Σταμάτης Μαμούτος
Ήμουν ένα από τα παιδιά της γενιάς που μεγάλωσαν ακούγοντας τους παλαιότερους να διηγούνται ιστορίες από τον πόλεμο του 1940-41.
Μπορεί να ήταν χειμώνας, καλοκαίρι ή φθινόπωρο. Δεν είχε σημασία. Η ανάμνηση που έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου είναι εκείνη του αείμνηστου παππού μου, του Σωτήρη, να βυθίζει το μεγάλο του κορμί στην ξεφτισμένη ξύλινη καρέκλα και να μου μιλά συνεχώς για τις εμπειρίες που είχαν συγκλονίσει τη ζωή του. Δηλαδή, για τις εμπειρίες του πολέμου.
Και όταν το έκανε η επιτηδευμένη αυστηρότητα, με την οποία ο παππούς μου προσπαθούσε να γεμίζει το ύφος του, γινόταν χίλια κομμάτια. Κι από τα βάθη της προσωπικότητάς του αναδυόταν ο παιδικός του ψυχισμός. Εκείνος που φλόγιζε τις αφηγήσεις του για τον πόλεμο του ‘40. Τις αφηγήσεις με τις οποίες μεγάλωσα.
Θυμάμαι ότι στο τέλος με κοιτούσε με περιέργεια. Τα όσα είχε ζήσει στον πόλεμο και μου εξιστορούσε, για εκείνον ήταν βιώματα ζωής. Αλλά και για ‘μένα, τροφή της ψυχής και προσάναμμα της φαντασίας μου. Ο παππούς μου, ένας ευγενικός και ειρηνιστής άνθρωπος ο οποίος έδινε στις αφηγήσεις του έναν βαθιά ανθρώπινο και καθόλου επικό χαρακτήρα, δυσκολευόταν να αντιληφθεί γιατί τα όσα άκουγα από εκείνον εγγράφονταν στο νου μου όχι απλά ως ενδιαφέρουσες παλιές ιστορίες αλλά ως ραψωδίες μάχης. Διαπίστωνε παραξενεμένος την λαχτάρα με την οποία ήθελα να τον ακούω να μιλά για τον πόλεμο.
Εγώ, όμως, μπορούσα από τότε να αντιληφθώ πόσο φτωχότερο ήταν το ψυχικό φορτίο των νεότερων γενιών, οι οποίες δεν είχαν ζήσει μια τέτοια συγκλονιστική εμπειρία. Την εμπειρία του να σφυρηλατείς τα σημαντικότερα βιώματα της προσωπικότητάς σου στο αμόνι του πολέμου. Και μάλιστα έχοντας την σχεδόν υπερβατική ιδιότητα, την υπαρκτή απ΄ την αυγή της ιστορίας ιδιότητα του Έλληνα στρατιώτη.
Έτσι, καθώς περιφερόμουν ανάμεσα στους μεγάλους θέτοντας τα συνήθως αναπάντητα παιδικά μου ερωτήματα, στο τέλος επέστρεφα πάντοτε στον παππού μου. Και τον παρακαλούσα να μου αφηγηθεί ξανά τις αναμνήσεις του από το μέτωπο. Κι εκείνος το έκανε. Και η ιστορία ξαναζούσε. Στις αναμνήσεις του και στην φαντασία μου. Στις καρδιές και των δυο μας. Η ιστορία του μικρού θεού της παγκόσμιας ιστορίας. Του Έλληνα στρατιώτη.
