Όσοι ερευνούν τα δεδομένα της ευρωπαϊκής πολιτικής ιστορίας των περασμένων αιώνων γνωρίζουν ότι οι δυνάμεις της νεωτερικότητας στοχοποίησαν επανειλημμένα την εορτή των Χριστουγέννων. Με αφετηρία την φιλοσοφία και την πολιτική σκέψη του Διαφωτισμού, κατεξοχήν εκφραστές των προοδευτικών νεωτερικών ιδεολογιών, παρουσίασαν τα Χριστούγεννα ως αναχρονιστική εορτή με παγανιστικές ρίζες και μεσαιωνικό, θεοκρατικά ανορθόλογο, περιεχόμενο.
H κακόβουλη προσέγγιση αυτή, που αποκρύπτει όλους τους αέναους συμβολισμούς της εορτής, έχει τις καταβολές της στην εποχή του Διαφωτισμού και στα ιδεολογικά της προανακρούσματα. Όταν τα θεωρητικά ρεύματα του Διαφωτισμού εκφράστηκαν μέσα από πολιτικές πρακτικές, τα Χριστούγεννα μπήκαν στο στόχαστρο. Ας μην ξεχνάμε, για παράδειγμα, πως αντιμετώπισε τις ευρωπαϊκές παραδόσεις -και ιδίως τον χριστιανισμό- η γαλλική επανάσταση του 1789, το ιστορικό σημείο αναφοράς, δηλαδή, του σύγχρονου φιλελευθερισμού, η οποία κατάργησε την μέτρηση των ετών βάσει της γέννησης του Χριστού, μετέτρεψε τους ναούς σε αχυρώνες και, ασφαλώς, κατάργησε τους χριστουγεννιάτικους εορτασμούς.
Στην βιομηχανοποιημένη, νεωτερική Βρετανία οι χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί είχαν ατονήσει κατά τον 18ο αιώνα και θεωρούνταν κατάλοιπο του παραδοσιακού παρελθόντος που έσβηνε. Βεβαίως, δεν γινόταν κανένας λόγος για αργίες κατά τις ημέρες των εορτών. Αρκετά χρόνια αργότερα, οι σοβιετικές δημοκρατίες, λόγω της πολιτικής θεωρίας του ιστορικού υλισμού την οποία είχαν υιοθετήσει, αποτέλεσαν την άλλη πτυχή των δυνάμεων της νεωτερικότητας που αντιμετώπισε εχθρικά τα Χριστούγεννα. Αλλά και σήμερα, το liberal κατεστημένο των Η.Π.Α. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης προτείνει να μην γίνονται αναφορές στα Χριστούγεννα αλλά σε «εορτές», προκειμένου να μην προσβληθεί η κουλτούρα της παγκοσμιοποίησης.
Για κακή τους τύχη, όμως, οι νεωτεριστές έχασαν μια σημαντική πολιτισμική μάχη στην Βρετανία, κατά την δεκαετία του 1840. Ήταν τότε που ο Κάρολος Ντίκενς και κάποιοι ακόμη Βρετανοί ρομαντικοί οργάνωσαν μια κοινωνική κίνηση, με σκοπό να επαναφερθούν οι χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί και οι αργίες στην Βρετανία. Μέρος αυτής της προσπάθειας υπήρξε και η συγγραφή του Ύμνου των Χριστουγέννων, της λογοτεχνικής αφήγησης του πασίγνωστου πλέον «θείου Σκρουτζ», από τον Κάρολο Ντίκενς. Η επιτυχία του κινήματος ήταν αναμφισβήτητη. Οι χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί όχι μόνο επανήλθαν στην Βρετανία, όχι μόνο θεσμοποιήθηκαν, αλλά και αποτέλεσαν ένα υπόδειγμα για το πώς θα έπρεπε να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στα αστικά κέντρα. Ένα υπόδειγμα που επηρέασε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό κόσμο.
Τα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ, κάθε χρόνο, πραγματοποιούμε τον Δεκέμβριο ενημερωτικές δράσεις και αφισοκολλήσεις. Για να ενημερώσουμε τους συμπολίτες μας σχετικά με το πως το ρομαντικό κίνημα, κατά τον 19ο αιώνα, απαίτησε με την μορφή κοινωνικού αιτήματος την επίσημη επαναφορά των χριστουγεννιάτικων εορτασμών στην φιλελεύθερη και βιομηχανική νεωτερικότητα της ελεύθερης αγοράς, της παιδικής εργασίας, του διεθνιστικού κεφαλαίου των Ρότσιλντ και της θεσμοποιημένης εγκληματικότητας, που πολύ ωραία περιέγραψε στα βιβλία του ο σπουδαίος λογοτέχνης και παραδοσιοκράτης Κάρολος Ντίκενς.
Τα κτίρια της νομικής Αθηνών, του Παντείου, του παλιού Χημείου, καθώς και δρόμοι του ιστορικού κέντρου, των Πετραλώνων και της Καλλιθέας, στολίστηκαν κι αυτό τον Δεκέμβριο με την αισθητική αύρα του ρομαντισμού της λέσχης μας. Κι εμείς συνεχίζουμε την πορεία μας σαν τον ιππότη του Ντύρερ.
Περιπλανώμενοι φύλακες…
Σκουριασμένου κλέους κι ονείρων κληρονόμοι….