Συνέντευξη του Ματθαίου Χάινμπαχ στον Αχιλλέα

       

Ο Matthew Heimbach υπήρξε ένα από τα πλέον γνωστά πρόσωπα του αμερικανικού εθνικισμού κατά τα τελευταία χρόνια. Ξεκίνησε την πολιτική του δραστηριότητα ως μέλος παραδοσιοκρατικών και συντηρητικών φοιτητικών οργανώσεων. Στην συνέχεια μεταπήδησε στον στρασερισμό και έγινε γνωστός την περίοδο της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ για μια σειρά από πολιτικές του δράσεις. Απέκτησε σχεδόν παγκόσμια φήμη ως ένας εκ των οργανωτών της μεγάλης συγκέντρωσης διαφόρων οργανώσεων από όλο το φάσμα του αμερικανικού συντηρητισμού (το οποίο περιελάμβανε από υποστηρικτές του προέδρου Τραμπ μέχρι εθνικοσοσιαλιστές), που πραγματοποιήθηκε στο Σάρλοτσβιλ τον Αύγουστο του 2017. Οι εθνικιστές διαδηλωτές του Σάρλοτσβιλ βρήκαν απέναντί τους εξίσου μαζικές αντισυγκεντρώσεις φιλελευθέρων και αντιφασιστών Αμερικανών με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν εκτεταμένα επεισόδια που παρακολούθησε όλος ο πλανήτης στους τηλεοπτικούς του δέκτες. Ο Heimbach ήταν ένας από τους εκπροσώπους των διαδηλωτών που μίλησαν στα ΜΜΕ τις επόμενες μέρες. Στην Ελλάδα έγινε ακόμη πιο γνωστός όταν επισκέφθηκε στην Βουλή το τότε ελληνικό εθνικιστικό κοινοβουλευτικό κόμμα.

Πέντε χρόνια μετά ο Heimbach έχει αποκηρύξει παλαιότερες ιδεολογικές του αρχές. Παραμένει παραδοσιοκράτης αλλά απορρίπτει την άκρα Δεξιά και καταγγέλλει ευθέως τον χιτλερισμό. Δηλώνει εθνικομπολσεβίκος και υιοθετεί επιλεκτικά στοιχεία του μαρξισμού στην πολιτική του ανάλυση. Είναι ιδρυτής μιας εθνικομπολσεβικικής αμερικανικής οργάνωσης και ενδιαφέρεται να γνωρίσει την ιστορία των ιδεών του ευρωπαϊκού πολιτικού Ρομαντισμού. Με αφορμή αυτό το ενδιαφέρον δέχτηκε, έπειτα από διαδικτυακές συνομιλίες, να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη….. Αχιλλέας

1) Γεια σου Ματθαίε. Η ανάπτυξη ενός εθνικιστικού κινήματος στις Η.Π.Α., με τους όρους που αυτό γίνεται αντιληπτό στην Ευρώπη, αποτελούσε ανέκαθεν ερωτηματικό για τους Έλληνες μελετητές του εθνικιστικού φαινομένου. Πως είναι δυνατόν να οργανωθεί και να αναπτυχθεί ένα εθνικιστικό κίνημα σε μια χώρα που το κράτος της είναι εξορισμού πολυεθνικό, όπως οι Η.Π.Α; Ποιοι είναι οι ιδεολογικοί και οι κοινωνικοί άξονες στους οποίους βασίζονται τα αμερικανικά εθνικιστικά κόμματα σήμερα; Ο αντιφιλελευθερισμός; Η κοινή παράδοση; Η ευρωπαϊκή καταγωγή ορισμένων εθνοτικών ομάδων του αμερικανικού κοινωνικού μωσαϊκού; Αν ισχύει το τελευταίο δεν αποκλείονται εξαρχής μέλη πολλών άλλων εθνοτήτων, πράγμα που προδιαγράφει αδυναμία αποκόμισης μαζικής υποστήριξης για τις αμερικανικές εθνικιστικές πολιτικές κινήσεις;

Η ανάπτυξη ενός εθνικιστικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει πρώτα να γίνει κατανοητή με το να προσδιορίσουμε την ιστορία και την εξέλιξη του αμερικανικού λαού. Από την αρχή του αποικισμού το 1600, η Αμερική ήταν κατά κύριο λόγο μια διαφυλετική κοινωνία, αποτελούμενη από Ευρωπαίους και Αφρικανούς, με τους ιθαγενείς Αμερικανούς να βρίσκονται παραδοσιακά στο περιθώριο της καθιερωμένης κοινωνίας. Η υπεράσπιση ενός κοινού εθνοτικού και θρησκευτικού θεμελίου για τις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχε από τις πρώτες μέρες της δημοκρατίας. Ο John Day στο The Federalist Papers, Not. 2 έγραψε ότι Η Πρόνοια με χαρά έδωσε αυτή την ενωμένη χώρα σε έναν ενωμένο λαό - έναν λαό που καταγόταν από τους ίδιους προγόνους, που μιλούσε την ίδια γλώσσα, δηλώνει την ίδια θρησκεία, προσκολλάται στις ίδιες αρχές διακυβέρνησης, πολύ παρόμοιος στους τρόπους και τα έθιμα τους. Ήταν κοινώς αποδεκτό κατά τη διάρκεια της Ίδρυσης και στα γραπτά που ακολούθησαν μετά την αρχική επαναστατική περίοδο ότι ήταν δεδομένο ότι ο αμερικανικός λαός μοιραζόταν ένα ενιαίο φυλετικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό πλαίσιο. Ακόμη και εκείνοι που ήταν υποστηρικτές της κατάργησης της δουλείας συχνά δεν ήθελαν να παραχωρήσουν δικαιώματα στους μαύρους κατοίκους των Ηνωμένων Πολιτειών ή να τους θεωρήσουν ομοεθνείς Αμερικανούς. Αντίθετα, πολλοί υποστηρικτές της κατάργησης, όπως ο Αβραάμ Λίνκολν και ο Τζέιμς Μονρό, ήταν μέλη της Εταιρείας Αποικισμού (Colonization Society) και παρόμοιων οργανώσεων που πίστευαν στον επαναπατρισμό των Μαύρων στην Αφρική ως τρόπο επίλυσης φυλετικών διαφορών.

Οι νόμοι για τη μετανάστευση από τις πρώτες μέρες των Ηνωμένων Πολιτειών κατέστησαν σαφές ότι η φυλή ήταν απαραίτητο συστατικό για να είσαι αληθινό μέλος της αμερικανικής διευρυμένης οικογένειας. Η υπηκοότητα στη νέα αμερικανική δημοκρατία δεν ήταν ανοιχτή σε όλους, ούτε καν σε όσους κατοικούσαν ήδη στη γη που έγιναν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Νόμος Πολιτογράφησης του 1790 ήταν ο πρώτος επίσημος νόμος για τη μετανάστευση που δημιουργήθηκε από τους Αμερικανούς Ιδρυτές. Αυτός ο νόμος «περιόριζε συγκεκριμένα την πρόσβαση στην αμερικανική υπηκοότητα σε λευκούς μετανάστες — στην πραγματικότητα, σε άτομα από τη Δυτική Ευρώπη». Ενώ οι Ιδρυτές υιοθέτησαν ξεκάθαρα την προοπτική ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επρόκειτο να είναι μια δημοκρατία τύπου “herrenvolk”, οργανωμένη όμως δημοκρατικά.

Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες άλλαξε ο ορισμός του τι είναι Αμερικανός. Πολλά από αυτά πηγαίνουν πίσω στις ανάγκες του Ψυχρού Πολέμου. Η χρήση της προπαγάνδας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν ήταν μόνο σημαντική για να συσπειρώσει το εγχώριο κοινό για να υποστηρίξει το σύστημα, αλλά ήταν επίσης ένα κρίσιμο στοιχείο για να επηρεάσει τις απόψεις των αδέσμευτων εθνών σε όλο τον κόσμο. Οι κρίσιμες περιοχές περιφερειακής επιρροής στην Αφρική, την Ασία, τη Μέση Ανατολή και αλλού δεν ήταν σταθερά ευθυγραμμισμένες καθ' όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ούτε στο αμερικανικό ούτε στο σοβιετικό στρατόπεδο, αφήνοντας και τις δύο υπερδυνάμεις να αναζητούν τρόπους να επηρεάσουν αυτά τα έθνη ώστε να πλησιάσουν την ιδεολογία τους όπως και τα οικονομικά και πολιτικά συστήματά τους. Η άποψη της φυλής και του τρόπου με τον οποίο έγινε αντιληπτή ήταν ένα βασικό στοιχείο της πολιτικής του Ψυχρού Πολέμου με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να ανακοινώνει το 1963 ότι η παγκόσμια στρατηγική των ΗΠΑ [είναι] να προωθεί μια συνεργατική κοινότητα ελεύθερων εθνών σε όλες τις χώρες Βορρά και Νότου μη διαχωρίζοντας τους ανθρώπους βάσει φυλής ή κοινωνικής τάξης.^[1] Η Μόσχα απάντησε σε αυτούς τους ισχυρισμούς της Ουάσιγκτον για τον Τρίτο Κόσμο και τους Μαύρους Αμερικανούς, εφιστώντας την προσοχή στις ταραχές στον αμερικανικό Νότο και στα λιντσαρίσματα. Οι Σοβιετικοί υποστήριξαν ότι οι έγχρωμοι σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να δουν την υποκρισία του αμερικανικού συστήματος επειδή αυτή τη στιγμή, πίσω από την πρόσοψη της λεγόμενης «αμερικανικής δημοκρατίας», εκτυλίσσεται μια τραγωδία που δεν μπορεί παρά να προκαλέσει οργή και αγανάκτηση στην καρδιά κάθε έντιμου ανθρώπου.^[2]

Προκειμένου να νικήσει τη Σοβιετική Ένωση σε διάφορα γεωπολιτικά πεδία μάχης σε όλο τον κόσμο, η αμερικανική άρχουσα τάξη άρχισε να επαναπροσδιορίζει την αμερικανική εθνικότητα και την ιστορία για να ταιριάζει με τα γεωπολιτικά της συμφέροντα. Για να επιτευχθεί το επίπεδο της αμερικανικής αυτοκρατορίας, που οι Αμερικανοί αξιωματούχοι πίστευαν ότι ήταν απαραίτητο, χρειαζόταν η υποστήριξη των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο. Αμερικανοί αξιωματούχοι πίστευαν ότι ήταν απαραίτητο να περιοριστεί αποτελεσματικά η φυλετική πόλωση και να οικοδομηθεί ο μεγαλύτερος δυνατός πολυφυλετικός, αντικομμουνιστικός συνασπισμός υπό την αμερικανική ηγεσία.^[3] Εντός του Τρίτου Κόσμου, ωστόσο, η προοπτική πολλών εθνών ήταν «ότι ο αγώνας του Νέγρου στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κομμάτι και αναπόσπαστο μέρος του αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού και της εκμετάλλευσης στην Ινδία, την Κίνα, τη Βιρμανία, την Αφρική, τις Φιλιππίνες, τη Μαλαισία, την Δυτικές Ινδίες και τη Νότια Αμερική^[4]. Μεγάλο μέρος του Τρίτου Κόσμου και των αδέσμευτων εθνών αισθάνονταν ότι δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως συμμάχους στο πεδίο του Ψυχρού Πολέμου εάν, ως έγχρωμοι (People of Color), δεν έβλεπαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να αντιμετωπίζουν τους διαφορετικούς πληθυσμούς τους με σεβασμό, αξιοπρέπεια και ισότητα. Η κρίση αξιοπιστίας στις εξωτερικές υποθέσεις της Αμερικής, λόγω των ανησυχιών των εθνών του Τρίτου Κόσμου ενάντια στην ευθυγράμμιση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, έκανε τους Αμερικανούς πολιτικούς να ενεργήσουν για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων.

Για να χειριστούν τις διεθνείς ανησυχίες σχετικά με τις φυλετικές πολιτικές της Αμερικής, η κυβέρνηση Κένεντι και αργότερα η κυβέρνηση Τζόνσον, προσπάθησαν να περάσουν έναν Νόμο για τα Πολιτικά Δικαιώματα που θα προωθούσε τα ίσα πολιτικά δικαιώματα για όλους τους Αμερικανούς. Παράλληλα, στα Ηνωμένα Έθνη, βρισκόταν σε εξέλιξη η κωδικοποίηση της Διεθνούς Σύμβασης για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Φυλετικών Διακρίσεων, με τις ΗΠΑ να διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στις διαπραγματεύσεις^[5]. Μέσω της εργασίας τους σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο για την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήλπιζαν ότι η παγκόσμια κοινότητα θα υποστήριζε περισσότερο τις αμερικανικές προσπάθειες να επεκτείνει την επιρροή της και να στερήσει τη Σοβιετική Ένωση από μια αποτελεσματική μορφή προπαγάνδας που χρησιμοποιούσε κατά των ΗΠΑ για δεκαετίες. Αυτή η αλλαγή στην πολιτική απέφερε πολιτικά οφέλη για τις Ηνωμένες Πολιτείες, επιτρέποντας στο έθνος να ενθαρρύνει φιλοδυτικά κινήματα ανεξαρτησίας στην Αφρική και την Ασία^[6], τα οποία επέτρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες να επεκτείνουν την αυτοκρατορική τους επιρροή σε περιοχές όπου προηγουμένως ήταν περιορισμένη. Για να σωθεί η αμερικανική αυτοκρατορία και το καπιταλιστικό σύστημα, ο αμερικανικός λαός και η ιστορία μας έπρεπε να θυσιαστούν στην πυρά των φιλελεύθερων πολιτικών.

Ακριβώς όπως οι φιλελεύθερες δυνάμεις υποστηρίζουν τώρα ότι ένας Λίβυος που έφτασε χθες στην Αθήνα μπορεί τώρα ξαφνικά να γίνει Έλληνας και να κληρονομήσει τις παραδόσεις του Πλάτωνα, του Λεωνίδα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ομοίως υπάρχει μια προσπάθεια να επαναπροσδιοριστεί το να είσαι Αμερικανός σαν να είναι απλά μία αποδοχή φιλοσοφικών ιδεών. Το αίμα, η θρησκεία και η κοινή κουλτούρα είναι από πάντα τα θεμέλια για την εθνικότητα, όχι μόνο εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά σε όλο τον κόσμο. Εδώ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και στην Ευρώπη, οι δυνάμεις του φιλελευθερισμού έχουν εργαστεί εξαιρετικά σκληρά για να εξαλείψουν αυτές τις αντιλήψεις και να επαναπροσδιορίσουν το έθνος και την εθνική ταυτότητα σύμφωνα με τις γραμμές που ωφελούν την παγκοσμιοποίηση.

Τα υπάρχοντα εθνικιστικά και πατριωτικά κινήματα στην Αμερική είναι πολύ διαφορετικά σε ιδεολογία. Οι τύποι MAGA (Make America Great Again) είναι συχνά υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ και μιας πιο λαϊκιστικής μορφής συντηρητισμού. Ενώ συχνά μιλούν κατά της παράνομης μετανάστευσης, δεν έχουν ρητορική άμυνα ενάντια στη συνεχιζόμενη νόμιμη εθνοκάθαρση του παραδοσιακού αμερικανικού πληθυσμού από την πατρίδα μας. Ομάδες πολιτοφυλακής και οργανώσεις όπως οι Oath Keepers συχνά εμπίπτουν επίσης σε αυτήν την κατηγορία.Άλλα πατριωτικά κινήματα που υπάρχουν θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν Νότιους Εθνικιστές, πιστούς στη μοναδική ταυτότητα του νότιου λαού που συχνά υποστηρίζουν την απόσχιση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και Λευκούς Εθνικιστές. Κάθε μία από αυτές τις ομάδες έχει μια ιδεολογία που βασίζεται στην ιστορία, το όμαιμον και τον πολιτισμό, αλλά καθώς το καπιταλιστικό σύστημα δυσκολεύει τη δυνατότητα να εκφράσουμε την ταυτότητά μας, υπάρχουν αυξανόμενα προβλήματα στο να έχουν αυτά τα κινήματα κάποιο πολιτικό αντίκτυπο.

Το κίνημα MAGA έχει τις καλύτερες πιθανότητες να οικοδομήσει έναν ευρύ συνασπισμό Αμερικανών πολιτών. Αλλά χωρίς βάση το όμαιμον, τον πολιτισμό και την γη των προγόνων μας, ουσιαστικά και αυτό το κίνημα δεν είναι ικανότερο στο να προστατεύσει και να διατηρήσει τον παραδοσιακό αμερικανικό πληθυσμό από ό,τι οι φιλελεύθεροι στην αμερικανική πολιτική. Η καλύτερη ελπίδα για πολιτική αλλαγή στην Αμερική είναι μέσω της δημιουργίας πατριωτικών και λαϊκών κινημάτων που συνεργάζονται με άλλες φυλετικές ομάδες, προάγοντας την υπερηφάνεια για την καταγωγή και την ταυτότητά τους, ενώ ταυτόχρονα αντιτίθενται στον σοβινισμό και τις προσπάθειες διχασμού διαφόρων ομάδων.

