Μετά από μια χρονιά κατά την οποία ματαιώθηκε λόγω των περιοριστικών υγειονομικών μέτρων, το Φεστιβάλ του Βιβλίου επέστρεψε φέτος στο Ζάππειο. Πρόκειται για έναν από τους αγαπημένους θεσμούς των Αθηναίων βιβλιόφιλων. Τόσο γιατί μας βοηθά να ενημερωθούμε για τις νέες και να θυμηθούμε ορισμένες παλιές κυκλοφορίες, κάνοντας έναν περίπατο στο όμορφο περιβάλλον του Ζαππείου. Όσο και γιατί μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε με τους πωλητές των εκδοτικών οίκων, να ανταλλάξουμε απόψεις, ακόμη και να αγοράσουμε βιβλία σε εκπτωτικές τιμές.
Φέτος το Φεστιβάλ συγκέντρωσε, μετά από χρόνια, πολλές συμμετοχές. Με αποτέλεσμα τα περίπτερα των εκδοτικών οίκων να σχηματίσουν ένα Π και να καλύψουν πολλούς χώρους τους Ζαππείου. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται με νοσταλγία τα μαζικά Φεστιβάλ που λάμβαναν χώρα κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000 στο Πεδίο του Άρεως. Όπως και τα επίσης μεγάλα Φεστιβάλ που πραγματοποιούνταν, κάποια χρόνια αργότερα, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Η μετάβαση του Φεστιβάλ στο Ζάππειο συνδέθηκε με την δύσκολη εποχή των μνημονίων και τις λιγότερες συμμετοχές εκδοτών. Ευτυχώς φαίνεται ότι παρά τις σημαντικές απώλειες ελληνικών εκδοτικών οίκων που ανέστειλαν όλα αυτά τα χρόνια την λειτουργία τους για να σωθεί το νόμισμα και οι τράπεζες της Μέρκελ, ανάμεσα σε εκείνους που άντεξαν υπάρχουν και κάποιοι ικανοί να συνεχίσουν να μας προσφέρουν σημαντικά δείγματα βιβλιογραφίας.
Τα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ., όπως κάνουμε κάθε χρόνο εδώ και δυο δεκαετίες, ψάξαμε υπομονετικά τα περίπτερα και παρακολουθήσαμε εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν στους χώρους του Φεστιβάλ. Εκδοτικοί οργανισμοί όπως οι Ασίνη, Gutenberg, Στοχαστής, Ηριδανός, Νεφέλη, Άγρα κ.α. συνεχίζουν να παρουσιάζουν εξαιρετικούς τίτλους, όπως κάνουν εδώ και χρόνια. Στον χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού οι παραδοσιακές εκδόσεις Αίολος, Anubis κλπ βασίζονται στους παλιούς γνωστούς τίτλους χωρίς τίποτε ιδιαίτερο στις νέες κυκλοφορίες. Οι νεότεροι αναγνώστες πρέπει να ψάξουν τις ιστορικές εκδόσεις Αιγόκερως, οι οποίες παρουσίασαν στο περίπτερό τους για άλλη μια χρονιά διαμάντια του λογοτεχνικού Ρομαντισμού και της νεότερης φανταστικής λογοτεχνίας σε πολύ προσιτές τιμές.
Οι φετινές μας αγορές περιελάμβαναν τα βιβλία Φασισμός: Ιστορία και Ερμηνεία του Εμίλιο Τζεντίλε και Κάτσε καλά Γεράσιμε: Μαθητικό κίνημα και καταλήψεις 1974-2000 του Δημήτριου Ι. Σκλαβενίτη, από τις εκδόσεις Ασίνη. Το τραγούδι του Ρολάντ και το Ριπ Βαν Ουίνκλ: Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη του Ουάσιγκντον Ίρβινγκ, από τις εκδόσεις Στοχαστής. Καθώς και το Ημερολόγιο μιας Πορτοκαλιάς του Χανς Έβερς, από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
Παράλληλα με τις αγορές και την έρευνα στους πάγκους με τα βιβλία, δυο μέλη της Φ.λΕ.ΦΑ.ΛΟ. προχώρησαν σε μια ακόμη ενημερωτική δράση κατά την τελευταία ημέρα, μοιράζοντας φυλλάδια της λέσχης σε αναγνώστες που εισέρχονταν στον χώρο του Φεστιβάλ. Αρκετοί εξ αυτών έδειξαν ενδιαφέρον για την Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. και μας προσέγγισαν άμεσα ζητώντας λεπτομέρεις για τις δραστηριότητες και το περιοδικό της λέσχης
Ευχής έργο θα είναι η εντατικοποίηση των δραστηριοτήτων της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. στους απαραίτητους ρυθμούς, που θα μας επιτρέψει να δώσουμε το παρόν με τον δικό μας εκδοτικό οίκο σε κάποιο περίπτερο του Φεστιβάλ κατά τα προσεχή έτη.
