Σε όσους διαθέτουν λίγη προνοητικότητα συνδυασμένη με μια αίσθηση μαύρου χιούμορ, τα παρακρατικά ευτράπελα της κυβερνητικής κλίκας, που γνωστοποιήθηκαν κατά τους τελευταίους μήνες, έγιναν (και γίνονται) δεκτά με διάθεση σκωπτικής (αυτο)επιβεβαίωσης. Όταν το άβουλο πολιτικά πλάσμα, που αποκαλείται συμβατικά μέσος Έλληνας ψηφοφόρος, παρείχε, κατά την αποφράδα χρονιά του 2019, πλειοψηφική νομιμοποίηση σε μια φαμίλια πολιτικών με γνωστό παρελθόν και δηλωμένα αντιλαϊκές/αντεθνικές νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές καταβολές, (η οποία φαμίλια μάλιστα ηγείτο στο κόμμα που τα έτη των μνημονίων έχει αποτελέσει συνώνυμο της μειοδοσίας, του γκαγκστερισμού και του ανθελληνισμού), οι εναπομείναντες νουνεχείς είχαν υποθέσει ότι η εν λόγω φαμίλια θα χρησιμοποιούσε το κράτος και τους δήμους που είχε καταλάβει όπως τα χρησιμοποιούν οι μαφιόζοι προκειμένου να αυξήσουν το οικονομικό τους όφελος και να διαιωνίσουν το οικογενειακό τους πολιτικό συμφέρον. Δεν θα ήταν εξάλλου η πρώτη φορά που θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Θα ήταν, όμως, η πρώτη κατά την οποία η συγκεκριμένη νεοδημοκρατική «βαρωνία» θα είχε στο πλευρό της σύσσωμο το κατεστημένο των ΜΜΕ και τις πρεσβείες των κρατών που ελέγχουν την χώρα μας. Και τούτο γιατί το άτυπο συμβόλαιο που είχε υπογράψει ο Αντώνης Σαμαράς με τις ΗΠΑ, την Γερμανία και την ΕΕ, προκειμένου να εφαρμόσει τα μνημόνια, την περίοδο που υπήρχαν ακόμη ισχυρές κοινωνικές αντιδράσεις, προέβλεπε την ανοχή και την διευκόλυνση εκ των «συμμάχων» της χώρας μας μιας, συγκεκαλυμμένα δικτατορικού τύπου, νεοφιλελεύθερης πρακτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας, που θα τιθάσευε τις τυχόν κοινωνικές εντάσεις.
Η οικογένεια Μητσοτάκη κληρονόμησε αυτό το ισχυρό υπόβαθρο όταν διεκδίκησε την κυβέρνηση και δήμους της χώρας. Ασφαλώς, το μωσαϊκό των συμμαχιών που στήριζε τους συσχετισμούς δυνάμεων στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ήταν πολυεπίπεδο και περιελάμβανε ακόμη και τον παλιό αντίπαλο Αντώνη Σαμαρά. Ωστόσο η απόλυτη ευθυγράμμιση των πολιτικών παπαγάλων της Δεξιάς παράταξης με τα συμφέροντα των δυτικών δυνάμεων, έτσι όπως αποτυπωνόταν στην ευλάβεια απέναντι στις μνημονιακές υποχρεώσεις, έκανε τις δυτικές δυνάμεις να υποδεικνύουν ως μονόδρομο την πειθαρχία αυτής της ετερόκλητης συμμαχίας. Της συμμαχίας των πολιτικών τζακιών της ελλαδικής Δεξιάς που ελέγχουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, των «πολιτικών βαρόνων» της Νέας Δημοκρατίας με των πρεσβευτές συγκεκριμένων χωρών.
Ωστόσο, από το καλοκαίρι κάτι φαίνεται ότι έχει αλλάξει. Ναι, το μητσοτακέικο οργάνωσε ένα απροκάλυπτο παρακράτος και μετέτρεψε την δημόσια διοίκηση σε μηχανισμό αναπαραγωγής ισχύος της πολικής της μαφίας. Αλλά αυτό δεν έγινε τώρα. Έγινε από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την κυβέρνηση της χώρας. Ο ανιψιός, και δεξί χέρι του πρωθυπουργού, οργάνωσε γύρω του την, ανέκαθεν ξενόδουλη και αντεθνική, γιάφκα ψυχανώμαλων που θέλει να λέγεται υπηρεσία πληροφοριών της πατρίδος μας, μετατρέποντάς την σε κομματικό εργαλείο της ΝΔ. Κάποιοι μιλούν για θεσμική εκτροπή και έχουν δίκιο. Εμείς θα μιλήσουμε για κάτι χειρότερο. Για την αποχαλίνωση της ανηθικότητας, για το άπατο θράσος του κοινού καθάρματος, που συμπεριφέρεται στο ελληνικό δημόσιο σαν ορεσίβιος ζωοκλέφτης. Αυτοί ήταν οι Μητσοτάκηδες ανέκαθεν. Αυτή ήταν κι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρώτη μέρα.
Ποιος, λοιπόν, θα αισθανόταν έκπληξη αν του έλεγαν ότι μια τέτοια κυβέρνηση, που αποκόμισε την αυτοδύναμη εκλογική στήριξη του μέσου Έλληνα ηλίθιου ψηφοφόρου, θα χρησιμοποιούσε τους «ματάκηδες» των μυστικών υπηρεσιών για να παρακολουθήσει όποιον θεωρούσε απείθαρχο ή για να ξεκάνει κάποιους ενοχλητικούς; Ας είμαστε ειλικρινείς. Εμείς, τουλάχιστον, δεν έχουμε κανέναν λόγο να κρυβόμαστε πίσω από αστικούς καθωσπρεπισμούς. Όσοι αντιλαμβάνονταν πως παίζεται το πολιτικό παιχνίδι γνώριζαν ότι αυτά ήταν καθημερινό menu της Νέας Δημοκρατίας από το 2012, (αλλά και -σε ένα πιο συγκρατημένο βαθμό- σχεδόν πάντοτε στην μεταπολεμική ελληνική πολιτική ζωή). Τι συνέβη, λοιπόν, το καλοκαίρι του 2022 και ξαφνικά μια μερίδα ολιγαρχών του πλούτου, ένα μέρος του παρακράτους των μυστικών υπηρεσιών και πολλές φωνές στις δυτικές «συμμαχικές» χώρες έφεραν στο προσκήνιο το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, δίνοντας ένα καίριο χτύπημα κάτω απ την ζώνη στο «σύστημα Μητσοτάκη»; Έχει να κάνει με την δυσαρέσκεια της οικογένειας Βαρδινογιάννη και φιλικών προς αυτήν εφοπλιστών, όπως ο Βαγγέλης Μαρινάκης; Έχει να κάνει με την αποχώρηση της Μέρκελ και την αναδιάταξη των κομματικών συσχετισμών στην Γερμανία; Έχει να κάνει με κάποια υπόσχεση που αθέτησε ο πρωθυπουργός; Κανείς δεν γνωρίζει, πέρα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Εμείς από την πλευρά μας, έχουμε πάρει ποπ κορν, όπως έγραφε παλαιότερα ένας σχολιαστής, και παρακολουθούμε το αργό και βασανιστικό ξήλωμα της εξουσίας του Μητσοτάκη, που πραγματοποιείται τους τελευταίους μήνες. Απολαμβάνουμε την οδύνη αυτής της πολιτικής χολέρας και παρατηρούμε με ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις. Πλέον το μητσοτακέικο ποντάρει στο μουντιάλ. Θεωρεί ότι θα απορροφήσει την προσοχή της κοινής γνώμης και πως θα την βοηθήσει να απορροφήσει τους κραδασμούς από τα χτυπήματα που δέχεται λόγω των καθημερινών αποκαλύψεων προσώπων που παρακολουθούσε η (κατά τα άλλα), «εθνική υπηρεσία πληροφοριών» για λογαριασμό του. Θα δείξει το προσεχές μέλλον τι τροπή θα πάρουν τα πράγματα.
Προς το παρόν κρατάμε τα εξής συμπεράσματα.
Α) Το ελληνικό κράτος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα φτηνό εργαλείο στα χέρια πολιτικών μαφιόζων τοπικής εμβέλειας, ολιγαρχών του πλούτου και, πάνω απ’ όλα, δυτικών ιμπεριαλιστικών κέντρων. Η κορυφή της δικαιοσύνης αποτελεί άντρο πωρωμένων θιασωτών του φιλελευθερισμού, που θεωρούν καθήκον τους την διαιώνιση της εθνικής μας κατοχής από τα δυτικά κέντρα και τους ντόπιους εντολοδόχους τους. Το αίτημά μας για ένα ανεξάρτητο και ισχυρό εθνικό κράτος ήταν, είναι και θα παραμείνει επίκαιρο.
Β) Το λογισμικό που χρησιμοποίησε ο Μητσοτάκης για να συμπληρώσει την παρακολούθηση φίλων και εχθρών ήταν το Predator. Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που γράφτηκε από τον Άρη Χατζηστεφάνου για την Εφημερίδα των Συντακτών (κάποιοι εκ των οποίων δεν συμπαθούν και πολύ την λέσχη μας) αναφέρονται τα εξής:
Εδώ και χρόνια, κάθε αναφορά στους κατασκευαστές των συστημάτων παρακολούθησης Pegasus και Predator συνήθως περιοριζόταν στο ότι πρόκειται για «εταιρείες ισραηλινών συμφερόντων». Μια σειρά περίεργων «συμπτώσεων» όμως αποκαλύπτει τον τρομακτικό έλεγχο που ασκεί το Τελ Αβίβ στις χώρες που χρησιμοποιούν αυτές τις εφαρμογές.
Σε ένα κτίριο στο Νιου Τζέρσεϊ το FBI διατηρεί εδώ και χρόνια το ισχυρότερο σύστημα παρακολούθησης κινητών τηλεφώνων που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Πρόκειται για το διαβόητο Pegasus της εταιρείας NSO αλλά και μια εξελιγμένη μορφή του, το Phantom, το οποίο μπορεί να παρακολουθεί και αμερικανικά κινητά.
Σύμφωνα όμως με παλαιότερη έρευνα των New York Times, παρά το γεγονός ότι η ομοσπονδιακή υπηρεσία πλήρωσε περίπου πέντε εκατ. δολάρια για να το προμηθευτεί, αποφάσισε να μην το χρησιμοποιήσει – αφού βέβαια πρώτα το δοκίμασε. Τον Νοέμβριο του 2021 μάλιστα οι ΗΠΑ έβαλαν την NSO σε «μαύρη λίστα» απαγορεύοντας σε αμερικανικές επιχειρήσεις να συνεργάζονται μαζί της, γεγονός που προκάλεσε σημαντικά προβλήματα στην τροφοδοσία της ισραηλινής εταιρείας. Η αιτιολογία ήταν σαφής: «Η εταιρεία δρούσε ενάντια στα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ».
Όπως εξηγούσαμε από αυτή τη στήλη το 2018, η NSO στελεχωνόταν σχεδόν αποκλειστικά από πρώην αξιωματούχους του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ και κυρίως από μέλη της ομάδας UNIT 8200 – αντίστοιχη υπηρεσία της αμερικανικής NSA. Το ίδιο όμως ισχύει και για ορισμένες από τις εταιρείες που εμπλέκονται με τη δημιουργία του Predator. Σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, η Cytrox που το δημιούργησε «διασώθηκε» το 2018 από τον Ταλ Ντιλιάν, πρώην διοικητή της «Μονάδας 81» των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και ιδρυτή της Intellexa.
