Πραγματοποιήθηκε χθες η συγκέντρωση των εργατικών σωματείων στο κέντρο των Αθηνών με αίτημα την συγκράτηση της ακρίβειας και την αλλαγή των πολιτικών επιλογών που πυροδοτούν το ενεργειακό κόστος. Η προσέλευση ήταν η συνηθισμένη. Δηλαδή γύρω στις 20.000, με τα 3/4 να αποτελούν διαδηλωτές των σωματείων του ΚΚΕ. Η ΓΣΕΕ συνεχίζει να αφήνει αδιάφορους τους πολίτες της πρωτεύουσας, εφόσον αδυνατεί να παράσχει την ελάχιστη υποστήριξη των αυτονόητων εργασιακών αιτημάτων, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνει όγκο διαδηλωτών τον οποίο θα ξεπεράσει σε λίγο και η λέσχη μας. Οι υπόλοιπες οργανώσεις της Αριστεράς ακολουθούν καταπόδας την αποδυνάμωση.
Είναι διαπιστωμένο εδώ και χρόνια ότι ο εκφυλισμός των ηγεσιών της ΓΣΕΕ σε πόλο φιλελεύθερης μεταρρυθμιστικής(;) δύναμης, σε συνδυασμό με το παρωχημένο λεξιλόγιο μιας πεπαλαιωμένης μαρξίζουσας ορολογίας στην επικοινωνία, δεν αγγίζει πλέον μεγάλα ακροατήρια της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά και η ίδια η πρακτική ανικανότητα να γίνουν κάποιες διακρίσεις, άνευ ιδεολογικών παρωπίδων, κάνει το πρόβλημα μεγαλύτερο. Για παράδειγμα, η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ πλήρως βιομηχανοποιημένη χώρα ούτε ακολουθούσε χρονικά τα στάδια εκσυγχρονιστικής «ανάπτυξης» των δυτικών κοινωνιών. Κατ’ αντιστοιχία δεν ανέπτυξε αντίστοιχο προελατριάτο. Ένας Έλληνας ιδιοκτήτης μιας μικρομεσαίας εταιρίας, όπως το συνεργείο αυτοκινήτων για παράδειγμα, μολονότι θεωρείται (και είναι) επιχειρηματίας, λόγω του περιεχομένου της δουλειάς του, βιώνει μια καθημερινή εργασιακή εμπειρία που τον κάνει να μοιάζει πολύ περισσότερο με τον παλιό δυτικό βιομηχανικό εργάτη απ’ ότι ένας εργαζόμενος (υπάλληλος ή εργάτης) σε άλλους τομείς της οικονομίας. Δεν θα πρέπει, στις συνθήκες της σημερινής μεταμοντέρνας μνημονιακής δυστοπίας, να αφορά ένα ευρύτερο φάσμα επαγγελμάτων και στρωμάτων της κοινωνίας το εθνικό αίτημα να τσακιστεί το καθεστώς Μητσοτάκη και των μνημονίων και όχι να αναμασιούνται τα γνωστά σλόγκαν περί «εργατιάς» (τα οποία μάλιστα εκφέρονται από στόματα μελών της ΑΔΕΔΥ, που είναι πολύ περισσότερα από εκείνα της ΓΣΕΕ); Δεν θα πρέπει οι οργανώσεις του κοινωνικού κινήματος να παρέχουν μια ελάχιστη ασφάλεια σε εργαζόμενους που θέλουν να απεργήσουν; Πως θα κατέβει στην συγκέντρωση ένας υπάλληλος που εργάζεται με συμβάσεις οι οποίες ανανεώνονται κάθε μήνα; Ποιος θα τον διαβεβαιώσει ότι θα υποστηριχθεί αν ο εργοδότης του τον απολύσει; Ποιος θα πείσει τον ιδιοκτήτη μικρομεσαίων ατομικών επιχειρήσεων, που πλήττεται και αυτός από την ακρίβεια, να χάσει μια μέρα εργασίας; Δεν θα πρέπει οι εργατικές -ή άλλες οργανώσεις- να απευθυνθουν στους ανέργους που είναι ακόμη περισσότεροι από τους εργαζόμενους σε κάποιες ηλικιακες ομάδες;
Η ακρίβεια αφορά όλα τα κοινωνικά στρώματα -εκτός από τους ολιγάρχες- και όχι μόνο τους εργάτες. Συνεπώς χρειάζεται άμεση ανασυγκρότηση του κοινωνικού κινήματος. Να στηριχθούν τα εργατικά σωματεία (οι αληθινοί εθνικιστές οφείλουν να το πράξουν αυτό) αλλά και να ενωθούν με προσπάθειες ευρύτερης κοινωνικής απήχησης. Μόνο η αναβίωση ενός πανεθνικού και ευρύτερου κινήματος, όπως εκείνου των Αγανακτισμένων ή όπως αυτών που δρουν και οργανώνονται στην Γαλλία, μπορεί να συγκεντρώσει ξανά τον απαιτούμενο κόσμο στους δρόμους προκειμένου να υπάρξει σοβαρός αντίλογος στην μνημονιακή εξουσία. Ασφαλώς, μιλάμε για απλό αντίλογο και όχι για κάτι που θα περιλαμβάνει ανατρεπτική προοπτική. Για να φτάσουμε εκεί θα χρειαστούν πολλά ακόμη βήματα και είναι άγνωστο αν θα γίνουν ποτέ.
Προς το παρόν παραμένουμε ως έθνος και ως κοινωνία άβουλοι. Παρατηρούμε, από το 2012 και μετά, τον βιασμό της πατρίδας και την οργανωμένη αντιστροφή των αξιών από μια νεοφιλελεύθερη μαφία ολιγαρχών του πλούτου, «πολιτικών τζακιών», καθαρμάτων της «δικαιοσύνης» και δημοσιογραφικών κατεστημένων. Προκειμένου να ορθώσουμε το τελευταίο τείχος αντίστασης απέναντι στην παρασιτική εξουσία της φιλελεύθερης καπιταλιστικής ηγεμονίας, χρειάζεται συντονισμός και ένωση δυνάμεων. Τις οποίες μόνο μια πρόταση με πατριωτικό λόγο και ευρύτερη κοινωνική δυναμική μπορεί να προσφέρει.
Σχόλια:
Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά φίλε. Αλλά πιστεύω ότι κυρίως το θέμα είναι το lifestyle. Το εννοώ όταν λέω ότι ο Αρναούτογλου, ο Παπακαλιάτης, η Καινούργιου δεν είναι άτομα που απλά βγάζουν χρήματα από κανάλια που έπρεπε να έχουν κλείσει λόγω των χρημάτων που χρωστούν στην εφορία. Είναι και αυτό αλλά κυρίως, ηθελημένα ή άθελα τους, είναι πιόνια του συστήματος που τροφοδοτεί τα μνημόνια και τον καπιταλισμό. Τεράστιο κομμάτι αυτού του πολέμου είναι βέβαια και η πολιτική ορθότητα, η οποία δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να βάζει κάποιος έναν μπάτσο στην είσοδο της σκέψης του έτσι ώστε αυτός να καθορίζει ποια σκέψη είναι καλή και ποια κακή. Σκέψου ότι μέχρι και εγώ εάν συναντούσα κάποια από τα άτομα του κοινοβουλίου, θα είχα άραγε το θάρρος της γνώμης μου ή θα ήμουν "πολιτικά ορθός" και θα έμενα σε ένα «Χαίρεται»; Και σε αυτή την μαζική πρόβατοποίηση έχει συμβάλει, μέχρι ένα σημείο, και ένας κακοχωνεμένος, τολστοϊκός, χριστιανισμός. Και αυτό το λέω όντας χριστιανός έτσι... Οπότε εγώ πιστεύω ότι το θέμα είναι περισσότερο πνευματικό πάρα υπαρκτό. Τι θα έχαναν όλοι οι άνεργοι στην Αθήνα εάν κατέβαιναν μαζικά; Το πιο πιθανό; Την εύνοια της μάνας τους η οποία τους λέει «Μην παραπονιέσαι, εγώ πέρασα χειρότερα.» Για αυτό σου λέω. Είμαστε πλέον πρόβατα. Για αυτό εάν παρατηρήσεις έχουν δημιουργηθεί αντίρροπες δυνάμεις και στην τέχνη. Όσο λιγότερο κάνει σεξ ο μέσος άνθρωπος τόσο περισσότερο δείχνεται στην οθόνη, όσο λιγότερο βίαιος είναι ο πολίτης τόσο περισσότερο δείχνεται στην οθόνη. Το θέμα επιτέλους είναι να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να ξεχάσει τους καλούς τρόπους και την ορθότητα. Για να καταλήξω. Βασανιζόμαστε επειδή πιστεύουμε ότι μας αξίζει, επειδή δεν θέλουμε να νιώσουμε "κακοί" και επειδή κάνουμε τον σταυρό μας χωρίς όμως μετά με το ίδιο χέρι να πιάνουμε ένα ρόπαλο!
Λεμούριε που είσαι να κλάψεις για στρασσεροδραγούμηδες; Χαχαχαχαχαχ
Σωστά τα λέτε για την ξύλινη κομματικοσυνδικαλιστική γλώσσα. Εκτός της φαιδρότητας να μιλάνε οι yesεέδες/αδεδύδες για "εργατιά", κάτι που συναγωνίζεται στα ίσα το φανταστικό σενάριο να δίνει διαλέξεις η Πάμελα Άντερσον περί της αρετής της παρθενίας, κάπου και το ίδιο το απεργιακό μήνυμα (άσχετα ποιος το εκφέρει) καταντάει απωθητικό, όντας ενδεδυμένο με τη γνωστή παρωχημένη γιαχωβίστικη αργκό, την οποία κανένας εργαζόμενος (ακόμα κι εμείς που ψιλοασχολούμαστε με τα πολιτικά) δεν μπορεί πλέον να παρακολουθήσει.
