ναι, τι διαφέρει τελικά ο σοσιαλισμός τύπου ΠΑΣΟΚ από τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που μεταπολεμικά κυβερνούν τις ευρωπαϊκές χώρες; Στο οικονομικό πεδίο πόσο διαφορετικές πολιτικές ακολουθούν οι (πατριώτες έστω, αν όχι εθνικιστές) σοσιαλιστές, από τους σοσιαλδημοκράτες;
Αν οι κρατικοποιήσεις από μόνες τους σε κάνουν σοσιαλιστή, ο Καραμανλής θα ήταν πιο σοσιαλιστής από τον Χίτλερ με βάση τον απόλυτο αριθμό εταιριών που κρατικοποίησε αναλογικά. Το αναφέρω διότι και το ΠΑΣΟΚ αυτόν τον δρόμο συνέχισε. Φυσικά δεν δικαιωνω τον προδότη της Κύπρου και την πολιτική του αλλά εκφράζω μια απορία μετά και την αναφορά σας σε άλλο σχόλιο ότι στην μεταπολίτευση η ΝΔ αν και κυβέρνησε λιγότερο έκλεψε περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Πέντε ερωτήσεις σε ένα σχόλιο δεν είναι και λίγο ρε φίλε. Χρειαζόμαστε μια ώρα για να απαντήσουμε. Αναγκαστικά θα το κάνουμε συνοπτικά.
Όχι δεν θεωρούμε το ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1981-89 πατριωτικό και σοσιαλιστικό στην ουσία. Θεωρούμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ενσωματώσει αρκετά στοιχεία του ελληνικού εθνικιστικού λόγου στις μπροσούρες και τα διακηρύξεις του κόμματος. Μολονότι αριστεράς βενιζελικός, μην ξεχνάμε ότι ήταν ο πρώτος πρωτοκλασάτος πολιτικός μεταπολεμικά που είχε διαβάσει και θεωρούσε επιρροή του τον Ίωνα Δραγούμη. Αλλά ο λόγος από την πολιτική πράξη διαφέρει. Το ότι δεν ήταν αληθινά σοσιαλιστικό αλλά ένα μετριοπαθές φιλελεύθερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δυτικού τύπου στην οικονομική πολιτική έγινε εμφανές από το 1982. Στο άλλο θέμα που θίγεις, το πατριωτικό, η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρέας (ως πρόσωπο, όχι συνολικά το κόμμα) προσπάθησε να σώσει τα προσχήματα σε αρκετές περιπτώσεις. Ενώ δεν πρόταξε κάποια σοβαρή αντίσταση στην προοπτική της Ε.Ε. που από το 1985 κι έπειτα ήταν στην τελική προετοιμασία, τόσο στα εθνικά θέματα όσο και απέναντι στις ΗΠΑ προσπάθησε να κρατήσει έστω και φαινομενικά μια αξιοπρεπή στάση. Μεγάλη μαλακια του το θέμα της υφαλοκρηπίδας, πάντως.
Ο διαχωρισμός με την περίοδο του Σημίτη ωστόσο ήταν σαφής. Όχι μόνο δεν είχε ο Σημίτης τον στοιχειώδη πατριωτικό, αξιοπρεπή λόγο του Παπανδρέου αλλά ήταν ότι πιο διεθνιστικό και αντεθνικο έχει ξεβράσει το πολιτικό στερέωμα. Στην οικονομία ο Σημίτης έστεισε το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, έδωσε πολλά περισσότερα προνόμια στους μεγαλοαστούς, κράτησε όμως και κάποιες παροχές του παλιού ΠΑΣΟΚ στα αδύναμα στρώματα. Στην πράξη δεν διέφερε και τόσο πολύ η οικονομική του πολιτική από εκείνη του Ανδρέα. Η μεγάλη διαφορά ήταν στην κουλτούρα. Ο Ανδρέας έθεσε τον κρατικό μηχανισμό στην υπηρεσία υποστήριξης ενός λαϊκού και ελληνοκεντρικου (με πολύ δόση δημοκρατικής ρητορικής) προτύπου. Ο Σημίτης εκμηδένισε όλο αυτό το οικοδόμημα και έκανε την Ελλάδα ένα απέραντο φιλελεύθερο life style μπουρδέλο.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Τέλος όσον αφορά τις κλέψιες, πάντα ήταν κλέφτες και θεωρούσαν το κράτος τσιφλίκι τους οι Δεξιοί, μετά τον ΒΠΠ. Αλλά αυτά που έχουν φάει οι κυβερνήσεις του Σαμαρά και του Μητσοτάκη μετά τα μνημόνια, σε αναλογία πάντα με το εύρος των οικονομικών ροών, είναι έξω από κάθε μέτρηση. Κάθε δημόσιος οικονομικός πόρος διοχετεύεται σε ανθρώπους της Νέας Δημοκρατίας. Δεν υπάρχει ούτε σεντ για τους υπόλοιπους Έλληνες, για την υγεία, την παιδεία κλπ.
Συμφωνεί οπότε η λέσχη με την - οπωσδήποτε σωστή στο συγκεκριμένο σημείο - ανάλυση του Στάλιν (6-11-1941) για το πού τελειώνει ο εθνικισμός του Χίτλερ και πού αρχίζει ο ιμπεριαλισμός του.
"Μπορεί, άραγε, να θεωρήσουμε τους χιτλερικούς σαν εθνικιστές; Όχι, δεν μπορεί! Στην πραγματικότητα, οι χιτλερικοί παρουσιάζονται τώρα όχι σαν εθνικιστές, αλλά σαν ιμπεριαλιστές. Όσο οι χιτλερικοί ασχολούνταν με τη συνένωση των γερμανικών εδαφών και με την προσάρτηση της Ρηνανίας, της Αυστρίας κτλ. υπήρχε κάποια βάση να θεωρούνται εθνικιστές. Από τότε όμως που άρπαξαν τα ξένα εδάφη και υποδούλωσαν τα ευρωπαϊκά έθνη - τους Τσέχους, τους Σλοβάκους, τους Πολωνούς, τους Νορβηγούς, τους Δανούς, τους Ολλανδούς, τους Βέλγους, τους Γάλλους, τους Σέρβους, τους Έλληνες, τους Ουκρανούς, τους Λευκορώσους, τους Βαλτικούς κ.ά. - και άρχισαν να αποβλέπουν στην παγκόσμια κυριαρχία, το χιτλερικό κόμμα έπαψε να είναι εθνικιστικό, γιατί από κείνη τη στιγμή έγινε κόμμα ιμπεριαλιστικό, καταπιεστικό."
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7498060
Σωστό είναι αυτό. Η επανένωση Αυστρίας και Σουδητίας με τη Γερμανία είναι Εθνικισμός. Ο ιμπεριαλισμός ξεκινά με τις εισβολές σε μη γερμανόφωνες περιοχές. Εθνικιστικό κόμμα ήταν το NSDAP ως το 1938. Μετά εκ των πραγμάτων μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως ιμπεριαλιστικό.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Η προσέγγιση, σε γενικές γραμμές, είναι σωστή. Αν και ο ίδιος ο Χίτλερ θα σου έλεγε ότι δεν έκανα τίποτα παραπάνω από το να βοηθήσω φιλικές κυβερνήσεις να πάρουν την εξουσία σε χώρες της Ευρώπης. Και σε αυτό δεν θα μπορούσαν να του πουν τίποτα οι σοβιετικοί γιατί έκαναν κι εκείνοι ακριβώς το ίδιο.
Στην πράξη αμφότεροι τοποθέτησαν κυβερνήσεις όχι συναγωνιστών αλλά αχυρανθρώπων.
Οι τρεις τελευταίες παράγραφοι του Λιμόνοφ, όταν τις μετέφραζα, μου θύμισαν κάπως ένα παρόμοιο εδάφιο από το "In Schatten Heideggers" του Γερμανού φιλόσοφου Paul Hühnerfeld (1959) ως προς τον ρόλο που έπαιξε ο ευρύτερος ρομαντισμός στη γερμανική νεολαία του μεσοπολέμου. Το θυμάμαι ακόμα γιατί είναι ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα κείμενα που έχω διαβάσει στο πεδίο της ακαδημαϊκής φιλοσοφικής κριτικής, και με το που διάβασα τις τελευταίες παραγράφους του Λιμόνοφ μου ήρθε αμέσως στο νου:
"Μεγάλο μέρος δυστυχώς της τότε γερμανικής νεολαίας, παραπλανημένη από τον κυρίαρχο ανορθολογισμό αλλά και ντοπαρισμένη από τη μουσική του Βάγκνερ, με τις μεθυστικές, εκστασιακού χαρακτήρα ιεροτελεστίες, δημιουργίας μιας ασυνήθιστα μεθυστικής ατμόσφαιρας λατρείας, υποκριτικής ψευτοευλάβειας, υπνωτικής κατάνυξης και ερωτισμού, κυριαρχημένες από ακραία μυστικοπάθεια, ρατσισμό και ακραίο κυνισμό, μνησικακία και παθολογική εμπάθεια, θρησκευτικό σκοταδισμό και μυστικισμό, αλλά και απ’ τους παμπάλαιους μύθους-θρύλους της Γερμανίας, εξύμνησης με πομπώδη τρόπο της δουλικότητας στους ισχυρούς με ταυτόχρονη εξύμνηση ιστορικών περιόδων ακραίας αποσύνθεσης των κυρίαρχων τάξεων, συμπληρωμένα και σκεπασμένα μ’ ένα «μεταξωτό» περιτύλιγμα θεωριών περί «άριας ανώτερης φυλής», «ισχυρής προσωπικότητας», «υπεράνθρωπου» «ανώτερου έθνους», «περιούσιου λαού», κλπ., μεγάλο μέρος λοιπόν αυτής της γερμανικής νεολαίας στρατεύτηκε κατά εκατομμύρια, αιματοκυλώντας τους λαούς της Ευρώπης, μ’ αποτέλεσμα να κατακρεουργηθεί και η ίδια στα αιματηρά πεδία των σκληρών μαχών του Στάλινγκραντ και του Κουρσκ και να θαφτεί κάτω απ’ τα ερείπια της Δρέσδης και του Βερολίνου, νεαροί στρατιώτες που κουβαλούσαν στο γυλιό τους τον Ζαρατούστρα του Νίτσε, τις παρτιτούρες του Βάγκνερ, τα ποιήματα του Χέλντερλιν και του Στέφαν Γκεόργκε, που «οραματιζόταν» το 1921 ένα «Νέο Ράιχ» και τον Πρυτανικό Λόγο του Χάιντεγκερ, καθώς και τον λόγο του για τον Schlageter (1933), που παρότρυνε τους φοιτητές να θυσιαστούν όπως ο «φοιτητής Albert Leo Schlageter, ο οποίος ως νεαρός Γερμανός ήρωας πριν μια δεκαετία πέθανε τον πιο βαρύ και τον πιο μεγάλο θάνατο»."
(Paul Hühnerfeld: In Schatten Heideggers, Αμβούργο, 1959, σ. 16)
Αλλά και ένα κείμενο ενός πονεμένου ανθρώπου, πονεμένου όχι μόνο γιατί ως Γερμανοεβραίος κυνηγήθηκε το 1933-45, αλλά κυρίως επειδή σε όλη του τη ζωή πριν το 1933 υπερασπιζόταν τον Γερμανικό Ρομαντισμό ως ενσάρκωση του ουμανιστικού πνεύματος, για να έρθει τελικά η ίδια η αμείλικτη Ιστορία και να του θυμίσει με τον πιο άσχημο τρόπο ότι τελικά ήταν οι αντι-ουμανιστικές πτυχές του Ρομαντισμού που είχαν έρθει στο προσκήνιο. Γράφει με φανερή πίκρα μεταπολεμικά αυτός ο πονεμένος άνθρωπος, αυτός που ήθελε πάντα να είναι Γερμανός ώσπου οι Γερμανοί του θύμισαν ότι είναι Εβραίος, ο γερμανιστής φιλόλογος Victor Klemperer (1947):
"Για να καθησυχάσω τη φιλολογική μου συνείδηση προσπάθησα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου να αποκαταστήσω αυτή την αλυσίδα του Γκομπινώ προς τον Γερμανικό Ρομαντισμό και σήμερα την έχω κάπως ενδυναμώσει. Είχα και έχω την ακριβή και εντελώς απαραίτητη βαθιά γνώση της στενότατης συνένωσης ναζισμού και Γερμανικού Ρομαντισμού. Πιστεύω, ότι ο Ναζισμός θα είχε νομοτελειακά ξεπηδήσει απ’ το Ρομαντισμό, ακόμα και αν δεν είχε ποτέ υπάρξει ο Γάλλος φιλογερμανός Γκομπινώ, του οποίου ο θαυμασμός-λατρεία προς τους Γερμανούς ισχύει παρεμπιπτόντως πολύ περισσότερο προς τους Σκανδιναβούς και Άγγλους παρά προς τους Γερμανούς. Διότι όλα εκείνα που συγκροτούν το Ναζισμό, εμπεριέχονται εν σπέρματι στο Ρομαντισμό: η εκθρόνιση του Λογικού, η αποκτήνωση του ανθρώπου, η αποθέωση της εξουσίας, του αρπακτικού ζώου, του ξανθού κτήνους. Οι γερμανικές ρίζες του Ναζισμού είναι ο Ρομαντισμός"
(Victor Klemperer: LTI. Notizbuch eines Philologen, Λειψία, 1947, σ. 150)
Συνεχίζεται...
Ο Α. Π. είπε...Συνέχεια.
Όμως, δεν πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα που έπεσαν αυτοί οι - δικαιολογημένα συγκλονισμένοι από την πρόσφατη εμπειρία του πολέμου - στοχαστές, να ταυτίσουν καθ' ολοκληρία το ρομαντισμό με τον Ε/Σ. Η πρακτική του χιτλερισμού (ως εξουσία) δεν είναι εφαρμογή καθαρού ρομαντισμού, αλλά μάλλον ενός ρομαντισμού διαστρεβλωτικά ποτισμένου με νιτσεϊσμό και κοινωνικό δαρβινισμό. Γράφει ο Lichtheim:
"Χρειάστηκε χρόνος για να κατακτήσει αρκετά το μυαλό ορισμένων Γερμανών η «ανατροπή των αξιών» από τον Νίτσε ώστε να καταστεί δυνατό το Άουσβιτς. Το έμμονο μίσος του Νίτσε για τη δημοκρατία, η εξύψωση της βίας και η ετοιμότητά του να αφήσει τους αδύναμους να χαθούν, έγιναν όλα μέρος του φασιστικού δόγματος. Οι συνέπειες ήταν δραματικές, γιατί ο Νίτσε είχε παράσχει σε ένα τμήμα της πνευματικής ελίτ μια κοσμοθεωρία απόλυτα συνεπή με τους μακροπρόθεσμους στόχους του Χίτλερ. Δεν είναι πολύ να το πούμε αυτό, αλλά χωρίς τον Νίτσε τα SS –τα ιδεολογικά παρακινημένα στρατεύματα του Χίτλερ και ο πυρήνας ολόκληρου του κινήματος– δεν θα είχαν την έμπνευση που τους επέτρεψε να πραγματοποιήσουν το πρόγραμμά τους για μαζικές σφαγές στην Ανατολική Ευρώπη."
(George Lichtheim: Europe in the Twentieth Century, Λονδίνο, 1974, σ. 185)
Και ενώ η αντιδημοκρατία και η εξύψωση της βίας υπήρχαν και στον ρομαντισμό και στον νεορομαντισμό, η "ετοιμότητα να αφήσει τους αδύναμους να χαθούν" είναι στοιχείο παντελώς ξένο στον Ρομαντισμό - το πρώτο κίνημα που πρόσεξε τις κουλτούρες των μειονοτήτων, των φτωχών, των αδυνάτων - και είναι εισαγόμενο από τον Νίτσε και τον κοινωνικό δαρβινισμό. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχάσουμε αυτό.
Είναι ευλογία που υπάρχει η Λέσχη και γίνονται τέτοιες συζητήσεις. Από τα ξεκατινιάσματα και τα κουτσομπολιά του χώρου στα comment sections άλλων ιστολογίων μπουχτίσαμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...O ρομαντικός σοσιαλισμός Ανώνυμε διαφέρει από διανοητή σε διανοητή, πόσο μάλλον από έθνος σε έθνος. Καθόλου αντικομμουνιστής δεν ήταν ο ρομαντικός σοσιαλιστής Edward Bellamy, o William Morris, o James Connolly (σαν χτες μάλιστα ήταν η επέτειος της εκτέλεσής του από τους Άγγλους), o Bernard Shaw, o Jack London, o WJ Bryan. Άλλοι ρομαντικοί σοσιαλιστές ναι, ήταν αντικομμουνιστές. Αλλά όταν δεν υπάρχει ομοιογένεια στάσης έναντι του μαρξισμού ούτε καν ανάμεσα σε ατομικές προσωπικότητες, πώς είναι δυνατόν να μιλάς για έναν μονόλιθο "αντικομμουνιστικό ρομαντικό σοσιαλισμό" ως προς ολόκληρα έθνη;
Υποπτεύομαι πως ο λόγος που δεν μοιράζεσαι ως πρότυπα κομμουνιστές ηγέτες και κινήματα του τρίτου κόσμου είναι μάλλον ότι απλά δεν έχεις ασχοληθεί ποτέ σοβαρά μαζί τους, δεν έχεις κάτσει να διαβάσεις την πορεία των εθνών τους από αντικειμενικές πηγές.
Κινήματα όπως οι Τουπαμάρος και οι Βιετκόνγκ, ο IRA και οι Παλαιστίνιοι Φενταγίν, το FLN και οι Μαύροι Πάνθηρες, οι Ζαπατίστας και οι Σαντινίστας, προσωπικότητες όπως οι Baader και Meinhof, ο Μπόμπι Σαντς, ο Μαριγκέλα, ο Thomas Sankara, o Λουμούμπα, ο Χο Τσι Μινχ, ο Γκιαπ, ο Σουκάρνο, ο Νεχρού, ο Τίτο, ο Αρμπένθ, ο Farabundo Marti, o Kwame Nkrumah, ο Νάσερ, ο Μοσαντέκ, ο Torrijos, o Velasco-Alvarado και τόσοι άλλοι, τουλάχιστον στις επαναστατικές τους περιόδους, δεν βλέπω πώς μπορεί να μην είναι πρότυπα για έναν εθνικιστή αγωνιστή.
Έβαλα επίτηδες μέσα στην παραπάνω παράγραφο μαζί μαρξιστές και μη μαρξιστές, γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι, και με τους μεν και τους δε, απλά δεν έχεις ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους. Και αυτό είναι το καλό σενάριο, γιατί πραγματικά θεωρώ καλύτερο να προέρχεται αυτή η απόρριψη από άγνοια παρά από κάποιο πρωτόγονο-απολιθωμένο λευκό ρατσισμό. Που ακόμα και η εθνικοσοσιαλίστρια Hanna Reitsch πήγε στη Γκάνα και έγινε σύμβουλος του Nkrumah το 1960, οπότε αν αυτή δεν είχε πρόβλημα να συνεργάζεται με μαύρους, γιατί να έχουμε εμείς πρόβλημα να τους διαβάζουμε;
Και μάλλον επιβεβαίωση της εικασίας ότι δεν έχεις ασχοληθεί αρκετά με τις ιστορικές-κοινωνικές ζυμώσεις πίσω από αυτά τα κινήματα είναι ότι βάζεις ως "θετικό άκρο" τον Τσε Γκεβάρα ως αντιδιαστολή στο "αρνητικό άκρο" Πολ Ποτ. Συμφωνώ ότι ο Τσε είναι προσωπικότητα άξια σεβασμού ως πρότυπο, και ο Πολ Ποτ όχι. Όμως σαν κινήματα αυτά τα δύο (Κούβας και Καμπότζης) δεν είχαν τόσο μεγάλες διαφορές ως προς τους αρχικούς στόχους τους (εκδίωξη ιμπεριαλιστών - κολεκτιβοποίηση - σοσιαλιστική οικοδόμηση). Η κύρια διαφορά είναι στο ιδεολογικό μίγμα αυθορμητιστικού αγροτο-πρωτογονισμού των Κόκκινων Χμερ (αντικειμενικά διαστρέβλωση του μαρξισμού) που οδήγησε στη γενοκτονία της Καμπότζης, γενοκτονία που παραδίπλα στο Βιετνάμ αποφεύχθηκε γιατί οι εκεί ηγέτες (Χο Τσι Μινχ και Γκιαπ) είχαν σωστή γραμμή στην αναδιανομή της γης, την ίδια σωστή γραμμή που είχε και ο Τσε στην Κούβα. Στην ιδεολογία λοιπόν είναι η διαφορά, όχι στους σκοπούς. Αν εκτιμάς τον Τσε (σωστά πράττεις) και αν επίσης δεν εκτιμάς τον Πολ Ποτ (επίσης σωστά πράττεις) δεν γίνεται να μην εκτιμήσεις και τον Χο Τσι Μινχ και τον Γκιαπ, τους Τσε της νοτιοανατολικής Ασίας, ή τον Σάνκαρα, τον Τσε της Αφρικής.
Καλό είναι κάποιος να βρει και να μεταφράσει κείμενα Τριτοθεσιτών από το 1965 ως το 1980 (χοντρικά) που υποστηρίζουν τα διάφορα κινήματα του Τρίτου Κόσμου, ακόμα και τα Μαοϊκά. Στην Ιταλία υπήρχε και ολόκληρο ρεύμα Εθνο-Μαοϊσμού με τον Freda και τον δικό μας Γ. Βεντούρη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Οι μισοι από όσους αναφέρεις πχ Μπάαντερ Μάινχοφ, Μαριγκελα κλπ θέλανε τους Εθνικιστές σε εντατικές και νεκροταφεία. Δεν είναι λίγο μαζοχισμός να τους θαυμάζει ένας ομοϊδεάτης μας; Τόσο φτωχός σε ηγέτες είναι ο δικός μας πολιτικός χώρος;
Πέθανε κι ο Γιώργος Γεωργίου σήμερα.
Μέχρι που μπήκε στο νοσοκομείο αρχές Μαΐου και μάθαμε ότι έχει καρκίνο, έκανε κανονικά τις εκπομπές στο ραδιόφωνο κάθε μέρα γεμάτος ζωντάνια και είχε να ανεχτεί τον κάθε ούγκανο να παίρνει και να τον βρίζει. Αυτό που πέρασε τότε με το γιο του είναι κάτι που δεν αξίζει να περνάει κανένας γονιός.
Η γενιά μας μεγάλωσε μαζί του. Το καφενείο των φιλάθλων στα 90s ήταν κάτι πρωτοποριακό. Ιούνιο πριν τρία χρόνια έφυγε ο Νικόλας ο Αλέφαντος, Ιούνιο έφυγε τώρα κι ο Χόρχε. Κι ο Αυγολέμονος είναι δύσκολα στην υγεία του. Ξεμένουμε ρε γαμώτο από τέτοιες αυθεντικές καλτ φιγούρες. Η επόμενη γενιά άραγε θα μας δώσει κάτι πέρα από σμαρτφονάκηδες;
Το αθλητικό ραδιόφωνο έχει πεθάνει, ειδικά από τότε που οι ΠΑΕ έγιναν υποχείρια των καπιταλιστών προέδρων τους. Μετά το 2010 η μπάλα τσογλανοποιηθηκε ανελεητα
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Έχετε παρατηρήσει ότι σχεδόν όλες οι κυρίαρχες μορφές της ρωσικής δεξιάς,ακροδεξιάς και εθνικισμού έχουν εβραική καταγωγή κατά το μισό τους μέρος; Πούτιν, Πριγκόζιν, Ζιρινόφσκι, Λιμόνοφ κλπ κλπ. Υπάρχει θεωρείτε μια ιστορική σύνδεση πολιτικών και κοινωνικών αιτιών μεταξύ εβραίων της ρωσίας με την ρώσικη δεξιά/αστική τάξη, ή είναι καθαρά συμπτωματικό γεγονός? Μου φαίνεται παράξενο διότι η Ρωσσία των Τσάρων μέχρι πριν 100 χρόνια ήταν η πιο βαθιά αντισημιτική χώρα στην Ευρώπη
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Καταρχάς αυτά είναι φήμες. Ποιός είπε ότι είχε ο Λιμόνωφ Εβραίους προγόνους; Μόνο τα εστιατόρια στην Ελλάδα.
Για τον Πριγκόσιν είναι σίγουρο. Για τον ημιπαραφρονα Ζιρινοφσκι ποιος ασχολείται; Αν και για αυτόν δεν το έχουμε ψάξει, ούτε και μας ενδιαφέρει.
Από εκεί και πέρα όταν λες αστική τάξη θεωρείς και τον Λιμόνωφ μέρος της; Ένας δημόσιος υπάλληλος (αστυνομικός) επί ΕΣΣΔ ήταν ο πατέρας του. Μετά έγινε λογοτέχνης με μια σχετικά καλή φήμη στην Γαλλία. Στην Ρωσία όταν επέστρεψε ήταν αρχηγός ενός κόμματος μικρού. Η αναρρίχηση στην πολιτική σκηνή έγινε κυρίως λόγω πολιτικών ελιγμών και της φήμης του ως συγγραφέα, μπον βιβέρ με διάσημες γκόμενες κλπ. Δύσκολο να τον θεωρήσουμε εκπρόσωπο της αστικής τάξης. Από που και ως που;
Διαφωνούμε στο ότι τοποθετείς τον εθνικισμό στα πλαίσια της αστικής τάξης. Μαρτυρά αριστερές καταβολές αυτό.
Κατά τα άλλα ισχύει αυτό που γράφεις. Μια κατεξοχήν αντισημιτική χώρα, άνοιξε με την κομμουνιστική επανάσταση τον δρόμο στην συμμετοχή των Εβραίων της στο πολιτικό προσκήνιο και η πολιτική παραφιλολογία θέλει να πήραν τα ηνία της ΕΣΣΔ κύκλοι Εβραίων ήδη από την εποχή του Στάλιν. Κάποιοι θεωρούν ότι τον έβγαλαν αυτοί από την μέση. Εξηγείται αν το δούμε ιστορικά το θέμα. Οι Εβραίοι άρχισαν να αποκτούν όλο και πιο ισχυρή πολιτική παρουσία στο ρωσικό πολιτικό προσκήνιο μετά το 1918 και σταδιακά δημιούργησαν έναν ισχυρό πυρήνα αφανούς εξουσίας. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Αναμενόμενη πολιτική στρατηγική είναι. Αν είσαι ανεπιθύμητος στα πολιτικά δρώμενα θα βρεις παράπλευρους τρόπους να μπεις στο παιχνίδι, με την πρώτη ευκαιρία.
ο εθνοκεντρικος και σκληρος πατριωτικος λογος της ΕΟ 17Ν σε ποια πολιτικη τυπολογια εντασεται; ο αντι-ιμπεριαλιστικος και εθνικιστικος αγωνας της; (δεν χρειαζεται απαντηση, ρητορικα τα ερωτηματα..)
