του Μπρούνο Λάντσι
Ο περιπλανώμενος ιππότης επιστρέφει από τον
πόλεμο.
Περήφανο βλέμμα, στήθος θρεμμένο από την δόξα,
όρθιο το κοντάρι.
Ο γενναίος επιστρέφει στην πραγματικότητα,
αφήνοντας την φτερωτή στιγμή ενός ονείρου,
του να είναι ήρωας,
του να ζει για τη μάχη.
Για την αγάπη, για τα ιδανικά, για την γη και τον οίκο
του.
Εξουθενωμένος, θα πλαγιάσει σε άνετη κλίνη,
αλλά δεν θα κοιμηθεί.
Πως θα μπορούσε να ονειρευτεί,
αν το όνειρο είναι η ίδια του η ζωή ;
«Ονειρεύομαι, ονειρεύομαι, ονειρεύομαι ! Ονειρεύομαι
μονομαχίες,
για την αφοσίωση και τους αδελφικούς δεσμούς που την
ξεγεννούν
ενάντια σε έντιμους εχθρούς.
Χρειάζομαι δύο κόσμους για να φτιάξω νέες περιπέτειες:
Ξίφος, Τιμή, Νόμος, Κάστρα, Όνειρα».
Έτσι, με ορθάνοικτα μάτια, είπε:
«Νόμιζα ότι αυτό είναι η ζωή,
αλλά ο ευγενής Δράκος δεν απειλεί τη γη,
η Ημέρα ακολουθεί την Νύκτα,
καμιά ελπίδα για την δόξα.
Το στιβαρό χέρι επικυριαρχεί στον αδύναμο,
δεν τον υπερασπίζεται.
- Πες μου όμορφη Κυρά, ποιος είναι ο λόγος για όλα αυτά;»
-«Oι Ιππότες
δεν υπάρχουν πια».
-«Σωστά.... καθώς και οι Πριγκίπισσες......»
Πίνακας:
«Lancelot slays the Caitiff knight ser Tarquin and resques a fair lady and the
knight in captivity» του Frank Cadogan Cowper.
Σχόλια:
Deeply honored for posting my poem. This is a sort of "gift", no, not a gift but my personal THANK YOU for good words, greetings, and love for me. I tried to image the FLEFALO spirit..with a bit of my "vision of life" and what I see every day in this decadent world.
Thank you again!
Your Bruno Lanchi.
Thank you again!
Your Bruno Lanchi.
Ο Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Bruno, your rime is very very nice.
Romanticist spirit and a sense of preraphaelite style of writting.
Hail to Italy!
Romanticist spirit and a sense of preraphaelite style of writting.
Hail to Italy!