Ανώνυμος said...Η λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα πάσχει, δυστυχώς, σοβαρά από χαμηλής ποιότητας μεταφράσεις. Βέβαια αυτό είναι γενικότερο φαινόμενο και σε άλλα είδη βιβλίων. Απλώς σε άλλης θεματολογίας βιβλία αφορά κυρίως αφορά εκδόσεις "της σειράς" και υπάρχουν πολλοί σοβαροί εκδοτικοί οίκοι (όπως αυτοί που παραθέσατε) που κάνουν εξαιρετική δουλειά σε αυτόν τον τομέα.
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...
Ανώνυμε, πιστεύουμε ότι υπάρχει και μια προέκταση σε αυτό που γράφεις. Η φανταστική λογοτεχνία παγκοσμίως πάσχει από τη στιγμή που αμερικανοποιήθηκε και εξέπεσε σε ένα καταναλωτικό προϊόν που απευθύνεται σε nerds και μέσους αστούς των παρακμιάκων υλιστικών κοινωνιών του φιλελελεύθερου καπιταλισμού. Μέχρι και τον Β' Π.Π. οι περισσότεροι συγγραφείς του φανταστικού είχαν το παλιό ρομαντικό ιδεολογικό υπόβαθρο και μέσα από τα κείμενα που έγραφαν πρόκριναν μια συνολική εναντίωση στα αισθητικά πρότυπα και τις επιταγές του φιλελευθερο-μαρξιστικού διεθνιστικού διπόλου της νεωτερικότητας.
Σήμερα το ρομαντικό υπόβαθρο έχει χαθεί. Οι συγγραφείς του φανταστικού κρατούν απλώς το περιτύλιγμα της αγαπημένης μας λογοτεχνίας και αδειάζουν το εσωτερικό βάθος του αισθητικού και ιστορικού της υποβαθρου. Ασφαλώς οι περισσότεροι νέοι Έλληνες συγγραφείς απλώς αντιγράφουν τα αμερικανικά μοτίβα. Έτσι, τα νέα βιβλία είναι απλά αντανακλάσεις της κυρίαρχης συστημικής μετριοκρατίας που απλά μας δίνονται μέσα από μια παραμυθιακή αφήγηση.
Συνεπώς πέρα από τις κακές μεταφράσεις έχουμε και τα ανούσια βιβλία.
Ανώνυμος said...Σας παρακολουθώ καιρό κυρίως λόγω των ιδεολογικών και πολιτικών σας απόψεων και όχι λόγω των αισθητικών σας. Αυτό συμβαίνει όχι επειδή δεν μου αρέσουν οι αισθητικές σας αλλά επειδή δεν είχα ποτέ διασύνδεση μαζί τους και δεν μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Θα ήθελα αν μπορείτε να μου προτείνετε μερικά βιβλία λογοτεχνίας του φανταστικού τα οποία θεωρείτε ότι έχουν μια κάποια σχέση με τις ιδέες που αντιπροσωπεύουμε (τις παραδοσιοκρατικες, ρομαντικές ιδέες).