2) Μίλησέ μας για την ιδεολογική σου διαδρομή. Στην Ελλάδα γνωρίζουμε ότι παλαιότερα ήσουν φυλετιστής εθνικιστής και αργότερα μεταπήδησες στον εθνικομπολσεβικισμό. Τι ακριβώς ισχύει; Υπάρχει ενδιαφέρον για τον εθνικομπολσεβικισμό σε μια χώρα που η ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς αποτελεί βασικό στοιχείο της ιστορικής της ταυτότητας;

Το ιδεολογικό μου ταξίδι ήταν σίγουρα ενδιαφέρον. Ξεκίνησα το ταξίδι μου ως Αριστερός. Όταν οι αριστερές ομάδες άρχισαν να μου κάνουν διαλέξεις για το «προνόμιο των λευκών» και για θέματα που δεν είχαν καμία σχέση με την τάξη, άρχισα να ψάχνω αλλού για απαντήσεις. Όταν ήμουν στο Λύκειο και αργότερα στο κολέγιο άρχισα να διαβάζω βιβλία με θέμα τη φυλή, την ιστορία, τον εθνικοσοσιαλισμό και άλλα ταμπού θέματα. Με τους γονείς και τους παππούδες μου να είναι σταθεροί Ρεπουμπλικάνοι της εποχής του Ρέιγκαν, η εφηβική μου εξέγερση δεν έγινε με το μακιγιάζ των Emo ή με το κάπνισμα ινδικής κάνναβης, αλλά με τον επιστημονικό ρατσισμό (race realism) που έρχονταν σε αντίθεση με την άποψη τους για την αμερικανική ιστορία και κοινωνία που είχε δημιουργηθεί από τον Sean Hannity. Διαβάζοντας μανιωδώς λευκή εθνικιστική λογοτεχνία (White nationalist literature), ξεκίνησα με τα γραπτά του Jared Taylor και βιβλία όπως το The Bell Curve, πριν ασχοληθώ με ποιο «κλασικά» όπως τα The Turner Diaries, την σειρά Northwest Front , το Mein Kampf και το Imperium.

Οι πρώτες μου συναντήσεις με το κίνημα, από κοντά, ήταν απογοητευτικές. Ομάδες ηλικιωμένων ανδρών να κάθονται σε κύκλους και να συζητούν τα ίδια θέματα για τα οποία μιλούσαν στην καμπάνια του Τζορτζ Γουάλας. Το «κατεστημένο» του λευκού εθνικισμού, λόγω έλλειψης καλύτερου όρου, ήταν παλιό, παρωχημένο και αντιδραστικό. Ωστόσο, στη συνέχεια βρήκα ένα αυξανόμενο δίκτυο ατόμων που ήταν νέοι και γεμάτοι ενέργεια. Ήταν οι απαρχές αυτού που τώρα θα ονομάζαμε Alt-Right. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο υιοθέτησα τον Στρασσερισμό, την Αριστερά του Εθνικοσοσιαλισμού, θέση που διατήρησα για πολλά χρόνια.

Με τον καιρό, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ορισμένα στοιχεία της μαρξιστικής ανάλυσης του φασισμού είναι σωστά, στο βαθμό που ο φασισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το καπιταλιστικό σύστημα την τελευταία στιγμή για να αποτρέψει την προλεταριακή επανάσταση. Πρέπει απλώς να δει κανείς το τι συνέβη σε διάφορα φασιστικά κινήματα με τους σκληροπυρηνικούς τους πιστούς. Όταν ο Αδόλφος Χίτλερ δολοφόνησε τον Ernst Rohm και εκατοντάδες μέλη της Sturmabteilung, το έκανε για να συνάψει συμμαχία με τους αριστοκράτες της Γερμανίας, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τους συντηρητικούς. Η Sturmabteilung ήθελε μια «Δεύτερη Επανάσταση», για να δημιουργήσει ένα αληθινό εργατικό κράτος, όπου τα καπιταλιστικά και αντιδραστικά στοιχεία της γερμανικής κοινωνίας θα είχαν εξαλειφθεί. Η SA είχε πολλά στοιχεία που ευνοούσαν μια σοσιαλιστική συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση ενάντια στις καπιταλιστικές αυτοκρατορίες της Αγγλίας, της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που δεν ήθελαν οι αντιδραστικοί της Γερμανίας. Μετά από ψέματα και χειρισμούς από τον Χάινριχ Χίμλερ, τον Ράινχαρντ Χάιντριχ και άλλους, ο Χίτλερ δολοφόνησε τους άνδρες που είχαν χύσει το αίμα τους και θυσίασαν τόσα πολλά για να βοηθήσουν τους εθνικοσοσιαλιστές να πάρουν την εξουσία. Στον Χίτλερ, φυσικά, «ανταποδόθηκε» η συνεργασία του με τους συντηρητικούς και τους αριστοκράτες καθώς, ακριβώς ένας τέτοιος αριστοκράτης, ο Claus von Stauffenberg, τοποθέτησε μια βόμβα σε μια απόπειρα δολοφονίας του.

Ο Francisco Franco της Ισπανίας έστειλε τους αληθινούς πιστούς της Ισπανικής Φάλαγγας να πεθάνουν στη Γαλάζια Μεραρχία στο Ανατολικό Μέτωπο και στη συνέχεια συνέχισε να διατηρεί τα κακώς κείμενα του «φασισμού» ενώ επέτρεψε το «ισπανικό θαύμα», όπου τα επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα είχαν πρωταρχική σημασία, καταστρέφοντας τις αρχές του Φαλαγγιτισμού.Ο Corneliu Codreanu της Ρουμανικής Σιδηράς Φρουράς σκοτώθηκε από τον βασιλιά της Ρουμανίας, έναν θεσμό που, ως μοναρχικός, ο Codreanu υποστήριζε. To Fine Gael στην Ιρλανδία ιδρύθηκε από τους φασίστες Blueshirts και μέσα σε δύο γενιές το, υποτιθέμενο, κοινωνικά συντηρητικό κόμμα είχε γίνει τόσο κοινωνικά φιλελεύθερο όσο το Αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα. Αντί να ανατρέψουν τους διεφθαρμένους ολιγάρχες του καθεστώτος του Κιέβου που ανέλαβαν την εξουσία το 2014 και να απελευθερώσουν την Ουκρανία από την ξένη επιρροή, το τάγμα Azov, ο Δεξιός Τομέας(Right Sector) και άλλες ουκρανικές φασιστικές οργανώσεις κατέληξαν να ευθυγραμμιστούν με αυτήν την κυβέρνηση. Φτάνοντας στο σημείο όχι μόνο να δέχονται προμήθειες και εκπαίδευση από τις Σιωνιστικές δυνάμεις Κατοχής και το ΝΑΤΟ αλλά στη συνέχεια έφτασαν στο σημείο να καθαρίσουν τελικά τις ομάδες τους από κάθε ιδεολογική αφοσίωση στον φασισμό. Τα σύμβολα διατηρήθηκαν αλλά οι παγκοσμιοποιητές και οι φιλελεύθεροι κέρδισαν τον αγώνα να ξαναφτιάξουν αυτές τις ομάδες με χρήσιμους ηλίθιους έτοιμους να πεθάνουν για την Δύση.

Κάθε φορά που οι φασίστες κέρδιζαν την εξουσία, τους άφηναν αρκετό καιρό έτσι ώστε να βοηθήσουν στην οργάνωση της εργατικής τάξης και στη συνέχεια οι ίδιοι συντρίβονταν από τις καπιταλιστικές δυνάμεις. Το μόνο διαρκές αντικαπιταλιστικό και αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο που έχει αποδειχθεί επιτυχημένο ξανά και ξανά είναι αυτό του μαρξισμού, όχι του φασισμού. Η Κίνα, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, η Κούβα, το Βιετνάμ και άλλα σοσιαλιστικά έθνη δείχνουν ότι ακόμη και ενάντια στο σχεδόν απεριόριστο πολεμικό υλικό και τις επιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος, ο σοσιαλισμός μπορεί να επικρατήσει έναντι όλων των εχθρών. Οι κριτικές μου στον φασισμό και την ακροδεξιά δεν είναι κατηγορίες κατά της πεποίθησης κάποιων ατόμων ότι θέλουν να διατηρήσουν την ταυτότητα, τον πολιτισμό και την κληρονομιά τους, πιστεύω απλώς ότι η συνεργασία των τάξεων του φασιστικού μοντέλου καταλήγει μόνο με προδοσία. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να βασίζονται στην άρχουσα τάξη για να εκπληρώσουν τις υποτιθέμενες εθνικές τους υποχρεώσεις απέναντι στο προλεταριάτο. Αν θέλουμε να απελευθερωθούμε και να σώσουμε τον λαό μας, πρέπει να διεξάγουμε ταξικό πόλεμο ως συστατικό αυτής της επανάστασης. Ο εθνικομπολσεβικισμός, για μένα, παρέχει το καλύτερο μοντέλο για τη διατήρηση της εθνικής ακεραιότητας διασφαλίζοντας παράλληλα την απελευθέρωση από τα παράσιτα της καπιταλιστικής τάξης.

Ιστορικά στην Αμερική υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για την προλεταριακή πολιτική. Οι αρχικοί «κόκκινοι» ήταν επαναστάτες σοσιαλιστές που συμμετείχαν σε πολυάριθμους εργατικούς αγώνες και οργανωτές, όπως ο Γιουτζίν Ντεμπς, είχαν τρομερή επιτυχία στις προσπάθειές τους. Δύο «Red Scares» και ο Ψυχρός Πόλεμος, σε συνδυασμό με την κυβερνητική καταστολή, έχουν αποδυναμώσει κάθε αληθινό σοσιαλιστικό κίνημα στην Αμερική. Η έκκληση της υποψηφιότητας του Ντόναλντ Τραμπ το 2016 και η εξεγερτική εκστρατεία του γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς κατέκτησαν εθνική προβολή, και στις δύο περιπτώσεις, λόγω των φιλολαϊκών οικονομικών αλλαγών που πρότειναν. Κατά την πεποίθησή μου, ο εθνικομπολσεβικισμός έχει ένα σπίτι ανάμεσα στις εκμεταλλευόμενες αλλά και στις κοινωνικά συντηρητικές μάζες. Πρέπει απλώς να περάσουμε το μήνυμα στον λαό.

3) Για τους Ευρωπαίους εθνικιστές -και κυρίως για τους Έλληνες- το κράτος των Η.Π.Α. γίνεται αντιληπτό ως ο δυναστικός ιμπεριαλιστικός μηχανισμός της παγκοσμιοποίησης που α) αλλοιώνει τις ταυτότητες των εθνών του κόσμου, με το να καθιερώνει σχεδόν παγκοσμίως τον  πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κανόνα του καπιταλιστικού υλιστικού φιλελευθερισμού και β) απομυζεί τον εθνικό πλούτο των χωρών μας, στερώντας τους την γεωπολιτική τους ελευθερία μέσω της παρουσίας των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων και της άμεσης εμπλοκής των αμερικανικών πρεσβειών στο πολιτικό γίγνεσθαι κάθε χώρας. Πως βλέπουν τον παγκόσμιο ρόλο του αμερικανικού κράτους οι Αμερικανοί εθνικιστές;

Οι περισσότεροι Αμερικανοί εθνικιστές αναφέρονται στην κυβέρνησή μας ως ZOG, ή «Σιωνιστική Κατοχική Κυβέρνηση». Είτε μιλάμε για εσωτερική είτε για εξωτερική πολιτική, οι ελίτ στην Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη επιδιώκουν να καταπιέσουν εμάς, τον αμερικανικό λαό, όπως κάνουν και στους διάφορους λαούς του κόσμου. Κανένας Αμερικανός εθνικιστής που σέβεται τον εαυτό του δεν θέλει μια ιμπεριαλιστική αμερικανική κυβέρνηση, αντ' αυτού υποστηρίζει το μοντέλο του Τσαρλς Λίντμπεργκ και την ιδέα μίας «Αμερικής Φρουρίου»(Fortress America) όπου μπορούμε να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας από εξωτερικές απειλές, ενώ δεν ανακατευόμαστε στις υποθέσεις άλλων εθνών.

4) Κατά τα τελευταία δεκαπέντε και πλέον χρόνια βλέπουμε ότι στις Η.Π.Α. ο εθνικιστικός χώρος υπέστη ένα σφιχταγγάλιασμα από μηχανισμούς της εξουσιαστικής Δεξιάς. Μέσα σε λίγα χρόνια οι πιο παραδοσιακές οργανωτικές ιδέες και ομάδες μειώθηκαν για να ξεφυτρώσουν «νεοδεξιά» δίκτυα τύπου alt right, που ενσωμάτωσαν κάποιες εθνικιστικές θέσεις στην ρεπουμπλικανική καπιταλιστική πολιτική αντίληψη των πραγμάτων. Κατά την γνώμη μας το αποτέλεσμα ήταν να εκφυλιστεί η όποια διαύγεια υπήρχε στον χώρο των εθνικιστικών ιδεών και να προκύψει ένα μεταμοντέρνο Δεξιό ιδεολογικό πλαίσιο που απορρόφησε, σταδιακά, τον εθνικιστικό χώρο σε συστημικές πολιτικές πρακτικές. Δυστυχώς, εφόσον οι Η.Π.Α. αποτελούν τον πολιτιστικό μηχανοδηγό του δυτικού κόσμου, το παράδειγμα αυτό απλώθηκε και στην Ευρώπη. Μέσα σε λίγα χρόνια παλιοί εθνικιστές μετατοπίστηκαν σε νεοδεξιούς σχηματισμούς, διατηρώντας μόνο την παλιά τους αντιμεταναστευτική ρητορική και αντικαθιστώντας όλες τις υπόλοιπες παραδοσιακές εθνικιστικές ιδεολογικές γραμμές με γονυκλισίες στις δυνάμεις της αγοράς και του κεφαλαίου. Θεωρείς ότι η υποχώρηση της παραδοσιακής εθνικιστικής ιδεολογίας μπροστά στην alt right επίθεση ήταν σχεδιασμένη από εξουσιαστικούς μηχανισμούς που ήθελαν να εκφυλίσουν τον εθνικισμό σε μια ελεγχόμενη από την καπιταλιστική εξουσία, φαινομενικά ακραία, εκδοχή της καπιταλιστικής Δεξιάς, προκειμένου να αποσυμπιεστεί η κοινωνική ένταση και να απορροφηθούν ανώδυνα για το σύστημα εξουσίας τα εθνικιστικά αιτήματα ή πιστεύεις ότι συνέβη κάτι διαφορετικό; 

Πιστεύω ότι είναι πολύ ξεκάθαρο ότι ο Ντόναλντ Τραμπ υπάρχει στον αμερικανικό πολιτικό χώρο για να διαιωνίσει τις ίδιες πολιτικές με τους «σκληρούς δεξιούς» πολιτικούς της Ευρώπης, ως δικλείδα ασφαλείας από τις κυρίαρχες ελίτ για να σταματήσει κάθε αληθινή εθνικιστική οργάνωση. Όπως ο Τραμπ δεν σταμάτησε τη μετανάστευση, έτσι συνέβη και με την Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα ή την Μελόνι στην Ιταλία ή με άλλους παρόμοιους πολιτικούς. Το Σύστημα εργάστηκε για να συντρίψει οργανώσεις που αποτελούσαν απειλή. Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι συχνά την ταινία American History X, μια ταινία που έχουν παρακολουθήσει οι περισσότεροι Αμερικανοί. Ενώ η ταινία περιγράφει έναν νεαρό άνδρα που εντάσσεται σε μια συμμορία skinhead, πηγαίνει στη φυλακή και στη συνέχεια εγκαταλείπει το κίνημα, κανείς δεν συζητά γιατί δημιουργήθηκε η οργάνωση εξ αρχής. Η αφήγηση του μικρότερου αδερφού του κύριου χαρακτήρα στην αρχή της ταινίας περιγράφει ότι τα μικρά λευκά παιδιά υφίστανται εκφοβισμό και παρενόχληση από άλλες εθνοτικές συμμορίες, έτσι σχημάτισαν τις ομάδες των skinhead για να αμυνθούν. Η κύρια επιχειρηματολογία που διατυπώνετε από τον χαρακτήρα του Έντουαρντ Νόρτον σχετικά με τον οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο στις κοινότητες της λευκής εργατικής τάξης, για την μετανάστευση, τις εξωτερικές αναθέσεις (outsourcing), των παρακμασμένων προοπτικών εργασίας και μιας κυβέρνησης που δεν έχει καμία επαφή με την εργατική τάξη αγνοούνται στο αφηγηματικό τόξο της ταινίας. Αυτά τα κίνητρα και οι μονόλογοι υπάρχουν στην ταινία για να δείξουν το πως σκέφτεται κάποιο είδους μανιακού κακοποιού αντί να υπάρχουν για να προκαλέσουν σκέψη για το πώς η σύγχρονη αμερικανική κοινωνία και η οικονομία έχουν ουσιαστικά εγκαταλείψει στο έρεβος εκατομμύρια ανθρώπους. Όπως δηλώνει και ο Ντέρικ Βίνιαρντ, «Ποιος ενδιαφέρεται; Η κυβέρνησή μας δεν κάνει τίποτα ... Δεν υπάρχει τίποτα αστείο σε αυτό που περνάμε, αυτό αφορά τη ζωή σας και τη δική μου. Αυτό έχει να κάνει με αξιοπρεπείς, σκληρά εργαζόμενους Αμερικανούς που δεν τα βγάζουν πέρα και καταλήγουν να τους πηδάνε επειδή η κυβέρνησή τους νοιάζεται περισσότερο για τα συνταγματικά δικαιώματα ανθρώπων που δεν είναι καν πολίτες αυτής της χώρας. Στο άγαλμα της ελευθερίας λέει: «δώσε μου τον κουρασμένο, τον πεινασμένο, τον φτωχό σου», είναι οι Αμερικανοί που είναι κουρασμένοι, πεινασμένοι και φτωχοί » .

Μπορεί κάποιος να οδηγήσει μέσα από τις κοιλότητες του Κεντάκι ή της Δυτικής Βιρτζίνια, τις ετοιμοθάνατες βιομηχανικές πόλεις της Πενσυλβάνια, ή τις, κατάμεστες από οπιοειδή, μικρές πόλεις της αμερικανικής Δύσης και να μην καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι εκεί έχουν χρησιμοποιηθεί και εκμεταλλευτεί από μεγάλες επιχειρήσεις και την κυβέρνηση στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους έτσι ώστε μετά να πεταχτούν σαν σκουπίδια; Οι άνθρωποι εκεί έχουν κάθε λόγο να είναι αναστατωμένοι, να είναι θυμωμένοι, και η αμερικανική Αριστερά κοιτάζει υποτιμητικά αυτούς τους ανθρώπους καθώς κάθονται στα προάστια και στα γραφεία τους, αποκαλώντας τους «ρατσιστές», «Λευκά σκουπίδια», «Βλάχους» και άλλα απαξιωτικά ονόματα.