Βέβαια για να πούμε του στραβού το δίκιο, υπήρξαν κάποιες φιλότιμες προσπάθειες, ήδη απ' τα μακρινά 80s, να ανανεωθεί το ταξικίστικο γλωσσάρι, με την εισαγωγή του "πρεκαριάτου" -της μάζας των επισφαλών εργαζόμενων στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα- αλλά και πάλι δεν ξέρω πόσο χρήσιμο εργαλείο παραμένει αυτή η ανάλυση στην σημερινή ψηφιακή/γενετική δυστοπία.
Επομένως, ελλείψει καλύτερης θεωρίας, γυρνάμε στην κλασική αριστοτέλεια διάκριση των κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων, δλδ "φτωχοί και εύποροι," ή αλλιώς αυτοί που λίγο πολύ βολεύονται απ' την παγκοσμιοποίηση (με όποιον τρόπο, είτε ως επιχειρηματίες, είτε ως "εργαζόμενοι" ΜΚΟ και ινστιτούτων, είτε επειδή ξέρω γω τυγχάνει να έχουν το "σωστό" χρώμα δέρματος και την "πρέπουσα" σεξουαλική συμπεριφορά και λόγω αυτού διεκδικούν να σιτίζονται μια ζωή απ' το πρυτανείο κτλ) και από την άλλη αυτοί που συνθλίβονται οικονομικά. Ή, για να καταστούμε ακόμα πιο ακριβείς, η διαίρεση είναι μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν τον δυτικό φιλελεδισμό και αυτών που τον αντιπαλεύουν γνήσια, άσχετα με τη θέση του καθενός στην παραγωγική αλυσίδα...
Επίσης, είναι ολόσωστο ότι οι Ελίτ φαίνεται να ανησυχούν περισσότερο για κινήματα τύπου Γαλλίας, Αγανακτισμένων και Ν Σμύρνης, παρά για τις καθιερωμένες πορείες δασκάλων και δεκοτζήδων κάθε δεύτερη Τετάρτη στο Σύνταγμα υπό τις σημαίες θεσμικών συνδικαλιστικών οργανώσεων...
(συνεχίζεται...)
C
Ο/Η Ανώνυμος είπε...(συνέχεια...)
Στο εξωτερικό δελτίο, προχθές στις ΗΠΑ πέθαναν τα άκρα (ή τέλος πάντων αυτό που οι Αμερικάνσκι και οι Ευρωπαίοι μιμητές τους θεωρούν "άκρα"). Το αποτέλεσμα πρακτικά τελειώνει τον τραμπισμό, σβήνοντας τις όποιες ελπίδες περί comeback το 2024, και αναγκάζει όσους συστημικούς ρεπουμπλικάνους καβαλίκευσαν για μαρκετίστικους λόγους το λαικιστικό ρεύμα (Τεντ Κρουζ, Λίντσει Γκράχαμ κτλ) να τρέχουν πλέον με τα πόδια στην πλάτη στο ασφαλές μαντρί των RINOs, ενώ όσοι κατέβηκαν με ατζέντα όπλα-Θεός-prolife στις μωβ περιοχές τώρα μπουκώνουν λαντόζ σα να μην υπάρχει αύριο.
Επίσης, αποτεφρώθηκαν οριστικά τα λείψανα των εκστρατειών του Μπέρνι Σάντερς. Ο "αριστερός" εισοδισμός στους Dems και η προσπάθεια αλλαγής της φυσιογνωμίας του κόμματος προς το εργατίστικο/δημοκρατικο-σοσιαλιστικό (τι καθόμαστε και συζητάμε ρε...) δεν θεωρείται πλέον μια αφελής καθυστεριά, αλλά καθαρή απάτη και συνειδητή απόπειρα εκμετάλλευσης ατόμων με σοβαρές ψυχοπαθολογίες. Προχθές ο average Joe στήριξε τον πλέον δεξιό/ακροκεντρώο/γερακίσιο πρόεδρο από εποχής Κέννεντι. Άρα τέλος και από δω. Όσοι έβγαζαν μεροκάματο πουλώντας στα σόσιαλ "αμερικάνικο σοσιαλισμό", μάλλον θα πρέπει να αρχίσουν να κοιτάνε τις μικρές αγγελίες.
Λογικά η τάση θα έρθει και στην Ευρώπη, με τους συνδεδεμένους με τον αλά ΓιουΕς συντηρητισμό να ξεφουσκώνουν. Κοινώς θα αρχίσουμε να βλέπουμε λιγότερα γιλέκα στην πιάτσα.
Από μία άποψη γυρνάμε στα βαρετά 90s και το τέλος της Ιστορίας. Οι κυβερνητικές εναλλαγές θα ξαναγίνουν Ολυμπιακός-Παναθηναικός, ο κοσμάκης θα ξαναστρωθεί στον καναπέ και οι απειροελάχιστοι εναπομείναντες ιδεολόγοι θα πνίγουν τον πόνο τους με αυτιστικές συζητήσεις, οι μεν για τον Μαρξ και την ΕΣΣΔ, οι δε για το Σαλό και τις μαγιάρικες φρουρές, ενώ οι πιο μερακλήδες θα καίνε τα νιάτα τους διερωτώμενοι αν τελικά ο Μάο ήτο ρεβιζιόνα ή οι Στράσσερ προδότες...
Μπορεί να είναι και για καλό όλο αυτό. Κατ' αρχάς, είναι θετικό να έχουμε απέναντί μας τις φιλελέφτ Ελίτ όπως ακριβώς είναι, χωρίς λαικίστικο λούστρο και φρου φρου. Επίσης, φαντάζομαι ότι (οριστικά αυτή τη φορά) και ο πλέον αδαής θα κατανοήσει το ανέφικτο μιας εσωτερικής φιλολαικής/φιλεργατικής/φιλοεθνικής/whatever μεταρρύθμισης στη Δύση, μέσω κάλπης, "πολιτικού αγώνα" ή "κινητοποίησης των... μαζών".
Το μόνο ρεαλιστικό καθήκον κάθε Επαναστάτη σήμερα αποτελεί η διασπορά πανικού στις μητροπόλεις του φιλελεύθερου Λεβιάθαν, το παραγωγικό σαμποτάζ, η μπουρδελοποίηση της οικονομίας, το ξεχαρβάλωμα της κρατικής μηχανής, το αδυνάτισμα των κατοχικών στρατών και σωμάτων ασφαλείας, ώστε όταν με το καλό έρθει ο Βάρβαρος να βρει την Κερκόπορτα ανοιχτή. Όλα τα άλλα είναι για τα "γιλέκα" και τα ξαδέλφια τους τους Μπέρνηδες... Παρ' όλα αυτά, αν γίνει κάνα αυτοφυές ντου θα είμαστε όλοι παρόντες. Δεν το συζητάμε...
C
Σύμφωνοι στα περισσότερα.
Μια ένσταση στην παράγραφο: "Το μόνο ρεαλιστικό καθήκον κάθε Επαναστάτη σήμερα αποτελεί η διασπορά πανικού στις μητροπόλεις του φιλελεύθερου Λεβιάθαν, το παραγωγικό σαμποτάζ, η μπουρδελοποίηση της οικονομίας, το ξεχαρβάλωμα της κρατικής μηχανής, το αδυνάτισμα των κατοχικών στρατών και σωμάτων ασφαλείας, ώστε όταν με το καλό έρθει ο Βάρβαρος να βρει την Κερκόπορτα ανοιχτή. Όλα τα άλλα είναι για τα "γιλέκα" και τα ξαδέλφια τους τους Μπέρνηδες... Παρ' όλα αυτά, αν γίνει κάνα αυτοφυές ντου θα είμαστε όλοι παρόντες. Δεν το συζητάμε..."
Α) Επειδή είναι μεγάλη κουβέντα το τι σημαίνει "σπέρνω πανικό στις μητροπόλεις " και μπορεί να παρεξηγηθεί
B) επειδή προτιμούμε την δημιουργική πολιτική δράση και την οικοδόμηση δικού μας πολιτικού χώρου από το ξεχαρβαλωμα εκείνων του αντιπάλου, να μην ξεχνάμε το πρώτιστο χρέος μας προς νεκρούς και αγέννητους: Δημιουργούμε πολιτικό χώρο, φωτίζουμε την ιστορία των ιδεών μας, κάνουμε τον πολιτικό μας λόγο να είναι βασισμένος στην παράδοση και ταυτόχρονα επίκαιρος. Αυτές είναι οι προτεραιότητες. Το "εμείς" και όχι ο αντίπαλος.
Από εκεί και πέρα ό,τι καλό προκύψει.
Όσο αρχηγοί του χώρου είναι παρακρατικοί ρουφιάνοι της ΕΥΠ, εστιάτορες, σουβλατζήδες της Πεύκης, σούπερ Ηλίες, Πώποτες, ΝΑΤΟικοί στρασσερικοί της πρεσβείας και καραφλοί δραγουμοφάγοι πιο πιθανό είναι όλη η νεολαία να γίνει τελικά αντιφασιστική παρά να δομήσουμε "σοβαρό πολιτικο χώρο"
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Στο χέρι μας είναι να τραβήξουμε μια γραμμή που να μας χωρίζει από όλα αυτά.