Όπως ανέφερε πριν από χρόνια ο αναλυτής και συγγραφέας Σιρ Χέβερ, μονάδες όπως η UNIT 8200 αρχικά ανέπτυσσαν συστήματα παρακολουθήσεων για να εκβιάζουν Παλαιστίνιους αξιωματούχους. «Εάν γνωρίζουν ότι κάποιος συγγενής τους είναι άρρωστος μπορούν να τον εκβιάζουν ότι θα του κοπεί κάθε πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα ή εάν γνωρίζουν ότι είναι ομοφυλόφιλος θα χρησιμοποιήσουν την πληροφορία εναντίον του», εξηγούσε ο Χέβερ.
Όταν η εξέλιξη αυτής της τεχνολογίας πέρασε στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών, όπως η NSO, η ισραηλινή κυβέρνηση τις υποχρέωνε να εξασφαλίζουν άδεια από το υπουργείο Άμυνας για κάθε πώληση των συστημάτων τους στο εξωτερικό. Όπως σημείωνε πρώην συνεργάτης του Ισραηλινού τότε πρωθυπουργού, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, «με το υπουργείο να ελέγχει την κίνηση αυτών των συστημάτων θα είμαστε σε θέση να τα εκμεταλλευτούμε αποκομίζοντας διπλωματικά οφέλη». Και το έκαναν.
Σύμφωνα με τους συντάκτες των New York Times, Ρόνεν Μπέργκμαν και Μαρκ Μαζέτι, κράτη που συμφώνησαν με την ισραηλινή κυβέρνηση να προμηθευτούν συστήματα παρακολουθήσεων όπως το Pegasus, άρχισαν σταδιακά να ψηφίζουν υπέρ του Ισραήλ σε ψηφοφορίες του ΟΗΕ. Χαρακτηριστικά ήταν τα παραδείγματα του Μεξικού (όπου το Pegasus χρησιμοποιήθηκε με μαφιόζικες μεθόδους εναντίον δημοσιογράφων και των οικογενειών τους) και της Ινδίας. Δύο χώρες δηλαδή οι οποίες παραδοσιακά στήριζαν τους Παλαιστινίους, άρχισαν να απέχουν από τις ψηφοφορίες ή ακόμη και να ψηφίζουν υπέρ του Ισραήλ.
Όταν απέκτησε πρόσβαση στο Pegasus, παρόμοια στροφή πραγματοποίησε ο Παναμάς, αρκετές χώρες του Περσικού Κόλπου και κυρίως η Σαουδική Αραβία, η οποία κατηγορείται ότι το χρησιμοποίησε για να εντοπίσει και στη συνέχεια να δολοφονήσει και να τεμαχίσει τον δημοσιογράφο της Washington Post, Τζαμάλ Κασόγκι. Προφανώς η συσχέτιση δεν αποδεικνύει αιτιότητα, οι περιπτώσεις όμως χωρών που αλλάζουν στάση απέναντι στο Ισραήλ μόλις προμηθευθούν συστήματα παρακολούθησης είναι πολλές για να περάσουν απαρατήρητες.
Διαβάζοντας κανείς τη λίστα που δημοσίευσε το ερευνητικό εργαστήριο Citizen Lab και η εταιρεία Meta (μητρική του Facebook) για τις χώρες στις οποίες χρησιμοποιείται το Predator μπορεί εύκολα να διακρίνει ότι σχεδόν όλες διατηρούσαν (ή απέκτησαν την τελευταία δεκαετία) πολύ φιλικές σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ. Πρόκειται για την Ελλάδα, την Αρμενία, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, το Ομάν, την Κολομβία, την Ακτή Ελεφαντοστού, το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες και τη Γερμανία.
Ενώ όμως είναι προφανές ότι κάποιες από αυτές τις χώρες πρόσφεραν στο Ισραήλ διπλωματικά ανταλλάγματα για να αποκτήσουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τους πολίτες τους, παραμένει άγνωστο εάν οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ έχουν απευθείας πρόσβαση στα στοιχεία που συλλέγονται. Όπως εξηγούσε πριν από ένα χρόνο στον Guardian «άτομο που διατηρεί στενή σχέση με την NSO» οι αμερικανικές αρχές πιστεύουν ότι «το Ισραήλ έχει πρόσβαση στα στοιχεία που συλλέγουν οι πελάτες της εταιρείας». Επίσης, Αμερικανοί πρώην και νυν αξιωματούχοι υπηρεσιών ασφαλείας είχαν δηλώσει στην Washington Post ότι «θεωρείται δεδομένο πως το Ισραήλ είχε κάποιου είδους πρόσβαση – μέσα από “κερκόπορτες” του συστήματος– σε στοιχεία που συγκεντρώνονται μέσω τέτοιων εργαλείων παρακολούθησης».
Εάν επιβεβαιωθούν αυτές οι πληροφορίες ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην υπόθεση, καθώς θα αποδειχτεί ότι ίδια τα κράτη που χρησιμοποιούσαν τέτοια συστήματα ήταν πλέον διάτρητα απέναντι στις υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ. Αν παραδείγματος χάριν ένας πρωθυπουργός χρησιμοποιούσε σχετική εφαρμογή για να παρακολουθεί μέλη της δικής του κυβέρνησης, αυτό θα σήμαινε ότι το Ισραήλ θα αποκτούσε, εν δυνάμει, πρόσβαση ακόμη και σε απόρρητες συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και άλλων θεσμικών οργάνων. Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο το Pegasus όσο και το Predator μπορούν να ενεργοποιήσουν ανά πάσα στιγμή το μικρόφωνο, την κάμερα και το σύστημα GPS.
Η χρήση λοιπόν ισραηλινών εφαρμογών παρακολούθησης μπορεί πράγματι να σχετίζεται με τη διαρροή κρίσιμων πληροφοριών εθνικής ασφάλειας σε ξένα κράτη. Σε αυτή την περίπτωση όμως οι υπεύθυνοι για την «εθνική προδοσία» δεν θα είναι αυτοί που παρακολουθούνται αλλά αυτοί που παρακολουθούν. Πηγή https://info-war.gr/kai-an-to-israil-parakoloythei-aytoys-p/
Συμφωνούμε με αυτούς τους προβληματισμούς. Αλλά, ασχέτως αν φανούμε υπερβολικοί, προκειμένου να δώσουμε λίγες δόσεις μαύρου χιούμορ στην όλη τραγελαφική κατάσταση, για την περίπτωση της ελληνικής κυβέρνησης θα κρατήσουμε επιφυλάξεις. Και τούτο γιατί θεωρούμε κάπως περιττό να πραγματοποιηθεί η υλοποίηση εκ μέρους των Ισραηλινών μιας τέτοιας κλιμακωτής στρατηγικής. Χρειάζεται να παρακολουθούν οι Ισραηλινοί τον κύριο Σαμαρά ή τον κύριο Γεωργιάδη, δια μέσου του Γ. Δημητριάδη, προκειμένου τέτοιες ελλαδικές πολιτικές περσόνες να ψηφίσουν υπέρ των συμφερόντων του Ισραήλ και κατά εκείνων της Ελλάδας; Ελάτε τώρα. Ας πούμε κι άλλα ανέκδοτα.
Γ) Μετά την κήρυξη πολέμου του Βαγγέλη Μαρινάκη στην κυβέρνηση φανταζόμαστε ότι θα κλονιστεί η πίστη των «εστιατορίων» στον Δεξιό ψευδοχιτλερισμό. Πως θα απαντήσουν άραγε σε αυτό το χτύπημα εκ των ιδεολογικών τους έσω τα γκαρσόνια και οι «εστιάτορες» που έχει εξαγοράσει η Δεξιά για να ελέγχει τον εθνικιστικό χώρο; Με ποιον θα πάνε τώρα; Με τον εφοπλιστή ή με τον νεοφιλελεύθερο; Σκληρό δίλημμα είναι η αλήθεια. Μήπως να ζητήσουν την συμβουλή του «Πατριάρχη»; Θα φτιάξουν άραγε ψευδοστρασερικά menu ενθυμούμενοι τον αντικαπιταλισμό για να σώσουν την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση; Μιλάμε για πολύ μεταμοντέρνες καταστάσεις;
Σχόλια:
Συγχαρητήρία, τα είπατε ακριβώς με το όνομα τους τα πράγματα. Η ύπαρξη του γνωστού κράτους το οποίο παρουσιάζεται ως "πρότυπο" στην αστική Δεξιά είναι καταστροφή για τα Ευρωπαϊκά κράτη, ειδικά της Μεσογείου. Το βιβλίο του Ανδρέα Δενδρινού "Πρόβλημα Ισραήλ" είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ευχαριστούμε ανώνυμε. Αν και για να είμαστε έντιμοι το απόσπασμα που παραθέσαμε για τον ρόλο του Ισραήλ αποτελεί άρθρο που γράφτηκε από δημοσιογράφο της συγκεκριμένης εφημερίδας και όχι από εμάς.
----"Μετά την κήρυξη πολέμου του Βαγγέλη Μαρινάκη στην κυβέρνηση "----
Αναφέρεστε στη χθεσινή μουρμούρα για το μουσαντένιο στο 97' ή έχετε κάποια άλλη πληροφόρηση; Εντάξει, τα χθεσινά μάλλον ήταν πυροτεχνήματα για εσωτερική (οπαδική και μάλιστα για τους σκληροπυρηνικούς των συνδέσμων) κατανάλωση και επιχείρηση κατευνασμού της δυσαρέσκειας μερίδας πορωμένων, για το γεγονός ότι ο Βαγγέλας ασχολείται πλέον αποκλειστικά με την πρέμιερ και έχει παρατήσει την ομάδα στο έλεος. Στην Ελλάδα ακόμα επιβιώνει η πρακτική που θέλει τη διοίκηση να κάνει η ίδια το micromanagement προκειμένου να γίνει αποτελεσματικά η δουλειά, μέχρι βέβαια να έρθει και εδώ το κόνσεπτ με τα αραβοκινέζικα funds που δε θα ξέρουν τι χρώμα έχει η φανέλα.
Και μιας και το έφερε η κουβέντα, προσωπικά ως non-practicing Ολυμπιακός (της... αυτόνομης αντι-ΝΔίτικης/κοκκαλικής πτέρυγας) θεωρώ τραγική την αλλαγή φυσιογνωμίας των οργανωμένων της ομάδας, που από λαικά παιδιά των ΝΠ κατήντησαν προπαγανδιστικό όπλο στη φαρέτρα του κωλόσογου απ' τα Χανιά και ποιος ξέρει ποιανών άλλων στο μέλλον. Δυστυχώς ορισμένοι βάζουν τις ΠΑΕ πάνω απ΄την πατρίδα. Όσες κούπες κι αν σήκωσε η παρούσα διοίκηση, το κατά συρροήν τσατσιλίκι με τη χειρότερη δεξιά, και κυρίως η κυνική εμπλοκή σε αυτό των αγαθοβιόληδων πιτσιρικάδων που τρέχουν στο γήπεδο, δεν ξεπλένεται. Όπως πάει σε λίγο θα αρχίσουμε να καλοβλέπουμε το ευρωπαικό modern football, με τους χαρτογιακάδες να ασχολούνται αποκλειστικά με κέρδη vs ζημιές, αντί να τρίβονται με πολιτικές μαφίες και να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις.