Η Αμερικανική Δεξιά, στις δεξαμενές σκέψης (think tanks) της Ουάσιγκτον και στις αίθουσες συνεδριάσεων μεγάλων επιχειρήσεων δεν έχει επίσης καμία χρήση για τη λευκή εργατική τάξη, εύχεται να πεθάνει κυριολεκτικά από τη μιζέρια. Ο συγγραφέας του National Review, Kevin Williamson, έγραψε το 2016 σχετικά με τις υποφέρουσες κοινότητες της λευκής εργατικής τάξης ότι η αλήθεια για αυτές τις δυσλειτουργικές κοινότητες μειωμένης κοινωνικής κινητικότητας είναι ότι τους αξίζει να πεθάνουν. Οικονομικά, λειτουργούν ως ζημιογόνα περιουσιακά στοιχεία. Ηθικά είναι ανυπεράσπιστοι. Ξεχάστε όλους τους φτηνούς θεατρινισμούς a la Bruce Springsteen. Ξεχάστε τον σεβασμό σας σχετικά με τις μαχόμενες εργοστασιακές πόλεις του Rust Belt και τις θεωρίες συνωμοσίας σας σχετικά με τους πονηρούς Ανατολίτες που κλέβουν τις δουλειές μας. Ξεχάστε την ριμάδα παραγωγή γύψου των πόλεων σας και, αν έχει πρόβλημα με αυτά που λέω, ξεχάστε και τον Εντ Μπερκ. Η λευκή αμερικάνικη κατώτερη τάξη βρίσκεται στο στόχαστρο μιας μοχθηρής, εγωιστικής κουλτούρας της οποίας τα κύρια προϊόντα είναι η μιζέρια και οι χρησιμοποιημένες βελόνες ηρωίνης.

Είναι δεδομένο ότι και οι δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος απεχθάνονται τη λευκή εργατική τάξη και το να μην το αποδέχεται κάποιος αυτό σημαίνει ότι δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Δεν είναι περίεργο γιατί αυτές οι περιοχές ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ. Υποσχέθηκε τουλάχιστον κάτι διαφορετικό από τον αργό θάνατο λόγω του status quo. Και οι δύο πλευρές, των εγκεκριμένων από τον καπιταλισμό πολιτικών κομμάτων, έχουν περάσει χρόνια κοιτάζοντας άναυδοι την άνοδο του νατιβιστικού αισθήματος μεταξύ των Λευκών που ανήκουν στην εργατική τάξη, γιατί βασικά αυτά τα κόμματα έχουν τη λευκή εργατική τάξη και τις έγχρωμες κοινότητες της εργατικής τάξης, ακριβώς εκεί που τις θέλουν. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από όταν ο Τζέιμς Κόνολι έγραψε οι κυβερνήσεις στην καπιταλιστική κοινωνία δεν είναι παρά επιτροπές πλουσίων για τη διαχείριση των υποθέσεων της καπιταλιστικής τάξης. Η κυβέρνησή μας είναι μια ολιγαρχία του πιο ακατέργαστου είδους, που ενδιαφέρεται ελάχιστα για τις ζωές, την υγεία και την ευημερία των πολιτών. Προκειμένου να σταματήσει ο ανήσυχος και αποξενωμένος πληθυσμός από την εξέγερση, έχουν μπει οι δικλείδες ασφαλείας, ενώ έχει ενισχυθεί η ταυτόχρονη καταστολή κατά των εθνικιστών.

5) Παρατηρώ τελευταία ότι πολλά άτομα τα οποία αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι του αμερικανικού Alt-right έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της Ε.Ε του ΝΑΤΟ και του πολέμου της Ουκρανίας; Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύεις ότι ξεκίνησαν έχοντας πραγματική αγάπη για τους Αμερικάνους ευρωπαϊκής καταγωγής και αλλοιώθηκαν στην πορεία ή εξαρχής ο ρόλος τους ήταν ύποπτος;

Πολλοί πρώην λευκοί εθνικιστές ή άτομα του Alt-Right απλώς καταδικάζουν τους πρώην συντρόφους τους ή υιοθετούν μοντέρνες απόψεις, όπως κάνει ο Richard Spencer τα τελευταία χρόνια, αντί να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα και να καταλάβουν ότι ο φόβος, το άγχος και η ανάγκη να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τον κόσμο είναι θεμελιωδώς σωστός. Το καπιταλιστικό σύστημα αλέθει εκατό τοις εκατό τους λευκούς ανθρώπους της εργατικής τάξης στο χώμα, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υποφέρουν μόνο οι λευκοί άνθρωποι της εργατικής τάξης, αλλά όλοι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης. Οι λευκοί εθνικιστές στη σκέψη μου έχουν ένα μέρος του παζλ. Το πραγματικό εύρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει όχι μόνο η εργατική τάξη στην Αμερική αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο είναι ακόμη πιο τρομακτικό και φρικτό από τη, συχνά καταστροφολογική, λευκή εθνικιστική ρητορική.

Ο αστικός «εθνικισμός» βασίζεται στον σοβινισμό και την ξενοφοβία. Οι καπιταλιστές ενθαρρύνουν αυτού του είδους τον «εθνικισμό» για να ξεγελάσουν τους εργάτες για να πολεμήσουν και να σκοτώσουν τους συναδέλφους τους από άλλα έθνη. Η Παρισινή Κομμούνα του 1871 δείχνει τη ρηχότητα του αστικού «εθνικισμού». Όταν η Γαλλία και η Πρωσία βρίσκονταν σε πόλεμο, όπως συνέβαινε συχνά, οι βασιλιάδες και τα επιχειρηματικά συμφέροντα και των δύο πλευρών ενθάρρυναν τους αγρότες, τους εργάτες εργοστασίων, τους ανθρακωρύχους και τους αγρότες τους να συμμετέχουν στον πόλεμο για λόγους εθνικής υπερηφάνειας και να σκοτώσουν τους αντίπαλους εργάτες τους. Μόλις εγκαταστάθηκε η αυτόνομη Κομμούνα του Παρισιού, οι ηγέτες της Γαλλίας και της Πρωσίας υπέγραψαν ειρηνευτική συμφωνία και έστειλαν τους στρατιώτες τους να συντρίψουν την Παρισινή Κομμούνα, δείχνοντας ότι οι εκκλήσεις στον πατριωτισμό ήταν μόνο ένα εργαλείο για να παρακινήσουν τους στρατιώτες τους για τις διαμάχες των ισχυρών , και μόλις απειλήθηκε η εξουσία των βασιλιάδων και των οικονομικών τους συμφερόντων, το ταξικό συμφέρον της αστικής τάξης ξεπέρασε κάθε άλλη αντιπαλότητά της. Νομίζω ότι πολλά άτομα του Alt-Right μπήκαν στο κίνημα με καλούς σκοπούς, αλλά έχουν διαφθαρεί από το τραγούδι της σειρήνας του αστικού «εθνικισμού» και του κοσμοπολιτισμού.

Ο κοσμοπολιτισμός συνοψίζεται καλύτερα ως η τρέχουσα νεοφιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων, όπου οι πολιτικές υποστηρίζουν την απομάκρυνση όλων των πολιτιστικών, θρησκευτικών και γενικότερων παραδόσεων του προλεταριάτου. Ο κοσμοπολιτισμός είναι η ιδεολογική αντανάκλαση του καπιταλιστικού συστήματος. Η παγκοσμιοποίηση είναι μια από τις καθοριστικές αρχές του κοσμοπολιτισμού, που επιδιώκει στη σύγχρονη εποχή να μετατρέψει ολόκληρο τον κόσμο σε μια μεγάλη Αμερική, μια μεγάλη «πόλη» που θα ανήκει στην καπιταλιστική τάξη και όπου η εργατική τάξη θα αναγκάζεται να υπηρετήσει τους τραπεζικούς και τους επιχειρηματίες. Προκειμένου να παραμείνουν στο Twitter, να τους παίρνουν συνεντεύξεις από τα μέσα ενημέρωσης και να έχουν μια θέση στην κοινωνία, τραγικά, πάρα πολλοί πρώην σύντροφοι έχουν εγκαταλείψει τις αρχές τους και τους ανθρώπους τους για να προωθήσουν την ατζέντα του ΝΑΤΟ και του Ατλαντισμού.

6) Στην συνείδηση των Ελλήνων εθνικιστών η περίπτωση του Τραμπ έγινε αντιληπτή ως ένα μέρος του ευρύτερου σχεδιασμού προκειμένου να εκφυλιστεί ο εθνικισμός σε μια καπιταλιστική καρικατούρα. Μολονότι η άνοδός του στην προεδρία είχε δημιουργήσει προσδοκίες σε μεγάλη μερίδα παραδοσιοκρατών και εθνικιστών της Ευρώπης, τελικά φάνηκε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστούν αληθινά εθνικιστικές πολικές στο φιλελεύθερο εξουσιαστικό πλαίσιο του κράτους που οδηγεί την παγκοσμιοποίηση. Η προεδρία του Τραμπ, πέρα από κάποιες ρητορικές διαμάχες με τους λίμπεραλς, δεν επέδειξε τόλμη και θέληση να ορθώσει ουσιαστική αντίσταση στους βασικούς μοχλούς εξουσίας της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ούτε με το ισχυρό τραπεζικό και χρηματοοικονομικό κεφάλαιο διανοήθηκε ποτέ να συγκρουστεί ο Τραμπ, ούτε την προτεραιότητα στην συνεργασία με χώρες όπως το Ισραήλ και η Τουρκία τόλμησε να αμφισβητήσει, και πολύ περισσότερο ούτε τον πολιτιστικό εκφυλισμό που προωθεί παγκοσμίως το χυδαίο φιλελεύθερο life style της αμερικανικής βιομηχανίας του θεάματος φρόντισε να χαλιναγωγήσει για να προκρίνει κάποιο παραδοσιοκρατικό πολιτιστικό αντίβαρο. Ο ίδιος ο Τραμπ ήταν συνυφασμένος με αυτή την life style παρακμή. Πως έγινε αντιληπτός στον αμερικανικό εθνικιστικό χώρο και, ιδίως, πως έχει αποτιμηθεί ως πολιτικός σήμερα, που έχετε την εμπειρία της προεδρίας του;

Έχετε απόλυτο δίκιο ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, παρ' όλη τη ρητορική του, δεν έκανε τίποτα για να πολεμήσει πραγματικά την αμερικανική άρχουσα τάξη και το φιλελεύθερο κατεστημένο. Ως έχει, ουσιαστικά δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες για τους εργαζόμενους, όπου οι περισσότεροι από εμάς είμαστε μια βλάβη αυτοκινήτου, μία ασθένεια ή μία οικονομική ύφεση μακριά από το να ζούμε στο δρόμο και να ψάχνουμε στα σκουπίδια για να ταΐσουμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Όλα αυτά στην πλουσιότερη αυτοκρατορία στην παγκόσμια ιστορία, με τεχνολογία που ο Ιούλιος Βερν και άλλοι πρώιμοι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας δεν μπορούσαν καν να ονειρευτούν. Αλλά κάθε βράδυ μέσα στη φασαρία της διαρκούς οικονομικής παραγωγής και κατανάλωσης, ακούγονται κραυγές πεινασμένων παιδιών και απελπισμένοι άντρες και γυναίκες. Η Αμερική δεν είναι μια δίκαιη κοινωνία, αυτό δεν θα μπορούσαμε να το πούμε ούτε για αστείο. Ο Τραμπ έκανε την περιουσία του από την εκμετάλλευση του προλεταριάτου και δεν έκανε καμία κίνηση για να αλλάξει το σύστημα που τον έκανε πλούσιο.

Η Αμερική από την ίδρυσή της ήταν πάντα μια «μεγάλη εταιρεία», μια καπιταλιστική αυτοκρατορία που υπάρχει για να βγάλει χρήματα για λίγους. Η Αμερική είναι πραγματικά ο Μεγάλος Σατανάς, η βάση από την οποία οι δυνάμεις του πολέμου, της εκμετάλλευσης, του μίσους και της απληστίας δρουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μια συλλογή αποικιών, αυτές οι αποικίες υπήρχαν με μοναδικό σκοπό να βγάλουν χρήματα τόσο για εταιρείες όσο και για τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Η κοινωνία των αποικιών είχε ενσωματωμένη την καταπίεση και την εκμετάλλευση, με τους Αφρικανούς σκλάβους και τους λευκούς υπηρέτες να αποτελούν την προλεταριακή κατώτερη τάξη. Οι λευκοί άποικοι που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή ωθήθηκαν σε σύγκρουση με τους ιθαγενείς Αμερικανούς καθώς επεκτάθηκαν στη Δύση, κάτι που υποστήριξαν οι ελίτ των αποικιών (και αργότερα οι Ηνωμένες Πολιτείες), έχοντας το λευκό προλεταριάτο να πολεμά και να πεθαίνει για γη και πόρους που οι δυνάμεις του κεφαλαίου θα μπορούσαν στη συνέχεια να καταβροχθίσουν, δημιουργώντας έτσι έναν κύκλο λευκών αποίκων που ωθούνταν όλο και πιο δυτικά. Αυτά τα λευκά προλεταριάτα θεωρούνταν αναλώσιμα από τις ελίτ, κάτι το οποίο παρέμεινε και αμετάβλητο τα τελευταία τετρακόσια χρόνια.

Από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών, έγινε μια επανάσταση, υποτίθεται, στις αρχές της «καμίας φορολόγησης χωρίς εκπροσώπηση», η οποία μπορούμε να δούμε ότι είναι ένα καταφανές ψέμα. Οι περισσότεροι Αμερικανοί, ούτε καν οι Λευκοί, δεν μπορούσαν να ψηφίσουν στις πρώτες μέρες της Αμερικανικής δημοκρατίας. Βετεράνοι του Ηπειρωτικού Στρατού και άλλοι αγρότες στην Πενσυλβάνια και σε άλλες παραμεθόριες περιοχές που φορολογούνταν χωρίς ψήφο σε πολλές περιπτώσεις, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ στην «Εξέγερση του Ουίσκι» (Whiskey Rebellion) του 1791. Οι πρώτες μέρες της δημοκρατίας ξεπλύθηκαν με το αίμα αθώων που προσπαθούσαν να βρουν δικαιοσύνη, και λίγα έχουν αλλάξει από τότε.

Για να αποκτήσετε οικονομική και πολιτική δύναμη στην Αμερική, πρέπει να επιθυμείτε να υπερασπιστείτε αυτό το αιωνόβιο σύστημα καταστολής και εκμετάλλευσης. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι απλώς το νεότερο παράδειγμα ψεύτο-λαϊκιστή που μπορεί να προβληθεί για να αποπλανήσει την εργατική τάξη, ενώ οι ελίτ απασχολούνται με την ενίσχυση της εξουσίας και του ελέγχου τους πάνω μας.

7) To 2017 έγινες γνωστός ως οργανωτής μέρους των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας για την αποκαθήλωση αγαλμάτων και συμβόλων της ιστορίας του αμερικανικού νότου στο Σάρλτοτσβιλ. Στους Ευρωπαίους παραδοσιοκράτες προκάλεσε συγκίνηση η βραδινή συγκέντρωση, υπό το φως κεριών και πυρσών, που πραγματοποιήθηκε κάτω από το άγαλμα του στρατηγού Λη. Δυστυχώς όμως η κατάσταση ξέφυγε εκτός ελέγχου. Σε συγκρούσεις των παραδοσιοκρατών με φιλελεύθερους και αντιφασίστες αντιδιαδηλωτές υπήρξαν θύματα. Μπορείς να μας δόσεις μια εικόνα ως ένας εκ των ανθρώπων που είχε άμεση συμμετοχή στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, του τί συνέβη σε εκείνες τις συγκεντρώσεις ώστε να εκτραχυνθεί τόσο η κατάσταση;  Πόσο μαζικές ήταν οι συγκεντρώσεις εκατέρωθεν; Πέρα από τις οργανωμένες πολιτικές ομάδες που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις και στις αντισυγκεντρώσεις, πόσο μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης των πολιτών που δεν είναι πολιτικά ενεργοί; Ποιων το μέρος πήρε η κοινή γνώμη;

Είναι πρώτα σημαντικό, όταν συζητάμε για τη συγκέντρωση στο Charlottesville, να κατανοήσουμε τις συνθήκες που οδήγησαν στη συγκέντρωση. Η πόλη του Charlottesville, όπως πολλές στο Νότο εκείνη την εποχή, εργαζόταν για να διαλύσει και να καταστρέψει τα αγάλματα των νεκρών της Συνομοσπονδίας μας. Ως απόγονος βετεράνων της Συνομοσπονδίας, η επίθεση στην κληρονομιά μας και στα σύμβολα των προγόνων μας ήταν μια ιδιαίτερη προσβολή. Οι ριζοσπάστες φιλελεύθεροι ταραξίες ήταν ξεκάθαροι ότι ήθελαν να ξεθάψουν τους ήρωές μας από τα κοιμητήριά τους, ενώ η Antifa ταξίδευε σε όλο το Νότο για να βεβηλώσει τους τάφους των Συνομοσπονδιακών μας νεκρών. Οι φιλελεύθεροι και οι συντηρητικοί πολιτικοί συνεργάστηκαν τα τελευταία χρόνια για να κάνουν ό,τι μπορούν για να διαγράψουν την κληρονομιά μας από την κοινή θέα. Η επανεγγραφή των σχολικών προγραμμάτων, οι ατελείωτες ταινίες για το πόσο ένοχοι είναι οι Λευκοί, όπως και οι παραγωγές μέσων ενημέρωσης εναντίον μας, και τώρα η κυριολεκτική προσπάθεια να καταστρέψουνε τα πολιτιστικά μας σύμβολα, είναι όλα μέρος μιας γενοκτονικής εκστρατείας για την εξάλειψη του αμερικανικού πληθυσμού που ίδρυσε την πατρίδα μας.

