του Σταμάτη Μαμούτου
Διατηρώ ακόμη ολοζώντανη την ανάμνηση εκείνων των Χριστουγέννων, κάπου στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘80. Οι εορταστικές διακοπές του δημοτικού σχολείου είχαν ξεκινήσει κι εγώ συνόδευα τους γονείς μου σε μια θεατρική παράσταση. Η σχέση μου με την λογοτεχνία του φανταστικού αναπτυσσόταν ήδη με γοργούς ρυθμούς. Τα comics της εποχής, διαθέτοντας εντυπωσιακά εξώφυλλα κι όμορφα σκίτσα, άνοιγαν τις θύρες για τους μυθικούς κόσμους της φαντασίας και με βοηθούσαν να αφυπνίσω το συναίσθημα της θέλησης για περιπέτεια. Οι συλλογές παραμυθιών ενστάλαζαν τις γλυκές τους αφηγήσεις στην μνήμη κι άφηναν στην καρδιά μου έναν μαγευτικό απόηχο. Κόσμοι υπερβατικοί, κρυμμένοι πίσω από το πέπλο της φθαρτής υλικής εμπειρίας, αχνοφαίνονταν καθώς έτρεχα κραδαίνοντας ξύλινα σπαθιά και κλοτσούσα μπάλες.
Ώσπου εκείνη την ημέρα, διαβαίνοντας την κεντρική λεωφόρο που οδηγούσε στο θέατρο, η ματιά μου έπεσε στην βιτρίνα ενός καταστήματος παιχνιδιών. Και κάπου εκεί ένιωσα τον χρόνο να σταματά, την πραγματικότητα να ξεθωριάζει, τις προαρχαϊκές εποχές της ηρωικής αριστοκρατίας να ζωντανεύουν..Σε όλο το εύρος της βιτρίνας ήταν απλωμένο το παιχνίδι που κυκλοφορούσε με τον τίτλο «Κάστρα και Πολιορκητές» από την ελληνική εταιρία El Greco.
Πύργοι με επάλξεις, που οι οδοντωτές κορυφές τους ένιωθα να μου γαργαλούν την καρδιά. Κάστρα με καταπέλτες. Ένας τεράστιος Μινώταυρος συνοδευόμενος από τον Δράκο της Φωτιάς, αντιμετώπιζε τον μονόφθαλμο Κύκλωπα ενώ παράμερα ορθωνόταν ο Δούρειος Ίππος. Κερασφόροι πολεμιστές ενάντια σε γενειοφόρους πολέμαρχους. Μικρές βολίδες που εκτοξεύονταν εκατέρωθεν…. κι εγώ, έχοντας αφήσει πίσω την καθημερινότητα του παιδικού μου βίου, περιπλανιόμουν πια στο πεδίο της μάχης ανάμεσα στους σπαθοφόρους, ουρλιάζοντας εντολές και χτυπώντας με την λάμα μου δεξιά κι αριστερά.
Ήμουν τυχερός γιατί είχα γονείς που διέθεταν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τις συναισθηματικές μου ταυτίσεις. Έτσι, μολονότι το βράδυ δεν έκλεισα μάτι επαναφέροντας διαρκώς στην μνήμη την εικόνα του επικού παιχνιδιού, η ολοκληρωτική συναισθηματική υπέρβαση έλαβε χώρα το επόμενο πρωί. Μόλις ξύπνησα άκουσα την μητέρα μου να με καλεί στο σαλόνι και… ώ θεοί, το «Κάστρα και Πολιορκητές» βρισκόταν στο τραπέζι μας! Έκτοτε, ο αρρενωπός κόσμος των αρχαίων πολεμιστών είχε ξαναγεννηθεί στο σαλόνι του οικογενειακού μου σπιτιού. Όπως επίσης και σε χιλιάδες σαλόνια της υπόλοιπης Ελλάδος.