Ο Οπερατέρ είπε...Στο ακόλουθο βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε τις οδομαχίες σε ποιότητα 1080 HD: https://youtu.be/Z5dk6ENZuYw
Ωραία δουλειά στις λήψεις και στο μοντάζ!
Κατά τα άλλα αν το αντιεξουσιαστικό μπλοκ απομονώσει τον χαβαλέ από την πολιτική πάλη θα είναι καλό. Συνθήματα του τύπου "δεν δουλεύουμε ποτέ" και λοιπές αεθνικες μεταμοντερνιες είναι αυτά που θέλει το σύστημα εξουσίας για να κάνει την προπαγάνδα του να ακούγεται ρεαλιστική.
Τι πάει να πει δεν δουλεύουμε ποτέ ρε μάγκες; Πως θα παραχθούν αγαθά; Πως θα σφυρηλατηθεί συνείδηση της τάξης των ανθρώπων του μόχθου; Αφήστε που και η πνευματική και πολιτιστική εργασία είναι και αυτή εργασία. Όπως και το χαμαλίκι ή και οι πρακτικές που δεν αμοίβονται.
Είμαστε με τον Ρασκιν, τον Μόρρις και τους ρομαντικούς. Όχι με τους μεταμοντέρνους.
Επίσης καλό θα είναι να σκεφτεί το μπλοκ των αντιεξουσιαστών ότι η κάθε συγκέντρωση που γίνεται στο κέντρο δεν είναι προανάκρουσμα επανάστασης. Μπορεί να υπάρξει και η διαμαρτυρία ως μέσο πολιτικής πάλης, πριν γίνει -και αν γίνει - ποτέ επανάσταση. Με το να κάνουν τα μέλη του επαναστατική γυμναστική, εκτοξεύοντας φλεγόμενα μπουκάλια, μπορεί να αποτρέπουν κοινωνικές ομάδες με πιο "ρεφορμιστικές" διαθέσεις ή και με προσωρινή στρατηγική διαμαρτυρίας (και όχι επαναστατικής γυμναστικής) να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις. Και τις χρειάζεται το κοινωνικό κίνημα τις συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όσο ποτέ άλλοτε, αυτή την εποχή, ρε μάγκες. Βάλτε μυαλό επιτέλους.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Γιατί απευθύνεστε μόνο σε άντρες; Γράφετε συνεχώς "ρε φίλε", "ρε μάγκες". Οι γυναίκες δεν μπορούμε να σας διαβάζουμε;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σας λατρεύουμε καλή μου. Απλά φαίνεται στο video ότι αυτοί που ρίχνουν τα μπουκάλια και πρωταγωνιστούν σε πρωτοβουλίες με λανθασμένο προσανατολισμό είναι άντρες.
Από την άλλη εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι τα φύλα έχουν βιολογική βάση και δεν είναι κοινωνικές κατασκευές, όπως υποστηρίζουν οι μεταμοντέρνοι.
Καλό θα είναι πάντως να χρησιμοποιήσετε ψευδώνυμα (είδες γινόμαστε και πατερναλιστικοι αλλά βοηθάει πολλές φορές) για να μπορούμε να απευθυνόμαστε στο κάθε παιδί ανάλογα με το φύλο του και να μην μπερδεύονται οι σχολιαστές στις συζητήσεις.
Εγώ δεν έχω πρόβλημα αν θα γίνει φασιστική ή αντιφασιστική. Ανατρεπτική με νοιάζει να γίνει. Να ξαναβρεί τον εξεγερσιακό ρομαντισμό που ιστορικά τον βρίσκει είτε σε περιόδους μεγάλης ελπίδας είτε μεγάλης απελπισίας.
σε τι αποσκοπεί η άμεση προβολή του βίντεο των αναρχικών? λογικό να θέλετε την σύγκρουση με το κράτος αλλά νόμιζα ότι είχα να κάνω με ρομαντικούς εθνικιστές όχι με τα εξάρχεια. η επαναστατική γυμναστική ήταν αναμενόμενη αφού και ο ρουβίκωνας τσακώθηκε με τα ρετάλια του ιντυ και έπρεπε κάπως να δυναμώσουν επικοινωνιακά. τελικά κουνάτε το δάχτυλο σε άλλους αλλά έχετε χάσει το μέτρο
φιλικά
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Εφόσον παρέθεσε το link στο σχόλιο ο αναγνώστης σημαίνει ότι είχε κάποιο λόγο για να το κάνει. Είτε γιατί ήθελε την γνώμη μας πάνω σε αυτό που παρουσίασε. Είτε γιατί αισθάνθηκε ότι υπάρχουν λόγοι ώστε να ενδιαφέρει την λέσχη και τους αναγνώστες της. Είτε, τέλος, για να συμπληρώσει το ρεπορτάζ της συγκέντρωσης στην οποία τόσο αυτοί όσο και εμείς συμμετείχαμε.
Για ποιο λόγο να λογοκρίνουμε το σχόλιο; Διάλογο κάνουμε και παραθέσαμε την προσέγγισή μας αναφορικά με την συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά, η οποία μάλιστα είναι και κριτική.
Τι σε προβληματίζει στο να κάνεις διάλογο με παιδιά που διαφωνείς ιδεολογικά αλλά μπορεί να εκφράζουν την ελευθεριακή τάση της δικής μας ρομαντικής κοσμοθεώρησης;
Και, κυρίως, εσύ ήσουν στην συγκέντρωση; Είσαι αυτόνομος εθνικιστής ή μέλος οργάνωσης/ κόμματος; Ποια η θέση σου (ή η θέση της οργάνωσής σου) για την ακρίβεια και τις δράσεις που πρέπει να οργανώσει το κοινωνικό κίνημα;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Παλαιότερα τα μπάχαλα παίζονταν και στα δελτία των 8 ως θέαμα τώρα ούτε σε σάιτς δεν προβάλλονται. Βαρέθηκε ο κόσμος..
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τα ... τσιράκια του ΝΑΤΟ και των καπιταλιστών μόνο για μπροσούρες του κάθε Λιαντίνη και Λινκολα είναι ικανά, τι τους ζητάς τώρα αντικαπιταλιστική πρόταση και εσύ
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Λογοκρίθηκε ο χαρακτηρισμός γιατί μπορεί και να μην έχουν καμία σχέση οι "σορελιανοι" που υποδεικνύεις. Υπάρχουν και νεοεθνικιστικά τσιράκια του διαδικτύου. Πρώην χρυσαυγίτες και νυν Ελλήνες ΓΤΠ. Αν προσθέσουμε και το εστιατόριο με τα γκαρσόνια, περιφερόμενους ημιπαράφρονες, δηλωμένους αμερικανικούς Στόκους και όλους τους υπόλοιπους, θα διαπιστώσεις ότι όλα τα έχει ο μπαξές.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Οι σορελιανοί κράτησαν την ιδέα σε δύσκολους καιρούς. Θυμάστε πως ηταν η κατάσταση το 2008 και ποιοι ηταν η μονη εθνοεπαναστατικη φωνή στο διαδίκτυο; Όμως τα στερνα τιμουν τα πρωτα. Από το 2014 το βαρέλι δεν εχει πάτο.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...2007 ήταν αλλά και εμείς τότε ξεκινήσαμε. Το 2006 έγιναν οι πρώτες ζυμώσεις και το 2007 ήμασταν ενεργοί (μέσα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όχι μόνο σε διαδικτυακή αρθρογραφία) και κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του περιοδικού μας.
Στα υπόλοιπα δεν θα διαφωνήσουμε. Προφανώς και πιστεύουμε ότι δεν έχουν σχέση με το παραπάνω προβοκατόρικο σχόλιο, για αυτό λογοκρίθηκε το επίμαχο σημείο της απάντησης του επόμενου ανώνυμου σχολιαστή.
Τώρα αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, αυτό που περιγράφεις με την φράση για τον πάτο του βαρελιού, πως το βλέπεις εσύ;
Τι στο καλό έχει συμβεί και γίνεται μέρα με την μέρα χειρότερη η κατάσταση του χώρου;
Είναι κάτι ανάμεσα σε εφιάλτη και κωμωδία η πραγματικότητα του χώρου. Το χάλι ξεπερνά κάθε φαντασία.
Εμείς πιστεύουμε ότι βασικός λόγος είναι ότι δεν υπάρχει αληθινά εθνικιστική κουλτούρα. Οι περισσότεροι που έρχονται προς τα εδώ είναι καθαρότατοι Δεξιοί, που για κάποιους λόγους δεν απορρόφησε η κεντρική πολιτική σκηνή. Όμως το βάθος τους, ο πυρήνας της σκέψης και της συμπεριφοράς τους, φέρει όλες τις μυσαρες παθογένειες της Δεξιάς καπιταλιστικής νοοτροπίας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το 2008 ήσουν ενάντια στο ΝΑΤΟ και από το 2014 και μετά είσαι υπέρ του ΝΑΤΟ εννοείς, παρέα με Πάιατ και Ποροσένκο?
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν είναι αυτός στον οποίο απευθύνεσαι ο σχολιαστής. Φαίνεται από το στυλ που γράφει.
