του Σταμάτη Μαμούτου
Είμαι από εκείνους που υποστηρίζουν ότι ως μουσική το heavy metal μπορεί να ζει, αλλά ως ευρύτερη πολιτιστική τάση, καθώς και ως νεολαιίστικο κίνημα, είναι νεκρό ήδη από την δεκαετία του ’00. Ας λένε διάφοροι άλλοι ό,τι θέλουν. Μολονότι πιστεύω ότι το metal είναι τουλάχιστον ζωντανό ως μουσικό ρεύμα, για το rock καταλήγω σε μια ακόμη πιο απαισιόδοξη εκτίμησή. Το rock είναι νεκρό. Ως κίνημα και ως μουσική. Και, μάλιστα, από την δεκαετία του ’90.
Η λαίλαπα του alternative και του grunge κατέκαψε, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000, οτιδήποτε είχε μείνει ζωντανό από την μεγάλη, παλιά, classic και progressive rock μουσική παράδοση. Όταν οι εναλλακτικές παπάτζες έφυγαν από το μουσικό προσκήνιο, το πεδίο της rock έμεινε σαν βομβαρδισμένο τοπίο. Η μουσική συνέχεια του παρόντος με το παρελθόν είχε διακοπεί. Και ο παλιός «πέτρινος ήχος» διαλύθηκε σε θραύσματα σιωπής. Επέζησαν, ασφαλώς, ορισμένα σχήματα, κατέκτησαν την εμπορική κορυφή παγκόσμια brands όπως οι Rolling Stones και ξεπήδησαν νεότερες μπάντες. Αλλά κι αυτά ήταν προσαρμοσμένα στον σύγχρονο κόσμο του liberal αγοραίου μουσικού marketing. Το rock ως κουλτούρα, ως κίνημα και ως τρόπος ζωής είχε πεθάνει.
Ακόμη χειρότερα, είχε πεθάνει και ως μουσική. Σε αντίθεση με το heavy metal, που διατήρησε ζωντανό τον πρωταρχικό πυρήνα της μουσικής του ταυτότητας προσαρμόζοντας μεταγενέστερα παρακλάδια επάνω στον κλασικό του μουσικό κορμό, στο rock είχε χαθεί ο ατόφιος ήχος. Τόσο στην εκδοχή του garage όσο και σε εκείνες του progressive των δεκαετιών του ’70 και του ’80. Ακόμη και το AOR έπαψε να υπάρχει από την δεκαετία του ’90 κι έπειτα.
Σήμερα χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να βρει ένα συγκρότημα που παίζει rock με τον παλιό καλό τρόπο (πέρα από το stoner που κι αυτό ένα μεταμοντέρνο ανακάτεμα της δεκαετίας του ’90 είναι). Γεγονός που καθιστά την είδηση της κυκλοφορίας ενός πολύ καλού, old school, rock δίσκου όχι μόνο ευχάριστο νέο. Αλλά κάτι σαν ανάσταση από τον κόσμο των νεκρών. Μια τέτοια μουσική ανάσταση αξίζει, ασφαλώς, ένα ξεχωριστό άρθρο, Πρόκειται για το album Under The Midnight Sun, που κυκλοφόρησαν οι The Cult πριν ενάμιση περίπου έτος.
Το Under The Midnight Sun είναι ένα διαμάντι της παλιάς, καλής, gothic rock σκηνής. Ένα album που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να κάνει κοιλιά στην ποιότητα των τραγουδιών του. Με οκτώ κομμάτια που το ένα είναι καλύτερο απ’ το άλλο. Με συνολική διάρκεια τριάντα πέντε, περίπου, λεπτών. Με στίχους ρομαντικής σκοτεινής αισθαντικότητας και με άρτια παραγωγή. Με όλα, κοντολογίς, τα γνωρίσματα των σπουδαίων κυκλοφοριών της δεκαετίας του ’80.
Οι The Cult μας χάρισαν έναν δίσκο (αυτός ο old school όρος αξίζει στην συγκεκριμένη κυκλοφορία και ας μην την έχω σε βινύλιο) που συνοψίζει τις κορυφαίες στιγμές των ηχητικών τάσεων του γοτθικού rock των δεκαετιών του ’80 και του ’90. Το Under The Midnight Sun στέκεται σε απόσταση από τις πιο heavy-hard rock και doom στιγμές των The Cult. Όμως αυτό δεν είναι καθόλου κακό εφόσον αποτελεί ένα αυθεντικό goth rock album, σε μια εποχή που ο κλασικός rock ήχος αναζητείται (συνήθως μάταια). Υποθέστε ότι μπορεί να διαμορφωθεί ένα μουσικό κράμα από στοιχεία του ύφους των The Mission, των The Cure, των Joy Division, των rockabilly απόηχων του Chris Isaak, των πιο pop στιγμών των Paradise Lost και των πιο heavy στιγμών των Depeche Mode, με τις πλέον σκοτεινές ερμηνείες της φωνής του Jim Morrison και θα πλησιάσετε κάπως την μουσική ταυτότητα του Under The Midnight Sun.
