Γ. Γ. Χέρντερ: Έχουμε ακόμα Πατρώα Γη; (1765)[1]
Δεύτερο μέρος του έργου «Δημόσιο και Πατρώα Γη»
μετάφραση από τον Southman
Αν μη τι άλλο οι διαφόρων προελεύσεων «σερβιτόροι» του διαδικτύου, που πληρώνονται για να γελοιοποιούν την ιδεολογία του εθνικισμού, μετά από όσα τους έχουμε αναγκάσει να υποστούν σε θεματικές συζητήσεων όπως αυτές που αφορούσαν συνολικά τον Ρομαντισμό, το αν ο Χέρντερ αποδεχόταν την ελληνικότητα της Μακεδονίας, την σκέψη του Σορέλ κλπ, δείχνουν πραγματικά αχόρταγοι!! Το τελευταία διάστημα άρχισαν να μηρυκάζουν σε σχολιασμούς διαφόρων ιστολογίων την παλιά τους προβοκάτσια ότι, τάχα, ο γεννήτορας της πολιτικής θεωρίας του Ρομαντισμού, Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ, ήταν εισηγητής μιας αντίληψης φιλικής για τους Εβραίους της Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι ότι ο Χέρντερ εκτιμούσε την πολιτιστική σημασία της αρχαίας εβραϊκής γλώσσας και τον μυθικό πυρήνα των βιβλικών αφηγήσεων. Οπωσδήποτε δεν αντιμετώπισε ποτέ τους Εβραίους υπό το πρίσμα κάποιοι θεμελιωμένου ρατσιστικού δόγματος. Ταυτόχρονα όμως, για τους σύγχρονούς του Εβραίους, δηλαδή για τους Εβραίους της ιστορίας και όχι των μύθων, διατηρούσε την αρνητική εικόνα και την στερεοτυπική επιφύλαξη που χαρακτήριζαν τον μέσο Γερμανό της εποχής του. Ασφαλώς αυτό παραλείπεται να ειπωθεί από τους «σεφ» των «εστιατοριών». Όπως παραλείπεται και ότι παρόμοια θετική γνώμη για την εβραϊκή μυθολογία είχε υιοθετήσει και ο Σορέλ.
Επειδή, λοιπόν, τείνει πια να γίνει φετιχιστικό πάθος των κυπατζήδικων γκαρσονιών, που περνούν την ώρα τους σε αντιφιλελεύθερα ιστολόγια, το δημόσιο μαστίγωμα με επιχειρήματα παρουσιάζουμε σε αυτή την ανάρτηση ένα απόσπασμα από κείμενο του Χέρντερ το οποίο είναι ενδεικτικό της προσέγγισής του πάνω στο ζήτημα που ανακίνησαν οι «σερβιτόροι».
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο κείμενο γράφτηκε πριν ακόμη ο Χέρντερ γνωρίσει από κοντά τους Γάλλους διαφωτιστές και απορρίψει οριστικά τον ορθολογιστικό Διαφωτισμό. Συνεπώς πρόκειται για ένα από τα κείμενα που έγραψε ο Χέρντερ πριν ακόμα γίνει ο θεωρητικός του ρομαντικού εθνικισμού, το οποίο περιλαμβάνει τις λιγότερο αιχμηρές του θέσεις και εκφράζει την θετική εικόνα της εποχής -και ιδίως την δική του- προς την ρωσική απολυταρχική μοναρχία. Ωστόσο ακόμη και σε αυτό το τέτοιο κείμενο είναι εμφανείς ορισμένες από τις αντιθέσεις του Χέρντερ προς την φιλοσοφία του Διαφωτισμού.
Το θέμα του άρθρου αφορά την άποψη των Διαφωτιστών ότι η σημασία της πατρώας γης και της εθνικής ταυτότητας έτεινε να υποβαθμιστεί στις συνειδήσεις των καλλιεργημένων Ευρωπαίων του 18ου αιώνα, οι οποίοι μέσω της φιλοσοφίας του Διαφωτισμού υιοθετούσαν την ιδέα της προοπτικής ενός παγκόσμιου κράτους. Ο Χέρντερ απάντησε σε αυτό το ερώτημα, τονίζοντας ότι η πολιτική σημασία του πατριωτικού συναισθήματος είναι διαχρονική. Και, μάλιστα, στην τελευταία παράγραφο του αποσπάσματος που ακολουθεί έδωσε ένα παράδειγμα στο οποίο περιλαμβάνεται αναφορά στους σύγχρονούς του Εβραίους. Ας το διαβάσουμε προκειμένου να διαπιστώσουμε πως έβλεπε την συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων ο Χέρντερ.
Το «δημόσιον» των αρχαίων έχει κατά κάποιον τρόπο χαθεί στην σύγχρονη εποχή για το Κράτος, για τον Ρήτορα, για τον Συγγραφέα. Προκύπτει έτσι το ερώτημα, έχει άραγε χαθεί και η «Πατρώα Γη», που το όνομά της αποτελούσε την περηφάνια της Ρώμης, το κέντρο της Σπάρτης, το σύνθημα της Αθήνας, των Θηβών και της Κρήτης; Η αγάπη για την Πατρώα Γη, που προσκαλούσε τον νεαρό άνδρα στο πεδίο της μάχης και στον θάνατό του, που χάριζε γλυκύτητα στην λέξη «ελευθερία» και τον παρακινούσε σε πράξεις αλτρουιστικές και πατριωτικές, με μοναδική του φιλοδοξία να αποκτήσει από την κοινότητα ένα δάφνινο στεφάνι, αυτή η μεγάλη κινητήριος δύναμη, έχει σταματήσει τάχα να υπάρχει;
Δεν θα ήθελα να υπεισέλθω στα διάφορα πεδία έρευνας του, σχεδόν νομοθέτη, Μοντεσκιέ, για να αναζητήσω τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τις σημερινές μορφές διακυβέρνησης. Θα έπρεπε μάλλον να έχω σαν οδηγό μου τον Κρεβιέ, και αυτό θα οδηγούσε σε αντιδικίες[2]. Θα εξετάσω το θέμα γενικά, μιας και θα συμπεριλάβω μαζί και τα παλιά και τα νέα κράτη. Μήπως τελικά, όσον αφορά την τιμή, τη χρησιμότητα, την ελευθερία, το κουράγιο και την θρησκεία, δεν έχουμε πια «Πατρώα Γη»; Θα απαντήσω σε αυτές τις ερωτήσεις αντίστροφα.
Η θρησκεία, για τους Ρωμαίους και τους Έλληνες, ήταν σχεδόν αποκλειστικά πολιτικό ζήτημα. Τα γραπτά του Κικέρωνα σχετικά με την φύση των Θεών περιγράφουν γλαφυρά την κατάσταση του θρησκευτικού τους δόγματος, μιας και ο ίδιος ήταν augur (ιερομάντης)[3] που είχε δημόσιο λόγο. Χωρίς να θέλουμε να επιβαρύνουμε το μυαλό μας με τις σκέψεις του Σο και του Γουορμπάρτον για τα Ορφικά και τα Ελευσίνια Μυστήρια και σχετικά με τα σύμβολα και τα ιερογλυφικά, βλέπουμε ότι οι προστάτες-θεοί τους και η θρησκευτική λατρεία τους, τα μαντεία και οι τελετές τους δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια «ιερά ομίχλη» και καπνός από τις θυσίες που καίγονται στο βωμό με σκοπό να καλύψουν απ’ τα μάτια του λαού, το χαλινάρι και το ραβδί που χρησιμοποιούνταν για τον κατευθύνουν.
Εμείς δεν έχουμε μια τέτοια «θρησκεία της Πατρώας Γης», που θα διατηρούσε την αξία της μόνο εντός των τειχών μιας πόλης και θα άλλαζε όπως αλλάζει ο αέρας σε έναν άλλον τόπο. Ό,τι και αν λέει ο Μοντεσκιέ και ο θαυμαστής του ο Μπωμέλ, ό,τι και αν λένε ο Μπέιλ, ο Ρουσσώ και ο Ντιντερό για την σχέση της θρησκείας μας με το κράτος, παραμένει η πιο ακλόνητη από τις αλήθειες -ακόμα και αν ο Πούφεντορφ, ο Χάλερ, ο Μάρμπλυ δεν έγραψαν για αυτό και ακόμα και αν ο πιο νέος Χερ φον Μόσερ δεν θέλει να μιλήσει με πάθος για αυτό- ότι μια ειλικρινής, μέσα σε λογικά πλαίσια, θρησκευτική πιστή είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζονται θρόνοι και κράτη, ο πυλώνας δημαρχείων, παλατιών και φτωχόσπιτων και ότι στα αλήθεια η δική μας ένθεη θρησκεία εξασφαλίζει την ευτυχία μας και σε αυτόν τον κόσμο και πέρα από τον τάφο μας. Κατά τον ίδιον τρόπο, το εμπόριο και η διακίνηση των αγαθών έχουν κάνει την εποχή μας να είναι πιο ανεκτική έναντι ξένων θρησκειών, όσο αυτές δεν υποβαθμίζουν τους κεντρικούς πυλώνες του κράτους ή δεν καταπιέζουν και καταπατούν τις ελευθερίες των πόλεων. Η Ολλανδία, η Αγγλία και άλλες χώρες έχουν αναπτυχθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το να έχεις μια Ιερά Εξέταση αντί για ανοιχτό εμπόριο είναι σαν ένας αγγελιαφόρος που με το ένα του χέρι προσκαλεί καλεσμένους, με μια υπόσχεση πλήρους εξυπηρέτησης, και με το άλλο χέρι τους διώχνει, μαστιγώνοντάς τους ελαφρά.
Κατά δεύτερο λόγο, θέτω ξανά το ερώτημα, έχουμε μια πατρώα γη για την οποία ο πολεμιστής μπορεί να αγωνιστεί, να χύσει αίμα, να πεθάνει; Και βεβαία! Αν ο πολεμιστής δεν είναι απλά ένας, άνευ ηθικής, μισθοφόρος, που πουλάει το κουράγιο, το αίμα, τη ζωή του για χρήματα, όπως κάνουν στο δουλεμπόριο, τότε οι λέξεις πατρώα γη, βασιλιάς, βασίλισσα τον δονούν με έναν ήχο της νίκης που κάνει τις φλέβες του να πάλλονται, δίνουν ζωή στην καρδιά του και δυναμώνουν το χέρι του, το νευρικό του σύστημα και τα στήθια του με μια σιδερένια πανοπλία. Για έναν πατριώτη είναι γλυκό και έντιμο να πεθαίνει κανείς για την πατρώα γη[4], όχι μόνο για αυτήν που κυβερνάει ο νόμος και μερικές εκατοντάδες άνθρωποι, αλλά και για αυτήν που κυβερνάται από τον νόμο και από ένα και μοναδικό πρόσωπο -που όμως είναι ο πατέρας ή η μητέρα ενός λαού ευτυχισμένου. Το μικρό βιβλίο Σχετικά με τον Θάνατο για την Πατρώα Γη μιλάει για αυτό το θέμα εκ μέρους μου[5].
Κατά τρίτον, αναρωτιέμαι έχουμε σήμερα μια πατρώα γη που είναι συνώνυμη με την γλυκιά λέξη «ελευθερία»; Ναι! Αλλά σκεφτόμαστε διαφορετικά από τους αρχαίους την λέξη «ελευθερία». Για αυτούς η ελευθερία ήταν κάτι σαν αχαλίνωτη αυθάδεια, ένα τόλμημα όσων επιθυμούσαν να ελέγχουν τo πηδάλιο του κράτους εντελώς μόνοι τους, μια ισχυρογνωμοσύνη αυτών που δεν ανέχονταν κανέναν ανώτερο από τους ίδιους. Αντιθέτως στην εποχή μας όλα τα κράτη έχουν ενστερνιστεί την ισορροπία. Όσα δεν μπορούν να προστατέψουν τους εαυτούς τους χρειάζονται πατρικές μορφές. Ο χαρακτήρας του λαού μας δεν είναι πια η αυθάδης αγριότητα των αρχαίων, αλλά μια εκλεπτυσμένη και πιο μετριοπαθής «ελευθερία»: η ελευθερία της συνείδησης του να είσαι ένας έντιμος άνθρωπος και με χριστιανικές αρχές, η ελευθερία να απολαμβάνεις ήσυχα το σπίτι σου και το αμπέλι σου και να σου ανήκουν οι καρποί των κόπων σου, στην σκιά ενός θρόνου. Η ελευθερία του να είσαι ο δημιουργός της προσωπικής σου ευτυχίας και της άνεσής σου, να είσαι φίλος για τους αγαπημένους σου φίλους, πατέρας και κηδεμόνας για τα παιδιά σου. Αυτή είναι η ελευθερία, η μετριοπαθής ελευθερία, την οποία αναζητά σήμερα κάθε πατριώτης. Αυτό είναι το κόσμημα που η πόλη της Ρίγας παρέλαβε από τα χέρια της δίκαιας βασίλισσάς[6] της και που απολαμβάνει εξαίσια και με όλη την ευγνωμοσύνη που αρμόζει σε αυτή την κίνηση.