Η υπεράσπιση των μνημείων της Συνομοσπονδίας, το οποίο δεν είναι μόνο ένα ζήτημα για τους Νότιους, είναι ένα θέμα που επηρεάζει όλους τους λευκούς άνδρες και γυναίκες στην Αμερική. Αφού τελειώσει το Σύστημα από τα Συνομοσπονδιακά μνημεία τα οποία θέλει να γκρεμίσει, θα έρθουν για όλα τα αμερικανικά μνημεία και σύμβολα. Ήδη το φιλελεύθερο κατεστημένο έχει ασχοληθεί με τη μετονομασία δρόμων, σχολείων και κυβερνητικών κτιρίων που είχαν ονόματα από οποιονδήποτε Λευκό που απέρριψε την παραφροσύνη του φιλελευθερισμού ή της πολυπολιτισμικότητας. Η σημαία της Συνομοσπονδίας έχει επίσης γίνει σύμβολο των ανθρώπων ευρωπαϊκής καταγωγής σε όλο τον κόσμο. Οτιδήποτε αντιπροσωπεύει λευκούς άνδρες και γυναίκες που αντιστέκονται στη γενοκτονία και την πολιτική κατοχή πρέπει, στα μάτια του εχθρού, να καταστραφεί, μήπως και η γενιά μας ή και οι μελλοντικές γενιές εμπνευστούν από τις θυσίες αυτών των ανδρών και συνεχίσουν τον σκοπό τους. Δηλαδή, το να αγωνίζονται για τον λαό μας.

Όπως έγραψε ο Τζορτζ Όργουελ το 1984, και αν όλοι οι άλλοι αποδέχονταν το ψέμα που επέβαλε το Κόμμα –αν όλα τα αρχεία έλεγαν την ίδια ιστορία– τότε το ψέμα πέρασε στην ιστορία και έγινε αλήθεια. «‘Οποιος ελέγχει το παρελθόν», έγραφε το σύνθημα του Κόμματος, «ελέγχει το μέλλον: όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν». Η καταστροφή των ηρώων μας, το ξαναγράψιμο της ιστορίας και η εμφύτευση της αντι-λευκής ατζέντας στη συνείδηση των μελλοντικών γενεών είναι το κλειδί για την εκπλήρωση της καταστροφής του λαού μας και της ίδιας μας της ύπαρξης, όχι μόνο στο μέλλον, αλλά και στο παρελθόν. Κάθε άγαλμα που γκρεμίζει ο εχθρός είναι ένα δώρο που οφείλουμε στα παιδιά μας και που τους το κλέβουν. Οι σύγχρονοι Αμερικανοί δεν πρέπει να τους επιτρέψουν να απομακρύνουν τον λαό μας από εκείνους που έδωσαν την ζωή τους και ακρωτηριάστηκαν για χάρη μας. Θεωρήθηκε τότε ότι ήταν ανάγκη να υποστηρίξουμε τα μνημεία μας, και πρέπει, πάνω απ' όλα, να σταθούμε περήφανα για τις αρχές που υποστήριζαν οι πρόγονοί μας. Αυτή η μάχη δεν είχε να κάνει με το αποτέλεσμα του Εμφυλίου Πολέμου, αλλά με την ικανότητα των Αμερικανών να υπερηφανεύονται για την εθνική τους ταυτότητα και κληρονομιά.

Καθώς αφαιρέθηκαν περισσότερα αγάλματα, έγινε σαφές ότι χρειαζόταν μεγάλη διαμαρτυρία. Οι συντηρητικοί, πρόθυμοι να αποδείξουν ότι δεν ήταν «ρατσιστές», ενώθηκαν με τους φιλελεύθερους υποστηρίζοντας την απομάκρυνση των μνημείων μας και την εκ νέου ταφή των νεκρών μας σε άλλα κοιμητήρια. Δεν υπήρχε άλλη πολιτική δύναμη να αμφισβητήσει την αφαίρεση των ιστορικών μας συμβόλων, έτσι ένας ευρύς συνασπισμός του πραγματικού Αμερικανικού Συντηρητισμού αποφάσισε να συγκεντρωθεί για να τοποθετηθεί.

Το μείζον ζήτημα, ωστόσο, ήταν ότι το Charlottesville είναι η πιο φιλελεύθερη πόλη στο Νότο εάν κάποιος κοιτάξει τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους. Από την αρχή, η αστυνομία της πόλης και το δημοτικό συμβούλιο συνεργάστηκαν για να αρνηθούν το βασικό μας δικαίωμα, όπως αναφέρεται στο πρώτο άρθρο του Αμερικανικού Συντάγματος, να διοργανώσουμε μια νόμιμη διαδήλωση. Όταν η πόλη ηττήθηκε στο δικαστήριο, ο αρχηγός της αστυνομίας ακολούθησε την εξής πολιτική, εν αγνοία μας. Η αστυνομία θα κατέβαινε στον δρόμο και δεν θα εμπόδιζε τους αντιφασίστες να επιτεθούν στη συγκέντρωση μας. Αν και αυτό επιβεβαιώθηκε από τους ανεξάρτητους ερευνητές που προσέλαβε η πόλη μετά την πορεία, αυτή η είδηση δεν έγινε ποτέ ευρέως γνωστή. Ενώ φτάσαμε στο Charlottesville με νόμιμη άδεια συγκέντρωσης, η αστυνομία και οι αιρετοί αξιωματούχοι της πόλης συνωμότησαν με αντιφασίστες για να δημιουργήσουν ταραχές, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον όπου η πόλη θα μπορούσε να κηρύξει την συγκέντρωση ως «παράνομη» και να τερματίσει βίαια την επιτρεπόμενη διαμαρτυρία μας.

Κάθε πλευρά είχε αρκετές χιλιάδες διαδηλωτές και ακτιβιστές, παράλληλα με την παράταξη τοπικής, πολιτειακής και ομοσπονδιακής αστυνομίας μαζί με μια μονάδα στρατιωτών του στρατού της Εθνικής Φρουράς. Εξαιτίας της διαφθοράς των υψηλά ιστάμενων, σημειώθηκαν περιστατικά βίας. Κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί πλήρως αν η αστυνομία είχε κάνει τη δουλειά της και μας επέτρεπε να πραγματοποιήσουμε τη συγκέντρωση μας όπως θέλαμε. Η γενική κοινή γνώμη που ακολούθησε τη συγκέντρωση ήταν εναντίον μας, αλλά αυτό, πιστεύω, οφειλόταν στα ψέματα που είπαν τα μέσα ενημέρωσης για το γεγονός.

8) Η εντύπωση που σχηματίστηκε στην Ελλάδα είναι ότι τα επεισόδια του Σάρλοτσβιλ υποκινήθηκαν από το βαθύ κράτος των Η.Π.Α προκειμένου να προκληθεί μια πολιτική ήττα του Τραμπ. Η λογική της προβοκάτσιας ήταν εμφανής. Το βαθύ κράτος θα προωθούσε μια πρόκληση σε ένα θέμα πολύ ευαίσθητο για τους συντηρητικούς Αμερικανούς. Αυτοί θα αντιδρούσαν οργισμένα. Η οργισμένη αντίδραση θα πυροδοτούσε αντιδράσεις και επεισόδια. Το σύστημα εξουσίας θα μετέφερε την δημόσια συζήτηση στο βολικό θέμα του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων. Έτσι, η κοινή γνώμη, αντί να δει την απόπειρα διαγραφής της ιστορικής μνήμης που προωθούσε το σύστημα εξουσίας, θα εστίαζε την προσοχή της στις συγκρούσεις ανάμεσα σε εθνικιστές/παραδοσιοκράτες και φιλελεύθερους/αντιφασίστες διαδηλωτές. Η προπαγάνδα των ΜΜΕ θα φρόντιζε να προβάλει ως καλούς της υπόθεσης τους φιλελεύθερους και αντιφασίστες διαδηλωτές, η κοινή γνώμη θα τους υποστήριζε και ο Τραμπ θα βρισκόταν με την καυτή πατάτα διαχείρισης ενός δύσκολου ζητήματος στο χέρι.

Ήταν όντως έτσι ή συνέβη κάτι διαφορετικό;

Η απορία των Ελλήνων παραδοσιοκρατών είναι η εξής. Γιατί οι οργανωτές των διαδηλώσεων που υπερασπιστήκατε την παραμονή του αγάλματος δεν επιχείρησαν να μεταφέρουν την αντιπαράθεση του δημόσιου διαλόγου σε ένα πιο σωστό πεδίο; Δηλαδή, γιατί δεν έγινε μια απόπειρα να δειχτεί ότι η όλη αντιπαράθεση δεν ήταν θέμα ρατσισμού/αντιρατσισμού αλλά ένα θέμα ανάμεσα σε υπερασπιστές της παράδοσης και στην διεφθαρμένη φιλελεύθερη εξουσία η οποία μέσα από την απομάκρυνση μνημείων και την κατάργηση συμβόλων προωθούσε την αλλοίωση της εθνικής μνήμης και το σβήσιμο των παραδόσεων για να επιβάλει την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης;  Αν ο διάλογος είχε μεταφερθεί από το δίπολο ρατσισμός Vs αντιρατσιμός στο δίπολο παράδοση Vs παγκοσμιοποίηση δεν θα είχατε οι Αμερικανοί συναγωνιστές ένα στρατηγικό πλεονέκτημα;

Αν αληθεύουν αυτά που διαβάζουμε στο διαδίκτυο, στις πολιτείες του νότου υπάρχουν συντηρητικές οργανώσεις απογόνων αφροαμερικανών που υπηρέτησαν στον στρατό των νοτίων, κατά τον εμφύλιο, ως ιπποκόμοι, μάγειρες κλπ. Δεν θα ήταν πολιτικά ωφέλιμο να τις είχατε κινητοποιήσει υπέρ της παραμονής του αγάλματος του στρατηγού Λη; Αν κάποιοι αληθινοί συντηρητικοί αφροαμερικανοί έπαιρναν το μέρος σας, δεν θα καταφέρνατε να διαλύσετε το βασικό επιχείρημα της φιλελεύθερης εξουσιαστικής προβοκάτσιας;

Σίγουρα υπήρχε μια συνωμοσία, αυτό φάνηκε στη λεγόμενη “Heaphy Report”. Η έκθεση διαπίστωσε ότι αιρετοί αξιωματούχοι μαζί με την αστυνομία προκάλεσαν τη βία παρόλο που «η αστυνομία της πολιτείας της Βιρτζίνια αρνήθηκε να θέσει διοικητές στο έδαφος στη συγκέντρωση της 12ης Αυγούστου διαθέσιμους για συνεντεύξεις ή να παράσχει τα περισσότερα έγγραφα που ζητήθηκαν. Ανέφερε επίσης ότι ο αρχηγός της αστυνομίας του Charlottesville, Αλ Τόμας, διέγραψε σχετικά μηνύματα κειμένου και έκανε τους αστυνομικούς να φοβούνται για αντίποινα επειδή μίλησαν με τους ανακριτές».^[1] Ακόμη και με μια ενεργή αστυνομία και την επίσημη συγκάλυψη εκλεγμένων πολιτικών, ήταν σαφές ότι η κυβέρνηση ήθελε να υπάρχει βία και την οργάνωσε ενεργά, ώστε να υπάρξουν συγκρούσεις εκείνη την ημέρα.

Δεν θελήσαμε να αλλάξουμε ημερομηνία για την πορεία μας, κυρίως, επειδή είχαμε θυσιάσει πολύ χρόνο και χρήμα για να κερδίσουμε την άδεια να την πραγματοποιήσουμε στο Charlottesville. ‘Έγιναν νομικά έξοδα, δικαστικά έξοδα και δίκες για να υποστηρίξουμε το δικαίωμά μας για να διαμαρτυρηθούμε. Οφείλω να ομολογήσω ότι λίγοι, μπορεί και κανένας, από εμάς που διοργανώναμε την διαμαρτυρία πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση και η αστυνομία θα συνωμοτούσαν για να δημιουργήσουν μία σύγκρουση, όταν τα δικαστήρια είχαν αποφασίσει ότι είχαμε το δικαίωμα να διοργανώσουμε την εκδήλωση. Ήταν εντελώς ανήκουστο να συμβεί μια τέτοια συνωμοσία σε τόσο μεγάλη κλίμακα και μας έπιασαν εξ απήνης.

Υπήρξαν Αφροαμερικάνοι οι οποίοι ήρθαν στο πλευρό μας στο Charlottesville, μαζί με Ισπανοαμερικανούς, Ασιατοαμερικανούς και άλλους. Ενώ τα μέσα παρουσίαζαν την πλευρά μας ως αποκλειστικά Λευκή, αυτό απείχε παρασάγγας από την αλήθεια.

9) Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα; Επηρέασαν τις πολιτικές σου απόψεις; Στην Ελλάδα υπάρχει μια επαφή των ακροατών της rock και της heavy metal σκηνής με τον παραδοσιοκρατικό ρομαντικό εθνικισμό, καθώς και με άλλες ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Αλλά στην περίπτωση του εθνικισμού και της παραδοσιοκρατίας η προσέγγιση των Ελλήνων metalheads είναι, θα έλεγα, συγκεκαλυμμένη. Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες μουσικοί, παραγωγοί και αρθρογράφοι της heavy metal σκηνής που, μέσω της νεορομαντικής τους αισθητικής, αντιλαμβάνονται τις συνδέσεις με τον εθνικισμό αλλά διστάζουν να εκφραστούν δημόσια. Δικαιολογημένα, ασφαλώς, γιατί είναι εύλογο ότι φοβούνται τις αναμενόμενες επικοινωνιακές επιθέσεις και απειλές που θα υποστούν από αντιφασιστικά δίκτυα και από την μουσική βιομηχανία. Τι συμβαίνει στις Η.Π.Α.; Στην Ελλάδα υπάρχει η φήμη ότι αρκετοί Αμερικανοί που ζουν σε πολιτείες του νότου ακούνε παραδοσιακό rock, είναι μηχανόβιοι και υιοθετούν εθνικιστικές ιδέες. Ισχύει κάτι τέτοιο; Πως βλέπουν οι Αμερικανοί παραδοσιοκράτες την μουσική του σύγχρονου life-style ή ρεύματα όπως το hip-hop;

Ακούω κυρίως λαϊκή μουσική των Αππαλαχίων, παραδοσιακή κάντρι μουσική και λίγο μέταλ. Ποτέ δεν ασχολήθηκα πολύ με τις μουσικές υποκουλτούρες των εθνικιστικών κινημάτων. Σίγουρα υπάρχει ένα πιο συντηρητικό στέλεχος ακροατών μεταξύ των Νότιων οπαδών της ροκ και ορισμένων κατηγοριών του χέβι μέταλ, αλλά συχνά και για αυτούς, αυτό δεν παίρνει άλλες διαστάσεις πέρα από το να φορούν ορισμένα μπλουζάκια. Πολιτικά, η μουσική σκηνή σε εθνικιστικούς κύκλους φθίνει στην Αμερική από την παρακμή του κινήματος των skinheads από τη δεκαετία του 1990 και έπειτα.

10) Ποια είναι τα αγαπημένα σου αναγνώσματα; Τόσο στην πολιτική θεωρία όσο και ευρύτερα στην λογοτεχνία. Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;

Τα αγαπημένα μου βιβλία είναι γενικά τα βιβλία ιστορίας, αλλά συχνά διαβάζω εναλλακτική ιστορία (alternative history) και επιστημονική φαντασία. Το πιο πρόσφατο διάβασμά μου ήταν το “The Devil Is Here in This Hills: West Virginia's Coal Miners and Their Battle for Freedom.”

11) Πολλοί Αμερικανοί white supremacists ενώ είχαν έναν έντονα ρατσιστικό λόγο ενάντια στις μειονότητες της Αμερικής, τις περισσότερες φορές δεν ήταν εξίσου καυστικοί ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα το οποίο ήταν υπεύθυνο για την απόφαση αυτών των ανθρώπων να μετοικήσουν στην Αμερική. Έχω την εντύπωση ότι τα white power politics των Η.Π.Α. κατά τις προηγούμενες δεκαετίες είχαν νόημα ως ιδεολογικοί μηχανισμοί συσπείρωσης των μεσοαστών, μικροαστών και εργατών Αμερικανών που προέρχονταν από εθνοτικές ομάδες με ευρωπαϊκή καταγωγή, απέναντι στην αθρόα μετανάστευση μη ευρωπαϊκών πληθυσμών και στην επίθεση της φιλελεύθερης πολυπολιτισμικότητας; Σήμερα, ωστόσο, υποψιάζομαι ότι τα white power politics γίνονται εργαλείο του καπιταλιστικού συστήματος εξουσίας ώστε να δυσφημίζεται το εθνικιστικό κίνημα και να μην υπάρχουν προσβάσεις των Αμερικανών εθνικιστών σε μεσαία και εργατικά στρώματα Αμερικανών που μπορεί να εμπνέονται από παραδοσιοκρατικές ιδέες αλλά να μην είναι μέλη εθνοτικών κοινοτήτων με ευρωπαϊκή καταγωγή.  Τι πιστεύεις εσύ; Υπάρχει προοπτική συνεννόησης των Αμερικανών παραδοσιοκρατών και εθνικιστών με μη λευκούς ομοϊδεάτες ή μέσω μιας τέτοιας προοπτικής ελλοχεύει ο κίνδυνος να καταστεί και το παραδοσιοκρατικό κίνημα θύμα μεταμοντέρνου πολυεθνικού ανακατέματος;

Ένα από τα μεγάλα λάθη του αμερικανικού εθνικισμού ήταν η εμμονή με την φυλετική υπεροχή και τον σοβινισμό. Αν και η αμερικανική ιστορία έχει κάποιους πολιτικούς που πολέμησαν για τα συμφέροντα των εργαζομένων αυτού του έθνους. Ο Κυβερνήτης της Λουιζιάνας Χιούι Λονγκ είναι μια από αυτές τις λίγες εξαιρέσεις, που είπε κατά την διάρκεια του Jim Crow: Είμαι υπερ του φτωχού — όλοι οι φτωχοί, μαύροι και άσπροι, όλοι πρέπει να έχουν μια ευκαιρία. Πρέπει να έχουν σπίτι, δουλειά και αξιοπρεπή εκπαίδευση για τα παιδιά τους. Οι πολιτικές του έχτισαν σχολεία, δρόμους, νοσοκομεία και υποδομές για να χρησιμοποιηθούν από τους ανθρώπους, όχι μόνο από τους λίγους εκλεκτούς. Ο Κυβερνήτης Λονγκ ανέλαβε την εταιρεία Standard Oil και άλλες εταιρείες που είχαν από καιρό εξαγοράσει τους δικαστές και τους πολιτικούς της Λουιζιάνα και τους φορολογούσε δίκαια για να πληρώσει για προγράμματα που ωφελούσαν όλους τους Λουιζιανούς. Για το «έγκλημα» του, δηλαδή της μάχης που έδινε για τον λαό, ο Κυβερνήτης Λονγκ δολοφονήθηκε από ένα μέλος της οικογένειας, ενός από τους διεφθαρμένους δικαστές, εναντίον του οποίου είχε πολεμήσει. Μια ξεκάθαρη απόδειξη του τι θα συμβεί αν αντεπιτεθεί κάποιος στο κεφάλαιο. Ομοίως, όταν ο σοσιαλιστής πολιτικός και ηγέτης των εργατών Eugene Debs μίλησε ενάντια στους Αμερικανούς εργάτες που πήγαιναν στη Γαλλία για να πεθάνουν στα χαρακώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, φυλακίστηκε με ομόφωνα χειροκροτήματα από τις αμερικανικές ελίτ.

