Η κυβέρνηση των γελωτοποιών της μεγαλοαστικής μούργας, αυτό το πολιτικό εργαλείο του πλέον απροκάλυπτου εξουσιαστικού φιλελευθερισμού της παγκοσμιοποίησης, δρώντας στα μουλωχτά, και κάτω από τον θόρυβο που σήκωσε το δυστύχημα των Τεμπών, ξεπουλάει αυτές τις ημέρες ένα από τα τελευταία δημόσια αγαθά. Το νερό. Αντιλαμβανόμαστε ότι πολλοί μπορεί να αισθάνονται οργή για την άθλια νοοτροπία που έχει υιοθετήσει ένα μεγάλο μέρος υπαλλήλων του δημοσίου τομέα. Ωστόσο αυτή η κακή νοοτροπία είναι αποτέλεσμα -σε μεγάλο βαθμό, και κυρίως- της διοικητικής κουλτούρας που εγκαθίδρυσαν διαχρονικά οι φιλελεύθεροι κυβερνώντες μέσω των κομμάτων τους. Η απαξίωση του δημόσιου τομέα και των υπηρεσιών του σχεδιάστηκε εδώ και δεκαετίες προσεκτικά ώστε να αποτελέσει το χαλί στο οποίο θα πατούσαν οι επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις. Δηλαδή, το επερχόμενο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου σε μεγαλοαστούς ιδιώτες που θα μετατρέψουν τα δημόσια αγαθά είτε σε ανταγωνιστική ζούγκλα είτε σε ολιγοπώλια αντικοινωνικής και αντεθνικής αισχροκέρδειας.
Πλέον η ώρα του ξεπουλήματος έχει φτάσει. Ο covid πήρε συνανθρώπους μας από την ζωή αλλά και επιβράδυνε, λόγω των εκτάκτων συνθηκών που προϋπέθετε η αντιμετώπισή του, την διάθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ιδιωτικοποιήσει/ξεπουλήσει ό,τι απέμεινε από την δημόσια περιουσία στους μεγαλοαστούς άρπαγες του κεφαλαίου. Τώρα, λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση της ημερομηνίας των προσεχών εκλογών, η κυβέρνηση των Δεξιών θιασωτών της αγοραίας παγκοσμιοποίησης ξεπληρώνει τα γραμμάτια που χρωστούσε στους κεφαλαιοκράτες που της έδωσαν υπόσταση.
Όσοι ζωντανοί έχουν απομείνει να σκέφτονται εθνικά δεν πρέπει να παρασυρθούν από την επικοινωνιακή στρατηγική της Δεξιάς να ταυτίζει το δημόσιο με την ανεπάρκεια των υπαλλήλων του και την προάσπιση του δημόσιου πλούτου με την Αριστερά. Αν η Αριστερά υπερασπίζεται την δημόσια περιουσία για κάποιους λόγους, οι εθνικιστές υπερασπίζονται την δημόσια περιουσία για τους δικούς τους. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί.
Οι παραδοσιοκράτες οφείλουμε να μην επιτρέψουμε να γίνει χρηματιστηριακό προϊόν ο πλούτος της Φύσης. Το νερό δεν είναι εμπόρευμα. Είναι δώρο της γης των Ελλήνων και του φυσικού μας περιβάλλοντος προς δημόσια χρήση. Είναι μια πηγή ζωής που καμία παραδοσιακή διοικητική εκδοχή δεν διανοήθηκε να στερήσει από τα μέλη των κοινοτήτων της. Είναι ένα Θεϊκό δώρο το οποίο ένας παραδοσιακός νους δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι κάποτε, σε μια ιστορική περίοδο που ονομάστηκε νεωτερικότητα, η κατανομή της εργασίας θα γινόταν τέτοια ώστε μηχανισμοί εξουσίας να μεσολαβούν προκειμένου να φτάσει το νερό στα στόματα των ανθρώπων, να ρυθμίζουν την χρήση του με όρους της αγοράς και να παράγουν από αυτό τοκογλυφικό κέρδος.
Οι παραδοσιοκράτες θυμόμαστε τι συνέβη με την ιδιωτικοποίηση του ρεύματος, της υγείας και άλλων βασικών αγαθών. Δεν θα επιτρέψουμε αυτή η αλητεία της φιλελεύθερης εμπορευματοποίησης να δηλητηριάσει κάθε σπιθαμή της κοινωνικής μας ζωής. Η κερδοκοπία δεν πρέπει να μετατρέψει σε εμπόρευμα τα δώρα της πατρώας γης. Ο στρατός, η δημόσια τάξη, το νερό, το ρεύμα, η παιδεία και η υγεία (αυτά σε μια πρώτη φάση) πρέπει να είναι απαράγραπτα δημόσια αγαθά στα οποία θα έχουν πρόσβαση όλοι οι Έλληνες χωρίς να γίνονται πελάτες του διεθνιστικού κεφαλαίου μέσα στα ίδια τους τα σπίτια και πάνω στην γη της πατρίδας.