Τέλος, υπάρχει άραγε ακόμα στην εποχή μας, μια πατρώα γη η αγάπη για την οποία μπορεί να μας οδηγήσει σε ανιδιοτελή θυσία; Νιώθουμε πια ο,τιδήποτε που να πλησιάζει το πάθος που αισθάνονταν οι αρχαίοι όταν διαγωνίζονταν για την αγάπη της πατρώας γης τους, για την τιμή της και για την ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που της προσέφεραν σαν τo πιο πολύτιμο στεφάνι για έναν πατριώτη; Ποιος θα απαντούσε «όχι» σε αυτή την ερώτηση, όταν το αίμα του είναι ευγενές και σεβαστικό προς στους ανωτέρους του, όταν η καρδιά στο στήθος του χτυπάει με ζέση για τον αδελφό του, όταν θέλει με χαρά να είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα του όλου;
Μοναχά ένας Ελβέτιος που το μόνο που βρίσκει στον άνθρωπο είναι εγωιστικά κίνητρα, ένας Μάντεβιλ που θα μας μετέτρεπε όλους σε απλές μέλισσες, ένας Χομπς που αποτυπώνει την εχθρότητα στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, ένας Μακιαβέλι, που δημιούργησε την τερατώδη εικόνα του δεσποτικού άρχοντα που ρουφάει το αίμα του λαού του μέσα από «βρικόλακες» και «βδέλλες[7] φοροεισπράκτορες», μόνο τέτοιοι προκατειλημμένοι και κρύοι μισάνθρωποι μας ληστεύουν από την ευγενή αίσθηση του πατριωτισμού. Είναι κακιά ψυχή αυτή που επιτρέπει στον εαυτό της να καταληστεύεται έτσι, που ξεριζώνεται από την πατρώα γη της και ακολουθεί το πτολεμαϊκό σύστημα, κάνοντας κέντρο των πάντων την δική της ύπαρξη, που είναι απλά ένας σωρός από πηλό.
Ασφαλώς δεν θυσιαζόμαστε πια στα τυφλά. Έχει περάσει ο καιρός που στρατιές από πολεμιστές και ιππότες θα έσπευδαν να υψώσουν το σπαθί μόνο για ένα άγαλμα προς τιμήν τους και για ένα στεφάνι πάνω στα ματωμένα τους μαλλιά. Όταν νεαροί άνδρες θα φώναζαν την λέξη «Πατρίδα» μέσα στην αντάρα της μάχης, σαν τους αλλόφρονες ήρωες που φώναζαν κοντά τους κάποια αόρατη πριγκίπισσα για την οποία θυσιάζονταν. Αυτοί οι καιροί έχουν περάσει. Έχει, όμως, σβήσει μαζί τους και η φωτιά της αγάπης για την πατρώα γη; Δεν ήταν αληθινός πατριώτης ο Μέγας Πέτρος όταν αυτός, που είναι το όνομα και το θαύμα του αιώνα μας, έγινε ο πατέρας της παλιάς και ιδρυτής της νέας του πατρώας γης; Γιατί δεν συνέχιζε να κυβερνά με τον τρόπο των προκατόχων του, μέσα στην πολυτέλεια; Τι ήταν αυτό που του έβαλε στο μυαλό την σκέψη, που από μόνη της είναι άξια μιας Πετριάδας[8], να ξεριζώσει από τα παιδιά του, παρά τη θέλησή τους τότε, την ατίμωση που είχαν κληρονομήσει; Ποια αποκαΐδια τον έκαναν να μετατραπεί σε έναν μαθητευόμενο; Τι τον έκανε να αγκαλιάσει την ταφόπλακα του Ρισελιέ και να φωνάξει: «Μεγάλε άνδρα! Αν ήσουν ζωντανός θα σου έδινα την μισή μου αυτοκρατορία, αλλά θα με μάθαινες να κυβερνώ την άλλη μισή!»; Τι ήταν αυτό που τον ύψωσε ακόμα περισσότερο μέσα από όλες τις φουρτούνες και τις αναποδιές και τον ώθησε ακόμα περισσότερο στην επίτευξη των σκοπών του; Ω, μεγάλε πατέρα της πατρώας γης σου! Από το πατριωτικό σου πνεύμα θα μπορούσαν να γεννηθούν δέκα ηγεμόνες και να τους λατρεύουμε όλους!
Αν κάποιος αφαιρούσε από έναν βασιλιά ή μια βασίλισσα την γλυκιά σκέψη ότι εργάζεται για την πατρώα γη του/της, ότι κυβερνάει τα ίδια τα παιδιά του/της, τότε τίποτα δεν θα ήταν πιο εύκολο για τον βασιλιά από το να μετατραπεί στην εικόνα του Ηγεμόνα κατά τον Μακιαβέλι και για την βασίλισσα από το να μετατραπεί στην «μηχανική» βασίλισσα-μέλισσα του Μάντεβιλ. Αν κάποιος αφαιρούσε τις ζωογόνες λέξεις «για την πατρίδα» από έναν δικαστή ή από οποιοδήποτε άλλον άνδρα που ασκεί δημόσια αρχή και που απαιτείται να υποτάσσει τις προσωπικές του υποθέσεις στις δημόσιες, να αντιπαρέρχεται την ίδια του την προσωπική ισχύ, να υποσκελίζει τα προσωπικά του συμφέροντα και τα συμφέροντα της οικογένειάς του προς το συμφέρον του συνόλου, δεν θα ήταν αφελής τότε αν φόραγε ένα μικρό δάφνινο στεφάνι αντί για ένα πράσινο εβραϊκό σκουφί[9], αν αποδεχόταν την δικαστική έδρα αντί να αναζητεί χρυσορυχεία και εκκλησιαστικά πλούτη; Αν κάποιος εγκατέλειπε την λέξη «πατρίδα/πατρώα γη» πολλές σιωπηρές αλλά ευγενείς πράξεις φιλίας θα εξαφανίζονταν. Αυτός που κουβαλά τόσα πολλά βάρη επειδή έχουν την επιγραφή «πατρώα γη» θα τα ξεφορτωνόταν. Θα βάδιζε πάνω στα βάρη που ανέλαβε με την θέλησή του από πατριωτική υπερηφάνεια. […].
[1] Στο πρωτότυπο Publikum und Vaterland, μια ομιλία-παρουσίαση του Herder επί τη ευκαιρία των εγκαινίων του νέου Δικαστικού Μεγάρου της Ρίγας, πόλης στης οποίας το εκκλησιαστικό σχολείο εργαζόταν εκείνη την εποχή.
[2] Από όλους τους ιδεολογικούς αντιπάλους του Μοντεσκιέ, ο Κρεβιέ είναι ο μοναδικός που αξίζει σεβασμού, ιδίως για το έργο του Παρατηρήσεις επί του Βιβλίου: Το Πνεύμα των Νόμων.
[3] Αναφερόμαστε κυρίως στα έργα του Κικέρωνα De Natura Deorum και De Divinatione.
[4] Βλέπε συγκριτικά το δοκίμιο του ιδίου «Έχουμε ακόμα την Πατρώα Γη των Αρχαίων;» (1795).
[5] Πρόκειται για το έργο Tode für das Vaterland του Thomas Abbt (1761).
[6] Πρόκειται για την Μεγάλη Αικατερίνη, κατά την βασιλεία της οποίας η πόλη της Ρίγας απολάμβανε μια εκτεταμένη μορφή αυτονομίας.
[7] Στο σημείο αυτό, ο Χέρντερ φαίνεται να αγνοεί το Κεφάλαιο XVII του Ηγεμόνα, που ο Μακιαβέλι αναφέρει ότι ο Ηγεμόνας θα αποφύγει να γίνει μισητός «αν απέχει από την περιουσία των πολιτών και των υπηκόων του» γιατί «οι άνθρωποι ξεχνούν το θάνατο του πατέρα πιο γρήγορα από την απώλεια της πατρικής περιουσίας».
[8] Ένα υποτιθέμενο ηρωικό έπος, όπως η Ιλιάδα και η Αινειάδα.
[9] Ιδιωματική έκφραση που σημαίνει να «αποκομίσει χρηματικό όφελος».
Σχόλια:
Μόνο Ελεύθερη Ώρα αλάνια μου. ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΨΕΥΤΟΘΕΟ ΚΑΝΤ. Γι' αυτό εμείς οι ρομαντικοί είμαστε με Σέλινγκ
https://scontent.fskg4-1.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/304093476_10227721470131998_683178238112981907_n.jpg?stp=dst-jpg_p526x296&_nc_cat=100&ccb=1-7&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=GeABsvXKkkUAX89VH2v&_nc_ht=scontent.fskg4-1.fna&oh=00_AT9WTglBryKYLpYineEyBnT0l5ijMV68L7QD6d8utME0VA&oe=631B0565
"Όσο στενοκεφαλο είναι ένα σύστημα τόσο περισσότερο γοητεύει τους νοήμονες του κόσμου. Επί παραδείγματι, το σύστημα των υλιστών, η διδασκαλία του Ελβετιου και του Λοκ εισέπραξαν τη μεγαλύτερη επιδοκιμασία από την τάξη αυτή. Αναλόγως τώρα ο Καντ θα αποκτά διαρκώς περισσότερους οπαδούς απ'ότι ο Φίχτε".
Νοβάλις, "Σκέψεις", μτφ. Συμεών Σταμπουλος, Στιγμή, Αθήνα 2012, σελ. 56.
Μιας και σήμερα συμπληρώνονται 52 χρόνια από τη νίκη Αλιέντε στη Χιλή, και την άλλη βδομάδα 49 από την ανατροπή του, και σε συνδυασμό και με το θάνατο Γκορμπατσόφ, δυο συμπεράσματα:
Ότι ο σοσιαλισμός με το "ανθρώπινο πρόσωπο" είναι τόσο εκτεθειμένος στην αντίπαλη ιδεολογία ώστε η υπονόμευσή του να αποτελεί εν τέλει εύκολη υπόθεση.
Και ότι η ανατροπή των κυρίαρχων καπιταλιστικών σχέσεων μέσα σε μία κοινωνία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την αναγκαία ύπαρξη βίας προκειμένου να ξεριζωθούν όλα όσα εκπροσωπούν την αντίπαλη ιδεολογία.
Κατά τ' άλλα, και μόνο το γεγονός ότι, ενώ για τη Λατινική Αμερική υπάρχουν παραδείγματα εθνικού σοσιαλισμού, όπως του Περόν (Αργεντινή), του Πέρεθ-Χιμένεθ (Βενεζουέλα), του Ορτέγκα (Νικαράγουα), του Βελάσκο (Περού), του Τορίχος (Παναμάς), αλλά παρ' όλα αυτά ένα μεγάλο μέρος των εδώ "εθνικοσοσιαλιστών μας" προτιμά αντί για αυτούς να εξυμνεί τον τσάτσο της CIA και του κομπραδόρικου καπιταλισμού Πινοσέτ, λέει πολλά για το πόσο έχει διαβρωθεί ο "χώρος" από καθαρά western imperial ιδεολογήματα.
(φυσικά αυτό το σχόλιο δεν είναι άσχετο με την ανάρτηση για τον Χέρντερ. Ο Χέρντερ ήταν αυτός που στην εποχή του διατύπωσε ότι κανένα έθνος δεν έχει δικαίωμα να καταπιέζει άλλα έθνη, ό,τι έλεγαν δηλαδή και ο Περόν, ο Αλιέντε και οι υπόλοιποι εθνικο-ανεξαρτησιακοί ηγέτες της Λ. Αμερικής).
Μην είσαι υπερβολικός και μην προσπαθείς να δημιουργήσεις συγκρουσιακό κλίμα. Ποιος Εθνικοσοσιαλιστής ακόμη και από τους φερόμενους ως χιτλερικούς έχει μιλήσει υπέρ του Πινοσέτ;
Η ιδέα ότι το έθνος είναι πρώτα από όλα "Volksgeist" (η συλλογική ψυχή, πνεύμα, μιας κοινότητας) και ότι, ενώ τα άτομα έρχονται και φεύγουν από τον κόσμο, το πνεύμα αυτό μένει στους αιώνες, προέρχεται πρωτόλεια από τον Χέρντερ και στην πιο ολοκληρωμένη της μορφή από τον Χέγκελ.
Τις προάλλες σε άλλο μπλογκ αναφέρθηκε ο Χέγκελ, και πετάγεται κάποιος και λέει "τι σχέση έχει μωρέ ο Χέγκελ με τον εθνικισμό;" Πώς δεν ρώτησε και τι σχέση έχει ο Τζεντίλε με τον εθνικισμό! Αλλά αυτά είναι τα αποτελέσματα τόσων δεκαετιών που οι εκδότες του "χώρου" νοιάζονταν μόνο να εκδίδουν τον κάθε Σεράνο και την κάθε Σίτσα, αντί να ασχοληθούν σοβαρά με την κλασική ευρωπαϊκή φιλοσοφία, την οποία παρέδωσαν στην αριστερά.
Δεν υποτιμούμε κανένα συγγραφέα. Και η Σίτσα έχει το ενδιαφέρον της. Αρκεί να υπάρχει σωστή αξιολόγηση προσώπων.
Ένας κομμουνιστής δεν θα αξιολογήσει τον Μαρξ ως υποδεέστερο του Σκληρού. Ένας φιλελεύθερος δεν θα αξιολογήσει τον Μπένθαμ ως υποδεέστερο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου. Στον δικό μας χώρο θα ακουστεί η κάθε πιθανή μαλακία.
Είναι γνωστή η ανικανότητα αντίληψης των βασικών γραμμών όχι της ιστορίας των ιδεών αλλά απλά της ιστορίας που μαστίζει τον άμοιρο χώρο. Παλαιότερα οι βλάκες είχαν το βίτσιο να γίνουν φυρερισκοι. Τα τελευταία χρόνια απέκτησαν το βίτσιο να κάνουν τους ιδεολογικούς καθοδηγητές. Είναι βλέπεις και αυτό το ξεσκέπασμα του "Πατριάρχη" που άφησε χώρο για νέους τσαρλατάνους.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Είναι εθνικοσοσιαλιστής ο Αλιέντε ρε παιδιά, μαζί με Μάο, Στάλιν, Τσαουσέσκου κ Χότζα!
Μάλλον σε λάθος νήμα απάντησες "σεφ". Γράψαμε εμείς κάτι τέτοιο; Μπορείς να συζητήσεις τον πόνο σου με το παιδί που έγραψε το συγκεκριμένο σχόλιο.