Σχόλια:
Καλησπέρα Σταμάτη. Το περίμενα αυτό το άρθρο. Μου αρέσει που το βάζεις κάθε χρόνο. Είναι επετειακό και καλογραμμένο. Απλά να σου πω κάποιες σκέψεις μου. Σήμερα είδα κάποια, ελάχιστα, στιγμιότυπα της παρέλασης. Κι απλά ένιωσα άσχημα. Πρώτα από όλα, οι παρελάσεις, αυτές κάθεαυτές, είναι ήδη μια νερομένη έκδοση της παλαιάς νικητήριας παρέλασης όπως την γνωρίζουμε στην αρχαία Ελλάδα και στην αρχαία Ρώμη. Σίγουρα έχεις διαβάσει την Μεταφυσική του Πολέμου του Έβολα και καταλαβαίνεις τι εννοώ. Οι παρελάσεις παλαιότερα δεν ήταν απλές βεγκέρες αλλά διαδικασίες ακραίας μεταφυσικής. Η παρέλαση ήταν η προσκύνηση των λαϊκών στρωμάτων, των αριστοκρατών και του Βασιλιά στους θεούς. Ήταν ο τρόπος που είχαν για να τους ευχαριστήσουν για το ότι τους επέτρεψαν να ζήσουν, να επιστρέψουν και να θριαμβεύσουν στο πεδίο της μάχης. Ας μην μπούμε καν στην διαδικασία επεξήγησης του ρωμαϊκού devotio, επειδή ο μοντέρνος άνθρωπος μόνο και στην επεξήγηση του τι ήταν, θα αποκαλούσε τους Ρωμαίους αξιωματικούς, τζιχαντιστές. Ακόμη κι εάν η διοίκηση της χώρας ήταν στα χέρια ενός ανθρώπου της αρεσκείας μας, αυτή η διαδικαστική παρέλαση (άνευ μεταφυσικής) θα έπρεπε να είναι καταδικαστέα. Θυμάμαι πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία ο αρχηγός στρατού της Ρωσίας, στην μεγάλη παρέλαση όπου γίνεται κάθε χρόνο στην Μόσχα, σηκώθηκε όρθιος μέσα στο στρατιωτικό jeep και έκανε τον σταυρό του πριν την έναρξη της παρέλασης. Ο σταυρός του κατέκλυσε την γιγαντοοθόνη στην κατάμεστη Μόσχα. Και ο νοών νοείτω.
Ο στρατιώτης είναι, έτσι κι αλλιώς, μία εκπεσούσα μορφή του αρχετυπικού πολεμιστή. Αλλά πόσο πιο χαμηλά θα πέσει άραγε η χρησιμότητά του στην μετα-νεωτερικότητα...
Το άλλο που με αηδίασε ήταν οι "επίσημοι". Ο κύριος Δένδιας μας και η αγαπημένη μας ΠτΔ. Σε αυτά τα δίποδα ζώα, εκπαιδευμένοι ειδικοδυναμίτες ήταν αναγκασμένοι να χαιρετούν και να χτυπούν προσοχές. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω την παρέλαση της πλαστικής σημαίας και της Δεξιάς αγαρμπιάς. Αυτό το σύστημα έχει δηλητηριάσει τα πάντα...
Ο Σταμάτης είπε...Αν και δεν είχα διαβάσει την συγκεκριμένη ανάλυση του Έβολα όταν ήμουν φαντάρος, τους τελευταίους μήνες πριν απολυθω υπηρέτησα στην μοίρα παρελάσεων και έλεγα στους στρατεύσιμους κάτι παρόμοιο.
" Όταν στέκεστε σε στάση προσοχής δεν θα μένει το βλέμμα σας στον χώρο. Θα ταξιδεύει στα πέρατα της ελληνικής ιστορίας. Από αυτήν θα παίρνετε ενέργεια για να εκτελείτε το παράγγελμα ιδανικά. Ποιος ο λόγος να σταματά η ματιά σας στη φάτσα μου ή σε εκείνη του κάθε αξιωματικού εκπαιδευτή όταν υπάρχει πίσω μας τέτοιο θέαμα;"
Αυτά έλεγε ο φίλος σου σε φάσεις εθνικιστικού μιλιταριστικου παροξυσμού χαχαχα.
ΥΓ. Πρέπει να βρούμε κάποιον που ξέρει να σπάει ηλεκτρονικά αρχεία. Στην μεγάλη παρέλαση της 25ης Μαρτίου ο σκηνοθέτης μου είχε αφιερώσει ένα πλάνα καθώς περνούσα παρελαύνοντας. Έχω όλη την παρέλαση σε CD. Πρέπει να απομονώσω το συγκεκριμένο σημείο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ποια ειναι η γνώμη της λέσχης για τον Εθνικιστή γλωσσολόγο-συγγραφέα Μάριο Δημόπουλο;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν τον έχουμε παρακολουθήσει. Συνεπώς δεν έχουμε γνώμη. Είναι όντως εθνικιστής; Ούτε αυτό γνωρίζαμε.
Ο Earendil είπε...Δεν είχα κάποιον στενό συγγενή/πρόγονο που να πολέμησε στην Πίνδο το 40. Όμως πάντα όλη η οικογένεια μαζευόταν το χειμώνα, δίπλα στο τζάκι, για να ακούσει τον παππού να μιλάει για την κατοχή στην ανατολική Μακεδονία, το ξύλο που έφαγε ως παιδάκι από ένα Βούλγαρο στρατιώτη, το πως κλέβανε το σιτάρι κάτω από τη μύτη των κατακτητών, το λιντσάρισμα των μαυραγοριτών στην απελευθέρωση, τη λεβεντιά των Ποντίων εθνικιστών ανταρτών, το πως οι εαμίτες άφησαν τους Βούλγαρους να φύγουν ανενόχλητοι κ.α. Μου φαινόταν σαν να μπαίνω σε ένα άλλο κόσμο, πιο επικίνδυνο και συναρπαστικό από το σημερινό.