Τα videos που δείχνουν τις τελευταίες ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος αποκαλύπτουν ότι η φωνή του Ian Astbury δείχνει κάπως καταβεβλημένη και δεν θυμίζει τις παλιές δόξες του σημαντικού αυτού τραγουδιστή. Αλλά στο album η παραγωγή έχει κάνει την δουλειά της πολύ καλά με αποτέλεσμα να αποδίδεται το μέγιστο των φωνητικών δυνατοτήτων του χαρισματικού frontman. Στην τελική, album κρίνουμε και όχι ζωντανή εμφάνιση.
Όπως προανέφερα πρόκειται για ένα album που μπορεί να ακούσει κανείς από την αρχή μέχρι το τέλος Κανένα τραγούδι δεν υστερεί σε ποιότητα. Όπως λέγαμε την εποχή του βινυλίου, το Under The Midnight Sun είναι ένας δίσκος που κερδίζει τον ακροατή από την στιγμή που η βελόνα του πικ απ ακουμπάει τις αυλακιές του βινυλίου στις πρώτες στροφές, μέχρι και την τελευταία του νότα. Αν, παρ’ όλα αυτά, αναγκαζόμουν να προτείνω κάποια τραγούδια ως καλύτερα, η πρώτη μου επιλογή θα ήταν το ομώνυμο. Το τραγούδι που φέρει τον τίτλο "Under The Midnight Sun" είναι ένα ατμοσφαιρικό, γοτθικό έπος. Μια συμβολιστική μυσταγωγία που αποπνέει σκοτεινούς απόηχους και συγκρατημένα μεγαλειώδεις μελωδίες, θυμίζοντας soundtrack παλιών κινηματογραφικών ταινιών. Έχω την εντύπωση ότι τα ορχηστρικά μέρη είναι παιγμένα σε synth. Αν οι The Cult είχαν χρησιμοποιήσει κλασικά όργανα για αυτά τα μέρη ίσως το ήπιο μεγαλείο του τραγουδιού να γινόταν μεγαλύτερο.
Ακολουθεί το καταπληκτικό hit "Give Me Mercy". Πρόκειται για τον ορισμό της διαχρονικής goth rock μουσικής επιτυχίας. Ασφαλώς η διαχρονικότητά του τραγουδιού μπορεί να μην αρκεί για να αποφέρει την αναμενόμενη καθιέρωση στην μνήμη, καθώς ζούμε σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση της λογιστικής αντίληψης των πραγμάτων και της αδηφάγου κατανάλωσης δεν επιτρέπει στην μνήμη να σταθεί σε σημεία που πρέπει. Δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσο θα ήταν παρήγορη για το συγκρότημα η διαπίστωση ότι είναι κρίμα που δεν έγραψε το συγκεκριμένο τραγούδι στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ή κατά την δεκαετία του ’90. Αν είχε κυκλοφορήσει εκείνες τις εποχές θα μιλούσαμε για μια από τις πλέον κλασικές επιτυχίες του.
Εξαιρετικό και το πιο κιθαριστικό και hard "A Cut Inside". Κοφτά και ζόρικα riffs τα οποία ακούγονται περισσότερο ευρωπαϊκά, σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια που διανθίζονται με τους υπόγειους American rockabilly απόηχους της κιθάρας του Billy Duffy. Υποβλητικά φωνητικά, αισθαντικά ρομαντικοί στίχοι, ένα κομμάτι που συμπυκνώνει την μουσική ταυτότητα ενός σπουδαίου συγκροτήματος της δεκαετίας του '80 σε ηχητικές φόρμες των alternative '90's. Κοντολογίς ένας ακόμη ύμνος του γοτθικού rock.