Επίσης δεν εννοεί μόνο αυτό. Είναι πολλά τα σημεία που θα μπορούσε να ασκηθεί ισοπεδωτική κριτική και έχουν να κάνουν με την Ελλάδα μας και όχι με την Ρωσία. Εμείς θα λέγαμε ότι η τομή δεν ήταν το '14 αλλά το '12, με την έλευση της κυβέρνησης Σαμαρά. Πολύ πιο σημαντικό σημείο καμπής για την πατρίδα από τα των σχέσεων με τον ρωσικό παράγοντα (μιας και το ανέφερες, για όσους θυμούνται, η αλλαγή προς την Ρωσία έγινε μέσα σε μια ανάρτηση. Από εκεί που καλούσαν να αποφύγουν οι αναγνώστες τον παράλογο αντιρωσισμο στην αμέσως επόμενη ανάρτηση άρχισαν τα ουκρανικά όργανα).
Το θέμα πάντως δεν είναι τι συμβαίνει σε μια περίπτωση. Το θέμα είναι το γενικευμένο χάλι του χώρου. Η ανικανότητα να κρατηθούν τα θεμέλια της ιδεολογίας απείραχτα από το μένος της μεταμοντέρνας φιλελεύθερης επέλασης. Η ανικανότητα να γίνουν τουλάχιστον οι βασικές διακρίσεις. Το άνευ προσχηματων πρακτοριλικια. Η απροκάλυπτη υποταγή στην πλέον προδοτική Δεξιά.
Αυτά είναι τα σημαντικά θέματα του εθνικιστικού χώρου. Όχι οι επιλογές της κάθε μεμονωμένης περίπτωσης.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η απάντηση είναι λίγο πολύ απλή (αν εξαιρέσεις περιπτώσεις ατόμων ψυχιατρικού ενδιαφέροντος, εγκάθετων της φιλελεύθερης δεξιάς κτλ). Δεν υπάρχει "ιδεολογία" έτσι όπως την εννοείται εσείς στο μυαλό ούτε του μέσου ατόμου του χώρου (αυτό δεν είναι μεμπτό, κυρίως άμα μιλάμε για παιδιά και νέους που τώρα ξεκινάνε να ψάχνονται) αλλά ούτε και του μέσου "παράγοντα" του χώρου. Υπάρχει στην καλύτερη ένας θόλος "εθνικοσοσιαλισμός", που παγώνει φετιχιστικά ένα στιγμιότυπο της ιστορίας, και στην χειρότερη ένα αντιφατικό μείγμα από τσιτάτα που είναι της μόδας στα ιστολόγια του εξωτερικού (λίγος Νίτσε, λίγος τυφλός αντιχριστιανισμός, λίγος κοινωνικός δαρβινισμός, λίγος μισανθρωπισμός και τελευταία μπόλικες δόσεις αντιφασισμού). Λέει πολλά το ότι η κυρίαρχη αντίληψη για τον εθνικοσοσιαλισμό στον χώρο είναι είτε ότι αρχίζει και τελειώνει με τον Χίτλερ, είτε ότι είναι η από ουρανού επιστροφή της αρχαίας Σπάρτης
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Επίσης μια "συμβουλή" προς ανώνυμους σχολιαστές. Παιδιά μην ρίχνετε νερό στον μύλο των τρόλς. Υπάρχουν άτομα χωρίς ζωή στον χώρο που η μόνη τους χαρά είναι να γίνεται χαμός και να δημιουργούνται έριδες. Δεν υπάρχει λόγος να "μαντεύουμε" ταυτότητες σχολιαστών και να ανοίγουμε συγκρούσεις από εκεί που δεν υπάρχουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε όντως διαφωνίες προφανώς
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κοιτάξτε παίδες το 2008 και πριν όποιος ήταν αντισυστημικός αναγκαστικά θα πήγαινε στην αριστερά ή την αναρχία. Δεν υπήρχε άλλο μονοπάτι. Μέχρι και ο συριζα διεκδικούσε σοσιαλισμό και οι αναρχικοί έδιναν την εντύπωση ότι ήταν ένα βήμα πριν την "επανάσταση". Επίσης οι αριστεροί χώροι δεν είχαν αλωθεί από τον φεμινισμό και τους γκέι και το μεταναστευτικό δεν ήταν βασικό πρόβλημα. Όποιος τότε προσέγγιζε κάτι άλλο (οι παρόντες εξαιρούνται) απλά δεν ένιωθε. Πως κατέληξε η αριστερά είναι γνωστό αλλά τότε δεν είχαμε ιδέα. Από το 2015 συμβαίνει το αντίθετο, όποιος προσεγγίζει οτιδήποτε άλλο από τον εθνικισμό είναι ύποπτος.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τὸ ΚΚΕ λειτουργεῖ ὡς τὸ μέσο κατευνασμοῦ τῆς ἐξ ἀριστερῶν ἐπαναστατικότητας μετὰ τὸ 1974, ενῶ μετὰ τὸ 1991 εἶναι κυριολεκτικὰ ἕνα ζωντανὸ ἀπολίθωμα. ῾Η ᾿Αριστερὰ γενικότερα ἔχει ἐνσωματωθεῖ στὸ σύστημα καὶ δὲν προσφέρει καμμία ἐναλλακτική, εἰδικὰ μετὰ τὸ 2015.῾Ο ἀναρχικὸς χῶρος ἔχει διαβρωθεῖ ἐπίσης τὴν τελευταία 10ετία. Τὸ μεγαλύτερο τμῆμα του λειτουργεῖ ὡς οὐρὰ τῆς μεταμοντέρνας ᾿Αριστερᾶς καὶ τοῦ καθεστῶτος κατ' ἐπέκταση.῾Η ῥίψη μερικῶν μολότοφ στὰ ΜΑΤ δὲν πρόκειται νὰ ἀνατρέψει τὰ παγκόσμια ἐξουσιαστικὰ ἱερατεία. ῾Η Δεξιὰ ὑποτάχθηκε ὁλοκληρωτικὰ ἐδῶ καὶ πάρα πολὺ καιρὸ στόν φιλελεύθερο καπιταλισμό. ῾Ο ἐθνικιστικὸς χῶρος παραμένει οὐρὰ τῆς (νεο)φιλελεύθερης Δεξιᾶς καὶ τῶν ἀντικομμουνιστικῶν συνιστωσῶν της. Ποιά εἶναι ἡ λύση; Τὴν ἀναφέρει τὸ ἄρθρο στὸ τέλος του: "Προκειμένου νὰ ὀρθώσουμε τὸ τελευταῖο τεῖχος ἀντίστασης ἀπέναντι στὴν παρασιτικὴ ἐξουσία τῆς φιλελεύθερης καπιταλιστικῆς ἠγεμονίας, χρειάζεται συντονισμὸς καὶ ἕνωση δυνάμεων. Τὶς ὁποῖες μόνο μιὰ πρόταση μὲ πατριωτικὸ λόγο καὶ εὐρύτερη κοινωνικὴ δυναμικὴ μπορεῖ νὰ προσφέρει".
Aurë entuluva!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...δηλαδή αν δεν υπήρχε το Κκε το 74 θα είχαμε εξ αριστερών ριζοσπαστικοποίηση; Από ποιους; Απο τους τρότσκες και τα μλ; Το Κκε ήταν ένα κανονικό κομμουνιστικό κόμμα πριν το 1989 όπως και τα άλλα στην νότια Ευρώπη. Με τα θετικά και τα αρνητικά τους δεν έχει νόημα η συνωμοσιολογία θαρρείς και αν δεν υπήρχε το συγκεκριμένο κόμμα (όπως δεν υπήρχε στην Αμερική και την Αγγλία) θα γινόταν "επανάσταση". Μετά τις καταρρεύσεις είναι μουσείο συμφωνούμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Άραγε ανατράπηκε ποτέ καμιά δυτικού τύπου αστική δημοκρατία από μαζική λαϊκή επανάσταση ή ένοπλο αντάρτικο, κομμουνιστικό ή εθνικιστικό; Όλες οι νικηφόρες επαναστάσεις της σύγχρονης ιστορίας (από Κίνα μέχρι Ρωσία μέχρι Κούβα μέχρι Βιετνάμ και Νικαράγουα) ήταν νικηφόρες επειδή στρέφονταν ενάντια σε χούντες ή ημι-χούντες. Επανάσταση με κάποιο μαζικό χαρακτήρα μόνο δυο φορές έγινε σε αστική δημοκρατία του δυτικού πυρήνα, το 1919-23 στη Γερμανία και το 1968 στη Γαλλία, και τις δυο απέτυχε.
Δεν είναι μαλάκες οι αστοί που εδώ και δύο αιώνες έχουν επιλέξει τον φιλελεύθερο κοινοβουλευτισμό ως το προτιμώμενο σύστημα. Είναι το πιο ανθεκτικό γιατί κρατάει τους από κάτω οριακά χορτάτους και οριακά ευχαριστημένους, επιτρέπει την ταξική ισορροπία αναπαράγοντας τη μεσαία τάξη κλπ. Ο Burke κάποτε έλεγε ότι το λάθος των βασιλιάδων στη Γαλλία είναι ότι δεν έκαναν παραχωρήσεις στους αστούς, με αποτέλεσμα να έρθουν οι γκιλοτίνες. Οι σημερινοί βασιλιάδες (το τραπεζικό κεφάλαιο) δεν κάνουν το ίδιο λάθος. Τους μικροαστούς κοιτάνε πάντα να τους έχουν χορτάτους ή, σε περιόδους κρίσης, οριακά χορτάτους, έτσι ώστε άμα ξεσηκωθούν οι πεινασμένοι (εργάτες και άνεργοι) να βρούνε μπροστά τους τοίχο.
