του Σταμάτη Μαμούτου
Χθες η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας πραγματοποίησε την καθιερωμένη απότιση τιμής στην μνήμη του Ίωνος Δραγούμη (1878-1920). Του αγαπημένου μας παραδοσιοκράτη διανοητή και νεορομαντικού συγγραφέα της γενιάς του 1890, ο οποίος δολοφονήθηκε από παραστρατιωτικό βενιζελικό τάγμα την 31η Ιουλίου του 1920. Είναι γνωστό ότι ο Δραγούμης αποτελεί ένα από τα σημεία αναφοράς των ιδεολογικών μας αναζητήσεων. Ασφαλώς η σκέψη του Δραγούμη επηρέασε αρκετές ακόμη οργανώσεις. Μια από αυτές παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Πριν λίγο καιρό είχε αναπτυχθεί μια συζήτηση στην φόρμα σχολιασμού παλαιότερης ανάρτησης του ιστολογίου μας σχετικά με την στάση ελληνικών εθνικιστικών ομάδων κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Είχα γράψει τότε ότι η έρευνα στο αρχείο του Ίωνος Δραγούμη με είχε οδηγήσει σε μια εθνικιστική οργάνωση που κράτησε ουδέτερη στάση, επιλέγοντας να διατηρήσει αποστάσεις από την Αριστερά και την Δεξιά εξίσου. Επειδή η διατριβή ολοκληρώνεται δεν έχω προλάβει να αφήσω την έρευνα για τον Δραγούμη προκειμένου να ψάξω περαιτέρω αυτή την οργάνωση. Ελπίζω ότι θα το κάνω προσεχώς. Μέχρι στιγμής, πάντως, έχω βρει ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία.
Πρόκειται για τον «Οργανισμό Νεοελληνικής Αναγεννήσεως». Όργανο έκφρασης του «Οργανισμού» υπήρξε το περιοδικό Ελληνισμός του Εξωτερικού, το οποίο ξεκίνησε να κυκλοφορεί στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και τις Η.Π.Α. το 1948. Διαβάζοντας το περιοδικό ο αναγνώστης ενημερώνεται ότι ο «Οργανισμός Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» ήταν μια πολιτική οργάνωση που αυτοπροσδιοριζόταν ως «χριστιανο-σοσιαλιστική». Όμως αυτός ο αυτοπροσδιορισμός χωρά συζήτηση. Εξετάζοντας τα τεύχη του περιοδικό Ελληνισμός του Εξωτερικού βλέπει κανείς την ιδεολογία του «Οργανισμού Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» να ξεδιπλώνεται και διαπιστώνει ότι ήταν μια συντηρητική εθνικιστική οργάνωση που στράφηκε εναντίον της Δεξιάς, της Αριστεράς και του Κέντρου.
Στα πρώτα τεύχη του περιοδικού οι αρθρογράφοι του «Οργανισμού Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» τήρησαν μια σφοδρά αντικομμουνιστική γραμμή. Η πρώτη εικόνα που μου έδωσε το περιοδικό ήταν ότι επρόκειτο για ένα έντυπο της Δεξιάς «εθνικοφροσύνης». Ωστόσο το συμπέρασμα ήταν λανθασμένο. Σταδιακά, καθώς προχωρούσα στα επόμενα τεύχη, οι αρθρογράφοι του περιοδικού γίνονταν εξίσου επιθετικοί με την Δεξιά και με το Κέντρο του ελληνικού πολιτικού κόσμου. Κατά το δεύτερο έτος της κυκλοφορίας του το περιοδικό κινήθηκε σε μια πιο ριζοσπαστικά συντηρητική και εθνικιστική γραμμή. Οι αρθρογράφοι του δεν δίσταζαν να συνδεθούν ιδεολογικά και να παρουσιάσουν με θετικό πρόσημο ακόμη και νεοφασιστικές οργανώσεις. Στο τεύχος 14, που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1949, ο αρθρογράφος που υπέγραψε με το ψευδώνυμο Έλληνας Κοινωνιολόγος Καθηγητής Πανεπιστημίου το άρθρο «Στρατιωτική λύσις και χριστιανοσοσιαλισμός», πέρα από το να στηλιτεύσει τον φιλελευθερισμό και τον κομμουνισμό, ανέφερε ως θετικά παραδείγματα μεταπολεμικών κινημάτων εκείνο του Ντε Γκωλ (1890- 1970) στην Γαλλία και αυτό του Όττο Στράσσερ (1897-1974) στην Γερμανία[1].
Ο Ίων Δραγούμης υπήρξε κεντρικό σημείο αναφοράς για την ιδεολογία του «Οργανισμού Νεοελληνικής Αναγεννήσεως». Η ιδεολογική οφειλή στον Δραγούμη διατυπώθηκε σε πολλά τεύχη του περιοδικού Ελληνισμός του Εξωτερικού ενώ δημοσιεύθηκαν διαδοχικά αποσπάσματα από επιστολές και ημερολογιακές του σημειώσεις[2]. Μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα συζήτηση για ιδεολογικά ζητήματα με αναφορές στην σκέψη του Δραγούμη περιελάμβανε το τεύχος 12. Ο Δώρος Πολίτης, απαντώντας σε άρθρο που είχε γράψει ο Ευάγγελος Παπανούτσος (1900-1982) κατά του «Οργανισμού Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» στο Βήμα των Αθηνών, υιοθετώντας μια χερντεριανή ερμηνευτική υποστήριξε ότι ο οικουμενισμός είναι συμβατός με τον ρομαντικό εθνικισμό[3].
Επιπλέον ο Δώρος Πολίτης υιοθέτησε την φρασεολογία της επικοινωνιακής σύγκρουσης των εθνικιστών με τους Δεξιούς και τους Αριστερούς πολιτικούς τους αντιπάλους στην Ελλάδα η οποία υφίσταται σχεδόν απαράλλαχτη μέχρι σήμερα. Κατά τον Πολίτη τα μέλη του «Οργανισμού Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» μπορούσαν να συζητήσουν ιδεολογικά ζητήματα και θέματα πολιτικής θεωρίας με τους Αριστερούς γιατί οι Αριστεροί ήταν καλλιεργημένοι. Ωστόσο ο Πολίτης συμπλήρωσε παραθέτοντας ένα καυστικό σχόλιο βασισμένο στην φρασεολογία του εμφυλίου ότι αυτός ο διάλογος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο υπό την προϋπόθεση ότι οι Αριστεροί δεν θα έσφαζαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους με τα κονσερβοκούτια[4]. Αντιθέτως ο Πολίτης υποστήριξε ότι με τους Έλληνες Δεξιούς τα μέλη τα «Οργανισμού Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» δεν μπορούσαν να συζητήσουν. Σύμφωνα με τον Πολίτη οι Δεξιοί ήταν θεωρητικά αστοιχείωτοι. Και, μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρούν τους ιδεολογικούς επιγόνους του Δραγούμη κομμουνιστές[5].
Καταληκτικά ο Δώρος Πολίτης υποστήριξε ότι ο «Οργανισμός Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» ερχόταν σε πολιτική αντιπαράθεση τόσο με την καπιταλιστική Δεξιά όσο και με την μαρξιστική Αριστερά ενώ ως κύριες ιδεολογικές του αναφορές παρουσίαζε τον Ίωνα Δραγούμη και τον Φώτο Πολίτη (1890 - 1934)[6]. Σε άλλα τεύχη συγκαταλέχθηκαν ο Περικλής Γιαννόπουλος (1869-1910) και άλλοι διανοητές ανάμεσα σε εκείνους που ο «Οργανισμός Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» παρουσίαζε ως ιδεολογικούς του προδρόμους.
Μια σύνοψη της εθνικιστικής πολιτικής σκέψης και δράσης του Δραγούμη στην Κωνσταντινούπολη περιλαμβάνει το άρθρο της Σοφίας Σπανούδη, «Ο Ίων Δραγούμης στην Πόλι. Αξέχαστες ευλαβικές αναμνήσεις», που συμπεριλήφθηκε σε επόμενο τεύχος του ίδιου περιοδικού[7]. Η Σπανούδη ανάμεσα σε σχόλια θαυμασμού και στην παράθεση συγκινητικών αναμνήσεων από την γνωριμία της με τον Δραγούμη έγραψε και κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για την ιχνηλασία της σκέψης και της προσωπικότητας του Ίωνος. Η Σπανούδη συνέδεσε τον Δραγούμη με την έννοια του ρομαντικού «ήρωα» και τον εισηγητή της στην ρομαντική ορολογία Τόμας Καρλάιλ (1795- 1881)[8]. Ήταν η δεύτερη φορά που ο Δραγούμης συνδεόταν με τον Καρλάιλ.
Ο πρώτος συσχετισμός του Δραγούμη με τον Καρλάιλ έγινε από τον Α. Γ. Συμεωνίδη το 1928 στο περιοδικό Αλεξανδρινή Τέχνη. Το εν λόγω περιοδικό δημοσίευσε τον Φεβρουάριο του 1928 αποσπάσματα του ανέκδοτου διηγήματος του Δραγούμη που φέρει τον τίτλο «Ζωγραφιά χωριάτικη»[9]. Στο ίδιο τεύχος δημοσιεύθηκε και η ενδιαφέρουσα ανάλυση της πολιτικής του σκέψης του Ίωνος Δραγούμη που έγραψε ο Α.Γ. Συμεωνίδης. Ο Συμεωνίδης παρουσίασε τον Δραγούμη ως έναν ανθρώπινο τύπο που ομοίαζε με το πρότυπο των «ηρώων» του Καρλάιλ. Ως κάποιον από εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι γεννιούνται σπάνια και τα έθνη που θέλουν να ζήσουν[10] πρέπει να τους ακολουθούν[11].
Αυτά ειπώθηκαν, σε γενικές γραμμές, κατά την διάρκεια της χθεσινής απότισης τιμής στο μνημείο του Ίωνος Δραγούμη. Ενημέρωσα τα υπόλοιπα παιδιά για τον «Οργανισμό Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» και για επιμέρους ευρήματα της διδακτορικής μου διατριβής που ολοκληρώνεται μετά από οκτώ χρόνια έρευνας. Έπειτα πήρε τον λόγο ο Γιάννης (Wannax) προκειμένου να κάνει μια σύντομη αναφορά στην διάκριση ανάμεσα στο έθνος και το κράτος που πραγματοποίησε στα γραπτά του ο Ίωνας και στον συσχετισμό της με την θεωρητική διάκριση ανάμεσα στο (πολιτικό) κράτος-έθνος του φιλελεύθερου Διαφωτισμού με το (πολιτιστικό) έθνος της ρομαντικής εθνικιστικής θεωρίας την οποία είχε υιοθετήσει ο Δραγούμης.
Όταν ολοκληρώθηκαν οι παρεμβάσεις έγιναν οι καταθέσεις ανθών στο μνημείο του Ίωνος. Μαζί με τα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. βρέθηκαν στο μνημείο του Ίωνος για μια ακόμη χρονιά τα παιδιά των εκδόσεων Έξοδος. Εκ μέρους της λέσχης μας κατέθεσε άνθη η Μαίρη Ιορδανίδου ενώ προηγήθηκε η κατάθεση λουλουδιών από την εκπρόσωπο των εκδόσεων Έξοδος.
Κλείνοντας δεν έχω παρά να ευχηθώ να είμαστε όλοι καλά και να διαθέτουμε υγεία, δύναμη και όρεξη ώστε να υπηρετούμε τις ιδέες μας και την ελληνική γραμματεία. Ελπίζω ότι σε λίγο καιρό θα υπάρχει περισσότερος χρόνος για να ερευνήσω περισσότερο αναλυτικά περιπτώσεις όπως αυτή του «Οργανισμού Νεοελληνικής Αναγεννήσεως» και να προχωρήσουμε σε νέες κυκλοφορίες των εκδόσεων Κλέος. Είναι και αυτό μια έμπρακτη απότιση φόρου τιμής στην μνήμη του Ίωνος και των ιδεολογικών μας προδρόμων. Είναι ταυτόχρονα και μια χρήσιμη υπηρεσία στο κίνημα που τείνει να διαμορφωθεί υπό την σημαία των ιδεών μας.
[1]Έλληνας Κοινωνιολόγος Καθηγητής Πανεπιστημίου, «Στρατιωτική λύσις και χριστιανοσοσιαλισμός», στο περιοδικό Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Β’, τεύχος; 13, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Ιανουάριος 1949, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. Ο Όττο Στράσσερ διώχθηκε από τον Χίτλερ όταν αυτός ανήλθε στην εξουσία και το «Μαύρο Μέτωπο» απαγορεύτηκε τον Φεβρουάριο του 1933, τέσσερις μόλις μέρες μετά την ανάληψη της καγκελαρίας από τον Χίτλερ. Ο αδελφός του Γκρέγκορ Στράσσερ (1892- 1934) εκτελέστηκε έναν χρόνο αργότερα από τους υποστηρικτές του Χίτλερ στο ξεκαθάρισμα της «Νύχτας των μεγάλων μαχαιριών». Ο Όττο Στράσσερ έζησε εξόριστος και επέστρεψε στην Γερμανία το 1955. Το 1956 ίδρυσε ένα νέο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα αλλά η απήχησή του ήταν ισχνή και σταδιακά εξαφανίστηκε από την πολιτική ζωή της Γερμανίας. Ο συντάκτης του περιοδικού Ελληνισμός του Εξωτερικού φαίνεται ότι με το να κρίνει θετικά την πολιτική οργάνωση του Στράσσερ αναφερόταν στο Γερμανικό Κόμμα Ελευθερίας που είχε ιδρύσει ο τελευταίος όταν ήταν εξόριστος στον Καναδά το 1945. [2] Αποσπάσματα από τα ημερολόγια του Δραγούμη που φέρουν τον τίτλο Ο ελληνισμός μου και οι Έλληνες δημοσιεύθηκαν στα παρακάτω τεύχη: Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Α΄, τεύχος 1, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Ιανουάριος 1948, σελ. 7, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. Ελληνισμός του Εξωτερικού., έτος Α’, τεύχος 3, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Μάρτιος 1948, σελ. 11, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Α’, τεύχος 4-5, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Απρίλιος-Μάιος 1948, σελ. 7. στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. Η επιστολή του Δραγούμη που είχε δημοσιευθεί υπο τον τίτλο «Απαντώ στον κοινωνιολόγο Σκληρό» στο περιοδικό Γράμματα (Αλεξάνδρειας) το 1914, επαναδημοσιεύθηκε στο τεύχος 7 του περιοδικού Ελληνισμός του Εξωτερικού. Με αυτή την επιστολή ο Δραγούμης απαντούσε στον Γεώργιο Σκληρό (1878-1919) σε μια συζήτηση για ιδεολογικά και επιστημολογικά ζητήματα. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Α’, τεύχος 7, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Ιούλιος 1948, σελ 12-13, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. Στο διπλό τεύχος 8-9 ο Κ.Ν. Χατζηπατέρας (1920-2002) παρουσίασε ως πρότυπο πολιτικού ηγέτη τον Δραγούμη στο άρθρο «Ο Ίων Δραγούμης και η συνείδησις της εθνότητος. Το παράδειγμα ενός ηγέτου». Στο Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Α’, τεύχος 8-9, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Αύγουστος –Σεπτέμβριος 1948, σελ. 1-3,16, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. Στο 14 τεύχος η διεύθυνση του περιοδικού επανέλαβε ότι ο Ίων Δραγούμης αποτέλεσε βασική ιδεολογική επιρροή για τον «Οργανισμό Νεοελληνικής Αναγεννήσεως». Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Β’, τεύχος 13, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Φεβρουάριος 1949, σελ. 6, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. Το ίδιο συνέβη και στο διπλό τεύχος 16-17. Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Β΄, τεύχος 16-17, Απρίλιος- Μάιος 1949, σελ. 7,14,15,16, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. Στο τεύχος 15 ο Αλέξανδρος Στάινμετς (1879- 1973) στο άρθρο «Ξαναδιαβάζοντας τη «Σαμοθράκη» του Δραγούμη» παρουσίασε τον Δραγούμη ως εθνικιστή. Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Β’, τεύχος 15, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Μάρτιος 1949, σελ. 7, 14, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. [3] Δώρος Πολίτης, «Ο εθνικός πολιτισμός ο κ. Παπανούτσος κι εμείς», στο περιοδικό Ελληνισμός του Εξωτερικού, έτος Α’, τεύχος 12, Αθήνα-Αλεξάνδρεια-Latrobe (USA) Δεκέμβριος 1948, σελ. 10, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 5. [4] Ο.π. σελ. 8. [5] Ο.π. [6] Ο.π. [7] Σ.Κ. Σπανούδη, «Ο Ίων Δραγούμης στην Πόλι. Αξέχαστες ευλαβικές αναμνήσεις», στο περιοδικό Ελληνισμός του Εξωτερικού, ημίτομος Ιούνιος-Δεκέμβριος, εκδόσεις Felizian Rauch, Γενεύη 1949, σελ 92-110, διαθέσιμο στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://www.ascsa.edu.gr/uploads/media/ID_Box_63_f_03_Spanoudi_1949.pdf [8] Με την πρώτη ματιά μπορούσε κανείς να τον κατατάξει στους ήρωες του Καρλάϋλ. Στο ο.π. σελ. 99. [9] Ίων Δραγούμης, «Ζωγραφιά χωριάτικη», στο περιοδικό Αλεξανδρινή τέχνη, χρονιά Β, τεύχος τρίτο, Φεβρουάριος 1928, σελ. 85-88, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 2. [10] Α. Γ. Συμεωνίδης, «Ίων Δραγούμης», στο περιοδικό Αλεξανδρινή τέχνη, χρονιά Β΄, τεύχος τρίτο, Φεβρουάριος 1928, σελ. 88, στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Ίωνος Δραγούμη, Φάκελος 63, Υποφάκελος 2. [11] Ο.π.
Σχόλια:
Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό το άρθρο;
https://mavreslegeones.blogspot.com/2023/07/blog-post_27.html?m=1
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Οι φράσεις του λειτουργούν σχεδόν σαν συνθήματα ακόμη και σήμερα. Επικοινωνιακά ήταν άπιαστος. Προφανώς και είναι σωστά αυτά που γράφει. Το ερώτημα βέβαια είναι πόσα έκανε πράξη από όλα όσα υποσχέθηκε ως σοσιαλιστής. Καθώς και το θεωρητικό υπόβαθρο που τα στήριξε.