Απ’ ό,τι διάβασα υπήρξαν κριτικοί «έγκριτων» εντύπων που αξιολόγησαν ως μέτριο το συγκεκριμένο album. Εφόσον δεν μπορούμε να τους απαντήσουμε με μερικές δυνατές καρπαζιές στον σβέρκο, απλά τους αγνοούμε και απολαμβάνουμε τον εξαιρετικό δίσκο των The Cult.
Σχόλια:
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η πρώτη σου πρόταση τα λέει όλα. Ετσι ακριβώς είναι Στάμο. Πριν μερικά χρόνια είχε τολμήσει να ψελλίσει κάτι αντίστοιχο ο Τζιν Σίμονς και πέσαν όλοι να τον φάνε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τζιν Σίμονς, από τους πιο χυδαίους καπιταλιστές στο ροκ. Φυσικά εβραίος. Το παραδέχτηκε κι ο ίδιος και για τις δύο ιδιότητές του.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Tότε με τον George Floyd που όλοι βάζανε BLM αυτοί είχαν γράψει στο φμπ all lives matter. Είχε γίνει κακός χαμός κάτω. Τους της επεσαν, κάπως προσπάθησαν να το μαζέψουν με σχόλια-εξηγήσεις. Δεν θυμάμαι αν εν τέλει την κατέβασαν κι αν ανέβασαν BLM. Ίσως θυμάται κάποιος άλλος φίλος.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ποια η θέση της ΦΛΕΦΑΛΟ για Κίνημα 21 και την συνεργασία του με Ιερό Λόχο;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν το έχουμε παρακολουθήσει το θέμα. Αλλά δεν πιστεύουμε ότι έχουν νόημα οι προεκλογικές ζυμώσεις και οι εκλογικές προσπάθειες όσο δεν έχει καθαρίσει ο χώρος από τους Δεξιούς εγκάθετους, όσο δεν έχουμε κάποια ποιοτικά στελέχη ικανά να αρθρώσουν σοβαρό πολιτικό λόγο στην πρώτη γραμμή, όσο δεν έχουμε εθνικιστικό (και όχι ακροδεξιό ή συνωμοσιολογικο) τύπο κλπ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Είναι μέρος μιας ευρύτερης συμμαχίας στον χώρο
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εσείς οι προβοκάτορες που ρωτάτε για Κ21 και Λόχο,που την βασίζετε αυτή την φήμη;Σε καμία από τις ιστοσελίδες των κινημάτων αυτών δεν έχει ανακοινωθεί κάτι τέτοιο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κάνει κάτι μεγάλε. Κάνε επιτέλους κάτι μεγάλο. Κάτι που θα βουλώσει όλα τα στόματα. Αν δεν μπορείς εσύ ποιός? Κανένας. Έχεις τρία χρόνια ακόμα μέχρι τις εκλογές. Αρκετός χρόνος να κάνεις αυτό το κάτι που θα πούμε όλοι αυτόν θέλουμε.δεν μπορεί να έχουν το θράσος κασελακιδες και ανδρουλακιδες και όλο το σκυλολόι να ελπίζουν ότι θα κυβερνήσουν. Δεν γίνεται οι απόφοιτοι Δημοτικού (γιατί τέτοιοι είναι, αν ρίξεις μια ματιά στις νομαρχιακές του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα θα κλάψεις τι Νεάντερταλ και ιθαγενείς είναι σε μεγάλο ποσοστό) να έχουν το θράσος να πιστεύουν ότι θα κυβερνήσουν. Βρες κάτι που θα γυρίσει τον διακόπτη στην καθημερινότητα μας και θα ανασάνει λίγο ο κόσμος. Να πούμε όλοι μπράβο. Το καλοκαίρι θα σε στηρίξει ο Κόσμος. Ακόμα και η κεντροαριστερά . Αλλά η κλεψύδρα θα γυρίσει απτην άλλη μετά τις εκλογές και θα μετράει αντίστροφα . Το ξέρεις. Τόσοι είστε μέσα εκεί. Τρέξτε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για ποιον λες ανώνυμε;
Ρε πως αλλάζουν οι καιροί..
