Είμαστε από τους λίγους που γράφουν συστηματικά άρθρα με θέμα το περιεχόμενο της παρακρατικής διείσδυσης σκοτεινών κύκλων της καπιταλιστικής Δεξιάς στον εθνικιστικό χώρο από την περίοδο που ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ο Αντώνης Σαμαράς. Είμαστε από τους λίγους που τολμούν να στηλιτεύσουν την διαχρονική περικύκλωση και υπονόμευση του ελληνικού εθνικισμού από υπόγεια δίκτυα ανθρώπων του αστικού φιλελευθερισμού. Από δίκτυα δημοσιογράφων ή δημοσιολόγων/πρακτόρων των οποίων η αποστολή είναι να αλλοιώνουν το περιεχόμενο της εθνικιστικής ιδεολογίας σε ακροδεξιές καρικατούρες, ακίνδυνες για την ηγεμονία του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Είμαστε από τους λίγους που επισήμαναν τον κίνδυνο που εντάθηκε για την ελληνική κοινωνία από την αποφράδα μέρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την υποστήριξη της κλίκας του Αντώνη Σαμαρά και του «συστήματος Σημίτη», εξελέγη αυτοδύναμη στην κυβέρνηση. Ένα κράμα από τεχνοκράτες, αντιπνευματικούς εργαλειακούς ορθολογιστές, εγχώριους κακοποιούς του μεγαλοαστικού κεφαλαίου, πράκτορες της πρεσβείας των ΗΠΑ και των Βρυξελλών, μπράβους της νύχτας, διεφθαρμένους πολιτικούς και ιδιοκτήτες ισχυρών ΜΜΕ, ανέλαβε την κυβέρνηση με δηλωμένη πρόθεση να χειριστεί τα κοινωνικά ζητήματα με την πλέον αντεθνική και αντικοινωνική μέθοδο του τριτοκοσμικού αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού.
Μέσα σε αυτό το τοξικό περιβάλλον οι χαφιέδες του παρακράτους έχουν, ασφαλώς, πρωταγωνιστικό ρόλο. Τους έχετε γνωρίσει κι εσείς, φίλοι αναγνώστες, μέσω των διάφορων ψευδωνύμων και των ανώνυμων προφίλ που επιλέγουν για να τρολάρουν. Μέσω των «εστιατορίων» από τα οποία «σερβίρουν» την αστικοφιλελεύθερη συνταγή στον εθνικιστικό χώρο. Καθώς και μέσω πυρήνων ή προσώπων που δρουν ως «σερβιτόροι» τους, φορώντας το προσωπείο του εθνικιστή.
Όλοι αυτοί εδώ και λίγες ώρες ζουν ένα μικρό δράμα. Ο άτυπος επικεφαλής τους τα τελευταία χρόνια, δηλαδή ο ανιψιός του πρωθυπουργού κύριος Δημητριάδης, όπως και ο αρχηγός της κομματικής ΕΥΠ παραιτήθηκαν μετά το σκάνδαλο της παρακολούθησης προσώπων του δημοσίου βίου που αποκαλύφθηκε. Το πέρασμα της δικαιοδοσίας της ΕΥΠ στην αρμοδιότητά του πρωθυπουργού ήταν η πρώτη απόφαση του Μητσοτάκη, κατά την δεύτερη μέρα που ανέλαβε την πρωθυπουργία. Ήταν η θεσμική σφράγιση της απόφασης του πρωθυπουργού να κυβερνήσει σαν ένας συγκεκαλυμμένος δικτάτορας χώρας της νότιας Αμερικής, που βασίζεται στις πλάτες αμερικανικών και ισραηλιτικών παρακρατικών κύκλων. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι όλο αυτό το πολιτικό πακέτο παρουσιάστηκε με το περιτύλιγμα του «ευρωπαϊσμού».