Στα υπόλοιπα συμφωνώ, γλεντήστε τους άφοβα...
C
μουσαντένιο
Ε κοίτα δεν ήταν και "καθαρό" σαν του Παπουτσελη και τόσα άλλα,αλλά έδωσε αφορμή στον διαιτητή,γαυρε.
Ρε εκεί στο λιμάνι,τι μπάλα βλέπετε,με άλλους κανόνες; Επειδή στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα βλέπουμε την κανονική.Είχατε μάθει αλλιώς 25 χρόνια ε;
Για την ιστορία,ο Ολυμπιακός ήταν πολύ ανώτερος χθες,αλλά τα έχετε όλα ανακατεμένα στο κεφάλι σας.Εχετε συνηθίσει το 80-20...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κάτι άσχετο. Ακόμα και αν δεν υπήρχε βαρ αν όλα εξελίσσονταν ακριβώς το ίδιο πάλι 1-1 θα έληγε. Θα μετρούσε για γκολ το πρώτο οφσάιντ (δεν γινόταν να το δει ο κόρακας με γυμνό μάτι άρα θα το έδινε) και δε θα σφύριζε το πέναλτι στην λήξη. Όμως με το γράμμα του νόμου όπως ακυρώθηκαν τα δύο γκολ για μισό εκατοστό έτσι και το πέναλτι δεν ήταν μουσαντένιο.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Υπάρχει προηγούμενο. Εφημερίδες του συγκροτήματος Μαρινάκη είχαν ήδη από το καλοκαίρι ρίξει προειδοποιητικά πυρά. Πρόσφατα, ενώ το θέμα των υποκλοπών δεν ήταν στο προσκήνιο, ο Μαρινάκης επανέφερε σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας μαζικής κυκλοφορίας την πληροφόρηση για τα πρακτοριλικια του Δημητριάδη και τον ρόλο του Μαξίμου στις παρακολουθήσεις. Ήδη είχε σταλεί το μήνυμα. Δεν ήταν τυχαίο το ότι λίγες μέρες αργότερα ο Δημητριάδης φωτογραφίζονταν με τον Δημητράκη το. Γιαννακόπουλο, δε ημερίδα του ιδρύματος Γιαννακοπούλου. Η εμπλοκή των ολιγαρχών του πλούτου και οι συγκρούσεις τους με φόντο τον αθλητισμό σε όλο τους το απεχθές "μεγαλείο".
Ο Βαρδινογιάννης είναι σίγουρα δυσαρεστημένος με τον Μητσοτάκη και εδώ και χρόνια στηρίζει ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ κεντροαριστερά περισσότερο από την Δεξιά.
Ο Μαρινάκης είναι κολλητός του. Ο Μαρινάκης περίμενε επίσης να τον ξεμπλέξει ο Μητσοτάκης από την υπόθεση Noor 1 αλλά ο τελευταίος δεν το κάνει για να μπορεί - λένε οι κακές γλώσσες - να τον εκβιάζει. Ο Μαρινάκης ακούγεται ότι έχει εμπορικές σχέσεις με το ρωσικό κράτος και δεν τον συμφέρει αυτή η μονομανία του Μητσοτάκη με την Ουκρανία. Ο Μαρινάκης είναι, τέλος, σε σύγκρουση με τον Μελισσανίδη. Ο Μελισσανίδης ήταν κολλητός του Σαμαρά και βρήκε πρόσβαση στον Μητσοτάκη μέσω των ανθρώπων που έκαναν τις ...δουλειές του Δημητριάδη. Εξαργύρωσε την βοήθεια προς τον Δημητριάδη και την ΕΥΠ με το να αποκτήσει μεγάλο μέρος ελέγχου του ελληνικού ποδοσφαίρου (νέο γήπεδο με λεφτά δικά μας, πλήρης έλεγχος της εθνικής ομάδας, άριστες σχέσεις με την "παράγκα" κλπ). Όλα τα παραπάνω συμπλέκονται. Όσον αφορά το εσωτερικό. Όσον αφορά τις πρεσβείες των δυτικών χωρών δεν μπορούμε να ξέρουμε.
Τα 20 εκατομμύρια της υπογειοποίησης εννοείς ως λεφτά "μας" ή όλη την επένδυση στο σύνολο;
Αναμενόμενα όλα αυτά, αλλά όντως θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε τις στροφές των εστιατορίων. Όχι ότι, πλέον, μετά από όσα έχουμε δείξει τους παίρνει κανένας στα σοβαρά αλλά ας δούμε... Όσο για τις υποκλοπές, πολύ σωστά αναφέρει το άρθρο ότι το Ισραήλ δεν χρειάζεται να εκβιασει κανέναν δεξιό για να ψηφίσει υπέρ του. Ίσως, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, το Ισραήλ να νιώσει ότι είναι τόσο πουλημένοι οι Έλληνες πολιτικοί που το στηρίζουν, που θα τους κάνει honorary citizens όπως είχε κάνει η Σπάρτη τον Steven Pressfield!
Θα έγραφα ένα σχόλιο τώρα για το κείμενο και όλα τα τεκταινόμενα, αλλά μας παρακολουθούν...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για τις παρακολουθήσεις, και για τη μεγάλο ντιλ που πήρε ο Βαρδής αντί του χοντρού, αυτοί οι δύο είναι οι λόγοι που τα σπάει ο χοντρός με το γκουβέρνο, όχι για τη μπάλα.
Κατά τα άλλα, πονεμένε ανώνυμε, ούτε μουσαντένιο ήταν, ούτε καν εκπρόθεσμο. Όταν γίνονται αλλαγές και καθυστερήσεις μέσα στις καθυστερήσεις είθισται εδώ και έναν αιώνα να κρατάει μισό λεπτό παραπάνω ο διαιτητής. Έλεος που κάποιοι δηλώνουν και αντισυστημικοί ενώ το μυαλό τους μπορεί να τους το κάνει τόσο εύκολα πουρέ μια τόσο γελοία προπαγάνδα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Απ' την άλλη Παναθηναϊκοί το χθεσινό ήταν πέναλτι, αλλά ήταν και του Μιτρίτσα στον τελικό. Να τα λέμε όλα.
Ελάτε ρε μάγκες. Δεν είναι το πέναλτι το σημαντικό της συζήτησης.
Το σωστό είναι αυτό που γράφει το παραπάνω παιδί. Σε συνθήκες κανονικού ποδοσφαίρου δεν θα μπορούσε να δοθεί αυτό πέναλτι (στο αγαπημένο παλιό ποδόσφαιρο μπορεί να μιλούσαμε για κανένα έμμεσο φάουλ, το πολύ). Όμως στο κανονικό ποδόσφαιρο θα είχε μετρήσει και το γκολ του ΠΑΟ που σφυρίχτηκε οφσάιντ.
Πέρα από το καθαρά αθλητικό μέρος είναι σαφές ότι σφυρίχτηκε το πέναλτι σε εκείνο το σημείο για να σταλεί ένα μήνυμα των Δημητριάδη-Μητσοτάκη-Μελισσανίδη προς τον Μαρινάκη με πολλές πτυχές. Αθλητικές (πριν 3 χρόνια δεν θα είχε σφυριχτεί, ήταν δεν ήταν) και πολιτικές (που αφορούν άλλα θέματα)
Α, γι' αυτό σφυρίχτηκε.
Περίμεναν ως το 96' ο Δημητριάδης και ο Μελισσανίδης για να στείλουν μήνυμα μέσω του Δανού.
Όταν πάλι λέμε "το παλιό ποδόσφαιρο" να διευκρινίζουμε αν εννοούμε διεθνές ή ελληνικό. Στο διεθνές μπορεί παλιά να σφυριζόταν έμμεσο ή τίποτα. Στο ελληνικό από αμνημονεύτων χρόνων έχουμε δει να σφυρίζονται πέναλτι βουτιές Αλεξανδρή χωρίς καθόλου επαφή και άλλα πολλά, οπότε το χτεσινό δεν είναι ούτε καν πταίσμα.
Μην κάνετε την τρίχα τριχιά ρε σεις.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Απαντήσαμε πιο κάτω ότι το "προ αμνημονεύτων" ετών ποδόσφαιρο δεν ήταν εκείνο της εποχής του Αλεξανδρή. Ο Αλεξανδρής πρόλαβε ως νεαρός τα τέλη της old school εποχης.
Η νέα εποχή ήρθε με την παγκοσμιοποίηση, κάπου στα 1992-93. Όταν ο πατέρας Μητσοτάκης έκανε τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους Ανώνυμες Εταιρείες, με δυνατότητα εισαγωγής στο χρηματιστήριο.
Κατά τα άλλα συμφωνούμε.
Το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό το 1980 όχι επί Μητσοτάκη
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Εμείς μιλάμε και γράφουμε σωστά ελληνικά. Όχι σαν αυτά των γκαρσονιων και των εστιατορίων. Δεν γράψαμε πότε έγινε επαγγελματικό. Τότε ήταν μια τομή που οδήγησε τελικά προς το χειρότερο. Εμείς γράφουμε πότε οι σύλλογοι έγιναν ανώνυμες εταιρείες. Αυτό έγινε επί μπαμπά του πρωθυπουργού των εστιατορίων. Από εκεί και πέρα δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Σε συνδυασμό με εξελίξεις της παγκόσμιας κοινότητας του ποδοσφαίρου.
Ο Μαρινάκης, όταν βγήκε η ΝΔ (που της πληρώνει τα νοίκια), ζήτησε μονοπώλιο στο ποδόσφαιρο.
Ο Κούλης προσπάθησε να του το δώσει με δύο βήματα:
1) τοποθέτηση Αυγενάκη με πρόταση Μαρινάκη στο υφυπουργείο Αθλητισμού, ο Αυγενάκης ήταν κομβικός στη βρώμικη υπόθεση μεθόδευσης κατά του ΠΑΟΚ -τότε βασικού ανταγωνιστή του ΟΣΦΠ στο πρωτάθλημα- με το θέμα της Ξάνθης.
2) προσπάθεια άλωσης της ΕΠΟ με Δούρειο Ίππο τους αγράμματους ποδοσφαιριστές του 2004 που θα έβαζε ο Αυγενάκης δίπλα στον Ζαγοράκη, αλλά εκεί ο Μελισσανίδης κινήθηκε γρήγορα και το απέτρεψε.
Αποτέλεσμα ήταν να συνεχίσει ο Μελισσανίδης να ελέγχει την ΕΠΟ αλλά ο Μαρινάκης μέσω Κλάτενμπεργκ να ελέγχει μέχρι πέρσι τους ξένους διαιτητές.
Θεωρεί ο Μαρινάκης ότι ο Κούλης δεν έκανε αρκετά για να του δώσει την ΕΠΟ.
Ο Κούλης θεωρεί ότι η απληστία του Μαρινάκη δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στις σχέσεις του μητσοτακέικου με Μελισσανίδη, Αλαφούζο και άλλους επιχειρηματίες.
Στα μη-ποδοσφαιρικά, τα έχουν σπάσει επίσης λόγω της απληστίας του χοντρού.
Το Μητσοτακέικο, επειδή είναι Βοναπαρτική Δυναστεία από το 1845 και κοιτάει πώς θα διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά, θέλει να τα έχει καλά με όλους (ή με τους περισσότερους) επιχειρηματίες, να μοιράζει δώρα σε όλους.