Άμα δεν σπάσει η συμμαχία μεγαλοκαπιταλιστών-μικροαστικής τάξης στη Δύση, μην περιμένετε καμιά επανάσταση. Ακόμα στις κύριες δυτικές χώρες η συμμαχία αυτή είναι ανθεκτική. Και δεν είναι φταίξιμο κανενός μεμονωμένου κόμματος αυτό. Κανένα ΚΚΕ ή Φλωράκης δεν φταίνε που δεν έγινε το 1974-89 "επανάσταση" στην Ελλάδα. Δεν θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Και κανένα ΚΚΕ ή άλλο κόμμα δεν θα ευθύνεται για την έλευση των αντικειμενικών συνθηκών που θα κάνουν εφικτή την επανάσταση, όταν αυτές έρθουν. Αυτές θα έρθουν από παράγοντες που τώρα ούτε καν τους φανταζόμαστε, και μπορεί να γεννιούνται στην άλλη άκρη του κόσμου. Όπως δεν φανταζόταν κανείς το 1890 τι κοσμοϊστορικές αλλαγές θα συνέβαιναν τα επόμενα χρόνια για να γίνουν πιθανά τα γεγονότα που πριν ήταν απίθανα, δηλαδή αυτά του 1917 ή του 1933 ή του 1945.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Καταρχάς δεν είπε ακριβώς αυτό ο Μπερκ. Δεύτερον σήμερα δεν μπορούμε να είμαστε τόσο κάθετοι στο ότι είναι χορτασμένοι οι μικροαστοί. Το εισόδημα μειώνεται συνέχεια και οι τιμές ανεβαίνουν. Επίσης στον ευρωπαϊκό χώρο έχει μειωθεί η εργατική τάξη λόγω της μεταφοράς των εργοστασίων σε χώρες της Ασίας. Τέλος αν περιμένουμε να διαμορφωθούν κάπου κάπως οι συνθήκες, δίνουμε την εντύπωση ότι είμαστε άβουλα πιόνια μιας υποτιθέμενης απρόσωπης ιστορικής δύναμης που βρίσκεται πέρα από τα κοινωνικά και τα ανθρώπινα.
Συμπερασματικά, σήμερα τόσο οι μικροαστοί όσο και οι εργάτες είναι χορτασμένοι όχι με υλικά αγαθά. Αλλά με αστικό Life style και φιλελεύθερη κουλτούρα/ νοοτροπία. Αυτός είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις , ακόμη και σε έθνη εφόσον μιλάμε για παγκοσμιοποίηση. Τα δεσμά του παγκόσμιου φιλελεύθερου κτήνους είναι πλέον πολύ περισσότερο ιδεολογικά, συμπεριφορικά, προϊόντα κουλτούρας και όχι επιβολή απτών διαφορετικών ταξικών συμφερόντων. Αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά στην όποια μας ανάλυση. Επειδή είναι γνώρισμα της μεταμοντέρνας Νεωτερικότητας μάλλον χρειάζεται και πρωτότυπες απαντήσεις. Τα παραδείγματα του παρελθόντος ίσως να μην είναι τόσο καθοδηγητικά σε αυτή την περίπτωση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το θέμα είναι ότι τον φιλελεύθερο κοινοβουλευτισμό ιστορικά τον ανέτρεψαν είτε πραξικοπήματα (εδώ στην Ελλάδα κάμποσες φορές), είτε συμφωνίες κορυφής μεταξύ κεφαλαίου και της ηγεσίας ενός κινήματος (Μουσολίνι, Χίτλερ). Με μαζική λαϊκή επαναστατική διαδικασία ακόμα δεν έχουμε δει την ανατροπή μιας αστικής δημοκρατίας. Δυο αιώνες πέρασαν, άρα κάτι κάνουν σωστά οι πούστηδες οι αστοί.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ανώνυμε, έτσι μεταξύ τυρού και αχλαδίου, η ανάλυσή σου μπάζει από παντού. Θα αφήσω κατά μέρος τον χαρακτηρισμό του παρισινού Μάη (της πρώτης ακτιβιστικής προσπάθειας άμεσης εγκαθίδρυσης μεταμοντέρνου παραδείγματος επί ηπειρωτικού εδάφους) ως "επανάσταση" και τη διατύπωση ότι οι Σπαρτακιστές του 19 είχαν "μαζικό χαρακτήρα", και πάμε στην ουσία:
----"Τους μικροαστούς κοιτάνε πάντα να τους έχουν χορτάτους ή, σε περιόδους κρίσης, οριακά χορτάτους, έτσι ώστε άμα ξεσηκωθούν οι πεινασμένοι (εργάτες και άνεργοι) να βρούνε μπροστά τους τοίχο."----
Εντελώς εμπειρικά δεν προκύπτει ότι η εμφάνιση μεσαίων τάξεων στην μεταπολεμική δύση ήταν συνειδητή απόπειρα μιας κάποιας αστικής τάξης να αποσοβήσει "επαναστάσεις". Το ξυράφι του Όκαμ επιτάσσει να δούμε την ταξική διαστρωμάτωση της καταναλωτικής περιόδου (χοντρικά από τα 50s ως την ύφεση του 08) ως το προιόν της μεταστροφής στην οικονομία των υπηρεσιών, που επέβαλε κυρίως η ραγδαία τεχνολογική πρόοδος.
Επομένως, οι μετα-φορντικές/αποβιομηχανοποιημένες κοινωνίες είχαν ανάγκη από 1) (σχετικά) μορφωμένο πληθυσμό (άρα κονδύλια σε παιδεία...) για να υποστηρίξει ως εργαζόμενος τις υπηρεσίες, 2) να μην πεθαίνουν οι άνθρωποι στα 40 τους από γρίπη κάτι που θα καθιστούσε ανέφικτη την δημιουργία των σύγχρονων μητροπόλεων (άρα δίκτυα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, άσχετα πως εργαλειοποιήθηκαν πρόσφατα), 3) να ανοίγει ο κόσμος και κάνα βιβλίο, να έχει πρόσβαση σε ίντερνετ και ΜΜΕ, να διευρύνει (έστω εντός μεταμοντέρνων πλαισίων) τους ορίζοντές του και να μην στηρίζεται αποκλειστικά στην ολοένα και πιο απαξιωμένη μυιική δύναμη για να βγάλει το ψωμί του. Και προφανώς 4) ήταν απαραίτητο ο μέσος δυτικός να αποκτήσει και ρόλο καταναλωτή στα νέο παραγωγικό σύστημα, άρα κομπόδεμα και ελεύθερο χρόνο για να το καταναλώσει...
Επίσης, η υλική ευμάρεια δεν είναι αντιστρόφος ανάλογη της ανάπτυξης "επαναστατικής" συνείδησης. Αλλιώς σε κάτι ΝΑ Ασίες και υποσαχάριες Αφρικές θα έπρεπε να σείεται ο κόσμος από εξεγέρσεις. Ούτε ο μέσος Ελβετός καθαρίζει 4000/μήνα επειδή έκανε "ταξικούς αγώνες" το... ελβετικό προλεταριάτο.
C
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αν θες πάμε και στα πιο αμφιλεγόμενα σημεία:
----"Όλες οι νικηφόρες επαναστάσεις της σύγχρονης ιστορίας (από Κίνα μέχρι Ρωσία μέχρι Κούβα μέχρι Βιετνάμ και Νικαράγουα) ήταν νικηφόρες επειδή στρέφονταν ενάντια σε χούντες ή ημι-χούντες."----
Εντάξει, εδώ μάλλον αποκλείεται να πειστείς, αλλά έτσι για τα πρακτικά, μάλλον θα πρέπει να δούμε τα τριτοκοσμικά αντιιμπεριαλιστικά κινήματα ως γεωπολιτικά συμβάντα στα συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια του ψυχροπολεμικού διπολισμού. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τις... κατά Μαρξ προφητευόμενες προλεταριακές επαναστάσεις, αλλά με εσωτερικές συγκρούσεις για την κηδεμονία των μικρών χωρών. Συγκεκριμένα η ΕΣΣΔ των 60s/70s, που έστελνε ανθρώπους και σκυλιά στο διάστημα, αποτελούσε θελκτικό κηδεμόνα για πολλούς μικρούς. Πάνω κάτω για τους ίδιους λόγους και οι ΗΠΑ. Με το που τελείωσε το πάρτυ το 89 ήταν αυτονόητο ότι θα τελείωναν τέτοιου τύπου κινήματα και πραξικοπήματα, τουλάχιστον από τη ρωσική πλευρά. Το 1917 και την Κίνα δεν τα ανοίγω καθόλου γιατί θα ξεφύγουμε.
----"Άραγε ανατράπηκε ποτέ καμιά δυτικού τύπου αστική δημοκρατία από μαζική λαϊκή επανάσταση ή ένοπλο αντάρτικο, κομμουνιστικό ή εθνικιστικό;"----
Εδραιωμένες δυτικές δημοκρατίες, ναι, ανατράπηκαν επί μεσοπολέμου. Όπως και να ορίσεις το "δυτικό" ή το "αστικοδημοκρατικό", στη Βαιμάρη του 33, στη Ρώμη του 22 και σταδιακά στα υπόλοιπα ευρωπαικά πέριξ είχαμε τέτοιου είδους αλλαγές. Αλλά σίγουρα δεν οφείλονταν σε "μαζικές λαικές επαναστάσεις", γιατί πολύ απλά δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά κάτι τέτοιο. Οι εικόνες από τα έγκατα του αριστερού φαντασικού, με ένοπλα πλήθη εκατομμυρίων να κάνουν μπούκες σε ανάκτορα και τέτοια, ήταν για τις ταινίες του Άινζενσταιν. IRL πάντα κάποιες ευάριθμες συνωμοτικές ομάδες έκαναν τη δουλειά, εκμεταλλευόμενες κενά και συγκυρίες, με τις μάζες στην καλύτερη είτε να δίνουν ανοχή είτε να "συμπορεύονται" εκ των υστέρων και αφού έχει κριθεί οριστικά η ιστορία. Έτσι έγινε με τους 5000 μπολσεβίκους του Τρότσκι το 17, έτσι με τους 82 του Φιντέλ κτλ.