χιλιες φορες ''κομουνιστοσυμμοριτης'' παρα ξεφτιλας δεξιος και δημοκρατης. ξυδακι δαπιτακια που θα βγαλετε και γλωσσα. IRA-TUPAMAROS-VΙΕΤ CΟΝG Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
(απαντηση σε ενα ορφανο του κουλη που εμφανιστηκε στο αλλο θρεντ)
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σε καμιά συνηθισμένη τυπολογία. Σε άτυπες τυπολογίες, μπορεί. Στην τυπολογία του πράκτορα, του αφελούς, του κατευθυνόμενου, του κορόιδου σε τελική ανάλυση. Ανάλογα την περίπτωση των μελών.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ποιους εθνικιστές ακριβώς έθεσε στην εντατική ο Μαριγκέλα; Κάτι ακροδεξιά αποβράσματα της αμερικανόδουλης βραζιλιάνικης χούντας έσφαζε, και καλώς έπραττε. Οι Μπάαντερ-Μάινχοφ πάλι ποιον εθνικιστή σκότωσαν; Μέχρι και δικηγόρο τον Χορστ Μάλερ είχαν (ο οποίος τότε ήταν Μαοϊκός, αλλά και όταν έγινε εθνικιστής δεν αποκήρυξε τη δράση τους, ακόμα επαναστάτες τους θεωρεί, αλλά επαναστάτες διαφορετικής ιδεολογίας). Εκτός αν θεωρείς εθνικιστή τον μεγαλοβιομήχανο Hanns Martin Schleyer επειδή στα νιάτα του τύγχανε μέλος των SS (όπως και ο Κρουπ). Αν ρε φίλε έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρείς αυτόν εθνικιστή, ε σόρι αλλά είσαι καμμένος και δεν υπάρχει κοινός τόπος ιδεολογικής συζήτησης.
Για το αν είναι φτωχός ο χώρος ή όχι, εξαρτάται πώς οριοθετεί κανείς τον χώρο. Αν τον οριοθετούμε στα στενά όρια 3-4 χωρών της παλαιάς Ευρώπης (Γαλλία Ιταλία Ισπανία), τότε, ναι, μετά το 1945 αυτός ο "χώρος" είναι πάμφτωχος σε σημαντικούς πρακτικούς αγωνιστές (αν και δεν είναι φτωχός σε διανοητές). Αν, πάλι, οριοθετείς τον Εθνικισμό σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή μαζί και με τους επί μέρους εθνικισμούς των εθνών του δεύτερου και του τρίτου κόσμου, δηλαδή και τον Λιμόνοφ, και τους Άραβες, και τους Λατινοαμερικάνους κλπ., τότε καμιά "φτώχεια" δεν βλέπω. Ίσα-ίσα, μετά το 1945 ο εθνικισμός αυτών των εθνών έχει δώσει τα λαμπρότερα παραδείγματα νικηφόρων εθνικών αγώνων τόσο στον πόλεμο όσο και στην ειρηνική εθνική οικοδόμηση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...H RAF συνέχεια σκυλοβριζε τους ναζιστές και τους εθνικιστές στις προκηρύξεις της αλλά κατά τα άλλα θέλετε και κοινά μέτωπα. Πολύ κακή επιρροή το γνωστό μπλογκ παιδιά.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Έχετε ως λέσχη αρχείο του περιοδικού αντίδοτο της δεκαετίας 80-90? Ψάχνω ένα συγκεκριμένο τεύχος του στο διαδίκτυο και δεν υπάρχει πουθενά, ενώ γενικά είναι πολλά ανεβασμένα ολόκληρα. Με την ευκαιρία γράψτε και μια άποψη αν θέλετε για εκείνη την προσπάθεια, η οποία θεωρώ ότι άξιζε και είχε να προσφέρει περισσότερα από αυτά που πρόσφερε
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Γράψε ποιο θες μήπως το δει κάποιος αναγνώστης και το έχει.
Τεύχος 28
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Είναι άξιο αναφοράς ότι σε τεύχη του αντιδοτου μάλιστα η χιτλερική τάση αναφέρεται ως η αριστερή(!) του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος
Δεν υπήρχε ούτε ένας Εβραίος στο Πολιτμπυρό του ΚΚΣΕ από το 1957 (εκδίωξη Καγκάνοβιτς) ως την πτώση της ΕΣΣΔ το 1991.
Λόγω της ένταξης του κράτους του Ισραήλ στο δυτικό στρατόπεδο, η ΕΣΣΔ απέφευγε να δίνει υψηλές θέσεις σε Εβραίους λόγω φόβου ότι σε περίπτωση πολέμου ΕΣΣΔ-Δύσης μπορεί να προδώσουν την ΕΣΣΔ και να ταυτιστούν με τα συμφέροντα του εβραϊκού κράτους.
Υπήρχαν όμως Εβραίοι στα κατώτερα και μεσαία κλιμάκια του ΚΚΣΕ (Χοντορκόφσκι και Ποροσένκο), και πάρα πολλοί στην παράνομη επιχειρηματικότητα και τον μαυραγοριτισμό (Μογκίλεβιτς και Πριγκόζιν).
Αυτές οι δύο διαφορετικές κατηγορίες Εβραίων (μεσαίοι κομματικοί + σπεκουλαδόροι γκάνγκστερ) έγιναν οι κυριότεροι ολιγάρχες μετά το 1991.
Η περίοδος μετά την πτώση της ΕΣΣΔ είναι χρυσή περίοδος για τους Εβραίους της Ρωσίας, τότε κονόμησαν όσο δεν είχαν κονομήσει για αιώνες πριν.
Ο Στάλιν είχε κληρονομήσει από τον Λένιν κάμποσους Εβραίους μπολσεβίκους, όμως ο Στάλιν και οι κοντινοί του συνεργάτες (Βοροσίλοφ, Ζντάνοφ, Μολότοφ), ως προερχόμενοι είτε από το προλεταριάτο των πόλεων είτε από την αγροτιά της υπαίθρου, έβλεπαν αυτούς τους Εβραίους (που προέρχονταν από τη μεσαία τάξη των πόλεων) σχεδόν με φθόνο. Πραγματικά ο φθόνος αυτός του στενού κύκλου του Στάλιν για τους Εβραίους κομμουνιστές είναι ο αγνός προαιώνιος φθόνος του Ρώσου αγράμματου μουζίκου του αγρού για τον Εβραίο καλλιεργημένο έμπορο της πόλης. Αλλά και οι ίδιοι οι Εβραίοι κομμουνιστές περιφρονούσαν τους Ρώσους και Καυκάσιους σταλινικούς, πχ ο Τρότσκι συνεχώς λέει τον Στάλιν αμόρφωτο και μέτριο, και αυτό δεν είναι παρά η αλαζονεία του μορφωμένου αστού Εβραίου έναντι του λαϊκού Ρώσου ή Γεωργιανού πληβείου. Καθόλου απίθανο δεν είναι λοιπόν, η Μεγάλη Εκκαθάριση του 1936-38 να είναι και μια προσωπική εκδίκηση του Στάλιν, εκ μέρους του ρώσικου λαού, ενάντια στους Εβραίους λενινιστές που κατείχαν υψηλά αξιώματα το 1917-24. Γιατί, φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση ο Στάλιν να πίστευε σοβαρά ότι οι Εβραίοι Κάμενεφ, Ζινόβιεφ και Τρότσκι ήταν πράκτορες της Γκεστάπο, όπως έγραφε κατ' εντολή του η Πράβντα.
Πάει να θέσει πονηρό ερώτημα το γκαρσόνι αλλά είναι τόσο βλαξ που βάζει και τον Πούτιν μέσα στους γενετικά Εβραίους (ενώ ο Πούτιν δεν είναι γενετικά Εβραίος). Ρε γκαρσόνι τράβα παραπέρα.
Maria Shelomova, η Εβραία μάνα του Πούτιν. Ψάξτο
και για τον μαριγκελα μια χαρα τα μιλησες τα θεματα συντροφε. η βραζιλια ειχε σκληρη χουνταρα τω καιρω εκεινω με αμερικανοτσολιαδες τεζα. κανενα δακρυ λεμε..
Έψαξα, φίλε, γι' αυτή τη Shelomova όπως μου είπες να κάνω.
Αλλά έπεσες σε άτομο που ξέρει ρώσικα και ατύχησες.
Διαβάζουμε λοιπόν εδώ:
https://runo-lj.livejournal.com/180534.html
"Shalomova είναι εβραϊκό επώνυμο, αυτό είναι σίγουρο 100%. Αλλά σύμφωνα με το διαβατήριο, η μητέρα του Πούτιν, Μαρία Ιβάνοβνα, καταγράφεται ως Shelomova, και όχι Shalomova. Και το Shelomova είναι ένα εντελώς ρωσικό επώνυμο (από τη λέξη κράνος, шлем, και υπάρχουν και άλλα επώνυμα από αυτή τη λέξη)."
Και αλλού δίνεται η πληροφορία ότι ήταν από αγροτική οικογένεια του Τβερ:
https://mega-stars.ru/other/shelomova_putina_mariya_ivanovna.php
Αλλά το 1911 στους αγρότες του Τβερ δεν υπήρχαν Εβραίοι (το Τβερ βρισκόταν μακριά από το Pale of Settlement που ήταν ο εβραϊκός "νομός-γκέτο" της ρωσικής αυτοκρατορίας, και είναι επίσης γνωστό ότι οι Εβραίοι ποτέ δεν ασχολήθηκαν με την καλλιέργεια της γης).
Καλά άμα είχε μάνα Εβραία σημαίνει ότι θα θεωρούταν ραβινικά Εβραίος ο ίδιος, κι όμως ούτε ένας ραβίνος δεν έχει βγει να πει κάτι τέτοιο. Πιστεύεις ότι δεν το ξέρουν οι ραβίνοι; Ή μήπως δεν θα είχε μεγάλη μύτη αν είχε Εβραία μάνα;
Δεν είναι εδώ κάποια λέσχη συνωμοσιολόγων, κύριοι. Όταν λέμε κάτι, κοιτάμε να το έχουμε τεκμηριώσει πρώτα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κι από Quora:
https://www.quora.com/Is-it-true-that-Putin-is-a-Jew-and-that-his-real-last-name-is-Shalomov/answer/Boris-Ivanov-49
No, Putin’s mother's maiden name was Maria Shelomova. “Shelomov” is a perfectly normal Russian surname. “Шелом/shelom” (шлем/shlem in modern Russian) means “helmet”. It also had other, dialectal meanings. It meant “canopy” in the Tver dialect.
As far as we know from genealogical research, all of Putin’s ancestors for about 300 years were Russian peasants/serfs from the Tver Region. There were no Jews in Tver villages, due to the anti-Judaic laws of the Russian Empire.
Pictured - Vladimir Putin (center) with Jewish religious leaders.
* * *
Όσον αφορά ένα πλαστό έγγραφο που δίνει ως "εβρ." την εθνικότητα της μάνας του Πούτιν:
https://www.quora.com/Is-it-true-that-Putin-is-a-Jew-and-that-his-real-last-name-is-Shalomov/answer/Boris-Ivanov-49?comment_id=214897684&comment_type=2
This is an obviously fake document because this form should not include any information about ethnicity. It says: “Surname, name, patronymic of the father and the mother”. Also, this document calls Putin “a citizen of the USSR”, and that was obviously not true in 2000. And it says that Putin “lives in Leningrad” - also not true for 2000, in more ways than one (the city was already called Saint Petersburg, and Putin had been living in Moscow for years at that point). Etc. And, of course, modern Russian documents don’t include any information about one’s ethnicity, and the state is not allowed to demand from a citizen to provide that information. It’s in the Constitution.
* * *
Αυτά. Είδες τι ωραία γίνεται η σοβαρή επιστημονική έρευνα. Με θεωρίες συνωμοσίας δεν γ@μ@σε κανείς.
Επειδή το αρνήθηκε ένας μοσχοβίτης σε ένα ... Φόρουμ σχολιασμού δηλαδή παύει να είναι αλήθεια; Άντε πες δεν είναι Εβραίος, τα ξεκάθαρα σινομογγολικά χαρακτηριστικά πάνω του δεν τα βλέπεις; Η "trad" Russia έχει Μογγόλο πρόεδρο!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εξαιρετικά ενθαρρυντική η συζήτηση που δείχνει πως πλέον η νέα γενιά εθνικιστών αγκαλιάζει τα αντάρτικα κινήματα του τρίτου κόσμου αντί να τα απορρίπτει. Ευτυχώς αν και αργήσαμε πάρα πολύ σαν χώρος , αποβάλλουμε σιγά σιγά τους τσελεμεντέδες του κάθε στόχου, του κάθε εστιάτορα, του κάθε "φαλαγγαρχη" και του κάθε πλευρη από τις τάξεις μας
Ο/Η Ανώνυμος είπε...1) ''Maria Shelomova, η Εβραία μάνα του Πούτιν. Ψάξτο''
τι να ψαξει αφου δεν παιζει κατι τετοιο. πιστη χριστιανη ητανε η μακαριτισα που πριν τον βλαδιμηρο ειχε χασει αλλα 2 παιδια και με δικη της πρωτοβουλια και επιμονη επεισθη ο αθεος συζυγος να γινει ορθοδοξη τελετη ονοματοδοσιας. ο βαπιστικος σταυρος βρεθηκε αθικτος μεσα στα αποκαιδια το καλοκαιρι του 1996 οταν καηκε η ντατσα που εκανε διακοπες μαζι με την οικογενεια του. εκεινη την εποχη ηταν ενας ανωνυμος, χαμηλοβαθμος γραφειοκρατης που δεν του εδινε κανεις σημασια..
2) σε αυτη την χωρα η ασκοπη συνωμοσιολογια καφενειακου τυπου διαλυει τα παντα, ειναι αρρωστια αυτο το πραγμα. πολυ συνοπτικα, οσο πιο συνοπτικα γινεται. το να τους γνωριζαν οι αμερικανοι ή το ελ κρατος δεν στεκει. οι αμερικανοι εχασαν 7 κρατικα στελεχη και ειχαν δεκαδες τραυματιες απο τα χτυπηματα της Οργανωσης. ηταν θεμα τιμης να εντοπισουν τους εκτελεστες του σταθμαρχη, οι ιδιοι το λενε. ξεφτιλιστικαν 27 χρονια, γυρω στο 1999 ηταν τοσο απελπισμενοι που δηλωναν σε κατιδιαν συζητησεις τους οτι ''δεν εχουμε ιδεα τι κρυβεται πισω απο αυτη την οργανωση''. ειχαν καταληξει να πιστευουν οτι δεν υφισταται οργανωση καν, οτι προσλαμβανονται εκτελεστες για να κανουν την δουλεια και μετα αντε γεια. ουτε το ελ κρατος βγηκε ''ωφελημενο'' απο αυτη την ιστορια, μην λετε μαλακιες τωρα. μονο απο ταξιδιωτικες οδηγιες του στεητ ντιπαρμεντ υπηρχαν πολλα εκατομυρια διαφυγοντα κερδη απο την ''τουριστικη βιομηχανια'' καθε καλοκαιρι.
αλλο οι συνεπειες μιας ενεργειας και αλλο οι πραγματικες αιτιες που την προκαλεσαν. μην κρινετε τα των εκ των υστερων, πως αξιοποιηθηκε το συγκεκριμενο χτυπημα απο την γνωστη κωλοοικογενεια. τεσπα, βαριεμαι να το αναλυσω περισσοτερο. κρινοντας ολες τις πιθανες/μελλοντικες συνεπειες και παραμετρους η συγκεκριμενη ενεργεια θα μπορουσε οντως να μην γινει.
τον χριστοδουλο δεν τον κατηγορησε κανενας για ''πρακτορα''. αλλο πραγμα ο πρακτορας και αλλο ο μαρτυριαρης και ο ρουφιανος. χαζοχαφιε τον ειπαν γιατι οντως υπηρξε τετοιος. το καλοκαιρι των συλληψεων εσπασε και εδωσε πολυ κοσμο. ο γιωτοπουλος παιζει να το χει χασει, δεν στεκει ο ανθρωπος. θες η ηλικια, θες οι ειδικες συνθηκες κρατησης.. παντως φανηκε παρα πολυ λιγος δυστυχως. ο μητσακος αν ητανε πρακτορας δεν θα συμπληρωνε 20 χρονια καγκελο ουτε θα ειχε σακατευτει ανεπανορθωτα η υγεια και ο οργανισμος του απο τις απεργιες. κανενας ''πρακτορας'' δεν αφηνεται και δεν αφηνει τον εαυτο του 20 χρονια σε ειδικες συνθηκες κρατησης. κοψτε τις μαλακιες επιτελους..
μονο σε ενα θα συμφωνησω. οτι οι αγωνιστες της 17Ν υπηρξαν αφελεις. ναι, υπηρξαν αφελεις. νομιζαν οτι αξιζε τον κοπο. οχι, δεν αξιζε τελικα. αυτη η χωρα και αυτος ο ''Λαος'' εχουν τα σκατα που τους αξιζουν. σιγουρα ΔΕΝ αξιζε...
Το θέμα του λαού είναι άλλη συζήτηση. Ας την αφήσουμε προς το παρόν γιατί θα μας οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια.
Στο θέμα του αν ένας δολοφονημένος κρατικός υπάλληλος μπορεί να αφέθηκε από τους δικούς του να έχει αυτό το τέλος για εσωτερικό ξεκαθάρισμα, δεν πάει ο νους σου; Μετά τον κυπριακό πόλεμο του 1974 υπήρξε δολοφονία "τρομοκρατική" επιφανών κρατικών υπαλλήλων μεγάλων χωρών που εμπλέκονταν στην κρίση της Μεγαλονήσου. Μέχρι και όρος υπάρχει στους διπλωματικούς κύκλους για τέτοιες περιπτώσεις (καθαρισμός του τραπεζιού). Δεν είναι καθόλου συνωμοσιολογία αυτό. Μάθημα των διεθνών σχέσεων είναι.
Τώρα το να κάνουμε τυπολογικές υποκατηγορίες ανάμεσα στους πράκτορες και τους ρουφιάνους των μυστικών υπηρεσιών πιστεύουμε ότι είναι υπερβολικό. Εντάξει. Ας πούμε ότι ήταν ρουφιάνος. Αλλά όχι γιατί πιέστηκε. Δεν τον κατηγόρησαν για αυτό. Τον κατηγόρησαν ότι στήθηκε η φυγή του από τις φυλακές για να ενταχθεί σε ομάδες που έπρεπε, να μάθει πρόσωπα και πράγματα και να μεταφέρει τις γνώσεις εκεί που έπρεπε. Αυτό δεν είναι ρουφιανιλίκι μετά από πίεση και ξύλο. Αποστολή είναι.
Όσον αφορά το πρακτοριλίκι εν γένει: Δεν είναι όλοι εξαρχής συνειδητοί ή αστυνομικοί σε αποστολή. Οι μυστικές υπηρεσίες στρατολογούν περιφερειακούς, άλλους ως απλούς πληροφοριοδότες, άλλους τους εκβιάζουν και γίνονται στην πορεία συνεργάτες. Όχι μόνο στα τρομοκρατικά δίκτυα. Και σε ποινικά κυκλώματα συμβαίνει αυτό. Ξέρεις πόσοι τέτοιοι χρησιμοποιήθηκαν και όταν δεν ήταν άλλο χρήσιμοι πετάχτηκαν; Ξέρεις σίγουρα.
Πάμε σε άλλο ένα παράδειγμα χτυπήματος της 17Ν που είναι χρήσιμο. Δολοφονία Περατικού. Υπήρχε ένας αγγλικός νόμος που έδινε τη δυνατότητα στο κράτος να παραχωρήσει μια κρατική προβληματική εταιρεία σε έναν ιδιώτη επενδυτή για ένα συμφωνημένο χρονικό διάστημα δωρεάν. Ο ιδιώτης θα έτρεχε την εταιρεία με δικούς του όρους. Αν πήγαινε καλά θα κρατούσε όλα τα κέρδη (κέρδη κρατικής εταιρείας) για το συμφωνημένο διάστημα και μετά είτε θα συνέχιζε να τρέχει την εταιρεία όπως και πριν με την διαφορά ότι θα πλήρωνε ενοίκιο στο κράτος (αν την είχε εξυγιάνει) είτε θα την επέστρεφε στο κράτος (αν δεν πήγαινε καλά) χωρίς κανένα ενοίκιο και θα αποχωρούσε.
Ο μπαμπάς Μητσοτάκης έφερε τον ίδιο νόμο στην Ελλάδα. Ο Περατικός πήρε κρατική εταιρεία (υποτίθεται προβληματική) έκανε τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, η εταιρεία πήγε πολύ καλά και του απέφερε επί όλα τα συμφωνημένα έτη προσόδους κρατικών εσόδων και επειδή είμαστε Ελλάδα και οι βιομήχανοι είναι κάπως μάγκες, μία μόλις ημέρα πριν τελειώσει η σύμβαση και υποχρεωθεί να συζητήσει την ανανέωση με ενοίκιο στο κράτος, κατήγγειλε μονομερώς την σύμβαση και επέστρεψε την εταιρεία στο κράτος, λέγοντας στον Μητσοτάκη εγώ τα λεφτά μου τα πήρα, έφτιαξα το κατάλληλο διοικητικό μοντέλο, σας την επιστρέφω και να πάτε να γα..είτε. Ενοίκιο δεν δίνω. Λίγο καιρό μετά, γεια σου Περατικε. Νεκρός από σφαίρες της 17Ν.
Εντάξει ήταν καπιταλιστής και ανέντιμος κλπ κλπ. Αλλά μην μας πεις ότι δεν σχετίστηκε η δολοφονία του με αυτή την υπόθεση (ελάχιστο χρόνο μετά) ή ότι δεν ήξερε τίποτα το κράτος.
Έλα να είμαστε σοβαροί τώρα. Όπως εμείς κάνουμε κριτική στον Χίτλερ και στα τοτέμ του χώρου πρέπει και εσείς να κάνετε το αντίστοιχο. Αν κάνουμε λάθος για κάποιο πρόσωπο η οργάνωση, εντάξει δεκτό. Κάποτε μπορεί και μια κρίση μας να μην είναι σωστή. Όλα στην συζήτηση υπάρχουν.
Γειά σας φίλοι μου.
Πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν κάποιος συναγωνιστὴς μοῦ ὑπέδειξε νὰ κοιτάξω τὸ ἐν λόγῳ ἄρθρον - ἀλλὰ λόγῳ φόρτου μόλις ψὲς τὸ εἶδα.
Μ᾿ ἔχει κουράσει γενικῶς αὐτὴ ἡ ἀτέρμων φλυαρία καὶ παραφιλολογία τοῦ "χώρου" καὶ δὲν πολυψάχνω ὁ ἴδιος.
Ἀπὸ τὰ πλέον κουραστικὰ στοιχεῖα εἶναι ἡ τάσις πρὸς δημιουργίαν ἑνὸς εἴδους Περισσοῦ τοῦ χώρου, τώρα ποὺ πιὰ δὲν ἔχουμε τὸν Περισσὸ τῆς ΧΑ - μὲ παρομοίως ξύλινη γλῶσσα, μὲ πλέρια κι ἀτέρμονα θεωρητικολογία καὶ μιὰν ἀπαραγνώριστη τάσιν δογματισμοῦ (ῥηματικῶς, ἐκ τοῦ δογματίζειν).
Ἡ παρέμβασίς μου θὰ εἶναι παροδικὴ καὶ σταχυολογική.
Περισσότερο ἔμεινα στὴν πομπώδη "διἀγνωσι" τοῦ σημείου τῆς εἰσαγωγῆς ποὺ ἀναφέρεται στὸν λόγο τῆς 26ης Ἰαν. 1932 ὑπὸ τοῦ Ἀδόλφου Χίτλερ.
Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ διὰ τὸν μέσον ἀναγνώστην ἀναμενόμενον, ἐγὼ ἐστράφην ἀμέσως πρὸς τὴν ἀνεύρεσιν τῆς ὁμιλίας - τῆς πρωτοτύπου, ὄχι τῆς ἀγγλικῆς της μεταφράσεως.
Βρέθηκα λοιπὸν μπροστὰ σ᾿ ἕνα ἔξοχο κείμενο – ποὺ ὅμως συνετέθη μὲ συγκεκριμένον στόχο καὶ σκοπό! Ἡ «διἀγνωσις» τοὺ συγγράφοντος τὴν εἰσαγωγὴν πὼς «στην ουσία εκείνη την μέρα έγινε σαφές ότι ο Χίτλερ είχε μετατρέψει τον εθνικοσοσιαλισμό από εθνικιστικό και σοσιαλιστικό κίνημα με ιδεολογικές καταβολές στον Ρομαντισμό σε μια συμβιβαστική φόρμουλα κυβέρνησης με τις προθέσεις της καπιταλιστικής Δεξιάς, η οποία είχε τις ιδεολογικές της καταβολές στον υλιστικό φιλελεύθερο Διαφωτισμό» ἀποτελεῖ δεῖγμα τρανταχτὸ τῆς προαναφερθείσης ἐκ-Περισσώσεως τοῦ χώρου, καὶ ἐκ πολλῶν πλευρῶν, δὲν ἀναφέρομαι μόνον εἰς μίαν τάσιν. Ὅπως καὶ νἄχῃ … «τὸ περισσόν (πολλῷ δὲ μᾶλλον τὸ … Περισσόν!) ἐκ τοῦ πονηροῦ»!
Ἐκεῖ ὁ (ἀκόμη ἀντιπολιτευόμενος) Ἀδ. Χίτλερ ἀπευθύνεται πρὸς δημιουργικοὺς κατὰ τεκμήριον ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν οἰκοδομήσει βιομηχανίες μὲ τὶς ἱκανότητές τους - ἢ ἔστω τῶν πατέρων τους - , καὶ τοὺς λέει, κατ᾿ ἐλευθέραν ἀπόδοσιν: «Ὅπως ἀκριβῶς ἡ οἰκονομικὴ δημιουργικότης δὲν εἶναι ἰσομερῶς κατανεμημένη, ἔτσι καὶ ἡ πολιτικὴ διαύγεια κι ἐνέργεια: Ἑπομένως ἡ Δημοκρατία ἀποτελεῖ ἕνα ἀντιφυσικὸν καὶ ὀλέθριον δόγμα».
Δὲν ἀπευθύνεται σὲ τραπεζίτες, ἀπευθύνεται σὲ δημιουργικοὺς βιομηχάνους. Ἀπαλλαγῆτε κάποιοι ἀπὸ τὰ μαρξιστικά σας βαρίδια – τὸ καπιταλιστικὸν καρκίνωμα ἐκπηγάζει κυρίως ἐκ τοῦ χρηματιστηριακοῦ/τραπεζικοῦ μορφώματος, ὄχι ἐκ τῆς δημιουργικότητος τοῦ κατασκευαστοῦ!
Ὁ Μὰρξ/Μαρντοχάι ἐδογμάτισε πὼς ὁ βιομήχανος κι ὁ βιοτέχνης κι ὁ κατασκευαστὴς κακῶς ἀμείβονται, «ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ὑπεραξίαν ποὺ παράγει ὁ ἐργάτης» - μία ἀνοησία, τῆς ὁποίας ἡ μὴ αὐτόματος πτῶσις ἀποδεικνύει τὴν νοητικὴν ὑπαναπτιξιμότητα τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου! Ὅμως τὸ μάτι αὐτοῦ τοῦ Ἰουδαίου «σοφοῦ οἰκονομολόγου» δὲν κατέγραψε κἂν τὸν κατ᾿ ἐξοχὴν παρασιτικὸν χρηματιστήν/τραπεζίτην, τὴν πηγὴν τῆς καπιταλιστικῆς νόσου - ἀφοῦ θὰ ἦτο ὡσὰν νὰ κατέδιδε ἑαυτὸν καὶ τὸ γένος του ὅλον…
>>> (Συνεχίζεται)>>>
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είπε...
>>>
>>Ἕνα παιδὶ μιᾶς πάμφτωχης κτηνοτροφικῆς σαρακατσάνικης οἰκογενείας φεύγει ὡς ἔφηβος γιὰ τὴν πόλι κι ἐγγράφεται εἰς μέσην τεχνικὴν σχολήν, ὡς οἰκότροφος. Τὸ παιδὶ αὐτό, συνδυάζοντας ἀστείρευτη ἐνέργεια μὲ μιὰν ἔμφυτη τεχνικὴν ἰδιοφυΐαν, κατορθώνει μετὰ μικρὸ διάστημα νὰ γίνῃ κατασκευαστής, μετὰ βιοτέχνης, τελικῶς βιομήχανος – πολεμούμενος ὑπὸ χιλίων διαβόλων. Ἂν αὐτὸ τὸ παιδὶ εἶναι ἐχθρὸς γιὰ κάποιους, τότε ὁ ὑπάνθρωπος μπολσεβικισμὸς ἔχει ἀνεπανορθώτως μολύνει τὶς τάξεις μας!