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%a0%cf%85%cf%81%ce%ac-%ce%95%ce%bb%ce%b5%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%91%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%91%ce%b4%cf%89%ce%bd%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ad%ce%b2%ce%b1%ce%bb/
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αργά τον θυμήθηκες ψοφοδεξιούλη.Το ζήτημα είναι ότι η βόρειος Ήπειρος σβήνει οι τουρκαλβανοί μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα βγάζουν όλα τα γκαφρά από αυτήν και στην τελική καθότι και ιδιαιτέρως αχάριστοι διεκδικούν και κομάτια της συμμαχώντσς με τους φίλους μας τους τουρκαλάδες και σε λίγο θα στείλουμε ειρηνευτική δύναμη στο Ισραήλ
Καλως τον μεγκαλο απατεωνα,φαντασου ποσα πηρε για να στηρίζει το Κου λη,καλα για τα πληρωμενα τρολ που τον στηριζαν και εγραφαν ότι χαζαμαρα τους κατεβει ειναι αυτο που λέμε
Ο/Η Ανώνυμος είπε...https://youtu.be/iU-UdG8oEeo?si=zCzCVD0Xc6oWTnoY
Ο/Η Ανώνυμος είπε...https://youtu.be/7iwjxjugO24?si=TFBhudp_Bxe6I-dR
Ο Earendil είπε...Γνωμούλα; https://youtu.be/mKowdt2eDI8?feature=shared
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Καλό ήταν. True για να γουστάρουμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η λέσχη είναι ενάντια στη φεουδαρχία ή την προτιμάει από τον καπιταλισμό;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Είναι ερώτημα τρολ αυτό; Προφανώς για κάθε ρομαντικό μπορούν να βρεθούν σε ιστορικές περιόδους του μεσαίωνα και στην φεουδαρχία ορισμένα θετικά στοιχεία που στερείται de facto ο καπιταλισμός. Αλλά η φεουδαρχία τελείωσε ως σύστημα κάπου στον ύστερο μεσαίωνα σε ορισμένες ευρωπαϊκές περιοχές και αργότερα σε άλλες. Τελείωσε. Πάει. Οι μοναρχίες του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα δεν στηρίζονταν σε φεουδαλικό σύστημα. Ήδη από την εποχή της απολυταρχίας είχε προκύψει συγκεντρωτικό κράτος με όρους προδρομικης νεωτερικότητας.Ο κλασικός συντηρητισμός ήταν η ιδεολογία των υποστηρικτών της φεουδαρχίας και της societas civilis. Για αυτό ήταν εναντίον της απολυταρχικής μοναρχίας (ναι σωστά διαβάζεις, ο κλασικός συντηρητισμός ήταν εναντίον της απολυταρχικής μοναρχίας) και θεωρούσε τους βασιλείς που την υιοθετούσαν όργανα των μασόνων, των Διαφωτιστών κλπ.
Όταν οι τελευταίοι αριστοκράτες συντηρητικοί και η εκκλησία το πήραν απόφαση να συμμαχήσουν με τους αστούς βιομηχάνους και τους φιλελεύθερους (κυρίως) μετά την αποπομπή του Μέτερνιχ, ο κλασικός συντηρητισμός πέθανε και ως ιδεολογία και έμεινε μόνο ο ρομαντικός αντιδιαφωτιστικός συντηρητισμός που είχε γεννηθεί σχετικά πρόσφατα.
Ο ρομαντικός αντιδιαφωτισμός έχει εκ των πραγμάτων στοιχεία του νεωτερικού ιστορικού περιβάλλοντος στον πυρήνα του. Γεννήθηκε στην νεωτερική εποχή και όχι στον μεσαίωνα. Προφανώς είναι εναντίον του καπιταλισμού, προφανώς θέλει να αναβιώσει στοιχεία του μεσαιωνικού φεουδαλισμου αλλά δεν μένει σε αυτά ενώ όσα από αυτά τα στοιχεία θέλει να αναβιώσει τα προσαρμόζει σε νεωτερικές συνθήκες (πχ ο κορπορατισμος του Ρομαντισμού εφαρμόστηκε στον φασισμό με διαφορετικό τρόπο από ότι εφαρμοζόταν στην φεουδαρχία, όμως η κεντρική ιδέα είναι η ίδια).
Συνεπώς εναντίον του καπιταλισμού είμαστε. Αλλά η φεουδαρχία είναι νεκρή εδώ και κάτι αιώνες.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σαν σήμερα αυτοκτόνησε ο ποιητής Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι.
Οι στίχοι του από το ποίημα "Λένιν" εξηγούν γιατί οι Κόκκινοι κέρδισαν την εξουσία στη Ρωσία:
Με πεντάκτινα αστέρια
χάραζαν τα σώματά μας
οι Πολωνοί βοεβόδες.
Ως το λαιμό στο έδαφος
έθαβαν τους εργάτες
οι Κοζάκοι του Μάμοντοφ.
Σε φούρνους και καμίνια
έκαιγαν τις σάρκες μας
οι Ιάπωνες επιδρομείς.