Τώρα αν θες τη δική μας γνώμη α) για τον Χότζα και την Αλβανία μην μιλάς και πολύ γιατί θα σε μαλώσει ο πρέσβης και οι φιλοαλβανοι σύντροφοί σου στο "μέτωπο Ζελένσκι", β) τον Τσαουσέσκου κοροϊδεύετε ότι έκλεινε το ρεύμα, αλλά τουλάχιστον αυτός είχε το κράτος χωρίς ουσιαστικά χρέη στους τοκογλύφους της οικουμένης -σε αντίθεση με τους σημερινούς συναγωνιστές σας Ευρωπαίους ηγέτες του φιλελευθερισμού που θα παρέχουν ρεύμα με το δελτίο στα πιο χρεωμένα κράτη της υφηλίου.
Απορώ ρε μάγκες πως έχουν μούτρα και βγαίνουν να ξαναγράψουν στα blogs αυτά τα παπάρια; Έχουν φάει τόσα πακέτα με Στράσερ, Δραγούμη, Σορέλ, Χέρντερ (για τη Μακεδονία), ξανά Χέρντερ (για τους Εβραίους), ελληνικό Ρομαντισμό, γερμανικό Ρομαντισμό, Διαφωτισμό. Πόσο ξεφτιλισμένος άντρας πρέπει να είναι κάποιος για να βγαίνει και να κάνει τον εκδότη ή τον blogger του χώρου μετά από όλα αυτά;
εμεις απορουμε πως γινεται να μιλανε καποιοι για σοσιαλισμο αναφεροντας και τη Βενεζουελα μαλιστα που αποτελει το πιο προσφατο παραδειγμα αποτυχιας του δειχνοντας μας μεχρι και σκελετομενα σκυλια! Μαμουτεεε ουτε τα σκυλια δεν θα αφησει ζωντανα ο μπολσεβικισμος σου. ξυπνα πριν ειναι αργα και τα κανεις παρεα! σε παραδεχομαι παντως που καταφερες το ακατορθωτο: να κανεις ολα τα εστιατορια να στραφουν εναντιον σου θελοντας να δηλητηριασουν το φαγητο της ΦΛΕΦΑΛΟ! κυριε διαχειριστα σημειωσε και παλι: 3.15 τη νυχτα σου ηρθε ο εθνοκαπιταλιστης Λεμουριος για να σχολιασει. δεν κρατιοταν...
-Λεμουριος τρολιστας
Ο Αχιλλέας είπε...Το γνωστό πρακτόρι εν ονόματι Λεμούριος Τραβελίστας κατάφερε να βάλει δύο λέξεις, με δυσκολία, δίπλα-δίπλα για να μας αποδείξει για ακόμη μια φορά ότι η Νέα Δημοκρατία του έχει λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα.
Ο δεξιός υπάνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι ο Τζημερικός φιλελευθερισμός του ΔΕΝ λειτουργεί και μαζικά η Ελλάδα βουλιάζει σε όλο και μεγαλύτερη ένδεια. Η πτώση πλέον γίνεται χωρίς αλεξίπτωτο σε όλη την Δύση. Στον, ακόμη πιο, καπιταλιστικό Καναδά, πολίτες βουτηγμένοι όλη τους την ζωή στην πενία ζητούν "assisted suicide" από την Καναδική κυβέρνηση... Παιδιά μην διαβάζετε dystopic fiction απλά διαβάστε Google News, το ίδιο είναι πλέον!
"Επίσημα ο φασισμός γεννήθηκε στο Μιλάνο την Κυριακή 23 Μαρτίου 1919 (...). Το πρόγραμμα των φασιστών, που ανακοινώθηκε δύο μήνες αργότερα, (...) πρότεινε την καθιέρωση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες και ψήφο στα δεκαοκτώ, κατάργηση της άνω βουλής, σύγκλιση συντακτικής επιτροπής για την κατάρτιση νέου συντάγματος στην Ιταλία (προφανώς χωρίς τη μοναρχία), οκτάωρη εργασία, συμμετοχή των εργατών στην τεχνική διαχείριση της βιομηχανίας, μερική δήμευση κάθε είδους πλούτου μέσα από την επιβολή μεγάλων και προοδευτικών φόρων στο κεφάλαιο, κατάσχεση συγκεκριμένου μέρους της εκκλησιαστικής περιουσίας και δήμευση του 85% από τα κέρδη του πολέμου ". Robert O. Paxton, Η ανατομία του φασισμού, Κέδρος, Αθήνα 2006, σελίδες 15-16.
Λεμούριοι εστιάτορες θα σας ταράξουμε στην παραπομπή.
Ρεμπουτζουλε, πριν δύο μήνες η λέσχη σου έβριζε τον Φασισμό και τον Μουσολίνι ως ιμπεριαλιστη και κατώτερο του ακροδεξιού μοναρχικού Μεταξά.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Η λέσχη μας δεν βρίζει ιστορικές προσωπικότητες, ανόητο πλάσμα. Βρίζει λιμοκοντορους σαν εσένα που έχουν καταδεχονται να έχουν ως επάγγελμα την προβοκάτσια.
Στο παράδειγμα που θυμίζεις, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα, στηλιτεύουμε την αντίφαση και την συμφεροντολογικη απόκλιση από την αρχική ιδεολογία. Δυστυχώς ο Μουσολίνι μετά το 1922, προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξη αστικών κύκλων, δεν εφάρμοσε με μεγάλη συνέπεια το σοσιαλιστικό ιδρυτικό πρόγραμμα. Προσπάθησε να το κάνει στο Σαλο αλλά δεν του το επέτρεψε ο Χίτλερ.
Συνεπώς εμείς δεν προσκυνάμε ούτε δόγματα, ούτε είδωλα. Υπερασπιζόμαστε τις αξίες, την ιδεολογία μας και την αλήθεια. Οι ιδέες είναι πάνω από κάθε πρόσωπο. Παλιά πλατωνική αρχή αυτή, ανόητε Δεξιέ.
Αγράμματο γκαρσόνι, στους εθνικιστές σοσιαλιστές έβαλα τους Περόν, Πέρεθ-Χιμένεθ, Βελάσκο, Ορτέγκα και Τορίχος.
Μάθε να διαβάζεις.
Ο Αλιέντε ήταν σοσιαλδημοκράτης εθνικο-ανεξαρτησιακός. Η στάση των εθνικοσοσιαλιστών προς τον Αλιέντε πρέπει να είναι: απέραντος σεβασμός για το ηρωικό του τέλος και τον αγώνα του, αλλά ταυτόχρονα κριτική στις δημοκρατικές αυταπάτες του. Χωρίς πλέριο επαναστατικό τσάκισμα της αστικής κρατικής μηχανής και της μεγάλης ιδιωτικής ιδιοκτησίας, οποιαδήποτε προσπάθεια εθνικής μετάβασης στο σοσιαλισμό θα έχει δυστυχώς την τύχη του Αλιέντε.
Κατά τα άλλα, αναφέρεις τον Μάο, αλλά δεν είμαστε εμείς που αναπαράγουμε το μαοϊκό σύνθημα περί "ρώσικου ιμπεριαλισμού" αντίθετα εσείς, τα βρωμερά γκαρσόνια, είστε αυτοί που το αναπαράγετε, και αναφέρεις τον Χότζα που χρηματοδοτούσε αντάρτικα κινήματα Αλβανών στο Κόσοβο από τα οποία προέκυψε ο Ουτσεκά, και εμείς δεν γουστάρουμε Ουτσεκά, εσείς όμως τον γουστάρετε. Όσο για τον Πινοσέτ, πραγματικά δεν θα ήθελες να με αναγκάσεις να βρω και να σου παρουσιάσω όλα τα ελληνικά τουιτερικά ακάουντ με "88" στο τέλος, του εστιατορίου και όχι μόνο, που ποστάρουν το meme με το ελικόπτερο και λοιπές φιλο-πινοσετικές γλίτσες. Ειλικρινά, δεν θα φτάσουν ούτε 10 ξεχωριστές αναρτήσεις εδώ μέσα για να χωρέσουν όλα. Χάρισμά σας λοιπόν και ο Μάο, και ο Χότζα και ο Πινοσέτ.
πωωωω, το θυμάμαι αυτό το Πρόγραμμα του 1919 που παρέθεσε ο συναγωνιστής Ρεμπούτζουλος, και πως το 1936 ο Τολιάτι του ΚΚΙ και της Γ' Διεθνούς έλεγε ότι η εφαρμογή αυτού του προγράμματος στην Ιταλία θα είναι επανάσταση ανάλογη αυτής που θέλουν οι κομμουνιστές.
με αυτόν τον φασισμό είμαστε. Όχι με του Ανιέλι.
μα εγω δεν δηλωσα ποτε μου ιταλος φασιστας και γερμανος εθνικοσοσιαλιστης, αλλα εθνοκαπιταλιστης! οποτε δεν μου λενε τιποτα παραπομπες για τον Φασισμο που ηταν κομμουνισμος μονο για ιταλους, οπως και ο εθνικοσοσιαλισμος ηταν κομμουνισμος μονο για Γερμανους, ενω ο μαρξιστικος κομμουνισμος για ολοκληρη την ανθρωποτητα. μιλωντας παρα μονο στα οικονομικα. ευτυχως ο Χιτλερ δεν εκανε πραξη της ανεφαρμοστες σοσιαλιστικες βλακειες που ειχε γραψει οταν αντιληφθηκε τον αυτοκαταστροφικο σοσιαλισμο και φερθηκε περισσοτερο εθνοκαπιταλιστικα σε σχεση με τον κομμουνιστη και προδοτη μαλιστα Στρασσερ! Οσο για τον Καναδα και καθε αλλο σημερινο Δυτικο κρατος, οσο συνεχιζει να παρεμβαινει το κρατος στην οικονομια βαζοντας φορους για παραδειγμα, παυει να υπαρχει ελευθερη αγορα και αρα καπιταλισμος! συνεπως ο σοσιαλισμος ειναι αυτος που αποτυγχανει και παλι και οχι ο καπιταλισμος που δεν υπαρχει πουθενα στη Δυση σημερα παρα μονο στα λογια! αυτα γραφει το μενου του δικου μου εστιατοριου που για αυτο το λογο και αλλους ρατσιστικους αν θελουμε να ξεφυγουμε απο τα οικονομικα, ειναι εναντια σε ΝΑΤΟ και ΕΕ παιρνοντας το μερος του αντιδιαφωτιστη και καπως πιο κοντα στον εθνικοκαπιταλισμο μας Πουτιν. για να απαντησω ξανα στο ερωτημα που δεχτηκα περι ΝΑΤΟ και ΕΕ. επιστρεφω στη λαντζα μου τωρα Μαμουτε...
-Λεμουριος τρολιστας
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Πώς γίνεται να σου αρέσει ο αντιδιαφωτισμος και να απορρίπτεις την κρατική παρεμβατικότητα, ρε παρανοϊκέ; Ακόμη και ο Έντμουντ Μπερκ υποστήριζε τις παρεμβάσεις και την φορολογία για να υπάρχει στρατός και δημόσια υγεία. Όλοι οι αντιδιαφωτιστές ήταν κατά του φιλελεύθερου καπιταλισμού. Ο Μπονάλ, ο Μπερκ, ο Μύλλερ, για να μην πάμε στους νεώτερους που είχαν δηλωμένες σοσιαλιστικές ή κοινοτιστικες οικονομικες θέσεις μα όλοι σου λέω.
Άρα στην περίπτωση τη δική σου χρειάζεται α) ένας πολιτικός επιστήμονας για να σου δείξει ότι βρίσκεσαι σε λάθος πολιτικό χώρο β) ή ένας μπάτσος για να σου διευκρινίσει ότι δεν μασάμε από τα κυπατζήδικα κόλπα του εδώ και δέκα χρόνια η) ή ένας ψυχίατρος για να σε περιθάλψει. Διάλεξε το σου χρειάζεται περισσότερο από τα τρία.
Λεμουριε ψ@λιστα έρχονται νύχτες των μεγάλων μαχαιριών ( αντίστροφες αυτή την φορά) για αστούς , ακροδεξιών και εθνικοκαπιταλιστων! Φαιοκοκκινο μέτωπο ή Τέφρα!
In August 1936, the Comintern published a manifesto, titled "For the Salvation of Italy and the Reconciliation of the Italian People", which was written by Togliatti. It was addressed to "the blackshirt brothers" and appealed for unity between Communists and Fascists: "We Communists have made ours the Fascist programme of 1919, which is a programme of peace, liberty and defence of the interests of the workers. ... The Fascist programme of 1919 has not been realised! Let's struggle united for the realisation of this programme".
Αξιόλογη η οπτική του Χέρντερ και εύστοχη η κριτική κατά Χομπς και λοιπών, όμως η αρχαιογνωσία του ήταν ελλιπής για να κάνει οξυδερκείς συγκρίσεις, καθώς βασιζόταν στις περιορισμένες γνώσεις της εποχής του.
Κακό πράγμα η λεγόμενη 'ελεύθερη αγορά', πόσο μάλλον με καπιταλιστική νοοτροπία.
Ο παραπάνω χρήστης δεν έχει αντιληφθεί πως τα δυτικά πολιτεύματα είναι καπιταλοκρατίες με τις κυβερνήσεις να παρεμβαίνουν για να συντηρούν διαπλεκόμενους και κατεστημένους οικονομικά και ιδεολογικά.
Περισσότερο όμως, την τραγικότητα της θνητής ύπαρξης και την πνευματική της διέξοδο.
Το πρόβλημα σε ανατολή και δύση είναι η άνοδος χαρακτήρων χωρίς πνεύμα, φρόνημα και αντίληψη.