Παραδόξως πριν λίγες μέρες το δίκτυο της παρακρατικής κυβερνητικής αλητείας υπέστη ένα σοβαρό πλήγμα. Οι λόγοι που η συγκεκριμένη υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις και οι ΗΠΑ δεν έκαναν ένα-δυο τηλεφωνήματα προκειμένου να δώσουν εντολή ώστε το θέμα να αποσιωπηθεί, μάλλον θα καθυστερήσουν να γίνουν γνωστοί. Προς το παρόν εκείνο που έγινε γνωστό είναι ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ένας δημοσιογράφος και, κατά πάσα πιθανότητα, πολλά ακόμη πρόσωπα παρακολουθούνταν από τις κρατικές μυστικές υπηρεσίες!! Η δικαιολογία του αρχηγού της ΕΥΠ ήταν κυριολεκτικά απίστευτη. Ο τύπος με το ύφος διαταραγμένου ψυχικά εγκληματία παραδέχτηκε ότι οι παρακολουθήσεις έγιναν με εντολή ξένων χωρών επειδή υπήρχε η υποψία ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και άλλα δημόσια πρόσωπα συνομιλούσαν με τον κινεζικό παράγοντα. Είτε αυτό είναι αλήθεια είτε ειπώθηκε ως μια απλή δικαιολογία αποτελεί τρανταχτή απόδειξη της ανώμαλης, ψυχασθενικής, μακαρθικής Δεξιάς νοοτροπίας με την οποία ο νεοφιλελεύθερος πυρήνας της Νέας Δημοκρατίας και οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το πολιτικό και, κατ’ επέκταση, το πολιτιστικό γίγνεσθαι. Εάν ο εκσυγχρονιστής και προερχόμενος από τον κύκλο του Κώστα Σημίτη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τέθηκε υπό παρακολούθηση από την οικογένεια Μητσοτάκη (η οποία χρησιμοποιεί, καθ’ όλη την ιστορική της διαδρομή, το κράτος ως οικογενειακή επιχείρηση) με το πρόσχημα ότι ανέπτυξε πολιτικές επαφές μη αρεστές στον δυτικό παράγοντα, τότε μπορούμε να καταλάβουμε με πόσο μεγαλύτερο μίσος και με ποιας έντασης ψυχοπαθολογική εμμονή αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο παρακράτος, (στην εμβέλεια που αντιστοιχεί στην δυναμική μας, ασφαλώς) μέσω των «εστιατορίων», των «πιτσαδόρων», των «στόκων» και των «γκαρσονιών» όλους εμάς που εκφράζουμε μια δηλωμένη αντικαπιταλιστική, αντιφιλελεύθερη και ρομαντικά εθνικιστική θέση και προκρίνουμε μια αισθητική/πολιτιστική πρόταση ευθέως ανατρεπτική προς το μοντέλο του υλιστικού, ατομικιστικού αστισμού.
Προφανώς οι αποκαλύψεις του ελληνικού Watergate δεν θα επηρεάσουν την αντιμετώπισή μας από τους υπαλλήλους των υπηρεσιών, που έχουν απλωθεί στον «χώρο» παίζοντας τον ρόλο του πολιτικού παράγοντα. Ενδεχομένως όμως να σηματοδοτήσει μια σειρά εξελίξεων στο κεντρικό πολιτικό στερέωμα. Καθώς και να προκαλέσει ανησυχία στους «εστιάτορες» και τα «γκαρσόνια» τους. Την οποία θα παρατηρήσουμε γελώντας απολαυστικά, πάντοτε στα πλαίσια της παραδοσιακής ρομαντικής μας ειρωνείας.