Οι αδελφοί Στράσσερ έκαναν απόπειρες να αποσαφηνίσουν τι ακριβώς εννοούσαν χρησιμοποιώντας τον όρο σοσιαλισμός. Ακολούθησαν μια μακρά παράδοση του γερμανικού ρομαντικού συντηρητισμού να συνδεθεί ο σοσιαλισμός με τον εθνικισμό και τον χριστιανισμό η οποία αναπτύχθηκε ήδη τον 19ο αιώνα. Παρέθεσε ορισμένες πληροφορίες ο Κονδύλης στο βιβλίο "Συντηρητισμός" για αυτή την γερμανική πολιτική παράδοση. Από την άλλη στον Γκέμπελς ήταν λιγότερο σαφές το θεωρητικό υπόβαθρο και περισσότερο ισχυρός ο συνθηματικός λόγος.
Το άρθρο είναι μια καλή σύνοψη του πως έβλεπε τον σοσιαλισμό ο τελευταίος.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν αφορά μόνο το πώς έβλεπε τον σοσιαλισμό ο Γκέμπελς. Αφορά το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους σύγχρονους κοινωνικούς αγώνες οι εθνικοεπαναστατες και υπόλοιποι ριζοσπάστες.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Αν αντιμετωπίσουμε τους κοινωνικούς αγώνες όπως τους αντιμετώπιζαν οι πολιτικοί της δεκαετίας του '30 τότε σίγουρα κάτι δεν έχουμε αντιληφθεί σωστά για τις μεταβολές στο περιεχόμενο των ίδιων των κοινωνικών αγώνων και για τον ρόλο μας ως ιστορικά υποκείμενα της εποχής μας.
Αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι που το αγνοούν καλό είναι να υπενθυμίσουμε ότι η Νεωτερικότητα μπορεί να είναι μια και να διαθέτει ένα κοινό πυρήνα θεμελιωδών γνωρισμάτων αλλά χωρίζεται σε επιμέρους περιόδους με ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις η κάθε μία. Αλλά ήταν τα γνωρίσματα του μεσοπολέμου άλλα τα γνωρίσματα της πρώιμης νεωτερικότητας και άλλα τα γνωρίσματα της μεταπολεμικής νεωτερικότητας. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι άλλα τα γνωρίσματα και της μεταμοντέρνας νεωτερικότητας μετά το 1992 και την παγκοσμιοποίηση. Και μάλλον δεν έχουν άδικο.
Συνεπώς είναι άλλα και τα γνωρίσματα του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού εθνικιστικού κινήματος (αναφερόμαστε σε αυτό που η πολιτική επιστήμη αποκαλεί νεοφασιστικο και όχι στις Δεξιές ρεπλικες). Από την εποχή του Γκέμπελς έχουν προκύψει Γαλλικοί Μάηδες, κοινωνικά κινήματα, αλλοιώσεις της εργατικής τάξης, νέες εθνικιστικές εκφράσεις σε κινήματα μουσικά (rock, punk, heavy metal), Τύνταλ, Λεπέν και Ραούτι, παγκοσμιοποίηση, γενικευμένη μετανάστευση, Ευρωπαϊκή Ένωση, πετρελαϊκή κρίση, νεοφιλελευθερισμός, πτώση ΕΣΣΔ και πολλά άλλα. Λες να απαντά σε όλα αυτά η γραμμή ενός κόμματος της δεκαετίας του '30 ή ακόμη περισσότερο ενός στελέχους του;
Διαβάζουμε ιστορία και ιστορία των ιδεών για να γνωρίζουμε το υπόβαθρο της ιδεολογίας και των κινημάτων που την υπερασπίστηκαν. Διαβάζουμε ιστορία των ιδεών για να μάθουμε την ιδεολογία μας. Όχι για να απομονώσει ο καθένας κάτι που του αρέσει περισσότερο και να το κάνει κάτι σαν θεοκρατικό δόγμα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Διαφωνείτε δηλαδή ότι οι εθνικιστές πρέπει να στέκονται στο πλευρό των εργαζομένων οι οποίοι βάλλονται όλο και περισσότερο από την νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα;
Σήμερα ζούμε στην λιγότερο βιομηχανική χώρα στην περίοδο της πιο σκληρής αποβιομηχάνισης του ευρωπαϊκού κόσμου που προκάλεσε η παγκοσμιοποίηση και ο νεοφιλελευθερισμός. Με όλο αυτό το background έρχεσαι ρε ανώνυμε και μας λες να κρίνουμε ως εργαλείο κινηματικής οικονομικής ανάλυσης αυτό που έφτιαξε ο Γκέμπελς εκατό χρόνια πριν για να δώσει γραμμή κομματικής ανάλυσης σε συναγωνιστές που έζησαν έναν αιώνα πίσω στην πιο βιομηχανική οικονομία της τότε Ευρώπης. Δεν υπάρχει μεγάλο περιθώριο συζήτησης σε τέτοια θέματα. Όπως και να το δει κανείς το θέμα. Ο Γκέμπελς δεν ήταν θεωρητικός για να τον διαβάζουμε πάντα. Πολιτικός της εποχής του ήταν.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Όχι. Συμφωνούμε απόλυτα. Διαφωνούμε στο να μπαίνει ο Γκέμπελς ως προμετωπίδα αυτής της σωστής στάσης που προτείνεις. Εκεί χάνει το επιχείρημα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κανείς δεν είπε να μπει ο Γκέμπελς προμετωπίδα. Να μπουν αυτά που είπε, όχι αυτά καθεαυτά αλλά ο ιδεολογικός πυρήνας, ως προμετωπίδα. Αυτό πρέπει να κατανοηθεί.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Τότε δεν βοηθάει το άρθρο να εστιάσουμε σε αυτό που γράφεις. Γιατί ο αντικαπιταλισμός/ αντιφιλελεθερισμος του αντιδιαφωτιστικού ρομαντικού εθνικισμού είναι θεμελιώδες ιδεολογικό γνώρισμα από το πρώτο μισό 19ου αιώνα μέχρι σήμερα. Δεν ήταν μονοπώλιο ενός κόμματος που τον εξέφρασε. Θα ήταν καλύτερο λοιπόν να αναδειχθεί αυτή η συνέχεια και όχι να γίνονται ποτ πουρί σε ατάκες ενός πολιτικού.
Κατά τα άλλα το να ρωτάς εμάς αν συμφωνούμε με τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό είναι σαν να λες έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφα. Ασφαλώς και συμφωνούμε.
Τι γνώμη έχει η λέσχη για τις ερμηνείες του φαινομένου του φασισμού, από τη μια, από τον Stanley Payne, κι από την άλλη, από τον Robert Paxton;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δυστυχώς έχω σταματήσει να είμαι σίγουρος, ακόμα και για τον Γκρέγκορ Στράσερ ότι ήταν πραγματικός σοσιαλιστής.
Η συνεχής μελέτη με έφερε μπροστά σε δυο πηγές, συγχρόνων του, για δύο ομιλίες του Στράσερ το 1931 και το 1932.
Η μία πηγή είναι ο Karl Otto Paetel, στο έργο του, Εθνικομπολσεβικικό Μανιφέστο, όπου αναφέρει:
"That Adolf Hitler has solemnly and repeatedly declared this is well known. But even the representative of the ‘Left NSDAP’, the socialist Gregor Strasser, has explicitly said: “We recognize private property. We acknowledge our debts and our obligations to pay them. We are against the nationalization of industry. We are against the nationalization of trade. We are against planned economy in the Soviet sense. We are against inflation. We are for the gold standard. When we come to power there will be no violent changes. We are against absolute autarchy.” (Strasser to Knickerbocker, Vossische Zeitung, no. 479 of 9th October, 1932)"
https://arplan.org/wp-content/uploads/2019/06/Paetel-The-National-Bolshevist-Manifesto-1933.pdf
Η άλλη πηγή είναι ο Λούκατς, σε εφημερίδα του Κ. Κ. Γερμανίας από το 1931:
"...in Stuttgart Gregor Strasser explains: “We will be the most persistent supporters of private property and interfere in the economy as little as possible, we will let the entrepreneurs rule freely.”"
https://www.marxists.org/archive/lukacs/works/1931/liberalism.htm
Να λένε και οι δύο ψέματα εναντίον του Στράσερ, ο Paetel και ο Λούκατς; Να μην τα έχει πει ποτέ αυτά ο Στράσερ; Και σε δύο διαφορετικές ομιλίες; Να αποφάσισαν δύο άτομα από δύο διαφορετικούς πολιτικούς χώρους να συκοφαντήσουν ειδικά τον Στράσερ με πράγματα που δεν είπε, ξέροντας ότι μπορεί να τους κάνει μήνυση; Χλωμό. Απίθανο βασικά.
Τι να πω. Συνήθιζα να διαχωρίζω τον Στράσερ από τους υπόλοιπους του NSDAP για αυτό που θεωρούσα ειλικρινή σοσιαλισμό εκ μέρους του - και υπάρχουν πράγματι πολλές ρήσεις του που φαίνονται ειλικρινά σοσιαλιστικές - και για τον τραγικό του θάνατο. Αλλά πλέον ούτε καν γι' αυτόν δεν μπορώ να είμαι πλήρως βέβαιος ότι δεν υπήρξε ένας ακόμα πολιτικός απατεώνας σαν τους άλλους.
Ανώνυμε α) και οι δυο είναι ενδιαφέροντες ιστορικοί. Ο Πέην είναι πολύ διεξοδικός. Ανάμεσα στους άλλα αδειάζει εν μέρει και την μεθοδολογία του Πάξτον. Πάντως και οι δύο εξετάζουν το φαινόμενο ως ιστορικοί. Υπάρχουν και οι πολιτικοί επιστήμονες που εξετάζουν το φαινόμενο του φασισμού με τα εργαλεία της δικής τους επιστήμης.
Ανώνυμε β) Ο σοσιαλισμός δεν ήταν μονοπώλιο αυτής της πραγματικότητας που οι εθνικιστές αποκαλούσαν "κρατικό καπιταλισμό" της ΕΣΣΔ. Ο σοσιαλισμός των Στράσσερ σύμφωνα με την μαρξιστική τυπολογία ήταν "ρεφορμιστικός". Στην πραγματικότητα ο σοσιαλισμός των Στράσσερ ακολούθησε την παραδοσιακή γραμμή του γερμανικού σοσιαλιστικού συντηρητισμού του 19ου αιώνα. Ισχύει αυτό που γράφτηκε παραπάνω για την βιβλιογραφική παραπομπή στον Κονδύλη. Πρόσθεσε και τον John Weiss για επιμέρους πηγές. Ασφαλώς ήταν σεβαστή η προσωπική ιδιοκτησία σε αυτό το σοσιαλιστικό σχήμα. Κάποιοι το είχαν αποκαλέσει και "μικροαστικά σοσιαλιστικό". Η ρίζα της οικονομικής τους σκέψης αναγόταν στην γερμανική προνεωτερική ιστορία και είχε ως επίκεντρο την μικρή ιδιοκτησία. Από την άλλη και ο Μαρξ στον 19ο αιώνα είχε είχε πιστοποιήσει κάποιο δεδομένο μονοπωλιακό σχήμα του σοσιαλισμού. Στην ουσία δεν υπάρχει αυθεντικός σοσιαλισμός και μη αυθεντικός. Τόσο οι εθνικιστές συντηρητικοί όσο και οι κομμουνιστές ή αναρχικοί διανοητές επιμέρους προσεγγίσεις έκαναν πάνω στην ιδέα του σοσιαλισμού.
Η μικρή ιδιοκτησία είναι σεβαστή και δεν υπάρχει πρόβλημα με αυτό, αλλά στα λόγια που προσάπτει ο Paetel στον Στράσερ, διαβεβαιώνεται ότι δεν θα εθνικοποιηθεί ούτε η βιομηχανία.
Ήταν ξεκάθαρο το πλάνο του Όττο Στράσσερ για την βιομηχανία. Ο Γκρέγκορ δεν ήταν εύκολο να παρακάμπτει συνέχεια την κομματική γραμμή. Για τον Όττο πάντως υπάρχουν κείμενα που αποκαλύπτουν τι ακριβώς υποστήριζε. Συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη και τις ζημιές της επιχείρησης σε ποσοστό 10%, κρατική παρέμβαση στον γενικότερο προσανατολισμό και διοίκηση της βιομηχανίας και το 49% της εταιρείας στα χέρια του ιδιώτη επενδυτή. Όλη η γερμανική περιουσία στα χέρια του κράτους και παροχή της σε ιδιώτες που θα την χρησιμοποιούν ελευθέρα, χωρίς να είναι δική τους και να την μεταβιβάσουν σε απογόνους ή να την πωλούν. Πίστευε ότι η ελευθερία είναι αλληλένδετη με μια οικονομική δυναμική ικανή να εξασφαλίσει έναν άνετο βίο για κάθε πολίτη.
Γιατί δεν ήταν σοσιαλισμός αυτό; Μια χαρά εκδοχή σοσιαλισμού ήταν και μάλιστα προσαρμοσμένη στην γερμανική ιστορία και παράδοση.
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί αρνείστε να παραδεχτείτε ότι είστε Πασοκτζήδες. Από τον Στράσσερ στο Πασοκ είναι μισό τσιγάρο δρόμος.
Ο Σταμάτης είπε...Δεν σου κρύβω ότι ξεκίνησα την σύντομη απότιση τιμής στον Ίωνα με την φράση "η σημερινή συγκέντρωση δεν έχει προηγούμενο, είναι μια γιορτή της... αυτονομίας".
Και τότε οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι άρχισαν να φωνάζουν "απόψε πεθαίνει ο γιος του αποστάτη".
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μόλις τώρα ειπώθηκε από το Δημήτρη "Τράκη" Γιαννακόπουλο το "είμαι εθνικιστής".
Γενικά πάντως όλη η ελληνική ΛΜΑΤ έχει έναν τόσο καφενειακό λόγο, που μαρτυρά και στον πιο ανυποψίαστο ότι είναι όλοι παιδιά κοτζαμπάσηδων λαδέμπορων. Στην Ελλάδα "φωτισμένη αστική τάξη" δεν υπήρξε ποτέ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μπραβο παιδια για την εκδήλωση. Γιατί τα τελευταία χρόνια έχουμε και το καινούργιο "φρούτο" στον χώρο. Κάτι δηθεν "Εθνικοσοσιαλιστες" να βρίζουν νυχθημερόν τον Δραγούμη και να υμνούν τον Βενιζέλο και τον Μπενάκη.
Υ.Γ. Μήπως διαβάσατε το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Μαστορα για την Σιδηρά Φρουρά; Και αν ναι, ποια είναι η γνώμη σας;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Κύκλοι με παρακρατικές προθέσεις επιδίωξαν επί αρκετά έτη να καλλιεργήσουν σε νέα παιδιά τέτοιες αντιλήψεις. Ευτυχώς έχουν αντιμετωπιστεί (και οι περισσότεροι αποκαλυφθεί) πλέον. Ακόμα και τα παιδιά που δεν θεωρούν τον Δραγούμη επιρροή τους δεν συμπεριφέρονται πια με τον τρόπο που περιγράφεις και κάνουν απόπειρες σοβαρής κριτικής στα κείμενά του. Κριτικής με την οποία μολονότι διαφωνούμε μπορεί να ληφθεί υπόψη στα πλαίσια ενός διαλόγου. Ελπίζουμε ότι θα συνεχιστούν τέτοιες συμπεριφορές και θα απομονώσουμε οριστικά τους προβοκάτορες οι οποίοι πυροδότησαν αυτά που περιγράφεις κατά τα προηγούμενα χρόνια.
Το βιβλίο δεν το έχουμε διαβάσει ακόμη. Θα το κάνουμε σύντομα. Πιστεύουμε ότι είναι καλό. Γράφει ενδιαφέροντα βιβλία συνήθως ο Γιώργος. Υποθέτουμε ότι θα επιβεβαιώσουμε την αρχική εκτίμηση προσεχώς, διαβάζοντάς το.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Οι γνήσιοι εθνικοσοσιαλιστές είναι αυτοί που θέλουν ελληνοτουρκική ομοσπονδία;
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν θέλουμε να σχολιάζεις μεθυσμένος.
Καταρχάς δεν υπήρχε εθνικοσοσιαλισμός μέχρι να σκοτωθεί ο Ιωνάς.
Επίσης δεν ισχύει αυτή η ανοησία. Ήθελε συνομοσπονδία ανάμεσα σε όλους τους βαλκανικούς λαούς όχι μόνο με τους Οθωμανούς. Ο στόχος ήταν να επαναφέρει τους Έλληνες στην κορυφή των βαλκανικών εθνών μέσα από ένα νέο σχήμα ανανεωμένου βυζαντινού κράτους. Και, μάλιστα, σε αυτό το ελληνικό νεοαυτοκρατορικο σχήμα έδινε θέση στον κορπορατιστικό σοσιαλισμό και σε έναν συναιτεριστικό αντιφιλελεθερισμό, ενδεχομένως και αντικαπιταλισμό. Αυτό είναι ιδέα που δεν αρέσει σε έναν θαυμαστή του Χίτλερ ο οποίος είχε ενσωματώσει στο νέο κράτος του 3ο Ράιχ από εθνικούς παραδοσιακούς αντιπάλους της Γερμανίας, όπως οι Γάλλοι και οι Πολωνοί, μέχρι έθνη με μογγολική προέλευση όπως το Ουγγρικό;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το ότι ήθελε ελληνοτουρκο+βαλκανική ομοσπονδία όπως παραδέχεστε το κάνει καλύτερο από το να ήθελε σκέτα ελληνοτουρκική; Ή κατάλαβα λάθος;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Το κάνει καλύτερο. Γιατί καταρρέει το ψέμα της αποκλειστικής φιλίας προς την Τουρκία που χρησιμοποιείτε ως σύνθημα. Αλλά και γιατί συνιστά μια αναβίωση της Μεγάλης Ιδέας σε αντίξοες γεωπολιτικές συνθήκες για αυτήν.
Αν και είναι προφανές ότι τρολάρεις θα σου απαντήσω. Γιατί είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί που έχουν το ίδιο σκεπτικό με εσένα.
