του Αχιλλέα
Η πάλη είναι ένας από τους βασικούς συνοδοιπόρους της ανθρωπότητας από τότε που οι άνθρωποι ξεκίνησαν να ζουν σε ομάδες. Η πάλη, εάν και πολύ θα έλεγαν το αντίθετο, είναι και αυτή μία παραδοσιακή πολεμική τέχνη. Μάλιστα, παλαιότερη χρονολογικά από πολλά παραδοσιακά συστήματα ανατολικής προέλευσης. Στην αρχαία Ελλάδα η καθαρή πάλη, δίχως γροθιές ή χτυπήματα με τα πόδια, ήταν ένα μαχητικό άθλημα που αποτέλεσε απλοποίηση του παγκρατίου. Το ίδιο και η πυγμαχία, αλλά αντιστρόφως. Πάλη και πυγμαχία μαζί συνέθεταν την αρχέγονη πολεμική τέχνη του παγκρατίου στο οποίο συνδυάζονταν πυγμαχικές και παλαιστικές τεχνικές, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα στους αγώνες ΜΜΑ. Σε γενικές γραμμές το ίδιο ισχύει και για τις μαχητικές παραδόσεις των περισσοτέρων εθνών. Η πάλη είναι μια αφαίρεση των πυγμαχικών στοιχείων από τις αρχέγονες τακτικές υποταγής του αντιπάλου. Πράγμα που την κάνει συμβατή με πιο δυνατά κορμιά, καθώς δεν έχει το αερόβιο πυγμαχικό στοιχείο που απαιτεί ταχύτητα και απόσταση, αλλά και με πιο ευγενείς πρακτικές, εφόσον απουσιάζουν από το πλαίσιο των τεχνικών της τα επώδυνα χτυπήματα των πυγμαχιών τεχνών.
Όσοι αρεσκόμαστε στην ιστορική αναδίφηση δεν γίνεται να μην ενδιαφερθούμε για τα στυλ πάλης της αρχαίας Αιγύπτου, της Ασίας της Μεσοποταμίας, της Ελλάδας όπως και της υπόλοιπης Ευρώπης. Λόγω της εμπειρίας μου στα παλαιστικά συστήματα έχω αντιληφθεί από πρώτο χέρι το πόσο πρέπει να έχεις ατσαλώσει το σώμα σου για να παλέψεις έστω και για τρία συνεχόμενα λεπτά. Η αναπνοή σου βαραίνει, ο ιδρώτας είναι άφθονος, το αίμα ρέει ποτάμι στις φλέβες σου και μπορεί να βρεθείς στο έδαφος ή ακόμη και πάνω στο κεφάλι σου μέσα σε δευτερόλεπτα. Η πάλη πάντα με συνάρπαζε. Ειδικά όταν μάθαινα τις ιστορίες για τους εκπληκτικούς παλαιστές του catch as catch can της Ιαπωνίας, όπως τον προσφάτως εκλιπόντα Antonio Inoki ή τον εκπληκτικό, αήττητο, Ινδό παλαιστή Gama, όπου έστω και μια ματιά στο πελώριο γυμνασμένο σώμα του θα έκανε τον οποιοδήποτε να σκεφτεί δυο και τρεις φορές εάν θα ήθελε να βρεθεί σε μια παλαίστρα μαζί του, ή για τον δικό μας ατρόμητο Τζιμ Λόντο.
Η πάλη έχει και αυτή μία μεταφυσική χροιά. Μπορεί να είναι ευγενέστερη σε σχέση με την πυγμαχία και το παγκράτιο (ή το σύγχρονο ΜΜΑ). Ωστόσο, διαθέτει τεχνικές που αν εφαρμοστούν σωστά μέχρι τέλους μπορούν να αφαιρέσουν την ζωή αντιπάλων. Με το να συμμετέχουμε στις πρακτικές της πάλης ενωνόμαστε πηγαία με την αρχέγονη ιδέα της μάχης (struggle), που φέρνει σε απόσταση αναπνοής την ζωή απ’ τον θάνατο. Κάθε τράβηγμα του σώματος του αντίπαλου μας φέρνει πιο κοντά στην οριακή ίσαλο ανάμεσα στον θρίαμβο και τον θάνατο. Αυτό την κάνει να αποκτά ένα μεταφυσικό υπόθαβρο. Πράγμα που ειχε γίνει αντιληπτό στις αρχαίες και τις μεσαιωνικές παραδόσεις. Είτε αυτό εκφράστηκε μέσω των αρχαίων θεών (καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν και ένα θρησκευτικό γεγονός) είτε μέσω του Θεού στις νεότερες παραδόσεις, όπως στην εκπληκτική απεικόνιση του Διγενή Aκρίτα ο οποίος κυριολεκτικά παλεύει με τον θάνατο, η πάλη έγινε νοητή ως μεταίχμιο ανάμεσα στην ζωή και το επέκεινα. Ταυτόχρονα, συνδέθηκε με την αρχαία φιλοσοφική διδασκαλία και την εσωτερίκευση της γνώσης. Οι φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας είτε ήταν παλαιστές είτε σύχναζαν σε παλαίστρες. Η πάλη, και ο κλασικός αθλητισμός εν γένει, διέθετε αυτό το φιλοσοφικό υπόβαθρο. Η προπόνηση για την βελτίωση των αθλητικών ικανοτήτων ήταν μια προσωπική παράλληλη μάχη με αυτή του πνεύματος. Ένας ταυτόχρονος αγώνας της ζωής προκειμένου το εκπαιδευμένο σώμα και ο εκπαιδευμένος νους να κατακτήσουν ανώτερα σχήματα ζωής.
Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθώ με ένα όχι ιδιαίτερα γνωστό σύστημα πάλης, το Schwingen (από το γερμανικό schwingen to swing), γνωστό και ως ελβετική πάλη. Το παραπάνω είναι ένα στυλ παραδοσιακής πάλης που προέρχεται από την γερμανική κοινότητα της Ελβετίας. Οι παλαιστές του Schwingen φορούν Schwingerhosen (βράκες πάλης) με ζώνες που χρησιμοποιούνται για λαβές. Τέτοιες βράκες χρησιμοποιούνται κατά κόρον στην ινδική πάλη Pelhwani αλλά μέχρι ένα σημείο και στην ιαπωνική πάλη του Sumo, καθώς και σε αφρικανικά παλαιστικά συστήματα. Οι ρίψεις και τα pins είναι κοινά με αυτά της ελληνορωμαϊκής ή της ελευθέρας πάλης, επειδή το πρώτο άτομο που θα καρφώσει τους ώμους του αντιπάλου του στο έδαφος κερδίζει τον αγώνα. Το Schwingen θεωρείται «εθνικό» άθλημα της Ελβετίας. Όπως και με άλλα είδη παραδοσιακής πάλης, οι ρίζες του Schwingen στην Ελβετία δεν μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια. Το σύγχρονο άθλημα θεσμοθετήθηκε τον 19ο αιώνα από παλαιότερες, περιφερειακές παραδόσεις. Στην ουσία το Schwingen είναι ένα ζωντανό απομεινάρι του παραδοσιοκρατικού Ρομαντισμού. Η παραδοσιοκρατική έμφαση που έδωσε τον 19ο αιώνα το ρομαντικό κίνημα σε ολόκληρη την Ευρώπη έφερε στο προσκήνιο πολλά παραδοσιακά δρώμενα. Ένα εξ αυτών ήταν και το Schwingen.
Ο αγώνας γίνεται σε ρινγκ. Μια κυκλική περιοχή με διάμετρο δώδεκα μέτρων που καλύπτεται με πριονίδι. Οι δύο αντίπαλοι φορούν καθημερινά ρούχα της αγροτιάς και ένα κοντό παντελόνι (βράκα) πάνω από τα ρούχα τους. Οι παλαιστές κρατιούνται από αυτό το παντελόνι, στο πίσω μέρος όπου υπάρχει ζώνη η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπως και στο Judo, και προσπαθούν να ρίξουν τον αντίπαλο στην πλάτη του. Υπάρχουν πολλές κύριες ρίψεις, με ονόματα όπως "kurz", "übersprung" και "wyberhaagge". Είναι εύκολο κάποιος εξοικειωμένος με την πάλη να αντιληφθεί ότι οι περισσότερες ρίψεις είναι κοινές με αυτές του Judo αλλά και του κινέζικου Shuai jiao. O αγώνας κερδίζεται όταν ο νικητής κρατά το παντελόνι του αντιπάλου με τουλάχιστον ένα χέρι και οι δύο ώμοι του αντιπάλου αγγίζουν το έδαφος. Κατά παράδοση, ο νικητής βουρτσίζει το πριονίδι από την πλάτη του ηττημένου μετά τον αγώνα. Αυτό συμβαίνει και στους αγώνες του Sumo αλλά πριν τον αγώνα. Ο ένας sumotori σκουπίζει την πλάτη του αντιπάλου του έτσι ώστε να μην υπάρχει η δικαιολογία ότι ο αντίπαλος του νίκησε επειδή γλιστρούσε από τις λαβές. Ο αγώνας κρίνεται από τρεις διαιτητές, ένας εκ των οποίων στέκεται στο ρινγκ. Οι διαιτητές δίνουν πόντους, με μέγιστο δέκα πόντους για μια νικηφόρα πτώση (pin). Εάν ο αγώνας τελειώσει χωρίς καθαρή νίκη, όσο πιο δραστήριος είναι ο Schwinger τόσο μεγαλύτερος και ο αριθμός των πόντων.