Τα στόματά μας βουλωμένα
απ' το μολύβι της σφαίρας
κι από λιωμένο κασσίτερο.
"Μετανοήστε", μάς κραύγαζαν,
"Απαρνηθείτε", μάς διέταζαν,
για να σωθείτε.
Μα απ' τις ματωμένες γλώσσες μας
τρεις λέξεις μόνο έβγαιναν
«Ζήτω ο κομμουνισμός!»
Ναι, οι γραφιάδες μπορούν να αναλύουν οικονομικά, πολιτικά ή στρατιωτικά τους λόγους της νίκης των Κόκκινων, αλλά ο πιο σημαντικός από αυτούς παραμένει ότι οι Μπολσεβίκοι κατάφεραν να πείσουν τις μάζες ότι είχαν δίκιο, ότι ένα λαμπρό μέλλον ήταν δικό τους. Άλλωστε, οι μάζες δεν πήγαν στον Κόκκινο Στρατό για να πλουτίσουν και να λεηλατήσουν και δεν υπήρχαν σε αυτόν απολίτικοι ή ειρηνιστές. Οι άνθρωποι πήγαν να πεθάνουν υπερασπιζόμενοι τις ιδέες τους με τίμημα τη ζωή τους. Ένας τέτοιος στρατός, ειδικά αν έχει καταφέρει να οργανώσει δουλειά στα μετόπισθεν και να εξασφαλίσει αυστηρή πειθαρχία, είναι ανίκητος. Οι "Λευκοί" δεν είχαν τίποτα με το οποίο θα μπορούσαν να αντιταχθούν σε μια τέτοια ιδέα.
Ας το λάβουν υπόψη αυτό όσοι μελετούν τα σημερινά τεκταινόμενα, ιδιαίτερα το Παλαιστινιακό. Οι Παλαιστίνιοι είναι σήμερα ο λαός που δείχνει, στον εικοστό πρώτο αιώνα, εκείνα τα σημάδια μαζικής αγωνιστικότητας και αυταπάρνησης που, στα εθνικά κινήματα του 19ου αιώνα και στα κοινωνικά του 20ού, συνοψίζονταν με τις λέξεις ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Οι άνθρωποι που παρά την απαγόρευση, και γνωρίζοντας ότι τα σιωνιστικά ντρόουν χτυπάνε στο ψαχνό, αψηφούν τα πάντα και επιστρέψουν ομαδόν στα γκρεμισμένα πατρογονικά τους στη Βόρεια Γάζα σήμερα, ακόμα και χωρίς κατάπαυση του πυρός, είναι ο θρίαμβος της ανθρωπιάς έναντι της βαρβαρότητας, είναι η απάντηση, με το Α κεφαλαίο "αυτό είναι ο Άνθρωπος" στην ερώτηση του Πρίμο Λέβι.
Λαός που έχει αναπτύξει αυτά τα στοιχεία δεν νικιέται. Οι Παλαιστίνιοι το λένε sumud (σουμούντ) και σημαίνει ανθεκτικότητα, ακλονησία. Το έδειξαν οι Έλληνες το 1821, οι σκλάβοι της Αϊτής, οι Ρώσοι μουζίκοι του 1918, οι Κινέζοι εθελοντές στην Κορέα, οι Βιετκόνγκ, οι Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης στον πόλεμο με τον Σαντάμ, οι Λιβανέζοι, οι Παλαιστίνιοι. Για να αναπτυχθεί αυτό το στοιχείο σε έναν λαό, χρειάζεται να υπάρχει μια μεγάλη ιδέα, μια "μεγάλη αφήγηση" όπως τις λένε οι καθηγητάδες.
Ο Μαγιακόφσκι αυτοκτόνησε επειδή αντιλήφθηκε ότι η μεγάλη ιδέα, για την οποία είχαν δώσει τη ζωή τους τα καλύτερα νιάτα της ρωσικής εργατιάς και της αγροτιάς, είχε στην πράξη μετεξελιχθεί σε απεχθή γραφειοκρατία. Αλλά, άραγε, αν αυτή η μεγάλη ιδέα πέθανε, σημαίνει μήπως ότι όλες οι μεγάλες ιδέες είναι νεκρές; Ότι η Ιστορία τέλειωσε;
Όχι.