Σχόλια:
https://www.youtube.com/watch?v=toNP7YPXeo8
ταναπου τα παντα-ολα στην γαλλια για δυο (2) χρονια αυξησης στην συνταξιοδοτηση και εμεις με 13χρονια μνημονια στην πλατη, με ξεπουλημενη ολη την χωρα και τις υποδομες της, με εργασιακο μεσαιωνα και 500 ευρω βασικο μισθο, τωρα και ιδιωτικοποιηση του νερου (λ αμερικη φαση..) και ακομα καθομαστε να το συζηταμε
περαστικα μας συντροφοι εθνικομπολσεβικοι και συναγωνιστες ρομαντικοι εθνικιστες. δεν θελω να επεκταθω περαιτερω γιατι η πικρα μου ειναι τετοια που θα ξανακατηγορηθω απο ορισμενους για ''ανθελληνισμο'' και αλλες τετοιες μαλακιες. οσοι ζωντανοι..
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν υπάρχει κανείς να σε κατηγορήσει.
Κατά τα άλλα, η αλήθεια είναι ότι αν συγκρίνουμε μια χώρα που έχει τέτοια πολιτική παράδοση όπως αυτή της Γαλλίας, με την Ελλάδα, λίγο πολύ ξέρουμε τι συμπεράσματα θα βγάλουμε από αυτή την σύγκριση. Δεν είναι μόνο η τεράστια απόκλιση στις πολιτικές παραδόσεις του 19ου και του 20ου αιώνα, που βαρύνει ακόμη και σήμερα την πολιτική κουλτούρα και συμπεριφορά των δύο χωρών. Είναι και το ίδιο το πολιτικό παρόν. Δυστυχώς, ακόμη και στις παρακμιακές συνθήκες της φιλελεύθερης αλητείας των ημερών μας η Γαλλία έχει να επιδείξει καλύτερα πολιτικά δεδομένα από την δική μας πατρίδα. Ο Μελανσόν δεν είναι ούτε Τσίπρας ούτε Βαρουφάκης. Τον γαλλικό εθνικιστικό χώρο (πολιτικό, διανοητικό, δημοσιογραφικό), ακόμη και αν παραδεχτούμε ότι βρίσκεται και αυτός σε κρίση, αν επιχειρήσουμε να τον συγκρίνουμε με τον ελληνικό θα διαπράξουμε πολιτική ύβρη.
Από την άλλη, μολονότι αγωνιστικά ο γαλλικός λαός έχει δώσει τα θετικά του διαπιστευτήρια εδώ και χρόνια, μόλις έρχεται η ώρα της κάλπης το σύστημα εξουσίας βρίσκει τον τρόπο να του επιβάλει πολιτικά ανδρείκελα όπως ο Μακρόν. Όλοι γνώριζαν τι θα επακολουθήσει με αυτό τον αχυράνθρωπο στο τιμόνι. Παρόλα αυτά τον εξέλεξαν δεύτερη φορά. Έχει ο άτιμος ο καπιταλισμός τις δικλείδες που προσαρμόζονται σε κάθε περίπτωση.
Η περίπτωση της Γαλλίας είναι ένα καλό παράδειγμα προκειμένου να καταλάβουν άπαντες ότι ημίμετρα δεν υπάρχουν. Η συνεχίζουμε με φιλελεύθερο καπιταλισμό και πάμε ολοταχώς για τον γκρεμό ή τον αλλάζουμε. Ο Μακρόν έχει ένα συγκεκριμένο επιχείρημα. Υποστηρίζει το εξής: Ή εφαρμόζουμε πολιτικές λιτότητας ή η χώρα πτωχεύει. Η Λεπέν, ο Μελανσόν και οι υπόλοιποι αντιπολιτευόμενοι κάνουν μια αντιπολίτευση που θυμίζει Ανδρέα Παπανδρέου. Αντιστέκονται μεν αλλά δεν λένε ότι προκειμένου να αποφευχθεί η οικονομική συντριβή της χώρας και τα αντιλαϊκά μέτρα πρέπει να ανατραπεί όλο το πολιτικό πλαίσιο. Ειδάλλως, αν μείνουν μέσα στο πλαίσιο, θα αντιμετωπίσουν και αυτοί το ίδιο δίλημμα αν ποτέ κυβερνήσουν. Ένα κρατικό χρέος που ξεπερνά κάθε φαντασία, έναν δημόσιο τομέα που για να πληρωθεί πρέπει να δανειστεί το κράτος και μια οικονομική ελίτ που δεν θα παραχωρήσει σπιθαμή σε εθνικές και λαϊκές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Βλέπε Τσίπρα ως παρόμοιο παράδειγμα.
Τέλος πάντων. Ας ελπίσουμε να βγει κάτι καλό από το λαϊκό κίνημα στην Γαλλία. Ας ελπίσουμε να συνεχίσει η αντίδραση που ξεκίνησε και εδώ μετά το δυστύχημα των Τεμπών.