Τα ίδια έκανε και ο παππούς του με τους Γρυλλάκηδες. Παρακάτω μήπως υπερβάλετε, γιατί να θέλει κάποιος να μοχλεύσει τον εθνικιστικό χώρο; Είναι τόσο επικίνδυνοι μερικοί τίμιοι συναγωνιστές με ιστολόγια και λογαριασμούς στο twitter; Γιατί αυτός είναι ο εθνοχώρος ειδικά σήμερα. Προσωπικά νομίζω μόνοι τους δαπίτευσαν και φιλελευθεροποιήθηκαν οι περί ων ο λόγος, με τη Δεξιά απλά να τους υποδέχεται (πιθανόν και ανόρεκτα) στις αγκάλες της. Επίσης, μιλάμε για παγκόσμια τάση, με το μεγαλύτερο μέρος του "χώρου" διεθνώς να εναγκαλίζεται με τα κατά τόπους κεντροδεξιά (πιθανόν σήμερα εθνολαικιστικά) κόμματα και φυσικά να αβαντάρει ΝΑΤΟ. Αν πράγματι υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στη δύση θα ήθελα κάποιος να παραθέσει κάνα λινκ να δούμε τι γίνεται.
Εφόσον είναι παγκόσμια η τάση όπως γράφεις και συμφωνούμε, μάλλον κάπως πρέπει να έχει οργανωθεί ο προσανατολισμός της. Επιπλέον ο "χώρος" με εισαγωγικά είναι μεγαλύτερος από αυτόν που περιγράφεις. Το ζήτημα είναι ο διαρκής εγκλωβισμός των συντηρητικών μαζών σε φιλελεύθερα κόμματα, προκειμένου να μην περάσουν στην υποστήριξη εθνικιστικών σχημάτων.
Αν μιλήσουμε προσωπικά κάποια στιγμή μπορούμε να παραθέσουμε συγκεκριμένα παραδείγματα ανθρώπων του "χώρου" στους οποίους απευθύνθηκε είτε ο ίδιος ο Σαμαράς είτε τα τσιράκια του.
Στα ψηλά πέρασε χτες, αλλά λέει πολλά.
Το νέο αφήγημα της νουδούλας στην υπόθεση υποκλοπών είναι ότι ο Ανδρουλάκης δέρνει τις γκόμενές του, "άρα καλά του κάναμε", και το προωθούν ανώνυμα τρολάκια του Μουρούτη.
Ποιος όμως προσφέρθηκε χτες να το προωθήσει επώνυμα;
Ο Φαήλος "βαστάζος της ΝΔ" Κρανιδιώτης!
Ο Κρανιδιώτης πήγε στα νιάτα του στις ειδικές δυνάμεις και ακόμη κυκλοφορεί στο πέτο με το σύμβολό τους. Ο Φαήλος έχοντας διαστάσεις μωρού ελέφαντα είναι γνωστός πλέον με το παρατσούκλι ο "ειδικοδυναμίτης της τυρόπιτας".
βουίζει ο τόπος ότι ο Βαρδής έγινε έξαλλος με ανιψιό, καθώς ο Βαρδής έλεγε κρυφά του Ανδρουλάκη να μην δεχτεί συγκυβέρνηση (και γι' αυτό αναβλήθηκαν οι εκλογές του Σεπτέμβρη), το άκουσε όμως ο ανιψιός με τον κοριό και το είπε στο θείο. Κι ο Βαρδής έξαλλος ζήτησε το κεφάλι του ανιψιού. Και σε όλο αυτό εμπλέκονται πρεσβείες και μυστικές υπηρεσίες, όχι... ουκρανοαρμένικες, αλλά αμερικανοϊσραηλινές. Εμείς τώρα δεν έχουμε παρά να πάρουμε ποπ κορν και να παρακολουθήσουμε το περαιτέρω εσωτερικό ξεκατίνιασμα του αστικού βόθρου.
Υπάρχει καμία σύνδεση λουδισμου ρομαντισμού ή όχι? Επίσης, κατά τον ρομαντισμό η τεχνολογική αναπτυξη είναι de facto κακή ή μπορεί να συνυπάρξει με τις αρχές αυτής της κοσμοθεωρίας?