Το «Κάστρα και Πολιορκητές» άφησε εποχή, γινόμενο μια χρυσή ανάμνηση των παιδιών της δεκαετίας του ’80. Η επική του θεματολογία και η δυνατότητα για ενεργή συμμετοχή των παικτών με κανονικές βολές, καταστροφές τειχών και εξουδετέρωση πολεμιστών, αποτέλεσαν τους κύριους λόγους της μεγάλης του επιτυχίας.
Ωστόσο, για εμάς τους ρομαντικούς, τα «Κάστρα….» διατηρούν ακόμη την αξία τους για λόγους που δεν είναι υλικά μετρήσιμοι. Αισθητικά δικαιωμένα και με συμβολισμούς ιδεατούς, ένα τραγούδι πολέμου για τους εραστές της αέναης παιδικότητας.
ΥΓ. Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι μέσω του διαδικτύου, κάποιοι "ιεροφάντες της αέναης παιδικότητας", κινητοποιήθηκαν απαιτώντας την επανακυκλοφορία του ιστορικού εκείνου παιχνιδιού. Ξεκινώντας την εν λόγω συζήτηση στο forum retromaniax.gr, προχώρησαν σε επαφές με εταιρίες παιχνιδιών και προσπάθησαν να οργανώσουν όσους κρατούσαν στην μνήμη τους άσβεστη την ανάμνηση των «Κάστρων..» σε μια σελίδα στο facebook. Δυστυχώς η κινητοποίηση δεν ήταν όσο έντονη θα έπρεπε και ο αριθμός των συμμετεχόντων δεν έπεισε κάποια εταιρία, προκειμένου να αποκτήσει τα δικαιώματα του παιχνιδιού και να το επανακυκλοφορήσει.
Σε προσωπικό επίπεδο λυπάμαι γιατί ενημερώθηκα αργά για αυτή την κίνηση, ψάχνοντας τυχαία στο διαδίκτυο. Έτσι, δεν μπόρεσα να προσφέρω εγκαίρως την όποια βοήθεια θα μπορούσα, μήπως και καταφέρναμε κάτι καλύτερο. Τα κάστρα και οι πολιορκητές της παιδικής μου ηλικίας μπορεί να ισοπεδώθηκαν, από την διάθεση της μητέρας μου να πετά όσα αποκαλούσε «παλιατζούρες του σπιτιού» πριν φτάσω σε ηλικία ικανή να τα υπερασπιστώ. Ωστόσο, διατηρούνται ακόμη απόρθητα ορθώνοντας τις επάλξεις τους στο βασίλειο της καρδιάς μου.
Κι αν κάποτε θελήσω να τα ψηλαφίσω ξανά ή να αφήσω την ματιά μου να περιπλανηθεί στο μαγικό τους πεδίο μάχης, ευτυχώς υπάρχει το σπίτι του Φίλιππου Βαβουλάκη. Δίπλα στο τραπέζι με την ενσωματωμένη τσόχα του Subbuteo απλώνονται οι επικές φιγούρες των Βίκινγκς και των Βαρβάρων, περιμένοντας τα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ να τις βγάλουν απ’ το κουτί τους..
Εικόνες
1) Κάπου στα 1981
2) Κάστρα και Πολιορκητές, (το κουτί της «Μεγάλης Πολιορκίας», που περιείχε ένα αρχικό set του παιχνιδιού).
3)Το παιχνίδι στημένο: Κάστρο των Βίκινγκς, Μινώταυρος και στο βάθος η Ασπίδα της Μάχης (εικόνα από το διαδίκτυο).
4)Το παιχνίδι στημένο: Δούρειος Ίππος, Τείχος και Κάστρο των Βαρβάρων (εικόνα από το διαδίκτυο).
5 ) Βίκινγκ και Βάρβαρος χρωματισμένοι (εικόνα από το διαδίκτυο).
6) Ο Δράκος της Φωτιάς, δίχως τα αυτοκόλλητα-μάτια του (εικόνα από το διαδίκτυο).
7) Κάστρα και Πολιορκητές, (το κουτί της «Μικρής Πολιορκίας», που περιείχε ένα αρχικό set του παιχνιδιού με λιγότερα εξαρτήματα από την «Μεγάλη Πολιορκία»).