"Αν οι φιλόσοφοι δεν γίνουν βασιλείς στις πόλεις, ή αυτοί που ονομάζονται σήμερα βασιλείς και δυνάστες δεν φιλοσοφήσουν γνήσια κι όσο χρειάζεται, σε τρόπο που να συμπέσει στο ίδιο πρόσωπο και δύναμη και φιλοσοφία, και δεν αποκλειστούν αναγκαστικά οι πολλές και διάφορες φύσεις ανθρώπων, που τραβούν σήμερα χωριστά τον ένα ή τον άλλο απ᾽ αυτούς τους δυο δρόμους, είναι αδύνατο, φίλε μου Γλαύκων, να σταματήσει το κακό στις πόλεις και σ᾽ όλο, νομίζω, το ανθρώπινο γένος, ουδέ να ξεφυτρώσει όσο είναι κατορθωτό και να δει το φως του ήλιου και αυτή η πολιτεία που εμείς τώρα χαράξαμε το σχέδιό της. Αλλ᾽ αυτό είναι που τόσην ώρα τώρα δίσταζα να το βγάλω από το στόμα μου, επειδή το ᾽βλεπα πόσο πολύ παράδοξο θα φανεί στην κοινή γνώμη· γιατί είναι πραγματικώς δύσκολο να το νιώσει κανείς πως με κανέναν άλλο τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει ευδαιμονία ούτε για τα άτομα ούτε για τις πολιτείες.
Πρέπει πραγματικώς να περιμένεις, Σωκράτη, μ᾽ αυτή τη γνώμη και το λόγο που ᾽πες να δεις να ξεσηκώνουνται πάρα πολλοί κι όχι οι χειρότεροι καταπάνω σου, να πετούν έτσι τα φορέματά τους και γυμνοί ν᾽ αρπάζουν για όπλο ό,τι πρωτοβρεθεί μπρος τους και μ᾽ όλη τη φόρα τους να σου ριχτούν για να σε διορθώσουν μια χαρά· που αν δεν τους αποκρούσεις με τους λόγους σου και ξεφύγεις, έχεις ν᾽ ακούσεις των παθών σου τον τάραχο για τιμωρία σου.
Μα δεν είσαι εσύ η αιτία για όλ᾽ αυτά;
Κι έκαμα πολύ καλά· δε θα σε παρατήσω μολαταύτα στην τύχη σου, μα θα σε βοηθήσω μ᾽ όποια μέσα διαθέτω: με το ενδιαφέρο μου και με το θάρρος που θα σου δίνω και ίσως με το να είμαι σε θέση ν᾽ απαντώ πιο αρμονισμένα από κάθε άλλον στις ερωτήσεις σου. Μ᾽ ένα λοιπόν τέτοιο βοηθό που έχεις, προσπάθησε ν᾽ αποδείξεις στους άπιστους πως έτσι είν᾽ αυτά όπως τα λες εσύ.
Ποιοί αξίζουν να ονομάζουνται φιλόσοφοι
Ας προσπαθήσω λοιπόν, αφού μου εξασφαλίζεις και συ την τόσο πολύτιμη συμμαχία σου· μου φαίνεται όμως πως είναι ανάγκη, αν θέλομε να γλιτώσομε οπωσδήποτε απ᾽ αυτούς που λες, να εξηγηθούμε μαζί τους ποιοί είναι αυτοί οι φιλόσοφοι που τολμούμε να λέμε πως σ᾽ αυτούς πρέπει ν᾽ ανατεθεί η εξουσία, για να μπορέσει κανείς, αφού ξεκαθαριστεί αυτό το ζήτημα, να υπερασπίσει την ιδέα του αποδείχνοντας ότι οι τέτοιοι μόνο έχουν από τη φύση το δικαίωμα και να φιλοσοφούν και να κυβερνούν την πολιτεία, και όλοι οι άλλοι μήτε ν᾽ ανακατώνουνται με τη φιλοσοφία και ν᾽ ακολουθούν τους αρχηγούς εκείνους."
https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=111&page=71
Ο/Η Ανώνυμος είπε...ληγμενα ναρκωτικα παιρνετε εκει στη ΦΛΕΦΑΛΟ ή μηπως η κομμουνιστικη συμμορια του Μαμουτου με τις τραγιασκες σας βαζει να πουλατε Μεσαιωνισμο για να περασετε τον μπολσεβικισμο σας και σε εμας τους αντιδιαφωτιστες; ποιος πολιτικος επιστημονας ρε καρναβαλε να μου πει τι; ιστορια δεν ξερεις; για να υπαρχει κρατικος παρεμβατισμος, θα πρεπει να υπαρχει πρωτα κρατος και αυτο υπηρξε για πρωτη φορα απο τον Διαφωτισμο και επειτα! προηγουμενως ειχαμε αυτοκρατοριες και κανενας βασιλιας δεν παρεμβαινε στην οικονομια για να σου πει ποσα καρπουζια να πουλησεις και σε ποια τιμη! φορο του πληρωνες για να σε προστατευει απο πολεμους στους οποιους δεν πολεμουσαν ολοι οι υπηκοοι αλλα επιλεγμενα ατομα. παρολο αυτα μπορουσες να ζησεις ελευθερος εκτος επικρατειας του βασιλειου χωρις να σε ενοχλει κανενας αν ηθελες ή να υπηρετησεις αλλον βασιλια.
σημερα και εν καιρω κρατους πανιβλακα, οχι μονο χρειαζεται να σου δωσει αδεια για να στησεις παγκο σε λαϊκη ωστε να πουλησεις τα καρπουζια σου, αλλα σου γκρεμιζουν και το σπιτι αν δεν παρεις αδεια επικαλουμενοι οι γραφειοκρατες του οτι ειναι αυθαιρετο! χωρια που σου το κατασχει το κρατος αν απαρνηθεις την κληρονομια του για να γλυτωσεις παλι φορους και ΕΝΦΙΑ!!! και μετα μου μιλας για φιλελευθερισμο και ελευθερη αγορα καπιταλισμου οτι εχουμε σοσιαλιστακο; αφου το δικο σου οικονομικο συστημα κυβερναει με μανδυα καπιταλισμου και φιλελευθερισμου για να σε εξαπαταει! σου αντιπροτεινω καθηγητη Μεσαιωνολογιας για να σου μαθει πργαματικα τι εστι αντιδιαφωτισμος και οχι οπως σου τον μαθαινουν τα κομμουνιστικα πανεπιστημια οπου συχναζεις! με τους Λεμουριους δεν βγαζεις ακρη να ξερεις. παρατα τα πριν καταληξεις ο ιδιος σε ψυχιατρειο!!!
-Λεμουριος τρολιστας
Εσύ αφελή χρειάζεται δάσκαλο γυμνάσιου. Όχι πολιτικό επιστήμονα. Για να σου μάθει ότι πριν τον Διαφωτισμό δεν υπήρχε ο μεσαίωνας. Μετά τον μεσαίωνα υπήρχε μια σειρά ιστορικών περιόδων (Αναγέννηση, Μεταρρύθμιση, Αντιμεταρρύθμιση,) στην τελευταία εκ των οποίων πριν την γαλλική επανάσταση είχε σχηματιστεί το υπόβαθρο του συγκεντρωτικού νεωτερικού κράτους. Στη Γαλλία ήδη από την εποχή του Λουδοβίκου του 14ου είχαν καταργηθεί τα προνόμια των τοπικών ευγενών και η εξουσία είχε συγκεντρωθεί στον βασιλιά και τις κυβερνήσεις του. Δυστυχώς για σένα ο βασιλιάς και οι κυβερνήσεις του φορολογούσαν και παρενέβησαν κανονικότατα στην αγορά, υπήρχαν ακόμη οι συντεχνίες (μεσαιωνική οικονομική και παραγωγική οργάνωση που ήταν άσχετη με την ελεύθερη αγορά).
Δεν περιμένουμε από το ελλαδικό εκπαιδευτικό σύστημα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να προσφέρει σοβαρή παιδεία. Αλλά, αφού είσαι και φιλελεύθερος ρε στουρνάρι, μόνος σου δεν μπορείς να κάνεις τον κόπο να πάρεις την ατομική πρωτοβουλία και να μάθεις ευρωπαϊκή ιστορία πριν αρχίσεις να συζητάς για πολιτικά ζητήματα;
Οι όροι "παραδοσιοκράτης" και "αντιδιαφωτιστης" που χρησιμοποιείς αμαθαστε δεν είναι ελευθέρας ερμηνείας για να τους μεταχειρίζονται ηλίθιοι όπως εσύ. Έχουν επιστημονικό και συγκεκριμένο πολιτικό υπόβαθρο και αφορούν πολιτικές στάσεις που εμφανίστηκαν από τον 18ο αιώνα και μετά. Δεν αποκαλείται αντιδιαφωτιστης κάποιος που γενικά και αόριστα ενδιαφέρεται για την μεσαιωνική ιστορία ή γράφει ανοησίες για μια υποτιθέμενη απαγωγή κάποιας μεσαιωνικής πολιτικής πραγματικότητας και μεταφυτευση της στο μεταμοντέρνο παρόν.
Μα τη γαλλική επανάσταση για αυτό ακριβώς την έκαναν οι φιλελεύθεροι Λεμούρι. Γιατί ήθελαν ατομικές ελευθερίες. Μέσα σε αυτές πρώτη ήταν η ελευθερία της αγοράς. Αν τους την παρείχαν οι Βουρβόνοι στο βαθμό που ήθελαν οι φιλελεύθεροι αστοί θα ήταν ευχαριστημένοι και δεν θα επαναστατούσαν. Εσύ πως είναι δυνατόν να είσαι υπέρ της ελεύθερης αγοράς και την ίδια στιγμή υπέρ των Βουρβόνων; Ψυχίατρο χρειάζεσαι επειγόντως.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κομμουνιστές ήταν και οι Βουρβόνοι; Δεν το ξέρατε; Πάντως καλά κάνετε και επιτρέπετε τέτοιες παρεμβάσεις. Να βλέπουν όλοι οι αναγνώστες τι σαράκι του ελληνικού δημοσίου πανεπιστημίου είναι οι δαπίτες. Τέτοια άτομα συγκροτούν την πρώτη δύναμη επί σειρά ετών του φοιτητικού κινήματος. Ευτυχώς φέτος πήραν ένα πρώτο μάθημα -αν και νομίζω ότι ζούν σε παράλληλα σύμπαντα όπως ο Λεμούριος και ακόμα δεν την έχουν ακούσει.
Τι να πρώτοσχολιάσω; Τι να πω; Αρχικά ο ίδιος ο Λεμούριος, αυτό το νέοδημοκρατικό καθίκι (!), πέραν του ότι έχει φάει τόσο ξύλο από εμάς όπου πλέον λέει ότι πάει να κάνει λάτζα, είναι κυριολεκτικά καθυστερημένος. Ο ίδιος, υποθέτω ως μελετητής του Hoppe, λέει ότι τον Μεσαίωνα είχαν... άναρχο-καπιταλισμό! Μιλάμε για τον Μεσαίωνα των guilds. Μιλάμε για τον Μεσαίωνα όπου υπήρχε καχυποψία για τους καινούργιους ξένους της πόλης καθώς δεν ήξεραν εάν είχαν έρθει για να πάρουν την δουλειά κάποιου. Μιλάμε για τόσο οργανωμένα συνδικάτα που υπάρχουν ακόμη σε υβριδική μορφή στο Λονδίνο! Όπως το Butcher's Guild. Τον Μεσαίωνα όπου δεν μπορούσες να "αναπνεύσεις" ως επαγγελματίας στα κατάστηματα του κέντρου της πόλης εάν δεν το ενέκριναν τα συνδικάτα! Τον Μεσαίωνα όπου συνεχίζες το επάγγελμα της οικογένειας σου και μάθαινες την δουλειά δίπλα στον πατέρα σου από μικρός.
Για αυτόν τον Μεσαίωνα μιλάς ρε Δεξιό σκουπίδι; Που επειδή ο καπιταλισμός σας έχει καταντήσει γιατρούς, δικηγόρους και μηχανικούς να βγάζουν 700 ευρώ τον μήνα μέχρι τα 45 λέτε ότι είναι σοσιαλισμός; Αλλά καλά κάνει η ΦΛΕΦΑΛΟ και αφήνει αυτά τα σχόλια. Να δουν όλοι στον εθνικιστικό χώρο τι σημαίνει Λεμούριος, ΔΑΠ κλπ. Ένα μάτσο αγράμματα βόδια! Μέχρι και ένα δώδεκα χρονώ παιδί μπορεί να αναπτύξει επιχειρηματολογία ενάντια στους νεοδημοκράτες τελικά! Ζήστε εσείς για εμάς με τα λεφτά της πρεσβείας ρε γουρούνια! Αλλά να ξέρετε ότι αυτό που κάνετε θα το πληρώσετε και σε αυτή τη ζωή και στην επόμενη!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πράγματι, από προσωπική εμπειρία (Ανώνυμε, δεν είναι κακό πράμα η εμπειρική γνώση ρε, μην τη σνομπάρεις έτσι!) οι Δαπίτες είναι οι πλέον άσχετοι περί των ουσιωδών στοιχείων του φιλελευθερισμού. Για την ακρίβεια, δεν τα κατανοούν καν. Μέσα στα Πανεπιστήμια, αν ρωτήσεις για φιλελευθερισμό, φοιτητές από ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΚΝΕ, ανένταχτοι εθνικιστές σαν τον Μαμούτο, θα ξέρουν σε γενικές γραμμές να σου πουν τι είναι αυτό. Οι Δαπίτες ούτε καν σε γενικές γραμμές δεν ξέρουν.
Όποιος διαβάσει το Μανιφέστο του Paetel και τα γραπτά του Niekisch αντιλαμβάνεται ότι δεν γίνεται να είναι κανείς εθνικομπολσεβίκος και ταυτόχρονα αντιλενινιστής.
Με τον Λένιν διαφωνούσαν οι εθνικομπολσεβίκοι ΜΟΝΟ ως προς τον διεθνισμό.