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Το κίνημα των λουδιτων πραγματοποιήθηκε σε ιστορικές περιόδους που ο Ρομαντισμός ήταν πολύ ισχυρός ως διανοητικό ρεύμα. Εννοείται ότι είχε απορροφήσει αρκετές από τις παραδοσιοκρατικες αλλά και από τις ελευθεριακες ιδέες του Ρομαντισμού. Κάποιοι ρομαντικοί το υποστήριξαν (Βύρωνας).
Η επιφύλαξη προς την τεχνολογία παρέμεινε κυρίαρχη τάση μέσα στον Ρομαντισμό μέχρι το νεορομαντικο κίνημα της γενιάς του 1890. Έκτοτε έγινε μια διανοητική απόπειρα να υποταχθεί η τεχνολογική εξέλιξη (που μέχρι τότε γινόταν αντιληπτή ως παιδί του ορθολογισμού του Διαφωτισμού) σε μια εθνικιστική και ρομαντικά παραδοσιοκρατική ερμηνεία των πραγμάτων. Ο Σορέλ, οι αντιδραστικοί μοντερνιστές της συντηρητικής επανάστασης και άλλοι διανοητές έκαναν ακριβώς αυτό.
Ωστόσο η αντιτρομοκρατική τάση (με κοινά στοιχεία με εκείνα των λουδιτων) παρέμεινε ισχυρή στην ρομαντικά εθνικιστή διανόηση. Μετά τον ΒΠΠ και με την προοπτική μιας οικολογικής καταστροφής από τα τεχνολογικά υπερόπλα των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ επανήλθε στο εθνικιστικό προσκήνιο η παλιά επιφύλαξη προς την ανεξέλεγκτη τεχνολογία και τον φόβο της τεχνοκρατίας. Εξού και ο Ραούτι με αρκετούς ακόμη εθνικιστές σε όλη την Ευρώπη προκριναν έργα όπως εκείνα του Τόλκιν ως σημεία ιδεολογικής ζύμωσης.
Ποια εθνικιστικά κόμματα; Εθνικιστικό είναι και το κόμμα του Κασιδιάρη. Εμάς μας ενδιαφέρει ο εθνικοσοσιαλισμός. Εσάς τους ρομαντικούς δεν ξέρω τι σας ενδιαφέρει.
Οι Έλληνες για την καρέκλα είναι ακροδεξιοί και όχι εθνικιστές.
Φ.Ξ. έχει μουχλιάσει το χιτλερικό menu. Πάει ο σεφ Δημητριάδης. Τώρα πρέπει να φτιάξεις κάτι πιο γκουρμέ.
Στο μεταξύ έχει ενδιαφέρον ότι οι νεοεθνικιστές "σερβιτόροι" που έχουν αναλάβει το προμοτάρισμα του Κασιδιάρη δεν βγάζουν τσιμουδιά για τις υποκλοπές συνομιλιών. Ο Λευτέρης και ο τροβαδούρος παίζουν αντι-καραμανλισμό τις τελευταίες ημέρες. Ούτε μισή αράδα δεν έγραψαν για τα νουάρ των Μητσοτάκηδων. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αξιοσημείωτο ότι λίγο πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων ο Καραμπελιάς είχε γράψει άρθρο στο liberal (!!! ) με το οποίο στρεφόταν πολύ επιθετικά προς τον Ανδρουλάκη για το ενδεχόμενο να μην συνεργαστεί με τον Μητσοτάκη. Τυχαίο λέτε να είναι και αυτό;
Άποψη για τους Αντετονκούνμπο και το not_my_national_team ? Υπάρχουν καταρχάς μπασκετικοί στη Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. ή όλοι του ποδοσφαίρου;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Της μπάλας είμαστε οι περισσότεροι.
Με τις μαλακίες του twitter δεν ασχολούμαστε και πολύ.
Εννοείται πως προτιμάμε μια αληθινά εθνική ομάδα. Παλαιότερα ο Σιγάλας και άλλοι καλαθοσφαιριστές είχαν θέσει ως αίτημα η ομάδα να παραμείνει εθνική, ιδίως σε ένα άθλημα που διαθέτουμε έμψυχο υλικό ικανό να φέρει διακρίσεις. Αλλά τότε ήταν άλλες εποχές.