Θα προτιμούσες να γράψω μια παρουσίαση χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο; Υπήρχαν παιδιά που στελέχωναν κομμουνιστικές οργανώσεις στο πανεπιστήμιο που μπορούσαν να δώσουν ολόκληρη διάλεξη για ένα βιβλίο που δεν είχαν διαβάσει. Εγώ δεν σκέφτηκα ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο. Είναι έξω από την οπτική μου επί των πραγμάτων.
Κατά τα άλλα με τον Γιώργο μπορώ να μιλήσω απευθείας για οτιδήποτε χρειαστεί ο ένας τον άλλο. Δεν είναι απαραίτητη η συνδρομή σου ως αυτόκλητου διαμεσολαβητή.
Τώρα, όσον αφορά το κόμμα που αναφέρεις, δεν θα σχολιάσω πολλά γιατί ο σκοπός σου είναι ακριβώς αυτός. Να το περάσω γενιές δεκατέσσερις για να γίνει λίγη φασαρία στην φόρμα σχολιασμού. Ένα θα γράψω μόνο το οποίο δικαιώνει για πολλοστή φορά τις θέσεις της λέσχης. Έχουμε τονίσει πολλάκις ότι η κομματική και η κοινοβουλευτική δραστηριότητα είναι δύο μόνο από τις πτυχές δράσης ενός πολιτικού κινήματος. Όχι οι μοναδικές.
Οι λάτρεις της κοινοβουλευτικής καρέκλας και οι ανίκανοι να κατανοήσουν τι πραγματικά είναι ένα πολιτικό κίνημα μας είχαν πάρει τα αυτιά προεκλογικά για την υποτιθέμενη σημασία της κοινοβουλευτικής παρουσίας. Προφανώς έχει σημασία και η κοινοβουλευτική παρουσία αν προκύψει ως προέκταση ενός κινήματος. Αν στερείται κινηματικού υπόβαθρου είναι ένα άδειο κέλυφος. Όπως αυτή που παρακολουθούμε να ταλανίζεται καθημερινά σε αυτή την Βουλή. Ένα εθνικιστικό (;) κόμμα μπήκε στην Βουλή αλλά δεν μπορεί να αποτίσει φόρο τιμής στο μνημείο του Ίωνος μολονότι δηλώνει ότι υιοθετεί τις ιδέες του. Χρειάζεται να γράψουμε τίποτα άλλο;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν ήθελε να ενσωματώσουμε την οθωμανική αυτοκρατορία στα πλαίσια της μεγάλης ιδέας, πολυφυλετική συμβίωση ήθελε στο πλαίσιο μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Είδες που δεν τα ξέρεις καλά;
Και το οθωμανικό και το βουλγαρικό και το σερβικό και το αλβανικό κράτος ήθελε σε μια ελληνική συνομοσπονδία με αρκετά στοιχεία σοσιαλισμού. Αυτά στα τέλη της ζωής του. Μετά τον μακεδονικό αγώνα, όταν πήγε στην πρεσβεία της Πόλης και έζησε την επανάσταση των Νεοτούρκων προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το φιλελεύθερο πολίτευμα που εγκαθίδρυσαν στην αρχή οι Νεότουρκοι για να κάνει πράξη τον ελληνοθωμανισμό. Τότε έφερε σε επαφή όλες τις χριστιανικές μειονότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και κατέβασαν κοινό ψηφοδέλτιο στις εκλογές. Η ελληνική ομογένεια της Πόλης έγινε επικεφαλής όλων των μικρότερων χριστιανικών εθνοτήτων και σε αυτή την συνεργασία πάτησε αργότερα ο Βενιζέλος για να την μεταφέρει και στα κράτη προκειμένου να σχηματίσει την συμμαχία του Α Βαλκανικού Πολέμου.
Στόχος του Ίωνος ήταν είτε η ειρηνική διείσδυση του ελληνικού στοιχείου στο οθωμανικό κράτος και η επιβολή μιας ισονομίας (μέσα στο οθωμανικό κράτος αυτό και όχι σε ενιαίο ελληνο οθωμανικό κράτος, όπως λένε τα εστιατόρια της Νέας Δημοκρατίας), είτε αν δεν γινόταν αυτό η συμμαχία των βαλκανικών χριστιανικών εθνών κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην χρονική στιγμή που έβαλε ο Βενιζέλος την Ελλάδα στους βαλκανικούς και με τους όρους των συμφωνιών του με τα σλαβικά έθνη διαφώνησε ο Ίωνας.
Στο μεταξύ είχε επιχειρήσει να προσαρτήσει μόνος με κρητικούς αντάρτες στην Ελλάδα το Καστελόριζο αλλά ο Βενιζέλος το έδωσε πίσω στην Τουρκία παρότι το ελληνικό αντάρτικο σώμα πέτυχε τον στόχο του και κατέλαβε το Καστελόριζο. Τότε ο Βενιζέλος τον τιμώρησε και τον αποκάλεσε "κομιτατζή" που έθεσε σε κίνδυνο την ειρήνη με την Τουρκία
Αυτή ήταν μια σύντομη περίληψη. Απλά για να ρίξουμε μερικές τροχιοδεικτικές στα εστιατόρια.
Ποια πνευματική δουλειά των σπαρτιατών ρε καημένε;Κοινωνικά νεοφιλελεύθεροι είστε και τα ίδια με τους ακροδεξιούς προκατόχους σας.Κάτω τα χέρια γκαρσόνια από τον αυτόνομο χώρο
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αυτό περί καστελόριζου ειναι η πιο προβοκατορικη ενέργεια που θα μπορούσε να κάνει ο Ίων ώστε να υποσκάψει τα θεμέλια της μεγάλης ιδέας..έχει απαντηθεί αυτή η ιστορική λεπτομέρεια σε εκπομπές και άρθρα
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ούτε αυτό το γνωρίζεις. Εκείνη την περίοδο ο Βενιζέλος ήταν υπέρ της φιλίας με την Τουρκία. Ακόμη και τους Κρητικούς βουλευτές που ζητούσαν ένωση της νήσου με το ελληνικό κράτος τους είχε κλειδώσει έξω από την Βουλή. Συνεπώς δεν εκπλήρωνε καμία Μεγάλη Ιδέα που υποτίθεται έθεσε σε κίνδυνο ο Ίων.
Επιπλέον, κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και ιδίως μετά το τέλος του Πρώτου, ο Βενιζέλος είχε ασπαστεί την ιδέα της βαλκανικής ομοσπονδίας. Μόνο που το έκανε χωρίς τον μεγαλοιδεατικό εθνικισμό του Ίωνος. Έδινε γη και ύδωρ.σε γείτονες. Κάπως έτσι έδωσε αργότερα και τον Πόντο με την Βόρεια Ήπειρο. Τώρα την έμαθες την ιστορία;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Όπα, τώρα βρήκα ποιος είναι ο "Ιρλανδός Keith Woods" που ρωτούσε ένας ανώνυμος.
Είναι γιουτιουμπάς και τουιτεράς, που δεν κάνει κάτι άλλο (τουλάχιστον τον τελευταίο τρίμηνο, μέχρι εκεί έψαξα, αλλά έχει πολύ υλικό σε αυτό το διάστημα) από το να τσακώνεται με εθνικομπολσεβίκους, να τους ονομάζει νεγρόφιλους και να προωθεί έναν εντελώς πρωτόγονο, απολιθωμένο σοβινιστικό φυλετισμό.
Μου θυμίζει τους φυλετιστές του ελληνικού τουίτερ που, σε καιρούς ειρήνης αρέσκονται να καυτηριάζουν τη Δύση για πολυφυλετισμό, αλλά μόλις έσκασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, άρχισαν το τροπάρι για την δήθεν "ισλαμική Ρωσία" (!) και χρησιμοποιούν πλαγίως τον φυλετισμό ως γεωπολιτικό επιχείρημα ενάντια στην αντιΝΑΤΟική συμμαχία. Κάτι Σπένσερ, κάτι Ιανουάριοι κλπ.
Τέτοιας συνομοταξίας είναι κι αυτός ο Γουντς. Τα έβαλε πάλι χτες με τους δύο γνωστότερους εθνικομπολσεβίκους του τουίτερ και του γιουτιούμπ (Haz και Hinkle) για να τους κατηγορήσει ότι τάχα θέλουν τη "λευκή γενοκτονία" επειδή ανεβάζουν βίντεο του Νοτιοαφρικανού Μαλέμα που μιλάει με θαυμασμό για τον Πούτιν.
Για την ιστορία, ο Μαλέμα δεν είναι υπέρ κάποιας "γενοκτονίας":
https://twitter.com/Abd__Al_Karim/status/1686820789520056324
Με κανέναν ιμπεριαλιστή, ΝΑΤΟικό, φιλοδυτικό δεν τα έχει βάλει ο κυρ-Γουντς. Το μόνο που προσπαθεί τόσο καιρό να κάνει είναι να διώξει όσους περισσότερους εθνικιστές μπορεί από τον εθνικομπολσεβικισμό και να τους εγκλωβίσει σε έναν, ακίνδυνο για το σύστημα, λευκό σωβινισμό του στυλ "Δύση ούμπερ άλλες".
Μακριά και καθόλου αγαπημένοι.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Με το μπαρδον αδερφέ αλλά λες μεγάλες μ@#κίες μπες στο κανάλι του στο telegram να δεις τι γράφει για τους λεγόμενους racist liberals όπως και για τους εθνικομπολσεβίκους. Η θυματοποίηση της ΚΝΕ δεν ταιριάζει με τα σχόλια εδώ δεν θα σας κάτσει καμία φασαία όσο θύματα συνέχεια και αν το παίζετε
Και δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί οι "φυλετιστές" του δόγματος Δύση ούμπερ άλλες, ότι ο Μαλέμα, ο Σανκάρα, ο Καντάφι, ο καινούριος που ανέλαβε την εξουσία στον Νίγηρα και γενικά οι εθνικο-ανεξαρτησιακοί ηγέτες του Τρίτου Κόσμου, είναι ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, γιατί θέλουν τους λαούς τους στις χώρες τους να ανοικοδομούν τις εθνικές οικονομίες. Τη μαζική μετανάστευση στην Ευρώπη τη φέρνουν οι πόλεμοι των δυτικών δυνάμεων που γίνονται για την καταλήστευση των πόρων. Χωρίς πολέμους (και κυρίως με ακμάζουσα εθνική οικονομία) κανείς δεν έχει λόγο να μεταναστεύσει.
Είναι τόσο ΗΛΙΘΙΟΙ οι εν λόγω "φυλετιστές", που δεν κατανοούν ότι κανονικά θα έπρεπε να είναι δαγκωτό με τον Μαλέμα, τον Τραορέ και όλους αυτούς, και να τάσσονται υπέρ της αποχώρησης των δυτικών χωρών και πολυεθνικών από την Αφρική. Αλλά τους πειράζει μωρέ το ότι οι εθνικομπολσεβίκοι ανεβάζουν βίντεο με "σκυλάραπες". Δεν κατανοούν πως τέτοιοι "σκυλάραπες" είναι αυτή τη στιγμή οι αντικειμενικοί φυσικοί σύμμαχοι της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης.
Βέβαια, αυτοί οι "φυλετιστές" μάλλον δεν ανήκουν στην εργατική τάξη, αλλά, όπως ο Σπένσερ, είναι παράσιτα των ανώτερων μεσαίων τάξεων που, δικαιολογημένα ίσως, βλέπουν ότι η νίκη τέτοιων ηγετών στην Αφρική θα σημάνει το τέλος της δικής τους παρασιτικής ευημερίας στη Δύση (που προέρχεται σε μεγάλο μέρος από την καταλήστευση του τρίτου κόσμου). Αν είναι έτσι, δικαίως στηρίζουν δυτικό ιμπεριαλισμό. Αλλά το κάνουν με ΤΑΞΙΚΟ κίνητρο, ο "φυλετισμός" είναι απλά μια πρόφαση.
Στηρίζουμε την στρατιωτική - λαϊκή επανάσταση στον Νίγηρα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για τον Γκρέγκορ Στράσερ υπάρχει η θεωρία του Kurt Gossweiler, στο Großbanken, Industriemonopole, Staat (1971), ότι ο εξοστρακισμός του από το NSDAP το 1932 ήταν προϊόν ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ δύο μεγάλων ομάδων του γερμανικού κεφαλαίου: των μεγαλοτραπεζιτών από τη μια (που ήταν αντισοβιετικοί και φιλοαμερικανοί) και των μεγαλοβιομηχάνων από την άλλη (που ήταν αντισοβιετικοί και αντιαμερικανοί), και ότι ο Χίτλερ εκείνη τη χρονική στιγμή "θυσίασε" τον Γκρέγκορ για να επιτύχει συμφωνία με τους μεγαλοτραπεζίτες, να τους διαβεβαιώσει ότι δεν θα ακολουθήσει αντιαμερικανική οικονομική-εμπορική πολιτική (όπως κατά τον Gossweiler θα επιθυμούσε ο Γκρέγκορ). Υπάρχει και η εικασία ότι ο Γκρέγκορ ήταν από την αρχή ως το τέλος πράκτορας της IG-Farben (νυν Bayer) στην οποία δούλεψε σε διευθυντική θέση από το 1932 ως τη δολοφονία του. Την εικασία αυτή, όμως, ο ιστορικός Andreas Dorpalen δεν την συμμερίζεται.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Συνωμοσιολογία μπόλικη δείχνει να περιλαμβάνει η ανάλυση αυτού του συγγραφέα.
Ο Καντάφι, Ο Λουμπουμπα , Ο Σανκαρά και κυρίως ο Μασελ ( με θέσεις κατά της μεταναστευσης) ήταν ηγέτες πατριώτες και σοσιαλιστές όχι της θεωρίας αλλά της πράξης.Χρησιμοποιωντας την παράδοση των λαών τους προσπάθησαν να φέρουν προκοπή στους λαούς τους.Δυστυχως το έργο τους άγνωστο στην Ελλάδα γιατί τους Μαρξιστες δεν τους βολεύουν πια να ακούγονται άβολα πράγματα όπως πατριωτισμός, παράδοση κλπ ενώ οι εθνικιστές τους σνομπάρουν γιατί αυτοί οι ηγέτες έχουν λάθος χρώμα στο πετσί τους.
Είναι αλήθεια όμως ότι οι θεωρίες και οι ηγέτες του σοσιαλισμού του λεγόμενου τρίτου δρόμου είναι πιο κοντά στις ανάγκες και στην συγκυρία της χώρας μας.Ευχομαι να τους ανακαλύπτουν ολοένα και περισσοτεροι καλοπροαιρετοι.Ισως έτσι να μας φύγει και λίγο τσίμπλα ιδεολογική που μερικοί από μας μαζέψαμε μπόλικη σε άλλες εποχές...
Λώλε αν υπάρξει όρεξη και χρόνος για κάποιο -έστω εγκυκλοπαιδικά συνοπτικό- άρθρο που θα αφορά τέτοιες περιπτώσεις ηγετών, το ιστολόγιο θα το φιλοξενήσει με χαρά.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η λέσχη σας στο αιώνιο υπαρξιακό γεωπολιτικό δίλημμα West Vs Rest με ποια πλευρά πηγαίνει;Καθαρή απάντηση.
Δεν υπάρχει κανένα μακραίωνο τέτοιο γεωπολιτικό δίλημμα. Προέκυψε κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Έτσι όπως έχει προκύψει προφανώς με τους rest. Αλλά όχι γιατί πιστεύουμε ότι αυτό είναι κάποιο νομοτελειακό κοσμικό δίλημμα ή κάποια βαθύτερη μεταφυσική σύγκρουση. Απλά και μόνο γιατί στο West κυριαρχούν οι εχθρικές μας ιδέες και εκείνοι που κάνουν την πατρίδα μας γεωπολιτικό του υποπόδιο. Όταν το West απελευθερωθεί από αυτούς και επιστρέψει στην αληθινή Ευρώπη (με την Ρωσία ανάμεσα στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά έθνη) θα έχει κοινά με εμάς και δεν θα είναι πια liberal capitalistic West.
Αντί για West και rest, Ελλάς ή τέφρα, αληθινή Ευρώπη και κόσμος ως ψηφιδωτό ανεξάρτητων εθνών.
Χαχαχαχαχα για γέλια πραγματικά. Το "αιώνιο", "υπαρξιακό" γεωπολιτικό δίλημμα που μάλλον το ανακάλυψε κάποιος μπερδεμένος (και χρήσιμος ηλίθιος) φιλελεύθερος "εθνικιστής". Ο,τι να ναι μάγκες, μόνο για τρολαρισμα είστε.
Φαντάζομαι ούτε ο θεός σας ο Χίτλερ το είχε ανακαλύψει αυτό το διλλημα διότι διαφορετικά θα συμμαχούσε με Αμερική κατά της Ιαπωνίας
"Δεν υπάρχει κανένα μακραίωνο τέτοιο γεωπολιτικό δίλημμα. Προέκυψε κατά τον Ψυχρό Πόλεμο."
Σωστή επισήμανση. Αν και τα ψήγματα της λογικής West vs Rest πρωτοανιχνεύονται στους αποικιοκράτες ανθρωπολόγους του 18ου αιώνα, και κυρίως στην αυθαίρετη τετραμερή διαίρεση της ανθρωπότητας σε φυλές (λευκοί, μαύροι, απωασιάτες, προκολομβιανοί ιθαγενείς), που στις μέρες μας την υιοθέτησαν εξ ολοκλήρου οι θεσμικοί λίμπεραλς. Πλέον σχεδόν μόνο αυτοί (άντε και οι 15 περιθωριακοί φετιχιστές, που υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τις βλακώδεις εμμονές των άλλων 15 περιθωριακών φετιχιστών) επιδίδονται σε die hard φυλετιστικό λόγο και επιμένουν να ερμηνεύουν τα πάντα βάσει της ποσότητας μελανίνης στο πετσί. Απλά δείτε μια οποιαδήποτε ομιλία της AOC ή της Ιλχάν Όμαρ. Μέχρι και ο Γκομπινώ θα ντρεπόταν να το τραβήξει τόσο.