Την Οκτωβριανή Επανάσταση τη θεωρούσαν απελευθέρωση του ρώσικου λαού, και τις πρακτικές της τις επικροτούσαν (άλλωστε τον φιλελέ Κερένσκι ανέτρεψαν οι μπολσεβίκοι, όχι κανέναν εθνικοεπαναστάτη).
Το παρακάτω ανήκει στον Νικολάι Ουστριάλοφ, θεωρητικό των Smenovekhovtsy (Ρώσων εθνικομπολσεβίκων της δεκαετίας του 1920):
"The Civil War is lost definitely. For a long time Russia has been travelling on its own path, not our path ... Either recognize this Russia, hated by you all, or stay without Russia, because a 'third Russia' by your recipes does not and will not exist ... The Soviet regime saved Russia - the Soviet regime is justified, regardless of how weighty the arguments against it are ... The mere fact of its enduring existence proves its popular character, and the historical belonging of its dictatorship and harshness."
Δε λέω, καλός ο εθνικισμός, αλλά χωρίς ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ είναι κούφιος. Το έδειξε η ιστορία. Οι Λευκοί Ρώσοι και οι Τσέτνικ Σέρβοι μίλαγαν μόνο για έθνος σε καιρό που ο κόσμος δεν είχε ψωμί να φάει. Πήγαιναν στον πεινασμένο μουζίκο με σύνθημα "ΟΥΓΚ ΜΕΓΑΛΗ ΡΩΣΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΕΡΒΙΑ ΟΥΓΚ". Τους κοίταζε ο μουζίκος και ρωτούσε "ψωμί έχεις να μου δώσεις;", κι αυτοί εκεί κολλημένοι "ΟΥΓΚ ΜΟΝΟ ΕΘΝΟΣ ΟΥΓΚ". Ε, τι πιο λογικό μετά ο μουζίκος να πάει με τους μπολσεβίκους; Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι ήταν πιο έξυπνοι, είχαν και κοινωνική δημαγωγία μαζί με την εθνική, και φτάσανε να κυβερνήσουν.
Έχει επιμέρους εκδοχές ο εθνικομπολσεβικισμος. Σε γενικές γραμμές ισχύει αυτό που λες. Αλλά θα βρούμε και διαφορές. Ο ίδιος ο Λιμονωφ δεν ήταν και τόσο φανατικός του Λένιν. Πιο πολύ τον Μουσολίνι, τον Μισίμα και τον Στάλιν έβλεπε ως προδρόμους. Όμως η συγκεκριμένη συζήτηση είναι άσχετη τόσο με το άρθρο όσο και μετά υπόλοιπα σχόλια.
Πάντως οι εθνικομπολσεβικοι που αναφέρεις, ειδικά ο Πάετελ, ήταν υπέρ της Γαλλικής Επανάστασης
Ο πλέον συντηρητικός των συντηρητικών Καρλάιλ επίσης την θεωρούσε αναπόφευκτη, γιατί την ερμήνευσε ως κατάληξη μιας παρακμιακής πολιτικής τάξης (αυτής της γαλλικής πεφωτισμένης μοναρχίας, που ήταν ανίκανη να αναπαραχθεί). Ο Χέρντερ την είδε με έναν περίπου ουδέτερο τρόπο, με παρόμοιο σκεπτικό. Αρκετοί ελευθεριακοί ρομαντικοί την υποστήριξαν ενώ και σε νεορομαντικούς της γενιάς του 1890 (ακόμη και σε συντηρητικούς ή σε προφασίστες) ήταν αρεστή γιατί κινητοποίησε τις λαϊκές μάζες και τις έκανε ενεργές στο πολιτικό παιχνίδι. Το θέμα δεν είναι να ψάχνεις οπαδικες ταυτίσεις στα ιστορικά γεγονότα. Το θέμα είναι να μπορες να κάνεις τις κατάλληλες διακρίσεις. Η οπαδικη ταύτιση είναι ωραία για το γήπεδο. Όμως στην πολιτική δράση την επιλέγουν μπετοβλακες σαν τον εστιάτορα και τους λοιπούς γνωστούς του "χώρου", οι οποίοι είναι τόσο αμόρφωτοι και βλάκες ώστε να μην μπορούν να κάνουν έναν απλό συνδυασμό σκέψεων. Έτσι αρπάζουν μια "ταμπέλα" και κρύβονται από πίσω της. Δεν είναι έτσι όμως η πολιτική και ιδίως η πολιτική ανάλυση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Την πρακτική της Γαλλικής Επανάστασης στήριζε ο Paetel, όχι την ιδεολογία της.
Βέβαια, ακόμα και στην ιδεολογία της Γαλλικής Επανάστασης, μία της πτυχή (Ρουσσωϊσμός = κριτική στην ασυδοσία της τεχνολογίας και του ελεύθερου εμπορίου, όραμα για κοινωνία βασισμένη στη μικροϊδιοκτησία) επηρέασε όλα τα ρομαντικά κινήματα του επόμενου αιώνα και το φασισμό.
Κάποτε πρέπει να γίνει - δεν ξέρω αν την έχουν κάνει ήδη ο Berlin ή ο Sternhell ή αν έχει σκεφτεί να την κάνει ο Σταμάτης - μια εμπεριστατωμένη μελέτη για εκείνους τους ειλικρινείς στοχαστές μέσα στον Διαφωτισμό που είδαν και εξέθεσαν όχι μόνο τα "καλά" αλλά και τα δυστοπικά αποτελέσματα που θα έφερναν η τεχνολογία και η χρηματοκρατία. Τέτοιοι μπορεί να λεχθεί ότι ήταν ο Mandeville, o Ferguson, o Priestley, o Swift, o Rousseau, ο Mably, o Beaumarchais, o Condorcet, o Lessing, o Herder, o Goethe, o Schiller, ο Godwin, o Jefferson.
Αναμφίβολα οι κριτικές τους, μέσα στον 18ο αιώνα, ενώ δεν είναι ακόμα Αντιδιαφωτιστικές, πρέπει να μελετηθούν ως προγονικές του Ρομαντισμού, αλλά να επισημανθούν και οι διαφορές αυτών των διαφωτιστικών αντικαπιταλιστικών κριτικών με αυτές του Ρομαντισμού.
Καταγράφεται ως ιδέα με τη διευκρίνιση ότι ο Χέρντερ ήταν ρομαντικός.
----"Στον, ακόμη πιο, καπιταλιστικό Καναδά, πολίτες βουτηγμένοι όλη τους την ζωή στην πενία ζητούν "assisted suicide" από την Καναδική κυβέρνηση"----
Ακριβώς. Δεν θα το έθετα με τον όρο" καπιταλισμός", γιατί, ακόμα και αν παραδεχτούμε ότι αυτή η έννοια ορίζεται (που δεν...), η καπιταλιστική φάση κρατάει τουλάχιστον 200 χρόνια και πλήττει κατά κόρον τον Γ' Κόσμο. Αντίθετα, οι παθογένειες που ορθώς αναφέρεις παρατηρούνται τις τελευταίες δεκαετίες στη βαθιά δύση (Καναδάς, Β. Ευρώπες, Ν. Κορέες κτλ).
Έχουμε να κάνουμε με τα απόνερα της 4ης βιομ επανάστασης και της συνακόλουθης αλλαγής παραδείγματος. Μάλλον δεν υπάρχει λύση εντός συστήματος ούτε φυσικά ελπίδες για νικηφόρο πολιτικό αγώνα με κόμματα και οργανώσεις. Από την άλλη, όταν είσαι στον πάτο του βαρελιού ό,τι έκπληξη επιφυλάσσει το μέλλον θα είναι για καλό. Πλέον δεν υπάρχει πιο κάτω...
Πολύ σωστά εμπιστεύεσαι το την απτή πραγματικότητα και όχι χρεοκοπημένες θεωρίες. Μόνο με εμπειρική παρατήρηση μπορείς να βγάλεις άκρη πλέον...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Έλεος με τις μεταμοντερνιές τύπου "δεν υπάρχει σήμερα καπιταλισμός, δεν υπάρχουν ιδεολογίες, εμπειρική γνώση FTW". Αυτού του τύπου η σκέψη βρωμάει καναπεδισμό χορτάτου πρωτοκοσμίτη με πολύ ελεύθερο χρόνο στη ζωή του που τον αναλώνει σε αποϊδεολογικοποιημένους "ανασυλλογισμούς". Κάποιοι χωρίς να το κατανοούν είναι τόσο μεταμοντέρνοι που μπροστά τους ως κι οι ΕΚΚΕτζήδες φαίνονται παραδοσιακοί. Ευχαριστώ για την εμπειρική αγνωστικιστική σούπα, μου την έχουν σερβίρει και πριν 150 χρόνια ο Νίτσε με τον Αβενάριους, αλλά δεν θα πάρω.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...----"Έλεος με τις μεταμοντερνιές τύπου "δεν υπάρχει σήμερα καπιταλισμός"----
Τι σχέση έχει ο μπαρμπα-Νίτσε τώρα; Εντάξει, εσύ αν θες πέστο καπιταλισμό. Ας πούμε το κύμα αυτοκτονιών, τα ψυχοφάρμακα με τη σέσουλα, η διάλυση κάθε κοινωνικής συνοχής και οι υπόλοιπες παθογένειες της μεταπολεμικής βαθιάς δύσης οφείλονται στην... πείνα και το κρύο. Όχι ότι και αυτά δε θα έρθουν κάποτε (να ζήσεις Βλαδίμηρε να κλείνεις βάνες), αλλά μην λέμε τρέλες ότι οι πρωτοκοσμίτες (και μάλιστα οι τέρμα Βόρειοι) είναι οι χαμένοι του καπιταλισμού. Τα ξαναείπαμε αυτά, το πρόβλημα εκεί πέρα είναι αλλού, δεν είναι το ψωμί θαρρείς και ζούνε στην εποχή του Ντίκενς. Στον Γ' κόσμο και στην εδώ μπανανία ισχύει το σκεπτικό σου. Αν και πάνω από όλα είναι η Ιδέα, όχι τα οικονομικοκεντρικά συστήματα.
Παρ'όλα αυτά, έτσι για την κουβέντα, όποιος θέλει ας κοπιάσει να ορίσει τον καπιταλισμό...
Τέλος πάντων, αυτά δεν έχουν σημασία. Το θέμα είναι ότι έχουμε μπει για τα καλά στην σκουληκότρυπα και μάλλον δεν υπάρχουν ελπίδες διαφυγής χωρίς βοήθεια απ'έξω. Οπότε ελάτε όπως είστε αρκεί να υπάρχει κοινή στόχευση...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...σε ένα πράγμα έχει πιάσει το νόημα ο C
σήμερα είναι εποχή για ΜΕΤΩΠΑ
έρχεται χοντρό αγγούρι κι εμείς μαλώνουμε για λενινισμούς-αντιλενινισμούς, φασισμούς-αντιφασισμούς, βλακμέταλ-αντιβλακμέταλ
χωρίς ΜΕΤΩΠΟ μας τρώει η μαρμάγκα αλάνια, όπως έγινε και στα μνημόνια και στον κορώνα
όπως είπε ο Jalaluddin Rumi κι όπως επανέλαβε ο Kurt Cobain, COME AS YOU ARE
Nα έρθουμε ανώνυμε. Αλλά να γίνει σαφές ότι μέτωπο χωρίς επίγνωση της ιδεολογικής μας προέλευσης, ώστε να ξέρουμε τι υποστηρίζουμε, τι συμφωνούμε, τι συζητάμε αμφότεροι, δεν γίνεται να υπάρξει.
Θα μπορούσε ποτέ να οργανωθεί μέτωπο με βλάκες, με ανθρώπους που σκέφτονται όπως ο Λεμούριος, με ανθρώπους που σκέφτονται όπως οι νεοδημοκράτες ψευτοχιτλερικοι των "εστιατορίων", με ανθρώπους που σκέφτονται όπως οι "σορελιανοι ψευτοστρασερικοι" νεοδημοκράτες, με νεοεθνικιστές που υποστηρίζουν Σαλβινι, με γραφικούς που συχνάζουν στην αμερικανική πρεσβεία και παριστάνουν τους δημοσιολόγους του "χώρου", με ανθρώπους που σκέφτονται σαν να είμαστε ακόμα στον εμφύλιο, με κοινούς ρουφιάνους που παραμονεύουν στο διαδίκτυο για να τρολάρουν, με πρόσωπα που δεν μπορούν να αποτινάξουν την εμμονή στη Δεξιά λογική και στην φιλελεύθερη οικονομία;
Χοντρικά αυτός είναι ο εθνικιστικός χώρος. Λίγα πρόσωπα και συλλογικότητες διέπονται από σοβαρότητα και δεν κατευθύνονται από παρακρατικούς μηχανισμούς ή από την ίδια τη Νέα Δημοκρατία ενώ ακόμα λιγότεροι θα μπορούσαν να συνεργαστούν σε ένα αντικαπιταλιστικο μέτωπο ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.
Απ'ότι μαθαίνουμε παρόμοιες καταστάσεις βιώνουν και στο πολιτικό πεδίο του σοσιαλισμού, όσοι σοβαροί έχουν απομείνει. Συνεπώς πως να συγκροτηθεί το μέτωπο και από ποιους;
Και πέρα από αυτά, το μέτωπο απαιτεί δράση, πρωτοβουλίες. Εμείς ως συλλογικότητα κάνουμε αυτό που μπορούμε. Εκδόσεις, δράσεις, συμμετοχές σε πορείες, συγκεντρώσεις κλπ. Ας εμφανιστούν όσοι νομίζουν ότι μπορούν να συνεννοηθούν μαζί μας, να συζητήσουμε ώστε να δούμε αν μπορεί να προκύψει κάτι. Ακόμη και αν δεν προκύψει το ζητούμενο μέτωπο, ας κάνουμε κάποιες συζητήσεις/ ζυμώσεις, ας είμαστε σε επαφή, ας λέμε μεταξύ μας τα δικά μας (για να το πούμε απλοϊκά).