Ὑποθετικὴ ἡ περίπτωσις; ΟΧΙ – πραγματικὴ καὶ παραδειγματική! Εἶναι παλιός μου φίλος…
Τέτοιους ἀνθρώπους χρειάζεται ἡ οἰκονομία καὶ ἡ κοινωνία.
Πρὸς τέτοιους κυρίως ἀνθρώπους ἀπηυθύνετο ὁ Ἀδ. Χ. – καί, σοφώτατα πράττων, τοὺς εἶπε: «Ὅπως ἐσεῖς ἀναδεικνύεσθε οἰκονομικῶς καὶ καταδεικνύετε τὴν φυσικὴν ἀνισότητα εἰς τὸν τομέα σας, τὸ αὐτὸ ἀσφαλῶς ἰσχύει παντοῦ - καὶ πρώτιστα εἰς τὴν Πολιτικήν!»…
Καὶ οὐ μόνον, προσθέτει ὅτι ἡ Πολιτικὴ πρέπει νὰ ὑπαγορεύῃ τὸ μέτρον καὶ τὶς κατευθύνσεις τῆς Πολιτικῆς καὶ ὄχι ἀντιστρόφως – εἶναι δὲ σαφέστατον ὅτι συνεχῶς ἀναφέρεται εἰς ἐθνικὰς καὶ οὐδόλως εἰς πολυεθνικὰς ἐπιχειρήσεις.
Σήμερα βεβαίως ποὺ ὅλα ἀντιστρέφονται, τὸ κέρδος συνήθως συνδέεται πρὸς καὶ προέρχεται ἀπὸ κατευθύνσεις καὶ τρόπους, ποὺ δὲν ὑποτάσσονται κι ἐναρμονίζονται πρὸς τὸ ἐθνικὸν συμφέρον: Ἐκεῖ ἔγκειται ἡ διαφορὰ τῆς ἐθνικῆς ἐκ τῆς καπιταλιστικῆς θεωρήσεως. Γιατὶ θἄπρεπε νὰ πλουτίζῃ αὐτὸς ποὺ παράγει π.χ. δρακουλίνια, κριτσίνια καὶ κοτσιλίνια γιὰ τὰ παιδάκια – κι ὁ μεγαλομπακάλης ποὺ τὰ βάζει στὰ ταμεῖα, στὸ ὕψος τῶν παιδικῶν ματιῶν, γιὰ νὰ ἐκβιάζῃ τὴν παιδικὴν ἀδηφαγίαν; Γιὰ ἐμένα τέτοια συμπεριφορὰ εἶναι ἐγκληματική – κι ἡ ἀπάθεια τοῦ δημοκρατικοῦ κράτους ἀκόμη περισσότερον.
Καὶ τοὺς λέγει ἀκόμη ἐκεῖ ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ ὅτι, ὄχι μόνον ἡ οἰκονομία θὰ πρέπει νὰ κατευθύνεται καὶ διευθύνεται ὑπὸ μιᾶς ἀληθῶς ἐθνικῆς Πολιτικῆς, ἀλλὰ καὶ ὅτι μόνον διὰ τῆς πολιτικῆς ἰσχύος τοῦ Ἔθνους διεθνῶς δύναται ἡ οἰκεία οἰκονομικὴ δραστηριότης νὰ εὐδοκιμήσῃ ἐκτὸς συνόρων.
Τοῦτο βλέπομεν δυστυχῶς νὰ ἐπαληθεύηται ἀκόμη καὶ γιὰ τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν μὴ κράτος, τὶς ΗΠΑ – ποὺ δυνάμει τοῦ νοητῶς ἐσαεὶ ἐπισειομένου ῥοπάλου, δίκην διεθνοῦς σερίφου ἐπιβάλλει τὰ πολυεθνικά της ἐκτρώματα καὶ τὴν παγκόσμιον τρομοκρατίαν της πολιτικῶς, πολιτιστικῶς καὶ οἰκονομικῶς.
Θὰ σᾶς συνιστοῦσα λοιπὸν φίλοι μου νὰ διαβάζετε τὰ κείμενα ἐξ ἀριστερῶν πρὸς τὰ δεξιά – καὶ ὄχι ἀνάποδα, ὅπως ἐνίοτε φαίνεται.
Ἡ οἱουδήποτε τύπου ἰσοπέδωσις εἶναι, πράγματι ἐν προκειμένῳ, συγγενὴς ἐν πάσῃ περιπτώσει τοῦ ὑλιστικοῦ διαφωτισμοῦ!
Ἀφ᾿ ἑτέρου ἡ ἀκαδημαϊκὴ μανία τοῦ ἐπιγράφειν, προσάπτειν κι ἐπικολλᾶν ταμπέλας καὶ ταμπελάκια, συχνότερον σύγχυσιν παρὰ διαφώτισιν προξενεῖ· ἀφήνω λοιπὸν ἀσχολίαστα τὰ περὶ κοινωνικοῦ δαρβινισμοῦ κ.λπ.
Τέλος ἐξαίρω ὅτι κεντρικὸν σημεῖον καὶ ἄξονα ἀναφορᾶς τῆς ὁμιλίας δὲν ἀπετέλει βεβαίως τὸ ἴδιον συμφέρον τῶν βιομηχάνων - ἀλλὰ μηδὲ κἂν κυρίως τὸ ἐθνικὸν τῆςε Γερμανίας: Ἄξονα τῆς ἐκεῖ ἀναδυομένης σκέψεως ἀποτελεῖ ἡ ἐπιβίωσις καὶ πρωτοκαθεδρία καὶ πρόοδος τῆς Λευκῆς Φυλῆς!
Συνεχίστε τώρα τὶς περὶ «διαφωτισμοῦ» ἀναλύσεις σας…
Χωρὶς ἐμένα, δὲν συνεχίζω.
Παραθέτω μόνον μικρὸν ἀπόσπασμα εἰς τὸ πρωτότυπον – δὲν εὐκαιρῶ τώρα νὰ γράψω τὴν μετάφρασιν.
Ἔρρωσθε!
Στέφανος Γκέκας
Γεια σου Στέφανε.
Προφανώς απευθύνθηκε σε βιομηχάνους εφόσον αυτοί και οι κάτοχοι μεγάλων γαιών και αγροτικών επιχειρήσεων ήταν εκείνη την περίοδο το βαρύ πυροβολικό της γερμανικής οικονομίας και από ορισμένους εξ αυτών αναζητούσε στήριξη. Αυτοί είχαν τον έλεγχο του στρατού μέσω του προέδρου Χίντενμπουργκ και ο Χίτλερ γνώριζε ότι ακόμα και αν γινόταν συμμαχία των ενόπλων εθνικοσοσιαλιστικών με τους ένοπλους κομμουνιστές, η Ράιχσβερ θα επικρατούσε. Είχαν γίνει σχετικές μελέτες τόσο από τον στρατό όσο και από τα κόμματα βάσει αυτών των σεναρίων. Συνεπώς ο δρόμος προς την εξουσία περνούσε από την τότε μεγαλοαστική τάξη.
Ο λόγος για τον οποίο συσχέτισε στην ομιλία του την οικονομική ανισότητα με την απαξίωση της δημοκρατίας δεν ήταν απλά μια αγνή παραδοσιοκρατική ρητορική έξαρση. Ήταν το δικό του αίτημα για την προτεινόμενη συμφωνία. Ήταν σαφώς διατυπωμένος στόχος του κυβερνητικού προγράμματος η προσεχής αλλαγή του Συντάγματος. Κάτω από τις γραμμές της ομιλίας του βλέπουμε τους όρους της συμμαχίας. "Εγώ δεν εφαρμόζω έναν συστηματικό σοσιαλισμό που μπορεί να σας ενοχλεί και εσείς με στηρίζετε στην αλλαγή του Συντάγματος που θα μετασχηματίσει την δημοκρατία σε ένα πιο συγκεντρωτικό πολίτευμα με λιγότερες δυνατότητες επιλογής στην εκπροσώπηση και τις εκλογές που αυτό συνεπάγεται".
Όπως και να το δούμε αν εξετάσουμε αυτή την πρόταση σε σχέση με το πρόγραμμα των απαρχών του κόμματος και τις ιδρυτικές θέσεις η απόκλιση από τον ιδρυτικό εθνικοσοσιαλισμό είναι εμφανής και μεγάλη.
Τώρα στο κατά πόσο ο δαρβινισμός αντικατέστησε τον ρομαντικό εθνικιστικό σοσιαλισμό στην ιδεολογία και την πρακτική του χιτλερισμού ως κυβερνητικού συστήματος δεν έχει νόημα να το συζητήσουμε γιατί δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο απόσπασμα. Ήταν κατεξοχήν γνώρισμα του χιτλερισμού αυτό. Υπήρξε παντού, σε λόγους, προγραμματικές διακηρύξεις, δεν έχει νόημα να το συζητήσουμε περαιτέρω. Είναι de facto.
Όσον αφορά τον Μαρξ είναι επίσης μεγάλη η συζήτηση. Δεν απέφυγε την κριτική στους παρασιτικούς κλάδους του καπιταλιστικού συστήματος. Άσκησε κριτική στο χρηματιστήριο κλπ. Ενώ στην βιομηχανία εστίασε στην υπεραξία που καρπώνονται οι καπιταλιστές. Είναι άλλο αυτό και άλλο το ότι δεν ήθελε για λόγους προσωπικής εμμονής να έχουν κέρδη. Όμως είναι εν γένει διαφορετικό θέμα ο Μαρξ. Δεν αφορά τον εθνικοσοσιαλισμό του μεσοπολέμου αυτός.
Τέλος στο αν η βιομηχανία λειτουργεί με όρους αδικίας ακόμη και σε ένα σύστημα όπως αυτό του Χίτλερ δεν νομίζουμε ότι διαφωνεί κανείς. Είναι άδικο το νεωτερικό σύστημα παραγωγής. Το ερώτημα είναι αν η αδικία συνδέεται με την παραγωγικότητα. Αν δηλαδή ο στρασερισμός θα μπορούσε να πετύχει, με ένα πιο δίκαιο σύστημα παραγωγής, την ανάπτυξη που πέτυχε ο χιτλερισμός. Αυτό είναι το ουσιώδες επιχείρημα και δυστυχώς δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα γιατί είναι υποθετικό. Πάντως, όπως γράψαμε και σε προηγούμενο σχολιαστή, μην ξεχνάμε και τον άλλο πόλο του "γάμου". Δεν είναι μόνο το πολιτικό σύστημα. Είναι και ο λαός που το εφαρμόζει. Οι Γερμανοί πέτυχαν εκπληκτική παραγωγική ανάπτυξη ακόμη και σε συνθήκες πλήρους κομμουνισμού, στην ανατολική Γερμανία. Είναι το έθνος που κάνει το κάθε σύστημα να δουλεύει ρολόι. Συνεπώς γιατί να μην υποθέσουμε ότι θα τα κατάφερναν να κάνουν εξίσου σημαντική δουλειά και με έναν πιο αυθεντικό εθνικιστικό σοσιαλισμό.
Ἀπόσπασμα ἐκ τῆς ὁμιλίας τοῦ Ἀδόλφου Χίτλερ ἐν Ντύσελντορφ (26η Ἰαν. 1932):
Schon einige Male sind damit bestimmte Wirtschaftsgruppen schweren Krisen ausgeliefert worden. Wenn Sie die Geschichte nachlesen und die Wege studieren, die hier zur Abhilfe gewählt worden sind, dann werden Sie zusammengefaßt immer eines finden: Man paßte nicht die Warenmenge der Tonnage an, sondern die Tonnage wurde der Warenmenge angepaßt - und zwar nicht durch freiwillige wirtschaftliche Entschlüsse von Reedereien, sondern durch politische Machtentscheidungen. Wenn mir ein Politiker oder Wirtschaftler entgegenhält: Das war allerdings einst der Fall zwischen Rom und Karthago 43, zwischen England und Holland oder zwischen England und Frankreich 44, heute aber entscheidet die Wirtschaft, so kann ich nur entgegnen: Das ist nicht der Geist, der einst der weißen Rasse die Welt, der auch uns Deutschen den Weg in die Weltwirtschaft öffnete. Denn nicht die deutsche Wirtschaft eroberte die Welt und dann kam die deutsche Machtentwicklung, sondern auch bei uns hat erst der Machtstaat der Wirtschaft die allgemeinen Voraussetzungen für die spätere Blüte geschaffen. (Sehr richtig!) Es heißt in meinen Augen das Pferd von rückwärts aufzäumen, wenn man heute glaubt, mit wirtschaftlicher Methodik etwa die Machtstellung Deutschlands wieder zurückgewinnen zu können, statt einzusehen, daß die Machtposition die Voraussetzung auch für die Hebung der wirtschaftlichen Situation ist. Das bedeutet nicht, daß man nicht heute oder morgen versuchen soll, der Krankheit, die unsere Wirtschaft erfaßt hat, entgegenzutreten, auch wenn man den Krankheits-Herd nicht gleich treffen kann. Aber es heißt, daß jede solche äußere Lösung am Kern des Problems vorbeigeht, daß es nur eine grundsätzliche Lösung gibt.
Sie beruht auf der Erkenntnis, daß zusammenbrechende Wirtschaften immer als Vorläufer den zusammenbrechenden Staat haben, und nicht umgekehrt, daß es keine blühende Wirtschaft gibt, die nicht vor sich und hinter sich den blühenden, mächtigen Staat als Schutz hat, daß es keine karthagische Wirtschaft gab ohne karthagische Flotte und keinen karthagischen Handel ohne karthagische Armee 45 und daß es selbstverständlich auch in der Neuzeit – wenn es hart auf hart geht und die Interessen der Völker aufeinanderprallen - keine Wirtschaft geben kann, ohne daß hinter dieser Wirtschaft der absolut schlagkräftige, entschlossene politische Wille der Nation steht.
Ich möchte hier dagegen Verwahrung einlegen, daß diese Tatsachen einfach mit der Behauptung abgetan werden: der Friedensvertrag von Versailles sei "nach fast allgemeiner Auffassung" die Ursache unseres Unglücks. Nein, durchaus nicht, "nach fast allgemeiner", sondern nur nach Auffassung derjenigen, die mitschuldig sind an seiner Abschließung. (Beifall.)
Der Friedensvertrag von Versailles ist selbst nur die Folgeerscheinung unserer langsamen inneren geistigen Verwirrung und Verirrung. Wir befinden uns nun einmal in einem Zeitalter, in dem die Welt außerordentlich schweren und sie durchrüttelnden geistigen Kämpfen entge gengeht. Ich kann um diese Kämpfe nicht herumkommen, indem ich mit Bedauern einfach die
Achseln zucke und - ohne mir die Ursachen klarzumachen - sage: "Einigkeit tut not ! " Diese Kämpfe sind keine Erscheinungen, die etwa nur in dem bösen Willen von ein paar Menschen begründet sind, sondern es sind Erscheinungen, die letzten Endes ihre tiefste Wurzel sogar in Rassetatsächlichkeiten besitzen.
τι γνώμη έχετε σαν λέσχη για τους διανοητές τσέστερτον, καμπαγέρο και ουγκαρέτι;
Προφανώς πολύ καλή (αν και με την Avant Garde λογοτεχνία έχουμε ένα θέμα).
Ο Τσέστερτον ήταν μεγάλο μυαλό, τους άλλους δεν τους ξέρω.
Στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, το βιομηχανικό κεφάλαιο είναι τόσο στενά αλληλοσυνδεδεμένο-περιπλεγμένο με το τραπεζικό, που είναι γελοίο να μιλάμε για "παραγωγικούς βιομηχάνους" σε αντιδιαστολή με "παρασιτικούς τραπεζίτες". Αυτό την εποχή των ρομαντικών Σισμοντί ή Μπαλζάκ ή Καρλάιλ είχε δόση αλήθειας (α' μισό 19ου αιώνα), αλλά, το 1932, στις μεγάλες γερμανικές τράπεζες κατείχαν διοικητικές θέσεις οι Κρουπ και οι Ζίμενς, όπως και στις βιομηχανίες των Κρουπ και Ζίμενς αντίστοιχα κατείχαν διοικητικές θέσεις οι διάφοροι Σαχτ και άλλοι τραπεζίτες.
Ελάχιστη ως μηδαμινή σημασία λοιπόν έχει αν μιλούσε σε τραπεζίτες ή σε βιομήχανους. Μιλούσε σε κεφαλαιοκράτες μονοπωλητές ιμπεριαλιστές. Αυτό μετράει.
Στην ανατολική Γερμανία που οι ρομαντικοί θαυμάζουν πάντως βιομήχανοι κάνανε κουμάντο (πχ Μπαχμαν)
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ρε γκαρσόνι, ο Μπάχμαν ως ιδιώτης ζούσε στη ΛΔΓ μετά το 1945. Βιομήχανος ήταν ως τότε, στο καπιταλιστικό Γ' Ράιχ. Στη ΛΔΓ ήταν πρώην βιομήχανος αφού του είχε πάρει το κράτος τα εργοστάσια, και μετά παντρεύτηκε τη Σίτσα. Έκανε, λέει, "κουμάντο" στη ΛΔΓ!!! Χαχαχα. Σιγά μην ήταν και ο ΓΓ του ΚΚΓ ρε αστείε.
2 διορθώσεις:
1. Καὶ οὐ μόνον, προσθέτει ὅτι ἡ Πολιτικὴ πρέπει νὰ ὑπαγορεύῃ τὸ μέτρον καὶ τὶς κατευθύνσεις τῆς Πολιτικῆς καὶ ὄχι ἀντιστρόφως >>
ΤΟ ΟΡΘΟΝ: >>> Καὶ οὐ μόνον, προσθέτει ὅτι ἡ Πολιτικὴ πρέπει νὰ ὑπαγορεύῃ τὸ μέτρον καὶ τὶς κατευθύνσεις τῆς Οἰκονομίας καὶ ὄχι ἀντιστρόφως
καὶ ἐκ τοῦ α΄ τμήματος:
2. ἀποδεικνύει τὴν νοητικὴν ὑπαναπτιξιμότητα τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου! >>>
>>> ἀποδεικνύει τὴν νοητικὴν ὑπαναπτυξιμότητα τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου!
Ὡς "ὑπαναπτυξιμότητα" ἐννοῶ τὴν ψυχονοητικὴν ἐκείνην ἐπισφάλειαν τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου ποὺ ἐπιτρέπει τὸν (διὰ τῆς καλουμένης «παιδείας») ἐξανδραποδισμόν του καὶ "νουθεσίαν" πρὸς τὴν περιοχὴν τῆς βλακώδους συγχύσεως καὶ τῆς νηπιακῆς ἐξαρτήσεως ἄνευ ἰδίου ἐσωτερικοῦ νήματος καὶ αὐθεντικῆς πυξίδος.
Πω ρε σεις, τι μικροπρεπής Κατίνα είναι αυτός ο Κούλης.
Δείτε εδώ πώς κάθεται και ξεκατινιάζεται με άγνωστη γυναίκα επειδή δεν του δίνει το χέρι.
https://www.phorum.com.gr/viewtopic.php?f=29&t=47713&sid=a7a0dd5985b2d2ef02ec4bb67e1e307f
Ειλικρινά, τι παιδικά τραύματα και τι κόμπλεξ μπορεί να κουβαλάει αυτό το άτομο για να γίνει έτσι; Να ξέρουμε, ρε παιδί μου, ποιος είναι αυτός που τον έκανε έτσι, ποιος ευθύνεται για τα απωθημένα του που βγάζει πάνω μας; Για να ξέρουμε σαν λαός ποιον να καταριόμαστε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...χαχαχαχ γουσταρω πολυ αυτες τις συζητησεις. γενικα ο,τι εχει να κανει με επαναστατικες οργανωσεις, επαναστατικα δικτυα, μυστικες υπηρεσιες και παρακρατικες διασυνδεσεις με εξιταρει. δραση φιλε μου, δραση. η πολιτικη στην πιο ατοφια της μορφη. και ισως στην πιο σκοτεινη και βρωμικη
1) για τον εφοπλιστη. δεν θα το αναλυσω πολυ. ολες οι προκυρηξεις εχουν εκδοθει συγκεντρωτικα απο τον μακαριτη τον χατζοπουλο. αν υπαρχει στο ραφι σου η εκδοση του κακτου ριξε μια ματια αλλιως ψαξε στο αρχειο του ιντιμιντια. εχει εξαιρετικο ενδιαφερον η συγκεκριμενη υποθεση γιατι αν μη τι αλλο δειχνει το ''ηθος'' και την επιχειρηματικη νοοτροπια της λματ που λυμαινεται τον τοπο και εχει το θρασος να παριστανει την αρχουσα ταξη. για τα ναυπηγεια σκαραμαγκα προκειται, ''προβληματικες'' κι ετσι, δανειστηκε απο το κρατος, τα τσεπωσε, τα εβγαλε στην ελβετια, ουτε εκσυγχρονισμος εγινε ουτε τιποτα. και για κερασακι 50 οικογενειες βρεθηκαν στον δρομο. υπαρχει λεπτομερης αναλυση στην προκυρηξη. σου διαφευγει μια πολυ κρισιμη λεπτομερεια ομως. μιλαμε για τον μαιο του 1997. ο δρακουλας επεσε το καλοκαιρι του 1993. η οργανωση ισχυριζεται οτι τον ειχε απο την ανοιξη του 1995 αλλα ητανε επιχειρησιακα δυσκολο. αρα, κατι παει λαθος στην συλλογιστικη σου, δεν κολλανε οι χρονοι. επομενως το επιχειρημα ειναι σαρθρο. btw, ο πατερας ή ο γιος (μου διαφευγει αυτη την στιγμη) ηταν επισημος προσκεκλημενος της μπιλντεμπεργκ στην συνδιασκεψη του 1994. μπορεις να το εξακριβωσεις απο ανοιχτες πηγες αυτο, δεν ειναι μυστικο..
2) για τον ευτραφη με την ξανθια καουκα. αυτο που ανεφερες και ετσι οπως το εθεσες ομολογω οτι το ειχα ξεχασει. οντως, ο γερος σε επιστολη του εκεινη την εποχη ειχε κανει ξεκαθαρα λογο για συγκεκριμενο ρολο και ισως δεν ειναι τυχαιο που αργοτερα βγηκε η βρωμα οτι τα μηδενια θελανε να τον ''απολυσουν'' τον χοντρο. μια φορα ρουφιανος για παντα ρουφιανος, ετσι παει. δεν εχεις καθολου αδικο σε αυτο. επισης, την υποθεση mcdonaldson στον ira την εχεις υπ οψιν; εσκασε το φθινοπωρο του 2005. ο γερος-''ιστορικος αρχηγος'' σε αλλη ανοικτη επιστολη του εχει μιλησει για αντιστοιχια της συγκεκριμενης υποθεσης με μητσο. θεωρει οτι ητανε πρακτορας της κυπ και ο πραγματικος ρολος του φανηκε το καλοκαιρι των συλληψεων στο πως χειριστηκε ορισμενες κρισιμες λεπτομερειες. το αποκλειεις; η αριστερα παντως εχει μεγαλη παραδοση στην προβοκατολογια, παλια μας τεχνη κοσκινο που λενε. ποιος ξερει;
3) ο ''ιστορικος αρχηγος'' της δικης σας ακτογραμμης ποτε λες να στρατολογηθηκε; τοτε για εκεινες τις υποθεσεις; ''αστυαναξ'' δεν ηταν το καλλιτεχνικο του; ή ετσι ελεγαν τον πατριαρχη; υπαρχει σχετικο εγγραφο που δημοσιευσε η αυριανη το 1999, δεν τα κατεβαζω απο την κουτρα μου
Είχα ξεχάσει την ημερομηνία της δολοφονίας Περατικού. Όμως το επιχείρημα δεν είναι σαθρό. Καθάρισαν έναν τύπο που εκμεταλλεύτηκε και γελοιοποίησε το κράτος. Ήταν σίγουρα ανάμεσα στα άλλα και προς το συμφέρον του πολιτικού κόσμου που διαχειρίζεται το κράτος αυτό που συνέβη. Ένα μήνυμα στους μεγαλοαστούς συνεργάτες του.
Τώρα, κατά τα άλλα, το να επικροτήσει ένας εθνικιστής ή ένας μαρξιστής μια τέτοια απόφαση άντε να πούμε ότι είναι κατανοητό. Να την επικροτήσει ένας αναρχικός αντιφασίστας είναι λίγο αντιφατικό.
Στο θέμα του περούκα όχι δεν αποκλείεται τίποτα.
Πού να ξέρουμε εμείς πότε στρατολογήθηκε ο "πατριάρχης"; Πολύ πιθανό να ήταν ήδη εγκάθετος την περίοδο της δικτατορίας. Με συγγενή, έστω εξ αγχιστείας, υπουργό της επταετίας. Το κράτος έχει συνέχεια σε τέτοια ζητήματα. Οι υπάλληλοι ή συνεργάτες διατηρούνται στα πόστα τους παρότι οι κυβερνήσεις και τα πολιτεύματα αλλάζουν.
Ρε παιδιά πάλι για τον Χίτλερ θα μιλάμε το 2023; Ένα ολόκληρο γ@μημένο σύστημα έχει διαμορφωθεί για να γίνει αυτός ο άνθρωπος το απόλυτο ταμπού και ακόμη ασχολούμαστε; Καλή η ανάλυση του Λιμόνοφ, καλή και η απάντηση της φλεφαλο αλλά φτάνει ρε γαμώτο. Θα μείνουμε πάντα στο 0,9% εάν συνεχίζουμε και σέρνουμε τέτοια πολιτικά πτώματα μαζί μας. Άντε γιατί και η πολύ συζήτηση βλάπτει τον χώρο. Θα λειτουργώ εγώ λες και είμαι στο 1930 και θα κάνω αναλύσεις για κακό Χίτλερ και καλό Χίτλερ. Εγώ λέω να ξεκινήσουμε στον εθνικιστικό χώρο να ντυνόμαστε με φουστανέλες και να βάζουμε στη διαπασών μέσα στο αμάξι ηπειρώτικα για να μαζέψουμε κόσμο. Άντε ρε δεν υπάρχει σωτηρία. Όχι μνημόνια θέλει ο κώλος μας τέτοιοι που είμαστε Κιμ θέλει. Πάτα το το ρημάδι να τελειώνουμε με όλους τους γραφικούς.
Εντάξει σεβαστό και ικανό να γεννήσει προβληματισμό το επιχείρημα που παραθέτεις. Όμως η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. δεν είναι κόμμα. Η αρθρογραφία της περιλαμβάνει και τέτοια θέματα. Επίσης, μην υποτιμάτε το 0,9%. Αν η λέσχη μας είχε κοινωνική δυναμική τέτοιου μεγέθους τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά για τον χώρο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ένα μυθιστόρημα που είχε γράψει ο Σταμάτης όταν ήταν φοιτητής είναι στα σχέδιά σας να το επαναεκδοσετε; Πρέπει να ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια συγγραφής λογοτεχνικού λόγου.
Διορθωμένο, επαυξημένο, προσαρμοσμένο στον τρόπο που γράφω τώρα (εκείνο το είχα γράψει όταν ήμουν δεκαεπτά ετών και ήταν γεμάτο σαρδάμ), ναι. Γιατί όχι; Έδωσες ιδέα.
