Στους δρόμους κάθε μέρα να φύγει η χολέρα..αλλά με τον κατάλληλο σχεδιασμό


Όσες διαδηλώσεις δεν είχαν πραγματοποιηθεί εδώ και τέσσερα χρόνια που κυβερνά την χώρα η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη θα γίνουν τελικά μέσα σε χρονικό διάστημα ενός μήνα. Χθες, Κυριακή 12/3/2023, πραγματοποιήθηκε μια ακόμη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος με σκοπό να καταστεί σαφές ότι η κοινωνία δεν έχει ακόμη συνέλθει από το φρικτό δυστύχημα των Τεμπών και επιτέλους -έστω και την ύστατη στιγμή- δείχνει ότι δεν ανέχεται την χυδαία, εγκληματική και προδοτική διαχείριση της πολιτικής καθημερινότητας από την φαμίλια των Μητσοτάκηδων ως εκφραστών της μνημονιακής συμμαχίας ισχυρών τηλεοπτικών ΜΜΕ-γνωστών πρεσβειών- ανθρώπων του περιβάλλοντος Σημίτη-κύκλου του Αντώνη Σαμαρά.  

Στην χθεσινή συγκέντρωση συμμετείχαν λίγο περισσότεροι από 10.000 διαδηλωτές. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Στους μεσημεριανούς και απογευματινούς ποδοσφαιρικούς αγώνες τα γήπεδα γέμισαν με πανό που περιείχαν συνθήματα κατά της απόπειρας της κυβέρνησης των «τριτοκοσμικών ευρωπαϊστών» να κρύψει την τεράστια πολιτική της ευθύνη για το έγκλημα με γνωστά mediακά τεχνάσματα και βγάζοντας ως «μπροστινή» την δικαιοσύνη του -γνωστού και μη εξαιρετέου- Ισίδωρου Ντογιάκου. Και σαν να μην έφταναν αυτά τα συνεχή χτυπήματα στην μνημονιακή μαφία της Δεξιάς των ψευτοπατριωτών, μέσα στην εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί νέα πανελλαδική μαζική απεργία των εργατικών συνδικαλιστικών οργάνων.


Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η κοινωνία μας δείχνει να έχει έστω ένα μικρό σφυγμό ή αν απλώς δόθηκε η ευκαιρία στην Αριστερά να οργανώσει ξανά με σωστό τρόπο τα δίκτυά της και να μεταφέρει μέρος του πολιτικού παιχνιδιού στο πεζοδρόμιο το οποίο γνωρίζει καλά. Τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς, μετά από οκτώ χρόνια οργανωτικής και κινηματικής απραξίας, δείχνουν σε κάθε συγκέντρωση ότι συσπειρώνουν όλο και περισσότερο κόσμο. Και, μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό που ελλοχεύει ο κίνδυνος να καπελώσουν τις πάνδημες διαμαρτυρίες κατά της κυβέρνησης και των πολιτικά καθυστερημένων ανεγκέφαλων που συνεχίζουν να την υποστηρίζουν. Το πολύ βολικό για την Αριστερά είναι ότι επανέρχεται κραταιά στους δρόμους όχι για να συγκρουστεί με μια μνημονιακή πολιτική ή για να απαντήσει στην μεταφορά εισοδήματος από τις τσέπες των ανίσχυρων οικονομικά τάξεων στα πορτοφόλια των ελλαδιτών μεγαλοαστών γκάνγκστερς. Τόσα χρόνια έχει δείξει αδύναμη ή απρόθυμη να απλώσει ένα δίκτυο συντονισμένων αντιδράσεων για τέτοιους λόγους. Τώρα μπορεί να το κάνει γιατί η ετικέτα κάτω από την οποία επιστρέφει είναι η αδυναμία της κυβέρνησης. Όχι η επικρατούσα ιδεολογία.

Το τι πραγματικά ισχύει θα φανεί προσεχώς. Θα δούμε, δηλαδή, αν όντως υπάρχουν ακόμη κάποια ζωντανά αντανακλαστικά στην ελληνική κοινωνία που θα της επιτρέψουν να κινητοποιείται πολιτικά σε ένα πάνδημα λαϊκό επίπεδο χωρίς να την καπελώνουν τα δίκτυα της Αριστεράς ή αν η όλη διαμαρτυρία προς την πολιτική αλητεία του Μητσοτάκη και των συμμάχων του προσαρμοστεί σε οργανωτικές φόρμες που απλά θα συσπειρώσουν και θα δυναμώσουν συλλογικότητες της Αριστεράς.


Η χθεσινή συγκέντρωση έδειξε ότι ο κίνδυνος του δεύτερου ενδεχόμενου είναι μεγάλος. Οι δρόμοι γύρω από την πλατεία Συντάγματος ήταν γεμάτοι μέλη μαρξιστικών και αναρχικών οργανώσεων ενώ όσοι συμμετείχαν χωρίς να προέρχονται από οργανώσεις της Αριστεράς και οι κάποτε συγκροτούντες το εθνοκεντρικό μπλοκ των Αγανακτισμένων ήμασταν ελάχιστοι και δεν κρατήσαμε την αλέα μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη, όπως κάναμε στην προηγούμενη συγκέντρωση.

Αναμενόμενο είναι αυτό εφόσον δεν διαθέτουμε την οργανωτική συνοχή, τον αριθμό των νεολαίων και τον διαχρονικά (και ανεξήγητα) απεριόριστο χρόνο για δράσεις που διαθέτει η Αριστερά. Αν, πάντως, συμβεί ένας τέτοιος εκφυλισμός των διαδηλώσεων θα είναι προς όφελος του Μητσοτάκη. Αυτή την εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν τρεις συγκεντρώσεις στο κέντρο των Αθηνών. Αν συνεχίσουμε έτσι δεν είναι δυνατόν να κατεβαίνουν χιλιάδες ανθρώπων τόσο συχνά σε συγκεντρώσεις. Ούτε να διακόπτεται η ροή της ζωής του κέντρου σε τέτοιους ρυθμούς. Μπορεί η Αριστερά να βολεύεται γιατί θα πάρει υπό τον έλεγχό της όλες τις διαδηλώσεις. Αλλά στο τέλος θα κερδίσει απλά την συσπείρωση των πυρήνων της, θα μειωθεί ο όγκος των συγκεντρώσεων και θα βγει από τα σχοινιά που είναι στριμωγμένος ο Μητσοτάκης. Αυτό αποτελεί έναν επιπλέον λόγο για εθνικιστές και εν γένει εθνοκεντρικά σκεπτόμενους να συμμετέχουν σε όσο περισσότερες συγκεντρώσεις μπορούν. Οι διαδηλώσεις πρέπει να μείνουν πάνδημες και να μην γίνουν εργαλείο της Αριστεράς και, ασφαλώς, ο Μητσοτάκης πρέπει να δεχτεί όσο το δυνατόν πιο αποφασιστικά χτυπήματα μήπως και πετύχουμε το νοκ άουτ. Γιατί αν αντέξει μέχρι το καμπανάκι, στο τέλος θα νικήσει στα σημεία.