Το να γίνονται προτάσεις μέσα από ανώνυμα σχόλια είναι θεμιτό. Αλλά για να γίνουν οι προτάσεις πράξεις πρέπει να υπάρχει και φυσική παρουσία/ δράση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...----"σήμερα είναι εποχή για ΜΕΤΩΠΑ
έρχεται χοντρό αγγούρι κι εμείς μαλώνουμε για λενινισμούς-αντιλενινισμούς, φασισμούς-αντιφασισμούς, βλακμέταλ-αντιβλακμέταλ"----
Φιλαράκο, ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη αν κάνω λάθος, αλλά είσαι δεν εσύ που στο ινδυμεδια υποστήριζες τον διαφωτισμό και έλεγες ότι ο ρομαντισμός είναι κουτσό άλογο και εκφυλισμένος φιλελευθερισμός; Επίσης νομίζω έλεγες ότι ο φασισμός ήταν εξαρχής καπιταλισμός εν καιρώ κρίσης και απόπειρα να αποσοβηθούν "εργατικές επαναστάσεις". Δεν είμαι σίγουρος, αλλά το ύφος γραφής με τον εν λόγω είναι ίδιος. Για εδώ λέω: https://athens.indymedia.org/post/1620296/
Επίσης, το πρόβλημα με τους Αζόφ δεν είναι ότι είναι...ναζί όπως (σωστά κατά τ'άλλα) λες και ξαναλές, θαρρείς κι αν ήταν αστοδημοκράτες όπως στην Ταιβάν δεν θα έτρεχε κάστανο. Το πρόβλημα είναι ότι στηρίζουν ένοπλα το ΝΑΤΟ. Νομίζω είναι προφανές αυτό. Και οικολόγοι πράσινοι να ήταν η αντιμετώπιση θα έπρεπε να είναι η ίδια.
Σεβαστές οι απόψεις του καθενός, όμως το μέτωπο πρέπει να τους περιλαμβάνει όλους. Και τους Ρομαντικούς και όσους έρχονται από μη αριστερές παραδόσεις και τους παραδοσιοκράτες και τους Αντιδιαφωτιστές και τους Αντι-υλιστές και τους θρησκευόμενους και ανθρώπους που δεν βρίσκουν καλή ιδέα τους σοβιετικούς κολεκτιβισμούς κτλ. Δεν μπορείς όλους τους παραπάνω να τους βάζεις χέρι επειδή διαφωνούν με εσένα σε ζητήματα κοσμοθεωρίας και ιδεολογίας, και μάλιστα να τους αποκαλείς "καπιταλιστές" και "μεταμοντέρνους". Αλλιώς δεν μιλάμε για μέτωπο. Ο πολιτικός εχθρός προς το παρόν είναι ο σατανικός άξονας Ουάσιγκτον-Βρυξέλες, αλλά σε κάθε περίπτωση οι παλιές ταμπέλες δεν έχουν κανένα νόημα πέρα από πρόκληση διχασμού και φανατίλας...
C
Και φυσικά, η άλλη όψη του διχαστικού αντιρομαντισμού είναι ο παρωχημένος και προβοκατόρικος σήμερα αντικομμουνισμός. Αν και νομίζω ότι οι μόνοι που συνεχίζουν πουλάνε τέτοιο ψυχροπολεμικό υλικό είναι πλέον μόνο οι δαπίτες σαν τον Λεμούριο.
Ούτε αντικομμουνιστές ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ αντιρομαντικοί. Όπως το είπες μέτωπο. Και η κάθε ομάδα/οργάνωση/κόμμα/whatever ας κριθεί βάσει των πεπραγμένων της και όχι ανούσιων tags. Όποιος είναι τρόφιμος πρεσβειών ξεβράκωμα, από όπου κι αν κρατά η σκούφια του... Και όποιος είναι αυθεντικά αντινατοικός είναι σύντροφος κτλ
C
Έχω την εντύπωση ότι η δημοσίευση τέτοιων σχολίων δεν έχει να κάνει μόνο με την όποια αποκάλυψη της ηθικής και ποιοτικής ανυπαρξίας της ΔΑΠ. Η χρησιμότητα του να μαθαίνουμε τον τρόπο που σκέπτονται άνθρωποι όπως το σκουπίδι που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο "Λεμούριος" έχει να κάνει και με την κατανόηση εκ μέρους μας της πολιτικής σχιζοφρένειας η οποία χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος της ιδεολογικής συνταγής της μεταμοντέρνας Δεξιάς. Δεν είναι ο μοναδικός που προσπαθεί να κάνει αυτές τις εξωφρενικά αντιφατικές ιδεολογικές συνδέσεις ο "φίλος" σχολιαστής. Υπάρχει ολόκληρη παράδοση γέννησης σχεδόν διαστροφικά αντιφατικών ρευμάτων στους κόλπους της αμερικανικής Δεξιάς. Χρειάζεται σειρά άρθρων για να αναλυθεί αυτό το θέμα.
Ας δούμε, όμως, προς το παρόν, με όση σοβαρότητα μπορούμε να επιστρατεύσουμε (εφόσον πρόκειται για τέτοια περίπτωση με τόσες κωμικά αντιφατικές πτυχές), τα επιχειρήματα που εκθέτει, ανάμεσα στα τρολαρίσματα, ο εν λόγω. Δηλώνει υπέρ του καπιταλισμού και την ίδια στιγμή καταγγέλει το νεωτερικό κράτος (το οποίο θεωρεί ως μοναδική και πρώτη στην ιστορία εκδοχή κράτους και έχει άδικο, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση) ως συγκεντρωτικά αυταρχικό, αναπολώντας μια μεγαλύτερη έκταση ελευθεριών που υπήρχε κατά την εποχή που η εξουσία ήταν στα χέρια των αριστοκρατών (όπως σωστά σημειώνει ο mod, δεν διευκρινίζει σε ποια εκδοχή της εξουσίας των αριστοκρατών αναφέρεται, στην μεσαιωνική ελέω Θεού μοναρχία, στην πρόδρομη του αστικού κράτους απολυταρχία, στην πεφωτισμένη μοναρχία των διαφωτιστών;). Από το πρώτο κιόλας επιχείρημα δείχνει ότι αγνοεί πως ο καπιταλισμός, τον οποίο υποστηρίζει, είναι ιστορικό γνώρισμα της νεωτερικότητας και ότι αυτό που "αναπολεί" είναι μια φαντασιακή εκδοχή προνεωτερικου "φιλελευθερισμού" (η οποία δεν υπήρξε ποτέ όπως αυτός την περιγράφει) και, ασφαλώς, όχι κάποια μορφή καπιταλισμού.
Εξάλλου είναι γνωστό ότι οι πρώιμοι καπιταλιστές και οι φιλελεύθεροι στρέφονταν τόσο κατά των συγκεντρωτικών εκδοχών της αριστοκρατικής εξουσίας (όπως αναφέρει ο Ρεμπούτζουλος) όσο και κατά των κερματισμένων φεουδαλικών. Στην Αυστρία και στα γερμανικά κρατίδια των αρχών του 19ου αιώνα (!!!) οι καπιταλιστές και οι φιλελεύθεροι έστρεψαν τα βέλη τους με το επιχείρημα ότι λόγω του κατακερματισμού και των πολλών κρατιδίων δεν υπήρχε ενιαία αγορά, δεν γινόταν εύκολα η διακίνηση προϊόντων, υπήρχαν πολλοί φόροι διαφορετικών κρατών και πολλά τελωνεία. Συνεπώς το επιχείρημα του Λεμούριου για την συμπάθεια των καπιταλιστών προς τις μεσαιωνικές οικονομικές δομές είναι κι αυτό γελοίο.
Όμως είναι άραγε επιχείρημα ενός διαταραγμένου κυπατζή που απλώς τρολάρει; Μάλλον όχι. Μπορεί ο ανώμαλος βλάκας Λεμούριος να το κάνει με άκομψο τρόπο. Όμως η ρίζα τέτοιων ιδεολογικών και ιστορικών στρεβλώσεων υπάρχει ήδη εδώ και πολλά χρόνια στα think tanks που παράγουν ιδεολογικές γραμμές στον χώρο της Δεξιάς. Και δεν είναι μόνο στις ΗΠΑ αυτά.
Ο Σταμάτης είπε......(συνέχεια)
Στην χώρα μας, πριν αρκετά χρόνια, ο ιδεολογικός ταγός τέτοιων τύπων, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, είχε γράψει ένα βιβλίο που έφερε τον τίτλο "Λουτρό αίματος στον νότο". Ήταν μια προσεκτική απόπειρα να γίνουν συνδέσεις του φιλελευθερισμού με μεσαιωνικές συνθήκες και κοινωνικές ομάδες. Ο Ανδριανόπουλος έγραψε ότι ο μεσαίωνας δεν πρέπει να χαρίζεται στους συντηρητικούς και πως έχουν και οι φιλελεύθεροι ιδεολογικά σημεία αναφοράς σε αυτόν. Ο Ανδριανόπουλος εξήγησε (υιοθετώντας κάποια ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία αλλά και ορισμένα επιχειρήματα που άγγιζαν τις παρυφές της συνωμοσιολογίας) ότι κάποιες μεσαιωνικές αιρέσεις καθολικών, που εμφανίστηκαν στην νότια Γαλλία, εμπεριείχαν το σπέρμα του μεταγενέστερου φιλελεύθερου καπιταλισμού το ίδιο έντονα με εκδοχές του προτεσταντισμού. Στηλίτευσε, μάλιστα, την καταστολή τους από την επίσημη καθολική εκκλησία και αναπαρήγαγε το γνωστό τεκτονικό και λίμπεραλ επιχείρημα ότι η Γαλλία παρέμεινε υπανάπτυκτη, σε σχέση με την Αγγλία, επειδή επικράτησε ο κυρίαρχος Καθολικισμός. Συνεπώς, αν δούμε το συγκεκριμένο παράδειγμα με πολιτικούς όρους, ο Ανδριανόπουλος έδωσε γραμμή στους ομοϊδεάτες του να αντλήσουν αισθητικές αναφορές και να δημιουργήσουν υποτιθέμενες ιδεολογικές γραμμές με παραδείγματα του μεσαίωνα.
Ασφαλώς ο Ανδριανόπουλος αναπαρήγαγε μια ερευνητική γραμμή που είχε "δουλευτεί" προηγουμένως στις ΗΠΑ. Εξετάζοντας πως εξελίχθηκε σε βάθος χρόνου αυτή η συνταγή των ιδεολογικών συρραφών της Δεξιάς στο μεταμοντέρνο πλαίσιο των ΗΠΑ θα καταλάβουμε αρκετά πράγματα για την στρατηγική που έχει αναπτυχθεί από τα διάφορα "εστιατόρια" της Δεξιάς κατά των επιβιωσεων του ρομαντικού εθνικισμού στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.
Για τον σχολιαστή που ζήτησε έναν ορισμό του καπιταλισμού μια καλή πρόταση είναι η παρακάτω.
" ο καπιταλισμός πρέπει να γίνεται αντιληπτός σαν ένα "Gesamptkomplex", ένα πολύπλοκο σύνολο με πολλαπλές όψεις. Αυτό το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα χαρακτηρίζεται από διάφορες μορφές: τη βιομηχανοποίηση, την ταχεία και συνδυασμένη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας (...), την ηγεμονία της αγοράς, την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, την "ελεύθερη" εργασία, έναν εντατικοποιημένο καταμερισμό της εργασίας. Και γύρω από αυτόν αναπτύσσονται φαινόμενα " πολιτισμού", τα οποία είναι ολοκληρωτικά συνδεδεμένα με αυτόν: ο εξορθολογισμός, η γραφειοκρατικοποίηση, η επικυριαρχία των "δευτερευουσών σχέσεων" στην κοινωνική ζωή, η αστικοποίηση, εκκοσμίκευση, η "πραγμοποίηση". Αυτή η ολότητα, της οποίας ο καπιταλισμός αποτελεί την ενοποιητική και γενεσιουργό αρχή, ως τρόπος και σχέσεις παραγωγής, είναι πλούσια σε παρακλάδια και συγκροτεί τη νεωτερικότητα."
Michael Lowy -Robert Sayre, Εξέγερση και μελαγχολία. Ο Ρομαντισμός στους αντίποδες της νεωτερικότητας, μτφ. Δέσποινα Καββαδία, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα 1999, σελίδες 89-90.
Αρκετά περιεκτική η προσπάθεια των Lowy/Sayre να οριστεί ο καπιταλισμός.
Με απλά λόγια, η οικονομία καθορίζει την πολιτική και η πολιτική καθορίζει το πνεύμα. Έτσι ο πολιτικός άνθρωπος ξεπέφτει στην δικτατορία του μονοδιάστατου ανθρώπου και την κουλτούρα της σαπουνόπερας.
Η παιδεία, η κουλτούρα, η έκφραση, η εκδήλωση, όλα συμβαίνουν μέσα σε πλαίσια άρχων και αξιών και ανάλογα με αυτά κάποιοι επικρατούν και άλλοι αφανίζονται.
Κάτι που θα πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι η σύγχυση με την έννοια του "φιλελευθερισμού" που πρωτίστως προσλαμβάνεται ως αγάπη για ελευθερία και ανθρωπισμός, ενώ οι έννοιες του συντηρητισμού και της παραδοσιοκρατίας αποδοκιμάζονται ως σκοταδισμός και καταπίεση.
Ομοίως, και με τις έννοιες του "διαφωτισμού" και του ρομαντισμού, με τον πρώτο να εκλαμβάνεται ανεξέταστα ως ορθότητα και επιστημονικότητα και τον δεύτερο ως παραλογισμός και δεισιδαιμονία.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τι τρικυμία έχει στο μυαλό (;) του ο Λεμούριος για να είναι ταυτόχρονα και με τον αναρχοκαπιταλισμό και με τον Πούτιν;
Αφού αυτό που σώζει σήμερα τη ρώσικη οικονομία είναι οι κρατικοποιήσεις του Πούτιν.