Σε ένα φεστιβάλ Schwing, κάθε Schwinger παλεύει έξι αντιπάλους ή οκτώ στο Eidgenössische. Οι δύο Schwingers με τον μεγαλύτερο αριθμό πόντων μετά από πέντε (επτά στο Eidgenössische) αγώνες φτάνουν στο Schlussgang (τελευταίος γύρος). Δεν υπάρχουν κατηγορίες βάρους. Το παραπάνω είναι κάτι σύνηθες σε όλες τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες. Οι κατηγορίες κιλών στα μαχητικά αθλήματα είναι κάτι το πλήρως μοντέρνο. Συνήθως, όμως, οι Schwinger είναι μεγαλόσωμοι άντρες, με ύψος πάνω από 1.80 εκατοστά και βάρος που ξεπερνούν τα εκατό κιλά, και είναι κυρίως τεχνίτες από παραδοσιακά επαγγέλματα που απαιτούν κάποια σωματική δύναμη, όπως ξυλουργοί, κρεοπώλες, ξυλοκόποι ή τυροκόμοι.
Τα φεστιβάλ Schwing πραγματοποιούνται σε εξωτερικούς χώρους, μεταξύ των αρχών του καλοκαιριού και του φθινοπώρου. Το πιο σημαντικό φεστιβάλ Schwing είναι το Eidgenössisches Schwing- und Älplerfest, το οποίο πραγματοποιείται κάθε τρία χρόνια. Ο νικητής αυτού του τουρνουά ανακηρύσσεται Schwingerkönig και λαμβάνει ως έπαθλο έναν ταύρο. Για εμάς τους ρομαντικούς παραδοσιοκράτες έχει ιδιαίτερη σημασί ότι ο θεσμός διατηρεί την παραδοσιακή του υπόσταση. Τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι όσο και στις διοργάνωσεις. Οι εξέδρες, ο κόσμος, τα πάντα δείχνουν να διατηρούν την αισθητική της παλιάς ευρωπαϊκής αγροτικής κοινωνίας ζωντανή.
Προφανώς, υφέρπει ο κίνδυνος να υποχωρήσει το όλο δρώμενο σε τουριστικά φολκλορικές οδούς. Όμως, προς το παρόν, η γενική εικόνα δείχνει ακέραια. Ευχόμαστε να παραμείνει ως έχει.
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο, δεν γνώριζα την μορφή πάλης που παρουσιάζεις!
Στα παραδείγματα που αναφέρεις νομίζω αξίζει να προστεθεί και η πάλη του Ιακώβ με τον Άγγελο, που λήγει με το χάραγμα της Αυγής και την νίκη που τον καθιστά ευλογημένο. Υπεροχα είναι και τα έργα του Dore και του Delacroix που αποτυπώνουν την σκηνή αυτή.
Αντιφασίστες καλορίζικος ο νέος δεξιός πράιμ μίνιστερ. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Και σήμερα και αύριο και όσο χρειαστεί είμαστε όλοι ινδοπακιστανοί.
Πρέπει να διευκρινίσεις ότι απευθύνεται κυρίως στους Δεξιούς ζητωπατριώτες αντιφασίστες. Είναι πολλά τα antifa παρακλάδια της φιλελεύθερης εξουσίας. Μην τα μπλέξουν οι νεώτεροι.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κάτσε να δεις και τη Μελόνι. Εκεί να δεις αντιφασιστικό "conservative πατριωτισμό" made in USA που θα σερβίρουν τα νεοδεξιά εστιατόρια.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Υπουργός οικονομικών της Μελονι ο προηγούμενος, της κυβέρνησης Ντραγκι. Βασιλικότερη του βασιλέως στο ουκρανικό ήδη από τις πρώτες μέρες. Η πορεία προδιαγεγραμμένη
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τι έγινε ρε παιδιά? Οι της γης οι κολασμένοι αντι να κάνουν ταξικό πόλεμο πηγαίνουν και γίνονται δισεκατομμυριούχοι μπασκετμπολίστες και συντηρητικοί πρωθυπουργοί? Νομίζω πρέπει να εντείνουμε την μαρξιστική κατήχηση στους αφροαστιάτες-εργάτες-αδέλφια μας. Τζορτζ ρίξε κανένα ντόλαρ παραπάνω να κάνουμε καλύτερη διαφώτιση!
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Λογοκρίθηκε το όνομα της οργάνωσης που χρησιμοποίησες για να αστειευτείς, για τους ευνόητους λόγους. Μην μας τρέχουν για τίποτα αγωγές.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Υπάρχουν υποστηρικτές του Σούνακ εν Ελλάδι; Για δώστε λινκ να ευθυμήσουμε λίγο. Τη Μελόνι είναι γνωστό την υμνούν πολλοί.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Εσύ που έγραψες για την τοποθέτηση υπέρ του καπιταλισμού από τους Τσίκα και Κώνστα, στείλε το link. Γιατί βαριόμαστε να ψαχνουμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...https://youtu.be/CxcPNzqrA30
Τα επιχειρήματα υπέρ της ελεύθερης οικονομίας είναι ατράνταχτα. Ακόμα και σκληροπυρηνικοί Εθνικιστές το παραδέχονται πλέον
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Αφού είστε αμόρφωτοι ρε φίλε. Τι θες να σχολιάσουμε;
Έναν τύπο που δεν έχει ούτε την παραμικρή ιδέα της ιστορίας των πολιτικών ιδεών. Καταρχάς χρησιμοποιούν λάθος και οι δύο τον όρο "οντολογία".
Επίσης δεν ξέρουν να διαχωρίσουν τον εθνικισμό ως ιδεολογία από την χρήση του όρου για να περιγράψει εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα. Από την μια ξεκινά να μιλά για την ιδεολογία του εθνικισμού και από την άλλη μιλά για την συμμετοχή των εμπόρων στην επανάσταση του '21. Είναι άλλο πράγμα η ιδεολογία (η εθνικιστική στο συγκεκριμένο παράδειγμα) ως "πλατφόρμα" αξιών/ιδεών βάσει της οποίας προσδιορίζεται η πολιτική δράση για να προκριθεί ένας τρόπος οργάνωσης του δημόσιου βίου και άλλο οι αξίες και τα συναισυθήματα που οδηγούν σε μια εθνοαπευλευθερωτική επανάσταση. Αλλά και αν δεχτούμε ότι η επανάσταση του '21 έγινε εφόσον είχε προηγηθεί μια όντως φιλελεύθερη (και όχι καπιταλιστική όπως λέει ο ανεκδιήγητος ομιλητής) ιδεολογική προπαρασκευή από τους Διαφωτιστές, πράγμα που φάνηκε στο φιλελεύθερο περιεχόμενο των συνταγμάτων των εθνοσυνελεύσεων, η εθνικιστική ιδεολογία δεν αντλεί ιδεολογικά παραδείγματα απο εκεί. Αντλεί αισθητικά παραδείγματα (κλεφτουριά κλπ), ηθικά παραδείγματα (ο ηρωισμός των αγωνιστών του '21) αλλά όχι ιδεολογικά παραδείγματα (εκτός και αν θυμάσαι εσύ ή οι ομιλητές καμία εθνικιστική οργάνωση να αντλεί επιρροές από τα κείμενα του Κοραή και των συντακτικών συνελεύσεων). Η εθνικιστική ιδεολογία στην Ελλάδα έρχεται με τον Ρομαντισμό κάπου στα 1850. Και είναι εντελώς διαφορετική κατάσταση από το πατριωτικό συναίσθημα ή την θέληση για εθνική ανεξαρτησία που υπήρχαν ανέκαθεν.
Ο εθνικισμός είναι μια από τις ιδεολογίες που προκρίνουν συγκεκριμένους τρόπους οργάνωσης του δημόσιου βίου. ο καπιταλισμός είναι ένα παραγωγικό σύστημα. Ως παραγωγικό σύστημα βασίστηκε ιδεολογικά στον φιλελευθερισμό και ιστορικά στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, στην συγκέντρωση πληθυσμών στα αστικά κέντρα και σε άλλα δεδομένα. Ακριβώς επειδή επικράτησε ως παραγωγικό μοντέλο βασιζόμενο στον φιλελευθερισμό του 18ου και του 19ου αιώνα έχει ταυτιστεί με αυτη την ιδεολογία και με την νεωτερική εποχή. Έτσι, οι ιδεολογίες που τον αντιμάχονται (εθνικισμός, κομμουνισμός κλπ) ακόμη και όταν επικρατούν (πψ στον μεσοπόλεμο) πρέπει να ξεριζώσουν εγκαθιδρυμένες δομές. Δεν είναι εύκολο αυτό και χρειάζεται μεταβατική περίοδος. Μόνο σε αυτή τη μεταβατική περίοδο μπορεί να συνυπάρξει ο καπιταλισμός ως παραγωγικό σύστημα με ιδεολογίες εχθρικές προς αυτόν. Και αυτή η συνύπαρξη είναι αντιφατική. Όχι αυτονόητη όπως λέει ο πολιτικά αμόρφωτος ομιλητής.
Ο εθνικισμός ως ιδεολογία είναι ο πρώτος αντίπαλος του ιδεολογικού φιλελευθερισμού και του καπιταλισμού ως παραγωγικού συστήματος. Οι "σοσιαλιστικές" ιδέες δεν εμφανίστηκαν στον εθνικισμό κατά τον μεσοπόλεμο, όταν πεινούσε ο κόσμος, όπως είπαν οι αστείοι αυτοί τύποι. υπάρχουν σε εθνικιστικά κείμενα της δεκαετίας του 1810 (Φίχτε, Μύλλερ, Μπονάλ,κλπ).
Τον όρο κορπορατισμό επίσης τον χρησιμοποιεί όπως του έρθει.