Ένα από τα πιο αποτελεσματικά αντικαπιταλιστικά και φιλοκοινοτικά κινήματα στην αμερικανική ιστορία ήταν αυτό του Συνασπισμού «Ουράνιο Τόξο» (Rainbow Coalition), μιας ένωσης του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, της Οργάνωσης Νέων Πατριωτών, των Νέων Λόρδων, του Κινήματος των Αμερικανών Ινδιάνων και άλλων οργανώσεων. Σχεδόν το σύνολο κάθε εθνοτικής ομάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε μια οργάνωση για να εκπαιδεύσει, να οργανώσει, να βοηθήσει και να κινητοποιήσει την εθνική τους κοινότητα ενώ εργαζόταν σε συνεννόηση με άλλους αντικαπιταλιστές επαναστάτες. Η φυλετική διαφορά δεν ήταν μια διαχωριστική γραμμή, αλλά ένα σημείο ενότητας όπου τα άτομα μπορούσαν να είναι περήφανα για την κληρονομιά και την ταυτότητά τους, αλλά ως μέρος μιας ενωμένης εργατικής τάξης που εργάζεται για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και το σοσιαλισμό. Αυτό είναι ένα μοντέλο για το πώς ο λαός μπορεί να ενωθεί μέσω της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης. Ο μάρτυρας των Μαύρων Πανθήρων, Fred Hampton  συνόψισε αυτή την ιδέα τέλεια όταν είπε Όλη η εξουσία σε όλους τους ανθρώπους. Λευκή δύναμη στους Λευκούς ανθρώπους. Καφέ δύναμη στους Καφέ ανθρώπους. Κίτρινη δύναμη στους κίτρινους ανθρώπους. Μαύρη δύναμη στους μαύρους ανθρώπους. Ενωμένοι είμαστε δυνατοί και μπορούμε να ελευθερώσουμε όλες τις κοινότητές μας από τον ζυγό του καπιταλιστή-καταπιεστή.

Όταν οι καπιταλιστές θέλουν έναν πόλεμο για να επεκτείνουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να διατυμπανίσουν αφηγήσεις φυλετικής και εθνικής ανωτερότητας. Οι Ιάπωνες ήταν άθλιοι “Japs”, που εμφανίζονταν ως σχεδόν ανθρώπινοι πίθηκοι στην αμερικανική πολεμική προπαγάνδα, όταν η ελίτ έπρεπε να πείσει τους Αμερικανούς αγρότες και εργάτες εργοστασίων να πάνε να πολεμήσουν τους Ιάπωνες στον Ειρηνικό. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με τη φυλή, με τους Γερμανούς να παρουσιάζονται ως κτηνώδεις «Ούννοι» τόσο στον Πρώτο όσο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα αντιμουσουλμανικά και αντιαραβικά μηνύματα. Ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν δήθεν αμόρφωτοι “towel-heads” και «τρομοκράτες» για να δικαιολογήσουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, οπότε ήταν εντάξει να τους σκοτώσει κανείς κατά εκατομμύρια, να χρησιμοποιήσει απεμπλουτισμένο ουράνιο που θα δηλητηριάσει γενιές Ιρακινών και Αφγανών ή να τους βασανίσει χωρίς πρώτα να τους έχει περάσει από νόμιμες δικαστικές διαδικασίες. Κάθε φορά που χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου ξεκινούν και οι πολιτικές εκμετάλλευσης, καθώς χρειάζονται περισσότερους άντρες για την κρεατομηχανή. Οι καπιταλιστές φωνάζουν δυνατά για τη σημασία του αγώνα για το έθνος, αλλά είναι βασικά ένα κόλπο για να κάνεις ένα μέρος της εργατικής τάξης να πάει και να σκοτώσει ένα άλλο για λογαριασμό των ελίτ. Ο Robber Baron Jay Gould είχε πει ότι μπορώ να προσλάβω τη μισή εργατική τάξη για να σκοτώσει την άλλη μισή. Και αυτό το σενάριο επαναλαμβάνεται αδιάκοπα ανά τους αιώνες.

Κάτι που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι μέσα στο εθνικομπολσεβικικό πλαίσιο, η εθνική κοινότητα είναι πραγματικά ικανή να επιβιώσει και να ευδοκιμήσει. Ο Ho Chi Minh έγραψε: Μόνο σε ένα σοσιαλιστικό σύστημα ενώνονται τα συμφέροντα του ατόμου, του κράτους και του συλλογικού συμφέροντος. Γι' αυτό μόνο ένα σοσιαλιστικό πλαίσιο μπορεί να ενθαρρύνει τους πολίτες να εκπληρώσουν με ενθουσιασμό τα καθήκοντά τους απέναντι στην κοινωνία και την πατρίδα. Κανένας αληθινός μαρξιστής δεν λέει ότι το προλεταριάτο πρέπει να χάσει τη μοναδική του κουλτούρα, την ταυτότητα, την γλώσσα και τα έθιμά του, είναι το καπιταλιστικό σύστημα που θέλει να καταστρέψει όλα τα παραπάνω. Ο Fidel Castro μιλώντας στον Ho Chi Minh δήλωσε: Ο σύντροφος Ho Chi Minh, με έναν ιδιοφυή τρόπο, συνδύασε τον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία με τον αγώνα για τα δικαιώματα των μαζών που καταπιέζονταν από τους εκμεταλλευτές και τους φεουδάρχες. Έβλεπε ότι ο δρόμος ήταν να συνδυάσει τα πατριωτικά αισθήματα των λαών με την ανάγκη της ελευθερίας από την κοινωνική εκμετάλλευση. Η εθνική απελευθέρωση και η κοινωνική απελευθέρωση ήταν οι δύο πυλώνες στους οποίους βασίστηκε το δόγμα του. Ο συνδυασμός εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης ενώνονται για να απελευθερώσουν το προλεταριάτο. Ο σοσιαλιστικός πατριωτισμός είναι μια απόρριψη τόσο του κοσμοπολιτισμού χωρίς ρίζες, όσο και του αστικού πατριωτισμού.

12) Μου έκανε αρνητική εντύπωση ότι κάποια white power groups στις Η.Π.Α. είχαν τόσες ελλείψεις επιστημονικής κατάρτισης ώστε να θεωρούν ότι οι Ιταλοί και Έλληνες δεν είναι λευκοί Ευρωπαίοι. Πέρα από το ότι χρειάζεται να ενημερώσει κάποιος αυτούς τους κυρίους ότι λευκοί δεν είναι μόνο οι αγγλοσάξονες προτεστάντες αλλά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, θα μπορούσε να απαντήσει ένας Ιταλός ή ένας Έλληνας ότι τα πολιτικά κινήματα που θαυμάζουν τα white power groups των Η.Π.Α. υπήρχαν στην Ιταλία και -εν μέρει- στην Ελλάδα ήδη από το πρώτο μισό του 20ου αιώνα και μάλλον θα συνέχιζαν να υπάρχουν μέχρι σήμερα αν ο (απαρτιζόμενος από λευκούς στρατιώτες) Αμερικανικός στρατός δεν είχε καταλάβει την Ευρώπη στο όνομα του φιλελευθερισμού, κατά την δεκαετία του ‘40. Τι συμβαίνει σήμερα στο εθνικιστικό στερέωμα των Η.Π.Α; Έχω την εντύπωση ότι από την μια μεριά τα δίκτυα της alt right καθιστούν τον εθνικιστικό χώρο αιχμάλωτο της καπιταλιστικής ρεπουμπλικανικής Δεξιάς και από την άλλη ορισμένα white power groups καθιστούν τον εθνικιστικό χώρο αιχμάλωτο της ανοησίας. Υπάρχει κάποια μέση οδός, κάποιες σοβαρές εθνικιστικές οργανώσεις; Πόσο πιθανό θεωρείς ότι είναι να αναδειχτεί ένα εθνικιστικό κίνημα στις Η.Π.Α. που θα παραμείνει αφοσιωμένο στις παραδοσιακές αρχές του ρομαντικού εθνικισμού και του κοινοτιστικού σοσιαλισμού, το οποίο από την μια δεν θα αναλώνεται σε φετιχιστικές ρατσιστικές ατάκες και από την άλλη θα κρατά αποστάσεις από τους ρεπουμπλικάνους του Τραμπ;

Οι Άγγλο-σοβινιστικές ομάδες της Αμερικής, όπως η Κου Κλουξ Κλαν, ήταν ουσιαστικά άχρηστες εδώ και πολλά χρόνια. Αυτές οι ομάδες ακολουθούν μία φετιχιστική λατρεία του αίματος και στρέφονται εναντίον των δικών τους εθνοτικών συγγενών από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, υποστηρίζοντας τον ιμπεριαλισμό και την φυλετική υπεροχή που καταλήγει μόνο στο να βλάπτει όλους τους ανθρώπους. Κάθε σοβαρός εθνικιστής μπορεί, και πρέπει, να απορρίψει αυτή τη νοοτροπία και να αποστασιοποιηθεί από αυτές τις ζωντανές καρικατούρες.

13) Σε ένα πολιτικό σύστημα όπως αυτό των Η.Π.Α., που είναι εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθεί η μέχρι τέλους παρουσία ενός παραδοσιοκράτη ή εθνικιστή υποψηφίου για την αμερικανική προεδρεία, ποιες είναι οι προοπτικές ενός εθνικιστικού ή παραδοσιοκρατικού κινήματος; Τι μπορεί να κάνει και μέχρι που μπορεί να φτάσει η εμβέλεια της δράσης ενός κινήματος αν δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει την κυβέρνηση;  

 Ειλικρινά, σε αυτό το σημείο, νομίζω ότι η καλύτερη επιλογή για τους Αμερικανούς εθνικιστές είναι να πάρουμε τις οικογένειές μας και να φύγουμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Αμερική αναπόφευκτα θα πέσει λόγω των εσωτερικών της αντιφάσεων, αλλά όχι πριν διώξει και καταστρέψει όσους από εμάς της αντιστεκόμαστε. Πιθανότατα δεν υπάρχει τρόπος μεταρρύθμισης του συστήματος και η επανάσταση είναι απίθανη. Το καλύτερο στοίχημά μας είναι να φύγουμε και να περιμένουμε μια ευκαιρία, όπως οι παλιοί Ισπανοί ιππότες, να ξεκινήσουμε μια Reconquista της πατρίδας μας.

14) Σε ευχαριστούμε θερμά για την συνέντευξη. Τα τελευταία λόγια δικά σου.

Εκτιμώ την δυνατότητα να μιλάω με Έλληνες συντρόφους. Πάντα αγαπούσα τον ελληνικό λαό και τον ελληνικό πολιτισμό. Ανυπομονώ να συνεχίσουμε την συνεργασία μεταξύ των κινήσεών μας και περιμένω άλλη μια ευκαιρία να επισκεφθώ και να δικτυωθώ μαζί σας στην Ελλάδα. Αλληλεγγύη για πάντα!

The interview in english

1) Hello Matthew. The development of a nationalist movement in the USA, according to what a nationalist movement is supposed to be in European terms, has always been a question mark for Greek scholars of the nationalist phenomenon. How is it possible to organize and develop a nationalist movement in a country whose state is multinational, such as the USA? What are the ideological and social axes on which the American nationalist parties-movements are based today? Anti-liberalism? The common tradition? The European origin of some ethnic groups in the American social mosaic? If the latter is the case, aren’t members of many other ethnicities excluded from the start, which dictates the impossibility of garnering mass support for American nationalist political movements?

The development of a nationalist movement in the United States must first be understood by identifying the history and development of the American people. From the beginning of colonization in the 1600s, America has primarily been a bi-racial society, comprised of Europeans and Africans, with Native Americans being traditionally on the fringes of established society.

A defense of a shared ethnic and religious foundation for the United States has existed since the earliest days of the republic. John Jay in The Federalist Papers, Not. 2 wrote that “Providence has been pleased to give this one connected country to one united people- a people descended from the same ancestors, speaking the same language, professing the same religion, attached to the same principles of government, very similar in their manners and customs..”

It was commonly accepted during the Founding and in the writing that came after the initial revolutionary period that it was a given that the American people were shared together in a unified racial, religious, and cultural context. Even those who were abolitionists towards the issue of slavery often did not want to enfranchise Black residents of the United States or view them as being fellow Americans. Instead, many abolitionists such as Abraham Lincoln and James Monroe were members of the Colonization Society and similar organizations that were believers in the repatriation of Blacks to Africa as a way of solving racial disputes.

Immigration laws from the earliest days of the United States made clear that race was a necessary component of being a true member of the American extended family. Citizenship in the new American republic was not open to everyone, not even those who already inhabited the land that became the United States. The Naturalization Act of 1790 was the first official immigration law that was created by the American Founding Fathers. This law specifically “limited access to U.S. citizenship to white immigrants—in effect, to, people from Western Europe.” While the Founders clearly took the perspective that the United States was to be a herrenvolk democracy, organized as a republic.

It is only in recent decades that the definition of what an American is has changed. Much of this goes back to the necessities of the Cold War. The utilization of propaganda during this period was not only important to rally domestic audiences in support of their respective system but was also a crucial element in swaying the opinions of non-aligned nations around the globe. Critical areas for regional influence in Africa, Asia, the Middle East, and elsewhere were not firmly aligned throughout much of the Cold War in either the American or Soviet camp, leaving both superpowers looking for ways to influence these nations to move closer to their ideological, economic, and political systems.

The view of race and how it was perceived was a key element of Cold War politics with the State Department announcing in 1963 that "the global U.S strategy [is] fostering a cooperative community of free nations across the North-South dividing lines of race and wealth."^[1] Moscow responded to these claims by Washington that the Third World, and Black Americans, by bringing attention to integration riots in the American South and lynchings. Soviets argued that People of Color around the world should look at the hypocrisy of the American system because “right now, behind the facade of the so-called ‘American democracy,’ a tragedy is unfolding which cannot but arouse ire and indignation in the heart of every honest man.”^[2] In order to beat the Soviet Union in various geopolitical battlefields around the globe, the American ruling class began redefining American nationhood and history to fit its geopolitical interests.

In order to achieve the level of American empire that U.S. officials believed was necessary, it required the support of governments around the world. American officials believed that it was necessary to “effectively contain racial polarization and build the largest possible multiracial, anti-Communist coalition under American leadership.”^[3] Within the Third World, however, the perspective of many nations was “that the struggle of the Negro in the United States is part and parcel of the struggle against imperialism and exploitation in India, China, Burma, Africa, the Philippines, Malaya, the West Indies, and South America.”^[4] Much of the Third World and unaligned nations felt that they could not trust the United States as allies in the scope of the Cold War if they, as People of Color themselves, did not see the United States treating its own diverse populations with respect, dignity, and equality. The crisis of credibility brought up in foreign affairs over the concerns of Third World nations against alignment with the United States encouraged American politicians to act to address these issues. To handle international concerns over America’s racial policies, “the Kennedy administration and later Johnson's, strove to pass a Civil Rights Act that would promote equal civil rights for all Americans. At the same time, in the United Nations, the codification of the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination was underway, with the U.S. playing an active role in the negotiations.”^[5] Through working domestically and internationally to fight racial discrimination, the United States hoped that the global community would be more supportive of American efforts to expand its influence and to deprive the Soviet Union of an effective form of propaganda that it had been using against the U.S. for decades. This change in policy delivered political gains for the United States, allowing the nation “to foster pro-Western independence movements in Africa and Asia”^[6] which allowed the United States to expand its imperial influence in regions where previously it had been limited. In order to save the American empire and the capitalist system, the American people and our history needed to be sacrificed on the pyre of liberal policies.

Just as liberal forces now argue that a Libyan who arrived yesterday in Athens can now suddenly become a Greek and inherit the traditions of Plato, Leonidas, and Alexander the Great, similarly there is an attempt to redefine being an American as simply ascribing to philosophical ideas. Blood, religion, and shared culture have long been the foundation for nationhood, not only here in the United States but around the globe. Here in the United States, as in Europe, the forces of liberalism have worked extremely hard to chip away at these understandings and redefine nationhood and national identity along lines that benefit the globalist cabal.

The existing nationalist and patriotic movements in America are very diverse in ideology. The MAGA (Make American Great Again) types are often supporters of Donald Trump and a more populist form of conservatism. While they often speak against illegal immigration, they often have no rhetorical defenses against the ongoing legal ethnic cleansing of the traditional American population from our homeland. Militia groups and organizations like the Oath Keepers often also fall into this category.

Other patriotic movements that exist could include Southern Nationalists, believers in the unique identity of the Southern people who often support secession from the United States federal government, and White Nationalists. Each of these groups has an ideology based on history, blood, and culture, but as the capitalist system chips away at expressions of identity, there are increasing problems in manifesting these ideologies to political success.