Ο Μαρινάκης είναι φαταούλ, θέλει μονοπώλιο σε Τύπο, σε ενέργεια, σε μπάλα, στον διαγωνισμό για τα απορρίμματα (1 δις ευρώ, το πήρε ο Βαρδής), ως και για το Ελληνικό λέγεται ότι απείλησε τον Κούλη ότι θα τον ρίξει αν δώσει μερίδιο στην κατασκευή του Ελληνικού στον Κόκκαλη, που είναι στα μαχαίρια με Μαρινάκη.
Πολύ απλά είναι αδύνατο ο Κούλης να πραγματοποιούσε όλα όσα του ζητούσε ο Μαρινάκης, αυτό θα ισοδυναμούσε να γινόταν ο Μαρινάκης ιδιοκτήτης της Ελλάδας. Δεν γίνεται μια Κυβέρνηση να τα σπάσει με όλους τους επιχειρηματίες για να κάνει τα θέλω ενός παιδοβούβαλου.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, στη συγκεκριμένη περίπτωση θα δώσω δίκιο στο Μητσοτάκη, όχι ως άτομο αλλά ως εκπρόσωπο του θεσμού του κράτους.
Ο Μαρινάκης ζητάει εδώ και τρία χρόνια από το κράτος να κάνει πράγματα εξωφρενικά. Όσο διεφθαρμένο και να είναι το μητσοτακέικο, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Κούλης παίζει το ρόλο του βασιλιά που προσπαθεί όσο γίνεται να κρατήσει τα μπόσικα μεταξύ των βαρόνων, ενώ ο Μαρινάκης παίζει το ρόλο του πιο άπληστου αρπακτικού βαρώνου που ζητά "ελευθερία" να εκμεταλλευτεί τους πάντες.
Σε ανάλογες έριδες κατά τον Μεσαίωνα και την πρώιμη νεωτερικότητα, οι ρομαντικοί ήταν με τον βασιλιά. Δηλαδή με το κράτος.
Όποιος κι αν είναι το κράτος, ακόμα κι αυτή η μαφία που λέγεται μητσοτακέικο, ο ρόλος του κράτους ως θεσμού "ισομοιραστή" των διαφόρων συμφερόντων, είναι κοντινότερος σε εμάς από τον ρόλο του αρπακτικού βαρώνου.
Ειδικά ενός βαρώνου που εδώ και δέκα χρόνια ζητάει από όλες τις κυβερνήσεις να τον απαλλάξουν από μια υπόθεση όπως του Νουρ 1 με αντάλλαγμα να τις υποστηρίξει.
Αυτό είναι επιχείρημα που μπορεί να δεχτεί ο κάθε Λεμούριος βασιλοκαπιταλιστης. Οι ρομαντικοί δεν υποστήριξαν τον βασιλιά που διαμοίρασε τον εθνικό πλούτο με τέτοιους όρους. Δεν υποστήριξαν τον βασιλιά ως αρχηγό μιας μαφίας. Υποστήριξαν τον βασιλιά ως στοιχείο της παραδοσιακης πολιτείας και ιεραρχίας των κοινωνιών με μεταφυσικές προεκτάσεις. Αν μπορεί από εκεί που βρίσκεται ο Ε. Μπερκ ή ακόμα περισσότερο ο Καρλάιλ και ο Νοβάλις, να διαβάσουν αυτό που προτείνεις θα σαλέψουν τα κόκκαλα τους. Αυτή είναι η προσέγγιση του Διαφωτιστή Χομπς ή ενός μετριοπαθούς φιλελεύθερου. Ενός Ελευθέριου Βενιζέλου για παράδειγμα.
Στον μεσαίωνα, επίσης, δεν υπήρχαν ρομαντικοί. Ο Ρομαντισμός είναι φαινόμενο που γεννήθηκε κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα.
Ξεχάσαμε να υπενθυμίσουμε ότι ανάμεσα σε δύο αντιπάλους δεν παίρνουμε το μέρος κανενός. Ποπ Κορν και παρακολουθούμε το μεταξύ τους ματς. Όχι μόνο σε αυτό το παράδειγμα. Σε όλα. Ουρές τις Δεξιάς οι εθνικιστές δεν γινόμαστε. Παίχτηκε επί έναν σχεδόν αιώνα το έργο. Τώρα τελείωσαν τα παραμύθια. Ας βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους οι πολιτικοί μας αντίπαλοι.
Είδατε τι καλά στα σχόλια ή ΚΥΠ προσπαθεί να κάνει τους εθνικιστές να είναι με το μέρος της οικογένειας του δράκουλα στον γκανγκστερικό εμφύλιο; Αλλά, μια φιλοφρόνηση θα την κάνω στην υπηρεσία. Με το που είδαν το επίπεδο μας στην λέσχη, ενώ στην αρχή επικοινωνούσαν σαν μόγγολοι με διψήφιο iq, κατέληξαν να γράφουν επιχειρήματα που θα άκουγες από πολλούς "διαβασμένους" ακροδεξιούς. Μάλλον νόμιζαν και αυτοί, στην αρχή, ότι η ΦΛΕΦΑΛΟ είναι καμιά ομάδα της πλάκας, και ότι θα ξεμπέρδευαν με Λεμούριους... 😂🤣😂
Απλά είναι τα πράματα.
Μελισσανίδης ελέγχει Σαμαρά
Αλαφούζος ελέγχει Κούλη
Μαρινάκης ελέγχει Ντόρα
Βαρδινογιάννης ελέγχει Ανδρουλάκη
Κόκκαλης ελέγχει Τσίπρα (και μέσω του γιου του πια αλλά όχι μόνο)
Ιβάν ελέγχει δήμαρχο Θεσσαλονίκης
Αυτό είναι το επιχειρηματικό και το πολιτικό μας προσωπικό, κύριοι. Κοτζαμπάσηδες επί κοτζαμπάσηδων. Και ο ραγιάς να μαλώνει για τα πέναλτι.
Σωστός!
Κοιτάξτε, ωραία είναι η επίκληση στη δικαιολογία "όταν ήταν πιο αντρικό το ποδόσφαιρο δεν τα σφυράγανε" ή "στην Αγγλία αυτό δεν είναι ούτε φάουλ", κι εγώ την έχω χρησιμοποιήσει στο παρελθόν, αλλά συνήθως τη χρησιμοποιεί ο οπαδός που η ομάδα του ζημιώνεται από μια απόφαση, ποτέ εκείνος που ευνοείται. Μην καταφεύγουμε σε τέτοια κόλπα. Με τους κανόνες του 2022 σε όλο τον πλανήτη, η αγκωνιά είναι φάουλ, και το φάουλ εντός περιοχής είναι πέναλτι. Απλά ο Μαρινάκης, όπως είπε σήμερα κι ο βρωμύλος αλλά χωμένος παντού Μάκης Τριανταφυλλόπουλος (άνθρωπος του Μελισσανίδη) έχασε πρόσφατα ένα deal δισεκατομμυρίων και γι' αυτό (συν τις παρακολουθήσεις) τα έχει βάλει προσωρινά με το ακατόσογο. Προσωρινά. Μέχρι το σκατόσογο να του κάνει κάποια παραχώρηση και να ησυχάσει. Μην περιμένετε γενικευμένο πόλεμο Μαρινάκη-σκατόσογου.
Μην είσαι σίγουρος για το τελευταίο. Είναι κοντά οι εκλογές και ίσως δεν προλάβει να του δώσει αυτά που γράφεις. Επίσης υπάρχει το θέμα του Noor 1, η αμήχανη εμπορική σχέση με την Ρωσία. Η ενδυνάμωση του Μελισσανίδη στον χώρο του ποδοσφαίρου. Αυτά δεν αλλάζουν εύκολα και δεν φαίνεται διατεθειμένος να τα παραβλέψει ο ευτραφής. Αλλά μπορεί και να το κάνει. Θα δείξει.
Κατά τα άλλα, αν μας διαβάζεις τακτικά θα γνωρίζεις ότι όταν γράφουμε για old school soccer εννοούμε αληθινό παλιό ποδόσφαιρο που τελειώνει κάπου στα 1992-93.
Στα της συγκεκριμένης φάσης του πέναλτι επαναλαμβάνουμε αυτό που έγραψε ο παραπάνω σχολιαστής. Έχουμε παίξει κι εμείς ποδόσφαιρο. Τέτοιο πέναλτι υπήρχε ποτέ περίπτωση να διεκδικήσουμε; Αν παίζαμε χάντμπολ ή μπάσκετ
ίσως. Στην μπάλα ασφαλώς όχι. Εφόσον δεν έχεις κατοχή της μπάλας και αφού το "χτύπημα" που δέχεσαι ήταν ήταν τσουφιο χωρίς να σε πετύχει, δεν παίρνεις πέναλτι σε συνθήκες αληθινού ποδοσφαίρου. Απλά είναι τα πράγματα. Όπως απλά κατανοητό είναι και ότι σήμερα το ποδόσφαιρο δεν είναι αληθινό.
Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΙΝΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΥ ΣΗΜΕΡΑ. ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΑΛΛΗΛΟΣΠΑΡΑΓΜΟΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΕΚΤΡΟΦΕΙΟ ΚΥΝΩΝ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Για όνομα του Ρε παιδιά. Για ποιο πέναλτι λέτε; Η μπάλα κοντεύει να βγει πλάγιο. Δεν υπάρχει αγκωνιά. Φράγμα πάει να του κάνει. Ανοίγει τα χέρια για να του κλείσει το διάδρομο και να μην του επιστρέψει να διεκδικήσει το κόρνερ με ένα γρήγορο τρέξιμο. Εγώ αν ήμουν ο Μίτσελ θα τον πετούσα έξω για πάντα τον αμυντικό του Ολυμπιακού. Είναι μπροστά, έχει πιο κοντά την μπάλα, η μπάλα πάει για άουτ και αντί να τρέξει να την καλύψει σταματάει για να κάνει φράγμα στον αντίπαλο. Λάθος παίκτη δημοτικού. Στο τέλος όμως δεν του βγαίνει το φράγμα, βρίσκει κούφια τον αντίπαλο ο οποίος παίρνει το δώρο και πέφτει θεατρικά σε μια απέλπιδα προσπάθεια να πάρει κάτι. Δεν το βλέπετε ότι κάνει βουτιά όταν πέφτει; Αλλού τον βρήκε κατά τύχη το χέρι του γαύρου και σε άλλο σημείο του σώματος δείχνει ότι χτύπησε. Αφήστε που η μπάλα απείχε είκοσι μέτρα από την επίμαχη φάση. Καλή παρατήρηση του mod. Έμμεσο με τους παλιούς κανονισμούς (ξέρει κανείς αν καταργήθηκε με τους καινούριους;) και πάλι με επιφύλαξη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Και να 'ταν μόνο στην Ελλάδα. Ρε εδώ βγήκε ο Μασκ σήμερα και είπε στην ψύχρα ψηφίστε Ρεπουμπλικάνους. Σου λέει, όλοι οι επιχειρηματίες επηρεάζουν μυστικά τα αποτελέσματα των εκλογών, εμένα ποιος θα μου πει κάτι αν τα επηρεάσω φανερά; Βγάλτε τη σκούφια σας και βαράτε με!
Αλλά ρε Έλον, τρία χρόνια πίσω από το Βαγγέλα είσαι. Ιούλιο του 2019 η προεδράρα βγήκε και είπε ψηφίστε ΝΔ. Φάε τη σκόνη του Βάγγου, γατάκι Έλον!