Αδυνατεί να διακρίνει την διαφορά της αγροτικής παραδοσιακής παραγωγικής δομής (σχεδόν μεσαιωνικού τύπου) των κατόχων γαιών (στο παράδειγμα της Βανδέας) και την ιδεολογία τους από την μηχανοποιημένη, απρόσωπη νεωτερική παραγωγική δομή του καπιταλισμού. Μιλά για τον καπιταλισμό χωρίς να ορίζει το φαινόμενο. Ας κοπιάσουν να ορίσουν τον καπιταλισμό ως φαινόμενο πρώτα και μετά ας αρχίσουν να ψάχνουν τις ιδεολογικές του συνάφειες.
Τι άλλο να συζητήσουμε; Οι τύποι είναι εντελώς άσχετοι με την ιστορία των πολιτικών ιδεών αλλά και με την ίδα την ευρωπαϊκή ιστορία. Αυτά βλέπουν οι Αριστεροί και οι νεοδημοκράτες και ξεκαρδίζονται στα γέλια.
Αν υπήρχε τρόπος να επανέλθει η παλιά τηλεοπτική εκπομπή "Παρατράγουδα" τον βρήκαν οι συγκεκριμένοι. Και εις ανώτερα....!!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Είναι θλιβερό να βλέπεις τέτοιους τύπους, παντελώς άσχετους και αμόρφωτους ιδεολογικά, πολιτικά, ιστορικά και φιλοσοφικά να προσπαθούν να παίξουν τους παράγοντες. Θα έλεγα ότι η συζήτηση είναι επιπέδου καφενείου αλλά έχω κάνει πολύ ωραίες συζητήσεις σε καφενέδες της επαρχίας με ανθρώπους που, αν και αμόρφωτοι, λόγω της ποιότητάς τους είχαν μια αξιοζήλευτη ενστικτώδη κατανόηση και ικανότητα διάκρισης. Οπότε μάλλον επιπέδου εκπομπής Μπεν σαπιρο και ομιλίας Άδωνι θα την πω
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τώρα αυτούς ο Κασιδιάρης τους μάζεψε για να του φέρουν ψήφους της Νέας Δημοκρατίας ή για να του διώξουν όσους εθνικιστές του απέμειναν;
Γιατί ποια δεξια πολιτικη στηρίζει ο Ηλίας? Δεν ακουσες τον Τσίκα να κατηγορεί τον Κασιδιάρη για τον κρατικό παρεμβατισμό που εχει ως πολιτική θέση ο δεύτερος? Σου φαίνεται αυτό ξεπούλημα στην ΝΔ ?
Δεν νομίζω ο Τσίκας να έχει συνταχθεί με τον Κασιδιάρη. Τον κατηγορεί για... "σοσιαλιστή". Ε ρε τι σούργελα υπάρχουν στον έρμο τον ελληνικό "εθνικιστικό" χώρο
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εκπομπη βγαλμένη απο τα πιο υγρα όνειρα του λεμούριου (Σταμάτης σχωρεστον) η συγκεκριμένη. Τι αλλο περιμενε κανεις απο τα ακροδεξιά τσιράκια της ΝΔ εξάλλου
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο Τσικας ειναι στον Τζημερο αλλά οικονομικά δεν διαφέρουν καθόλου απο τους εξίσου οπαδούς της ελεύθερης οικονομιας Κασιδιάρη, Κώνστα ,Χατζηιερεμια κλπ
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Eντάξει είναι υπερβολή αυτό, χωρίς να έχω καμία όρεξη να υπερασπιστώ τον κασιδιάρη και τα λοιπά σούργελα. Από την μια έχεις μια καρικατούρα λιμπερτάριαν με μέντορα την αυν ραντ και από την άλλη τα γνωστά και τετριμμένα περί καπιταλισμού αλλά με κρατικό έλεγχο, παρέμβαση κτλ. Γι'αυτό και ο Τσίκας έχει ανοίξει πόλεμο με Κασιδιάρη κατηγορώντας τον για σοσιαλιστικές (!!!) θέσεις. Δεν είναι το ίδιο, χωρίς αυτό να σημαίνει οτί ο κασιδιάρης έχει καμιά επαναστατική ή αντι-καπιταλιστική θέση. Απλά κάποιοι σαν τον Τσίκα το έχουν χάσει εντελώς
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τσίκα Τσίκα μπουμ, οέ οέ
Αναφέρει σε ένα σημείο ο καλεσμένος ότι η εκπομπή αυτή έγινε ως απάντηση στην Χρυσή Αυγή της οποίας ο επικεφαλής έγραψε άρθρο ενάντια στον εθνικό καπιταλισμό σαν μπηχτή στο κομμα Κασιδιάρη. Καταλαβαίνετε με τι σαπάκια μπλεξαμε όταν γίνεται μάγκας ο Μιχαλολιάκος και φαίνεται αντικαπιταλιστής σε σχέση με τα κολλητάρια (κατα παραδοχή τους) των Άδωνι, Βορίδη και άλλων λαοσιτών φιλελεύθερων
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για γέλια και για κλάματα πραγματικά. Όσο πιο χαμηλό το επίπεδο τόσο λιγότερη η ντροπή
Είναι τραγικό ότι αυτοί οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται ως εκδότες και συγγραφείς του χώρου. Δεν χρειάζεται να ερευνήσουμε περισσότερο τα αίτια της κακοδαιμονίας του ελληνικού εθνικισμού και τους λόγους που έχει καταντήσει ουρά της Νέας Δημοκρατίας. Αρκεί να δούμε αυτό το video και θα πάρουμε όλες τις απαντήσεις.
Με αφορμή τα σχόλια για κωμικές φιγούρες του χώρου, θα ήθελα μια απάντηση στο εξής: σε πρόσφατη ανάρτηση, αποκαλέσατε το ανενεργό περιοδικό "strange" μασονικό. Δεν είμαι φαν του περιοδικού αν και κάποιοι συντελεστές του κατά καιρούς έχουν βγάλει πολύ καλές δουλειές. Απλά μου έκανε εντύπωση. Άμα γράφει ο Γούδης πχ (νομίζω με αυτόν έχει να κάνει ο χαρακτηρισμός) σε ένα περιοδικό που προβάλλει εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, το περιοδικό λαμβάνει αμέσως την ιδιότητα ενός από τους 20 (ενδεικτικό νούμερο) αρθρογράφους του; Η απορία μου είναι γνήσια γιατί με αιφνιδίασε ο χαρακτηρισμός. Επίσης, η λόγχη τι φάση πια; Πώς γίνεται να βγάζει ανεκδιηγητους τύπους που τους κράζουν όλοι στο λάιβ τσατ; Θα χάσει ό,τι έχει απομείνει από ακροατές-θεατες.
Όχι δεν πιστεύουμε στην συλλογική ευθύνη. Το σχόλιο δεν αφορούσε απλά έναν συντάκτη αλλά την διεύθυνση του περιοδικού. Σύμφωνα τουλάχιστον με καλές πηγές πληροφοριών και την γενικότερη φήμη του στα λογοτεχνικά στέκια της Θεσσαλονίκης.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι απορρίπτουμε την ανάγνωση τέτοιων εντύπων ή του συγκεκριμένου. Το αντίθετο. Διαβάζουμε οτιδήποτε θεωρούμε καλό. Αλλά αν μιλάμε για ιδεολογικό υπόβαθρο καλό είναι να γίνονται κάποιες διευκρινίσεις. Άσχετα από τις αναγνωστικες μας επιλογές.
Ούτε και σκοπεύουμε να βάλουμε στο στόχαστρο την ενασχόληση ορισμένων με τον τεκτονισμό. Τον τεκτονισμό τον θεωρούμε ιδεολογικό αντίπαλο και εσωτεριστικη φιλοσοφική εκδοχή της φιλελεύθερης Δεξιάς. Αλλά δεν μας ενδιαφέρει περαιτέρω. Δεν τον στοχοποιούμε παραπάνω από όσο βάζουμε στο ιδεολογικό μας στόχαστρο τα υπόλοιπα δίκτυα της Δεξιάς.
Το συγκεκριμένο σχόλιο που θυμάσαι αφορούσε την προβολή του εντύπου από -και καλά- ε/ς ιστολόγιο. Εκεί έγκειται και η χυδαιότητα του πράγματος. Η προβολή ενός εντύπου ανθρώπων Δεξιάς ιδεολογικής απόχρωσης που έχουν τεκτονικό φιλοσοφικό υπόβαθρο από "ε/ς" εστιατόριο..εε..ιστολόγιο θέλαμε να γράψουμε.
Ευχαριστώ για την πληροφορία. Χωρίς να θέλω να παρεξηγήσω κανέναν, τον ουφολογικό κλπ χώρο τον παρακολουθώ αραιά και με ψυχαγωγική διάθεση (όπως άλλοι βλέπουν ριάλιτι δηλαδή) γιατί οι τύποι είναι αστείοι. Τώρα που είδα την ανάρτηση, όντως είναι λίγο αφελές (για να το πω ευγενικά) να πλασάρεται ένα τέτοιο περιοδικό με τον συγκεκριμένο τρόπο.
ΥΓ. Αναμένω και εγώ με ενδιαφέρον το νέο τεύχος του περιοδικού σας και ό,τι άλλο ετοιμάζετε!
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ναι συμφωνούμε. Υπό αυτή την οπτική έχει ένα ενδιαφέρον. Σπάνια θα βρεθεί κάποιο καλό αποκρυφιστικό άρθρο ή μια σοβαρή έρευνα για την εσωτεριστική φιλοσοφία σε τέτοια έντυπα, αλλά η θεματολογία τους εφάπτεται σε ορισμένα σημεία με το πεδίο του Ρομαντισμού. Συνεπώς έχουμε την ματιά μας στραμμένη και προς τα εκεί.
Κάποτε το παρακολουθούσαν και δικά μας παιδιά το συγκεκριμένο εκδοτικό πεδίο (που είσαι Flam). Υπήρχαν και γνωστά πρόσωπα του χώρου που έγραψαν βιβλία με τέτοιο περιεχόμενο (Γ. Γιαννόπουλος κλπ).