Πάντως "Δύση και Ανατολή" δεν υπάρχουν, τουλάχιστον όχι όπως ταξινομούνται και αποδίδονται στερεοτυπικά από την εκλαικευμένη βιβλιογραφία. Αν είναι δυναμόν να τσουβαλιάζουμε Συρία και Ν Κορέα ως "Ανατολή" ή Ισπανούς καθολικούς (του παλιού καιρού) και αγγλοσάξονες ως "Δύση". Ειδικά όταν ορισμένοι επιχειρούν να προσδώσουν αιώνια, μεταφυσική ισχύ στην εν λόγω διχοτόμηση, σάμπως και κάποιος χώρισε τον πλανήτη σε δύο ημισφαίρια από την αυγή την ανθρωπότητας. Μερικοί μάλιστα κάνουν λόγο για "δυτικό" και "ανατολικό" πολιτισμό, αναφερόμενοι ακόμα και στην κλασική αρχαιότητα. Εδώ κι αν έχουμε επιστημονική ανεντιμότητα και παραβίαση κάθε λογικής.
Στην πράξη, αυτό που υπάρχει είναι, από την μία, το MIC της Ουάσινγκτον (και τα εδάφη που ελέγχει άμεσα ή έμμεσα διά βασαλοποίησης), από την άλλη, η χαλαρή.. "λυκοφιλία" των MIC Μόσχας-Πεκίνου (και των εδαφών που ελέγχουν, επίσης). Από κει και πέρα, πάνω στις συγκεκριμένες κρατικές δομές χτίζεται και το όποιο ιδεολογικό/πολιτικό/ακόμα και αισθητικό εποικοδόμημα.
Βέβαια, πριν την έλευση της παγκοσμιοποίησης και της ανάπτυξης των νέων δικτύων επικοινωνιών, επιβίωναν ως διακριτές πολιτισμικές οντότητες ο άγγλο κόσμος, ο γερμανόφωνος, ο σλαβικός/ρωσικός, ο γαλλικός, ο σινικός, ο τουρανικός, ο αραβικός/σουνιτικός, ο περσικός/σιιτικός κτλ, οι οποίοι όμως με δυσκολία μπαίνουν σε φτιαχτά τσουβάλια, και μάλιστα στα παραπάνω δύο. Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι λαότητες με τις διαφορετικές διαλέκτους τους που συμβίωναν εντός των νεωτερικών εθνών-κρατών. Στην Ελλάδα μέχρι και τις προηγούμενες δεκαετίες είχαμε δηλωμένους "τσάκωνες", "αρουμάνους" κτλ. Τώρα νομίζω μόνο ορισμένοι πόντιοι διατηρούν μια ταυτότητα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...το "west vs rest" είναι όρος του φιλελεύθερου ιστορικού Niall Ferguson.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...O Gossweiler; Καλός ιστορικός. Εντάξει, στο θέμα του Στράσερ ίσως να τα παραλέει, αλλά αυτό που γράφει το 1999 για ΝΑΤΟ και Ρωσία-Κίνα επιβεβαιώθηκε μέχρι κεραίας:
"Was im Überfall der NATO auf Jugoslawien ablief und was sich jetzt in Tschetschenien abspielt, sind eine Art Stellvertreter-Kriege: der NATO-Überfall auf Jugoslawien zielte in Wirklichkeit auf Rußland, und die Tschetschenen, weit entfernt davon, für ihre eigenen Interessen zu kämpfen, wie ihre militärischen Führer vorgeben, spielen - genau wie vorher die Kosovo-Albaner -, nur die Rolle von Hilfswilligen, die dem USund dem deutschen Imperialismus den Weg zu den Ölquellen des Kaukasus und zu den Reichtümern Mittelasiens und Sibiriens freikämpfen sollen...
...Aggressoren geben heuchlerisch vor, Kriege zu führen, um Blutvergießen zu beenden und die Menschenrechte zu verteidigen.Heute lancieren sie über die Medien die Forderung, man müsse in Tschetschenien gegen Rußland eingreifen, um die Menschenrechtsverletzungen zu beenden.Und morgen?Müssen morgen oder übermorgen die Menschenrechte durch Truppen der bis nach Asien erweiterten NATO gegen das kommunistische Volks-China in Tibet verteidigt werden?Nichts ist heute mehr unmöglich!"
(Αυτό που συνέβη στην εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και αυτό που συμβαίνει τώρα στην Τσετσενία είναι ένα είδος πολέμων αντιπροσώπων: η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία είχε στην πραγματικότητα στόχο τη Ρωσία, και οι Τσετσένοι, που πολύ απέχουν από το να πολεμούν για τα δικά τους συμφέροντα, όπως προσποιούνται οι στρατιωτικοί τους ηγέτες, παίζουν - όπως και οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου πριν από αυτούς - μόνο το ρόλο των μισθοφόρων που υποτίθεται ότι θα καθαρίσουν τον δρόμο προς τις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου και τα πλούτη της Κεντρικής Ασίας και της Σιβηρίας για τον αμερικανικό και γερμανικό ιμπεριαλισμό...
...Οι επιτιθέμενοι υποκριτικά προσποιούνται ότι διεξάγουν πολέμους για να τερματίσουν την αιματοχυσία και να υπερασπιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σήμερα λένε μέσω των μέσων ενημέρωσης ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα κατά της Ρωσίας στην Τσετσενία προκειμένου να τερματιστούν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και αύριο; Αύριο θα πουν ότι τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ, που θα έχει επεκταθεί στην Ασία, θα πρέπει να υπερασπιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Θιβέτ, ενάντια στην κομμουνιστική Λαϊκή Κίνα. Τίποτα δεν είναι αδύνατο σήμερα!)
Αυτά έλεγε ο Gossweiler σε συνέντευξη παραμονές του 2000.
Αν αλλάξουν απλά δύο λέξεις, αντί για "Τσετσενία" βάλουμε "Ουκρανία", και αντί για "Θιβέτ" βάλουμε "Ταϊβάν", είναι ακριβώς ό,τι συμβαίνει σήμερα.
Λώλε η ιδεολογική τσιμπλα να φυγει. Αλλά να φύγει και από τις δυο πλευρες. Και ο νοων νοείτω. Εμεις υποστηρίζουμε και Νίγηρες και Άσαντ και Ντονμπάς χρόνια τώρα. Πρέπει και οι άλλοι να κάνουν μια προσπάθεια. Να σταματήσουν την επίδειξη ηλιθιότητας με δογματα του 1930 και να μην μας την πέφτουν σε καθε ευκαιρια. Και να σταματήσουν να θεωρούν νεοναζί οποιον αγαπάει τον τόπο του, αλλά ταυτόχρονα τυγχάνει ο κακομοίρης να μην είναι μαύρος και μουσουλμάνος. Αυτή την ώρα η μπάλα βρισκεται στο γηπεδο τους. Εμείς ό,τι ηταν να κανουμε το καναμε και με το παραπάνω. Μεχρι παρεξηγησεως δηλαδη. Τεσπα περιμενουμε.
Από παντού και όλους να φύγει η τσιμπλα .Ο τελευταίος είμαι που θα κάμω μάθημα ή υποδείξεις σε άλλους.Για αυτό έγραψα σε πρώτο πληθυντικό...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Είναι ο Καποδίστριας ο μεγαλύτερος Έλληνας πολιτικός της σύγχρονης ιστορίας μας κατά την άποψη της λέσχης;
Μολονότι δεν υιοθετούμε εκφραστικά σχήματα του τύπου "μεγαλύτερος ή μικρότερος" γιατί θεωρούμε την πολιτική πολύπλοκη για να μετρηθεί με πίνακες και αριθμητικές συγκρίσεις , σίγουρα θεωρούμε τον Καποδίστρια έναν από τους λίγους πολιτικούς που πήρε στην Ελλάδα την κυβέρνηση έχοντας γνώση, ικανότητες, πατριωτισμό και καλές προθέσεις. Λάθη έκανε. Ενδεχομένως και μη αναμενόμενα για έναν πολιτικό τέτοιων δυνατοτήτων. Αλλά ο συνδυασμός της ικανότητας, του πατριωτισμού και της γνώσης που διέθετε είναι κάτι που συναντάμε σπάνια σε Έλληνες πρωθυπουργούς, καθόλη την διάρκεια της νεότερης ιστορίας μας.
Ο Σωτήρης Γιαννέλης είπε...Αὐτὰ ποὺ γράφει κάποιος ἐκ τῶν σχολιαστῶν γιὰ τὸ κάθαρμα (μὲ κεφαλαία γράμματα) ὀνόματι Τζούλιους Μαλέμα (γιὰ νὰ μὴν μιλήσουμε γιὰ τὸ σύνολο τῶν παλιανθρώπων τοῦ ANC, ποὺ ἔχουν καταντήσει τὴν χώρα πρωταγωνίστρια τῆς ἐγκληματικότητας διεθνῶς) δεν ισχύουν. Ὁ τύπος εἶναι ξεκάθαρα ὑπὲρ τῆς γενοκτονίας τῶν λευκῶν στὴν Νότιο Ἀφρική, στὴν ὁποία πραγματοποιεῖται ἐδῶ καὶ χρόνια μία κανονικότατη ἐξόντωση -μὲ κυριολεκτικὰ στυγερὸ τρόπο καὶ μὲ σιγὴ τῶν διεθνῶν συστημικῶν μέσων- τῶν λευκῶν φάρμερ, μὲ ξεκάθαρα φυλετικὰ κίνητρα. Ὁ ἴδιος ὁ Ποῦτιν μάλιστα ἔχει προσφερθεῖ νὰ τοὺς παράσχει ἄσυλο στὴν Ρωσσία.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο Πούτιν πράγματι έχει δώσει γη σε πολλούς Μπόερς στη Ρωσία για μετεγκατάσταση.
Από κει και πέρα, το κυριότερο κοσμοϊστορικό ζήτημα της εποχής μας είναι: με τον ατλαντισμό ή ενάντια σε αυτόν.
Στη Ν. Αφρική σήμερα, τα κόμματα που εκπροσωπούν τους Λευκούς είναι φιλελεύθερα. Δεν υπάρχει κόμμα υπέρ του λευκού εθνικισμού στην κοινοβουλευτική ζωή της Ν. Αφρικής. Τα κόμματα αυτά, λοιπόν, είναι ακραίοι ατλαντιστές, και είναι αυτά ακριβώς τα κόμματα που πιέζουν το κυβερνών ANC να κόψει τις σχέσεις με Ρωσία-Κίνα.
Ο Μαλέμα τη μόνη δήλωση που έχει κάνει που να παραπέμπει υποθετικά σε λευκή γενοκτονία, ήταν πριν μια δεκαπενταετία (ως ηγέτης της νεολαίας του ANC), για την οποία δικάστηκε και αθωώθηκε. Σήμερα είναι εμφανώς πιο μετριοπαθής ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα, αν και είναι πιο ριζοσπαστικός ως προς τον αντι-ατλαντισμό του. Προσωπικά, στο μέγα κοσμοϊστορικό ζήτημα της εποχής (υπέρ ή κατά του ατλαντισμού), τον Μαλέμα δεν τον θεωρώ εχθρό μου. Ούτε τους Λευκούς Μπόερς που πηγαίνουν στη Ρωσία. Στην Ν. Αφρική το κόμμα του ατλαντισμού είναι το "Δημοκρατικό" (φιλελεύθερο) του Steenhuisen.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...O Woods βλέπω ειδικεύεται και στην προπαγάνδα κατά της Κίνας. Τι ιεροδουλάκι της Δύσης είναι αυτός ρε;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Και είναι και αντισοσιαλιστής λιμπερτάριαν. Καλά ρε, έχει και η Ιρλανδία γκαρσόνια;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πού τα είδες αυτά ρε αδερφέ μήπως μπήκες σε άλλο κανάλι?? Σας βλέπει κάποιος που δεν ξέρει και σχηματίζει εντελώς διαφορετική γνώμη
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς δεύτερο πληθυντικό γιατί τότε κάνεις εσύ το λάθος της γενίκευσης.
Αν κάποιος αναγνώστης δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η θέση της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. εκφράζεται από τα άρθρα και οι μεμονωμένες απόψεις των μελών της από τα επώνυμα σχόλια που μπορεί να γράφουν ενώ τα ανώνυμα σχόλια ή τα σχόλια των αναγνωστών που είναι υπογεγραμμένα εκφράζουν τους αναγνώστες και όχι απαραίτητα την λέσχη, τότε το πρόβλημα είναι δικό του.
''Πρέπει και οι άλλοι να κάνουν μια προσπάθεια. Να σταματήσουν την επίδειξη ηλιθιότητας με δογματα του 1930 και να μην μας την πέφτουν σε καθε ευκαιρια. Και να σταματήσουν να θεωρούν νεοναζί οποιον αγαπάει τον τόπο του, αλλά ταυτόχρονα τυγχάνει ο κακομοίρης να μην είναι μαύρος και μουσουλμάνος''
μην περιμενεις αδικα φιλε. οι τυποι εχουν πνευματικη ψωρα και δεν γιατρευονται, μιλαμε για αρρωστια του μυαλου στα ορια της ψυχασθενειας, οχι αστεια. τεσπα.. χαιρετω σωτηρη γιαννελη. παρακολουθω ανελλιπως τις επικαιρικες αναρτησεις στο ηλεκτρονικο του ''ενζυμο'', μικρα αριστουργηματα. συνεχισε δυνατα
Ο Σωτήρης Γιαννέλης είπε...Ὁ Τζούλιους Μαλέμα, ἐπικεφαλῆς τοῦ κόμματος τῶν Μαχητῶν τῆς Οἰκονομικῆς Ἐλευθερίας (EEF), διεξάγει χρόνια, ἀνοικτὴ καὶ συστηματικὴ προπαγάνδα ὑπὲρ τῆς γενοκτονίας τῶν λευκῶν τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς, μὲ τὸν πλέον ἀπροκάλυπτο τρόπο.
Τὴν τελευταῖα του σχετικὴ ἔκκληση τὴν ἔκανε μάλιστα τὸ περασμένο Σάββατο σὲ δημόσια συγκέντρωση γιὰ τὴν 10η ἐπέτειο τῆς ἱδρύσεως τοῦ κόμματός του στὸ Γιοχάνεσμπουργκ, μὲ τὸν καθιερωμένο τρόπο: παίρνοντας τὸ μικρόφωνο καὶ τραγουδώντας τὸ γνωστὸ ἄσμα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀπαρτχάϊντ 'Shoot to kill. Kill the Boer, the farmer' μπροστὰ στὸ ἀλαλάζον πλῆθος τῶν ὀπαδῶν του.
Σχετικὸ στιγμιότυπο ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ συγκέντρωση ὑπάρχει στὸ διαδίκτυο, ὅπου μπορεῖ νὰ «θαυμάσει» κανεὶς τὸν Μαλέμα καὶ τοὺς ὀπαδούς του νὰ ἐκδηλώνουν ὅλο τους τὸ θανάσιμο φυλετικὸ μῖσος κατὰ τῶν λευκῶν.
https://www.youtube.com/watch?v=iMD_7DwuQDY
Γιὰ ὅποιον εἶναι στοιχειωδῶς ἐξοικειωμένος μὲ τὴν πολιτικὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸ λεγόμενο «ἔθνος τοῦ οὐρανίου τόξου» τὸ συγκεκριμένο δρώμενο ἀποτελεῖ κοινοτοπία, διότι ὁ Μαλέμα τὸ κάνει γιὰ πολλοστὴ φορά, ἀκολουθώντας σταθερὰ τὴν γραμμὴ τῆς ἐκκλήσεως γιὰ γενοκτονία τῶν λευκῶν τραγουδώντας 'Shoot to kill. Kill the Boer, the farmer', μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι ἁπλῶς εἶναι ἕνα τραγούδι τῶν μαύρων τὴν ἐποχὴ τοῦ ἀγῶνα τοῦ Ἐθνικοῦ Ἀφρικανικοῦ Κογκρέσου (ANC) ἐναντίον τοῦ Ἀπαρτχάϊντ, καὶ τίποτα περισσότερο.
Ἀκόμη καὶ ὁ Ἔλον Μὰσκ διαμαρτυρήθηκε τὴν περασμένη Δευτέρα στὸ τουϊτερ γράφοντας σὲ μήνυμά του ὅτι ὁ Μαλέμα καὶ τὸ κόμμα του προωθοῦν ἀνοικτὰ τὴν γενοκτονία τῶν λευκῶν στὴν Νότιο Ἀφρικὴ (They are openly pushing for genocide of white people in South Africa).
https://twitter.com/elonmusk/status/1686037774510497792
Οἱ Μαχητὲς τῆς Οἰκονομικῆς Ἐλευθερίας (Economic Freedom Fighters-EFF), τὸ κόμμα τοῦ ὁποίου ἡγεῖται ὁ Μαλέμα, εἶναι ἕνα ἀκροαριστερὸ (μαρξιστικὸ-λενινιστικὸ) κόμμα ποὺ ἀποτελεῖ διάσπαση τοῦ κυβερνῶντος Ἐθνικοῦ Ἀφρικανικοῦ Κογκρέσσου (ANC). Ἡ κύρια πολιτική του γραμμὴ εἶναι ἡ ἀπαλλοτρίωση τῆς γῆς τῶν λευκῶν χωρὶς ἀποζημίωση, διότι, ὅπως ἰσχυρίζεται ψευδέστατα τὸ EEF, οἱ λευκοὶ τὴν πῆραν ἀπὸ τοὺς μαύρους ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἀποικισμοῦ. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἰσχύει, διότι ἡ γῆ ποὺ ἀπέκτησαν οἱ λευκοὶ ἄποικοι (καὶ ὄχι ἀποικιοκράτες) ὅταν πρωτοεγκαταστάθηκαν ὡς ἀγρότες στὴν σημερινὴ Νότιο Ἀφρικὴ ἦταν ἀκατοίκητη.
Τὰ τελευταῖα χρόνια ἐκατοντάδες λευκοὶ φάρμερ ἔχουν δολοφονηθεῖ στὴν Νότιο Ἀφρική. Ὁ ἐξαιρετικὰ στυγερὸς τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον δολοφονοῦνται ὁλόκληρες οἰκογένειες λευκῶν φάρμερ (συχνὰ φόνος κατόπιν φρικτῶν βασανιστηρίων) παραπέμπει περισσότερο σὲ ἐγκλήματα ἄγριου φυλετικοῦ μίσους παρὰ σὲ ἀνθρωποκτονίες μὲ σκοπὸ τὴν κλοπή. Δὲν ὑπάρχει οὔτε πληροφόρηση ἀπὸ τὰ συστημικὰ ΜΜΕ τῆς Δύσης, οὔτε καμμία ἀντίδραση ἀπὸ τὴν λεγομένη «διεθνῆ κοινότητα», οὔτε ἀπὸ τὶς χῶρες τοῦ ἀτλαντισμοῦ.