Αν δεν ήταν ο Πούτιν να κρατικοποιήσει με νόμο το 51% της Γκαζπρόμ, τα κέρδη αυτά δεν θα πήγαιναν στα ταμεία της Ρωσίας αλλά στις τσέπες δυτικών μεγαλομετόχων που σχεδίαζαν να εξαγοράσουν όλα τα μερίδια της Γκαζπρόμ.
τα κοκκινα γατακια που πιστεουν οτι με προσβολες θα με πτοησουν για να μην σχολιαζω, απατωνται οικτρα και ξεχνανε οτι κατεχω διδακτορικο απο το φορουμ WEBWAR που σημαινει οτι εχω αποκτησει αναισθησια, ακομη και αν ερθουν 1000 ατομα εδω περα για να με βριζουν εν χορω καθε μερα! εγω θα συνεχιζω να σας ξεβρακωνω, δηλαδη να αποδεικνυω οτι κυβερναει ο σοσιαλισμος σας στην πραγματικοτητα οπως το θελει η παγκοσμιοποιηση! μονος του παραδεχτηκε για παραδειγμα σε παραπανω σχολιο ο Αχιλλεας που του την εφερε ο Παρης ο παπαρης εκει στην Τροια, οτι στον Καναδα παρακαλανε για επιδοματα απο το κρατος! μαντεψτε τωρα. ακριβως το ιδιο επιχειρει σημερα η παγκοσμιοποιηση μοιραζοντας Παγκοσμιο Εγγυημενο Εισοδημα χωρις καν να σου επιτρεπει να εργαστεις κατα την υποτιθεμενη ελευθερη αγορα του καπιταλισμου που λετε οτι ζουμε. ηδη στην Ολλανδια ξεσηκωθηκαν οι αγροτες επειδη δεν τους επιτρεπει η κυβερνηση να αυτοσυντηρουνται με τα ζωα και τα χωραφια που εχουν εξαιτιας της κλιματικης παπαραλλαγης! καπιταλισμος και ελευθερη αγορα και εκει ετσι; συνεχιστε να μας διασκεδαζετε προσπαθωντας να μας αποδειξτε ποσο ''αντισυστημικοι'' ειστε και εμεις εδω στο Λεμουριο εστιατοριο, στο ενα πιατο καλαμαρια που θα φατε δινουμε και δευτερο δωρο! οσο για τον Μεσαιωνα, σιγα μην κατσω να απαντησω σε κομμουνιστικες προπαγανδες. προτιμω την πραγματικη ιστορια και οσοι βαριουνται να τη διαβασουν, ας δουν τουλαχιστον την ταινια ''Λανσελοτ ο πρωτος ιπποτης'' που τον παριστανε ο Ριτσαρντ Γκιρ, για να δειτε κατα ποσο ελευθερη ή οχι ηταν η οικονομια και η ζωη καποιου.
-Λεμουριος τρολιστας
Εντάξει. Πες το ότι ήσουν στο webwar για να μάθουν όλοι ότι η κυπατζήδικη δεξιά των Μητσοτάκηδων και των Σαμαράδων είναι υπεύθυνη και για αυτό το "επίτευγμα".
Μάρτυρας χωρίς ξύλο. Φαντάσου τι θα συμβεί αν σε πετύχουμε πουθενά. Θα ξεράσεις όσα ξέρεις και δεν ξέρεις.
για τον αναγνωστη που ρωτησε πως γινεται να ειμαι με τον Πουτιν σαν αναρχοκαπιταλιστης, υπενθυμιζω οτι ειμαι εθνοκαπιταλιστης και αυτο που εκανε ο Πουτιν οπως ειπε ειναι μια τετοιας φυσεως πραξη. δηλαδη δεν κρατικοποιησε εξολοκληρου τη συγκεκριμενη επιχειρηση για να μιλαμε για κομμουνισμο, ουτε την ιδιωτικοποιησε ολοκληρη για να μιλαμε για καπιταλιστικη πραξη. αλλα κατα το μισο και ετσι εχουμε εθνοκαπιταλισμο! για τον Καναδα να πληροφορησω, ναι εκει στην υποτιθεμενη φιλελευθερη κοινωνια οπως ειπωθηκε, ετοιμαζεται αστυνομια κλιματικης αλλαγης με δικαιωμα καταργησης καθε ιδιωτικοτητας των πολιτων για να τους ελεγξει (π.χ. αν ακους δυνατα τσοντες θα τρως προστιμο γιατι ξοδευεις περισσοτερο ρευμα)αντιγραφοντας κομμουνιστικα καθεστωτα. επισης, η μεγαλη επανεκκινηση του Σβαμπ αντιγραφει το 1984 του Οργουελ που περιγραφει κομμουνιστικη κοινωνια απολυτου ελεγχου! <> και ο Σβαμπ ετσι; και ας μην ξεχασει κανεις σας να στειλει SMS απο το κινητο του για να παρει αδεια απο τον αλλο <> Μητσοτακη για να παει στο περιπτερο! για να μην ξεχνιομαστε ετσι; ας προσεξει ομως να μην βαλει τον αριθμο 6 της αθλησης αν τον κανουν ελεγχο οι μπατσοι και τον δουν ντυμενο σαν κλαρινογαμπρο που παει στην γκομενα, γιατι θα πεσει προστιμο! αλλα <> η παγκοσμιοποιηση οπως μας λετε και γελανε με αυτο μεχρι και τα καπακια απο τις κατσαρολες εδω στο εστιατοριο μας. συνεχιστε να μας διασκεδαζετε οπως ειπα...και για να μην μου ζαλιζεται τα παπαρια για το πως μπορει να υπαρχει εθνοκαπιταλισμος και τι ειναι, ενημερωνω οτι οι εκδοσεις ...πουλανε τετοιο βιβλιο για τα σχετικα με το ιερο μας συμβολο, το ξιφος με την αναμμενη δαδα! εσεις κρατηστε σφυροδρεπανα αμα θελετε. -Λεμουριος τρολιστας
Μέχρι και τη δάδα το σύμβολο των Μητσοτάκηδων πήρατε ρε ιδεολόγοι του παραρτήματος. Εγώ θα πρότεινα να αφαιρέσετε το ξίφος και να βάλετε στη θέση του την κουτάλα του εστιάτορα. Αυτό θα σας ταιριάζει γάντι. Καλό θα ήταν να το προτείνεις στον Τζήμερο τώρα που πλησιάζουν εκλογές.
Στα υπόλοιπα που περιγράφεις αυτό ακριβώς είναι το ιδεώδες του καπιταλισμού. Τώρα ειδικά που εφαρμόζεται η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του. Μικρό και αυταρχικό κράτος. Για να καταδυναστεύει τους πολίτες και να το έχουν για κλωτσοσκούφι οι καπιταλιστές.
Για τον Πούτιν μπορεί να συμφωνούμε. Εμείς πάλι είμαστε με τον Λιμόνωφ, τον Σάσα και τους Ρώσους εθνικιστές. Τι, μη μου πεις ότι δεν ξέρεις ποιος είναι ο Σάσα;
Γεια σου ρε Λεμούριε!
51-49 κρατική η Gazprom ίσον εθνικοκαπιταλισμός μας λες. Ε εντάξει, τι θατσεριές και τζημεριές μας έλεγες πριν; Έλα σε εμάς να τα έχουμε όλα 51-49!
(Το Webwar το λειτουργούσαν μαζί ένας πράκτορας της ΕΥΠ ρωσοπόντιος γνωστός στους διαδικτυακούς κύκλους ως "ρωσοανώνυμος", κι ένα πατρινό πρακτοράκι του Μιχαλολιάκου, οπότε προφανέστατα κι εσύ βρήκες εκεί τη γενιά σου κι αναγάλλιασε η καρδιά σου!)
Λεμούριε, επειδή θέλω να πιστεύω ότι την τελευταία ερώτηση την κάνεις με ειλικρίνεια και όχι για το τρολ.
ο λεγόμενος "ρωσοανώνυμος" (Анонимный), αντμίν στο webwar με ψευδώνυμο "Ψαριλένα Μαϊντανός" ήταν 45άρης (τότε, τώρα 60 θα 'χει φτάσει), χωρισμένος, πρώην ΚΚΕς, ρωσοπόντιος, γνωστός σε όλο το διαδίκτυο των 2000s ως ΕΥΠατζής που έκλεινε και άνοιγε μπλογκ κατά παραγγελία του κράτους.
ο άλλος αντμίν, ψευδώνυμο "φασιστοσταλίνας" ήταν ασφαλίτης (υπάλληλος Νταβλούρου) και χρυσαυγίτης από Πάτρα. Ήταν αυτός που πριν 15 χρόνια είχε φτιάξει τους "Gate 32", που δήθεν παρίσταναν τους Αλβανούς αντίφα και ανέβαζαν βίντεο να καίνε ελληνικές σημαίες, όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία από το Μιχαλολιάκο να το κάνουν αυτό για να δημιουργήσουν εθνικιστική αντανάκλαση στο ελληνικό κοινό και να πάρει η ΧΑ κόσμο:
http://jungle-report.blogspot.com/2008/05/gate32-albanian-antifa.html
γενικά, Λεμούριε, εκεί μέσα στο ww, υπήρχαν τα πρόβατα, που απλά τσακώνονταν στα σχόλια, και οι λύκοι, που ήταν οι ΚΥΠατζήδες αντμίν. Απίστευτα βρώμικο πρότζεκτ για την εποχή του, Λεμούριε.
Ο Southman είπε...Αυτή η μετάφραση με έκανε χαρούμενο και παράλληλα με "προβλημάτισε", γιατί είχα την ευκαιρία να «αναμετρηθώ» τρόπον τινά με τον Χέρντερ, να εργαστώ διανοητικά πάνω στα υψηλά του νοήματα και να «μαθητεύσω» κοντά του, σε μια σχέση που ξεκίνησε και σίγουρα θα συνεχιστεί. Η ζωντάνια της εκφοράς του λόγου του, η ποιητικότητα και το συναίσθημα που προκαλεί, που εδώ δικαιολογούνται απόλυτα γιατί επρόκειτο για "πανηγυρικό" όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι ρήτορες, δηλαδή λόγο προς εκφώνηση σε ένα σημαντικό γεγονός, αποτελούν κληρονομία των αρχαίων, αλλά και των καθαρών και ανόθευτων αισθημάτων που έκαιγαν μια ρωμαλέα ψυχή σαν τον Χέρντερ.
Η μετάφραση, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θεμελιωδών κειμένων του Ρομαντισμού, μικρών και μεγαλύτερων, είναι το Α και το Ω για την μόρφωση όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για την ουσία της ιδεολογίας και του θεωρητικού της υποβάθρου, αλλά και η καλύτερη απάντηση σε όσους διαστρεβλώνουν συστηματικά και δόλια έννοιες. Ειδικά τα μικρά πύρινα κείμενα προσφέρουν σε λίγες γραμμές όσα τόμοι και τόμοι "κριτικών" αναλύσεων δεν θα μπορούσαν ποτέ. Είμαστε μόνο στην αρχή.
ούτε που τον ξέρω αυτόν που λες, και ούτε έγραψα ποτέ πουθενά ότι τραβάω νταλκά αν είναι ναζί οι Αζόφ. Εδώ μέσα έχω γράψει ολόκληρη (σύντομη) ιστορία του ουκρανικού εθνικισμού σε ανύποπτο χρόνο και τους μπαντερικούς τους θεωρώ μικρόνοες σοβινιστές που κάνανε εχθρό στα σύνορά τους και φίλο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, και τώρα τα λούζονται. Στο ιντιγίδια δεν ξέρω πώς σου πέρασε ότι γράφω, και δεν ήξερα καν ότι γράφεις κι εσύ εκεί (δε με χαλάει, άλλωστε είπαμε θέλουμε ΜΕΤΩΠΑ).
Καλά, το "δεν είναι πρόβλημα ότι οι Αζόφ είναι ναζί", πάνε να το πεις στους κατοίκους του Ντονμπάς, που τους περιμένει γενοκτονία ανάλογη του Γιασένοβατς αν νικήσει η Ουκρανία.
Πάνε να το πεις σε συγγενείς των δολοφονημένων της Οδησσού.
Πάνε να το πεις σε αμάχους της Μαριούπολης και της Μπούτσα, με τα λευκά περιβραχιόνια. Α, ναι, δεν μπορείς να τους το πεις, γιατί δεν ζουν πια. Τους έσφαξαν με ματσέτες οι Αζόφ και οι άλλοι ψυχανώμαλοι οι Κράκεν.
Ποια ιδεολογία μετέτρεψε όλους αυτούς σε τέτοια τέρατα; Ο σκέτος φιλοΝΑΤΟισμός νομίζεις; ΦιλοΝΑΤΟικός είναι και ο μέσος Ουκρανός στρατιώτης, αλλά θηριωδίες κάνουν μόνο τα παρακρατικά τάγματα με εμπεδωμένη τη ναζιστική ιδεολογία. Και όχι τώρα, αλλά επί 8 χρόνια.
Κάποιοι τυχαίνει να έχουμε συγγενείς εκεί πάνω. Για σένα και για μένα εδώ στη χαζοχαρούμενη Ελλάδα του Κούλη και του Αλέξη μπορεί να μην είναι πρόβλημα αν κάποιος είναι ναζί. Για τον κόσμο εκεί πάνω, που 8 χρόνια κάνουν το σταυρό τους κάθε μέρα που σηκώνονται για τη δουλειά, παρακαλώντας το Θεό να είναι στη βάρδια των δρόμων κάποιος πολιτοφύλακας του τακτικού στρατού και όχι κάποιος Μπαντερικός, γιατί αν είναι Μπαντερικός θα τους ρίξει στο ψαχνό έτσι για την πλάκα του, ΝΑΙ, ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ, πώς να το κάνουμε τώρα; Και όσο είναι οι ζωές αυτών των ανθρώπων, και όχι η δική σου κι η δική μου, που παίζονται σε αυτόν τον πόλεμο, ας είμαστε λιγότερο αμετροεπείς. Γκέγκε;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν εμπλεκομαστε στον διάλογο σου με το άλλο παιδί γιατί δεν γνωρίζουμε τα όσα συμβαίνουν επάνω και δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε αυτό που καταθέτεις.