Δεν γκρέμισαν οι Παλαιστίνιοι μόνο τον μύθο του δυτικού αήττητου, της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης των δυτικών στρατών, δεν γκρέμισαν μόνο τα διάφορα Μερκάβα και Iron Dome. Το πιο σημαντικό είναι ότι εδώ και έξι μήνες, ολομόναχοι και αποκλεισμένοι σε ένα γκέτο, αλλά συνεχώς μαχόμενοι, ακλόνητοι, αλύγιστοι, γκρέμισαν τον μύθο του Φουκουγιάμα περί της δήθεν ματαιότητας κάθε εισόδου των λαών στο προσκήνιο της Ιστορίας.
Γι' αυτό, ως κάποιοι που θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, πέφτουμε στα πόδια τους και τους ευγνωμονούμε.
Ανώνυμε ως απάντηση στο ερώτημά σου, σου προτείνω το βιβλίο του Dr. Johnson, «In Regione Caecorum Rex est Luscus: Essays on Medieval Political Philosophy»
Link: https://www.amazon.com/Regione-Caecorum-Rex-est-Luscus/dp/B08Z2GQLNR/ref=sr_1_5?dib=eyJ2IjoiMSJ9.WAflPCKDpakLppDNUIHhcurmGp1gWiv6Hs7MIHIiaBl9E5rtfVTiTHamzkBxG-3mYrodnlmdn1gOfETFuf7tFG_ECmywc214XCbXiLVeYuRgTsrt9u1JAjOxkZXvEz9A1fFOF9m2lhBM4x2PdIzuPkgiK2I1LvyOLJ-5ZBN81yyw0v1JiiM-3t-a9yXNS2AN.iLB29dddra7zL67OCkJUY8huWAEuvGViNnUeZ9PDrO4&dib_tag=se&qid=1713417272&refinements=p_27%3AMatthew+Raphael+Johnson&s=books&sr=1-5
Δες και το άρθρο μου για την πολιτική κοσμοθέαση του Τόλκιν η οποία ήταν ιδιαίτερα κοντά σε αυτή του κλασσικού συντηρητισμού: https://flefaloarticles.blogspot.com/2021/12/jrrtolkien.html
Earendil, εμένα οι Warrior Path μου είχαν αρέσει πολύ όταν τους πρώτο άκουσα.
Ο Αχιλλέας είπε...Ανώνυμε λογικά θα σε ενδιαφέρει αρκετά αυτό το κανάλι, βάσει αυτών που γράφεις.
https://www.youtube.com/@GDFofficial/videos
Μπορεί να το ξέρεις ήδη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...https://youtu.be/RXQeOwRhSXk?si=vfexZuKV2ZvMdLpI
Κάθετε και κλαίει πάνω από το τζουρνεμένα βιβλία του ο θιασώτης του Ezra Pound. Δεν του βγαίνει πλέον η επικοινωνιακή πίεση ρε γαμώτο και θα ασπρίζουν οι κρόταφοι γρηγορότερα. Ε ρε και να ήμουν ο ταμίας στο σουπερμάρκετ που αγοράζει την κορακί βαφή μαλλιών. Κρίμα ρε Λάουρα. Έπαιζες καλή μπαλίτσα κάποτε. Τώρα οι δικοί σου θα σε βάλουν στον πάγκο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Πάντα μου άρεσε η απαγγελία του Αποστολίδη σε αυτό το ποίημα.
https://www.youtube.com/watch?v=4cJRl6JeNkA
Ο/Η Ανώνυμος είπε...''Τζουρνεμένα''; Σαν καλιαρντό μου ακούγεται αυτό Τέλι μου.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Νάτος κι ο Καβάφις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τον έχει πονέσει πολύ το χθεσινό, τον πάνε τοίχο τοίχο
Φανταστική λογοτεχνία και gothic rock θέλατε στρασεροδραγούμηδες; Δείτε να μαθαίνετε τι είναι gothic, γατάκια. Ο μπάρμπας Πλεύρης με τη σύνοδο του σε goth φοτουρο sci fi εμφάνιση με φόντο τη φλεγόμενη λίμνη της Βουλιαγμένης. Στο βάθος της φωτογραφίας φαίνεται να ξεπροβάλλει ο Λεμούριος από τα νερά της λίμνης.
Τι σινεμά φαντασίας και τρόμου και παπάρια μέντολες μου λέτε;; Ο Πλεύρης είναι όλο το fantasy σκηνικό. Τι ζούμε γμω την τρέλα μου...
https://www.okmag.gr/moda/georgia-siakavara-i-foutouristiki-emfanisi-me-ultra-violet-pinelies-sto-fashion-show-paris-valtadoros/