Ακριβώς έτσι όπως τα λέει ο φίλος σχετικά με τη βουλγαρική κατοχή,αλλά και τη στάση του ΕΑΜ.τα έχω ακούσει έτσι ακριβώς από το συγχωρεμενο το πατέρα ενός φίλου μου που ήταν από την Ξάνθη
Προς τον ανώνυμο που ρωτά για τα χθεσινά: Δεν υπάρχουν μυστικά και λεπτομέρειες. Χάσανε το σκηνικό οι αντιφάδες από τους Προπάτριους. Έτσι είναι παιδιά η κατάσταση σε αυτά τα πράγματα. Υπάρχει η νίκη και η ήττα. Με τον ίδιο "εξοπλισμό" ήταν αμφότεροι. Ευτυχώς δεν υπήρχαν επικίνδυνοι τραυματισμοί. Δεν γίνεται να κερδίζουν πάντα οι αντίφα.
Περαιτέρω λεπτομέρειες δεν θα ανεβούν για τέτοιες υποθέσεις ούτε χρειάζεται συζήτηση επ αυτού. Ο καθένας μπορεί να κάνει τις σκέψεις που πρέπει για το όλο πολιτικό υπόβαθρο της χθεσινής μέρας, φίλτατε ανώνυμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ρε μάγκες η πρακτοριά της antifa δεν έχει όριο. Οι άνθρωποι λένε στα σόσιαλ ότι πήραν το δρόμο και τα τρένα. Φανταστείτε τι θα έλεγαν αν δεν υπήρχαν τα βιντεάκια. Ρε μαλάκες αντιφάδες χάσατε ένα ντου. Πώς κάνετε έτσι? Τι κακομαθημένα είστε? Πείτε την αλήθεια ρε. Έχετε πάρει τόσα σκηνικά με μπάτσους και εθνικιστές. Χάσατε ένα και κάνετε σαν τις απατημένες γκόμενες. Άει σιχτίρ μαλάκες.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Είναι συνηθισμένη, ενδεχομένως και καθιερωμένη, η επικοινωνιακή διαχείριση από οργανωμένους πολιτικούς χώρους καταστάσεων που έχουν σημασία για αυτούς. Πρέπει κάπως να κρατήσουν το φρόνημα των ακολούθων τους υψηλό.
Το κακό είναι όταν το κάνουν με προβοκατορικο, αντικοινωνικό ή χυδαίο τρόπο. Και σε αυτό το πεδίο υπάρχει υπερπροσφορά γύρω μας από αντιφασίστες και όχι μόνο.
Φανταστείτε τι παιδική χαρά έχουν γίνει στον εγχώριο αντιφασιστικό χώρο που οπλισμένοι,τριπλάσιοι και με την στήριξη του κράτους πάλι ντροπιάστηκαν για τα καλά
Για την στήριξη του κράτους ας μην ανοίξουμε συζήτηση αυτή την εποχή. Το υπογραμμίζω το τελευταίο. Ότι έχουν γίνει παιδική χαρά σε σχέση με το παρελθόν οφείλεται στην απορρόφηση του woke και στην υπόγεια πίεση που τους ασκεί για πρώτη φορά μετά από πενήντα χρόνια το σύστημα Μητσοτάκη. Πρέπει να καλοπιάσει τους δεξιούς ψηφοφόρους οπότε έχει αυξήσει την πίεση στα Εξάρχεια. Για το συγκεκριμένο σκηνικό νομίζω έπαιξε ρόλο ότι ένα μεγάλο μπούγιο αντιφασιστών βγήκε στην Βικτώρια να κάνει ντου στην αστυνομία. Εκεί έφυγε μεγάλος πυρήνας των μπάχαλων στους γύρω δρόμους. Αποδυναμώθηκε η πομπή που είχαν στο τρένο. Οι ίδιοι λένε ότι έμειναν λίγοι όμως μάλλον είναι παραμύθι. Ήταν περισσότεροι και πάλι. Όχι όμως τόσο περισσότεροι όσοι χρειάζονταν για να πάρουν το σκηνικό. Το θέμα είναι ότι θα ψάξουν για απάντηση. Ανακύκλωση των γνωστών καταστάσεων με το σύστημα να τρίβει τα χέρια του.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Χρειάζεται προσοχή από τους οργανωμένους εθνικιστές τώρα. Παραδοσιακά, όποτε οι αναρχικοί έτρωγαν πακέτο, απαντούσαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, με υπερδιπλάσια αντίποινα.