The MAGA movement has the best chance to build a broad coalition of American citizens but without a basis in blood, culture, and soil, it fundamentally is no more likely to conserve the traditional American population than the liberals in American politics are. The best hope for political change in America is through the manifestation of patriotic and folkish movements that work with other racial groups, promoting pride and identity while also opposing chauvinism and attempts to divide various groups.

2) Tell us about your ideological journey. In Greece, we know that you used to be a tribal nationalist and later switched to National Bolshevism. What exactly is true? Is there interest in National Bolshevism in a country where free market ideology is a key element of its historical identity?

My ideological journey has certainly been interesting. I began my journey as a Leftist. When Left-wing groups began to lecture me on “White privilege” and issues that had nothing to do with class, I began to look elsewhere for answers. When I was in High School and later college I began reading books on the subject of race, history, National Socialism, and other taboo topics. With my parents and grandparents being steadfast Reagan-era Republicans, my teenage rebellion wasn’t done with emo makeup or smoking weed, but with race realism that went directly against their Sean Hannity-crafted view of American history and society.

Going down the rabbit hole of White nationalist literature I began with Jared Taylor’s writings and books like The Bell Curve, before graduating to such “classics” as The Turner Diaries, the Northwest Front series, Mein Kampf, and Imperium.

My first physical meetings in the movement were disappointing, with groups of elderly men sitting around discussing the same topics they’d found themselves talking about back in the George Wallace campaign. The “establishment” of White nationalism for lack of a better term was old, dying out, and reactionary. However, then I found a growing network of individuals that were young, full of energy, and the beginnings of what we now would call the “Alt-Right.”  Within this framework, I adopted Strasserism, the Left-wing of National Socialism, a position I maintained for many years.

Over time, I have come to the conclusion that elements of the Marxist analysis of fascism are correct, insofar as Fascism being used by the capitalist system at the last moment to prevent proletariat revolution. One must just look at the various Fascist movements and see what happens to the die-hard believers.

When Adolf Hitler murdered Ernst Rohm and hundreds of members of the Sturmabteilung, he did so to make an alliance with the aristocrats of Germany, the business interests, and the conservatives. The Sturmabteilung wanted a “Second Revolution”, one to bring about a true workers' State, where the capitalist and reactionary elements of German society were swept away. The SA had many elements that were sympathetic to a socialist alliance with the Soviet Union against the capitalist empires of England, France, and the United States; something the reactionaries of Germany did not want.

Upon lies and manipulations by Heinrich Himmler, Reinhard Heydrich, and others, Hitler purged the men who had shed their blood and sacrificed so much to get the National Socialists into power. Hitler of course we repaid for his attempts to work with conservatives and the aristocrats by having one such aristocrat, Claus von Stauffenberg, plant a bomb in an assassination attempt on his life as part of the July 20 plot to overthrow the National Socialist government, organized exclusively by business, military, and aristocratic interests.

Francisco Franco of Spain sent the true believers of the Spanish Falange to die in the Blue Division on the Eastern Front and then proceeded to maintain the trappings of Fascism, while allowing the “Spanish Miracle” where business and banking interests were given primary importance, destroying the principles of Falangism.

Corneliu Codreanu of the Romanian Iron Guard was killed by the King of Romania, a position that, as a monarchist, Codreanu supported. Fine Gael in Ireland was founded by the fascist Blueshirts and within two generations the supposedly socially conservative Party had become as socially liberal as the American Democratic Party.

Instead of overthrowing the corrupt oligarchs of the Kiev regime that took power in 2014 and liberating Ukraine from foreign influence, the Azov Battalion, Right Sector, and other Ukrainian fascist organizations ended up aligning with that government. Going so far as to not only accept supplies and training from the Zionist Occupation forces and NATO but then went so far as to eventually cleanse their groups of any ideological devotion to fascism. The symbols were maintained, but the globalists and liberals won the struggle to remake these groups into little more than useful idiots for the West.

Whenever Fascists gained power, it was allowed long enough to draw out working-class organizing, and then would be crushed by the capitalist forces. The only enduring anti-capitalist and anti-imperialist framework that has proven successful time and time again is that of Marxism, not Fascism. China, The Democratic People's Republic of Korea, Cuba, Vietnam, and other socialist nations show that even against the nearly limitless war chest and arms of the capitalist system; socialism can prevail over all enemies. My critiques of fascism and the “far-right” are not indictments toward the belief of individuals to want to maintain identity, culture, and heritage, I simply believe the class unity of the fascist model only ends up with betrayal. Working people cannot rely upon the ruling class to fulfill their supposed national obligations to the proletariat. If we are to be liberated and save our people, we need to wage class war as a component of that revolution. National Bolshevism, to me, provides the best model for maintaining ethnic integrity while ensuring liberation from the parasites of the capitalist class.

There historically in America has been a strong interest in proletarian politics. The original “rednecks” were revolutionary socialists who engaged in numerous labor struggles and organizers such as Eugene Debs were tremendously successful in their efforts. Two ‘Red Scares” and the Cold War, coupled with government repression, have weakened any true socialist movement in America. The appeal of Donald Trump’s 2016 candidacy and the insurgent campaign of Senator Bernie Sanders were both catapulted to national prominence due to their economic populism. In my belief, National Bolshevism has a home among the exploited and socially conservative masses, we simply need to get the message to the people.

3) For the European nationalists - and especially for the Greeks - the US state is perceived as the dynastic imperialist machinery of globalization that a) distorts the identities of the nations of the world by almost universally establishing the political, economic and cultural rule of capitalist materialistic liberalism and b) drains the national wealth of our countries, depriving them their geopolitical freedom through the presence of American military bases and the direct involvement of American embassies in the political development of each country. How do American nationalists see the global role of the American state?

Most American nationalists refer to our government as ZOG, or ‘Zionist Occupation Government.’ Whether domestic or foreign policy, the elites in Washington DC and New York seek to oppress us, the American people, the same as the various peoples of the world. No self-respecting American nationalist wants an invasive American government, instead supporting the model of Charles Lindbergh and the concept of a “Fortress America” where we can defend ourselves from outside threats while not interfering with other nations affairs.

4) During the last fifteen years or more we see that in the USA the nationalist space suffered a strangulation by mechanisms of the ruling Right. Within a few years the more traditional organizational ideas and groups declined to give way to “neo-right” alt-right style networks, who incorporated some nationalist positions into the republican capitalist political view of things. In our opinion, the result was to degenerate any clarity that existed in the area of nationalist ideas and from it to emerge a postmodern Right-wing ideological framework that gradually absorbed the nationalist area into systemic political practices. Unfortunately, since the U.S. are the cultural driver of the Western world, this example spread to Europe as well.

Within a few years old nationalists shifted to neo-right formations, retaining only their old anti-immigrant rhetoric, and replacing all other traditional nationalist ideological lines with knee-jerk submissions to the forces of market and capital. Do you think that the retreat of traditional nationalist ideology in the face of the alt-right was designed by authoritarian mechanisms that wanted to degenerate nationalism into a capitalist power-controlled, seemingly extreme, version of the capitalist Right, to decompress social tension and painlessly absorb nationalist demands for the power system, or do you think that something different has happened?

I believe that it is very clear that Donald Trump exists in the American political space to maintain the same position as the “hard Right” politicians of Europe, as a safety valve by the ruling elites to stop any true nationalist organizing. Just as Trump did not stop immigration, neither has New Democracy in Greece, Meloni in Italy, or other similar politicians.

I have thought often recently about the film American History X, a film that most Americans have watched. While the film outlines a young man joining a skinhead gang, going to prison, and then leaving the movement, no one discusses why the organization was created in the first place.

The narration of the main character’s younger brother at the beginning of the film outlines that young White kids were being bullied and harassed by other ethnic gangs, so they formed the skinhead crew to defend themselves. The coherent points made by Edward Norton’s character about the economic and social impact on White working-class communities of immigration, outsourcing, decaying job prospects, and an out-of-touch government are ignored in the narrative arc.

These motivations and speeches exist to show some sort of silver-tongued villain instead of existing to provoke thought about how modern American society and the economy have fundamentally left millions of people behind. As Derrick Vinyard, the main character in the film states "Who gives a shit? Our government doesn't give a shit...There's nothing funny going on here, this is about your life and mine. It's about decent hard-working Americans falling through the cracks and getting the shaft because their government cares more about the constitutional rights of a bunch of people who aren't even citizens of this country. On the statue of liberty, it says: 'give me your tired, your hungry, your poor, well it's Americans who are tired and hungry and poor."

Can anyone drive through the hollows of Kentucky or West Virginia, the dying steel towns of Pennsylvania, or the opioid-ridden small towns of the American West and not come to the conclusion that the people there have been used and exploited by big business and the government to their maximum potential and then be thrown away like trash? The people there have every reason to be upset, to be angry, and the American Left looks down on those people as they sit in suburbia and fancy offices, calling them “bigots”, “White trash”, “rednecks”, and every other disparaging name.

The American Right, in their Washington think tanks and big business board rooms also have no use for the White working class, wishing them to literally die in misery. National Review author Kevin Williamson wrote in 2016 about suffering White working-class communities that “The truth about these dysfunctional, downscale communities is that they deserve to die. Economically, they are negative assets. Morally, they are indefensible. Forget all your cheap theatrical Bruce Springsteen crap. Forget your sanctimony about struggling Rust Belt factory towns and your conspiracy theories about the wily Orientals stealing our jobs. Forget your goddamned gypsum, and, if he has a problem with that, forget Ed Burke, too. The white American underclass is in thrall to a vicious, selfish culture whose main products are misery and used heroin needles.”

Both sides of the political spectrum have nothing but loathing for the White working class, and to not accept that is to not be in touch with reality. It’s no wonder why these areas voted for Donald Trump, he at least promised something different from the slow death by the status quo, and both sides of the capitalist-approved political parties have spent years looking dumbfounded at the rise of nativist sentiment among the White working class, because fundamentally these parties have the White working class, and working-class communities of color, right where they want us. Nothing has changed from when James Connolly wrote “Governments in capitalist society are but committees of the rich to manage the affairs of the capitalist class.” Our government is an oligarchy of the crudest kind, one that cares little for the lives, health, and prosperity of the citizenry.

In order to stop the restless and alienated population from rebelling, the safety valves have been put into place while simultaneous repression against nationalists has been amplified.

5) I have noticed lately that many people who were an integral part of the US Alt-right have openly come out in favor of EU, NATO, and the Ukraine war? Do you think these people started out with real love for European-Americans and got corrupted along the way, or was their role suspect from the start?

Many former White Nationalists or Alt-Right types simply condemn their former comrades or adopt trendy talking points, such as the actions of Richard Spencer in recent years, instead of addressing the reality that the fear, anxiety, and drive to try to make a better world is fundamentally correct. The capitalist system is one hundred percent grinding White working-class people into the dirt, but the true realization must come that it isn’t just White working-class people who are suffering, but all working-class people. White nationalists in my thought have one part of the puzzle, and the true scope of the problem facing not only the working class in America but all working people around the world is even more terrifying and horrific than the often apocalyptic White nationalist rhetoric.

Bourgeois nationalism is based on chauvinism and xenophobia. The capitalists encourage nationalism to trick workers into fighting and killing their fellow workers from other nations. The Paris Commune of 1871 shows the shallowness of bourgeois nationalism. When France and Prussia were at war, as they often were, the kings and business interests of both sides encouraged their farmers, factory workers, miners, and peasants to sally forth for national pride and kill their opposing workers. As soon as the autonomous Paris Commune had established itself, the leaders of France and Prussia signed a peace agreement and sent their soldiers to crush the Paris Commune, showing that appeals to nationalism were only a tool to motivate their soldiers over the disputes of the powerful, and as soon as the power of kings and finance was threatened, the class interest of the bourgeoisie trumped all other concerns. I think many Alt-Right types got into the movement for good purposes, but they have been corrupted by the siren song of bourgeois nationalism and cosmopolitanism.

Cosmopolitanism is best summed up as the current neoliberal world order, where policies support the removal of all cultural, religious, and traditions of the proletariat. Cosmopolitanism is the ideological reflection of the capitalist system. Globalization is one of the defining principles of cosmopolitanism, seeking in the modern age to turn the entire world into one big United States, a company town owned by the capitalist class where the working class is forced to serve the banking and business masters. In order to stay on Twitter, get interviews from the media, and have a place in society, tragically, too many former comrades have abandoned their principles and their people in order to advance the NATO and Atlantacist agenda.

6) In the consciousness of Greek nationalists, the case of Trump was perceived as a part of the wider design to degenerate nationalism into a capitalist caricature. Although his rise to the presidency had raised expectations among a large portion of Europe’s traditionalists and nationalists, it ultimately proved extremely difficult to implement truly nationalist policies in the liberal authoritarian framework of a globalization-driven state. Trump’s presidency, apart from some rhetorical disputes with liberals, has not shown the courage and will to mount a substantial resistance to the main levers of power of liberal globalization. Trump never thought of clashing with the powerful banking and financial capital, nor did he dare to question the de facto cooperation with countries like Israel and Turkey, and even more so, neither did he question the cultural degeneration that vulgar liberalism promotes worldwide. He neither tried to clash with the American entertainment industry or try to finance artistic projects that would end up being used as traditionalist cultural counterweight against the powers that be. Trump himself was intertwined with this life-style decadence. How was he perceived in the American nationalist space and, in particular, how is he viewed as a politician today, that you have the experience of his presidency?

You are absolutely correct that Donald Trump, for all his rhetoric, did nothing to actually push back against the American ruling class and the liberal establishment. As it stands, there fundamentally is no safety net in the United States for working people, where the majority of us are one unexpected car repair, illness, or downturn at work away from living on the street and scrounging for garbage to feed ourselves and our children. All of this in the richest empire in world history, with technology that Jules Verne and other early science fiction writers couldn’t even dream of, but every single night over the hustle and bustle of our 24/7 economic production and consumption, the cries of hungry children and despairing men and women can be heard. America is not a just society, not even close. Trump made his fortune from the exploitation of the proletariat and he made no moves to change the system that made him wealthy.

America from its Founding has always been one big company town, a capitalist empire that exists to make money for the few. America is truly the Great Satan, the base from which the forces of war, exploitation, hatred, and greed act upon the whole world. When the United States was a collection of colonies, these colonies existed for the single purpose of making money for both corporations and the British Empire. The society of the colonies had oppression and exploitation built into them, with chattel African slaves and indentured White servants forming the proletariat underclass.

White colonists seeking a better life were pushed into conflict with Native Americans as they expanded West, something the elites of the colonies (and later the United States) supported, having the White proletariat do the fighting and dying for land and resources that the forces of capital could then later gobble up, thus creating a cycle of White settlers being pushed further and further Westward. These White proletariats were viewed as expendable by the elites, something unchanged in the past four hundred years.

From the earliest days of the United States, which fought a revolution supposedly on the principles of “no taxation without representation”, we can see that is a bald-faced lie. Most Americans, not even White men, could vote in the earliest days of the republic. Continental Army veterans and other farmers in Pennsylvania and other frontier regions who were being taxed without having the vote in many cases, were gunned down in cold blood in the Whiskey Rebellion of 1791. The earliest days of the republic were washed in the blood of the innocent who were striving for justice, and little has changed since then.

To gain economic and political power in America, you must desire to defend this centuries-old system of repression and exploitation. Donald Trump is simply the newest example of a faux-populist to be put forward to mystify the working class while the elites busy themselves with reinforcing their power and control over us.

7) In 2017 you became known, almost worldwide, as an organizer of part of the protests against the removal of American historical statues and symbols of the South inCharlottesville. European traditionalists were truly moved by the candlelight rally held by American comrades under the statue of General Lee. Unfortunately, the situation got out of control. In the clashes between traditionalists and liberals and anti-fascist counter- protesters that followed, there were casualties. Can you give us an insight as one of the people who was directly involved in the protest demonstrations, of what happened at those gatherings to make the situation so extreme? How massive were the rallies on both sides? Beyond the organized political groups that participated in the demonstrations and counter-gatherings, how great was the interest of the public opinion of citizens who are not politically active? Whose side did the public opinion take?

It is first important, when discussing the rally in Charlottesville, to understand the circumstances that led to the rally. The town of Charlottesville, like many in the South at this time, was working to dismantle and destroy the statues of our Confederate dead. As the descendant of Confederate veterans, the attack on our heritage and symbols of our ancestors was a particular insult. The radical liberal agitators were clear about wanting to dig up our heroes while Antifa was traveling throughout the South to desecrate the graves of our Confederate dead. The liberal and conservative politicians have worked together in recent years to do anything they can to erase our heritage from public view and knowledge. The rewriting of school curricula, the endless White guilt films and media productions, and now the literal attempt to destroy our cultural symbols are all part of a genocidal campaign to eliminate the founding American population from our own homeland.

The defense of Confederate monuments was and is not only an issue for Southerners, it is one that impacts all White men and women in America. After the System runs out of Confederate monuments to tear down, they will come for all American monuments and symbols. Already the liberal establishment has been busy renaming streets, schools, and government buildings that are named after any White man that rejected the insanity of liberalism or multiculturalism.

The Confederate flag has also become a symbol of European resistance around the world. Anything that represents White men and women resisting genocide and political occupation must, in the eyes of the enemy, be destroyed, lest our generation and future generations be inspired by the sacrifices of these men and continue their cause to fight for our people.

As George Orwell wrote in 1984, “And if all others accepted the lie which the Party imposed – if all records told the same tale – then the lie passed into history and became truth. ‘Who controls the past,’ ran the Party slogan, ‘controls the future: who controls the present controls the past.’" The destruction of our heroes, the rewriting of history, and implanting the anti-White agenda in the consciousness of future generations are key to the fulfillment of the plot to destroy our folk and our very existence, not only in the future, but also in the past.

Every statue the enemy tears down is a gift we owe to our children that is stolen from them. Modern Americans must not allow them to tear our people away from those who gave life and limb for our sake, it was viewed at the time that it was a necessity to stand for our monuments, and we must, above all, stand proudly for the principles that our ancestors stood for. This battle was not over the Civil War, but for the ability for Americans to hold pride in their national identity and heritage.