ΥΓ Τον Μπερκ που τον θυμηθήκατε και τον αναφέρετε κάθε λίγο; Ως διανοητής έκανε ορισμένες οξυδερκείς παρατηρήσεις για την Γαλλική επανάσταση (την ίδια ώρα που οι -ποιητική αδεία- φιλελέφτ κοσμοπολίτες του Λονδίνου πανηγύριζαν) και διατύπωσε μια πρωτοπόρα αισθητική για την εποχή του στο "περί του υψηλού και του ωραίου", ενώ ως πολιτικός φαίνεται να προώθησε μια ανθρωπιστική ατζέντα. Ως εκεί. Δεν έχει νόημα να τον μετατρέψετε σε σκιάχτρο για πετροβόλημα.
C
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για τη φύση του αγώνα ενάντια στη φιλελεύθερη κουλτούρα/lifestyle/νοοτροπία ποιας άποψης είμαστε; Γνώμη μου: αγώνας εθνικός στη μορφή και διεθνής στο περιεχόμενο. Γιατί, στους αγωνιστές πάντα η κατανόηση του εθνικού ως άρρηκτα συνδεδεμένου με το διεθνές ήταν δεδομένη. Ενάντια σε μια φιλελεύθερη κουλτούρα που συνεχώς διεθνοποιείται, θα ήταν αυτοκτονικό για όποιον θέλει να λέγεται αγωνιστής, να μην διεθνοποιήσει και ο ίδιος τον αγώνα του. Η αντίληψη της διεθνούς φύσης/απόηχου ενός εθνικού αγώνα είναι ίδιο κάθε σοβαρού αγωνιστή, η έλλειψη αυτής της αντίληψης και η περιχαράκωση του αγώνα σε έναν εθνικά περιορισμένο επαρχιωτισμό είναι ίδιο του ανίκανου.
Οι Μεσολογγίτες όταν ονόμαζαν τις ντάπιες στα τείχη της πόλης "Φραγκλίνος", "Γουλιέλμος Τέλλος", "Κοσιούσκο", "Καραγιώργης" και άλλα ονόματα ξένων επαναστατών, έδειχναν την αντίληψή τους για την ελληνική εθνική επανάσταση ως αχώριστο κομμάτι του διεθνούς αγώνα για το διακύβευμα της εποχής (τότε ήταν η ελευθερία των εθνών από τις αυτοκρατορίες, τώρα είναι πάλι η ελευθερία των εθνών αλλά από τη μία και μοναδική αυτοκρατορία).
Δεν γίνεται όταν οι πρόγονοί μας το είχαν αντιληφθεί αυτό με το γνήσιο ένστικτο του επαναστάτη, εμείς να μην το αντιλαμβανόμαστε και να μην διεθνοποιούμε την αντίληψή μας, αλλά είτε να μένουμε όμηροι σε έναν ουγκανίσιο ψωροκωσταινισμό είτε ακόμα χειρότερα να γινόμαστε παπαγαλάκια του εχθρού (κάποιοι στο χώρο υμνούν τα ένοπλα τμήματα της αυτοκρατορίας). Να αντιληφθούμε ότι οι σημερινοί Γουλιέλμοι Τέλλοι και Καραγιώργηδες λέγονται Συρία, Παλαιστίνη, Βενεζουέλα, Ιράν, Ντονμπάς, Λευκορωσία, λέγονται λαοί και κινήματα της Ευρώπης που μάχονται ενάντια στα ιερατεία των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον, και να διεθνοποιήσουμε τον δικό μας εθνικό αγώνα καταλλήλως.
Εντάξει, θα ονομάσουμε έναν πυρήνα της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. "λόχο Κλάιστ", χαχα!!
Το κάνουμε αυτό και συμφωνούμε. Το είχαμε αναφέρει και στο περσινό άρθρο για το Halloween. Αρκεί το οικουμενικό ενδιαφέρον να είναι παραδοσιοκρατικου και όχι "διεθνιστικου" προσανατολισμού.
Όσον αφορά τον δικό μας εθνικό αγώνα, κάτσε πρώτα να κάνει τα ουσιαστικά του βήματα. Ακόμη μπουσουλαμε. Οργανώστε και εσείς κάτι, αν είστε ελευθεριακοί ρομαντικοί και δεν θέλετε να έρθετε στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
Κάντε μια κίνηση. Ένα ιστολόγιο, ένα περιοδικό.
Τι αγώνα κάνουμε μέχρι στιγμής; Αγώνα που εξαντλείται σε ιδεολογικές αναλύσεις;
Πέρα από την συμμετοχή μας στο συλλογικό κοινωνικό κίνημα, να υπάρχει και μια ρομαντική ξεχωριστή πρόταση/ παρουσία στην πολιτική πάλη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τα φιλελέ λαϊφστάιλ και συμπεριφορές υπάρχουν ακριβώς επειδή το σύστημα μπορεί και διατηρεί την ταξική ισορροπία στη Δύση. Αν ζούσαμε σε συνθήκες Κούβας του Μπατίστα ή Νικαράγουας του Σομόζα με μόνο πλούσιους και φτωχούς, κανένα φιλελέ λαϊφστάιλ δεν θα μπορούσε να καλλιεργηθεί στην πλειοψηφία των ανθρώπων. Δεν πέφτω στην παγίδα να θεωρήσω ότι ξαφνικά τον 21ο αιώνα το εποικοδόμημα έγινε ο καθοριστικός παράγοντας έναντι της βάσης.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Αν συμφωνούσαμε σε αυτό θα ήμασταν μαρξιστές και όχι εθνικιστές. Αν και σύγχρονοι μαρξιστές μαθαίνουμε ότι έχουν ξεπεράσει την λογική του εποικοδομηματος με διαλεκτική τριγωνική σύνθεση. Δες την ανατροφοδότηση της πρώτης σου φράσης. Ισχύει και άλλο τόσο ισχύει ότι ο συσχετισμός των ταξικών δυνάμεων παραμένει ως έχει επειδή αυτό που αποκαλείται εποικοδομημα τον συντηρεί.
Το ίδιο και στις προγενέστερες εκδοχές. Δεν θα υπήρχε καπιταλισμός αν δεν είχε προηγηθεί Διαφωτισμός. Όπως και δεν θα είχε επικρατήσει ιδεολογικά ο φιλελεύθερος Διαφωτισμός με τις μεταγενέστερες εκδοχές του αν δεν είχε επιβληθεί ο καπιταλισμός. Δεν είναι απλά εργαλεία των κοινωνικών τάξεων οι ιδέες και οι ιδεολογίες. Σε αυτό οι μαρξιστές έχουν κάνει λάθος.
Για τις εκλογές που έρχονται τι άποψη έχετε;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Θα σχολιάσουμε τις εξελίξεις καθώς θα πλησιάζουμε στον Ιανουάριο. Μέχρι τότε μάλλον αποκλείεται να γίνουν.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ούτε χειμωνα θα γίνουν. Ο γιος του Δράκουλα θα φύγει πρώτη εβδομάδα του Ιούλη
Για την παράδοση των Ρώσων μυστικιστών συντηρητικών, από τους μαθητές του Σέλινγκ μέσω των ρομαντικών Τιούτσεφ και Φετ, στον Ντοστογιέφσκι και από εκεί στους Σολοβιόφ και Μπερντιάεφ, νομίζω η λέσχη χρωστάει ένα άρθρο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ξαναλέω, γιατί πριν περάσει το επεξηγηματικό μου σχόλιο, έκανες το σχόλιο για 1933 και 1922, που θα παρεξηγηθείς αν πω ότι το περίμενα εκ μέρους σου, αλλά πρόλαβα να γράψω ότι αυτά δεν ήταν επαναστάσεις, αλλά διαδικασίες εξέλιξης. Από μέσα η ίδια η αστική δημοκρατία, και στην Ιταλία το 1922, και στη Γερμανία το 1933, δέχτηκε να μετατραπεί σε φασισμό. Δεν ανατράπηκε απ' έξω. Εκλογές, κανονικότατη αστική διαδικασία στη Γερμανία, βασιλικός διορισμός στην Ιταλία. Και το ερώτημα παραμένει. Ανατράπηκε καμιά αστική δημοκρατία με τον τρόπο που ανατράπηκε ο τσάρος το Φλεβάρη του '17 ή ο Σάχης το '79, ή έστω με αυτόν που ανατράπηκε ο Τσανγκ-κάι-σεκ το '49; Απάντηση δεν πήρα οπότε θα επιμείνω στο όχι.
(Η ιστορική άγνοια κάποιων πολυρρημόνων φαίνεται στην αντίληψή τους για τα γερμανικά γεγονότα του 1919-23 απλά ως "γεγονότα Σπαρτακιστών", όταν οι Σπαρτακιστές ήταν μόλις το 1/50 όλων των επαναστατικών γεγονότων του 1918-23, δεξιών και αριστερών, από Κίελο μέχρι Ρουρ μέχρι Βαυαρία μέχρι Αμβούργο μέχρι κάθε γειτονιά σε κάθε μήνα. Μιλάμε για τον ορισμό της γενικευμένης επαναστατικής κατάστασης, αλλά αποτυχημένης, ακριβώς επειδή οι Γερμανοί κρατούντες είχαν φτιάξει στα προπολεμικά χρόνια μια τέτοια κοινωνική ισορροπία ικανή να αντέξει, ενώ οι Ρώσοι τσάροι όχι).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το ένα είναι σωστό ("δεν θα είχε επικρατήσει ιδεολογικά ο φιλελεύθερος Διαφωτισμός με τις μεταγενέστερες εκδοχές του αν δεν είχε επιβληθεί ο καπιταλισμός").