Προηγούνται πάντως άλλες εκδόσεις. Δεν θέλετε και πολιτικά δοκίμια;
Εννοείται ότι θέλουμε! Ότι έκδοση βγάζετε την στηρίζουμε. Είστε μαζί με το Ένζυμο ότι καλύτερο υπάρχει σε πολιτικοποιημένο βιβλίο στον χώρο
https://www.youtube.com/watch?v=s3jMTOWZ69c
ο πρωτοπορος, ο παραγνωρισμενος, αυτος που θυσιαζεται για τις επομενες γενιες, ο απροσκυνητος, ο νεος καραισκακης, ο νεος κωλοκοτρωνης, ο νεος αντυπας, ο νεος βελουχιωτης, η νεα κλεφτουρια, η δυναμη που κρατα αναμενη την δαδα. αυτος, μονο αυτος, αυτος και αλλος κανενας. αυτος. αλλα.. η πουτανα ''η ιστορια ειναι αχαριστη''.
τα συμπεραματα δικα σας...
Κύριε Γκέκα ο δογματισμός που παραπέμπει στο ΚΚΕ δεν υπήρχε στη Χρυσή Αυγή και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει στα παιδιά που στελεχώνουν τη λέσχη. Η Χρυσή Αυγή ήταν ένα τσούρμο άσχετων που προσπάθησαν να κάνουν ιδεολογία την ψυχική ανισορροπία του αρχηγού τους. Περίπου το ίδιο έκαναν και οι μικρότεροι σχηματισμοί του παρελθόντος. ΕΝΕΚ, Πλεύρης και άλλοι χωρίς να έχουν σοβαρή ιδεολογική κατάρτιση έφτιαχναν αφηγήματα και τα παρουσίαζαν σαν εθνικιστικές ιδεολογίες. Ήταν τόσο άσχετοι με την ιστορία των εθνικιστών ιδεών όσο και ο Μιχαλολιάκος. Το ΚΚΕ έχει πληθώρα καταρτισμένων ιδεολογικά στελεχών. Μη συγκρίνετε ανόμοια πράγματα.
Δογματικό δεν είναι να συζητάμε για ιδεολογικά ζητήματα. Αντιθέτως είναι η πιο αντιδογματική συμπεριφορά. Δογματικό είναι να φοβόμαστε ότι μπορεί να αμφισβητηθεί ένα είδωλο.
Δογματικό δεν είναι να δεχόμαστε ότι όλα τα ρεύματα μιας ιδεολογίας συνθέτουν τον πολιτικό της χώρο. Δογματικό είναι να αποκαλείτε ολόκληρα ιδεολογικά ρεύματα με τον υποτιμητικό όρο "ταμπελάκια". Έχουν λόγο και ύπαρξη ο στρασερισμός, ο εθνικοσμπολσεβικισμός, ο εθνοαναρχισμός και ο νεοφασισμός δίπλα σε συντηρητικά ή και σε ορθόδοξα εθνικοσοσιαλιστικά ρεύματα. Γιατί να είναι αυτά τα "ταμπελάκια" και όχι ο χιτλερισμός; Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και περισσότερο μετά τη δεκαετία του '70 δεν είναι ο χιτλερισμός το ισχυρότερο ρεύμα στα εθνικιστικά κινήματα. Δεν ζούμε στην δεκαετία του '30. Μιας και φέρατε στη συζήτηση τη Χρυσή Αυγή, αυτή ήταν που έστησε όλο το αφήγημά της σε ένα δογματικό χιτλερισμό. Δεν το έκαναν οι αυτόνομοι. Λάθος παράδειγμα παραθέσατε.
οταν μιλησα για ''ιστορικο αρχηγο'' δεν αναφερομουν στον πατριαρχη. ο βιος και η πολιτεια του ετσι και αλλιως ειναι γνωστες, και επι χουντας και επι καραμανλισμου. υπαρχουν βιβλια και πηγες. παρακρατικος τραμπουκος στα Ιουλιανα (μολις ειχε εκδοσει το πρωτο συγγραφικο του πονημα που ομολογω οτι μου ψιλοαρεσε), ιδιαιτερος του λαδα, σχεσεις με ιταλια, ''στρατηγικη της εντασης'', κατασκηνωσεις στην κερκυρα κτλ κτλ. ο ιδιος τα εχει παραδεχθει σε συνεντευξεις του στην οριανα φαλατσι. και μονο το οτι ως εμμισθος κυπατζης επι δημοκρατιας ρουφιανευε και χαφιεδιζε στην ψυχρα νεαρους ομοιδεατες του (βλεπε αριστοτελης κ) δειχνει το ποιον του ανδρος. εδω σε συγκεκριμενο (και διασημο) βιβλιο του (τομο για την ακριβεια..) κλαιγοταν οτι επειδη του εχουν κολλησει την τσαμπα του ''αντισημιτη'' οι δουλειες και η συνεργασια με τους αμερικανους εχουν καπως δυσκολεψει.. χαχαχαχ θεουλης πραγματικα.
οχι, ως ''ιστορικο αρχηγο'' εννοουσα τον ετερο καππαδοκη, τον μανιαταρο αβαταρ ισοβιο ηγετη ενος γκρουπουσκουλου που λεγοταν χα. αυτος ειχε μπλεξει με κατι ιστοριες τελη 70s και για να γλυτωσει τον κωλο του εδωσε στεγνα τους συντροφους του και επεσε στα μαλακα. αλλα φαινεται η συνεργασια του με την κυπ μονιμοποιηθηκε και τον εβαλαν στο μισθολογιο. εγγραφο του 198κατι που δημοσιευτηκε στην αυριανη του κουρη το 1999 τον αναφερει ως ''αστυαναξ''. στο ιδιο εγγραφο μεταξυ αλλων αναφερονται τα ονοματα αλλων 2 διασημοτητων του εθνικιστικου χωρου. αυτο του πατριαρχη και ενος αλλου τυπου που μιλουσε για ''προοπτικη 2000'' ενω ακομα ζουσε στο 1979.
μεχρι στιγμης, απο οσο ξερω τουλαχιστον, τετοιες κραγμενες διασυνδεσεις αριστεριστων και παλαιοαναρχικων με το βαθυ κρατος δεν υπαρχουν. περα δηλ απο προβοκατολογιες και συνωμοσιολογιες καφενειακου τυπου. με εξαιρεση βεβαια την υποθεση του ντανου κρυσταλη και του αλλου του ποινικου που εσκασε τελη 90s. δεν εχει αποδειχθει κατι μεχρι σημερα. αν και πολυ παλιοτερα, 15 πριν, πατερας φιλου που τυγχανει αστυνομικος ειχε μιλησει για 5-10 ατομα στρατολογημενα απο τον α/α χωρο για informers και ετσι..
Δεν τον προλάβαμε στα νιάτα του. Ο Σταμάτης, ο Βασίλης και οι υπόλοιποι παλιοί της λέσχης ήταν πιτσιρικάδες όταν εμφανίστηκε στα δρώμενα της δεκαετίας του '70 και των αρχών εκείνης του '80 ο Μιχαλολιάκος. Το πότε βρήκε άκρες με το κράτος, αν τις βρήκε και πώς τις βρήκε, το ξέρουν μάλλον οι συνομήλικοι που τον συναναστρέφονταν τότε.
Σίγουρα πάντως όχι ο αρχηγός ενός μονομελούς μαρξιστικού κόμματος με τον οποίο έπινε καφέ στην πλατεία Κύπρου της Καλλιθέας. Αυτόν τον ξέρουμε και εμείς και είναι σαλταρισμενος. Αποκλείεται να έχει μεγάλη βαρύτητα η γνώμη του.
Κύριε Στέφανε την επόμενη φορά που θα κρίνετε αυστηρά τις Ηνωμένες πολιτείες καλό θα είναι να αναφερθειτε λίγο και στον πληθυσμο των Γερμανικής ρίζας κατοίκων της υπερδύναμης.Ειναι κοντά στα πενήντα εκατομμύρια,χωρίς να συνυπολογιστούν και οι Σκανδιναυοι φυλετικοί αδελφοί τους των μεσοδυτικων πολιτειών.Ολοι αυτοί είναι αθώα θύματα εβραϊκής προπαγάνδας κύριε Στεφανε?
Γειά σου Σταμάτη.
Παρὰ τὴν περὶ μὴ ἐπανόδου διακηρυχθεῖσάν μου πρόθεσιν, ἐπανακάμπτω κατ᾿ ἀνάγκην, κάνοντας περίπου ὅπως ἐπιμαρτυρεῖ τὸ δημῶδες:
«Ὅρκον ἔχω καμωμένο, στὸν χορὸ γιὰ νὰ μὴ ᾿μπαίνω
- μὰ τὸν ὅρκο θὰ πατήσω, μιὰ μικρὴ γιὰ νὰ κρατήσω!»
Συμφωνῶ βεβαίως μὲ τὴν πολιτικοδυναμικὴν ἐκτίμησίν σου τῆς κατὰ τὴν ἐκφώνησιν τῆς ὁμιλίας προκειμένης καταστάσεως, ὅταν γράφῃς, «Ο λόγος για τον οποίο συσχέτισε στην ομιλία του την οικονομική ανισότητα με την απαξίωση της δημοκρατίας δεν ήταν απλά μια αγνή παραδοσιοκρατική ρητορική έξαρση. Ήταν το δικό του αίτημα για την προτεινόμενη συμφωνία. Ήταν σαφώς διατυπωμένος στόχος του κυβερνητικού προγράμματος η προσεχής αλλαγή του Συντάγματος. Κάτω από τις γραμμές της ομιλίας του βλέπουμε τους όρους της συμμαχίας.» Ἀντιστοίχως εἶχα κωδικοποιήσει σχεδὸν μονολεκτικῶς μιὰν τέτοια ἐκτίμησι γράφοντας ἀνωτέρω: «ἕνα ἔξοχο κείμενο – ποὺ ὅμως συνετέθη μὲ συγκεκριμένον στόχο καὶ σκοπό!» Στόχος τὸ συγκεκριμένο κοινό, σκοπός ἡ ὑποβοήθησις τῆς πολιτικῆς ἐπιτυχίας.
Αὐτό, ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ, δὲν ἀφαιρεῖ κάτι ἀπὸ τὸν παραδοσιοκρατικὸ χαρακτῆρά της! Ὅ,τι λέγει ἐκεῖ εἶναι γνήσιον καὶ αὐθεντικόν: Αὐτὸ κυρίως μετράει!
Καὶ ναί, ἀπευθύνεται μὲν ἴσως σ᾿ ἕνα ἐξιδανικευμένο τύπο βιομηχάνου πού, ὅπως (ἰσοπεδωτικώτατα!) ἐπισημαίνει κάποιος ἀνώνυμος ποὺ μοῦ ἀπαντᾷ παραπάνω, ἤδη τὸ 1932 δὲν ἀνευρίσκεται εὐχερῶς στὴν καθαράν του μορφήν, ἐν τούτοις πρόκειται κατὰ βάσιν γιὰ δύο διαφορετικοὺς τομεῖς: ἄλλο βιομηχανία, ἄλλο χρηματιστήριον! Τὸ ὅτι τὸ χρηματιστήριον ὑπὸ τοὺς ὅρους τοῦ Καπιταλισμοῦ ὑπεισέρχεται παντοῦ δὲν μεταβάλλει τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ κατασκευαστὴς εἶναι κατασκευαστής, δὲν εἶναι γιάπης ἢ broker, ἔχει ἕνα τελείως διαφορετικὸ γενετικὸ κώδικα (DNA). Ὅπως βεβαίως ἀνέφερα καὶ στὸ προηγούμενό μου σημείωμα, ἐντὸς τοῦ καπιταλιστικοῦ καὶ παρακμιακοῦ ἐν γένει πλαισίου οἱ ἀρχικοὶ χαρακτῆρες ὅλων ἐκφυλίζονται κι ἀλλοιώνονται.
Αὐτὸ δὲν ἀποστερεῖ ἀπὸ ἕναν ἡγέτη τὴν ἐπιλογὴ τοῦ ν᾿ ἀπευθυνθῇ στὸν ἀρχικό, πυρηνικὸ χαρακτῆρα τῆς κάθε κατηγορίας, εἴτε μιλᾶμε γιὰ ἐργάτη εἴτε γιὰ ἀγρότη, ἔπιστήμονα, καλλιτέχνη ἢ καί, γιατὶ ὄχι, βιομήχανο.
Ὅσο γιὰ τὴν ἀποστροφήν μου πρὸς τὸ καταχραστικῶς ἐπιγράφειν καὶ ταξινομεῖν, Σταμάτη, ἐπὶ τοῦ προκειμένου στὸν τετραγωνισμὸ ποὺ κάνεις («ο δαρβινισμός αντικατέστησε τον ρομαντικό εθνικιστικό σοσιαλισμό στην ιδεολογία και την πρακτική του χιτλερισμού ως κυβερνητικού συστήματος»), θὰ ἀντέτασσα ὅτι ἡ Ἀρία Παράδοσις χωράει καὶ συνέχει καὶ συναρμόσσει μυθικὸ ρομαντισμὸ καὶ χαλυβδίνην σκληρότητα, σκληρότητα διαχωρίζουσαν καὶ διατέμνουσαν (δηλονότι ὑπερβορείως φιλοσοφοῦσα, κατὰ Νίτσε!), ὅταν καὶ ὅπου χρειάζεται. Τὸ ἴδιο συνέβαινε καὶ στὴν Ε/Σ Γερμανία.
Δὲν συγκαταλέγομαι μεταξὺ ἐκείνων, ποὺ φέρουν παρωπίδας καὶ τὰ βλέπουν ὅλα ῥόδινα καὶ τέλεια καμωμένα στὸ Γ΄ Ράιχ – μακράν. Ἦτο μία ἀρχή, ἕνα ξεκίνημα ἐλευθερίας – ποὺ «ἔπρεπε» νὰ ἀνακοπῇ.
Ἂν μη τι ἄλλο ὡς τὸ «κακὸν» παράδειγμα, ἐφ᾿ ὅλων τῶν τομέων – καὶ εἰδικώτερον τοῦ χρηματιστηριακοῦ. Ὅπως εἶπεν ὁ Ροῦζβελτ, «πῶς θὰ ἦτο ποτὲ δυνατὸν ν᾿ ἀφήσουμε νὰ ἐπιβιώσῃ ἕνα καθεστώς πού, ἀψηφώντας καὶ τσαλαπατώντας ὅλες τὶς νόρμες καὶ θεμελιώδεις συμβάσεις τῆς παγκοσμίου ἀγορᾶς καὶ τῶν χρηματιστηρίων, ἐν τούτοις κατορθώνει νὰ εὐημερῇ ὅταν οἱ ὑπόλοιποι δυστυχοῦν, δίνοντας ἕνα τόσο ἐπικίνδυνο παράδειγμα;»
Ναί, δὲν κρατικοποίησε τὶς τράπεζες, δὲν περιώρισεν ὅσον θὰ ἔπρεπε τὸ κεφάλαιο, δέν, δέν, … - ὅμως αὐτὰ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν μὲ τὸ «καλημέρα», ὅταν μάλιστα ἡ ἐπιβίωσίς σου κρέμεται ἀπὸ μιὰ κλωστὴ καὶ σὲ πολεμοῦν χίλιοι διαβόλοι!
Καὶ τὸ χείριστον ὅλων: Δὲν νίκησε! Καὶ τὸ θηρίον τοῦ Συστήματος μάς κατρακυλάει ἔκτοτε πρὸς τὴν Ἄβυσσο…
>>>[Συνεχίζεται]>>>
>>>
Θὰ πρέπει νὰ προσπαθήσουμε νὰ ξεσηκώσουμε τὰ τυπικὰ καὶ τὴν πρακτικὴν τοῦ 3ου Ράιχ πρὸς ἐφαρμογὴν στὸν 21ο αἰῶνα; Μόνον ἂν εἴμαστε ἀνόργανα ἀπολιθώματα!
Ἢ μήπως θὰ πρέπει νὰ ψάξουμε ἐκεῖνες τὶς εὐπεπτότερες τακτικές, ποὺ θὰ μποροῦν εὐκολώτερα νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς ἀπὸ τὸ ψυχονοητικὸ καὶ φυλετικὸ προλεταριᾶτο, ὅπως θὰ μᾶς πρότεινε καὶ κάποιος εἰδικὸς τοῦ marketing – καὶ ὅπως θεωρεῖ ὡς αὐτονόητη ἐπιλογήν μας κάποιος ἀνώνυμος σχολιαστὴς λίγο παραπάνω, ὥστε νὰ προωθήσουμε τὸ «προϊόν» μας;
Ἒ λοιπὸν ὄχι!
Ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ μοσχοπουλήσουν προϊόντα στὸ δημοκρατικὸ παζάρι ἂς τὸ κάνουν, ΔΕΝ μᾶς ἀφορᾷ!
Ἡ ἐμπορευματοποίησις τοῦ Πνεύματος συνιστᾷ τὴν χειρίστην ἔκφανσιν τοῦ Καπιταλισμοῦ (ὡς ἐμπορεύσιμον προϊόν) καὶ τῆς Δημοκρατίας. Εὐχαριστοῦμε – δὲν θὰ πάρουμε!
Βεβαίως καὶ δὲν χρειάζεται νά -κι οὔτε θά- ἀποτελῇ τὸ Γ΄ Ράιχ καὶ ὁ Χίτλερ τὸ σημεῖον ἐκκινήσεως καὶ ἀναφορᾶς - ὄχι τοῦ ἰδικοῦ μας Ἐθνοκοινοτισμοῦ, πάντως! Ὅμως μήπως θὰ πρέπει νὰ προσαρμόσουμε τὴν ἄποψίν μας ἀναλόγως τῶν ἀπόψεων καὶ ἀποδεκτῶν νορμῶν τοῦ κατευθυνομένου πλήθους τῶν ἀδαῶν καὶ διεφθαρμένων;
ΟΧΙ ἀγαπητοί, θὰ πρέπει ἀπεναντίας νὰ τοὺς δώσουμε φῶς – κι ὄχι ἑλκυστικὰ γυαλιστερὰ πλαστικὰ προϊόντα, ποὺ πωλοῦνται εὔκολα στὶς ἀγορὲς καὶ στὰ δημοκρατικὰ τηλεπάζαρα!!!
Καὶ θὰ τοὺς δώσουμε φῶς μόνον ἂν ἐμεῖς γίνουμε φωτεινοὶ κι ἀληθινοὶ καὶ οὐσιώδεις.
Καὶ συνεχίζει ἐκεῖ ὁ ἀνώνυμος σχολιαστής, σαρκαστικῶς: «Εγώ λέω να ξεκινήσουμε στον εθνικιστικό χώρο να ντυνόμαστε με φουστανέλες και να βάζουμε στη διαπασών μέσα στο αμάξι ηπειρώτικα για να μαζέψουμε κόσμο. Άντε ρε δεν υπάρχει σωτηρία.»
Ἐὰν βάζουμε ἠπειρώτικα ἐπειδὴ «πρέπει», ὅπως κάποτε ἡ ἀπολιθωματικὴ «ἐθνικόφρων δεξιά», τότε δὲν θὰ μπορέσουμε οὔτε κἂν τὸν ἑαυτό μας νὰ πείσουμε! Ἀπεναντίας, ἐὰν αὐτὰ ἀναζωογονήσουν τὸ πνεῦμά μας καὶ τὴν ζωτικήν μας ὁρμήν, τότε τὰ χρειαζόμαστε, ναί! Ἀνεβῆτε τὸ καλοκαῖρι στὴν ἤπειρο, στὸ Ζαγόρι – καὶ θὰ δεῖτε ἐφήβους καὶ νέα παιδιὰ νὰ μυσταγωγοῦνται ἐνθουσιωδῶς μὲ παραδοσιακὰ ἠπειρώτικα – καὶ παρόμοια ἔχω προσφάτως δεῖ μὲ θρακιώτικα, μὲ σαρακατσάνικα, μὲ κάθε ὑποκατηγορίας παραδοσιακὰ μεταξὺ νέων φοιτητῶν!
Δυστυχῶς ὁ μοντερνισμὸς κατέστρεψεν ἐντελῶς τὶς προηγούμενες γενιές, στὶς ὁποῖες μᾶλλον συγκαταλέγεται καὶ ὁ ἀνώνυμος σχολιαστής, ποὺ ξανατραγουδάει μιὰ φάλτσα ἐπῳδὸ ποὺ μοῦ προξενεῖ οἶκτο καὶ θλῖψι ἀπὸ τότε ποὺ ἤμουν μικρὸ παιδί. Καὶ ναὶ μέν, τὴν σημερινὴ γενιὰ ὁλικῶς ὁ μοντερνισμὸς τὴν ἕχει καταστρέψει περισσότερο ἀπὸ ὅλες - ὅμως ἐν ταὐτῷ εἶναι αὐτὴ τόσον ἀλλόκοτη καὶ τόσον παρουσιάζει ἀπρόβλεπτες κι ἀπρογραμμάτιστες πτυχές, ποὺ ἄνησυχοῦν τὰ «προοδευτικὰ» παπαγαλάκια τοῦ Συστήματος - καὶ γι᾿ αὐτὸ τρέφουν κι ἐμένα τὴν αἰσιοδοξίαν μου…
>>>[Συνεχίζεται]>>>
>>>
Τὸ βασικὸν ἔγκειται λοιπὸν εἰς τὸ «εἶναί» μας κι ὄχι στὸ τὶ θὰ δείχνουμε! Ἂν γίνουμε «αὐτὸ ποὺ εἴμαστε» («Γένοιο οἷός ἐσσι»), τότε καὶ θὰ τὸ ἀκτινοβολοῦμε καὶ θὰ εἶναι τοῦτο αὐθεντικὸ κι ἀήττητο!
Γερμανιστί, ἔστω ἐκ τοῦ Sein (εἶναι) τὸ Schein (δοκεῖν, φαίνεσθαι) – καὶ ΟΧΙ ἀντιστρόφως!
Διότι ἂν τὸ ἀντίστροφον (ποὺ ἀποτελεῖ ἐν πολλοῖς καθεστὼς γιὰ τὴν σημερινὴ πραγματικότητα τοῦ χώρου – καὶ ὄχι μόνον) παγιωθῇ, τότε δὲν μπορεῖ τίποτε νὰ μᾶς σώσῃ. Διότι θὰ ἔχῃ ὁριστικῶς πιὰ ὑποδουλωθῇ τὸ εἶναι, ἡ ψυχὴ καὶ τὸ πνεῦμά μας.
Διάβασα στὸ προηγούμενο νῆμα ἕνα σχόλιο ἀπὸ τὸν Ἀχιλλέα, τὸ ὁποῖο μοῦ ἄρεσε πάρα πολὺ κι ἔχει περισσότερο βάθος κι ἀπ᾿ αὐτὸ ἀκόμη ἴσως ποὺ ὁ ἴδιος ἀντελαμβάνετο ὅταν τὤγραφε:
«Έχετε παρατηρήσει ιστορικά ποιες κοινωνίες κατανάλωναν το περισσότερο αλκοόλ; Το περισσότερο φαγητό; Οι κοινωνίες όπου οι "πολίτες"(ας πούμε καλύτερα τα "subjects") ήταν σε κατάσταση δουλείας. Είτε δουλεύεις στο χωράφι ως δούλος στην Αίγυπτο του Ακενατόν, είτε δουλεύεις καθισμένος για 10 ώρες πίσω από έναν υπολογιστή στην Ελλάδα του 21ο αιώνα τελικά η ανάγκη σου για αλκοόλ, κακό φαγητό και, λόγω της εξέλιξης της μοντέρνας ιατρικής, αγχολυτικών όχι απλά δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται. Που καταλήγουμε λοιπόν; Ότι όσο μεγαλύτερος δούλος είσαι, όσο χειρότερα περνάς, όσο περισσότερο βλέπεις ότι κάποιος άλλος έχει τα ηνία της ζωής σου τόσο περισσότερο ξεσπάς αυτοτιμωρητικά για να μειώσεις τον εσωτερικό σου πόνο. Με αυτό το πρόβλημα, το οποίο είναι και πολύ ουσιαστικότερο από το ότι "πεινάει" ο "Λαός" θα ασχοληθεί κάποιος;»
Αὐτὸς ὁ δοῦλος, φίλε Ἀχιλλέα, κι ἂν κάποτε γίνῃ διευθυντὴς κι ἔχῃ ἄφθονες προσόδους, θὰ παραμένῃ ἐν τούτοις δοῦλος. Αὐτὸς ὁ δοῦλος δὲν σώζεται: Θὰ πεθάνῃ δοῦλος - ἢ μᾶλλον: ἔχει ἤδη πεθάνει ἀλλὰ δὲν τὸ γνωρίζει, ἡ γνῶσίς του εἶναι καθαρὰ φαντασίωσις κατὰ νοσηρὸν τρόπον.
Τὸ ζητούμενον εἶναι ἡ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ προτύπων: Τὰ παλαιὰ ἔχουν τόσην ἀξίαν, ὅσον δύνανται νὰ συμβάλουν εἰς τὴν ἐνσάρκωσιν καὶ ἄνδρωσιν ζώντων καὶ ῥωμαλέων προτύπων ΤΩΡΑ, σήμερα!
Τώρα, γιὰ ν᾿ ἀπαντήσω καὶ στὸν τελευταῖο ποὺ μοῦ ἀπευθύνεται προσωπικῶς, τέτοια ἐμπνευστικὰ πρότυπα καὶ τέτοιοι δυναμικοὶ μῦθοι χρειάζονται γιὰ νὰ ζυμωθῇ τὸ νέον ἀμάλγαμα μαχητοῦ: τὰ ἀφῃρημένα σχήματα ποὺ προβάλλεις φίλε μου (ΠΛΗΝ τοῦ «Χιτλερισμοῦ») ἔχουν μηδενικὴν μυθικὴν ἀξίαν - ἄρα μηδενικὸν δημιουργικὸν δυναμικόν. Τὰ ἀφῃρημένα σχήματα πάντα κατατείνουν πρὸς δογματικότητα κι ἀπολίθωσιν, ἰδίως ὅταν ἐκλείπει τὸ ἀρχικῶς ζῳογονοῦν πνεῦμα.
Γιὰ τὴν Χρυσῆ Αὐγὴ ποὺ ἀναφέρεις, σὲ διαβεβαιῶ ὅτι ἀρχικῶς εἰς τὸ ἀνώτερόν της (ποιοτικῶς) κομμάτι ἐκυριάρχει πράγματι ἕνας ἁγνὸς ἐφηβικὸς ῥομαντισμὸς καὶ μιὰ ἀληθὴς ὑψηλοφροσύνη, ποὺ ὅμως ἀντὶ νὰ περιχαρακωθοῦν καὶ νὰ γίνουν ἐπικυρίαρχα δίκην ἀνωτέρας κάστας, ὑπέστησαν βαθμηδὸν ἀλλοίωσιν, ἔξωσιν καὶ ὑπαγωγὴν εἰς τὸ μαφιοειδὲς μιχαλολιάκειον οὐγκανιστάν, ἐξαιρέσει μόνον τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ὅσον ἐγὼ τὴν ἤλεγχα - ἤτοι μέχρι τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 2002. Ὑπῆρξε μία συνεχὴς ἀντιπαράθεσις, ὅμως τελικῶς ἐκυριάρχησεν αὐτὸ ποὺ γλαφυρῶς περιγράφεις ὡς «ένα τσούρμο άσχετων που προσπάθησαν να κάνουν ιδεολογία την ψυχική ανισορροπία του αρχηγού τους.» Ὑπό τινα ἔννοιαν, ἡ ΧΑ ἐμπολσεβικοποιήθη.
