Την Τρίτη 21 Ιουνίου η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ έδωσε μια δωρεάν συναυλία στο Ηρώδειο, προκειμένου, όπως κάνει κάθε χρονιά, να τιμήσει την παγκόσμια ημέρα της μουσικής. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Το πρόγραμμα της φετινής συναυλίας περιελάμβανε δυο σπουδαίους συνθέτες της ευρωπαϊκής μουσικής ιστορίας. Τον Γερμανό Γιοχάνες Μπραμς (1833-1897) και τον Τσέχο Αντονίν Ντβόρζακ (1841-1904).
Από το έργο του Μπραμς η ορχήστρα της ΕΡΤ επέλεξε να παρουσιάσει το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, σε ρε μείζονα, έργο 77 (Allegro non troppo, Adagio, Allegro giocoso, troppo vivace). Ο Μπραμς ήταν συντηρητικός στη χρήση των παραδοσιακών και αρχαϊκών ακόμη μουσικών δομών αλλά αρκετά προοδευτικός στις αρμονικές του επιλογές. Στάθηκε απέναντι στον ριζοσπαστισμό συνθετών όπως οι Λιστ και Βάγκνερ και δέχτηκε επιθέσεις από τους οπαδούς τους. Ωστόσο διέθετε κι εκείνος εξίσου αφοσιωμένο κοινό ακροατών. Ο Μπραμς γεννήθηκε από μια φτωχή οικογένεια μουσικών. Ωστόσο γρήγορα ο σπουδαίος ρομαντικός συνθέτης Ρόμπερτ Σούμαν ανακάλυψε την μουσική μεγαλοφυΐα του Μπραμς και τον βοήθησε να αναδειχτεί στο μουσικό στερέωμα.
Ο Μπραμς εγκαταστάθηκε το 1863 στη Βιέννη όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεν έγραψε καμία όπερα. Όμως συνέθεσε αριστουργήματα στα υπόλοιπα μουσικά είδη. Τέσσερις συμφωνίες, τέσσερα κοντσέρτα, δύο σερενάτες για ορχήστρα και δύο εισαγωγές. Συνέθεσε επίσης το Γερμανικό Ρέκβιεμ και άλλα χορωδιακά έργα με συνοδεία και a capella, τραγούδια, πολά έργα μουσικής δωματίου, τις παραλλαγές Χάυντν για ορχήστρα, τις παραλλαγές Χέντελ και Παγκανίνι για πιάνο, δεκάδες έργα για πιάνο, καθώς και έργα για εκκλησιαστικό όργανο. Επίσης, τους «Ουγγρικούς Χορούς» για τέσσερα χέρια που γνώρισαν μετά τον Μπραμς πολλές ενορχηστρώσεις.
Τα αποσπάσματα της μουσικής του Μπραμς που παρουσίασε η Ορχήστρα της ΕΡΤ απέπνεαν την επιβλητικότητα της γερμανικής παράδοσης σε μια σχεδόν ηδονιστική, για τα αυτιά και τις αισθήσεις, ένταση. Μολονότι η προσοχή ήταν στραμμένη στον σολίστ Guy Braunstein, ο οποίος μας κεραυνοβόλησε με αλλεπάλληλα δείγματα της εκπληκτικής του τεχνικής κατάρτισης, όταν η ορχήστρα τον πλαισίωνε ακόμη και τα μάρμαρα του ιερού τόπου έδειχναν να σκιρτούν για να συνοδεύσουν την ψυχική διέγερση που προκαλούσε στους ακροατές η μουσική αυτή μαγεία. Μετά από μια ώρα ακολούθησε το διάλειμμα.
