Ο εκδότης Νίκος Δεληγεώργης έφυγε από την ζωή σε ηλικία 85 ετών. Ο Δεληγεώργης υπήρξε ένα από τα πιο δυνατά δίδυμα της ελληνικής κοινότητας των comics με τον Κώστα Μπαζαίο. Οι δυο τους πρωταγωνίστησαν στην, χρυσή για τα comics, εποχή της Ελλάδας των δεκαετιών του ’70 και του ’80.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Δεληγεώργης εξασφάλισε τα δικαιώματα βρετανικών εικονογραφημένων ιστοριών ποδοσφαίρου, τις οποίες συγκέντρωσε για να κυκλοφορήσει το περιοδικό Γκολ. Αμέσως μετά, και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 1972, σε συνεργασία με τον Μπαζαίο, κυκλοφόρησαν το περιοδικό για κορίτσια που έφερε τον τίτλο Μανίνα. Αλλά η μεγάλη στιγμή έφτασε λίγο αργότερα όταν κυκλοφόρησε το θρυλικό περιοδικό Αγόρι. Ακολούθησαν τα Τρουένο και Πάττυ. Πολύ καλά και τα δυο, με το πρώτο να περιλαμβάνει, σε αντίθεση με τα πολυθεματικά περιοδικά της εποχής, αυτοτελείς περιπέτειες του Ισπανού ιππότη Τρουένο και άλλων γνωστών χάρτινων ηρώων.
Το Γκολ κυκλοφόρησε σε δυο περιόδους. Από το 1971 ως το 1975 και από το 1987 μέχρι το 1990, με κάποιες μικροαλλαγές στο λογότυπο και στο μέγεθος. Στις σελίδες του διαβάσαμε πολύ ωραίες εικονογραφημένες ποδοσφαιρικές ιστορίες όπως «Τα μαγικά παπούτσια του Μπίλυ» (ενός ατάλαντος νεαρός, ο Billy Dane, χάρις στα μαγικά παπούτσια ενός παλιού σέντερ φορ που ανακαλύπτει στο πατάρι της γιαγιάς του, μετατρέπεται σε παικταρά), «Το ποδοσφαιράκι του Μάικ» (ομάδες Subbuteo ζωντανεύουν όταν βγαίνουν από το κουτί και βοηθούν τους χειριστές τους στους επιτραπέζιους αγώνες), «Ο σιδερένιος άνθρωπος», «Η κούρσα των μεγάλων» κλπ.
Κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 το δίδυμο Δεληγεώργη και Μπαζαίου υπήρξε το άτυπο αντίπαλο δέος των κραταιών εκδόσεων του Στέλιου Ανεμοδουρά. Ο Δεληγεώργης ήταν ο εκδότης και ο Μπαζαίος ο διευθυντής των εκδόσεων.
Μεγάλη εμπορική επιτυχία για τον Δεληγεώργη ήταν η κυκλοφορία του πολυθεματικού χιουμοριστικού comic Βαβούρα, το 1981. Αρχικά ήταν δεκαπενθήμερο. Ωστόσο γρήγορα η επιτυχία του το έκανε εβδομαδιαίο. Η Βαβούρα αγαπήθηκε από το εφηβικό και το νεανικό κοινό, καθ’ όλη την δεκαετία του ’80, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν τετρακόσια τεύχη της.
Δυστυχώς, η δεκαετία που ακολούθησε, δηλαδή η δεκαετία της παγκοσμιοποίησης και του εκσυγχρονισμού, των ιδιωτικών καναλιών και του διαδικτύου, ήταν σχεδόν καταστροφική για την ελληνική κοινότητα των comics, αλλά και των μικρών καταστημάτων στα οποία διανέμονταν. Ο μαγευτικός κόσμος των χάρτινων ηρώων, στον οποίο είχαν καταφύγει δύο και πλέον γενιές ελληνόπουλων για να σμιλέψουν τον ψυχισμό τους και για να διαμορφώσουν αισθητικές αναφορές, έσβησε γρήγορα μέσα στην κενή νοήματος φασαρία των νέων ΜΜΕ και την life style (ψευτο)δημοσιογραφία των κοσμικών εντύπων.
Οι χάρτινοι ήρωες είχαν παραχωρήσει την θέση τους σε διαφορετικά πρότυπα για τη νεολαία. Σε επιχειρηματίες που κατάκλεβαν το δημόσιο χρήμα ενώ προπαγάνδιζαν την ιδεολογία της φιλελεύθερης ιδιωτικής οικονομίας, σε βίζιτες πολιτείας, σε μόδιστρους και σε μάνατζερς που περιφέρονταν σε κοσμικά πάρτυ, κοντολογίς σε όλο το κακό συναπάντημα της liberal μούργας των θιασωτών του υλιστικού «ευρωπαϊσμού».
Δυστυχώς για τους νεότερους αυτές οι αναδρομές στις εποχές που τα comics γαλουχούσαν ολόκληρες γενιές, υποκαθιστώντας το μόνιμα προβληματικό και οξειδωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, ακούγονται ως αφηγήσεις σχεδόν εξωπραγματικές. Ευτυχώς, για τους παλαιότερους και για όσους από τους νέους έχουν αυτό που ο Ίωνας Δραγούμης αποκαλούσε «φύσημα στην ψυχή», υπάρχουν τα comicshops και τα παλαιοβιβλιοπωλεία. Μια επίσκεψη σε αυτά ίσως τους βοηθήσει να ανακαλύψουν μια κρυμμένη πύλη προς άγνωστους, αλλά υπαρκτούς, μαγικούς κόσμους
Σχόλια:
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κοίτα να δεις το Πόλεμος και την Μάχη που κυκλοφορούσαν με αυτοτελείς ιστορίες. Οι πιο παλιοί σίγουρα θα το θυμούνται.
Voivod
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Μεγάλη ιστορία και τα συγκεκριμένα comics. Μόνο που ήταν και αυτά φουλ Άγγλο-αμερικανοφιλα και μας εκνεύριζε το τέλος των ιστοριών, στο οποίο νικούσαν πάντα τα φιλελεύθερα στρατόπεδα.