Ωστόσο, όπως γράφεις, ήταν ανέκαθεν cult και στα όρια του γραφικού η κατάσταση για τους περισσότερους από αυτούς που αρθρογράφησαν σε αυτό το θεματικό πεδίο.
Αν θες να δεις κάτι που έχει τέτοια θεματική αλλά είναι πράγματι σοβαρό ψάξε κείμενα του Θανάση Βέμπου.
Ατρανταχτα επιχειρήματα εννοείς τα μιτινγκς στον δήμο Βαρσοβίας για δημιουργία "startup" επιχειρήσεων και η φτηνή τηλεφωνία της Ισλανδίας; τι λέτε βρε ; ακόμα και οι ελάχιστα διαβασμενοι οπαδοί του καπιταλισμού έχουν καλυτερα επιχειρήματα για να στηρίξουν αυτό το σάπιο καταχρεωμενο οικονομικό σύστημα
Η παραδοχή ότι παρουσιάζουν μια εκπομπή με σκοπό να την "πουν" σε έναν άλλο πολιτικό και όχι για να συζητήσουν καλοπροαίρετα πάνω στο θέμα τους είναι ακόμα χειρότερη από αυτά που είπαν. Δείχνει πως υποβιβάζουν την ιδεολογία σε εργαλείο προσωπικών αντιπαραθέσεων. Είναι ο ορισμός του πολιτικού αίσχους και της αθλιότητας αυτό.
Το ίδιο ακριβώς έκανε ο ο ΜΚ όταν πρόβαλε το περιοδικό που ανέφερε ο παραπάνω σχολιαστής και το βιβλίο του εθνομηδενιστή ακαδημαϊκού που λέει ότι το ελληνικό έθνος γεννήθηκε το 1830. Για βγάλει προσωπικά απωθημένα έκανε την ιδεολογία κουρέλια. Ηθική τοξικότητα και εξευτελισμός της ιδεολογίας. Να δύο ακόμα λόγοι για τα χάλια του χώρου.
Από όλα τα ονόματα που αναφέρθηκαν εγώ έχω ακουστά μόνο τον Κάσιντυ (btw ας κάψει το χούι να αγοράζει λάικς και βιουζ στο τοιύμπ...) και τον μερκελικό απόφοιτο γ' λυκείου, που έβαζε "αντιβιστική" πλάτη στο Σαμαρά επί μνημονίων με το να τσακώνεται με αντιμνή και ζαίους στην περιφέρεια, και όταν είδε ότι το true λιμπερταριανιλίκι αλά Νιου Χάμσαιρ δεν φτουράει σ' αυτά τα χώματα το γύρισε σε εθνοκάτι, λαθροφάγο, μπατριώτ μπερντέ, αντικομμούνα των 50s κτλ.
Όλοι προσπαθούν να φάνε απ' την κληρονομιά του Καρατζατούμπα (θεός σχωρέστον). Στα mid 00s ένα ανιχνεύσιμο δημοκοπικά τμήμα του εκλογικού σώματος αποκόπηκε σταδιακά απ' το μαντρί και το ρίχνει σταθερά σε -πέραν της νδ- ακροδεξιά κόμματα. Αρχικά Λάος, έπειτα ΧΑ/ Καμμένο, τώρα Κυρα-αλοιφή κτλ. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την αντισυστημική ΧΑίτικη ψήφο των (πρώην) κοκκινοπράσινων εργατικών δήμων του λεκανοπεδίου (β' Πειραιώς, Δυτ. Προάστια κτλ) από το '10 και εντεύθεν, μάνι μάνι μαζεύεται ένα 7-8%, που σε καιρούς κρίσης μπορεί να αγγίξει και το διψήφιο. Οι ιδεολογικές διαμάχες και οι ταμπέλες με πρώτο συνθετικό το "εθνικό-"είναι νά χαμε να λέγαμε...
Παρ 'όλα αυτά, μερικά ερωτήματα στους τζημερικούς εθνικοκαπιταλιστές:
Τι γίνεται στην περίπτωση που η ελεύθερη αγορά:
α) Οξύνει φτώχεια/ανεργία.
β) Διαλύει την κοινωνική συνοχή και την παραδεδεγμένη ηθική.
γ) Εν τέλει οδηγεί στον θρίαμβο της ΝΤΠ και σε ξεπέρασμα των εθνικών ιστορικών υποκειμένων.
Θα συνεχίζετε τις ιδεοληψίες σας γιατί έτσι λέν οι Βολιώτες οικονομολόγοι και επειδή "ΔΥ κακό ουγκ" ή θα αναθεωρήσετε; Δλδ ο στόχος είναι μια καπιταλιστική κοινωνία ή η Ιδέα;
(Παρεμπιπτόντως, Τα ίδια ερωτήματα ισχύουν και για κάθε άλλη προκάτ οικονομική θεωρία.)
----ο επαναστατικοφοβικός της γειτονιά σας----
Χαίρετε.
Δημήτρης Τσίκας εδώ. Με ενημέρωσαν φίλοι για την κουβέντα σε αυτήν την ανάρτηση. Επειδή λόγω υποχρεώσεων (εργασία, οικογένεια, τρέχοντα projects κτλ) αδυνατώ να παρακολουθήσω την εξέλιξη της κουβέντας και ν συμμετέχω ενεργά, μπορούμε να κανονίσουμε διαδικτυακή κουβέντα όλοι μαζί (δεν είναι απαραίτητο να είναι σε κάποια διαδικτυακή εκπομπή - μέσω Teams μπορεί να γίνει πολύ εύκολα) και να κουβεντιάσουμε όλες τις παρανοήσεις.
Θα απαντήσω σε κάποια από τα παραπάνω:
1) Δεν είχα κανένα πρόβλημα να κάνω στην εκπομπή φιλοσοφική κουβέντα, αλλά οι ζωντανές εκπομπές είναι δυναμικές, οπότε ακολούθησα τη ροή. Προσωπικά θα ήθελα μια πιο οντολογική κουβέντα σχετικά με τη φύση του καπιταλισμού και το πώς μπορεί να εκφραστεί μέσα στον εθνικισμό. Τελικώς κατέληξε η κουβέντα αλλού. Ποτέ δεν ορίζω ή απαιτώ ατζέντα στις εκπομπές όπου με καλούν. Πηγαίνω και ακολουθώ την ροή. Αν θέλετε μια πιο φιλοσοφική εκπομπή, καλέστε με και θα έρθω.
2) Το «υποψήφιος πολιτικός» στη Σελίδα μου στο Facebook είναι από τις επιλογές που σου δίνει το ίδιο το Fb. Δεν αυτοπροσδιορίζομαι ούτε ως πολιτικός, ούτε ως συγγραφέας, ούτε ως οικονομολόγος που πολλοί με αποκαλούν. Μεταπτυχιακό ως Διεθνολόγος έχω, με ειδίκευση στα Small States Studies, και τώρα κάνω το δεύτερο ΜΑ στην Σλαβολογία ώστε να κάνω ακόμα πιο συγκεκριμένο το πεδίο ακαδημαϊκής μελέτης (συγκεκριμένα το Intermarium - όποιος ενδιαφέρεται να ασχοληθεί σε study group, ας επικοινωνήσει μαζί μου).
3) Ποτέ μου δεν το έπαιξα «παράγοντας του χώρου». Απείχα από κομματίδια και κινήσεις, και η μοναδική μου ενεργή ενασχόληση είναι σε προσπάθειες που επιχειρούν να επιτύχουν διεύρυνση (και όχι απλώς ένωση) με άλλους χώρους, όπως τα παραδείγματα της Εσθονίας και Πολωνίας που ανέφερα στην εκπομπή.
4) Σκοπός μου δεν είναι να δημιουργήσω ένα ακόμα πεδίο διχόνοιας στον χώρο, αλλά να συνθέσω και να ανοίξω ορίζοντες. Η υπόλοιπη Ευρώπη βρίσκει διεξόδους, κι εμείς εδώ κάνουμε διαγωνισμό ιδεολογικής καθαρότητας. Ξεχνάνε οι περισσότεροι ότι ζούμε στον 21ο αιώνα. Όποιος είναι διατεθειμένος να κάνει ένα βήμα πίσω και να χτίσει συνεργασίες, τον ακολουθώ. Αντιθέτως, ινστρούχτορες που το παίζουν παράγοντες, τους έχω ήδη κάνει στην άκρη και πιστεύω πραγματικά ότι αυτοί φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Και το αστείο είναι ότι κάποιοι εξ αυτών ανακάλυψαν τον Εθνικισμό πρόσφατα και ψάχνουν να βρούνε πώς θα βγάλουν λεφτά από αυτόν.
Ο Σταμάτης Μαμούτος είπε...Γεια σου Δημήτρη. Καταρχάς δεν χρειάζεται να παραθέτεις στοιχεία του βιογραφικού σου. Δεν οφείλεις να το κάνεις από την μια. Και από την άλλη εμάς τουλάχιστον δεν μας ενδιαφέρει το βιογραφικό σου, όπως δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει το βιογραφικό κανενός. Μπορούμε να συζητήσουμε με τον καθένα αρκεί να έχει καλές προθέσεις και να είναι σε θέση να ακολουθήσει μια συζήτηση, ασχέτως του βιογραφικού του.
Από εκεί και πέρα, έχει ευθύνη και ο ομιλητής για την δημόσια συζήτηση στην οποία συμμετέχει. Αν δει ότι υπερβαίνει το αρχικό πλαίσιο που είχε κατά νου, είτε μπορεί να κάνει μια πρόταση ώστε να μην χαθεί το αρχικό θέμα, είτε μπορεί να βελτιώσει τις αποφάσεις του όσον αφορά την δημόσια παρουσία του.