Στὴν πραγματικότητα ἡ συστηματικὴ ἐξόντωση τῶν λευκῶν φάρμερ εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ τῆς πολιτικῆς τοῦ Μαλέμα: οἱ στυγεροὶ δολοφόνοι κάνουν ἁπλῶς πράξη αὐτὸ ποὺ ὁ Μαλέμα διακηρύττει τραγουδώντας.
Ὅσον ἀφορᾶ μάλιστα τὸν ἀτλαντισμό, γιὰ νὰ ξέρουμε καὶ τί μᾶς γίνεται, ἡ δημιουργία τοῦ «ἔθνους τοῦ οὐρανίου τόξου» εἶναι ἀτόφιο δημιούργημα τῆς φιλελεύθερης δυτικῆς ἐλίτ, ποὺ διεξήγαγε ὁλόκληρες «ἀντιρατσιστικὲς» ἐκστρατεῖες προπαγάνδας κατὰ τῶν λευκῶν στὴν Νότιο Ἀφρικὴ τὶς δεκαετίες τοῦ 1970 καὶ τοῦ 1980, μὲ καταδίκες ἀπὸ τὴν «διεθνῆ κοινότητα» κατὰ τοῦ Ἀπαρντχάϊντ, ποὺ τελικὰ κατέληξαν στὴν δημιουργία τοῦ «πολύχρωμου ἔθνους»: μία χώρα ποὺ εἶναι πρωταγωνίστρια στὴν ἐγκληματικότητα διεθνῶς, βυθισμένη στὴν ἔξαλλη διαφθορὰ τοῦ Ἐθνικοῦ Ἀφρικανικοῦ Κογκρέσου, μὲ καταρρακωμένη τὴν οἰκονομία καὶ τὶς ὑποδομὲς ποὺ παρέλαβε ἀπὸ τοὺς λευκοὺς σὲ ἐξαιρετικὴ κατάσταση, μὲ τὴν μαύρη πλειονότητα νὰ ζεῖ ὑπὸ χειρότερες βιοτικὲς συνθῆκες ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ Ἀπαρτχάϊντ καὶ μὲ 800 χιλιάδες λευκοὺς νὰ ἔχουν ἐγκαταλείψει τὴν χώρα.
"το "west vs rest" είναι όρος του φιλελεύθερου ιστορικού Niall Ferguson."
Το West/Rest χρησιμοποιούνταν ως ευφυολόγημα από τότε που το εθνικός κήπος ήταν γλάστρα. Επίσης, με ένα γκουγκλ, βρίσκουμε δοκίμιο στην National Interest του 1992, με τον unironically τίτλο "The West and the Rest". Ο Ν Φέργκιουσον και οι συν αυτώ απλώς επιχείρησαν να του δώσουν παραπάνω ακαδημαικό λούστρο.
Πέραν όμως της ορολογίας, η λογική αυτής της διχοτόμησης ανιχνεύεται στους αποικιοκράτες του 18ου αιώνα. Το σχήμα "πολιτισμένοι vs απολίτιστοι" και το "white man's burden" υπάρχει παλαιόθεν. Δεν τα ανακάλυψαν ξαφνικά οι μεταφιλελέδες της τελευταίας δεκαετίας. Επίσης, επί ψυχρού είχαμε την προβολή μιας συγκεκριμένης γεωπολιτικής κόντρας σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα, ακόμα και σε πτυχές της καθημερινής ζωής, οπότε καθιερώθηκε ο μύθος της αιώνιας, μεταφυσικής, καθολικής αντιπαράθεσης Δύσης-Ανατολής.
Η πλάκα είναι ότι σήμερα οι πλέον φανατικοί υποστηρικτές του φυλετικού σχήματος της αποικιοκρατίας (έστω αντεστραμμένου..) δεν είναι παρά οι die hard λίμπεραλς. Αυτοί μιλάνε ολημερίς με όρους DNA και βιολογικού ντετερμινισμού. Αντίθετα, όσο συντηρητικότερα πάμε, τόσο περισσότερο συναντάμε colorblind ρητορική.
To "Kill the Boer" είναι ένα τραγούδι και τίποτα παραπάνω. Μην του δίνουμε αξία που δεν έχει. Εκτός αν πράγματι είμαστε αρκετά μικρόνοες ώστε να πιστεύουμε ότι ο Πούτιν στηρίζει ένα κόμμα που θέλει να γενοκτονήσει τους λευκούς (!). Ας μην κατρακυλάμε στην ηλιθιότητα, παρακαλώ.
Οι ατλαντιστές μπορεί να αποσταθεροποίησαν το Απαρτχάιντ, το έκαναν όμως γιατί θεωρούσαν ότι η νέα κατάσταση στη Ν. Αφρική θα τους ευνοεί γεωπολιτικά, και πράγματι ο Μαντέλα τα είχε καλά με τη Δύση. Οι επίγονοι του Μαντέλα ήταν αυτοί που εισήγαγαν τη χώρα στα BRICS, και, ενώ οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ προσπαθούν να πάρουν το ANC με το μέρος τους, οι Ρεπουμπλικάνοι του Τραμπ είχαν για ένα διάστημα την ιδέα να το παίξουν τάχα υπερασπιστές των Λευκών, με δηλώσεις, γύρω στο 2017, στελεχών του Λευκού Οίκου ενάντια σε κάποια υποτιθέμενη "γενοκτονία" στη Ν. Αφρική. Τακτική που προφανώς, λόγω γελοιότητας, δεν έπιασε, και αμέσως τη σταμάτησαν, επανερχόμενοι στην τακτική της διπλωματίας των Δημοκρατικών.
Όσο για το αν ένα κόμμα στην Αφρική είναι "ακροαριστερό και μαρξιστικό-λενινιστικό", τιμή του και καμάρι του. Η ιδεολογία που βοήθησε ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ανθρώπων σε Αφρική και Ασία να απελευθερωθούν τον 20ό αιώνα ήταν ο μαρξισμός-λενινισμός. Κι αυτό γιατί τα έφερε έτσι η ρημάδα η Ιστορία, που στον 20ό αιώνα καμιά άλλη ιδεολογία δεν τηρούσε τη διδαχή του Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ "κάθε λαός κυρίαρχος στον τόπο του". Αυτή τη διδαχή την τηρούσε τότε μόνο ο λενινισμός. Εδώ μέσα δεν θα βρεις τον άγονο αντιλενινισμό των γκαρσονιών, ειδικά όταν πρόκειται για εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα.
Κλείνοντας, ενόσω ο Μαλέμα λειτουργεί ως μοχλός πίεσης προς το ANC για να το αναγκάζει σε μια πιο αντι-ατλαντική τροχιά, είναι αντικειμενικός μας σύμμαχος τη δεδομένη ιστορική στιγμή και όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Δεν ξέρω supplier πώς ακριβώς εννοείς τη λέξη "συντηρητικός", η οποία στη Δύση έχει εκφυλιστεί και με την οποία δεν αυτοπροσδιορίζομαι...
...αλλά οι Ρομαντικοί παραδοσιοκράτες πάντα ήταν color-blind.
Στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση του 1791, οι μόνοι που ψήφισαν υπέρ της παραχώρησης ανεξαρτησίας στους εξεγερμένους σκλάβους της Αϊτής, ήταν ο συντηρητικός, μοναρχικός, ρομαντικός κριτικός του καπιταλισμού Simon-Nicholas Henri Linguet και ο πρωτο-κομμουνιστής Gracchus Babeuf. Όλοι οι φιλελεύθεροι Γιρονδίνοι ήταν αναφανδόν με τη συνέχιση της αποικιοκρατίας.
Στη συνέχεια της ίδιας επανάστασης, ο εκπρόσωπος της πιο ριζοσπαστικής της πτέρυγας, ο Ροβεσπιέρος, είπε «ότι δεν μπορεί κανείς να διαδώσει τις ιδέες της επανάστασης με ξιφολόγχες», προσθέτοντας ξεκάθαρα ότι «οι ένοπλοι ιεραπόστολοι δεν αγαπιούνται ποτέ». Αυτή τη γραμμή επαναλαμβάνει έναν αιώνα μετά ο Ένγκελς λέγοντας ότι ένα έθνος που καταπιέζει άλλα έθνη δεν μπορεί να είναι ένα ελεύθερο έθνος.
Βλέπουμε εδώ ότι, ενάντια στη φιλελεύθερη γραμμή της αποικιοκρατίας ως "εκπολιτισμού" και "διάδοσης ελευθερίας" από τους "ανώτερους λευκούς", τάσσονται εξαρχής δύο ιδεολογικά ρεύματα: οι παραδοσιοκράτες απ' τη μια, και οι ριζοσπάστες δημοκράτες και κομμουνιστές από την άλλη.
Οι πρώτοι κήρυσσαν τον σεβασμό των παραδόσεων κάθε λαού ως ιερές, οι δεύτεροι την εθνική ελευθερία.
Υπήρχαν επίσης και οι απομονωτιστές στην Αμερική που ήταν κατά της νεο-αποικιοκρατίας, αν και δεν ξέρω κατά πόσο αυτοί ήταν ταυτόχρονα κατά του ρατσισμού στο εσωτερικό μέτωπο. Πάντως ήταν ο συντηρητικός, Ρεπουμπλικάνος Αϊζενχάουερ αυτός που έβαλε τέλος στις ντροπιαστικές φυλετικές διακρίσεις στον αμερικάνικο Νότο.
Αυτή είναι μια πολύ σύντομη και ομολογουμένως ελλιπής ιστορία των εναντιώσεων στα φιλελεύθερα ιδεολογήματα της αποικιοκρατίας και της λευκής ανωτερότητας. Τόσους αιώνες μετά, συντηρητικοί και κομμουνιστές συνεχίζουν να τσακώνονται για κάτι τέτοια, αντί να αντιληφθούν ότι οι παραδόσεις και των δύο στο συγκεκριμένο ζήτημα, από διαφορετική αφετηρία η καθεμιά, στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στον ίδιο εχθρό, τον αστικό φιλελευθερισμό. Και το ότι ακόμα δεν το έχουν κατανοήσει αυτό, οι μεν και οι δε, είναι σαφώς νίκη του αστικού φιλελευθερισμού που έχει καταφέρει να τους διχάσει ακόμα και στο συγκεκριμένο ζήτημα που συγκλίνουν.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Υπάρχει ένα πρόβλημα στην ανάλυση που παραθέτεις. Ο Αμερικανικός Νότος, μολονότι για εμάς δεν ήταν ρατσιστικός με την έννοια που του αποδίδουν οι ιδεολογικοί μας αντίπαλοι, ήταν εντούτοις βασισμένος σε μια πολύ σαφή διάκριση. Οι έγχρωμοι δεν ήταν στην ίδια πολιτειακή βαθμίδα με τους λευκούς. Ούτε είχαν τους ίδιους ρόλους στον στρατό των νοτίων (πχ επιτρεπόταν να υπηρετούν σε άοπλες ειδικότητες). Όμως ο Νότος ήταν ότι πιο κοντινό έβγαλε η αμερικανική ιστορία στον ευρωπαϊκό ρομαντικό συντηρητισμό.
Πράγματι ο ρατσισμός είχε ως απαρχή στη νεωτερικότητα τον φιλελευθερισμό.Δεν σημαίνει όμως ότι δεν τον υιοθέτησαν σε πολλές περιπτώσεις και οι δικοί μας.
Το θέμα όμως δεν είναι τι έγινε στο παρελθόν εφόσον μιλάμε για πολιτική και όχι για ιστορία των ιδεών. . Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα.
Ρε γκαρσόνι αζοφικό, ναι, ο φιλελευθερισμός εδώ και τρεις αιώνες παίζει με αποικιοκρατία και λευκή ανωτερότητα. Τι να κάνουμε τώρα; Είναι και αντιρατσιστές πολλοί φιλελεύθεροι, αλλά δεν έλειψε ποτέ ο σοβινιστικός exceptionalism από τη φιλελεύθερη ιδεολογία της Δύσης. Διάβασε Domenico Losurdo "Liberalism A Counter-History". Τα εξιστορεί όλα αυτά με πολύ διεξοδικό τρόπο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τω όντι, η στάση των ιδεολόγων του φυλετισμού, του κοινωνικού δαρβινισμού και της αποικιοκρατίας έναντι του φιλελευθερισμού, διαφέρει από άτομο σε άτομο, δεν είναι μονόλιθος.
Χέρμπερτ Σπένσερ - φιλελεύθερος
Ερνέστ Ρενάν - φιλελεύθερος
Φαλμεράυερ - φιλελεύθερος
Κίπλινγκ - φιλελεύθερος
Γκομπινώ - αντιφιλελεύθερος
Λαπούζ - αντιφιλελεύθερος
Τσάμπερλεν - αντιφιλελεύθερος
Lothrop Stoddard - αντιφιλελεύθερος
Madison Grant - αντιφιλελεύθερος
Ludwig Woltmann - περίεργο τρένο, πρώην σοσιαλδημοκράτης που επικροτούσε τη Γαλλική Επανάσταση ως κατόρθωμα των Αρίων
Jack London - αντιφιλελεύθερος
John Locke - φιλελεύθερος
Paul de Lagarde - αντιφιλελεύθερος
Ayn Rand και Murray Rothbard - (νεο)φιλελεύθεροι
Σπένσερ και alt-right - φιλελεύθεροι ακροδεξιοί
Χάντινγκτον - φιλελεύθερος
Φέργκιουσον - φιλελεύθερος
(οι δύο τελευταίοι είναι σοβινιστές exceptionalists)
Αλλά και στους αντιρατσιστές υπάρχουν φιλελεύθεροι και αντιφιλελεύθεροι.
Thoreau - φιλελεύθερος
Frederick Douglass - φιλελεύθερος
Ralph Waldo Emerson - ρομαντικός με φιλελεύθερες επιρροές
Linguet - αντιφιλελεύθερος
Αμερικάνοι populists 19ου αιώνα - αντιφιλελεύθεροι (σε αυτούς υπήρχαν και ρατσιστές και αντιρατσιστές)
Χέρντερ - αντιφιλελεύθερος
Μόρρις - αντιφιλελεύθερος
Mill - φιλελεύθερος
και όλοι οι Λενινιστές αντιρατσιστές - αντιφιλελεύθεροι
Υπήρχε και ένας ενδιάμεσος χώρος, στον οποίο κινούνταν αυτοί που ήταν κατά της δουλείας αλλά ταυτόχρονα θεωρούσαν πολύ πρόωρη την παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στους μαύρους (Ντίκενς).
Γενικά, δεν ήταν ποτέ άσπρο-μαύρο, ούτε ήταν όλοι οι υπέρμαχοι του ρατσισμού φιλελεύθεροι (ή αντιφιλελεύθεροι), ούτε όλοι οι αντίπαλοί του.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ξέχασα και τους φιλελεύθερους κοινωνικοδαρβινιστές Max Nordau και Cesare Lombroso.
Ο Nordau, Εβραίος και σιωνιστής, είναι ο συγγραφέας του έργου "Entartung" (Εκφυλισμός) που υποστήριζε ότι όλη η μοντέρνα τέχνη είναι δημιούργημα σχιζοφρενών, που από την τρέλα τους πάνε κόντρα στα "υγιή" κλασικά φιλελεύθερα ιδεώδη. Θεωρούσε έκφυλους τους Προ-Ραφαηλίτες, τον Νίτσε, τον Τολστόι, τον Ουάιλντ κλπ. Τη θεωρία αυτού του Nordau πήραν οι χιτλερικοί, που απλά την πασπάλισαν με φυλετισμό, για να φτιάξουν τη δική τους βερσιόν της θεωρίας περί "εκφυλισμένης τέχνης".
Ο Lombroso, επίσης Εβραίος, ήταν εγκληματολόγος, κοινωνικός δαρβινιστής στη σχολή του Σπένσερ, και αντιτάχθηκε στην κλασική θεωρία της εγκληματολογίας του Τσέζαρε Μπεκαρία (που λέει ότι το έγκλημα είναι προϊόν κοινωνικού εξαναγκασμού και άρα ορθολογικής σκέψης του εγκληματία στις συνθήκες που τον περιβάλλουν). Ο Λομπρόζο αντίθετα έλεγε ότι υπάρχουν άνθρωποι που, γονιδιακά, είναι γεννημένοι εγκληματίες (αταβισμός). Τη θεωρία του Λομπρόζο επίσης χρησιμοποίησαν οι χιτλερικοί και άλλοι ρατσιστές, απλά πασπαλίζοντάς τη με φυλετισμό.
Ο Σωτήρης Γιαννέλης είπε...Ἐντάξει, τὸ 'shoot to kill, kill the boer, the farmer', ποὺ ἔχει ἀναχθεῖ σὲ κανονικὸ ἔμβλημα τοῦ κόμματος τοῦ Μαλέμα, εἶναι ἕνα ἀθῶο τραγουδάκι καὶ τίποτα παραπάνω - ὅπως τὸ «ἦταν ἕνα μικρὸ καράβι» ἤ τὸ «θὰ σὲ σκοτώσω γιὰ νὰ βρῶ τὴν ἠρεμία μου» τοῦ Σώτη Βολάνη- ποὺ τὸ τραγουδοῦν συστηματικὰ σὲ μεγάλες πολιτικὲς συγκεντρώσεις τὰ μέλη καὶ οἱ ὀπαδοὶ τοῦ EEF γιὰ νὰ περάσουν κάπως εὐχάριστα τὴν ὥρα τους. Ἄλλωστε, ὁ (ἅγιος) Ποῦτιν δὲν θὰ ὑποστήριζε ποτὲ ἕνα κόμμα ποὺ θέλει νὰ γενοκτονήσει τοὺς λευκοὺς (αὐτὸ εἶναι συντριπτικὸ ἐπιχείρημα! -μὰ ὁ Ποῦτιν κάλεσε τοὺς λευκοὺς φάρμερ ἀκριβῶς ἐπειδὴ ξέρει ὅτι ἐξοντώνονται, καὶ ὁ Μαλέμα δὲν ἔχει πρόβλημα νὰ φύγουν ἀπὸ τὴ χώρα!) Κι ὅποιος ἀμφισβητεῖ αὐτὲς τὶς ἀνοησίες εἶναι μικρόνους!