(σκόνη του Βάγγου εννοώ τη σκόνη του αυτοκινήτου, μην σας πάει το μυαλό αλλού).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...κοίτα να δεις που οι "σερβιτόροι" του εθνικιστικού χώρου θα εμφανιστούν στο τέλος και σαν υποστηρικτές του πουτινικού κρατισμού για να στηρίξουν το παρακράτος του Μητσοτάκη!
αυτό να δω και τίποτα αλλο
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το γκαρσόνι από πάνω παριστάνει τον δήθεν αντι-σερβιτόρο για να κατηγορήσει ως... μητσοτακικό όποιον ισχυρίζεται το αυτονόητο: ότι μεταξύ του κράτους ως θεσμού και του οποιουδήποτε αρπακτικού μεγαλοκαπιτάλα, το μη χείρον βέλτιστον είναι το κράτος.
Υποστηρικτές του εθνικού κρατισμού εμείς είμαστε από πεποίθηση. Αλλά και ένας αντεθνικός κρατισμός σαν τον ελληνικό, είναι κατά τι λιγότερο επικίνδυνος από ό,τι μια κομπραδόρικη μπουρζουαζία με 15 ΜΜΕ και σημαία νήσων Μάρσαλ στα καράβια της, όπως ο Μαρινάκης.
Εσείς φιλελέδες που στη θεωρία καθυβρίζετε το κράτος, είστε στην πράξη υποστηρικτές του κρατισμού για να τρώτε και τα πόμολα από το κράτος.
Εμείς δεν θα γίνουμε τσιράκια του χοντρού, ούτε κανενός καπιταλιστή, επειδή αυτός έτυχε να τα σπάσει με το αφεντικό σας. Αλλά δεν μας κάνει αυτό μητσοτακικούς. Μητσοτακικοί είστε εσείς από το 1965, τότε που ο δράκουλας χρησιμοποιούσε το Κ4Α του Πλεύρη ως δύναμη κρούσης στους δρόμους ενάντια σε όσους διαδήλωναν κατά της Αποστασίας.
Όχι ρε ανώνυμε δεν είμαι δήθεν αντι-σερβιτόρος. Την αποστασία την πρόλαβε ο παππούς μου. Ο πατέρας μου ήταν παιδί. Πόσοι ρομαντικοί τα έχουν βάλει με το κράτος; Το Δραγούμη τον ξεχνάς; Το θέμα είναι να υποστηρίξουμε ένα εθνικό και γιατί όχι εθνικιστικό κράτος. Όχι να αβαντάρουμε το αστικό κράτος του φιλελευθερισμού. Το σωστό είναι αυτό που υποστηρίζει η λέσχη. Ουδέτεροι και άστε τους να βγάλουν τα μάτια τους. Σίγουρα παρεμβαίνουμε όταν εκχωρείται δημόσια περιουσία.
Με ποιον λέτε να κάνει παρέα σύνδεσμος της κυβέρνησης Μητσοτάκη με την Ισραηλινή εταιρία που κατασκεύασε το λογισμικό παρακολούθησης ; Με τον γιο εκείνου που γράφει βιβλία κατά των Εβραίων και λανσάρεται σαν "Πατριάρχης" του εθνικισμού στην Ελλάδα. Κορόιδο Έλληνα εθνικιστή. Τι παραμύθα έχεις φάει αμάσητη τόσα χρόνια.
https://edolio5.blogspot.com/2022/11/1.html
Έτσι ακριβώς. Μπαμπούσκα οικογενειών είναι η άκρα δεξιά. Και από πίσω Ισραηλινοί και δυτικοί. Περάστε κόσμε!
Θες στα σοβαρά τώρα να μιλήσουμε για πέναλτι στην εκπνοή ενός ματς ζωής και θανάτου με την μπάλα στον ασβέστη και αφού σε είχαν παίξει ενάμιση ημίχρονο μονότερμα; Ο παραπάνω ανώνυμος το έθεσε σωστά, όπως είναι διαιτητικός ιαβερισμός να ψάχνεις με ψηφιακά μοιρογνωμόνια τα 2 cm οφσάιντ, έτσι είναι και να χαρίζεις ισοπαλία στο 97'. Με τη διαφορά ότι το δεύτερο βγάζει και μια εσάνς στημένου, άσχετα αν δεν ήταν (που μάλλον δεν ήταν).
Όμως εγώ ΔΕΝ μίλησα καθόλου για το αγωνιστικό κομμάτι, που στο κάτω κάτω με αφήνει πλέον αδιάφορο. Άλλο πράμα ήθελα να πω και εσύ πετάς την μπάλα στην εξέδρα (δλδ... εκεί που κατευθύνονταν όταν σφύριξε ο Δανός...)
Επίσης, αφού το γύρισες στα καθαρά αθλητικά, εγώ λέω άσε τον Ολυμπιακό κατά μέρος και φυλάξου απ' τον Κουροπαλάτη, μην γίνει η φιέστα στο προποτζίδικο στο τέλος και εσύ μείνεις με το πέναλτι στο χέρι.
C
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σαν σήμερα, 8 Νοεμβρίου 1939, ο εργάτης εργοστασίου και λαϊκός μουσικός Georg Elser επιχείρησε να δολοφονήσει τον Αδόλφο Χίτλερ με βόμβα στην μπιραρία όπου πήγαινε ο Χίτλερ κάθε χρόνο στην επέτειο του πραξικοπήματος του 1923.
Ο Έλσερ άρχισε να εργάζεται σε εργοστάσιο όπλων το 1936, και αποφάσισε να προσπαθήσει να σκοτώσει τον Χίτλερ. Υπό αστυνομική ανάκριση εξήγησε ότι πήρε την απόφαση επειδή πίστευε ότι ο Χίτλερ ετοιμαζόταν να οδηγήσει τη Γερμανία σε έναν νέο πόλεμο, μεταξύ άλλων λόγων όπως το πώς οι μισθοί είχαν οδηγηθεί τόσο χαμηλά από το ναζιστικό καθεστώς.
Το 1938 ο Έλσερ άρχισε να κλέβει μικρές ποσότητες εκρηκτικών από το εργοστάσιο όπου εργαζόταν, και ήξερε ότι ο Χίτλερ ταξίδευε ως την μπιραρία Buergerbraukeller στο Μόναχο κάθε χρόνο για να γιορτάσει το πραξικόπημα. Μετακόμισε λοιπόν στο Μόναχο και προσπάθησε να βρει δουλειά στην μπιραρία. Σε αυτή την προσπάθεια ήταν ανεπιτυχής, οπότε έπιασε δουλειά σε λατομείο όπου μπορούσε να κλέψει περισσότερα εκρηκτικά, και άρχισε να πηγαίνει στην μπιραρία κάθε μέρα. Λίγο πριν κλείσει, κρύφτηκε σε ένα ντουλάπι, και αφού όλοι είχαν φύγει άρχισε να κουφιοποιεί έναν πυλώνα για να στεγάσει μια ωρολογιακή βόμβα.
Την έβαλε να εκραγεί στις 9:20 μ.μ. στις 8 Νοεμβρίου, όταν ο Χίτλερ είχε φτάσει προηγουμένως. Αλλά με την ευκαιρία αυτή, εν αγνοία του Elser, ο Χίτλερ ακύρωσε την παραμονή του και έφυγε μόλις 13 λεπτά νωρίτερα. Αντ' αυτού η βόμβα σκότωσε έξι ηλικιωμένους Ναζί καθώς και μια σερβιτόρα.
Παρά τα βασανιστήρια, ο Έλσερ αρνήθηκε να εμπλέξει οποιονδήποτε άλλον στην επίθεση, και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου όπου δολοφονήθηκε λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση.
Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ την εργατική αντίσταση στον Χίτλερ. Το σημερινό φιλελεύθερο κράτος της Γερμανίας την αποσιωπεί για να θυμάται είτε τους Πρώσους Γιούνκερ της 20ής Ιουλίου 1944 είτε τους αστούς του Λευκού Ρόδου. Αλλά ήταν η εργατική τάξη αυτή που κυρίως φοβόταν ο Χίτλερ, κάτι που τεκμηριώνει ο επιτελάρχης της Βέρμαχτ, Άλφρεντ Γιοντλ "αυτός ο πόλεμος δεν θα γινόταν να τελειώσει χωρίς επανάσταση", αλλά το ήξεραν και οι Δυτικοί Σύμμαχοι, που βομβάρδισαν το 1945 τα βιομηχανικά κέντρα Δρέσδης, Αμβούργου κλπ. με σκοπό και να αποτρέψουν το ενδεχόμενο εξέγερσης του εργατόκοσμου στις τελευταίες μέρες του ναζισμού. Ήταν ακριβώς ο φόβος μιας αφύπνισης της εργατικής τάξης που, ενώ το καθεστώς χρησιμοποίησε την εικονολογία του Ρομαντισμού, απέφυγε επιμελώς να προβάλει στο λαό τα οικονομικά, πρωτο-σοσιαλιστικά διδάγματα των Ρομαντικών, ξέροντας ότι κάτι τέτοιο θα έκανε τους εργάτες να κάνουν αμέσως τον παραλληλισμό μεταξύ του καπιταλισμού που πολεμούσαν οι Ρομαντικοί και του καπιταλισμού του Γ' Ράιχ, που ήταν τέτοιος ακόμα κι αν μασκαρευόταν ως σοσιαλισμός. Και αυτό αναμφισβήτητα θα οδηγούσε σε μια αντικαπιταλιστική αφύπνιση του γερμανικού εργατόκοσμου.
Ταυτόχρονα όμως υπήρχαν μερικά εκατομμύρια εργάτες που, καλώς ή κακώς, ψήφισαν και στήριξαν τον Χίτλερ μέχρι το τέλος. Με τις εικασίες για το αν θα γινόταν κάποτε επανάσταση δεν γράφεται ιστορία. Η ιστορία γράφτηκε με γεγονότα. Τα γεγονότα ήταν τα παρακάτω:
Ευτυχώς οι εργάτες της Γερμανίας μαζί με άλλες ασθενείς κοινωνικές ομάδες στήριξαν τον εθνικοσοσιαλισμό και όχι τον κομμουνισμό.
Δυστυχώς δεν κατάφεραν να παίξουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα έγερνε την πλάστιγγα υπέρ του γνήσιου εθνικοσοσιαλισμού (ή του εθνικομπολσεβικισμου).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Να μου επιτραπεί το δικό μου " αν" . Αν ο Βάλτερ Στεννες αντί να αρχίσει τον αυστριακό ζωγράφο στα χαστούκια τον είχε στείλει στον αγύριστο ίσως η ιστορία θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα είχε γίνει το " κρεβατωμα" του κινήματος με την αντίδραση και την αστική τάξη και ίσως ( ίσως λέω και το τονίζω) η ιστορία να είχε πάρει διαφορετική τροπή.
C.Φ.
Δεν είναι υπέρ του δημοσίου ο Μητσοτάκης, είναι υπέρ του φαγοποτιού των καπιταλιστών. Άρρωστη κατάσταση. Αλλά ο Μαρινάκης είναι υπέρ του φαγοποτιού του εαυτού του μόνο και κανενός άλλου. Ακόμα πιο άρρωστη κατάσταση. Μητσοτάκης σημαίνει αργή ουκρανοποίηση της Ελλάδας, Μαρινάκης σημαίνει ταχεία ουκρανοποίηση. Το ευκταίο είναι να πάρουν πούλο και οι δύο. Αλλά δεν θα μας χάλαγε να φάει ένα γερό χαστούκι ο χοντρός και το μπερλουσκονικό όνειρό του. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι τέτοιο χαστούκι μπορεί να δώσει ο ζαβός ο Κούλης. Αυτό λέμε. Ξεκολλάτε.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Το θέμα είναι να μην έχουμε αυταπάτες ότι ο Μητσοτάκης θα πέσει -σε συνθήκες συγκεκαλυμμένης δικτατορίας, όπως αυτές που ζούμε- αν δεν ροκανίσουν κάποιοι εκ των έσω την εξουσία του. Ξεκόλλα και άσε τους να φαγωθούν μεταξύ τους.