Διαφήμιση του παιχνιδιού στην τηλεόραση (εκφωνητής διαφήμισης: Κώστας Σκόκος) :
- Σχόλια
Ο Flammentrupp είπε...
Πω πω αναμνήσεις ...
Όχι μόνο των μαγικών παιδικών χρόνων, αλλά και της συντροφιάς.
Πεδίο μάχης τα σπίτια των φίλων και οι αυλές ή τα πεζοδρόμια το καλοκαίρι.
Κάστρα, σουμπούτεο, ράλι με αυτοκινητάκια, στρατιωτάκια, πλέιμομπιλ, λέγκο
αλλά και ποδόσφαιρο, μπάσκετ, πόλεμος με ξύλινα ή πλαστικά όπλα κλπ.
Ίσως οι αναμνήσεις της μαγικής εποχής να με έχουν κάνει μη-αντικειμενικό
αλλά θεωρώ πως -παρ'όλη την τεχνολογία- οι νέες γενιές δεν θα έχουν ποτέ
αυτό το συναίσθημα.
Ίσως πάλι, να φτιάχνουν και αυτές τις δικές τους μαγικές αναμνήσεις
με όλα αυτά που εγώ αδυνατώ να κατανοήσω.
Τους το εύχομαι ...
Ο Flammentrupp είπε...
Πω πω αναμνήσεις ...
Όχι μόνο των μαγικών παιδικών χρόνων, αλλά και της συντροφιάς.
Πεδίο μάχης τα σπίτια των φίλων και οι αυλές ή τα πεζοδρόμια το καλοκαίρι.
Κάστρα, σουμπούτεο, ράλι με αυτοκινητάκια, στρατιωτάκια, πλέιμομπιλ, λέγκο
αλλά και ποδόσφαιρο, μπάσκετ, πόλεμος με ξύλινα ή πλαστικά όπλα κλπ.
Ίσως οι αναμνήσεις της μαγικής εποχής να με έχουν κάνει μη-αντικειμενικό
αλλά θεωρώ πως -παρ'όλη την τεχνολογία- οι νέες γενιές δεν θα έχουν ποτέ
αυτό το συναίσθημα.
Ίσως πάλι, να φτιάχνουν και αυτές τις δικές τους μαγικές αναμνήσεις
με όλα αυτά που εγώ αδυνατώ να κατανοήσω.
Τους το εύχομαι ...
Ο Ανώνυμος είπε...Καλησπέρα! Το πιο πιθανό είναι να κάνω στο σχόλιο σε λάθος post
αλλα ήθελα να ρωτήσω εκτός Αθηνών αν μπορούμε να βρούμε (σε έντυπη μορφή) το περιοδικό και που.
Ευχαριστώ προκαταβολικά για την απάντησή σας!
Ο Γιώργος Doomsword είπε...
Δεν ξέρω τι είναι πιο επικό. Η φωτογραφία σου πιτσιρικάς ή το άρθρο για το παιχνίδι;
Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2015
Ο Σταμάτης Μαμούτος είπε...
Flammentrupp, ζήτω ο Ρομαντισμός, ζήτω η αέναη παιδικότητα!
Ανώνυμε, μπορείς να γράψεις στο flefalo@gmail.com τα ταχυδρομικά σου στοιχεία
και θα σου το ταχυδρομήσουμε πολύ σύντομα.
Γιώργαρε, για πάντα επικάδες και χεβυμεταλάδες!
Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2015
Ο Φίλιππος Βαβουλάκης είπε...
Ένα υπέροχο άρθρο που η ροή του κυλάει μέσα στον χρόνο
και μας ξεβγάζει στις ακτές της αλησμόνητης παιδικότητας.
Αλήθεια! Πόσοι απο εμάς καθόμασταν μπροστά απο την τηλεόραση
μόνο και μόνο για να δούμε εκείνη την διαφήμηση της El Greco,
με μόνη συντροφιά την φαντασία και την προσμονή προς την απόκτηση του;
30 χρόνια μετά ανακαλύψαμε ότί το παιχνίδι έχει και κανόνες, που το καθιστούν
πολύ πιο ενδιαφέρον και πιο περίπλοκο, χωρίς να χάνει κάτι απο την αμεσότητα του.