Ὁποιοσδήποτε στοιχειωδῶς λογικὸς ἄνθρωπος ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὅταν ἕνα πολιτικὸ κόμμα ἔχει ἀναγάγει σὲ κεντρικὸ στοιχεῖο τῆς πολιτικῆς του προπαγάνδας ἕνα τραγούδι ποὺ καλεῖ ἀνοικτὰ καὶ ξεκάθαρα στὴν φυσικὴ ἐξόντωση τῶν λευκῶν τῆς χώρας δὲν τὸ κάνει χωρὶς λόγο.
Εἰδικὰ μάλιστα ἄν γνωρίζει βασικὰ στοιχεῖα τῆς πολιτικῆς στὴν Νότια Ἀφρική, ξέρει ὅτι τὸ συγκεκριμένο τραγούδι, ποὺ τραγουδιέται κατὰ κόρον ἀπὸ τὸν Μαλέμα στὶς μεγάλες συγκεντρώσεις τοῦ κόμματός του, συνάδει μὲ τὴν πραγματοποιούμενη ἐδῶ καὶ χρόνια ἐξόντωση τῶν λευκῶν φάρμερ καὶ μὲ τὴν πολιτικὴ τοῦ EEF γιὰ τὴν ἀπαλλοτρίωση χωρὶς ἀποζήμιωση τῆς γῆς τῶν λευκῶν.
Καὶ «τὸ κεφάλι σας θὰ πέσει ἀπ' τ' ἀντάρτικο σπαθὶ», ποὺ τραγουδάγανε κάποτε οἱ Ἑλασίτες, κι αὐτὸ ἕνα ἀθῶο τραγουδάκι ἤτανε στὴν ἐποχή του. Φαντάζομαι κι αὐτοὺς θὰ τοὺς ὑποστηρίζεις, ἀφοῦ ἰσχυρίζεσαι ὅτι δισεκατομμύρια ἄνθρωποι σὲ Ἀφρικὴ καὶ Ἀσία ἀπελευθερώθηκαν (sic) ἀπὸ τὸν μαρξισμὸ-λενινισμό! Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν εἴκοσι ἑκατομμύρια θύματα τοῦ μπολσεβικισμοῦ στὴν Ρωσσία καὶ ἑξῆντα πέντε ἑκατομμύρια θύματα τοῦ μαοϊσμοῦ στὴν Κίνα καὶ ἡ ἐξόντωση τοῦ 1/4 τοῦ πληθυσμοῦ ἀπὸ τὸν Πὸλ Πὸτ στὴν Καμπότζη καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἀφρική, τὴν μεγαλύτερη γενοκτονία ποὺ ἔχει συντελεσθεῖ ποτὲ στὴν ἀφρικανικὴ ἤπειρο, ποὺ πραγματοποίησε ὁ Μεγκίστου στὴν Αἰθιοπία.
Ὁ μαρξισμὸς-λενινισμὸς δικαίωσε τὸν Χέρντερ (!) καὶ «κάνοντας κάθε λαὸ κυρίαρχο στὸν τόπο του» μετατρέποντας τὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση σὲ μία μεγάλη φυλακὴ τῶν λαῶν μέσω τῆς ἀναγκαστικῆς ἔνταξης τους στὴν Σοβιετία μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ καὶ ἀργότερα τὸν Μεγάλο Λιμὸ τῆς δεκαετίας τοῦ '30 (τὸν ἔχει παραδεχθεῖ ἐπισήμως ἡ Ρωσσία), τὶς ἐκτοπίσεις ὁλόκληρων «ἐπικίνδυνων» ἐθνοτήτων (θύματα ὑπῆρξαν καὶ οἱ Ἕλληνες), τὸν διαμελισμὸ τῆς Πολωνίας (μὲ τὴν μαζικὴ σφαγὴ στὸ δάσος τοῦ Κατὶν), τὴν προσάρτηση τῶν χωρῶν τῆς Βαλτικῆς, μέχρι τὶς στρατιωτικὲς ἐπεμβάσεις στὴν Οὑγγαρία καὶ τὴν Τσεχοσλοβακία.
Κι ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ κάνεις καὶ ἔκκληση νὰ μὴν κατρακυλᾶμε (;) στὴν ἠλιθιότητα!
Δὲν ἔχω τὴν αὐταπάτη ὅτι μπορῶ νὰ συζητήσω μὲ ἕναν φανατικό. Αὐτὰ ὅμως εἶναι στοιχειώδη ζητήματα τῆς πολιτικῆς στὴν Νότιο Ἀφρική, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ διαπιστώσει κάνοντας μία ἁπλὴ προσωπικὴ ἔρευνα.
Ἕνα πρᾶγμα σοῦ διέφυγε πάντως ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐγκαθίδρυση στὴν ἐξουσία τοῦ Ἐθνικοῦ Ἀφρικανικοῦ Κογκρέσου μὲ τὶς συστηματικὲς προσπάθειες τῆς Φιλελεύθερης Ἐλὶτ τῆς Δύσης, δηλαδὴ τοῦ Ἀτλαντισμοῦ.
Ὅτι σταθερὸς ὑποστηρικτὴς τοῦ Ἐθνικοῦ Ἀφρικανικοῦ Κογκρέσου (ANC) στάθηκε ἡ πάλαι ποτὲ Σοβιετικὴ Ἕνωση (τὸ παραδέχθηκε προσφάτως ὁ Μαλέμα, ἀναφερόμενος στοὺς δεσμοὺς τοῦ ANC του μὲ τὴν Ρωσσία).
Ἡ ἀνατροπὴ τοῦ λευκοῦ καθεστῶτος στὴν Νότιο Ἀφρικὴ καὶ ἡ ἐγκαθίδρυση τοῦ «ἔθνους τοῦ οὐρανίου τόξου» εἶναι καρπὸς τῆς συνεργασίας τῆς Ρωσσίας μὲ τὸν Ἀτλαντισμό, μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὸ κατοπινὸ κατάντημα αὐτῆς τῆς χώρας, στὸ ὁποῖο ἀναφέρθηκα, ἀλλὰ καὶ στὸ ὁποῖο πάλι ἀπέφυγες νὰ ἀπαντήσεις.
Γιὰ ὅποιον ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν συστηματικὰ ἀποσιωποιημένη ἐξόντωση ἀπὸ τὰ διεθνὴ συστηματικὰ ΜΜΕ τῶν λευκῶν φάρμερ στὴν Νότιο Ἀφρικὴ ὑπάρχει -μεταξὺ πολλῶν ἄλλων ποὺ μπορεῖ νὰ μελετήσει- καὶ ἕνα ἐξαιρετικὸ ντοκυμαντὲρ τῆς δημοσιογράφου Lauren Southern, μὲ τίτλο Farmlands (2018)
https://www.youtube.com/watch?v=a_bDc7FfItk&t=25s
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ναι, όποιος πιστεύει ότι ο Πούτιν στηρίζει ένα κόμμα, ξέροντας ότι αυτό το κόμμα θα φέρει εμφύλιο που θα αποσταθεροποιήσει τη σύμμαχο της Ρωσίας, Ν. Αφρική, όποιος πιστεύει ότι ένα τραγουδάκι που το τραγουδούσαν οι μαύροι πολύ πριν γεννηθεί ο Μαλέμα, αποτελεί κυβερνητικό πρόγραμμα (!) κάποιου κόμματος, και όποιος νομίζει ότι ο Πούτιν στηρίζει κάποιον χωρίς να έχει πάρει διαβεβαιώσεις ότι αυτό το κόμμα δεν θα κάνει ποτέ πράξη τα μπάχαλα που μπορεί να θέλουν ορισμένοι ακραίοι οπαδοί του, συγνώμη, αλλά όποιος τα πιστεύει όλα αυτά επειδή βολεύουν το ιδεολόγημά του, είναι όχι απλά μικρόνους, αλλά συνορεύει με την άνοια.
Όσο για το αντάρτικο σπαθί, να τον λες ολόκληρο τον στίχο, όχι μισό:
"Ράλληδες, Ταγματαλήτες, Μπουραντάδες, Γερμανοί,
τα κεφάλια σας θα πέσουν απ' τ' αντάρτικο σπαθί"
Και προφανέστατα το να πέσουν τα κεφάλια των δοσίλογων ήταν κάτι που υποστηρίζω. Η δυστυχία της Ελλάδας είναι ότι αυτό δεν συνεχίστηκε, όπως στη μισή και βάλε Ευρώπη, αλλά αντίθετα οι λαδέμποροι και οι Ράλληδες συνέχισαν και συνεχίζουν να κυβερνούν ως σήμερα.
Η διαφορά όμως με τη Ν. Αφρική είναι ότι το τραγούδι εκεί τραγουδιέται για μισό αιώνα, πλέον έχει μετατραπεί σε ένα εθιμοτυπικό φολκλόρ, ένα "να 'χαμε να λέγαμε" μεταξύ των μαύρων. Αν ποτέ μετατραπεί σε πραγματικό κάλεσμα σε εμφύλιο, μην ανησυχείς, ο Πούτιν θα πάψει να στηρίζει αυτούς που το τραγουδάνε. Δεν θέλει εμφύλιο στη σύμμαχό του.
Ως προς τη "μεγαλύτερη γενοκτονία στην αφρικανική ήπειρο", πάλι εν αγνοία πιάνεσαι. Αυτή είναι έργο του Λεοπόλδου Β' του Βελγίου στο Κονγκό (10 με 15 εκατομμύρια νεκροί από το 1885 ως το 1908), και δεν διαπράχθηκε από τον λενινισμό αλλά με τον καπιταλιστικό φιλελευθερισμό. Αφήνω, φυσικά, ασχολίαστη την πτωματολογία επιπέδου Τζήμερου για τα "65 εκατομμύρια νεκρούς" στην Κίνα - την Κίνα που μέσα σε σαράντα χρόνια σήκωσε από τη φτώχεια ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους!
Αναφέροντας την Ουκρανία, ξεχνάς ότι ήταν ακριβώς η ΕΣΣΔ που έδωσε εθνική υπόσταση στην Ουκρανία και τις χώρες του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, τη Λευκορωσία κλπ. Πριν από την ΕΣΣΔ αυτοί όλοι λογαριάζονταν στις τσαρικές απογραφές ως "Ρώσοι". Ο λενινισμός τους έδωσε την πολυπόθητη ξεχωριστή εθνική υπόσταση, και σε αυτό πράγματι δικαίωσε τον Χέρντερ που είχε δύο αιώνες πριν καταγράψει τις ξεχωριστές εθνικές παραδόσεις αυτών των λαών.
Ως προς τη στήριξη της ΕΣΣΔ στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των μαύρων, τι το περίεργο υπάρχει σε αυτό; Το καθεστώς του Απαρτχάιντ έστελνε μισθοφόρους στην Ανγκόλα και τη Μοζαμβίκη ενάντια στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα αυτών των χωρών (που τα στήριζε η ΕΣΣΔ), και επίσης συνεργαζόταν με το σιωνιστικό μόρφωμα του Ισραήλ. Αλλά ακριβώς στη βάση "κάθε λαός αφέντης στον τόπο του", η ΕΣΣΔ στήριξε και το ANC ως κίνημα της μαύρης πλειοψηφίας της Ν. Αφρικής. Δεν είχε όμως η ΕΣΣΔ τη δύναμη να ανατρέψει τους Λευκούς από μόνη της. Τους Λευκούς τους ανέτρεψαν οι Ρήγκαν, Μπους και Θάτσερ, μέσω του (ως τα στερνά του ακραίου ατλαντιστή, σιωνιστή και φιλελεύθερου) Ντε Κλερκ.
Και κλείνοντας ας καγχάσω για το γεγονός ότι με αποκαλεί φανατικό κάποιος που παίρνει αριθμούς από την επιστημονικά καταρριμμένη "μαύρη βίβλο του κομμουνισμού".
"Δεν ξέρω supplier πώς ακριβώς εννοείς τη λέξη "συντηρητικός", η οποία στη Δύση έχει εκφυλιστεί"
Με την τετριμμένη και ευρύτερη έννοια του όρου. Σήμερα όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από το woke μαντρί, τόσο εκλείπουν οι race-centric ρητορικές και οι απόπειρες τεχνητής διαίρεσης του εθνικού πληθυσμού σε χειραγωγήσιμες "μειονότητες". Φυσικά τάση για tribalism υπάρχει σε όλες τις πολιτικές πτέρυγες, εμείς αναφερόμαστε σε αυτό που καθιερώνεται και επιβάλλεται με ρατσιστικό λόγο.
"Στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση του 1791, οι μόνοι που ψήφισαν υπέρ της παραχώρησης ανεξαρτησίας στους εξεγερμένους σκλάβους της Αϊτής, ήταν ο συντηρητικός, μοναρχικός, ρομαντικός κριτικός του καπιταλισμού Simon-Nicholas Henri Linguet και ο πρωτο-κομμουνιστής Gracchus Babeuf. "
Διόλου παράξενο. Εξάλλου η πρώτη δειλή αναγνώριση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους δούλους των υπερπόντιων κτήσεων έγινε με το Code Noir του Λουδοβίκου του 14ου. Επίσης, οι πρώτοι ανακινήσαντες το ζήτημα της δουλείας ήταν καθολικοί και προτεστάντες μισσιονάριοι και bleeding-heart αριστοκράτες της εποχής, με τους διαφωτιστές να έπονται τελευταίοι και καταiδρωμένοι. Καλά, για (ουτοπικούς) σοσιαλιστές δεν το συζητάμε καν, αυτοί εμφανίστηκαν στις αρχές του 19ου, όταν πλέον το abolitionism είχε καταστεί mainstream.
Ως γνωστόν, την ανεξαρτησία της Αιτής αρχικά την προώθησαν οι ελεύθεροι γαιοκτήμονες της χώρας, που επηρεάστηκαν από το ωστικό κύμα της Γαλλικής Επανάστασης. Εν συνεχεία και με πάμπολλες παλινωδίες άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και ξηλώθηκε ολόκληρο το δουλοκτητικό πουλόβερ. Το αυτό και με τα ανεξαρτησιακά κινήματα στην Λ. Αμερική, μετά την κατάκτηση της Ιβηρικής από τον Ναπολέοντα. Χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι και χωρίς γαλλοεπαναστάσεις και Ναπολέοντες θα είχαμε σήμερα δουλεμπόριο και αποικιοκρατία.
"Υπήρχαν επίσης και οι απομονωτιστές στην Αμερική που ήταν κατά της νεο-αποικιοκρατίας, αν και δεν ξέρω κατά πόσο αυτοί ήταν ταυτόχρονα κατά του ρατσισμού στο εσωτερικό μέτωπο."
Ισχύει. Οι απομονωτιστές υπήρξαν μετεξέλιξη των αγροτολαικιστών του τελών 19ου (ίσως του μοναδικού γηγενούς αντιαστικού ρεύματος στις ΗΠΑ), για να διαλυθούν αμέσως μετά το Περλ Χάρμπορ, και να κάνουν comeback στα late 80s (και κυρίως μετά το '91) αντιπαρατιθέμενοι με τους neocons. Γενικά ο "λαικός" αντισυστημισμός στην Αμερική έχει κυρίως συντηρητική χροιά, σε αντίθεση με τον αντίστοιχο της Ευρώπης που, μέχρι πρότινος, διατηρούσε σχεδόν αποκλειστικά αριστερό/σοσιαλιστικό πρόσημο. Πρόσεχε: αναφέρομαι στην γενική ραχοκοκαλιά των παραπάνω ρευμάτων, όχι στους διάφορους άκυρους που τα καβάλησαν κατά καιρούς ή που έχτισαν καριέρες πάνω τους.
Το θέμα του "εσωτερικού ρατσισμού" και της ταλάντωσης μεταξύ "λευκής ανωτερότητας" και "κοσμοπολιτισμού" είναι πολύπλοκο, δεν εξαντλείται σε δυο παραγράφους. Πάντως σήμερα συστημικός και από τα πάνω γουαιτπαουεράδικος ρατσισμός δεν υφίσταται. Κάποιου είδους πολιτισμική προκατάληψη ίσως επιβιώνει, ακόμη και σε ανώτερα κλιμάκια, αλλά και πάλι μια χαρά υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες τον κάθε Κουβανό, Βενεζουελάνο, Κινέζο και Ρώσο αντιφρονούντα που περνάει τα αμερικανικά σύνορα, επομένως μάλλον είναι θέμα πόσο δέχεσαι ή όχι την ηγεμονιστική/φιλελέ αντίληψη, παρά κάτι άλλο πιο "ύποπτο"...
"Ποιος ακριβώς λίμπεραλ βασίζει τα επιχειρήματά του στον...φυλετισμό;Σε άλλο πλανήτη ζείτε;"
Πλέον οι ΜΟΝΟΙ στον δημόσιο διάλογο που μιλάνε ακατάπαυστα με φυλετικούς όρους είναι οι φιλελέδες. Και δεν εννοώ μόνο τους radical wokers και τους SJWs (τους οποίους τους απέσυραν τελευταία), αλλά και τον μέσο generic liberal, ου μην αλλά και τον κάθε κεντροδεξιό. Απλά βάλε μια ομιλία οποιουδήποτε φιλελέρα και μέτρα πόσα whites/blacks/asians θα ακούσεις. Μόνο τώρα πρόσφατα κάποιοι υποψιασμένοι κατανόησαν ότι αυτά δεν πρέπει να πολυακούγονται παρά έξω και έχουν ηρεμήσει κατά τι.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μια διόρθωση.
Τη φράση "ένας λαός που καταπιέζει άλλους λαούς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος" (Un pueblo que oprime a otro no puede ser libre), την είπε, μισό αιώνα πριν τον Ένγκελς, ο Dionisio Inca Yupanqui, Περουβιανός πολιτικός, απόγονος των Ίνκας, αντιπρόσωπος των ιθαγενών του Περού στην Ισπανική Συντακτική Εθνοσυνέλευση του Κάντιθ το 1811.