Εἶμαι ἐν τούτοις πάντα ἕτοιμος νὰ συζητήσω ἐφ᾿ οἱουδήποτε θέματος - ὅμως τὸ τραγικὸν ἐπίπεδον (ἀπὸ πάσης ἀπόψεως) ποὺ παρουσιάζουν κάποιοι κατὰ τὰ φαινόμενα ὁμοϊδεάτες σου (κυρίως σὲ ἄλλο ἱστολόγιο) μοῦ εἶναι ἀπαγορευτικό. Ὁ Gregor Srasser μοῦ εἶναι συμπαθὴς καὶ εἰς πλεῖστα ὅσα συμφωνῶ - περὶ δὲ Otto οὔτε ν᾿ ἀκούω θέλω! Τύποι πάλιν σὰν τὸν Λιμόνοφ (https://bookpress.gr/kritikes/xeni-pezografia/8701-carrere-emmanuel-ekdoseis-tou-eikostou-protou-limonof-xenios), ἀναρχοεθνικισταὶ καὶ ἐθνομπολσεβίκοι εἶναι προϊόντα ἀστικοῦ θερμοκηπίου καὶ δὲν μ᾿ ἐνδιαφέρουν – χωρὶς ἐν τούτοις νὰ ἀρνοῦμαι διάλογον μαζί τους, δοθείσης εὐκαιρίας. Διὰ ζώσης κατὰ προτίμησιν – μοῦ εἶναι πληκτικώτατον τὸ πληκτρολόγιον…
Αὐτὰ ἐν ὀλίγοις, ὡς ἐλάχιστα πρὸς κάλυψιν, ἐλπίζω, τῶν ἀνακινηθέντων.
Ἔρρωσθε!
Στέφανος Γκέκας
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καλά ρε Pekerwood (το γράφεις και λάθος και θα νομίσει κανείς ότι είσαι γκαρσόνι), αυτά τα 50 εκατομμύρια Γερμανο-Αμερικάνοι που λες, τι ψηφίζουν; Μήπως κανέναν εχθρό του σιωνισμού; Τραμπ και Μπάιντεν ψηφίζουν, όπως και όλοι οι άλλοι Αμερικάνοι ανεξαρτήτως καταγωγής. Γιατί λοιπόν θα πρέπει ο Γκέκας να απολογηθεί γι' αυτούς; Αν οι Μεσοδυτικοί που λες εκλέξουν κάποιον απομονωτιστή που με τις κινήσεις του θα επιταχύνει την απελευθέρωση της Ευρώπης από το ζυγό του ΝΑΤΟ, τότε θα τους πούμε μπράβο. Μέχρι τότε ορθώς θα τους κράζουμε, αλλά εσύ γιατί θίχτηκες δεν κατάλαβα. Γερμανός είσαι ή Μεσοδυτικός Αμερικάνος;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Βγήκε νέο βιβλίο για τον Λόρδο Μπάιρον από τον Στέλιο Φωκο.
Ο Αχιλλέας είπε...Καλημέρα κύριε Γκέκα. Δεν έχουμε μιλήσει ποτέ, οπότε αυτή θα είναι μία πρώτη προσπάθεια. Αρχικά στο σχόλιό μου το οποίο ενσωματώσατε και είπατε ότι αυτοί οι άνθρωποι, δηλαδή αυτοί οι οποίοι είναι δούλοι στην σημερινή εποχή θα συνέχιζαν να είναι δούλοι ακόμη και εάν είχαν οικονομικούς πόρους, θα συμφωνήσω. Αλλά προσέξτε. Δεν συμφωνώ με το ότι κάποιος άνθρωπος γεννιέται δούλος. Υπήρχαν κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας πλείστοι οι οποίοι ήταν δούλοι έχοντας στραμμένο ένα δίκαννο, ένα ξίφος ή ένα ακόντιο προς τον λαιμό τους. Δεν επέλεξαν να είναι δούλοι λόγω των "κατώτερων φυλετικών τους χαρακτηριστικών". Σε τελική ανάλυση οι Έλληνες υποδούλωναν Έλληνες για χιλιάδες χρόνια. Σε αυτές τις δουλοκτητικές κοινωνίες υπήρχαν "κατώτεροι" Έλληνες ή "ανώτεροι" Έλληνες; Υπήρχαν απλά Έλληνες οι οποίοι έχασαν έναν πόλεμο, μία μάχη κλπ. Κατά εμέ δεν υπάρχει Ειμαρμένη κ. Γκέκα. Έχουμε ελεύθερη βούληση. Αυτό που μας διαχωρίζει από έναν γορίλα είναι το ότι εμείς έχουμε συνείδηση, ψυχή, ελεύθερη βούληση και κυρίως την δυνατότητα να γνωρίζουμε ότι, δεδομένα, θα πεθάνουμε. Δεν γίνεται να λειτουργούμε λες και είμαστε ακόμη ένα είδος του ζωικού βασιλείου. Σε τελική ανάλυση έχετε δει ποτέ μία αγέλη ζώων να αναπτύσσει πολιτισμό; Ναούς; Τέχνη; Να έχει δυνατότητα διαχωρισμού του "beautiful" και του "sublime";
Που θέλω να καταλήξω για να μην σας κουράζω άλλο. Πιστεύω ότι υπάρχουν κάστες και μάλιστα ιδιαίτερα αυστηρές, όχι βέβαια βιολογικές αλλά πνευματικές. Ανάμεσα σε έναν Σουηδό (απόγονο σκληροτράχηλων Βίκινγκ) ο οποίος κατεβαίνει και "παρελαύνει" σε όλες αυτές τις "δημοκρατικές" βεγγέρες της Δύσης και σε έναν, φύση και θέση, παραδοσιοκράτη Μεσανατολίτη Βεδουίνο ο οποίος ζει με τον ίδιο τρόπο τα τελευταία 4.000 χρόνια ποιος από τους δύο είναι "ανώτερος"; Ποιος από τους δύο «Είναι» κατά Χάιντεγκερ; Σε τελική ανάλυση ποιος ζει ως κατεκτημένος, μακριά από τις παραδόσεις του;
Και για να σας κάνω και μία πιο φιλοσοφική ερώτηση, επειδή άκουσα και τον τελευταίο λόγο σας στο YouTube. Κάποιος συναγωνιστής σηκώθηκε στο τέλος της ομιλίας σας και μίλησε για ελιτίστικες ομάδες. Εννοώντας ότι μία από αυτές είναι και η δική σας. Ποιος καθορίζει τι αποτελεί ελίτ και τι όχι; Ένας Αφρικανός δρομέας είναι ελίτ στον αγώνα δρόμου αλλά κάτω του μετρίου στις πολεμικές τέχνες, ένας Ιταλός φιλόσοφος είναι ελίτ στο φιλοσοφικό του αντικείμενο αλλά κάτω του μετρίου στις μαθηματικές του γνώσεις. Με λίγα λόγια, ποιο είναι το αντικειμενικό φιλοσοφικό κριτήριο για το τι αποτελεί "ελίτ" και τι όχι; Ποιος το καθορίζει; Εμείς; Νοηματοδοτούμε εμείς τον όρο "ελίτ" ή έχει ήδη νόημα το οποίο προϋπάρχει; Είμαστε δηλαδή εξιστανσιαλιστές ή υπάρχει κάτι Ανώτερο από το οποίο εμπνεόμαστε;
Συγγνώμη εάν είναι πολλές οι ερωτήσεις, και η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να τα λέγαμε πίνοντας κάποια μπύρα, αλλά από ότι έχω καταλάβει δεν βρισκόμαστε στην ίδια πόλη. Θα χαρώ πολύ να σας ακούσω, επειδή ενώ αντιλαμβάνομαι ότι διαφωνώ σε αρκετά μαζί σας, τουλάχιστον, από την πορεία σας στον χώρο μπορώ να αντιληφθώ ότι, λογικά, θέλετε να επιφέρετε μία αλλαγή προς κάτι το θετικό και ότι δεν είστε κακοπροαίρετος. Οπότε σίγουρα μπορούμε να συζητήσουμε.
Προς τον ανώνυμο που ρωτά τον Στέφανο να του πει την γνώμη του για γνωστό πρόσωπο του εθνικιστικού χώρου:
Παιδιά δεν είναι η φόρμα σχολιασμού χώρος ώστε να γίνει χαλαρή κουβεντούλα όπου ο καθένας θα γράφει την γνώμη του για τρίτα πρόσωπα. Ενδεχομένως να μην σου απαντούσε ο Στέφανος ακόμη και αν δημοσιευόταν το ερώτημά σου.
Επιπλέον έχει δικό του ιστότοπο του ΑΡΜΑ, με διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, στον οποίο μπορείτε να ρωτήσετε τι γνώμη έχει ο Στέφανος για το κάθε πρόσωπο που σας ενδιαφέρει και να αποφασίσει ο ίδιος αν έχει νόημα να συζητήσει τέτοια θέματα.
Προς τον Pekerwood: Γράψε αυτά που ρωτάς και παραθέτεις στα δύο σχόλια χωρίς χιουμοριστικό ύφος. Με αυτό το ύφος δεν θα σου απαντήσει κανείς σοβαρά και θα χαθεί το περιεχόμενο των όσων γράφεις σε άγονες αντιπαραθέσεις. Και είναι κρίμα γιατί έχουν ενδιαφέρον. Γράψε τα σχόλια με το ύφος που απαιτεί μια σοβαρή συζήτηση για να ανεβάσουμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τους έχει πονέσει το ΑΡΜΑ τους εστιάτορες και τα γκαρσόνια της Νέας Δημοκρατίας η αντρική εθνικιστική στάση υπέρ της Ρωσίας στον πόλεμο ενάντια στην λουγκρανία-ΝΑΤΟ.
Με δεδομένο ότι αυτή η λέξη ανήκει στους νιγκαζ η ορθογραφία παίζει μηδαμινό ρόλο.Τωρα εσύ που περιμένεις ποτε οι γουασπις θα εκλέξουν απομονωτιστη πρόεδρο,μάλλον αυτό θα συμβεί στη Ζωή Μετά του Αρκά.Και αφού οι σιωνιστές-φιλελευθεροι στις ΗΠΑ τους σέρνουν από τη μύτη 250 χρόνια,ΕΕ τότε κάποιο λάκκο έχει η φάβα...φτάνει πια με τα παραμυθακια
του νορδικου γονιδίου.Δοξα τω θεώ τους έχουμε ζήσει ως τουρίστες στα μέρη του Σταμάτη.Μιλαμε για αλκοολικούς μαλακες ανίκανους να φυλάξουν τις ίδιες τους τις γυναίκες.
Ο/Η Pekerwood είπε...Κύριοι της φλεφαλο σας ενημερώνω ότι όταν προσπάθησα να μπω σε αμερικανικό φόρουμ του "χωρου",πριν από οχτώ χρόνια,ο γερμανοαμερικανος admin με το πλήρες νοήματος παρατσούκλι rassisten με προσφώνησε hysterical pelasgian peon.Παιζοντας το παιχνίδι του τον διαβεβαίωσα ότι δεν πρόκειται να παντρευτώ την αδελφή του οπότε δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας.
Now you are talking mate...μου απάντησε και ξεκίνησε ένας επικοδομητικος διάλογος και με τους υπόλοιπους μουρικανς του φορουμ πάνω στις ερμηνείες που δίνουν για τον εθνικοσοσιαλισμό,τον φασισμό η απλώς τον εθνικισμό/πατριωτισμο.Οι άνθρωποι αυτοί έχουν αίσθηση του χιούμορ,διαθέτουν αυτοσαρκασμο σε μεγάλες δόσεις,κινούνται σχεδόν πάντα στα πλαίσια της υπερβολής.Θεωρουν τον Ραλφ Γουαλντο Έμερσον περίπου ως αρχετυπικό βόρειο άνθρωπο και τον Τόμας Τζέφερσον σαν παρεξηγημένο εθνικοσοσιαλιστή.Περιττο βέβαια να αναφέρω ότι κατά την άποψη τους οποίος δεν έχει προγόνους από τη βορειοδυτική Ευρώπη ανηκει στην κατηγορία που έχουν τους spics.Ισπανοι,Πορτογάλοι,Ιταλοί νοτιότερα του Πιεμόντε και οι Βαλκάνιοι νοτιότερα της Σερβίας καταλαβαίνετε ότι θεωρούνται λίγο πιο ψηλά από τους Σαντ νιγκαζ.Τους βόρειους Σλάβους τους διαχωρίζουν όπως οι εστιατορες σε αριους καθολικούς και οπισθοδρομικούς μπολσεβίκους.
Αν κάποιος τους υπενθυμίσει ότι οι αυθεντικοί Αμερικάνοι είναι οι ερυθροδερμοι,αντιπαρερχονται με θεωρίες τύπου ανθρώπου του clovis,η βόρεια Αμερική κατοικούνταν αρχικα από λευκούς Σκύθες,όπως ο Κόναν,οι οποίοι σε βάθος χρόνου αφανίστηκαν από τους paleomongols ερυθροδερμους που ήρθαν μεταγενέστερα.Ενας χαμός,ένα τσιρκο...
Γνωστό αυτό. Εδώ υπάρχουν και στην Ελλάδα "εστιατόρια" που αναπαράγουν αυτές τις ανοησίες. Φανταζόμαστε ότι θα διάβασες την συνέντευξη του Χάινμπαχ στον Αχιλλέα, όπου είχε τεθεί το ερώτημα.
Στα των προηγούμενων σχολίων τώρα. Γράψε τα σε ένα κατάλληλο ύφος γιατί καλό είναι να δημοσιευθούν. Κι εμείς κάνουμε χιούμορ αλλά σε συγκεκριμένες αναρτήσεις που η συζήτηση η οποία τις ακολουθεί έχει την ανάλογη ελαφρότητα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μόνο και μόνο το γεγονός ότι γνωστά στελέχη του "χώρου" θεωρούν κακό το να "μπολσεβικοποιηθούμε" δείχνει την κατάντια του ελληνικού εθνικισμού που σύρθηκε ως ουρά της μνημονιακής δεξιάς αρπάζοντας αντεργατική ατζέντα...
Pekerwood και πολύ λίγα λες, και χαρά στο κουράγιο σου που μπήκες σε επικοινωνία με τέτοια άτομα. Ελάχιστοι Αμερικανοί εθνικιστές έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από την "κουκλουξανοποίηση" του εθνικισμού. Μιλάμε για μία χώρα με άνω των τετρακοσίων εκατομμυρίων ανθρώπων, και οι διαβασμένοι και λογικοί εθνικιστές δεν πρέπει να ξεπερνούν τα εκατό άτομα. Το εννοώ. Έχω κάνει γερό πέρασμα από όλα τα site του "Υπερβόρειου" γονιδίου. Τα άρθρα που έχω διαβάσει από αυτά τα site ανέρχονται στις υψηλές εκατοντάδες. Σου λέω λοιπόν ότι είδα ΜΙΑ φορά την λέξη «Ρομαντισμός», και που αλλού; Αλλά στο site του Patriotic Socialist Front όπου μέλος είναι ο Χάινμπαχ, του οποίου πήρα και συνέντευξη.
Πιστεύω ότι έχεις δει και εσύ ότι στην Αμερική έχουν δημιουργηθεί κανονικές θρησκευτικές αιρέσεις "εθνικισμού". Οι τρελοί του Attomwaffen Division όπου έλεγαν ότι ο Charles Manson και ο Χίτλερ ήταν Άβαταρ. Η "εκκλησία" του «The Church of the Creator» όπου είχε δημιουργήσει δικό της Βιβλικό δόγμα περί Άριου Χριστού. Ξέρεις για τον ίδιο Άριο Χριστό για τον οποίο μιλούσε ο Πατριάρχης, όπου έλεγε ότι ο Χριστός είχε έρθει στην Ελλάδα για να σπουδάσει φιλοσοφία... Πραγματικός εμετός ένθεν και ένθεν αλλά χαίρομαι που υπάρχουν νεαροί συναγωνιστές με δυνατά αγγλικά που έχουν έρθει σε επικοινωνία με όλους αυτούς, έτσι ώστε να θυμόμαστε διαρκώς ότι οι Έλληνες ενώ έχουν περάσει 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους και 200 χρόνια φιλελεύθερης, σκληροπυρηνικής προπαγάνδας σε εμάς υπάρχουν ακόμη ζωντανοί σε αντίθεση με τους ψοφοδεής "συναγωνιστές" όπου έκαψαν τον εγκέφαλό τους με τους λόγους του William Luther Pierce (ο οποίος, επίσης, είχε δημιουργήσει "εθνικιστική" αίρεση και μάλιστα οι κακές οι γλώσσες έλεγαν ότι όπως σε κάθε αίρεση έτσι και στην δική του υπήρχε έντονο sexual exploitation).
Δεν τα λέω εγώ. Ο ίδιος ο Χάινμπαχ μου τα έλεγε. Ο ίδιος προσπάθησε να κάνει κάτι και να βγάλει από τον βούρκο τον Αμερικανικό εθνικισμό και ενώ τελείωνε τον λόγο του(σε μία ομιλία με εθνικιστικές ομάδες) στον οποίο μιλούσε για εργατικά δικαιώματα και τρόπους αντιμετώπισης του Αμερικανικού zeitgeist ο επόμενος ομιλητής ανέβαινε στο podium ντυμένος ως brown shirt του 1930(!!!) και ξεκινούσε τον λόγο του λέγοντας "Well boys, these niggers are crazy! Am I right?"...Αυτή είναι η κατάσταση του Αμερικανικού και, εν γένει, Δυτικού εθνικισμού. Να μην ξεχάσω Pekerwood να σου θυμίσω ότι υπήρχε και μία οργάνωση-σύνδεσμος-κόμμα στην Ελλάδα όπου μέλος της είχε ντυθεί με ρόμπες της ΚΚΚ και μάλιστα βγήκε και φωτογραφία με την αμφίεση, και το χεράκι σηκωμένο, έτσι ώστε μέλη του κόμματος να πρέπει να λένε ότι ο συγκεκριμένος ήταν ντυμένος έτσι λόγω...καρναβαλικής περιόδου. Για να δείτε ότι ενώ στην Ελλάδα, επειδή είμαστε πραγματικό έθνος, υπάρχει εκπληκτική μαγιά για πραγματικό, grass-roots εθνικισμό δείτε ποιους αντέγραφαν στο γνωστό τσίρκο!
Βεβαίως και διάβασα τη συνέντευξη που είχε πάρει ο αρθρογράφος σας,αλλά δεν σχολίασα σε εκείνη την ανάρτηση.Η πρόθεση μου δεν είναι να τρολαρω τον κύριο Στέφανο η οποιονδήποτε βγαίνει επωνύμως και καταθέτει τις απόψεις του αλλά να επιστησω την προσοχή σας στις μη αναστρέψιμες παθογένειες μιας υπερδύναμης που έχοντας ως "κορμό" το γερμανικό στοιχείο-ο ίδιος ο ζωγράφος το αναφέρει στη διαθήκη του- παριστάνει το χωροφύλακα του κόσμου.Οι Ηνωμένες πολιτείες ίσως διατηρούσαν κάποιο οντολογικό υποβαθρο αν είχαν αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο του δέκατου ένατου αιώνα,είχαν ακούσει τις προτροπές του Λίνκολν για επαναπροώθηση των Μαύρων στην Αφρική και είχαν πραγματικά απαλλαγεί από τις οικονομικές συγκυρίες που τους είχαν ωθήσει αρχικά να τα σπάσουν με το Νησί.
Τώρα πλέον είναι ο αρχιοδοστρωτηρας της φυλετικης επιμειξιας,και μέσω της παγκοσμιοποίησης θέλουν όλος ο πλανήτης να είναι το προαστιακό τους πολυκατάστημα.
Γειά σου Ἀχιλλέα.
Τὰ ἐρωτήματά σου θὰ μποροῦσαν νὰ μοῦ δώσουν ἀφορμὴν νὰ γράψω (τοὐλάχιστον ἕνα) ὁλόκληρο βιβλίο.
Δουλεία ὑπάρχει πολλῶν εἰδῶν. Στὴν ἐποχήν μας ἡ ἴδια ἡ ἐργασία τῶν πλείστων πολιτῶν συνηθέστατα ἔχει καταντήσει δουλεία = δουλειά (οἱ νεώτερες μονοτονικὲς γενιὲς οὕτως ἢ ἄλλως, ὡς ἀζυγοστάθμητες, τὸν ἕνα αὐτὸν ἔρμο τόνο-παλοῦκι ποὺ τοὺς ἀπέμεινε δὲν ξέρουν κἂν νὰ τὸν χειρίζωνται καὶ δὲν διακρίνει κἂν ἡ γραφίς τους μεταξὺ δουλειᾶς καὶ δουλείας, γιὰ μίαν καὶ μοναδικὴν φοράν δικαίως!), ἀφοῦ τὰ ἔργα τους εἶναι κακοτεχνήματα κι ἔργα δούλων μιᾶς ὑλιστικῶς ὠφελιμοκρατικῆς μηχανικότητος, ἐν τέλει ἄνευ νοήματος ἄλλου πέραν τῆς αὐτανελισσομένης καὶ ἀπεριορίστου ὑστερικῆς ὑπερπαραγωγῆς, πέριξ καὶ πρὸς κορεσμὸν τῆς ἀκορέστου μαύρης τρύπας τῶν τεχνητῶν («FIAT») καὶ ψευδῶν χρεῶν κι ἀξιογράφων τοῦ καρκινώδους καπιταλιστικοῦ ἐκτρώματος. Ἐκτρώματος ποὺ δὲν ἔχει μόνον καθυποτάξει κι ὑποδουλώσει τὴν οἰκονομίαν σ᾿ ὅλες της τὶς ἐκφάνσεις - ἀλλ᾿ ἐξανδραποδίσει ψυχὴν καὶ πνεῦμα, ἐξευτελίσει κι ἐκμηδενίσει ἔθνη καὶ παραδόσεις… Καὶ ἀντιστρέψει τὴν κλίμακα ἀξιῶν – καὶ ἀξίων.
Τὰ δ᾿ ἐκ τῶν ἔνδον ὑποδουλωμένα ἀνδράποδα, ποὺ εἶναι προγραμματισμένα νὰ «ἐπιλέγουν» τὴν δουλείαν τους, εἶναι οἱ χείριστοι τῶν δούλων!
...Καὶ προκαλέσει ὁλικὴν σύγχυσιν - τῆς ὁποίας ἡ ἀπάντησίς σου, καὶ παρ᾿ ὅλην τὴν βαθειὰν ὀξυδέρκειαν, δὲν εἶναι πλήρως ἀπηλλαγμένη.
Ὁ μέγιστος Ριχάρδος Βάγκνερ ἐξῆρε τὴν Ἀρχαίαν Ἑλλάδα, ὅπου ὁ προικισμένος Ἄριος ἦτο δημιουργὸς καὶ ὄχι ἐργάτης, δοῦλος – διότι καὶ αὐτὰ τὰ ἀντικείμενα καθημερινῆς χρήσεως ἦσαν καλλιτεχνήματα, ἐμποτισμένα καὶ νοηματοδοτημένα ἐκ τῆς Παραδόσεως, μὲ σκηνὰς ἐκ τῆς Ἰλιάδος καὶ τοῦ κόσμου τῶν θεῶν ΤΟΥΣ ἐπὶ τῶν καθημερινῆς χρήσεως ἀγγείων, κυλίκων κ.λπ., ἐκπνευματίζοντας, ἐξυψώνοντας στὸν χῶρο τοῦ πνεύματός ΤΟΥΣ καὶ τῆς Παραδόσεως τὴν ἄλλως θλιβερὰν καὶ ἀνουσίαν καθημερινότητα κι ἀναίροντες (ἐξυψοῦντες) τὴν θνητὴν γραμμικὴν χρονικότητα τῆς στατιστικῆς μας μηδενικότητος εἰς τὴν ἄχρονον ἀθανασίαν τῆς Ἱερᾶς Ἀρίας κυκλικότητος…
Καὶ βεβαίως ἐχρειάζοντο δούλους γιὰ τὶς «δουλειές»· εἶναι ὅμως τοῦτο δίκοπος μάχαιρα:
Ἐκ τῆς ὀπτικῆς τῶν ὑποδούλων, ὅταν οὗτοι κακῇ τῇ μοίρᾷ ἦσαν Ἄριοι (Ἕλληνες, Θρᾶκες κ.λπ.) - ἐκ τῆς ὀπτικῆς τῶν κυρίων, ὅταν δὲν ἦσαν, ἐν ὄψει τοῦ ἐπικειμένου ὀλέθρου τῆς ἐπιμειξίας.
Λίαν συνοπτικῶς, διὰ νὰ κλείσω:
Ζοῦμε σὲ μιὰν έποχὴν ὁλικῆς ἐσωτερικῆς καταστροφῆς κι ἀντιστροφῆς.
Ὁ Ἄριος ἄνθρωπος ἔχει ἀποδιοργανωθῆ καὶ διαλυθῆ ἐσωτερικῶς – καὶ ὑποδουλωθῆ. Κι οἱ πλέον προικισμένοι ἀκόμη συνήθως εἶναι ἐν ὁλικῇ συγχύσει βυθισμένοι σ᾿ ὠκεανοὺς πληροφορίας καὶ σωρευμένης γνώσεως, συνήθως ἀποσπασματικῆς καὶ ἀρνητικῶς ἐπιλεκτικῆς, χωρὶς ἐσωτερικὴν πυξίδα (Πολυμαθίη κακοτεχνίη!). Ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἐσωτερικοῦ του χάους ἔρχεται κι ἐπικάθηται μία θρησκεία καὶ ἠθικὴ δούλων ὡς ἀφῃρημένον ἐξωγενὲς «ἠθικὸν καθῆκον» - μία παθολογία ποὺ τόσον θαυμαστῶς ἀνέταμε κι ἐξεγύμνωσεν ὁ μοναδικὸς ψυχογράφος Φρειδερῖκος Νίτσε.
Εἶναι ἀξιοσημείωτον ὅτι, καθὼς ἡ συνθλιπτικὴ ἰσχὺς τῆς διὰ τῆς ἀντι-παιδείας ἐπιφερομένης συγχύσεως καὶ ἐσωτερικῆς ἀποδιοργανώσεως κυρίως πλήττει ὅσους μακρότατον διατρίβουν ἐντὸς τοῦ «ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος», ἐν τέλει οἱ τελευταῖοι ἐλεύθεροι λευκοὶ ἄνθρωποι πρὸ παντὸς ἀνευρίσκονται ἐντὸς κοινωνικῶς κατωτέρων τάξεων μᾶλλον παρὰ μεταξὺ τῶν «μορφωμένων»… Ὡς ἐκπαιδευτικὸς ἔχω παρακολουθήσει τὴν διαδικασίαν ἐσωτερικοῦ ἐξανδραποδισμοῦ κάποιων ἐξ ἐκείνων, ποὺ φύσει εἶχαν τὶς βέλτιστες προϋποθέσεις ἐσωτερικῆς ἀνελίξεως – καὶ κατήντησαν μέσα ἀπὸ τὰ δολοφονικὰ χέρια καὶ τὶς δαγκάνες ἑνὸς ἐξαλλοτριωτικοῦ μηχανισμοῦ παραγωγῆς ἀνδρεικέλων νὰ εἶναι εὐτελῆ ἀποψευδίσματα καὶ θλιβερὲς σκιὲς τοῦ ἑαυτοῦ των…
Ἐπειδὴ βλέπω ὅτι πολὺς λόγος γίνεται περὶ κοινωνικοῦ δαρβινισμοῦ καὶ νόμου τοῦ ἰσχυροῦ, ἔχω νὰ παρατηρήσω ὅτι στὴν ἐποχήν μας αὐτὸ λειτουργεῖ τελείως διαστροφικῶς, εὐνοώντας ὄχι μόνον τοὺς ἐπιδεξιωτάτους τῶν σαλτιμπάγκων ἀπατεώνων χρηματανθρώπων ἀλλὰ καὶ τὶς πιὸ εὐέλικτες μαϊμοῦδες καὶ παπαγάλους τοῦ Συστήματος - ἐν ᾧ καταπνίγει τοὺς ἀνθισταμένους, ποὺ δὲν δέχονται νὰ καταντήσουν ἀσπόνδυλα μαλάκια στὰ σιχαμερά του χέρια…
>>>Συνεχίζεται >>>
>>>
Ὅ νόμος τοῦ ἰσχυροῦ ὡς πρότυπον κοινωνικῆς δικαιοσύνης, ἐκφερόμενος ὑπὸ τοῦ Θρασυμάχου, συνθλίβεται ὑπὸ τῆς Πλατωνικῆς σοφίας εἰς τὸ α΄ βιβλίον τῆς «Πολιτείας». Ἡ ὀρθὴ ἀπάντησις δίδεται ἐπίσης ὑπὸ τοῦ Φρ. Νίτσε – κι ἴσως ἐδῶ νὰ ᾿ξαφνιάζω τοὺς ἐπιφανειακούς του «γνῶστες», ποὺ ἐπιπολαίως κι ἐπιφανειακῶς διαβάζουν τὶς συνηθέστατα ἐλεεινὲς μεταφράσεις στὸ ἐγκεφαλικῶς νεκρὸ συγκεχυμένο γραικοφανὲς γλωσσικὸ ἰδίωμα, ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει σ᾿ αὐτὴν τὴν δυστυχῆ ἐκμεσανατολισμένην χώρα.