Ερωτηση προς την συντακτική ομάδα της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. επειδή λόγω ηλικίας, γνώσης και εμπειριών έζησε την εποχή αλλά και προς κάθε άλλον συναγωνιστή που γνωρίζει. Συγγνώμη προκαταβολικά για την μη σχετικότητα με το θέμα του αρθρου
Ισχύει όντως η φήμη της παντοδύναμης στον δρόμο και στην μαχητικότητα Χ.Α του Πώποτα την δεκαετία του 1990 ή ότι μύθο έκτισαν τον έκτισαν γινόμενοι τσιράκια των ΜΑΤ; Παλιές ιστορίες για σκηνικά μέσα στου Στρέφη που αναρχικοί κάνανε επικές τρεχάλες κλπ ισχύουν; Ή απλά με το πέρασμα των χρόνων έχτισε ο Νικολάκης τον μύθο με προπαγάνδα και μισές αλήθειες;
Δεν την έζησαν όλα τα μέλη της λέσχης εκείνη την εποχή. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία από τα μέλη μας την έζησαν.
Καταρχάς σίγουρα υπάρχει χτίσιμο "μύθου" από τον Νικόλα. Ήταν ανέκαθεν μια μικρή οργάνωση με λίγα μέλη που , λόγω ελλείψεως έμψυχου δυναμικού, δεν μπορούσε να επιβληθεί στους δρόμους. Αυτά περί κυριαρχίας της ΧΑ στον δρόμο στα '90's είναι καθαρό ψέμα. Μέχρι το 1997-98 πάντως, μολονότι μικρή ομάδα, είχε πολύ δυνατά άτομα και κατάφερνε να κάνει μεγάλη φασαρία, πράγμα που την βοήθησε να φτιάξει μια δυνατή φήμη στα στέκια της νεολαίας. Μετράτε σαν όνομα οργάνωσης για τη μαχητικότητα που έδειχνε. Σε κάποιες περιοχές, πχ Κυψέλη, είχε δυνατή παρουσία. Άλλο, όμως, αυτό και άλλο η κυριαρχία στους δρόμους. Είναι κωμικό να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο.
Επίσης, αυτό δεν ήταν αποκλειστικό επίτευγμα του τότε υπαρχηγού της, που τον αποκαλείς με αυτό το υποτιμητικό χιουμοριστικό ψευδώνυμο. Υπήρχαν πολύ δυνατά παιδιά τόσο σε αυτή την οργάνωση όσο και εν γένει στον χώρο τότε. Ήταν λίγοι αλλά εντυπωσιακά μάχιμοι οι εθνικιστές εκείνα τα χρόνια. Καμία σχέση με τις μεταγενέστερες περιόδους.
Αυτή η δυναμική στο εν λόγω κόμμα/οργάνωση παράμεινε μέχρι το 2002 και την αποχώρηση άλλων πυρήνων. Έκτοτε άρχισε να υποχωρεί. Στον υπόλοιπο χώρο είχε υποχωρήσει ήδη από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90.
Ότι υπήρχαν περιπτώσεις που τα ΜΑΤ υποδύονταν ότι χώριζαν τα μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης από αριστερούς και αναρχικούς διαδηλωτές (ή αντιδιαδηλωτές) ενώ στην πραγματικότητα έμπαιναν στην μέση όταν τα πράγματα στράβωναν και χαλάρωναν την αστυνόμευση όταν τα μέλη της οργάνωσης του Νίκου είχαν το πάνω χέρι, είναι σίγουρο και στο επιβεβαιώνουμε. Όποιος πει κάτι διαφορετικό θα σου πει ψέματα.
Σε σκηνικά έξω από το Πολυτεχνείο (μέσα δεκαετίας '90) , σε επετείους της 17ης Νοεμβρίου είχε συμβεί τουλάχιστον σε δύο διαδοχικές χρονιές (όταν το ξύλο έπεφτε στους γύρω δρόμους και οι αντιφασίστες στριμώχνονταν σε στενά δρομάκια των Εξαρχείων που δεν τους επέτρεψαν να περικύκλωσαν τα μέλη της ΧΑ και τα έβρισκαν σκούρα, τα ΜΑΤ υποτίθεται έχαναν τον έλεγχο, ενώ όταν η συμπλοκή μεταφερόταν στην κεντρική πύλη όπου η έξοδος των χιλιάδων καταληψιών θα κατάπινε τις ομάδες 40 περίπου ατόμων της ΧΑ τα ΜΑΤ εμφανίζονταν και χώριζαν εκείνους που συμπλέκονταν προς όφελος αντιλαμβάνεσαι τίνος). Και σε άλλες ακόμη περισσότερες περιπτώσεις. Ακόμη και έτσι πάντως στο τέλος οι μπάτσοι έκαναν εκατέρωθεν συλλήψεις. Έπιαναν και ορισμένους από αυτούς που αβανταριζαν. Αλλά την γλίτωναν με τον τότε νόμο περί "αγανακτισμένων πολιτών",που έδινε ασυλία σε όποιον έκανε συγκέντρωση για να διαλύσει συγκέντρωση αντιπάλου πολιτικού φορέα.
Όμως αυτή η πρακτική ήταν και παλιότερη. Δεν αφορούσε μόνο τη ΧΑ. Το ίδιο συνέβαινε και με το ΕΝΕΚ ή την ΕΠΕΝ την δεκαετία του '80.
Για να μην πλατιαζουμε, μέχρι και την δεκαετία του '90 (ιδίως στα '80's) σε επίπεδο παρέας (εκείνη την εποχή είχε μεγάλη δυναμική στα πλαίσια της πεζοδρομιακης κουλτούρας του rock κλπ) οι εθνικιστές ήταν ασυναγώνιστοι. Σε συμπλοκές σε συναυλίες, σε στέκια, στα γήπεδα και σε παρόμοιους χώρους οι αναρχικοί είχαν το μειονέκτημα και οι εθνικιστές τον πρώτο λόγο. Τότε είχαν πρόβλημα ακόμα και μέσα στα Εξάρχεια από τους skins της δεκαετίας του '80 οι αναρχικοί και οι αριστεροί. Σε πάρτι, σε μπαράκια και σε τέτοιες μαζώξεις είχαν χάσει ντου και μέσα στην έδρα τους. Όταν όμως η σύγκρουση μεταφερόταν σε πολιτικό επίπεδο, με συγκεντρώσεις, αιτήματα κλπ οι εθνικιστές συνήθως δεν είχαν καμία τύχη. Γιατί δεν είχαν την ωριμότητα να συγκροτήσουν σοβαρό πολιτικό λόγο και οργανωτικές δομές, πράγμα που τους έκανε απελπιστικά λιγότερους σε σχέση με τους αντιπάλους τους. Οι μερικές δεκάδες εθνικιστών διαδηλωτών απέναντι σε οργανωμένα μπλοκ χιλιάδων αναρχικών και κομμουνιστών απλά ήταν άνευ σημασίας αντίπαλοι.
Πολύ δυνατές εκείνα τα χρόνια και οι νεολαίες του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Παίζει οι Πασοκτζηδες να ήταν οι πιο επικίνδυνοι όλων όταν άρχιζε γέρο ξύλο. Οι Δεξιοί ανέβηκαν επί μπαμπά Μητσοτάκη όταν έφτιαξαν πυρήνες περιφρούρησης και συμπλοκών.
Ευχαριστώ για την αμεση απάντηση.
Ξημερώνει 9 Νοέμβρη.
Για τη Γερμανία έχει καταστεί σημαδιακή αυτή η μέρα οπότε ας μου επιτραπεί μια off-topic εξιστόρηση.
Στις 9 Νοέμβρη έγιναν έξι γεγονότα στη γερμανική ιστορία, που το καθένα έχει σημαδέψει αυτό το λαό.
Το πρώτο χρονολογικά είναι το λιγότερο σημαντικό, και μέχρι πρότινος ήταν άγνωστο. Εγώ το έμαθα πριν κάτι μήνες: 9 Νοέμβρη 1763, με το άνοιγμα Οθωμανικής Πρεσβείας στο Βερολίνο επί Μεγάλου Φρειδερίκου, πάτησε πρώτη φορά Τούρκος το έδαφος της σημερινής Γερμανίας εν ειρήνη, και όχι ως εχθρός. Σήμερα έχει 7 εκατομμύρια Τούρκους αυτό το έδαφος.
9 Νοέμβρη 1848, η εκτέλεση του Γερμανού δημοκράτη Ρόμπερτ Μπλουμ σηματοδοτεί το επίσημο τέλος της Επανάστασης του 1848 στη Γερμανία. Η σημασία της αποτυχίας της, και της νίκης των βασιλιάδων, ήταν ότι η γερμανική ενότητα δεν θα ερχόταν με φιλελεύθερη δημοκρατία, σαν της Γαλλίας ή της Αγγλίας, αλλά με την "επανάσταση από τα πάνω" του Βίσμαρκ, που όμως είχε ένα κακό: διατήρησε τα προνόμια των μεγαλογαιοκτημόνων Πρώσων Γιούνκερ ανατολικά του ποταμού Έλβα (μονοπώλιο καλαμποκιού κλπ) και για κάποιους ιστορικούς αυτό έφταιξε εν μέρει για την αποτυχία της Γερμανίας να αντέξει σε κατάσταση πολεμικής οικονομίας στον Α' Παγκόσμιο (αλλά και ότι δεν είχε πρόσβαση στη θάλασσα και δεν είχε αποικίες).
9 Νοέμβρη 1918 έχουμε άλλη μια αστικοδημοκρατική επανάσταση. που όμως πέτυχε, αλλά που, για να κρατήσει την εξουσία της ενάντια στις εργατικές επαναστάσεις (ναύτες Κιέλου, Σπαρτακιστές, Βαυαρικά Σοβιέτ) έκανε συμμαχία με τους Πρώσους Γιούνκερ και με τους στρατηγούς, και αμέσως, αντί να είναι αστική επανάσταση τύπου γαλλικής του 1789 ενάντια στην αριστοκρατία, έγινε αντεπανάσταση τύπου γαλλικής του 1870 (τότε οι Γάλλοι αστοί μαζί με τον Βίσμαρκ χτύπησαν την Παρισινή Κομμούνα, τώρα, το 1918, οι Γερμανοί αστοί μαζί με τα παιδιά του Βίσμαρκ, τους στρατοφεουδάρχες Λούντεντορφ κλπ, χτύπησαν τις γερμανικές Κομμούνες). Αποτέλεσμα αυτού ήταν η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, κατά Βέμπερ "δημοκρατία χωρίς δημοκράτες".
9 Νοέμβρη 1923 γίνεται το Πραξικόπημα της Μπιραρίας. Τα ίδια Φράικορπς που, υπό τον Λούντεντορφ, μια άλλη 9 Νοέμβρη πέντε χρόνια πριν, έσωζαν την αστική δημοκρατία από τους εργάτες, τώρα, υπό τον ίδιο Λούντεντορφ και τον Χίτλερ - και Ες, Ρεμ, Γκέρινγκ - στρέφουν τα όπλα κατά αυτής. Το κίνημα ηττάται αλλά ο Χίτλερ γίνεται γνωστός σε όλη τη Γερμανία.