Το άλλο είναι λάθος ("Δεν θα υπήρχε καπιταλισμός αν δεν είχε προηγηθεί Διαφωτισμός").
Καπιταλισμός υπήρχε, αρχικά σε εμβρυική μορφή και γεννώμενος στα σπάργανα της φεουδαρχίας και ενάντια σε αυτή, στις ιταλικές πόλεις, την Ολλανδία και την Αγγλία, από τον 17ο αιώνα, και στα τέλη αυτού του αιώνα η αγγλική μορφή του καπιταλισμού είχε πετύχει τους αντικειμενικούς της σκοπούς (με τα γεγονότα του 1649 και του 1688). Όλα αυτά προηγούνται των μεγάλων ιδεολογικών έργων του διαφωτισμού (1700-1789). Η ύπαρξη ορατών καπιταλιστικών σχέσεων σε Ολλανδία και Αγγλία ευθύνεται, όχι σε μικρό βαθμό, για την ανάπτυξη-ευδοκίμηση φιλοσοφικών συστημάτων όπως του Σπινόζα και του Χομπς σε αυτές τις χώρες, συστήματα που δεν υπάρχει περίπτωση να αναπτύσσονταν και πόσο μάλλον να ευδοκιμούσαν την ίδια περίοδο στην παπαδοκρατούμενη Ισπανία πχ.
Άλλωστε ο ίδιος ο Χομπς αυτό το ήξερε και έγραφε:
"For I do not doubt that if it conflicted with somebody's proprietorial rights or (to put it more accurately) with the interests of proprietors for the three angles of a triangle to be equal to two corners of a square; then this thesis, if not disputed, would nonetheless be suppressed through the burning of all geometry books, as far as those involved were able to carry it through."
Και ούτε είναι τυχαίο ότι πχ ο Λάιμπνιτς ανέπτυξε το σύστημά του με πιο "διπλωματική γλώσσα" ή ότι ο Λέσινγκ μόνο σε ιδιωτικές συζητήσεις παραδεχόταν ότι ήταν Σπινοζιστής, και ποτέ δημόσια, επειδή αυτοί οι δύο έζησαν στη Γερμανία, όπου η βάση ακόμα δεν ευνοούσε ένα εποικοδόμημα σαν του Σπινόζα ή του Χομπς.
Πάντως και την ίδια τη "βάση", δηλαδή τους υλικοτεχνικούς μετασχηματισμούς και τις παραγωγικές σχέσεις, ανθρώπινοι νόες τη φτιάχνουν, οπότε δεν νομίζω ότι γίνεται κανείς "υλιστής" αν πει ότι προηγείται του εποικοδομήματος. (Απλά δίνει προτεραιότητα στους επιστήμονες/τεχνίτες και τις ιδέες τους έναντι των φιλοσόφων και των ιδεών τους).
Και ο Χομπς στην παράδοση του Διαφωτισμού εντάσσεται συνήθως. Πρώιμη απαρχή του Διαφωτισμού πιάνει δεύτερο μισό 17ου αιώνα.
Επίσης αυτό που περιγράφεις ως καπιταλισμό θέλει πολλή συζήτηση. Καταρχάς ποτέ στις κοινωνικές επιστήμες δεν υπάρχει ξεκάθαρη ημερομηνία έναρξης ενός ιστορικού φαινομένου. Για να επέλθει ένα ιστορικό φαινόμενο συγκολλούνται διαφορετικά στοιχεία που προϋπάρχουν ιστορικά και κάποια στιγμή, από το δέσιμο τους, προκύπτει το ιστορικό φαινόμενο. Δεν είναι πρωτάθλημα να πούμε ότι ξεκίνησε τότε ακριβώς. Άσε που με τον ορισμό του Lowy για τον καπιταλισμό δυσκολεύεται να χωρέσει το παράδειγμα που θέτεις.
Ωστόσο το σημαντικότερο είναι άλλο. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι τότε ξεκίνησε μια εκδοχή καπιταλισμού θα πρέπει σίγουρα να εξετάσουμε το διανοητικό περιβάλλον. Το γράφεις και εσύ. Υπάρχει πάντα διαπλοκή της ιδέας με τις κοινωνικές συνθήκες. Αλλά πολύ περισσότερο ουσιαστική απ'ότι νόμιζε ο Μαρξ.
Το μαμήσατε τελείως μάγκες. Μετά τον αντιφασισμό θα μας πουλήσετε και "διεθνισμό" τώρα; Άραγε δεν ξέρετε το νόημα που έχει πάρει αυτή η λέξη και πως ακούγετε στα αυτιά του μέσου Έλληνα. Καλά τα λένε τα παιδιά. Φτιάξτε ιστοσελίδα ή χρησιμοποιήστε ψευδώνυμα να ξέρουμε ποιοι και πόσοι είστε να γίνει διάλογος της προκοπής.
Δεν τίθεται θέμα να πειστώ ή όχι, αλλά η μειωτική αναφορά σε μαζικότατα κινήματα εθνικής πραγμάτωσης-απελευθέρωσης όπως το τριακονταετές του Βιετνάμ ή το δεκαετές της Αλγερίας ως απλές γεωπολιτικές υποκινήσεις των υπερδυνάμεων, δείχνει εκείνο το μείγμα συνωμοσιολογίας και ελιτίστικης περιφρόνησης για τις μάζες που είναι χαρακτηριστικό της συστημικής ιστοριογραφίας μετά την πτώση του τείχους. Της ιστοριογραφίας εκείνης που εχθρεύεται τους εθνικούς αγώνες εξίσου με τους ταξικούς.
Μας τα είπε και ο Μητσοτάκης με τον Νίκο Δήμου. "Ποιοι Έλληνες φουστανελάδες και ποιος Κολοκοτρώνης; Να 'ναι καλά η γεωπολιτική των Αγγλογάλλων που υπάρχουμε ως έθνος!"
Αναρωτιέμαι μερικές φορές τι κοινό μπορεί να έχουν με τον ρομαντισμό κάποιοι που ασυνείδητα (;) πιπιλίζουν τέτοιες ιδέες. Κάτι τέτοιους, άραγε, μπορούν ποτέ να τους αγγίξουν τα άρθρα που γράφουν τα παιδιά της λέσχης, ή τους φαίνονται πολύ ουτοπικά και "εθνο-εκκετζήδικα";
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καλά ρε μάστορα, κάνε εσύ αγώνα χωρίς διεθνείς διασυνδέσεις. Αλλά όταν έρχονταν Σέρβοι -που καλώς έρχονταν- στις μαζώξεις της ΧΑ, την έλεγες διεθνιστική; Αν όχι, κόψε την παπάτζα σε εμάς. Έλεος με το κάθε αγράμματο γκαρσόνι. Α, και για να 'χουμε καλό ρώτημα ρε γκαρσόνι, την κατηγορία για "διεθνισμό" γιατί δεν πας να την επισύρεις στα μπλογκ του χώρου που διαλαλούν ότι ο "αγώνας" τους είναι κοινός με των Ουκρανών; Μόνο ήρθες εδώ σε τα μας; Για κάνε μας τη χάρη.
Εγώ πάντως στηρίζω πλέον ήττα Ρωσίας για να έρθει ο μπολσεβικισμός. Ας είναι και με εκλογές, σαν τη χιτλερική εκλογοεπανάστα του C, ούτε έτσι με χαλάει.
Αλλά ρε ούστη μου, μέχρι και τα όπλα της ΕΣΣΔ χρησιμοποιεί η σύγχρονη Ρωσία. Ούτε καν την τεχνογνωσία, τα ίδια τα όπλα.
Θνητοί που παίζουν κρυφτό στα ερείπια της πόλης των Θεών.
Κανένας "μπολσεβικισμός" δεν θα έρθει με ήττα Ρωσίας. Αμερικανικό προτεκτοράτο όπως η υπόλοιπη Ευρώπη θα καταντήσει αν ηττηθεί και με πολύ πιθανό εδαφικό ακρωτηριασμό
Η Ρωσία χρειάζεται έναν λίγο πιο σοβαρό Λιμόνοφ. Έναν ηγέτη με την ιδεολογία του Λιμόνοφ και με λίγο μεγαλύτερη σοβαρότητα στον χαρακτήρα του. Ο κομμουνισμός έπεσε μόνος του από μέσα. Αυτό λέει πολλά. Το πατριωτικό φιλελεύθερο σύστημα Πούτιν με τις αριστερές και τις εθνικιστές σάλτσες χρεοκόπησε. Η αποχώρηση από την Χερσώνα ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική ντροπή τις νεώτερης ιστορίας. Δείχνει να είναι συμφωνημένη με τους Αμερικανούς. Δυστυχώς δεν υπάρχει ο σοβαρός Λιμόνοφ. Ούτε καν ο κανονικός. Άλλοι μικρότεροι ηγέτες του εθνικιστικού χώρου όπως ο Μπαρζάκοφ είναι απομονωμένοι. Ο Πούτιν είχε ένα καλό που ταυτόχρονα ήταν και καταστροφικό. Το κράτος λειτουργούσε σαν υπόγεια δικτατορία. Μπορούσε να ελέγχει την μεγάλη αμερικανική και αγγλική διείσδυση. Την ίδια ώρα που ψαλίδισε τις δυνάμεις των Ρώσων εθνικιστών. Με αποτέλεσμα τώρα που πρέπει οι αποτυχημένοι του Κρεμλίνου να φύγουν και να πάρουν την σκυτάλη οι πατριώτες, να μην υπάρχουν τα κατάλληλα πολιτικά δίκτυα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...----"Εγώ πάντως στηρίζω πλέον ήττα Ρωσίας για να έρθει ο μπολσεβικισμός. Ας είναι και με εκλογές, σαν τη χιτλερική εκλογοεπανάστα του C, ούτε έτσι με χαλάει."----
Λοιπόν άκου τώρα τι θα γίνει βλάκα γκαρσόνε, εστιάτορα, καντινιέρη, ρολίστα, μπασίστα, κιθαρίστα ή όποιος άλλος με το πέπλο της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ανωνυμίας μου αποδίδει πράματα που δεν έχω πει ΠΟΤΕ.