Αλλά το θέμα δεν νομίζω ότι είναι αυτό. Αν καί δεν είχα χρόνο να δω όλη την εκπομπή, από τα όσα είδα διαπίστωσα ότι το κύριο πρόβλημα ήταν το εξής. Αποφασίσατε να συζητήσετε για ένα θέμα που κανείς σας δεν γνώριζε το ιστορικό και θεωρητικό του υπόβαθρο. Σέβομαι απόλυτα την διάθεση ορισμένων παιδιών να προσαρμόσετε την εθνικιστική στρατηγική σε σχήματα που μπορεί να θεωρείτε επίκαιρα και ικανά να απαντήσουν σε ζητήματα της εποχής μας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί ο καθένας να κάνει μια δική του προσέγγιση παραβλέποντας ή μη γνωρίζοντας το ιστορικό και θεωρητικό υπόβαθρο της ιδεολογίας την οποία υιοθετεί. Κοντολογις δεν είναι πουκάμισο η ιδεολογία ώστε να την αλλάζουμε ανάλογα με τον καιρό. Από την εποχή του Πλάτωνα και του ελληνικού ιδεαλισμού είναι γνωστό ότι οι ιδέες δεν αλλάζουν. Είναι οι μοναδικές που παραμένουν αναλλοίωτες. Η στρατηγική μπορεί να αλλάξει. Η πολιτική επικοινωνία επίσης. Όχι οι ιδέες ούτε οι ιδεολογίες. Αν κάποιος θεωρεί ότι η ιδεολογία του δεν τον καλύπτει μπορεί να μεταβεί ο ίδιος σε άλλο ιδεολογικό πεδίο. Όχι να αλλάξει την ιδεολογία. Είναι κωμική και μόνο η σκέψη μιας τέτοιας πρόθεσης. Η ισχύς των εθνικιστικών ιδεών, (όπως και των άλλων ιδεολογιών της νεωτερικότητας) θα σταματήσει μόνο όταν τελειώσει (αν τελειώσει ποτέ) η Νεωτερικότητα ως ιστορική περίοδος.
Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που μπορεί να συζητηθεί είναι η άμεση ανάγκη να γίνει γνωστό το υπόβαθρο της ιστορίας των εθνικιστικών ιδεών και των βασικών διακρίσεων στους πολιτικούς όρους. Αυτό διαπίστωσα από την εκπομπή σας. Να αποσαφηνιστεί τι είναι ο εθνικισμός ως ιδεολογία και τι ο "εθνικισμός" ως συλλογική αίσθηση του ανήκειν. Τι είναι η πολιτική συζήτηση και τι η συζήτηση που αφορά πολιτειακά θέματα. Τι είναι η πολιτική ατομικιστική ανθρωπολογία και πόσο ασύμβατη είναι με τον εθνικισμό. Ποιοι ήταν οι πρώτοι θεωρητικοί του εθνικισμού και τι είπαν. Ποιος είναι ο "πολιτιστικός" ρομαντικός ορισμός του "έθνους" και ποιος είναι ο "πολιτικός" φιλελεύθερος ορισμός του "έθνους". Τι είναι καπιταλισμός, τι είναι νεωτερικότητα, τι είναι κορπορατισμος; Αυτά και πολλά άλλα πρέπει να αποσαφηνιστούν για να γίνει σοβαρή συζήτηση πάνω σε ιδεολογικά θέματα. Εμείς επιχειρούμε εδώ και χρόνια να γράψουμε άρθρα με τέτοια θέματα, παράλληλα με τα άρθρα μας που αφορούν την αισθητική. Δεν το κάνουμε γιατί είμαστε παντογνώστες. Το κάνουμε γιατί είμαστε κοινωνικοί επιστήμονες. Είναι το επιστημονικά μας πεδία αυτά. Δυστυχώς η Αριστερά και η Δεξιά διαθέτουν πολλούς σαν εμάς. Ο δικός μας χώρος δεν διαθέτει.
Αν όλοι οι παραπάνω όροι δεν είναι ξεκάθαροι στο νου του κάθε ομιλητή, τι είδους συζήτηση θα μπορούσε να γίνει; Δεν έχει να κάνει με διαφορετική προσέγγιση το θέμα. Αρχικά έχει να κάνει με ελλιπή γνώση. Αν το θεωρητικό πλαίσιο γίνει αντιληπτό έπειτα μπορεί να συζητηθεί και η στρατηγική (αυτό που στην ουσία προτείνεις).
Αλλά αυτό δεν θέλω να εκληφθεί ως άρνηση εκ μέρους μου. Συζητώ με τον οποιονδήποτε. Αρκεί να υπάρχει το κατάλληλο πλαίσιο συζήτησης.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σε τι επίπεδο έχει φτάσει η ΔΙΑΒΡΩΣΗ του χώρου όταν γίνεται σοβαρά λόγος για... Intermarium, δηλαδή για το φυλετικά ετερόκλητο πρότζεκτ του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη, κληρονομημένο από το αντίστοιχο πρότζεκτ του αγγλο-γαλλικού ιμπεριαλισμού στο Μεσοπόλεμο;
Τι είναι αυτό αν όχι μια Σοβιετική Ένωση χωρίς Ρωσία ή ορθότερα μια Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς γερμανικό χρήμα και ρωσικό γκάζι, αλλά μόνο με δολάριο και LNG; Άλλωστε δεν ξεχνάμε τη δήλωση Rumsfeld το 2003, τον καιρό της άρνησης Γερμανίας-Γαλλίας να στείλουν τα παιδιά των λαών τους ως ανθρώπινο κρέας στην κρεατομηχανή του Ιράκ, πως "αν μας αρνείται η Γηραιά Ευρώπη, δεν υπάρχει πρόβλημα, θα φτιάξουμε τη Νέα Ευρώπη και αυτή δεν θα μας αρνείται σε τίποτα". Που όλως τυχαίως η Νέα Ευρώπη ήταν οι Βαλτικές, η Πολωνία και η Ουκρανία, που προφανώς, ως χώρες χωρίς ισχυρό στρατό και βιομηχανία, και να θέλουν, δεν μπορούν να αρνηθούν τίποτα στον Θείο Σαμ.
Και κάτι άλλο: Διαρκώς ακούμε τα τελευταία 20 χρόνια για "Ευρωσκεπτικιστές" αλλά ποτέ, ούτε μια φορά για "ΝΑΤΟσκεπτικιστές". Και αυτό δίνει την απάντηση στην ερώτηση ποιος οφελείται από όλα αυτά τα "ευρωσκεπτικιστικά" κόμματα, τις Μελόνι, τις Πολωνίες, τους Βελόπουλους κ.ά.. Όχι πάντως η Ρωσία, όπως πάνε να μας πείσουν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και της πρεσβείας. Άλλωστε η Ρωσία με την ύπαρξη της ΕΕ ως τέτοιας δεν έχει πρόβλημα, το ΝΑΤΟ είναι ο υπαρξιακός εχθρός της. Επωφελούνται όμως οι ΗΠΑ, στο παιχνίδι αποσταθεροποίησης των μεγάλων κρατών της Ευρώπης. Οι ΗΠΑ φοβούνταν όχι την ΕΕ γι' αυτό που είναι (ένας γραφειοκρατικός Βραδυποριακός) αλλά γι' αυτό που υπό προύποθέσεις θα μπορούσε να γίνει: μια οικονομικο-στρατιωτικά ανεξάρτητη οντότητα με φιλικές σχέσεις με την Ασία. Άλλωστε ο πρώην αρχηγός της CIA Τζορτζ Φρίντμαν το έγραφε καθαρά το 2010, δεν είναι η Κίνα, ούτε το Ισλάμ, που φοβίζει τις ΗΠΑ, αλλά η προοπτική μιας συμμαχίας Ευρώπης-Ασίας. Προς τον τορπιλισμό αυτής, με κάθε μέσο εντός της ΕΕ, δούλευαν οι Γιάνκηδες επί δεκαετίες ώσπου να το πετύχουν το 2022. Η αποσταθεροποίηση των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών (των μόνων που αντικειμενικά είχαν τη δυνατότητα να θέσουν την Ευρώπη σε δρόμο προσέγγισης με την Ασία) μέσω και των "ευρωσκεπτικιστικών" κομμάτων ήταν και είναι ένας από τους βραχίονες αυτής της πολιτικής των Γιάνκηδων.
Μπορώ να επιχειρηματολογώ με παραδείγματα επ' αυτού για μήνες ολόκληρους. Εδώ θα αρκεστώ να πω ότι ο "Ευρωσκεπτικισμός" αυτός, που ξεκίνησε με Fortuyn (Ολλανδία), Χάιντερ (Αυστρία), Φίνι (Ιταλία) τη δεκαετία του 2000, ήταν πάντα στο πλευρό των πιο επιθετικών κινήσεων του ΝΑΤΟ. Θυμηθείτε μόνο πώς, κατά τη διάρκεια της προπαρασκευής του καθεστώτος Μπους για έναν πόλεμο κατά του ιρανικού λαού, το 2006, χρησιμοποιήθηκαν τα σκίτσα του Μωάμεθ σε δανέζικη ακροδεξιά εφημερίδα, και αν θυμάστε, οι πιο ένθερμοι οπαδοί τότε του δόγματος Χάντιγκτον ήταν 1) το καθεστώς Μπους, 2) οι εν Ευρώπη δορυφόροι του "ευρωσκεπτικιστές" τύπου Φίνι, Fortuyn, Πολωνίας κλπ. (ενώ οι πιο ρεαλιστές Σιράκ (Γαλλία) και Μέρκελ (Γερμανία) καλούσαν τότε σε μετριοπάθεια και σεβασμό των πιστεύω του καθενός).