Τραγούδι του NSDAP αφιερωμένο στους πεσόντες της 8-11-1923:
https://archive.org/details/InMnchenSindVieleGefallen
9 Νοέμβρη 1938, αφού 15 χρόνια μετά τη Μπιραρία ο Χίτλερ είναι Καγκελάριος, γίνεται η Νύχτα των Κρυστάλλων. Αφορμή έδωσε Πολωνοεβραίος φοιτητής που δολοφόνησε στις 7 Νοέμβρη τον Γερμανό πρέσβη στο Παρίσι.
Και τέλος, 9 Νοέμβρη 1989, πέφτει το τείχος του Βερολίνου. Ξεκινά η διαδικασία ληστρικής αποικιοποίησης της οικονομίας του ανατολικού κομματιού της Γερμανίας από το δυτικό κεφάλαιο, και η καταδίκη του λαού της Ανατολικής Γερμανίας σε μαζική ανεργία. Τις ιδιωτικοποιήσεις κατευθύνει κάποιος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που προφανώς δεν είχε πρόβλημα να κάνει τα ίδια μετά 20 χρόνια στους Έλληνες, όταν δεν είχε καν πρόβλημα να τα κάνει στους συμπατριώτες του Γερμανούς.
Μια σύνοψη της διαδικασίας αποικιοποίησης της Ανατολικής Γερμανίας από το δυτικό κεφάλαιο μετά το '89 που εξηγεί και γιατί οι Ανατολικοί ψηφίζουν σήμερα AfD:
https://mondediplo.com/2019/11/06germany
Και σήμερα, τι; 2022, και το γερμανικό έδαφος έχει γίνει γήπεδο στο οποίο παίζουν μπάλα οι Αμερικάνοι ανατινάζοντας ρώσικους αγωγούς, χωρίς η Γερμανία να έχει την εθνική κυριαρχία να το αποτρέψει. Οπότε γυρνάμε στο πρώτο γεγονός, σε εκείνο το 1763 και τα χρόνια της "deutsche Misere", που Γαλλία και Αγγλία χρησιμοποιούσαν όποτε ήθελαν το γερμανικό έδαφος για τις μάχες τους. Και τότε εκεί υπήρχε μόνο ένας Τούρκος, ο Οθωμανός πρέσβης στο Βερολίνο. Σήμερα είναι 7 εκατομμύρια.
"Ότι τέλειωσε με κακό τρόπο, δε σημαίνει ότι είχε μόνο κακά στοιχεία. Για πολλούς από μας [τους Γερμανούς] η Ανατολική Γερμανία ήταν το καλύτερο από τα δύο μέρη".
[Hans Mayer, Der Turm von Babel, 1991)
Ο Λούντεντορφ εμπνεόταν από ημισοσιαλιστικές ιδέες και υιοθέτησε έναν -όσο δεν έπαιρνε άλλο- ρομαντικό οργανικισμό. Μην τον συγκαταλέγεις στο στρατόπεδο των αστικοτσιφλικάδων. Τον κρίνεις άδικα.
Κατά τα άλλα ένας Γερμανός black metal μουσικός είχε βρεθεί πριν λίγα χρόνια στο στέκι της λέσχης, στην Πλάκα, με την αρραβωνιαστικιά του. Έλεγε ότι δεν είναι καθόλου σπάνιο το φαινόμενο εθνικιστές Γερμανοί να νοσταλγούν, εν έτει 2018, την DDR, αν και ο ίδιος δεν το έκανε. Επρόκειτο για εθνικιστές μεγαλύτερων ηλικιών. Είπε πολλά ακόμα. Για τα εκεί χάλια του εθνικιστικού κινήματος (ευτυχώς όχι τόσο μεγάλα σαν αυτά του ελληνικού), για οργανωτικές παθογένειες και άλλα που υπάρχουν και στην Γερμανία. Όχι, όμως, με την γκροτέσκα μορφή που έχουν πάρει στην χώρα μας.
Ο Α. Π. είπε...Όντως δικό μου λάθος. Ήταν λάθος και η αναφορά ότι ο Λούντεντορφ συμμετείχε στην καταστολή των επαναστάσεων του 1918. Είχε φύγει στη Σουηδία τότε και γύρισε μετά τις Βερσαλλίες. Όπως είναι λάθος ότι ήταν "φον". Δεν ήταν "φον". Πρώσος ήταν αλλά όχι αριστοκράτης. Τον Χίντενμπουργκ εννοούσα, που συνήψε συμφωνία το Νοέμβρη του 1918 με τον σοσιαλδημοκράτη Έμπερτ, και έγινε μετά ο Παπάγος της Βαϊμάρης.
Υπέρ της επαναλειτουργίας του Nord Stream και κατά των αμερικάνικων βάσεων το τελευταίο δίμηνο διαδηλώνουν οι Ανατολικοί Γερμανοί. Σε πολλές πόλεις, αλλά μόνο στην πρώην ΛΔΓ. Μιλάμε για φαινόμενο που είναι ταυτόχρονα πολύ διαδεδομένο στην πρώην Ανατολική Γερμανία και ανύπαρκτο στη δυτική. Μάλλον μόνο από τους Ανατολικούς (και νέας ηλικίας, όχι μόνο γέρους) πρέπει να περιμένουμε να χτιστεί ο πυρήνας που θα δώσει μια δύναμη αλλαγής με πλατιά απήχηση στην κοινωνία. Από τους μακντοναλντοποιημένους Δυτικογερμανούς να μην περιμένουμε τίποτα.
Θυμίζω και ότι το πρώτο θύμα που δολοφόνησε η ενωμένη καπιταλιστική Γερμανία ήταν ο Mike Polley, σκινάς και οπαδός της Δυναμό Βερολίνου (της ομάδας του Μίλκε και του Χόνεκερ) που τον δολοφόνησε η αστυνομία τον Νοέμβριο του 1990, ένα μήνα μετά την επίσημη επανένωση.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Skinhead ή casual ήταν; Νομίζουμε το δεύτερο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σαν σήμερα επίσης, το 1799 ο Ναπολέων ανατρέπει το Διευθυντήριο και γίνεται Πρώτος Ύπατος. Πολύ σημαντικό γεγονός κι αυτό. Πρακτικά είναι το τέλος της Γαλλικής Επανάστασης. Μεταξύ των ρομαντικών αλλά ακόμα και των μεταρομαντικών η εκτίμηση για τον Ναπολέοντα υπήρξε αντικείμενο ζυμώσεων. Από ρομαντικούς, θυμάμαι την περίπτωση του Μπετόβεν που ήταν υπέρ του Ναπολέοντα στα νιάτα του γιατί τον θεωρούσε λαϊκό ήρωα αλλά όταν έγινε μονοκράτορας τον μίσησε. Άλλοι, όπως ο μη-ρομαντικός Γκαίτε, ακριβώς τότε αγάπησαν τον Ναπολέοντα, όταν αυτός έφερε την εσωτερική ηρεμία στη Γαλλία. Από μεταρομαντικούς, θυμάμαι τη διαφωνία Μπέρνε-Χάινε, όπου ο Μπέρνε, ο γνήσιος πληβείος, ο πραγματικός επίγονος του Γιακωβινισμού, μισούσε τον Ναπολέοντα σαν νεκροθάφτη της επανάστασης, και ο Χάινε, ο οπαδός της ιστορικής διαλεκτικής του Χέγκελ, αντέτεινε στον Μπέρνε ότι χωρίς τον Ναπολέοντα (και τις νίκες του ως μονοκράτορα) οι ιδέες και τα κεκτημένα της Γαλλικής Επανάστασης δεν θα έφταναν ποτέ σε πανευρωπαϊκή απήχηση.
Εντάξει αλλά ολόκληρη η γερμανική σχολή του Ρομαντισμού έγινε εθνικιστική και λόγω του μίσους προς τον Ναπολέοντα. Εκείνοι που δηλώνουν σήμερα "ναζί" και ταυτόχρονα λάτρεις του Κορσικανου πρέπει να διευκρινίσουν τι ακριβώς τους αρέσει για να μην είναι τελείως αντιφατικοί.
Έτυχε να είναι ο Ναπολέων αυτός που επιτέθηκε τότε στη Γερμανία, αν είχαν επιτεθεί οι Άγγλοι, τότε οι ρομαντικοί εθνικιστές θα ήταν αντιάγγλοι.
Που ήταν δηλαδή και αντιάγγλοι.
Βέβαια το μίσος για τους Γάλλους είναι πιο παλιό, είναι από την εποχή που οι διάφοροι μικροηγεμόνες της Γερμανίας μιμούνταν με εξοργιστικό τρόπο τη γαλλική πολυτέλεια ενώ ο λαός πεινούσε, και ταυτόχρονα εισήγαγαν και μια τέχνη-κακή αντιγραφή του γαλλικού κλασικισμού. Σε αυτό ο πρώτος που αντέδρασε, ο Λέσινγκ, καθόλου ρομαντικός, ζήτησε γερμανική εθνική τέχνη που θα διέφερε από τη γαλλική, μετά ο Χέρντερ, οι Στούρμερ και τελευταίοι οι ρομαντικοί. Από τους Λουδοβίκους η Γαλλία έβλεπε "κηδεμονευτικά" τη Γερμανία και δεν άρεσε αυτό στους Γερμανούς. Ο Ναπολέων ήταν απλά το τελευταίο καρφί στο πέταλο, δεν ήταν η αρχή.
Καλά οι νάζουλες αν αυνανίζονται με Ναπολέοντα είναι γιατί έκανε εισβολή στη Ρωσία.
Για να γυρισω στα του ποδοσφαιρου καιελληνων ολιγαρχών/ ιδιοκτητών ,παρατηρω κατι που με θλίβει.Βλεπω φιλαθλους / οπαδους να μην ασχολουνται πια με την μπαλα αλλα με τους ιδιοκτητες των παε παιρνοντας φανατθκα το μερος τους.Αυτο ειναι παρακμιακο φαινομενο και δειχνει την λουμπενοποιησης αν μου επιτρεπεται ο ορος,νεγαλιυ κομματιου της κοινωνιας.Να υπενθυμισω οτι στα 80s πχ οι παναθηναικοι που σαρωναν λογω βαρδινογιαννη δεν τον γουσταραν καθολου.Οχι μονο οι οργανωμενοι αλλα και λαικοι δεν τον θεωρουσαν ηγετη και ευεργετη αλλα κορλεονε.
Εχω την αισθηση οτι η κοινωνια απο το 2010 ως το 2015 αντεδρασε σχετικα συλλογικα οσο τις επετρεπαν οι γνωσεις της και ο βαθμος πολιτικοποιησης της( ηταν χαμηλος) .Ειδαμε σε αυτη την 5ετια πολυ απλο λαο στο δρομο,ειδαμε δομες αυτοοργανωσεις και αλληλεγγυης σε γειτονιες,ειδαμε τον κοσμο να καταβαθρωνει τα παλια μαντρια ψηφιζοντας πιο ελευθερα κλπ.Αντιθετα απο το καλοκαιρι του 2015 εχουμε ενα σπιραλ παραιτησης,συμβιβασμου και αναζητησης ατομικων λυσεων που μοιραια οδηγει στην λουμπενοποιηση τα χαμηλωτερα στρωματα.Όλα αλλαζουν απλα ειμαστε βαθυα στο λακκο και θελει τωρα πιο μεγάλη προσπάθεια.