1) Πάρε την χιτλερική (!) εκλογοεπανάστα (!), 2) πάρε και την... "ήττα της Ρωσίας" και 3) τοποθέτησέ τα εκεί που ξέρεις.
ΥΓ Φίλε μοντ, απολογούμαι, αλλά εδώ βγάζει μάτι ότι το παραπάνω ανώνυμο σχιζοειδές παραλήρημα ήταν στημένο για να μπουρδελέψει τον όποιο διάλογο και να στοχοποιήσει συγκεκριμένο σχολιαστή.
C
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Όποιος μιλά αρνητικά για το αποικιοκρατικό παρελθόν των δυτικοευρωπαϊκών χωρών είναι Μπολσεβίκος.
Οι Λευκοί, από τους αρχαίους Έλληνες μέχρι τους Ισπανούς, τους Γάλλους, τους Βρετανούς κλπ, πάντοτε ήταν αποικιοκράτες ως εκ φύσεως εξερευνητές και πρωτοπόροι.
Οι ανοησίες στα εστιατόρια. Όχι εδώ.
Μετά τον μεσαίωνα το ελληνικό έθνος δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατικό. Υπήρξε θύμα των αποικιορατικων αυτοκρατοριών. Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί έγιναν οργανωμένοι αποικιοκράτες λόγω του φιλελευθερισμού κατά τον 19ο αιώνα. Οι σταυροφορίες ήταν κάτι διαφορετικό και κάποια στιγμή θα ασχοληθούμε με αυτές στην αρθρογραφία.
Ρώσοι, Πολωνοί, Ρουμάνοι και γενικά οι ανατολικοί λαοί της Ευρώπης δεν υπήρξαν ποτέ αποικιοκρατικοι.
Φίλε, γράφεις σαχλαμάρες διότι ομαδοποιείς εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους γεγονότα. Οι μπολσεβίκοι και οι φιλελεύθεροι (οι σημερινοί φιλελεύθεροι) είναι πράγματι κατά της αποικιοκρατίας με δικά τους επιχειρήματα. Ένας παραδοσιοκράτης ή και ρομαντικός εθνικιστής μπορεί να στηλιτεύει την αποικιοκρατία των νεωτερικών χρόνων για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Και συγκεκριμένα, με την αποικιοκρατία (ειδικά των άγγλων) έχουμε την σταδιακή εξάπλωση και επιβολή του δυτικού φιλελεύθερου πνεύματος σε όλη την οικουμένη. Έχουμε την ισοπέδωση παραδοσιακών πολιτισμών (βλ Κίνα, Ινδία) με χιλιάδες χρόνια ιστορίας στον βωμό του κέρδους μιας κλίκας εμπόρων της ανερχόμενης καπιταλιστικής τάξης. Τι σχέση έχει η αγγλική αποικιοκρατία, μια υπόθεση καθαρά εμπορική και οικονομική, με τις ελληνικές καθόδους, τους επικοισμούς και τις κατακτήσεις; Η κατάκτηση εδαφών δεν είναι πράξη εκ προοιμίου καταδικαστέα για μένα. Ο λόγος, το κίνητρο, οι αιτίες, το καθεστώς που εγκαθιδρύεις και το πνεύμα που εκφράζεις είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την φύση της πράξης αυτής.
Να σημειωθεί εδώ οτί μια έκφραση του αποικιοκρατικού πνεύματος των περασμένων αιώνων που πολύ στον χώρο μπερδεύουν για μια αντίληψη λευκής ανωτερώτητας είναι εντελώς εχθρικό προς το πνεύμα του παραδοσιακού εθνικισμού. Το να θεωρείς τον λευκό ανώτερο του ινδιάνου γιατί ο πρώτος έχει κοινοβούλιο, έχει βιομηχανίες, έχει ξεπεράσει τον σκοταδισμό της θρησκείας και είναι ρασιοναλιστής είναι αντιστροφή αδιανόητη για έναν ρομαντικό. Θυμίζει την χαρά με την οποία οι σύγχρονοι φιλελεύθεροι στηρίζουν τις εισβολές και εκατόμβες νεκρών στην Μ.Ανατολή για να φέρουν στους απολίτιστους άραβες και αφγανούς "γυναικεία δικαιώματα", "δημοκρατία" κτλ
Προς τον ανώνυμο σχολιαστή που περιέγραψε, με θεμελιωμένη επιχειρηματολογία η οποία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, την αυτοκρατορική υπεροχή του -σύμφωνα με τα γραφόμενα του σχολίου- "φωτογράφου" έναντι του ΝΓΜ:
Συμφωνούμε με τα επιχειρήματα και με το γενικότερο περιεχόμενο του σχολιασμού. Η προσωπικότητα που περιγράφεις έχει πράγματι όλα αυτά τα πλεονεκτήματα.
Το πρόβλημα ξεκινά όταν αυτή η αυτοκρατορικά δωρική υπόσταση υποχωρεί και αντικαθίσταται από εναλλακτικές υποστάσεις. Όταν το σεληνιακό στοιχείο της νύχτας πολιορκεί -και ενίοτε υποτάσει- την επιβλητική δωρικότητα της ηλιακής αυστηρότητας σε ένα ανίερο σφιχταγγάλιασμα, που καρποφορεί φασματικές υπάρξεις αδιευκρίνηστων προελεύεων και προθέσεων που γεννούν υποψίες.
Μόνο οι ματιές των αλαφροίσκιωτων μπορούν να συλλαβουν τα σπαράγματα της ζωής των πολλαπλών φασματικών -και κάποτε αυτοκαταστροφικών- προεκτάσεων του Εγώ, που χάσκουν στο κενό του χωρικού και χρονικού λαυκαυγούς της ύπαρξης. Όχι οι μάζες των πολιτικών κινημάτων.
Ένας διάλογος ανάμεσα στην υπερεαλιστική αισθητική του υπαρξιακού κερματισμού και στην προοπτική της πολιτικής κινηματικής ανατρεπτικότητας ξεκινά με προδικασμένο και τραγικά άδοξο τέλος.
Το μικρό μας ιστολόγιο είναι αδύνατον να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας υπαρξιακής έντασης, που συγκεράζει την μονολιθική δωρικότητα της αυτοκρατορικής ισχύος με μια χαοτική πολυδιάσπαση εξίσου συνταρακτική όσο και η Μεγάλη Έκκρηξη της συμπαντικής δημιουργίας. Για αυτό και δεν δημοσιεύτηκε το σχόλιό σου. Όπως και δεν θα δημοσιευθούν τα επόμενα που θα αφορούν αυτή την θεματική.
ΥΓ. Πέρα από το ύφος των παραπάνω αράδων, που απαντά στην "τρολιάρικη" διάθεση του δικού σου σχολιασμού, το περιεχόμενων των όσων αναφέρει είναι αληθές. Όπως είμαστε πάντοτε αληθείς στον δημόσιο λόγο μας τα μέλη της λέσχης.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Παιδιά, έχω σκεφτεί το εξής. Ίσως όλη αυτή η χιτλερολογία δεν είναι απλή καθυστεριά για να εκτρέψει τις συζητήσεις ή να ρίξει το επίπεδο του σχολιασμού.
Πιθανόν κάποιοι -ένθεν κακείθεν- πασχίζουν εδώ και καιρό να σας κολλήσουν (πρωτίστως σε εσάς, και άμα λάχει σε όλους όσοι σας διαβάζουν/στηρίζουν) τη ρετσινιά του "νεοναζί", "φιλοχιτλερικού", "αρνητή του Ολοκαυτώματος" ή ό,τι άλλο θεωρείται αυτή τη στιγμή ως το απόλυτο Κακό από τις δυτικές μεταπολεμικές Ελίτ.
Χίτλερ από δω, ες/ες από κει, "φασισμός vs αντιφασισμός" απ'τα έγκατα του μεσοπολέμου παραπέρα, μέχρι κάποια στιγμή να τσιμπήσετε και να χύσετε την καρδάρα... Φθηνό κόλπο και χιλιοπαιγμένο, που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίας ως μέσο εξουδετέρωσης και δολοφονίας χαρακτήρων. Και επειδή καλοθελητές υπάρχουν να φαν κι οι κότες, καλύτερα μην τους κάνετε τη χάρη...
C
Έχουν γνώση οι φύλακες, C. Αν και είναι δύσκολο να προβοκαριστεί οποίος υπερασπίζεται την αλήθεια. Όπως και να την απαρνηθεί.