Διευκρινίζουμε απλά ότι αυτό που περιγράφουμε, περίπου όλοι σε αυτό ιστολόγιο, ως ως αμερικανοκινητο μεταπολεμικό ναζισμό δεν είναι το ίδιο με τον εθνικοσοσιαλισμό.
Το δέχομαι ότι δεν είναι ίδιο με τον εθνικοσοσιαλισμό.
Αστειεύεσαι προφανώς...
Κατ' αρχάς, τέτοιου είδους φανατισμός μπορεί να κρυφτεί κάτω από οποιαδήποτε ιδεολογική ή θρησκευτική προβιά. Από τη φιλελεύθερη πινοσετική χούντα, μέχρι το σαλαφιστικό Ισλάμ και τις φονταμενταλιστικές εκδοχές του Χριστιανισμού, μέχρι τους φανατικούς Βουδιστές της Αν Ασίας (που την έπεφταν σε μουσουλμάνους μέχρι πρόσφατα), και από την αριστερή τρομοκρατία μέχρι τις καγκουρίστικες νεοναζιστικές ομάδες. Ρε σεις, εδώ ακόμα και γαύροι, βάζελοι και αεκοπαόκια σφάζονταν κάποτε. Επομένως, όχι, στη συγκεκριμένη περίπτωση η ιδεολογική χροιά (αν υπάρχει...) είναι κατά πολύ δευτερεύουσα. Κάλλιστα οι Χαζοφίτες θα μπορούσαν να ήταν οτιδήποτε άλλο από "νεοναζί". Το πρόβλημα είναι ότι πήραν τα γκάνια υπέρ του Θηρίου και σφάζουν κόσμο, όχι αν σηκώνουν σβάστικες, σφυροδρέπανα, δικέφαλους ή πολύχρωμες σημαίες, θαρρείς και έχουν καμιά σημασία αυτά στις μέρες μας. Οι σφαγείς του Ντονμπάς μια χαρά θα συμπεριφερόντουσαν το ίδιο αν ντοπάρονταν με ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ άλλο ιδεολογικό (ή ψευδο-ιδεολογικό καλύτερα) ντρόγκι από τους έτσι... Όλα τα άλλα είναι εμμονές και ανιστόρητες αναγωγές στις συνθήκες του μεσοπολέμου.
Πάμε στο άλλο θέμα τώρα... Τι είδους μεταπολιτικά μέτωπα θες όταν κατηγορείς τους ρομαντικούς, παραδοσιοκράτες, αντιδυτικούς συντηρητικούς και θρησκευόμενους ως "ακραία έκφραση του καπιταλισμού σε καιρό κρίσης" και "όργανα της αστικής τάξης". Αν είναι να επιδιώκεις την εξουδετέρωση όσων δεν χωράν στην ορθοδοξία σου, τότε όχι για μέτωπα, αλλά το πολύ για μια ακόμα συγκόλληση αριστερίστικων γκρουπιδίων τύπου Ανταρσυα πηγαίνεις. Δλδ για ένα επιπλέον αποτυχημένο πείραμα του 0,2%.
Να σου θυμίσω ότι στον δυτικό (μεταψυχροπολεμικό) κόσμο το βάρος της αντινατοικής/αντιφιλελεύθερης προπαγάνδας το σηκώνουν αυτοί που κατηγορείς. Αρέσει δεν αρέσει έτσι είναι, εννοείται πως υπάρχουν μπαφιασμένοι συντηρητικοί, θρήσκοι, άνθρωποι της παράδοσης αλλά και απολίτικος λαικός κόσμος που αναγνωρίζουν την ανάγκη της συντριβής των κυρίαρχων πολιτικοστρατιωτικών δομών του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού, του ΝΑΤΟ και του MIC της Ουάσιγκτον. Όπως επίσης, υπάρχουν και αριστεροί (κυρίως στον ελ μικρόκοσμο, γιατί έξω είναι μάλλον ανύπαρκτοι) με παρόμοιο σκεπτικό. Και μόνο που χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για τα παραπάνω τρομάζω.
Εντάξει, έλεος με τον εμφυλιοπολεμικό διχασμό, ένθεν κακείθεν. Αυτά που σου λέω τώρα (που προφανώς δεν είναι καν δικές μου σκέψεις) τα κατάλαβαν μέχρι και οι... αναρχικοί στο γνωστό σάιτ. Τέλος πάντων, κατά τη γνώμη μου, οι καλοπροαίρετοι μαρξιστές/διαφωτιστές/γαλλικοεπανστάτες/whatever θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Ο υλιστικός κόσμος που στηρίξατε με πάθος έχει σαπίσει οριστικά και πλέον μόνο παθογένειες αναπαράγει.
C
Ντάξει. Του μιλάς για 14.584 νεκρούς αμάχους, του μιλάς για τη "μισανθρωπική ταξιαρχία" να ανεβάζει βίντεο ΣΗΜΕΡΑ με σφαγές "συνεργατών του εχθρού" σε ανακατειλημμένα χωριά, κι ο άλλος σου απαντάει "και γαύροι με βάζελους σφάζονταν κάποτε"...
Μάγκα μου, άστο. Είσαι μακριά. Ξαναλέω, αν αυτό που σε χαλάει, όταν σφάζεται κόσμος, είναι η αναφορά στην εγκληματική φύση της νεο-ναζιστικής ιδεολογίας των πιο μαχητικών ομάδων του ουκρανικού ΝΑΤΟικού καθεστώτος, κι αν αυτό που σε χαλάει είναι να λέμε ότι είναι σημαντικότατο να τσακιστεί αυτό το καθεστώς ΑΚΡΙΒΩΣ λόγω και του εγκληματικού νεο-ναζιστικού χαρακτήρα του, είσαι αλλού γι' αλλού.
Σου ξαναλέω, κάποιοι από εμάς έτυχε να κάνουμε οικογένεια με άτομα από την Ανατολική Ουκρανία. Την κόλαση δεν την πέρασαν ούτε από γαύρους, ούτε από βάζελους, ούτε από normie Ουκρανούς μενουμευρωπέηδες. Από καθαρούς πατενταρισμένους νεο-ναζί την πέρασαν. Σε εμάς τέτοια αποστασιοποιημένα τραλαλά-τραλαλό σαν τα δικά σου, απλά δεν περνάνε.
"όταν κατηγορείς τους ρομαντικούς, παραδοσιοκράτες, αντιδυτικούς συντηρητικούς και θρησκευόμενους ως "ακραία έκφραση του καπιταλισμού σε καιρό κρίσης"
Θα επιχειρήσω να μην σε ειρωνευτώ αναρωτώμενος αν βρίσκεσαι υπό την επίδραση ψυχότροπων, αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει με ποιον νομίζεις ότι μιλάς. Μέτωπο θες να κάνεις αλλά δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τρένο από αεροπλάνο...
Πάντως εγώ, να ξες, και μαζί σου είμαι έτοιμος να κάνω μέτωπο, αν και προφανέστατα φοβάσαι να παραδεχτείς ότι η εγκληματική φύση του συγκεκριμένου καθεστώτος έγκειται στο γεγονός ότι έχει αιχμή του δόρατος νεο-ναζί, κι ακόμα κι αν είσαι λίγο weirdo και γκρινιάζεις σχεδόν για τα πάντα (κατεξοχήν ανθενωτική συμπεριφορά μέσα σε μέτωπο) και τελευταία λιγουλάκι delusional που με άλλους μιλάς και σε άλλους απευθύνεσαι. Πραγματικά δεν ξέρω τι σου συμβαίνει και με κατηγορείς ότι έχω "πρόβλημα με τους θρησκευόμενους παραδοσιοκράτες" (wtf???). Αλλά τώρα προέχει να συντριβεί το ΝΑΤΟ. Πάντως σου το λέω, εντελώς καλοπροαίρετα και σαν κάποιος που τυχαίνει να ξέρει κάτι παραπάνω επί του θέματος: Στα της Ουκρανίας είσαι αλλού γι' αλλού, στον κόσμο σου.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εγω παλι λεω να μην φτιαξετε μετωπο εσεις οι δυο. Την πρωτη μερα θα σφαχτειτε. Ο ενας πιο ισχυρογνωμων απο τον αλλο ειστε.
Να εξηγηθώ πάλι γιατί φαίνεται τόσους μήνες τζάμπα γράφω αν πάλι ο άλλος με μπερδεύει με τον πωστονλένε του ιντιγίδια.
Ο λόγος που απεχθάνομαι τον χιτλερισμό - νεοναζισμό είναι γιατί αποτελούν την πιο εγκληματική έκφανση της ιδεολογίας του Διαφωτισμού. Δεν τα σχετίζω με Ρομαντισμό. Αντίθετα, εδώ και μήνες γράφω εδώ ότι είναι απότοκα του ιδεολογικού εκφυλισμού της ευρωπαϊκής σκέψης που ακολούθησε την εγκατάλειψη των μεγάλων ανθρωπιστικών ιδεωδών του Ρομαντισμού μετά το 1850.
Τα παρακάτω γνωρίσματα του χιτλερισμού - νεοναζισμού είναι ξεκάθαρο ότι προέρχονται από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του Διαφωτισμού:
- ιμπεριαλισμός-αποικιοκρατισμός
- σοβινισμός
- νιτσεϊσμός
- κοινωνικός δαρβινισμός
- χρήση της τεχνολογίας με σκοπό την καταστροφή
- φυλετική διάκριση
- και, για όσους είχαμε την ειλικρινή τύχη να συγγενέψουμε με άτομα του πανέμορφου (ψυχικά) λαού που κατοικεί την Ανατολική Ουκρανία, το κομμάτι που δίνει στον εκεί νεοναζισμό την τερατωδώς εγκληματική του φύση είναι ο αντιρωσισμός.
Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός ο φανταστικός σου φίλος που τον μπερδεύεις μαζί μου, αλλά εγώ ουδέποτε έβαλα στο ίδιο τσουβάλι τον χιτλερισμό (και πόσο μάλλον τον κανιβαλικό ουκρανικό νεο-ναζισμό) με τον Ρομαντισμό.
Άντε, και τα λέμε στο μέτωπο.
----"Να εξηγηθώ πάλι γιατί φαίνεται τόσους μήνες τζάμπα γράφω αν πάλι ο άλλος με μπερδεύει με τον πωστονλένε του ιντιγίδια."----
Εντάξει, δεν είσαι εσύ. Δεν έχω λόγους να σε αμφισβητήσω (ειλικρινά...) Αλλά και να ήσουν, που το κακό; Μήπως το απαγορεύει καμιά ορθοδοξία να γράφει κάποιος στο συγκεκριμένο σάιτ;
Η ιστορία έχει ως εξής. Ο σχολιαστής "@" της συζήτησης στο ινδυμέδια (δες το λινκ παραπάνω) είχε παρόμοιο στυλ γραφής με κάποιον (ή κάποιους) από τους ανωνύμους εδώ μέσα. Επίσης, στήριζε μλ, διαφωτισμό, γαλ επανάσταση, Ιακωβίνους, Λένιν και έκανε αναφορές σε Χέρντερ, Μπερκ, ντε Μαιστρ, Καντ, Νίτσε, Χέγκελ, ιδεαλισμό, υλισμό, διαλεκτική κτλ, δλδ άνοιγε θεματικές που συζητιόνταν εκείνο το διάστημα εδώ μέσα. Έτσι υπέθεσα ότι μπορεί ήταν κάποιος από εδώ.
Τέλος πάντων, μην συνεχίσουμε να κουράζουμε τους υπόλοιπους με ανούσιο τσατ.
Πάντως μια παραδοχή που πρέπει να γίνει είναι πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσεγγιστούν έννοιες ή βιώματα όπως κοινό ή κοινότητα, παραδοσιακότητα και πνευματικότητα, έχοντας γεννηθεί και ζήσει στην νεωτερική και μετανεωτερική κατάσταση.
Αν ο αρχαίος άνθρωπος ήταν μια φορά τραγική ύπαρξη, ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δυο φορές τραγική ύπαρξη, τουλάχιστον.
Μιχαλάκης Καραολής, Ανδρέας Δημητρίου: Απαγχονίστηκαν 10.5.1956
Ιάκωβος Πατάτσος, Ανδρέας Ζάκος, Χαρίλαος Μιχαήλ: Απαγχονίστηκαν 9.8.1956
Μιχαήλ Κουτσόφτας, Στέλιος Μαυρομμάτης, Ανδρέας Παναγίδης: Απαγχονίστηκαν 21.9.1956
Ευαγόρας Παλληκαρίδης Απαγχονίστηκε 14.3.1957
Αυτοί έζησαν 22 χρόνια της ζωής τους, αυτή 96.
Αρνήθηκε να τους απονείμει χάρη ενώ το ζητούσαν από υπουργούς της αγγλικής κυβέρνησης μέχρι τον Πάπα.
Να 'ναι πιο βαρύ από σίδερο και πιο ρυπαρό από κοπρώνα το χώμα που θα τη σκεπάζει.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...https://pbs.twimg.com/media/FUUydlnVUAAVXHC.jpg
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πολύ κακόγουστη αυτού του είδους η μεταθανάτια (φιλελεύθερη στις ρίζες της) κριτική και ασέβεια σε κάτι που πλέον αποτελεί μόναχα σύμβολο χωρίς καμία εξουσία ή δυνατότητα να αλλάξει τα πράγματα