Αίσθηση προκάλεσε η ανακοίνωση του προγράμματος του φετινού φεστιβάλ Αθηνών, πριν λίγες ημέρες. Ασφαλώς, δεν αμφιβάλει κανείς ότι θα υπάρξουν και πολύ ενδιαφέρουσες στιγμές. Σημείο αναφοράς για εμάς τους νεορομαντικούς θα είναι αναμφίβολα η εμφάνιση των JethroTull (15 Ιουνίου) και Lorreena MacKennitt (27/6) στο Ηρώδειο.
Ωστόσο, όπως ανακοίνωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, την φετινή οπτική ταυτότητα της διοργάνωσης θα συναποτελεί μια παρενδυτική φιγούρα! Επιπλέον, ενημέρωσε τους δημοσιογράφους ότι στα πλαίσια του φετινού προγράμματος θα υπάρξουν εκπαιδευτικά προγράμματα, στα οποία «drag queens» θα μυήσουν παιδιά και γονείς στην τέχνη του να μακιγιάρεται και να ντύνεται ένας άντρας γυναικεία!! Ασφαλώς, ο κύριος Θεοδωρόπουλος συνόδευσε αυτή την ανακοίνωση με τις απαραίτητες μεταμοντέρνα φιλελεύθερες τοποθετήσεις, περί γνωριμίας με την διαφορετικότητα κλπ.
Όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν, το πρόβλημά μας στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ δεν είναι οι, διαφορετικές απ’ τις δικές μας, σεξουαλικές επιλογές κάποιων ανθρώπων. Το πρόβλημά μας είναι η συστηματική απόπειρα του εξουσιαστικού κατεστημένου να δώσει στην επιλογή αυτών των ανθρώπων διεθνιστικό πολιτικό πρόσημο και να την παρουσιάσει μέσα από ένα αντιαισθητικό φόντο. Στην περίπτωση του φετινού φεστιβάλ Αθηνών αποκαλύπτεται μια ακόμη πτυχή του διεστραμμένου στρατηγικού σχεδιασμού των φιλελεύθερων εξουσιαστών. Μια πτυχή που στόχο έχει τον εμβολισμό της παιδικής αντίληψης με την ενήλικη σεξουαλικότητα. Και, μάλιστα, με την σεξουαλικότητα της συγκεκριμένης, κοινωνικά μειοψηφικής, ομάδας.
Αν και οι μεταμοντέρνοι ψυχολόγοι και ψυχίατροι διαφωνούν είναι κοινή πίστη, εδώ και αιώνες, ότι στην παιδική συνείδηση είναι έμφυτα ενεργές πολλές από τις αρχετυπικές έξεις της ανθρώπινης φύσης, που η ορθολογιστική καθημερινότητα δεν έχει προλάβει να καταπνίξει. Το φιλελεύθερο εξουσιαστικό καθεστώς της μεταμοντέρνας νεωτερικότητας αντιλαμβάνεται αυτή την αλήθεια πολύ καλά. Γι αυτό και πολιτικές μορφές αντίδρασης, που έχουν ρομαντικά εθνικιστικό πρόσημο, αποκαλούνται από τους συστημικούς δημοσιολόγους ως «πολιτικές ασθένειες της παιδικότητας ή της εφηβείας». Γιατί, απλά, ο Ρομαντισμός έχει τον τρόπο να ενεργοποιεί αυτά τα αρχέτυπα, που είναι ριζωμένα στην ψυχή και στο μη λογικό πεδίο του ανθρώπινου πνεύματος, μετατρέποντάς τα σε τέχνη και πολιτική.
Έτσι, με αφετηρία το liberal κατεστημένο των Η.Π.Α, και προοδευτικά σε ολόκληρο τον κόσμο, θα δούμε να γίνεται, σταδιακά, απροκάλυπτη η επίθεση του χυδαίου φιλελευθερισμού στον κόσμο της παιδικής συνείδησης. Η πρόσφατη απόφαση του καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ Αθηνών, αποτελεί μια μικρή ελλαδική έκφανση αυτού του διεθνούς πολιτικού σχεδιασμού. Η οποία, μάλιστα, ήρθε στο προσκήνιο λίγες ημέρες μετά την (προφανώς στοχευμένη από παραεξουσιαστικά κέντρα, αλλά και κατά βάση δίκαιη) καταδίκη υψηλόβαθμου στελέχους της Νέας Δημοκρατίας για εγκλήματα παιδεραστίας. Σημεία των καιρών….
ΥΓ. Σε πλήρη αντίστιξη με την επελαύνουσα παρακμή των καιρών μας, οι πίνακες των Ελλήνων ρομαντικών ζωγράφων, που διόλου τυχαία αποτελούν την εικαστική υποστήριξη της παραπάνω ανακοίνωσης.