Συν αυτοίς σήμερα και οι Πράσινοι, που την εποχή της Jutta Ditfurth και της Petra Kelly ήταν θα λέγαμε συνεπείς κληρονόμοι κάποιων από τις παραδόσεις του ρομαντισμού (ως προς τη φύση και τη βιομηχανία) σήμερα είναι ΝΑΤΟικότεροι του ΝΑΤΟ. Και αυτό πρέπει να χτυπήσει καμπανάκι σε όποιον είναι αφηρημένα ρομαντικός χωρίς πολιτικό αισθητήριο, γιατί βλέπουμε σήμερα το πώς αντιβιομηχανικές και "πράσινες" ιδεολογίες μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν για την επίτευξη των στόχων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ενάντια στους αντιπάλους του, Κίνα, Ρωσία, Ιράν κλπ.
"Εστιατόρια" των ΗΠΑ δούλεψαν και σε εκείνη την περίπτωση για να αλλοιωθεί η παραδοσιακή οικολογική ατζέντα και να γίνει το οικολογικό κίνημα ένα ακόμα μεταχίπικο αστικό παρακλάδι του φιλελευθερισμού. Άσε μην πιάσουμε τοις απαρχές του οικολογικού κινήματος. Εθνικιστικές και νεορομαντικές ήταν. Μετά τον 2ο παγκόσμιο έγιναν σοσιαλδημοκρατικο-αριστεροχαρούμενες μέχρι που εκφυλίστηκαν σε liberal νεοταξικές.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σωστός ο Ρεμπούτζουλος. Το είχα γράψει σε (πολύ) ανύποπτο χρόνο, όχι μόνο νεο-ρομαντικές (κίνημα Wandervogel και γερμανική φυσιολατρία στο Μεσοπόλεμο) αλλά και παλαιο-ρομαντικές (την εξύμνηση του φυσικού περιβάλλοντος ως ανέγγιχτου από το βιομηχανικό πολιτισμό τη βρίσκουμε όχι μόνο στον Ρουσσώ αλλά και στα Atala και Rene του Σατωμπριάν, στον Ακαμάτη του Eichendorff, στα "ανατολίτικα" του Βύρωνα κλπ). Βέβαια εκεί είναι κυρίαρχο και ένα άλλο αίσθημα, με το οποίο τα φιλελέ γκαρσόνια δεν θα συμφωνήσουν ποτέ: το αίσθημα της αδελφοσύνης με τον πρωτόγονο άνθρωπο, ο σεβασμός προς τις παραδόσεις του, και η καταδίκη του αποδεκατισμού του από τον Λευκό στο όνομα της προόδου (στον Ralph Waldo Emerson ειδικά, αλλά ως και σε αυτόν που για δεκαετίες στιγματιζόταν άδικα ως ρατσιστής, τον Karl May, υπήρχε η νότα της διαμαρτυρίας για την κακομεταχείριση των Ινδιάνων).
Να κλείσω θυμίζοντας ότι ένα από τα πολιτιστικά συστατικά της κουλτούρας του σοσιαλιστικού στρατοπέδου κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, ήταν τα λεγόμενα "Eastern" (ή Red Western), δηλαδή ταινίες με θέμα την Άγρια Δύση, αλλά με ήρωες εδώ τους Ινδιάνους, και όχι (όπως στα χολιγουντιανά τζονγουεϊνικά του John Ford) τους αποικιστές Λευκούς:
https://en.wikipedia.org/wiki/Ostern
Για μια κουλτούρα που κάποιοι μας λένε ότι δήθεν ήταν μόνο και σκέτο "Διαφωτιστική", είναι θαρρείς περίεργο που υιοθέτησε ένα τόσο ρομαντικό (ρουσσωϊκό-χερντεριανό) στοιχείο.
Όλο αυτό το κατεβατό για να με κράξεις ως δήθεν υποστηρικτή του Intermarium, ενώ μέχρι και ο πιο ηλίθιος μπορεί να καταλάβει από το σχόλιο ότι αφορά τη διπλωματική μου και όχι κάποια πολιτική κίνηση. Και μάλιστα δεν αναφέρομαι καν στην παρούσα καρικατούρα της αναβίωσης του Intermarium, αλλά στην διατύπωσή του από τον Piłsudski πριν από 120χρονια.
Κάποιοι είστε τόσο κομπλεξικοι που ψάχνετε να.βρειετ κάτι να πιαστείτε προκειμένου να ρίξετε λάσπη. Περιμένω τώρα να με βγάλετε και σοσιαλιστή επειδή θα ασχοληθώ με τον Piłsudski στην διπλωματική μου...
Δεν παύει και ο Πιλσούντσκι να ήταν αντικειμενικά ο πολιορκητικός κριός των Αγγλογάλλων εναντίον της νεαρής Σοβιετικής Δημοκρατίας κατά πρώτον, και, σε πολύ μικρότερο βαθμό, εναντίον της αδύναμης τότε Γερμανίας κατά δεύτερον. Ιστορικά πάντα το Intermarium ήταν ένα βρώμικο πρότζεκτ που εξυπηρετούσε βρώμικα συμφέροντα με έδρα όχι εντός αλλά εκτός Ανατολικής Ευρώπης, είτε στην αυθεντική του μορφή είτε σε αυτή της καρικατούρας.
Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι και οι τέσσερις συνθήκες της λήξης του Α' π.π. ήταν ληστρικές (Βερσαλίες, Σέβρες, Τριανόν, Ρίγα) και όλες οδήγησαν σε τερατώδη πολυεθνικά μορφώματα, ένα εκ των οποίων ήταν η Πολωνία του Πιλσούντσκι, με μόνο 60% εθνικά πολωνικό πληθυσμό. Είναι γελοίο να μιλάμε σοβαρά για τις τυχοδιωκτικές επιδιώξεις ενός τέτοιου τερατώδους μορφώματος και μάλιστα να τις προτείνουμε ως λύσεις για την Ευρώπη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καλύτερα με "μασόνους" σαν τον Καζαντζάκη και τον Χέρντερ, που πίστευαν στην Ανθρωπότητα, παρά με Δεξιό Τομέα και Αζόφ.
Και προφανέστατα ο θάνατος κάθε αποβράσματος που επιδιώκει εν έτει 2022 να επαναλάβει τις εγκληματικές πρακτικές του χιτλερισμού είναι χαρμόσυνο γεγονός για τον Άνθρωπο.
Αλλά εσύ μαγκάκο που θίχτηκες από το σχόλιο, γιατί δεν πας μια βολτούλα μέχρι Ουκρανία να αντικαταστήσεις τους νεκρούς Δεξιοτομίτες στο ρόλο του στρατόμπατσου, αφού είσαι της ίδιας ιδεολογίας με αυτούς;
Σταμ πάρτο αλλιώς. Εδώ και μήνες σε κάθε -μα σε κάθε- άσχετο άρθρο της λέσχης μπαίνουν ανώνυμοι για την καθημερινή antifa προπαγάνδα. Δεν είναι ένα δύο κόμμεντς είναι εκατοντάδες και τώρα δικαιολογούν και τους φόνους των παιδιών. Ρε φίλε ούτε στο ιντυγίδια δεν θα περνούσαν τέτοια πράγματα. Έλα δεν μπορεί να γίνεται το στομάχι μας πατσάς κάθε φορά που μπαίνουμε εδώ μέσα. Αν πάλι θεωρείς την antifa σύμμαχο εναντίον της ΝΔ να σου φρεσκάρω τη μνήμη. Θυμάσαι τι κυβέρνηση είχαμε όταν χτύπησαν οι μαφιόζοι; Όταν οργανώθηκε η χρυαυγιάδα από τα μίντια; Όταν δούλευαν οι παναθηναϊκάκηδες; Όταν οι αντιρατσιστικές μκο έπαιρναν επιδοτήσεις ενώ ο κοσμάκης πεινούσε; Αντιφασίστες και φιλελεύθεροι δεξιοί τάτσι μίτσι κότσι είναι στην Ελλάδα και πανευρωπαϊκά. Φιλικά, ένας αναγνώστης.
Ο Σταμάτης είπε...Καλημέρα ανώνυμε. Εντάξει είναι νομίζω πολύ λιγότερα τα προβοκατόρικα σχόλια από όσα θεωρείς. Υπάρχουν σχόλια αριστερών αναγνωστών που είναι απλά παρεμβάσεις. Δεν έχει νόημα να τα απορρίπτουμε αυτά.
Θεωρώ ότι το καλύτερο, ως γενική στρατηγική του ιστολογίου, είναι να κάνουμε διάλογο ώστε να φανεί ποιος έχει δίκιο και αν είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε την ιδεολογία μας. Μην ξεχνάς, επίσης, ότι είναι διδακτική αυτή η εμπειρία ορισμένες φορές. Φαίνονται τα όρια του αντιπάλου. Αποκαλύπτεται ο ψυχισμός του. Καταρρέουν τα επιχειρήματα περί ανθρωπισμού, αν μιλάμε για αντιφασίστες προβοκάτορες, και περί αξιοπρέπειας, αν μιλάμε για προβοκάτορες του δικού μας χώρου. Κάποιες φορές οι προβοκάτορες του δικού μας χώρου πετάνε σπόντες και αναμεταξύ τους. Οπότε εκεί αποκτά και διαστάσεις μαύρου χιούμορ η κατάσταση.
Ασφαλώς έχεις δίκιο όταν υπάρχουν περιπτώσεις που η κατάσταση γίνεται εκνευριστική και χάνεται η διδακτική αξία της συζήτησης. Όμως νομίζω ότι πρέπει να γίνει διάκριση αυτών των περιπτώσεων από τις περιπτώσεις που κάποιος αριστερός με πατριωτικές ανησυχίες, που έχει διαπιστώσει αδιέξοδα στην τυποποιημένη χρόνια ιδεολογική γραμμή, ψάχνεται στον Ρομαντισμό και θέλει να κάνει διάλογο μαζί μας ή έστω και να παραθέσει μια δική του ερμηνεία ως πολιτικός αντίπαλος. Δεν είναι απαραίτητα κακή μια τέτοια συζήτηση.