Πάντως εφόσον στην παρούσα φάση όλοι ενσωματώνουν ξένους στις εθνικές ήταν αναμενόμενο να γίνει και στη δική μας. Το θεωρούμε σύμπτωμα της άθλιος εποχής μας. Από εκεί και πέρα εννοείται πως θα υποστηρίξουμε την εθνική ακόμη και αν έχει αθλητές με με ελληνική καταγωγή. Όμως όχι με το ίδιο πάθος που υποστηρίξαμε εκείνη του 1987 ή εκείνες της δεκαετίας του '90. Από τη δεκαετία του 2000 και μετά η αμερικανοποιηση του αθλήματος προκαλεί μια ξενερα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...το not_my_national_team το βγάλαν για τους Αντετοκούμπους μόνο; Τον Ντόρσεϊ δεν τον περιλαμβάνει; Ή μήπως επειδή αυτός είναι γκαρντάκι ευρωπαϊκό σχολής Σπανούλη, με τα τριποντάκια, τα μπασιματάκια και τα βγαλσίματα από πικ εν ρολ, δεν τους πειράζει που είναι μαύρος; Και που έγραφε στα @@ του την εθνική για χρόνια ενώ υποτίθεται έχει ελληνίδα μάνα. Από αυτόν συνειδησιακά είναι πιο "έλληνες" οι Αντετοκουμπαίοι. Βέβαια εγώ την εθνική του μπάσκετ της τελευταίας δεκαετίας δεν τη γούσταρα ποτέ έτσι κι αλλιώς, γιατί ήταν και είναι μαγαζί για να ταΐζονται μασονοδημοσιογράφοι τύπου Παπαδογιάννη, και να κονομάει το εκάστοτε λαμογιοσύστημα της ομοσπονδίας (παλιά Βασιλακόπουλος, τώρα ο καφετζής ο κολλητός του πρεζοΒαγγέλα). Οπότε εγώ γι' αυτούς τους λόγους προσωπικά θα χαρώ να διασυρθεί η εθνική, και όχι επειδή παίζουν μαύροι. Ας το σηκώσουν οι Σέρβοι και ο παιχταράς ο Μίσιτς.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ενσωματώνουν νατουραλιζέ ξένους εκείνοι που δεν έχουν αρκετές υποδομές για να βγάζουν κάθε φορά νέες φουρνιές ντόπιων. Οι Σέρβοι πχ δεν έχουν ενσωματώσει ποτέ ξένο μέχρι τώρα. Αλλά αυτοί έχουν ένα σύστημα που περιέχει ομάδες που έχουν ρόλο να είναι πρότυπα φυτώρια για να αναπτύσσονται σωστά οι μικροί. Κυρίως αυτά είναι κληροδοτήματα του εξαίρετου σοσιαλιστικού συστήματος του αθλητισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Αλλά ακόμα και στην εποχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, έχουν αποφασίσει να το συνεχίσουν (ο μάνατζερ Ραζνάτοβιτς έχει δική του ιδιόκτητη ομάδα, Mega Leks ή κάπως έτσι, με επιλεγμένους προπονητές και σκάουτερ, που παίρνουν αθλητές από ηλικία 10-12 χρονών, τους αναπτύσσουν και στα 18 τους έχουν κάνει έτοιμους για ΝΒΑ - από εκεί βγήκαν οι Γιόκιτς, Μίσιτς, Μπιτάτζε, Ζούμπατς κ.α).