Ὁ Φρειδερῖκος Νίτσε θἐλησε νὰ μεταφράσῃ καὶ προσμετρήσῃ τὴν ἀρετὴν ὑπὸ ὅρους φυσιολογίας - ἐγὼ δὲ θὰ τὴν προεξέτεινα εἰς τὴν μεταφυσιολογίαν, ἀλχημικῶς νοουμένην (ὅπερ καὶ δὲν πρόκειται νὰ κάμω ἐδῶ!). Δὲν λέγει λοιπὸν πὼς καλὸν εἶναι τὸ δίκαιον τοῦ ἰσχυροῦ - ὄχι: Λέγει ὅτι καλὸν εἶναι ὅ,τι ἐνισχύει, ἐξυγιαίνει, προκαλεῖ αὐτογνωσίαν, θαλήν (θαλλερότητα), ῥώμην, δύναμιν ἐνδογενῆ.
…Ξαναμελετῆστε τὸν Νίτσε, παρακαλῶ! Στὸ πρωτότυπο – καὶ πάντως ὄχι στὴν κατωτέραν ἐκείνην γλῶσσαν διεθνοῦς παντοπωλείου, τὴν ἀγγλικήν!
Ἂν δὲν ξέρετε Γερμανικά, λάθος σας! Κι ἂν δὲν ξέρετε κι ἀρχαῖα ἑλληνικά, ἀκόμη μεγαλύτερο – κι ὅπως ἔλεγεν ὁ σπουδαῖος Ὀδ. Ἐλύτης, τότε οὔτε καὶ νέα ἑλληνικὰ μπορεῖτε πράγματι νὰ ξέρετε!
Λοιπὸν Ἀχιλλέα, βεβαίως καὶ μπορεῖ ἕνας παραδοσιακὸς Κινέζος ἢ ἕνας Ἰάπων νὰ ΕΙΝΑΙ πράγματι, ὄντας ὁ ἑαυτός του κι ἔχων αὐτεπίγνωσιν κι αὐθεντικότητα, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸν τυπικὸν εὐρωπαῖον. Ἐπειδὴ ὅπως γράφεις ἔχουμε πνεῦμα καὶ βούλησιν (τὸ περὶ ἐλευθερίας της ποὺ θίγεις τὸ προσπερνῶ ἐδῶ…), ἡ πιὸ ἀκριβὴ κληρονομιά μας, ὁ ἑαυτός μας, δὲν μᾶς προσφέρεται διὰ τῆς γεννήσεως στὸ πιάτο: Πρέπει σὰν τὸν Θησέα νὰ σηκώσουμε τὸν ἀσήκωτο βράχο τῆς Ἐντροπίας γιὰ νὰ βροῦμε καὶ ν᾿ ἀνασύρουμε τὸ ξῖφος τοῦ Ἀγῶνός μας, σὰν τὸν Ἀρθοῦρο νὰ τὸ ξεχωρίσουμε ἀπὸ τὸν γαιώδη βράχο, ὅπου ἔχει σφηνωθῆ καὶ ἴσως καὶ συμφυρθῆ, καὶ μ᾿ αὐτὸ νὰ καθυποτάξουμε τὸν πανενεργειακὸν δράκοντα, ὥστε τὸ αἷμά του νὰ μᾶς καταστήσῃ ἀτρώτους εἰς δήγματα ἐχιδνῶν καὶ τρωκτικῶν, ὅπως τὸν Ζίγφριδ!
Αὐτὸ ποὺ σοὔχει δοθῆ, ἅδραξ᾿ το κιόλας, γιὰ νὰ τὤχῃς – λένε κάποιοι ἀρχαῖοι Γερμανοὶ ποιηταί, ὡς ἄλλες ἀντηχήσεις τοῦ Πινδάρου.
Σαφέστατα ὅμως καὶ ὑπάρχει φυσικὴ διαβάθμισις φυλῶν τε καὶ ἀτόμων, ἐντὸς ἐκείνων – καὶ φυσικῶν καστῶν. Ἐντὸς τοῦ σημερινοῦ ἐπιθετικοῦ χάους ὅμως αὐτὰ ἀλλοιοῦνται καί, συχνά, ἀντιστρέφονται. Τέτοιος εἶναι ὁ διαβολικός μας κόσμος.
Τὰ ἀνωτέρω εἰσάγουν καὶ στὴν περὶ τοῦ «τίνες οἱ ἄριστοι» ἐρώτησίν σου, ποὺ δὲν σκοπεύω ἐδῶ νὰ ἐξαντλήσω. Ἀφοῦ δὲ ἡ ἀφορμὴ τῆς ἐρωτήσεως ἐλήφθη ἐκ τῆς τελευταίας μου ἀναρτήσεως (Βορεινὰ Σαλπίσματα 18β, https://www.youtube.com/watch?v=Olj6rtUdT2I&t=3s) ἐκ τῆς ὁμιλίας μου τῆς 18ης Μαρτίου καὶ τῆς ἐκεῖ παρεμβάσεως τοῦ κ. Γεωργίου Λιναρδῆ, νωρίτερα στὴν ἴδιαν ὁμιλίαν, ἂν πρόσεχες, θὰ ἐλάμβανες κάποιαν ἀπάντησιν στὸ περὶ ἀριστείας ἐρώτημά σου.
Ἐν τέλει, κι ἐπειδὴ ἐκ φύσεως διακρίνομαι ἔκ τινος ἀκράτου καὶ ὤμῆς εἰλικρινείας, καίτοι οὐκ ἄνευ κινδύνου ἔπισύρσεως τῆς μήνιός σου, ὁμολογῶ ὅτι κάθε ἐπικέντρωσις τῆς Πολιτικῆς περί τινα οἰκονομικὴν τάξιν μοῦ προξενεῖ ἀλλεργίαν καὶ φύσει τὴν ἐχθρεύομαι. Λυποῦμαι δὲ ποὺ τὸ NSDAP ὠνομάζετο (ὡς ἐκ τῶν συγκυριῶν) «ἐργατικὸν κόμμα». Ἀποποιοῦμαι κάθε ταξικότητα καὶ κάθε ἐργατικότητα. Ἡ ταὐτότης μου εἶναι πολεμικὴ καὶ πνευματική, κι ἂν κάποιοι κάτι ἐκ ταύτης συμμερίζονται καὶ συμμοιράζονται, εὐπρόσδεκτοι – εἴτε εἶναι ἐργάται εἰτε βιομήχανοι εἴτε τεχνίται.
Μὲ κουράζουν ἐπίσης ἀπεριόριστα οἱ γραικυλοειδεῖς ἐκχύσεις νοτίου φυλετικοῦ συναδελφωτισμοῦ. Ὁ πυρὴν τῆς Ἑλληνικότητος ἀνῆκε καὶ ἀνήκει εἰς τὸν πράγματι ἀνώτερον τύπον - ὁ δὲ φυλετικὸς προσδιορισμὸς μόνον δι᾿ ἡμιμαθεῖς εἶναι γεωγραφικός.
Ἔρρωσθε!
Στέφανος Γκέκας
Είναι απίστευτο το ότι το μητσοτακέικο ενώ έχει την φήμη του σκληρά αντιλαϊκού σογιού με διαπλοκή στα μπουνια καταγράφει ιστορικά εκλογικά ρεκόρ δημοφιλίας. Ντόρα δήμαρχος Αθηνών, Μπακογιάννης δήμαρχος Αθηνών, Μητσοτάκης Α 48%, Μητσοτάκης Β 2 φορές από 40αρες
Φαινόμενο που πρέπει να μελετηθεί από τους πολιτικούς επιστήμονες της χώρας. Μιλάμε ούτε οι Καραμανλήδες που τους προσκυνούσε όλη η βόρεια Ελλάδα τέτοια ποσοστά
Ναι αλλά κάνει καμεό περάσματα. Δεν μένει για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην κορυφή του εξουσιαστικού συστήματος. Ή μάλλον δεν έμενε. Για να δούμε τι επιφυλάσσει η συνέχεια.
Ξαναγράφω μίαν περίοδον κατόπιν συμπληρώσεως:
Ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἐσωτερικοῦ του χάους ἔρχεται κι ἐπικάθηται μία θρησκεία καὶ ἠθικὴ δούλων ὡς ἀφῃρημένον ἐξωγενὲς «ἠθικὸν καθῆκον» - μία παθολογία ποὺ τόσον θαυμαστῶς ἀνέταμε κι ἐξεγύμνωσεν ὁ μοναδικὸς ψυχογράφος Φρειδερῖκος Νίτσε, καὶ ποὺ στὶς ἡμέρες μας ἔχει ὁλοκληρωτικῶς κι εὐθέως ὑποσκελισθῆ ὑπὸ τὴν ἡμερησίαν διάταξιν τῆς βδελυρᾶς κι ἐμετικῆς καὶ παραφρονικῆς «πολιτικῆς ὀρθότητος»...
Άλλη μια μαφιοζικη δολοφονία που πλην μακελειού δεν έπαιξε ΠΟΥΘΕΝΑ και καταδεικνύει το μέγεθος της διαπλοκής της δρακουλοοικογενειας.. ένας 38χρονος στο χώμα επειδή κάποιοι δε θέλανε να μιλήσει
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Μετά απορούν οι Αριστεροί γιατί δεν ανεβάζουν τα ποσοστά τους. Την εποχή των Αγανακτισμένων θα είχε καεί το Σύνταγμα μετά από αυτό.
Ξαναγράφω μίαν περίοδον κατόπιν συμπληρώσεως:
Ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἐσωτερικοῦ του χάους ἔρχεται κι ἐπικάθηται μία θρησκεία καὶ ἠθικὴ δούλων ὡς ἀφῃρημένον ἐξωγενὲς «ἠθικὸν καθῆκον» - μία παθολογία ποὺ τόσον θαυμαστῶς ἀνέταμε κι ἐξεγύμνωσεν ὁ μοναδικὸς ψυχογράφος Φρειδερῖκος Νίτσε, καὶ ποὺ στὶς ἡμέρες μας ἔχει ὁλοκληρωτικῶς κι εὐθέως ὑποσκελισθῆ ὑπὸ τὴν ἡμερησίαν διάταξιν τῆς βδελυρᾶς κι ἐμετικῆς καὶ παραφρονικῆς «πολιτικῆς ὀρθότητος»...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...''Σίγουρα πάντως όχι ο αρχηγός ενός μονομελούς μαρξιστικού κόμματος με τον οποίο έπινε καφέ στην πλατεία Κύπρου της Καλλιθέας. Αυτόν τον ξέρουμε και εμείς και είναι σαλταρισμενος. Αποκλείεται να έχει μεγάλη βαρύτητα η γνώμη του''
δεν το καταλαβα αυτο; ποιος επινε καφε με ποιον; δεν καταλαβα τι εννοεις. απο μονομελη μαρξιστικα γκρουπουσκουλα να φαν και οι κοτες. για να μην πουμε για σαλταρισμενους γραφικους αριστεριστες που πουλανε τρελα. τεσπα, δεν τιθεται ζητημα, ο ενσαρκωμενος αβαταρ του ελ εθνικοσοσιαλισμου ηταν πρακτορειο, το εχουν παραδεχθει δημοσια ακομα και παλιοι συναγωνιστες του την εποχη που ξεκατινιαζοταν αναμεταξυ των σε ενα θρυλικο θρεντ του ιντι που ανοιξε τον δεκεμβριο του 2006. και δεν ητανε μονο τα κυπατζιδικα που βγηκαν στην φορα..
Από πού και ως που είχε φίλο αρχηγό κομμουνιστικού κόμματος ο αρχιακροδεξιος νγμ; Λες να ναι ο Ζαφειρόπουλος, όχι ο γνωστός αλλά ο άλλος της ΟΑΚΚΕ; Χαχαχα
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Τι βγάλαμε είδηση; Δεν το ξέρατε αυτό; Το "κόμμα" λεγόταν ΕΜΑ. Δεν θυμάμαι τι σήμαινε. Ούτε το όνομα του "γ.γραμματέα" θυμάμαι. Θα το αναφέρει ο Σταμάτης όταν μπει στο σχολιασμό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Είναι πολλά που δεν ξέρουμε για αυτή την βρώμικη ιστορία της κυπατζοδεξιάς στον χώρο μαγκες. Όταν με το καλό στο μέλλον γράψετε την ιστορία του εθνικιστικού χώρου όπως υποσχεθηκατε, είτε μέσω συνεντεύξεων είτε μέσω βιβλίου, η άκρα δεξιά θα ξεκουμπιστει οριστικά από τις ιδέες μας
Καλό θα ήταν να γίνει μια κοινή διαδικτυακή εκπομπή Γκέκα - ΦΛΕΦΑΛΟ πάντως όποτε υπάρξει η δυνατότητα.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Να φτιάξουμε πρώτα διαδικτυακό ραδιόφωνο και μετά τα οργανώνουμε αυτά και πολλά άλλα.
Εξαιρετικό άρθρο από έναν σπουδαίο θεωρητικό του εθνικού μπολσεβικισμού. Μπράβο για τη μετάφραση
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Γενικός Γραμματέας ακροδεξιού κόμματος ο Συμιγδαλάς. Ρε τι ζούμε... δηλώνει και εθνικιστικό το κόμμα της λατινοπούλου!
Έχει μείνει θεωρείτε καθόλου ρομαντισμός στο μπασκετικό ντέρμπι Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού ή όλα έχουν ισοπεδωθεί όπως στο ποδόσφαιρο;
Ελάχιστα έχουν μείνει. Αν και τα μπασκετικά ντέρμπι ΟΣΦΠ-ΠΑΟ ούτε και την δεκαετία του '90 ήταν ρομαντικά. Μέχρι την χρόνια '93-94 υπήρχε η παλιά φρουρά της Θύρας 7. Η τελευταία '80's θύρα 7 ήταν στις εξέδρες του ΣΕΦ στους τελικούς με τον ΠΑΟΚ. Απ'την επόμενη χρονιά επέβαλε η διοίκηση τους δικούς της στην 7 και άλλαξαν οι καταστάσεις. Οι παναθηναϊκοί παρέμειναν σε παλιά μοτίβα εξέδρας μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90 αλλά και αυτοί θεωρούσαν την ηγεσία προσκείμενη στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Πάντως στο οπαδικό κομμάτι τα ντέρμπι της δεκαετίας του '90 ήταν ένα μεταίχμιο. Ένα μεταβατικό στάδιο από τον παλιό Ρομαντισμό στην νέα μορφή της οργανωμένης εξέδρας. Είχαμε δυστυχώς και νεκρό τον μακαρίτη τον Καρνέζη στους τελικούς του 1995. Δεν ήταν μόνο ρομαντική η φάση στα '90's. Είχε και τα άσχημά της.
Στο αθλητικό κομμάτι μάλλον μιλάμε για την εποχή της μετάβασης στο μεταμοντέρνο μπάσκετ. Ήταν κι αυτή μεταβατική περίοδος αλλά πιο κοντά με την σημερινή παρά με την old school περίοδο.
Πιο ρομαντικά ήταν τα ντέρμπι ΠΑΟΚ -ΑΡΗ της δεκαετίας του '80. Εκεί ήταν το παλιό μπάσκετ και ο παλιός οπαδισμός. Και στα μικρότερα ντέρμπι υπήρχαν εξαιρετικές στιγμές. Ντέρμπι στον Τάφο του Ινδού, στην Νέα Σμύρνη, στο Μόσχος και τα μυαλά στα κάγκελα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σας αρέσει το μουσικό συγκρότημα the last drive;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ωραία μπάντα είναι. Αν και είμαστε περισσότερο μεταλλικοί στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Προφανώς διαφωνούμε ιδεολογικά. Αλλά ως πρόσωπα πρέπει να είναι εντάξει τα παιδιά. Τον Γιώργο τον έχουμε γνωρίσει. Είναι ήσυχο και καλό παιδί.
Ρε Αχιλλέα άνοιξες τους ασκούς του Αιόλου ρε φίλε. Τι κάνεις; Πας καλά; Ο άνθρωπος πήγε από το να λέει ότι όλοι όσοι σπούδασαν ξέρουν λιγότερα από αυτόν αλλά μας την λέει εάν δεν ξέρουμε γερμανικά. Κοίτα να πάρεις πάλι καμία ενδιαφέρουσα συνέντευξη και άσε την υψηλή φιλοσοφία με άτομα που βγήκαν από χρονομηχανή.
Ρε ταπεινέ γιατί σας αρέσει να τσακώνεστε; Θες να απαντήσεις στο Στέφανο ή να τον κριτικάρεις; Ωραία. Γράψε, "Στέφανε πώς συνδέεις την πάγια στάση σου να γράφεις άρθρα και σχόλια που ιεραρχούν την ακαδημαϊκή γνώση/ καλλιέργεια χαμηλότερα από την λαϊκή θυμοσοφία, από παραδοσιακές παροιμίες κλπ, με την προτροπή να διαβάσουμε στα γερμανικά. Για να διαβάσουμε γερμανικά πρέπει να έχουμε αποκτήσει μια ακαδημαϊκή γνώση/δεξιότητα. Δεν είναι αντιφατικός αυτός ο συνδυασμός;"
Γράψε το κάπως έτσι ώστε και να εκφράσεις αυτό που θες και να του δώσεις την ευκαιρία να απαντήσει. Με το να ανεβάσεις τους τόνους ή να απαξιώνεις τον συνομιλητή το μόνο που θα καταφέρεις να φύγει η προσοχή από το θέμα που θίγεις και να ασχολούνται όλοι με το αν τσακώθηκαν κάποιοι συνομιλητές. Το γράψαμε και στην προηγούμενη αντιπαράθεση του C με τον ανώνυμο. Όλα μπορούν να συζητηθούν αν εστιάσουμε στα επιχειρήματα. Αν περάσει ο διάλογος σε απαξιωτικά σχόλια, ειρωνίες, εντάσεις και τα συναφή στο τέλος θα μείνει ο θόρυβος και κανείς δεν θα προσέξει τι γράφετε.
Ταπεινὲ κι ἀξιολύπητε μεταπτυχιακὲ φυτ-ητή,
Don't fuck with Time Machines!!!
Ποτὲ δὲν μπορεῖς νὰ ξέρῃς πότε θὰ βρεθοῦν μπροστά σου!!!
Ἐξυπνάκια τῆς πεντάρας...
ΣτΓκ
Γιατί τους αρέσει να τσακώνονται; Θα σου πω εγώ γιατί τους αρέσει να τσακώνονται. Γιατί υπάρχουν κάποιοι που γουστάρουν να κάνουν το τελευταίο ιστολόγιο που μπορούμε να κάνουμε διάλογο όπως έκαναν τις φόρμες διαλόγου του Μαύρου Κρίνου. Για αυτό τους αρέσει να τσακώνονται.
Καλά τα λες ρε ταπεινε, είναι δυνατόν ένας μεταπτυχιακός σαν και σένα να ξέρει λιγότερα από τον Γκέκα;
Αν είναι δυνατόν!
Τι στουρναρι πια αυτός ο αστοιχείωτος Γκέκας!
Ο προβοκάτορας είναι πάντα ο ίδιος. Έκανε τον μκ πρωινάδικο και τώρα με ''κομψό'' ύφος πάει να διεισδύσει κι εδώ. Χρειάζεται προσοχή.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το μυστικό Ρόδο του Yeats που είχατε εκδόσει πριν 7 χρόνια εξαντλήθηκε;
Ναι αλλά θα επανεκδοθεί μέσα στην χρονιά.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Παρά το βρώμικο παρελθόν του, παραμένει μια από τις πιο αντιφιλελεύθερες φωνές στον χώρο ο ΝΓΜ.
"Γι΄ αυτό εμείς οι Εθνικιστές δεν είμαστε φιλελεύθεροι και οι φιλελεύθεροι δεν είναι Εθνικιστές…"
https://xrisiavgi.com/2023/06/09/08/157707/
«Γράψε, "Στέφανε πώς συνδέεις την πάγια στάση σου να γράφεις άρθρα και σχόλια που ιεραρχούν την ακαδημαϊκή γνώση/ καλλιέργεια χαμηλότερα από την λαϊκή θυμοσοφία, από παραδοσιακές παροιμίες κλπ, με την προτροπή να διαβάσουμε στα γερμανικά. Για να διαβάσουμε γερμανικά πρέπει να έχουμε αποκτήσει μια ακαδημαϊκή γνώση/δεξιότητα. Δεν είναι αντιφατικός αυτός ο συνδυασμός;"»
- Ἐδῶ σὲ θέλω!
Πῶς κολυμπᾷς δίχως νὰ γίνῃς οὔτε βάτραχος οὔτε νεροφίδα;
Μήπως ἐν τέλει εἶμαι ὁ μόνος ἀληθὴς ῥομαντικὸς ἐδῶ μέσα;;;
ΣτΓκ
Ο Σταμάτης είπε...Γεια σας παίδες.
Πάμε στο θέμα του γενικού γραμματέα του μονομελούς μαρξιστικού κόμματος που υπήρξε φίλος του ΝΓΜ. Το μικρό του δεν το θυμάμαι. Το επώνυμο είναι ίδιο με αυτό παλιάς δημοσιογράφου κοσμικών στηλών που είχε παντρευτεί για ένα διάστημα καλαθοσφαιριστή ο οποίος αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό αρχικά και στον Ολυμπιακό στην συνέχεια. Δεν το γράφω γιατί θυμάμαι ότι ο γενικός γραμματέας του μαρξιστικού κόμματος κατέφευγε εύκολα σε αγωγές και μηνύσεις. Το επάγγελμα που ασκούσε ήταν κατασκευαστής, συντηρητής και καθαριστής τζαμαριών. Έπινε το καφεδάκι του με τον Νίκο στο καφέ Λωτός της πλατείας Κύπρου. Έχω στη μνήμη ξεκαρδιστικές αναμνήσεις από τον γενικό γραμματέα του μαρξιστικού κόμματος σε περιστατικά της Πλατείας Κύπρου. Ίσως τα εντάξω στους "Ιππότες των δρόμων".
Στέφανε είναι γνωστές τόσο οι δικές σου όσο και οι δικές μου προσεγγίσεις. Φρονώ ότι είναι καλό να δημοσιεύονται κατά καιρούς σε τέτοιες συζητήσεις γιατί βοηθούν την διαμόρφωση άρτιων ιδεολογικών πλαισίων συζήτησης και προβληματισμού.
Μια παρατήρηση έχω να κάνω στο θέμα της μυθικής δυναμικής που προσδίδεις στο εξουσιαστικό πλαίσιο και την κυρίαρχη κρατική αφήγηση του Τρίτου Ράιχ. Υπήρχε το μυθικό πλαίσιο απλά ήταν ολόκληρο δανεισμένο από τον Ρομαντισμό (με λίγες επιμέρους προσαρμογές, όπως ο δαρβινισμός, που είναι προς συζήτηση η διανοητική τους συνέπεια σε σχέση με το ρομαντικό υπόβαθρο). Ο μύθος της χαρισματικής ηγεσίας ήταν μια ρομαντική ιδέα που είχε τις καταβολές της στην σκέψη του Καρλάιλ, ο μύθος του οργανικού λαού ήταν χερντεριανός και αναπτύχθηκε περαιτέρω στο πλαίσιο του volkisch κινήματος, ο μύθος του μη "ορθοδόξου" σοσιαλισμού ήταν κι αυτός ρομαντικός. Σχεδόν όλοι οι μύθοι που συγκρότησαν την αφήγηση της επικρατούσας χιτλερικής γραμμής υπήρχαν και στην στρασερική. Οι αναλογίες διέφεραν (πχ. λιγότερη χαρισματική ηγεσία, περισσότερο volkisch πνεύμα και σοσιαλισμός). Αν το ψάξουμε λίγο περισσότερο μάλλον θα διαπιστώσουμε ότι υπήρξαν και στον εθνικοσμπολσεβικισμό ή στον εθνοαναρχισμό. Επιφυλάσσομαι για μια έκδοση σχετική στο μέλλον, μιας και πρόσφατα ανακάλυψα εντυπωσιακά ευρήματα σχετικών δοκιμίων.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Α, μην περιμένεις ούτε στον αιώνα τον άπαντα Γερμανούς και Αμερικάνους νεοναζί να σταματήσουν να είναι ρατσιστές με τους Έλληνες.
Εδώ είναι με τους Ρώσους και τους Πολωνούς, με εμάς τους Μεσογειακούς δεν θα ήταν;
Να τι λέει η "εθνικοσοσιαλιστική επιστήμη" για εμάς τους κατώτερους Πελασγούς, που μας έσωσαν για λίγο οι Νορδικοί στην αρχαιότητα αλλά μετά ξαναγίναμε Πελασγοί και Σλαβότουρκοι ως και σήμερα. Με πηγή μάλιστα τον Φαλμεράυερ οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές Εγκυκλοπαιδιστές:
https://de.metapedia.org/wiki/Neugriechen
το βάζω έστω και σε ελληνικό google translate για όποιον δεν ξέρει γερμανικά:
https://de-metapedia-org.translate.goog/wiki/Neugriechen?_x_tr_sl=de&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=wapp
"Επιστήμη" κύριοι. Καλά που ήρθε δηλαδή από το Τροντχάιμ στην αρχαία Αθήνα ο Σκανδιναβός Πλάτων και μας εκπολίτισε!
Μην νομίζετε, λοιπόν, ότι είναι απλά κάποιοι αδιάβαστοι, καφενειακοί ρατσιστές που απλά μας βλέπουν μελαχρινούς και μας σνομπάρουν. ΟΧΙ. Είναι συνειδητοί μισέλληνες από την εποχή του Hans F. K. Gunther και του Rosenberg. Είναι κομμάτι της "φυλετικής τους επιστήμης" ο μισελληνισμός.
Αλλά, για να μην γινόμαστε κι εμείς ίδιοι μ' αυτούς: Δεν είναι έτσι όλοι οι Γερμανοί, αλλά μόνο οι Γερμανοί ναζί / νεοναζί / σωβινιστές. Γιατί, στον αντίποδα, έχει υπάρξει και η ευγενική μορφή του Georg Gottfried Gervinus όπως και αυτή του Hermann Hettner, που ταξίδεψαν το 1850 στην Ελλάδα και αντέκρουσαν τον Φαλμεράυερ.
Κι ήταν αυτοί οι δύο, όλως τυχαίως, ιστορικοί του Ρομαντισμού.