Στο συγκεκριμένο σχόλιο τώρα, έχεις δίκιο. Εγώ δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ όσο θα ήθελα τον τελευταίο καιρό και δεν θα προλαβαίνω για τους επόμενους μήνες, μέχρι να ολοκληρωθεί η εκπόνηση της διατριβής μου. Συνεπώς είναι πιθανό να μου ξεφύγουν κάποιες πονηρές τοποθετήσεις, αν δεν τις καταλάβουν τα υπόλοιπα παιδιά της λέσχης. Αυτό το σχόλιο ξέφυγε από τον άλλο διαχειριστή ανάμεσα στην ομοβροντία σχολίων που ήρθαν χτες, γιατί ξεκίνησε με μια περιγραφή του πολέμου. Διάβασε λίγο την αρχή του σχολίου το παιδί και το ενέκρινε. Αν τα διαβάσουμε όλα τα σχόλια λεπτομερώς πριν τα εγκρίνουμε πρέπει, κάποιες μέρες, να είμαστε όλο το 24ωρο μέσα στο ιστολόγιο. Δεν είναι εύκολο αυτή την εποχή.
Πάντως είχε και αυτό το σχόλιο με τον διάλογο που προκάλεσε το διδακτικό του ενδιαφέρον. Εμένα μου θύμισε το παράδειγμα με τους Αλβανούς κακοποιούς και τους αντιφασίστες φίλους τους της φοιτητικής εστίας. Αν προλάβω θα βγει ένα αρθράκι για αυτό.
Συνεπώς δεν ξεχνάμε το εξής. Η πολιτική μάχη δεν σημαίνει ότι μπαίνουμε σε μουσεία ιδεών όπου θα περιδιαβαίνουμε ανάμεσα σε εκδοχές της δικής μας ιδεολογίας. Θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε αντιπάλους κατά μέτωπο. Καταλαβαίνουν αρκετοί αναγνώστες τι συμβαίνει. Μην φοβάσαι ότι θα περάσουν οι προβοκάτσιες και οι εξυπνακισμοι. Στο τέλος κερδίζουν οι καλοί. Ή αν δεν κερδίζουν, χάνουν σίγουρα οι κακοί και αντικαθίστανται από άλλους.
Άραγε, μπορεί κάποιος να μου βρει ένα έθνος/φυλή στην Κίνα ή τη Ρωσία που να εξαφανίστηκε εντελώς τον τελευταίο αιώνα; Ακόμα και οι Ουντέγκε της Σιβηρίας, που είναι στον πρωτογονισμό ακόμα, 1500 άτομα ήταν πριν το 1917, 1500 άτομα είναι και τώρα.
Σε Αμερική και Αυστραλία αντίθετα, που κι εκεί έγινε βιομηχανοποίηση/πρωταρχική συσσώρευση τον 19ο αιώνα ανάλογη με της Ρωσίας/Κίνας του 20ού, έχουμε πάμπολλα παραδείγματα εθνών που δεν υπάρχουν πια. Εκατομμύρια ήταν οι Απάτσι, οι Σεμινόλε, οι Σιού, και σήμερα είναι 1500 άτομα.
Γι' αυτό καλό είναι κάποιοι να στρώσουν τα γκαβάδια τους σε κανένα επιστημονικό βιβλίο, προτού εξισώσουν καπιταλισμό με σοσιαλισμό στη βάση του εντελώς ανιστορικού "έλα μωρέ όλα αυτά Δγιαφωτιζμός είναι".
Ένα καλό τέτοιο είναι το "The Affirmative Action Empire" του Terry Martin.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κάτι βρωμάει εδώ. Έχουν δίκιο όσοι κραζουν. Στην αρχή οι αριστεροί ανώνυμοι ξεκίνησαν ως εθνικομπολσεβίκοι με ενδιαφέρουσες απόψεις. Στην πορεία το γύρισαν στον παραδοσιακό μαρξισμό και τελευταία στο διαφωτιστικό φιλελευθερισμό. Κατεβατά σε κάθε άσχετο νήμα για τον Ροβεσπιέρο, τον τεκτονισμό, "τον αιώνα τον φώτων" και μπινελίκια σε όσους εκφράζουν αντίλογο. Καλό είναι να γίνεται διάλογος με κανόνες. Όχι απειλές για σφαγές και βρισίδια ανώνυμα.
Ο Σταμάτης είπε...Μήπως διαβάζεις κάποιο άλλο ιστολόγιο; Πλάκα μας κάνεις μάλλον ή είναι καινούργιο menu αυτό; Που τα είδες τα σχόλια για τον αιώνα των φώτων και τον τεκτονισμό;
Μια ερώτηση έκανε ένας σχολιαστής για το περιοδικό τεκτόνων που προβλήθηκε ως σχετιζόμενο με τη φανταστική λογοτεχνία, προκειμένου να διαβάζουν αυτό και όχι το δικό μας οι αναγνώστες, από γνωστό ιστολόγιο του χώρου. Κι εμείς απαντήσαμε σατιρίζοντας την ανοησία του συγκεκριμένου blogger. Η δεύτερη αναφορά στον τεκτονισμό έγινε από τον παραπάνω αντιφασίστα σχολιαστή κι εμείς του συστήσαμε να θυμηθεί την περίπτωση του γελοίου τέκτονα Μπρειβικ. Αυτές ήταν όλες κι όλες οι αναφορές στον τεκτονισμό. Δύο τον αριθμό και οι δύο με συνοδεία αρνητικών σχολίων από τους σχολιαστές και από εμάς.
Στον αιώνα των φώτων δεν έχουν κάνει θετικές αναφορές ούτε αυτοί οι ανώνυμοι σχολιαστές που δείχνουν να έχουν αντιφασιστικές αντιλήψεις.
Αλλά και να κάνουν, τι πρόβλημα έχεις; Ιδεολογικοί αντίπαλοι είμαστε, ας διασταυρώσουμε τα επιχειρήματά μας. Αν φοβάσαι και μόνο να ακούσεις ή να διαβάσεις τι θα γράψει ο πολιτικός σου αντίπαλος, πρέπει να καταλάβεις ότι αυτά που ξέρατε την εποχή του Μιχαλολιάκου τελείωσαν. Αν θέλουν κάποιοι να είναι αποκλεισμένοι σε έναν γραφικό μικρόκοσμο εύρους καφενείου και να στρουθοκαμηλιζουν την γραφικότητά τους ανακυκλώνοντας την πολιτική τους αμορφωσιά υπάρχουν ακόμη τα απομεινάρια του Νικολά, οι ΓΤΠ και τόσοι άλλοι κύκλοι πρώην Χατών. Ας πάνε σε αυτούς και ας μην διαβάζουν εμάς
Εδώ συζητάμε ανοιχτά και αντιμετωπίζουμε ανοιχτά οποιονδήποτε. Αλλά για να τον αντιμετωπίσουμε πρέπει να του επιτρέψουμε να εκφραστεί. Δεν γίνεται αλλιώς συζήτηση.
Πάντως πέρα από αυτά τα αυτονόητα, κάπως υπερβολική μου φαίνεται η ανησυχία σου και σίγουρα παρατραβηγμενα τα παραδείγματα που προκάλεσαν την δυσφορία σου. Πολλή φασαρία για δύο σχόλια που απαντήθηκαν...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Με το τελευταίο που λες συμφωνώ. Πολιτισμένη συζήτηση πάνω από όλα. Να μη γίνουμε σαν άλλο μπλογκ (δεν λέω όνομα) που αφήνει να δημοσιεύονται σχόλια που βρίζουν τον νεκρό Πανούση.
Τώρα ως προς το άλλο, η σχεδόν παπαδίστικη - λες κι είμαστε σε κατηχητικό της χούντας - ταύτιση που κάνεις, του Ροβεσπιέρου μονόπλευρα με τον φιλελευθερισμό, είναι αντιπαραγωγική εντελώς. Ο Ροβεσπιέρος ανήκε στη Ρουσσωϊκή πτέρυγα σκέψης η οποία σε βάθος χρόνου γέννησε μάλλον τον ρομαντικό σοσιαλισμό και αναρχισμό και όχι τον φιλελευθερισμό (που πολύ περισσότερα πήρε από Βολταίρο και Μοντεσκιέ, και από τους Γιρονδίνους, τους θερμιδωριανούς και τους Αγγλο-Αμερικάνους φιλελεύθερους θεωρητικούς, παρά από τον Ροβεσπιέρο και τον Ρουσσώ).
Ο αντιλαϊκός κλασικιστής Νίτσε, ο μεγαλύτερος ενστικτώδης απολογητής του φιλελευθερισμού, κάτι ήξερε, όταν έβαζε Βολταίρο και Γκαίτε στους "καλούς" της Ιστορίας, αλλά Ρουσσώ και Ροβεσπιέρο στους "κακούς". Στους πρώτους έβλεπε αδελφούς ελιτιστές, δηλαδή πραγματικά φιλελεύθερους "πνευματικούς αριστοκράτες", ενώ στους δεύτερους έβλεπε εχθρούς, "πνευματικούς πληβείους", rabble rousers.