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, δεν είχαμε ποτέ την τύχη να κληροδοτήσουμε σοσιαλιστικό σύστημα αθλητισμού με έτοιμες κρατικές υποδομές, και όταν μας δόθηκε η ευκαιρία μετά το '87 που τα παιδιά ήθελαν πραγματικά να παίζουν μπάσκετ, να φτιάξουμε κάτι ανάλογο, δεν ενδιαφερθήκαμε ποτέ σοβαρά να δημιουργήσουμε σοβαρές υποδομές. Αυτή την αυτοκριτική πρέπει να κάνουμε. Όχι να λέμε "not my national team" αλλά να αναλογιστούμε σοβαρά γιατί οι Σέρβοι και οι Λιθουανοί ιστορικά μπόρεσαν να κρατήσουν την εθνική τους πραγματικά εθνική, και εμείς όχι.
Που και εμείς, εδώ που τα λέμε, σχετικά καλά τα έχουμε πάει σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με άλλους. Δεν έχουμε ακόμα μετατρέψει σε Έλληνα κάποιον άσχετο με την Ελλάδα με τη μέθοδο του διαβατηρίου. Όσοι "μελαμψοί" φόρεσαν τη γαλανόλευκη είχαν είτε γεννηθεί και ζήσει όλη τους τη ζωή στην Ελλάδα (Σχορτσιανίτης, Αντετοκούμπο) είτε έχουν έναν γονέα Έλληνα (Ντόρσεϊ). Εδώ οι Κροάτες, από τα πιο μπασκετικά έθνη, αυτοί που έβγαλαν Ντράζεν, Κούκοτς και Ράτζα, είχαν φτάσει σε ένα πρόσφατο Ευρωμπάσκετ να κατεβαίνουν με πλέι μέικερ έναν μαύρο Αμερικάνο που του είχαν δώσει κροάτικο διαβατήριο επειδή είχε παίξει ένα εξάμηνο σε κροάτικη ομάδα. Εμείς ακόμα τέτοιο πράγμα δεν έχουμε κάνει.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μια ζωή αμερικάνικο ήταν το μπάσκετ περισσότερο και από το μπέιζολ και το φούτμπολ που έχουν αγγλική αφετηρία. Πιτσιρικάς ήμουν φουλ μπασκετόβιος, έπαιξα και ερασιτεχνικό ένα φεγγάρι, τώρα ως θεατής η μπάλα μου προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις. Το ένα είναι καθαρά τεχνικό αθλητικό σπορ της φάσης όσο πιο σωματαράς τόσο το καλύτερο, το άλλο εμπεριέχει ακόμα μια μαγική 'ρομαντική' εσάνς που δύσκολα τη βρίσκεις σε μπάσκετ και στίβο.
Για τους Μανικετόκουμπους το μόνο φάουλ είναι που πόζαραν με το Σαχλαμαρά ως 'πρότυπα' της νέας μη ελληνικής Ελλάδας. Αλλά δε φταίνε αυτοί.. κανείς δεν έχει την απαίτηση να είναι Έλληνες 'εθνικιστές'. Άλλους πρέπει να κυνηγήσουμε και να μη ξεσπάμε σε άσχετους.
Ο Αχιλλέας είπε...Γενικότερα το Twitter αποτελεί τεράστια παγίδα. Υπάρχουν και ελάχιστα άτομα τα οποία είναι καλοπροαίρετα αλλά αυτό δεν αλλάζει την ενέργεια που σπαταλούν σε μη παραγωγικές διαδικασίες απλής γκρίνιας και μιζέριας.
Μπαίνουν στο Twitter, γκρινιάζουν, συμφωνούν μεταξύ τους και ξαναμπένουν την επόμενη ημέρα και κάνουν το ίδιο. Δεν εξελίσσεται ένα κίνημα έτσι. Το σύστημα μας φοβάτε όταν διαβάζουμε, αρθρογραφούμε, συναντιόμαστε και δημιουργούμε δομές. Όχι όταν βγάζουμε όλη την μιζέρια μας στο διαδίκτυο.