As more statues were removed, it became clear that a large protest was needed. Conservatives, eager to prove that they weren’t “racist”, joined liberals in supporting the removal of our monuments and the reburying of our dead. There was no other political force up to challenge the removal of our historical symbols, so a broad coalition of the American Right decided to come together to make a stand.

The major issue, however, was that Charlottesville is the most liberal city in the South when you look at voter registration. From the very beginning, the city police and city council worked together to deny our basic First Amendment right to hold a lawful demonstration. When the city was defeated in court, the police chief made a policy, unbeknownst to us, that the police would ‘stand down’ and not prevent antifascists from attacking our rally. While this was confirmed by the independent review hired by the city following the rally, this news never became widely known. While we arrived in Charlottesville with a legal permit to protest, the police and elected officials of the city conspired with antifascist militants to create a riot, thus creating an environment where the city could declare an “unlawful assembly” and forcibly end our permitted rally.

Each side had several thousand protesters and activists, alongside deployment of local, State, and federal police alongside a unit of National Guard Army soldiers. Through corruption by those in power, violence occurred, something that would have been entirely preventable if the police had done their job and allowed us to hold our rally as we had intended. Overall public opinion following the rally was against us, but that, I believe, was due to the lies told by the media about the event.

8) The impression formed in Greece is that the Charlottesville events were instigated by the US deep state to cause a political defeat for Trump. The logic of the provocation was obvious. The deep state would promote a challenge on an issue very sensitive to conservative Americans. They would react angrily. Angry backlash would spark chaos and incidents. The system of power would shift the public debate to the convenient topic of racism and racial discrimination. Thus, public opinion, instead of seeing the attempt to erase historical memory promoted by the system, would focus its attention on the conflicts between nationalist/ traditionalists and liberal/anti-fascist protesters. Media propaganda would make sure to project liberal and anti-fascist protesters as the good guys, public opinion would support them, and Trump would find himself with the hot potato of managing the difficult situation.

Was that really the case or did something different happen?

The question of the Greek traditionalists is the following. Why did the organizers of the demonstrations that you defended, on the eve of the statue’s removal, not attempt to transfer the confrontation of the public dialogue to a more correct field? That is, why was there no attempt to show that the whole confrontation was not a matter of racism/ anti-racism but a matter between defenders of tradition and the corrupt liberal power which, through the removal of monuments and the abolition of symbols, promoted the alteration of national memory and erasing traditions to enforce the globalization agenda? If the dialogue had shifted from the bipolar racism Vs anti-racism in the bipolar tradition Vs globalization wouldn’t American comrades have a strategic advantage?

If what we read on the internet is true, in the southern states there are conservative organizations of descendants of African-Americans who served in the southern army, during the civil war, as horsemen, cooks, etc. It would not have been politically beneficial to have mobilized them in favor of keeping the statue of General Lee? If some real African-American conservatives took your side, wouldn't you be able to dismantle the basic argument of the liberal authoritarian provocation of “racism”?

There certainly was a conspiracy, this was shown in the so-called Heaphy Report. The report found that elected officials and the police caused the violence even though “Virginia state police refused to make commanders on the ground at the 12 August rally available for interviews or to provide most documents requested. It also said the Charlottesville police chief, Al Thomas, deleted relevant text messages and made officers fearful of retaliation for speaking with investigators.”^[7] Even with an active police and elected official cover-up, it was clear that the government wanted there to be violence and actively organized it so there would be clashes that day.

The event was not moved primarily because we had sacrificed a great deal of time and money to win the permit to hold the event in Charlottesville. Legal fees, court costs, and other trials and tribulations were required to uphold our right to protest. I must admit that few, if any, of us who were organizing thought the government and police would conspire to create conflict once the courts had ruled that we had a right to hold the event. It was completely unheard of for such a conspiracy to happen at so large a scale and we were caught off-guard.

Black attendees did come to side with us in Charlottesville, along with Hispanic Americans, Asian Americans, and others. While the media portrayed our side as being exclusively White, that was far from the truth.

9) What music do you listen to? Does it influence your political views? In Greece there is arelationship between rock and heavy metal listeners with traditionalist romantic nationalism, as well as other radical ideologies. But in the case of nationalism and traditionalism the approach of Greek metalheads is, I would say, covert. There are severalGreek heavy metal musicians, producers and writers who, through their neo-romanticaesthetic, perceive connections with nationalism but are reluctant to express themselves publicly. Justified, of course, because it is reasonable that they fear the expected attacks and threats they will suffer from anti-fascist networks and from the music industry. What is happening in the USA? In Greece there is a rumor that many Americans who live in southern states listen to traditional rock, are bikers and adopt nationalist ideas. Is this true? How do American traditionalists see modern “life-style” music or musical currents like hip-hop?

I primarily listen to Appalachian folk music, traditional country music, and some metal. I never was much involved with the musical subcultures of the nationalist movements. There certainly is a more conservative strain of listeners among Southern rock fans and some forms of heavy metal, but often this does not extend much beyond wearing certain shirts. Politically, the music scene has been somewhat irrelevant in America since the decline of the skinhead movement in the 1990s.

10) What are your favorite reads? Both in political theory and more widely in literature.What are you reading these days?

My favorite books are generally history books but I often read alternative-history and science fiction. My most recent read was The Devil Is Here in These Hills: West Virginia’s Coal Miners and Their Battle for Freedom.

11) Many white Americans supremacists while they had a strongly racist discourse against Americas minorities, more often than not they were not as scathing against the capitalist system which was responsible for these people decision to move to America. I have the impression that white power US politics in the previous decades, did make sense asideological mechanisms for rallying middle-class, petty-bourgeois and working-class. Americans who came from ethnic groups of European origin, against the mass immigration of non-European populations and the onslaught of liberal multiculturalism. Today, however,I suspect that white power politics become a tool of the capitalist system so that the nationalist movement is discredited and there is no access by American nationalists to middle and working classes of Americans who may be inspired by traditionalist ideas but are not members of ethnic communities of European origin. What do you believe? Is there a prospect of reconciliation of American traditionalists and nationalists with non-white like-minded people, or through such a prospect lurks the danger that the traditionalist movement will also become a victim of postmodern multi-ethnic Shuffling?

One of the great errors of American nationalism has been its racial supremacy and sense of chauvinism. Although, American history has had few politicians that fought for the best interests of the working people of this nation. Louisiana Governor Huey Long being one of the few exceptions, who famously said in the middle of the Jim Crow South “I'm for the poor man — all poor men, black and white, they all gotta have a chance. They gotta have a home, a job, and a decent education for their children.” His policies built schools, roads, hospitals, and infrastructure to be used by the people, not just the select few. Governor Long took on the Standard Oil company and other corporations that had long bought off the judges and politicians of Louisiana and taxed them fairly to pay for programs that benefited all Louisianians. For the crime of fighting for the people, Governor Long was assassinated by a family member of one of the corrupt judges he had fought against, a clear demonstration of what happens if you fight back against business as usual.

Likewise, when socialist politician and labor leader Eugene Debs spoke out against American workers going off to France to die in the trenches of the First World War, he was imprisoned with unanimous applause by the American elites.

One of the most effective anti-capitalist and pro-community movements in American history was that of the original Rainbow Coalition, a union of the Black Panther Party, Young Patriots Organization, Young Lords, American Indian Movement, and other organizations. Nearly the entirety of every ethnic group in the United States had an organization to educate, organize, aid, and mobilize their ethnic community while working in concert with other anti-capitalist revolutionaries. The color line was not a dividing line, but a point of unity where individuals could be proud of their heritage and identity, but being part of a united working class working for justice, freedom, and socialism. This is a model of how the people can unite in working-class solidarity. Black Panther martyr Fred Hampton summed this concept up perfectly when he said “All power to all people. White power to White people. Brown power to Brown people. Yellow power to Yellow people. Black power to Black people.” United we are strong and can liberate all of our communities from the yoke of the capitalist oppressor.

When the capitalists want a war to expand their business interests and maximize profits, they have no trouble drumming up racial and national superiority narratives. The Japanese were vile “Japs”, featured as barely human apes in American war propaganda, when the elites needed to persuade American farm boys and factory workers to go off to fight the Japanese in the Pacific. This phenomenon goes beyond race, with Germans being featured as bestial “Huns” in both the First and Second World Wars.

The American government had no problem with anti-Muslim and anti-Arab messaging that these people were supposedly uneducated “towel heads” and “terrorists” to justify the War on Terror, so it was ok to kill them by the millions, use depleted uranium that will poison generations of Iraqis and Afghanis, or to torture them without the dignity of even giving them a trial.

Whenever the war drums beat or the policies of exploitation need more men for the meat grinder, the capitalists cry loudly about the importance of fighting for the nation, but it’s fundamentally all a trick to make one part of the working class go and kill another on the elites behalf. Robber Baron Jay Gould famously said that “I can hire one half of the working class to kill the other half.” And this scenario has replayed itself endlessly throughout the centuries.

Something important to note is that within the National Bolshevik framework, the national community is truly able to survive and thrive. Ho Chi Minh wrote “Only in a socialist system are the interests of the individual, the state and the collective at one. That is why only a socialist constitution can encourage the citizens to fulfill enthusiastically their duties to the society and the fatherland.” No true Marxist says that the proletariat should lose their unique culture, identity, language, and customs, it is the capitalist system that wishes to destroy all of these things. Fidel Castro speaking on Ho Chi Minh stated “Comrade Ho Chi Minh, in a genius way, combined the struggle for national independence with the struggle for the rights of the masses oppressed by the exploiters and the feudals. He saw that the path was to combine the patriotic feelings of peoples with the need of freedom from social exploitation. National liberation and social liberation were the two pillars on which his doctrine was based.” The combination of national and social liberation unite together to liberate the proletariat. Socialist patriotism is a rejection of both rootless cosmopolitanism and bourgeoisie nationalism.

12) I have the impression that some white power groups in the USA were so deficient in scientific training that they considered Italians and Greeks as not white Europeans. Apart from the fact that someone needs to inform these “gentlemen” that not only Anglo-Saxon Protestants but also the rest of Europe is white, an Italian or a Greek could say that the political movements that white power groups of the U.S. admire the most, existed in Italy and -partially- in Greece already in the first half of the 20th century and probably would have continued to exist until today if the American army (consisting of white soldiers) had not taken over Europe in the name of liberalism during the 40s. What is happening today in the nationalist groups of the USA? I have the impression that on the one hand the networks of the alt-right make the nationalist space captive of the capitalist republican Right and on the other hand some white power groups make the nationalist space captive to generic utter nonsense. Is there any middle ground? Some serious nationalist organizations? How likely do you think it is that a nationalist movement will emerge in the US, which will remain committed to the traditional principles of romantic nationalism and communitarian socialism, which on the one hand will not indulge in fetishistic racist rants and on the other hand will keep its distance from the Trump Republicans?

The Anglo-supremacist groups of America, such as the Ku Klux Klan, have been effectively useless for generations. These groups worship their blood and turn on their own ethnic kinsmen from other European countries, supporting imperialism and supremacy that only ends up hurting all people. Any serious nationalist can and should reject this mindset and distance themselves from these walking caricatures.

13) In a political system such as that of the USA, where it is extremely difficult to realize the full presence of a traditionalist or nationalist candidate for the American presidency, what are the prospects of a nationalist or traditionalist movement? What can a movement do and what heights could it reach if it is unable to challenge the government in the first place?

Honestly, at this point, I think the best option for American patriots is to take our families and leave the United States. America will inevitably fall due to the contradictions within its framework, but not before it persecutes and destroys those of us who resist it. There is likely no way to reform the System and revolution is unlikely. Our best bet is to leave and await an opportunity, like the Spanish knights of old, to launch a Reconquista of our Motherland.

14)Thank you very much! Give us your thoughts as to conclude the interview. The last word is yours!

I appreciate the ability to speak with Greek comrades, I have always loved the Greek people and Greek culture. I look forward to continued solidarity between our movements and await another opportunity to visit and network with y’all in Greece. Solidarity Forever!

---

^[1] Foreign Relations Of The United States, 1961-1963 Washington DC: U.S. Department of State, 1995. ^[2] "Soviets And Black Americans · Decoding Political Propaganda · Nabb Research Center Online Exhibits", Libapps.Salisbury.Edu, accessed 4 May 2022, https://libapps.salisbury.edu/nabb-online/exhibits/show/propaganda/racism-and-equality/soviets-and-black-americans. ^[3] Thomas Borstelmann, The Cold War And The Color Line Cambridge, Mass: Harvard University Press, 2003, 2. ^[4] "Postwar Foreign Policy And African-American Civil Rights", History.House.Gov, https://history.house.gov/Exhibitions-and-Publications/BAIC/Historical-Essays/Keeping-the-Faith/Postwar-Foreign-Policy-Civil-Rights/. ^[5]Ofra, Friesel. “Changing the American Race Narrative, 1962-1965: Transparency as a Guiding Rule in American Cold War Diplomacy.” Journal of Social History 49, no. 1 (2015): 168–93. http://www.jstor.org/stable/43919850. ^[6] Penny M. Von Eschen “Commentary: Challenging Cold War Habits: African Americans, Race, and Foreign Policy.” Diplomatic History 20, no. 4 (1996): 633. http://www.jstor.org/stable/24913322. ^[7] https://www.theguardian.com/us-news/2017/dec/02/charlottesville-report-criticises-police-response-and-blocking-of-investigation

---

^[1]https://www.theguardian.com/us-news/2017/dec/02/charlottesville-report-criticises-police-response-and-blocking-of-investigation ^[1]Foreign Relations Of The United States, 1961-1963 Washington DC: Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, 1995. ^[2]"Soviets And Black Americans · Decoding Political Propaganda · Nabb Research Center Online Exhibits", Libapps.Salisbury.Edu, πρόσβαση στις 4 Μαΐου 2022, https://libapps.salisbury.edu/nabb-online/exhibits/show/propaganda/racism- και-ισότητα/σοβιέτ-και-μαύροι-αμερικανοί. ^[3]Thomas Borstelmann, The Cold War And The Color Line Cambridge, Mass: Harvard University Press, 2003, 2. ^[4]"Postwar Foreign Policy And African-American Civil Rights", History.House.Gov, https://history.house.gov/Exhibitions-and-Publications/BAIC/Historical-Essays/Keeping-the-Faith/Postwar-Foreign- Πολιτική-Αστικά Δικαιώματα/. ^5]Όφρα, Φρίζελ. «Αλλάζοντας την αφήγηση της αμερικανικής φυλής, 1962-1965: Η διαφάνεια ως καθοδηγητικός κανόνας στην αμερικανική διπλωματία του Ψυχρού Πολέμου». Journal of Social History 49, αρ. 1 (2015): 168–93. http://www.jstor.org/stable/43919850. ^[6]Penny M. Von Eschen «Σχόλιο: Προκλητικές συνήθειες του Ψυχρού Πολέμου: Αφροαμερικανοί, φυλή και εξωτερική πολιτική». Διπλωματική Ιστορία 20, αρ. 4 (1996): 633. http://www.jstor.org/stable/24913322.

Σχόλια

Ο/Η C είπε...

Είμαι στο γραφείο τώρα και δεν μπόρεσα να διαβάζω ολόκληρη τη συνέντευξη, αλλά εκ πρώτης όψεως φαίνεται σοβαρή και αξιόλογη δουλειά. Διαφέρει κατά πολύ από τον συνήθη λόγο των Αμερικανών αλτ ράιτ και γουαιτ-παουεράδων που έχουν φλομώσει το διαδίκτυο. Νομίζω μάλιστα ο συγκεκριμένος σε κάποια φάση βαπτίστηκε ορθόδοξος για να αφοριστεί αμέσως μετά.

Αν και κάπου διάβασα κραξιματικές εναντίον του σε περιθωριακά αλτ ράιτ μέσα με την κατηγορία ότι αποκήρυξε την "white power" φάση για να μετατραπεί σε "σοσιαλιστή" (ό,τι και αν σημαίνει αυτή η ταμπέλα στις ΗΠΑ) και ότι, εν συνεχεία, έδινε συνεντεύξεις ως "πρώην", συμμετέχοντας σε αντιφασιστικά ντοκυμαντέρ για το Charlottesville και την "άνοδο του Κακού" στο Γιουες. Ευτυχώς πάντως δεν είχε τη θλιβερή κατάληξη σχεδόν όλων των υπολοίπων νεοφασιστών, που βγήκαν απροσδόκητα από την αφάνεια το 2016 ελέω Τραμπ και αλτ ράιτ για πέσουν αμέσως μετά με τα μούτρα στην εξαργύρωση της δημοτικότητάς τους (με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον Ρίτσαρντ Σπένσερ).

Πέρα από συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις, νομίζω είναι πασιφανές ότι οι "ακραίοι" χώροι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν έχουν την όποια λαικότητα και το μίνιμουν επίπεδο αποδοχής που απολαμβάνουν κατά δώθε. Είτε μιλάμε για Χόλλυγουντ νάτσις, είτε για κόμιζ, ακόμη και για πιο λάιτ καταστάσεις (συντηρητικούς παραδοσιοκράτες ή ρεφορμιστές αριστερούς), περισσότερο έχουμε να κάνουμε με ασόβαρες, άκρως μειοψηφικές ομάδες, πλήρως αποκομμένες από τον λαικό παράγοντα, που λειτουργούν ως μαγνήτης ατόμων με σοβαρές ψυχοπαθολογίες. Κάτι σαν παραθρησκευτικές σέκτες των 80s δηλαδή. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι καταλήγουν στο τέλος με ένα M16 έξω από το νηπιαγωγείο της γειτονιάς τους.

Ακόμη υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις και υπόνοιες για παρείσφρηση μυστικών υπηρεσιών στους συγκεκριμένους χώρους. Παλαιότερα οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι στα πανάκριβα κεντρικά του CPUSA στο Μανχάταν έπινε τακτικά το καφεδάκι του το ιππικό. Φανταστείτε δλδ τι γίνεται σήμερα που έχει χαθεί οποιαδήποτε ιδεολογική σταθερά. Βέβαια μέσα στο βούρκο μπορεί να βρεθεί και κάτι καλό, αλλά εξαιρετικά σπάνια. Ψύλλοι στ' άχυρα.