Το ίδιο θα προσπαθήσουν να κάνουν και τώρα. Με τη μόνη διαφορά ότι το σύστημα Μητσοτάκη δεν δείχνει πρόθυμο να τους επιτρέψει πρωτοβουλίες κινήσεων. Επίσης οι στοχοποιημένοι είναι φαντάσματα. Δεν έχουν συγκεκριμένα σημεία που μπορούν να τους βρουν (γραφεία κλπ). Από αυτούς περισσότερο πρέπει να έχουν το νου τους μεμονωμένα άτομα που έχουν ταυτοποιηθεί. Αυτούς μπορούν να τους βρουν. Πάντως το θέμα είναι ότι τέτοιες εντάσεις βολεύουν μια χαρά το Μητσοτάκη. Πλακώνονται οι αντίπαλοί του και αυτός συνεχίζει ακάθεκτος. Αυτό που λέει ο Λώλος και ο ανώνυμος. Το τραγικό είναι ότι έτσι θα συνεχίσει η κατάσταση. Είναι τόσο αμοιβάδα το μυαλό των εφήβων της Ελλάδας που δεν αφήνει καμία ελπίδα. Τα παιδιά των λυκείων είναι ένα σκαλί πάνω από τα ζώα. Τραπ, γκάγκουρες, μαχαίρι, γυμναστήριο. Μέχρι εκεί καταλαβαίνουν. Δεν γίνεται να τους εξηγήσεις περισσότερα. Έκανε καλή δουλειά η Κεραμέως τέσσερα χρόνια. Έχουν μεγάλη ιχθυοκαλλιέργεια για να ψαρέψουν αναλώσιμους όλοι οι πράκτορες.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πώς απάντησαν στην ξεφτίλα του ΕΠΑΛ Σταυρούπολης οι αναρχικοί; Ακόμα περιμένουμε τις "κρεμάλες".
Δεν ξέρω συμπρωτεύουσα τι παίζει. Για Αθήνα μιλάω. Επίσης επαναλαμβάνω ότι και αυτό το σκηνικό έγινε με Μητσοτάκη πρωθυπουργό. Ο μοναδικός τρόπος να κρατά συντηρητικές και πατριωτικές ψήφους ηλίθιων είναι να στριμώχνει την αριστερά. Για θυμήσου όμως τι έγινε λίγα χρόνια πριν όταν τα ΜΑΤ του Τσίπρα ανέβαζαν συνοδεία την αθηναϊκή antifa να δείρει ανθρώπους στην Μακεδονία και να σπάσει καταλήψεις σχολίων που διαμαρτύρονταν για τις Πρέσπες. Τόσο πολύ άλλαξαν οι συσχετισμοί από τότε στη Μακεδονία; Όχι βέβαια. Απλά με το που κάναμε το πρώτο βήμα μας τσιμπούσε η αστυνομία ενώ τους αντιφασίστες τους συνόδευε για να κάνουν μπάχαλα. Τώρα παίζει αλλιώς το έργο ο Μητσοτάκης. Δεν αβαντάρει τους αντιφάδες όπως οι παλιότεροι.
Θα ελεγα οτι η ενασχόληση απο την πλευρα των αντιφασιστων με ή χωρις εισαγωγικά του "" ποιος έριξε πιο πολυ ξυλο"" είναι μια πολιτική ήττα και αυτό θα το εγραφα ακομα και αν ειχαν επικρατησει στο σκηνικο στο μοναστηρακι και πανηγυριζαν.Τότε θα ηταν ακόμα χειροτερο.Αν δε καποιος παει να συσπειρωσει τους δικους του οχι με οραματα για μια αλλη κοινωνια και αγωνες αλλα με φεστιβαλ ξυλου και μαλιστα με ψιλοπειραγμενα στοιχεια αυτο και αν ειναι άσχημο.Ελπιζω καποτε να καταλαβουν ολοι αυτοι οτι η αποπολιτικοποιηση ο μεταμοντερνισμος και ο ατομικισμος δεν σε φορτωνει μονο πολιτικες ηττες αλλα και "" στρατιωτικες"" και μαλιστα αχρειαστες χωρις πολιτικο επιδικο.Σταματαω εδω λεγοντας οτι ο θεος αν υπαρχει στο μοναστηρακι εσωσε τους "" ηττημενους"" απο μεγαλυτερη ηττα και τους "" νικητες"" απο μια νικη πικρη με καποια ατομα φλαμπέ καποιους ισοβια και εναν κυκλο αιματος ορθάνοιχτο.