Ο Hettner, ο συγγραφέας του Griechische Reiseskizzen (Ελληνικά ταξιδιωτικά σκίτσα) είναι και ο συγγραφέας του Die romantische Schule in ihrem inneren Zusammenhange mit Göthe und Schiller (H Ρομαντική Σχολή στην εσωτερική της σύνδεση με τους Γκαίτε και Σίλερ).
Κι ο Gervinus, o συγγραφέας της Ιστορίας της Επαναστάσεως και Αναγεννήσεως της Ελλάδος (στα ελληνικά υπάρχει τυπωμένο με αυτό τον τίτλο), είναι και ο συγγραφέας της Geschichte der National-Literatur der Deutschen, Von Göthe's Jugend bis zur Zeit der Befreiungskriege (Ιστορία της εθνικής λογοτεχνίας των Γερμανών, από τη νιότη του Γκαίτε ως τους απελευθερωτικούς πολέμους).
Δεν είχαν ανάγκη οι Ρομαντικοί ούτε να ονομάσουν νορδικούς τους αρχαίους Έλληνες, ούτε να διαβάλουν τους νέους. Τέτοιες ανάγκες είχε ο φιλελεύθερος (και αντισλάβος-αντιρώσος) Φαλμεράυερ και οι χιτλερικοί κληρονόμοι του.
Κατά τα άλλα, μείνετε μακριά από τα Stormfront, τα Skadi, τα Apricity και τα άλλα άσυλα ανιάτων. Όσοι τουλάχιστον θέλετε να κρατήσετε τα εγκεφαλικά σας κύτταρα σε υγιή κατάσταση, μείνετε μακριά.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Έλα ντε. Ο μπολσεβικισμός αν και ιδεολογικός αντίπαλος, είναι κίνημα που σε μια ορισμένη ιστορική περίοδο είχε τη δυναμική να κινητοποιήσει εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων προς έναν σκοπό. Κάτι που ονειρεύεται πάντα να κάνει ο εθνικισμός.
Ο όρος "μπολσεβικοποίηση" χρησιμοποιήθηκε εδώ στη συζήτηση από τον Στ. Γκ. με εντελώς αντίθετη έννοια από την πραγματική.
"Μπολσεβικοποίηση" του κινήματος, μια απόλυτα αξιέπαινη πράξη, θα μπορούσαμε να πούμε, είναι όταν ο Χίτλερ έφτιαξε τα SA κατά οργανωτική εικόνα και ομοίωση του Rotfrontkaempferbund του ΚΚ Γερμανίας, ή όταν ο Χοσέ Αντόνιο έφτιαξε τη Φάλαγγα των Επιτροπών του Εθνικοσυνδικαλισμού (έτσι είναι το πλήρες όνομά της) και ο Μουσολίνι τις Δέσμες Μάχης (Fasci di Combattimento) κατ' απομίμηση των λενινιστικών "voenno-revolutsioni komitet" (Στρατιωτικές-Επαναστατικές Επιτροπές) της Πετρούπολης του 1917, που κι αυτές με τη σειρά τους ήταν αυστηρά ιεραρχικές, στη βάση του Σιδηρού Νόμου των ελίτ (Pareto-Michels).
Μακάρι, λοιπόν, να είχε "μπολσεβικοποιηθεί" ο χώρος, αυτό θα σήμαινε ότι οργανωτικά αποκτήσαμε τα χαρακτηριστικά ενός πολιτικού στρατού με μια πρωτοπορία αφοσιωμένων επαναστατών που θα καθοδηγεί με σιδηρά πυγμή τις φάλαγγες των πεινασμένων προς την ανατροπή του συστήματος.
Αντ' αυτού, ο καθείς στον χώρο λέει το μακρύ του και το κοντό του και κουτσομπολεύει-ρουφιανεύει τους υποτιθέμενους συναγωνιστές του. Αυτό όχι μόνο δεν είναι "μπολσεβικοποίηση", αλλά είναι ο ορισμός της φιλελευθεροποίησης, το άκρο άωτο της πνευματικής διάβρωσης του χώρου από το φιλελεύθερο ατομικισμό.
Υπήρχαν και τα Fascio d azione rivolutionaria, από το 1914. Υπήρχαν επίσης σε γαλλικές εθνικιστικές ομάδες τέτοιες προδρομικές δομές στα τέλη του 19ου αιώνα. Βλέπε Ντερουλέντ.
Πάντως εφόσον αναφέρεις στην τελευταία παράγραφο αυτά που αναφέρεις πρέπει να ξεκαθαρίσεις ποια πρόσωπα ή ομάδες δεν εννοείς. Να μην γίνουν παρεξηγήσεις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν βάζω πάντως τον Στ. Γκ. σε αυτούς που κουτσομπολεύουν-ρουφιανεύουν, ούτε φυσικά κανέναν από τη λέσχη.
Ὁ Μπολσεβικισμὸς ἀποτελεῖ ἀκραίαν ἐκδοχὴν τῆς Ἀντιστροφῆς τῆς φυσικῆς πυραμίδος μεταξὺ ἀτόμων, καστῶν, φυλῶν καθὼς καὶ ἀξιῶν.
Εἶναι τὸ ἀνεπίδεκτον ἐπιγνώσεως "γιατὶ" καὶ τὸ "γιατὶ ὄχι" τοῦ φθονεροῦ κατωτέρου ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐσωτερικῶς τυφλοῦ καὶ ἠλιθίου ποὺ ἐπιζητεῖ "δικαίωσιν" δι᾿ ἀνατροπῆς ὄχι μόνον τῆς οἵας κρατούσης τάξεως, ποὺ δυνατὸν εἰς διαφόρους βαθμοὺς νὰ διαστρεβλώνῃ τὴν φυσικὴν τάξιν, ἀλλὰ κυρίως μάλιστα τῆς φυσικῆς τάξεως.
Ἀντὶ δηλαδὴ ἐπανορθώσεως τῆς πεπληγμένης καὶ ἡμιανεστραμμένης φυσικῆς τάξεως, ἐπιζητεῖ ἀκριβῶς τὴν ὁλικήν της Ἀντιστροφήν.
Κινεῖται ἄρα ὁλοταχῶς εἰς τὴν κατεύθυνσιν τῆς ἀταξίας καὶ κακοταξίας, τῇ ἀτόπῳ (ὡς πρὸς τὴν ὑποδεικνυμένην κατρακυλιστικὴν κατεύθυνσιν) ἐπικλήσει ἐν μέρει στρεβλώσεων προκυπτουσῶν ἐκ τῆς ἤδη ὑφισταμένης κακοταξίας. Ἐπιδιώκεται δηλαδὴ ἡ "ἐπαναστατικὴ" ὁλοκλήρωσις τῆς κακοταξίας, τῆς Δυσγονίας, τῆς ἀντιστροφικότητος!
Ὑβρίδια τύπου "ἐθνικομπολσεβικισμὸς" κατὰ συνέπειαν μαρτυροῦν ὁλικὴν μὴ κατανόησιν τῆς βαθυτέρας παραδοσιακῆς ὀπτικῆς - κι εὐδοκιμοῦν μόνον εἰς τὴν ἐπικράτειαν καὶ τὰς τοπικὰς ἐκφάνσεις τοῦ Absurdistan - νομίζω πρωτεύουσά του εἶναι ἡ Ἀθήνα...
Ἡ μαρξιστικὴ θεωρία προέβλεπεν αὐθόρμητον ἐξέγερσιν τῶν προλεταρίων, ἐκ τῶν κάτω δηλαδὴ κίνημα, στὶς χῶρες ποὺ κατὰ τὰ μπουρδολογήματα τοῦ Ἱστορικοῦ Ὑλισμοῦ προηγοῦντο - ἤτοι τὶς πλέον βιομηχανικές: Γερμανία, Ἀγγλία, ΗΠΑ, ...
Ἀντ᾿ αὐτοῦ ἡ ἐξέγερσις ἔγινε στὴν πρωτόγονη ἀγροτικὴ Ῥωσία, καὶ δὲν προχώρησε καθόλου ἐκ τῶν κάτω ἀλλ᾿ ἐκ τῶν ἄνω: Χωρὶς τὸν Λένιν, δὲν θὰ ὑπῆρχε τίποτε - καὶ χωρὶς τὶς διατεθεῖσες περιουσίες τῶν (περιουσίων φυσικά...) βαρώνων τοῦ χρήματος πατρώνων αὐτοῦ (: τοῦ Λένιν) καὶ τοῦ Μπερνστάιν-Τρότσκυ, στῶν ὁποίων τὰ μέγαρα χαλάρωναν κατὰ καιροὺς ἀμφότεροι...
Ὁ πολιτιστικὸς μαρξισμὸς εἶναι μιὰ ἀπροκάλυπτος ἀναβάπτισις τοῦ ὑστέρου μπολσεβικισμοῦ εἰς τὰ πρωτοϊουδαϊκά του νάματα, μετὰ τὶς ἐθνολαϊκὲς "ἐπιμολύνσεις" ποὺ εἶχεν ἐν τῷ μεταξὺ ἀφομοιώσει ἐν ὄψει τοῦ "μεγάλου πατριωτικοῦ πολέμου" κ.ο.κ.
Ἐγὼ λοιπὸν τὰ προβάλλω ὅλα στὸν κατακόρυφο Ἄξονα τῶν ἀξιῶν μου κι ἀναλόγως βαθμολογῶ καὶ κατατάσσω.
Οὔτε καὶ τὸν «ὀρθόδοξο σοσιαλισμὸ» ἀποδέχομαι - ἀλλὰ κάτι πρὸς τὴν κατεύθυνσιν αὐτοῦ ποὺ ὁ Σταμάτης ἀνωτέρω ἀπέδωσε ὡς «ῥομαντικὸ μῦθο ἑνὸς μὴ ὀρθοδόξου σοσιαλισμοῦ».
Τὸ χείριστον ποὺ διαπιστώνω μεταξὺ πλείστων τῶν σχολιαστῶν ἐδῶ μέσα εἶναι ὅτι ΤΕΛΕΙΩΣ στεροῦνται λεπτῶν καὶ ἀνωτέρων αἰσθητηρίων καὶ λεπτοϋφοῦς ἀντιλήψεως. Συνεπῶς διαθέτουν τὸ πολὺ παρατηρήσεις καὶ ἀντιλήψεις γεγονότων στατιστικοῦ, μαζοδυναμικοῦ καὶ χονδρεμπορικοῦ τύπου. Ἀδιαπέραστος ὑλισμός, "προτσές", "βαβούρα" καὶ χονδρομέρεια μὲ ἐπικάλυψιν ἀκαδημαϊκότητος - ἐνίοτε.
Ὑπάρχουν βεβαίως καὶ κάποιες λίγες [χρυσὸν γὰρ οἱ διζήμενοι γῆν πολλὴν ὀρύσσουσι καὶ εὑρίσκουσιν ὀλίγον] φωτεινὲς ἐξαιρέσεις - κι ἔτσι π.χ. ἐξῆρα νωρίτερα μιὰ λεπτὴ παρατήρησιν τοῦ Ἀχιλλέα.
Φυσικὰ καὶ δὲν περιμένω ἐξ ἐκείνων τῶν πανεξύπνων παντογνωστῶν νὰ μυρισθοῦν κάτι ἔστω ἐλάχιστον ἐξ ὅσων γράφω, ἀπεναντίας θὰ ἀντιδράσουν μόνον μὲ τὰ ἀστοχλοκρατικὰ ἀντανακλαστικὰ τῆς ἀβαθοῦς των ἐπιθετικῆς δοκησισοφίας: «Ἡράκλειτός φησιν ὄνους σύρματ᾿ ἄν ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ χρυσὸν· ἥδιον γὰρ χρυσοῦ τροφὴ ὄνοις»! (σύρματα = ἄχυρα, ἐδῶ)
Ὡς μπολσεβικοποίησις λοιπὸν τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς (ὅπου ἐν πολλοῖς ὁ σπόρος τῆς μπολσεβικότητος ἤδη ἐξ ὑπαρχῆς ἐνείχετο κι ἐπροσωποποιεῖτο ἤδη εἰς τὴν χθαμαλότητα τοῦ προκαθημένου, ὁπότε ὡς ἐξ ἄνωθεν καταλύσεως ὁ ὁλικὸς ἐκμπολσεβικισμὸς ἦτο προδιαγεγραμμένος!) νοητέα αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἀντιστροφή - ποὺ ἀπεικονίζετο παραστατικώτατα καὶ εἰς τὰ πλεῖστα τῶν ἀτόμων της ποὺ εἴδαμε στὴν "Βουλή"...
Ἔρρωσθε.
Στέφανος Γκέκας
ρος τον αυτόκλητο δικηγόρο του Στέφανου που επιμένει με διαδοχικά σχόλια να ζητά τη λογοκρισία ορισμένων συνομιλητών:
Βλέπεις εσύ ότι δυσανασχετεί ο Στέφανος με τους συνομιλητές; Όταν η συνομιλία περνά κάποια αυτονόητα δεδομένα σεβασμού του ενός συνομιλητή προς τους άλλους κάνουμε μια παρέμβαση για να υπενθυμίζουμε τους κώδικες συμπεριφοράς. Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι λειτουργεί αποτελεσματικά αυτή η τακτική και προχωρά ο διάλογος με ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις ακόμα και αν υπάρχουν κάποιες καυστικές απαντήσεις εκατέρωθεν. Στο κάτω κάτω αν δυσανασχετήσει ο οποιοσδήποτε συνομιλητής μπορεί να το γράψει, όπως έκανε ο C σε προηγούμενη ανάρτηση, ώστε να προβούμε σε πιο καλά εστιασμένες συστάσεις και να εξετάσουμε το ενδεχόμενο λογοκρισίας κάποιων σχολίων που θα υπερβαίνουν τα πλαίσια αποδοχής του διαλόγου.
Εσένα τι σε κάνει να αγωνιάς τόσο πολύ για τη διάθεση του Στέφανου και να απαιτείς με επιτακτικό ύφος τη λογοκρισία των υπολοίπων;
Αφήστε τις σαχλαμάρες παιδιά. Όποιος θέλει και μπορεί να κάνει διάλογο η φόρμα σχολιασμού τον περιμένει.
Αντιλαμβανόμαστε ότι τα "εστιατόρια" δεν επιτρέπουν το σχολιασμό για να γράψετε βλακείες. Μην περιμένετε να τις δείτε να δημοσιεύονται στο δικό μας ιστολόγιο.
Σταμάτη, ἐγὼ δὲν προβληματίζομαι καθόλου κατὰ τοῦτο μὲ τὰ ὣς τώρα δημοσιευμένα, συμφωνῶ δὲ πλήρως μ᾿ αὐτὰ ποὺ ἀπαντᾷς - παρ᾿ ὅτι δὲν δύναμαι βεβαίως νὰ γνωρίζω τὶ γράφει ὁ προασπιστής μου.
Τἀνάπαλιν, ἂν ὁ ἴδιος ἔναντι κάποιων γίνωμαι καυστικός, δὲν τὸ κάνω γιὰ νὰ θίξω κάποιον - καθόλου! Γράφω εὐθέως κι ἐντίμως αὐτὰ ποὺ σκέφτομαι, χωρὶς ὑστεροβουλία ἢ ἐμπάθεια - κι εἴθε ὅλοι νὰ κάνουν τὸ ἴδιο, ἀσχέτως ἂν τοῦτο μὲ εὐνοῇ ἢ ὄχι.
Μὲ ἐρέθισε μόνον ἐκεῖνος ὁ δανδῆς ποὺ ἐνόμισε πὼς ἔγινε πάππας ἐπειδὴ τὸν πῆραν σὲ μεταπτυχιακὸ καὶ "ποιὸς τὴν χάριν του" - ἀλλὰ τέτοιοι εὐφυολόγοι μόνον διασκεδαστικοὶ εἶναι τελικῶς.
Κανένα πρόβλημα.
Το γνωρίζουν οι αναγνώστες Στέφανε. Μην σε προβληματίζει.
Στο θέμα του τι περιλαμβάνουν τα σχόλια που δεν δημοσιεύονται υπάρχει μεγάλη ποικιλία ανάλογα με τη ροή της εκάστοτε συζήτησης. Υπάρχουν σχόλια που δεν ανεβαίνουν γιατί έχουν γραφτεί υπό εμφανή εκνευρισμό ή με διάθεση σκωπτική και τα οποία αν συνταχθούν με το κατάλληλο ύφος μπορούν να δημοσιευθούν και να προσφέρουν κάτι στην συζήτηση. Υπάρχουν άλλα που έχουν συνταχθεί με την λογική του τρολαρίσματος. Είναι διαφόρων ειδών τα σχόλια που δεν ανεβαίνουν.
Τα συγκεκριμένα ήταν γραμμένα από κάποιον ή κάποια που είχε διάθεση να κάνει χαζό χιούμορ υποδυόμενος τον επιτηδευμένα φανατικό θαυμαστή σου και τον αγανακτισμένο με τους υπόλοιπους σχολιαστές που συζητάς. Δεν ήταν συναγωνιστής ή συνομιλητής. Troll ήταν. Μην ασχολείσαι. Η απάντηση γράφτηκε για να καταλάβει ότι δεν θα δημοσιευθούν τα ίδια σχόλια που ξαναγράφει διατυπωμένα με μικρές παραλλαγές.
Κοσμικιά δημοσιογράφα με μπασκετμπολίστα των αιωνίων είναι μόνο η Α. Δ. με τον Ν. Ο.
Μου διαφεύγει η ύπαρξη γραμματέα τέτοιου κόμματος με επίθετο Δ.
Σωστό το επώνυμο.
Επρόκειτο για μονομελές στην ουσία κόμμα ενός γραφικού που φλέρταρε με το ψυχιατρείο. Ας μην το ξεχνάμε. Δεν κατέβηκε ποτέ σε εκλογές, δεν είχε ουσιαστική κοινωνική δράση, πέρα από συνθήματα με μπογιά και πινέλα (όπως τα προπολεμικά) στους τοίχους της Καλλιθέας.
Τώρα αν το επίθετο ξεκινούσε από Β ή άλλο σύμφωνο αντί για Δ και το μπερδεύω, τι να πω; Μπορεί. Έτσι τον λέγαμε πάντως στην πλατεία Κύπρου.
Μου κέντρισες την περιέργεια όμως. Θα κάνω ένα δύο τηλεφωνήματα σε παλιούς θαμώνες της πλατείας Κύπρου για να διαπιστώσω μήπως θυμάται κανείς το όνομά του και θα επανέλθω.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Λέτε να ζει σήμερα ο άνθρωπος;
Έχω να τον δω από το 1999. Μίλησα με έναν παλιό "πλατειακό". Δεν θυμόταν και αυτός με βεβαιότητα αλλά με επιφύλαξη πιστεύει ότι το μικρό του όνομα είναι Θέμης.
Μου είπε επίσης ότι πρέπει να είχε κατέβει το κόμμα του με κάποιον συνασπισμό σε εκλογές της δεκαετίας του '80. Αυτό δεν το θυμόμουν καθόλου.
Επίσης η δουλειά του ήταν καθαρισμός χαλιών, ταπετσαριών κλπ και όχι συντήρηση τζαμαριών.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...η α.δ. παρουσιασε την ανοιξη του 1997 μια απο τις πρωτες καθαρα life-style/gossip εκπομπες στην ελληνικη tv, το ''σκασε καλα'' που προβαλοταν τα μεσανυκτα της πεμπτης στο καναλι του γνωστου βασιλοφρονα εφοπλιστη-σπονσορα του αναβολικου αθλητισμου. μοντελες/τραγουδιαρες/κλωτσοσφαιριστες/καλαθομπολιστες/μαφιοζοι-ιδιοκτητες ''πολιτιστικων κεντρων''/μεγαλοστελεχη του εκσυγχρονιστικου μπατσοκ/α-ρ-δημ υπαλληλοι καναλαρχων και μεγαλοεργολαβων/εφοπλιστες/παροπλισμενες βιζιτες/σταρ του χολυγουντ που προσκηνυσανε τον μαμωνα.. ολος ο καλος ο κοσμος..
την επομενη σεζον την εκπομπη την παρουσιασε συγκεκριμενο τηλεοπτικο διδυμο που καθιερωθηκε για πολλα πολλα πολλα χρονια. ενας αποτυχημενος ηθοποιος και μια ξανθια μιλφαρα με πεπονια κατσε καλα, ποτε δεν καταλαβαμε τι ακριβως ρολο βαραγε αυτη. δημοσιογραφα; δικηγορεσα; ηθοποια; αρχισυντακτρια στα μαγαζια του ξεβλαχαδεμπορα του πετροτσοπουλου; παντως ηταν εντυπωσιακη γυναικα, εμφανισιακα εννοω, για τα ελληνικα δεδομενα τουλαχιστον.
αθανατα εκσυγχρονιστικα 90s.. ελληναδικα/life style/m tv/nitro/''γιναμε ευρωπη''/ιδιωτικη τηλεοραση/mykonooooooooos...... ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Πραγματολογικὴ διόρθωσις:
Μπερνστάιν-Τρότσκυ >>> Μπρόνσταϊν-Τρότσκυ
(Ἄλλαξε τὸ ἑβραϊκό του ἐπίθετο Μπρόνσταϊν σὲ ῥωσικὸ κλέβοντας τὴν ἀστυνομικὴ ταὐτότητα νεκροῦ ἀξιωματικοῦ.)
Ποια άποψη ασπάζεστε στο ζήτημα του Μέγα Αλέξανδρου; Στον χώρο τα τελευταία χρόνια είναι δυο οι τάσεις. Η μία (κάποιοι θα λέγανε "τυπική" θέση) που τον λατρεύει και τον θεωρεί ως έναν σπουδαίο Έλληνα εκπολιτιστή πολεμιστή, και η άλλη (η γκαρσονίστικη) που τον κατηγορεί ότι "κατέστρεψε τον ελληνισμό με τις επιμειξίες". Ως ΦΛΕΦΑΛΟ, πιστεύετε ότι οι όποιες αστοχίες στο φυλετικό ζήτημα, μπορούν να απαγορεύσουν στους Έλληνες εθνικιστές από το να τον γιορτάζουν σαν προσωπικότητα;
Το παράδοξο είναι ότι αυτοί που τον λένε "ιμπεριαλιστή" είναι θαυμαστές του Χίτλερ και αυτοί που τον λένε "εκπολιτιστή" της ανατολής είναι, και καλά, αντίθετοι στο ΝΑΤΟ. Ψυχιατρείο κανονικό ο χώρος.
Τιμούμε τον Αλέξανδρο γιατί ήταν Έλληνας, ο μεγαλύτερος στρατηγός του κόσμου, εκείνος που ένωσε διοικητικά το μεγαλύτερο μέρος του έθνους για πρώτη φορά και αυτός που έδειξε ότι είμαστε έθνος που μπορούμε να ασκήσουμε γεωπολιτική κυριαρχία.
Κατά τα άλλα δεν είναι στάση σοβαρών ανθρώπων να χρησιμοποιούν ως ιδεολογικά σημεία αναφοράς πρόσωπα της αρχαιότητας στην ιστορική περίοδο της μεταμοντέρνας νεωτερικότητας. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της βλακείας γραφικών όπως ο "πατριάρχης".
Τα πρόσωπα της αρχαιότητας τα κρίνουμε ως ιστορικές προσωπικότητες. Αν είναι και Έλληνες συνδεόμαστε συναισθηματικά μαζί τους. Σε επίπεδο πολιτικού λόγου μπορεί να γίνει επίκληση της αρχαιότητας για λόγους αισθητικής, επικοινωνίας, συναισθηματικής φόρτισης κλπ. Όχι για ανάλυση της ιδεολογίας. Γιατί η ιδεολογία ως έννοια διαμορφώθηκε στην νεωτερικότητα. Γιατί η πολιτική πραγματικότητα και οι ιδέες της αρχαιότητας ήταν σε πολλά σημεία εντελώς διαφορετικές από εκείνες της νεωτερικότητας. Πράγμα που σημαίνει ότι και τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην πολιτική κατά τα αρχαία χρόνια διαμόρφωναν το σκεπτικό τους βάσει των αρχαίων πολιτικών αντιλήψεων. Απλά δεν γίνεται να κάνουμε τέτοιες αναγωγές.
Σε τελική ανάλυση η ο Αλέξανδρος αλλοίωσε την φυλή επειδή νυμφεύτηκε μη Ελληνίδα; Σε κάθε κατάκτηση γεωγραφικών περιοχών που οργανώνονταν αποικίες των αρχαίων ελληνικών πόλεων το πιο σύνηθες ήταν να εξοντώνουν τους αντρικούς πληθυσμούς και να κρατάνε τις γυναίκες με τις οποίες έχτιζαν την αποικία.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν υπάρχουν "φυλετικές αστοχίες" στις επιμιξίες μεταξύ Ινδοευρωπαίων (Ελλήνων - Περσών - Ινδών) έτσι κι αλλιώς.
@Aχιλλέα
Oταν ρώτησαν τον Έρικ Ανταμς γιατί άλλαξε το επώνυμο του από "MARULLO" σε "ΑDAMS",αστειέυτηκε λέγοντας "Because it sounds less wopy",το "wop" είναι υποτιμητικός όρος για τον Ιταλo,όπως το wog "στολίζει" εμας.
Y.Γ.Και έδω στη wikipedia ενας Ελληνας λόγιος...Μαρούλος στη μεσαιωνική ιταλική χερσόνησο..χμμμ ποτέ δεν ξέρεις
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
Ο/Η Ανώνυμος είπε...η αλλη εκπομπη, αντιστοιχης θεματολογιας, που εκανε παταγο εκεινη την εποχη ηταν το prive που εκανε πρεμιερα το φθινοπωρο του 1999 και προβαλοταν καθε βραδυ σαββατου στο muga, με παρουσιαστρια μια πρωην γκομενα του κεντρικου μεγαλοδημοσιογραφου και συμπαρουσιαστη εναν περιεργο παοκτση απο την βεροια, με πατερα παλιο αριστερο αλλα αυτος το γυρισε μετα και δηλωνε βασιλοφρων.
τρελες θεματαρες λεμε.. ανταποκρισεις απο το μονακο, τα τελευταια νεα των γαλαζοαιματων βασιλικων οικογενειων της μεσευρωπης και ταχυρυθμα μαθηματα σαβουαρ βιρβρ (ειχαμε τετοιο και στο χωριο μας..) σε νεοπλουτους μικροαστους που πιασαν την καλη και μετακομισαν στο δασος χαιδαριου και στα βριλισια (ειναι γνωστο οτι η περιοχη αποτελεσε κατα την απωτατη αρχαιοτητα το λικνο της ''επερχομενης φυλης'' των βριλ. συμφωνα ομως με αλλες πηγες, ηταν στεκι βρικολακων τοξικομανων στον υστερο μεσαιωνα που εκαναν νταλαβερια με καταλανους μισθοφορους. πολυ σκοτεινες καταστασεις..).
γιναμε ευρωπη λεμε. εκσυγχρονισμος, γενια του πολυτεχνειου στα πραγματα, κεντροαριστερα, αλβανοι στα χωραφια, χρηματιστηριο, ονε, ολυμπιακοι αγωνες, γιουροβιζιον, κωστοπουλος, life-style περιοδικα με βυζαρες στα εξωφυλλα, ''χαιρετισματα στην βανα μπαρμπα'', μεσημεριαναδικα, η παραγκα του θωμα και ο ''σωκρατης πανω απο ολα''.. χρυσες εποχες..