Ο Yupanqui ήταν μάλιστα ενάντια στον υπερβολικό φιλελευθερισμό του ισπανικού συντάγματος του 1812 και είχε προτείνει την επαναφορά του παραδοσιακού άγραφου συντάγματος.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, ένας Περουβιανός επαναστάτης που όμως δεν ήταν φιλελεύθερος. Μια πολύ σύντομη βιογραφία του υπάρχει στα ισπανικά εδώ:
https://es.wikipedia.org/wiki/Dionisio_Inca_Yupanqui
Ο/Η Ανώνυμος είπε...ΒΟΡΕΙΟΚΟΡΕΑΤΙΚΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ
https://twitter.com/jacksonhinklle/status/1687631620008747008
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τρίωρο σημερινό debate μεταξύ του "λευκού εθνικιστή" Patrick Casey και του εθνικομπολσεβίκου Haz με θέμα τον Μαλέμα:
https://rumble.com/v34qj00-debate-w-patrick-casey-white-genocide-in-south-africa.html
Συνοπτικά, αντικείμενο της συζήτησης ήταν η δίκη του Μαλέμα με ενάγοντα το Afriforum (μια ΜΚΟ υπέρ των λευκών γαιοκτημόνων, που εκπροσωπείται από τον Εβραίο δικηγόρο Mark Oppenheimer) για "ρητορική μίσους".
Τα τρία επιχειρήματα του Haz, που ο Casey δεν κατάφερε να αντικρούσει:
1) Το δικαστήριο δεν εντόπισε άμεση ή έμμεση σύνδεση έστω και μιας δολοφονίας λευκού από μαύρο με το τραγούδι "Kill the Boer".
2) Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι μόνο 2% (δύο τοις εκατό) των εγκλημάτων των μαύρων κατά των λευκών στη Ν.Α. διαπράττονται για πολιτικούς ή φυλετικούς λόγους.
3) To δικαστήριο δέχτηκε τη γραμμή της υπεράσπισης (ότι η λέξη "Boer" στο τραγούδι, που γράφτηκε πριν μισό αιώνα, είναι λέξη με την οποία οι μαύροι αποκαλούσαν ακόμα και τους μαύρους αστυνομικούς του καθεστώτος του Απαρτχάιντ, και άρα δεν είναι ρατσιστικός όρος εναντίον των λευκών εν γένει) και απάλλαξε τον Μαλέμα από την κατηγορία της ρητορικής μίσους.
Σε αυτά τα χειροπιαστά επιχειρήματα (με screenshots και πηγές) του Haz, o Casey απάντησε μόνο με την παπαγαλία ότι ο Μαλέμα "μισεί τους λευκούς και θέλει να τους σκοτώσει όλους", και φυσικά γελοιοποιήθηκε, γιατί ο Haz απέδειξε με στατιστικά στοιχεία ότι οι μεγαλογαιοκτήμονες (στους οποίους αναφέρεται το τραγούδι), όχι μόνο δεν είναι "όλοι οι λευκοί" αλλά αποτελούν μόνο το 1% του λευκού πληθυσμού της Ν.Α..
Αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσει όποιος έχει τρεις ώρες ελεύθερου χρόνου, ακόμα κι αν δεν ειδικεύεται στα της Ν.Α., για να ανακαλύψει το πόσο ευάλωτοι είναι "λευκοί εθνικιστές" όπως ο Casey στη φιλελεύθερη προπαγάνδα κατά του σοσιαλισμού, την οποία αναπαράγει πολλάκις μέσα στο debate χωρίς να γνωρίζει τι είναι σοσιαλισμός πέρα από όσα έχει μάθει από τζημερικά alt-right memes (και φυσικά ο Haz τον γλεντάει και σε αυτό).
Σχετικά με τη λίστα φιλελεύθερων και αντιφιλελεύθερων αντιρατσιστών που έβαλε ένας σχολιαστής πιο πάνω, ο Θορώ γιατί θεωρείται φιλελεύθερος; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το ότι είχε μια κάπως ατομικιστική θεώρηση. Αλλά αυτό δεν είναι μονοπώλιο του φιλελευθερισμού. Τουλάχιστον στο Walden, βλέπω κάποιον που αρνείται την κυριαρχία των εμπόρων, τον ωφελιμισμό, την χρησιμοθηρία και όλα τα κάλπικα ιδεώδη των φιλισταίων αστών, την υλιστική αδηφαγία των κεφαλαιοκρατών που βάζουν χέρι στη φύση, την θεοποίηση της προόδου και του εκμοντερνισμού. Κάποιον που εξιδανικεύει τους αρχαίους λαούς και τη σοφία τους, Έλληνες Ινδούς Κινέζους Ινδιάνους, το να ζεις απλά, με αυτάρκεια, κοντά στη φύση. Πολύ περισσότερο ρομαντικά αντιφιλελεύθερα μου φαίνονται αυτά παρά φιλελεύθερα. Θυμάμαι σε μια συνέντευξή του σε αμερικανούς youtubers,o Ντούγκιν είπε ότι οι αντιφιλελεύθεροι των ΗΠΑ έχουν πολλά να πάρουν από τον Έμερσον και τον Θορώ. Άλλωστε ο Θορώ συνιστούσε στους γύρω του να διαβάζουν τον αντιδιαφωτιστή Κάρλαυλ, τον οποίον θαύμαζε. Το ότι ο Θορώ περνιέται από πολλούς ως φιλελεύθερος έχει να κάνει με μια ανέντιμη υφαρπαγή του εκ μέρους των παμπόνηρων φιλελεύθερων, με το σκεπτικό 'αφού ήταν κατά της δουλείας, άρα ήταν δικός μας φιλελεύθερος'. Αλλά αυτό προφανώς δεν ισχύει στην περίπτωση του σχολιαστή. Για αυτό ζητάω να μας πει το σκεπτικό του. Μπορεί κάτι να μου διαφεύγει.
Ο/Η Σωτήρης Γιαννέλης είπε...ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1
Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ἔχεις μεγάλη ἀνάγκη νὰ μὲ βρίζεις, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, ἀποκαλώντας με ἠλίθιο, μικρόνου καὶ τώρα ἀνοϊκό, καὶ μάλιστα κρυπτόμενος μὲ περισσὴ γενναιότητα πίσω ἀπὸ τὴν ἀνωνυμία σου, ἐπειδὴ φροντίζω νὰ διαψεύδω τοὺς ἀνυπόστατους ἰσχυρισμούς σου, ποὺ ἀπευθύνονται εἴτε σὲ ἀφελεῖς, εἴτε σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν ἰδέα γιὰ τὴν κατάσταση στὴν Νότιο Ἀφρική, εἴτε σὲ φανατικοὺς κομμουνιστὲς σὰν κι ἐσένα.
Ὅμως, ὁποιοσδήποτε ἐνδιαφέρεται νὰ μάθει τί πραγματικὰ συμβαίνει στὴν Νότιο Ἀφρική, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ νὰ ἐλέγξει τὰ ὅσα ἐπικαλοῦμαι, μπορεῖ νὰ τὸ κάνει μὲ μία ἁπλὴ προσωπικὴ ἔρευνα, γιὰ νὰ διαπιστώσει τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Ἐσὺ συνέχισε νὰ βρίζεις, γιὰ νὰ ἀναπληρώσεις τὴν ἀνυπαρξία τῶν ἐπιχειρημάτων σου καὶ νὰ ἱκανοποιήσεις τὶς ἰδεοληψίες σου.
Ἐσὺ μιλᾶς μὲ παιδιάστικους ὑποθετικοὺς συλλογισμοὺς (τὸ Shoot to kill, kill the boer, the famer εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀθῶο τραγουδάκι, «μὰ δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ Ποῦτιν νὰ ὑποστηρίζει κάποιον ποὺ θέλει τὴν γενοκτονία τῶν λευκῶν!» -τί νὰ σοῦ πῶ: ρώτα τον καὶ ἔλα νὰ μᾶς ἀνακοινώσεις τὴν ἀπάντησή του).
Ἐγὼ μιλῶ μὲ στοιχεῖα ποὺ ἀφοροῦν τὴν φυσιογνωμία τοῦ κόμματος τοῦ Μαλέμα, τὸν βασικὸ ἄξονα τῆς πολιτικῆς του, τὴν συστηματικὴ ἐξόντωση τῶν λευκῶν φάρμερ -ποὺ τόσο τεκμηριωμένα παρουσιάζει τὸ ντοκυμαντὲρ ποὺ παρέθεσα-, τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ἀπέκτησαν γῆ οἱ λευκοὶ ἄποικοι, τὴν γενικὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν χώρα ἀπὸ τότε ποὺ ἀνέλαβε τὸ Ἐθνικὸ Ἀφρικανικὸ Κογκρέσο (πρωτιὰ στὴν ἐγκληματικότητα, καταρράκωση τῆς οἰκονομίας, ὑψηλότατη ἀνεργία, φυγὴ 800 χιλιάδων λευκῶν, βιοτικὸ ἐπίπεδο γιὰ τοὺς μαύρους χειρότερο ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀπαρτχάϊντ -νὰ προσθέσω ἐπίσης ὅτι πάνω ἀπὸ 15 ἑκατομμύρια (σὲ πληθυσμὸ 55 ἑκατομμυρίων) ζοῦν μὲ ἐπιδόματα. Τὴν ἄθλια κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν χώρα ἐξαιτίας τῆς διεφθαρμένης διακυβέρνησης τοῦ Ἐθνικοῦ Ἀφρικανικοῦ Κογκρέσου (ANC) ἦρθαν γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσουν οἱ μεγάλες ταραχὲς τοῦ 2021, μὲ ἐκτεταμένες λεηλασίες καὶ δεκάδες νεκρούς. Τώρα ἡ χώρα ἀντιμετωπίζει τὸν κίνδυνο γενικῆς κατάρρευσης τοῦ δικτύου ἠλεκτροδοτήσεως (οἱ καθημερινὲς διακοπὲς ρεύματος ἐπὶ ὦρες ἀποτελοῦν πάγιο φαινόμενο ἐδῶ καὶ χρόνια) ἐξαιτίας τῆς κακοδιαχείρισης καὶ τῆς διαφθορᾶς στὴν κρατικὴ ἑταιρεία ἠλεκτρισμοῦ.
Ὅλα αὐτὰ μπορεῖ κανεὶς πολὺ εὔκολα νὰ τὰ διαπιστώσει ἀνατρέχοντας σὲ τεκμηριωμένες πηγὲς (ποὺ παρέχονται ἀφειδῶς ἀπὸ τὸ διαδίκτυο) ἀλλὰ καὶ μὲ προσφυγὴ στὰ δημοσιεύματα τοῦ τύπου ἤ ἀπὸ Ἕλληνες ποὺ ζοῦν ἐκεῖ.
Γεγονὸς ἀδιαμφισβήτητο εἶναι ὅτι τὸ ANC παρέλαβε τὴν χώρα σὲ ἐξαιρετικὴ κατάσταση ἀπὸ τοὺς λευκοὺς καὶ δὲν ἄργησε νὰ τὴν μετατρέψει στὸ σημερινό της χάλι ἐξαιτίας τῆς ἀνικανότητας, τῆς κακοδιαχείρισης ἀλλὰ καὶ τῆς ἔξαλλης διαφθορᾶς τῆς ἡγεσίας του καὶ τῆς μαύρης ἄρχουσας τάξης ποὺ ἀνέδειξε ἀπὸ τοὺς κόλπους του. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι τόσο διεφθαρμένοι ποὺ δὲν ἔχουν δείξει ἐδῶ καὶ τόσα χρόνια ποὺ κυβερνοῦν ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς ἴδιους τοὺς μαύρους. Αὐτὸ τὸ πιστοποιεῖ τὸ ἴδιο τὸ χαμηλὸ βιοτικό τους ἐπίπεδο.
Παρουσιάζεις (ἐσὺ ἤ κάποιος ἄλλος ἀνώνυμος) μονάχα μία δικαστικὴ ἀπόφαση, ποὺ δῆθεν καταρρίπτει τὸ ἐπιχείρημα περὶ «ρητορικῆς μίσους» τοῦ Μαλέμα, ὅταν εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ δικαστικὸ σύστημα ἐλέγχεται πλήρως ἀπὸ τὸ ANC, καὶ ἔτσι δὲν θὰ μποροῦσε ἐπ' οὐδενὶ νὰ καταδικάσει τὸν Μαλέμα (εἰδικὰ ὅταν ὁ ἴδιος βγαίνει στὸ ANC «ἀπὸ τὰ ἀριστερά»). Ἡ ἀνεξάρτητη δικαιοσύνη στὴν Νότια Ἀφρικὴ εἶναι ἀνέκδοτο. Προφανῶς, τὰ δικονομικά σου κριτήρια θὰ ἔχουν ὡς πρότυπο τὴν ἀδέκαστη δικαιοσύνη τῶν καθεστώτων ποὺ θαυμάζεις: τοῦ Στάλιν, τοῦ Μάο, τοῦ Πὸλ Πότ, τοῦ Μεγκίστου ἤ τῶν ἀνταρτοδικείων. Ὅλος ὁ κόσμος γνωρίζει πόσο ἀνεξάρτητη καὶ πόσο ἀδέκαστη ἦταν ἡ δικαιοσύνη σ' αὐτὲς τὶς χῶρες ἤ καλύτερα σ' αὐτὲς τὶς ἀπέραντες φυλακές τῶν λαῶν τους.
Ο/Η Σωτήρης Γιαννέλης είπε...ΑΠΑΝΤΗΣΗ 2
Σημειωτέον, τὸ «σιωνιστικὸ μόρφωμα τοῦ Ἰσραὴλ», στὸ ὁποῖο ἀναφέρεσαι, τὸ πρῶτο κράτος στὸν κόσμο ποὺ τὸ ἀναγνώρισε ἦταν ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση (Μάϊος 1948). Νὰ ὑποθέσω ὅτι τὸ ἔκανε, ἐπειδὴ ὑποστήριζε τὸν Χέρντερ καὶ θεωροῦσε ὅτι κάθε λαὸς πρέπει νὰ εἶναι κυρίαρχος στὸν τόπο του. Ἔτσι δὲν εἶναι, «σύντροφε»;
Ἀντιπαρέρχομαι τὰ περὶ «πτωματολογίας», γιὰ τὴν ἐξόντωση δεκάδων ἑκατομμυρίων ἀπὸ τὰ καθεστῶτα ποὺ θαυμάζεις. Αὐτὰ εἶναι πράγματα πασίγνωστα καὶ πέρα γιὰ πέρα τεκμηριωμένα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ἔρευνα καὶ εἶναι γνωστὰ πρῶτα ἀπ' ὅλα στοὺς ἴδιους τοὺς λαοὺς ποὺ τὰ ὑπέφεραν. Ἐσὺ μὴν δίνεις σημασία στὴν «μαύρη προπαγάνδα». Μπορεῖς νὰ ξεμπερδεύεις μὲ τὸ «αὐτὰ τὰ λέει ὁ Τζήμερος» καὶ ἀναθεματίζοντας τὴν «καταρριμένη» (ἀλήθεια ποὺ βρῆκες αὐτὸν τὸν γλωσσικὸ τύπο, μήπως ἤθελες νὰ γράψεις «καταραμένη»;) «Μαύρη Βίβλο τοῦ Κομμουνισμοῦ», ποὺ ὅλως τυχαίως εἶναι «καταρριμένη» μονάχα ἀπὸ κομμουνιστὲς ἱστορικούς.
«Πτωματολογία», ὡστόσο, κάνεις ἐσὺ ὁ ἴδιος ὅταν ἀναφέρεσαι στὴν περίπτωση τοῦ Κονγκό. Οἱ ἀριθμοὶ ποὺ δίνεις (10 μὲ 15 ἑκατομμύρια) εἶναι αὐθαίρετοι. Κι αὐτὸ διότι δὲν γνωρίζουμε μέχρι σήμερα τὸν ἀριθμὸ τῶν θυμάτων τῆς ἀποικιοκρατίας στὸ Βελγικὸ Κονγκό, καθὼς οἱ ἐκτιμήσεις γιὰ τὴν μείωση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας γιὰ ἐκείνη τὴν περίοδο ἔχουν ἀπόκλιση... 12,5 ἑκατομμυρίων (κυμαίνονται ἀπὸ 1,5 ἕως 13). Οἱ σχετικὲς ἔρευνες σχετικὰ μὲ τοὺς λόγους τῆς μείωσης τοῦ πληθυσμοῦ ἀποδίδουν τὴν μείωση τῆς συντριπτικῆς πλειονότητα τῶν θανάτων σὲ πλῆθος ἐπιδημιῶν ποὺ ἐνέσκηψαν στὴν χώρα ἐξαιτίας τῆς συρροῆς ἀλλοφύλων πληθυσμῶν (Εὐρωπαίων, Ἀράβων καὶ Ἀφρικανῶν) λόγω ἐμπορίου ἀλλὰ καὶ τοπικῶν ἀσθενειῶν (ὑπολογίζεται ὅτι τὴν ἴδια περίοδο περὶ τὸ μισὸ ἑκατομμύριο ντόπιοι πέθαναν ἀπὸ τὴν διαβόητη «ἀσθένεια τοῦ ὕπνου»). Ἕνα πολὺ μικρὸ μέρος τῶν θυμάτων ἀποδίδεται στὴν βία τῶν ἀποικιοκρατῶν.
Ἐπιπλέον, οἱ φρικαλεότητες (ἀπὸ ἀκρωτηριασμοὺς μέχρι φόνους) εἰς βάρος τῶν μαύρων τοῦ Κονγκὸ διεπράχθησαν κατὰ κανόνα ἀπὸ μαύρους ποὺ βρίσκονταν στὴν ὑπηρεσία τῶν Βέλγων (μὲ πρώτη τὴν σχετικὴ ἀναφορὰ τοῦ Λέμκιν -τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἐπινόησε τὸ ὅρο «γενοκτονία»- γιὰ τὴν συνήθη συμμετοχὴ ἀγρίων ὀρδῶν μαύρων, ὅπως τὶς ἀποκαλεῖ, στὶς σφαγὲς εἰς βάρος τῶν Κογκολέζων).