Και σε ότι έχει να κάνει με την γενικότερη γκρίνια στον χώρο. Καταλαβαίνω, ότι ειδικά νέα σε ηλικία παιδιά, δεν βλέπουν ένα αίσιο μέλλον για τον χώρο αλλά και την Ελλάδα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την ολοήμερη μιζέρια και γκρίνια που βγάζουν στα social media. "Situations are never hopeless" και "A person in a room with a computer can change the world" όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Jonathan Bowden. Μην ξεχνάτε παιδιά ότι η αρνητικότητα διαιωνίζει την μνησικακία. Μην ασχολείστε μόνον με το πρόβλημα, ασχοληθείτε με την λύση του προβλήματος. Όπως λέει χαρακτηριστικά και το τραγούδι "Tomorrow belongs to me...". Τα κεφάλια ψηλά και μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από την καθημερινότητα.
"Εννοείται" θα υποστηρίξετε αυτή την εθνική; Ποια εθνική; με πέντε υποσαχάριους; Καθήκον κάθε εθνικιστή είναι να υποστηρίζει φανατικά κάθε αντίπαλο της "Εθνικής" και να πανηγυρίζει όταν θα την ξεφτιλίζουν στο παρκέ. Όχι μόνο στα ΜΚΔ ανώνυμα, αλλά και ανοιχτά στον οικογενειακό φιλικό και ευρύτερο κύκλο. Το να λες ότι θα την υποστηρίξεις αλλά όχι με το ίδιο πάθος δεν αλλάζει κάτι, πάλι αποδέχεσαι αυτήν την άθλια κατάσταση-πρόκληση.
Αυτο με το Ντορσει δε το επιασα. Δηλαδη οι #not my national ειναι ρατσιστές μονο με τους μαυρους φόργουορντ αλλα οχι με τους μαυρους γκαρντ; Γιατι;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Προτείνεις δηλαδή να υποστηρίξουμε κάποιους θα ξεφτιλισουν το εθνόσημο; Και μάλιστα ενώ οι περισσότεροι εξ όσων αντιπάλων προτείνεις να υποστηρίξουμε, έχουν υιοθετήσει τις διεθνιστικές πρακτικές που απορρίπτουμε πολύ πριν από τη δική μας εθνική. Κάτι δεν πάει καλά με το σκεπτικό σου.
Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό που εννοούμε θα αλλάξουμε την διατύπωση και αντί να γράψουμε ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ υπέστη αμερικανοποιηση είναι ορθότερο να γράψουμε ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ αλλοιώθηκε λόγω της παγκοσμιοποίησης κάποιων χαρακτηριστικών του αθλήματος.Εντάξει μέχρι την δεκαετία του 1990 υπήρχε και διαφορά στους κανονισμούς και διαφορά στο στυλ παιχνιδιού και διαφορά στη δομή των διοργανώσεων του ευρωπαϊκού από το αμερικανικό μπάσκετ.
Τρίτη 9 Αυγούστου
Υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ ρομαντικού και εθνικιστή ή ο εθνικιστής είναι εξ ορισμού ρομαντικός πιστεύετε;
Το έχουμε απαντήσει πολλές φορές. Ο εθνικιστής είναι εξ ορισμού ρομαντικός.
Υπάρχει ένα μπέρδεμα με το ποια εννοιολογηση του όρου έθνος επιλέγουμε. Η οργανική είναι η ρομαντική και αποτελεί την βάση κάθε τάσης, συντηρητικής ή ριζοσπαστικής, της εθνικιστικής ιδεολογίας.
Η πολιτική εννοιολογηση του όρου έθνος είναι αυτή του φιλελεύθερου Διαφωτισμού. Σύμφωνα με αυτή το έθνος ταυτίζεται με το ατομικιστικό φιλελεύθερο κράτος. Ωστόσο σήμερα σχεδόν κανείς εξ όσων υιοθετούν αυτή την εννοιολογηση δεν αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστής.
Όταν μιλάμε για εθνικισμό μιλάμε για την ιδεολογία που υιοθετεί την ρομαντική οργανιστική εννοιολογηση του όρου έθνος και που γεννήθηκε από την πολιτική σκέψη του Ρομαντισμού.