Όταν ο μαέστρος Μιχάλης Οικονόμου επανήλθε έφτασε η στιγμή για να παρουσιαστεί η Συμφωνία αριθμός 8, σε σολ μείζονα, έργο 88 (Allegro con brio, Adagio, Allegretto grazioso, Allegro ma non troppo), του Αντονίν Ντβόρζακ. Ο Ντβόρζακ ήταν ο κατεξοχήν Τσέχος ρομαντικός συνθέτης που χρησιμοποίησε στο έργο του τις μελωδίες της Μοραβίας και της γενέτειράς του, Βοημίας, ακολουθώντας το υπόδειγμα της ρομαντικά εθνικιστικής προσέγγισης του συνθέτη Bedřich Smetana. Η μουσική του Ντβόρζακ έχει χαρακτηριστεί ως μια σπουδαία επαναπροσέγγιση του τσεχικού εθνικού μουσικού ιδιώματος στα πλαίσια της συμφωνικής παράδοσης, η οποία βρίσκει τρόπους να ενσωματώνει τις επιρροές της τσεχικής δημοτικής μουσικής με πρωτότυπους τρόπους. Τα έργα του περιλαμβάνουν όπερες, συμφωνική και χορωδιακή μουσική και μουσική δωματίου. Ο Ντβόρζακ καταγόταν από φτωχή οικογένεια και μολονότι το ταλέντο του στην μουσική αναγνωρίστηκε νωρίς η οικονομική στενότητα έδειχνε να αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για την συνέχεια της μουσικής του σταδιοδρομίας. Ώσπου τον ανακάλυψε ο Μπραμς και του άνοιξε τις πύλες της διεθνούς αναγνώρισης. Από το 1880 κι έπειτα οι επιτυχίες του ήταν διαδοχικές και η φήμη του έφτασε στην Αγγλία, την Ρωσία και τις ΗΠΑ, όπου και παρουσίασε πολλές φορές το έργο του. Στις ΗΠΑ ο Ντβόρζακ γνώρισε τον μαθητή του, Χάρι Μπάρλεϊ (Harry Burleigh), έναν από τους πρώτους αφροαμερικανούς συνθέτες, ο οποίος κατόπιν επιθυμίας του Ντβόρζακ τον έφερε σε επαφή με τα παραδοσιακά αμερικανικά σπιρίτσουαλς.
Η σύνθεση του Ντβόρζακ που παρουσίασε η Ορχήστρα της ΕΡΤ περιελάμβανε βαλς ρυθμούς, αλλαγές σε αργό tempo και επικά ξεσπάσματα που προκαλούσαν δέος. Η απόδοση της ορχήστρας ήταν εξαιρετική. Οι 5.000 θεατές ευχόμασταν να μην τελειώσει αυτή η μουσική βραδιά και καλούσαμε τους μουσικούς να συνεχίσουν ακόμη και όταν ολοκλήρωσαν το πρόγραμμά τους. Αυτοί ανταποκρίθηκαν και επανέλαβαν μερικά από τα επικά σημεία του μουσικού αποσπάσματος του Ντβόρζακ.
Έπειτα από δυο ώρες οι υπέροχοι ήχοι έπαψαν να ταξιδεύουν στον αττικό νυχτερινό ουρανό, να αγκαλιάζουν τις πέτρες του ιερού βράχου, τα μάρμαρα του Ηρωδείου και τις ψυχές των θεατών. Βαριά πέπλα έπεσαν εμπρός στην μαγική πύλη προς τους κόσμους όπου βασιλεύουν αρχέτυπα και ιδέες, πλέκοντας κοσμικούς συνδυασμούς ένθεων ποιοτήτων. Και οι θεατές επέστρεψαν στην καθημερινότητα της άσχημης εποχής μας, έχοντας ως παρηγοριά την θέα του βράχου της Ακρόπολης και την λεπτή ομορφιά της γύρω περιοχής.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μπραμς, Ντβόρζακ, Στράους jr. Οι τελευταίοι των Μοικανών.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ρε ακούστε την Ευγενία Μανωλίδου να νιώσετε ποιότητα στη συμφωνική μουσική και αφήστε τους παλιούς συνθέτες. Το έχει πει και ο "Πατριάρχης" άλλωστε. Αυτή η γυναίκα εκφράζει το ήθος στην προσωπική ζωή και τον πατριωτισμό στη μουσική.
προβοκάτορα