Ο/Η Αυτόφωρο είπε...Αδερφέ κάνε κι άλλες τέτοιες παρεμβάσεις...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το πήρε η Σίτι τελικά. Της άξιζε μετά από τόσα χρόνια μπαλάρας και ας είναι ομάδα των πετροδολαρων
Late 90s + Early 00s, είναι εκείνη η εποχή που είχαν φύγει και τα τελευταία υγιή στοιχεία της Μεταπολίτευσης από το θυμικό του Νεοέλληνα (που ακόμα υπήρχαν στα early 90s), και είχαμε παραδοθεί εντελώς στην idiotική τρασίλα, μιλάμε τώρα εποχές που γινόταν πλατινένιο το "Τι είχαμε τι χάσαμε Ψωλέο σε ξεχάσαμε" της Εφούλας της Σαρρή.
Που βέβαια αν το δεις συγκριτικά είμασταν παρασάγγας υγιέστερη κοινωνία τότε από ό,τι σήμερα, όπου ένας μαφιόζος που κυκλοφορεί με θωρακισμένο αμάξι μεγαλοεπιχειρηματία δολοφονείται και, την ίδια μέρα, σε εκπομπή που παρακολουθούν χιλιάδες παιδιά, ο Τάκης ο Τσουκαλάς του κάνει τρισάγιο επειδή ήταν, λέει, ντόμπρος και παντελονάτος.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Παιδιά αποθηκεύεστε οπωσδήποτε όλα τα άρθρα και το υλικό σας σε σκληρούς δίσκους και σε Μπακ απ σαιτς που δεν θα έχουν την μορφή του πολύ εύκολο να καταργηθεί blogspot. Γίνεται μαζική επίθεση σε πατριωτικά και αντινεοταξιτικα μπλογκσποτ εδώ και καιρό και μερικά δυστυχώς έχουν πέσει οριστικά
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μιας και αναφέρθηκε η υπόθεση Ρουμπετη, ερώτηση που σίγουρα κάποια παιδιά της λέσχης κάτι θα γνωρίζουν
Είναι αληθινές οι φήμες για σχέσεις της μαφιας-υποκοσμου της Αθήνας των 90"s με γνωστό πολιτικό κόμμα του ακροδεξιου-εθνικιστικου χώρου; Συγκεκριμένα με γνωστό τότε στέλεχος της, αλλά και γενικότερα. Ισχύουν ή είναι ψέματα των αριστερών;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Από κάποιο σημείο και μετά είναι υπερβολές των Αριστερών. Υπήρχαν δύο τρεις της νύχτας στα γραφεία. Ο ένας που είναι και φίλος του Σταμάτη αποχώρησε κάπου στα 1992-93. Πάνω σε αυτό το παιδί στήθηκε ο μισός και πλέον μύθος της υποτιθέμενα ικανής να ισοπεδώσει έναν λόχο ΧΑ. Όταν αποχώρησε αυτός η πτώση της δυναμικής ήταν κάθετη. Οι άλλοι ήταν "πιο δευτεραγωνιστές".
Συνεπώς όχι ότι δεν υπήρχαν και τέτοιοι στην φάση αλλά σίγουρα όχι στον βαθμό που το παρουσίαζαν οι Αριστεροί και τα κανάλια. Πιο πολύ διαφήμιση μαχητικότητας έκαναν τα κανάλια με όλες αυτές τις υπερβολές.
Με επιφύλαξη όλα τα παραπάνω γιατί δεν ήμασταν ποτέ οργανικά συνδεδεμένοι με αυτούς για να ξέρουμε τα του οίκου τους. Απλά είναι μικρή η χώρα μας και ακόμα πιο μικρός ο χώρος με αποτέλεσμα να βλέπουμε λίγο πολύ τι γινόταν. Έχει πολλή δόση υπερβολής η εικόνα που φιλοτεχνήθηκε από τους Αριστερούς.
Ευχαριστώ για την απάντηση παιδιά!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο @# ήταν υποψήφιος βουλευτής του Μιχαλολιάκου και μετά τραβολογιόταν σε ένα κομματίδιο με όνομα ΛΕΠΕΝ.
Αλλά και το ΛΑΟΣ του χέρι-χέρι είχε στη Θεσσαλονίκη πάρε-δώσε με τον μεγαλομαφιόζο Μ. Κ.
Γενικά, πάντως, μην σας παραξενεύουν αυτά. Η ακροδεξιά και ο υπόκοσμος ψαρεύουν στο ίδιο target group, δηλαδή σε Γυμναστηριακούς, σε πρώην Ειδικοδυναμίτες, σε ντοπαρισμένους με αναβολικά κλπ. Γιατί αυτοί, όσο κι αν είναι χαμένα παρτάλια ψυχικά, είναι σωματικά μάχιμοι. Κάποτε αυτό το έκανε κι η αριστερά (πχ ένας από τους στρατηγούς των Μπολσεβίκων στον ρωσικό εμφύλιο ήταν ο Grigory Kotovsky πρώην γκάνγκστερ της Οδησσού). Δεν είναι κάτι το περίεργο. Αν ένα κόμμα θέλει να υπάρχει στο δρόμο, είναι πιο εύκολο να νοικιάσει 10 μπράβους που ξέρουν τη δουλειά, παρά να περιμένει πότε τα δικά του μέλη θα γίνουν μαχίμια.
Το nsdap όμως είχε άπειρα μάχιμα στελέχη χωρίς να νοικιάσει μπραβους. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα αν αυτά είναι αντίθετα στην ιδεολογία μας
Αν μου επιτρεπεις να σου απαντησω στο τελευταιο που έγραψες θα κάνω δύο επισημανσεις .Πρωτα οτι οποιος βαζει μεσα στις συλλογικοτητες του λουμπεν τυπους μπραβους κλπ μπορει να κερδιζει για λιγο μια δυναμη πυρος ας πουμε, αλλα μακροπροθεσμα του γινεται μπουμερανγκ.Γιατι οι συμπεριφορες αυτων των ανθρωπων απωθουν κοσμο .Επιπλεον η οποια διεισδυση( υπηρεσιων κλπ )γινεται μεσω τετοιων τυπων.Επισης τετοιοι τυποι στο τελος αυτονομουνται και δουλευουν για δικους τους σκοπους και στο τελος εκμαυλιζουν κοσμο ιδιαιτερα πιτσιρικαδες που ειναι ευαλωτοι Τελος θα ελεγα οτι δυνατο στο δρομο ειναι το κινημα που εχει συνειδητοποιημενους ανθρωπους που υπερασπιζονται τις αποψεις τους δημοσια ,συλλογικα και συντροφικα με οποιο κοστος και οχι καποιους που δερνουν πολυ.Εχω δει προσωπικα αρκετες φορες πολιτικα να νικουν οι πρωτοι και να φευγουν ηττημενοι οι δευτεροι.Ακομα και πρακτικα να το παρεις οταν τα πραγματα στραβωνουν πολυ εχω δει με εκπληξη αγριους τυπους να κολωνουν και καποιους που θεωρουνταν φλωροι να στεκονται.Μην πω και για κοπελες που δεν μασησαν ενω οι θεωρουμενοι πολυ αντρες εγιναν καπνος .Νομιζω το βασικο συστατικο ειναι η ψυχή κσι η συνειδηση του να ξερεις γιατι εισαι οπου τελος παντων εισαι.Αυτα με ενα συγνωμη αν φανηκε διδακτικο το υφος μου και με διευκρινιση οτι τα γραφομενα μου δεν αποτελουν αιχμη για καποιον πολιτικο χωρο ιδιαιτερα καποιον χωρο που δεν γνωρίζω δια ζωσης καταστασεις , προσωπα κλπ.
Ο Σταμάτης είπε...Τι συγκρίνουμε ρε παιδιά; Το NSDAP και γενικότερα τη δεκαετία του '30 με την Ελλάδα της δεκαετίας του '90; Είναι εκτός τόπου η σύγκριση τόσο ανόμοιων μεγεθών.
Η Ελλάδα είχε εξαιρετικά δείγματα πολιτικής στράτευσης μέχρι τις εκλογές του '89. Απλά το πάθος που είχε ο ελληνικός λαός με την πολιτική διοχετεύτηκε στα λάθος κόμματα/ οργανώσεις.
Στις εκλογές του '93 υπήρχαν κάποιες hooligan style συμπλοκές ανάμεσα σε νεοδημοκράτες και ΠΑΣΟΚτζηδες τις τελευταίες δύο μέρες και κάτι μικρής εμβέλειας απόπειρες τραμπουκισμών ανθρώπων του Αντώνη Σαμαρά από στελέχη της μητσοτακικής ΝΔ. Αλλά ο μήνας πριν τις εκλογές κύλησε σε European απονεύρωση. Ήταν οι εκλογές της μετάβασης στα "ευρωπαϊκά πρότυπα".
Ο δικός μας χώρος παρέμεινε για αρκετό ακόμη διάστημα μετά το '93 old school. Αλλά δεν μας έδιναν και μεγάλη σημασία γιατί ήμασταν ελάχιστοι. Δεν μπορούσαμε να διαμορφώσουμε κυρίαρχες τάσεις στην πολιτική ζωή.
Πάντως ήμασταν λίγοι αλλά πολύ μαχητικοί και υπολογισμοί, σε περιπτώσεις που οι συγκυρίες το έφερναν έτσι ώστε να αντιπαρατεθούμε με πολιτικούς αντιπάλους. Δεν χρειαζόταν να υποστηριχθούμε από μπράβους της νύχτας για να δημιουργήσουμε χάος όταν άρχιζαν οι συμπλοκές. Ήμασταν ικανοί από μόνοι μας να τα βγάλουμε πέρα με περισσότερους αντιπάλους. Ασχέτως αν, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, υπήρχαν κάποια πρόσωπα που συνδέονταν με κυκλώματα της νύχτας τα οποία ήταν ενεργά στον χώρο.
Χάναμε σε συμπλοκές όταν οι απέναντι οργάνωναν μαζικές πορείες και συγκέντρωναν μεγάλες ομάδες περιφρούρησης που ήταν τριπλάσιες από όσοι ήμασταν όλοι οι εθνικιστές, αυτόνομοι και στρατευμένοι, της Αθήνας. Σε περιπτώσεις μικρότερων αντιπαραθέσεων, όπου οι συσχετισμοί δεν ήταν τόσο εις βάρος μας, δεν μας είχαν εύκολα, καιγόταν το σύμπαν. Το πιθανό ήταν να πάρουμε εμείς το "σκηνικό". Δεν χρειαζόμασταν βοήθεια από μπράβους και παραβατικούς.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η πλάκα είναι ότι όσοι μιλάνε για κυριαρχία στο πεζοδρόμιο, απουσίαζαν από το πεζοδρόμιο όταν υπήρχε αυτή η κυριαρχία Δεν αναφέρεται σε κάποιον σχολιαστή αυτό, αλλά είναι παρατήρηση για κάποια φυντάνια του αυτόνομου και καλά χώρου που καλούσαν στο παρελθόν δημόσια σε εκνομες δράσεις και αποκαλούσαν "συμβιβασμενους" όσους δεν είχαν την ίδια καρικατούρα γκαρσονιστικης ιδεολογίας με αυτούς
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πέραν του γεγονότος ότι το NSDAP και όλα τα κόμματα στη Βαϊμάρη είχαν βετεράνους παγκοσμίου πολέμου, γιατί μιλάμε για εποχή που η Γερμανία είχε βγει από παγκόσμιο πόλεμο, καμιά σχέση δηλαδή με Ελλάδα των 90s, πέραν αυτού, ο Horst Wessel ήταν νταβατζής και ο Dirlewanger παιδεραστής, οπότε ακόμα και στην εποχή που υπήρχε πληθώρα μάχιμων που δεν ήταν υποκοσμικοί, πάλι υπήρχαν μέλη του υποκόσμου μέσα στο NSDAP (και σε άλλα κόμματα προφανώς).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αν εξαιρέσει κανείς τα φλωροπαιδα του Ελληνικού μετώπου του Βορίδη που τις τρωγανε εύκολα από τους αντιφασίστες, υπήρξαν 2 πολύ μάχιμες γενιές εθνικιστών που όντως ταλαιπώρησαν αρκετά τον αριστερό χώρο
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ρε 'σεις σοβαρευτείτε. Εδώ μας τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί λόγω Φύσα (εννοώ όλο τον χώρο κι εκτός χα) με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, και την πραγματική εγκληματική οργάνωση Αλαφούζου - Μαρινάκη (για το θέμα της πρόσφατης δολοφονίας στον Κορυδαλλό) περνάει αβαβά. Είναι ώρα να αναπολούμε και να συλλέγουμε πληροφορίες για 2 μπράβους που σχετίστηκαν με τον χώρο την δεκαετία του 90;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Όλα καλά, όλα ανθηρά
https://pbs.twimg.com/media/FyXn1jpXwAIe-g-?format=jpg&name=900x900
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πλάκα πλάκα, 6 "γνωστοί" θάνατοι σε 10 μέρες (Πάγκαλος, Γεωργίου, Φλωρινιώτης, Μαρκόπουλος, Unabomber, Μπερλουσκόνι).
Koulis effect?
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Να το θεωρείς δεδομένο.
Ο Αχιλλέας είπε...Ποιος θα το ήξερε ότι ο τέταρτος Καβαλάρης θα έμοιαζε με τον Mr. Bean. 😂
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Τσε Γκεβάρα. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν είναι ο ημεροδρόμος εδώ φίλε, λάθος κομεντ.
Ο Αχιλλέας είπε...Καλός και ο Γκεβάρα παιδιά, και ο Φιντέλ, αλλά ας μην φτάνουμε και στο σημείο του "τιμή και δόξα". Όντως εάν αναλύσουμε αυτά τα δύο πρόσωπα από ένα Ρομαντικό πρίσμα θα βρούμε πράγματα που μας εκφράζουν και μας αρέσουν, αλλά πάντα κρατώντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι για τους παραπάνω ήμασταν και θα είμαστε "αντιδραστικοί".
Φαντάζουμε έτσι περισσότερο βέβαια στα μάτια του Αργεντίνου παρά του Κουβανού. Ο Τσε καλά έκανε και έβγαλε με την βία την αμερικανοκίνητη Χούντα του Μπατίστα, έκανε επανάσταση και απελευθέρωσε τον Κουβανικό λαό αλλά εκεί πιστεύω ότι σταματούν και οι ομοιότητές μας. Βέβαια ο Φιντέλ σίγουρα ήταν πολύ πιο ανεκτικός στις απόψεις μας. Πέραν του ότι εξαιτίας του στην Κούβα δεν υπήρξαν ποτέ οι "δημοκρατικές παρελάσεις" οι οποίες κατακλύζουν τους δικούς μας δρόμους, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ίδιος ήταν ένα τεράστιο αγκάθι στα πλευρά του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Βέβαια οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν και για το όραμα του Φιντέλ περί της λεγόμενης "Hispanidad". Ο ίδιος είχε συνεργαστεί ανοιχτά με την Ισπανία του Φράνκο (όπου ήταν μία από τις ελάχιστες χώρες όπου δεν έκανε αυστηρό εμπάργκο στην Κούβα). Μάλιστα όταν πέθανε ο Φράνκο, ο Φιντέλ ανακήρυξε τριήμερο πένθος στην Κούβα. Σε άρθρο, γραμμένο στα Ισπανικά, θυμάμαι χαρακτηριστικά περιστατικό όπου Ισπανός φαλαγγίτης σε ταξίδι του στην Κούβα χαιρέτησε "ρωμαϊκά" τον Φιντέλ και ο ίδιος εάν και, προφανώς, δεν ανταπέδωσε τον "χαιρετισμό" χαμογέλασε και έγνεψε θετικά. Ο Φιντέλ επίσης έδειξε ότι εάν είσαι μία μικρή χώρα η οποία βάλετε από τον Ατλαντικό άξονα είναι καθήκον σου να έχεις σοσιαλισμό έτσι ώστε οι πολίτες σου να έχουν, τουλάχιστον, τα βασικά. Δεν θα ξεχάσω συζήτηση την οποία είχα με Αμερικανό ο οποίος έγινε κομμουνιστής μετά από ταξίδι στην Λατινική Αμερική. Αυτό που τον έπεισε δεν ήταν το πόσο "τέλεια" ήταν τα πράγματα στην Κούβα (κάθε άλλο) αλλά το πόσο χειρότερα ήταν τα πράγματα σε όλη την υπόλοιπη Λατινική Αμερική η οποία επέλεξε να συνεργαστεί με την Αμερική και να έχει ελεύθερη οικονομία. Δεν είναι τυχαίο ότι η μοναδική χώρα στην οποία μπορεί να ζήσει κάποιος στην Λατινική Αμερική (έστω και με έντονες δυσκολίες) είναι η σοσιαλιστική Κούβα και όχι κάποια άλλη χώρα "προπύργιο" της ελεύθερης οικονομίας. Τέλος, υπάρχει μέχρι και τραγούδι για την συνεργασία κομμουνιστικής Κούβας και συντηρητικής Ισπανίας.
Το τραγούδι εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=OoFy_JE-tF8
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Και ξανά δόξα και τιμή στον Κομαντάντε Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα.
Ξυδάκι στα μητσοτακικά βοθρολύματα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...''Δεν είναι ο ημεροδρόμος εδώ φίλε, λάθος κομεντ''
γιατι φιλε (;), σε χαλαει; εδω ο ''ελληνας εργατης'' εκανε αφιερωματα στην ''εθνικιστικη αριστερα'' απο το 1999.. εθνικομπολσεβικικο/φαιοκοκοκκινο μετωπο ειναι η φαση. τιμη και δοξα στον τσε (''patria o muerte''..) και σε εναν σωρο αλλους που τα εβαλαν με τους γιανκιδες και το ελεγε η περδικουλα τους. μοντονερος, sendero luminoso, farc και αντε γεια..
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Βρε Αχιλλέα γράφεις στην αρχή να μην λέμε δόξα και τιμή στον Φιντέλ και μετά ολόκληρη παράγραφο για το πόσο κοντά ήταν ο Φιντέλ σε εμάς... ε γιατί τότε να μην του λέμε δόξα και τιμή; Εντάξει, ας μην κολλήσουμε εκεί, αφού συμφωνούμε σε όλα τα άλλα.
1.
Όταν ο Fidel Castro διάβαζε Jose Antonio Primo de Rivera και ο Guevara ήταν λαϊ(κι)στής:
http://mavroskrinos.blogspot.com/2020/12/fidel-castro-jose-antonio-primo-de.html
2.
https://i.postimg.cc/GmHz0kCc/unnamed-1.jpg
1962 Αβάνα, ο σκληροπυρηνικός θεωρητικός του Περονισμού, άνθρωπος του Περόν, John William Cooke μαζί με τον Che Guevara στην Κούβα
3.
Ο Φιντέλ κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος (καλή ώρα) όταν πέθανε ο Περόν, και οι ένοπλοι αντιστασιακοί Montoneros που έριξαν δυο αμερικανοκίνητες χούντες στην Αργεντινοί ήταν αριστεροί Περονιστές.
4.
Τσε Γκεβάρα στη Μαδρίτη το 1959 παρακολουθεί ταυρομαχίες
https://i.postimg.cc/9fL5Qdkr/che-guevara-en-madrid.jpg
5.
Τσε και Νάσερ το 1965
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a4/Nasser_Che_Guevara_1965.jpg
6.
Αφιέρωμα της Falange Autentica (κόμμα στην Ισπανία σήμερα που στηρίζει τις παραδόσεις της αρχικής αντικαπιταλιστικής και αντιμοναρχικής Φάλαγγας FE-JONS του Χοσέ Αντόνιο, και απορρίπτει την παράδοση της φρανκικής καθεστωτικής ψευδο-Φάλαγγας FET-JONS), για τους Αναρχικούς ήρωες του CNT-FAI, Cipriano Mera και Salvador Segui (τον μάρτυρα της ματωμένης αναρχικής εξέγερσης της Βαρκελώνης του 1923):
https://www.falange-autentica.es/categorias/colaboraciones/559-homenaje-a-cipriano-mera
7.
Η Φάλαγγα υπέρ του Evo Morales
https://falange.es/fe-jons-considera-indigno-el-trato-dado-al-presidente-de-bolivia-un-pais-hermano
(Να διευκρινίσουμε εδώ τις τεράστιες διαφορές μεταξύ της Φάλαγγας και του Vox, το οποίο είναι ένα καθαρά ΝΑΤΟικό ακροδεξιό μόρφωμα που προσπαθεί μάλιστα να παίξει και ρόλο οργανωτή των αντιλαϊκών-νεοφιλελεύθερων δυνάμεων στη Λατινική Αμερική, βλ. το κατάπτυστο "Madrid Forum").
Κι άλλα πολλά μπορώ να βρω. Ο ισπανόφωνος κόσμος και τα διάφορα εθνικά του κινήματα είχαν και έχουν ως βασικό εχθρό (πολιτιστικό-οικονομικό-εθνικό) τους Αγγλοσάξονες. Επειδή τα έθνη αυτά μιλάνε την ίδια γλώσσα, αν δυο κινήματα είναι κατά της κυριαρχίας των Αγγλοσαξόνων, ακόμα κι αν το ένα είναι "αριστερό" και το άλλο "δεξιό", αργά ή γρήγορα θα τα βρουν μεταξύ τους. Τον κοινό εχθρό τους τον ξέρουν. Οι ταμπέλες "αριστερός" και "δεξιός" στον ισπανόφωνο κόσμο δεν είναι όπως τις ξέρουμε εμείς εδώ. Εκεί, θα είσαι είτε Εθνολαϊκιστής, με το λαό σου, όπως ο αριστερός Μαδούρο ή ο δεξιός Marcos Perez-Jimenez, ή, θα είσαι με τους Αγγλοσάξονες, κατά του λαού σου, όπως ο δεξιός Μάκρι ή ο "αριστερός" Λένιν Μορένο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Επίσης να τονίσω ότι τον Φράνκο τον θεωρώ άτομο ανέντιμο και χωρίς ηθικές αναστολές, που βοηθήθηκε στο πραξικόπημα του 1936 από τους πράκτορες της Βρετανικής Mi6, Cecil Bebb και Hugh Pollard (γιατί τον προτιμούσε ο Τσόρτσιλ από τους δημοκρατικούς), που έβαζε Μαροκινούς στρατιώτες με χατζάρες να σφάζουν τους Ισπανούς εργάτες της Αστούριας, που επανέφερε ζυγό σκληρής φεουδαρχίας στους δύσμοιρους αγρότες που μόλις είχαν ανασάνει με τη δημοκρατική αναδιανομή γαιών του 1936, που παλινόρθωσε και επεξέτεινε την κυριαρχία της παρασιτικής-μεγαλογαιοκτημονικής Καθολικής Εκκλησίας στην Ισπανία, αλλά και των Ιησουιτών και της Opus Dei, που δολοφόνησε ή φυλάκισε τους ηγέτες της αυθεντικής Φάλαγγας (Manuel Hedilla κλπ), που επέτρεψε στις ξένες γερμανο-ιταλικές αεροπορίες να βομβαρδίζουν ισπανικές πόλεις, που έστελνε επί τούτου τους Φαλαγγίτες σε αυτοκτονικές μάχες το 1937 και στην Μπλε Μεραρχία στην ΕΣΣΔ το 1943 για να τους ξεφορτωθεί, που χρησιμοποίησε τη δικαστική εξουσία για να δολοφονήσει μεταπολεμικά τους παλιούς του ανωτέρους, όπως τον ΓΕΕΘΑ του δημοκρατικού στρατού Toribio Martinez Cabrera (κάτι που δείχνει όχι μόνο έλλειψη στρατιωτικής τιμής αλλά και φθόνο από πλευράς Φράνκο), και που λειτουργούσε επί Ψυχρού Πολέμου ως κράτος-Κόκκινη Προβιά αν και επίσημα δεν είχε ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μια που έκανες αναφορά στην αυθεντική Φάλαγγα όταν είχε δολοφονήθηκε η Ντάρια πριν σχεδόν ένα χρόνο ο αρχηγός της είχε αναρτήσει βίντεο καταδικάζοντας την δολοφονία της Ντάρια
https://www.instagram.com/reel/ChhIxRQjLvp/?igshid=NTc4MTIwNjQ2YQ==
Καμμία σχέση με τα πτνακια της Κόκκινης Προβιάς που στηρίζουν τους Ουκρανούς. Ένα από τα θετικά του πολέμου στην Ουκρανία είναι ότι καταλάβαμε ποιοι είναι με την ατλαντιστές και ποιοι εναντίον. Και από τα " δεξιά" αλλά και από τα " αριστερά".
C.Φ.
Ο Αχιλλέας είπε...OK. Δύο ερωτήσεις. Η πρώτη είναι η εξής. Εγώ γνώριζα μόνον για την Falange Española de la JONS πρώτη φορά ακούω για την Falange Auténtica. Ειναι δύο διαφορετικές οργανώσεις; Γνωρίζεις κάτι; Εγώ είχα έρθει σε επαφή μόνον με την πρώτη.
Η δεύτερη ερώτηση είναι γιατί δεν γράφεις ένα άρθρο να μας το στείλεις; 😂
Εμφανώς έχεις πολλές γνώσεις επάνω στο θέμα, και ότι είπες για τον Φράνκο είναι 100% σωστό. Μου έκανε εντύπωση που ήξερες περί Μαροκινών(οι αντιφρανκικοί Αμερικανοί και Άγγλοι, ακόμη, τους ονομάζουν Moors) αλλά και για το ότι όντως ο Φράνκο, μάλλον επίτηδες, έστειλε όλη την División azul για να πεθάνει σε αυτοκτονικές αποστολές.
Γνωρίζω και Ισπανό συναγωνιστή ο οποίος έλεγε ότι με το ζόρι ανέχονται ανάμεσά τους Φρανκιστές όταν μπορεί να πηγαίνουν για να αποδώσουν τιμές στην επέτειο του De Rivera. Οπότε όντως υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα(για ακόμη μια φορά) ανάμεσα στο πως ξεκίνησε μια προσπάθεια και στο πως κατέληξε (με όλα τα κακώς κείμενα του Φράνκο τα οποία αναφέρεις).
Και κάτι τελευταίο, εάν και επαναλαμβάνομαι, ενώ φένεται ότι κάποιοι έχετε πολύ ειδικές γνώσεις σε κάποια θέματα γιατί δεν γράφετε κάτι; Χρειαζόμαστε σοβαρούς ανθρώπους. Εάν σας τρομάζει το κομμάτι της αρθρογραφίας κακώς. Κανείς δεν ξεκίνησε γνωρίζοντας να γράφει.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δύο είναι, ναι, αντιφρανκικές και οι δύο. Η γνωστή είναι όντως η Falange Espanola. Μικρότερη η Falange Autentica.
https://en.wikipedia.org/wiki/Falange_Espa%C3%B1ola_de_las_JONS_(1976)
https://en.wikipedia.org/wiki/Falange_Aut%C3%A9ntica
Και υπάρχει ακόμα μία, η La Falange
https://en.wikipedia.org/wiki/FE/La_Falange
Φαντάσου τι πολυδιάσπαση υπάρχει και εκεί, για να μη νομίζουμε ότι μόνο εδώ είμαστε πολυδιασπασμένοι.
Πάντως μη νομίζεις ότι δεν έχω σκεφτεί να αρθρογραφήσω, είτε φτιάχνοντας δικό μου μπλογκ είτε στέλνοντας άρθρα στη λέσχη. Μπορεί τώρα να μην υπάρχει χρόνος. Στο μέλλον μπορεί να υπάρχει.
Ο Αχιλλέας είπε...Εύχομαι να βρεθεί χρόνος!
Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες. Καλή συνέχεια! 😁
Είναι ίδια η χροιά της φωνής του Ζιρινόφσκι με αυτή του Λουνατσάρσκι;
Μοιάζουν πάντως πάρα πολύ.
ομιλία Λουνατσάρσκι:
https://www.youtube.com/watch?v=5RA4_I-V6J8
ομιλία Ζιρινόφσκι:
https://www.youtube.com/watch?v=pfD0pKUJEpY
Το trivia της ημέρας.