Αν και συμφωνώ πολύ με τον Δροσινό, έχω την γνώμη ότι κακώς άνοιξε αυτή η συζήτηση.Τέτοια σκηνικά οδηγούν σε περιθωριοποίηση και έξοδο όσων σοβαρών "αγωνιστών" έχουν απομείνει οργανωμένοι.Αν δεν κλείσει ο φαύλος κύκλος στο τέλος θα μείνουν δέκα μπάχαλοι και από τις δυο πλευρές με όλη την κοινωνία απέναντι, αν δεν έχει γίνει ήδη δηλαδή.
Δεν εκανα παρεμβαση με κακο σκοπο αλλα ίσως εχεις δίκιο γιατια ευκολα μπορει να γινουν παρεξηγησεις.Όσο για τα,υπολοιπα που γραφεις συμφωνω
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αν διαβάζουν ΦΛΕΦΑΛΟ τυχόν αντιεξουσιαστές ή αριστεριστές, ας κρατήσουν τα εξής: α) ναι, η πλευρά τους έχασε μια μάχη έστω και στο παρά πέντε, ας το παραδεχτούν (αν δεν το έχουν κάνει ήδη), β) ο κοινός εχθρός όλων μας είναι το φιλελεύθερο κατοχικό καθεστώς είτε με Μητσοτάκη είτε με οποιοδήποτε άλλο, που όπως ανέφερε και έτερος σχολιαστής παραπάνω "τρίβει τα χέρια του".
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Να πας από πάνω με το Su-35 να ρίξεις έναν Κινζάλ να ξεβρωμίσουμε:
https://pbs.twimg.com/media/F-T5CoPW4AAFjNX?format=jpg&name=900x900
https://www.capital.gr/xristos-xomenidis/3748011/o-epimonos-kipouros/
ενα σχολιο της λεσχης και της υπολοιπης παρεας για τον ''μεγαλο εκσυγχρονιστη'' πρωθυπουργο που βραβευτηκε σημερα απο τον συρφετο της γ ελληνικης δημοκρατιας.. οστις θελει ας καταθεσει τον οβολο του, ''τιμης ενεκεν''..
Ο/Η Ανώνυμος είπε...ετσι, για την ιστορια....
https://www.youtube.com/watch?v=8O9KxT1r8PE
αξεχαστη Μαλβίνα, αθανατη
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Το έχουμε στο νου να κάνουμε μια αναφορά στην ιεροτελεστία της διαπλοκής όταν ανεβάσουμε τον επόμενο πολιτικό σχεδιασμό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Είχε δίκιο ο ανώνυμος τελικά. Σε τέτοιες συζητήσεις δεν είναι να μπλέκεις γιατί βγαίνεις πάντα χαμένος. Η βεντέτα, αν και δεν ήταν αιματηρή, άνοιξε και μάλλον θα ακολουθήσουν νέα επεισόδια στον δρόμο. Μακάρι να βγω ψεύτης
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καλημέρα παιδιά
Ξενύχτι σήμερα.
Τη ταινία "η πολη ποτέ δε κοιμάτε" πως τη κοβετε; Αγαπημένη.
Αυτό το είδατε;
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&opi=89978449&url=https://www.ekathimerini.com/opinion/1223653/john-sarbanes-leaving-the-congress/amp/&ved=2ahUKEwjAtMfQm7OCAxWZVPEDHbYCAlUQyM8BKAB6BAgNEAI&usg=AOvVaw1lx8apewKIXnsVuQDCrAQ4
Το είχε ανεβάσει το σαητ του Λυγερού αλλα δεν το βρίσκω.
Ερχεται τσαπού. βάλτετο δίπλα σε μενεντεζ , f16, εβραιοτουρκικό αγωγό. Το σχέδιο "ανοίγω τα πόδια στο γυμναστηριακό της γειτονιας" έπεσε έξω, σκάσαν μύτη οι ρωσοποντιοι και ετσι.
Ταινιάρα. Τα 80's που γουστάρουμε.
Α, ξέχασα. Ετσι να γουστάρουμε. Σαλουδος https://youtu.be/WG-CQRU1obA?si=UD1z7T2H4zWnTlvM