Μάντης said...Σωστά όσα γράφετε με μια παρατήρηση. Νομίζω ότι το έχετε αναφέρει και σεις στο παρελθόν. Η μεγάλη παρακμή της λογοτεχνίας του φανταστικού και των καλλιτεχνικών ρευμάτων που τροφοδότησε με θεματικές (όπως ο κινηματογράφος ή τα comics για παράδειγμα), ξεκινά τη δεκαετία του '90. Δείτε το "ιδεολογικό" υπόβαθρο βιβλίων και ταινιών με τέτοιο περιεχόμενο μέχρι το '90-'91 και συγκρίνετε όλα αυτά με όσα ακολουθούν από το '93-'94 και μετά. Οι διαφορές προς το συστημικότερο είναι τρομερές.
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...
Ανώνυμε που γράφεις για το ψυχιατρείο, προτείνουμε προς ανάγνωση το διήγημα του Ε.Α.Πόε "Το σύστημα του Δρος Πίσσα και του Καθηγητού Φτερά". κάτι παρόμοιο με αυτό που περιγράφει έχει πάθει ο χώρος σήμερα.
Μάντη, πολύ σωστά. Αλλά μην ξεχνάμε ότι αλλαγές στο ύφος -ακόμα και της επικής φανταστικής λογοτεχνίας- προς το μοντερνιτέ άρχισαν να πραγματοποιούνται από τη δεκαετία του 1960. Απλά εκείνοι που τις έκαναν ήταν σπουδαίοι συγγραφείς.
Ανώνυμε που ζητάς βιβλιογραφία, μπορείς να διαβάσεις τα παλαιότερα τεύχη του περιοδικού μας και θα βρεις πολύ υλικό. Ενδεικτικά παραθέτουμε τα εξής:
Επική φανταστική λογοτεχνία-sword n sorcery:
1) Ρόμπερτ Χάουαρντ-Οι μαύροι προφήτες και άλλα διηγήματα, εκδ. Αίολος
https://www.politeianet.gr/books/9789605211622-howard-e-robert-aiolos-oi-mauroi-profites-184885
ενδεικτικό απόσπασμα: Ο Κόναν έφτιαξε τη ζώνη του σπαθιού του ανταποδίδοντας ήερμα τα ερευνητικά βλέμματα που έριχναν προς το μέρος του οι φρουροί [...]τα γαλάζια μάτια του και τα εξωτικά χαρακτηριστικά του τον ξεχώριζαν από τα ανατολίτικα στίφη, ενώ το ίσιο σπαθί στον γοφό του τόνιζε ακόμα περισσότερο τη φυλετική του διαφορά". σελ 15.
2) Ρόμπερ Χάουαρντ- Μπραν Μακ Μορν, εκδόσεις Κλέος (δική μας μετάφραση)
περιλαμβάνει το δοκίμιο "Τι οφείλει το έθνος μας στο Νότο"
https://kleospublications.blogspot.com/2017/11/blog-post.html
3) Τόλκιν -Το Σιλμαρίλιον, εκδόσεις Αίλος και Ο άρχοντας των δακτυλιδιών εκδόσεις Κέδρος
απλά τα διαβάζεις και θα καταλάβεις
Λογοτεχνία τρόμου:
1) Άρθουρ Μάχεν- Ο τρόμος, εκδόσεις Αίλος
https://www.protoporia.gr/maxen-ar8oyr-o-tromos-9789607267375.html
ενδεικτικό απόσπασμα: "Πιστεύω στη δύναμη και την αλήθεια της παράδοσης. Κάποιος μορφωμένος μου έλεγε λίγες βδομάδες πριν: Όταν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην αλήθεια της παράδοσης και την αλήθεια ενός ντοκουμέντου, πάντοτε πιστέυω στην αλήθεια της παράδοσης. Τα ντοκουμέντα μπορούν να νοθευτούν και συχνά νοθεύονται. Η παράδοση ποτέ." σελ. 116.
https://kleospublications.blogspot.com/2017/11/blog-post.html
2)BRADBURY RAY- ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
για ρομαντική πρόσληψη της έννοιας του θανάτου στις παραδόσεις των λαών
https://www.politeianet.gr/books/9789609885065-bradbury-ray-magiko-kouti-to-dendro-ton-agion-panton-211845
3) Μισέλ Ουελμπέκ, Εναντίον του κόσμου εναντίον της ζωής, εκδόσεις Εστία
https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=137294&return_url
για την ζωή, τη λογοτεχνία και την παραδοσιοκρατική (και φιλο-ε/ς σε μια εποχή ιδεολογία του Λάβκραφτ)
---ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, ΣΥΜΒΟΛΙΚ¨Ο ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ--(άλλη διάσταση φίλε, δεν υπάρχει δεύτερος)
Νοβάλις- Η προσδοκία, εκδόσεις Σμίλη
https://www.politeianet.gr/books/9789607793446-novalis-smili-i-prosdokia-199536
Ξεκίνα με αυτά και εδώ είμαστε για την συνέχεια....