Ὅμως, ἡ γενοκτονία ποὺ διέπραξε ὁ μαρξιστὴς-λενινιστὴς τύραννος τῆς Αἰθιοπίας, Μεγκίστου, εἶναι πλήρως διαπιστωμένη καὶ λεπτομερῶς καταγεγραμμένη, καὶ μάλιστα μὲ δικαστικὴ ἀπόφαση τῆς ἴδιας τῆς Αἰθιοπίας, σὲ μία δίκη ποὺ κράτησε δώδεκα χρόνια.
Πάντως, θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον στὴν ἑπόμενη ἀνάρτησή σου νὰ ἔπλεκες τὸν ἐγκώμιο τοῦ συντρόφου Ἴντι Ἀμὶν Νταντά, τοῦ γνωστοῦ αἱμοπότη καὶ πτωματοφάγου τυράννου τῆς Οὐγκάντα (ὑπολογίζεται ὅτι εὐθύνεται γιὰ τὴν ἐξόντωση μισοῦ ἑκατομμυρίου, γιὰ ν' ἀνοίξει ὁ δρόμος γιὰ τὸν σοσιαλισμὸ), παραθέτοντας μερικοὺς ἀπὸ τοὺς βαθεὶς στοχασμούς του γιὰ τὰ προβλήματα τῆς σοσιαλιστικῆς οἰκοδόμησης στὴν Ἀφρική, προκειμένου νὰ ἀντλήσουμε πολύτιμα διδάγματα γιὰ τὸ μέλλον.
Περαστικά σου!
"Πάντως ήταν ο συντηρητικός, Ρεπουμπλικάνος Αϊζενχάουερ αυτός που έβαλε τέλος στις ντροπιαστικές φυλετικές διακρίσεις"
Ο Αιζενχάουερ έφερε το πρώτο ομοσπονδιακό πακέτο civil rights, το καλό, αυτό που έδινε πλήρη πολιτικά δικαιώματα σε όλους του υπηκόους της αυτοκρατορίας. Ωραία μέχρι εδώ.
Όμως, και φαντάζομαι εδώ θα συμφωνήσουμε όλοι, ο δεύτερος γύρος νομοθετημάτων επί Τζόνσον (acts of 64, 65, 68) χωλαίνει άσχημα και οι επιπτώσεις του ταλανίζουν μέχρι σήμερα:
1) Με πρόσχημα την "καταπολέμηση του ρατσισμού" έφερε το πανοπτικό σε κάθε μικρόκοσμο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε μικροεπιχείρηση. Μια διαδικασία που θα την ξανασυναντήσουμε στην πορεία πολλάκις. Ακρωτηριασμός του αυτεξουσίου και των στοιχειωδών φυσικών δικαιωμάτων και διάλυση κάθε εθελοντικής κοινοτιστικής θέσμισης ως θυσία στον βωμό του παγκοσμίου "common good".
2) Μέσω του affirmative action άνοιξε την πόρτα στην διαιώνιση της φυλετική διαίρεση της ανθρωπότητας (που κείνη την εποχή πρακτικά τελείωνε) και νεκρανάστησε με κρατική βούλα τις ταυτότητες βάσει του χρώματος.
3) Δημιούργησε νέα λόμπι, με φυλετικό σημείο αναφοράς, θαρρείς και δεν έφταναν τα θρησκευτικά και εθνοτικά που σουλάτσαραν στους διαδρόμους της Ουάσινγκτον μέχρι τούδε.
Έτσι φτάσαμε σήμερα στο σημείο να μην υπάρχει λίμπεραλ και προοδευτικός πολιτευτής στο δυτικό ημισφαίριο που να μην εντάξει στον λόγο του identity politics, με τις όποιες ελάχιστες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Υπόψιν, αναφέρομαι αποκλειστικά στις τελευταίες δεκαετίες, όχι στην χρυσή εποχή του κλασικού φιλελευθερισμού, ούτε στους Αυστριακούς επιγόνους και τα Σικάγο μπόις. Και επειδή η δράση φέρνει αντίδραση, αρχίζει να ξεπροβάλει και η αντίστροφη ρητορική των anti-woke σταυροφόρων, που ορισμένοι όντως φλερτάρουν με αντίστοιχες λογικές, αλλά η πηγή του κακού είναι αλλού. Όταν οι άλλοι αποκαλούν μια ολόκληρη πληθυσμιακή ομάδα "καρκίνο της ανθρωπότητας" και της προσάπτουν όλα τα κακά της μοίρας, και πολύ περισσότερο όταν οι κράχτες είναι λευκά μεσοαστικά κολεγιόπαιδα, λογικόν εστι να υπάρξει και αντίλογος, έστω πρόχειρος και αδόμητος.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν ξέρω για βορειοκορεατικό ρομαντισμό, αλλά γνωρίζω την σοβιετική τηλεταινία Khraniteli, που είναι η μεταφορά του Fellowship of the Ring του Τόλκιν στη μικρή οθόνη το 1991, μια δεκαετία πριν το χολιγουντιανό Lord of the Rings. Είναι μέτρια (καθώς οι συμμετέχοντες την ολοκλήρωσαν μέσα σε μια βδομάδα και της λείπουν τα χολιγουντιανά εφέ) αλλά πολύ τίμια παραγωγή. Ολόκληρη με αγγλικούς υπότιτλους εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=xluxT4fj2U8
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Όντως κακώς ο Θόρω συγκαταλέχθηκε στους φιλελεύθερους. Είχα στον νου μου εκείνη τη στιγμή την κύρια σκέψη του περί κοινωνικής ανυπακοής, αλλά αν είναι έτσι, είναι τόσο "φιλελεύθερος" όσο ο Προυντόν ή ο Γκάντι. Ζητώ συγνώμη. Ένας σωστότερος χαρακτηρισμός του Θόρω μπορεί να είναι το ελευθεριακός ρομαντικός.
Προς τον ανώνυμο που θέλει να αντιπαραθέσει επιχειρήματα με τον Σωτήρη:
Προφανώς και δεν θα δημοσιευθούν τα σχόλια. Γράψε αυτά που νομίζεις σωστά επιχειρηματολογώντας με τον κατάλληλο τρόπο.
Επιπλέον, οι αναφορές στον εκδότη του αναρχικού χώρου που στηλιτεύεις δεν έχουν καμία θέση σε αυτή την συζήτηση. Δεν τον γνωρίζουμε τον άνθρωπο ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε αν ισχύουν όσα γράφεις. Το θέμα όμως είναι ότι το ύφος με το οποίο γράφεις εναντίον του δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. Δεν είναι ύφος αντιπαράθεσης μαρξιστή με αναρχικό αυτή. Είναι αντιπαράθεση "γκαρσονιού" με καφενειακό ψηφοφόρο του Καρατζαφέρη. Υποτιμάς τον εαυτό σου.
ΥΓ. Τελικά φαίνεται ότι έχετε και εσείς στιγμές αντιπαραθέσεων στον δικό σας πολιτικό χώρο που κάτι θυμίζουν από την από δω μεριά.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Στον αμερικάνικο Νότο, πχ, υπήρχε μέχρι το 1915, μισό αιώνα μετά τον εμφύλιο, η διαβόητη νομοθεσία που έχει μείνει γνωστή ως "Grandfather clause". Δηλαδή, όποιος κάτοικος του Νότου, λευκός ή μαύρος, δεν κατείχε προσωπική περιουσία ή ήταν αναλφάβητος, μπορούσε να ψηφίσει μόνο εάν οι παππούδες του είχαν ψηφίσει πριν το 1867.
Οι περισσότεροι σήμερα, όταν αναφέρονται σε αυτή τη νομοθεσία, κάνουν το λάθος να στέκονται μόνο στη φυλετική διάκριση, που είναι προφανής: αφού κανείς μαύρος παππούς δεν είχε ψηφίσει πριν το 1867, κανείς μαύρος εγγονός δεν είχε δικαίωμα ψήφου.
Το σημαντικό, όμως, σε αυτό το νόμο, πέραν του ότι απαγόρευε την ψήφο των μαύρων, ήταν η ταξική διάκριση που θέσπιζε ενάντια στους φτωχούς λευκούς και τους μετανάστες. Διότι τα παιδιά των φτωχών λευκών οικογενειών στερούνταν επίσης το δικαίωμα ψήφου, όπως και όλοι οι λευκοί μετανάστες που είχαν έρθει από την Ευρώπη.
Γενικά, είναι πολύ σπάνιο, στην ιστορία της νεωτερικότητας και της φιλελεύθερης Δύσης, να βρούμε κάποια φυλετική διάκριση που να μην είναι ταυτόχρονα και ταξική. Η μεγάλη πλειοψηφία τέτοιων διακρίσεων εξυπηρετούσε μια συγκεκριμένη παγίωση κοινωνικών διαστρωματώσεων που ευνοούσαν τα ταξικά συμφέροντα των εχόντων, και που, σε αυτή τη διαστρωμάτωση, ο φτωχός λευκός ζούσε μόνο ελάχιστα καλύτερα από ό,τι ο μαύρος. Σχηματικά μπορούμε να πούμε ότι αν, από πλευράς κοινωνικής κλίμακας, ο μαύρος ήταν στο μηδέν, ο φτωχός λευκός ήταν στο μηδέν κόμμα ένα.
Αυτά, όλα, γίνονται αμέσως αντιληπτά, αν διαβάσει κανείς τη λογοτεχνία του Τζακ Λόντον, του Upton Sinclair (ειδικά το King Coal και το In non-union mines), ή τα τραγούδια του Pete Seeger και του Woody Guthrie. Η έκφραση "white slave" (μεταφορική αλλά περιγραφική) είναι πολύ διαδεδομένη σε αυτή τη λογοτεχνία, όπως και στον Ντίκενς.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αφού αναφέρθηκε παραπάνω η Πολωνία, είναι γνωστό ότι την Πολωνία την έκανε εθνικά ομοιογενές κράτος ο Στάλιν, με τις αλλαγές του χάρτη της μετά το 1945. Η Πολωνία του Μεσοπολέμου ήταν ένας πολυεθνικός χυλός, με μόνο το 60% του πληθυσμού να είναι εθνικά Πολωνοί, και τα υπόλοιπα 15 εκατομμύρια Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Γερμανοί, Εβραίοι κλπ. Μετά τη μετατόπιση των πολωνικών συνόρων δυτικά (με τη Γιάλτα), η Πολωνία έγινε κράτος με πληθυσμό κατά 96% εθνικά πολωνικό. Πληροφορίες επ' αυτού υπάρχουν (και) εδώ:
https://www.stormfront.org/forum/t1242476/
Να ειπωθεί επίσης πως η Γιάλτα, ως συνθήκη, ήταν απείρως δικαιότερη από τις συμφωνίες του τέλους του Α' π.π.. Κι αυτό γιατί στη Γιάλτα ηττήθηκε η γραμμή Τσόρτσιλ. Ο Τσόρτσιλ ήταν, σύμφωνα με τα λόγια του Arno J. Mayer (Political Originis of the New Diplomacy 1917-1918), ο τελευταίος οπαδός της "παλαιάς διπλωματίας" (προϊόν της οποίας είναι το σύστημα μετά τον α' π.π. που βασίστηκε σε εντελώς ανορθολογικές συνθήκες τύπου Βερσαλλιών - Σεβρών - Μπρεστ Λιτόφσκ - Ρίγας - Τριανόν κλπ, που αναπόφευκτα οδήγησε στον β' π.π., και που ο Τσόρτσιλ ήθελε κάτι παρόμοιο και μετά τον β' π.π., συνέχιση αποικιοκρατίας κλπ), απέναντι στους εκφραστές της "νέας διπλωματίας" Ρούσβελτ και Στάλιν, μιας διπλωματίας πιο ορθολογικής και με επίκεντρο τη διατήρηση της ειρήνης και το θάψιμο των αλυτρωτισμών με δημιουργία καθαρών (πληθυσμιακά) εθνικών συνόρων (αντίθετα με τις συνθήκες μετά τον α' π.π. που έφτιαξαν πολυεθνικά τερατουργήματα όπως η Πολωνία και η Ρουμανία, με αδιάλυτα εθνικά μίση που οδήγησαν στον β' π.π.). Για τον Mayer οι θεμελιωτές της "νέας διπλωματίας" υπήρξαν οι Ουίλσον (πρόεδρος Αμερικής 1913-1921) και Λένιν. Στη Γιάλτα ήταν ακριβώς αυτές οι δύο αντιλήψεις που συγκρούστηκαν, η νίκη των διπλωματικά ορθολογιστών Ρούσβελτ και Στάλιν απέναντι στον παλιομοδίτη Τσόρτσιλ εν πολλοίς (μαζί φυσικά και με τη μεταπολεμική πυρηνική ισορροπία) ήταν αυτό που απέτρεψε έναν γ' π.π.
Τροφή για σκέψη.
Τα τελευταία εμπόδια στο εκλέγειν και στην παρακολούθηση πανεπιστημιακών σχολών τελείωσαν οριστικά κάπου στα 50s. Τότε καταργήθηκαν τα τελευταία τεστ αναλφαβητισμού και τα υπολείμματα του segregation. Φυσικά δεν τελείωσαν οι.. ταξικές διαστρωματώσεις, αλλά άνοιξε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να λείψουν οριστικά οι φυλετικές ταυτότητες (προσοχή: όχι οι εθνοτικές/θρησκευτικές), ώστε να εγκαθιδρυθεί ένα color blind αφήγημα. Σύμφωνα με αυτήν την λογική το χρώμα του δέρματος θα είχε τόση σημασία όση το να είσαι φαλακρός ή αριστερόχειρας, θα αποτελούσε δλδ άνευ σημασίας χαρακτηριστικό, που σίγουρα δεν θα σου έδινε την άνεση να αντλήσεις ταυτότητα και αίσθηση του ανήκειν, προκειμένου να έρθει ο πολιτικάντης και, απευθυνόμενος σε αυτό σου το χαρακτηριστικό, να σε χαιδέψει ή να σε κατακεραυνώσει αναλόγως την περίσταση. Αν όλα πήγαιναν καλώς, δεν θα υπήρχε tribalism βάσει της μελανίνης στο πετσί. Θα συνέχιζαν βέβαια να υπάρχουν άλλου είδους ομαδοποιήσεις, ταξικές, μορφωτικές, θρησκευτικές κτλ, αλλά το σχήμα των ανθρωπολόγων του 18ου αιώνα λογικά θα έσβηνε.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι γιατί χάθηκε αυτή η ευκαιρία, ώστε σήμερα στον δημόσιο διάλογο να μιλάνε σχεδόν όλοι για φυλή περισσότερο από ποτέ. Πίσω από την επαναφορά της παρωχημένης ρατσιστικής, αποικιοκρατικού τύπου, ορολογίας και την επάνοδο τους βιολογικού ντετερμινισμού, εγώ βλέπω την ανάδυση μιας νέας εξουσιαστικής κάστας που περιλαμβάνει αφενός τα μορφωμένα managerial στρώματα αφετέρου τους άμεσους "υπηρέτες" τους στα μητροπολιτικά τους κέντρα. Και στην αντίπερα όχθη, οι (κατά βάση) ιθαγενείς των προαστίων και της επαρχίας, που πιθανόν πλέον η ύπαρξή τους να κρίνεται ανούσια, ου μην αλλά και επιβαρυντική, στα πλαίσια του νέου παραγωγικού μοντέλου.
Δυστυχώς, για όλα αυτά μάλλον δεν θα μιλήσει ποτέ κανείς από "αντισυστημική" σκοπιά. Εδώ ισχύει το αξίωμα ενός σχολιαστή παραπάνω, όταν ένα ζήτημα κάνει τζιζ και από τις δύο πλευρές, δεν ασχολείται κανένας. Μόνο αρχαιολογίες και νεκρολογίες, που μάλιστα μας τις πασάρουν για επίκαιρες και τσακώνονται για δαύτες, αυτό είναι το safe space τους και δεν το κουνάνε ρούπι.
Επίσης είναι γεγονός ότι η εγκληματικότητα στη Νότια Αφρική έχει αυξηθεί κυρίως λόγω της εισροής στη χώρα μεταναστών από την υπόλοιπη ήπειρο, κυρίως Νιγηριανών αλλά όχι μόνο, τους οποίους εισάγουν οι λευκοί κτηματίες για να δουλεύουν με πενιχρούς μισθούς.
Γενικά η συμπάθεια του χώρου προς τους κτηματίες της Νότιας Αφρικής έχει να κάνει κυρίως με τον ένδοξο αγώνα τους στις αρχές του 20ού αιώνα κατά των Άγγλων. Η σημερινή τους κατάσταση, του παρασιτικού αντίστοιχου του τσιφλικά του Κιλελέρ, δεν νομίζω πως μπορεί να εμπνεύσει κάποιον σοβαρό εθνικιστή.
Είναι έγκλημα του λευκού ανθρώπου η κατοχή γης;Εκτός αν μιλάς μόνο σε περιπτώσεις που έχουν τους εργαζόμενους για σκλάβους,αλλιώς δεν βλέπω κάτι μεμπτό
Σαν σήμερα πριν 15 χρόνια (08.08.08) άλλη μια επιθετική περιπέτεια του ΝΑΤΟ κατέληγε σε παταγώδη αποτυχία. Το νατοϊκό σχέδιο τότε περιείχε την κατάληψη της Αμπχαζίας και της Οσετίας από τη Γεωργία (με προγραμματισμένη εθνοκάθαρση των ντόπιων από το αμερικανόδουλο καθεστώς Σαακασβίλι) και τη συνακόλουθη είσοδο της Γεωργίας ατο ΝΑΤΟ. Αντί γι' αυτό, με την έγκαιρη παρέμβαση του ρώσικου στρατού, ο Σαακασβίλι κατέληξε να τρώει τη γραβάτα του στη φυλακή. Να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι η Γεωργία ήταν η πρόβα τζενεράλε του ΝΑΤΟ για το παιχνίδι που θα παιζόταν λίγα χρόνια αργότερα στην Ουκρανία. Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να μνημονεύουμε κάθε μεγάλη ή μικρή γεωπολιτική ήττα του νατοϊκού άξονα (σε Τσετσενία, Γεωργία, Συρία, Βενεζουέλα, Χονγκ Κονγκ, Αφρική, Λευκορωσία, Ουκρανία), κάθε λιθαράκι στον μεγάλο αγώνα για την απελευθέρωση των εθνών της γης.