Συμφωνούμε. Με μια παρένθεση. Η πρώτη κάμψη το κοινωνικού φρονήματος ήρθε με τα γεγονότα της υπόθεσης Φύσσα και Φουντούλη -Καπελωνη. Εκεί διαλύθηκε το μέτωπο των αγανακτισμένων σε όλο το εύρος της κοινωνίας. Ακολούθησε το ξεβρακωμα Μιχαλολιάκου) Χρυσής Αυγής. Μια μελλοντική επανάσταση έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τον Αντώνη Σαμαρά. Αυτός επέβαλε την πρώτη συγκεκαλυμμένη νεοφιλελεύθερη δικτατορία. Απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, καθημερινές προβοκάτσιες, οργανωμένη mediaκη προπαγάνδα. Δεύτερος υπεύθυνος ο ελεεινός Τσίπρας, που συμφώνησε με το κατεστημένο να γίνει ένας νέος ΓΑΠ, θέτοντας σε αδράνεια μεγάλα δίκτυα κοινωνικής δράσης της Αριστεράς. Έκτοτε ακολούθησε αυτό που γράφεις.
Να πω του στραβού το δικιο δεν το ειχα σκεφτει έτσι αλλα δεν έχετε ξαι άδικο.Τωρα που το σκεφτομαι το καθεστως μετατοπισε τον αξονα της αντιπαραθεσης( αντιμνημονιακος κοσμος εναντίων των ελιτ) σε εναν βολικοτερο που ηξερε να τον χειριζεται( φασισμος - αντιφασισμος ο καθενας βαζειι εισαγωγικα οπου νομιζει) .
Καθαρά ποδοσφαιρικά και σαν ουδέτερος (ΠΑΟΚτσής) και μετά το διπλό του ΠΑΟ στο Αγρίνιο, μπορώ να πω ότι αυτός ο ΠΑΟ έχει τον κυνισμό της μεγάλης ομάδας. Μου θυμίζει τον τρόπο που παίρναμε εμείς τα παιχνίδια τη χρονιά του νταμπλ, και ακόμα τον ΠΑΟ τη χρονιά του δικού του νταμπλ με τον εβραίο Σουμ. Χωρίς Αϊτόρ-Παλάσιος 0-1 και άντε γεια. Το να μην χάνεις βαθμούς στην κακή σου μέρα είναι βασικό στοιχείο του πρωταθλητισμού.
Μπράβο στον μεγάλο προπονητή Γιοβάνοβιτς που τους έχει εμφυσήσει τον πρωταθλητισμό (οι αδελφοί ΑΠΟΕΛίστες ξέρουν ότι είναι γάτα σε αυτά ο Σέρβος), αλλά ακόμα δεν θα τους ονομάσω ακλόνητο φαβορί για το πρωτάθλημα, γιατί τους λείπει το βάθος πάγκου. Ακλόνητο φαβορί θα γίνουν μόνο αν τους ενισχύσει ο Αλαφούζος με μεταγραφές μέσα στο Μουντιάλ.
Βάλε και τον εξωαγωνιστικο παράγοντα στην ανάλυση για να είναι πλήρης. Είναι κοινό μυστικό ότι εκτός από τις ομάδες παίζουν μπάλα κυβερνήσεις και παράγοντες. Φέτος, από το καλοκαίρι και την αρχή του πρωταθλήματος, ακούγεται συνεχώς, πριν ο Παναθηναϊκός πάρει την διαφορά στην βαθμολογία, ότι πρέπει να ανταμείψει η κυβέρνηση και τους άλλους ολιγαρχες που την βοηθούν. Φαίνεται και στο χορτάρι ότι έχει μια βάση αυτό. Πέναλτι στο τελευταίο δεκάλεπτο για να καθαρίσει ματς με κλειστές άμυνες είχε να δει το τριφύλλι από την εποχή του καπετάνιου. Αν είναι προσεκτικοί, θα το πάρουν φέτος. Μέχρι στιγμής το "ιερατείο" είναι μαζί τους. Ο κίνδυνος προέρχεται από τον Μελισσανίδη, όπως γράφει ο C. Αυτός είναι ικανοποιημένος για την βοήθεια που του παρείχαν να φτιάξει το γήπεδο. Περιμένει όμως σαν τον γύπα στη γωνία, να εκμεταλλευτεί το οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει στην συνεννόηση "ιερατείου" και Αλαφούζου. Όπως τσίμπησε το πρωτάθλημα που το είχατε στο χέρι σας εκείνη την τρελή σεζόν.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αν έγραφα ένα μήνα πριν θα έβαζα κυρίως τον εξωαγωνιστικό παράγοντα. Άλλωστε το κύπελλο ο ΠΑΟ το πήρε σφάζοντας τη δική μου ομάδα (πέναλτι Μιτρίτσα καθαρό δεν δίνεται), και δεν πολυπίστευα τότε τον ΠΑΟ για πρωτάθλημα. Όμως τα παιχνίδια με Άρη και το σημερινό με Παναιτωλικό τα παίρνει με κυνισμό μεγάλης ομάδας. Σε αντίξοες συνθήκες μάλιστα το σημερινό.
Σε αυτά βάζω και το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, που στη χειρότερή του μέρα ο ΠΑΟ έφτασε να είναι μέσα στο παιχνίδι ως το τέλος για να εκμεταλλευτεί την παροιμιώδη ηλιθιότητα της φετινής άμυνας του ΟΣΦΠ και να πάρει το βαθμό. Εγώ έβλεπα το ματσάκι με κάτι φίλους, λέμε όλοι ότι είναι πεθαμένος ο ΠΑΟ, αλλά μόνο εγώ περίμενα ότι κάποια αδιανόητη μαλακία θα κάνει πάλι η άμυνα του ΟΣΦΠ και θα το φάνε, όπως το φάγανε στη Ναντ και στη Σλόβαν και στη Μακάμπι και με τη Λεμεσό και στο Φράιμπουργκ.
Η ΑΕΚ αν και όποτε είναι πλήρης (που μάλλον δεν θα είναι ποτέ, γιατί λένε για 5 μήνες απουσία πάει ο Ελίασον) θα έχει την καλύτερη ομάδα. Αλλά το γεγονός ότι ο Μελισσανίδης επέτρεψε στο τσιράκι του τον Μπέο να κάτσει να χάσει 5-1 από τον ΠΑΟ μέσα στον Βόλο, μου δείχνει ότι δεν τον νοιάζει φέτος να το πάρει αλλά του χρόνου (στα 100 χρόνια της ΑΕΚ). Δεν υπάρχει περίπτωση ο Μελισσανίδης να πήγαινε έστω "στα κρυφά" για πρωτάθλημα και να μην γινόταν πόλεμος στο Βόλος-ΠΑΟ. Αντί για πόλεμο έγινε παρέλαση. Όταν το ψείρισε από εμάς το 2018 φαινόταν ότι το διεκδικεί με νύχια και με δόντια παρασκηνιακά από την αρχή.
Σωστά. Αλλά επειδή είναι ακόμα στην αρχή το πρωτάθλημα, θα έχουμε και την διακοπή, είναι και ο παράγοντας των play off που δεν τον έχουμε ξαναδεί σε πρωτάθλημα που θα διεκδικηθεί μέχρι το τέλος, ας περιμένουμε.. Εξάλλου τα πολιτικά συμφέροντα είναι ρευστά αυτή την εποχή στην κορυφή της ελλαδικής ολιγαρχίας.
ΥΓ. Οι πληροφορίες πάντως θέλουν τους Έλληνες ΓΤΠ να τρίβουν τα χέρια τους με την εξέλιξη της σχέσης Μαρινάκη και Μητσοτάκη. Στα πηγαδάκια του χώρου ακούγεται ότι αν συνεχιστεί η κόντρα ο Μαρινάκης θα δώσει γραμμή υπέρ Ανδρουλάκη, προκειμένου να έχει δυνατό πάτημα σε ενδεχόμενη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ στο Δεξιό ακροατήριο του Πειραιά θα μείνουν και λίγα ρέστα για το κόμμα του Κασιδιάρη, εφόσον ο πρόεδρος είχε καλή σχέση με τους πρόθυμους του "χώρου" στο παρελθόν.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το πιο αστείο που αφορά και τον μπαμπά Μητσοτάκη και τον τωρινό Μητσοτάκη είναι ότι και οι δυο δηλώναν/ουν οπου σταθούν και βρεθούν ότι τους πολεμάνε οι ολιγαρχίες και τα οικονομικά συμφέροντα που προσπαθουν μα τους ρίξουν! Εχω δει παλιές συνεντεύξεις του παλιού Μητσοτάκη που εξηγεί με αυτό το τροπο την πτώση του το 92. Η ειρωνία στο ρετιρέ από την δρακουλοοικογενεια.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Χαχαχα, πράγματι. Το '92 ήταν ο Κόκκαλης και ο Λαμπράκης το αντίπαλο δέος τους. Σήμερα είναι ο ευτραφής, που έχει τον Ολυμπιακό (που τότε τον είχε ο Κόκκαλης -το μπάσκετ στην αρχή και σταδιακά την μπάλα) και τις εφημερίδες της κεντροαριστεράς (που τότε είχε ο Λαμπράκης).
Αν το σκεφτεί ο Θανάσης ο Βέμπος αυτό παίζει να γράψει άρθρο για την διαλεκτική του μοιραίου και του ανεξήγητου (για την επιδερμική λογική) με την πολιτική.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ειδικα ο μπαμπας των γκαρσονιων Μητσοτακης ο πρωτος, τονιζε συνεχεια ποσο ενοχλητικη δηθεν για τα συμφεροντα και "επαναστατικη" ηταν η τοτε ιδιωτικοποιηση του ΟΤΕ για την οποια παινευοταν ως σπουδαία μεταρρύθμιση. Φυσικά τα αποτελεσματα στις τσέπες των Ελλήνων τα γνωστά
Τον βαρδινογιαννικό δρακουμέλ όντως τον έριξαν οι Κόκκαλης, Αλαφούζος (ο Αριστείδης) και Λαμπράκης με μπροστινό τον Σαμαρά. Πιο πολύ σφάζονται μεταξύ τους οι ολιγάρχες παρά είναι ενωμένοι. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών ήταν το 93.
Καλά αυτό δεν σημαίνει ότι αντίστοιχα δεν είχε ο Δρακουμέλ ανάλογου πλούτου καπιταλιστές από πίσω του
Δεν νομίζω να πιστεύει κανένας στο παραμύθι του μακεδονομάχου Σαμαρά και ότι όλα έγιναν για το όνομα των Σκοπίων.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Θα ηταν καλη ιδέα να γραφτεί άρθρο απο τα παιδια με το παρασκήνιο του 92 και τους λόγους πτώσης του Δρακουμέλ
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεύτερη ιδέα: να μας πουν τα μέλη της τότε ΧΑ αν είναι αλήθεια ότι ένα κόμμα εξουσίας χρηματοδότησε την πρώτη της συμμετοχή σε ευρωεκλογές αμέσως μετά την πτώση του Μητσοτάκη και την άνοδο του Έβερτ στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Πρώην υπαρχηγός το είχε πει και αυτό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Όχι ανάλογου πλούτου αλλά πλουσιότερους. Ο Βαρδής στήριζε δραμουμέλ.