Κατά την διάρκειαν της περασμένης νυκτός, βίωσα μια υπερφυσική εμπειρίαν! Ενόσω φορούσα τας πυτζάμας και καθώς ήμουν εις θέσιν να ξεκινήσω την εσπερινή προσευχή εις τον ενσαρκωθέντα ημίθεο Αδόλφο Άβαταρ, ένα νέφος κάλυψε την όρασίν μου. Πυκναί μάζαι κύκλωσαν τον οίκο μου και ήτο αδύνατον να αντιληφθώ την προέλευσίν τους. Ο χρόνος έδειξε να σταματά και το σύμπαν εκοιμήθη.
Αρχικώς υπέθεσα ότι δεχόμουν επίθεση υπό κομμουνιστικής συμμορίας! Ήτο σχεδόν βεβαία η πιθανότης να είχε εκτοξευθεί εκ του θεάτρου της οικίας μου κάποια βόμβα πυρελαίου, (βαρβαριστί Μολότωφ). Όμως, μα την δόξα του Άβαταρ, ορκίζομαι εις την υπουργική θητεία του συναγωνιστού Αθανασίου, εις την λαμπρότης της σκέψεως των σοφιστών Παρθενοπίπη και Πανουργούση, δεν ήτο τίποτε γήινο εκείνο που προκαλούσε το νέφος. Μια πύλη της κολάσεως είχε ανοίξει διάπλατα και με καθήλωνε εις μιαν φρικώδη εμπειρίαν!
Κάποια στιγμή, απροσδιόριστον πότε, εκ των γκρίζων μαζών εξήλθε το φάντασμα του νεκρού Λεμούριου Τρολίστα. Με φλεγόμενη κεφαλή και στόμα που ξερνούσε λάβα, ο Λεμούριος με απείλησε ότι αν δεν ανακοινώσω εις τον ιστότοπον των αλητοκρατών νεανίσκων όσα θα μου υπαγόρευε, εις την επόμενη επίσκεψίν του θα με αιχμαλώτιζε εις τόπον αγνώστου υδρόβιου πλανήτου. Εκεί όπου οκταποδόμορφες υπάρξεις επιδίδονται εις ακατανόμαστας πράξεις με ερωτύλες γοργόνες.
Ανήμπορος να προβάλω αντίστασιν εδέχθην να ικανοποίησω το αίτημάν του. Αμέσως έκτοτε τα πάντα ηρέμησαν και έλαβαν την προηγουμένην μορφή των. Ήμουν ξανά εις το υπνοδωμάτιον της οικίας μου και τα νέφη είχαν διαλυθεί οριστικώς.
Το μήνυμα του Λεμούριου ήτο το εξής:
«δεν καταφεραν οι κομμουνιστες να μας παρουν τα σπιτια στον συμμοριτοπολεμο, αλλα θα ερθει τωρα ο Μαμουτος με τους μπολσεβικους και ασβερκους ρωσοποντιους με χερια σαν τις κολωνες της ΔΕΗ για να μας τα παρουν! Τη συνεχεια τη γνωριζουμε από τη Σοβιετικη Ενωση και απο την παρομοια παγκοσμιοποιηση που προσπαθει να επιβληθει με το κινεζικο μοντελο. θα κατασχει το κρατος τους την αυθαιρετη βιλα μου στο δασος (σιγα μην πληρωνω ΕΝΦΙΑ και τοσους φορους για να κανει κομμουνιστικη αναπτυξη ο Αδωνις) και θα με βαλουν να ζω σε τρωγλη 20τ.μ. για να μην ειμαι και καλα αστεγος και να χρησιμοποιω κοινοχρηστη κουζινα με καθε πειναλα ρωσοποντιο που θα μου τρωει το φαγητο και θα αφηνει νοθευμενες βοτκες στη θεση του. τωρα θα τρεξω να βαλω ναρκες γυρω απο την επαυλη μου σαν τον Ραμπο στην πεμπτη ταινια του και ας ερθει μετα ο Μαμουτος με τα μισητα σφυροδρεπανα για ολους τους πρωην κομμουνιστικους λαους που γευτηκαν εκεινον τον ''παραδεισο'', να ερθει να μου την παρει. να δεις μετα πως θα πηδαει σαν μαϊμουτος απο δεντρο σε δεντρο για να γλυτωσει απο τις εκρηξεις!!! α ρε Τσαρος που σας χρειαζεται.»