Άλλωστε ακόμα κι ένας τόσο συντηρητικός ρομαντικός όπως ο Νοβάλις (που όμως έμεινε πάντοτε ένας ουτοπικός ουμανιστής και δεν θα μπορούσε ποτέ να συμφωνήσει με τον αντι-ουμανιστή Νίτσε), γράφει στην "Χριστιανοσύνη ή άλλως Ευρώπη" του, ότι η λατρεία του υπέρτατου όντος, που εισήγαγε ο Ροβεσπιέρος, ήταν το μόνο θετικό που πρέπει να αποκομίσουν οι ρομαντικοί από όλη την πορεία της Γαλλικής Επανάστασης, δηλαδή την προοπτική για μια "θρησκεία της ειρήνης". Για να μη θυμηθούμε και τα γραπτά του Βάγκνερ (άλλου εχθρού του Νίτσε), που κι αυτός επηρεασμένος από τον Φόιερμπαχ (έναν Γερμανό "φιλοσοφικό Ροβεσπιέρο" ας τον πούμε) μια τέτοια θρησκεία ονειρεύεται.
Ο Σταμάτης είπε...Έκανα εγώ τέτοια ταύτιση; Σε ποιο άρθρο; Σε πoιο σχόλιο; Αν το έκανα θα έγινε εν τη ρύμη του λόγου. Aν και δεν θυμάμαι να έγραψα πρόσφατα κάτι για τον Ροβεσπιέρο. Και τα υπόλοιπα ότι επιτρέπει η λέσχη να εκφράζονται αντιφασίστες και φιλοτέκτονες κάνοντας προπαγάνδα, πώς κολλάνε με αυτό;
Όχι μόνο στο θέμα του Ροβεσπιέρου, γενικότερα όταν μελετάμε ιστορία των ιδεών πρέπει να έχουμε κατά νου ότι δεν είναι σωστές οι μονιστικες ταυτίσεις. Και στους "κακούς" Νίτσε και Γκαίτε μπορούμε να βρούμε στοιχεία που να μας αρέσουν ή να έχουν ρομαντικές καταβολές.
Δεν θέλω όμως να περνάμε και στην μεταμοντέρνα ολοκληρωτική έλλειψη "κατηγοριών". Ο Ροβεσπιέρος ήταν από τους δολοφονικότερους εκφραστές μιας επανάστασης που τελικά έφερε την επικράτηση του φιλελευθερισμού και την μετέπειτα ενίσχυση της θεσμοποίησης του καπιταλισμού. Αυτό να το παραβλέψουμε επειδή μπορεί να αρέσει σε ορισμένους η επαναστατική του ριζοσπαστικοτητα;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Όχι βρε Σταμάτη, στον Ανώνυμο που μιλάει για τον "αιώνα των φώτων" πήγαινε η απάντηση. Με εσένα (στην απάντησή σου στον ίδιο Ανώνυμο) συμφωνώ γενικά.
Τώρα αν με ρωτάς, ο Ροβεσπιέρος ήταν ο εκφραστής εκείνης της περιόδου της επανάστασης που ο έλεγχός της έφυγε από τα καθαρά αστικά στοιχεία και πέρασε στο πιο μικροαστικά. Ένα χρόνο κράτησε το στάδιο αυτό (1793-94) και έχει λοιδορηθεί όσο κανένα άλλο, από τους ίδιους τους φιλελεύθερους πρωτίστως, που ακριβώς αυτό το στάδιο πάνε να "ξορκίσουν" από την ιστορία της επανάστασης.
Φυσικά ούτε οι συντηρητικοί ρομαντικοί στήριζαν τη λεγόμενη "Τρομοκρατία" (για την ακρίβεια αυτό το στάδιο ήταν που τους τρόμαξε και εν πολλοίς δρομολόγησε τη μεταστροφή τους σε συντηρητικούς). Αλλά δεν είναι σε καμιά περίπτωση ο "νικητής" της Γαλλικής Επανάστασης, βασικά είναι ο ένας από τους δύο ηττημένους της (το φεουδαρχικό σύστημα και οι παραδόσεις του είναι ο ένας ηττημένος, και οι ελευθεριακές μικροαστικές τάσεις της, που εξέφρασε ο Ροβεσπιέρος, είναι ο άλλος ηττημένος της). Ο νικητής ήταν το φιλελεύθερο μεγαλοαστικό κέντρο.
Ο Σταμάτης είπε...Ε, που να καταλάβω ποιος είναι ποιος, ρε παιδιά, με τα ανώνυμα σχόλια..;
Μου φάνηκε αντιφατικό από την μια να είναι διαλλακτική η προσέγγιση στον Ροβεσπιέρο και από την άλλη να με κριτικάρει γιατί επιτρέπω θετικά σχόλια για τέκτονες Διαφωτιστές. Αλλά με τα πολλά ανώνυμα σχόλια, το έχασα κάποια στιγμή.
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως για έναν από τους ελάχιστους (μάλλον τον μοναδικό) τέκτονα που έχω μιλήσει ποτέ θετικά είναι ο Νοβάλις. Αλλά το κάνω για τους ίδιους λόγους που το έκανε και ο Έβολα. Ήταν ο μεγαλύτερος λογοτέχνης της νεώτερης ευρωπαϊκής φανταστικής λογοτεχνίας. Και ιδελογικά προς εμάς, ξεκάθαρα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για Λέσινγκ κάπου είχα διαβάσει ότι ήταν τέκτονας για δύο χρόνια αλλά τους βρήκε βαρετούς και αποχώρησε (βέβαια έχει μείνει το γνωστό πορτραίτο που τον απεικονίζει με το χέρι μέσα στο γιλέκο, που είναι υποτίθεται μασονικό σύμβολο, και του Ναπολέοντα επίσης το πορτραίτο έτσι τον απεικονίζει). Για τον Χέρντερ λένε ότι εντάχθηκε στη στοά της Ρίγα, και καθώς ήταν φίλος του βαρόνου von Einsiedel είχε γνώση για την ύπαρξη των Ιλουμινάτι στη Βαυαρία (και ο Γκαίτε επίσης είχε αυτή τη γνώση). Για Νοβάλις πρώτη φορά το διαβάζω ότι ήταν, αλλά δεν μου κάνει εντύπωση ούτε θετική ούτε αρνητική.
άλλο ένα trivia: ντιρεκτίβα του Τρότσκι από το 1922 προς το ΚΚ Γαλλίας με εντολή να απαγορεύσει επειγόντως τη Μασονία στις γραμμές του:
https://www.marxists.org/archive/trotsky/1924/ffyci-2/22.htm
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τέλος να διευκρινίσω ότι εγώ προσωπικά δεν υπάρχει περίπτωση να αναφερθώ ποτέ στον 18ο αιώνα με την ονομασία "αιώνας των φώτων", γιατί, αν μη τι άλλο, αυτός ήταν ένας από τους πιο "συναισθηματικούς" αιώνες στην ιστορία του πνεύματος (Ρουσσώ, Χέρντερ, Βίκο, Χάμαν, Edward Young, Μπλέηκ, ΜακΦέρσον (Ossian), Godwin, Sturm und Drang, Φίχτε, Μπερκ) και συνάμα ο αιώνας γέννησης του ανορθολογισμού. Δεν έβγαλε μόνο Βολταίρους.
Ο Σταμάτης είπε...Επειδή μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί με τον φασισμό τέθηκαν υπό διωγμό και οι εθνικιστικοί/ παραδοσιοκρατικοί εσωτεριστικοί κύκλοι, οι τεκτονικές οργανώσεις καπηλευονται ολόκληρη την εσωτεριστική παράδοση, παρουσιάζοντας ως μυημένους σε αυτές όσους θέλουν. Ανέξοδα, καλυπτόμενες πίσω από την μυστικότητα της οργανωτικής τους δομής και με τις πλάτες της εξουσίας του καπιταλιστικού συστήματος, μπορούν άνετα να γράφουν ότι ήταν δικός τους ο οποιοσδήποτε διανοητής.
Στην περίπτωση του Ίωνα Δραγούμη απ'ότι έχω διαπιστώσει, γράφουν ότι ήταν δικός τους ενώ ο ίδιος φαίνεται να ήταν πολύ αρνητικός προς την ίδια την ύπαρξη του τεκτονισμού και να είχε αρνηθεί προτάσεις τους- σύμφωνα με όσα έγραφε σε κείμενα και σημειώσεις του. Ένα τεκτονικό βιβλίο το οποίο παρουσίαζε λίστες ιστορικών προσωπικοτήτων που ήταν μέλη της Στοάς της Ελλάδος συνοδευόμενες με στοιχεία (ημερομηνία ένταξης, παράρτημα στο οποίο έγινε η μύηση κλπ) ανάφερε ότι ο Ίωνας "μάλλον πρέπει να μυήθηκε σε Στοά της Μικράς Ασίας" χωρίς καμία άλλη τεκμηρίωση. Από αυτό και μόνο μπορούμε να καταλάβουμε τι παπατζες πουλάνε.
Εγώ θα πρότεινα να μην πιστεύεις αυτά που γράφουν τεκτονικοι κύκλοι. Φιλοξενούν ψεύτες πρώτης κατηγορίας που κάνουν επικοινωνιακή προπαγάνδα. Ο Νοβάλις ήταν σίγουρα γιατί το αναφέρει μόνος του. Είχε γίνει μέλος τεκτονικής οργάνωσης σε νεαρή ηλικία, μάλλον λόγω της αριστοκρατικής του καταγωγής και της οικογενειακής παράδοσης, και σίγουρα πριν ενταχθεί στην ιδεολογία και στους κύκλους του Ρομαντισμού. Αλλά από τα σχόλια που έγραψε εικάζω ότι πρέπει να μην τα πήγαινε καλά με την επίσημη αφήγηση της Στοάς, από την στιγμή που εντάχθηκε στους ρομαντικούς κύκλους. Γιατί έγραφε ότι αυτός αντιλαμβανόταν το πραγματικό νόημα του τεκτονισμού, υπονοώντας ότι η επίσημη αφήγηση της Στοάς το είχε χάσει.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ο Χίτλερ επίσης είχε απαγορεύσει τον τεκτονισμό, όπως και τα περισσότερα φασιστικά κράτη. Νομίζω και ο Χόνεκερ από τους κομμουνιστές ηγέτες.