ο Ρενάν υπήρξε φιλελεύθερος ή ρομαντικός εθνικιστής;
Μολονότι διάβαζε τους Γερμανούς ρομαντικούς η προσέγγιση του στην έννοια έθνος ήταν φιλελεύθερη. Πιο κοντά στην γαλλική σχολή του φιλελευθερισμού.
Παρεμπιπτόντως, αν θυμόμαστε καλά, κάποια κοπέλα του χώρου είχε μπερδέψει τον Ρενάν με τον Γκενον. Τι σκάλωμα είναι αυτό με τον Ρενάν; Δεν υπήρξε και κανένας σημαντικός διαμορφωτής της ιστορίας των ιδεών. Εκτός και αν οι υφιστάμενοι του Κοντολέων έχουν παραμυθιασει θαμώνες του εστιατορίου ότι αν τον σκάψουν θα βρουν αντιφάσεις για να μας την πέσουν. Επαναλαμβάνουμε προς κάθε αναγνώστη να μην συχνάζει σε τέτοια εστιατόρια. Το φαγητό είναι μπαγιάτικο και απαίσιο.
Ποια η γνώμη σας για την κατασκευή μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων; Σας θλίβει αυτή η εξέλιξη;
Μας θλίβει το γεγονός ότι το ενσαρκωμένο καρτούν που ακούει στο όνομα Κ. Μπακογιάννης εξελέγη στην Αθήνα και μάλιστα με αδιανόητα υψηλά ποσοστά.
Μας ενοχλεί το γεγονός ότι η φαμίλια Μητσοτάκη έχει κάνει το κέντρο ένα απέραντο εργοτάξιο χωρίς να παραδίδει κανένα σοβαρό έργο, απλά και μόνο για να σπρώξει κονδύλια σε αυτούς που την στηρίζουν.
Το θέμα του μετρό είναι ελαφρώς διαφοροποιημένο γιατί εμπλέκονται και άλλοι καρχαρίες. Καταρχάς αν ήθελε να βοηθήσει τις συγκοινωνίες η στάση θα έπρεπε να γίνει ψηλά στην Ιπποκράτους. Στην πλατεία υπάρχει πολύ κοντά ο ηλεκτρικός της Ομόνοιας και σχετικά κοντά το μετρό στην Πανεπιστημίου. Μια τέτοια επιλογή θα είχε ασφαλώς νόημα. Όμως η επιλογή της πλατείας έγινε για να προκληθεί ο χώρος των αναρχικών που συχνάζει εκεί γύρω. Ότι και να σχεδιάσει η φαμίλια πάντως φαίνεται ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Καλά ρε παιδιά, ρυμοτόμοι δεν υπάρχουν, πολιτικοί μηχανικοί, το οτιδήποτε, να του υποδείξουν την ξεφτίλα;
Δηλαδή ζούμε σε ένα τόσο άθλιο προτεκτοράτο, που για να την "σπάσει" ο άλλος στην αντιφα κ να πουλήσει τάξη και νόμο, αρχίζει και μαμάει και τα σχέδια δόμησης κ συγκοινωνιών μιας πόλης , με προσχήματα ότι "το θέλει ο λαός";
Σε τι άθλια μπανανία ζούμε; Ηρωοποιούν και τους αναρχικούς έτσι. Και όλα αυτά ενώ όπως πολύ σωστά ανέφερε η λέσχη, η στάση τεχνικά έπρεπε να γίνει πραγματι στην ιπποκράτους. Ρε τι ζούμε με τα σημιτικά τσιμπούκια των βιομήχανων της Νέας Δημοκρατίας και των εστιατορίων της
Δυστυχώς, η αχρειοκρατία, σε αυτή την χώρα, έκαμε τον βίο αβίωτο και την κοινωνία:
ΜΑΠΠΕΤ ΠΑΠΠΕΤ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑ .- Τραγικωμωδία υπό λογοκρισία