Υποσημείωσις: «που να διαβασουν και για τον Κθουλου που μεταμορφωνεται σε χταποδι και καταβροχθιζει οτι βρει μπροστα του! για αυτο ο εστιατορας τους αποφευγει να σερβιρει χταποδι και πινεις τσιπουρο ξεροσφυρι. γιατι προτιμαει σαν ινδογερμανος πακιστανογυφτιος να χαιρεταει ηλιους. οχι που θα τον αφησω να λεει οτι ο Λεμουριος πεθανε. Πατριαρχη πιασε ενα χταποδι».
Έσπευσα άμεσα εις το ψυγείο της κουζίνας, που εχτίστη υπό τας συνδρομάς των ανοήτ…εεε, των συναγωνιστών που προσέφεραν τον οβολόν των δια την ανέγερσιν ανδριάντος αρχαίου στρατηλάτου, προκειμένου να αναζητήσω το οκταπόδιον. Τότε μόνον συνήλθα πλήρως και αντιλήφθην ότι ουδείς βρισκόταν εις τον οίκο μου. Το πνεύμα το Λεμούριου ήτο εξαφανισθέν.
«Άτιμε κανάγια, με ξεγέλασες υπό τον τύμβο σου», εσκέφθην ενδομύχως και προσήλθα εις την κλίνην μου προκειμένου να αναπαυθώ. Ήτο μια δύσκολη εβδομάς.
Ανώνυμος said...Κλαίω
Πατριάρχης said...Το κλάμα ήτο γοερό εις την ταφίν του εκλιπόντος συναγωνιστού Λεμούριου. Σπαρακτικαί στιγμαί έλαβαν χώρα εις το κοιμητήριον. Αλλά φευ, αγαπητέ συναγωνιστή! Αι δραστήριοι άνδρες δεν αναπαύονται ουδέποτε.
Θυμηθείτε τον Κρίστοφερ Λι εις την ταινίαν του Δράκουλα. Τον επίτιμο Μητσοτάκη και τον ιδρυτή της ΕΡΕ. Ζουν ανάμεσα μας υπό των έργων των.
Επισκεφθείτε μια ημέρα το γραφείο μου, φίλτατε. Θα σας διηγηθώ τι ακριβώς συνέβη εις την ταφίν του Λεμούριου. Θα σας παρακαλούσα να φέρετε και το βιογραφικόν σας μαζί. Θα το προωθήσω εις τας αρμόδιας αρχάς, προκειμένου να σας βοηθήσουν να συνεχίσετε τον ιερό ημών ΑΓΩΝ δια την πατρίδα και την πάταξιν του κομμουνισμού.
Ανώνυμος said...Τώρα που αναφέρθηκες σε αγών σκέφτομαι ότι ίσως ήρθε η ώρα και ο Πατριάρχης να γράψει ένα δικό του Mein Kampf όπου θα εξιστορεί τον δικό του αγώνα εναντίον τόσο της αριστεράς όσο και της αλητοκρατίας που μαστίζει τον εθνικιστικό χώρο. Επίσης θα εξιστορεί και το πώς σύναψε γνωριμίες με υψηλά πρόσωπα της αστικής τάξης και της αστικής δεξιάς όπως ο Άδωνις, ο Βορίδης και ο Καρατζαφέρης. Τέλος θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να μάθουμε πως κατόρθωσε να συνεργαστεί με ογκόλιθους της πολιτικής όπως ο Ανατολάκης