ΥΓ Ρε παιδιά, να σας πω κάτι άλλο. Στο θρεντ για την πρωτομαγιά νομίζω μου διαγράψατε ένα σχόλιο. Εννοώ αυτό που έλεγα ότι ηλίθιος είναι όποιος περνάει όλο τον κόσμο για οργανικά αναλφάβητο. Αν θεωρούσατε ότι παραβιάζει την πολιτική του ιστολογίου, ας μη το δημοσιεύατε εξαρχής, δε χρειαζόταν να το ανεβάσετε για να το κάνετε delete μετά.

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Που λες; Στην μεταφορά του άρθρου στις παλαιότερες αναρτήσεις;
Αν εννοείς αυτό το πιο πιθανό είναι να μας ξέφυγε. Είναι χρονοβόρα εργασία η μεταφορά των άρθρων και των σχολίων. Ιδίως αν είναι πολλά τα σχόλια.

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Τι το κουραζει; Αυτος αριστερός ξεκίνησε και στο τέλος αριστερός θα καταλήξει.

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Όπως και ο Μουσολίνι επί παραδείγματι.

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Τι σχέση έχει ο αντιρατσιστής, υπηρέτης του παλατιού Μουσολίνι με τις ιδέες μας;

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

Ο Αχιλλέας είπε...

Τι σχέση έχει ο φετιχιστικός, ακροδεξιός, αντιδραστικός τρόπος σκέψης σας με την ιδεολογία του εθνικισμού;

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Για τον τρόπο σκέψης του Μπενίτο μιλάς ; Αν ναι σωστός, αλλά εγώ δεν είμαι φασίστας αλλά Ε/Σ.

Πέμπτη, 11 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ο Matthew Heimbach κυνηγήθηκε από το κατεστημένο και τον έχουν στο στόχαστρο μέχρι σήμερα.

Καμία σχέση με το πουλητάρι Richard Spencer.

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Εύγε. Περιμένουμε και άλλη αρθρογραφία για την επικαιρότητα του χώρου.

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Του ποιου; Φιλε δεν υπαρχει χωρος μονο καποιες σκορπιες ατομικοτητες. Κανονικο χωρο μόνο σε Ρωσία Σερβία θα βρεις

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Όσοι ξέρουν για το PSF, τον ζολτ κτλ ξέρουν πως ο Heimbach κατ ουσίαν παρέμεινε σταθερός στις ιδέες του. Αν θελήσει και η σ.ο θα μπορούσε να κανονιστεί μια συνέντευξη με τον zoltanous ή τον Keith Woods.

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

Ο Αχιλλέας είπε...

Φίλε, ο Zoltanous δεν κάνει φοβερή δουλειά; Καμία σχέση με τον μέσο ανόητο alt-righter της Αμερικής.
Εάν δεν το έχεις δει ακόμη το ντοκιμαντέρ που έκανε για τον Asanuma, δες το στο παρακάτω link.
Μέχρι και εγώ για χρόνια είχα φάει το παραμύθι του "κακού" σοσιαλιστή Asanuma και του "ήρωα" εθνικιστή Yamaguchi. Για ακόμη μια φορά τα πράγματα ήταν τελείως ανάποδα. Ο Yamaguchi λειτούργησε υπέρ του Άγγλο-αμερικανισμού δολοφονώντας την μοναδική ελπίδα της Ιαπωνίας για απεγκλωβισμό από την Δύση.
Μάλιστα θυμάμαι να σκέφτομαι την γενναιότητα του Yamaguchi ο οποίος έλεγαν ότι έκανε χαρακίρι στην φυλακή λειτουργώντας σαν σαμουράι. Η αλήθεια; Ο Yamaguchi βρέθηκε με δύο σφαίρες στο κεφάλι για να μην μιλήσει. Ο ίδιος ήταν μέλος οργάνωσης "γκαρσονιών" τα οποία ενώ μιλούσαν υπέρ του αυτοκράτορα και του μεγαλείου της Ιαπωνίας, και μάλιστα στις συγκεντρώσεις τους ήταν ένστολοι, κρυφά προωθούσαν τον Άγγλο-αμερικανικό παράγοντα στην Ιαπωνία από το 1920! Σας θυμίζει κάτι;!

Το link του ντοκιμαντέρ εδώ: https://youtu.be/SgnxJ6JVbGM

Τρίτη, 09 Μαΐου, 2023

 

Ο Κρητικός είπε...

Για Nick Fuentes τι αποψη εχετε; Μαλλον δεν είναι πολυ "αριστερος" για τα γούστα σας, πάντως θεωρειται ο πρωτος που τα έβαλε με την απατη του maga. Η κριτική σας στον ψευτο εθνικισμο θυμιζει λίγο τους groypers.

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

Ο Σταμάτης είπε...

Εγώ δεν την παρακολουθώ και πολύ την αμερικανική συντηρητική πολιτική σκηνή. Όταν τον έψαξα τον Φουέντες είδα ότι ήταν παραδοσιοκράτης, ιντεγκραλιστής. Αυτό φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Υποθέτω ότι εννοεί καθολικός συντηρητικός ιντεγκρσλιστής και όχι όπως οι αυθεντικοί εθνικιστές ιντεγκραλιστές της Βραζιλίας. Αλλά και αυτό ακούγεται πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον για τα δεδομένα της πολιτικής πραγματικότητας των Η.Π.Α. Ωστόσο τα γεύματα με τον Τραμπ δείχνουν ότι δυστυχώς έχει συνδέσμους με τους νεοεθνικιστές. Όταν μίλησα με τον Αχιλλέα που παρακολουθεί τα αμερικανικά δρώμενα μου επιβεβαίωσε ότι χρειάζονται προσοχή τέτοιες περιπτώσεις.

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

Ο Αχιλλέας είπε...

Για τον Nick Fuentes είχαμε ξαναγράψει. Είναι πολύ γραφικός, έχει ύποπτο ιστορικό και έχει κάνει απίστευτα στρατηγικά λάθη. Ο ίδιος είχε μιλήσει υπέρ του Evola, ενώ είχε βγει σε εκπομπή ακροδεξιού και έλεγε ότι συμφωνεί με τα free market economics. Είχε πει ότι θα στήριζε τα συντηρητικά καθεστώτα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ενώ στήριζε αναφανδόν τον Trump και το MAGA movement στο οποίο βέβαια μετά εναντιώθηκε. Ο ίδιος πάντα δήλωνε paleo-conservative αλλά μιλούσε θετικά και για τον Χίτλερ. Επίσης, Κρητικέ πρέπει να θυμάσαι ότι ο Νικόλας είχε βγει σε κοινή έξοδο με catboy (όσοι δεν ξέρετε τι είναι τα catboys σας ζηλεύω) το οποίο είχε προσκαλέσει για να περάσουν χρόνο μαζί ενώ ο ίδιος έβγαζε το "ραντεβού" τους σε live feed.
Είναι 25 χρονών εκατομμυριούχος, ενώ είναι αποκλεισμένος από όλες τις πλατφόρμες. Κανείς δεν ξέρει πως έχει βγάλει τα λεφτά του.
Και προφανώς τα δύο κερασάκια στην τούρτα. Το ένα είναι ότι ήταν μόνιμος καλεσμένος στον Alex Jones. Προφανώς αυτό δεν χρειάζεται να το σχολιάσω. Και το άλλο, ότι είναι ο spokesman για το κόμμα (;) του Kanye West. Με τα πολλά; Ο Fuentes είναι μια τελείως φαιδρή προσωπικότητα και προφανώς δεν είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης.
Τώρα για τους groypers. Οι groypers δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ανώνυμα troll accounts στο Twitter. Μηδενική επαφή με θεωρία και πράξη. Έχουνε δημιουργήσει μια online persona η οποία τους καθιστά άτομα και όχι πρόσωπα. Ένας σύλλογος, μία λέσχη, ένα κόμμα δεν χτίζεται με ανώνυμα accounts στο Twitter. Θέλει στομάχι για να δημιουργηθεί ένας χώρος. Το να μαζεύονται εκατό άτομα σε μια πλατφόρμα και να "τρολάρουν" τους liberals τι καταφέρνει; Εν γένει το Twitter τι καταφέρνει; Εν γένει το να σπαταλάς τις παραγωγικές ώρες της ημέρας σου στα social media τι καταφέρνει; Δεν θα μπορούσε αυτές τις ώρες να τις χρησιμοποιήσει ένας συναγωνιστής για να γίνει καλύτερος; Να γυμναστεί; Να διαβάσει; Να αρθρογραφήσει; Να βρεθεί σε διάλογο με συναγωνιστές; Να δημιουργήσει αγαπητικές σχέσεις με τα δικά του πρόσωπα; Αυτά μας κάνουν αγκάθια στο δέρμα του συστήματος, όχι το να κρυβόμαστε πίσω από ειρωνικά avatars για να "own the libs". Εδώ οι groypers παίρνουν στα σοβαρά τον BAP ρε Κρητικέ. Τον ακροδεξιό, φιλελεύθερο, νιτσεϊκό BAP. Ο οποίος χρειάστηκε να παραδεχτεί ότι ήταν εβραϊκής καταγωγής, γεννηθείς εν Ρουμανία αλλά κάτοικος Αμερικής. Και προφανώς ο ίδιος είναι ένθερμος υποστηρικτής του Ισραήλ, μέσω ενός σκληροπυρηνικού, ψεύτοφασιστικού πρίσματος πάντα...
Με λίγα λόγια στην Αμερική, όπως και σε όλη την Δύση, οι πραγματικοί εθνικιστές είναι λίγοι και καλοί. Αλλά δεν πειράζει. Έχω πίστη στο ότι θα πολλαπλασιαστούν.

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Με τον Πριλέπιν, άμα συνέλθει, ξέρει κανείς τρόπο να κάνουμε συνέντευξη;

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η . είπε...

Αχιλλέα συμφωνώ με τα λεγόμενά σου. Με 2 παρατηρήσεις. 1 Οι πιτσιρικάδες των groypers δεν έκαναν own τους liberals, π.χ. όπως ο Σαπίρο, αλλά τους συστημικούς ρεπουμπλικάνους της MAGA. Έχει διαφορά. Από την άλλη ο ίδιος ο Fuentes ισχύει ότι είναι κλόουν. 2 Ελπίζεις να πολλαπλασιαστούν οι εθνικιστές στην Αμερική. Όμως τι σημαίνει εθνικισμός στην Αμερική (και στον Καναδά και στην Βραζιλία κ.τ.λ.); Μπορεί τεχνικά να υπάρξει χωρίς την διάλυση της συγκεκριμένης χώρας; Εγώ που θεωρώ τον εαυτό μου εθνικιστή νομίζω ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί παντού.

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Στα περισσότερα θέματα που θέτεις θα σου απαντήσει ο Αχιλλέας. Στο θέμα της Βραζιλίας σου απαντάμε από τα κεντρικά.

Ο ιντεγκραλισμός της Βραζιλίας είναι βασισμένος στο βραζιλιάνικο έθνος και όχι σε κάποια φυλή του. Το μεγάλο ιντεγκραλιστικο-φασιστικό βραζιλιάνικο κίνημα της δεκαετίας του '30 περιελάμβανε λευκούς, νέγρους, ινδιάνους. Το βραζιλιάνικο έθνος είναι μίγμα αυτών των τριών φυλών, όπως το Χιλιανό είναι μίγμα λευκών και Ινδιάνων κλπ. Δεν υπάρχουν παντού μονοφυλετικά έθνη επειδή αυτό ισχύει στην Ευρώπη.

Είναι έθνη όμως με εθνικά κράτη. Τι πάει να πει θα διαλυθούν. Να διαλυθούν γιατί; Για να ξεχωρίσουν οι λευκοί Βραζιλιάνοι από τους υπόλοιπους; Αν τους το πούμε θα σκάσουν στα γέλια. Είναι λάθος να βλέπουμε τον κόσμο με τα γυαλιά μιας ιδεολογίας που αναπτύχθηκε στην κεντρική Ευρώπη την δεκαετία του '30. Το έχουμε επαναλάβει πολλές φορές. Εφόσον ένα κίνημα υιοθετεί τις θεμελιώδεις αρχές του πολιτικού αντιδιαφωτιστικού εθνικιστικού Ρομαντισμού είναι με το μέρος μας.

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

 Ο Αχιλλέας είπε...

Στην μια σου ερώτηση σου απάντησαν από τα κεντρικά. Ας μην μπερδεύουμε τα white power politics με τον εθνικισμό. Και όντως εάν ένα κίνημα υιοθετεί τις αρχές του πολιτικού αντιδιαφωτιστικού εθνικιστικού Ρομαντισμού είναι σίγουρα με το μέρος μας.
Τώρα για αυτό που είπες για τους groypers. Οκ, επιτέθηκαν στα όρνια του Maga. Και; Το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Η κατάκτηση τους ποια ήταν; Θα νικήσουμε το σύστημα μέσω ειρωνείας; Θυμάμαι έναν ανώνυμο εδώ στα comments ο οποίος είχε ερεθιστεί, ίσως δεν είχε φάει πρωινό, για το ότι είχα πει ότι πρέπει να παράγουμε πολιτισμό εάν θέλουμε να νικήσουμε το σύστημα. Ο ανώνυμος εδώ με είχε ρωτήσει θυμωμένα εάν είμαι «κριτής πολιτισμού». Μάλλον είχε ξεχάσει, όπως ξεχνάνε πολλοί, ότι όποιος κατέχει την διακίνηση της πληροφορίας (μέσω αρθρογραφίας, δράσεων και τέχνης) είναι και αυτός που κινητοποιεί τις ψυχές των ανθρώπων. Δηλαδή, παράγει πολιτισμό (κουλτούρα). Οι groypers έκαναν τίποτα από τα παραπάνω;
Παιδιά μην δίνετε καμία αξία σε, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, χέστηδες οι οποίοι φοβούνται να βρεθούν από κοντά για έναν καφέ ή μια μπύρα. Εγώ το έχω περάσει και με Έλληνες "συναγωνιστές". Έτσι είναι και οι groypers και οποιαδήποτε άλλη διαδικτυακή "εθνικιστική" subculture. Και για να δεις του λόγου το αληθές για το με τι άτομα έχουμε να κάνουμε δεν θα ξεχάσω την περίπτωση του "H. P Lovecraft" στο Twitter.
Ο συγκεκριμένος έχει χιλιάδες επί χιλιάδων followers στο Twitter. Για αυτό και είχα βάλει να ακούσω μια συνέντευξη του στο YouTube. Βάζω το video να παίζει και βλέπω ότι δεν δείχνει το πρόσωπο του (100% δεκτό, βρισκόμαστε σε "πόλεμο" και πρέπει να προστατευθούμε) . Όλοι μας πρέπει να κρατήσουμε τις δουλειές μας έτσι ώστε να μπορούμε να επιβιώσουμε για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, αλλά ρε παιδιά ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε ΑΛΛΟΙΩΤΗ ΦΩΝΗΣ για να δώσει συνέντευξη! Τι είσαι ρε μεγάλε; Κακός από το James Bond που ζητάει λύτρα;! Και τολμάς ρε καραγκιόζη και δηλώνεις εθνικιστής και δημιουργός κουλτούρας; Τι κάνουμε ρε παιδιά και πρέπει να χρησιμοποιούμε αλλοιωτή φωνής; Κάνουμε κάτι παράνομο; Αυτοί είναι φίλε ανώνυμε και οι groypers και οι smoypers... Άνθρωποι οι οποίοι δεν θέλουν να κάνουν τίποτα στον πραγματικό κόσμο και κρύβονται πίσω από online "προσωπικότητες". Βλέπεις έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον να είσαι ο "Rapistgroyper1488" στο Twitter και να έχεις 6.000 followers απο το να είσαι ο John που δουλεύει στο λογιστήριο μιας αμερικανικής εταιρείας, και ο νοών νοείτω.

Τετάρτη, 10 Μαΐου, 2023

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Κι ως επιβεβαίωση των απόψεων του Heimbach, σήμερα η Μελόνι ανακοίνωσε την απόσυρση της Ιταλίας από τη ζώνη οικονομικής συνεργασίας με την Κίνα "Belt and Road Initiative", όπως ακριβώς ζητούσε ο μπαρμπα-Σαμ.

Για άλλη μια φορά η "ευρωπαϊκή" ακροδεξιά δείχνει πολύ πιο αδίστακτη στον Ατλαντισμό της από ό,τι οι παραδοσιακοί αστοί κεντροδεξιοί ηγέτες όπως Μέρκελ κλπ.

Πέμπτη, 11 Μαΐου, 2023

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Τι γεύση σας άφησε το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών; Υπήρχε νικητής, χαμένος, κάτι ουσιαστικό για τις εξελίξεις ή ήταν μια μονότονη διαδικασία χωρίς εκπλήξεις;

Πέμπτη, 11 Μαΐου, 2023

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Να πούμε την αλήθεια οι περισσότεροι προτιμήσαμε να δούμε το ποδόσφαιρο. Είναι δεδομένη η απόρριψη του πολιτικού συστήματος εκ μέρους μας. Μάλιστα, εφόσον το "show" θα δινόταν χωρίς διαλόγους, ποιο το νόημα να το παρακολουθήσουμε; Όπως έλεγαν παλαιότερα κάποιοι προδότες του εθνικιστικού χώρου, όταν έρθουμε αυτοί θα φύγουν.

Παρασκευή, 12 Μαΐου, 2023

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

''ΟΤΑΝ ΕΡΘΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ''

καταπληκτικη ατακα. του μαυρουδη δεν ητανε; τω καιρω εκεινω ημανε αριστεριστης. αλλα με εκφραζει με απολυτο και κατηγορηματικο τροπο. ΟΤΑΝ ΕΡΘΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ. σαν υποσχεση ακουγεται, σαν ευχη...

(εσσεται ημαρ)

Παρασκευή, 12 Μαΐου, 2023

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Ναι. Το κόμμα στο οποίο ηγείτο αυτό το πολιτικό σκουπίδι είχε λανσάρει την συγκεκριμένη ατάκα.

Παρασκευή, 12 Μαΐου, 2023