Χρίζει αναφοράς μία νέα έκδοση του παιχνιδιού υπό το όνομα ' Battleground' του 2007
με Ορκ και Ιππότες μαχητές πολλά και διαφορετικά όπλα για κάθε στρατόπεδο και πολύωρες μάχες.
Θα είναι μέγιστη χαρά μου να φιλοξενήσω τους Φίλους μου της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ
και μαζί να τιμήσουμε την αέναη παιδικότητα...
Ο Ανώνυμος είπε...
Μόλις τελείωσα ένα τεύχος του Κόναν ο βάρβαρος και άκουσα blind guardian
και ξέφυγε η φαντασία μου από τον υλιστικό κόσμο του σήμερα
και μετά διάβασα το άρθρο σας ταξιδεύω σε άλλους κόσμους φανταστικούς
μέσα από τα άρθρα σας παιδιά. Μόλις χθες πήρα και το νέο τεύχος σας φανταστική λογοτεχνία
κρίμα που δεν υπάρχει στα ελληνικά το rex mundi.
Ο Ανώνυμος είπε...
Το σχόλιο ανωνύμου για το rex mundi είναι δικό μου ξέχασα να βάλω το όνομα μου ο epic είμαι.
Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου, 2015
Ο Battle Angle είπε...
Φύλακες της Φλόγας... Της κληρονομημένης από τα αθάνατα ιερατεία της ομηρικής πολεμικής αριστοκρατίας.
Της ίδιας Φλόγας που συνέχισε να καίει κατά τη διάρκεια της εφηβείας μας.
Από τα παραμύθια, τα παιχνίδια, τις τηλεοπτικές σειρές και τα ψεύτικα -αρκετές φορές αυτοσχέδια- όπλα
που περήφανα περιφέραμε στους δρόμους και στις γειτονιές κατά τη διάρκεια των 80s, στις μουσικές,
στα αναγνώσματα και στα πεζοδρομιακά βιώματα που ολοκλήρωσαν την οικοδόμηση του φανταστικού μας κόσμου...
Όλα εκείνα ήταν που όρισαν τις επιλογές, την αισθητική, τους αξιακούς μας κώδικες,
αλλά και το ίδιο το επίπεδο συνειδητότητάς μας. Όλα εκείνα που ακόμη υπερασπιζόμαστε...
και που μόνον εμείς ξέρουμε "γιατί". Hail...
Ο Δημήτρης Αργασταράς είπε...
Όμορφο άρθρο!
«Αιών παις εστί παίζων… παιδός η βασιλήιη»
Ηράκλειτος
Τρίτη, 05 Ιανουαρίου, 2016
Ο Σταμάτης Μαμούτος είπε...
ανάμεσα στις επάλξεις των "Κάστρων.." και στην τσόχα του Subbuteo!
Κώστα, η σημαία της λέσχης μας κυματίζει στα χέρια του κάθε ρομαντικού.
Βαγγέλη..περιπλανώμενοι φύλακες, σκουριασμένου κλέους κι ονείρων κληρονόμοι..
Δημήτρη, τα παιδιά είναι δυνάμει θεοί!
Τετάρτη, 06 Ιανουαρίου, 2016
Ο Captain Kal είπε...
Ήταν η μεταφορά, του “Crossbows & Catapults” του 1983, που όπως σωστά ειπώθηκε από τον Φίλιππο
πιο πάνω επανακυκλοφόρησε το 2007, σαν «Battlegrounds (2007) Version»,
με Starter Pack και αρκετά expansions.
Με σχετική θεματολογία, είχαν κυκλοφορήσει, το “Heroes Quest”, την δεκαετία του 90,
και η «Κατάβαση» από την Κάισσα, πριν από μερικά χρόνια!!!
Πέμπτη, 07 Ιανουαρίου, 2016